HET PONTIFICAAT
-VAN PIUS XI
i
i
w
r
d
tweede blad
Josephine Baker zingt
INDRUKKEN UIT DE
ONTWAPENINGSSTAD
i
l'll
I
I
Ft
rl
i t
BLADZIJDE 1
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1932
EMMI LEISNER
HET EI VAN
COLUMBUS?
1
KUNST EN KENNIS
BIJ VERKADE’S JUBILEUM
WIES MOENS
V
1200 KISTEN VOL VREDELIEVENDHEID
DE WEGENVERBETERING IN NOORD-HOLLAND
LANDBOUW EN VISSCHERU
FINANCIËN
N. V. NOORDER-BANK
TE ALKMAAR
KONINKLIJK NEDERLANDSCH
LANDBOUW-COMITÉ
5
i s
-4
„i
f
i
i
LM
Q
Lieder-Madnée
de eenheid
JAN HOEK.
i
i
I;
i
1
I 1
ue nieuwe Ryksweg VelsenAmsterdam van uit een auto testen.
Vergadering eerste afdeeling
de
de
Evvlva 11 Papa-Re, leve de Paus-Konlng!
dat
economische beteekenls.
1 1
1
^Pausen dageltyksche wandeling la de
Vaticaansche tuinen.
i
Een geslaagde tournee door
Zuid-Litnburg
1
't
•I
8
In „Het Vaderland" noemt de heer Zuyder-
boft, lid van de Algemeene Rekenkamer, een
paar middelen op, waarmede men meent te
kunnen voorkomen, dat Nederland als een
der uitgemergeldste Staten uit de wereld
crisis treedt.
Daar de belangen van de verschillende be
drijven (land- en tuinbouw en veeteelt, nij
verheid, handel en scheepvaart) en van
werkgevers en werknemers, niet altijd paral
lel loopen of schijnen te loopen, dient, aldus
de heer Zuyderhoff. gezocht te worden naar
een middel, dat kans heeft door een groote
meerderheid te worden beschouwd als te zijn
in het algemeen belang, zoodat het in de
grootst mogelijke samenwerking en eensge
zindheid zal kunnen worden toegepast.
Omdat die samenwerking en eensgezind
heid niet te vinden zijn bü coptlngenteerlng,
hooger invoertarieven en invoerverboden, bij
wat naar protectie zweemt dus, en evenmin
bij een verlaging der arbeldersloonen, ver
werpt hl) deze belde middelen als ondeug-
delijk.
HU set er iets anders voor in de plaats,
tets wat sterk doet herinneren aan de nood
verordeningen van den Dultschen rükskan-
seller, en wat hjj noemt een kunstmatige, op
zettelijke verlaging van den levensstandaard.
Zulk een opeettelijke verlaging zou verkregen
moeten worden door aan een geleidelijke a 1-
gemeene verlaging van de vaste inkom
sten, zoowel uit arbeid (loon en traktement)
als uit kapitaal (rente, huur, pacht), maat
regelen te koppelen ter voorkoming, dat per
sonen met wisselvallige inkomsten uit een
Nederlandsche bron daardoor in een bevoor
rechte positie zouden komen.
De beer Zuyderhoff is een optimist.
Contlngenteering wijst hü *f omdat er
menachen zün hoeveel nog? die er niet
van willen weten; verlaging der arbeiders-
loonen wenscht hU niet, omdat de arbeiders
zich er tegen verzetten. Maar hü wil wel loo-
nen en traktementen, renten en huren en
pachten en natuurlijk ook alle prijzen van
de producten gaan verlagen, heel het be
drijfsleven dus in een keurslijf van regle-
menteering steken en hü vertrouwt, dat dan
ieder in de handen klappen zalDat zulk
een reglementeerlng een roerende samen
werking en eensgezindheid te aanschouwen
zal geven.
X Ware werkelijk het ei van Columbus!
Maar in ernst: gelooft de heer Zuyderhoff
zelf daaraan?
Dat de hypotheekhouder welgemoed zijn
rente van 5 op 2 percent verlagen zal; de
pachter 50 percent van zijn pacht; de huis
heer 50 percent van de huur en de loontrek
kende eenzelfde percentage van zijn loon zal
laten vallen? Dat producenten de vraag de
vraag zullen laten en hun producten zullen
noteeren voor* den hal ven prijs? Dat de tus-
schenhandelaar zich tevreden stellen sa!
als hU meer maken kan! met de halve
winst?
En hoe denkt hü ten aanzien van dat alles
een ook maar bü benadering billijke regeling
te treffen?
De heer Zuyderhoff Is behalve optimist
ook utopist. De theorie moge aanlokkelijk
schijnen, in de practijk komt er niets van
terecht.-
En daarom houden we het maar liever bij
datgene waaraan we houvast hebben, bij wat
ons land In werkelijkheid tegen de allererg
ste gevolgen van de wereldcrisis behoedt,
reglementeerlng van den invoer, geleidelijke
aanpassing aan de veranderde economische
oms tan d ighe de n
j
als in God," een belijdenis die, wel
van een blasphemle in te houden.
de logische ontwikkeling van het
weer-
-Ae petltt.nwementen
Het eerste waarvan de resultaten in Genè
ve merkbaar geworden zijn, Is er een van En-
gelsche origine. Door 2.172.000 Engelschen is
het onderteekend. Afgezien van het feit dat
dit op een bevolking van een kleine 50 mll-
l'oen zielen allemachtig weinig is, vraagt men
zich af waartoe het dient. Er komt zooveel
nuttelooze inspanning bij te pas.
Stel u voor: Lord Cecll, de permanente
vertegenwoordiger van Engeland bij den VoL
kenbond, reisde naar Londen om het eerste
pakje papler-met-handteekenlngen aan een
als engeltje uitgedost meisje over te reiken
en daarbij een speech te houden. De overige
duizenden pakjes werden door de knechten
van een expediteur in een 20_tal kisten ge
stopt. Deze kisten reisden in een wagen wel
ke verder door een delegatie der Engelsche
vrouwenbonden gevuld werd, naar Genève.
Onder een paar speeches door werden de
kisten uitgepakt, een douanier pakte er la
coniek „vrij van rechten" op en thans staan
die stomme getuigen van Engeland's vrede
lievende bedoelingen hier en daar in de etala
ges van bereidwillige winkeliers, in afwach
ting van het moment dat ze den secretaris
generaal van den Volkenbond zullen worden
aangeboden.
Nu heb ik geen medeUJden met het papier,
den inkt, de emballage en de verzendkosten, o
neen! Het geld moet rollen, vooral In deaen niet weten hoe Bt het bestaan xan een J»*
Hotel de U Palx
dat dichtbij het Volkenbondsgebouw gelegen
is en waarover deze aardige anecdote wordt
verteld.
Op een keer dat Brland erg veel haast had.
vergiste hü zich en liep in plaats van het se
cretariaat, het Hotel de la Paix binnen. Na
tuurlijk ontdekte hü spoedig dat hij verkeerd
was en verbaasd vroeg hU den portier:
„Zeg eens. waar ben ik hier?
,Jn het Huis des Vredes, Excellentie.”
„Drommels, dan ben ik abuis”, moet
Brland toen geantwoord hebben:
„Zie je, ik moet bij den Volkenbond
wezen
Genève staat in het teeken der Conferentie.
Twee enorme vergaderzalen, twee groote pers,
zalen, een restaurant en ontelbare telefoon-
cablnes voor de pers zijn er nieuw gebouwd,
allemaal voor de gelegenheid. Er zUn zelfs
330 polltle-agenten van
tons der Confederatie
desbetreffend communlqi
de
Jezus Christus
Romanum zegt.
Naar wü vernemen zal In de op 24 Februari
as te houden Algemeene Vergadering van
aandeelhouders der N. V. Noorderbank te
Alkmaar warden voorgesteld over het boek
jaar 1931 een dividend uit te keeren van 5
pCt. (vorig jaar 9 pCt.).
De vorige weck heeft de bekende Vteam-
sche dichter en strijder Wies Moens een
reeks van goed geslaagde spreekbeurten ver
vuld in Zuid-Limburg. De meeste avonden
was hü te gast bü de plaatselijke afdeelingen
van den Bond „Jong Limburg Alleen In
Maastricht was de vergadering belegd door
het Davidsfondk' in samenwerking met het
algemeen Neder landsch Verbond.
Achtereenvolgens sprak hU te Brunsum.
Beek. Heerlen, Maastricht, Kerkrade en
Eijsden.
Avond aan avond beeft de heer Moens in
beeldrijke, begeesterende, vlammende taal
zijn talrijke toehoorden overtuigd van het
goed recht van den natlonalen strijd van zijn
volk. Herhaalde malen vond hij gelegenheid
om de lasterlijke praatjes, ale naar aanleiding
van de veelbesproken vergadering te Bergen-
op-Zoom omtrent zijn persoon werden gelan
ceerd. met verontwaardiging te dementee-
ren. Ook heeft hij verteld over de „celbrieven”
en het ontstaan daarvan. In Eijsden was het
Guido Gezelle, voor wien hü zijn toehoorders
wist te begeesteren.
Het was een succesvolle tournée, warvan
de organisator voldoening heeft gehad.
me zoo pijnlijk,
voorkeur meen te moeten geven aan
paar honderd meter Qual W. Wilson
aan meer genoemd steentje.
Onder voorzitterschap van den heer J. L.
Nljslngh te de Wijk is op Woensdag 3 en
Donderdag 4 Februari 1932 de maandelük-
sche vergadering der Eerste Afdeeling van
het Kon. Ned. Landbouw-Comlté gehouden.
Besloten werd nader te onderzoeken of de
regeling inzake het gedeeltelijk vrijstellen
van premiebetaling, welke de zee-ongevallen
wet kent, ook van toepassing zou kunnen
worden verklaard ten aanzien van een on
beschut en thans noodlijdend bedrijf als het
landbouwbedrijf Is.
In verband met de vele klachten aan
gaande import van Deensch versch varkens-
vleesch werd besloten de Commissie van Ad
vies Crisisinvoerwet nogmaals te wijzen op
de noodzakelijkheid van den invoer van
versch varkensvleesch alsmede die van paar-
denvleesch, alsmede die van paardenvleesch
.te contingenteeren.
Besloten werd eventueel in samenwerking
met de andere Centrale Landbouw Organi
saties een adres te richten aan de Tweede
Kamer der Staten-Generaal, waarin eenlge
opmerkingen worden gemaakt met betrek
king tot het wetsontwerp Veiligheidswet. Met
name zal er op worden gewezen, dat in het
veenderUbedrijf, dat op verschillende plaat
sen als nevenbedrijf van het landbouwbe
drijf wordt aangetroffen met dit laatste be
drijf op gelijken voet dient te worden behan
deld, In dier voege dat de Veiligheidswet niet
van toepassing wordt verklaard zoolang de
crisis heerscht.
Besloten werd als punt voor de agenda
van de vergadering van het Int. Landbouw-
Instituut te noemen:
..Het herstel van een onbelemmerde uit
wisseling van landbouwproducten.”
Goedgekeurd werd het Instellen voorlooplg
voor één jaar ten aanzien van de uitvoering
der exportcontrole op uien eener uit drie le
den bestaande, door de Centrale Landbouw
Organisaties aan te wijzen Commissie van
Advies.
Met het besluit van de Dag. Besturen der
drie Centrale Landbouw Organisaties aan de
aangesloten organisaties in overweging te
geven om wanneer mocht blijken dat aan
loonsverlaging bij land- en tuinbouwarbei
ders niet zal zijn te ontkomen, met om
zichtigheid te werk te gaan, kon de verga
dering Mccoed gaan.
Genève, 31 Januari 1932.
Josephine Baker heeft drie avonden in
Genève gedanst en gezongen. Dat ,Ja Ba.
kèrre", zooals men haar in Parijs noemt,
haar tweede vaderland, „Ja! deux amours,
mon pays et Paris”, u kent den schlager
natuurlijk en misschien ook niet: wat hee-
lemaal niet erg is. dat ,Ja Bakèrre", zeg
ik, dansen kan, wist een ieder. Maar dat
ze ook zingen kon Dit is de grootste
verrassing van onze eeuw en die verrassing
heeft ze speciaal bewaard voor Genève waar
ze de serie van .artistiek vermakeljjke de
monstraties” inleidde, welke de vroede va
deren der stad op touw zetten ter gelegen,
heid van de Ontwapenings-Conferentie.
Of de keuze van genoemde vroede vaderen
zeer gelukkig was. wil ik niet beoordeelen,
maar het lijkt een beetje beangstigend dat de
tweede .artistiek vermakelüke demonstratie"
een bokswedstrijd was welke Vrijdagavond
tusschen een Italiaan en een Belg vertim
merd werd. NatuurlUk kan er Iets goeds ge
legen zijn in deze idee: een symbolisch voor
gedragen. afschrikwekkend voorbeeld of zoo
Iets. Maar aangezien de Raad van den Vol
kenbond zijn handen nog immer vol heeft
aan het conflict tusschen Japan en China,
geloof ik niet dat er aan dit voorbeeld eenL
ge behoefte bestond.
De vroede vaderen van Genève hadden ook
nog een crediet van 80 duizend gulden aan
gevraagd om de serie van .artistiek vennake.
HJke demonstraties” zoo grootsch mogelük te
maken. Voor de toekenning van dit crediet
echter staken de Socialisten een stokje. En
het blijkt dus dat socialisten zich niet al
leen niet altjjd vergissen, maar dat ze in
sommige omstandigheden zelfs over een vèr
zlenden blik beschikken.
Er zün nog meer initiatieven tot opluis
tering van de Ontwapeningsconferentie.
Heele massa's van Initiatieven zijn er zelfs!
Dinsdagavond, op den dag dus der ope
ning, werd voor de gedelegeerden In de Ka
thedraal van Sint Pieter de „Bëatitudes"
van César Franck uitgevoerd, terwijl voor
Donderdag en Vrijdag nog twee audities
zijn aangekondigd met onze landgenoote Jo
Vincent, als eerste sopraan. De toegang Is
gratis.
Een heel mooi Initiatief was dat der ver-
eeniging van Genève's Katholieken, welke
den ook In ons land bekenden redenaar en
voorvechter van den vrede, pater Yves de
la Briêre van het „Instltut Catholique” te
Parijs, uitnoodigde. Tijdens een prachtig
geslaagde demonstratie voor den wereld
vrede. trok pater Yves de la Brière
een vergelijking tusschen het Rome van de
Pausen en het Genève van den Volkenbond,
gaf hU een overzicht van wat het hoogste
Kerkbestuur reeds voor den Vrede heeft ge
daan en toonde hij aan hoe een groot ge.
deelte van wat er mooi en goed is In den
Volkenbond, geheel steunt op de basis welke
de Pausen hebben aangeduid.
Daarnaast echter zijn er ook vele initiatie
ven waarvan de zin niet zoo makkelijk te
vatten is
Ik denk daarbU vooral aan
I 4
I Jitt
welke het Instituut voor Genève heeft.
Trouwens, de stad erkent bet belang van de
,J9oclété" onomwonden. Ik zou ten minste
Morgen zal het tien jaar geleden zijn, dat
de toenmalige Kardinaal Achilles Ratti door
de keuze van zfcn mede-Kardinalen tot op
volger van Benedictus XV op den Stoel van
Petrus werd aangewezen.
Het Pontificaat van Paus Plus XI is tot
dusver een waarachtig roemrijk geweest.
Het groote feit is, dat het staat in het
teeken eener eindelijk herstelde uiterlUk
waarneembare soevereiniteit van dengene,
die, krachtens zUn verheven opperherdelijk
ambt de „vader van vorsten en koningen.
plaatsbekleeder van onzen Zaligmaker
is”, zooals het Pontificale
En tot wien dus, na een
menschenleeftUd van onrecht, wederom de
jubelkreet kan opklmken: ,X*ve de Paus-
Konlng!”
De wereld zag daarginds in het Vaticaan.
op de basis eener voor de menschheid
duidelijk herleefde plaatseljjke souverelni-
telt, de geestelijke heerschappij van het
Pausschap onbelemmerd uitgaan over ge
heel de wereld, over meer dan driehonderd
millloen katholieken, van welke zich de
overgroote meerderheid gaarne en trouw tot
de onderhoorigheld aan die geestelijke soe
vereiniteit bekent en met wijlen dr. Schaep-
man het woord spreekt: ,4k geloof In den
Paus
verre
slechts
wereldgebeuren In de zedelijke orde
geeft en duidt op de groote schakels van de
gouden keten in de meest verhevene begrip
pen en feiten, die zich op dit ondermaan-
sche aan den menschelijken geest opdrin
gen: God, Openbaring, vervulling der profe
tieën in Christus, verlossing, stichting eener
zichtbare Kerk op de steenrots Petrus, die
voortleeft in zijne opvolgers. Hier Is de
Wereldlijke souvereinlteit, het koningschap,
slechts het middel tot vrijere en volmaaktere
uitoefening van het hoogste geestelijke
leeraars-herders- en bestuurdersambt. Van-
dqjr dat Plus XI, wiens pontificaat voor
:re eeuwen nu reeds met het zegelmerk
der onsterfelijkheid geslagen mag heeten, de
beteekenls der pauselljke souvereinlteit-hoog
heeft uitgeheven boven alle vergankeUJke
bergen van aardsche glorie en alle tijdelijke
dalen van menschelijke vernedering, welke
tiseerie des Nations", van een ^leurtste
des Nations” en selfs van een „Boulan-
gerie des Nations" anders verklaren moest.
En nu vind ik het een beetje ondank
baar, dat nog altijd een grooteche spreken,
de hulde ontbreekt van Genève aan dengene
aan wien zij het presentje, dbt de Volken
bond Is. waarachtig een geschenk van
blijvende waarde! té danken heeft: Wood,
row Wilson!
Zeker, men heeft het gedeelte van den
oever van het Lac Lénian. waar het Volken
bondsgebouw staat, van Qual Mont.Blanc
in Qual W. Wilson omgedoopt. Er Is dAar
ook een marmeren gedenksteen aan de
herinnering van Wilson Ingemetseld.
Doch Genève Is aan deze nagedachtenis
meer verplicht. Er moet minstens een
standbeeld komen, grooter dan de Liberty
te New York en zoo mogelijk nog grooter
dan het grootste standbeeld ter wereld, dat
van Lenln, hetwelk de arbeiders momenteel
„spontaan, belangeloos en In hun vrijen
tijd", te Moskou oprichten.
Went wat Willem Teil voor
der Confederatie deed, haalt niet bij het
geen Wilson voor den bloei van Genève en
van Zwitserland verrichtte.
Slechts wil ik hopen, dat niet een
tueele vereenlging van hotelhouders een
Initiatief In deze richting neemt. Dat lijkt
dat ik In dit geval de
die
en
„Kiekt lis hier jongenheer”, sprak „de"
Knoef, „line van oewe vuurvaderen, misschien
wa oe annekebesvare. den hef en ne kade
wóent waor ne veerboot anleêr en dat kan
non 'n aoverzetveer of nen veerdienst op ne
aondere stad wés hebben, dat kümp ter
nlch op an. maer an dll veerkade heb Uj
ewoent of line van oewe vuurvaderen van
dsor oewen naam."
Verkade geloofde het wel maar vroeg nu
op zijn beurt wat dan wel de naam .JKnoef"
beteekende.
,4a! Kiek, daor hê-j *t non. as le-j non
maer nen Twentenaar warren dan wus ie-j
dat wk
Nen knoef is nen brok, en dan nog wa
nen unbehouwen brok, nen knoef brood op
de bloote voeat, dat hebt de jooges dil oet de
schöle komt en dil grooten honger vult um.
dat ze van den zoerkool 's middags nich
völle gêten hebt.”
Het leek mij niet onaardig dit tafereeltje
aan de vergetelheid te ontrukken, nog te
meer daarom, omdat èn Verkade èn „de”
Knoef nog beiden leven, wat voor eerstge
noemde nu niet zoo n wonder is. maar voor
Knoef wel, omdat hU zeker dik In de tachtig
en toch nog verwonderlijk fit en helder van
hoofd is.
Nadat Verkade den scheersalon had verla
ten, sprak de Knoef zijne ingenomenheid
met hem uit In ongeveer de volgende
woorden:
.Dat Is nen baas waor nog wa wat In zit.
Den Is völs te artistiekerig um fabrikAnt te
worren en ik zeer 't hem ook nlch wonren;
hil is ter volgens miene ménige ook v u 1 s te
fesoenlijk vuur.”
Knoef. die als oudheidkenner en handelaar
overal in Twente bekend is. kon soms heel
aardig uit den hoek komen met zijn Twentscn'
plat
Verkade en Knoef twee orlglneelen
Ik weet niet of zij elkaar nadien nog ooit
weer ontmoet hebben en dat doet er ook niet
toe, de baas, waar nog wel wat in sat, is
wat geworden.
HU had, als fabrikant misschien wel een
gemakkeUJker leven kunnen hebben; hU
heeft dit niet gewild, hU heeft de kunst wil
len dienen en de kunst weer het leven der
menschen.
Moge hU In dezen dienst bet geluk ge
vonden hebben en voor zijn verder leven nog
vinden; dat broze menschengeluk. X welk
is als een vogel, die ons, als wU willen toe
grijpen. nog zoo menigmaal ontglipt en die,
als wU hem werkelUk te pakken hebben, lang
niet zoo mow ie als wU ons hadden voor-
flcstelcL
Het vierde der (door de ooncertdirectle De
Koos N.V. georganiseerde eerie van) zee
meesterconcerten in het Muziek Lyceum ta
Amsterdam Zuid was een lieder-matinée van
Emml Leisner, waarvoor op Zondagmiddag
veel belangstelling was. Hetgeen ons na af
loop uitermate verheugde, want de zangkunst
van Emml “Leisner evenaart soms die van
Ilona Durigo, al Is er doorgaans wel eenig
verschil te bespeuren. Maar ook zijn er tref
fende overeenkomsten, zooals b.v. de ver-
rukkelUke eenvoud van voordracht, welk*
dezen middag steeds als een kostbaar sie
raad bleef domineeren. En Emml Leisner
blUft ook altUd s 1 n g e n, schUnbaar schenkt
zij vóór alles aandacht aan klank-schoon
heid maar mogelijk is deze gelulds-pro-
ductle als het ware haar tweede natuur ge
worden. DU lUkt ons selfs veel waarschUn-
lUker. want ook hAAr kunst Is volmaakt los
van de materie: nagenoeg alle liederen die zU
thans natuurlijk zonder uitzondering uit
het hoofd zong, werden boeiend van pure
schoonheid. Geen groot wonder overigens,
wanneer het programma was gevormd door
een selectie uit het oeuvre van Beethoven.
Wolf en Brahms.... al maakte deze laat
ste met de vUf romancen uit Tlek's ..Schóne
Magelone” niet doorgaans den sterksten in
druk. De vier .geestelUke liederen” van
Hugo Wolf vormden wel het hoogtepunt
van deze voortreffelUke matlnée. en ook hier
vooral stond Oen Fr id's begeleldings-
kunst op internationaal niveau.
verschillende kan-
,,geleend”, naar een
jué zegt, „ook om de
orde te bewaren, maar op de eerste plaats
om het verkeer te regelen". Om dat verkeer
goed te regelen, is men begonnen met een
gedeelte der stad voor het verkeer af te slui
ten. Aldus in Genève. In Holland zou zooiete
natuurlijk ondenkbaar zijn! Rondom het
Volkenbondsgebouw heeft men met breede
kalklUnen parkeerplaatsen afgebakend voor
500 auto's.
Tusschen de 2500 en 3000 gedelegeerden,
deskundigen en diplomaten uit «2 landen,
ruim 400 journalisten, niet te tellen afgevaar
digden van allerlei vereenlgingen en instel,
lingen, alsook een groot aantal particuliere
belangstellenden zUn naar Genève gekomen.
De conferentie-stad, welke 3500 beschik
bare kamers telt, moest er in dit bizondere
geval drie nieuwe hotels bijbouwen.
Slaan we ten slotte een blik op de mas
sa’s van aardige landhuisjes en de vele
huurkazernes met „luxueus rjemeubileerde
appartementen”, welke uitsluitend door
ambtenaren van den Volkenbond en van
het Internationaal Arbeids.Bureau bewoond
worden, dan kan ook de gedachte niet
heelemaal ijdel zUn aan de
1 ^aL
tijd. Maar deze petltlonnements.actie is in
ternationaal! ZU wordt In 60 (zestig!) lan
den te gelijk ontplooid!
Kunt u zich den toestand Indenken van
den secretaris-generaal. Sir Eric Drummond,
die 1000 A 1200 ontelbaar-zware kisten met
handteekenlngen op zijn dak krijgt en dan
nog de gebruikelüke „toepasselijke” woor
den zal moeten zien te vinden van dank en
van waardeering?
Een ander Initiatief dat ten minste het
voordeel heeft van niet zoo veel plaats In te
nemen, openbaart zich door een kwistig ver.
spreid boekje dat de data van 1 Februari tot
27 Maart bevat met voor eiken dag een
spreuk uit de Profeten of uit de Evangeliën
waarin dat spreekt vanzelf op eenlger-
lei wijze sprake Is van wapenen of van vrede.
Dit boekje heeft. blUkens zijn inleiding, de
pretentie van In een algemeene behoefte te
voorzien en X verzoekt den gedelegeerden ter
Ontwapeningsconferentie alle aardsche ge
dachten van zich af te werpen en alleen re.
kening te houden met zUn Inhoud, welke de
eeuwige waarheid is.
Onder de ontelbare demonstraties van kerk
genootschappen. vereenlgingen en Instituten
vermeld Ik nog een vinding van Engelsch-
Amerlkaanschen oorspAng Iemand die als
zeer deskundig wordt aangeprezen. zal den
duur der Conferentie lang lederen morgen
een uiteenzetting geven van wat er bespro
ken en o. heilige onnoozelheldbereikt
is. De „ontwapenlngs-cursus" kost een flink
aantal Zwttsersche franken.
Als ik de ondernemer was, zou ik mUn le.
zingen 's avonds houden. Het lUkt mU niet
onmogelijk dat er dan onder de journalisten
belangstellenden te vinden zouden zijn en
wie weet was er ook zoo nu en dan niet
eens een diplomaat nieuwsgierig, om 's avonds
van een deskundige te vernemen wat hü in
den loop van den dag allemaal besloten had.
De voorzitter der conferentie. Arthur Hen
derson, heeft zün intrek genomen in
de geschiedenis der Kerk, dus: van 't Paus
schap In den loop der eeuwen gekend heeft,
toen hü aan de bü den H. S:oel vertegen
woordigde gezanten der verschillende regee-
rlngen verklaarde „op afdoende wUze” te
hebben willen toonen, „dat de Plaatsbeklee
der van Jezus Christus niet wordt gedreven
door begeerten naar aardsch bezit, doch
enkel door het bewustzün van wat als on
misbaar gevraagd moest worden,” daar „een
zekere territoriale souvereinlteit een voor
waarde is, algemeen bekend als noodig voor
de uitoefening van elke ware’ geestelijke
souvereinlteit”. En, sprak de H. Vadpr bij
die gelegenheid der ontvangst van het
diplomatieke korps na de onderteekening der
Lateranen-verdragen „WU aarzelen zelfs
niet te verklaren, dat wü ons er over ver
heugen, dat ons gebied zoo klein is en dat
wü het kunnen beschouwen als vergeestelükt
door de onmetelijk verheven en waarlük
goddelüke doeleinden, waarvoor het dienen
moet”.
Ziehier den aardschen en den bovenaard-
schen aouvereln, Christus In Petrus. Petrus
in Plus! Zelfs een niet-katholiek staatsman
van wereldnaam, de eerste kanselier van het
voormalige Dultsche Keizerrük Otto von
Bismarck, begreep de beteekenls van het
het pauselük koningschap en dat was in
het tijdperk der vernedering en der gekne
velde vrüheid zóó goed, dat hü in zün
bekend schrüven over de aan het Scheids
gerecht van den H. Stoel onderworpen Ca-
rolinen-quaerftie, een geschil tusschen
Dultschland en Spanje, wülen Leo XIII
toesprak met den naam: „Sire!”, een ti
tulatuur voor koningen.
Wü kunnen onmogelijk de lange reeks
rieden opsommen, die Z. H. Paus Pius XI
voor heel de Kerk en heel oe wereld ooen
verschUnen als een Vredesvorst, een waar
achtig Opperherder, een Vader.
Gedenken wü op dezen dag vooral den
Vader der Christenheld, die zoo smartelük
tot in het diepst van Zün hart wordt ge
troffen vooral in de laatste tüden
door de vervolging der Kerk en van Zijn
kinderen In Rusland, Mexico en vooral in
het aloude katholieke Spanje. Een geluk is
het voor den H. Vader, dat de moeilijkhe
den met den dictator van Italië, Mussolini,
In zake de katholieke jeugdvereenlglngen op
redelüke wü» zün opgelost
Een vurig gebed voor den H. Vader moge
op dezen dag ten hemel stU gen naar Hem,
Wiens plaatsbekleeder Hü hier op aarde Is.
En In onze harten mogen wü jubelen en
juichen met den grooten priester-dienter
Schaepman, den zanger van den Paus:
„Wat züt gü groot, gü Koning van den tüd!
Waar alles valt, waar volkeren verzinken,
DAAr blüft Uw naam in vollen luister
blinken.
Wül gü alleen, alleen onsterflük züt.
Onsterfelük In ongebogen kracht.
In lüdensmoed. maar ook In HJdensglorie;
U vlecht de tüd den lauwer der historie
En buigt voor U den scepter züner macht.”
Een herinnering van den jonkman
Een medewerker schrijft ons uit Hengelo:
Zün portret beschouwende In ,De Tüd
op Zondag" van 31 Jan., schoot mü een ta
fereeltje te binnen, waarin een der hoofdper
sonen was de thans jublleerende Eduard
Verkade.
't Was in den scheersalon van den heer Si
mons a d Markt te Hengelo, dat Ik op een
avond binnentrad. Er bevonden zich daar
geen andere personen dan Verkade (maar
dan zeker wel dertig jaren jonger dan thans)
en de heer Knoef, of zooals hU In Hengelo
heet: „de" Knoef. Knoef nu had in zün
handen een potloodteekenlng op karton,
waarop iemand, die zün haar liet wasschen,
benevens de bediende die den klant deze be.
werking deed ondergaan. Hieronder: „chan-
poylng A 35 cent.”
De Knoef nu, die als antiquair wei een
beetje over kunst kon meepraten, oordeelde
over de teekenlng In nogal gunstlgen sin;
maar de afgebeelde handeling keurde hü on
voorwaardelijk af In de volgende plat-Twent-
sche termen:
„Och! och! watte flantuten toch. In
miene dage wasschen lij oe het haor zólf en
non kö.j zeuven stuver opdökken dan maakt
'n aAnder oe jachtveld schoooe."
Daarna trachtte hü de onderteekening te
Óntcüferen, waarvan hü E. Verkade las.
De jonge Verkade (hü was toen nog volon
tair in de modelmakerij bü Gebrs. Stork)
maakte „de” Knoef er op opmerkzaam, dat
zün naam E. Verkade was. waarop ^le"
Knoef opmerkte dat hü niet Vee kade maar
Ver kade heette.
