Het Mirakel van La Salette
9
w
I
OP HET NIPPERTJE AAN DEN
ZWEMMEN
RADIO-PROGRAM
VIJAND ONTSNAPT
RET BIJENDORP
DE VIJANDEN VAN
Alleabonné’s
Gabriel
Garcia Moreno
VERHAAL VAN
H. STOEL DOET
DEN DAG
UITSPRAAK
Besluit
FEUILLETON
Scandinasche geleerden
laten zich doopen -
„wij
.r
.gen
„de
3^
Z/öl-SiSS-
anacren vinger
Woensdag 25 Mei
AANGIFTE MOET. OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
o
genomen
«Slot.)
even onbedaarlük
V
•*4-
Onze Lieve Vrouw van La Salette
(Wordt vervolgd).
en
en
„kinderen
„September
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
VARA-
lelding
tl wél nieuws-
In mijn eigen
van het altaar vond
1879 door kardinaal
Nu bracht de weep Jaap bü de honlngpomp. die de hommels aoo
sulcis bewaarden. Dat waa een uitvinding waarop zü jaren gestudeerd
hadden, Zr eaten wel tien slangen aan. die In de bloemen werden
vastgeaet en als Je dan op de pomp drukte kwam al de honing in de
slangen terecht. Juist stond de pomp bij een mooie hyacint.
630
Dr. H.
7.20
l
Nauw’lijks is er weer wat hitte
En een beetje zonneschijn.
Of u leest ook, dat bü ‘t zwemmen
Menschen weer verdronken zijn.
Het recept is heel eenvoudig:
Op een afgelegen plaat».
Met diep water, zonder toezicht,
En ook zonder kameraad».
Dikwijls hebben zij het zwemmen
Nog zoo a la-la geleerd.
Allemaal omstandig heden,
Waar de Dood van profiteert.
Goede raad is altijd gratis,
Maar natuurlijk „Eigenwijs”
Zoekt geen koopje», maar betaalt hier
Liever een te hoogen prijs
Wilt ge dus een kort berichtje
Met „Verdronken” in de krant.
Ga dan zwemmen, ook al heb je
Van het zwemmen geen verstand!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Weapon en bijen boeren toch eigenlijk niet bü elkaarml do
Juffrouw Ineens. „Ik heb hot gold. JU noemt de pomp, dan hebben
we niks moer met elkaar to maken." Kn met dat gesegde wtpto O»
wesp weg. Jaap nam do pomp dus mee en wist bom sender onge
lukken bet bommelgsbouw uit to dragen. De andere bijen stonden
hem al op te wachten.
„de Fransche Alpen, behaorende .tot de pa
rochie van la Salette, alle kenteekenen
„van waarheid kunnen aannemen.”
lankmoedigheid beloonden om nieuwe aansla
gen tegen zün Regeering te ondernemen.
ZUn hart was overgevoelig voor andermans
leed. Een keer, toen hü met zijn vrienden naar
huis wandelde ontmoette hij een hartstochteltjk
schietenden knaap. ..Maar ventje, wat is er dan
toch gebeurd” was zijn vraag. .Mijn moeder
te juist gestorven" antwoordde de kleine. Diep
bewogen bracht Garcia Moreno den knaap naar
zijn huis. De vader bleek een zijner beste offi
cieren te zjjn. Woorden van troost en medege
voel vielen als balsem in het hart van den'Mh-
gelukklge.
Irt den omgang met zijn vrienden was hij
eenvoudig, onderhoudend, soms haast uitgela
ten. zonder echter ooit zekere waardigheid te
verleenen. Zijn vlotte conversatie, interessant,
altijd leerzaam, was een genot voor wie met
hem omgingen. Wel thuis in de verschillende
wetenschappen praatte hij met den chemicus
over chemie, met advocaten over het recht, met
geestelijken over theologie en met de boeren
over den landbouw. Merkwaardig is wel de ver
andering in zijn gemoedsgesteltenis na zijn
45ste jaar. Gedurende zijn eerste president
schap was het vooral zijn gedecideerdheid die
respect afdwong, die uit zijn handelingen en
zijn voorkomen sprak. Deze was toen noodlg
om weerstand te bieden aan den heftlgen strijd
tegen zijn persoon. In de latere periode van
zijn leven was het land rustig en kalm en In
het gelaat van den president spiegelde zich
thans de goedheid van zijn hart. De weten
schappelijke mannen uit Europa, die hem kwa
men bezoeken, kwamen na korten tijd dan ook
meer onder den indruk van zjjn buitengewone
B B C.-concert o.l.v. T. H. Morrison 9.55 hoor
spel 11.10—1230 Roy Fox en zjjn Band.
PARIJS „RADIO-PARIS” 1725 M. 8.05 en
1230 Gramofoonpl. 9.06 gramofoonpl.
KALVNDBORG, 1153 M. 1230—135 Con
cert uit Rest. „Wivex" 3.20—5.20 Radlo-orkest
oJ.v. Reesen 5.205.50 Gramofoonpl. 830
Radlo-tooneel 8.35 Haydn concert O.I.V. Orön-
dahl 10.15 Loewe-ballades door A. Fischer,
vleugel: F. Jensen 10.55 Mandolinerecital, K.
Jensen. 11.2012.50 Dansmuziek.
LANGENBERG, «3 M. 735—7.50 Gramo
foonpl 7.50—8.20 Concert o.l.v. Ladewig 11.40
—1230 Gramofoonpl. 12CO—1.10 Concert o.l.v.
Liszt (uit München) 1.20—2.50 Concert oJ.v.
Wolf 230 Gramofoonpl. 530—835 Concert
o.l.v Roebaud. m m.v. A Franz (sopraan) 830
Solistenconcert 930 Historisch hoorspel
Hierna avondconcert.
ROME, 441 M. 835 Gramofoonplaten
9.06 Opera .De .villi” van Puccini 10.30 Derde
acte van de opera „La flanculla del West”.
Puccini.
BRUSSEL, 508 en 338 M. 508 M. 1230 Max
Alexys en zjjn orkest 5.20 Viool- en piano
sonates 630 en 8.50 Gramofoonpl. 8.20
Pianorecital door mej. Tambuyser 830 Radlo-
tooneel 9.26 Max Alexys en zijn orkest
338 M. 1230 Max Alexys en zijn orkest
530 Dansmuziek 830 Trioconcert 8.20
Gultaarrecltal door Mario Maccaferri. 8.50
Concert uit Madrid. R. Garcia-Ascott (plano) en
L. Nleto (sopraan) 9.05 Declamatie 930
Vervolg concert 10.30—11.20 Max Alexys'orkest.
ZESSEN, 1635 M. 830 Muslkalisches Dur-
cheinader. vroolljk programma m.m.v. solisten
930 Berichten 9.30 hoorspel van H. Ch. Kaer-
gel. Hierna tot 12.50 dansmuziek.
verklaringen der kinderen
kunnen al» onbetwistbare
waarheid worden aan-
pad, dat van het dorp La Salette naar de
Basiliek omhoog voert, is smal, met steenen
bezaaid en moeilijk begaanbaar. Doch heeft
men eenmaal de plaats bereikt, waar 86
jaar geleden de Koningin des Hemels neer
daalde om in opdracht van Haar Goddelij-
ken Zoon de wereld tot boetvaardigheid
aan te sporen, dan wordt men voor alle
moeiten en ontberingen rijkelijk beloond.
Temidden dezer kale rotsen denkt men on
willekeurig aan een ander berglandschap,
dat, geblakerd en verbrand door een felle
zuiderzon, getuige was van de grootste
smart, die ooit door een vrouw werd geleden,
en wier schrijnendst leed het leed van
Haar Zoon was.
Nog steeds wordt Haar Zoon bespot en
verguisd.
En door twee arme boerenkinderen richt
Zij de ontzettende vermaning tot de ge-
heele menschheld: „Indien mijn volk zich
niet wil onderwerpen, zal ik gedwongen
zijn, de armen van Mijn Zoon te laten da
len. De last, dien deze afmen moeten torsen,
is zóó zwaar, dat ik ze niet meer opwaarts
kan houden”.
En aan 't einde Harer toespraak: „Wel
nu, l|eve kinderen, vertelt geheel mjjn volk
wat ik jullie gezegd heb.”
Duidelijker kan het niet. Bij herhaling
spreekt de Heilige Maagd den wensch uit,
dat Haar boodschap over de geheele wereld
bekend worde. Opdat allen eens sullen in
stemmen met datgene, wat Zij zelf twee
duizend jaar geleden verkondigde: „Mag
nificat anima mea Dominum!”
Ondanks allen arbeid en vermoeienis legde
hjj zich een strenge soberheid Op. BU moeilijke
gevaarlijke expedities nam hjj slechts wat
scheepsbeschuit, chocolade en een paar teugen
koffie tot zich. Thuis wds zUn tafel eenvoudig,
haast arme lijk. Slechts zelden gebruikte hjj
wijn, nooit gaf hjj een feestmaal en nooit ac
cepteerde hU een ultnoodlging
ander. ..Een staatshoofd,” zekk
om te werken en niet om lekker en veel te
eten." Ten spjjt van
De gemaskerde man naderde den achtergevel
van het huis door den tuin, maar hU ging niet
naar de keukendeur. HU Uep het heele huls
rond, voortdurend in de schaduw der muren
blijvend. Stikdonker was de nacht, de maan
scheen niet. De gemaskerde man had zUn tijd
verstandig gekozen.
Dicht bü de voordeur vond hü. wat hü zocht:
een raam, dat makkeluk open te krijgen scheen.
Vlug ging hu aan het werk, en In zeer korten
tüd had hU zijn doel bereikt. Stil gUpte hU de
kamer in. en bleef toen roerloos staan luisteren.
De brandkast was dogr een stalen plank in
twee helften verdeeld In de bovenste afdeellng
lagen papieren, in netje stapeltjes gebonden, en
een paar kantoorboeken. In de benedenhelft
lag. keurig gerangschikt op zwart fluweel, een
groote hoeveelheid edeteteenen. Er waren saf
fieren en emeralden en een paar robijnen, en
ze weerkaatsten het licht van de zaklantaarn
met betooverende spelingen. Een paar seconden
bleef de man in stomme bewondering staan.
Toen werd opeens het licht in de kamer aan
gedraald en een mannenstem zei:
.Bteek alstublieft uw handen boven uw hootd
en houd ze daar, tot ik permissie geef, om ze
weer neer te halen. De minste ongehoorzaam
heid zal de meest betreurenswaardlge gevolgen
na zich sleepen.”
Een schor lachje volgde op de woorden.
De gemaskerde, die zich met een katachtlgen
sprong had omgekeerd, bracht langzaam de
handen omhoog, en zweeg.
De man met de revolver zei:
„Ik behoef niet te vragen, wat u komt doen."
.Nee.’ antwoordde de gemaskerde. ,J3at kan
een kind begrUpen.”
..’tl» alleen maar de vraag, wat ik met je
doen zal
„Vooraoover ik weet," zei de onwelkome gast,
„bestaan er tn zulke gpvallen twee mogelUk-
heden. U kunt me aan de politie overleveren. of
u kunt me laten loopen. Mag ik u de tweede
mogelijkheid aanbevelen?”
„Op welken grond?"
„Om de zeer aanbevelenswaardlge deugd der
naastenliefde. Ik heb niets gestolen, zooals u
riet
„Omdat je geen tüd kreeg!
HU ging naar zün bureau, nam plaats en
wees den gemaskerde een stoel tegenover hem.
„Zog” zei hU. ..Hoe heet je?"
„Williams. En u?”
„Das een brutaliteit!”
„Kom, kom,” eel Williams. „Eerlük zün. Ik ben
tóch al de minste
,Jk ben Henry Burton.”
Er volgde een stilte. Burton scheen niet goed
te weten, wat hü doen moest.
„Haast u maar niet," zet Williams. HU U*«n
het masker af en vertoonde een knap gezicht,
dat er bespottelUk Jong uitzag. „TUd te geen
bezwaar behalve dat ik u van uw nachtrust
afhoud natuurlijk. Maar ik ben3
gierig, of ik de rest van den avo*
bed zal doorbrengen of in een
ik 't u niet al te lastig maak, mag ikaSl^ragen’
of u aoo gauw mogelUk beslissen wilt?”
„Hou je mond!” sei Burton geérgerd. „Vertel
me eens eerst, hoe kom Je zoo diep te zinken?”
.Dat te een treurige geschiedenis." zei de jonge
man. .maar een verschrtkkeUjk lange geschiede
nis ook. dus ik geloof, dat ik er maar niet aan
moest beginnen. *t Gaat u trouwens eigenlijk
niet aan óók.”
„Je bent geen misdadige retype," zei Burton.
„Je ziet er beschaafd uit misschien heb je
zelfs gestudeerd
De jonge man zei niets.
„Heb je geen eerbied voor eens anders eigen
dom?” sei Burton, zich geleldeUjk opwindend.
„Heb je geen zin voor goed en kwaad? Die Ju-
weelen zUn van mU Je hebt er geen recht op!
Je bent een gevaar voor de maatschappU I”
Op een hoogte, waar geen boomen meer
kunnen groeien, In een absoluut kale en
verlaten omgeving, heeft de bedroefde Moe
der Gods Haar boodschap tot de wereld
gericht. „Doet boete, bekeert u!” Twee een
voudige boerenkinderen, analphabeten, die
men toch niet van partlaliteit of vooroor
deel kan betichten, ontvangen Haar bood
schap. Kan het eenvoudiger en tevens ver
hevener?
De Heilige Stoel heeft het belangrijke
der verschijning ingezien en erkend. Op 25
Mei 1852 werd de eerste steen gewijd voor
het gebouw, dat ter plaatse der verschil-
„Ik neem nooit iets weg van menschen, die t
niet missen kunnen.”
.Dat te geen excuus!" donderde Burton, nu ge
heel meegesleept door zün rechtvaardigen toorn.
„Al kan iemand een diamant missen, daarom
wordt dis nog niet het eigendom van den eersten
den besten! Wel?”
„Hm”, zei Williams, min of meer uit het veld
geslagen. ..zoo heb ik t elgenlUk nog nooit be-
keken.”
Burton staarde zUn bezoeker zwUgend aan.
Toen scheen hü plotseling tot een besluit te ko
men.
.Moor eens”, zei hü. ,Jk wil je een kans geven;
maar op één voorwaarde. Ate Je'me je eerewoord
geeft en zweert, dat je in geen drie maanden de
wet zult overtreden, zal ik je laten gaan.”
„In geen drie maanden?"
..Precies."
„Waarom?”
„Omdat ik hoop." zei de heer Burton gewich
tig, „dat Je na verloop van dien tUd de over
tuiging zult hebben gekregen, dat een eerlük
leven de beste politiek is. Want dat te het wer-
kelUk! Neem mijn eigen geval bijvoorbeeld. Ik
ben Jarenlang kantoorbediende geweest. Maar ik
heb hard gewerkt, en vooral ik ben onkreuk
baar eerlijk geweest. En het resultaat was, dat
ik het vertrouwen van mijn meerderen won
Ik klom op. werd dlrecfcur, en elndelUk presi
dent van de maatschappU.”
Williams zei: ,Jk neem uw voorwaarde aan.
U bent een goed mensch. meneer Burton.”
„Onzin!” De heer Burton zette zijn borst uit,
blies zichzelf bijna op van zelfvoldoening-
ben blU. dat je zoo verstandig bent. Wel te rus
ten, jongmensch 1 beste!"
HU liet zUn discipel uit door de voordeur, ging
terug, sloot de brandkast weer en lachte bUna
vUt minuten lang OhbedaarlUk; toen ging hU
weer naar bed.
En op straat liep,
te lachen.
„t Is stertT:zei hU tuaechen de aanvallen
door. ,Jk heb nooit gedacht, dat die oude schurk
zoo’n fantasie had! Ik had me haast versproken
toen hU dat verhaaltje van zUn promotie ver
telde."
HU Uep snel naar het hoofdbureau van po
litie en ging daar binnen. De sergeant van dienst
salueerde.
„Goeden avond, sergeant. Inspecteur Higgins
ook gezien?”
,Die zit op u te wachten, meneer."
Inspecteur Johnson, alias Williams, ging de
achterkamer in en wekte zijn collega, die bU de
kachel zat te dutten.
,DÜ heeft t heele boeltje in een brandkast
zei hU-
..Heb Je se gezien?"
.Ja. De heele verzameling.”
„En niets gebeurd?"
Johnson lachte.
„Een massa gebeurd. Burton betrapte me op
heeterdaad. Toen heeft hU een prachtstukje co-
medie voor me opgevoerd. HU kon me natuurlUk
niet laten arresteeren. omdat hü wist, dat ik dan
zeggen zou. wat hü in zijn brandkast had, en
dan was t zóó bewezen dat hU heelde. Dus hü
gaf me een lesje over eerlükhetd. en toen Het hü
me loopen, nadat ik beloofd had. dat ik dne
maanden fatsoenlijk zou blijven".
De twee officieren schaterden het uit. Toen
stond Higgins geeuwend op.
JEnfin,” zei hü. Jk ben blü. dat je terug bent.
Nu kan ik in vrede naar mün mandje. Ik was al
'n beetje ongerust, omdat je zoolang wegbleef
ik kon me niet begrijpen wat er gebeurd was. t
Spijt me. dat je zoo’n afschuwelük werkje hebt
moeten opknappen, jog maar we konden bü
zoo’n gezien burger onmogelUk huiszoeking gaan
doen, ate we niet zeker waren van succes, t Pu
bliek zal toch al genoeg schrikken, dat de brave
meneer Burton een heler te."
hartelijkheid, dan van sUn ontsaglüke ken
nis. ofschoon zün vüanden hem ate een onmo-
gelUk en gevaarlük menseb hadden afgeschil
derd.
Doch de hartelükheld die uitging van zün
persoon ontplooide zich geheel in den kring
van zjjn familie. Hü verlangde te leven te mid
den der zünen en al hun werk en hun leed leef
de hü mede. Voor zün vrouw had hü geen ge
heimen, zü deelde in al zün vreugde en droef
heid. Toen God hem zUn dochtertje ontnam
door den dood, was deze schijnbaar aoo ruwe
en strenge man voor langen tüd ontroostbaar
en deed hü niets anders dan hullen. Zün zorg
ging nu geheel over de zün zoontje, waarvan
hü een man wilde maken zonder zwakheid,
sterk en flink en die hü daartoe opvoedde in
liefde tot God en tot plichtsbetrachting. In 1874
bracht hü zün zoontje Gabriel voor het eerst
naar school bU de Broeders, met deze eenvou
dige aanbeveling: „Hier te mün zoon. HU te
zes jaar en ik verlang van u dat u een goed
Christen van hem maakt. Kennis en deugd
zullen van hem een goed burger maken. Neem
geen consideratie met hem, bid ik u. Als hü
straf verdient, zie in hem dan geen zoon van
den president van de republiek doch een ge
woon leerling.”
WU hebben reeds verhaald hoe hartstochte-
lük hü zün moeder liefhad God liet hem haar
tot den hoogen leeftüd van 94 jaar. Zü stierf
in 1873 op den feestdag van O. L. Vr. van den
Heilige Maagd aan de belde herderskinde
ren was verschenen. Weliswaar behelsde de
boodschap van de Moeder Gods een bedrei
ging zonder weerga, doch de verklaringen
der beide kinderen, die toch zeker nooit
eenige studie van de metaphysica hadden
gemaakt en die men toch kwalijk van een
van te voren overlegd bedrog kon beschul
digen, waren zoo pertinent, dat men ze wel
als waarheid moest aanvaarden.
Melanie had de Heilige Maagd zien wee
nen; beide kinderen verzekerden, dat de
verschijning zich slechts had getoond als
een lichtend beeld en dat ze, dwars door
dit beeld, eenige rotsblokken op den achter
grond hadden kunnen waarnemen. Ook In
de beschrijving van het gewaad dat de
Moeder Gods droeg, weken de beide een-
Berg Carmel.
Toen men hem kwam condoleeren met dit
groote verlies, antwoordde hü ate perfect
christen; „Feliciteer me liever, mün moeder
of ander gevaar om van zün stoutmoedige on
verschrokkenheid overtuigd te zün. Van den
vreesachtlgen knaap die bang was voor onweer
en dood, was niets maar dan ook letterlük niets
overgebleven. Zün lotgevallen hierboven be
schreven, behoeven ten deze opzichte geen
aanvulling. Wel bewust in vrijwel constant
doodsgevaar te verkeeren. was hü gewend de
gevaren en den dood te verachten, bügestaan
door de Goddelijke genade, die eiken dag meer
zün Christenziel binnendrong. Hü vreesde alleen
den dood niet, doch evenals de Heiligen en de
martelaren verlangde hü er na uit liefde tot
God. Hoe dlkwüls. in brieven en gesprekken,
jaselfs in boodschappen aan het Congres, kwa
men die woorden voor: „Welk een geluk en
glorie voor mü Indien ik mün bloed mocht
storten voor Jezus Christus in Zün Kerk."
ZUn grootste hartstocht ging uit naar het
triomfeeren der gerechtigheid. De eerste over
treding hiervan, waarmede hü gedurende zün
levensbaan kennis maakte, was, het onrecht
God en Züne H. Kerk aangedaan door de na
zaten der Fransche revolutie, het overheer-
schend liberalisme, dat in naam der rechten
van den mensch, God en godsdienst uit de
maatschappU had gebannen.
Ate overwinnaar uit den strüd gekomen, trok
hü met vaste hand de lüncn der Christelüke
constitutie die een einde maakte aan de mis
kenning van God in het publieke leven.
Daarna ging zün groote zorg uit naar de
rechten van het volk. Zün eerste werk was, ge
lijk we gezien hebben, de talnjke onbetrouw
bare ambtenaren en militairen, de uitzuigers
en afzetters van het volk wea te tegen en door
heeft büna een eeuw geleefd en zü was een
heilige. Zü la gestorven op het feest van O. L.
Vr. Carmel: Zü te in den Hemel." En aan zün
neef, den Aartsbisschop van Toledo, die hem
had gecondoleerd, schreef hü in zün dankbrief
om. van zün moeder: ,Jk ben zeker dat God
hare christelüke deugden reeds heeft beloond.
Zü had het levendigste geloof dat ik ooit heb
gekend, een geloof in staat om barver» te ver
zetten. Eenvoudig en buitengewoon verlegen
van aanleg verbaasde zü door base heldhaftigen
moed bü groote droefheid of gevaren, steeds
bereid haar plicht te vervullen en God niet te
beleedlgen ook niet in de geringste zaak....”
De appel viel niet ver van den boom. Zijn rui
ge mannelükheid, zün onverschrokkenheid en
afwezigheid van elke vrees dankte hü zün va
der, zün moeder ontstak in zün hart de heilige
vlam der liefde Gods en vreeze des Heeren en
onderrichtte hem in dat sterke geloof, dat de
bron en stuwkracht sou moeten worden van
Zün grootsch en dadenrük leven.
Terwijl over de geheele wereld in die dagen
het liberalisme, de gefatsoeneerde leer der
Fransche revolutie hoogtij vierde en de neam
van God, geijjk nog bede nten dage er wille wn
de zelfbewuste geleerde en ongeloovige offleieele
wereld angstvallig werd vermeden, dorst een
president van een kleine, nauwelüks hakende
republiek in Zuld-Amerika het bestaan, de re-
volutionnalre vlag neer te halen en de krute-
het” teatMClüen den top VBn den maat w
De dorpen, waarin de beide kinderen
Woonden, lagen een kilometer of zes van
elkaar verwijderd.
Des avonds thuis komende, vertelden
wat ze gezien en gehoord hadden,
berichtten tevens dat ze een „geheim”
hadden ontvangen, doch weigerden, dit ge
heim mede te deelen. En merkwaardig ge
noeg voor hun leeftijd, bleven ze halsstar
rig bij deze weigering. Het nieuws ging als
een loopend vuurtje door het land en het
duurde niet lang of men liet de kinderen
geen seconde rust. Op alle mogelljke wijze
trachtte men hun het gehel: i te ontfutse
len! De burgemeester dreigde met stoksla
gen, cachot en veldwachter, doch niets
hielp. Men vergete niet, dat Melanie en
Maximin, na op den avond der verschij
ning afscheid elkaar te hebben geno
men, gedurende eenige maanden niet meer
met elkaar In contact kwamen. Daarvoor
zorgde trouwens de plaatselijke overheid.
eerlüke betrouwbare menschen te vervangen.
Een zucht van verlichting ging door het land.
Eindelijk dan een regeerder die het voor hen
opnam. ZUn rechtvaardigheidsgevoel werd
spreekwoordelük. Zelfs gaf men er de voorkeur
aan hem als arbiter in een twistgeding te be
noemen, dan naar den rechter te gaan. Wat
Barcia Moreno besliste was eerlük en waar en
verdiende onvoorwaardelük geloof. Men bad
een onbeperkt vertrouwen in zün natuurlijken
aanleg voor de rechtvaardigheid, zün scherp,
helder verstand, zün oordeel, verzacht door de
Christelüke voorzichtigheid. HaarbU had hü
nog de büzondere gave de harten der boosdoe
ners te pellen. Met büna intuïtieve scherpzin
nigheid wist hü dé waarheid te achterhalen
vlugger en zekerder dan de beste rechter. Hü
zag door de menschen heen en ontdekte
aanstonds hun zwakste plek.
BU zün tochten door de provincies, op de
wegen, in de herbergen, vond men hem steeds
omringd door de armen, die riepen om recht
en gerechtigheid en niet tot dooveman's ooren
was dit gezegd. Zoover bekend, beging hü nooit
een daad van onrecht tegenover zün naaste,
doch onwillekeurige schaden veroorzaakt tijdens
revoluties en oorlogen kwelden zün fijngevoelig
geweten. Gedurende den oorlog van 1859 braken
zün soldaten een huls af, bü gebrek aan brand
stof. Jaren later herinnerde hü zich dit er.
wilde den eigenaar de schade vergoeden, doch
deze was niet te vinden. Hü verzocht daarop
den Bteschop van het Diocees den eigenaar te
willen opsporen. Indien hem iets verweten kon
worden dan was het zün te groote toegeeflük-
beid tegenover «te samenzweerders, dte zün
Desondanks en indachtig aan de woorden
der Schoone Dame: „Welnu, lieve kinderen,
vertelt geheel mijn volk wat Ik jullie ge
zegd heb”, bleven ze letterlijk bij hun eer
ste bericht en dit veranderde ook niet
toen het later tot een proces kwam.
De pastoor van Corps, Jacques Perrin,
was namelijk terstond overtuigd, dat de
nlng zou worden opgericht. In dit gebouw, 8 M MoTarVg pianovariatles door Mr. cole 830
een vrij eenvoudige kerk, werd op 2 Decem- - - -
ber 1852 de eerste H. MIs gelezep. En bij
decreet van 19 Januari 1879 verleende Zijne
Heiligheid Paus Leo Xin deze kerk het
praedicaat van basiliek. De nieuwe wijding
plaats op 21 Augustus
Gulbert, aartsbisschop
van Parijs, die door den Heiligen Vader
speciaal met deze opdracht was belast.
Dat de verschijning te La Salette zich
steeds heeft mogen verheugen In een zeer
groote belangstelling, wordt het best bewe
zen door de tallooze boeken, brochuren en
krantenartikelen, die over deze gebeurte
nis zijn geschreven. En niet minder door
den stroom van bezoekers uit alle streken
van Europa, die naar het vredig Alpen
dorpje komen om te bidden op de plaats,
waar de Moeder der Zeven Smarten Haar
volk eens tot boete en bekeering aanspoorde.
Slechts enkele jaren geleden kwam naar
de Basiliek van La Salette een gezelschap
van vijftien Scandinavische dominees en
professoren, die de kinderachtigheid van
iet sprookje „Het mirakel van La Salette”
eens duidelijk wilden aantoonen. En ten
einde dit zoo serieus mogelijk te doen, wa
ren ze expres uit het hooge Noorden naar
het dorpje in de Fransche Alpen gekomen
om een onderzoek ter plaatse in te stellen.
De Scandinavische geleerden kregen
waar voor hun geld; het resultaat van hun
onderzoek overtrof hun stoutste verwach
tingen. Want toen ze ongeveer tien dagen
op den top van den Mont des Baisses had
den doorgebracht, daalden ze allen af naar
het dorpje La Salette en lieten zich bij den
dorpspastoor doopen.
Grootsch en machtig Is hier de natuur;
woest en ongenaakbaar de rotsen. De stede
ling, die het voorrecht geniet eenige dagen
In dit oord te mogen doorbrengen, zal alle
comfort moeten ontberen en zich tevreden
stellen met het meest noodzakelijke. Het
HILVERSUM, Z94 M. VARA-aKa 18.M
VPRO, 11.06 en 630 RVU. 6.45—7.00
7307.46 Gymnastiekles 8.00 Gramofoonpla
ten 9 00 Amst. solist.-kwintet onder leiding
van Cohen 10.15 Amsterd. Sol kwintet onder
leiding van Cohen en het „Groot Volkstoo-
neel” 1100 RVU.: Mej. Plebenga: Wiegje
maken 11.30 „Vorsten en volken”, hoorspel
gecomb. met spreekkoor van Maurlts Dekker
12.001.46 VARA-septet onder le ding van Is.
Eyl en gramofoonplaten 2.00 P. J. Kers Jr.,
Onze keuken 2.45 Zang en plano door Hen-
drtka BüdermannPanhuizen en Joh. Jong
330 Zang en piano 330 Voor de kinderen
5.30 VARA-mandollne-ensemble onder leiding
van J. B. Kok en gramofoonplaten
RVU.; Letterkundige causerie door
Gerversman 7 00 Gramofoonplaten
Joodsch uurtje m. m. v. Israel Canter (zang).
Amsterdamse!) Joodsch koor 8.00 Op Goed-
Jacht". hoorspel van Leo van Dük,
tooneel 9 15 VARA-orkest onder
van H. de Grot, met medewerking van J. Jong
(orgel) 10.15 Vervolg concert 1100 Vaz
Dlas 1.15 Vervolg concert 11.45 Gra-
Gramofoonplaten.
HUIZEN, 1875 M. URM. NCRV-ulta 8.00
Schriftlezing 8.15930 Gramofoonplaten
10.00 NCRV-dameskoor 10.30 Ziekendl«nst
11.00 Concert. M. F. Jurjaanz (harmonium)
en mej. G. Koeman (sopraan) 12.152.00
Concert. Helene Drayer (sopraan); Augusta
Reclaire alt); Cath. v d. Stolk (fluit); Louise
Lauenroth (piano en harmonium) 2 50 Chr.
Lectuur 3.00 Kwlntetconcert onder leiding
van P. van den Hurk 5.00 Klnderuurtje
8 00 Voor de landbouwers 7.00 Afgestaan
7.45 Prof. Albert Schweitzer: De Hollarxtache
orgels 8.00 Orgelconcert door prof. Albert
Schweitzer, met medewerking Gem. Koor
..Sursum Corda”, onder leiding van A. van der
Horst 9.45 Toespraak door A. Brom 10.00
Vaz Dlas 10.001130 Gramofoonplaten.
DAVENTRY. 1554 M. 10 35 Morgenwijding
105 Gramofoonplaten 130 Jack Martina
Hotel Orkest 2.46 Voor de scholen 3.50
Het Penketh Tennery Blaas-orkest 6.05 Or
gelconcert Reg New. 535 Klnderuurtje
ongaVallen verzekartT''roor een* ^er^v^gends ultkseringên f3000.- f750.- doodelUken* afloop f2S0.een voet ot een oog f 125.’ fSO.- bién** 'es*1* arm
voudlge kinderen tn geen enkel opzicht van
datgene, wat ze reeds den eersten avond
hadden beweerd. Het merkwaardigst blijft
echter de opmerking betreffende het ver
dorde koren In de streek van Coin. Zoowel
de vader van Maximin als de boer van Coin,
vader Glraud, herinnerden zich uitstekend
deze geschiedenis. Vader Glraud leed In
hooge mate aan asthma en toen hij ver
nam, wat op den top van Les Baisses was
geschied, riep HJJ ongeloovlg:
„Indien het werkelijk de Heilige Maagd is
geweest, dan kan ze mij best van mijn ziek
te genezen!”
De genezing van vader Glraud was even
subiet als miraculeus en werd geconsta
teerd door de meest vooraanstaande me
dici van Grenoble.
Toen men den dag na de verschijning
den top van Les Baisses bezocht, kon men
tot zijn verwondering vaststellen, dat de
half verdroogde bron rijkelijk vloeide. En
sindsdien, d w z. sinds dien gedenkwaardi-
gen 19en September 1846 tot op heden, on
danks de strengste vorst of verzengende
zonnehitte, heeft de bron geen seconde op
gehouden, haar miraculeuzen waterstroom
omhoog te spuiten. (Tegenwoordig in een
meer practlsche waterbuis geleid).
Desondanks meende de overheid verplicht
te zijn, de belde kinderen van bedrog te be
schuldigen. Op last van den procureur des
konings komt de zaak op 22 Mei 1847 voor
de rechtbank te Grenoble. Het is de eerste
keer sinds 19 September 1846, dus sinds 8
maanden, dat de kinderen elkaar weer ont
moeten. Men onderwerpt hen aan verschil
lende kruisverhooren, men confronteert hen
met elkaar, doch ze blijven bü hun eerste
verklaring, zonder zich ’n enkelen keer tegen
te spreken of te vergissen. En de uitspraak
van het proces, dat was uitgelokt door eeni
ge vrijdenkers van Grenoble, luidde, dat de
verklaring der beide herderskinderen in
alle opzichten identiek was met die, welke
zij op den dag der verschijning hadden af
gelegd.
Inmiddels had ook de bisschop van Gre
noble twee commissies benoemd, die de
zaak moesten onderzoeken. De eene com
missie was samengesteld uit leden van het
kathedraal-kapittel, de andere uit profes
soren van het Groot-Seminarlum.
Beide commissies werkten geheel onaf
hankelijk van elkaar en dienden twee rap
porten in betreffende datgene wat de
volksmond reeds noemde: ,X>e miraculeuze
verschijning van Onze Lieve Vrouwe van
Salette”. De rapporten der bisschoppelijke
commissies van onderzoek werden door een
derde commissie bestudeerd en de uit
spraak dezer laatste commissie was zóó
gunstig, dat de bisschop van Grenoble een
besluit diende te nemen.
Reeds op den eersten verjaardag der ver
schijning werd la Salette door 50.000 bede
vaartgangers bezocht. Verschillende bedrei
gingen, door de schreiende Moeder Gods
geult, waren In vervulling gegaan; de
graanoogst was totaal mislukt, de aard
appeloogst eveneens en In den loop der ja
ren 1848—'48 nam
de sterfte onder
de kinderen bene
den zeven jaar in
zoo hevige mate
toe, dat men te
Corps en in de om
liggende dorpen
het ergste begon te
ree zen. Uit alle
hoeken van Euro-
?a waren bede
vaartgangers naar
den heilige berg
gekomen om van
de miraculeuze
bron te drinken.
Tientallen lieden,
die ongeneesiijk
ziek waren, werden
op slag genezen en
deze laatste om
standigheid werd
niet alleen door de
geestelijke overheid
van Grenoble, doch
eveneens door de
meest vooraan
staande medici
vastgesteld.
De bisschop van
Grenoble, Monseig
neur de Bruillard,
verzocht dus zijn
confrater van la
Rochelle, den later
tot kardinaal ver
heven bisschop
Villecourt, de cano
nieke ten werden
naar Rome gezon-
len en door kardi
naal Lambruschini,
prefect der Riten,
goedgekeurd. Zie
hier de uitspraak
van kardinaal
Lambruschini, ge
geven op last van
den_Helligen Stoel:
oordeelen,
,dat de verklarln-
betreffende
verschijning
„der Heilige Maagd
„aan twee herders-
op 19
1846 In
daartoe van een
ielde hü. ..moet leven
om
_Jn dlkwüls zeer groote
ontberingen en zün buitengewone vermoeidheid
vervulde hü scrupuleus Ue geboden der kerk
betreffende vasten en onthouding en wilde hü
van dispensatie niets weten. Met zün stalen
wil was hü geheel meester over zich zelf en
kende hü slechts een vrees: zwak te zün tegen
over zich zelf. Ofschoon hü het werk deed van
meerdere menschen te zamen. zag hü nog kans
zün kennis van de wijsbegeerte, wetenschap en
godsdienst te vermeerderen.
Vrees was iets onbekends voor hem. Men be
hoefde bem meer te zien te midden van een
