I
i
I
I
Het Wonder van Meerssen
RADIO-PROGRAM
HET VISITEKAARTJE
I
Zuiderzee vaarwel!
Gabriel
Garcia Moreno
WOENSDAG 25 MEI
VERHAAL VAN
DEN DAG
Donderdag 26 Mei
Toenemende devotie
I
I
I
Het miraculeuze Bloed
I
Huwelijk in een café
i
Alle a bonne’s
FEUILLETON
t
r
Jongeling redt het
H. Sacrament
Plechtige viering van het
H. Sacramenteoctaaf
Een schoont
legende
De kleuren van den
rouw
Kindermond
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
(Wordt vervolgd).
Duizenden pelgrims
150
AVRO-uitaen-
i
der reinheid.
24.
j
I
Ons landje is ontwoekerd aan
De baren van de zee.
Dat woekeren duurt als nog voort.
Al valt het ook niet mee.
De Zuiderzee kwam aan de beurt,
Ofschoon, het is bekend,
Wy anders dolveel houden van
Het natte element!
Het voor en tegen kennen wij,
Maar thans daarover: zand!
Want van de landkaart gaat zij weg.
Wij houden meer van land!
De afsluitdijk is nu voltooid,
De water-strijd beslecht,
Want tegen de techniek heeft toch
De zee het afgelegdJ
Dus schoone Zuiderzee vaarwel!
U danken w’ allen zeer....
Als laatste daad: je naam geschrapt,
Je heet nu.... IJselmeer!
dansorkest o. 1.
galenzang).
9.00
9.35
l
Als bijdrage voor een krans voor een over
leden onderwijzeres heeft iedere leerling een
stuiver meegebracht.
Toen kleine Martha haar bijdrage aan de
juffrouw gaf, voegde ze erbij: „Moeder zei.
dat ze een kwartje had gegeven, als het voor
U was geweest, juf!"
1
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
PARUS „RADIO-PARIS”. 1725 M. 8.05 en
1230 Gramofoonpl. 8,20 Gramofoonpl.
9.05 Radio-tooneel: „La Dragonne", van Roger
Vercel.-
Alleen een groot geloof «n een levendige
devotie konden de oorzaak, de bron zijn, waar
uit deze wonderbare man de kracht putte om
zijn overtuiging de wereld in te dragen. De
godsvrucht die zijn ziel voedde was geen andere
dan de practljk der christelijke deugden. On
danks de drukke bezigheden wijdde hij eiken
dag 's morgens aan de meditatie van de wet
Gods, van de verschillende uitingen van de
liefde Gods voor den mensch en over zijn laat
ste einde, met het doel de handelingen van ei
ken dag daarna te richten. Het Evangelie te
overwegen had zijne voorliefde. Hü kende het
Uit zijn hoofd. Zijn andere trouwe metgezel was
Thomas k Kempls. Dit kleine boekje dat altijd
nog wordt bewaard en de sporen draagt van
overvloedig gebruik kreeg hü van een zijner
vrienden op den dag der inname van Guayaquil.
24 Sept. 1860.
Door de meditatie had hij een dermate groot
Idee van den Schepper in zich ontwikkeld en
van Zijn eigenschappen, dat hij in oogenblikken
van strijd en moeilijkheden spontaan zijn ge
iteden Congregatie met verzoek om opname.
Deze zeide hem natuurlijk, dat zijn plaats was
in de andere Congregatie, doch Garcia Moreno
wist hem met bovengenoemd argument te be
wegen hem aan te nemen. Bovendien zeide hij:
„Mijn plaats is midden in het volk”. Zoo maakte
hjj alle oefeningen met zün werklieden, die ge
lukkig en trotsch waren hun President onder de
leden te tellen.
Toen hij zich eens te midden van een aantal
ïersche arbeiders bevond, die hij voor den bouw
van een bergbaan uit de Vereenigde Staten had
laten overkomen, vergastte hij hen, nadat hij
hun werk had geïnspecteerd, op een feestmaal
op zijn elgeh kosten. Hjj informeerde naar
hunne religieuze gebruiken en vroeg of zij ook
liederen kenden ter eere der H. Maagd. De Ieren
begonnen direct met veel entrain te zingen.
„Zeg me eens”, vroeg daarna Garcia Moreno,
„houdt men in Ierland veel van de H. Maagd?”
C ja, met heel ons hart, was het antwoord.
„Goed dan, beste jongens”, zeide Garcia More
no, „laten we dan knielen en het Rozenhoedje
bidden, opdat ge moogt volharden om O. L.
Heer te beminnen en te dienen." En met tranen
in de oogen gaven de goede Ieren gevolg aan
zijn verzoek.
In het College van Sint Gabriel wordt nog
altijd een brief van Garcia Moreno bewaard,
waaruit zijn groote godsvrucht tot de H. Maagd
duidelijk spreekt.
De bekende botanist P. Luis Sodlro had een
prachtige blauwe taxonla ontdekt welke nog
niet bekend was in Ecuador. HU wilde dit won-
llefkoosd: „Dios no muere”: „God sterft niet”
uitriep, als wilde hij zeggen, wat geeft allen
tegenspoed en gevaar, aan God is in het eind
toch de overwinning.
Gedurende zijn laatste Presidentschap was hij
gewoon de Geestelijke Oefeningen te houden in
het College der Jezuïeten. Hij sloot zich dan
gedurende eenige dagen op in een kamer als
een religieus om zich dan geheel aan het gebed
en de overweging te kunnen geven. Pater Rec
tor vroeg hij, hem om 4 uur morgens te willen
wekken. Op een ochtend kwam hij echter niet
te voorschijn. De deur openende vond de Rector
hem in diepen slaap gekleed op den steenen
vloer liggen met zijn arm onder zijn hoofd.
Welke voornemens hjj bü zulk een retraite
maakte, vinden wij op de laatste bladzijde van
zijn Thomas a Kempls opgeteekend: „Ochtend
gebed, speciaal bidden om nederigheid. H.
MIs, dagelijksch Rozenhoedje en Thomas k
Kempls en de tegenwoordigheid Gods steeds
voor oogen houden. Altijd het mogelijkq, doen
om aan de tegenwoordigheid Gods te denken
bij het spreken om de tong te bedwingen.
Het hart tot God verheffen om mijne werken
op te dragen alvorens er aan te beginnen.
Elk uur zeggen .Jnfemus domus mea est”, de
hel Is mijn huls en ik ben slechter dan de dui
vels. In twijfel en bekoringen denken zooals
Ik denken zou in het uur van den dood, zeggen
de: Hoe zou fk daarover denken in mijn doods
strijd. Niet in bed bidden, als ik kan op
staan. Actes van nederigheid verrichten als
in het geheim den grond kussen en alle soorten
van vernederingen verlangen. MU verheugen
Hoe zou
dacht ze;
de Potsdamer Platz een geweldig opzien.
De feestelijke maar toch zoo komische op
tocht trok het café binnen. De daar aanwezige
gasten werden nieuwsgierig en onrustig maar
alleen de kapelmeester had onmiddellijk de
situatie begrepen. Hij klopte de juist begon
nen potpourri uit de „Lustige Ehemann" on
middellijk af en liet zijne muzikanten den
Bruismarsch uit de Lohengrin aanheffen.
Het bleek toen, dat het niet een fl’mscéne
was. zooals velen vermoedden, maar een echte
bruiloft. Het jonge paar was Inderdaad zoo-
even getrouwd. Ook de keuze van de zaal, waar
de bruiloft sou gevierd worden, was heel na
tuurlijk te verklaren. De gelukkige jongge
huwden hadden namelijk in dit café elkaar
voor het eerst ontmoet.
ingeprent, dat ze hun levert v
de redding van zoo’n kostbaren
Deze legende is daarom den
wijs van de echtheid van het
KALUNDBORG. 1153 M. 12.20—2 20 Concert
uit Hotel Angleterre. 3.50—5.20 Concert uit
rest. „Wlvek”. 8.2011.50 „Die Fledermaus",
operette In drie actes van Johann Strauss. Di
rigent Joh. HyeKnudsen. 12.0512.50 Dans
muziek o. L v. C. Ldngton.
hé?”
„Voor zaken?” Groot keken haar oogen naar
hem op
„Ja. Ik wou je vragen of je misschien gene
gen zou zijn een levensverzekering bij mij te
sluiten. Je weet, Ik ben sinds kort aan de „Hol-
landia” en nu vond Ik het juist Iets voor jou.
Je begrijpt, we doen een aanval op alle vrien
den en kennissen. Kijk eens,” en hij haalde
een prospectus uit z'n zak, .als je nu. om maar
eens wat te noemen, een verzekering sluit, die
op je vijf en vijftigste Jaar ingaat, dan moet
je..."
Met strakke oogen staarde Phllo op het
prospectus met groote en kleine getallen. God
dank. dat hjj zoo’n tijd doorpraatte. Toen hjj
eindelijk alle voordeelen opgenoemd had, zei ze
heel kalm:
„Ik beloof je Paul, dat ik er over zal denken.
Ik kan niet zoo Ineens beslissen
„Graag." zei hij. opstaande „en schrijf je het
dan eens? Je begrijpt, als Ik eenmaal alle ken
nissen heb afgeloopen, kom ik zoo vaak niet
meer In Nijmegen. Nu. bonjour, blijf maar bo
ven; ik kom er wel uit.”
..Wel neen, ik zal je even uitlaten."
Toen Phllo weer op haar kamer kwam, nam
ze ’t visitekaartje van haar schrijftafel, scheur
de het door en nog eens door en gooide de snip
pers In t vuur.
op dit blad zijn Ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen f bij levenslangegeheeleongeschiktheid tot werkendoor f 7^0 t>U ongeval met f ▼•rllee van een band f 9C bij verUes van oen f CO bijeen breuk van
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelijken afloop s óvl/," een voet of oen oog f duim of wijsvinger We boen at arm
r
BRUSSEL. 508 en 338 M. 508 M.: 12.20 Gra
mofoonpl. 5.20 Concert o. 1. v. Walpot. 6.50
Gramofoonpl. 8.20 Brahmsconcert m. m. v.
mevr. Thelen (zang-, o. 1. v. J. Kumps, o. a3de
Bymphonle en Academische Festouverture
9.35 Operafragmenten. o. a. Faust-wals, Gounod.
10.3011.20 Dansmuziek (gramofoonpl.
338 M.1230 Gramofoonpl. 5.20 Concert o.
I. v. Meulemans. 6 35 Zang door Meisjeskoor.
8.20 Concert o. 1. v. Walpot m. m v N Ver-
brugge (zang) 9.30 Carlllonbespellng. 1030
11.20 Concert o. 1. v. Walpot (vervolg).
ZEESEN. 1635 M. 7.55 Vroolijk sollstenpro-
gramma. 9.30 Actueele causerie. 9.50 Con
cert door het Strijkkwartet uit Zagreb. c.a.
II. 20 Concert door werklooze musici o. L v.
Goldschmidt.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
De bezoekers van een groot Berlünsch
Café aan de Potsdamer Platz beleefden on
langs een amusante verrassing. In den na
middag nadkrde een eigenaardige optocht.
Vooraan liep een jonge man In rok met aan
zijn arm een jonge vrouw in bruidstoilet
Achter het paar schreden ernstig en waardig
een aantal dames en heeren In feestgewaad
Zooals vanzelf spreekt verwekte de stoet op
Een schoone legende herinnert nogmaals aan
een wonder, dat zou hebben plaats gehad en
dat steeds zoo diep in de harten der pelgrims
geworteld bleef.
„De kerk stond in lichte laaie. Het geheele
dorp geraakte in opschudding en leder snelde
naar het dierbaar heiligdom. Eén was aller
verzuchting: Hoe het H. Sacrament te redden?
Daar snelt eert* jeugdig landman van zijn
akker toe, waar hij ploeg en paarden had ach
tergelaten. Hij knielt voor den grijzen priester
neer, vraagt diens zegen, werpt zich te midden
der vlammen;; Allen zijn in gespannen ver
wachting. biddend staan ze te staren naar de
plek, waar de brave jongeling was verdwenen....
Reeds is een kwartier uurs voorbij, aller harten
kloppen van schrik en angstvol ongeduld
HUIZEN, 1875 M. 8.9»—9.18 KRO. 10.00
NCRV. 11.00—2.00 KRO. Hierna NCRV.
8.009.15 en 10.00 Oramofoonplaten. 10.15
Ziekendienst. 10.45 Gramofoonpl. 11.30
Godsd.halfuurtje. 12.15 Orkestconcert.
2.00 Handwerkcursus. 3.003.30 Vrouwen
halfuurtje. 4.00 Ziekenuurtje. 5.00 Cursus
handenarbeid voor de jeugd. 5.45 Concert.
K. Hartvelt (viool), P. Lentz (cello) en G. 8ey-
ler (plano). 6.45 Knipcursus. 7.00 Causerie
door dr. F. J. Krop 7 45 Ned. Chr. Pers
bureau. 8.00 Mondharmonlca-vlrtuoos G. J.
Schrijer. 8.15 NCRV-klelnorkest o. L v. P.
v. d. Hurk, o. a. Liederen van Joh. de Heer
836 Vervolg Mondharmonlca-recital
Dr. G. B. Würth: Het wondere boek.
NCRV-klelnorkest (vervolg)o. a. Menuet. Boc
cherini. 10.45—11.30 Gramofoonpl.; ca. 10.00
Vaz Dlas.
sident geven om zijn ijveren voor de wetenschap.
Te dien einde verzocht hij zijn toestemming
voor het gebruik van zijn naam. Hierop ontving
hij het volgende antwoosd: „Zeeieerv-aarde
Pater. Mijn allerhartelfjksten dank voor uwe
intentie om mijn onbeteekenende naam voor het
nageslacht te bewaren; om verschillende rede
nen geef ik er echter de voorkeur aan, dat u
de door u ontdekte plant den naam geeft van
het zuiverste en schoonste schepsel, die van de
Allerzuiverste Maagd Maria. Ik verzoek der
halve, morgen op het feest van hare Onbevlekte
Ontvangenis, deze betooverende bloem den naam
te geven van „Taxonla Marlae". Zou u me dat
genoegen niet willen doen? Overtuigd van uwe
Instemming zend ik u hierbij de teekenlng terug
om den naam te veranderen. Uw toegenegen
vriend en dienstwillige dienaar, Garcia Moreno.
7 December 1874”.
Gedurende de maand Mei was hij steeds
's middags bü het Lof in de kerk van Maria
Onbevlekt Ontvangen en altijd had hij versche
bloemen bij zich die hjj den koster overhandigde
ter versiering van het Mariabeeld.
Trouw aan de voorschriften der H. Kerk, stel
de hjj zijn vertrouwen in den H. Jozef. Toen
Pius IX in 1870 dezen Heilige tot Patroon en
Beschermer der Kerk aanstelde, stond in het
Decreet de clausule, dat het feest ook verplich
tend-was in die landen, waar het Staatshoofd
dit nuttig achtte. Garcia Moreno stuurde direct
dit verzoek tot den Paus en het feest van den
H. Jozef werd feestdag in Ecuador.
over hen die mijn handelingen en mijn persoon
becrltiseeren. Niet over me zelf praten dan
over mijn gebreken en slechte daden. Op
ziende naar God en de H. Maagd me inbouden
en het tegenovergestelde doen dan waar ik zin
in heb; bij drift, vriendelijk zijn tegenover op
dringerige en lastige menschen. Over mijn
vijanden geen kwaad spreken. Alle ochtenden
opschrijven wat ik te doen heb alvorens mijn
werk te beginnen. Productief en voortdurend
werken en den tijd verdeelen. Scrupuleus de
wetten naleven. Alles uitsluitend. Ad Majo-
rem Del Glorlam. Gewetensonderzoek voor
het eten en slapen gaan. Minstens eens per
week biechten. Ook onschuldige familiari
teiten met voorzichtigheid vermijden. Niet
meer dan een uur per dag voor ontspanning en
niet uit dienst gaan dan om 8 uur 's avonds."
Zü. die hem van nabij hebben medegemaakt
weten, met welk een nauwgezetheid hij deze
voornemens naleefde. Hjj liet geen enkele van
zijn devotle-oefenlngen na.
Bulten, op reis, knielde hij in een of andere
verlaten hut in de bosechen neer en bad met
zijn adjudant het Rozenhoedje. Bij een grooten
tocht in de binnenlanden wist hij het altijd zoo
te arrangeeren, dat hij *s Zondags de H. MIs
kon bjjwonen. Wanneer hij dagen en nachten
te paard zat, wat dikwijls voorkwam, en 's mor
gens doodelijk vermoeid de hoofdstad bereikte,
ging hij eerst de H. Mis bijwonen alvorens naar
huls te gaan. Eiken avond bad hij thuis, om
geven door zijn familie, adjudanten en knechten
en dienstboden het Rozenhoedje voor, gevolgd
door een geestelijke lezing. Het was een merk-
bloesse? Wel nee, juffrouw; hoe kén
dat nou? Hü hangt pas. en dan met dat mie
zerige weer; hjj Is nog klesnat; ’k hoef geen
eens te gaan kjjkfti."
„Ja, Tc was er al bang voor," en toen, achte
loos. met den knop van de keukendeur In de
hand: „Is er vanmiddag een heer geweest om
me te spreken?"
„O, guns, ja, ’k zou t haast vergete. wat Ik
zeggen wou. hij komp terug, vanavond, d'r
scheen haast achter te zltte, want hij keek zoo
sjagrijnlg. toen ik zei, dat uwes niet thuis was
en hij vroeg, of uwes dan Woensdagmiddag ook
les moest geven Welnee, zeg Ik, maar een
mensch mag toch ook wel eens voor z’n plezier
uit. Nou, zegt ie, wil je dan zeggen, dat ik van
avond weerom hoop te komme. Ik zal ’t zegge
zeg ik. dan rekent de juffrouw er misschien op."
Grletje’s woordenvloed deed Phllo dezen keer
niet onaangenaam aan; ze luisterde stil, met
glinsterende oogen.
En stil zat ze 's avonds op hem te wachten.
DAVENTRY. 1554 M. 11.20 Btudlo-orkest O. 1.
v. G. Dames. 1.202.20 Shepherd's Bush Pa-
viljoenorkest o. 1. v. H. Fryer. 3;20 Kerk
dienst. 4.25 BBC-dansorkest o. 1. v. Henry
Hall. 430 Midland Studlo-orkest o. 1. v. Fr.
Cantell. 5.35 Klnderuur. 6.50 Mozart s
Planovarlatles door M. Cole. 8.20 Vanuit de
Royal Albert Hall: Concert door leerlingen van
de Kon. Mil. Muziekschool o. 1. v. Kapt. Adkins,
het Kon. Phllh. Orkest en bet BBC-orkest o. 1.
v. A. Boult, Sir Edward Elgar, Sir Landon Ro
nald. Sir Henry Wood m. m. v. solisten (o. a.
W. Backhaus, piano), o. a. ult „Oberon”.
Weber; liederen van Strauss en Kol Nedri. M
Bruch. 10.50 Kerkdienst. 11.05—12.20 BBC-
Henry Hall (eventuee INagte-
Donderdag Is het weer de eerste dag, dat te
Meerssen het jaarlijksch Octaaf ter eere van
het Allerheiligste Sacrament met den gebrul-
kelijken luister wordt gevierd.
Tien jaren geleden had de schitterende her
denking plaats van het zevende eeuwfeest van
het Wonder van Meerssen. Op den dag der
slot-plechtlgheld droeg Z. H. Exc. Mgr. L.
Schrijnen, blsschop van Roermond, een ponti-
flcaleflcale Hoogmis op. waaronder feestpreek
door den zeereerw. heer W. Kallen, destijds
pastoor -an NTeuwenhagerhelde. thans deken
te Meerssen. Met een plechtig pontificaal Lof
en een „Te Deum" tot dankzegging werd het
Octaaf gesloten.
Sinds eeuwen lang bezoeken jaarlijks duizen
den pelgrims, van heinde en verre, de kerk van
het Heilig Sacrament te Meerssen.
Meerssen’s kerk behoort tot de monumentale
kerken van Nederland en werd, zeer waar
schijnlijk. In 't begin der veertiende eeuw door
Franse he bouwmeesters ontworpen en door
Fransche Benedictijnen gebouwd. De kerk
wacht nog altijd op den prachtigen toren, die
in 1649 door een hevlgen storm Instortte en een
deel der kerk vernielde. In deze kerk, een parel
van Gothlsche schoonheid, wordt sinds eeuwen
lang het H. Sacrament vereerd, en vooral tij
dens de H. Sacramehts-octaaf is de toeloop van
pelgrims groot.
Mgr. dr. Jos. Schrijnen, de bekende hoog-
leeraar, heeft destijds een onderzoek Ingesteld
naar het wonder van Meerssen. welks oorsprong
in Meerssen zelf onbekend was. Het zou in de
dertiende eeuw zijn voorgevallen. Het resultaat
van zjjn geschiedkundige onderzoekingen heeft
dr. Schrijnen in het tijdschrift „Limburg" me
degedeeld. Na een gedocumenteerde verhande
ling over den cultuur-historicus Caesarius van
Helsterbach (1170—1240), diens leven en wer
ken. geeft dr. Schrijnen het aan Caesarius ont
leende stuk aangaande het voorgevallene te
Meerssen.
f 40 verlies van M
~*rs andarsn vinger
HILVERSUM. 296 M. UitaL
ding. 8.00 Gramofoonpl. 10.00 Morgenwij
ding. 10.15 Gramofoonpl. 10.30 Concert.
11.00 Knipcursus klnderkleedlng. 11.30 Ver
volg concert. 12.00 AVRO-kamerorkest en
gramofoonpl. 2.15 Drs.' P. Dykema: De
waarde van het kinderspel. 2.46 Pauze.
3.00 Knipcursus. 3.45 Gramofoonpl. 4.00
Ziekenuur. 5.00 Hollandsch halfuur. 5.30
AVRO-kleinorkest. 6.30 Sportpraatje H. Hol
lander. 7.00 AVRO-klelnorkest. 7.30 Aan
sluiting met den Stadsschouwburg te Amster
dam (uitvoering van de Wagnervereenlglng)
Les oontes d’Hoffmann, opera in 5 bedrijven
van J. Barbier (tekst) en J. Offenbach (mu
ziek). In de pauze: Causerie en Vaz Dlas.
11.0012.00 Gramofoonpl.
h(j haar kamer vinden? Wel mooi,
ze hadden Immers zoon beetje den
zelfden smaak. Hij zou zeker haar piano wil
len probeeren en in d’r boekenkast snuffelen
en onder de vaasjes op den schoorsteenmantel
kijken, naar ’t merk. Ze waren immers zoo
eigen.
LANGENBERG. 473 M. 7.20—7.50 Gramo-
foonplaten. 730830 Concert uit Bad Hom
burg onder leiding van O. Hllger. 113012.20
Orgelconcert door prof. H. Bachem. 1.20
230 Concert o. 1. V. Eysoldt. 4.506.20 Mill-
talsp muziek o. 1. v. Rugland. 8.20 Beet-
hovenconcert, versterkt Weragorkest, koor en
solisten o. L v. Buschkötter. Eerste en negende
Symphonic van Beethoven. 11.15—1230 Con
cert o J. v. Wolf.
ROME. 441 M. 830 Gramofoonpl. 9.05 Sym-
phonieconcert o. 1. v. Rito Selvaggl, m. m. v.
Florl (viool), o a. Tango, Albenlz.
het zevende eeuwfeest, ontleenen’ we nog de
volgende merkwaardige bijzonderheden:
In de eerste negen eeuwen der kerk was de
vereering van het H. Sacrament over ’t alge
meen zeer groot; de veelvuldige H. Communie
was toen ook regel. Van de tiende eeuw af be
gon dit gebruik te verslappen. Een'der midde
len, waarvan de Voorzienigheid zich bediende
om geloof, liefde en vereering tot het hoog
heilig Altaar-Sacrament te behouden, te ver
levendigen, te verhoogen. was de instelling van
een eigen feest In de kerk ter eere van het Al
lerheiligste Sacrament. Zou het roekeloos schij
nen, om aan te nemen, dat de kerk van Meers
sen. als verborgen uitgangspunt met de daar
toen reeds bestaande devotie tot het H. Sacra
ment, wellicht Iets heeft bijgedragen tot de
Instelling van het H. Sacramentsfeest?
Bekend is het toch, dat de H. Juliana den
grooten stoot heeft gegeven om den toenmali-
gen blsschop van Luik. Robertus I (12401246)
te bewegen den Sacramentsdag voor zijn bis
dom vast te stellen (1245), dat Paus Urbanus
IV (12611264), die vroeger aartsdiaken te
Luik was en van daar de bijzondere vereering
tot het H. Sacrament naar Rome meevoerde,
aangespoord door het wonder van Bolsena
(1263) voor de gansche kerk dien Sacraments
dag voorschreef (1264).
Welk verband zou er kunnen bestaan tus-
schen het wonder en de bijzondere godsvrucht
van de H. Juliana?
Deze heilige werd In 1192 geboren te Rétlnne
bU Luik. De Proostdij van Meerssen (waarbij
de kerk) bezat daar ook goederen, behoorende,
aan de palts geschonken 10 Februari 968 door
Gerberga, konlngln-weduwe van Frankrijk, aan
de abdij der Benedictijnen van den H. Reml-
glus te Reims. Wegens die bezittingen stond
Rétlnne In voortdurende verbinding met Meers
sen en zoodoende moet Juliana gehoord hebben
van het groote wonder. Het wonder van Meers
sen kan de H. Juliana bewogen hebben om
hare visioenen kenbaar te maken. In 1208 had
zij haar eerste visioen, die in 1210 door Go<f
zelf verklaard werden. Omstreeks 1230 maakte
ze die pas bekend; ondernam bedevaarten naar
Keulen en Maastricht, en Jaar zij overste was
van een klooster te Cornlllon (Luik), kon ze
zeer zeker In verbinding staan met pauselijke
legaten, wat dan ook vermeld wordt. Zou wel
licht Konraad van Urach ook niet door naar
onderricht zijn?
Het miraculeus H. Bloed, meer bekend onder
den naam van het Allerheiligste Sacrament,
moet verreweg de kostbaarste relikwie geweest
zijn, behoorende tot den schat. In de archieven
van den Dom te Utrecht wordt oa. vermeld,
dat op 23 Oct. 1462 Philips, Hertog van Bour-
gondié, aan de questierders van den Dom ver
lof geeft, rond te gaan met de kassen van O.
L. V. met de 12 Apostelen, H. Sacrament
van Meerssen. St. Cornelius, St. Antonius.
Sinte Martijn, Sinte Ewout. Sinte Hubrecht en
Sinte Juevrjjn in Holland, Zeeland en Fries
land.
Reeds eerder (10 April 1386) gaf blsschop
Florentlus van Wervellnkhoven (137893) den
last aan de onderhoorige geestelijken de ques
tierders van de afgebrande kerk (H. Sacrament
en H. Maagd) te Meerssen welwillend te ont
vangen, opdat zü gaven kunnen inzamelen
voor den herbouw der kerk. In 1472 (21 Febr.)
geeft Lodewijk van Bourbon, blsschop van Luik,
aan vier paters van de proostdij van Meerssen
Arnold Gruter. Pieter Huygens, Jan Arnolds,
zoon van Ghlsbert van Turnhout, verlof om
een collecte te houden In het bisdom Luik voor
den opbouw der kerk. Op 1 Mei 1517 werd de
„Sintauwerenkas" te Meerssen omgedragen
voor den opbouw der kerk (Slntauwerenkas is
H. Sacramentsrellek). 12 April 1518 gelast de
Raad van Holland, den eersten deurwaarder,
overal in Holland, Zeeland en Friesland, waar
zulks gewoonte is. at te kondigen, dat de ques
tierders van den Dom te Utrecht In genoemde
landen vrij moeten toegelaten worden, waar
onder die van „den Heyligen Sacramente van
Merssen”. In 1548 gelast Georgius van Eg-
mondt. blsschop van Utrecht (1535—1559). de
boden van de kerk te Meerssen, die met hunne
relieken in het Sticht zullen komen om aal
moezen in te zamelen ten behoeve van repara
ties aan hun kerk, toe te laten en behulpzaam
te zijn.
Waar het zoo dikwijls vermelde miraculeus
H. Bloed en de andere relieken In de tijden vol
stormen en oorlogen, welke over onze gewesten
heengingen, gebleven z|)n. is onbekend. Werden
ze bij particulieren in bewaring gegeven of
hebben de Benedictijner monniken ze mede naar
Reims genomen?
In ’t midden der 14e eeuw brandde de kerk
af, evenals omstreeks 1465. In 1507 plunderde
Karei van Egmond, Hertog van Gelder. Meers
sen. stak het in brand, na tal van inwoners te
hebben doen vermoorden.
Men begint reeds aan zün komst te twijfelen....
Plots verschünt de Jongeling aan de kerkdeur,
nadert terwijl hjj de kostbare reliek in zijn
handen bedekt door een witten doek
draagt. Hjj overhandigt den schat aan den
priester onder het lulde gejubel van het neer
knielende volkEen engel had den jongeling
tot aan het altaar geleid, terwül de vlammen
zich voor hem scheidden. Aan den voet van het
tabernakel zag hij twee Engelen in menschen-
gedaante, met gevouwen handen in aanbidding
neergeknield. Eén hunner spreidde bovenge-
melden doek over zijn handen, opende eerbiedig
het tabernakel en reikte hem den kostbaren
scha^ over.
Na het volbrengen van dezen duren plicht,
onttrekt de nederige jongeling zich aan de
menigtekeert terug naar zijn akker om
zijn arbeid te hervatten. Maar ziet: een tweede
wonder heeft plaats gehadHÜ bereikt
zijn veldZiet een schoonen jongeling den
ploeg hanteerendeze verdwijnt bü zijn
naderingHet stuk bouwgrond is geheel om
geploegd en verzorgdDe jongeling, een
vurig vereerder van het H. Sacrament, bleef
een toonbeeld van deugd en overleed in een
geur van heiligheid
Tot zoover de legende. Jaar en datum, als
mede de naam van den jongeling zijn onbekend
gebleven. Zeer waarschünlük heeft deze jon
geling de reliek gered Inhoudend het mlracu-
leuse H. Bloed. Een schilderü In de kerk, steil
aen episode van die legende voor.
Zeer merkwaardig Is. dat de legende tot he
den in den volksmond bewaard bleef, terwül
het groote wonder in vergetelheid raakte. In
alia geval had het H. Sacrament (het miracu
leus Bloed) het geloof aan de waarachtige te
genwoordigheid van Jezus Christus in het H.
Sacrament bü de toenmalige bewoners zoo diep
veil hadden voor
■en Schat.
i schitterend be-
_‘t groote wonder,
dat nu een zeven-tal eeuwen geleden plaats
greep.
Dit nieuwe wonder „verdoezelde" als het
ware den oorsprong van het miraculeuze Bloed,
zoodat ten slotte het schitterende wonder lang
zamerhand vereenlgd werd met het nieuwe
wonder: de redding ervan door een eenvoudl-
gen landman. Op deze wüze zou het eenigszins
verklaarbaar wezen, dat het groote wonder, de
vloeiing van Bloed en Water uit het partikel,
vervangen werd door het niet minder groote
wonder van de redding en de oorsprong dus
van de heerlüke Octaaf tot voor korten tijd
onbekend bleef, terwül de redding er van als
heerlük bewüs ongerept in de harten der ge-
loovigen voortleefde.
Het gevolg van zulke treffende gebeurtenis
sen en wonderen was vanzelf de buitengewone
toeneming der devotie jegens dit goddelijk
liefdegehelm. Uit dorpen en steden, van heinde
en verre, waar slechts de wonderbare feiten
waren bekend geworden, kwam men in talrüke
scharen en in processies hulde brengen aan het
H. Sacrament te Meerssen.
waardig en stichtend schouwspel hem Zondags
met zün dienstpersoneel bezig te zien als hü den
Catechismus met hen behandelde en uitleg
gaf van de verschillende vragen.
Bü hooge feestdagen ging hü. omgeven door
zün Ministers, burgerlüke en militaire autori
teiten, in groot tenue ter kerke. Het was stich
tend hem waar te nemen: zün nobele, waardige
houding, zün ingetogenheid, zün godsvruchtige
en constante aandacht.
Nederig en eenvoudig wilde hü van privileges
niets weten. Toen hem een keer voor het ver
dienen van een aflaat gezegd werd, dat hü met
één rondgang volstond inplaats van drie, gezien
zün overdrukke werkzaamheden, riep hü uit:
.De Hemel beware me. ik ben een gewoon
Christen, als leder ander” en met zün vrouw en
zoon ging hü drie keer rond. Een antwoord in
denzeUden geest gat hü aan den Superior der
Franciscanen die. om hem een kwartier loojpen
te besparen, zün biechtvader thuis wilde sturen:
„Mün beste Pater, zei hü. de zondaar moet naar
den rechter gaan en niet omgekeerd". De voor
tirannen onbuigzame harde Garcia Moreno
knielde voor God met de eenvoud van een kind.
Niet minder diep en innig was zün vertrouwen
tot de H. Maagd, wier medaille en scapulier
hü altüd droeg. Om haar meer toe te behooren
trad hü in de Maria-Congregatle te Quito, ge
leid door de Paters Jezuïeten. Deze was In twee
afdeelingen gescheiden. Een voor ontwikkelden
en een voor arbeiders. Daar van de eerste meer
dere politieke tegenstanders lid waren, die hü
niet wilde prikkelen door zün tegenwoordigheid,
wendde hü zich tot den directeur van de Werk- derschoone exemplaar den naam van den Pre-
De abdü van St. Remlgius te Reims bezit te
Meerssen bü Maastricht een groot allodlaal
goed, waarheen steeds vier monniken zün af
gevaardigd om daar de H.H. Diensten te vieren
en de tienden en cünzen der abdü te innen en
te verrekenen. Toen eens. zoo verhaalt men. te
zelfder tüd, dat de twee bovenvermelde mira
kelen (te St. Trulden en te Ham born) gébeur-
den, één dezer monniken de H. Mis wilde gaan
lezen, verzuimde hü water en wün in den kelk
te doen. Toen hü nu gekomen was aan de
kruisteekens vóór 1 Onze Vader, en hü. na den
kelk ontdekt te hebben, daarin geen vloeistof
bemerkte, schrikte hü. en werd bovenmate be
droefd. In zün vertwüfeling klopte hü onder
tallooze smartvolle verzuchtingen aan bü Gods
barmhartigheid, en nu weerklonk van boven
een stem: Ew gebed Is verhoord.
Hierdoor gerustgesteld voleindigde hü het
overige op de gewone wüze. brak de hostie, liet
een partikel er van In den leegen kelk vallen
en ziet Christus, die de kracht en de wüs-
heid Gods is. die aan het kruis uit Zün dood
Lichaam Uoed en water heeft laten vloeien,
bracht uit Zün Sacramenteel en Onsterfelük
Ifchaam, in strüd met de gewone orde, bloed
en water voort. Evenals het bloed gutst uit
doorgesneden aderen, zoo stroomt voor de
oogen des priesters uit diezelfde partikel op
twee plaatsen ook tweeërlei vloeistof. Immers:
men zag er niet de gedaante van wün, maar
van menschelük bloed. Dat zü derhalve be
angstigd worden en zich schamen, die beweren,
dat dit brood niet veranderd wordt, tenzü ook
de stranssubstantiatle van den wün in den kelk
plaats hebbe.
Toen nu het bloed, rükelük vloeiend uit het
brood, een derde van den kelk gevuld had. bleef
het staan. Innig verblüd op het gezicht van dit
wonder, nuttigde de priester een gedeelte, het
overige toonde hü met het Lichaam na het
einde der H. MIs aan de omstanders.
Daarna besloten deskundigen den kelk met
de vloeistof te verzegelen, wat dan ook is ge
beurd. Toen onlangs Heer Konraad van Urach,
blsschop van Porto en Legaat van den H. Stoel,
door die sé-eken reisde, werd hü door de be
doelde broeders ontboden en dezen berichtten
hem stuk Voor stuk, wat Ik boven verhaald heb.
Hü wenschte hen geluk met een zoo heerlük
mirakel en beval het zegel te verbreken en
voor al degenen, die zouden komen en het
bloed zouden willen zien, dit gedurende acht
dagen tot getuigenis van het Chrlstelük Geloof
tentoonstellen, zooals ook gebeurd Is.
Het was purper rood van kleur e^ was door
den langen duur dikker worden, daar het zich
Immers twee jaren lang in den kelk had be
vonden. Nu Is het echter weer verzegeld. De
godsvruchtige geloovigen mogen hieruit leeren.
hoeveel genade en glorie zü bü God verdienen,
die godsvrucht toonen voor het H. Sacrament,
hetzü In de H. Mis, hetzü in de H. Communie.
Deze wonderbare gebeurtenis kan dus wel
als de oorsprong der bijzondere godsvrucht en
zeker van het zoo plechtig vieren van het H.
Sacraments-Octaaf te Meerssen beschouwd
worden.
Aan het eenlg officieel gedenkboek In 1922
verschenen, bü gelegenheid van de viering van
In Italië rouwden de vrouwen eenige eeuwen
geleden met witte kleuren en de mannen met
bruine. In China Is de witte kleur nog heden
de kleur van den rouw. In Syrië en Armenië
rouwen de menschen In het blauw, In Egypte
in het geel en In Ethiopië In het grüs.
Ieder dezer kleuren had oorspronkelük haar
eigenaardige beteekenis.
Wat is het zinnebeeld der reinheid, het
hemelsblauw wüst op de plaats, waarheen de
ziel na den dood opstügt; de gele kleur wüst
den dood aan als het einde van iedere aard-
sche verwachting en toont den mensch als
een verdord blad, hetwelk in den herfst af
valt; de grijze kleur herinnert aan de aarde als
onze gemeenschappelüke moeder en de zwarte
kleur, die thans over geheel Europa als teeken
van den rouw is aangenomen, wüst op den
eeuwigen nacht.
In Frankrük was de witte kleur de kleur van
den rouw tot aan Karel VUL
Moe van t boodschappen doen in de drukke,
modderige stad, viel Philo met een behaaglüken
zucht in t lage stoeltje naast de kachel neer
en warmde haar natte voeten. Toen viel haar
blik op *t visitekaartje op tafel.
Met een ruk Vloog ze weer overeind om te
zien of er werkelük op stond, wat ze al op een
afstand meende te lezen. En ja, het stond er:
Mr. P. A. van Bergen, in slerlüke steendruk
letters op 't füne carton.
Haan eerstegewaarwording was een gevoel
van felle spüt, dat ze dien middag uitgegaan
was. maar büna op 't zelfde oogenblik steeg er
een vreugde In haar op, zóó groot, zóó over
weldigend. dat ze er haast van schrok.
Paul hier geweest. Misschien wel heelemaal
ult Rotterdam hier naar Nijmegen gekomen,
alleen om haar op te zoeken!
Zou het dan waar zün. wat ze heel den
herfst al In stilte gehoopt had? Zou ze hem
niet onverschillig zün. zou hü misschien een
heel klein beetje om haar geven, zooals ze om
hém een hééleboel gaf. Sedert ze hem gedu
rende den bruidstijd van Eduard en Mies zoo
vaak ontmoet had?
„Van bruiloft komt bruiloft," hadden de tan
tes al lachend gewaarschuwd, als ze Paul, die
als beste vriend van Eduard overal bü was. zoo
druk In de weer zagen met het blonde bruids
meisje. En X blonde bruidsmeisje tuurde nu
masr aldoor op X kaartje in d'r hand, alsof
daar te lezen stond, waarom Paul haar dezen
middag opgezocht had. Zorgvuldig streek ze het
omgevouwen hoekje glad en borg het kaartje in
haar schrijftafel. Toen ging ze naar de keuken.
„Grietje, zou m’n flanellen blouse al droog
zün?”
„Uwes
Wat hü elgenlük doen kwam? Ze wilde, ze
durfde er zich niet in verdiepen, want als ze
er aan dacht, dat hü misschien kwam om dat
eéne te vragen, dan bruiste er een geluk in haar
op, zóó groot, dat ze er bang van werd.
Er werd gebeld, even later op de deur ge
klopt.
„Phllo,” groette Paul. Ze groette kalm terug,
stak hem haar hand toe.
„Ga zitten/’ noodde ze. en ze spraken over
T natte weer, over de straten, die in Rotterdam
veel natter waren dan hier In Nümegen, over
Eduard en Mies, die op hun huwelüksrels zulk
slech weer gehad hadden en nog hun huls niet
heelemaal In orde.
Paul keek de kamer eens rond.
„Wel aardig hier.” vond hü. en toen met iets
verlegens, dat Phllo niet ontging: „Ben je niet
nieuwsgierig, waarom ik je elgenlük zoo opge
zocht heb?”
„Wel een beetje."
.Ja, zie Je, elgenlük voor zaken. Gewichtig
Zoo kwam Jaap met de honlngpomp bij de koningin aan. „Nou zal
Ik eens een demonstratie geven hoe dat ding werkt.” zei Jaap met
een ernstig gezicht en direct werd de mooiste en grootste bloem
gehaald, die in het kasteel te vinden was. „Nu gaan we aan den
slag,” lachte Jaap en begon heel eigenwijs de slangen aan de bloem
vast te maken.
Jaap de Bie bond de uiteinden van de honlngpomp aan de bloemen
vaat en begon op het handvat te drukken. Oh, wat deed de pomp
gek. Hij werd heel dik en heel groot en de bloemen zetten Ineens
heel erg uit. „Oa weg met dat ^are ding,** riep de kontnvin en
nWeem wilde ze slch verwijderen
