N
E
Pr
II
moderne verkeerswegen
Voor de Huiska
er
DE VLUCHT UIT DE POPPENKAST
VAN JAN KLAASSEN EN TRIJNTJE
I^ieuwe uitbreidingsplannen Blijft Rome
een museum of wordt het een stad met
E
We
Ste
Rin
H.
BINNENLANDSCII NIEUWS
Moskou en Berlijn als geldschieters
KERKNIEUWS
De opheffing der Wijnkoop-groep
J
De Winkelsluiting op 15 Augustus
Gebeden voor Rusland
UIT DE STAD VAN HET VATICAAN
UIT
Mgr. W. van Stee t
s«i
De legende van
eereprijs
De Nederlandsche week
te Antwerpen
zullen zij aangroeien. Ps. 9' 11 14;
loonend
vice-admiraal weer
de
in.
"i
De houding der S. D. A. P.
Een beroep op winketten en kooplufitifen.
van
twee
de
481. Ook de veldwachter had vernomen, het was in het dorp
I
I
bijgaan en de geopende winkels Ingaan
hun inkoopen te doen.
Waar hst geld voor „De Tribune” vandaan
komt
Donderdagmiddag zijn in St. Anthoniushove
te Voorburg biduren gehouden voor de zlele-
rust van den overleden rector Mgr. W. van
Stee. Velen kwamen in de kapel, waar het
stoffelijk overschot stond opgebaard, den ge
storvene een laatsten groet brengen. Gister
morgen heeft in de kapel de waarnemend rec
tor de Weleerw. Pater K. van Stekelenburg
S.C.J. met assistentie van de Weleerw. Hee-
den van Houten en Theissen een plechtige H.
Mis van Requiem opgedragen, waarbij alle be
woners van het huis aanwezig waren.
De voorzitter der 8. D. A. P., de heer Oude-
geest, heeft het volgende verzoek aan de af-
deellngen gericht:
Nu door de opheffing der communistische
Wünkoop-groep zich hier en daar leden en
raadsleden uit deze groep voor het lidmaat
schap van de partij aanmelden, komt het
ons noodzakelljk voor, dat zooveel mogelijk
in dezen door de afdeellngen eenzelfde ge
dragslijn gevolgd wordt.
Moeilijkheden dienen hiermede voorkomen
te worden. Derhalve dringen wij er bij de af-
deelingen, waar nog geen definitieve beslui
ten genomen zün. op aan, in voorkomende
gevallen geen beslissingen te nemen, maar
eerst het partijbestuur te raadplegen. Dit kan
dan beoordeelen, welke houding ten opzichte
van deze zaak in het algemeen moet worden
aangenomen.
en
de
ou<
15.
leidend, met
ndachtlg lui»
*lst hü toch
Beleg
<82. „Wees maar niet bang, vrouwtje,” zei de veldwachter, ..ik
herstel hier wel de rust. Wie zich ooit tegen mü wou ver
zetten, heeft er altijd van gelust. Ik zal de orde weldra
handhaven.” Vol heldenmoed bleef hij staan, de arme man
zag Duimstok niet komen, lijnrecht kwam 't varken op
hem aan.
geroepen, maar waarom blijven zij dan zoo
obstinaat vasthouden aan het traktaat van
1830, dat In feite het bestaan erkent van
een onafhankelljken staat België. Zal de
Nederlandsche week kentering brengen tn
desen toestand? In 1830 bombardeerde het
Hollandsche eskader ons met gloeiende ke
gels; in 1930 bombardtort t ons met bloe
men. Wij hebben liever dit laatste, doeh wij
wachten nu benieuwd af, wat onder dat
bombardement met bloemen schuilt.
De zwijgende dood roept ons allen vandaag
te zamen rondom de lijkbaar, die het stoffe
lijk omhulsel draagt van hem. die eens was.
Wilhelmus van Stee, geheim Kamerheer van
Z. H. den Paus, Officier in de orde van Oran
je Nassau. Rector van St. Antoniushove te
Voorburg laastelijk, we’eer de gevierde pas
toor van St. Martinus te Voorburg, de krach
tige voorzitter van het Centraal Comité voor
Patronaatsbelangen in Nederland, de onver
gefelijke voorzitter van het R. K. Juvenaat
in het Bisdom Haarlem twintig volle jaren
lang. Bezweken Is de rijzige palm voor het
gewe'd van den dood, de ceder van den Li
banon is gevallen. De oudste onder ons is
heengegaan en met hem een der werkzaam-
sten. een der verdienstelljksten; wlen niet te
vergeefs het Schriftuurwoord werd toegespro
ken: „Ik heb U uitverkoren en U aangesteld
opdat gij vrucht zult dragen en Uwe vrucht
eene blijvende zal w’ezen." (Joës: 15. 16).
De zwijgende dood roept ons te zamen om
nog eens ons te herinneren wie hl) was, wat
hij werkte, om monumentaal hem op te rich-
tefi in onze dankbare nagedachtenis; om.
waar hem onze dank niet meer ten nutte kan
wezen. God dankbaar te zjjn voor al net goed
ons in dezen priester, in dezen leidsman der
jeugd geschonken en Hem te verbidden, dat
geplant in de woning des Heeren. hij b’oeien
zal in de voorhoven van het Huis van den
Heer onzen God in eeuwigheid.
Er schijnt tegenspraak in de woorden: „de
zwijgende roept”, en toch als ooit zwijgen
spreken kan wezen dan is het wel de zwügen-
wle en
wat
De Hoogeerw. Heer J. M. Lucassen,
Deken van Beverwijk, sprak de vol
gende lijkrede nit:
Justus ut palma florebit, sicut dedrus Libani
multlpllcabitur; plantatls in domo Domini, in
atriis domus Dei nostri florebunt, adhuc
multlpllcabuntur in senecta uberi.
De Rechtvaardige zal als een palmboom
bloeien, als een ceder van den Libanon zal hij
zich ultbrelden, geplant in de woning des
Heeren zullmMÜ bloeien tn de voorhoven van
het huls onzen God; nog in tlerigen
millioen inwoners hebben en 150.000 auto
mobielen! Dus in het uitbreidingsplan moet
ook plaats zjjn voor sportterreinen, parken
en zwemgelegenheden. Bovendien moet men
er op bedacht zjjn dat men vanuit de nieuwe
stadsgedeelten steeds een vrij uitzicht heeft
op de heerlijke schoonheden van het Eeuwi
ge Rome.
is hij de ziel van onze patronaatabeweging
geweest, zooveel jaren lang; de arbeider van
het eerste uur, die den last van den dag en
de hitte heeft gedragen. Gods voorzienigheid
spaarde hem langen tijd als de eenigst over
levende van de eerste bestuurderen van het
Haarlemsch Juvenaat. Was het om hem de
voldoening te schenken van zijn werken in
het aanschouwen van den rijken oogst, voor
zoo ’n overgroot deel onder Gods hulpe zijn
werk? Het moge zoo wezen. Maar wat
hij heeft gedaan zooveel jaren met onver-
winbare kracht. God heeft het opgerekend
in het Boek des Levens en overgroot moge
het loon wezen dezen trouwen dienaar be
waard. Ach onze dank is hem niet meer
dienstig, maar gaarne willen wij, zoovele ver-
De feestelijkheden ter gelegenheid van
Nederiandsche week te Antwerpen zijn Don-
>dcrd^g voortgezet in de groote zaal van het
eeuwfeestpaleis op de tentoonstelling met een
uitnemend geslaagd concert, gegeven door de
Koninklijke militaire kapel der grenadiers uit
Den Haag, onder leiding van kapitein C. L-
Boer.
Tusschen landgenooten en overige beaoekers
waren officieren en minderen der bemanning
van het Nederlandse!» eskader ruim vertegen
woordigd. Ook waren aanwezig de gezant te
Brussel, jhr. Van Nispen tot Sevenaer, admi
raal Quant, consul-generaal Ruys en tal van
andere offlcieele personen.'
Met het spelen van het Wilhelmus en de
Brabanponne nam het concert een aanvang.
Het programma bevatte onder meer de Hol-
iMxteche ebocnodio JPtet Hein" van Van An-
„Sancta Maria" bevat een schrijven van Z.
D. H. den Biaschop van Breda, waarin Z. D.
H. gevolg gevend en dan uitdrukkelljken
wensch van onsen H Vader den Paus, de
geestelijkheid van zün bisdom verzoekt aa
Zondag de geloovlgen tn kennis te stellen
van het verlangen van Z. H. en mede te dea
len, dat de gebeden, welke reeds ruim veertig
jaren op voorschrift van Paus Leo XIII na
de gelezen H. Mis worden verricht, voortaan
sullen worden gebeden voor Rusland, opdat
de Verlosser der wereld Rusland sou redden.
Tevens vraagt Z. D. H. dat naar den wensch
van Z H. den Paus, die intentie dikwerf in
herinnering wordt gebracht.
Over het verloop der debatten op het jong
ste congres der offlcieele Nederlandsche com
munisten is niet veel meer uitgelekt, dan dat
het stormachtig was en dat er harde noten
gekraakt zjjn. „Ik zal handhaven” is er intus-
schen meer van te weten gekomen en publi
ceert een interessante episode uit de bespre
king van de flnancieele positie
Er werd, aldus genoemd orgaan, door enkele
partijgenooten beweerd, dat die positie vol
doende zou kunnen zijn, wanneer maar betere
organisatie heerschte aan Amstel 85, de druk
kerij en de administratie.
Tegen deze bewering kwamen de betrokke
nen fel op. Toan ggschledde het, dat in het
vuur van zjjn verontwaardiging de communist
Mulder het partijbestuur voor de voeten
wierp, dat alle reorganisatieplannen waren
afgestuit op den onwil van het bestuur, dat er
geld genoeg was. want dat herhaaldelljk uit
Berlijn geld werd gestuurd door zekeren
Hugo Eberlin
Het woord was er uit en noch de vuistsla
gen van Louis de Visser, neerdreunend op de
voorzitterstafel, noch het gekrüsch uit de zaal,
noch de eisch (let wel, lezers) dat op dit con
gres niet over de internationale verbindingen
zou mogen worden gesproken, konden wegne
men, dat wfj die woorden hadden gehoord en
vastgelegd en met ons tienduizenden in ons
land.
Wij weten thans bij vernieuwing, dat de
„internationale verbindingen” met Berlijn,
waar is gevestigd het Moskousche West-Euro-
peesch Bureau van de Komintern, waar com
munisten als MUnzenberg, Kruyt es in de
leidinggevende centrale zitting hebben, voor
een groot deel de kosten der communistische
propaganda in ons land financieren.
„Het Russische geld" is geen abstract be
grip. maar concrete werkelijkheiden des
ondanks zijn er toch nog Nederlanden, die
ter wille van het batig saldo met deze zelfde
Russen handel drijven; en desondanks zijn er
toch nog groote Nederlandsche bankinstellin
gen. die zich ook voor de flnancieele relaties
met die Russen interesseeren.
Concert Koninklijke mltHaire. kapel
De Hoofdbesturen van dan Nadert. R.K.
Middenstandsbond, gevestigd te Utrecht
en den Nadert. R.K. Bond van Handels-,
Kantoor- en Winkelbedienden ,.8t. Prancls-
cus van Assislë”. te Amsterdam, doen op
nieuw een gezamenlijk beroep op H.H. Win
keliers. om. voor zoover ze Katholiek zijn,
hun zaken overeenkomstig de wenechen
hunner Kerkelijke Overheid, op Vrijdag 15
Augustus, den feestdag van O. L Vr. ten
Hemelopneming, welke als Zondag is te vie
ren, te sluiten, en de niet-Katholieke win
keliers. om het Katholiek personeel dien
dag in de gelegenheid te stellen hun plicht
te kunnen nakomen om dien dag als Zon
dag te vieren.
Genoemde besturen doen daartoe eveneens
een dringend beroep op de Roomsche man
nen, maar vooral ook op de vrouwen, om
dien dag niet enkel „nlet-extra" te besteden
aan het doen van inkoopen. maar, zooals
het Katholieken betaamt, In het geheel geen
tnkoopen te doen.
Waar de R.K. Winkelier» het offer weten
te brengen, om aan het verlangen wm de
Kerkelijke Overheid te voldoen, spraken ge
noemde besturen het vertrouwen uit, dat
zulks door hun geloofsgenooten ook op prijs
wordt gesteld, wat niet het geval is. wan
neer ze dien dag de gesloten zaken voor-
om
niet pluis, ’n Oude juffrouw kwam hem vertellen, het
spookte erg in een huls. Ze had het zelf kunnen aanschou
wen, twee apen dansten 'n rondedans. Ze wou haar oogen
niet gelooven, een olifant reed op een gans.
Een artikel van de Nation Beige
Toen vlce-admlraal Quant van de plech
tigheid der kranslegglng reeds terug in den
auto was om te vertrekken, kwam kolonel
Bellier de Moranville hem namens den
Belgischen minister van defensie begroeten
en hem mededeelen, dat deze geste buiten
gewoon door den minister op prijs werd
gesteld.
Een uur later werd vlce-admlraal Quant
vergezeld van ridder Huyssen van Katten-
djjke in het Paleis te Brussel door den
Koning in particuliere audiëntie ontvangen,
mede in tegenwoordigheid van prins Leo
pold.
Hierna vertrok
naar Antwerpen.
Op hetzelfde oogenbllk dat dit alles plaats
had, verscheen In de „Nation Beige" n ar
tikel, waarin onder meer gezegd wordt:
Honderd jaar geleden bombardeerde een
Hollandsch eskader, dat voor Antwerpen
lag. de stad en richtte er'voor millioenen
guldens schade aan; vandaag lost het op
dezelfde plaats saluutschoten en mengt
den klank van zjjn trompetten met de stem
van den beiaard, die vanuit de kathedraal
met de feesten meedoet. »'t Kan verkoeren”,
zei Bredero.
De Hollanders erkennen vandaag als na
tuurlijk en noodlg den stand van zaken,
door de gebeurtenissen tn 1830 in het leven
Kranslegging door de Marine
Gistermorgen hebben vice—admiraal Quant,
de officieren en de bemanning van het Neder
landsch eskader een krans neergelegd bij het
monument der Antwerpsche gesneuvelden.
Met de muziek der marine voorop, trok de
troep onder groote belangstelling, door de stad
naar het gedenkteeken. Daar werd carré ge
vormd. terwijl de reusachtige krans van
prachtige rozen en dahlia's aan den voet werd
neergelegd
Op de linten in de Nederlandsche kleuren
stonden de woorden „De Koninklijke Npder-
landsche Marine, aan hen, die vielen voor het
vaderland."
De indrukwekkende plechtigheid, welke
slechts kort duurde, werd o.m. bijgewoond
door oud-mlnister Posthuma en den heer He
ringa. chef der afd. handel en nijverheid, van
het departement van Arbeid. Handel en Nij
verheid.
In den namiddag gaf het muziekkorps der
Marine onder leiding van luitenant Leistikow
een concert op de tentoonstelling.
de dood, die spreekt machtlger dan
en wat ook ter aarde, die spreekt van
was, van wat is. van wat worden zal.
De dood is de vernietiging van al het aard-
sche. hij neemt met zich naar het land der
vergetelheid, die hU in zijn armen omknelt;
maakt een einde aan al wat schoon en
grootsch was. om het te doen verzinken in
het eeuwige zwijgende niet. Zoo denkt de
mensch. die niet gelooft. Maar zoo is het uxh
niet. In het 'lent des geloofs spreekt mij de
dood wel van het vergankelüke van al het
aardsche. maar niet van haar nietswaardig
heid; spreekt hij mij wel van een zich verlie
zen in de eeuwigheid, maar niet om nooit weer
te worden teruggevonden; neen! hij leert mü
dat op den grondslag van het aardsche <even
de eeuwigheid wordt opgebouwd. d”t leven >s
werken en strijden, verdienen en offeren: dat
sterven is worstelen om den kempprijs der
eeuwigheid: dat de dood is het begin des le
vens: het graf, dat mis eenige meters onder
den grond bergt, is de wieg der onsterfelijk
heid waaruit het li-.haam eens zal ópstaan in
schande of n heerlijKnei'l om met de ziel ver-
eenigd het monument te zijn van verdiensten
dat door het licht va.» Gods Majesteit over
goten zal schitteren in eeuwigheid, of in duis
ternis geborgen het vuur der hel zal tarten.
En zoo heeft Mgr. van Btefe z.g. zich een
monument gesticht in onze dankbare herin
nering en wfj bidden God dat het moge we
zen in de gelukzalige eeuwigheid.
Al ligt hier zwijgend in ons midden, door
den kouden adem des doods bevangen, het
stoffelijk omhulsel van den ons eens zoo dier
bare doode, het spreekt ons toch en maakt in
ons de herinnering wakker aan hem. die eens
was voor ons de onverwoestbare kracht, die
in weergalooze vruchtbaarheid tot in de vol
heid des levens werkte voor het hel’ zijner
parochianen, voor het heil der schoolvrije
mannelijke jeugd van ons Bisdom, die hij,
gelijk de golven der bruisende zee. bü duizen
den en nogmaals duizenden deed aanstuwen
in kerk en maatschappij om ,aaa Christus
trouw” heilig hun geloof te houden en rein
hun zeden, om als mannen onwrikbaar geloof
en zeden te bewaren, kerk en maatschappij te
steunenom als grijsaards straks „aan Chris
tus trouw" gebleven, hun leven terug te geven
aan Hem, voor Wlen zjj het hebben besteed,
opdat Christus’ trouw hun geve, wat ook hü
nu verwacht, de kroon des leven». Zoo sprak
hij eens, als hij in een gloedvolle slul-
tingsreden op de Juvenaatsvergadering. ons
het Patronaatslnsigne „Aan Christus trouw”
verklaarde.
BU die herinnering spreekt luide tot ons de
waarheid van het woord der H. Schrift: „De
rechtvaardige zal a's een palmboom bloeien
en als een ceder van den Libanon zal hU zich
uitbreiden, nog In tlerigen ouderdom zal hü
aangroeien. (Ps. 01). Want uitgebreid beeft
zich zün werkkracht over geheel het diocees
van Haarlem, in vruchtbaarheid buitenmate
in de ontelbaren, die hU in «en honderdvljf-
tigtal Patronaten in ons Bisdom voor Kerk en
maatschappij behield, door de zegenrijke op
richting van het Centraal Comité in Neder
land. waardoor de bescherming en ontwikke
ling der schoolvrüe R. K. mannelUke jeugd
over heel ons vaderland zich uitbeeldde en
als de last der jaren hem noopte het werk
dat hij zich tot levenstaak had gekozen neer
te leggen dan vond men hem altijd nog blU-
moedig bereid met raad en daad te helpen
waar hU nog kon; dan klonk nog, schoon tn
al’e bescheidenheid het woord van zijn paro-
chiepatroon van zUn lippen: „zoo ik uw volk
nog nuttig kan zün. non recuso laborem. dan
weiger ik den arbeid nog niet.
Maar noode te missen en nog altUd gemist
eerders en vrienden hier tegenwoordig, op
volgers in zijn werk, slechts van verre heat
benaderend, onze gevoelens van oprechte er
kentelijkheid hier uitspreken. ZUn bestelend
woord en daarmede gelijken tred houdende
onuitputbare Uver zUn voor ons jeugdwerk
gefeest van onschatbare waarde, zooveel
jongeren naast en na hem tot aanmoediging
en voorbeeld Met vaste hand
eerbied voor ieders meening, at
sterend naar den tegenstander.
voor zijn meening iedereen te winnen, en
eenmaal gewonnen, propageerde hU zUn idé
aal met eene niet te weerstane toewijding,
met dien beminnelijken glimlach op het ge
laat, waarvan hU het geheim bezat. En wis
onzer kon hem dan wsdsrstaan? Verstomd
over het werk dat hij verzette bU de deg*>
lUke voorbereiding der agendapunten
dikwijls zware vergaderingen kwam men
onder zUn bekoring en men werkte mede met
hart en ziel als hü. voor het groote idéaal
de versorging geestelijk en maatschappelijk
onzer schoolvrije mannelijke jeugd. De Room
sche jeugd van Nederland „Aan Christus
trouw”
En het geheim van dat alles? Dat, wat
hem ook in zijne meer bijzondere functies
zoo bijzonder deed uitschitteren alk kape
laan als pastoor, als rectorzUn echt,
zijn boven alles prisster zijn. Hoe sprak uit
hem de priester, zoovelen hier tegenwoordig
herinneren het zich nog levendig, toen hU
de laatste maal met ons vergaderde bU ons
Zilver Jubilee, en zoo echt priesterlijk, Apo
stolisch hebben wU "t genoemd, tot ons sprak:
de beste directeur voor zUn Patronaat is hij,
die het meeste voor zUn Patronaat bidt. Werk
en bid, dat was »Un devies, dat maakte in
hem den priester bij uitstek, dat was tiln
kracht.
Wat hü is geweest voor het Jeugdwerk te
ons Bisdom én in Nederland in het algemeen,
dat is hU ook geweest voor u parochianen
van Voorburg, voor u bewoners van St. An
tonins hove tn t bü zonder. Bij al sün sorgvoU
len en toegewijden arbeid voor het werk der
rijpende jeugd, was hü voor en boven allee
uw pastoor, uw herder. Hoe was hU toegan
kelijk voor een ieder van u. uw aller belan
gen behartigend als was ieders belang het
züne. Was hü de vader der Jeugd in t al
gemeen. hü was het bijzonder voor die zUner
parochie, getuige het stichten der patronaten
in uwe parochie, het oprtchten der jeugd-
congregaties. Vader was hü ook voor de vol
wassenen. hoe goed begreep hU, dat te *Un
parochie zün werk zich moest uitstrekken
over den geheelen mensch en hoe zorgde, hü
dan ook zoowel voor uw godsdlenstlg-asdé-
lük als voor uw sociaal leven, getuige «Un
werken voor uwe godsdienstige vereenlging
de H. Familie, zijp werken voor en *Un op
richten van sociale vereenigingen in uw mid
den. Wat wist hü u allen te voeren met on-
stulmigen drang tot dat middelpunt van héét
ons leven, waar alles van uitgaat en alles
toe wederkeert, tot God; meer bijzonder tot
Jesus in Zijn heilig Sacrament. Wat stelde
hU u ten voorbeeld het H. Huisgezin, wetend
dat geen huisgezin gelukkig kan zün als
niet gelijk déAr én vader én moeder opgaan
in de liefde tot Jesus, als de kinderen niet
zün als het Jesuskind. Men moet hem te
Intieme oogenbllkken gehoord hebben om te
weten, hoe dit alles hem ter harte ging; voor
en boven alles was 't het hen der hem toe
vertrouwde zielen dat hem zorg baarde.
Daarvoor leefde hij, daarvoor werkte, daar
voor bad hü
En hü bleet de zorgzame vader, ook voor de
ouden van dagen, voor de hulpbehoevenden,
voor de zieken. Rusteloos bleef hü werken
tot zün laatste levenskrachten waren opge
teerd en zün 8t. Antonlushove zal het ge
tuigen aan de volgende geslachten, hoe Mgr.
van Stee alles is geweest voor allen, dat
niemand van zün zorgen bleef buitenge
sloten.
En nu gaan wü naar zün laatste rustplaats
op de aarde; begeleiden den man. die niet
rusten kon in den Uver, die hem verteerde
voor de eer van Zünen God. Pie Jesu Doml-
ne. dona el requiem. Goede heer Jesus, geef
hem de eeuwige rust.
Ook aan hem gaat voltrokken worden het
onherroepelüke: „stof zUt gij en tot stof zult
gij wederkeerenMaar züne ziel heeft Wj
weergegeven in de handen van Zünen Schep
per, het loon van den trouwen dienaar moge
hij van Dezen hebben ontvangen. Straks zal
zijn lichaam vereenigd met zijne ziel oprüzen
uit het stof, moge het wezen het monument
van verdiensten, niet gebeiteld in steen, niet
gegrift in metaal, maar gehuld in het kleed
der onbederfelükheid van een eeuwige on
sterfelijkheid in de glorie van het zalig aan
schouwen van God. Dat vragen wü, dat vra
gen duizenden met ons en wü zullen niet
ophouden met vragen: Heer geef uwen die
naar de eeuwige rust.
En het eeuwig licht verlichte hem.
Dat hü ruste in vrede Amen
op naar de hooge, onvruchtbare
bergen! Schiet er onbezorgd uwe wortels!
De glans van den glans des hemels, die
mün vaderland is, siere u! Schitter fel aan
de hellingen der bergen in de nachten, die
de Lente van den Zomer scheiden. Gü waart
mün trouwe gezel op mün pad! Wees dus
een teeken van trouw, van mannelükon
moed!"
Zoo sprak de heilige en maakte zich ge
reed om verder te gaan.
De plant vermenigvuldigde zich meer en
meer in het hooge gebergte, zü kwam in de
tuinen der vlakte tot aan de kusten der
zee. Op den dag van Johannes de Dooper
(St. Jan) begint ze te bloeien, dan kiüEt zü
haar blauwen bovenaardschen glans. De
menschen noemen haar „mannen trouw" of
ook wel eereprjja.
Waarschuwing tegeA emigratie
De Nederlandsche Vereenmng Landver
huizing Bezuldenhoutscheweg te ’-Gra-
venhage acht het noodlg allen/ die emigra
tie overwegen, er op te wüzen.Uat thans tn
onderscheidene immlgratielandenr-ook in de
Ver. Staten van Amerika, ernstige werk
loosheid heerscht, zoodat het zelfs voor im
migranten, die bekwaam zün in hun vak en
die de taal van het immigratieland goed ken
nen, nu moeilijk is werk te vinden.
In uit de immigratielanden ontvangen
brieven wordt daarom emigratie in dit Jaar
ontraden, tenzü de emigrant zeker is van
hulp van familie of vrienden, die werkelijk
tot helpen in staat zün of als de emigrant
over zooveel geld beschikt, dat hü verschei
dene maanden kan leven zonder
werk.
Het slechtst is de toestand in-de groote
steden. Gehoopt wordt op verbetering tegen
het voorjaar van 1931. Laat u daarom, voor
al thans, niet bepraten waarschuwt de
voornoemda vereenlging do^r anderen, die
mogelük geldelük belang hebben bü uw
emigratie Men kan zich beter tüdig. en al
vorens een besluit U» nemen, wenden om in
lichtingen tot de Vereeniging Landverhui
zing.
rooy en oud-Nederlandsche liederen van Vale-
rtue, bewerkt door Bouwman. Als pakkend slot
werd gespeeld de Grenadiersmarsch „Turf in
je ransel," hetgeen bü tal van aanwezigen
merkbaar oude herinneringen wakker
schudde.
Aan het einde der herhaaldelük door dave
rend applaus beloonde uitvoering compli
menteerden jhr Van Nispen tot Sevenaer en
admiraal Quant, kapitein Boer met de soar
lofwaardige vertolking der uitcevoerde wer
ken.
Donderdagavond gaf hot muziekkorps van
de .Heemskerk” een concert op het terrein
der tentoonstelling, dat veel büval oogstte.
In dan vroegen morgen, toen de zon bo
ven den Libanon kwam, boorde Johannes
de stem. HU verstand het vreemde geluld
niet, meer hü vernam in den wind, dien de
H. Geest hem overzond, het gebrekkige fluis
teren van een ouden man, die naar God
verlangde.
Hü greep naar den dorren stam van een
aoutstrulk, trok den rulgen gordel vaster
om zün harig kleed en zocht het verre meer,
vanwaar de roepstem kwam. Johannes de
Dooper liet langzaam het hoofd zinken en
begaf zich op weg.
Daar blikte hü over de Helleensche eilan
den; aan den Donau leschte hü sU» dorst.,
de onrustige stad Rome ontweek hü
ging midden door het bloeiende veld,
geurige lucht onder een wltbewolkten he
mel verkoelde zün bloed en toen de avond
viel, dreunden zün schreden reeds naar de
onherbergzame Alpen. HU betrad een dicht
woud van berken- en lorkeboomen en zie.
nu klonk de stem heel dlchtbü. Terwijl hü
Ülings doorstapte viel de nacht.... bet werd
al donkerder en donkerder.... Radeloos
bleef Johannes staan.
Maar een heilige ondervindt meer dan
andere menschen. De lange afstanden ver
schrompelen onder zün voet tot steenwor
pen samen.... de rotsachtige bodem wordt
glad en effen.... de bloemen fluisteren en
de dieren spreken als vertrouwde vrienden.
Bloemen kwamen tot Johannes om zün
wenschen te vernemen.... Dieren naderden
hem om raad te geven.... Alleen de sprink
hanen bleven uit zün nabüheid, want zü
wisten, dat bü ze als voedsel gebruikte.
Toen Johannes de bloemen en dieren
naar de verblijfplaats van een ouden man
vroeg zwegen zü en waren zóó geheel en al
ten einde raad, dat er plotseling een diepe
stilte Intrad. Sterretje» stonden aan den
hemelde dieren waagden het niet te
ademen en de bloemen llteen haar kopjes
hangen. Er heerschte een groote stilte en
het was een donkere nacht....
Toen vroeg Johannes of een der dieren
hem hooger in het gebergte wilde lelden.
Maar alle zwegen en zelfs de zonnebloem
en het glimwormpje openden de lippen niet.
Want de dieren vreesden de steile, zwarte
afgronden en de bloemen waren bang van
den steenen bodem, die hun voet dreigde
te verdorren.
Johannes vroeg nogmaals en weer zweeg
alles rondom ham Toen greep de heilige
«üh staf om het gebod der liefde te vervul
len. Want waar een ziel berouwvol weent,
daar is de genade der verlossing nabü- Zo°
was zün geweldig woord geweest, daarnaar
richtte hü nu ook zün daad.
Nadat hü reeds een heel tüdje flink door
gestapt was, zag hü plotseling een zwak
licht voor zich. Als een wolkje zweefde het
voor hem uit.... en het werd hoe langer
hoe helderder.... witte lantaamtjes wierpen
hun licht. Op schitterende steeltjes zaten
zü-... dicht op elkaar.... enkele vast büeen
in den vork van een sterker takje, dat meer
naar onderen zich weer met andere ver-
eenlgde.de onderste takjes stonden ge
paard op den stengel ter dikte van een
vinger.
De Dooper bemerkte het struikje, dat veel
op een distel geleek, wel, maar hü had geen
tüd om daarnaar te vragen. Ook wilde hü
in het aangezicht van den dood, wiens adem
hü ernstig en zonder schrik voelde naderen,
zioh niet aan aardsche gedachten overgeven.
Bovendien was het pad zeer moelhjk te be
gaan. Hü zweeg dus....
Het duurde niet lang, of hü stond voor
een hut. die tusschen granietblokken v«--
scholen lag. Geen boom ruischte hier in den
adem der nachteiüke stilte, en geen kruid
ritselde hier om sap te zuigen, teneinde het
leven te behouden. Alleen mossen en korst
mossen bedekten de kanten der stcfipen met
hun vale kleur.
Zoodra de Piemonteezen in 1878 bezit had
den genomen van de Eeuwige Stad, werden
weldra de noodlge voorbereidingen getroffen
voor een geheel nieuw uitbreidingsplan. Er
oatetonden geheels nieuwe stadsgedeelten
bet Eaqullinium-kwartter, tan Zuiden
van de Vla Nazlonale en het spoorwegsta
tion, het Prat! dl Oaatello ten Noorden van
den Engelenburcht en het Vaticaan en de
nieuwe stadswük bü de Porte Pinciana. Maar
met uitzondering van dit laatste nieuwe
stadsgedeelte dat nog een voornamen indruk
maakt, is er in de nieuwe stadswüken van
Rome geen enkel verschil meer te bespeuren
met de overige moderne steden van Europa,
en dat is iets wat den kunstzinnig-aangeleg-
den vreemdelingen tegenvalt, die meenen
dat in geheel Rome iedere steen haar eigen
historie heeft.
In het begin dezer eeuw zag de Italiaan-
sche regeering zich genoodzaakt om de noo
dlge maatregelen te nemen in verband met
het nieuwe uitbreidingsplan, dat haar door
den drang naar een meer organischen uit
bouw der stad was ingegeven. Ingenieur
Sanjust de Teulada. wiens technische be
kwaamheden boven allen twüfel verheven
zün, doch die geen voldoenden kunstzinnigen
aanleg bezat, kreeg van de regeering op
dracht om een geheel nieuw uitbreidingsplan
té ontwerpen. In het jaar 1910 werd dit plan
van Teulada wettelük goedgekeurd. Maar
aoodra deze plannen bekend werden, ontke
tende zich een storm van verontwaardiging;
zoowel de oudheidkundigen als de vereeni
ging van architecten te Rome protesteerden
met geweld tegen deze verkrachting van het
klassieke Rome. Gesteund door talrüke des
kundigen uit het buitenland wisten de archi
tecten van Rome het zoover te brengen, dat
de uitvoering van het plan van Teulada werd
geschorst en dat de nieuwe plannen die de
architecten hadden ontworpen voor de voor
malige exercitie-terrelnen der soldaten, de
Piazza d' Arml genaamd en voor het stads
gedeelte ten westen van Sint Pieter en bü
de Porta San Pancrazio en bü de Porta San
Giovanni, werden goedgekeurd. Deze nieuwe
plannen waren weliswaar veel beter, maar
toch lang niet zonder gebreken.
Maar bü de steeds sneller voortschrüdende
ontwikkeling staat het bouwen niet stil. Na
den oorlog hoeft men een nieuw uitbreidings
plan ontworpen, maar dit is nog steeds niet
goedgekeurd. Er zün heel nieuwe wüken
ontstaan voor de Porta Pia. Porta Lorenzo,
bü Trastevere, aan de Via Flaminia en bü
de Monte Mario, terwül bü Sint Paulus bui
ten de muren en bü de Monte Sacro heele
complexen met kleinere hulzen zün gebouwd:
dé industrie-terreinen liggen meer langs
dan Tiber en langs den electrischen spoorweg
naar de zeehaven van Ostia.
Bovendien is men nog steeds druk bezig
met bet blootleggen van het oude Rome, het
Theater van Marcellus, den heuvel van het
Kapitool en het Forum der Caesars, terwül
steeds nieuwe plannen worden ontworpen en
uitgevoerd, om in de binnenstad een groote
doorbraak te maken, omdat het steeds drei
gender wordende autoverkeer zulks noodza-
kelük maakt. Men heeft zelfs overwogen,
om het hoofdstation te verplaatsen en geheel
nieuwe spoorlünen aan te leggen. Het is dus
plqt te verwonderen, dat er van alle züden
^prttiek wordt uitgeoefend en vaak zeer te
recht, vooral door de architecten en de
""oudheidkundigen. Vooral de afbraak bü het
Theater van Marcellus en in de omgeving
van het Kapitool, werd aan een felle critiek
onderworpen; men heeft zelfs zulke overwe
gende bezwaren naar voren gebracht, dat de
autoriteiten besloten hebben, om een des
kundige commissie van onderzoek in te stel
len, die moet beoordeelen hetgeen er tot nog
toe gebeurd is, om verder een geheel nieuw
plan gereed te maken. In dese commissie
zün vertegenwoordigd zoowel vaklui als des
kundigen op administratief gebied, mannen
van wetenschap, beroemde architecten en
kunstenaars, zooals Piacentini en Giovanno-
ni, Oalaabini en Brasinl, zoodat men de re
sultaten van het werk ven deze nieuwe com
missie vol vertrouwen tegemoet kan zien.
De Gouverneur van Rome, Vorst Boncom-
pagnl Ludovisi ontveinst zich de talrüke
moeilükheden niet die er overwonnen moe
ten worden, en hü ontkent zelfs niet dat
sommige klachten zeer gegrond waren, maar
hü herhaalt ook telkenmale dat men niet uit
bet oog moet verliezen hetgeen reeds bereikt
werd en de schitterende werken die reeds
warden uitgevoerd: zoo b.v. de voltooiing van
de Vla Nazlonale, de Corso van Victor Em
manuel, den weg langs Lungotevere, de straat
naar den Janlculus, de Passeggiata Archeo-
logica en meer andere verkeersverbeterin-
gen of verfraaiingen welke reeds werden
aangebracht.
Men kan de geschiedenis van het tegen
woordige Rome in vier tüdperken verdoelen:
het oude Rome der keizers, dan de oude stad
der Pausen tot 1870. etndelük de aanleg van
niéttwei* stadsgedeelten en tenslotte de groo
ve Uitbreidingsplannen in de richting
Ostia en de bergen.
In de stad zelf zün vooral twee groote
stroomingen merkbaar: de een wil Rome la
ten zooals het vroeger was, rustig zooals in
«en museum waar alle leven vreemd is; de
prirtere richting wil alle nieuwe verbeterin-,
gen aanbrengen die het drukke verkeer van
een moderne grootstad tegenwoordig stelt;
bU willen desnoods waardevolle kunstwerken
en historische gebouwen opofferen en afbre
ken om er meedoogenloos breede moderne
verkeerswegen aan te leggen. Het is ontegen-
Zéglük noodzakelük flat voor een goed geor
dend verkeer met de binnenstad verschillen
de doorbraken worden gemaakt, doch bü de
ze plannen kan toch wel rekening worden ge
houden met de evengroote cultureele nood-
zakelükheid om kunstzinnige bouwwerken en
historische monumenten niet te beschadi
gen, maar juist door ae uit hun benarde po
litik te bevrijden kan men beide belangen
dienen, omdat vooreerst door de doorbraken
hot moderne snelverkeer gebaat wordt, ter
wijl de vrü-liggende gebouwen voor de toe
risten en kunstenaars een veel heeriüker
aanbllk opleveren.
Van den anderen kant mag de dood het
leven niét verstikken; want maar al te vaak
«*eekt men van bet behoud van bet piaat-
selük karakter, terwül dat in werkelükheid
slechts bestpat uit een vervallen muurtje of
poortje met wat ellendige huisjes. De hoofd
stad van het niuewe Italië wil niet datder^
gelüke treurige resten ~ult hét tüdperjt vany
verval nog overblüven en'daarom kéurt zü
bet goed dat dergelüke brokstukken bü het
Theater van Marcellus, bü het Forum van
Augustus en Trajanus worden afgebroken.
Br zün natuurlijk altüd bezwaren aan ver
bonden, Rome moet Rome blüven. In een
stad als de onze waar geen helle kleuren
overheerschen, is de fel-witte marmerkleur
van bet monument van Victor Emmanuel
al hlnderlük en als het monument niet voor
bet nageslacht het tot stand komen van het
eene Italië moest verzinnebeelden, kon het
beter worden afgebroken.
Het oude Rome moet gered worden, maar
men moet ook bedenken, dat het plan van
1830 ook berekend moet zün op de toekomst
want bü een bevolkingstoename zooals die
them voortgaat, zal Rome in 1950 reeds 3
De heilige trad de hut b!
een oude man op een bed van kaf. Zün
baard was sneeuwwit, zün hoofdhaar vorm
de een witten stralenkrans om het klare
voorhoofdde oogen waren gesloten,
maar de lippen bewogen zich.
Johannes strekte den arm uit naar den
vochtigen wand en liet druppel voor druppel
bet water in zün holle hand vallen, tot zü
meer dan half gevuld was. Toen doopte hü
den eenzamen man in den naam van den
Drieëenigen God, Dien hü uit zün visioenen
als den eenig ware kendeIn dezen naam
ontsloot hü voor den roependen grijsaard
het Rijk des Hemels.
De bloem stond ter züdetweevoudig
straalde zü in bovenaardsch licht. De hut
was verlicht, alsof de maan door het open
dak scheen. En zelfs, toen de Dooper ver
trekken was, bleef er een schemer tusschen
de muren, alsof er een minnende ziel bü
den ontslapene wilde waken.
Johannes volgde het kruid en vond den
tdü om het te beschouwen. Hü dacht aan
Hem, die na hem komen zou. Ook dit
schepsel behoorde hem en het diende evenals
hü de hoop op een eeuwige heeriükheld.
En toen hü dicht bü het donkere woud van
lariks- en berkenboomen was, hief hü zege
nend de handen. Toen drong er in het kopje
en de takjes der distels een blauwe glans,
die aan deze plant haar eigen wüding ver
leende.
,3tüg
