Rumoerige Raad
Langs
Donkere Paden
Hoe de blinde Treinpassagier
het leven kwam
om
DE VIJANDEN VAN HET BIJENDORP
RUKSSERUMINRICHTING
Verhaal
van den Dag
VEELZEGGENDE CIJFERS
Nog groote werkloosheid
Bezoek oan Minister Rays
Decorumschorum!”
DONDERDAG 7 APRIL
SPORT EN SPEL
NEDERLAND—BELGIË
De Nieuwbouw te Rotterdam
Losgebroken communist
Samenstelling Belgisch elftal
HET N.V.V. EN DE O.S.P
In Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen
Een nieuwe vereeniging
VICE-ADMIRAAL DE JAGER
De reis van de „Patris II”
L
n
FEUILLETON
Door H. M. de Koningin
ontvangen
Wels, Van Stokkum n Bonsema
voldoen
STEUN AAN DE VARKENS
HOUDERIJ?
SAMENVOEGING VAN
GEMEENTEN
NED. PROEFELFTAL
TEGEN COVENTRY CITY
Samenstelling Neder-
landsch elftal
In onderzoek by de Regeering
WOEKERBESTRIJDING
f
Arthur Hoffmann overleden
an
ten
Geen toelating
stonden
>r
Weber
en
d. WUdt (VUC)
CT
I
£8
(Wordt vervolgd)
at
et
ik
le
le
te
“Le-^AX Merr La«cwe
mr
van
De aftredende chef van den Marinestaf vice,
admiraal Mr. J. C. Jager, la Woensdagmiddag
ten Palelze Koordeinde te Den Haag door H. M.
de Koningin ontvangen.
Volgens een ontvangen draadloos telegram Is
de „Patris H", aan boord waarvan zich een ge
zelschap Nederlanders bevindt, heden te Itea
aangekomen. Hierna werd een bezoek aan Del
phi gebracht Het weer Is schitterend.
„Wel, vel”, zei onze vriend Perez, terwijl hü
zich tot de andere stamgasten wendde, „daar
ir
n
le
n
57. Waar wilde Jaap met de inktflesch naar toe? Wel, hü
ging haar zoo dicht mogeljjk bij bet wespendorp leggen.
Toen maakte hl) met sierlijke letters een bordje en zette
dat bij de fleach. En zie. binnen enkele minuten had een
juffertje de flesch al In de gaten. Ze las het bord en ging
voor de opening staan....
ed
o-
50-,
en
kt
en
tt-
sn
en
dt
It-
it
a-
It-
lad
rst
?e-
ke
en
11-
>F-
?rs
bU
Bk.
n-
e-
De regeering stelt volgens het „Hbl.” op het
oogenbllk een onderzoek In naar de mogelijk
heid, om steunmaatregelen te treffen -Jt^n, J?e-
hoeve van de varkenshouderij.
U8
se-
an
an
en
in
at
de
ie
d.
ti
er
en
ig.
te
te
n,
klS
m
P-
>1-
ar
or
iet
fr
e
er
iet
•JtóPtHitDHiNd I»< e
«5— S' ex 7 ""^3 s
zeker bedrag geschiedde met zulk een zakelijk
heid, dat 't scheen, alsof alles reeds zijn beslag
had gekregen voor een definitieve scheiding.
Dat deed haar oneindig pijn.
Het eenlge wat zij echter antwoordde, was,
dat zjj elke toelage van haar echtgenoot wei
gerde. Aan den advokaat schreef zfj: „Voor het
oogenbllk staat er geld genoeg van mij op de
bank, terwijl Ik geld genoeg verdienen kan.
als het noodig zou zijn!"
Ze wenschte. dat ze nooit naar Rome geko
men was. Haar zoo Intens diepe vernedering
van het oogenbllk, haar radelooze smart om
de wreede miskenning door haar echtgenoot
van haar goede hart en haar oprechtheid en
eerlijkheid, verdonkerden de teedere, zij het dan
ook droevige herinneringen, welke zjj aan de
eeuwige stad bewaarde. Ze kende hier boven
dien veel te veel menschen, om haar huidige,
onaangename positie te kunnen verborgen hou
den, en jammerlijk genoeg had zjj Juist nog
kort voor Jim's vertrek haar bezoek aangekon-
digd aan verschillende oude vrienden, die wat
Blij waren geweest, de oude banden van vriend
schap weer te kunnen aanknoopen. Gelukkig
behoefde zij hen voor het oogenbllk nog niet te
vertellen, hoe de zaak geloopen was. Ze moesten
maar gelooven, dat Jlm plotseling voor zaken
naar Engeland was geroepen, en dat zij voor
haar gezondheid haar verblijf In Rome nog
maar wat had gerekt. Oppervlakkig was deze
situatie heel begrijpelijk: haar echtgenoot had
haar met haar kind hierheen gebracht. Ze was
er slecht genoeg aan toe, de eerste dagen na
zijn vertrek, zoodat Iedereen, die nieuwsgierig
Ds eerste dagen onmlddelUJk na Jim's ver
trek gewerd haar geen enkele tijding van hem,
doch na zijn thuiskomst bereikten haar ver
schillende brieven van zijn advokaat, haar be
richtende welke financleele regelingen hij van
plan was te treffen, De toekenning van een
was naar haar lot, gemakkeljjk tot de overtui
ging kwam, dat haar gezondheidstoestand wel
zooveel te wenachen overliet, dat een verblijf
te Rome gemotiveerd was.
Ten slotte ontaardde deze ongesteldheid In
een besliste ziekte; ze was geheel terneergesla
gen, en met vrees vervuld voor de toekomst. Ze
vreesde echter een dokter te raadplegen, doch
schreef een brief naar haar tante Murray, ver
telde haar in *t kort wat er was voorgevallen
en smeekte haar, zoo mogelijk naar Rome te
komen en bij haar te blijven.
„Indien ge mij nieuws, al is het nog zoo wei
nig, uit Unfold kunt mededeelen, zal het me
zeer, zeer aangenaam zijn. Maar tracht niet
Jlm te spreken," was het postscriptum.
Ze had ook aan Peter geschreven, doch had
geen antwoord bekomen. Zijn zwijgen was be-
teekenlsvol.
Carina's oude vrienden hadden nooit veel
goeds van dit huwelijk voorspeld. Hoe kon zij
er aan gewennen, een heel Jaar lang op het
Engelsche platteland te verblijven, zij. die zoo
gewoon was aan de zonnige dagen, den blau
wen hemel van het Zuiden? En er was boven
dien veel te veel verschil In leeftijd en ultsr-
lljk. Het werd niet In zijn voordeel uitgelegd,
dat hij haar verboden had nog ooit te schrij
ven. wat men afleidde van het feit, dat na het
boek, verschenen In de eerste dagen van hun
huwelijk, er geen enkele roman van haar hand
meer was verschenen.
Degenen, die hem te Rome zagen, twijfelden
niet' aan Carina's liefde voor hem: ze scheen
volmaakt gelukkig met hem en haar kleine
Sinds geruimen tijd Is bij Ged. Staten van
Zeeland en de besturen der Oostelijk Zeeuwsch-
Vlaamsche plattelandsgemeenten Boschkapelle,
Hengstdijk, Ossenisse Stoppeldijk een
voorontwerp In behandeling tot samenvoeging
dier vier gemeenten. Naar aanleiding om. van
de omstandigheid, dat slechts één dier ge
meenten zich vóór samenvoeging heeft uit
gesproken, heeft de Minister van Binnenland-
sche Zaken en Landbouw aan Ged Staten
van Zeeland bericht de voorgestelde vereeni
ging niet te kunnen bevorderen.
>e
in
ér
•d
I-
s.
beloften, haar gedaan, zoo zonder morren en
tegenzin scheen te houden.
Nu was hij heengegaan, en hij had geen
woord tot haar gesproken betreffende de toe
komst, of om te zinspelen op een mogelijk spoe-
dlgen terugkeer. Hjj had Peter meegenomen en
voor haar en Tony de deuren van Llnfold ge
sloten. Bijna zonder waarschuwing had hij haar
achtergelaten In dit hotel, in een beschamende,
vernederende positie. Bij al bare bekenden zou
zjj genoemd worden als de vrouw, die Mallory
opgehouden had te beminnen, de vrouw, die hij
de deur had gewezen. Hü had haar van zich
verstooten, en zijn laatste woorden tot haar be
wezen wel, hoe weinig zij voor hem beteekende
hoe weinig hun lange liefde beteekende In
vergelijking met de liefde voor zijn eenlgen zoon
Peter.
Een vage wanhoop doemde op In haar arm,
gefolterd hart, en terwijl ze tot voor kort nooit
had kunnen gelooven, dat Jlm ooit werkelijk
van plan sou kunnen zijn, haar te verlaten,
thans was zij er van overtuigd, dat een ver
zoening In de toekomst onmogelijk zou zjjn. De
manier, v larop hij haar verlaten had, had hun
scheiding voor goed bezegeld.
VIJFTIENDE HÓfOFDSTUK.
58. En in dien tijd heerschte er In het paleis van de koningin
der wespen groote bedrijvigheid. De koningin was dien dag
Jarig en haar trouwe bedilden wachtten haar op om te
felielteeren. Ze mochten de hand van de koningin kussen
en voerden een moolen dans voor haar uit. En tegen den
middag kwamen al de mevrouwen uit het wespendorp bü
de koningin.
Groninger wordt de Engelsche doelman op de
proef gesteld, maar het schot weet Allen tot
hoekschop te verwerken. In de laatste minuut
voor de pause neemt Mason een vrijen schop,
waaruit Landerdale met den rug naar het doel
het leder langs OdUk weet te krijgen 0—3.
Na de rust
Na de rust zijn Web en Van der WUdt ver
vangen door Van Spaendonck van Neptunus en
Van der Tuyn van Hennes DV8. Laatstge
noemde neemt de rechtsmlddenplaats in, maar
Pelicaan de spUpIaats bezet.
In het begin Is Holland sterker, maar er wordt
te slordig gecombineerd om succes te kunnen
hebben. Komt het leder al eens een enkele maal
in het doelgebied, dan blijkt dat Allen een uit
stekende opvatting van zijn taak heeft.
Na een kwartier weten de Engelschen zich
weer los te werken, maar hun spel is niet meer
zoo aantrekkelijk als In de eerste halft. Eén
maal lijkt een doelpunt zeker, als Lakt de ge-
heele verdediging passeert, maar hij trapt naast.
Landerdale wil voor hem niet onderdoen, hij
heeft den bal slechte voor het Intrappen, doch
zijn schot is te zacht, zoodat Odljk het leder
nog kan grijpen.
Weber en Van Stokken verwisselen van plaats,
terwijl Mason, de Engelsche spil het veld ver
laat. Coventry speelt nu eenlgen tjjd met tien
man. Een kwartier voor het elndg begint het te
regenen, zoodat het publiek reeds het veld gaat
verlaten. De Engelschen missen nog eenlge kan
sen. Weber verlaat het veld en spoedig daarop
is het einde en heeft Coventry dezen onbelang-
rüken oefenwedstrijd met 3—0 gewonnen.
baby en ook Mallory's groote zoon scheen veel*
van haar en zU van hem te houden....
In den beginne lekte er niets uit van den
twist, welke geëindigd was in hun plotselinge
scheiding. Men geloofde Carina, want zU was
klaarblijkelijk niet in staat, om te reizen. Het
eenlge. waarover men zich verwonderde was,
dat Mallory haar zoo alleen had kunnen achter
laten in het groote Rome....
Allen waren het er over eens. wanneer ze
over haar spraken, dien winter, tijdens het thee-
uurtje, dat er tusachen miss Ramsden en Mrs.
Mallory een oneindig verschil bestond De drie
jaren van haar huwelijk met den graaf hadden
haar ongeloofelijk veranderd. Mrs. Mallory was
schoon, zelfbewust en koud. Ze was niet spon
taan en opgewekt en vurig, zooals miss Carina
Ramsden was geweest; al die jeugdhoedanig-
len
»at
OP
Dan keerde hjj terug, knikte Carina even toe
en verliet de kamer, zonder verder nog een
woord van affcheid te spreken.
Toen h(j de deur achter zich gesloten had,
barstte zU in hartstochtelijk geween uit. Tot het
laatste oogenbllk had zij niet kuhnen gelooven.
dat hij werkelijk van plan was, haar te verlaten
en haar alleen in Rome achter te laten als een
gestrande vrouw.... Dóch dit vertrek was voor
eeuwig, zijn Hef de voor haar was dood....
Meer dan drie jaar had die liefde haar leven
gehuld in een warme, schoone atmosfeer. Zjjn
liefde scheen haar verre te houden van de ruw
heid en de hardvochtigheid der buitenwereld,
en om die llefdsMiad zjj hem gereedelijk al zijn
gebreken en karakterfouten vergeven; zijn op
vliegend temperament en zjjn jaloerschheld. Het
waren meer oppervlakkige dingen, welke niet
diep de ziel troffen. Ten slotte was het haar
>oo gemakkelijk gevallen Jim’s wil te volgen in
tal van kleinigheden, omdat hij zelf de groote
Nu de Geldschieterswet in het Staatsblad Is
verschenen heeft zich een voorlooplge commis
sie gevormd, bestaande uit de heeren: mr. dr.
G. v. d Bergh, lid van de Tweede Kamer der
Staten-Generaal, P. A. van Aggelen, directeur
der gem. Bank van Leenlng te Leiden, prof,
mr. D. van Blom, oud-voorzitter van de Leid-
sche Wjekercommlssle, prof. dr. J. H. Boeke.
oud-adviseur van het Volkscredletwezen in
In een Woensdag *te Amsterdam gehouden
vergadering van de hoofdbesturen der bU het
N.V.V. aangesloten organisaties, waarbij tevens
vertegenwoordigers van de elf federaties van
bestuurdersbonden waren ultgenoodigd, is met
285.794 vóór, 16.871 stemmen tegen en 11-907
stemmen blanco een i.iotie aangenomen, waarin
het verzoek van de Onafhankelijk Socialistische
Partij om toelating tot den Algemeenen Raad
van N.V.V. en 8D.A.P. wordt afgewezen.
Ned—Indlë, mr. P. A. Pjjnacker Hordijk, voor
zitter van de Leldsche Maatschappij van Wel
dadigheid, prof. mr. O. W. de Vries, secretaris
van de Algemeene Armencommissie, 'sGraven-
hage. P. J. Fortanler, oud-dlrecteur V. d. Gem.
Dienst v. Maatsch. Hulpbetoon, Rotterdam, mr.
J. Everts, secretaris van den Armenraad te
Amsterdam, G. v. Roekel, dr. J. H. Adrian!,
secretaris van den Armenraad te Utrecht, mr.
G. C. J. D. Kropman, wethouder van Amster
dam, mr. A. Jonker, directeur der Vereeniging
van Nederlandsche Gemeenten, N. Arkema, adj—
directeur van de Ver. v. Nederl. Gemeenten,
J. W. Jurrema, dlr. v. h. Bureau voor Maatsch.
Steun te Amsterdam, J. P. v. d. Tak, directeur
van de Stadsbank van Leenlng te Amsterdam.
M. Bueno de Mesquite, J. Bromet, leden van
de Commissie voor Maatsch. Werk der Intern.
Order of Odd Fellows, J. D. D. Pruissen, lid v
h. Hoofdbestuur v. d. MU. tot Nut van het Al
gemeen en Hovens Greve, Algemeen Secretaris
d. Mij. tot Nut van het Algemeen, teneinde
verdere stappen te ondernemen om het kwaad
van den woeker te bestrijden...
Naast het terrein Immers dat de wet be
strijkt, blijft er nog een wijd arbeidsveld over.
De wet regelt de oprichting en de werkwijze
van geldschietbanken op commercieelen grond
slag en kan In zooverre van groote beteekenls
zijn voor de woekerbestrijding, maar zorgt niet
rechtstreeks voor een behoorlijke voorziening
in de credletbehoefte.
Bedoeling is thans een vereeniging op te
richten die het geheele terrein van de woeker
bestrijding zal bestrijken. Het doel van de ver
eeniging is vooreerst om tot een organisatie
van hot niet-commercleele volkscredletwezen
te geraken, waarbij voornamelijk gedacht wordt
aan het bevorderen van de oprichting van
stichtingen of andere rechtspersonen op nlet-
oommercieele basis, welke tot doel hebben in
de volksbehoefte aan credlet te voorzien, zoo
veel mogelijk in samenwerking met gemeente
besturen, armenraden en andere sociale instel
lingen.
Daarnaast stelt zjj zich tet doel om tot een
zoo goed mogelijke uitvoering van de bestaande
wet te geraken, door voortdurend acht te slaan
op de wijze waarop deze uitvoering geschiedt,
en de aandacht van de bevoegde instanties op
eventueele leemten in den wet of haar practljk
te vestigen.
Ten slotte wil zij trachten te bevorderen bet
tot stand komen van wettelljke regelingen tot
bestrijding van den woeker ook waar deze zich
bulten het geldschletersbedrljf voordoet, en in
het algemeen waarschuwend en inlichtend op
lees 'k een treurig bericht in de krant: een van
mijn vrienden is gestorven. Ik heb den man
maar ééns in mijn leven gezien, en toch heb
ik hem nooit kunnen vergeten. Ik maakte ken
nis met hem op een keer, dat ik 's nachts met
den sneltrein van Valencia naar Madrid reis
de. Ik zat in een coupé eerste klasse. In Al
bacete stapte de eenlge reiziger, die mij tot nu
toe gezelschap had gehouden, uit, en toen ik
alleen achterbleef en een blik wierp op de leege
gepolsterde banken, kreeg ik een heerlijk ge
voel van welbehagen, want ik had den vo-
rigen nacht weinig of niet geslapen. Ik had
den heelen coupé voor mij alleen I
Ik trok dus dadelijk het groene lichtscherm
voor de lamp, zoodat de coupé zich in *n gezellig
schemerdonker hulde, en strekte mij. gewikkeld
in m'n reisdeken, zoo lang als ik was op de
bank uit. in het heerlijke bewustzijn, niemand
tot last te zijn en door niemand te zullen wor
den lastig gevallen.
De trein raasde over de dorre, eenzame vlakte
van La Mancha. De stations lagen ver van el
kaar, de locomotief werkte als een bezetene en
mijn wagen steunde en schudde als een oude
postkoets.
Een gevoel van koude deed mij ontwaken.
Het was alsof er een koude waterstraal over
mijn gezicht liep. Toen ik de oogen opende,
zag ik den legen coupé voor me en tevens, dat
het .portier tegenover me gesloten was Maar de
koude tocht hield niet op en nu zag ik. dat het
andere portier open was. Op den rand van den
bodem zat een man. geheel ineen gedoken, met
de voeten naar bulten, op de loopplank. Zjjn
gelaat was nam- mij toegekeerd, en s*n oogen
schitterden in t halfdonker.
M’n verbazing liet me geen tjjd om tot be
zinning te komen. In het eerste oogenbllk werd
ik aangegrepen door een soort bljgeloovlgen
schrik. Maar direct daarop herinnerde ik mij
de aanrandingen in treinen, de moorden in een
zame coupé’s, waarover ik wel eens in de krant
gelezen had.
De angst gaf mjj den moed der wanhoop. Ik
wierp mij op den onbekende en trachtte hem
met handen en voeten naar bulten te duwen.
„Om Godswil, mijnheer!” steunde de man'met
half verstikte stem: „Heb medelijden met mij;
ik ben een eerlijk man.”
Er lag zulk een uitdrukking van deemoed en
angst in z'n stem, dat ik mij schaamde over
m'n ruwe handelwijze en hem dadelijk losliet.
HU ging weer op de zelfde plaats zitten, be
vend en hUgend. terwUl ik rechtop onder de
lamp bleef staan, waarvan ik het scherm weer
bad opgetrokken. Nu kon ik den man op m'n
gemak bekUken. Het was een klein, mager man
netje, met een armoedig ulterlljk. gekleed in
een vullen, gelapten kiel en een nauwe, lichte
broek. Z'n zwarte muts stak slechts weinig of
bU z’n dor, gebruind gezicht, welks hoofdken
merken bestonden uit een pear zachte, donkere
oogen en een stevig geelachtig gebit. HU keek
me aan met een breeden grijnslach van dank
baarheid. Ik was medelUdend gestemd en nam
een welwUlenden, vroolUken toon aan.
„Kom", zei ik, „kom er maar in, doe het por
tier dicht en ga hier zitten”’.
.JJeen, mUnheer", antwoordde hU, „dat nóóit
Ik heb geen recht om in den coupé te zitten,
want ik heb geen geld om een kaartje te koo-
pen. Ik ben al heel danbaar, als ik hier bul
ten mag blUven zitten”. HU was niet te bewe
gen van plaats te veranderen.
Ik zat vlak bU hem, m'n knieën raakten bUna
z'n rug aan. In razende vaart vloog de trein
over de kale vlakte. De arme man scheen niet
In de week van 7 tot 12 Maart waren van het
totaal aantal leden van bU werkloozenkassen
verzekerde arbeiders, dat 549.943 bedroeg, ge
heel werkloos 132.657 en gedeeltelUk werkloos
39533 of respectievelUk 24.1 en 7J pet.
Hoewel dus sedert de week dat het grootste
aantal werkloozen werd geconstateerd, in de
week van 8 tot 13 Februari waren deze per
centages 27.5 en 7.6 pet. de werkloosheid,
onder den invloed van seizoensomstandlgheden.
iets is afgenomen, bUjft nog altijd 172.189 of
35 pct. van de tegen werkloosheid verzekerden,
onder de gevolgen lUden.
In de week, waarop de bovenstaande cüfers
betrekking hebben, waren van de 77946 georga
niseerde bouwvakarbeiders geheel of gedeelte
lijk werkloos 34485, dat is niet minder dan 44.4
pet
BU ds schilders waren van de 12362 tegen
werkloosheid verzekerden 4496 of 36.3 pet. geheel
of gedeeltelUk werkloos.
In de vier groote gemeenten, Amsterdam,
Rotterdam, Den Haag en Utrecht waren werk
loos 3050 metselaars, 3450 schilders, 5800 tim
merlieden.
heden waren verdwenen, en er waren stemr
genoeg, om te beweren, dat zulks het result
was van dat nieuwe, conventloneele leven
Llnfold. Het was evenzeer bekend zulke din
gen worden altUd bekend dat het eerste hu
welijk van Jim Mallory volstrekt niet gelukkig
was geweest.
En nu was Carina alleen in Rome, alleen met
haar kind en klaarblUkelUk ziekZulk een
Jong, aantrekkelijk schepsel hoe kon haar
echtgenoot het van zich verkrijgen? HU was
vertrokken met dien grooten. boven zijn krach
ten ultgegroelden zoon van hem. Alle stukken
van het raad- en legspel waren aanwezig, slechts
wachtend op de hand, welke ee samen voe
gen sou.
Vang duurde bet niet. Al snedig deed bet
Dultach kampioen
werpnummers en
Het lidmaatschap van de vereeniging staat
open zoowel voor personen als voor vereenlgin-
gen; zU die het beroep of bedrijf van geld
schieter uitoefenen, kunnen niet als lid toe
treden.
De oprichtingsvergadering zal plaats vinden
30 April as. 's middags half drie, op een nader
vast te stellen plaats. Personen of vereenlglngen
die met het doel van de vereeniging sympathi
ses ren, wordt verzocht een naamkaartje of an
dere adhaeslebetuigingen te zenden aan den
voorlooplg secretaris, mr. Th. J. Eskens, van
Eeghenstraat 12, Amsterdam, waarop hun een
uitnoodiglng tot het bUwonen van de oprich
tingsvergadering zal worden toegezonden.
De wedstrUd tusschen het Nederlandsch proef-
elfatl en de Engelsche derde klas profclub Co
ventry City welke Woensdagmiddag op het
Spartaterrein te Rotterdam gespeeld werd,
mocht zich slechts in een zeer matige belang
stelling verheugen: naar schatting waren er on
geveer 3000 toeschouwers aanwezig. Het weer
liet wel te wenschen over, maar het heeft er
oJ. alles van, dat Rotterdam langzamerhand ge
noeg begint te krijgen van al die oefenwedstrij
den. De wegblUvers heben ditmaal niet veel
enkel opzicht geweest. De Engelschen deden het
gemist, want interessant is de wedstrUd in geen
kalm aan en hadden weinig moeite desondanks
om hun meerderheid te toonen. want het Bonds-
elftal hing als los zand aan elkaar. Met uitzon
dering van Wels, Van Stokken en Bonsema. van
wie eerstgenoemde wegens een enkelblessure In
de rust het spel staakte, heeft de ploeg al heel
weinig gepresteerd.
Lichtpunten waren er voor de heeren van de
keuze-commlssle, Herberts en Mund, terwUl de
voorzitter van de Technische Commissie, de heer
K. J. J. Lotsy, eveneens aanwezig was. in
het geheel niet. Zelfs de Internationaal Weber
voldeed ditmaal geenszins.
Bonsema wordt ongetwUfeld een speler, die
er op den duur wel zal komen. Het spel van
Smit, Kruiver, v. d. WUdt en Ophorst was
Uiterst zwak en ook over Odljk kan onze indruk
niet onverdeeld gunstig zUn.
Coventry City heeft echter den slechten in
druk, dien Southampton te Rotterdam heeft
achtergelaten, wel eenlgszlns weggenomen.
De wedstrUd
als volgt tegenover
BERLIJN, 6 April. Den der bekendste Duit-
sche athleten uit de jaren vóór den oorlog,
Arthur Hoffmann, is Woensdag op 48-jarigen
leeftüd overleden. In het Jaar 1906 was hU
op de 100 M en voor de
vertegenwoordiger van
Duitschland op de Olympiade van Londen.
De elftallen
elkaar:
Bondself tal:
Doel: OdUk (De Hollandlaan).
Achter: Van Stokken iDWS)
(ADO).
Midden: Pelicaan Longa),
en Scheffers (Hermes DVS).
Voor: Wels (Unites), Bonsema (Velocitas Gr.),
Ophorst (HBS). Smit (RCH) en Kruiver (KFO).
Coventry City:
Doel: Allen.
Achter: BakeY en Elliott.
Midden: O’Brien. Mason en Helneman.
Voor: Call. Landerdale. Bourton. Lake en
White.
De Engelschen zUn aanvankelUk eenlgszlns in
de meerderheid en heel spoedig moet OdUk han
delend optreden. Na een goeden aanval lost
Landerdale een hard schot, dat goed gestopt
wordt Even daarna wederom een schot van den
zelfden speler, dat OdUk nog juist tot hoek
schop weet te verwerken.
Wanneer White den bal zuiver voor doel
plaatst en OdUk uitloopend mist, heeft Lander
dale weinig moeite Coventry de leiding te geven
01. Er zUn dan tien minuten gespeeld.
Direct daarna schiet Bourton recht tegen den
paal. Landerdale vangt den tenrgspringenden
bal op, maar het schot gaat over. Eerst nu ont
plooit het Bondself tal zUn spel, waarbU de
voorhoede het tot eenlge goede aanvallen brengt.
Direct gevaar is er echter in het geheel niet.
De Engelschen zUn zeer actief en na ongeveer
een half uur spelen benut Call een voorzet van
den linksbuiten 02,
Nadat Ophorst een schot heeft gelost, waar
mede de Engelsche doelman geen moeite heeft,
volgen weer verschiUende gevaarlUke aanvallen
van Coventry City, waarbU OdUk steeds zUn
uiterste best moet doen om doelpunten te voor
komen.
Langzamerhand komen de Hollanders los.
maar desondanks blUven de gasten den toon
aangeven. Voor open doel schiet Bonsema
eenlge malen hoog over. Na goed werk van den
Het Belgisch elftal voor den wedstrUd op 17
April tegen Nederland, is heden als volgt samen
gesteld: Doel: v. d. Berghe (Daring Club Brus
sel). Achter: Nou wens (Racing Club Mechelen).
De Deken (Antwerp F.C.). Midden: Simons
(Antwerp F.C.), Hellemans (F.C. Mechelen).
Claessens (Union 8t. GlUolse). Voor: VersUp
(F.C. Brugge), Voorhoof (Llersche 8.K.) Ca-
pelle (Standard C.L.), Grimmonprez (R.C.Gent)
en Bastin (Antwerp F.C.).
Reserves: Bad jou (Daring Club Brussel), La
vigne (R.C. Brussel). De Clercq (Antwerp F.C.).
Secretin (R.C. Montegnee), J. Diddens (R.C.
Mechelen)
In de Dinsdagmiddag gehouden vergade
ring van den Schledamschen gemeenteraad
werd o.m. behandeld het voorstel van B. en W
tot reorganisatie van het Burgerlük Armbe
stuur. De communist Collé voerde er het hooge
woord, dat echter weinig met het bewuste on
derwerp te maken had, hetgeen zeer duldelUk
bleek uit herhaalde interrupties. Toen de so-
claal-democratische afgevaardigde v. d Hoek
zich tot den voorzitter richtte, meende Collé.
die het spoor der zelfbeheersching bUster was.
dat de heer v d. Hoek eenlge onvriendelUkhe-
den aan >Un communistisch adres debiteerde.
HU greep een aschbak en wierp dit Instrument
woedend naar het hoofd van den sociaaldemo
craat, zonder echter dezen te treffen.
De aschbak brak in scherven op den grond.
De voorzitter, burgemeester H StulemeUer,
elschte, dat de heer Collé oogenblikkelUk zUn
verontschuldiging sou aanbieden, doch de com
munist weigerde, ondanks herhaald en drin
gend verzoek. Op grond van art. 73 der Ge
meentewet stelde toen de voorzitter voor, den
heer Collé van de vergadering uit te sluiten,
welk voorstel de raad met algemeene stemmen
aannam.
Toen Collé op het dringend verzoek van dep
voorzitter, die de politie Het ontbieden, weder
om weigerde de zaal te verlaten voor „het
decorum van den raad”, riep de communist:
„Wat decorum.... schorum!"
Vervolgens is de wildeman door twee agenten
en een rechercheur met geweld uit de raadzaal
verwUderd, waarbU hU zich tevergeefs vast
klampte aan stoelen en tafels.
De raad hervatte hierna rustig zUn bespre
kingen.
praatje de ronde, dat een ernstige twist kort
voor het vertrek had plaats gehad. Mallory
was met zUn zoon aeer onverwacht vertrokken.
Dien laatsten dag had men Oarina niet aan
tafel gezien. De famiUe Trueman Laceys wist
mee te deelen, dat vader en zoon op zeer ge
spannen voet schenen bU hun vertrek. Het leed
geen twUfel. of Carina zou ook het hare wel
hebben ondervonden de laatste drie jaren.
BU een bezoek, haar door de praatzieke me
vrouw Trueman gebracht en waaraan zU onge
lukkig niet ontkomen kon, wist Carina bUna
niet, hoe haar figuur te redden, en of zU er
wel in geslaagd was de oude, nieuwsgierige
dame geheel tevreden te stellen met de veelal
ontwUkende antwoorden op de arglistig gestel
de vragen, zou Carina voor zichzelf niet hebben
durven beamen.
Carina verlangde naar de komst van hare
tante. Ze gevoeld* thans, dat zU het eentga
menschelUke wezen was. behalve haar echtge
noot en Peter, welke au graag bU zich had
Sinds haar huwelUk hadden ze elkaar niet
dlkwUls meer gezien, tenzij bU de geboorte van
Tony, doch ze hadden "n drukke briefwiseeling
gevoerd, en nu en dan had Lady Murray eentaa
dagen te Llnfold doorgebracht, en zU had kun
nen zien, ho gelukkig en tevreden hare nicht
er In haar nieuwe leven was geworden. Het waa
een wreede slag voor haar, zoo dacht Carina
nu te moeten vernemen, hoe ongelukkig
thans waa. nu deze plotselinge ramp
gekomen waa.
De keuze-commlssle van den K N VB, heeft
thans het Nederlandsche elftal samengesteld
dat op 17 April as. in het Olympisch Stadion
te Amsterdam tegen de Belgische nationale
ploeg zal uitkomen.
De samenstelling luidt als volgt:
Doel: Van Male (FeUenoord). Achterhoede:
Weber (ADO) en Van Run (P8V). Mlddenllnle:
Paauwe Sr. (FeUenoord), Andertessen (Ajax)
van Heel (FeUenoord). Voorhoede: Wels (Uni
tes), Adam (HVV), Lagendaal (Xerxes), Mol
(KFC) en Van Nellen (DHQ).
Reserves zUn: Veenendaal (NaaldwUk), Lelie
veld (VUC), Paauwe Jr. (FeUenoord), v. d. WUdt
(VUC), Bonsema Velocitas-Groningen)v. d.
Broek (PSV). Van der Meulsn heeft verzocht
buiten beoordeeUng te blUven, daar zUn knle-
wonde nog niet geheel is genezen.
De Minister van Staat, Minister van Bln-
nenlandsche Zaken en Landbouw, jhr.
Ruys de Beerenbrouck. vergezeld
den Directeur van het VeeartsenUkundlg
Staatstoezicht, prof. dr. Berger, braéht
Woensdag een officieel bezoek aan het nieuwe
onlangs in gebruik genomen gebouwencomplex
der RUksserumlnrichtlng te Rotterdam, waar
Z.Excellentle werd rondgeleid door den direc- 81
teur van het instituut, dr. Lourens. Deze wees r'
er op, dat de nieuwbouw door de vele deskun
digen, onder wie ook buitenlanders, die een
bezoek hebben gebracht, als een der beste van
Europa wordt geroemd. Opzet en inrichting is
een gevolg van samenwerking en gezamenlUke
studiereis van den stadsarchitect van Rotter
dam, ir. A. van der Steur, prof. dr. Berger en
dr. Lourens. Door de groote tegemoetkoming
van de stad Rotterdam, die ook den bouw
heeft uitgevoerd, is de totstandkoming
zeerste bevorderd.
De Minister toonde zich zeer ingenomen met
hetgeen hU waarnam en complimenteerde den
bouwmeester, ir. van der Steur, met het
grootsch opgezette en toch sober gehouden
werk.
Het dagelUksch bestuur van de MaatschappU
voor Diergeneeskunde in Nederland droeg bU
monde van den voorzitter, dr. Dhont, een ge-'
brandschilderd raam in het trappenhuis, ge
schenk van de Nederlandsche dierenartsen, als
hulde aan de nagedachtenis van prof. dr.
Poels, grondlegger van de RUksserumlnrich-
ting, die in den loop der jaren zooveel zegen-
rUk werk voor den Nederlandschen veestapel
heeft verricht, aan de Regeering over, welk
geschenk door ZUne Excellentie met groote
waardeerlng en dank namens de Regeering
werd aanvaard.
op z’n gemak te zUn. BlUkbaar verbaasde hU er
zich over, dat ik hem daar zoo rustig liet zitten.
Ik gaf hem een sigaret. Dat maakte hem ver-
trouwelUk en hU begon spraakzaam te worden.
Eiken Zaterdag reisde hü op de zelfde ma
nier. In de nabUheld van Albacete wachtte
hU op den trein, vloog met één sprong op de
loopplank, op gevaar van onder de wielen te
geraken. Uep dan. zich voorzichtig vasthoudend,
langs den trein, totdat hU een leegen coupé
vond, deed de deur open en ging op den rand
van den vloer zitten. Telkens wanneer de trein
een station naderde waar hU stoppen moest,
sprong hU er uit. om er. even voorbU het sta
tion. weer in te springen. NatuurlUk moest hU
telkens de plaatsen, waar hü in- en ultstapte
verwisselen, opdat de spoorbeambten hem niet
konden pakken.
.Jdaar waar reis Je dan in vredesnaam op
die manier naar toe?” vroeg ik. „en waarom
maak je eiken Zaterdag zoon levensgevaarHjke
reis?"
HU vertelde, dat hU dat deed om den Zon
dag bü z'n gezin te kunnen doorbrengen. HU.
werkte namelUk in een steengroeve bU Alba
cete; z’n vrouw diende in een dorp, dat aan den
spoorweg naar Madrid lag. Armoede en gebrek
had de echtgenooten van elkaar gescheiden. In
't begin legde hU den afstand te voet af. maar
dan moest hU den geheelen nacht stevig door-
loopen. en als hU dan ’s morgens aankwam, was
hU zoo moe als een hond en had geen lust met
z’n vrouw te spreken of met z'n kinderen te
spelen.
Toen was hU op een goeden dag op het idee
gekomen, gebruik te maken van den trein op
de vooromschreven wUze. en tot nu toe was het
prachtig gegaan. Het denkbeeld, Zondags met
z'n kinderen te kunnen spelen, gaf hem moed,
zoodat hU de heele week werkte als een last
dier.
.Maar”, vroeg ik, „heb je er nooit aan ge
dacht. dat een van je reizen je kinderen wel
van hun vader zou kunnen tx ■ovenF”
HU glimlachte listig O. hU wist heel goed,
hoe hU het moest aanleggen. HU was niet bang,
als de trein snuivend en vuurspuwend op hem
toe kwam snellen. Vlug en handig was hU. één
sprong, en hU stond op de loopplank. En het
afspringen was ook geen heksenwerk. Wanneer
hU op den grond viel, kon hU wel een duw
krUgen. maar de hoofdzaak was, niet onder de
wielen te raken.
Voor den trein zelf was hU niet bang, maar
wel voor de menschen. die er in zaten. HU
zocht altUd coupé’s eerste klasse op. omdat die
meestal leeg zUn. Maar wat had hU daarbU al
niet ondervonden! Eens maakte hU bU vergis
sing een damescoupé open; twee dames die er
in zaten, schreeuwden zoo hard ze konden:
.Help! Help! Dieven!” HU sprong verschrikt
van den trein af en moest het overige deel van
de reis te voet afleggen.
Reeds tweemaal was hU door verschrikte rei
zigers op den weg geworpen; eens sloop hü
zachtjes een niet verlichten coupé binnen en
stiet onverwacht tegen een reiziger aan. die
hem, zonder een woord te zeggen, een vreeseUI-
ken stokslag op het hoofd gaf. HU viel bedwelmd
op de spoorbaan, en dat hü toen niet was ver
ongelukt. was een waar wonder. TerwUl hü dit
vertelde. Het hU een groot Htteeken zien, dat
dwars over z’n voorhoofd Uep.
Over X algemeen werd hU zeer onzacht be
handeld. maar daarover kon hü zich natuurlUk
niet beklagen HU begreep heel goed, dat de
reizigers bü z’n verachUnlng schrikten en op
verdediging bedacht waren. Als hü geslagen
werd, kreeg hU niet meer dan z’n verdiende
loon, maar eigenlUk kon hü er toch niets aan
doen. Geld om een plaatskaartje te nemen, had
hü niet en z’n vrouw en kinderen moest hü
toch zien.
Intusschen had de trein z’n snelheid vermin
derd. want wU naderden een station. M'n reis
makker begon onrustig te worden en stond op.
..Blüf maar zitten”, zei ik; „er komt nog een
ander station, voor dat je aan de plaats van Je
bestemming bent. Ik zal je kar tje wel betalen"
„O neen, münheer!" riep hü verschrikt. .Als
ik een kaartje Het zien, dan zou ik zeker de
aandacht van den conducteur trekken. Ze
hebben me al zoo dikwUls vervolgd, zonder dat
ze me ooit van dicht bü gezien hebben en
daarom wou ik me nu ook maar liever niet laten
zien. Goede reis, münheer. u bent de vriende-
lükste van alle menschen, die ik ooit in den
trein ontmoet heb.”
HU verwUderde zich langs de loopplank en
was in een oogenbUk in de duisternis ver
dwenen.
Ik heb den armen kerel nooit meer gezien.
's Winters dacht ik dlkwüls aan den ongeluk
kige. en dan zag ik hem in mUn verbeelding in
de buurt van een station staan, gegeeseld door
wind en sneeuw en hagel, loerend op den toe
snellenden trein, dien hü dan besprong met
den moed van een soldaat, die een verachanalng
bestormt.
En nu lees ik hier in de krant, dat dicht bü
Albacete een onbekende, armoedig gekleede man
door den trein is overreden. Dat is hü. de arme
blinde passagier, mün hart zegt het mU. Mis
schien is hü op de loopplank uitgegleden, mis
schien slingerde een verschrikte passagier hem
onder de wielen. God weet, hoe het in z’n werk
is gegaan.
.Het is nu vier jaar geleden”, zoo eindigde
Perez zün verhaal, „dat ik dien man ontmoet
heb. Ik heb in dien tüd heel wat rond gereisd,
zoowel door Spanje als in X buitenland, en tel
kens als ik zag, hoeveel menschen voor hun
plelzler of uit verveiltpg op reis gingen, dan
herinnerde ik muitten 'armen daglooner, die,
om den Zondag bü z'n tfrouw en kinderen te
kunnen doorbrengen, zich als een wUd dier liet
vervolgen en opjagen en den dood trotseerde
met de zielsrust van een held.