F
J
SNIPPERS
HEI
I
ELCK WAT WILS
Reisbrieven uit Italië
H
LUCHTVAART
„Ik blijf de K. L. M. trouw”
A
4
z.
bon
7 u
toet
ren
durl
en
wel
De Nederlandsche
Oceaanvlieger
te Plymouth
Rede Mgr. Coppieters
Prettige herinneringen aan Buchholz
behoefde
SX
door
8pr.
4
wilde
N>
„Ik kan me niet
ilk stroomde nu binnen,
ts plaats vindend
hic alind
Coeli.
O K.
Ongecorrigeerd.
radio binnenhalen, daar
het water dreigde te
concentreeren. altijd
onze tocht
len
Je
den
nas
len.
stel
de
reet
aai
koi
E
also
wai
K
mu
OPI
sch
beri
alle
Itjkl
toe
.XU
bla<
heb
wan
M
▼rsi
bek
fase
ven
dur
sch<
sch:
mer
ech
trek
pro'
rtjd
gev,
een:
regi
plai
*PP
mar
apri
en
fras
te
kan
N
ziet
van
gen
dun
den
trio
het
de
•t
van
hun
leer
..bic
sch<
V
rooi
zijn
doei
TOOI
bt)
D
tors
VOO!
wel<
over
nog
D
geld
aut<
aolir
vrijt
den
omi
ten.
ager
fstx
Ir
zjjn
•taa
fase
uit
zcht
inkv
arri
pias
king
mer
over
over
was
kom
Mas
W
aan;
Wen
Ti
opei
dat
sold
opgi
■ton
keer
ng
bliel
moe
wan
gehi
wen
nen
nog
neli.
de i
nen
Ir
keer
En
rese
sten
eeni
vooi
In de Kathedraal hield de Zeereerw. heer
Van Kerclchove de volgende toespraak:
nacht.
motregen.
pondent
over
S.
J
kan
onn
ge«
vier
gel te zijn. Immers, in 20 gevallen moest hier
door den dienst opgetreden worden. Geen
der gevallen bleek gelukkig ernstig te zijn.
Een tip.
De kooplui in geel-witte strikjes hebben
goeie zaken gedaan. Een dubbeltje tot 15 cent
vroegen ze er voor en het is wel zeker dat ze
een aardig duitje verdiend hebben. De waar
ging grif van de hand.
Jammer is het echter, dat de ontvangsten
niet voor een goed doel besteed konden wor
den.
..Herwonnen Levenskracht” zou geen kwa
den dag gehad hebben. Eén volgende tnaal
beter. o
De Kathedraal wordt alzoo met al haar
dochter-parochiekerken van Uw bisdom
„uere domus Dei et porta coeli" Gods huis
waarin wij als koningskinderen leven en de
Deur des Hemels, waarlangs wij eenmaal
Zullen binnengaan.
Daar staan thans vóór ons op het altaar
de relikwieën van Uw glorierijken Patroon
S.t Bavo heilige overblijfselen van denzelf-
den grooten apostel werden eens van uit Gent
in den jare 1500 naar hier overgebracht.
De kanunniken der beide kapittels begroetten
derhalve elkander ais broeders en bleef Uwe
stad de Gentsche St. Bavo daarvoor innig
dankbaar teandaag worden hier, door de
schikkingen van de Goddelijke Voorzienig
heid, nogmaals door Gent andere relikwieën
van den grooten heilige heengebracht en
worden de vriendschapsbanden hersmeed
die de beide bisdommen destijds aan elkander
verbonden. Daarom weze God in der eeuwig
heid* geprezen Te Deum la uda mus
Straks als Monseigneur de heilige reli
kwieën in het altaar zal verbergen, zullen
Uw vaandels buigen voor den koenen strijder
Christi, die Bavo was- Buigt mede Uw hoof
den, Dierbare Broeders, in den geest van
eenvoudig geloof, zooals Bavo dien beleefde.
Buigt mede Uy harten naar de sterke
wilskracht ^tooals Bavo die bezat.
Gij allen als strijders van Christus moet
naar Bavo’s voorbeeld betrachten dit driespan
der kracht geloof, karakter en daad.
Gij, jonge -mannen, die voortaan Bavo-
knapen zult heeten, volgt St. Bavo na in zijn
geest van geloof en zijn sterke overtuiging,
in zijn geest van versterving en het stil aposto
laat van het gebed. Weest geestdriftig en
opgeruimd, dat past bij Uw natuur maar
gedenkt Uw symbool „Uw” Bavo draagt
op de vuist den valk met gesloten vleugels.
U knapen past de studie en het stille werk
der voorbereiding, nederige grondleggers
moet Gij zijn, die diepe graaft en stevig
metst geen hoogvliegers nog, geen toren
bouwers Torens worden pas in 1928 op
getrokken, als de grondslagen reeds in 1893
waren gelegd ook hierin dus geeft de Bavo-
kathedraal U een heilzame les.
De verraderlijke wind.
Op de brug bU de kathedraal hebben de
vaandels heel wat moeten verduren. Heel wat
kostbare doeken zijn daar gescheurd. Drie a
vier man moesten soms al hun krachten In
spannen om op de been te blijven met hun
organisatievlag. Ook is er een der dapperen
vaandrigs achterover van den bok geslagen,
omdat de bries sterker was dan zijn weer
standsvermogen.
HU kwam er goed af en O. D.
geen dienst te. doen.
De hierarchic is de lichtlijn die van de
wereld naar God opgaat. Zij doortrekt heel
Crhistus' mystiek lichaam. Zij is de mystische
hierarchische Crhistus zelf: zij komt neer uit
Christus, langs onzen Vader den Bisschop,
den Priester, waarin wij gelooven omdat hij
priester is. In dat zienlijk verband met onze
priesters ligt de redding van onze zielen-
Veel onzer brave menschen beelden zich
niet goed in wat een Bisschop onder het
Christen Volk is, en welke plaats hij in hun
leven inneemt. Ze meenen maar al te opper
vlakkig dat de Bisschop iemand is die in
't purper gekleed gaat, een mijter draagt,
een gouden borstkruis en staf en die in een
paleis woont en de groote godsdienstige
plechtigheden met zijn aanwezigheid op-
luistert.
Voorzeker de Bisschop is dat alles tnaar
hoevelen weten er en bedenken dat de Bis
schop onder ons de eenige geestelijke Vader
is, de eenige Herder, de eenige Opperpriester
van de groote diocesane familie
Hoevelen weten er dat_Hij is de bron van
alle geestelijk leven onder ons en de schakel,
die ons, langs den Paus van Rome, rechts-
streeks aan Jezus Christus verbindt? Al de
geestelijke macht en jurisdictie, die aan de
priesters is verleend, al de genaden der
sacramenten die ons voortdurend toekomen
ip Poopsel, Communie, Biecht, H. Oliesel,
HuWelijk, enzalle bovennatuuriijke
hulp en weldaad, 't komt ons alles van en
langs den Bisschop. Al wat de priesters zijn
en kunnen, zij zijn 'en kunnen het alleen
door den Bisschop. Al wat de geloovigen
hebben en ontvangen, ze hebben en ontvan
gen het alleen van de priesters door den
Bisschop. Zoo staat de Bisschop tusschen
ons als de apostel der eerste tijden met de
zelfde volheid van het priesterschap en
dezelfde macht die hij destijds rechtstreeks
van Crhistus, den eeuwigen opperpriester
ontving.
Welnu, Dierbare Geloovigen, de huiselijke
haard van deze groote diocesane familie,
de tastbare uitdrukking van die eenheid,
waarvan de Bisschop het princiep is en de
ziel, dat is Uw kathedraal. Daar heeft de
Bisschop zijn zetel zijn cathedra en
daar is er maar één in gansch het Bisdom,
diir heeft hij alleen het recht het Magisteri-
um. het Mmistenum en het Regimen uit te
oefenen, dat wil zeggen, dat het hem alleen
toekomt, uit Christus’ naam te onderwijzen,
te heiligen, te leiden. Daar heeft hij zijn
altaar en in gansch het bisdom zullen er
geene andere zijn dan die hij zelf heeft op-
gencht en niemand onzer. Dierbare Broe
ders, zal ooit een altaar mogen beklimmen,
tenzij hij eerst aan dat altaar en uit de handen
van den Bisschop het priesterschap hebbe
ontvangen.
dort In de mannen- en jongensharten ont
branden de begeerte, om zich spoedig met
het Insigne te tooien In lengte van dagen.
De valk van Sint Bavo zette zich van toen
af op ieders schouders neer.
Gij volwassenen. Gij Bavokerels, weest
heiligen en apostelen als Bavo weest inwen
dige menschen, zooals hij, opdat ook Gij
redders en weldoeners moget worden van
Uw volk. Die twee zaken ook zijn onafscheid
baar overvloedig genadeleven en vruchtbaar
apostolaat. Sociale werkers zijn er noodig,
leiders en redenaars, mannen om onze wer
king te organiseeren, te richten en aan te
wrakkeren. Schrijvers en flink onderlegde
denkers zijn allen onmisbaar, maar daar
past een waarheid bij, die Uw symbool U
luide toeroept Lijk de valk op Bavo’s vuist,
slaat naar God Uw vleugelen uit d.w.z.
rekent op God door de genade
Een schrijver die bidt, een spreker en een
werker, die op God betrouwt dat is de ware
apostel hij alleen verricht zielenwerk en
zulk apostolaat zal niet enkel uiterlijk succes,
maar vooral diepgaanden invloed hebben.
„Die met mij vereenigd blijft, zegt de
Goddelijke Propagandist, hij alleen draagt
vele vruchten” maar met Hem vereenigd
zijn. Dierbare broeders, dat is niet enkel
de zonde vermijden, dat is te communie
gaan. „Wie mijn Vleesch eet en mijn Bloed
drinkt blijft in Mij en Ik in hem”. Een
sociaal werker, een propagandist die niet te
communie gaat is een apostel, die zijn eind
doel niet zal bereiken. Zijn apostolaat is op
zand gebouwd. Hij blijft hangen in de om
wegen hij kan de maatschappij en de werk
lieden helpen verrijken, hij zal ze niet helpen
redden 1
Mogen dan. Dierbare Broeders, door de
genade onze zielen levende woningen worden
van Christus heerlijke kathedralen, wier
koepelende muren, in de klaarte van zijn
rijkbrandende flambouw, fonkelen en glin
steren als waren zij van robijnen en smaragd
en ander edelsteenen hooge torens, die
allen, zoo mannen als vrouwen en kinderen
leiden en richten, witte bakens, virdragende
vuurtorens, die de dwalende broeders den
weg zullen wijzen naar de veilige haven.
En zoo het waar is, dat Maria de over
brengster is van de genade van Jezus, zoo
Maria is, zooals wij het werkelijk gelooven,
de lieve Middelares van al de genaden, komt
dan. Dierbare Broeders, onder haar invloed
staan en tracht die innige vereeniging met
Jezus te bewerken door Maria.
Deze erkenning van Maria zal Jezus’
gyiade, Jezus’ licht, Jezus’ kracht in U doen
overvloeien, zij zal U helpen nederig en
betrouwvol te bidden, U duurzamer en kal
mer aan Jezus hechten en ten slotte U gron
diger en geestelijker gelijkvormig doen wor
den aan Hem.
Zoo zal Jezus langs Maria’s Middelaar
schap glorievol heerschen in U en rondom U
en ook door U.
Dit verleene ons Jezus Christus, Hij die
leeft.en heerscht met God den Vader, in de
eenheid van den H. Geest, God in alle eeuwen
der eeuwen.
Zoo' is de kathedraal in der waarheid de
Moederkerk van alle diocesanen deze
predikstoel, dat altaar zijn de bronnen van
geestelijk leven, waaraan allen zich laven
moeten en onze parochiekerken zijn mets
anders dan ..filialen”, dochters van de kathe
draal, de diocesane Moederkerk.
Dit is de groote hierarchische werkelijk
heid die wij bij dit heuglijk feest naar voren
brengen en belijden. Dat is de troostende
waarheid die orde brengt en rust en vrede.
Dat plan der hiërarchie, schrijft Edward
Poppe zaliger gedachtenis in zijn „Priester
lijke onderhoudjes" is de redding der zielen
't is de hiërarchie die ons Roomsch-Katho-
lieken onderscheidt van de anderen. Gratie
is licht. De Bisschop krijgt het licht om ons
voor te lichten en te richten. Menschelijker-
wijze zelfs is de Bisschop gewoonlijk een der
geleerdste priesters van het bisdom boven
natuurlijk echter wordt alleen gekozen hij
die „irrejwehensibilis” die onberispelijk is
en aan dien gekozene en gewijde geeft de
H. Geest licht en kracht. Mogen wij dan niet
zeggen dat het goed is en ordelijk, nuttig en
wijs te luisteren naar den Bisschop?
De H. Hyrommus schreef: „Wees aan den
Bisschop onderdanig en ontvang hem als
den Vader van Uw ziel”.
Laat ons dan niet een gewoon maar een
hierarchisch geestelijk genadeleven in ons
dragen en voeden.
Van deze Schöpfung-uitvoering mag te
recht worden gezegd, dat ze behalve tech
nisch knap, over het algemeen genomen oer
stijlvol was. rfet eerste en voornaamste:
de echte, verkwikkende en verheffende1
Haydn-sfeer was grootendeels aanwezig.
Daar wU vermoeden, dat velen onzer leden
een speciaal oordeel over het nieuwe, Haar-
lemsche Oratorlumkoor verwachten, voegen
we aan deze recensie nog een kort woord
overeet koor toe.
Het euvel der groote gemengde koren: ge
brek aart* voldoende, goede mannenstemmen,
bestaat hier geenszins. Men kan hier roe
men zoowel over de quantiteit als over de
qualitelt der heerenstemmen. Vooral de te
norpartij munt uit. Hier geen slappe, on
buigzame of geforceerde, maar een licht-
getimbreerde en echt-mannelljke klank. En
de bassen, wjj lieten het reeds In onze re
censie blijken: de klank is machtig, soms
zelf bijzonder imponeerend. maar daarnevens
wel eens te geweldig en te overheerschend
En dit laatste is vooral te betreuren, daar dat
frissche, licht-glanzende geluid der sopranen
in geringe mate, dat afgeronde, mooi-don
kere geluid der alten in meerdere mate niet
tegen zoo’n baspartij is opgewassen.
Wat de loonvorming, het tekstbegrip en
de technische beheersching aangaat, deze
rijn nu reeds bewonderingswaardig. Men
staat verbaasd wat er in enkele maanden is
bereikt. Wanneer op dezelfde wijze de studie
wordt voortgezet, dan zijn er in de toekomst
te verwachten: onberispelijke uitvoeringen
van dr schoonste oratoriumwerken. onver
schillig of deze klassiek, modem, gemakkelUk
of veeleischend zUn.
Dat Haarlems kunstminneende inwoners
deze nieuwe, veelbelovende vereeniging riJke-
Hjk steune!
Cuyper’s opvatting: alles streng geryth- 1
meerd, menigmaal bovendien gemaskeerd.
de zachte legatozang niet te vol, maar meer 1
doorzichtig van klank, een scherpe articu
latie tot in het pianissimo, komt een ver
tolking van Haydn-muziek in vele gevallen
ten goede.
Verblijdend was het te kunnen constatee- j
ren. dat de intenties van den dirigent door
het koor zeer juist en door het orkest vrij
goed Werden begrepen En wat de solisten
betreft: Jc Vincent en Jaac. Caro. geen on
bekenden pp oratonumgebied, bezitten vol-
doende aanjzassingBvennogen om, zonder
hun eigen artistieke opvatting op te offeren,
zich bU het geheel aan te sluiten.
Wanneer niet alles volmaakt was. moet
dit worden toegeschreven aan de bezwaren,
die een du'danlge uitvoering oplevert. Het
is natuurlijk niet gemakkelUk om met de
heretogene onderdeden van een machtig
ensemble: orkest, groot koor en solo-trio, 1
een volkomen afgerond en evenredig geheel
te fwrmeeren 1
Dit vooral hier, waar le. het strijkorkest,
niet tegenover de zaal of het werk zelf, doch
tegenover het groote koor, te klein was be-
zet, 2e. het koor voor slechts eenige maan-
den geleden saamgesteld en door het te
machtig, soms zelfs ietwat geweldig klank- I
volume der bassen (gevolg van te groot
enthuoslasme en de o.l. niet ideale opstel
ling?» niet volkomen evenredig was, 3e. de
bas-sdttst nog nimmer met de andere solis
ten was opgetreden en 4e het aantal der
generale repetities, zooals gewoonlUk, slechts
tot éen beperkt bleef.
Dat er ondanks deze bezwaren toch een
Hoogst bevredigend resultaat verkregen
werd, is op de eerste plaats te danken aan
den ervaren leider: Hubert Cuypers, die
elke uitvoering uiterst serieus voorbereid en
een groot ensemble goed beheerscht.
Alle onderdeden vermelden, die grooten
indruk maakten', is ónmogelijk We zullen
ons bepalen tot die. welke ons en blUkbaar
het gansche auditorium het sterkst geboeid.
Ja menigmaal die getroffen hebben.
Van de soli: de bloemen- en vogelaria
door Gabriel, de uitbeelding der natuurver-
schunselenen. der dieren en van het adem
benemende: ..da bebst alles und esstant”
door Raphaël en bovenal de verrukkelUke
wissel- en samenzang van Adam en Eva Dat
was werkelijk één weelde van klanken en
een diep-treffende, innige voordracht.
Van het koor: de lofprijzing van den der
den en zesden dag en de koorbegeleidlng bU
het duet van Adam en Eva.
Van het orkst: het fraaie, donkere alt
viool- en cello-spel bU het recitatief over de
schepping van de walvisch. de begeleiding
van de vogelaria en de inleiding van het
laatste deel.
De zang van den tenor Ernest Bauer, die
onzen beroemden, Holladschen tenor Louis
van Tulder verving, viel een weinig bulten
het kader dezer uitvoering. ZUn stem is nog
al barytonaal, in hooge ligging niet glans
rijk, terwijl zijn voordracht tamelijk opper
vlakkig was. Het best beviel ons rijn eerste
aria. Voor een voomanfe en begeesterende
uitbeelding van een recitatief en aria over het
verhevenste moment uit dit werk: de schep
ping van den mensch, fchoten rijn krachten
te kort.
De overige, kleinere tekortkomingen als
een niet correcte noonzet. een enkele afdwa
ling der altpertU. een minder fraai gespeel
de orkestbegeleiding (o.a. voorspel no. 15 en
begeleiding no. 21) worden gaarne door de
vingers gezien, ze zUn van te weinig belang
en berokkenen geen noemenswaardlge scha
de aan het geheel.
Na elk deel, soms na een onderdeel, weer
klonken lulde bijvalsbetuigingen. Aan het
slot werd de dirigent een grootsche ovatie
gebracht, men juichte hem langdurig toe.
Dirigent Cuypers'liet solisten, koor en orkest
in de hulde deelen.
De ongevaliendiensl.
De Ongevallendienst «ras uitstekend inge
richt en op alles bedacht. Op het Cavalerie-
terrein behoefde echter slechts éénmaal opge
treden te worden in een geval, waarbij een
dame onwel was geworden.
De leden van den Ongevallen dien st mar
cheerden op verschillende punten van den
stoet mede, waarmede de keurige organisatie
van den Ongevallendienst opnieuw bewezen
werd.
In de Kathedraal waren ook op verschillen
de punten de leden van den Ongevallendienst
opgesteld en dit bleek een zeer wijze maatre-
„Vere non est hic alind nisi
domus Dei et porta Coeli. In
der waarheid deze plaats is het
Huis van God en de Deur des
Hemels."
ons za-
eenlge malen moesten wU de an-
uit
aangekomen. De vlieger stond een
iron TV> ’T'iirl” Aksn riPr
Het fraaie Album
door het Comité van Katholieke Actie, afd.
R K Oratorium.
Het album, dat gisterenavond aan Z D. H
Mgr. Aengenent werd aangeboden is een
kunstwerkje. Het te gedrukt ter drukkerij
St. Jacobs Godshuis en gebonden in fUn wit
“perkament. De titelpagina vertoont de wa
pens van Z D. H. Mgr Aengenent. Z. D. H
Honoré Coppieters en Z. D. H. Mgr Eug van
Rechem in de heraldische kleuren uitgevoerd
door den heer Mathé v. d. WeUden. Verder
komt er de aankondiging op voor: 27 Juli
193028 Juli en een magnifieke afdruk van
het cliché der voltooide Kathedrale kerk
tegen een goudglanzenden achtergrond. Het
bevat de handteekeningen van de bestuurs
leden van het comité van K. A., die van
het hoofdbestuur der R K. Oratorlum-ver-
eeniging. die van alle werkende léden van
het Oratorium, van de dameskoorcommissie
en de heerenkoorcommtesie. van andere com
missies, goed geslaagde foto’s van de ge-
heele Oratoriumvereeniging, van Hubert
Cujjpers. den dirigent van het koor, van
eenige commissies en ten slotte den tekst
van Die Schopt ung.
Eenzelfde album, maar in wat eenvoudiger
uitvoering, werd aan H.H D.D. H.H. de
Bisschoppen van Gent aangeboden en aan
alle genoodigden van het gereserveerde ge
deelte.
Toen professor A. J. Niekel als voorzitter
van den Diocesanen Jeugdraad, aan wien
Mgr. Aengenent de twee Bavo-vlaggen over
gedragen had. deze met eenige woorden
schonk aan het kerkbestuur van de Kathe
draal. was het gejuich bUna zonder einde.
De loggia werd daarna door allen verlaten.
Even kwam de bouwheer der kerk, de heer
Pierre Cuypers, van de loggia af zUn indruk
opnemen, door allen met een hoera-geroep
begroet.
Hierna begon de rellquie-plechtigheid.
Tilt den hoofdingang der kathedraal kwam
oen lange stoet van priesters, zusters, mis
dienaars en bruidjes, de laatsten met bloe
men en palmtakken getooid en Mgr. Aen
genent bleef in het voorportaal staan. 1
De processie van de bisschoppen van Gent
met de reliquie van den H. Bavo. in kost
baar schrijn, werd in den tuin van de
pastorie tegemoetgegaan.
De nu nog grootere processie liep rond het
heele terrein, de reliquie met schrUn, ge
dragen op een baar door een viertal kerk
meesters. meevoerend en onder het zkigen
van ,.O. Sanctissima” de kathedraal in
brengend.
De groote massa
in de kerk ruimscl:
Eerste klant- „Dit bier smaakt
net als water.”
Twe?de dito:
herinneren, hoe water smaakU”
De feestavond
De heer Everard heette welkom Mgr. Aen
genent en den Bisschop en den WU-biasc' op
van Gent Spr. betuigde Mgr. Coppieters zijn
erkentelijkheid voor het aangeboden ge
schenk.
Verder heette spr. welkom den Commis
saris der Koningin- in Noord-Holland, jhr. mr.
3r A. Röell en het college van B. en W. van
Haarlem en verdere autoriteiten.
6pr. deelde mede, dat van wethouder Slin-
genberg en van den heer Ch. v. d. Bilt be
richt van verhindering was Ingekomen we
gens verbluf in bet buitenland.
Bpr. bracht hulde aan Plebaan Wester-
woudt en allen, die bijgedragen hebben tot
het. slagen van den dag van heden, aan den
bouwmeester der kathedraal, den heer Jos.
Cuypers, aan den dirigent, den heer Hubert
Cuypers, wien hU een bloemstuk aanbood.
uitte den wensch dat de heer Louis
van Tulder spoedig hersteld zou zUn van
zUn ziekte.
Dan richtte spr. woorden van welkom
tot dz leden van het R. K. Oratorium en de
aanwezigen.
Dan stelde spr. aan Mgr. Aengenent het
nieuwe R. K Oratorium voor en hU sprak
er zUn vreugde over uit, dat dit Oratorium
opgericht is kunnen worden.
Op sprekers verzoek bood dan de heer
Van Tetering Mgr. een album aan bevat
tende de foto's en handteekeningen van
allen, die bü de oprichting van het Orato
rium betrokken zUn.
Ten slotte wenschte spr. Mgr. van harte
geluk met de voltooiing van den bouw der
kathedraal.
De heer Everard bracht hulde en dank
aan dirigent, tenoren, sopraan en koor en
onder daverende toejuichingen bood hU mevr.
Jo Vincent bloemen aan.
Monseigneur
Dierbare geloovigen van het Diocees
Haarlem.
de plechtige viering van de voltooiing
m de Kathedrale Kerk te Haarlem heeft
de Belgische Bisschop van Gent de groote
eer en het innig genoegen, bescheiden, maar
handelend op te mogen tredei? en in uwe
rechtmatige vreugde te mogen deelen. Die
eer heeft Hij te danken aan eeuwenoude en
nooit volledig afgebroken vriendschappelijke
betrekkingen die bestonden en bestaan tus
schen Haarlem en Gent tusschen die twee
Kathedralen en Kapittels de eenige uit
heel de Katholieke wereld die St. Bavo
van den Paus kregen als Patroon en be
schermer.
Ik kom V. Monseigneur, een relikwie
brengen van den H. Patroon onzer beide
Kathedralen, met Uwe Hoogwaardigheid
dank ik God voor de voltooiing van het
groote werk en smeek ik den zegen des
Heeren en de bescherming van St. Bavo af
over Haarlem en Gent.
Meer dan vier eeuwen geleden, in het
jaar 1500. toen er nog geen 8t. Baafsparo-
chle was in Gent, maar de aloude Abdij van
St. Baafs nog in haar vollen bloei en in
haar rUke pracht aan samenvloeiing van
Schelde en Leie prijkte, schonk de toenma
lige Abt van St. Baafs. -Raphael de Merca-
tel. een groote relikwie aan de St. Bavo-
kerk van Haarlem. Reden daartoe «as de
godsvrucht tot St. Bavo. die sedert eeuwen
van Gent uit tot in Haarlem doordrongen
was.
Nog bestaat er in beide diocesen die oude
godsvrucht tot den jiatroon der Kathedra-
- len. En daar de Kathedraal van Haarlem
geen relikwie meer bezat deze in 1500 ge
schonken relikwie was in droeve tUden ver
dwenen achtte ik het mij een ware plicht
met eene andere relikwie te komen en aan
de nieuwe Kathedraal een ovcrblUfsel. hoe
klein het ook zjj, van haar patroonheilige
te schenken.
Deze relikwie is aan Uwe Hoogwaardig
heid en aan de geloovigen van Uw Bisdom
geschonken uit ganscher harte.
Moge zU hier in Uwe heerlijke Kathedraal
eeuwen en eeuwen lang vereerd worden
door immer talrijker geloovigen.
ZUn de heiligen onze beschermers en
voorsprekers. God alleen is de gever van al
le goed. En de Voorzienigheid is mild ge
weest voor het Diocees Haarlem.
Het is mU een groote vreugde Uw werk
voltooid te zien. De oogst wordt thans in
gehaald. Nu zullen millioenen Katholieken
in Uwe Kathedraal de HH. Sacramenten ont
vangen. Een Kathedraal is een huis van
God. de deur des Hemels, ik zou zeggen, het
station voor den Hemel.
Uw Bisschop heeft zooeven zijn plannen
ontvouwd en U gezegd, op welke wijze U
zich onder de schutse van St. Bavo kunt
scharen. OU hebt een schitterend werk ver
richt, en WU. die vele kerken moeten wü-
den, begrijpen zoo goed het woord uit de
liturgie: ..Gezegend zUn zU. die U hebben
opgebouwd”. GU hebt Uw Kathedraal ge
bouwd, mogen de zegeningen neervallen op
Uw zonen en dochters en moge St Baaf s
bescherming eeuwenlang op Uw volk rus
ten.
Eenheid is er onder de Katholieken, één
heid ook onder de Bisschopjjen. Onze
vriendschapsbetrekkingen zUn echter door
de relikwie sterker gemaakt. Moge de hemel-
sche glorie er op blüven rusten
Dankwoord Prof. Niekel.
Namens de Katholieke jeugd dankte Prof.
Niekel den Bisschop van Haarlem voor ZUn
zorg steeds aan de jeugd gegeven. Ieder
weet, dat Mgr. ontzaglUk veel voor de jeugd
doet en het was ook weer Mgr. die een
reisje naar België maakte, om voor ZUn Jeugd
iets blUvends te koopen.
Van heden af is de mannelUke jeugd aan
de kerk van het bisdom verbonden door St.
Bavo en zU zal trachten de wenschen te
verwezenlUken.
St. Bavo-knapen en St. Bavo-kaerels zul
len hun principen uitdragen, overtuigd door
het symbool van het volk. Daardoor zal de
jeugd van dit bisdom veredeld worden
Spr. droeg dan de beide vlaggen over aan
het kerkbestuur en aan de Jeugdvereenlgin-
gen van de Kathedraal.
Het begin was het gemakkelijkst ge
weest. al ging het voorwaarts in stlkdon-
keren nacht. onder een voortdurenden
Den tweeden dag zat de „Sou
thern Cross” in een mistbank en moest er
twaalf uur aan één stuk „blind” worden
gevlogen.
DIE SCHOPFUNG
Evenals zoovele andere groote kunste
naars leidde Haydn in zUn jeugd een kom
mervol bestaan. Na de mutatie zUner kna
penstem verliet hU zonder eenige bron van
inkomsten het zangkoor der 8t. Stephanus-
kerk te Weenen. Van alles, zelfs het compo-
neeren en spelen van dansmuziek, moest
hU toen verrichten om in zUn nooddruft te
voorzien.
Door een gelukkigen samenloop van om
standigheden leerde de beroemde zangpae-
dagoog Porpora hem kennen. Deze liet
Haydn zijn leerlingen bij de zangles bege
leiden Hierdoor verkreeg hU een omvang
rijke kennis van .de zangkunst, die hem
later bU het comfioneeren zUner groote vo
cale werken voor koor, soli en orkest. Ge
durende zUn tweede verbluf in Engeland
kwam Haydn sterk onder den tndruk van de
aldaar uitgevoerde, majestueuze oratorium-
werken van Handel - Dit genre werken
oefende zoon groote Invloed op Haydn uit.
dat hU gedurende eenlgen tUd geen instru
mentale werken, doch op teksten van de
Engelsche dichters Lindley (The Creation»
en Thomson (The £eassus», werken in ora-
torlumstUl schreef.
„Soms waren wU zó<» laag, dat wU de
koppen van de golven vlak onder
gen en 1L__
tenne van onze
deze anders
stoepen.
Boven den mistbank uitkomen was on-
mogeUjk. WU durfden neit te veel te wagen
bU de krachtige tegenwinden, die ons per
uur wel 30 K.M. deden verliezen. Ons doel
was, zoo vlug mogelUk langs den kortsten
weg het vaste land van Amerika onder
ons te zien.
Al onze zintuigen waren gespannen en
ik wisselde Klnsgford Smith om het uur af.
opdat wU belden fit zouden bUjven.
„Wat deed U in Uw vrije uren; ging U
dan slapen?”
„Slapen, neen dat was mU onmogelUk.
Eenige malen probeerde ik het wel. maar
de zorg hield mU wakker. Wanneer ik vrU
XI (ELF) - 28 Juli.
was vulde ik de kaarten in, pompte benzine
bU en deed kortom van alles om den slaap
niet te voelen. Op den duur werden mUn
oogleden zwaar als lood, ik trachtte aan
huis te denken, maar waarop ik mijn ge
dachten ook
weer eindigde ik bU hetzelfde:
en ons doel.
Aan voedsel voelde ik nauwelüks behoef
te, enkele sandwiches waren voldoende, en
een paar slokken koffie stilden den dorst.
Doch na enkele uren kon ik geen koffie
meer verdragen en moest ik mU bepalen tot
water, mei een scheut whiskey.
Hoe wU boven New Foundland vlogen en
ten laatste te Great Harbour landden, Is
algemeen bekend. Maar ik kan u verzeke
ren. dat nasat de voldoening van den „groo
ten plas” te zUn overgevlogen, en weer vas
ten grond onder de voeten te hebben, het
mU toch zeer welkom was rijf lange uren
goed te kunnen slapen.” v
„Wat is uw bevinding?’’
„Kort en goed dit: een oceaanvlucht al
leen maken staat gelijk met self moord en
de machine is niet de hoofdzaak.”
Evert van Dtjk lichtte dit als volgt toe:
Toen Kingsford Smith mU 'Toeg voor de
Oceaanvlucht, antwoordde ik hem: „Ik ben
Je man. als JU de machine garandeert.” Die
garantie kreeg ik en dus ging ik. Thans te
mU echter gebleken, dat de machine niet
de hoofdzaak te en ik voor mU geloof ook
niet, dat de ongelukken in het verleden op
de eerste plaats aan de machine zUn te
wijten. Ons vliegtuig,1 was prachtig, de mo
toren liepen als een' uurwerk, maar wan
neer wij niet getraind waren geweest op
blind-vliegen, waren wij er nooit gekomen.
In verband met de physleke afmatting, die
een tocht als de onze noodzakelUk met zich
brengt, te het een dwaasheid te trachten er
in zUn eentje te komen. Zelfs als men el
kaar kan afwisselen, dan te de inspanning
nog bUna te groot.”
Van DUk zeide verder de geheele onder
neming als een wetenschappelUk experi
ment te hebben opgevat. Juist zooals Blériot
in zUn tUd de vlucht over het Kanaal.
„Vele mijner verwachtingen zUn precies
anders uitgekomen dan ik mU heb voorge
steld. Het staat nu wel vaat, dat een Oce
aanvlucht slechts kan worden ondernomen
met machines, die meer dan 50 uur lucht
kunnen houden. Men zal de ZuidelUke route
moeten kiezen en New-Foundland vermü-
den. Dit in verband met den warmen golf
stroom. di ealdaar de Poolzeeën bereikt,
welk samentroffen de oorzaak is van die
gevaarlUke en hinderlUke mistbanken. Het
vraagstuk van de Oceaanvluchten wordt
niet opgelost door vliegtuigen te bouwen
met minder motoren. Wel verwacht ik ech
ter. dat de kans op slagen in de toekomst
grooter zal worden, wanneer de noodiake-
lUke brandstof zal kunnen worden vervan
gen door een chemisch product, dat in veel
geringere hoeveelheid dan de thans ge
bruikte benzine kan worden medegevoerd.
Overweldigend en enthousiast was de
ontvangst in Amorika: de bladen hebben
dat uitvoerig bericht. Maar wat u waar-
achUalUk niet weet, is een kluchtig voorval
te New-York. WU zouden gehuldigd wor
den; een geheele tribune was ingericht voor
de persfotografen en filmoperateurs. Juist
op het oogenblik, dat wU aankwamen en
men ons wilde „nemen”, zakte de tribune
in. Deze foto hebben de bladen gemist.
„Wat gaat u nu doen?”
„Kingsford Smith heeft mij een prachli-
gen post aangeboden in Australië, maar ik
denk er niet aan Holland voor een paar
duizend gulden meer vaarwel te zeggen. Ik
heb altud met plezier bU de K. L. M ge
diend en ben na mUn studiereis 'in Amerika
overtuigd, dat zü niets van de Vereenigde
Staten heeft te leeren. Door de K L. M. ben
ik wat ik bon, en haar bUjf ik trot^r, ook
al komen er nog zulke verlokkende aanbie
dingen. Doch ook mUn vrouw, die mUals
een echte vllegersvrouw, tot grooten steun
is geweest, ben ik dankbaar.”
(Ongecorrigeerd.)
Vrijdagavond is Evert van DUk per
„Statendam uit Amerika te Plymouth
- i corres-
1 van „De TUd” een persgesprek
zijn tocht toe, waaraan wU het vol
gende ontleenen:
begin j
Deze teksten werden door den Nederland-
achen geleerde Vrijheer van Swleten, lUfarts
van Keizerin Maria Theresia, in het Duitsch
vertaald Haydn had. aldus schreven wU
reeds eerder bU de uitvoering van een
Haydn-werk, Rechts eenmaal een oratorium
geschreven: „U rttorno di Tobia in het
Duitsch vertaald onder den titel: „Toblas
Heimkehr”. doch Het succes was geluk aan
dat van rijn andere vocale werken: gering,
althans teel minder dan van zijn instru-
rhentele werken. (Terloops zij opgemerkt,
dat „Die Sieben Worte am Kreuze” oor
spronkelijk instrumentale satzen waren, la
ter door Haydn s broeder Michael van tek
sten voorzien'.
Met zUn Instrumentale werken, strijk
kwartetten, symphonieën en concerten voor
solo-instrumenten, had Haydn tot dat tUd-
stip de grootste tnumphen gevierd. ZUn
opera's verwierven echter- weinig bU'al. zij.
waren niet in nieuwe banen geleid. Zijn
mtesen werden (buiten OostenrUk en Beie
ren ook thans nog) bestreden, vanwege het
geringe kerkelUk karakter. En wellicht zal
dit laatste ook het geval zUn geweest met
«Un nieuwe oratorium-werken. ware het
niet, dat de teksten zich beter leenden voor
Hydn's lyrische muziek.
„Die Jahresaeiten” en zelfs ..Die Schop-
fung” zUn geen zuivere oratoriumteksten,
daarom worden deae werken, het eerstge
noemde «eer terecht, onder de Cantates
gerangschikt. BU Haydn is het oratorium,
als men dien naam wil behouden, van bU-
betech tot wereldsch kunstwerk vervormd.
Hieruit vloeit dus voort, dat de uitvoering
van een Haydn-werk een geheel ander ka
rakter moet bezitten dan die van een Han
del-werk Dit te dikwijls niet het geval Me
nigmaal gaan ze bUna op deselfde wijze,
waardoor de levenslustige, lichte en tinte
lende sfeer van een Haydn-werk niet vol
doende verkregen, soms in het geheel niet
benaderd wordt.
In het eenig-mooi nationaal museum van
Napels hadden wU enkele uren van hét
reinste genot in het beschouwen van al die
heerlUke antieke kunstvoorwerpen doorge
bracht.
„Wat sta Je daar zoo vergenoegd in je
eigen te lachen?” vroeg plotseling mUn reis
gezellin. „Is dit marmeren beeld dan zoo
belachelUkdat was het niet.... wel
iets anders, dat mU zoo Juistin deze
zuiver klassieke omgeving.... te binnen viel,
n.l. ’t gedicht, dat Mevr. Amalie Buchholz,
ik weet niet meer, hier of ergens anders,
maar in elk geval na het beschouwen van
antieke kunstvoorwerpen vervaardigd had.
Het te het koddigst gedeelte uit het humo
ristisch bock van Julius Sunde én daar ik
het van bulten kende, wilde ik mijn vrien
din het genot- niet onthouden. WU gingen
dus op een marmeren bank in de koele zaal
zitten en ik declameerde fluisterend en wist
reeds te voren, dat ik de laatste régels niet
meer zou kunnen zeggen van het lachen:
Met uwe sinaasappelen, land der klassieken.
Wat zUt gU wonderbaar, hoog en verhevenl
Wat konden zU uit marmer niet houwen
De kunstenaars die reeds lang niet meer
leven!
Is veel nu ook vernield, toch voelt men
scheppen
Den geest, alsof hU nooit gestorven ware,
Den boom herkent npen licht aan zUne
vruchten.
Een brokstuk kan varf oude kunst getuigen...
Het resultaat was, zooals ik verwacht had,
en er verliep een heel tijdje. Voor wU weer
in staat waren om ons met den noodigen
ernst in de hier tentoongestelde kunstvoor
werpen te verdiepen.
Bedelkinderen in Palermo
In een der enge, schilderachtige straatjes
van Palermo wilden wij een opname maken,
maar zagen ons direct omringd door zoo n
zwerm kinderen, dat we niets dan een chaos
van donkere kopjes op onze plaat konden
krUgen.
We moesten haast met geweld een vrij
plaatsje zien te krUgen. Toen wc daarna
echter met de uitdeeling van bonbons en
soldi begonnen, was er geen doorkomen
meer aan We zagen zoo ontelbaar veel min
of meer smoezelige handjes naar ons uitge
strekt. dat de bonbons en de soldi's spoedig
uitgebeeld waren; wU zelf zaten echter in
de klem, want we konden niet voor- of ach
teruit. zonder de kleine guitjes op de teenen
te trappen Het leek wel of er kippen ge
voerd werden: maar kippen en kuikentjes
fladderen tenminste wat op zU, terwui deze
kinderen telkens dichter om ons heen
zoemden. MUn vriendin redde zichzelf en
mU door een handrol bonbons hoog in de
lucht te werpen. Het werd een formeel ge
vecht, alles krioelde op, boven en door
elkaar en wU vluchtten lachend naar het
plein voor de Martorana-kerk, waarheen zij
ons niet durfden volgen, omdat daar het
oog der wet waakte in den vorm van twee
„meikevers” (zoo noemde mUn vriendin de
carabinieri met hun dwarsen steek, dien men
in Italië overal ziet). De naiun is niet slecht
bedacht, want met de lange panden van
hun donkere uniform, waarvan de afge
ronde einden met tres versierd «Un. her
inneren zU werkelUk aan een meikever.
Er zUn menschen die zeggen, dat men de
bedelarij niet moet steunen, maar die heb
ben goed praten! Die kleine peuters kunnen
soms zoo mooi en zóó lief bedelen, dat men
eenvoudig wat moét geven. Waar echter,
zooals soms op Capri en in Syracuse, de
kinderen bU het zien van een vreemdeling
uit de huizen geschoten komen en met uit
gestrekte hand uit gewoonte vragen: „Dare
moneta!” ..krijg ik een centje!”, dan trekt
men zich daar weinig van aan. Men kan
ook altijd nog wel eenlgszlns paedagogisch
te werk gaan, wanneer men b.v. tot een
grooten slungel, die .onfataoenlUk naar vo
ren dringt en de kleinen op zU stoot, zegt:
,4U krijgt niets!” terwUl men de kleinste
en beleefde kinderen wat geeft. Maar wie
het geluk heeft, voor plelzier te kunnen
reizen, wie naar hartelust kan genieten van
kunst en natuur, moet ook den armen van
het land, dat hU bereist, een "klein genoegen
weten te verschaffen. De menschen zUn im
mers zoo gemakkelUk tevreden te stellen en
een kinderhand is zoo gemakkelUk gevuld!
Een klein misverstand.
Op onze reis dwars door Sicilië hadden
wU een levendig gesprek aangeknoopt met
een bejaard echtpaar, uit de streek zelf.
Doch een lid van de militaire politie, die in
Italië in lederen trein aanwezig te. scheen
dat niet bUzonder ts bevallen. Hu wandelde
tenminste opvallend dikwUls In de couloir
langs onze coupe en wierp dan telkens wan
trouwige blikken op ons. BlUkbaar hield hU
ons voor spionnen en hsd dan ook geen
rust, voor hU in onze coupé zat en de uiterst
verdachte personen zelf in de gaten kon
houden! En zie! Nu hü zUn fantastisch ge
weten had gerustgesteld en zich van onze
onschuld overtuigd had. ontjx»pte de som
bere beschermer van Italics veiligheid zich
als een beleefd mensch, die zelf pret kreeg
in zUn vroegere achterdocht en ik moet nog
lachen als ik aan de wending van het ge
sprek denk.
In die streek verbouwt men zeer veel
tulnboonen op de akkers, zooals bU ons de
aardappelen. ZU spelen daar een voorname
rol, worden niet sJleen als groenten, maar,
als ze nog Jong en malsch zUn, ook rauw
gegeven en als dessert tegelUk met het fruit
op gediend
Toen wU nu weer zoo n veld voorbUreden.
zei mUn retegenoote. toevallig naar onzen
„pollUe-agent" gewend: „Ik geloof, dat de
Italianen hartstochteliUk veel houden van
apposionatamente....” dat is een l«nK
woord! en reeds legde hu verrukt de hand
op het„hart.... toen als een koude water
straal het slot van den an kwam,van
tulnboonen!"
....Neen, maar dat gezicht!"....
De heele coupé zat te schateren van het
lachen!.... Ik denk, dat wU allebei nog
heel dikwuls aan de .Jiartstochteluk gelief
de” Slcilteehe tulnboonen zullen denken als
we ze thuis zien!
Gij zijt hier, bij deze plechtige feest
viering, vergaderd om, op de eerste plaats.
Uw hulde te brengen van liefde en dank
aan den God onzer tabernakelen, die Zijn
woning onder U heeft willen vestigen en
daartoe deze heerlijke kathedraal in een
glanzende aureool van kunst en liefde heeft
laten voltrekken.
Het is een prachtig tafereel, dat wij hier
onder de oogen hebben en het vervult onze
ziel met een onuitsprekelijke vreugde. Het is
werkelijk het „beau pacis visio” van den
lofzang „een zalig visioen van vrede
Uit alle hoeken van Uw schoon bisdom zie
ik U hier in de Moederkerk samengestroomd
ep met Uw kleurrijke vaandels geschaard
rondom het altaar in vereeniging met Uw
bisschop. Uw geestelijken Vader.
O beseft Gij wel. Dierbare Geloovigen,
hoe Gij hier thans een tastbare uiting geeft
van het katholieke gemeenschapsleven, hoe
gij hier openlijk belijdt het troostend ge
loofspunt van de gemeenschap der Heiligen
en luide verkondigt de reddende gedachte
van de katholieke hiërarchie
I. LMt ons eens weldoorgronden, bij
deze grootsche plechtigheid, de hooge be-
teekenis van een kathedraal en haar Bis
schop, want deze beide begrippen zijn
onafscheidbaar met elkander verbonden,
zij Zijn de grondslag van den vrede, van
«ie orde, van de rust.
