V
DE GRAPJA’SHARLEKIJN
Hxrotf
HET
VAN DE
T
Klachten over de bezonèinA
LANGS
DONKERE PADEN
OVER NEONLICHT EN NEONBUIZEN
Lichtende lijnen langs donkere gevels
GEHEIMZIN-
DE
NIGE BEDELARES
Toepassing van het
I
Naar het Engelsch door J. Scheepens
J
blh
en
Tei
doe
uit
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
„De Amstelbode” èelieve tnen te
richten tot de Directie.
Harlekijns avontuur met den Toekan
slo
De bulstrekker aan het werk
van
1 potten is maar zeer kort; gewoonlijk staat
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
=S!
(Wordt vervolgd.)
jge? vorschte
Kr aanziende
oogen.
N
den
den
het
RJjl
B
oog.
den
ach
oud
toet
kna
wiss
De gtaakege] wordt op de glazen nehlff
▼aatgeUeefd
C
wol
V
leze
ven
pas
O
rijk
der
ken
reni
treli
ben
tie
van
De
de
Stai
heei
wen
•w
het
gem
clee
mee
cl aai
beis
de
men
die
leen
waa
e
won
De»
won
won
AJ
Heit
dem
rijns
en i
bree
in 1
zUn
daai
vera
W
rijen
daai
ons
de
trek
ver»
lijke
op
gemi
door
Ot
werl
bou,
Inge:
gevo
ging
Ue i
gym
len,
scha
het
noen
Be
onze
pen
zegg<
plaai
J*ar
werk
daar
Dit
ooge:
steld
het
dage
«IJn
All
gem<
hu
va
1
te
bui
de
nei
Wt
neonlicht
een pot zes weken in den oven.' een z.g.
gesloten pot iets langer. Na het gebruik
worden de potten van het er aan vastgesmoiten
glas ontdaan en daarna weer gebruikt als
ruwe grondstof voor nieuwe potten.
De vuurvaste potten worden in de smelt
ovens opgesteld, die met generatorgas. steen
kolen of ruwe olie worden gestookt. Rondom
deze ovens, waann de glasblazers des morgens
dus het gesmolten glas klaar vinden, bevindt
zich een soort podium, waarop de arbeiders
plaats nemen.
Ia
inwo
v, tl
totas
Tota
Over
venn
Aa
m.
Er
eehti
leven
Lo.
wone
en 2
mam
Inge!
Tota
gebot
leden
perst
VTOU1
door
Aant
mam
In
ken.
gegei
Bu
Oebc
boft
Scho
d. va
s. va
On
Havt
van
Smit
Oe
Melk
kenh
we, i
Ov
voorzien, welk een gebruik de industrie nog
eens van de resultaten zou maken.
Meer dan een halve eeuw geleden, nog
voordat Edison er in was geslaagd een bruik
bare electnsche gloeilamp te vervaardigen,
was men er reeds van op de hoogte, dat de
Het trekken van de buizen en geel moet het glas van de buizen
bijzondere samenstelling zijn. De hiervoor
noodige chemicaliën worden -in de glas
fabriek bij het mengen van de grondstoffen
toegevoegd.
toestand overgaan. Hierdoor gelukt het de
gassen van elkaar te scheiden.
Als de gassen zijn vrijgemaakt worden zij
naar reservoirs geleid. Het transport naar de
verschillende afdeèhngen. waarin zij noodig
zijn, geschiedt door buisleidingen ot onder
boogen druk in stalen flesschen.
De neonbchtbuizen worden gevuld met
neon onder seringen druk. De kleur van het
lichtend neongas is oranje-rood. Om een
blauwe kleurte krijgen wordt kwikdamp
in de buis gebracht. Voor de kleuren groen
3
De eenige gasten, die oogenschUnHjk beiden
vreemdelingen waren, zaten nog in druk ge
sprek gewikkeld over een onderwerp, dat hen
reeds onder X diner bad bezig gehouden
Zjj hadden plaats genomen heel aan het
einde der dubbele kamer, daar waar men
door hes open venster uitzicht had op een
kleinen tuin.
Ik bedoel die twee daar! voegde Mallory
er bij, toen Lady Murray haar gasten aan
staarde met *n paar oogen, alsof zU de
eerste vraag niet had begrepen.
O. u bedoelt Richard Grove, den
schrijver, die naa it mijn kleine nicht Caro
line zat, -r ot Carina zooals wjj baar altijd
noemden Carina Ramsden.
jlm Mallory zag andermaal naar het in-
De glasblazer neemt uit den smeltpot met
behulp van een pijp een kleine hoeveelheid
glas en walst deze op een gladde metalen
plaat uit tot een z.g. „post”, waardoor het
vloeibare glas den vorm van een kegel aan
neemt. Met dezen post wordt nog eenige
malen glas uit den smeltpot genomen, waar
bij afwisselend wordt uitgewalst en in de
blaaspijp wordt geblazen. Het glas heeft
nu den vorm gekregen van een holle kegel,
waa ruit straks de buis zal worden getrokken.
In den tusschentijd heeft de helper van den
glasblazer aan het eind van een korte buis
uit een kleine hoeveelheid vloeibaar glas een
schijf gevormd. De hierboven geschreven
glazen kegel wordt nu voor de laatste maal
goed verhit en dan met de basis op de schijf
vastgekleefd.
De trekker en zijn helper gaan nu snel naar
de trekbaan hier verwijderen zij zich van
elkaar waardoor de post tot een lange buis
wordt uitgetrokken. De getrokken buis wordt
daarna langs tnachinalen weg op bepaalde
lengten gesneden en daarna in een sorteer
machine gesorteerd.
De voor neonlichtredame bestemde buizen
worden m de neonafdeeling door ervaren
glasblazers in den gewenschten vorm ge
bogen. Op deze wijze kunnen alle mogelijke
letters en figuren worden gemaakt.
De edelgasfabriek
Het voor de vulling der buizen benoodigde
neongas wordt verkregen in de Edelgas-
fabnek, eveneens te Eindhoven.
Het neon wordt h'er afgezonderd uit de
atmosferische luChL waarvan het een klein
bestanddeel uitmaakt. Behalve het neon
wint de Edelgasfabriek ook stikstof, zuurstof,
argon en helium, welke evenals het neon door
gefractionneerde destillatie van vloeibare
lucht worden verkregen. Verder worden nog*
waterstof en tevens vloeibare zuurstof en
stikstof gemaakt.
De lucht wordt eerst gezuiverd in torens
waarin kaliloog naar beneden stroomt, dat
het koolzuur uit de lucht verwijdert. De ge
zuiverde lucht wordt daarna samengeperst
tot een druk van 150 atmosferen, gedroogd
en nogmaals gezuiverd. Hierna vindt een
afkoeling plaats tot 103 graden Celsius en
dan vindt ontspanning plaats in een destil-
leer-apparaat, waarbij de lucht nog verder
afkoelt.
De verschillende gassen die de lucht bevat
hebben alle een verschillend kookpunt,
waardoor zij na elkander in den vloeibaren
Het beeld van de moderne stad bij avond
Wrschilt wel vee' van dat van vroeger jaren.
Toen was met het vallen van de duisternis
het stadsleven teneinde, terwijl tegenwoordig
jtrist bij avond veel menschen op straat zijn
en op de rijwegen de trams en auto’s even
talrijk zijn als overdag.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat
ook des avonds de reclame niet stilstaat
en dat als het donker wordt overal de licht-
advertenties. beginnen te gloeien dat overal
de winkelier, de zakenman, der restaurant-
bezitter door middel van het licht de aan
dacht van het publiek op zijn zaak of op zijn
prodilcten tracht te vestigen en op deze
wijze mededeelingen doet over de hoedanig
heden en bijzonderheden, die deze kenmer
ken. Overal ziet men dan ook lichtbakken
van zeer verschillende grootte en vorm, maar
alle met hetzelfde doel reclame te maken.
Nu zal één lichtbak in een overigens vrij
donkere straat ongetwijfeld aller aandacht
trekken. In een helder verlichte winkel
straat echter, waar bovendien vele zaken
van lichtbakken gebruik maken, is de kans
groot, dat het publiek zonder meer eraan
voorbijloopt.
Zal een reclame doeltreffend zijn, dan moet
xü iets eigens hebben, iets persoonlijks,
dat de aandacht trekt en vasthoudt. Een
goede lichtreclame zal zich daarom moeten
onderscheiden van andere, zal in het oog
moeten springen en daardoor het publiek
als het ware dwingen, zijn aandacht er op te
vestigen.
In de laatste jaren is een vorm van licht
reclame naar voren gekomen, die ongetwijfeld
een groote toekomst heeft, juist door haar
bijzondere eigenschappen die haar stempelen
tot een reclamemiddel van den eersten rang.
Wij bedoelen hier de lichtreclame, die tegen
woordig bekend is onder den algemeenen
naam van neonlicht en die als lichtlijnen en
lichtletters van opvallenden vorm en kleur
onmiddelltjk de belangstelling van eiken
beschouwer opwekt.
Neonlicht is evenals de draadlcoze tele
grafie en telefonie voortgekomen uit weten
schappelijke onderzoekingen en laboratorium
proeven. waarbij aan de technische toepassing
mg met werd gedacht en zeker met werd
Hoe de buizen worden gemaakt
Als voorbeeld voor de vervaardiging der
neonbuizen nemen wij dg fabricage ervan
tn de Philips fabrieken te Eindhoven. Hier
worden de buizen geheel in eigen bedrijf
vervaardigd. Dit heeft het groote voordeel,
dat de opeenvolgende rasen der fabricage
voortdurend kunnen worden gecontroleerd
en verder dat men niet meer afhankelijk is
van de hoedanigheid der van buiten betrokken
ruwe grondstoffen en half-fabrikaten. Na
tuurlijk kan hierdoor het eindproduct aan
zeer hooge eischen voldoen en het t* daarom
niet te verwonderen dat „Philips..Neon"
over de heele wereld een zeer goeden naam
heeft.
De benoodigde glazen buizen worden in de
Glasfabriek te Eindhoven gemaakt.
In de mengkamer worden de grondstoffen
voor het glas (in hoofdzaak zand soda, pot-
asch en menie) benevens eenige andere
chemicaliën voor het zuiveren en het ont
kleuren van het glas gezeefd, afgewogen en
gemengd. Aan dit mengsel wordt nog onge
veer 30 pCt afvalglasscherven enz toegevoegd
en het geheel dan des avonds na afloop van
den werktijd in de porten van de smeltovens
gestort en gedurende den nacht gesmolten.
Na ongeveer ia uur is het gesmolten mengsel
helder geworden en is hiermede het smelt-
proces beëindigd.
De smeltpotten wórden in eigen bedrijf
met de hand vervaardigd. Hiervoor gebruikt
men een bijzonder soort pijpaarde die tot
poeder wordt gemalen en met een soort vette
klei wordt vermengd.. De klei wordt met de
voeten gekneed. Het ktierfth kan niet langs
tnachinalen weg geschieden, omdat een ma
chine kleine onzuiverheden in de klei niet
zoo voelen kan als een arbeider met zijn
voeten. Nadat de potten gfvormd zijn, moe
ten zU worden gedroogd; dit kost veel tUd,
omdat het drogen langs den natuurlijken
weg moet geschieden en niet kunstmatig
mag worden versneld. Daardoor duurt het
droogproces S tot 6 maanden en dientenge.
volge moet ed steeds een groot aantal potten
In voorraad zijn om voortdurend de behoef
te te kunnen .dekken. De levensduur van de
anderen hoek der kamer terug, en bleef daar
alleen staan, droomerlg starend naar de
kleine scène vóór hem.
Carina, liefste. Mijnheer Mallory, zei
Lady Murray.
Carina? Een Ifeve naam. die voor haar
ghed gekozen scheen. Het had Mallory even
verschrikt op doen zien te hooren dat zij
schreef; hij was zelf ouderwetech genoeg om
bevooroordeeld te zijn tegenover vrouwen die
Jeta deden,” behalve wanneer daarvoor ’n
nationale reden was, zooals bijvoorbeeld tij
dens den oorlog.
Lady Murray vertelt mij, dat u schrijft,
zei Mallory, terwijl hU plaats nam In den
zooeven door Richard Grove verlaten stoel.
Mallory was een man van veertig Jaren,
groot, krachtig gebouwd, met donkere oogen
en zwart haar, dat reeds grijsde aan de sla
pen. Zijn gelaat had de kleur van iemand
die gewoon is veel bulten te verblijven. Zijn
bezigheden wisselden dan ook af met de
sportieve vermaken van het seizoen. HU ging
op Jacht, speelde golf en lawn-tennis, en
was van alle deze sporten een volbloed
liefhebber.
Dat is zoo, antwoordde Carina. Ten
minste, ik heb enkele boeken geschreven en
hoop spoedig weer te beginnen. Maar mijn
heer Grove wil dat ik wat rust zal nemen.
Niet te lang, begrijpt u, maar voor eenlgen
tijd.
Een vreemd, onbegrijpelijk gevoel van Ja-
loerschheld kwelde hem. Welk noht had
Ja, en een vriend van mUn vader.
Mallory zweeg. HU had geen ondervinding
van letterkundigen of kunstenaars, en de
algemeene opinie, welke hij er over nad
was, dat het een gevaarlijk experiment
stoppen of hen op 'n paard te zetten. En het
stoppen of op een paard te zetten. En het
verwonderde hem eenlgszlns, dat mejuf
frouw Ramsden, een nicht van Lady Mur
ray, voor haar omgeving iemand van betee-
tenis, behoorde tot het groote leger van
schrUvers. HU verbleef weinig In Londen,
en woonde te Linfold zijn landgoed in
Sussex minstens elf maanden in het Jaar.
ZUn JaarlUksch bezoek aan Londen viel on-
veranderiyk samen met de groote crlcket-
wedstrUden.
ZUn eenige zoon studeerde thans te Eton
en dit feit gaf eenige uitbreiding aan den
duur van zUn JaarlUksch uitstapje. Peter
Mallory was nu veertien, een aardige, spors-
llevende Jongen. Mallory's vrouw was over
leden, en deze jongen was zUn eenlg kind.
waarop hU buitengewoon trotsch was. En
opeens kwam bu hem de vreemde wensch
op, dat Miss Ramsden eens kennis zou ma
ken met zUn zoon Peter.
te 'hebben gemaakt, en zy vroeg zich af,
waarom.
Zij was een flinke vrouw van bUne zestig
Jaren, tien jaren ouder dan haar eenige
broeder Alfred Ramsden, die stierf toen zijn
belde dochters dertien en zes jaar oud wa
ren. Haar grijze haren werden langzaamaan
wit, en zU had donkere, geheimzinnige
oogen, ofschoon zij slechts byzlende was.
Haar rechte gestalte, haar schoon gevorm
de handen en voeten, maakten een nog
jeugdigen indruk.
En uw kleine nicht, weet zU dat
hü een klassiek schrUver is? vroeg Mallory,
en In zUn stem klonk lichte spot.
Zeker u moet weten, zij schrUft zelf
ook. Ik zal u haar geschiedenis eens 'r^ an
deren keer vertellendroevig't Is
een wonderlUke persoonlUkheid. Ik moet u
aan haar voorstellen, Jlm.
Ja. doe dat, sprak hU- Ik wil kennis
met haar maken. Ik geloof dat het een
aardig meisje is. Haar gelaat herinnert
aan die vrouwen, die men soms ziet afge-
beeld op een of ander oud Florenrijnsch
schilderstuk. Een page geen meisje.
Lady Murray was eenlgszlns verwonderd.
Deze woorden had zU van Jim Mallory niet
verwacht, en zU bewezen haar dat zUn be
langstelling voor Carina was gewekt. ZU
stond op en hU volgde haar levendig door
de kamer. Grove en mejuffrouw Ramsden
stonden onmiddellUk op, en terwyi de voor
telling plaats bad. trok Richard zich in 'n
Zij verscheen bij de zieken met al de lief,
talligheid van haar edele gezindheid en
liefdevo' hart met lichten tred schreed ze
door de gangen der hospitalen, waar h,
slachtoffers der cholera op het ziekbed
voor de meesten hunner hun doodsbed
waren geworpen.
Tegen vier uur vonden de gasten in ha»
bétel haar reeds in toilet, vol geest, lief
tallig. opgeruimd, maar ook soms in een
ernstige stemming. Haar gelaat droeg inder
daad den stempel eener geheel eigenaardige
opgeruimdheid en tevredenheid, die alleen
uit een ernstig plichtbesef kan voortkomen.
Er zijn vrouwen bij wien de blijmoedigheid
een groote deugd is. Zij nemen haar op ea
bewaren haar als een ernstige levenstaak,
zoo noodzakelijk voor haar als het dagelijkach
brood. Zal deze blijmoedigheid echter een
christelijke deugd heeten. dan moet zq
even oprecht in haar wezen als zuiver in haar
bedoelingen zijn. In de nabijheid van gravin
Mane vond men moed en kracht.
Op zekeren dag werd zuster Angelica
door haar overste belast, om ter wille der
steeds aangroeiende noodlijdenden een be
roep te gaan doen op den weldadigheidszin
der rijken.
De vrijgevigheid der jonge gravin wan
haar bekend, ofschoon zij haar nooit per
soonlijk gezien of gesproken had. Geca
wonder dat het gravelijk hotel in de „rue de
Lille” ook thans een der eersten was, aan
welks poort zij aanklopte. De meesteres
des huizes liet haar door den kamerbediende
een rijke aalmoes brengen en verontschul
digde zich, dat zij door bezoek verhinderd
was, deze persoonlijk te komen overhandigen.
Maar de christelijke liefde geeft moed, zij
kent geen vrees en leert de wereld trotseerea.
Zuster Angelica liet zich niet afwijzen. Zij
hoopte bij het voorname gezelschap, dat
rondom de gravin vereemgd was. ook nog
een oogst voor haar armen te verzamelen.
De zuster drong dan zoo lang bij den bedien
de aan. dat deze toegaf, en haar, in de over
tuiging een goed werk te bevorderen, bin
nen liet.
Toen de gravin deze niet verwachte be*
zoekster gewaar werd, keerde zij haar gelaat
af.: de zuster was echter nog heviger ver
rast. Opeens vielen de beide vróuwen. ab
door dezelfde gedachte aangedreven, in
elkanders armen. Duizend vragen, duizend
herinneringen, weerspiegelden zich in haar
wederzijdsche blikken. Zuster Angelica voor
al was geheel en al verrukking. Er was een
licht voor haar opgegaan, zóó helder, zóó
stralend, als alleen een ziel het zien kan en
verdragen, die in de hoogste daden der
christelijke naastenliefde geen vrernvtefiny
is.
Met één oogopslag doorgrondde zij het
geheim van deze dame der groote wereld.
In de gravin herkende zij de weduwe, de
arme bedelares m lompen, die nooit sprak,
die lederen morgen in den kring der andere
bedelaars aan de kloosterpoort verscheen.
Deze thans zoo schitterende edelvrouw
hulde zich des morgens in ’t gewaad der
armen, om daardoor toegang tot hen te heb
ben. de ellenden van nabij te kunnen bespie
den. de geheimen en slechts fluisterend
uitgesproken verlangens en behoeften der
misdeelden te achterhalen en grondig te
leeren kennen.
Deze heldhaftige vrouw, gravin Marie,
overleed op gevorderden leeftijd, in 1885.
Tijdens haai leven bewaarden zuster Ange
lica en de vertrouwden harer groote mild
dadigheid een stipt zwijgen over hare ral
Ms bedelares. Eerst na het zalig atsterven
der gravin meenden zij gerechtigd te zijn,
ter eere van God en tot stichting van dea
evenmensch, haar zwijgen te mogen ver
breken.
Tot nu toe is bet belangrijkste toepassings
gebied van het neonlicht de lichtreclame.
Over het gebruik van de electnsche ontlading
door verdunde gassen als middel van ver
lichting kan men op het oogenblik nog weinig
zeggen.
Voor lichtreclame is het neonlicht bijzonder
geschikt. In het begin van dit artikel noemden
wij reeds eenige eigenschappen van het
neonlicht de opvallende kleur, de goede
zichtbaarheid, ook bij mistig weer en verder
de mogelijkheid om de buizen in lederen
gewenschten vorm te vervaardigen.
Laatstgenoemde eigenschap, in het bijzon
der is van groot belang. De redamewaarde
van tegen den gevel of op het dak aanee-
rbrachte lichtende figuren fabneks- en handels
merken, teksten, slagwoorden enz. ia zeer
groot.
De voor deze neon-installaties noodige
hooge spanning wordt verkregen door middel
van een transformator op het electriciteits-
net. indien dit. zooals meestal het geval is.
wisselstroom levert. In geval van een gelijk-
stroomnet moet een omvormer worden toe
gepast.
De neoninstallaties kunnen steeds op be
stelling worden geleverd, waarbij de buizen
dan volgens teekemng worden geblazen.
Teneinde echter de toepassing van een neon-
lichtreclame in ruimen kring mogelijk te
maken, hebben de Philips fabrieken het sy
steem der z.g. „standaard”-neonletters in
gevoerd. Deze standaardletters worden ver
vaardigd in twee grootten, reap, van 15 c.m.
en 35 c.m. hoogte. Zij zijn bevestigd op een
metalen plaat welke op eenvoudige wijze tn
eeen speciale letterkast kan worden geplaatst.
Op deze wijze kan iedere willekeurige tekst
in een oogwenk worden samengesteld. Deze
standaardletters zijn in het bijzonder van
waarde voor zulke zaken welke steeds wisse
lende aankondigingen ot reclameteksten noo
dig hebben en de hiervoor benoodigde neon
letters thans kunnen huren. De transformator
bevindt zich hierbij in de letterkast, waarin
ook de standaardletters worden bevestigd
De kast met letters wordt op een daarvoor
geschikte plaats, buiten tegen den gevel
of ook in de etalage of in de verkoopruimte
opgehangen.
Soms echter ontmoet de toepassing van
de standaardleners in een kast moeilijkheden
het kan zijn dat de aanwezigheid van de kast
buiten tegen den gevel het uiterlijk van het
gebouw bederft, het kan ook zijn dat het
aanbrengen van een kast op de daarvoor
meest gewenschte p'aats bezwaren oplevert.
Om hier aan de bezwaren tegemoet te komen
hebben de Philips fabrieken nog een ander
soort standaardietters uitgebracht, de
„Standaard-relief letters".
Deze bestaan uit een koperen reliefletter,
waarvan de kern gevormd wordt door een
neonbuis. De letters worden op een grond-
plaat vastgeschroefd en deze plaat wordt
dan aan den gevel bevestigd. De relief
letters zijn verkrijgbaar in vrijwel alle ge
wenschte tinten, zoodat op lederen onder
grond een harmonisch geheel kan worden
verkregen. De hoogte van de standaard-
rehef letters is 4a c.ra. Het gebruik van
standaard-reliefletters geeft zoowe’ des avonds
wanneer het neonlicht brandt, als overdag
een werkzame reclame.
Gezien de bijzondere reclame-eigenschap-
pen van het neonlicht en dank zij het systeem
van de vei wisselbare standaardletters zal
de toepassing van neonlicht voor rec ame-
doeieinden in de tdekomst ongetwijfeld een
groote vlucht nrmen.
drukwekkende, gruze hoofd, dat zich scherp
afteekende Ugen den grijzen achtergrond
van den tuin, waar, als onwillig, de scheme
ring langzaam begon te vallen.
Er was iets monumentaals in Grove, zoo
dacht Mallory; iets, waarvan deze zich on-
getwUfed bewust was. wijl hU zoo zonder
ling gekleed ging; een eigenschap welke men
meestal waarneemt bu buitengewoon rijke of
buitengewoon gevierde mannen.
Toch gevoelde Mallory er zich niet door
aangetrokken, want zUn oppervlakkige cri-
tlek veroordeelde onmiddellUk zoowel den
aotgelooze als den zonderling. En hU vond
het vervelend, voomamelUk om het aardige
Jonge meisje self. hem eveneens volko
men vreemd die onverschillig scheen voor
de gebreken van haar tafelbuur, met wien
zU zich nog steeds vol levendlgen ernst
onderhield.
Ik vraag mezelf af, waarom die schrU
vers zich altyd zoc opzichtig kleeden, ging
Mallory voort.
De jongeren doen het niet, zei Lady
Murray Maar Richard Grove behoort nog
tot de orde school en denkt niet aan zUn
kleedlng HU zou verbazend verwonderd op
zien als Iemand hem kwam vertellen dat
hU ouderwetech gekleed was. Maar wan
neer iemand als Grove zoo iets doet, komt
het er ook niet zoj op aan". Over het vrien-
delUke gelaat van Lady Murray verspreidde
zich een glimlach.
Richard Grove tebeen volkomen onschul
dig een prikkelenden indnik op Jim Mallory
doorgang van den electrischen stroom door
een buis, die met een verdund gas is gevuld,
bij een bepaalden graad van verdunning
bet gas in de buis doet lichten. Het bleek
verder, dat het verschijnsel hetzelfde bleef
als men een buis nam, die in allerlei grillige
vormen was gebogen (z.g. Geisslersche bui
zen).
Verdere onderzoekingen leerden, dat de
kleur van het lichtende gas afhing van den
aard van het gas. Zoo geeft b.v. verdunde
kwikdamp .een blauw, verdund neongas
een fraai oranjerood schijnsel.
Het schijnsel der lichtende gassen is van
een geheel anderen aard dan het door een
gewone gloeilamp uitgestraalde licht. Terwijl
een gloeilamp een Umperatuuritraler is,'
die behalve licht ook veel warmte produceert,
is het lichtende gas een Isminetcentiestraler,
die koud licht geert.
Het feit, dat het lichtverschijnsel niet
afhankelijk is van den vorm van de buis,
daar de hierin plaats vindende electnsche
ontlading blijkbaar alle krommingen van
de buis volgt, is de oorzaak van de vele toe
passingsmogelijkheden van het neonlicht.
Men is erdoor in de gelegenheid lichtende
teksten en aankondigingen als het ware
te schrijven, alle mogelijke figuren te vormen
met lichtende lijnen. Verder trekt een neon-
lichtredame door zijn opvallende kleur on-
middellijk de aandacht en bovendien is het
doordnngingsvermogen van de uitgezonden
lichtstralen zeer groot. Zelfs bij sterk mistig
Wéér is een neon-lichtletter nog goed zicht
baar.
deze ongewone, slordige man, om dit be
minnelijke meiaje, dat naast hem zat, te
bevelen, en dat nog wel met zulk een In
timiteit?
Welk soort boeken schrijft,
hij, zUn knie omvattend eiMBfl
met zUn scherpzinnige, mffle
Romans, was het lakonleke antwoord.
Ik heb nog zeer weinig romans gele
zen, merkte Mallory op.
ZU glimlachte, en die glimlach scheen
haar heele gelaat te verlichten, dat tot dan
zoo ernstig en zoo bleek was geweest.
Dat zegt nu bUna iedereen, ziet u.
Maar de menschen moeten ze toch lezen,
want hoe zouden wU schrUvers, anders kun
nen bestaan?
HU voelde den spot In haar glimlach.
Misschien lezen vrouwen meer dan
mannen.
Geen vrouw zal dat ooit willen erken
nen, zei miss Ramsden. Maar voor uw eigen
bestwil hoop ik toch, dat u enkele romans
van Richard Grove gelezen hebt
Neen, ik geloof niet, dot Ik vóór heden
avond ooit zUn naam heb gehoord. Maar
zUn die zoo bewonderenswaardlg?
Inderdaad. HU heeft zUn groot succes
ten volle verdiend meer kan Ik niet zeg
gen. Haar vreemde oogen gloeiden; zU wierp
een blik op Richard Grove, die daar nog
steeds in een hoek zat, onbeweeglUk stil, in
gedachten verzonken.
Het is een vriend van u? waagde hU te
zeggen.
Het was in 't jaar 183a. De cholera teisterde
Frankrijk. Angst en vrees beheerschten bij
na alle gemoederen. Men vluchtte van z’n
ouders van z’n vrienden en bloedverwanten
weg. De moed der sterksten was gebroken.
Bijna onafgebroken zag men lijken voorbij
voeren. Men telde de dooden niet meer,
de klokken werden met meer voor hen geluid,
een doffe stilte lag over de wufte wereldstad
Parijs.
Priesters en liefdezusters waren dag en
nacht in beweging. Lange rijen van armen
doorkruisten de straten en belegerden de
gastvrije poorten der kloosters. Men zag
vele vrouwen, die zich tot nu toe in haar
huishouding hadden kunnen helpen en nu
voor de eerste maal tot bedelen haar toe
vlucht moesten nemen.
Onder deze bedelaressen bevond zich een
vrouw, die een versleten hoed droeg, waar
van een oude sluier afhing. Ze droeg ver
schoten, gelapte handschoenen en een om
slagdoek die betere dagen had gekend, maar
thans vol vlekken zat. Deze altijd zwijgende
vrouw nam aan wat men haar gaf, doch
verlangde nooit iets. Zij maakte bijna altijd
deel uit van de bedelende groep, ging aan
alle deuren, nam tedere gift, maar ook iedere
weigering zwijgend aan.
De zusters noch de andere behoeftigen
konden het geheim harer armoede door
gronden. Haar woning kende men met.
Men wist met uit welke wijk ze kwam,
doch haar gereserveerd, zedig, bijna deftig
optreden deed haar noodzakelijk in *t oog
vallen. Men fluisterde dat ze weduwe was.
dat ze tot den dertigen stand behoorde, maar
arm geworden was.
Onder de zusters, die met de verzorging
der armen waren belast, had ééne vooral
de weduwe opgemerkt. Zuster Angelica's
blikken hadden den dichten sluier doorboord,
die het aangezicht der „weduwe” verborg;
ze had gezien dat deze nog tong was.
De zuster had haar aangesproken, doch
slechts weinige, onbeduidende antwoorden
bekomen en daar zij geloofde, deze beschei
denheid te moeten eerbiedigen, had zij
verderen aandrang nagelaten. Ze verloor
de weduwe echter niet uit het oog en als
ze haai niet onder haar armen ontdekte,
werd ze ongerust en zocht ze vlijtig. AUengs-
kens had zuster Angelica haar hart geheel
aan deze arme onbekende gehecht. Het was
haar voorgekomen, alsof de vrouw op zekeren
das haar liefdevollen blik op vriendelijke
teedere wijze had beantwoord en alsof er
sedert tusschen haar beiden een bijzondere
vriendschapsband bestond.
lederen morgen werd er tusschen de
zuster en de „weduwe” om zoo te zeggen
een gesprek met de oogen gevoerd, en wan
neer de religieuze aan de bedelares hare gift
uitreikte, ging de aalmoes van een teederen,
bijna liefderijken blik vergezeld.
In dien tijd woonde er in de „rue de
Lille” in een prettig hótel een jonge vrouw,
die eerst kortelings was gehuwd. We zullen
haar gravin Marie noemen, want Maria
was inderdaad haar doopnaam. De schrik
die m Parijs heerschte, scheen haar in 't
geheel niet getroffen te hebben. Ze ver
dubbelde haar bezoeken, zond onophoudelijk
uitnoodigingen rond en ontving bijna dage
lijks de Parijsche beau monde in haar paleis.
Schoon was zij niet, maar d’r geest en lief
talligheid. haar uitgebreide kennis, boeiden
en verrukten iedereen.
Ze wendde allerlei middelen van beleefd
heid en overreding aan, om dezen talrijken
vriendenkring om zich heen te verzamelen.
Het was een triomf voor haar, zoo vaak het
haar gelukte iemand te verhinderen uit Parijs
te gaan. Gastmalen, speeltochten, concerten,
letterkundige soireés, wisselden bestendig
met elkaar af. Haar echtgenoot keurde on
voorwaardelijk haar plannen goed.
Bij dit druk en luidruchtig leven vergat de
jeugdige gravin de armen niet. Zij had een
vertrouwd persoon met het uitdeelen van
rijke aalmoezen belast, maar wilde onder geen
voorwendsel zelf bedelaressen ontvangen,
noch iemand, wie dan ook, die hulp kwam
vragen. Zij wilde den armen rijkelijk geven,
maar ze zelf niet ontvangen. Dit alles richtte
zij naar eigen goeddunken in. De vertrouwde
persoon ontving een door haar eigenhandig
geschreven lijst. Hier was hout, daar brood
noodig. Sommigen bezorgde zij een ge
neesheer niet zelden voegde ze bij het
noodzakelijke nog speelgoed, prentjes en
bonbons. Vaak ging zij ook zelf, wanneer de
lichamelijke aalmoes alleen niet toereikend
was, maar ook de ziel toespraak, troost en
opwekking noodig had.
,.lk zal eens zien, of ik. door 00
m'n mandoline te stielen, hem in den
vijver kan houden, totdat het water be
vroren is.” dacht Harlekijn, „dan kan ik
hem vangen.”
.Daar is iandorie de groote Toe
kan. die uit den koninklijken dierentuin
ontvlucht is!“ rien Harlekijn, toen hü
den reuzen vogel in den vijver zag lig
gen.
Maar de oude Toekan was veel te
slim om zich te laten bedotten. Toen
het wattr bevroren was. vloog hü weg
met vüver en al.
„Helaas!" lammerde Harlekijn: „nu zün
we onzen vüver kwüt!”