V DE GRAPJA’SHARLEKIJN Hxrotf HET VAN DE T Klachten over de bezonèinA LANGS DONKERE PADEN OVER NEONLICHT EN NEONBUIZEN Lichtende lijnen langs donkere gevels GEHEIMZIN- DE NIGE BEDELARES Toepassing van het I Naar het Engelsch door J. Scheepens J blh en Tei doe uit AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA „De Amstelbode” èelieve tnen te richten tot de Directie. Harlekijns avontuur met den Toekan slo De bulstrekker aan het werk van 1 potten is maar zeer kort; gewoonlijk staat AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA =S! (Wordt vervolgd.) jge? vorschte Kr aanziende oogen. N den den het RJjl B oog. den ach oud toet kna wiss De gtaakege] wordt op de glazen nehlff ▼aatgeUeefd C wol V leze ven pas O rijk der ken reni treli ben tie van De de Stai heei wen •w het gem clee mee cl aai beis de men die leen waa e won De» won won AJ Heit dem rijns en i bree in 1 zUn daai vera W rijen daai ons de trek ver» lijke op gemi door Ot werl bou, Inge: gevo ging Ue i gym len, scha het noen Be onze pen zegg< plaai J*ar werk daar Dit ooge: steld het dage «IJn All gem< hu va 1 te bui de nei Wt neonlicht een pot zes weken in den oven.' een z.g. gesloten pot iets langer. Na het gebruik worden de potten van het er aan vastgesmoiten glas ontdaan en daarna weer gebruikt als ruwe grondstof voor nieuwe potten. De vuurvaste potten worden in de smelt ovens opgesteld, die met generatorgas. steen kolen of ruwe olie worden gestookt. Rondom deze ovens, waann de glasblazers des morgens dus het gesmolten glas klaar vinden, bevindt zich een soort podium, waarop de arbeiders plaats nemen. Ia inwo v, tl totas Tota Over venn Aa m. Er eehti leven Lo. wone en 2 mam Inge! Tota gebot leden perst VTOU1 door Aant mam In ken. gegei Bu Oebc boft Scho d. va s. va On Havt van Smit Oe Melk kenh we, i Ov voorzien, welk een gebruik de industrie nog eens van de resultaten zou maken. Meer dan een halve eeuw geleden, nog voordat Edison er in was geslaagd een bruik bare electnsche gloeilamp te vervaardigen, was men er reeds van op de hoogte, dat de Het trekken van de buizen en geel moet het glas van de buizen bijzondere samenstelling zijn. De hiervoor noodige chemicaliën worden -in de glas fabriek bij het mengen van de grondstoffen toegevoegd. toestand overgaan. Hierdoor gelukt het de gassen van elkaar te scheiden. Als de gassen zijn vrijgemaakt worden zij naar reservoirs geleid. Het transport naar de verschillende afdeèhngen. waarin zij noodig zijn, geschiedt door buisleidingen ot onder boogen druk in stalen flesschen. De neonbchtbuizen worden gevuld met neon onder seringen druk. De kleur van het lichtend neongas is oranje-rood. Om een blauwe kleurte krijgen wordt kwikdamp in de buis gebracht. Voor de kleuren groen 3 De eenige gasten, die oogenschUnHjk beiden vreemdelingen waren, zaten nog in druk ge sprek gewikkeld over een onderwerp, dat hen reeds onder X diner bad bezig gehouden Zjj hadden plaats genomen heel aan het einde der dubbele kamer, daar waar men door hes open venster uitzicht had op een kleinen tuin. Ik bedoel die twee daar! voegde Mallory er bij, toen Lady Murray haar gasten aan staarde met *n paar oogen, alsof zU de eerste vraag niet had begrepen. O. u bedoelt Richard Grove, den schrijver, die naa it mijn kleine nicht Caro line zat, -r ot Carina zooals wjj baar altijd noemden Carina Ramsden. jlm Mallory zag andermaal naar het in- De glasblazer neemt uit den smeltpot met behulp van een pijp een kleine hoeveelheid glas en walst deze op een gladde metalen plaat uit tot een z.g. „post”, waardoor het vloeibare glas den vorm van een kegel aan neemt. Met dezen post wordt nog eenige malen glas uit den smeltpot genomen, waar bij afwisselend wordt uitgewalst en in de blaaspijp wordt geblazen. Het glas heeft nu den vorm gekregen van een holle kegel, waa ruit straks de buis zal worden getrokken. In den tusschentijd heeft de helper van den glasblazer aan het eind van een korte buis uit een kleine hoeveelheid vloeibaar glas een schijf gevormd. De hierboven geschreven glazen kegel wordt nu voor de laatste maal goed verhit en dan met de basis op de schijf vastgekleefd. De trekker en zijn helper gaan nu snel naar de trekbaan hier verwijderen zij zich van elkaar waardoor de post tot een lange buis wordt uitgetrokken. De getrokken buis wordt daarna langs tnachinalen weg op bepaalde lengten gesneden en daarna in een sorteer machine gesorteerd. De voor neonlichtredame bestemde buizen worden m de neonafdeeling door ervaren glasblazers in den gewenschten vorm ge bogen. Op deze wijze kunnen alle mogelijke letters en figuren worden gemaakt. De edelgasfabriek Het voor de vulling der buizen benoodigde neongas wordt verkregen in de Edelgas- fabnek, eveneens te Eindhoven. Het neon wordt h'er afgezonderd uit de atmosferische luChL waarvan het een klein bestanddeel uitmaakt. Behalve het neon wint de Edelgasfabriek ook stikstof, zuurstof, argon en helium, welke evenals het neon door gefractionneerde destillatie van vloeibare lucht worden verkregen. Verder worden nog* waterstof en tevens vloeibare zuurstof en stikstof gemaakt. De lucht wordt eerst gezuiverd in torens waarin kaliloog naar beneden stroomt, dat het koolzuur uit de lucht verwijdert. De ge zuiverde lucht wordt daarna samengeperst tot een druk van 150 atmosferen, gedroogd en nogmaals gezuiverd. Hierna vindt een afkoeling plaats tot 103 graden Celsius en dan vindt ontspanning plaats in een destil- leer-apparaat, waarbij de lucht nog verder afkoelt. De verschillende gassen die de lucht bevat hebben alle een verschillend kookpunt, waardoor zij na elkander in den vloeibaren Het beeld van de moderne stad bij avond Wrschilt wel vee' van dat van vroeger jaren. Toen was met het vallen van de duisternis het stadsleven teneinde, terwijl tegenwoordig jtrist bij avond veel menschen op straat zijn en op de rijwegen de trams en auto’s even talrijk zijn als overdag. Het is dan ook niet te verwonderen, dat ook des avonds de reclame niet stilstaat en dat als het donker wordt overal de licht- advertenties. beginnen te gloeien dat overal de winkelier, de zakenman, der restaurant- bezitter door middel van het licht de aan dacht van het publiek op zijn zaak of op zijn prodilcten tracht te vestigen en op deze wijze mededeelingen doet over de hoedanig heden en bijzonderheden, die deze kenmer ken. Overal ziet men dan ook lichtbakken van zeer verschillende grootte en vorm, maar alle met hetzelfde doel reclame te maken. Nu zal één lichtbak in een overigens vrij donkere straat ongetwijfeld aller aandacht trekken. In een helder verlichte winkel straat echter, waar bovendien vele zaken van lichtbakken gebruik maken, is de kans groot, dat het publiek zonder meer eraan voorbijloopt. Zal een reclame doeltreffend zijn, dan moet xü iets eigens hebben, iets persoonlijks, dat de aandacht trekt en vasthoudt. Een goede lichtreclame zal zich daarom moeten onderscheiden van andere, zal in het oog moeten springen en daardoor het publiek als het ware dwingen, zijn aandacht er op te vestigen. In de laatste jaren is een vorm van licht reclame naar voren gekomen, die ongetwijfeld een groote toekomst heeft, juist door haar bijzondere eigenschappen die haar stempelen tot een reclamemiddel van den eersten rang. Wij bedoelen hier de lichtreclame, die tegen woordig bekend is onder den algemeenen naam van neonlicht en die als lichtlijnen en lichtletters van opvallenden vorm en kleur onmiddelltjk de belangstelling van eiken beschouwer opwekt. Neonlicht is evenals de draadlcoze tele grafie en telefonie voortgekomen uit weten schappelijke onderzoekingen en laboratorium proeven. waarbij aan de technische toepassing mg met werd gedacht en zeker met werd Hoe de buizen worden gemaakt Als voorbeeld voor de vervaardiging der neonbuizen nemen wij dg fabricage ervan tn de Philips fabrieken te Eindhoven. Hier worden de buizen geheel in eigen bedrijf vervaardigd. Dit heeft het groote voordeel, dat de opeenvolgende rasen der fabricage voortdurend kunnen worden gecontroleerd en verder dat men niet meer afhankelijk is van de hoedanigheid der van buiten betrokken ruwe grondstoffen en half-fabrikaten. Na tuurlijk kan hierdoor het eindproduct aan zeer hooge eischen voldoen en het t* daarom niet te verwonderen dat „Philips..Neon" over de heele wereld een zeer goeden naam heeft. De benoodigde glazen buizen worden in de Glasfabriek te Eindhoven gemaakt. In de mengkamer worden de grondstoffen voor het glas (in hoofdzaak zand soda, pot- asch en menie) benevens eenige andere chemicaliën voor het zuiveren en het ont kleuren van het glas gezeefd, afgewogen en gemengd. Aan dit mengsel wordt nog onge veer 30 pCt afvalglasscherven enz toegevoegd en het geheel dan des avonds na afloop van den werktijd in de porten van de smeltovens gestort en gedurende den nacht gesmolten. Na ongeveer ia uur is het gesmolten mengsel helder geworden en is hiermede het smelt- proces beëindigd. De smeltpotten wórden in eigen bedrijf met de hand vervaardigd. Hiervoor gebruikt men een bijzonder soort pijpaarde die tot poeder wordt gemalen en met een soort vette klei wordt vermengd.. De klei wordt met de voeten gekneed. Het ktierfth kan niet langs tnachinalen weg geschieden, omdat een ma chine kleine onzuiverheden in de klei niet zoo voelen kan als een arbeider met zijn voeten. Nadat de potten gfvormd zijn, moe ten zU worden gedroogd; dit kost veel tUd, omdat het drogen langs den natuurlijken weg moet geschieden en niet kunstmatig mag worden versneld. Daardoor duurt het droogproces S tot 6 maanden en dientenge. volge moet ed steeds een groot aantal potten In voorraad zijn om voortdurend de behoef te te kunnen .dekken. De levensduur van de anderen hoek der kamer terug, en bleef daar alleen staan, droomerlg starend naar de kleine scène vóór hem. Carina, liefste. Mijnheer Mallory, zei Lady Murray. Carina? Een Ifeve naam. die voor haar ghed gekozen scheen. Het had Mallory even verschrikt op doen zien te hooren dat zij schreef; hij was zelf ouderwetech genoeg om bevooroordeeld te zijn tegenover vrouwen die Jeta deden,” behalve wanneer daarvoor ’n nationale reden was, zooals bijvoorbeeld tij dens den oorlog. Lady Murray vertelt mij, dat u schrijft, zei Mallory, terwijl hU plaats nam In den zooeven door Richard Grove verlaten stoel. Mallory was een man van veertig Jaren, groot, krachtig gebouwd, met donkere oogen en zwart haar, dat reeds grijsde aan de sla pen. Zijn gelaat had de kleur van iemand die gewoon is veel bulten te verblijven. Zijn bezigheden wisselden dan ook af met de sportieve vermaken van het seizoen. HU ging op Jacht, speelde golf en lawn-tennis, en was van alle deze sporten een volbloed liefhebber. Dat is zoo, antwoordde Carina. Ten minste, ik heb enkele boeken geschreven en hoop spoedig weer te beginnen. Maar mijn heer Grove wil dat ik wat rust zal nemen. Niet te lang, begrijpt u, maar voor eenlgen tijd. Een vreemd, onbegrijpelijk gevoel van Ja- loerschheld kwelde hem. Welk noht had Ja, en een vriend van mUn vader. Mallory zweeg. HU had geen ondervinding van letterkundigen of kunstenaars, en de algemeene opinie, welke hij er over nad was, dat het een gevaarlijk experiment stoppen of hen op 'n paard te zetten. En het stoppen of op een paard te zetten. En het verwonderde hem eenlgszlns, dat mejuf frouw Ramsden, een nicht van Lady Mur ray, voor haar omgeving iemand van betee- tenis, behoorde tot het groote leger van schrUvers. HU verbleef weinig In Londen, en woonde te Linfold zijn landgoed in Sussex minstens elf maanden in het Jaar. ZUn JaarlUksch bezoek aan Londen viel on- veranderiyk samen met de groote crlcket- wedstrUden. ZUn eenige zoon studeerde thans te Eton en dit feit gaf eenige uitbreiding aan den duur van zUn JaarlUksch uitstapje. Peter Mallory was nu veertien, een aardige, spors- llevende Jongen. Mallory's vrouw was over leden, en deze jongen was zUn eenlg kind. waarop hU buitengewoon trotsch was. En opeens kwam bu hem de vreemde wensch op, dat Miss Ramsden eens kennis zou ma ken met zUn zoon Peter. te 'hebben gemaakt, en zy vroeg zich af, waarom. Zij was een flinke vrouw van bUne zestig Jaren, tien jaren ouder dan haar eenige broeder Alfred Ramsden, die stierf toen zijn belde dochters dertien en zes jaar oud wa ren. Haar grijze haren werden langzaamaan wit, en zU had donkere, geheimzinnige oogen, ofschoon zij slechts byzlende was. Haar rechte gestalte, haar schoon gevorm de handen en voeten, maakten een nog jeugdigen indruk. En uw kleine nicht, weet zU dat hü een klassiek schrUver is? vroeg Mallory, en In zUn stem klonk lichte spot. Zeker u moet weten, zij schrUft zelf ook. Ik zal u haar geschiedenis eens 'r^ an deren keer vertellendroevig't Is een wonderlUke persoonlUkheid. Ik moet u aan haar voorstellen, Jlm. Ja. doe dat, sprak hU- Ik wil kennis met haar maken. Ik geloof dat het een aardig meisje is. Haar gelaat herinnert aan die vrouwen, die men soms ziet afge- beeld op een of ander oud Florenrijnsch schilderstuk. Een page geen meisje. Lady Murray was eenlgszlns verwonderd. Deze woorden had zU van Jim Mallory niet verwacht, en zU bewezen haar dat zUn be langstelling voor Carina was gewekt. ZU stond op en hU volgde haar levendig door de kamer. Grove en mejuffrouw Ramsden stonden onmiddellUk op, en terwyi de voor telling plaats bad. trok Richard zich in 'n Zij verscheen bij de zieken met al de lief, talligheid van haar edele gezindheid en liefdevo' hart met lichten tred schreed ze door de gangen der hospitalen, waar h, slachtoffers der cholera op het ziekbed voor de meesten hunner hun doodsbed waren geworpen. Tegen vier uur vonden de gasten in ha» bétel haar reeds in toilet, vol geest, lief tallig. opgeruimd, maar ook soms in een ernstige stemming. Haar gelaat droeg inder daad den stempel eener geheel eigenaardige opgeruimdheid en tevredenheid, die alleen uit een ernstig plichtbesef kan voortkomen. Er zijn vrouwen bij wien de blijmoedigheid een groote deugd is. Zij nemen haar op ea bewaren haar als een ernstige levenstaak, zoo noodzakelijk voor haar als het dagelijkach brood. Zal deze blijmoedigheid echter een christelijke deugd heeten. dan moet zq even oprecht in haar wezen als zuiver in haar bedoelingen zijn. In de nabijheid van gravin Mane vond men moed en kracht. Op zekeren dag werd zuster Angelica door haar overste belast, om ter wille der steeds aangroeiende noodlijdenden een be roep te gaan doen op den weldadigheidszin der rijken. De vrijgevigheid der jonge gravin wan haar bekend, ofschoon zij haar nooit per soonlijk gezien of gesproken had. Geca wonder dat het gravelijk hotel in de „rue de Lille” ook thans een der eersten was, aan welks poort zij aanklopte. De meesteres des huizes liet haar door den kamerbediende een rijke aalmoes brengen en verontschul digde zich, dat zij door bezoek verhinderd was, deze persoonlijk te komen overhandigen. Maar de christelijke liefde geeft moed, zij kent geen vrees en leert de wereld trotseerea. Zuster Angelica liet zich niet afwijzen. Zij hoopte bij het voorname gezelschap, dat rondom de gravin vereemgd was. ook nog een oogst voor haar armen te verzamelen. De zuster drong dan zoo lang bij den bedien de aan. dat deze toegaf, en haar, in de over tuiging een goed werk te bevorderen, bin nen liet. Toen de gravin deze niet verwachte be* zoekster gewaar werd, keerde zij haar gelaat af.: de zuster was echter nog heviger ver rast. Opeens vielen de beide vróuwen. ab door dezelfde gedachte aangedreven, in elkanders armen. Duizend vragen, duizend herinneringen, weerspiegelden zich in haar wederzijdsche blikken. Zuster Angelica voor al was geheel en al verrukking. Er was een licht voor haar opgegaan, zóó helder, zóó stralend, als alleen een ziel het zien kan en verdragen, die in de hoogste daden der christelijke naastenliefde geen vrernvtefiny is. Met één oogopslag doorgrondde zij het geheim van deze dame der groote wereld. In de gravin herkende zij de weduwe, de arme bedelares m lompen, die nooit sprak, die lederen morgen in den kring der andere bedelaars aan de kloosterpoort verscheen. Deze thans zoo schitterende edelvrouw hulde zich des morgens in ’t gewaad der armen, om daardoor toegang tot hen te heb ben. de ellenden van nabij te kunnen bespie den. de geheimen en slechts fluisterend uitgesproken verlangens en behoeften der misdeelden te achterhalen en grondig te leeren kennen. Deze heldhaftige vrouw, gravin Marie, overleed op gevorderden leeftijd, in 1885. Tijdens haai leven bewaarden zuster Ange lica en de vertrouwden harer groote mild dadigheid een stipt zwijgen over hare ral Ms bedelares. Eerst na het zalig atsterven der gravin meenden zij gerechtigd te zijn, ter eere van God en tot stichting van dea evenmensch, haar zwijgen te mogen ver breken. Tot nu toe is bet belangrijkste toepassings gebied van het neonlicht de lichtreclame. Over het gebruik van de electnsche ontlading door verdunde gassen als middel van ver lichting kan men op het oogenblik nog weinig zeggen. Voor lichtreclame is het neonlicht bijzonder geschikt. In het begin van dit artikel noemden wij reeds eenige eigenschappen van het neonlicht de opvallende kleur, de goede zichtbaarheid, ook bij mistig weer en verder de mogelijkheid om de buizen in lederen gewenschten vorm te vervaardigen. Laatstgenoemde eigenschap, in het bijzon der is van groot belang. De redamewaarde van tegen den gevel of op het dak aanee- rbrachte lichtende figuren fabneks- en handels merken, teksten, slagwoorden enz. ia zeer groot. De voor deze neon-installaties noodige hooge spanning wordt verkregen door middel van een transformator op het electriciteits- net. indien dit. zooals meestal het geval is. wisselstroom levert. In geval van een gelijk- stroomnet moet een omvormer worden toe gepast. De neoninstallaties kunnen steeds op be stelling worden geleverd, waarbij de buizen dan volgens teekemng worden geblazen. Teneinde echter de toepassing van een neon- lichtreclame in ruimen kring mogelijk te maken, hebben de Philips fabrieken het sy steem der z.g. „standaard”-neonletters in gevoerd. Deze standaardletters worden ver vaardigd in twee grootten, reap, van 15 c.m. en 35 c.m. hoogte. Zij zijn bevestigd op een metalen plaat welke op eenvoudige wijze tn eeen speciale letterkast kan worden geplaatst. Op deze wijze kan iedere willekeurige tekst in een oogwenk worden samengesteld. Deze standaardletters zijn in het bijzonder van waarde voor zulke zaken welke steeds wisse lende aankondigingen ot reclameteksten noo dig hebben en de hiervoor benoodigde neon letters thans kunnen huren. De transformator bevindt zich hierbij in de letterkast, waarin ook de standaardletters worden bevestigd De kast met letters wordt op een daarvoor geschikte plaats, buiten tegen den gevel of ook in de etalage of in de verkoopruimte opgehangen. Soms echter ontmoet de toepassing van de standaardleners in een kast moeilijkheden het kan zijn dat de aanwezigheid van de kast buiten tegen den gevel het uiterlijk van het gebouw bederft, het kan ook zijn dat het aanbrengen van een kast op de daarvoor meest gewenschte p'aats bezwaren oplevert. Om hier aan de bezwaren tegemoet te komen hebben de Philips fabrieken nog een ander soort standaardietters uitgebracht, de „Standaard-relief letters". Deze bestaan uit een koperen reliefletter, waarvan de kern gevormd wordt door een neonbuis. De letters worden op een grond- plaat vastgeschroefd en deze plaat wordt dan aan den gevel bevestigd. De relief letters zijn verkrijgbaar in vrijwel alle ge wenschte tinten, zoodat op lederen onder grond een harmonisch geheel kan worden verkregen. De hoogte van de standaard- rehef letters is 4a c.ra. Het gebruik van standaard-reliefletters geeft zoowe’ des avonds wanneer het neonlicht brandt, als overdag een werkzame reclame. Gezien de bijzondere reclame-eigenschap- pen van het neonlicht en dank zij het systeem van de vei wisselbare standaardletters zal de toepassing van neonlicht voor rec ame- doeieinden in de tdekomst ongetwijfeld een groote vlucht nrmen. drukwekkende, gruze hoofd, dat zich scherp afteekende Ugen den grijzen achtergrond van den tuin, waar, als onwillig, de scheme ring langzaam begon te vallen. Er was iets monumentaals in Grove, zoo dacht Mallory; iets, waarvan deze zich on- getwUfed bewust was. wijl hU zoo zonder ling gekleed ging; een eigenschap welke men meestal waarneemt bu buitengewoon rijke of buitengewoon gevierde mannen. Toch gevoelde Mallory er zich niet door aangetrokken, want zUn oppervlakkige cri- tlek veroordeelde onmiddellUk zoowel den aotgelooze als den zonderling. En hU vond het vervelend, voomamelUk om het aardige Jonge meisje self. hem eveneens volko men vreemd die onverschillig scheen voor de gebreken van haar tafelbuur, met wien zU zich nog steeds vol levendlgen ernst onderhield. Ik vraag mezelf af, waarom die schrU vers zich altyd zoc opzichtig kleeden, ging Mallory voort. De jongeren doen het niet, zei Lady Murray Maar Richard Grove behoort nog tot de orde school en denkt niet aan zUn kleedlng HU zou verbazend verwonderd op zien als Iemand hem kwam vertellen dat hU ouderwetech gekleed was. Maar wan neer iemand als Grove zoo iets doet, komt het er ook niet zoj op aan". Over het vrien- delUke gelaat van Lady Murray verspreidde zich een glimlach. Richard Grove tebeen volkomen onschul dig een prikkelenden indnik op Jim Mallory doorgang van den electrischen stroom door een buis, die met een verdund gas is gevuld, bij een bepaalden graad van verdunning bet gas in de buis doet lichten. Het bleek verder, dat het verschijnsel hetzelfde bleef als men een buis nam, die in allerlei grillige vormen was gebogen (z.g. Geisslersche bui zen). Verdere onderzoekingen leerden, dat de kleur van het lichtende gas afhing van den aard van het gas. Zoo geeft b.v. verdunde kwikdamp .een blauw, verdund neongas een fraai oranjerood schijnsel. Het schijnsel der lichtende gassen is van een geheel anderen aard dan het door een gewone gloeilamp uitgestraalde licht. Terwijl een gloeilamp een Umperatuuritraler is,' die behalve licht ook veel warmte produceert, is het lichtende gas een Isminetcentiestraler, die koud licht geert. Het feit, dat het lichtverschijnsel niet afhankelijk is van den vorm van de buis, daar de hierin plaats vindende electnsche ontlading blijkbaar alle krommingen van de buis volgt, is de oorzaak van de vele toe passingsmogelijkheden van het neonlicht. Men is erdoor in de gelegenheid lichtende teksten en aankondigingen als het ware te schrijven, alle mogelijke figuren te vormen met lichtende lijnen. Verder trekt een neon- lichtredame door zijn opvallende kleur on- middellijk de aandacht en bovendien is het doordnngingsvermogen van de uitgezonden lichtstralen zeer groot. Zelfs bij sterk mistig Wéér is een neon-lichtletter nog goed zicht baar. deze ongewone, slordige man, om dit be minnelijke meiaje, dat naast hem zat, te bevelen, en dat nog wel met zulk een In timiteit? Welk soort boeken schrijft, hij, zUn knie omvattend eiMBfl met zUn scherpzinnige, mffle Romans, was het lakonleke antwoord. Ik heb nog zeer weinig romans gele zen, merkte Mallory op. ZU glimlachte, en die glimlach scheen haar heele gelaat te verlichten, dat tot dan zoo ernstig en zoo bleek was geweest. Dat zegt nu bUna iedereen, ziet u. Maar de menschen moeten ze toch lezen, want hoe zouden wU schrUvers, anders kun nen bestaan? HU voelde den spot In haar glimlach. Misschien lezen vrouwen meer dan mannen. Geen vrouw zal dat ooit willen erken nen, zei miss Ramsden. Maar voor uw eigen bestwil hoop ik toch, dat u enkele romans van Richard Grove gelezen hebt Neen, ik geloof niet, dot Ik vóór heden avond ooit zUn naam heb gehoord. Maar zUn die zoo bewonderenswaardlg? Inderdaad. HU heeft zUn groot succes ten volle verdiend meer kan Ik niet zeg gen. Haar vreemde oogen gloeiden; zU wierp een blik op Richard Grove, die daar nog steeds in een hoek zat, onbeweeglUk stil, in gedachten verzonken. Het is een vriend van u? waagde hU te zeggen. Het was in 't jaar 183a. De cholera teisterde Frankrijk. Angst en vrees beheerschten bij na alle gemoederen. Men vluchtte van z’n ouders van z’n vrienden en bloedverwanten weg. De moed der sterksten was gebroken. Bijna onafgebroken zag men lijken voorbij voeren. Men telde de dooden niet meer, de klokken werden met meer voor hen geluid, een doffe stilte lag over de wufte wereldstad Parijs. Priesters en liefdezusters waren dag en nacht in beweging. Lange rijen van armen doorkruisten de straten en belegerden de gastvrije poorten der kloosters. Men zag vele vrouwen, die zich tot nu toe in haar huishouding hadden kunnen helpen en nu voor de eerste maal tot bedelen haar toe vlucht moesten nemen. Onder deze bedelaressen bevond zich een vrouw, die een versleten hoed droeg, waar van een oude sluier afhing. Ze droeg ver schoten, gelapte handschoenen en een om slagdoek die betere dagen had gekend, maar thans vol vlekken zat. Deze altijd zwijgende vrouw nam aan wat men haar gaf, doch verlangde nooit iets. Zij maakte bijna altijd deel uit van de bedelende groep, ging aan alle deuren, nam tedere gift, maar ook iedere weigering zwijgend aan. De zusters noch de andere behoeftigen konden het geheim harer armoede door gronden. Haar woning kende men met. Men wist met uit welke wijk ze kwam, doch haar gereserveerd, zedig, bijna deftig optreden deed haar noodzakelijk in *t oog vallen. Men fluisterde dat ze weduwe was. dat ze tot den dertigen stand behoorde, maar arm geworden was. Onder de zusters, die met de verzorging der armen waren belast, had ééne vooral de weduwe opgemerkt. Zuster Angelica's blikken hadden den dichten sluier doorboord, die het aangezicht der „weduwe” verborg; ze had gezien dat deze nog tong was. De zuster had haar aangesproken, doch slechts weinige, onbeduidende antwoorden bekomen en daar zij geloofde, deze beschei denheid te moeten eerbiedigen, had zij verderen aandrang nagelaten. Ze verloor de weduwe echter niet uit het oog en als ze haai niet onder haar armen ontdekte, werd ze ongerust en zocht ze vlijtig. AUengs- kens had zuster Angelica haar hart geheel aan deze arme onbekende gehecht. Het was haar voorgekomen, alsof de vrouw op zekeren das haar liefdevollen blik op vriendelijke teedere wijze had beantwoord en alsof er sedert tusschen haar beiden een bijzondere vriendschapsband bestond. lederen morgen werd er tusschen de zuster en de „weduwe” om zoo te zeggen een gesprek met de oogen gevoerd, en wan neer de religieuze aan de bedelares hare gift uitreikte, ging de aalmoes van een teederen, bijna liefderijken blik vergezeld. In dien tijd woonde er in de „rue de Lille” in een prettig hótel een jonge vrouw, die eerst kortelings was gehuwd. We zullen haar gravin Marie noemen, want Maria was inderdaad haar doopnaam. De schrik die m Parijs heerschte, scheen haar in 't geheel niet getroffen te hebben. Ze ver dubbelde haar bezoeken, zond onophoudelijk uitnoodigingen rond en ontving bijna dage lijks de Parijsche beau monde in haar paleis. Schoon was zij niet, maar d’r geest en lief talligheid. haar uitgebreide kennis, boeiden en verrukten iedereen. Ze wendde allerlei middelen van beleefd heid en overreding aan, om dezen talrijken vriendenkring om zich heen te verzamelen. Het was een triomf voor haar, zoo vaak het haar gelukte iemand te verhinderen uit Parijs te gaan. Gastmalen, speeltochten, concerten, letterkundige soireés, wisselden bestendig met elkaar af. Haar echtgenoot keurde on voorwaardelijk haar plannen goed. Bij dit druk en luidruchtig leven vergat de jeugdige gravin de armen niet. Zij had een vertrouwd persoon met het uitdeelen van rijke aalmoezen belast, maar wilde onder geen voorwendsel zelf bedelaressen ontvangen, noch iemand, wie dan ook, die hulp kwam vragen. Zij wilde den armen rijkelijk geven, maar ze zelf niet ontvangen. Dit alles richtte zij naar eigen goeddunken in. De vertrouwde persoon ontving een door haar eigenhandig geschreven lijst. Hier was hout, daar brood noodig. Sommigen bezorgde zij een ge neesheer niet zelden voegde ze bij het noodzakelijke nog speelgoed, prentjes en bonbons. Vaak ging zij ook zelf, wanneer de lichamelijke aalmoes alleen niet toereikend was, maar ook de ziel toespraak, troost en opwekking noodig had. ,.lk zal eens zien, of ik. door 00 m'n mandoline te stielen, hem in den vijver kan houden, totdat het water be vroren is.” dacht Harlekijn, „dan kan ik hem vangen.” .Daar is iandorie de groote Toe kan. die uit den koninklijken dierentuin ontvlucht is!“ rien Harlekijn, toen hü den reuzen vogel in den vijver zag lig gen. Maar de oude Toekan was veel te slim om zich te laten bedotten. Toen het wattr bevroren was. vloog hü weg met vüver en al. „Helaas!" lammerde Harlekijn: „nu zün we onzen vüver kwüt!”

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 2