EEN HARTEUJK VERZOEK
WEER REGEN EN TOCH
GEEN VERVELING
DE ZOON VAN DEN EDELMAN
ra
E
jH
tdi
e.og|e>
6
UlCOtAAsI
M
VAN ALLES WAT
il
o
•7
INT
o
w
o
o
o
o
o
o
o
o
o
q
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
5 ------ B
eiartn
I
DE B.L.N.S.
I
<c
een massa lekkere dingen.
lllllllllllllllllllllllillllllllilllllllN
MET PLAATJES VAN JOOPIE
0
0
0
0
0
0
0
.9
t
fr
m
dl
dl
I
De
De
tas
aai
0
0
- 4 A
g#!
^oaOBOBOaOBOBOBOaoloBG7BOiaRORORORoaBoaoaoaaeaoaeaoaoBOBOBOioaaioBORORORoaoRORRORORoac»ROBORORoaoRORoaoaoRo«oRORoi
z,
V
i
il
t»
Harteiyke groeten.
Hom Anton.
aan
OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK
ZONDER TOESTEMMING VERBODEN
J
Sin ter k laas vertelling
K VOORWERP HEENKIJKEN
DOOR
o p< ru n y
De soldaten verdedigen het nest tegen
iè-
s
i
i
i
i
Oplossing van:
Kn treurig ging het tweetal naar school
Het was een heel verhaal, dat ae Sinterklaas toefluisterde
DE KRUIPENDE SLAK.
keek
avond:
Pieters.
IV
E>
A
tj
SddsMAs
ook de
Maar
roe
"s Avonds vertelde Marletje aan vader..
voorkomen,
t
De
1
V''
belde
lieve
•3
i
I
c
t
e
v
Maar meestal is het vreugd in huis,
de kind’ren juichen, springen.
Vit dankbaarheid gaan ze dan straks
hun mooiste liedjes zingent
Sint Nicolaas en zwarte Piet,
wil ons toch steeds verblijden,
en, zijn we lief, kom ‘t volgend jaar
weer naar ons landje rijdenl
t
I
:zX.:
over
Zijn ze allen Hef geweest,
(Sn Sint Nicolaas kan het weten/
dan worden heusch de kleinen door
den Bisschap niet vergeten!
Tot slot geef ik Jullie nog een afbeel
ding van een termietennest. (Flg. 4).
1
1
van termieten
hoog zyn.
De termietenkolonie self
een koningin, een konlng.
Zeg aan Henk, dat Ik al bezig ben,
een verzameling Kaapache planten voor
hem te drogen.
e
t
8
C
F
k
BI
VI
VI
K
8<
8<
ge
to
I
bet
I
d«
dei
pot
de
kui
bat
1
dai
gas
der
I
e
o
b
h
VI
h
VI
n
1!
E
hes
nu
stel
van
tot
gen
het
zoo
als
lid
de
fun
slui
bed
SU
Twi
ten
leg
ge
Hi
vc
SC
nl
m
or
ve
til
re:
ril
of
rit
m<
lederen dag en nacht schiet het beest
dus feiteiyk maar 10 c.M. op.
Dus na 16 dagen en nachten dus 160
c.M
Op den zeventienden dag klimt ie weer
40 c.M en ie zit op den top. *s Nachts
zakt ie wel weer 30 c.M., maar ze is
tevoren toch reeds op den top geweest.
doet wel eens
dienst.
BC3BC38CDBCDBCDBCDB<=>8CDBCDBCDBCDBCDBCDBC>BCDBCDBCDB BCDBC3 BCDBOROBCS BCD BCD BCDBCD BCD BCD BCDBCD BCD BCD B ÏOIOIOIOtOIOIOIOtOIOIOIOIOIOIOIOIQIIOIOIOI
Als 5 December komt in 't land.
Sint Nicolaas is gekomen,
dan breekt de blijde dag toch aan,
waarvan alle kind’ren droomen.
Dan zegt hij tot z"n zwarten knecht:
„Wacht Piet, hier hoor ik zingen,”
en dan gooit Piet in 't schoorsteen
gat
die is voor stoute kinderen,
die ongehoorzaam zijn geweest,
hun Moeder dikwijls hinderen.
Eind November regen en wind heer
schep over de aarde. Hevig zwiepen de
ontbladerde takken door de lucht en 1
regendruppels over de
die rillend van kou zoo
een goed heenkomen zoe-
.Romen Jullie Woensdag by my?" had
Kees gevraagd aan alle leden van de
club. Nu, de meesten hadden er geen
beswaar tegen. Alleen Ada had liever
thuis willen blijven, om het mooie boek,
dat ze vandaag als Slnt-Niklaasgeschenk
had gekregen, uit te lezen. Maar Toos had i
haar Iets in toegefluisterd en toen kostte
het geen moeite haar mee te krijgen. Ook
Jan was even In het geheim genomen.
Natuurlek waren de grappen, die se
■elf hadden bedacht en uitgêvoerd en dte,
waarvan ze sell het slachtoffer waren
geweest, de eerste onderwerpen van ge
sprek. Maar eindelijk waren de meesten
klaar met vertellen en klonk het; „wat
sullen we nu gaan doen?"
„Naar huls gaan" plaagde Ada. ..Een
eindje gaan wandelen" stelde TUly voor.
En ook Kees riep. ,Hè, Ja, wandelenI'
Toos en Mientje hadden tot nog toe
gezwegen. Maar nu riep eerstgenoemde
eensklaps: „Blijven zitten en luisteren
naar den laalsten brief uit Zuid-Afrlka".
En Toos haalde triomfantelyk een brief
te voorschijn en zwaaide hem boven haar
hoofd.
kwam vragen hoe de graaf van Montfoort het maakte en of deze bereid
was met ham op te trekken.
Tot zUn spijt achtte de graaf zich wegena zwakte niet in staat de
wapenen te dragen, maar hij beloofde dan hertog dat deze over zijn man
schappen kon beschikken. HIJ liet onmiddellijk zyn vazallen bijeenkomen en
vertelde hun wat er te doen was.
,JUs mijn zoon eenlge Jaren ouder was.” voegde hy er aan toe, „dan
«ou hU uw aanvoerder zijn, maar hij is nog te Jong”.
Daarna nam WJ afscheid van hen en beklom met zijn soon den hoogsten
Houd je nu bfj x een ding, dan Itfkt
het alsof we daar doorheen zien, terwijl
het lifcht er inderdaad met een boegje
doorheen gaat.
Dat was een verrassing, waar niemand
op gerekend had, behalve Ada en Jan,
die in bet geheim waren ingewijd.
„Dan benoem ik namena de vergade
ring Toos tot voorleseres" sei Jan.
En Toos begon:
toren van het kasteel om hun een vaarwel toe te wuiven. Toen de mannen
uit het gezicht verdwenen waren, keerde hy droevig naar zijn kluner terug.
Het viel hem zwaar zijn dappere mannen geheel alleen te laten vertrekken.
Daarbij kwam nog, dat het geheele kasteel leeg en verlaten was.
Tegen den avond, toen vader en zoon zich rust tg in de groote zaal
voor het haardvuur verwarmden, bekroop hen een groot» onrust. Zonder te
weten waarom had de jonge edelman een gevoel van angst.
Plotseling hoorden se hoe de hond by de poort woedend begon te blaffen
sn tegeiykertyd klonk er een vrceseluk gekraak en gedreun....
En toen vader dit hoorde, sprongen
hem de tranen In de oogen en aange
daan dankte hy zyn kind voor die goede
wenschen.
En vrooiyk klonk het dien
„Leve, leve de goede Sint!”
Twee kokers AA. worden op een voet
stuk B. gezet en onder een hoek van
45 gr. worden er spiegeltjes CC. in ge
plaatst. In het voetstuk komen eveneens,
evenwijdig hiermee, twee spiegeltjes ES.
By F. gaat een opening loodrecht naar
beneden, zoodat de lichtstralen nauw
keurig van bet eerste naar het tweede,
derde en vierde spiegeltje In het oog
komen.
We krijgen op deze manier elgenlyk
een dubbelen periscoop.
ontbladerde
werpen stralen
voorbijgangers,
gauw mogelijk
ken.
„Goed weer voor de dokters", begroe
ten de kennissen elkaar op straat. „Het
zou prettiger zijn, als het eens begon te
vriezen."
Maar de vorst laat op zich wachten
an laat bet aardrijk over aan ragen
en windvlagen.
Johannesburg, November 1930
Beste B. L*. N. 8. er»!
arbeidsters. De koningin (Fig. 1) kan
eerst vliegen evenals de konlng. maar
later gaan de vleugels verloren. Arbeid
sters en soldaten (Flg. 2) hebben geen
vleugels, de laatsten onderscheiden zich
door hun groote kaken. Heeft de konin
gin haar vleugels verloren, dan doet ze
niets meer dan eieren leggen. Haar ach
terlijf is dan geweldig opgezwollen.
(Flg. 3). Ze hoeft niet eens meer voor
haar eigen eten te zorgen, want alles
wordt haar gebracht
En Marletje? Och. die had geen ver
langlijstje dit jaar. Ja toch, elgenlyk
had ze er toch wel een eu dat bevatte
niets anders dan de bede: „Laat moeder
toch asjeblieft gerond worden....”
Meer en meer naderde het feest en
de toestand van moeder veranderde maar
niet; steeds bleef ze hooge koortsen hou
den en altijd even bezorgd stond vaders
gezicht. Meermalen kwamen de tranen
in zyn oogen. als de dokter weer ver
trok en geen hoop gaf.
Steeds moesten de kinderen heel zacht
spreken in huls en slechts eens per dag
mochten ze moeder even zien en haar een
kusje geven. Dan glimlachte de zieke
even, kon echter geen woord tot de kin
deren zeggen, zoo zwak was ze door die
L aanhoudende koortsen.
De groote dag was eindelijk daar!
Om half negen verlieten Marletje en
ze Sinterklaas toefluisterde! Ze vertelde -
van haar ziek moedertje, hoeveel ze van
haar hield, hoe bedroefd vader waa enz.
en elndeiyk kwam nu haar wensch:
„Ach, goede, heilige Sinterklaas, u die
zoo machtig bent in den hemel maak
mijn moedertje toch astublieft gauw
weer beter, zoodat het by ons weer vroo-
lljk in huls mag worden! Anders ver
lang ik niet, goede Sint*
Zie Sinterklaas haalde zUn zakdoek
uit zUn zak te voorschijn en veegde langs
Toen t feest was afgeloopen, spoed
den Marletje en haar broertje zich huis
waarts; *t was al bjj éénen, toen ze voor
de deur stonden.
▼ader zelf deed open en keek lang
niet zoo bedroefd als *s morgens. Hy
lachte zelfs en sprak terwyi hy zyn
beide kinderen omhelsde: „Kinderen, Ik
Met het lezen van den brief en al bet
praten was zooveel tyd heengegaan, dat
het juist tyd wm om naar huls te gaan.
Allen waren het er over eens. dat een
regenaohtlge middag, op deze wyze door
gebracht, lang niet ongezellig waa en
verlangden al naar den volgenden.
By wyze van Sint Niklaas-
presentje stuur Ik jullie weer eens een
brief. Zoo heel lang zal hy wel niet war
den, want veel tyd heb ik niet. Ik wilde
Jullie wat vertellen over de termieten
of witte mieren. Elgenlyk deugt die laat
ste naam heelemaal niet, zooals je op
school wel geleerd zult hebben.
heb een heel blyde tijding: Moeder is
veel beter. De dokter is erg tevreden
en de koorts is byna geweken. Ga maar
naar moeder, Je moogt haar goeden dag
zeggen envanavond vieren we ook
het Sinterklaasfeest, hoor!”
Dat was me een vreugd!»
Des avonds vertelde Marletje
vader, wat ze Sint Nicolaas in het oor
De termieten zyn hier soms verbazend
hinderlijk en schadelijk. Ze laten niets
ongeschonden, wat niet van Ijzer of
steen is. Ik wou. dat ik jullie eens bet
nest van die dieren kon laten zien, er
zijn er by van 23 M.
Het nest 13 zoo hard, dat het met ge
wone werktuigen niet te vernielen is en
men wel eens dynamiet heeft moeten
te hulp roepen om het te doen springen.
*t Is ook geen wonder, als je bedenkt,
dat het aan tropische regens en stormen
moet kunnen weerstand bieden.
Onlangs las ik. dat in Australië nesten
dte 6 M.
De jonge edelman vertelde zijn vader welke de laatste woorden van
zyn moeder waren geweest. Het duurde lang eer de graaf van Montfoort
zich wan het geleden verlies kon gewennen, maar toen hy opstond en sich
met behulp van zijn zoon weer door het kasteel kon bewegen, namen nieuwe
zaken zlln aandacht zoodanig in beslag, dat hij weer een beetje meer levens-
\Tust kreeg.
Op een mooien lentedag namelijk, kreeg hij beaoek van een ridder, die
gezonden was door den hertog van Brsoa nt. De hertog beraamde een nieuwen
krijgstocht, waarvoor bU al zijn mannen dringend noodlg bad. De bode
syn oogen en aangedaan tilde b(J de
kleine omhoog en kuste baar.
„Zeker", beloofde Sinterklaas nu, ,Jk
en ook de Zusters zullen hartelyk voor
moesje bidden, hoor!”
En Zwarte Plet, die al zoo vaak ge
dreigd had met zyn bezem, schoot dezen
keer vlug toe. om voor Marletje het
mooiste geschenk
haten
bestaat uit
soldaten en
Hans hun. huls en stapten naar school
door de modderige straten. Flink liepen
ze door, want ze waren o, zoo nieuws
gierig naar hetgeen er zou gebeuren dien
dag. Je kon het niet weten misschien
zou Sinterklaas dit jaar heel erg vroeg
i komen!
De school ging aan en kort daarna
deed de heilige bisschop er zyn intrede.
Hy zette zich neer op den fraalen zetel,
dien de Zusters voor hem hadden klaar
gezet.
Sint Nicolaas begon te examlneeren:
vroeg aan de kinderen, of ze hun ta-
feitjes goed kenden; informeerde ook of
Marletje wist, hoeveel 9 maal 7 was Ge
lukkig wist ze het dadelijk en kwam Met
antwoord gauw: „631" HU deed ook aller
lei vragen uit den kleinen katechismus
en gelukkig ook weer hoefde Marie haar
beurt niet voorbU te laten gaan!
Sint Nicolaas was tevreden over de
kinderen en sloeg nu een groot boek
open.
„Daar zul je het hebben*, dacht Ma
rletje „Nu komt alles, wat verborgen is,
voor den dag.”
Eerst kwamen de brave kinderen aan
de beurt. En allen mochten nu in het oor
van 8t. Nicolaas fluisteren, wat ze graag
wilden hebben. Alleen de goede Heilige
en de Zuster mochten bet hooren. En
telkens weer lachte Sint Nicolaas, als een
der peuters zUn wensch kenbaar
maakte.
Kees van Dam koos een bouwdoos;
Mien, zijn zusje, een pop; weer een
andere een autootje, dat werkelijk voor
uit kon rydenMarietje's hartje
bonsde haar In de keell
Zou ze ook geroepen worden?
Als se geroepen werd, dan wist ze wel,
wat ze Sinterklaas in het oor'zou fluis
teren. Ze hoefde zich niet te bedenken!
Opeens klonk de stem van Sinterklaas
weer door de klas. .Marletje Pieters!”
klonk het.
In e?n wip was ze by den zetel van
den Sint. Kijk, de heilige man boog zich
reeds voorover en luisterde naar het
stemmetje, dat o zoo zacht klonk, van
Marletje. Het was een heel verhaal, dat
Zieken zyn er zeer veel in de stad en
oók by den beer Pieters komt de dokter
meerdere malen per dag om mevrouw te
bezoeken, dte al sinds verscheidene da
gen met hooge koorts te bed ligt. Steeds
erger wordt bet en steeds ernstiger wordt
het gezicht van mynheer Pieters. HIJ
vreest bet ergste....
En daarom bidt hy dagelijks met zijn
kinderen om herstel van de
zieke. Wat zou bet vreeseiyk zyn.
ale de moeder in dit gezin zou wordvu
weggenomen 1
Vader Pieters dacht natuurlijk beele-
maal niet aan het op handen zynde
Sint^Nicolaasfeest; andere dingen hiel
den hem te veel bezig en de beide kin
deren, Hans en Marletje, die zooveel
over het groote feest hoorden praten
door bun vriendjes, dorsten vader niet
lastig te vallen met een Sinterklaas
praatje.
Eindeiyk echter waagde Marietje, bet
oudste der kinderen, vader toch even te
herinneren aan dit groote kinderfeest.
Zyn gezicht betrok echter en een beetje
barseb sprak hy: „Nee, Marie dit
jaar sal Sinterklaas wel zonder feest
vreugde voor ons voorbijgaan I Laten we
hopen, dat bet bet volgende jaar beter
mag gaan!'*
Even mochten de kinderen In de zie
kenkamer om moeder, die op haar bed
lag ultgestrekt, bibberend van koorts, te
groeten.
Ach, ze merkte het byna niet, die lieve
moeder, dat baar kleuters haar kwamen
groeten!
Kn treurig ging het tweetal nsar
school. Marietje hield haar Jonger broer
tje aan de hand en was bijna een moe
dertje voor den kleinen Hans.
En onderweg spraken ze over moeder,
die zoo ziek was en ook even maar
over het Sinterklaasfeest, dat by ben
thuie aoo jammerlijk moest mislukken,
wegens moeders ziekte.
Op school zou Sinterklaas echter ko
men en de viytlge jongens en meisjes
beloonen en de luie straffen. Evenals
het vorige jaar zouden de ijverige kin
deren een keuze mogen doen uit allerlei
fraai speelgoed en de stoute jongens
■ouden hun straf niet ontgaan I
En Marietje dacht na: Zou ze dit Jaar
weer behooren tot de yverlgen? Ze had
in den loop van het Jaar wel haar best
gedaan; maareen paar keer bad
■e toch haar leesles niet geweten; ze
had wel eens afgekeken, toen ze die
moeiiyke sommen over liters en deciliters
moest maken, ze had haar katechlsmus-
iez ook een keertje niet gekend! Zon
den genoeg dus, die Sinterklaas alle
maal kende!
En treurig schudde ze haar hcofdje
■n auchtte by al die tekortkomingen
Enfin ze zou er maar het beste
van hopen!
Op school hadden de kinderen natuur
lek den mond vol over het feest. Dit
vriendje had een stoomboot op zyn ver
langlijstje staan eu dat een pop. een
vliegende Hollander, een fiets, enz. enz.
Elke 2 seconden kan de koningin een ei
leggen en dat tien jaar achter elkaar.
Reken maar eens uit hoeveel termieten
nu in een nest kunnen zyn.
Elk ei, dat gelegd is, wordt door een
arbeidster naar de kinderkamer ge
bracht, waar bet verder verzorgd en be
waakt wordt.
