Springprocessie Echternach De Katholieke Kerk in Rusland RADIO-PROGRAM De bewoner van Gabriël Garcia Moreno f40.-ï^ - Mei*regen De natuur is Naar wij weten In haar doen en Laten bij. En zoo staat op Haar agenda Nu de regen Van den Mei! Ieder dacht al: Reeds vergeten.... Want de hitte Kwam zoo ras. Juist alsof het Reeds Augustus En bestendig Zomer was! Maar de buitjes Blijven nimmer Achterwege, Zoo ook nu. En men ziet geen Parasol meer Maar de natte Paraplu! En de goten En de putten Met de kelders Nog er bij Doen ons spreken Van de groeikracht Van den regen In den Mei! den „Goudenmolen” VRIJDAG 27 MEI VERHAAL VAN DEN DAG Zaterdag 28 Mei EEUWENOUD GEBRUIK u«rfcregen gongten Y' Vervolging van priesters Inderdaad Een wonder FEUILLETON (Wordt vervolgen Vereering graf H. Willibrord Reliekschrijn van den H. Willibrord - - Geblinddoekt autorijden AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL 123 TV*' naar zijn geloo- De over 4 te verbinden. Landbouw, industrie en 36 Verschillende aanslagen waren In den loop der Jaren reeds tegen hem gepleegd, maar dank zij de Voorzienigheid Gods werd hU steeds ge spaard. In October 1873 zou h(J reeds zeker ge vallen zUn. ware hij van een voorgenomen reis niet toevallig verplicht te Quito te blijven. De vrijmetselarij was, toen reeds zoo aeker van baar «aak dat zU reeds in het buitenland het tevergeefs! Het hem gedeeltelijk 12.30 orkest. ROME, 441 M. 8.20 „n barblere dl Sivlglla", muziek van Paslei lo. Gramofoonpl. 8.05 lyrische comedle met die aangewezen was den aans Faustino Rayo, geboortig uit en de koude plannen aan het maken om het derde presi dentschap, dat de vervolmaking van den vorigen moest worden, nuttig te besteden. In een Intiem gesprek liet hjj zich a.v. uit over zijn Regee- rlngsideeën: het Europ Rome der het Oosten kwamen naar Jerusalem en zjj zei den: „Waar Is de nieuwgeboren Konlng der Joden? Want wij hebben Zijn ster In het Oosten gezien en zijn gekomen om Hem te aanbidden.” J. DE SWART. ging van de noodige documenten werden de re lieken toen in een houten kist onder het Hoofd altaar van de Parochiekerk geplaatst. De oor spronkelijke wit-marmeren zerk werd in 1832 teruggevonden, zoodat de relieken hierin weder om werden opgeborgen. In 1906 werd de zerk met groote plechtigheid van de parochiekerk overgebracht naar de Basiliek en geplaatst in de wlt-marmeren Sarcophaag op het Priester koor. Verder is in de Basiliek aanwezig het haren boetekleed van den H. Wlllibrordus. In meer dere kerken zoowel In Dultschland als België en Nederland, worden relieken van den H. Wllll- brordus vereerd. De H. Wlllibrorduskerk in Den Haag ontving In 1839 een partikel van den sche del van den H. Wlllibrordus ten geschenke van den toenmallgen Deken van Echternach. VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN RADIOGIDS LANGENBERG, 473 M. 7.25—7.50 Gramo foonpl. 7.508.20 Concert uit Bad Nauheim 1.202.50 Concert uit Mühlacker 2 553 45 Gramofoonpl. 5 206.35 Concert o.l.v. Wolf 8.20 Vrooltfke Avond m.m.v. de kapel Eysoldt 10.45 Concert o.l.v. Wolf 12.20—1.20 Dans muziek (Gramofoonpl). ZEE8EN, 1635 M. 8.20 Operetteconcert uit Weenen oJ.v. J. Holser. Hierna berichten en tot Dansmuziek door Oscar Joost en zijn Ambtenaar (tot de menschen aan t loket)’ Wie heeft het langst gewacht? Oude bruid: Ik, mijnheer! Vlsscher: Agent als Ik vlsch vang In deze vijver Is dat dan een strafbare handeling? Agent: Neen meneer, een wonder. ras» MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) Men wist al spoedig, niet door vage geruch ten, maar door concrete feiten dat de vrijmet selarij binnenkort het bevel der Hoogere Loges zou uitvoeren. In Lima werd de aanslag voorbereid. De zaak werd niet zoo geheim gehouden of zli kwam ter kennis van Garcia Moreno zelf door een diplomatieke mededeellng. Korten ttfd later bemerkte men dat bij den Peruaanschen gezant ’s nachts geheime bijeenkomsten gehouden werden door jonge lieden, alle vijanden van Garda Moreno. Aan het hoofd van deze beweging stond een advocaat Blanco, van goede familie, vroeger een vriend van Garcia Moreno, die door slechte zaken of meer nog door zijn slecht gedrag aan lager wal gekomen was. Van de overige samen- zwaarders zullen wU alleen nog noemen hem, g te volbrengen; fieuw Granada zoon van nederige familie, die gedwongen zijn vaderland te verlaten en naar Ecuador was ge ëmigreerd. Zijn eigenlijke naam, de Rosar. had hij veranderd in Rayo. Het was een van die wonderlijke huichelaars die de kunst verstond heden O. L. Heer in de kerk van het kruis te bidden en morgen iemand koelbloedig te ve’ moorden. Met de herkiezing van Garcia Moreno gaan wij zijn laatste levensperiode tegemoet. In hun razernij dachten de vrijmetselaars „En je hield zoo van whisky.’’ „Over whisky hebben we niet gesproken.’’ HUIZEN, 1875 M. Uital. KRO-Uitaending 8.008.15 Gramofoonpl. 10.00 Trloconcert 11.30 Godsd. Halfuurtje 12.15—1.45 Sextet concert 2.00 Gramofoonpl. 2.30 Kinderuur 4.00 Cursus 4.30 Gramofoonpl. 5 15 Causerie 5.30 Gramofoonpl. 6.00 Lezing 6.20 Gramofoonpl. 7.10 Causerie 7.45 Gramofoonpl. 8.00 Orkest- en sollstenconcert ca. 9.15 Vaz Dias 9.30 Vervolg concert 11.0012.00 Gramofoonpl. bfl verlies van "b l_-j ylngar In de week na Pinksteren vindt jaarlijks te Echternach in het Groothertogdom Luxemburg een merkwaardige processie plaats naar het graf van den H. Wlllibrordus in de Basiliek aldaar, waarbij de deelnemers zich dansend voortbewegen op de maat van de muziek, welke aan den stoet voorafgaat. De H Wlllibrordus, de apostel der Friezen, overleed in November 739; zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in een marmeren zerk in de crypte van de door hem gestichte abdij van Echternach. Reeds spoedig na zijn dood werd het graf van den heilige het middelpunt van vereering en volgens den ge schiedschrijver Abt Thlofried van Echternach werden er in het laatst der 8e eeuw de eerste bedevaarten naar Echternach gehouden. De springprocessie, zooals deze jaarlijks nog wordt gehouden en duizenden deelnemers trekt, blijkt volgens denzelfden schrijver reeds In de 11e eeuw bekend te zijn geweest. Van heinde en ver komen op den dag der springprocessie de pelgrims naar Echternach, om deel te nemen aan deze wel eigenaardige heiligenvereering. Tegen acht uur des morgens verzamelen zich de deelnemers op de Echternachbrug, waar een der begeleidende priesters een korte toespraak houdt; hierna zet de stoet zich in beweging. Steeds springende, drie passen vooruit en twee passen achteruit, begeleid door de steeds terug- keerende melodie der muziek. Eerst tegen twee uur in den middag wordt de basiliek bereikt, waar de processie wordt ontbonden. Omtrent het ontstaan en de reden dezer processie tast men in het duister. Eenlgen meenen den oor sprong te vinden bjj een heerschende veeziekte, waarbij het vee in den stal stond te springen en dood neerviel, terwijl anderën het ontstaan toe schrijven aan het eertijds zoo veelvuldig voor komen van Hen Vitusdans. In den laatsten tijd is men eveiiwel geneigd aan te nemen, dat men hier te doen heeft met den oud-heldenachen driesprong bij uiting van dank of vreugde voor verkregep gunsten bij het Graf van den H. Wlllibrordus. Thans wordt de H. Wlllibrordus te Echternach vereerd tegen den Vitusdans en de vallende ziekten. In de basiliek te Echternach, waar het gebeende van den heilige rust, vindt men in de crypte onder het Maria-altaar een bron, welke door den H. Wlllibrordus is gesla gen. Op 18 October 1031 werd de nieuwe Basiliek, welke in 1016 door brand werd verwoest, door den Aartsbisschop van Trier Ingezegend, bij welke gelegenheid ook de zerk mét relieken van den heilige, welke uit vrees voor de Noormannen was begrrven, wederom te voorschijn werd ge bracht. Bjj het openen der grafzerk vond men daarin het ongeschonden lichaam van den H. Wlllibrordus In het boetekleed, bedekt met een zijden mantel. Bij deze gelegenheid werd een Monnik, die by de plechtigheid aanwezig was, van een ongeneeslijke ziekte genezen. De zerk met het gebeente van den H. Wlllibrordus werd geplaatst onder het Hoofdaltaar der Basiliek. In 1498 werd de zerk wederom geopend. In 1794 werd de begraafplaats van den heilige door de Franschen vernield. Het gebeente, dat door de Basiliek werd verspreid gevonden tusschen hout en glasscherven, werd wederom verzameld door priester Willibrord Meyers en In 1826 aan den Deken te Echternach afgestaan. Onder bijvoe- verple- ging. de weezen huisvesting. De jonge werk- - Heden werden in de ambachtscholen, de Jbidlanen in hunne hutten tot mannen ge vormd om in het onderhoud van een gezin te kunnen voorzien. De gevangenen ondergingen hen verbeterenden Invloed van den godsdienst en den arbeid en de afgedwaalden werden door de Missionarissen tot het geloof bekeerd en teruggebracht. Aa ode groote wegen van Quito naar Guayaquil, naar Mamabé. naar Ehmeraldas en naar Cuenga werkten duizenden arbeiders om de hoogvlakten van den Cordilleras met den wilde KALUNDBORG, 1153 M. 12.20—2.20 Concert uit Rest. „Wlvex” 2.50—3.20 Gramofoonpl. 3.505.50 Omroeporkest oJ.v. Reesen. M.m.v solisten. O», werken van Purcell 10.20 11.05 Concert o.l.v. GrOndahl 11.0612.35 Dansmuziek o.l.v. Julian. DAVENTRY, 1554 M. 10.35 Morgenwijding 12.20 Northern Btudlo-orkest oJ.v. J. Bridge 1.05 Orgelconcert Reg. New. 1.50 Commo dore Grand-orkest oJ.v. J. Muscant 2.50 Welsh Programma voor de jeugd 4.05 Het Sharpe-sextet m.m.v. D. Smith (bariton) 5.05 Orgelconcert Reg. Foort 5.35 Kinderuur 7.50 Rhelnland-llederen door Studenten 8.20 BBC-orkest oJ.v. Pitt. Oa. Hong. rhapsodie In d kit. Liszt 10.10 „General Post", revue van Dunn en Slater 1055 Viola Tree zingt liedjes 11.1512.20 Ambrose en zijn Band. (Evtl. Nachtegalenzang) „Toen ik in 1861 besloot deel te nemen aan de politiek van het land, kwam Ik tot de over tuiging dat de Republiek, om tot voorspoed en geluk te geraken, drie periodes leder van 4 tot 6 Jaar. noodig had nu rechtvaardigheid en zorgzaam bestuur. De eerste periode moest er een zijn van Reactie, de tweede van Organi satie, de derde van Consolidatie. Daarom had mijn eerste periode toen Ik aan de Regeering kwam, zooals het zijn moest, een karakter van Reactie tegen de kwade Invloeden die het va derland verscheurden; en daar dit kwaad zeer diep Ingeworteld zat legde het mij de moeilijke taak op geweld te gebruiken om het uit te rukken. De tweede periode, die binnenkort ein digt is mijn Organisatie Regeerlngsperlode, waar natuurlijk geen geweld van mij gevraagd werd. Als bewijs dlene dat zelfs mjjn tegenstan ders nu erkennen dat ik het land met gema tigd- en bezadigdheid geregeerd heb. Als de goddelijke Voorzienigheid niet anders beslist zal de volgende periode er een zijn van Consoli datie en in deze periode zal het volk, reeds aan orde en vrede gewend, onder een werkelijk va derlijk en rustig bestuur nog meer genieten van zijne vrijheid. Als aldus de toekomst van ons geliefd vaderland verzekerd zal zijn, zal Ik mjj in het privéleven terugtrekken me de voldoe ning het land te hebben gered door het defl- teur Universe!" te koopen en-... dan kwamen tranen van vreugde op zijn gerimpeld gelaat En ziehier opeens die verschrikkelijke tijding, dat de geallieerden tot vlak bij Parijs waren doorgedrongen Hoe was dat mogeljjk? Het scheen hem toe. dat hjj slechts op de toekomst mocht vertrouwen. Ginds zag hij den vijand, de stellingen veroverend. Kreten, commando’s, geknetter 'en gebulder meer en meer naderend. Lieve Hemel, zou de vijand overwinnen? De molenaar van den gouden molen begreep wel, dat het nu geen tijd was om zich met dergelijke vragen bezig te houden. Een wóórd, slechts een enkel woord ontvlood aan zijne lip pen: ,JDat zal nooit gebeuren!” En meteen vloog hij naar de kast, trok zijn oude grenadlersjas aan, nam zijn verroest geweer onder den arm, en begaf zich naar de eerste de beste compag nie, welke hij ontmoette. De vijand rukte steeds voorwaarts. Twintig duizend man tegen twaalf honderd Franschen. die Montmartre moesten verdedigen! Den ge- heelen dag duurde het gevecht voort met af wisselend geluk van zijn compagnie. Nu eens vooruit, dan weer achteruit, totdat, bij het val len van den avond zjj gedwongen waren terug Een merkwaardig en hoogst gevaarlijk expe riment werd uitgevoerd In Warschau. Een wekere dr. Landsner bood aan, geblinddoekt een auto te besturen. HU stond In Warschau bekend als helderziende en telepaath. In de auto namen twee doktoren en twee Journalisten plaats. Dr. Landsner gaf zUn metgezelle eenlge postzegels, een prop watten, de twee helften van een door midden gesneden gummibal en drie zakdoeken. Eerst werden zUn oogen met postzegels dichtge plakt; toen werden op de oogen de helften van den ba’, die met watten opgevuld waren, gelegd en met drie zakdoeken vastgebonden. De zak doeken werden zóó om zijn hoofd gebonden, dat hjj ze niet alleen kon losmaken. Voordat hU wegging, verklaarde de helder ziende: Jk neem de verantwoordlng op me, dat ik geen mensch of dier overrUd en geen schade aanzicht." Deze verantwoording gold echter niet voor het geval dat iemand zich expres voor den wagen wierp. Dr. Landsner stuurde den auto met bewon- derenswaardige zekerheid door de stratendrukte en bracht het zonder het kleinste Incident tot een goed einde. BU de aankomst vroeg hij direct de doeken enz. van zün oogen te nemen, omdat die hem ontzettende pUn veroorzaakten. Eén van de doktoren voelde hem den pols en telde 135 slagen per minuut, terwijl 7080 slagen normaal is. Ruim honderd Jaar geleden woonde te Mont martre een molenaar. ZUn molen, de gouden molen geheeten, was gelegen aan den noord kant van de Butte, te midden van die moote tuintjes en UefelUke huisjes, welke plaats thans wordt aangeduld met den naam van Klein- Califomlë. Op zekeren dag bemerkte Frans Raulin aldus was hU geheeten van uit het venster heel in de verte, te midden van de groenende welden, kleine rookwolkjes, die voorafgegaan werden als van gerommel van den donder. Hé, buurman, wat is dat? Maar, vader Raulin, weet ge dat niet, dat is de vUand. i De molenaar haalde de schouders op. De vUand? Welke vUand? De Oostenrijkers, de Russen, de Pruisen, de Engelschen!Heel Europa! Kom loop heen. Het is de zuivere waarheid! x Maar Raulin geloofde het niet. Met een harden slag wierp hU het venster dicht. In 1792 als vrUwilliger dienst nemend in de Fransche gelederen, had Raulin de verschrik kelijke gebeurtenissen meegemaakt van de re volutie in het keizerrijk. HU had den vuurdoop ondergaan te Valmy, Holland en België hel pen veroveren drie jaar geleden gestorven eh heeft mU zUn molen achtergelaten. Hiermee zal ik in mUn onderhoud kunnen worden voorzien. Napoleon had een oogenblik nagedacht en hem, in naam van het keizerrijk, een rente van duizend francs per jaar geschonken. Zoodoende was Raulin op zijn molen terug gekeerd, met het kruis op de borsj. Zorgvul dig had hU zUn grenadlersjas weggeborgen, met kamfer in de zakken om de mot te we ren. In een hoek had hU zUn oud geweer neer gezet enwas molenaar geworden. Zes Jaar maalde hU het graan en het korgi van zUn cliënteele, zes Jaren lang draaidenTde wieken van den gouden molen lustig in hét rond Somwijlen wanneer de overwinningskreten van uit Parijs tot Montmartre doordrongen, zond hU zUn knecht er op uit om de „Monl- bericht van zUn dood verspreidden. Een blad in Bogota (Nieuw Granada) eindigde zUn ar tikel met de woorden: „Nu ze hem niet hebben kunnen overwinnen, hebben ze hem gedood. Geve God dat het heengaan van dezen grooten man niet de ruïne brenge over Ecuador." De ,La Verhad de Lima" berichtte 19 October 1873 uit Guayaquil het volgende: „Een bloedig drama heeft Quito, de hoofd stad van Ecuador in opschudding gebracht: De President is bezweken aan de talrijke wonden hem door zUn adjudant en een talrijke den Jezuïeten vijandige menigte toegebracht. 23 Jezuïeten zijn met den President omgekomen.” Andere bladen wenschten zich geluk dat hun doodsvijand bezweken was en betreurden alleen dat hjj door moordenaarshanden en niet op het schavot den dood had gevonden. Garda More no die déze bladen ook las ,wist dus wel welk lot hem te wachten stond. Tijdens de verkiezingsdrukte namen de ge ruchten van een nabjjzijnden aanslag zoo toe. dat verschillende personen zich geroepen voel den hem persoonlijk te waarschuwen en hem te verzoeken meer veiligheidsmaatregelen te nemen. Hl) dankte hun voor hunne zorgen, doah antwoordde gewoonlijk dat hij zich in Gods hand voelde. Een ander zeide hij: „Ik zou al eenlge malen gek kunnen zijn als ik toegaf aan al dat soort berichten, die l.k zoo dikwijls ontvang.” HU vertrouwde op de' God delijke Voorzienigheid en werkte verder, zon der zich te bekommeren over den storm die zoo woedend boven zijn hoofd opstak. Nauwelijks herkozen, was hjj weer nieuwe Oceaan te verbinden. Landbouw, industrie en handel bloeiden en verrukten het land, dat vele emigranten tot zich trok. Overal heeerschte recht en gerechtigheid, orde en rust. De Republiek onderhield de beste betrekkingen met de andere landen, die vol bewondering den snellen opbloei van Ecuador gadesloegen, dat een schitterende toekomst tegemoet ging. In Augustus 1875 eindigde het mandaat van den man aan wien de Republiek alles te danken had en met angst en vrees zag de bevolking den dag tegemoet waarop wellicht een ander den Presldentleelen zetel zou innemen en de oude ellende opnieuw over Ecuador zou komen. De revolutionairen, liberalen en radicalen had den al hun hoop op de verkiezingen gesteld om Garcia Moreno van zijn zetel te stooten Wel begrUpende, dat de overgroote meerderheid van het volk Garcia Moreno op handen droeg, stelden zjj tegenover hem geen partijganger van Urvina, gelijk zU gaarne gewild hadden, doch een katholiek liberaal Antonio Borrero. Een felle campagne werd tegen Garcia Moreno begonnen van leugen en laster. HU wierp zich op als dlclator en wilde zich nu voor zijn leven als zoodanig opdringen, enz. enz. Het resultaat der verkiezing in Mei liet echter aan duidelUkheld niets to wenschen over. Met overgroote meerderheid werd hU herkozen- tot spUt en woede sUner felle tegenstanders. nltlef op den weg van vooruitgang en groet te hebben geplaatst.” Maar, de Heer wiens raadsbesluiten ondoor grondelijk zijn had anders beslist. onder Pichegru en Jourdain. tfekk,eJ? °P de stellingen van Batignollea en onder Napoleon had hu de gevechten mee- gemaakt van Lody en Arcole. HU was getuige geweest van den strUd bij de pyramiden en teruggekomen in Frankrijk, was hU een van de vier grenadiers, die met hem de zaal der VUf- honderd binnendrongen. Als soldaat van de garde had hij geweend bij de kroning van zUn keizer. HU had over wonnen bU Jena. In den rang Begin 1875 was de groote welvaart van Ecuador duidelijk voor ieder zichtbaar. In de kleinste dorpen waren scholen opgericht, in de steden colleges en gestichten van weldadigheid. Quite beroemde zich op haar Untverslteit met vier faculteiten, de Polytechnische school, het Conservatorium der Schoone Kunsten nieuwe beroemde Sterrewacht. Het egoïsme had plaats gemaakt voor de liefde: de armen en zieken ontvingen hulp en van sergeant was hU te Friedland gewond, het kruis der dapperen op de borst. Napoleon had hem zelf gedecoreerd met de woorden: „Raulin, mijn jongen. Je hebt hard gewerkt. Je zult me een genoegen doen, je uit dit bewogen leven terug te trekken. Ik zal je in een Invalidenhuis la ten plaatsen.” Sire, had de gewónde geantwoord, ik dank Clichy. Hier was men veilig, drie honderd man waren gesneuveld, drie honderd hadden den dood gevonden op het slagveld. Ook Frans Raulin werd vermist. Was hU ge sneuveld? Niemand kon hier op antwoorden. Toen de oude molenaar merkte, dat het bUna gedaan was met Montmartre, raapte hU ÜUngs de wapenen van de dooden bUeen en droeg ze naar den molen, stelde ze daarin op, vernielde met enkele slagen de trap, die toegang verleen de tot de eerste verdieping, en wachtte de komst van den vUand af. Het was het achtste legercorps der Russen, dat het eerst Montmartre binnentrok. Het stond onder bevel van generaal Gorkoff, die order ga! zich te verzekeren van de huizen en hun bewo ners. Maar bU den ouden molen aangekomen, ge beurde er Iets, wat zU totaal niet verwacht had den. Kalm draalden de wieken, geen enkele menschelUke stem werd gehoord. Zachtjes heel zachtjes kladderde de wind tegen het zeildoek gespannen over de dwarshouten der vleugelen. Dof kreunden de raderen daarbinnen, knerpte het in den koepel daarboven, toen.... opeens., heel onverwachtsgeweerschoten uit de mo len knalden en kleine, verraderlUke rookwolk jes opstegen. Op het eerste moment geloofde men, dat *n troep wanhopigen den molen bezet hield, en Gorkoff zond een fficler m hen te sotnmeeren zich over te geven. Deze kwam niet meer te rug. Toen werd het kanon geladen, afgevuurd, een gekraak volgde, maar het vuren hield niet op Nog een schot en nog een, toen werd het stil, akelig stil, daarbinnen; de dood was er binnen gegaan, om den vermetele weg te rukken uit het aardsche leven. En toen de Russen waren binnengedrongen vonden zU het doorzeefde lUk van Frans Rau lin, den ouden molenaar. gen: Mgr. Boleslav Sloskan, in Mei 1926 door Mgr. dUerbigny tUdens diens reis door Rusland tot blsschop gewUd, gevangen genomen in Augustus 1927, na de vreeselUkste mishande lingen gedeporteerd naar de strafkolonie van het Solovetsky-monastyr. Aan zUn zuster schreef hU op een vodje papier, dat hU in dat oord van verschrikking in 2 weken innerlUk rUper ge worden was, dan in de 10 jaren van zUn pries terschap. HU bleef de hoop bewaren, na het einde van zjjn straf (10 jaar) vigen te kunnen terugkeeren. GoddelUk optimismedoch gehoor en het gezicht werden ontnomen. ZUn hjden is verschrikkelUk geweest. Volgens de laatste berichten is hU waarschUnlUk reeds gestorven. De omstandigheden werden niet bekend. Men vermUdt het over het algemeen de priesters direct te dooden; gedurende maanden en jaren laat men hen dlkwUls lUden in een pUn en een HchamelUke onmacht erger dan de dood. Men wil geen martelaren, doch slechts afval ligen. En wU kunnen niet streng oordeelen over hen, die na een volharding van 10 of meer Jaren, UchamelUk uitgeput, hun moreel evenwicht ver loren en In de zwakheid van hun menschelUk hart de Kerk verlieten. WU kunnen slechts bid den, dat God zich In ZUn rUke barmhartigheid ontferme over al die moegestreden priesters in Sovjet-Rusland. In 1930 berichtte de Bovjetpers, dat een ka tholiek priester zich openlUk In de kerk tot vUand van den godsdienst had verklaard. ZUn wU echter voorzichtig in ons oordeel. De onge lukkige stierf den volgenden dag In een aanval van krankzinnigheid, veroorzaakt door de U- chamelUke en geestelUke kwellingen, die hU de laatste maanden had moeten doorstaan, en waarschUnlUk reeds begonnen, toen hü op het oogenblik van de Zondagsmis zUn godslasterin gen verkondigde. Maar al waren misschien enkelen zwak, velen stierven als martelaren. De geschiedenis herhaalt zich; en onder ge lijke omstandigheden blUft ook Gods genade dezelfde wonderen werken in de zielen van ZUn uitverkorenen. Zooals nu in Rusland de som bere echo weerklinkt van het oude Romeinsche decreet: „Het is niet geoorloofd Christen te zUn,” zoo ook is het antwoord der Russische Christenheld, wat het antwoord was der eerste Christenen In Rome: de belijdenis van het hei lig geloof In bloed en hjden. Zooals steeds het bloed der martelaren het zaad was voor nieuwe Christenen, zoo ook hopen wU met vast vertrouwen, dat Christus’ rUk en Christus ééne Kerk, die HU geheel aan Petrus' hoede toevertrouwde, glorievol zal herrüzen uit het graf, dat nu in Rusland voor haar gegra ven wordt. Rusland heeft dan ten opzichte van de wereld nog een grootache taak te vervullen. Zooals het is voorgegaan in lUden, zoo zal het ook voorgaan in dë overwinning. Christus Immers overwint altUd. Staten, re voluties, koninkrUken, republieken gaan voorbU; maar in de wisseling der eeuwen blUft Christus staan, onwankelbaar, tot aan ZUn oordeel over levenden en dooden. Waar men Hem kruisigde, daar verrUst HU; waar men Hem doodde, daar verlost HU- Het kan dan zUn, dat in de tUden, die komen, in het Oosten weer de ster verschUnt, die de leidt naar het „Huis”, .Kind" en Maria, ZUn BRUSSEL, 588 en 338 M. 508 M. 12.20 Gra mofoonpl. 5.20 Concert oJ.v. André 6.20 en 650 Gramofoonpl. 8.20 Concert o.l.v. André. Oa. Choplnata. Doucet en ,Jeux d’enfanta", Bizet 9.35 Declamatie 9.50 Vervolg concert 10.3011.20 Dansmuziek 338 M. 12.20 Max Alexys’ orkest 5.20 Oude Muziek oJ.v. L. Devocht 6.50 Gramofoonpl. 8.20 „Plnkstemacht”, opera van O. Roels (Koor, orkest en solisten oJ.v. Meulemans). Na afloop Gramofoonpl. niet meer aan verderen strUd, doch laadden hunne revolvers en slepen hunne dolken, om hem te vermoorden. NauwelUks was zUn verkiezing bekend of de vrUmetselarU sprak het doodvonnis over hem uit en dezen keer nam men dusdanige maatregelen, dat de aan slag moest slagen. Immers volgens getuigenis, welke de moordenaars later aflegden, zouden zU zelf vermoord worden. Indien de toeleg mislukte. De bladen der vrUmetselarU van Amerika niet alleen, doch zelfs van Europa vereenigden zich om een vloedgolf van laster en verdachtmaking over hem uit te storten. Het monster moest verdwUnen. Alleen de ge dachte aan hem bracht hen tot razemU- Een Staatshoofd die in de XlXe eeuw, hun eeuw, den Standaard der Revolutie dorst neerhalen en dien van Christus planten tegen alles in; die de hem toevertrouwde Staat daarna tot hoogen bloei bracht! Weg met hem! Het was te veel! Een ware zondvloed van vlugschriften, die allen zonder ophouden tot moord ophitsten, dwar relde over Ecuador. Een secretaris van den Chlleensche legatie te Lima in Peru schreef een afschuwelUk pamflet, waarvan elke alinea eindigde met een: dood aan Garcia Moreno! De betrekkelUk weinige katholieke priesters, die nog in Rusland verblUven, zUn voor het grootste gedeelte beroofd van hun vrUheld. ZU werden verbannen naar afgelegen streken, ver oordeeld tot dwangarbeid en tot gevangenis straf. ZU die nog vrU zUn. worden in hun priester- Ujken arbeid gehinderd door de tyrannieke wet ten tegen de zoogenaamde „contra revolutlon- nalren”. Want de menschen in de ChrlstelUke waarheden te onderlichten en door de sacramen ten bU te staan in den strUd voor hun geloof is een actieve aanval op de goddeloosheid; en, zoo schreef de Bezboznik (N. 46, 10 Nov. 1929) „een actieve aanval op de goddeloosheid, het Mar xisme en materialisme, dat beteekent een strUd tegen de bolsjewieken en de sovjet-autorltei- ten”. De menschen te bewaren voor Christus en ZUn RUk is contra-revolutie; en contra-re- volutle wordt streng gestraft. Zoo zUn er reeds velen van de onzen gevallen in Rusland en hebben met hun bloed en lUden getuigenis afgelegd voor het geloof. De getuige nis van hen, die zUn voorgegaan, wordt voortge zet en volgehouden door de helden, die om Christus’ wil koude, honger en dorst ondergaan, door hen. die dagelUks worden opgejaagd naar zwaren dwangarbeid in een moordend klimaat, zonder voldoende voedsel, zonder genoegzame lichaamsverzorging, totdat zU niet verder kun nen en neervallen, om te sterven, verlaten door allen, alléén, zonder sacramenten. De voorbeelden zUn talloos; slechts enkele noemen wU op: Domlnicus Iwanow, 46 jaar, vroeger priester van de Sinte Catharinaparochie in Pe tersburg, verbannen naar Solovky, veroordeeld tot dwangarbeid, gestorven in het Us, Decem ber 1928; Kanunnik Ant Wassilewsky, 60 jaar, reeds langen tüd ziek, na een langdurig licha- melUk en geestehjk Ujden verbannen naar het Zuiden van den Kaukasus, waar hU stierf in algeheele verlatenheid, October 1929; Joseph Bielogowy, 46 jaar, vroeger pro fessor in de Theologie in Petersburg, over wien de Ordo van het bisdom Mobilev, gepubliceerd in Warschau, achrUft: „ad trahendam fidem a Bolchevlkls coactus, cum obedlre noluisset, ab eis occisus, coronam martyrii anno 1928 adep- tus est”: d.w.z.: „De bolsjewieken wilden hem dwingen van het geloof af te vallen, doch daar hU niet gehoorzamen wilde, werd hU in het Jaar 1928 door hen gedood, getooid met de kroon van het martelaarschap." Er zUn er te veel, om opgenoemd te worden. Behalve de velen, wier getuigenis voor Christus bekend werd, zUn er nog meer anderen, wier lUden door ons hier op aarde nooit gekend zal worden. Slechts willen wU er nog aan toe voe- PARIJ8 „RADIO-PARIS”, 1725 M. 8.05 en 1250 Gramofoonpl. 9.05 „Beaumarchais”, - - operette met muziek van G. Rossini. maar excuseer me majesteit, mUn vader is waanwUze menschen waar zU vinden het moeder. Dan is misschien ook de tUd daar, dat Azië, dat tot nu toe nog bUna geheel blind bleef voor het licht der waarheid, zUn schreden eln- delUk zal richten naar het Westen, niet naar van de machine, maar naar het Misen: zooals eertUds de WUzen uit HILVERSUM, 296 M. VARA-Uitaending, 10.00 vim. VPRO. 6.45—7.00 en 7.30—7.45 Gymna stiekles 8.00 Gramofoonpl. 9.00 Schram- melkwlntet oJ.v. W. Drukker en Gramofoonpl. 10.15 Schrammelkwlntet o.l.v. Drukker 12.00 1.45 VARA-septet o.l.v. Is. Eyl en Gramo foonpl. 2.15 Cello-duetten door Fr. Belinfanve en A. Verschuyl en Gramofoonpl. 3.00 Orgel spel door Joh. Jong 3.15 Amsterd Klein- kunst-Eensemble o.l.v. Is. Romeyn 3.55 M. Sluyser: Joden in nood 4.15 Vervolg Kleln- kunstensemble 4.30 Vervolg orgelspel 4.45 Bportpraatje 5 00 Gramofoonpl. 5.45 S.D.A.P.-kwartiertJe door J. Oudegeest 6.00 Gronlngsch uurtje 7.00 Gramofoonpl. 7.15 Bestuursnleuws door A. de Vries 7.30 Bonte Avond. VARA-orkest oJ.v. H. de Groot 11.00 Vaz Dias 11 3012.00 Gramofoonpl. f A svArtta op dR blad aun tapwoige da vereekeringsvoorwaarden tegen levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f Jl. Mj een ongeval met f t>U verllee van een hand f 1 OC by verlies van sen f Cfl bfj een breuk van ZlCsCT UUUnnc *’<mgvvauon vozaskard voor een der volgende ultkeeiingen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen tiJdoodeiyken afloop s GsJU.’’ een voet at een oog AAiv* duim of wijsvinger W» been of arm 140 Als de hommel alles aan tljn burgemeester sou vertellen, sou er zeker opnieuw strijd loebreken. ..Grijp hem vast." beval de koningin en hoe moeilijk dat ook waa. de schildwachten hadden eindelijk de dikke hommel gevangen genomen en met touwen aan een pa*l gebonden. „We zullen je weer vrijlaten als je aan niemand iete vertelt.*’ eel de koningin, die in eigen persoon naar de vastgebonden hommel toeging Maar de hommel schudde met z*n hoofd en eel met een zware bromstem: ..Hou me maar gerust gevangen. Ik zal ook nog wel eens loekomen en dan sullen Jullie er spijt van hebben.” Toen glnfg de koningin heen en Jaap en de anderen bleven achter.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 6