GEDRESSEERDE ZEEHONDEN VAN ALLES WAT EEN BRIEF VAN MIENTJE OLIFANTEN VOORBIJE VACANTIE! !'U De B.L.N.S. (c) N N 4* Calt.K sloyter. "Rooie. •T, s 2- Galt f 1 namen, OVERNEMING UIT DEZE RUBRIEK ZONDER TOESTEMMING VERBODEN HERMAN J. HAIJEMAIJK. "N GOEDKOOPE STEMPELDOOS. DE NIEUWE WONDEBFLE8CH Groei van plantenwortels dan schoof de olifant i(Jn slurf heel voorzichtig Iers gelukkig kwam Ik op een goed OP -14 Ze begrepen de grap!" 'N CADEAU VOOR MOEDER. te Beste allemaal. erg pignon het der Fauteuil in hoe aardig ze met elkaar speelden. Jullie MIENTJE. we hier ook al hebben 'niri'i,1 or k Vacantie-tijd, hV kan komt t? an en dan als hij is voorbij de schoolsche jeugd genieten doen van ware vreugd. Ooge.tvoooS't Vacantie ie voorbij, zoo vrij, zoo bli j dut, n« naar school weerkeeren maar, en blü te moe weer leeren daar’ :he de JuDie aardige kent natuurlijk allemaal het sprookje. <dat vertelt, hoe de olifanten aan zoon Hangen slurf komen. Maar als je nou ook nog eens wat meer vlsschersvloot en dan kwa- we heel tot aan de kusten het schiereiland Al- hee fijn weten ae b.v. den bal op de pont van hun snuit te laten balanceeren. zijn naar kijkt, snap je al meteen hoe we hem dit verder met dat wol-kluwen geleverd heb ben. Fifn of niet? ook eerst met plaksel-moeten bestrijken. Alles goed aandrukken. Vierkantje o< figuurtje op rugleuning schilderen. root kan nd- its ep Wat het waarvan zaten staart Vacantie ie voorbij, maar blij zift gij mijn kind, wanneer gij goed bedenkt, hoe ntj noo vóór- als na-pret schenkt ben ftal te elfs nze Maar Mee. Ik ►erg ben gen de leze l de >rm de iaat iwe nt- ,en. rde een .G ten ran me el- jd- Ivt che an. de iük ige dat >en er- nd ed- re- lan ien ens er- Ike ti de BC. Re nd 7J en tus- den ijke and )are niet de trn- Dr. tlap een >ine ►et- ich der >el- C han» *Rol klatvc» Vacantie is voorbij, zoo vrij, zoo blij nu maar naar school met nieuwen moed, mijn kind, wijl gij véél leeren moet. Vacantie-vreugde geeft wat leeft en streeft als ijv’rig kind, zoo klein als groot de puurste pret, die ’t ooit genoot. bracht. En als Onze Lieve Heer me nog wat laat leven, hoop Ik nog eenlge jaar tjes van de eene stad naar de andere te I rekken. hield den appel zóó, dat ze hem allemaal goed konden zien, deed de schil er af en at hem smakelijk op. Zelden heb ik zóó iets leuks gezien. Mijn acht olifanten stootten elkaar ver genoegd aan. zwaaiden met hun slurf en Ik had willen wedden, dat ze lachten. Het breikluwen van moeder rolt voort durend over den grond, om den tafelpoot, achter de plano, enfin op allerlei plaatsen en in allerlei hoekjes, waar ie zich heel lastig gedraagt. ’n Stempeldoos die niets kost hebben m’n jongens onder de kerstvacantte ge maakt van ’n stelletje groote aardappels, waar allerlei opschriften op kisten ens. mee kunnen worden gemerkt. Je snijdt van ’n aardappel of ’n biet dat gaat evengoed eerst ’n schijf af, zoodat je een gladde oppervlakte krijgt. Die moet natuurlijk zoo groot zijn, dat de letter er uitgesneden kan worden. Je moet er om denken dat je de letter spiegelbeeldig uitsnijdt. Voor ’n T of ’n A blijft dit natuurlijk hetselfde, maar bijvoorbeeld bij de D zit de ronde kant dan naar links. ’t Is het eenvoudigst de lettertjes eerst uit gewoon papier uit te snijden en dit dan omgekeerd op de afgesneden aard appelen te leggen. Daarna kun je de letter langs dit tee- keningetje uitsnij den. Als snijden, van den stempelinkt gebruiken m*n peu ters de schoen smeer en dat gaat uitstekend hoor. wilt, moet je dit ook eens even lesen. Een oude legende verhaalt, dat Sint Paulus op een zijner missiereizen een wilden olifant ontmoette. vijver kwamen. Toen had ieder er dus één «n.ik verzeker jullie, jongens en meisjes, dat geen kind ooit zoo blij met een stuk speelgoed is geweest als mijn Zoodra twee centimeter lang zijn, haal je as er uit en dan zet je. te beginnen bU het onderste puntje, op afstanden van *n mil limeter 10 fijne streepjes op hst kiempje met behulp van Oostlndlschen inkt. Is dit gebeurd, dan neem je een paar spelden en prikt «ie belde boonen tegen den onderkant van een kurk van een stopflesch. In de stopflesch zelf doe je een beetje water en set er dan de kurk op. Het plaatje m»akt je dit allemaal overduidelijk. Als je dat zaakje een dag en een nacht zoo hebt laten staan, dan kun je al met de waarnemingen beginnen, want dan is er al heel wat te zien. De worteltjes zijn in dien tijd namelijk zooveel gegroeid, dat de verschillende graden van wasdom tusschen de Inkt- streepjes al gemakkelijk zijn af te lezen. En wat kun je nu constateeren? Dat de afstand tusschen het derde en het vierde en tusschen het tweede on het derde streepje het grootst geworden is. hetgeen dus bewijst, dat de groei aan de punt der klemworteltjes zeer gering is. daarna sterk toeneemt in het mid dengedeelte, om weer minder te worden als men dichter bij *t kiemplantje komt. Is dit geen leuke proef? Teeken een rechthoek op dun karton van 6 x 13 c.M Verdeel de lengte in stukken van 3 c M en teeken de lijnen die de rechthoeken vormen. De breedte verdeelt men tn stukken van 1*4, m, 1 en 2 c M. Trek ook die lijnen. Zet passerpotlood bij begin van de lijn van 1 V, c.M. en de punt bij A onderaan op de stippellijn. Dan kun je den zij kant omcirkelen. een bad kregen. Tc Moet jullie ollfanten-hlstorie druk wekkend als de Brandarls; hij is heelemaal van ijzer en je moet een vreeselljk smalle wenteltrap op om boven te komen. Ook ts er maar één lamp in. zoodat het aantal malen, dat de lan taren zijn licht over zee verspreidt, mln- ten of als drager van bouwmateriaal. En men staat volgens ooggetuigen verbaasd over de snuggerheid der beesten. Een vriend van me zag een aantal olifanten op een groote houtwerf be werkte boomstammen met de grootste preciesheid op elkaar stapelen. Maar, vertelde hij lachend, met dezelfde pre ciesheid staakten ze onmiddellijk hun werk, toen de stoomfluit de middagrust aankondlgde. Het was een vermakelijk We hebben geprakkezeerd en geprakke zeerd en er eindelijk t volgende op ge- I vonden. We hebben in 'n ouden trechter, dien we op zolder opgescharreld hadden, drie gaat jes bij den rand ingeslagen, 'n Flinke spijker gaat heel gemakkelijk door het blik heen, 'u Schroefoogje in bet plafond draagt het touwtje dat we er in kunnen haken en waaraan we dan den trechter boven moeders plaats ophangen Als je dit plaatje hierboven goed be- gezlcht, toen zoowel de groote als de kleine dieren direct alles Heten vallen en naar de rivier Hepen, waar ze eerst altijd ▼óór ze hun kostje totdat de cirkelbogen elkaar Dan heb Je den bovenvorm fauteuil. De pooten kun je weer teekenen als je goed naar de teekenlng kijkt op de lijn van 2 cM. van onder af. De bovenbreedte is weer 3/4 c M. en de onder-breedte??? Op en aan de laatste 3 pooten teeken Je weer de plakstrooken van c.M Omtrek zuiver uitsnijden of knippen, dan de stippellltnen ritsen, pooten en plak strooken ombuigen. Strijk plaksel op de laatste plakstrook en je kunt het ge raamte in elkaar zetten. Teeken nu een vierkant van 3 cM. Zorg voor plakstrooken aan te teekenen. Ultanijden en dan ritsen. Buig de plak strooken om. en bestrijk den buitenkant met plaksel Deze drie plakstrooken ko men op de rug- en leunlngzljde, terwijl de voorkant rust op de plakstrook boven de 2 voorpootcn, welke plakstrook we Al ben je ook niet in het bezit van een microscoop dat Is een instrument waarmee je kleine dingen 100 keer of nog ▼aker kunt ▼ergrooten toch kun je in het plantenleven ook Bonder aoo*n duur machten toch nog allerlei interessante dingen waarnemen. Vandaag wil ik jullie eens iets laten zien aangaande den groei der planten wortels. Je neemt *n paar gewone paardenboo- nen en legt deze in wat vochtig zaagsel waardoor se al heel gauw aan het ont kiemen gaan. nu brutale optreden der haaien bood me nu bij de directie ongure Tegenwoordig zie je geen fatsoenlijk circus, of de dame met haar gedres seerde zeehonden en zeeleeuwen vertoont er aan het enthousiaste publiek de kun sten van haar lievelingen. En dat ze eerste meesters In de kunst van Jong- leeren zijn, dat zal je al wel eens In je leven geiden hebben I Hoe fijn weten ze bijv, een bal op de punt van hun snuit te laten balanceeren! En altijd gelukt het hun, hoor soms meer dan een half uur langl En als dan het publiek ter eere van den kunstenaar applaudis seert, dan is het net, of de zeehond- jongleur voelt, dat hij in het middelpunt der belangstelling staat. Buigend met zijn kop neemt hij de hulde In ontvangst, maar.... het lekkere douceurtje, dat zijn meesteres hem reikt, heeft hij toch liever! Hoe ts de mensch er nu toe gekomen oen een zeehond at een zeeleeuw op dese wijze te dressee ren? Daarover vertelde laatst de heer Charles F. Adams, een Ameri kaan, die zijn heele leven lang (hij is al meer dan 70- jaar oud!) met zijn gedresseerde beestjes de wereld heeft rond gereisd. Zeehonden dan zoo vertelt hij ztJn Beer Intelligente beesten en één ding is er maar, dat hun mankeert, dX namelijk de spraak! Als se konden spreken, dan.... kon men alles met hen doen. Ais knaap ging ik dikwijls mee uit visschen met de Amerikaan- sche men van jaska. Hier kon ik nu het leven dezer dieren nauwkeurig gade slaan. Ik zag, hoe n aardig karakter die beesten hadden hoe aardig ze In het water met elkaar speelden en stoeiden enmijn belang- steUing voor de zeehonden was gewekt! Ik vroeg aan den kapitein van een der visschersvaartulgen, of Ik met zijn net ten eenlge ran deze dieren mocht van gen en toen me dat was toegestaan, had ik weldra «en zevental vrij jonge dieren aan boord. Dit gezebchap vertrok naar New-York, waar ik mijn dressuurproeven zou be ginnen. Maar.... t begin viel niet mee, want ipiln beesten verdraaiden het gewoon in hun gevangenschap te eten. Ik gaf hun zalm ea makreelen, maar.... ofschoon dit de Uevellngskost Is van zeehonden ■ee vertikten het toe te happen. Ze ver magerden met den dag en alleen aan de dikke vetlaag, die de dieren onder de huid hebben liggen, was het te danken, dat se deze bongerkuur seven voile we ken volhielden! Toen eerst gaven ze het op en verslonden bij dozijnen de visch, die ik hun voorwierp: ze waren om zoo te zeggen niet te verzadigenMaar. ook aan dit deel van hun kunstenaars bestaan kwam een einde en ik zag. dat hun gewone natuur: van spelen en stoeien in het frissche water n.l„ weer boven was gekomen. Toen begon ik mijn proeven! En dat ging werkelijk als het ware vanzelf. Ik wierp een vrij grooten bal In het water en.... nadat het troepje eerst even het vreemde, ronde ding had bekeken, weren se er bij. Ze namen het al heel gauw op hun snuit en wierpen het el kaar toe. Ze lieten den bal op de punt ran hun vrij spitsen snuit balanceeren en ik zag tot mijn verwondering, dat daas dieren geboren jongleurs zijn. Toen wierp ik nog een bal in het water en.... wederom vlogen ze er alle zeven op af en de gelukkige, die hem wist te behouden, oefende zich weer vanzelf in het balanceeren. Op het laatst zorgde tk er voor, dat er zeven groote gekleurde ballen deze strekte zjjn handen uit en richtte „de kracht der welwillendheid" op hem. OnmiddelHjk bedaarde de woede van het dier en zijn slurf zonk omlaag. En van dien tijd Is de olifant een heel goed moedig dier geworden. „De kracht der welwillendheid", zoo las ik in het verhaaltje en ik dacht bij mezelf: wat zouden onze dieren het hon derdmaal beter hebben en wat zouden we veel moois en liefs beleven, als de menschen de dieren met wat meer „wel willendheid" behandelden. De olifant Is voor goede behandeling zeer ontvankelijk en vooral de Indische olifant is een verstandig beest. Doordat le bovendien zeer gemakkelijk te tem men Is. is hij een helper en vriend der menschen geworden. ’n Reiziger zag bijvoorbeeld in Indië een olifant tot kindermeisje gepromo veerd. Het kolossale beest was met één poot aan een boom vastgelegd, terwijl de baby In de onmiddellijke nabijheid in het gras lag en om zijn dikke pooten rondkrabbelde. Kroop de kleine peuter te ver weg. dan schoof de olifant zijn slurf heel voor zichtig om den kleine en drong het kind langzaam weer terug. Niemand, behalve de moeder, zou het gewaagd hebben, in zijn nabijheid te komen. De „kinderjuf frouw” was van verder gezelschap niet gediend en zou dit zoo'n indringer zeker op niet a 1 te zachtzinnige manier aan zijn verstand gebracht hebben. Toen Hagenbeek ons in de groote tent langs zijn olifanten leidde, prees hij den linker-vleugelman als zijn besten „Ar- beiter". In Indië en sinds kort ook in Oost- Afrika weet men van den olifant gebruik te maken als trekdier voor zware vrach- vliegtulgen. waarvan er twee op zee daalden Er zaten een paar bootjes onderaan. De staart met het wieltje, waarmee hij op het land kan rijden. Ik vind d4 duinen hier toch wel mooi en laatst zijn we ook op den vuur toren geweest. Die Is lang niet zoo in een paar zien met wonderlijke bulten. Dat waren gallen, vertelde hij. van een galmug. Leuk, dat Henk zich zoo voor gallen Interesseert Ik vind t ook reu- zen-interessant. Henk is erg bljj. want hij heeft ook gallen gevonden op rol klaver (fig. 2). Rolklaver is ook een aardig plantje met oranje bloemen. Aan de drietaUige blaadjes zie je, dat de plant wat op klaver lijkt, maar verder is er niet veel klaverachtigs aan te zien. Uit die rolklavergallen ontstaan ook een soort galmuggen. Henk verzamelt van alles, soms lijkt het zoo’n uitdragerij bij ons. Witte hei hebben we ook al gevonden en mooie dophei en In de weilanden stalkruid (fig. 3). Van wellanden gesproken, weten jul lie wat we daar zoeken? Champignons! Lekker hoor, net zoo lekker als de din getjes, die je in fleschjss in den winkel koopt Maar je moet ze niet met stulf- zwammen of met die gele mestzwammen verwarren (fig. 4>. In het gras zagen we ook plantjes roode oogentroost staan (fig. 5). Ik vond de donkerroode bloempjes erg leuk, maar Henk vertelde, dat die mooie plantjes slecht zijn voor het gras, waar ze tus schen staan. Eigenlijk is oogentroost een soort parasiet, die ten koste van andere planten leeft. En het gras, dat toch al veel te lijden heeft, wordt er daardoor niet beter op. Maar mooi zijn de bloe men, dat is zeker. i Innlro Men gebruikt dezelfde passeropening om te cirkelen van uit punt B. Neem de diagonaal van het 3de vierkant van 3 x S cM. in de pasBeropenlng en cir kel dan on vanuit bet snijpunt O U, pleegdieren! Wat had het volkje een pret. Den geheelen dag van ’s mor gens vroeg tot ’s avonds laat waren ze met hun ballen in de weer en nooit verveelde hun het spel. Geheel uit zich zelf werden ze meesters in de kunst van het Jongleeren. En Ik verzeker JuUie, dat er geen dier Is, dat zoo gemakkelijk te dresseeren Is als de zeehond! De dieren leerden mij al heel gauw kennen, namen het voedsel uit mijn hand aan, maar wilden van andere menschen absoluut niets weten. Mijn zeeleeuwen bijv., die veel kwaadaardiger dan zeehonden, beten en sloegen mijn knecht, die mijn werk eens zou ovememen. Hij waagde het dan ook niet zich te midden van deze dieren te begeven. Hoe kwaadaardig de zeeleeuw is. blijkt o.a. ook uit het volgende voorval: Ons circus, waarin ik eiken avond met mijn gedresseerde dieren optrad, was eens opgeslagen in een badplaats, eenlge uren van New-York verwijderd. De zee wemelde hier van haaien en daarom had men door middel van heel zware draadversperring een stuk van de zee afgepaald, waar in nu onmogelijk haaien konden komen. Ondanks deze voorzorgsmaatregel was bet toch aan twee van dia ongure gasten gelukt bin nen de ruimte, voor de bad gasten bestemd, binnen te dringen en...l een dame, die natuurlijk niet wist, hóe gevaarlijk het water nu was, werd het slachtoffer Ze werd plotseling naar be neden getrokken en vond een vreeselljken dood in het zg. vei lige water. Verschrikt veriieten alle badgasten *t wa ter en het bestuur der plaats, bang, dat zijn stad haar roem zou verlie zen. besloot om jacht te maken cp de ongure beesten. Wat men echter ook deed, *t was ónmogelijk ze te vangen of te achie- doen? Ik hoorde een echte zwaluw. Met Henks kijker konden we een sterntje In de lucht zien, dat een visch in zijn bek had. Sterntjes zie je trouwens ook wel op andere plaat sen dan aan zee. BH ons boven de rivier vUegen se ook vaak. Hè, hè, ik geloof, dat Ut nog nooit van mijn leven zoo’n langen brief heb ge schreven. Nu houd ik op. Met hartetijke groeten. Kennen jullie geel walstroo? (fig. 1/. Niet allemaal denk Ik, want bulten de duinen heb Ik het nog nergens gevonden, 't Zjjn zulke aardige gele bloempjes, net gele sterretjes. En de plantjes ruiken zoo lekker. Henk zegt, dat ze veel In de dulner. van TeracheiHng voorkomen, term? aste in de oudere. Hij Het er mij toch nog even de vertellen, die een dierenhandelaar een paar jaar geleden meemaakte. HU vertelde de geschiedenis zelf: „Ik moest eens een troep van acht olifanten van het binnenland naar de kust brengen, waar ze voor verschillende Europeeeche diergaarden zouden worden Ingescheept. Op een der rustplaatsen hadden we ze met veel moeite In ’n kleine schuur voor den nacht onderge bracht. Om mijn dikke vrienden 'n plezier te doen, had ik een mand sinaasappelen gekocht. Je moet weten, dat olifanten daar dol op zUn. u Reeds toen ik de staldeur opende, ro ken ze den geur en begonnen van blUd- schap te trompetteren. Er was nog net een gangetje open, vóór de koppen der beesten, om leder een sinaasappel te brengen. Toen Ik ze voor den derden keer ieder een beurt gegeven had, was er van de vijfentwintig appels nog eentje over. Wat nu? Oaf ik hem aati een der beesten, dan kreeg ik zeker een of meer slurven der buurlui op m’n hoofd, die zich gepasseerd zouden gevoelen. Zestien kleine oogjes loerden naar mijn eenlgen sinaasappel en Ik dorst hem niet weg te geven, als mijn leven me Hef was. En met den sinaasappel In mijn hand van achter uit den stal langs alle oli fanten naar bulten te wandelen, leek me niet minder gevaarlijk. is dan dat van de Brandarls. Wat moet zoo'n zeeman toch een boel leeren. ais h(j al de manieren, waarop de vuurtorens licht geven, uit zUn hoofd moet kennen. Aan het strand vonden we een dood sterntje. Sterns worden ook wel zeezwaluwen genoemd, omdat hun staart het midden gespleten Is, net als bij ten. van en oooa me nu bi) de directie aan om het bad van die ongure roovera te zuiveren Overgelukkig beloofde men mij 50 gulden voor iedere haal, die door mijn zorgen zou worden gedood. En jonge lui.... die 100 gulden voor de twee haaien heb Ik Innog geen 5 minuten verdiend. Ik Het nJ. mijn grootsten en sterksten zeeleeuw het diertje woog zoo bij de 500 pond In het water. Onmiddellijk rook het z’n prooi en nu begon er een jacht, zóó spannend, als men maar zel den ziet. Boettel (zoo noemde ik mijn dier) suisde door de wijde ruimte van het afgezette deel der zee, recht op z’n prooi, den grootsten haal. af. Onrustig snoof het ondier en sloeg hevig met zijn reuzenvinnen. Boettel stoorde zich ech ter niet aan de booze stemming van den haal, beet hem in de flanken, scheurde heele stukken vleesch uit zijn rug. zoo dat het water rondom bloedrood werd gekleurd. Binnen de minuut was de ge vaarlijke vijand geveld. Onmlddellijk daarna wendde Boettel zich om, snoof door de lucht en spoedde haal no. twee achterna Ook deze lag in nog geen volle minuut dood op het wa ter! Hoera; de vijanden der baders wa ren gedood en rustig kon men weer zwemmen naar hartelust! Nooit heb ik zoo gemakkelijk 100 pop verdiend! Te begrijpen, dat na mij verschillende lui zijn begonnen met het dresseeren van zeehonden en zeeleeuwen. En aan allen is het gelukt het publiek mooie staaltjes van dierendressuur te toonen. Ik echter zoo besloot de oude heer Adams, terwijl hij zich vergenoegd op de bórst sloeg ik ben de eerste ge weest, die den zeehond uit het natte element voor het voetlicht heeft ge- in hun 3

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1931 | | pagina 7