ALS DE GOEDE SINT KOMT Joh LANSEN H. PRINZ ^icolaas- Cadeau bW- een J TIMMER’S S. SCHILDER - Hekelstr. 28 - Alkmaar raiuiiiiiiuuiuinimiimminmiiüuuina Drukkerij fl. PRINZ BLAUW EN MANCHESTER WERKGOED „Ons BlaJ 3 DE ZEPPELIN III IN ONS LAND ONZE ETALAGES G. J. SPECKEN Heerhugowaard-Zuld ST. NICOLAAS IN AANTOCHT een Origineele Houtsneden GROOTE KEUZE Specialiteit in Prijscouranten St. Nicolaas-Cadeaux kunt U niet beter kiezen dan uit onze pracht-coUectle iiiiiiniiiminimniimiiiiiiiiiiiuini™ Voor ST. NICOLAAS practisch Cadeau PETTEN BARETS SOKKEN BRETELS ZELFBINDERS SOKHOUDERS ALPINO'S DOTERBANKET munt uit door smaak en kwaliteit. Neemt proef, 25 et per ons RITSEVOORT 24 - TELEFOON 252 BANKETBAKKERIJ Uw i e1S L» 0 o C DOOR H. B V 0^- LAAT 150, TEL 810 een ALKMAAR HOF 6 Al DIJK 21 - Tel. 331 - ALKMAAR Bij JAC. PLAS, Ridderstr. hoek Oudegracht, koopt U PENDULES met Gongslag vanaf 12. Prachtsorteering moderne Klokken en Pendules, alles onder garantie. 1 I Dijk 21 - Tel. 331 Heeft de Grootste Sorteering en de beste kwaliteiten op het gebied van l'oor J. HEKELSTRAAT Z3 MACH. BRflERU „DE NIJVERHEID” LAAT 134 - W. SCHIPPER LEVERT NETJES, VLUG EN BILLIJK beleefd aanbbvblbhd L VAassa’ 5\ Zwarte en Bruine Leeren Jassen kii l BOKS" o. Sr. Ho Pe°’XS“*? ▼oor St. NICOLAAS Pttyptoéra bo-k^*” .^ustree^ «oek vind» schre'®* Onze collectie Sigaren is gewoonweg schit terend en overtreft alles op dit gebied 1 Nlcohas u Is op. :ht is ziek, 'n strooi-avonden. Heel vroeg had i Qp ‘*PÜ- X: tü'>aan a ■i» hier ook iets typiste vragen Al sU» het ook slechte tijden. En kan het niet veel lilden. Toch riet men graag een bljj gezien. Daarom Uw schreden naar SPECKEN gericht. De voorraad Is daar groot, de prijzen zeer laag. En als U *t niet wist: Wij zien U zoo graag. W(j hebben geschenken voor Dames en Heeren. Maar ook zeer veel, wat kinderen begeeren. Ook zij mogen gratis komen kijken En is er iets wat bun -on lijken. Denkt dan, ouders, en het adres goed bfcwcard. *t Is, ab altijd, bij SPECKEN in de WAARD. n haar hand, eer gebedeld net jon je meisje 't Be jon altijd i eindigde met ld F’ k maar met z’n bf acht klein Verder een zeldzame keus Souvenirs, In Goud, Zilver en Diamant. KOMT U EENS KIJKEN? PETTEN met oorkleppen G. VERSPAANDONK ALKMAAR. 1 drijven, dat ze hem wezenlijk 'n surprise bezorgde Plotseling kneep hem de angst, dat ze hem belachelijk zou maken met wie weet welke dolle mop. Hij besefte, dat 't hem pijn zou doenWaarom Kon hij niet tegen scherts Hij was toch óók nog jong Hemel ja, hij had 't in lang niet meer zoo gevoeld als vandaag.... Maar 't was iets anders, dat hem, bij "t ontleden van zijn verbolgen gevoelens, in verwarring bracht. Stond 't zóó Hinderde hem d A Ar om zoo de luchthartigheid van het jonge meisje, omdat hij haar, juist hAAr, zoo gaarne an Iers wenschte Frans Roosendaal kwam rot de ontdek king, dat hij onwillekeurig voor *n goud- smMswinkel was blijven staan en naar het schitterend moois in de vitrine keek sier- Jjke armbinden, fij^e halskettingen, lieve ringetjes, flonkerend in het felle licht der 'n ruk en Correspondentlekaarten. Ondertrouw circulaires Briefhoofden. Gelegenheids couverts, Handels- enveloppen Bidorenties I abels leboortekaarten Rouwkaarten Pouwctrculaires. Reclamekaarten, enz. enz. Daarvoor zjjr wij PRACHTIG GESORTEERD ia CHOCOLADE en SUIKERWERKEN FIJNE CHOCO* LADELETTERS van RINGERS, en AARDIGE VERRAS SINGEN - OVERHEERLIJKE BANKETLETTERS. ZUIVERE HONING TAAI-TAAI - PRIMA SPECULAAS - DAGELIJKS VERSCHE STOOIMOPPEN. Alles wordt U thuis bezorgd. Beleefd aanbevelend lende papieren, wikkelde. Zelfs de droge kassigr had met *n gewichtig ui terlijk kitten confereeren met 'n klerk over de vraag, hoe je je vrouw.'die „al van alles hAd'*, 'n aardige verrassing kon bezorgen. De wereld scheen mal geworden en te droomen van „wie den koek krijgt, wie de gard „Meneer dóét zeker niet aan Sinterklaas," had de oude boekhouder gezegd, op zóó’n meewarigen toon, dat Roosendaal zich nijdig had omgekeerd. Maar op z'n booze bui was 'n neerslach tige stemming gevolgd. Nu iedereen bezig Scheen met de vraag, hoe men elkander 'n genoegen kon doen, nu voelde hij eerst goed, ^Xoe alleen hij op de wereld stond. Zelfs ■Hit zijn eerste jeugd had hij geen opwekkende herinnering aan de heerlijkheden van sur prise- en lw. - - Adyertentien. De Meier, zoek er dan een uit, die 't minder druk heeft dan ik.” ..Met deze dagen heeft iedereen *t druk. Misschien u alleen wat minder dan anderen, omdat uopeens stonden haar oogen heel ernstig „omdat u zoo aUéén is. Een zame menschen gelóóven niet in den goeien Sinten dat is hard. Mag 'k u 'n voorstel doen?” vervolgde ze opgewekt. „Ja?.... Kijk ’ns. Misschien krijgt u met Sint Nico laas geen enkele surprise, en dat hindert me bepaald. Daarom spreken we dit af: u bezorgt er mij een en ik u. Want, weet u, ik zal óók niet veel krijgen en 'k vind 't juist zoo heerlijk, als er 'n pakje komt. Goed Da’s lief van u Had hij „ja” gezegd of met 't hoofd ge knikt hij wist 't zelf niet. Alleen stond hij haar nu, innerlijk en uiterlijk beschaamd, na te kijken, toen zij de gang doortrippelde, lenig en vrij. Ontstemd kwam hij op z’n kamer. Nu meende dat coquette nest natuurlijk, dat hij voor haar onbeschaamd-lievè maniertjes gezwicht was. Nog liever Sinterklaas.... surprises...-. wat gek heid 't Ontbrak er nog maar aan, dat ze hem gevraagd had, met ’n gehuurd pakje en 'n witten baard, weldoener te gaan spelen in haar klas Hij nam 'n zwaar boek uit de kast en ver diepte zich in de lectuur. Maar hij 'werd er in gestoord door bekende tonen van de piano in de achterkamer Sinterklaas kapoentje. Leg wat in mijn schoentje. Kwaad sloeg hij het boek dicht. Maar dan schoot hij in 'n lach, 't Was dwaas, zich boos te maken over de dolle uithalen van dat speelzieke kind. En 'n góéd kind is ze toch, had mevrouw gezegd. Aan die gedachte gaf hij zich enkele mi nuten met innerlijk welbehagen over. Maar toen begon 't weer in hem te morren ,,’n Lachebekje is ze, niets méér I” er toch even aanloopen. Hij was wel niet handig in die dingen, maar enfin, als ie d'r eenmaal was, kwam 't wel terecht. Toen de torenklok kwartier over zes sloeg, liep Roosendaal door de verlichte avond straten. Er was nu al drukte van kooplustige menschen, met verheugde gezichten, hun armen vol pakjes. In 'n auto reed 'n confectie- Sinterklaas voorbij, toegejuicht door de kinderen op 't trottoir. 't Hinderde hem niet meer nu. Iets van die algeir.eene verwachting en drift tot goed heid begon ook in hém te werken. En nu dacht hij aan Suze de Meier. Wat zou die in haar schild voeren Zou ze de grap zoo ver AI«*AS r ->Un* t Ge»* hij zijn ouders verloren en was opgegroeid in 'n jongensweeshuis en geworden tot 'n eenzelvig mensch, die buiten het leed en de vreugde van anderen stond. Hard had hij gewerkt om de leege plekken in zijn leven te vullen en met zijn dertig jaren had hij 'n positie bereikt, ’n mooien vertrouwenspost op het groote handels kantoor, waarom velen hgm benijdden. En hij was niet ontevreden in zijn bestaan, waarvan hij de eentonigheid niet voelde. Tot *t opeens veranderde. De schok in zijn evenwichtig leven was gekomen door ’n jong wezen, 'n donker-oogig meisje, dat op eenmaal in het stille pension, waar Roosen daal de mooiste kamers bewoonde, leven had gebracht. „Ik hoop, dat *t meneer met hinderr,” had de eigenaresse, mevrouw Breuk, met 'n stem vol angstige bezorgdheid gevraagd, toen de oude piano in de conversatie-kamer weer eens gestemd werd en vroolijke mar- schen, afgewisseld door kinderliederen en sentimenteele wijsjes, door het h lis klonken. Roosendaal haalde de schouders op. Dat jonge ding, dat lachebekje, zou hier niet lang blijven, die zou wel gauw naar vroolijker omgeving verlangen. Maar, tot zijn groote verwondering, ze bleef. Haar aanstekelijke lach klonk dagelijks de gang over en zelfs de oude mevrouw Breuls glimlachte weer met haar tanig gezich^. wat ze in jaren niet gedaan had. Maar Frans Roosendaal lachte niet mee. De luchthartigheid van het jonge meisje hinderde* hem al had ze mooie oogen en een regelmatig, blank gezichtje. Ze was onder wijzeres, maar wat moest 't voor een paeda- goge zijn, die nooit haar ernst en kalmte kon bewaren, die altijd op grappen scheen te zinnen en *t leven aanzag voor 'n kermis of vastenavondpret Zij was hem op haar ongedwongen, vrien delijke wijze tegemoet gekomen, maar hij beschouwde haar optreden als 'n coquette poging om hem in den strik van haar jeug dige bekoorlijkheid te vangen. DAAr had ie al meer ervaring van opgedaan „En toch is ze 'n goed kind hield de pensionhoudster koppig vol, toen Roosendaal zich ontvallen liet, dat hij die overdreven vroolijkheid niet kon uitstaan. Vanaf 't moment, dat de oude dame dit met innige overtuiging had gezegd, was er iets tn Frans Roosendaal veranderd. Niet, dat hij Suze de Meier nu meer waardeering ging toonen misschien liet hij nog meer dan vroeger blijken, dat hij van haar grappen en haar eeuwigen lach niet gediend was. Maar hij lette meer op haar dan vroeger. En hij begon 't jammer te vinden, dit zij zoo was. Want uitbundige vroolijkheid en 'n degelijk karakter gingen niet samen. dAAr was hij innig van overtuigd. Telkens als hij haar lachschater hoorde, gleed er 'n pijnlijke trek om zijn mond, als bij 'n muziek kenner, die 'n valschen klank opvangt. Toen hij van kantoor thuiskwam, ont moette hij haat op de gang. „Meneer Roosendaal F' galmde haar stem al van ver. „Ja vroeg hij stroef. „Gelóóft u nog in Sint Nicolaas Hij was gebelgd. „Als u lust hebt, om ie mand voor den mal te houden, juffrouw V. d. SANDE Motorkappen en Petten, Mo- tor-Handschoenen. Stofbril len, Rijlaarzen. Rijbroeken, Sportkousen, Dames- en Heeren Nappa Handschoe nen, met en zonder bont. Wollen Heeren-Handschoe- nen, enz., enz. Ziet de etalage Beleefd aanbevelend. openging, zag hij een tooneel, dat een glim lach om zijn mond en in zijn oogen bracht. De drie oudste kinderen zaten aan tafel, bezig met 'n boek of knutselwerk. Vier anderen de jongste sliep in de wieg hurkten op den grond in allerlei houdingen, rond 'n slanke meisjesgestalte, die op haar knieën zat en met baar spitse, lenige vingers van bonte houten Hokjes ’n hoogen toren bouwde. Ze deed ’t met veel toewijding, aangevuurd door 't kin jertroepje, dat zij intusschen aardig onder haar gezag hield. „O, moe, ’t wordt reuzefijn galmde een der kinderstemmetjes naar de deur. Het jongemeisje keek glimlachend op, maar toen zij achter haar zuster de hooge gestalte van Frans Rooserfdaal zag, bloosde ze sterk en met haar gebaar'van verrassing stiet ze het kunstig opgetrokken bouwwerk om. „Hè, wat zonde 1” klonk ’t in koor. ,.’t Is mijn schuld," zei Roosendaal, die zich op eenmaal thuis voelde tusschen dien kinderdrom. „Mag ik u helpen, juffrouw de Meier, die ruïne weer te herstellen „Is nie juffrouw Meier, is ónze tante Suus,” zei trotsch en nadrukkelijk *n rossig krullen- kopja. ,,’t Is ’n voorrecht zoó’n tante te hebben,” knikte Frans, terwijl hij bij den blokken- rommel neerknielde en heel voorzichtig een niauw bouwplan begon. Suze was haar verrassing al weer te boven en keek glim lachend naar haar zuster op, die nadenkend toezag. „Meneer Roosendaal,” zei het jonge- meisje, toen na enkele mislukkingen een modern gebouw vervaardigd was, „ik denk dat mevrouw Breuls op ons wacht met 't eten ,.'t Is waar ook,” zei de jongeman spijtig en hij stond, stijf van het knielen, cp. „Wel, kinderen, krijgt oom Frans van jullie alle maal ’n handje F’ ’t Was een heel andere man, die naast de onderwijzeres de straat over naar huis wan delde. Hij vond geen woorden, alleen, toen ze dicht bij den goudsmidswinkel waren, keek hij haar aan met schitterende oogen en zei zacht „Tante Suus I” Zij had nog niet gelachen onderweg, iets ernstigs en droomerigs lag over haar blank gezichtje. Nu kwam er *n glimlach en 'a stem, die even trilde „Oom Frans Toen wist hij genoeg. Op Sint-Nicolaasavond voldeden ze aan de afspraak. Frans Roosendaal diept: uit een berg van papier een lachend meisjesportret in ovalen zilveren lijst op en Suze de Meier haalde uit een met watten gevuld doosje een fijn gouden ringetje. Daarbij was het eerste vers, dat Frans Roosendaal itr aijn dertigjarig leven gemaakt had. En Suze Bad nooit een vers mooier gevonden. liep haastig 'n zijstraat in, waar de woning van Willems, den magazijnknecht, lag. Juffrouw Willems, 'n tenger vrouwtje, dat er heelemaal niet uitzag aL 'n moeder van „zeven of acht kleine springers”, maakte open en liet hem eerst in het voorkamertje. Ze was dankbaar dat hij kwam, voelde 't als 'n eer. „Koos maakt't vandaag al weer wat beter,” vertelde ze en dan met 'n zucht „ais ie maar ’n behoorlijken tijd krijgt om op z'n verhaal te komen. Hij is niet sterk op de borst en 't werk is nogal zwaar. Zou u niet 'n goed woordje voor hem bij de firmanten willen doen Hij i - Zoo bang dat ze hem later niet meer terug zullen nemen.” 't Trof Roosendaal, dat 't eenvoudige vrouwtje zulke beschaafde manieren en nette uitspraak bezat. Er was nog iets anders in haar zorgelijk gezicht, dat hem bekend voorkwam. Deden dat die donkere, sprekende oogen onder de mooi geteekende wenk brauwen Opeens, midden onder hun gesprek, dat juffrouw Willems hoopvol stemde, keek hij geïnteresseerd op. In de kamer daarnaast, waar hij al enkele malen 't gestommel had gehoord van 'n troepje kinderen, dat met moeite zich in bedwang hield, omdat er „visite” was, klonk eensklaps *n lach op, 'n voile, warme toon, dien hij terstond her kende. Juffrouw Willems glimlachte even. „Dat is m'n zuster. Als 'k die niet had1? Ze heeft ’t beter dan wij, ze is bij ’t onderwijs en daar goed in tel. Maar heelemaal met nuffig hoor. Als ze maar uurtje tijd vindt, is ze hier om me te helpen, en wat ze missen kan ze moet ook mee voor onze ouders zorgen stopt ze ons toe. Ja, *t is ’n goed kind I” Was ’t wat kil in 't onverwarmde kamertje? Roosendaal rilde even, zooals 'n korte, innige ontroering iemand soms huiveren doet. Toen begon hij te vragen, naar hij meende heel tactisch, ongedwongen. Hij bemerkte het eigenaardige schitteren in de oogen van het vrouwtje niet, toen zij het karakter van haar zuster schetste met *n mededeel zaamheid, die haar anders vreemd was. ’t Scheen wel, tfat ze met opzet den verkeer den indruk wilde wegwerken, dien de jonge man van het meisje met haar vroolijken lach gekregen had. Alsof ze niet alleen haar zuster, maar ook dezen stroeven, verlegen man doorzag „En nu wilt u zeker den zieke wel eens zien vroeg de vrouw. „Hij zal ’t wel aardig van u vinden.” Roosendaal bleef niet lang in de slaapkamer waar Willems op z’n bed lag met moe gezicht en dof starende oogen. Lang genoeg toch, om den zieke op te beuren door 'n hartelijk woord, *n stevigen handdruk en de stille belofte van daadwerkelijke hulp. ,,’k Zal zorgen, dat Sinterklaas hier niet zoomaar voorbijgaat,” zei hij vriendelijk. „Op ’t kantoor word je niet vergeten, Wil lem-:." In de matte oogen van den zieke gloeide nu warmer licht. Toen hij met de vrouw weer op de gang -tond, wachtte zij even, of hij noj i.ti ’eggen zou. En Frans Roosendaal vond er den moed toe. „Een van de typisten vertelde me, dat u zeven of acht van die kleine springers heeft. ik zou uw troepje wel eens graag zien...." Hij had nooit bijzonder veel belang in kinderen gestald, maar dat zou hij op dit oogenblik zelf niet geloofd hebben. Met on rustig kloppend hart volgde hij juffrouw Willems naar de achterkamer Toen de deur „Meneer Roosendaal, als voor voelt kwam de blondl aan zijn schrijfbureau. J Hij keek naar het papiïr „Voor wie wordt er ni wl Zijn norsche toon schrikte I niet af. Zij kende hem well met 'n onvriendelijkheid ei ’n ruime gift. Willems, de magazijnkni Treurig gevaL i „Hij krijgt toch uitbetaaj .Ja, driekwart van z’n loo: groote huishouden zeven springers komt ie al doorlopend te kort ^en nu heeft ie«natuurljk no^ meer noodig dan anders. Over 'n paar dagen is 't Sinter klaas en u begrijpt, nou de zaken zóó staan, is er geen sprake van, dat de stumperds z’n kinderen bedoel ik iets krijgen. Ep nu hebben wij, die 'm wat beter kennkn, omdat ie geregeld op onze afdeeling komt 6- en ’t is zoo'n aardige,*beleefJe man onder elkaar gezegd we moeten ze wat geven. Zet u ér maar ’n riks op, meneer, *t is goed besteed." ..Maar ik dól niet aan Sinterklaas!" „Och wat, en u is nog wel Rootnsch.” „Oók 'n argument„Nou, vooruit dan maar.” En Roosendaal krabbelde wrevelig op de lij at N. N. ƒ5. „Prachtig, meneer, dank u wel De bedelares was al weer weg met haar lijst. Willems ziek*t was wgar ook. Zou zoo’n arine drommel nu niet van alles te kort komen? Straks, na *t sl alten, wou ie J vele, kleine lampjes. Hij gaf zich Hoe atout moet deze jonden wel ^e- weest zijn. Zwarte Piet kijkt tenminste erA kwaad en stopt hem in den zak A AS SVNT N1COIAA ^feln Speciaalzaak in alle soorten WOL - KOUSEN - SOKKEN Bébé-Artlkelen - Doosjes Zakdoeken - Zeepen Spatees - Pullovers - Vesten Frans Roosendaal trok de deur van het kantoor achter zich dicht, keek nog eens de gang door, of nergens licht was blijven bran den, knipte dan de-laatste lamp in de hal uit, sloot rustig de voordeur af en ging met zijn afgemeten pas de straat op. De winkelpuien stonden met fel-lichte ramui en kleurige uitstallingen te pronken langs de kanten, rij aan rij. Ze trokken ver leidelijke gezichten tegen de voorbijgangers, knipoogden tegen de dames en lachten lief, om Jong en oud binnen te lokken. Voor de etalages, waar bijzonder veel werk van ge maakt was, groepten menschen bi’jeen begeerige jonge oog:n staarden naar al het moois en bedachtzaam gestrekte vingers wezen naar de pr.jzen kaartjes. In 'n speel goedwinkel stond ’n klein opgezet paardje, waarop ’n dwergachtige bisschopsfiguur Zich met moeite in evenwicht hi:ld, gesteund door ’n patlood-zwarten nikker met 'n goe dige grijns om de vermiljoen-roode ’ippen. Ki ideren uit de achterbuurt kwamen rumoerig om 'n straathoek, los en vrij in hun slordige, stukkende kleeren, met opgewonden gloeiende gezichten en schitterende oogen, ;K zingend van de stoomboot, die daarginds uit Spanje weer aankwam. Frans Roosendaal hield niet van het Sint Nicolaasfeest. Hij kon niet meegaan met de lichte vroolijkheid, waarmee de anderen de gestalte van den kindervriend ieder jaar omringden hij begreep die sfeer van angstig- blijde verwachting niet, waarin de meeste menschen nu leefden en die hen tot allerlei dwaze uitingen verleidde. Hij had er den grijzen boekhouder op betrapt, dat ie stiekum 'n Sinterklaasrijmpje zat te knutselen en ’t was hem óók niet ont gaan, dat de blonde typiste in den hoek *n nietig klein doosje in ’n twintigtal verschil- trok aller aandacht, doch nog meer aandacht verifenen anaf de LAAGSTE prtfzen tot de FIJNSTE kwaliteiten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1930 | | pagina 8