Joh. Joh Joh. LANSEN LANSEN LANSEN GEB^rSCHOOKHOVEM KLOKKEN GOUD en ZILVER II een gratis St Nlcolaas- II geschenk ultzoeken PIANO of ORGEL li Joh. Weijmer FNIDSEN 90 ST. NICOLAAS IXX)„ ».DE WEG NAAR SUCCES ADVERTENTIE-KOLOMMEN HET „NOORD-HOLLANDSCH EEN MOTORRIJWIEL Henk van Dijk 3 Magd&Ienenctraat 3 gil. BOSSERT&ZOON - SS;. ‘S?‘ S ’d' 1 GEBRS. SCHOONHOVEN ZILVER 3(1 Origineels Houtsneden GROOTE KEUZE LAAT BLOEMEN UW TOLK ZIJN BLOEMENMAGAZIJN P. J. VAN KESSEL LANGESTRAAT 99 bij de Groote Kerk ALKMAAR If de HET ADRES JAN MOFJES HEERHUGOWAARD Agentschappen tWMwr kst «tas»»** W.r..toU Een St. Nicolaas-cadeau van blijvende waarde is een KUNSTNIJVERHEID UIT BINNEN- EN BUITENLAND NIEUWE ZUID-HOLLANDEB VOOR HET A.S. ST. NICOLAASFEEST TELEFOON 214 9 9 9 WIWWW VOOR DEN ST. NICOLAAS CHOCOLADE LETTERS la alle grootten. CHOCOLADE FIGUREN, SPECULAAS M en M cent per half pond. TAAI TAAI 17 K oent per half pond. Groote poppen worden gaarne in bestelling aangenomen. HALLO! HALLO! ST. NICOLAAS! VERGEET NIET 1 GEDWONGEN VACANTIE de merrie "rS ALKMAAR AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA4 f Overhemden Dassen voor Sokken Hoeden - Petten. DAGBLAD Pyramidzakdoeken dames en heeren Groote keuze Heeren-modes AIImr bij ons It U vm vik- kandige aflevering verzekerd Beleefd aanbevelend, Let op hot adros. Onze vestlgd: lederwaren hïndeloopzr kun.. Laat 150 - Alkmaar Bar.x Lange Tlendewec GOUDA Is het gruuute der te (Joude verschijnende dag bladen en bezit in Gouda et» omstreken den uitge- breidsten lezerskring LAAT 150, TEL. 810 Laat 150 - Alkmaar TELEFOON 810 Eealgste speciaalzaak voor Schilderijlijsten on aanver wante artikelen Groote sorteerlng Marsepein, Chocolade, Suikerwerken en Luxe doozen De nieuwste én leukste Surprises Huigbrouwerstraat jy LAAT 61 TELEFOON 1080 Wijn - Port - Advocaat Cherry Brandy Half om Half 1.25 A. BRASSER Laat 128 - Alkmaar 'J-ï aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa Het ideale ST. NICOLAAS-GESCHENK dat altijd in den smaak valt is Vraagt prospectus bij HARLEY DAVIDSOÜ RVDGE WHITWORTH RALEIGH ARIEL DKW - Al KiytAR - g Noodigen U uit hun nieuw ontvangen collectie huish. en weelde artikelen te komen bezichtigen. De collectie omvat oa. Waarom lange» gewacht? I er nlel so i Ug, 2 «aranL,iC,vl.n’14 dagen loopend I Prachtlge 17.50, en» Gouden H rcerend. Hor'?g?SmM aaranüe. Staande uK 6.50 enz., f 110 00 en 1225.00, H^l°‘t‘tenWlL7b2i enWestminster. Mo ll Konirslng. bm bam M ^„Mokken, en».. IU Sr dl? verlovingsringen ll| koopt, mag zaak 1» alleen «•- 1 F 1 Groote keuze in eerste klas merken. Enkele pracht occasion instrumenten voorhanden tegen scherp con- curreerende prijzen. Betaling in overleg m. den kooper de stille akkers wierp, scheen alles voor oogen te schemeren. Met hangend hoofi schokkende beweging O AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA VAN VAN «W - Al rijn he* ook slechte tijden. En kan hot niet veel Ujden. Teek «tot men gino* Mn blQ gestokt Daarom Uw schreden neer 8PECKEN gericht. De nooaieed Ie daar groot, de prtyeen «eer laag. En als V ’t niet wist: WO «ton U zoo graag. WU hebben geschenken voor De mes en Boeren, Maar ook zeer veel, wat kinderen begeeren. Ook sM mogen gratis komen kijken. En is er toto wat kan toe lijken, Denkt dan. onder», en hot adres goed bewaard, t Is, ah altüd, bU SPECKEN in de WAARD. De mensch wikt 4a plaataalijka Sow- jetoverheid tan spijt, ook nog in Rusland maar de vooratttor beschikt, nadat men God en het verstand afgesehaft heeft. KgURZTLVBR W. M. F. ZILVER GERO ZILVER ■ilveriaagje U j. standb. VLEKVRU METAAL IKORA KRISTAL azuur kristal MOZAÏEK KRISTAL jgg VLEKVBU STAAL MYRA KRISTAL Maar hij kwam er niet toe. En toch had Tonia hem met haar bruine kijkers zoo vrien delijk aangekeken, dat het smeulende, vuur tje in zijn borst tot een laaienden brand werd, en de vlammen uit zijn gezicht schenen te staan Ze had zoo’n aardig stemmetje, 't klonk zoo heel anders dan het schreeuwen der vrouwen over de akkers en het harde gekakel der dochters van den buurman op het «rf. Ja, hij was 'n echte sukkel en toen ie 's avonds in de keuken daarover zat na te den ken, liet ie telkens van ergernis de pijp uit gaan. Maar toen ie zijn avondgebed had gedaan en nog Ln poos onder de dekens lag te soezen, kon ie alleen maar denken aan het ronde gezichtje met de donkerblonde krulletjes en de kersroode lippen, dis zich plooiden tot een vriendelijken lach. Nee. hij was nou niet ver meer van 't beloofde land. Beleefd aanbevelend.' ff. DEUTEKOM SCHAGEN. FONDANT BORSTPLAAT U cent per ons, M eept per half-fpgnd, HOUTEN’S en RINGERS CACAO CJULTUBA WUN M» per fL K LARONA (Kaapeehe Wijn) f MS ftr fL fijne vleeschwaren De goedkoope winkel is ook dit jaar ruim voorzien van oen mooie scrteerlng MEISJES- en JONGENS-PULLOVERS en TRUIEN, ZWART FLUWEKLEN en MANCHE8TERBROEKJE8 vanaf f 1.10. Ook in DAMES- en HEEREN-PULLOVERS en VESTEN hebben wtf leta moois IJSMUTSEN, ALPIN8, WOLLEN SJAALS, HEEREN ZIJDEN SJAALS, CACHENEZ en ZELFBJNDER8. WANTEN en POLBMOFFEN. nr* hebben wij mooie zwarte VROUWENMUTSJES en KAPERS, HANDSCHOENEN, GEBREIDE en TRICOT-ONDERGOETWREN BORSTROKKEN en PANTALONS. KOUSEN en SOKKEN, iets nieuws in doosjes ZAKDOEKEN. Mooie flacons PRIMA EAU DE COLOGNE. OOK MOOIE DAMES- en KTNDER8CHORTEN. kJfZ.. ENZ. ENZ. KOMT NAAR DEN GOEDKOOPEN WINKEL, DAAR KAN U GOED TERECHT (NAAST DE RX. KERK) De herfst ging voorbij en buiten werd het stil. De gure November-vlagen joegen over hst land en de avonden werden langer. Hij zag Tonia nu zelden anders dan ’s Zon dags in de kerk en dan hing zijn oog aan haar met stillen eerbied, als ze zoo zachtjes voort trippelde naar de Communiebank met ge bogen hoofd en de handen voor den boezem gevouwen. De weken duurden eindeloos en de onrust begon in hem te knagen. Neen, bij mocht niet langer wachten, hij moest aan pakken, doorzetten, wat er dan ook van ko men mocht. Uren lang zat ie daarover Je tobben en de boerin werd ongeduldig, omdat bij steeds stiller en afgetrokkener werd. Als Bart nu niet gauw ’n besluit nam. zou tij ’m wel eens aanporren. Nu scheen er iets in hem te broeien, ‘s Avonds zat ie dikwijls lang op zijn kamer tje en wat bij daar uitvoerde, vertelde hij niet. Maar toen hij naar de stad was, ging ze daar eens snuffelen en vond er papiertjes, met enkele regels beschreven. Nu werd ’t toch te zot. De jongen zat gedichtjes te maken, dat was toch geen werk voor hém, daar moest je voor gestudeerd hebben. Toen ie thuis was en met groote happen den berg boerekool van zijn bord deed verdwijnen, rakelde zij de kachel eens flink op en onder *t geraas door vertelde zij „Weet je, wat ’k vandaog heb beuren ver tellen r „Nou,” vroeg hij tamelijk onverschillig, want nieuwsgierig was hij niet. „Dat Henk van den Berg om Tonia Bleu kers loopt.” Ze zat nog gebukt voor de kachel en keek niet om, maar ze hoorde heel goed zijn vork op het bord vallen. En achter haar gromde een dof gebrom. Ze stak nog eens den pook in "’•n rooster en ging dan voort,,’t Zou zo d: van ’t knappe dernje zien, as zoo’n kèl a; Hend beur kreeg. Hie hét dutten, da’s waor, raaor ik zeg oe dat ie nie deugt. D’r zit ’n slechte aard ien die jong.” Verder sprak ze geen woord meer over het geval en Bart was dien avond nog stiller dan anders. Den volgenden morgen reed hij weer naar de stad. DEMONSTTRATtPsI^WLICHTINGEN ZONDER BENIGE VERPLICHTING. a. iAA Tonia onverwachts he 6 drietal vóór zich zag, verschoot zij van kleur en wist niet wat er van te denken. Maar Bleukers had *t geval weldra uitgelegd en toen begon het in haw frisch gezichtje te glanzen en te gloeien van louter vreugde en ze 'begreep maar niet hoe Bart zóó iets van haar had kunnen den Ir want zij mocht hem al jaren graag lijden. Het werd een feest op den Eikenhof, zooals er in tin gen tijd geen gevierd was en bij het afscheid nemen dat Bart en Tonia buiten in den maneschijn nog even herhaalden zei Bleukers, die van het eten en drinken een rood gezicht had gekregen, met volle over tuiging „Dat is nou zoo waar, vrouw Ver bet k, as dat mien roodbonte de schoonste koe is van 't derp, maor zó’n aorige Sinterklaas heb ik nog nie beleefd.” „En wij ook nie,” glunderden de jongelui. ■o' De volgende episoden speelden zich dezer dagen af in Dageston in de stad Machatsch- Kala „Roep den milicien Magomedow hier 1“ ...Present, kameraad chef.” „Magomedow, je gaat naar het vacantie- huis.” „Kameraad chef, ik ga liever naar huia, naar mijn dorp, om mee op den akker te helpen. „Geen tegenspraak. We hebben een open plaats in het vacantic-buis en sturen er een milicien heen, die juist verlof krijgt. Gij hebt toch verlof T Ja I Dus je gaat naar het vacantiehuis- Kameraad directeui. schrijf hst bevel Milicien Magomedow wu.a< bevolen zich diract naar het vacantiehuis te negeren” „Ik meug da jong heelamaol Begritp nie, hoe ia d’r aon komt.” Langzaam kroop Bart overeind. *t Was alsof er iemand met iets rwsars op zijn hoofd geslagen had. zoo dof voelde *t daar. Schoor voetend sukkelde hij terug over het zandpad op haar witgeschuurde klompen onder de berkeboomen. Hijdiad de handen Ze wilde hem zeker kamen v in den zak tot vuisten ineengeklemd en mom pelde woorden, die hij zelf niet verstond. Het hart woog hepi als lood in ds borst en nu de maan opkwam en een zilverig licht over voor de KA. 8t NICOLAAS Uw inkoopen te doen bil Ruime keune Eau de Cologne en Parfum - Luxe dooeen Zeep in alle soorten en prljsen Scheerzeepen - Scheerkwasten - Scheermesjes Kam men - Haar- en Tandenborstels and pastas Tandzeep Prima kwaüteitea. ZIE DE ETALAGE. TINWERK KUN8TAARDEWERK LIMOGES PORCELEIN GEDREVEN koper GEHAMERD KOPER GEBRONSD KOPER NIKKEI.WAREN keek niet om, al deed t hem erge in binnen. Zerk wilde dien middag niet vlotten, maar nog somberder werd hij, toen *t al vroeg n bat donker werd en hij in de keuken in het vuur at dk stond te turen. dorre ),Ge mot er maor nie zoo veul kon denken,” 11 td de boerin ruw en toch goedig, „’t zal w4 van eiges wer zakken.” (<ïj schudde eigenzinnig het hoofd en de aardige verrassin;, die zijn moeder hem nut. Sinterklaas bezorgd had, liet hem koud. Wat gaf hij nu om dat gouden horloge en die mooie zwart-lederen beurs zijn kop was vol met dat andere. Pe knecht en de meid waren uitgegaan en 't bleef erg stil tusschen hun tweeèn. Stuns scheen de moeder lust te hebben eens fhnk tegen hem uit te pakken, want dat zwijgend gedoe van Bart maakte haar van streek, maar als re dan zijn betrokken ge zicht zag, hield ze haar woorden in at» boog zich weer over haar breikous. Met *n gevoel van opluchting hoorde ze 't gestamp van zware schoenen op het pad langs het huis. Er kwam dus nog iemand van de buren even ’n praatje maken, dan was 't meteen gedaan met die benauwende stilte. De klink van de achterdeur klepperde en iemand kwam de deel op steppen. Ze opende de keukendeur en keek naar buiten in *t donker. Een zware stem klonk haar tegen. „G’n aovond, vrouw Verberk, kan ik d’r efkes ienkomme T” „Kom binnen, buurman," antwoordde de boerin, verbaasd omdat Bleukers tegenover haar stond. ,,’t Waoter ia aon de kook, we zouen krek 'q köpka koffie zetten met *n spikkelaos 't Wj.” „Dan kom *k van pas,” grinnikte de boer. „Kiek, Bart ia d’r ook. Daor kwam ik nou eigenlijk om, wMtte.” Bart knikte stroef, schoof verlegen over zijn stoel en keek in het vuur. Bleukers ging zitten, trok d« tabaksdoos uit zijn uk, stopte bedachtzaam z’n - pijp, streek 'n lucifer af en blies paffend dan rook uit. Toen legde hij de handen plat uitgespreid op de knieln en keek met zijn glinsterende oogjes Bart vroolijk un. „Bart, jong, dat mot ik je nou recht in je gezicht zeggen je bent raore vrijer Verstoord keek de jonge boer op. Dat .Bleukers en Tonia hem niet mochten lijden, dat wu hun zuk, maar ze behoefden hem niet te komen bespotten in eigen huia. Bleukers draaide zich om naar de boerin en vroeg „Weette gij nog, vrouw Ver berk, hoe Jan uoliger oe in zien tied gevraagd heit r Verbaasd staarde de moeder van Bart hem aan, maar met het antwoord was u niet wiegen t „Dah weet, ik nog es van gisteren. Jan kwam bij ons op 'nne Zondag o# den eet an toen we gegiten hadden 't wu smj- boonkn met worst, too goed weet ik *t nog en vaoder had tien dutje gedaon, toen is Jan met ons aan *t preoten gemokt. We hadden elkaor geern. Jan kroeg de hofstee van sien vaoder, *t miene werd d'r bij geleid en soo kwiem *t klaor." „Jao, jao." knikte Bleukers, „zoo is *t met toen hij bij de deur gekinftn wu, bleef hij tegen ’t kxijn staan leunen, ofschoon buiten koud wu. Hij voelde niet dat wind om den hoek sneed en ug de l bladeren niet oj>stuiven langs den weg. De deur ging open en zijn moeder stik het hoofd nur buiten. Tj „Maor jong, Bart, staode gij hier T Wht bedde Als 'n gestrafte hond liep hij haar voorbij, de donkere gang door, nur de keuken- Daa( geurde de koffie en op de tafel stond eert schotel met speculaas. Hij zakte op een stoel neer, klemde de handen om de knieën en staarde dof voor zich uit. „Nou zulde mien toch vertellen wat er gebeurd is,” zei de vrouw beslist. „Waor binde gewiest T" Hij wees met een schokkende beweging met zijn hoofd en mompelde „Bij Bleukers. Ze wil me nie hebben en Bleukers wil met mien geen doen hebben.” „Da's stark I” Meer wist de vrouw niet te zeggen. En toen hij later alles verteld had, stond ze maar verbaasd het hoofd te schudden en de koffie en de speculaas wilden hen beiden niet smr ken. Al vroeg gingen ze naar bed, maar het eerste schrille hanengeschreeuw had reeds door den donkeren wintermorgen geklonken eer Bart den alaap kan vatten. Hij lag mur aldoor te woelen en toen hij eindelijk afge tobd de oogen dicht liet vallen, droomde hij van nare dingen, die hem deden brommen en zuchten in den slup. Den volgenden morgen reed hij met de merrie voor den wagen langs den Eikenhof. Hij kan geen anderen weg nemen, anders hu ie *t gedaan, want hij voelde zich be schaamd en in zijn trots gekrenkt. Als ie *t had kunnen denken, dat Tonia hem zoo slecht gezind wu, sou is zich aan deu kans niet gewaagd hebben. Hij zou honderd gulden geven en nog meer, als ie 't ongedaan kon maken. Nu had U zijn cadeautjes gezien en zijn vers gelezen dat vm, waaraan ie veertien avonden op z’n ksuds slupkamer had zitten schrijven. Nu lachte u hem mis schien nog uit op den k x>p toe. Hij beet zich op de lippen en staarde strak voor zich uit in de nevelige lucht. Bn toen hij bij den Eikenhof wu geksmen, ug hij heel goed, al keek hij *n anderen kant uü, dat Tonia voor 't raam van de keuken stond. Ze lachte, ja, u lachte nog. terwijl *t hem te J moede wu, alsof un kille hand hem de keel dichtkneep. Zonder er bij te denken, liet hij zijn zweep met forschen slag op den rug van het paard neerkomen, zoodat ‘tverschrik te beest plotseling vlugger aantrek. Toen hij middags weer over dsnzelfden weg terugkierde, werd de deur van den Eiken hot geopend en Tonia, mst ’n zwart omslag- doekie om de schouders voor de kou, kwam _i nur buiten. - - uktr komen vertellen, dat hij zijn Sinterklau-verrassing wel weer mee km nemen, dacht hij grimmig, en weer deed zijn ruwe zweepslag het pnard schrikken. Hij meende nog zijn num te hooren roepen, en keerde zijn hoogrood gezicht van haar af. „Ik motik mot er wezen,” was alles wat hij antwoordde en zij liet hem begaan. Zoo werd ’t Sinterklaas-avond. Den heelen dag had de jonge boer zich wonderlijk ge dragen. Hij liep maar ongedurig heen en weer, van de keuken naar den stal, van de deel naar den hof en van zijn werk kwam niets terecht. De oude arbeider stond hst grauwe hoefd te schudden en rei tegen de meid, dat 't met den boer met pluis was. „De jong prakkeziert te veul. D’r maolt ’m iets deur den kop, wat ik oe zeg.” Maar de meid bad heldere oogen in d'r hoofd en meesmuilde ,,’t Zit 'm niet in den kop, mur ien ’t gemoed, wacht maor 'n hortje.” Toen 't donker was geworden sloop Bart stilletjes de achterdeur uit. Hij droeg zijn blauwen kiel onder den arm, maar ’t scheen wel dat daar iets in ut, dat heel voorzichtig behandeld moest worden. Door de akker- voren ging hij gebukt voort, tot hij aan den Eikenhof was gekomen. De maan was nog niet op, de donkerte woog zwaar op het land. Het keukenraam van de hoeve was verlicht, maar Bart sloop op zijn teenen achter de schuur om nur de voordeur. Zijn hart bonsde en hij beefde als de dorre bludjes, die in den guren wind aan de boomen ritselden. Nu bukte hij zich, wikkelde den kiel los. haalde er een pakje uit en legde het op het steenen stoepje neer, 'n Poos bleef hij wach ten, dan richtte hij'zich vlug op, hamerde met zijn vuist drie keeren tegen de gesloten deur en nam de vlucht Maar toen hij 'n eind geloopen had bleef hij aarzelend staan. Het lichte raam van de boerderij trok hem onweerstaanbur aan. Langzaam keerde hij weef om en op zijn teenen loopend om zich toch maar niet te laten hooren, naderde hij den muur. Op handen en voeten kroop hij nu naar het raam en tusschen de bolletjes van het neergelaten gordijn door trachtte hij naar binnen te gluren. Al wat hij zag was de tafel, die dicht bij het raam stond en twee door het lamp licht beschenen handen, die pakpapier loswoelden. Hij hield den adem in om te kinnen verstaan wat daar gesproken werd. Eerst hoorde hij de zware stem van boer Bleukers. „Wat haolt die vent zich ien den kopt Hij weet ook wel dat ie om jou nie hoeft te kimmen en as ie *t toch duut, wies ik ’m vierkant de deur. Jij hebt *m toch nie aange- haold T” „Hoe kunde dat nou denken, vaoder,” antwoordde een uchte meisjesstem, die den neerhurkenden Bart een siddering door de leden ioeg. nie lijen. 'k 1 „Kameraden, onze Sowcuoie (Staats- graanbedrijf) heeft een plaats voor het vacan tiehuis gekregen, ik stel voor in deu volle vergadering te L«dissen, wie er hten zal gun. Muk een voordracht van de candi- caten I” „Petrow 1 Iwanow I Sidorow I" „Wie vóór Petrow is, steekt de hand op. Wie is er tegen T Wie stemt niet voor t Eenstemmig Petrow, jij gut naar het vacantiehuis 1” „Kameraden, ik wjlde mijn verlof anders doorbrengen...." „Wat wil je, je un het besluit der heelt vergadering niet onderwerpen F' De milicien, die „op bevel" nur het vacantiehuis werd gestuurd ea de Sowchosen- man, die er heen moest ingevolge van bet besluit der vergadering, beiden verdwenen reeds den volgenden dag na hun unkomst. Discipline.I Trui en mien krek gegaon. Maor hoe duut Bart nou f Die stuurt onu Tonia met Sin ter klaos *n pek vol schoone dingen en 'n gedicht d'r bij, jao vrouw Verberk, 'n gedicht of de meester 't gemaokt heit. Allemaol uut liefde, dat stoeng ook op dat lekkere hart van suiker, waor we niks van mochten pruven, want Tonia heit ‘t meteen achter slot en grendel weggestopt. Goed, dat zullen wel de nieuwe ge bruisen zien, maor wat duut de jong nou 1 Vanmergeir komt ie langs met de waogen, maor kieken duut ie niet. Ik zeg tegen Tonia „Dern. de jong is verlègen, hij is nooit astrant gewiest.” Goed, van middag komt ie weer langs met de waogen en Tonia staot aon de deur. Stapt ie nou van de kar af en komt naor binnen om met ons te praoten 1 Nee, hij houwt met de zweep op 't peerd en trekt 'r vandeur, asof nie m’n dochter, maor de duvel aon da deur stoeng. Zia, dar is nou *n handelwies, die ik nie vatten kant En Tonia, de dern is nie kleinzeerig, maor den heelen middag heit ze loopen grienen. Bart z’n gezicht was bleek geworden en met wijd-open mond staarde hij den boer aan. Dan sprong hij op, greep Bleukers bij den schouder en schreeuwde heesch „Man, wat ge daor verteltzeg op, is 't waor „Zoo waor as ik hier veur oe zit en mien piepke smook, maor ik begriep-t-er dop hee- lemaal niks mer van I" „En ik ook nie,” steunde Bart. Nu kwam vrouw Verberk tusschenbeide. ..Maor Bleukers, wat wij je toch met die praot T Eerst heb je gereid dat Bat t nie om Tonia hoeft te kornme „Ik T 1Minsch, hoe haol je 't ien ocw beufd T Wanneer zou 'k dah gezeid hebben F’ „Giesterenaovtnd, toen Bart zien Sinter- klaospekske bij ullie bracht had en.... ea efkes aon *t raom luusterde.” „En toen heb ik „Toen heb jij gezeid dat ie nie om Tonia hoeft te kommen en de dern zei dat ze hum nie meug lijjen Een oogenblik zat Bleukers verbaasd te kijken, toen vloog er een vroolijke lach over zijn gericht en hij sloeg met de handen op de dijen dat 't kletste. „Nee maor, da’s kusteh'jk Nou snap ik 't al. De jong hét staon iuusteren toen Tonia *t pekske van Hend van den Berg open- maokte. We praotten toen over hum, maor nie over jou, Bart I Jong, goed da’k venao- vend *s bin kommen aonloope. Nou begriep ik ook erat, waorum ge vanmergen en van middag met zó’n uutgestfeken gezicht ons veurbij bint geraje. Daor zal onze Tonia van op kiekt, *t is kustelijk, kustelijk I Nou Bart, hier is mien hand jong, *t zsokje is klaor, heur. Bn vrouw Verberk, we kennen mekaor van ouds, wor. Onze lieve Haar meug de kieuderen zégenen I En nou, Bart, span ien, jong Wc motten ss de wiend naor huus om onze dern *s te boten lachen Nog nooit had Bart zóó yli voor de dogcar gespannen, 't Zong in Zijn hoofd en 't popelde in rijn gemoed, toen ze voortreden naar dan Eikenhof en de starretjes die in het donkere blauw van den winter hemel hingen te tintelen, schenen hem toe te lachen en te wenken met vroolijke knip oogjes. Bn toen ze op de hoeve aankwamen en

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1930 | | pagina 14