LONDON BRIDGE BESTAAT 100 JAAR
BRIEVEN UIT ENGELAND
POSTZEGELNIEUWS
Charing Cross Brid&e-plannen bestaan 77 jaar
PAARDENSPORT
Het katnpeeren
De tweede tocht
ELCK WAT WILS
SOCIAAL LEVEN
De krisis bij Philips
BOEKBESPREKING
BINNENLANDSCH NIEUWS
De toestand van
Mgr. Nolens
GEMENGD NIEUWS
Spaansche ezeldrijvers met de
De Vrijdenkers opnieuw naar
Limburg?
De bescherm-engel van de
Londensche armenwijk
r»
Tienduizend man personeel minder
dan in 1929
--
-- - - -
Ttlrjjke schadawzjjden
„PoIar-Fahrt-1931".
de
NESS UNO.
m<
1
weinig minder dan
De kwestie der ontslagen.
voor vaders
en
7!
1
1
werden
paarden
I
vi
VI
d
t
ti
voorstellen
draagt een
Inschrift.
re
ra
te
Dl
S<
A
T
ge
Di
a.
I
h
E
ei
H
D
d
di
VI
N
M
VI
D
P>
oi
h.
VI
VI
p
bi
e<
le
d<
ai
v<
ei
b<
bi
g'
kamp
geleden.
ki
va
va
Vr
ra
ge
A
na
Ze
va
Ha
H
ed
le
na
sU
Al
na
Ni
na
dll
va
va
ge
r«
F
M:
kan.
de plannen, maar
VI
s<
m
te
G
81
8
G
B
Hi
h<
O
V
sc
w
G
A
H
G
k<
*A
K
D
C
ti
K
E
tl
e
d
V
K
b
n
m
Ut
g<
val
VI
h«
ei
v<
Koorddansen van vliegtuig tot
vliegtuig
„Huwelijk en Hulszeain."
Wij ontvingen het laatste nummer van
den 2den Jaargang van „Huwelijk en Huis
gezin", dat te Oinneken verschijnt. Blijkens
de inhoudsopgave heeft dit boekje in zijn
tweeden jaargang ongeveer 200 bladzijden
lectuur geboden. Deze lectuur bestond, zoo-
als ook In dit nummer uit praktische artl-
I kelen, vol wijze raadgevingen aan vaders en
moeders, en voorts onderhoudende ontspan
ningslectuur. k
Pater Dr, L. Bender o. P. behandelt de
leer over het Kerkdijk en burgerlijk Hu
welijk. Dr. W Loomans arts te Glnneken
geeft In een populair artikel jonge moeders
praktische wenken
Een mooi tijdschrift
moeders.
Moederschapcsorg.
Het Augustusnummer van „Moeder-
schapszorg" Is weer uitgegroeid tot een aar
dig boekje van 30 bladzijden.
Rector Thompson opent met een lang
artikel over „Vergeetachtigheid"; In dezen
tijd van toenemend verkeer voor moeders
zeer lezenswaardlg Dr. Meuleman heeft we
derom een viertal prakt ‘sche artikelen,
waarmee iedere moeder haar voordeel kan
doen.
Ook de in een dergelljk tijdschrift onmis
bare vragen bus ontbreekt ntet. Het boekje
„Ons Noorden,, deelt het volgende mede:
Voor de eerste maal tijdens zijn ziekte Is er
een officieel communiqué verspreid omtrent
de ernstige ziekte, welke Mgr. Nolens heeft
getroffen. Wie den hoogen lijder kent, zal
het niet bevreemd hebben, dat hij tot nu
toe met een angstvallige zorg heeft gewaakt
dat zijn ziekte zoo weinig mogelljk naar bul
ten lekte. De nonnetjes, die hem In het be
kende huls aan de Prinsengracht in Den
Haag verpleegden, hadden de meest strenge
consignes om tegenover niemand, ook maar
iets van zijn ziekte los te laten en het is ons
bekend, dat zelfs vooraanstaande politieke
figuren In de Residentie, die eens telefonisch
probeerden te informeeren, hoe het nu toch
eigenlijk met Mgr. was. door een vriéndelijk
nnnnotie met een kluitje In het riet werden
pwjvcn o-
Het Is van groot belang de vraag te be
antwoorden, hoe het nu ongeveer met de
personeelskwestie bij Philips is gesteld.
De officleele beursnoteering van het aan
deel. dat nauwelijks twee jaren geleden cir
ca 1000 bedroeg, wjjst nu vrij belangrijk be
neden pari.
offerend
moge geven.
In Whitechapel, de armenwijk van Lon
den. werd dezer dagen een zeldzaam jubi
leum gevierd. Barones Lörvenhelm, die tot
een der oudeste adellijke geslachten van
Zweden behoort, vierde het gouden Jubilé
van haar charitatieve werkzaamheden.
In een der donkerste en gevaarlijkste wij
ken van Whitechapel ligt een onaanzienlijk
houten huis, dat een schild draagt met het
opschrift: „Freiherr Gustav Lörvenhelm”.
Trekt men aan de bel, dan wordt men door
een dienstmeisje ontvangen, dat den bezoe
ker in een ouderwetsche salon binnenlaat,
waar hjj door de grijze barones vriendelijk
verwelkomd wordt.
Vóór 50 jaar. In den zomer van 1881 kwam
het echtpaar Lörvenhelm uit Zweden naar
Londen om de wereldstad te bezichtigen.
De jonge vrouw was zoo getroffen door de
ellende van Whitechapel, dat zii besloot zich
daar te vestigen en al haar krachten te be
steden aan het bestrijden van den grooten
nood, die daar algemeen heerschte.
Het huis, dat baron Lörvenhelm in West-
India-Dock Road kocht, werd eerst een toe
vluchtsoord voor Scandinavische zeelui, die
zonder onderdak waren. Langzamerhand
breidde de barones hare werkzaanfheden uit,
in de tachtiger jaren der vorige eeuw her
bergde Whitechapel het schuim der mensch-
held uit alle hoeken der wereld Niet eens
de politie waagde zich in de eeuwig don
kere stegen, waarin roofmoorden, overvallen
en vechtpartijen aan' de orde van den dag
waren. Waar de politie echter voor terug
schrikte. dat maakte een vrouw klaar.
De barones bezocht de slechtste huizen,
winaels, waar gestolen goederen verkocht
werden, bars en tingeltangels. Zii sorak met
de gemeenste misdadigers, trok zich hun lot
aan, gaf hun geld en. wanneer het noodig
was, nam zij de meest gevreesde bandieten
in baar huis op.
Nooit Is de moedige weldoenster iets kwaads
ring van „De Wandelaar", maandblad, ge
wijd aan natuurstudie, natuurbescherming,
heemschut, geologie, folklore, buitenleven en
toerisme.
J. Vijverberg Is een prettige gids, die ons
nader brengt tot de landschappelijke beko
ringen van zijn geliefde Schouwen, «terwijl J.
Daalder Dz ons voor gevaarlijke planten als
bilzpnkruid en bitterzoet waarschuwt. Dat er
ook In onze Oost wandelmogelijkheden zijn,
wordt ons duidelijk gemaakt door 8. Kalff.
Nico Tinbergen vertelt uitvoerig van zijn er
varingen. die hjj bU blauwe reigers heeft op
gedaan. Waptonk haalt herinneringen op aan
een prachtig gebied in Overljèel, dat verloren
is gegaan: de Weltemanslanden Door W. A. P.
Smit "worden wij meegenomen naar Hollands
duinrand en A. C. de Koek vraagt onze aan
dacht voor astronomische verschijnselen in
de Augustusmaand. B. V. Zwegers weet de
lezers te suggereeren. dat het bosch In alle
seizoenen aantrekkelijk Is, terwijl D. van
Sljn ons brengt naar de beroemde aalschol-
verkolonle in de eendenkooi bij Lekkerkerk.
De redacteur, Rlnke Tolman, deelt tenslotte
bijzonderheden mede omtrent den interes
santen rouwvlinder: Zeuzera pyrlna.
Uitvoerig is weer de afwisselende rubriek:
Van en voor de lezers (natuurhistorisch al
lerlei). Tientallen illustraties zijn ouderge
woonte tusschen den tekst gestrooid.
Door nood gedwongen en niet uit waag
halzerij volbrachten een paar vliegers op het
vliegterrein van Bantoul een acrobatische
toer van den eersten rang. De militaire vlie
ger Osborne zou daar een sprong met de
parachute demonstreren. Ongelukkig trok de
luchtdruk hem in het oogenbllk van af
springen te veel naar achteren en de touwen
van zijn valscherm raakten verward in
den staart van het vliegtuig. Zoo bleef hjj ’n
meter onder den romp hangen, niet In staat
zich zelf te helpen. De bestuurder van de
vliegmachine had het ongeval bemerkt, hij
durfde echter niet landen, want dan zou zjjn
kameraad onfeilbaar zeker verpletterd wor
den
Toen kwam een ander vliegtuig hem te
hulp.
Het bleef een paar meter boven den ge
vangen vlieger zweven en wierp hem een
eind touw toe dat Osborne met de handen
grijpen kon. Intusschen was een derde vlieg
tuig opgestegen, waarvan de waarnemer op
de uiterste punt van den eenen vleugel klau
terde. Van hier uit was het hem mogelljk
met een mes een voor een de touwen van de
parachute door te snijden. Toen het laatste
touw doorgesneden was stortte Osborne wel
een paar meter naar beneden, maar hjj
klemde zich stevig genoeg aan het touw vast
om 't niet uit de handen te laten schieten.
Toen werd hjj voorzichtig, centimeter voor
centimeter in de hoogte getrokken tot zijn
redders hem in het vliegtuig konden heffen.
bekend, is door de Bussumsche politie ge
stuit. Zij vertoeven sinds een week in het
Gooi en de zaken moeten niet slecht zijn
gegaan, want de beide ezeldrijvers wachtten
op een nieuwe zending kruiken uit Spanje
(al of niet Made in Germany). Een der
ezeltjes liep kreupel zijn vracht te torsen en
werd dus naar het bureau geleid, daar het
bij verordening verboden is dieren, die hier
toe niet in staat zijn, goederen te doen
vervoeren. De beide heeren Caramba, die
een dergelijke liefde voor ezels niet begrepen
en niet waardeerden, gingen te keer als ra
zende toreadors. De ezel bleek behalve een
hevige beenwond, ook een geheel gewonden
rug te hebben; over de ergste plekken was
een doek gelegd. De politie riep de hulp In
van een avontuurlijk Bussumer. naar de
„Telegraaf!^ meldt, die veel gereisd heeft
en van wlen men vermoedde, dat hij ook
Spaansch zou kennen, hetgeen het geval
bleek te zijn. Deze heer zette uiteen, dat
men In een ordelijke gemeente als Bussum
Is, niet mag venten zonder vergunning, zoo-
dat de goederen In beslag genomen moesten
worden. Het halve corps agenten, de motor
en de hondenbrigade moesten er toen aan
te pas komen, om den vurlgen verkoopers
van de koele kruiken, die de onderhandelln-
gen verder zonder tolk maar met een dolk
wilden voeren, te leeren, dat met politiever
ordeningen niet valt te spotten. Dank zjj
den avontuurlijken heer die den Spaan-
schen grandes groot gelijk gaf en hen er van
wist te overtuigen, dat hijzelf ook met ter-
racotta-kruikjes had gevent en dat de boete
voor de eerste bekeuring voorloopig niet be
hoefde te worden betaald, terwijl de in be
slag genomen voorraad in Amsterdam terug
zou zijn te krijgen, bracht men den com
pagnons aan het verstand, dat verdere te
genstand niet zou baten. De kruiken werden
per trein naar Amsterdam gezonden en de
firma volgde mqt haar eigen vervoermid
delen, waarbij zij beloofde niet op den ge
wonden ezel te gaan rijden. De Spaansche
consul zal nu de zaken van zijn landgenoo-
ten, die het voornemen hebben naar Dene
marken te trekken, dienen te behartigen.
LONDEN. 31 Juli 1931.
London Bridge dat is te zeggen de
„nieuwe” London Bridge, bestaat morgen
honderd jaren. Den 1 enAugustus 1831 werd
«U ingewijd door koning Willem IV en ko
ningin Adelaide, en op prenten uit dien tijd
riet men de brug afgebeeld, heel erg wit. en
rtfkelljk met vlaggen getooid en de rivier
overdekt met booten en schuiten vol wui
vende Landenaars. Met allen eerbied voor de
fotografie moet ml], zoo vaak ik een prent
aanschouw waarop een „actueele" gebeurte
nis uit het pre-fotografische tijdperk ver
eeuwigd Is, de opmerking van het hart, dat
de teekenaars heel wat meer terecht wisten
te brengen van volksfeesten, straatgevech
ten en soortgelijke Voorvallen dan de foto
grafen. De vlaggen wapperen zoo gelijkma
tig en met zooveel overtuiging alsof zij ge
hoorzamen aan het bevel van een sergeant-
majoor; de honderden menschén op de rivier
wuiven allen met hun hoeden, en op den
voorgrond zien wij geen Goliath-hoofden en
-handen van toeschouwers, die te dicht bij
de lens stonden.
De „nieuwe” brug, ofschoon een eeuw oud,
is nog altijd nieuw, vergeleken bij haar on-
middelljjke voorgangster, die een leeftijd van
over de zeshonderd jaren bereikt had. En
ofschoon zjj om haar bouwkunstige verdien
sten geprezen wordt, kan zij toch de verge
lijking niet doorstaan met de oude London
Bridge, die aan weerszijden door huizen In
gesloten was en volgens' de vele afbeeldin
gen welke, er van bestaan, een der mooiste
middeleeuwsche bruggen moet geweest zijn.
Op de tentoonstelling te Wembley (1924
*25) was een hoogelijk geroemde reconstruc
tie dier brug te zien; deze had evenwel, om
redenen van „plaatsgebrek”, nog niet de
helft van de lengte van het origineel.
De' tegenwoordige London Bridge dankt
haar beroemdheid meer aan het feit, dat zij
de opvolgster van de oude en bovendien de
meest centraal gelegen en verkeerrijkste
brug van Londen Is, dan aan buitengewone
schoonheid, Waterloo Bridge, die uit het
eerste kwartaal der vorige eeuw dagteekent,
wordt als de fraaiste van Londen beschouwd,
terwijl het gezicht op de rivier het mooist
Is van Westminster Bridge af. Maar wie het
schoone vooral weet te waardeeren. wan
neer het- rijker is aan karakter dan aan op
pervlakkige aantrekkelijkheid, zal de voor
keur blijven geven aan de London Bridge
en aan den aan blik, welken de rivier met
haar werven en pakhuizen met de be
vallige Tower Bridge In het verschiet
biedt. Vooral voor vreemdelingen en pro
vincialen Is deze brug bovendien weergaloos
belangwekkend wegens het gewéldige verkeer
van menschen en voertuigen, dat ‘s morgens
omstreeks negen en ’s avonds omstreeks zes
uur ongeloofelljke afmetingen aanneemt.
Ongeveer op hetzelfde oogenbllk. waarop
deze brug de eerste eeuw van haar bestaan
voltooit, viert een andere brug feest. De Cha
ring Crossbrug is namelijk 77 jaar geworden.
Of neen, ik druk mij onjuist uit. Niet de
Charing Crossbrug. maar de plannen tot
haar bouw zijn 77 jaar geworden en het
heeft er allen schijn van, dat zij een nog
veel eerbiedwaardiger leeftijd zullen berei
ken. Mr. Herbert Morisson. de Minister van
Vervoerwezen, heeft namelijk In het Lager
huis medegedeeld, dat de regeerlng thans
haar aanbod, om tot de kosten van de brug
bij te dragen, met 75 procent uit het Wegen
fonds, niet hernieuwen^ 1
Zoodat wij zitten met
zonder de brug
Dit nu is ons sinds 1854 reeds zoo vaak ge
beurd, dat wij er aan gewend geraakt zijn
en het volstrekt niet erg vinden
In genoemd jaar kwam een selecte com
missie uit het Lagerhuis voor het eerst met
de plannen voor den dag. Er werd in de
volgende jaren veel over geschreven en ge
sproken, maar tot eenig besluit kwam men
niet. Ondertusschen werd dit deel van Lon
den, dat een der mooiste wijken van Europa
had kunnen zijn, met het jaar leeljjker ge
maakt. Er werd een groot spoorwegstation
neergezet en van dat station uit voerde
en voert nog steeds een Ijzeren spoorbrug
over de breede Theemskade en de rivier en
naast die spoorbrug loopt een leelljke, wei
nig gebruikte voetgangersbrug
In den loop dezer eeuw nam het verkeer
In deze wjjk zoodanig toe. dat een nieuwe
verbinding tusschen het Noorden en het Zui
den der stad dringend noodzakelijk werd.
Waterloo Bridge aan den eenen, Westminster
Bridge aan den anderen kant, lagen te ver
van elkaar Werd halfweg de Charing Cross
Bridge van 1854 gebouwd, dan zou het ver-
keersvraagstuk van het Strand en de om
liggende hoofdstraten grootendeels opgelost
zijn.
In December 1923 vertoonden de mid-
denbogen van Waterloo Bridge ernstige tee-
kenen van verzakking. Twee jaren later be
sloot de London County Council de Drug te
sloepen en te herbouwen, een plan, waar
tegen groot verzet werd gevoerd door archi
tecten en ook door het leekenpubliek. In
November 1926 bracht een door Mr. Baldwin
benoemde Koninklijke Commissie voor de
Theemsbruggen een rapport uit. waarin
voorgesteld werd Waterloo Bridge te be
houden, en een dubbele brug voor spoorweg
en stadsverkeer te bouwen bij Charing Cross.
Ook dit plan vond weinig aanhang. Ver
deeld waren de meeningen over een ander en
grootscher ontwerp, dat in April 1928 voor
gesteld werd door een commissie van inge
nieurs, welke ingesteld was door het Minis
terie van verkeerswezen. Deze wilde het Cha
ring Cross-station overbrengen naar de zuid
zijde der rivier, de spoorbrug sloopen en een
nieuwe verkeersbrug bouwen. De uitvoering
zou ongeveer 10 millloen pond sterling kos
ten en zelfs tegenstanders vah het plan er
kenden, dat Londen er onnoemelijk op voor
uit zou gaan. Eenige maanden later werd
het ontwerp door de London County Coun
cil aangenomen en heel Londen sprak van
de grootsche veranderingen, die In het West
end zouden plaats grijpen.
Natuurlijk toog men niet onmiddellljk aan
het werk. Dat doet men In Engeland nooit.
Commissies moeten toch óók leven. In April
1930 dus 1M jaar later keurde een
Commissie uit het Lagerhuis het bruggen-
plan goed, maar zij hechtte niet haar goed
keuring aan de plaats, waar het nieuwe
Charing Cross-station zou worden gebouwd.
Waarop een Raadgevende Commissie be
noemd werd, die het heele plan opnieuw
zou onderzoeken.
Deze commissie stelde 3 Maart van dit jaar
voor, dat het station naar den Zuidelijken
oever zou worden overgebracht, en een nieu
we brug zou worden gebouwd; kosten
12.470.000 pond sterling.
Nu dacht men er eindelijk te zijn. De
London County Council vroeg 30 Juni mach
tiging aan het parlement, om het plan uit
te voeren, onder voorbehoud, dat de regee
rlng, in overeenstemming met vroeger ge
dane beloften, 75 pet. In de kosten zou bij
dragen.
Maar de regeering heeft besloten niet
„mee te doen", en bijgevolg zijn zij nog pre
cies even ver als in 1854.
Of een thans levend Londenaar wel be
leven zal, dat men ooit verder komt? ’t Lijkt
onwaarschijnlijk 1
deze de meest strenge consignes, op die wijze
gelukte het toch, dat de buitenwereld, zjj het
soms uit de derde en vierde hand, tets te we
ten kwam.
Nu eindelijk is er een officieel communi
qué verschenen, omdat de ernstige toestand
van den lijder niet langer vecbloemd mocht
worden. De nierziekte heeft helaas zulk een
omvang aangenomen, dat de toestand van
Mgr. Nolens, al Is er dan geen direct levens
gevaar, als zeer ernstig moet worden aan-
gezien en op dit oogenbllk kan dan ook
reeds met vrij groote stelligheid verzekerd
worden, dat de veel omvattende en hoogst be
langrijke taak van dezen staatsman, diplo
maat en volksleider, niet meer door hem zal
kunnen worden hervat. Wat dit voor Neder
land in het bijzonder beteekent, zal misschien
eerst veel later in vollen omvang worden be
seft, maar ook toch nu reeds, zal het ern
stige verloop van deze ziekte groote versla
genheid en beroering in breede kringen wek
ken. Niet het minst omdat deze slag zoo ge
heel onverwachts komt.
Al schijnt Mgr. Nolens de kiemen van deze
ernstige ziekte reeds lang bij zich gehad te
hebben en gevoeld, zijn sterke natuur, zjjn
onvermoeide wil tot arbeid, heeft zich tot het
laatste verzet. Voor hij enkele maanden ge
leden naar Genève ging, openbaarde zich de
ziekte Ui ernstige mate en dengenen die hem
in die dagen ontmoetten, viel het op. dat hij
niet de oude was. Maar in Genève wachtte
hem ditmaal een zeer belangrijke taak en
daarom wilde hij er niet van weten, om thuis
te blijven, %1 kon hjj lichamelijk niet meer.
In Genève moest hjj dan Ook zijn taak aan
anderen overlaten en ging hjj op medisch
advies naar Holland terug. Daar heeft hij nog
een enkele maal een wandeling gemaakt, naar
zijn geliefd Scheveningen, waar hij tot mid
den in den winter toe, langs de zee wandel
de, totdat de voortwoekerende kwaal hem op
het ziekbed wierp, waar hij nu reeds een
maand onder de behandeling der doktoren
is die nu officieel mededeeling hebben ge
daan, dat zijn toestand ernstig Is
Een beroep op katholiek Nederland om
door een vurig gebed dezen lijder, aan wlen
het zoo ontzaglijk veel verplicht is, deze da
gen tot een steun te zijn, m g vrijwel over
bodig heeten. Spontaan zal er in deze dagen
in tien duizenden katholieke gezinnen een
gebed opstijgen tot Odd. opdat Hij Mgr. No
lens ook in deze misschien wel moellljkste
periode van zijn arbeidzaam en
leven, de genade en kracht
welke deze hooge lijder thans meer dan ooit
behoeft.
Bij gelegenheid van het Zeppelin-bezoek
aan het Noordpool-gebied zijn de bekende
Duitsche Zeppeiin-zegels van 1 M roo<K M.
blatiw en 4 M sepia in den linkerhoek van
den zwarten opdruk, over drie regels, Polar-
Farht-1931" voorzien.
Hetgeen gebeurde
Een der belangrijkste paardensportgebeur-
tenissen ter wereld is wederom‘ac^^
rug nJ het concours hippique te Aken. De
belangstelling voor deze gebeurtenis was van
de zijde van het publiek wederom
groot Naar schatting zullen er in de tien
dagen dat het concours duur^°ngeZ^
60 000 menschen zijn 4^3
was de belangstelling van de zijde der^paar
densportbeoefenaren l.c. de
Met veel ophef was er in de kra"ten
dins van gemaakt dat zooiets als negen
landen aan de wedstrijden deelnamen, waar
oor ~k de Vereenigde Staten Deze mede
deling had echter meer Pr°Pa«andls^^
dan werkelijke waarde, want b»
die Amerikaansche officieren niet mt
Amerika voor die wedstrijden overgekomem
doch waren gedetacheerd voor
aan de rijschool te Hannover en daardoor
dus in de gelegenheid om te Akrti ‘e
Zoowel de Zweden als ook de
waren afwezig, terwijl eveneens ve^^
Duitsche stallen weg waren gebleven. De _oor
zaak hiervan moest gezocht worden in dei te
hoog opgedreven en daardoor
etschen die bij de springconcoursen dit^taar
werden gesteld, waardoor het voor goede
paarden zelfs niet meer mogelljk
kans op succes te hebben. Alleen zeeigoede
paarden en de cracks der ruiters badd*"
kans en dat waren de Italianen, die rijf
de zeven zware springconcoursen wonnen en
ook den landenwedstrijd in hun voordeel be
slisten. Dit Viel den Duitschers zeer
niet mee, want zij hadden na de overwinning
der Duitsche équipe te Rome nogal erg veel
ophef gemaakt van de Duitsche successen,
waardoor een groot gedeelte van het I>iit-
sche publiek in de meenlng verkeerde dat de
Duitsche hindemisrutters tot de besten ter
wereld behoorden en niet meer te slaan
waren. De Italianen hebben echter te Aken
wederom bewezen dat één zwaluw nog geen
zomer maakt en één verloren landenwedstrijd
nog niet wil zeggen dat de verliezende partu
haar wereldreputatle ook verloren heeft De
Italianen, die de beste springruiters ter
wereld waren hebben bewezen die nog te zijn.
Te betreuren is het eveneens dat de leiders
van het conueours-hippique te Aken er maar
niet toe kunnen besluiten de concoursen
voor tuigpaArden ook voor buitenlanders open
te stellen. Hierdoor wordt het onzen trig--
paardeigenaars ónmogelijk gemaakt in Aken,
te verschijnen, omdat zij er geen lust in heb
ben in een aparten wedstrijd onder elkaar te
concurreeren Dat toch kunnen zjj in ons
land iedere week doen en het is hen veel
meer waard op een Internationaal concours
in een werkelijk internationalen wedstrijd
lauweren te oogsten om daarmede te be wij-
zen dat de Hollandsche luxe-tulgpaarden nog
steeds bovenaan staan.
Het Haagsche concours-hippique dat de
laatste week van Juli werd gehouden had een
internationaal tintje door de deelneming
van den bekenden Belgischen springruiter
Laame en van de Duitsche paarden van mej
Broschek. Enkele van laatstgenoemde paar
den werden gereden door den bekenden Duit-
schen ruiter Plek, een jonge man. die
voortgekomen is uit de gelederen der lande
lijke rijvereenigingen Vooral de Duitsche
paarden konden verschillende prijzen winnen
en mej. Broschek zelf vermocht de beide
hoogste plaatsen te bezetten in het spring
concours voor paarden gereden door dames
In de groote springconcoursen te Den Haag
waren zeer veel paarden ingeschreven, doch
er werden nogal wat fouten gemaakt want
eenvoudig was het parcours niet. Minder
mooi was de belangstelling van de zijde van
het publiek en het was te merken dat de tij
den veranderd zijn sinds de glorierijke dagen
van Zorgvliet en Hou trust van voor den oor
log. toen het Haagsche concours-hippique
zoowel bij deelnemers als belangstellenden
een wereldreputatle genoot.
In Noord-Holland hebben de landelijke rij
vereenigingen zich te Bergen j.l„ zooals we
reeds meldden, duchtig geweerd. Nog nooit
was een dergelijk groot aantal landelijke rui
ters op één plaats present geweest en de
kampioenschappen met de daaraan verbon
den groote parades behooren dan ook tot de
schoonste gebeurtenissen in de geschiedenis
der Nederlandsche landelijke ruitersport, die
naar we hopen dit Jaar alleen nog overtrof
fen zullen worden door de groote monster-
demonstratie in het Olympisch Stadion op
Zaterdagmiddag 19 September as.
Voor de tweede maal werd een week later
in onze provincie de bekende groote sterrit
der landelijke ruiters naar Midden-Beemster
gehouden. Hoewel de deelname niet zoo
groot was als vorig jaar was het resultaat
uit sportief standpunt bezien bijzonder goed
te noemen. Niet alleen waren er in korten
tijd geweldige afstanden afgelegd, doch ook
de conditie der ruiters en paarden (waarop
scherp werd gelet en die mede den ulslag
bepaalden) was ditmaal over de geheele linie
goed en beter dan vorig jaar De ruiters heb
ben bewezen waartoe hun gewone éebrulks-
paarden onder deskundige leiding in staat
Zijn. Zoo reden de beide winnaars J Schoorl
en J. Moolj ieder 112 K M in den tijd van
plm 12uur, dat is met een uurgemiddelde
van 9 K M Bovendien moesten alle paarden
nog aan het einde van den rit over een af
stand van 1000 M. om het snelst galoppeeren
en daarbij werden door de gewone inlandsche
paarden wederom snelheden behaald, waar
aan men vroeger nooit zou gedacht hebben.
Dat de federatie van landelijke rijvereeni
gingen zulk soort wedstrijden bijzonder aan
beveelt. mede helpt regelen en de resultaten
ervan nauwkeurig nagaat is niet te verwon
deren. Die wedstrijden toch zijn middelen
om te bewijzen waartoe het in Nederland
gefokte paard in staat is Velen waren rot
voor enkele jaren niet te overtuigen van het
prestatievermogen der inlanders en men kan
dan ook de organisatie der landelijke rui
tersport niet genoeg dankbaar zijn voor het
geen zjj in deze tot stand heeft gebracht.
Gelukkig blijkt de malaise ten plattelande
vermindering. Dit maakte op zich reeds de
productie rationeeler. Daarnaast echter wer
den aldra machines in bedrijf gesteld, waar
door al evenzeer inkrimping van personeel
kon worden verkregen.
Het is begrijpelijk, dat ingewijden, die dit
onderling verband tusschen de feiten van
meetaf konden bespeuren, de geheele aange
legenheid met een rustiger blik gadesloegen
dan zjj, die zich ertoe bepaalden den gang
van zaken uitsluitend af te meten naar de
zoo- en zooveel duizenden man personeel. Zij
wisten daartoe te goed, dat op honderden
destijds aan ontslagenen verstrekte getuig
schriften als reden van het ontslag stond
vermeld: „Verandering van werkwijze."
Intusschen gold het bovenstaande in hoofd-
zaak voor de eerste tijden, nadat de wereld
crisis zich had geopenbaard. Van de onge
veer tienduizend menschen, die sinds Octo
ber 1929 zfjn ontslagen, kunnen er vijfdui
zend gesteld worden op de debetzljde van de
hlervoren ulteengezette factoren.
Wie de gangbare meenlng omtrent de Phl-
llpsontslagen aan deze gegevens toetst, zal
eenige afwijking bespeuren. Daarnaast lijdt
het echter geen twijfel, dat de sinds medio
1930 gevallen van bedrjjfstoestanden, recht
streeks voortsprultende rit de crisis zijn te
wijten. Het behoeft geen betoog, dat deze
zich te zwaarder doet gelden, waar immers
juist in de aandeelhoudersvergadering van 4
November 1929, dus feitelljk op den drempel
der malaise, het maatschappelijk kapitaal
van f 100 tot f 250 millloen werd verhoogd.
waarde had en van belang was voor de ge
heele plattelandssamenleving. dan zou na
tuurlijk een dergelijke uitbreiding in de ma-
laise-tljd noeit mogelljk zijn. Wees een bewijs
te meer voor het belang dat deze jeugd
organisatie vertegenwoordigt.
Eindhoven en Philips.
Over het algemeen heerscht ten aanzien
van deze combinatie eenig wanbegrip. Men
meent in breede kringen bU de jongste
emissie der stad Eindhoven is zulks duidelijk
aan den dag getreden Eindhoven in één
adem met Philips te kunnen noemen. Dit is
onjuist. Philips is buiten twijfel de voor
naamste werkgever; daarnaast riJn er echter
vele anderen, die eveneens van niet te onder
schatten beteekenls zijn. Men denke aan de
sigaren-, textiel-, lucifer-, hout- en andere
takken van nijverheid.
Reeds vóór er van Philips sprake was.
had Eindhoven beteekenls als Industriecen
trum. In den loop der tijden hebben oude
en nieuwe industrieën uit vsrschillende bran
ches, naast die van gloeilampen en radio,
haar deel genomen in den bloei en vooruit
gang van Eindhoven. Men heeft Eindhoven
de „Philipsstad" genoemd en niet zonder re
den. Wie echter sou meenen. dat de Eind-
hovensche fabrieken zonder belang zUn. in
dien men zich Philips wegdenkt, heeft abuis
en zal goed doen zijn opvatting te herzien
Niet alleen om het feit zelf, dat zij onjuist
isAmaar ook omdat zjj eefi verwrongen beeld
geeft van Eindhoven als industrieele zetel
plaats.
De jongste aflevering van „De Vrijden
ker”, het orgaan van .De Dageraad", staat
geheel in het teeken van den zoo jammer-
lUk-mlslukten propagandatocht van de god
loochenaars naar Limburg
Naar aanleiding hiervan schrijft nu de
„Limb. Koerier” het volgende:
Oorzaak der inkrimping
Men schrijft uit het Zuiden aan „De Tijd”:
Met het gevoel van onrust, dat nu reeds
sinds bijna twee jaren is gekomen over de
stad, waar de Phillps-fabrleken zijn geves
tigd. wordt het den laatsten tijd zeker niet
beter. Talrijke persberichten doen de ronde
en daaronder waren er, die het personeel van
Philips tot 8500 man hebben gereduceerd.
Men weet, dat op de jongste aandeelhouders
vergadering der N. V. Philips Fabrieken de
heer Philips mededeelde, dat het personeel
toen 14000 man bedroeg. Ware dit nu op
8500 teruggevallen, dan beteekende zulks 5500
ontslagen in nauwelijks enkele weken; een
dergelijke Inzinking zou weinig minder dan
een catastrophe zijn
In „De Tijd” is dit bericht dan ook orunld-
delljjk tegengesproken en werd medegedeeld,
dat bij Philips momenteel circa 13000 man
werken, wat inmiddels bewijst, dat na de
jongste aandeelhoudersvergadering voor we
der een duizendtal werknemers de fabrleks-
poorten werden gesloten.
Het is van groot belang de vraag te be
antwoorden, hoe het nu ongeveer met de
In ronde getallen zijn dus sinds October
1929, dus in bijna twee jaren tijds. tiendui-
zeffii werknemers van de drie-en-twintig-
duizend ontslagen. Philips doet het op het
oogenbllk met vljf-twaalfden van zijn per-
sqpeel minder dan in 1929.
In welingelichte kringen staat vast, dat.
in tegenstelling met de opvattingen van „the
man in the street" deze personeelsinkrim
ping voor minder dan de helft een recht-
streeksch uitvloeisel is van de eigenlijke cri
sistoestanden. Wat heeft dan in hoofdzaak
tot de reeksen ontslagen geleid? Veranderde
werkmethoden, mechanisatie, speciaal bij de
radio-afdeeling.
Hoe stond in 1929 de zaak. toen, om zoo
te zeggen, lederen dag nieuwe bataljons
werknemers de fabriekspoorten van Philips
introkken? Aldus: Begin 1929 is Philips ra-
dio-toestellen gaan vervaardigen. Daar had
men duizenden nieuwe menschen voor noo
dig. Maar al deze duizenden waren leek in
het vak: ongeoefend Ook ging, wat de werk
wijze betreft, dit onderdeel van Philips min
of meer simplistisch. Een en ander bewijst,
dat feitelljk het record-aantal arbeiders uit
dien tijd ofschoon Philips niet naltet in
suggestieve reclame op de steeds nieuwe dul-
Dokter L. Heijermans wijst in „Het Volk”
op de nadeelen en gevaren van het kampee-
ren, dat in deze zomermaanden weer zoo
druk beoefend wordt
In de eerste plaats de mogelijkheid van de
infecties: deze worden geboren uit de primi
tieve closetten, eventueele onzuiverheid van
drinkwater en melk. Te vreezen zijn typhus
en dysenterie.
Het probleem van de privaten is niet zoo
eenvoudig op te lossen; men is aangewezen
op tonnen met brillen. De tonnen Worden
van wat stroo voorzien en moeten op ge
regelde tijden worden schoongemaakt en
vernieuwd. Voor alles moet er een afdoend
getal zijn: kampen waar een duizendtal
personen zijn, terwijl er een dozijn of min
der privaten zijn, voldoen niet aan de aller
eerste hygiënische elschen. In die gevallen
behoort het uitbreken van typhus of dysen
terie niet tot dt. onmogelijkheden. Op 20
personen behoort er zeker één privaat te
zijn. De brillen moeten verschillende malen
per dag grondig gereinigd worden. Waarom
stelt men geen papieren brillen ter afdek
king. die in den handel zijn, verkrijgbaar?
Dan het drinkwater-vraagstuk. Geen
kamp behoort opgericht te worden, waar
niet overal overvloedig zuiver drinkwater
verkrijgbaar is, zoowel voor het drinken als
voor het wasschen. Zwemgelegenheld, doch
een goede, moet dicht in de buurt zijn.
En dan de melk: het is waargenomen,dat
gepasteuriseerde melk uit Oï->en emmers ver
kocht werd: de jongelui kwamen dan met
hun flesschen, die zoo ongeveer gereinigd
waren. De distnbuant dompelde de flesch
eenvoudig met vuile vingers in de melk tot
de flesch volgeklokt was. Al gaat men van
onberispelijke melk uit dan kunnen Infecties
op die manier niet uitblijven. Gepasteuri
seerde melk in gecapsuleerde flëschjes, af
komstig van een goede inrichting, moet ver
krijgbaar zijn. Het koopen bij een boer is uit
den booze; het koken van deze groote hoe
veelheden stuit op groote bezwaren.
Ik noem eenige voorbeelden om duidelijk
te maken, dat bet leiden van een kamp geen
kleinigheid is en dat dit ernstige voorberei
ding behoeft.
Thans de kans op rheumatiek, verkoud
heid. tengevolge van doornat worden, van
onvoldoende ligging. Dit is een zaak van
technisch Inrichten van tenten en britsen of
stroozakken. Een tent mag niet doorregenen,
niet omwaaien, niet onderloopen. Zijn de
haringen goed bevestigd, de vloerbedekking
goed gelegd op de omgeslagen randen van
de tent, dan is zjj volkomen waterdicht te
maken. Heeft men er geen verstand van.
dan kan elk geoefend soldaat en officier
van voorlichting dienen of elk behoorlijk
onderlegd verkooper van sportartikelen.
De kampeerders moeten goed uitgerust
zijn met praktische regenjassen, waterdichte
schoenen, vboral met zeep en handenborstel.
De tandschuler is geen luxe, de zonnebril
voor velen nuttig.
Thuis dienen te blijven Ik bedoel niet
naar een kamp. doch naar een vacantleko-
lonie gaan de zwakken, de slecht gevoede,
weinig getrainde, vatbare Jongens en meis
jes. Ik zou nooit 'n kind naar een
sturen, dat aan rheumatiek heeft
Laat men den arts om advies vragen. Ik
zou willen bepleiten, dat niemand tot bet
kampleven wordt toegelaten die geen dok-
tersbewijs kan overleggen.
De jongelui vermoeien zich over het alge
meen nog al flink het is zoo verleidelijk
’s avonds nog wat te babbelen en dan komt
men slaap tekort.
Het spreekt verder vanzelf dat In een
kamp zeer goed toezicht moet zijn dit be
hoeft geen betoog.
België Van 15 December tot 1 Januari
a.s zal een serie zegels worden uitgegevéh
(5 lage waarden en een van 5 frs.) met de
beeltenis van koningin Elizabeth. De op
brengst zal ten goede komen aan de tuber-
culose-bestrijding
De beeltenis op de zegels zal een repro
ductie zjjn van een foto, de koningin tijdens
den oorlog voorstellende, welke door bet
paleis tot dit doel werd beschikbaar gesteld,
meldt de „Msb."
Verder zal een postzegel met de beeltenis
van kard. Mërcier in omloop worden ge
bracht ten behoeve van de sociale werken
van het ministerie van P. T. T.; de tehuizen
voor zieken en herstellenden van het P.T.T.-
personeel
De datum van uitgifte van dezen kard.
Mercier-postzegel werd echter nog niet
vastgesteld.
Britsch-GÜyanaTer gelegenheid van het
eeuwfeest dezer Engelsche kolonie is op 21
Juli j.l. een serie van vijf herinneringsaegels
in koperdruk en met het nieuwe schrljf-
letterswatermerk uitgegeven.
De waarden zijn: 1 c. groen (voorstellend
het beploegen van een rijstveld; oplage
420.000 stuks). 2 c. bruin, (voorstelling: bo
ven de beldenaar des konings. daaronder
een Indiaan met pijl en boeg op de visch-
vangst: oplage 5 mill.) 4 c. rood (de beel
tenis des konings. er onder de watervallen
van Kaieteur; 600.000 stuks), 6 c. blauw
(openbare gebouwen in de hoofdstad George
town; 240 000 stuks) en 1 dollar licht violet
(zelfde teekenlng als de 4 c.; 24.000 stuks.)
De serie blijft in koers, tot ze is uitver
kocht; zoolang zUn de koerseerende waar
den van 1. 2. 4en 6 c. uit de circulatie ge
nomen. De zegels hebben als randschrift ox.
de jaartallen 18311931.
Cqqta Rica: Voorzien van den opdruk
„Correos 13 centimes” is de groene telegraaf-
zegel als frankeerzegel in koers gebracht.
De aangekondigde nieuwe 13 c. rood zal
eveneens 'n opdruk krijgen.
Gibraltar: Twee nieuwe zegels: 1 p. rood
en 154 p bruin, (watermerk C A schrijflet
ter veelvoud, tending 14); voorstellende de
haven en rotsen van Gibraltar, in den
rechterhoek boven *t beeld des konings. in
den linkerhoek t wapenschild.
Italië: Ter herinnering aan de Oceaan-
vlucht RomeRio de Janeiro, door een
Ttaliaansch eskader van 17 Dec. 1930 15
Januari 1931 uitgevoerd, is thans een zegel
uitgegeven van 7.70 L. blauwgroen en bruin
(watermerk kronen, tending 14. beperkte
oplaag). De vrij onduidelijke teekenlng wil
-een luchteskader. Het zegel
op de reis betrekking hebbend
Het Ijjkt ons te veel eer aart een dergeljjk
orgaan besteed, om zjjn even dwaze als on
ware beweringen te vermelden of te weer
leggen. Dat de Limburgers „beestmenschen"
zjjn, behept met alle kenmerken van „gods-
dienst waanzin", weten wij zoo langzamer
hand wel....
Van meer waarde is het een oogenbllk stil
te staan bij de mededeeling, dat het niet
bU dezen éénen inval zal blijven.
De vrijdenkers geven den moedxnlet op.
Zij kondigen nieuwe propagand^tochten
naar het Zuiden aan. „De bres", door hen
in de .jjriestertyrannle" geschoteng willen zü
verder uitdiepen4
WU zullen aannemen, dat dit geen Ijdele
grootspraak is dat „De Dageraad" inder
daad van plan is haar actie tegen het ka
tholieke Zuiden voort te zetten.
Zal dat in denzetfden uitdagenden
vorm geschieden, waarin het den eersten
keer heeft plaata gehad....?
Dank zij de Limburgsche gemoedelijkheid,
dank zij de angstvallige bescherming, waar
mede de overheid de vrijdenkers had om
ringd. is het Dageraadsavontuur tot heden
verloopen als een kostelijke grap.
Men bespare zich echter de illusie, dat *t
bij nieuwe uitdagingen van de god
loochenaars zoo zal blijven.
De grap gaat dan bittere ernst worden.
Limburg wenscht niet in zijn heiligst be
zit het katholiek geloof door een
handjevol godsvergulzers te worden gehoond.
Het wenscht evenmin opnieuw besmeurd
te worden met het vuil van lasterlijke pam
fletten gedrukt met het geld van Moskou.
Dat moge de overheid bedenken.
Dat moge vooral de regeerlng bedenken,
die den plaatselijken autoriteiten zoo angst
vallig opdroeg ervo >r .te waken, dat het
grondwettelijk recht der vrije meeningultlng
ten volle werd gehandhaafd, en geen vrij
denker werd gehinderd. De regeering. die,
als wij Juist zijn Ingelicht, zelfs den procu-
reur-generaal naar t Zuiden had gestuurd,
om er in het geheim op toe te zien, dat de
door baar gelaste orde-maatregelen volledig
werden nagekomen. De regeering. die als de
politie niet zoo tactvol was opgetreden, met
van haar burgers met polltlesabels zou zijn
ben bereikt, dat het meest-getrouwe deel
van haar burgers met Polltie-sabels zou zijn
uiteengeslagen, om •n troepje betaalde Mos-
kou-agenten, die het vliandigste staan te
genover den huidlgen regeeringsvonn, zijn
werk van ontbinding ongestoord te laten
voortzetten. Dat alles moge de regeering be
denken.
■ooeven verscheen bij den uitgever A. G.
Schoonderbeek te Laren de Augustus-afleve-
leden als beschermengel van alle paria’s be
schouwd. Menschen van alle ras en religie
vinden in het asyl van barones Lörvenhelr
vriéndelijk toevluchtsoord.
landelijke ruitersport en van alle zijden ko
men de berichten dat er nieuwe rijvereeni
gingen worden opgericht. Wanneer de lande-
De tocht van de Spaansche ezeltjes met
de roode kruikjes, ook in Amsterdam wel
gestuurd.-
Zij had uitdrukkelijk order om tegenover
niemand ook maar het geringste uit te laten.
Alleen een enkele intimus werd een enkele
maal tot den zieke toegelaten en ook al had
Cfirvsv.** - -
•HeelC"ntr eerbare graadmeter was. Er
-t iets on- tmirlljks en oneconomisch in.
duizenden o-jeoefenden werden geleide-
‘- -eoefend. werden vaardiger, presteerden
-> openden den weg naar personeel*-
