Joh.
Joh
Joh.
LANSEN
LANSEN
LANSEN
GEB^rSCHOOKHOVEM
KLOKKEN
GOUD en ZILVER
II een gratis St Nlcolaas-
II geschenk ultzoeken
PIANO of ORGEL
li
Joh. Weijmer
FNIDSEN 90
ST. NICOLAAS
IXX)„ ».DE WEG NAAR SUCCES
ADVERTENTIE-KOLOMMEN
HET
„NOORD-HOLLANDSCH
EEN MOTORRIJWIEL
Henk van Dijk
3 Magd&Ienenctraat 3
gil. BOSSERT&ZOON -
SS;. ‘S?‘ S ’d'
1 GEBRS. SCHOONHOVEN
ZILVER
3(1
Origineels
Houtsneden
GROOTE KEUZE
LAAT BLOEMEN UW TOLK ZIJN
BLOEMENMAGAZIJN P. J. VAN KESSEL
LANGESTRAAT 99 bij de Groote Kerk ALKMAAR
If de
HET ADRES
JAN MOFJES HEERHUGOWAARD
Agentschappen
tWMwr kst «tas»»** W.r..toU
Een St. Nicolaas-cadeau
van blijvende waarde
is een
KUNSTNIJVERHEID UIT BINNEN- EN BUITENLAND
NIEUWE ZUID-HOLLANDEB
VOOR HET A.S. ST. NICOLAASFEEST
TELEFOON 214
9 9 9 WIWWW
VOOR DEN ST. NICOLAAS
CHOCOLADE LETTERS la alle grootten. CHOCOLADE FIGUREN,
SPECULAAS M en M cent per half pond. TAAI TAAI 17 K oent per half
pond. Groote poppen worden gaarne in bestelling aangenomen.
HALLO! HALLO! ST. NICOLAAS!
VERGEET NIET
1
GEDWONGEN VACANTIE
de merrie
"rS
ALKMAAR
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA4
f
Overhemden
Dassen
voor
Sokken Hoeden - Petten.
DAGBLAD
Pyramidzakdoeken
dames en heeren
Groote keuze
Heeren-modes
AIImr bij ons It U vm vik-
kandige aflevering verzekerd
Beleefd aanbevelend,
Let op hot adros. Onze
vestlgd:
lederwaren hïndeloopzr kun..
Laat 150 - Alkmaar
Bar.x Lange Tlendewec
GOUDA
Is het gruuute der te
(Joude verschijnende dag
bladen en bezit in Gouda
et» omstreken den uitge-
breidsten lezerskring
LAAT 150, TEL. 810
Laat 150 - Alkmaar
TELEFOON 810
Eealgste speciaalzaak voor
Schilderijlijsten on aanver
wante artikelen
Groote sorteerlng
Marsepein, Chocolade,
Suikerwerken en
Luxe doozen
De nieuwste én leukste
Surprises
Huigbrouwerstraat jy
LAAT 61 TELEFOON 1080
Wijn - Port - Advocaat Cherry Brandy
Half om Half 1.25
A. BRASSER Laat 128 - Alkmaar
'J-ï
aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
Het ideale ST. NICOLAAS-GESCHENK dat
altijd in den smaak valt is
Vraagt prospectus bij
HARLEY DAVIDSOÜ
RVDGE WHITWORTH
RALEIGH
ARIEL
DKW
-
Al KiytAR -
g Noodigen U uit hun nieuw ontvangen collectie huish. en weelde
artikelen te komen bezichtigen. De collectie omvat oa.
Waarom lange» gewacht?
I er nlel so
i Ug, 2 «aranL,iC,vl.n’14 dagen loopend
I Prachtlge 17.50, en» Gouden
H rcerend. Hor'?g?SmM aaranüe. Staande
uK 6.50 enz., f 110 00 en 1225.00,
H^l°‘t‘tenWlL7b2i enWestminster. Mo
ll Konirslng. bm bam M ^„Mokken, en»..
IU Sr dl? verlovingsringen
ll| koopt, mag
zaak 1» alleen «•-
1
F
1
Groote keuze in eerste klas merken. Enkele pracht
occasion instrumenten voorhanden tegen scherp con-
curreerende prijzen. Betaling in overleg m. den kooper
de stille akkers wierp, scheen alles voor
oogen te schemeren. Met hangend hoofi
schokkende beweging
O
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
VAN
VAN
«W -
Al rijn he* ook slechte tijden.
En kan hot niet veel Ujden.
Teek «tot men gino* Mn blQ gestokt
Daarom Uw schreden neer 8PECKEN gericht.
De nooaieed Ie daar groot, de prtyeen «eer laag.
En als V ’t niet wist: WO «ton U zoo graag.
WU hebben geschenken voor De mes en Boeren,
Maar ook zeer veel, wat kinderen begeeren.
Ook sM mogen gratis komen kijken.
En is er toto wat kan toe lijken,
Denkt dan. onder», en hot adres goed bewaard,
t Is, ah altüd, bU SPECKEN in de WAARD.
De mensch wikt 4a plaataalijka Sow-
jetoverheid tan spijt, ook nog in Rusland
maar de vooratttor beschikt, nadat men God
en het verstand afgesehaft heeft.
KgURZTLVBR
W. M. F. ZILVER
GERO ZILVER
■ilveriaagje U j. standb.
VLEKVRU METAAL
IKORA KRISTAL
azuur kristal
MOZAÏEK KRISTAL
jgg VLEKVBU STAAL MYRA KRISTAL
Maar hij kwam er niet toe. En toch had
Tonia hem met haar bruine kijkers zoo vrien
delijk aangekeken, dat het smeulende, vuur
tje in zijn borst tot een laaienden brand werd,
en de vlammen uit zijn gezicht schenen te
staan Ze had zoo’n aardig stemmetje, 't klonk
zoo heel anders dan het schreeuwen der
vrouwen over de akkers en het harde gekakel
der dochters van den buurman op het «rf.
Ja, hij was 'n echte sukkel en toen ie 's
avonds in de keuken daarover zat na te den
ken, liet ie telkens van ergernis de pijp uit
gaan.
Maar toen ie zijn avondgebed had gedaan
en nog Ln poos onder de dekens lag te soezen,
kon ie alleen maar denken aan het ronde
gezichtje met de donkerblonde krulletjes
en de kersroode lippen, dis zich plooiden
tot een vriendelijken lach. Nee. hij was nou
niet ver meer van 't beloofde land.
Beleefd aanbevelend.'
ff. DEUTEKOM
SCHAGEN.
FONDANT BORSTPLAAT U cent per ons, M eept per half-fpgnd,
HOUTEN’S en RINGERS CACAO
CJULTUBA WUN M» per fL K LARONA (Kaapeehe Wijn) f MS ftr fL
fijne vleeschwaren
De goedkoope winkel is ook dit jaar ruim voorzien van oen mooie
scrteerlng MEISJES- en JONGENS-PULLOVERS en TRUIEN, ZWART
FLUWEKLEN en MANCHE8TERBROEKJE8 vanaf f 1.10.
Ook in DAMES- en HEEREN-PULLOVERS en VESTEN hebben wtf
leta moois IJSMUTSEN, ALPIN8, WOLLEN SJAALS, HEEREN ZIJDEN
SJAALS, CACHENEZ en ZELFBJNDER8. WANTEN en POLBMOFFEN.
nr* hebben wij mooie zwarte VROUWENMUTSJES en KAPERS,
HANDSCHOENEN, GEBREIDE en TRICOT-ONDERGOETWREN
BORSTROKKEN en PANTALONS. KOUSEN en SOKKEN, iets nieuws
in doosjes ZAKDOEKEN. Mooie flacons PRIMA EAU DE COLOGNE.
OOK MOOIE DAMES- en KTNDER8CHORTEN. kJfZ.. ENZ. ENZ.
KOMT NAAR DEN GOEDKOOPEN WINKEL,
DAAR KAN U GOED TERECHT
(NAAST DE RX. KERK)
De herfst ging voorbij en buiten werd het
stil. De gure November-vlagen joegen over
hst land en de avonden werden langer.
Hij zag Tonia nu zelden anders dan ’s Zon
dags in de kerk en dan hing zijn oog aan haar
met stillen eerbied, als ze zoo zachtjes voort
trippelde naar de Communiebank met ge
bogen hoofd en de handen voor den boezem
gevouwen. De weken duurden eindeloos en
de onrust begon in hem te knagen. Neen,
bij mocht niet langer wachten, hij moest aan
pakken, doorzetten, wat er dan ook van ko
men mocht. Uren lang zat ie daarover Je
tobben en de boerin werd ongeduldig, omdat
bij steeds stiller en afgetrokkener werd.
Als Bart nu niet gauw ’n besluit nam. zou
tij ’m wel eens aanporren.
Nu scheen er iets in hem te broeien,
‘s Avonds zat ie dikwijls lang op zijn kamer
tje en wat bij daar uitvoerde, vertelde hij niet.
Maar toen hij naar de stad was, ging ze daar
eens snuffelen en vond er papiertjes, met
enkele regels beschreven. Nu werd ’t toch te
zot. De jongen zat gedichtjes te maken, dat
was toch geen werk voor hém, daar moest je
voor gestudeerd hebben.
Toen ie thuis was en met groote happen den
berg boerekool van zijn bord deed verdwijnen,
rakelde zij de kachel eens flink op en onder
*t geraas door vertelde zij
„Weet je, wat ’k vandaog heb beuren ver
tellen r
„Nou,” vroeg hij tamelijk onverschillig,
want nieuwsgierig was hij niet.
„Dat Henk van den Berg om Tonia Bleu
kers loopt.”
Ze zat nog gebukt voor de kachel en keek
niet om, maar ze hoorde heel goed zijn vork
op het bord vallen. En achter haar gromde
een dof gebrom. Ze stak nog eens den pook
in "’•n rooster en ging dan voort,,’t Zou
zo d: van ’t knappe dernje zien, as zoo’n
kèl a; Hend beur kreeg. Hie hét dutten, da’s
waor, raaor ik zeg oe dat ie nie deugt. D’r
zit ’n slechte aard ien die jong.”
Verder sprak ze geen woord meer over
het geval en Bart was dien avond nog stiller
dan anders. Den volgenden morgen reed hij
weer naar de stad.
DEMONSTTRATtPsI^WLICHTINGEN ZONDER BENIGE VERPLICHTING.
a. iAA
Tonia onverwachts he 6 drietal vóór zich zag,
verschoot zij van kleur en wist niet wat er
van te denken. Maar Bleukers had *t geval
weldra uitgelegd en toen begon het in haw
frisch gezichtje te glanzen en te gloeien van
louter vreugde en ze 'begreep maar niet hoe
Bart zóó iets van haar had kunnen den Ir
want zij mocht hem al jaren graag lijden.
Het werd een feest op den Eikenhof, zooals
er in tin gen tijd geen gevierd was en bij het
afscheid nemen dat Bart en Tonia buiten
in den maneschijn nog even herhaalden
zei Bleukers, die van het eten en drinken een
rood gezicht had gekregen, met volle over
tuiging „Dat is nou zoo waar, vrouw Ver
bet k, as dat mien roodbonte de schoonste
koe is van 't derp, maor zó’n aorige Sinterklaas
heb ik nog nie beleefd.”
„En wij ook nie,” glunderden de jongelui.
■o'
De volgende episoden speelden zich dezer
dagen af in Dageston in de stad Machatsch-
Kala
„Roep den milicien Magomedow hier 1“
...Present, kameraad chef.”
„Magomedow, je gaat naar het vacantie-
huis.”
„Kameraad chef, ik ga liever naar huia,
naar mijn dorp, om mee op den akker te
helpen.
„Geen tegenspraak. We hebben een open
plaats in het vacantic-buis en sturen er een
milicien heen, die juist verlof krijgt. Gij
hebt toch verlof T Ja I Dus je gaat naar het
vacantiehuis- Kameraad directeui. schrijf hst
bevel Milicien Magomedow wu.a< bevolen
zich diract naar het vacantiehuis te negeren”
„Ik meug da jong heelamaol
Begritp nie, hoe ia d’r aon komt.”
Langzaam kroop Bart overeind. *t Was
alsof er iemand met iets rwsars op zijn hoofd
geslagen had. zoo dof voelde *t daar. Schoor
voetend sukkelde hij terug over het zandpad op haar witgeschuurde klompen
onder de berkeboomen. Hijdiad de handen Ze wilde hem zeker kamen v
in den zak tot vuisten ineengeklemd en mom
pelde woorden, die hij zelf niet verstond.
Het hart woog hepi als lood in ds borst en
nu de maan opkwam en een zilverig licht over
voor de KA. 8t NICOLAAS
Uw inkoopen te doen bil
Ruime keune Eau de Cologne en
Parfum - Luxe dooeen Zeep in alle
soorten en prljsen Scheerzeepen -
Scheerkwasten - Scheermesjes Kam
men - Haar- en Tandenborstels
and pastas Tandzeep
Prima kwaüteitea.
ZIE DE ETALAGE.
TINWERK
KUN8TAARDEWERK
LIMOGES PORCELEIN
GEDREVEN koper
GEHAMERD KOPER
GEBRONSD KOPER
NIKKEI.WAREN
keek niet om, al deed t hem erge
in binnen.
Zerk wilde dien middag niet vlotten,
maar nog somberder werd hij, toen *t al vroeg
n bat donker werd en hij in de keuken in het vuur
at dk stond te turen.
dorre ),Ge mot er maor nie zoo veul kon denken,”
11 td de boerin ruw en toch goedig, „’t zal
w4 van eiges wer zakken.”
(<ïj schudde eigenzinnig het hoofd en de
aardige verrassin;, die zijn moeder hem nut.
Sinterklaas bezorgd had, liet hem koud.
Wat gaf hij nu om dat gouden horloge en die
mooie zwart-lederen beurs zijn kop was
vol met dat andere.
Pe knecht en de meid waren uitgegaan
en 't bleef erg stil tusschen hun tweeèn.
Stuns scheen de moeder lust te hebben eens
fhnk tegen hem uit te pakken, want dat
zwijgend gedoe van Bart maakte haar van
streek, maar als re dan zijn betrokken ge
zicht zag, hield ze haar woorden in at» boog
zich weer over haar breikous.
Met *n gevoel van opluchting hoorde ze
't gestamp van zware schoenen op het pad
langs het huis. Er kwam dus nog iemand van
de buren even ’n praatje maken, dan was 't
meteen gedaan met die benauwende stilte.
De klink van de achterdeur klepperde en
iemand kwam de deel op steppen. Ze opende
de keukendeur en keek naar buiten in *t
donker. Een zware stem klonk haar tegen.
„G’n aovond, vrouw Verberk, kan ik d’r
efkes ienkomme T”
„Kom binnen, buurman," antwoordde de
boerin, verbaasd omdat Bleukers tegenover
haar stond.
,,’t Waoter ia aon de kook, we zouen krek
'q köpka koffie zetten met *n spikkelaos
't Wj.”
„Dan kom *k van pas,” grinnikte de boer.
„Kiek, Bart ia d’r ook. Daor kwam ik nou
eigenlijk om, wMtte.”
Bart knikte stroef, schoof verlegen over
zijn stoel en keek in het vuur.
Bleukers ging zitten, trok d« tabaksdoos
uit zijn uk, stopte bedachtzaam z’n - pijp,
streek 'n lucifer af en blies paffend dan rook
uit. Toen legde hij de handen plat uitgespreid
op de knieln en keek met zijn glinsterende
oogjes Bart vroolijk un.
„Bart, jong, dat mot ik je nou recht in je
gezicht zeggen je bent raore vrijer
Verstoord keek de jonge boer op. Dat
.Bleukers en Tonia hem niet mochten lijden,
dat wu hun zuk, maar ze behoefden hem
niet te komen bespotten in eigen huia.
Bleukers draaide zich om naar de boerin
en vroeg „Weette gij nog, vrouw Ver berk,
hoe Jan uoliger oe in zien tied gevraagd
heit r
Verbaasd staarde de moeder van Bart hem
aan, maar met het antwoord was u niet
wiegen t
„Dah weet, ik nog es van gisteren. Jan
kwam bij ons op 'nne Zondag o# den eet
an toen we gegiten hadden 't wu smj-
boonkn met worst, too goed weet ik *t nog
en vaoder had tien dutje gedaon, toen is Jan
met ons aan *t preoten gemokt. We hadden
elkaor geern. Jan kroeg de hofstee van sien
vaoder, *t miene werd d'r bij geleid en soo
kwiem *t klaor."
„Jao, jao." knikte Bleukers, „zoo is *t met
toen hij bij de deur gekinftn wu, bleef hij
tegen ’t kxijn staan leunen, ofschoon
buiten koud wu. Hij voelde niet dat
wind om den hoek sneed en ug de l
bladeren niet oj>stuiven langs den weg.
De deur ging open en zijn moeder stik
het hoofd nur buiten. Tj
„Maor jong, Bart, staode gij hier T Wht
bedde
Als 'n gestrafte hond liep hij haar voorbij,
de donkere gang door, nur de keuken- Daa(
geurde de koffie en op de tafel stond eert
schotel met speculaas. Hij zakte op een stoel
neer, klemde de handen om de knieën en
staarde dof voor zich uit.
„Nou zulde mien toch vertellen wat er
gebeurd is,” zei de vrouw beslist. „Waor
binde gewiest T"
Hij wees met een schokkende beweging
met zijn hoofd en mompelde „Bij Bleukers.
Ze wil me nie hebben en Bleukers wil met
mien geen doen hebben.”
„Da's stark I”
Meer wist de vrouw niet te zeggen. En
toen hij later alles verteld had, stond ze maar
verbaasd het hoofd te schudden en de koffie
en de speculaas wilden hen beiden niet
smr ken.
Al vroeg gingen ze naar bed, maar het
eerste schrille hanengeschreeuw had reeds
door den donkeren wintermorgen geklonken
eer Bart den alaap kan vatten. Hij lag mur
aldoor te woelen en toen hij eindelijk afge
tobd de oogen dicht liet vallen, droomde hij
van nare dingen, die hem deden brommen
en zuchten in den slup.
Den volgenden morgen reed hij met de
merrie voor den wagen langs den Eikenhof.
Hij kan geen anderen weg nemen, anders
hu ie *t gedaan, want hij voelde zich be
schaamd en in zijn trots gekrenkt. Als ie *t
had kunnen denken, dat Tonia hem zoo slecht
gezind wu, sou is zich aan deu kans niet
gewaagd hebben. Hij zou honderd gulden
geven en nog meer, als ie 't ongedaan kon
maken. Nu had U zijn cadeautjes gezien en
zijn vers gelezen dat vm, waaraan ie
veertien avonden op z’n ksuds slupkamer
had zitten schrijven. Nu lachte u hem mis
schien nog uit op den k x>p toe.
Hij beet zich op de lippen en staarde strak
voor zich uit in de nevelige lucht. Bn toen
hij bij den Eikenhof wu geksmen, ug hij
heel goed, al keek hij *n anderen kant uü,
dat Tonia voor 't raam van de keuken stond.
Ze lachte, ja, u lachte nog. terwijl *t hem te
J moede wu, alsof un kille hand hem de keel
dichtkneep. Zonder er bij te denken, liet
hij zijn zweep met forschen slag op den rug
van het paard neerkomen, zoodat ‘tverschrik
te beest plotseling vlugger aantrek.
Toen hij middags weer over dsnzelfden
weg terugkierde, werd de deur van den Eiken
hot geopend en Tonia, mst ’n zwart omslag-
doekie om de schouders voor de kou, kwam
_i nur buiten.
- - uktr komen vertellen, dat
hij zijn Sinterklau-verrassing wel weer mee
km nemen, dacht hij grimmig, en weer deed
zijn ruwe zweepslag het pnard schrikken.
Hij meende nog zijn num te hooren roepen,
en keerde zijn hoogrood gezicht van haar af.
„Ik motik mot er wezen,” was alles
wat hij antwoordde en zij liet hem begaan.
Zoo werd ’t Sinterklaas-avond. Den heelen
dag had de jonge boer zich wonderlijk ge
dragen. Hij liep maar ongedurig heen en
weer, van de keuken naar den stal, van de
deel naar den hof en van zijn werk kwam niets
terecht. De oude arbeider stond hst grauwe
hoefd te schudden en rei tegen de meid,
dat 't met den boer met pluis was.
„De jong prakkeziert te veul. D’r maolt ’m
iets deur den kop, wat ik oe zeg.”
Maar de meid bad heldere oogen in d'r
hoofd en meesmuilde ,,’t Zit 'm niet in
den kop, mur ien ’t gemoed, wacht maor
'n hortje.”
Toen 't donker was geworden sloop Bart
stilletjes de achterdeur uit. Hij droeg zijn
blauwen kiel onder den arm, maar ’t scheen
wel dat daar iets in ut, dat heel voorzichtig
behandeld moest worden. Door de akker-
voren ging hij gebukt voort, tot hij aan den
Eikenhof was gekomen. De maan was nog
niet op, de donkerte woog zwaar op het land.
Het keukenraam van de hoeve was verlicht,
maar Bart sloop op zijn teenen achter de
schuur om nur de voordeur. Zijn hart bonsde
en hij beefde als de dorre bludjes, die in
den guren wind aan de boomen ritselden.
Nu bukte hij zich, wikkelde den kiel los.
haalde er een pakje uit en legde het op het
steenen stoepje neer, 'n Poos bleef hij wach
ten, dan richtte hij'zich vlug op, hamerde
met zijn vuist drie keeren tegen de gesloten
deur en nam de vlucht
Maar toen hij 'n eind geloopen had bleef
hij aarzelend staan. Het lichte raam van de
boerderij trok hem onweerstaanbur aan.
Langzaam keerde hij weef om en op zijn
teenen loopend om zich toch maar niet te
laten hooren, naderde hij den muur. Op
handen en voeten kroop hij nu naar het raam
en tusschen de bolletjes van het neergelaten
gordijn door trachtte hij naar binnen te
gluren. Al wat hij zag was de tafel, die dicht
bij het raam stond en twee door het lamp
licht beschenen handen, die pakpapier
loswoelden. Hij hield den adem in om te
kinnen verstaan wat daar gesproken werd.
Eerst hoorde hij de zware stem van boer
Bleukers.
„Wat haolt die vent zich ien den kopt
Hij weet ook wel dat ie om jou nie hoeft te
kimmen en as ie *t toch duut, wies ik ’m
vierkant de deur. Jij hebt *m toch nie aange-
haold T”
„Hoe kunde dat nou denken, vaoder,”
antwoordde een uchte meisjesstem, die den
neerhurkenden Bart een siddering door de
leden ioeg.
nie lijen. 'k 1
„Kameraden, onze Sowcuoie (Staats-
graanbedrijf) heeft een plaats voor het vacan
tiehuis gekregen, ik stel voor in deu volle
vergadering te L«dissen, wie er hten zal
gun. Muk een voordracht van de candi-
caten I”
„Petrow 1 Iwanow I Sidorow I"
„Wie vóór Petrow is, steekt de hand op.
Wie is er tegen T Wie stemt niet voor t
Eenstemmig Petrow, jij gut naar het
vacantiehuis 1”
„Kameraden, ik wjlde mijn verlof anders
doorbrengen...."
„Wat wil je, je un het besluit der
heelt vergadering niet onderwerpen F'
De milicien, die „op bevel" nur het
vacantiehuis werd gestuurd ea de Sowchosen-
man, die er heen moest ingevolge van bet
besluit der vergadering, beiden verdwenen
reeds den volgenden dag na hun unkomst.
Discipline.I
Trui en mien krek gegaon. Maor hoe duut
Bart nou f Die stuurt onu Tonia met Sin
ter klaos *n pek vol schoone dingen en 'n
gedicht d'r bij, jao vrouw Verberk, 'n gedicht
of de meester 't gemaokt heit. Allemaol
uut liefde, dat stoeng ook op dat lekkere
hart van suiker, waor we niks van mochten
pruven, want Tonia heit ‘t meteen achter slot
en grendel weggestopt. Goed, dat zullen
wel de nieuwe ge bruisen zien, maor wat duut
de jong nou 1 Vanmergeir komt ie langs
met de waogen, maor kieken duut ie niet. Ik
zeg tegen Tonia „Dern. de jong is verlègen,
hij is nooit astrant gewiest.” Goed, van
middag komt ie weer langs met de waogen
en Tonia staot aon de deur. Stapt ie nou van
de kar af en komt naor binnen om met ons
te praoten 1 Nee, hij houwt met de zweep op 't
peerd en trekt 'r vandeur, asof nie m’n dochter,
maor de duvel aon da deur stoeng. Zia, dar
is nou *n handelwies, die ik nie vatten kant
En Tonia, de dern is nie kleinzeerig, maor
den heelen middag heit ze loopen grienen.
Bart z’n gezicht was bleek geworden en
met wijd-open mond staarde hij den boer
aan. Dan sprong hij op, greep Bleukers bij
den schouder en schreeuwde heesch „Man,
wat ge daor verteltzeg op, is 't waor
„Zoo waor as ik hier veur oe zit en mien
piepke smook, maor ik begriep-t-er dop hee-
lemaal niks mer van I"
„En ik ook nie,” steunde Bart.
Nu kwam vrouw Verberk tusschenbeide.
..Maor Bleukers, wat wij je toch met die
praot T Eerst heb je gereid dat Bat t nie om
Tonia hoeft te kornme
„Ik T 1Minsch, hoe haol je 't ien ocw
beufd T Wanneer zou 'k dah gezeid hebben F’
„Giesterenaovtnd, toen Bart zien Sinter-
klaospekske bij ullie bracht had en.... ea
efkes aon *t raom luusterde.”
„En toen heb ik
„Toen heb jij gezeid dat ie nie om Tonia
hoeft te kommen en de dern zei dat ze hum
nie meug lijjen
Een oogenblik zat Bleukers verbaasd te
kijken, toen vloog er een vroolijke lach over
zijn gericht en hij sloeg met de handen op de
dijen dat 't kletste.
„Nee maor, da’s kusteh'jk Nou snap ik 't
al. De jong hét staon iuusteren toen Tonia
*t pekske van Hend van den Berg open-
maokte. We praotten toen over hum, maor
nie over jou, Bart I Jong, goed da’k venao-
vend *s bin kommen aonloope. Nou begriep
ik ook erat, waorum ge vanmergen en van
middag met zó’n uutgestfeken gezicht ons
veurbij bint geraje. Daor zal onze Tonia
van op kiekt, *t is kustelijk, kustelijk I Nou
Bart, hier is mien hand jong, *t zsokje is
klaor, heur. Bn vrouw Verberk, we kennen
mekaor van ouds, wor. Onze lieve Haar
meug de kieuderen zégenen I En nou, Bart,
span ien, jong Wc motten ss de wiend naor
huus om onze dern *s te boten lachen
Nog nooit had Bart zóó yli
voor de dogcar gespannen, 't Zong in Zijn
hoofd en 't popelde in rijn gemoed, toen ze
voortreden naar dan Eikenhof en de starretjes
die in het donkere blauw van den winter
hemel hingen te tintelen, schenen hem toe
te lachen en te wenken met vroolijke knip
oogjes.
Bn toen ze op de hoeve aankwamen en