Springprocessie Echternach
De Katholieke Kerk
in Rusland
RADIO-PROGRAM
De bewoner van
Gabriël
Garcia Moreno
f40.-ï^
- Mei*regen
De natuur is
Naar wij weten
In haar doen en
Laten bij.
En zoo staat op
Haar agenda
Nu de regen
Van den Mei!
Ieder dacht al:
Reeds vergeten....
Want de hitte
Kwam zoo ras.
Juist alsof het
Reeds Augustus
En bestendig
Zomer was!
Maar de buitjes
Blijven nimmer
Achterwege,
Zoo ook nu.
En men ziet geen
Parasol meer
Maar de natte
Paraplu!
En de goten
En de putten
Met de kelders
Nog er bij
Doen ons spreken
Van de groeikracht
Van den regen
In den Mei!
den „Goudenmolen”
VRIJDAG 27 MEI
VERHAAL VAN
DEN DAG
Zaterdag 28 Mei
EEUWENOUD
GEBRUIK
u«rfcregen gongten
Y'
Vervolging van priesters
Inderdaad
Een wonder
FEUILLETON
(Wordt vervolgen
Vereering graf
H. Willibrord
Reliekschrijn van den
H. Willibrord
-
-
Geblinddoekt
autorijden
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
123
TV*'
naar zijn geloo-
De
over
4
te verbinden. Landbouw, industrie en
36
Verschillende aanslagen waren In den loop
der Jaren reeds tegen hem gepleegd, maar dank
zij de Voorzienigheid Gods werd hU steeds ge
spaard. In October 1873 zou h(J reeds zeker ge
vallen zUn. ware hij van een voorgenomen reis
niet toevallig verplicht te Quito te blijven. De
vrijmetselarij was, toen reeds zoo aeker van
baar «aak dat zU reeds in het buitenland het
tevergeefs! Het
hem gedeeltelijk
12.30
orkest.
ROME, 441 M. 8.20
„n barblere dl Sivlglla",
muziek van Paslei lo.
Gramofoonpl. 8.05
lyrische comedle met
die aangewezen was den aans
Faustino Rayo, geboortig uit
en de
koude
plannen aan het maken om het derde presi
dentschap, dat de vervolmaking van den vorigen
moest worden, nuttig te besteden. In een Intiem
gesprek liet hjj zich a.v. uit over zijn Regee-
rlngsideeën:
het Europ
Rome der
het Oosten kwamen naar Jerusalem en zjj zei
den: „Waar Is de nieuwgeboren Konlng der
Joden? Want wij hebben Zijn ster In het Oosten
gezien en zijn gekomen om Hem te aanbidden.”
J. DE SWART.
ging van de noodige documenten werden de re
lieken toen in een houten kist onder het Hoofd
altaar van de Parochiekerk geplaatst. De oor
spronkelijke wit-marmeren zerk werd in 1832
teruggevonden, zoodat de relieken hierin weder
om werden opgeborgen. In 1906 werd de zerk
met groote plechtigheid van de parochiekerk
overgebracht naar de Basiliek en geplaatst in
de wlt-marmeren Sarcophaag op het Priester
koor. Verder is in de Basiliek aanwezig het haren
boetekleed van den H. Wlllibrordus. In meer
dere kerken zoowel In Dultschland als België
en Nederland, worden relieken van den H. Wllll-
brordus vereerd. De H. Wlllibrorduskerk in Den
Haag ontving In 1839 een partikel van den sche
del van den H. Wlllibrordus ten geschenke van
den toenmallgen Deken van Echternach.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
LANGENBERG, 473 M. 7.25—7.50 Gramo
foonpl. 7.508.20 Concert uit Bad Nauheim
1.202.50 Concert uit Mühlacker 2 553 45
Gramofoonpl. 5 206.35 Concert o.l.v. Wolf
8.20 Vrooltfke Avond m.m.v. de kapel Eysoldt
10.45 Concert o.l.v. Wolf 12.20—1.20 Dans
muziek (Gramofoonpl).
ZEE8EN, 1635 M. 8.20 Operetteconcert uit
Weenen oJ.v. J. Holser. Hierna berichten en tot
Dansmuziek door Oscar Joost en zijn
Ambtenaar (tot de menschen aan t loket)’
Wie heeft het langst gewacht?
Oude bruid: Ik, mijnheer!
Vlsscher: Agent als Ik vlsch vang In deze
vijver Is dat dan een strafbare handeling?
Agent: Neen meneer, een wonder.
ras»
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Men wist al spoedig, niet door vage geruch
ten, maar door concrete feiten dat de vrijmet
selarij binnenkort het bevel der Hoogere Loges
zou uitvoeren.
In Lima werd de aanslag voorbereid. De zaak
werd niet zoo geheim gehouden of zli kwam
ter kennis van Garcia Moreno zelf door een
diplomatieke mededeellng. Korten ttfd later
bemerkte men dat bij den Peruaanschen gezant
’s nachts geheime bijeenkomsten gehouden
werden door jonge lieden, alle vijanden van
Garda Moreno.
Aan het hoofd van deze beweging stond een
advocaat Blanco, van goede familie, vroeger
een vriend van Garcia Moreno, die door slechte
zaken of meer nog door zijn slecht gedrag aan
lager wal gekomen was. Van de overige samen-
zwaarders zullen wU alleen nog noemen hem,
g te volbrengen;
fieuw Granada
zoon van nederige familie, die gedwongen zijn
vaderland te verlaten en naar Ecuador was ge
ëmigreerd. Zijn eigenlijke naam, de Rosar. had
hij veranderd in Rayo. Het was een van die
wonderlijke huichelaars die de kunst verstond
heden O. L. Heer in de kerk van het kruis te
bidden en morgen iemand koelbloedig te ve’
moorden.
Met de herkiezing van Garcia Moreno gaan
wij zijn laatste levensperiode tegemoet. In hun
razernij dachten de vrijmetselaars
„En je hield zoo van whisky.’’
„Over whisky hebben we niet
gesproken.’’
HUIZEN, 1875 M. Uital. KRO-Uitaending
8.008.15 Gramofoonpl. 10.00 Trloconcert
11.30 Godsd. Halfuurtje 12.15—1.45 Sextet
concert 2.00 Gramofoonpl. 2.30 Kinderuur
4.00 Cursus 4.30 Gramofoonpl. 5 15
Causerie 5.30 Gramofoonpl. 6.00 Lezing
6.20 Gramofoonpl. 7.10 Causerie 7.45
Gramofoonpl. 8.00 Orkest- en sollstenconcert
ca. 9.15 Vaz Dias 9.30 Vervolg concert
11.0012.00 Gramofoonpl.
bfl verlies van "b
l_-j ylngar
In de week na Pinksteren vindt jaarlijks te
Echternach in het Groothertogdom Luxemburg
een merkwaardige processie plaats naar het
graf van den H. Wlllibrordus in de Basiliek
aldaar, waarbij de deelnemers zich dansend
voortbewegen op de maat van de muziek, welke
aan den stoet voorafgaat. De H Wlllibrordus, de
apostel der Friezen, overleed in November 739;
zijn stoffelijk overschot werd bijgezet in een
marmeren zerk in de crypte van de door hem
gestichte abdij van Echternach. Reeds spoedig
na zijn dood werd het graf van den heilige het
middelpunt van vereering en volgens den ge
schiedschrijver Abt Thlofried van Echternach
werden er in het laatst der 8e eeuw de eerste
bedevaarten naar Echternach gehouden.
De springprocessie, zooals deze jaarlijks nog
wordt gehouden en duizenden deelnemers trekt,
blijkt volgens denzelfden schrijver reeds In de
11e eeuw bekend te zijn geweest. Van heinde
en ver komen op den dag der springprocessie
de pelgrims naar Echternach, om deel te nemen
aan deze wel eigenaardige heiligenvereering.
Tegen acht uur des morgens verzamelen zich
de deelnemers op de Echternachbrug, waar een
der begeleidende priesters een korte toespraak
houdt; hierna zet de stoet zich in beweging.
Steeds springende, drie passen vooruit en twee
passen achteruit, begeleid door de steeds terug-
keerende melodie der muziek. Eerst tegen twee
uur in den middag wordt de basiliek bereikt,
waar de processie wordt ontbonden. Omtrent
het ontstaan en de reden dezer processie tast
men in het duister. Eenlgen meenen den oor
sprong te vinden bjj een heerschende veeziekte,
waarbij het vee in den stal stond te springen en
dood neerviel, terwijl anderën het ontstaan toe
schrijven aan het eertijds zoo veelvuldig voor
komen van Hen Vitusdans. In den laatsten tijd
is men eveiiwel geneigd aan te nemen, dat men
hier te doen heeft met den oud-heldenachen
driesprong bij uiting van dank of vreugde voor
verkregep gunsten bij het Graf van den H.
Wlllibrordus. Thans wordt de H. Wlllibrordus
te Echternach vereerd tegen den Vitusdans en
de vallende ziekten. In de basiliek te Echternach,
waar het gebeende van den heilige rust, vindt
men in de crypte onder het Maria-altaar een
bron, welke door den H. Wlllibrordus is gesla
gen. Op 18 October 1031 werd de nieuwe Basiliek,
welke in 1016 door brand werd verwoest, door
den Aartsbisschop van Trier Ingezegend, bij
welke gelegenheid ook de zerk mét relieken van
den heilige, welke uit vrees voor de Noormannen
was begrrven, wederom te voorschijn werd ge
bracht. Bjj het openen der grafzerk vond men
daarin het ongeschonden lichaam van den H.
Wlllibrordus In het boetekleed, bedekt met een
zijden mantel. Bij deze gelegenheid werd een
Monnik, die by de plechtigheid aanwezig was,
van een ongeneeslijke ziekte genezen. De zerk
met het gebeente van den H. Wlllibrordus werd
geplaatst onder het Hoofdaltaar der Basiliek. In
1498 werd de zerk wederom geopend. In 1794
werd de begraafplaats van den heilige door de
Franschen vernield. Het gebeente, dat door de
Basiliek werd verspreid gevonden tusschen hout
en glasscherven, werd wederom verzameld door
priester Willibrord Meyers en In 1826 aan den
Deken te Echternach afgestaan. Onder bijvoe-
verple-
ging. de weezen huisvesting. De jonge werk-
- Heden werden in de ambachtscholen, de
Jbidlanen in hunne hutten tot mannen ge
vormd om in het onderhoud van een gezin te
kunnen voorzien. De gevangenen ondergingen
hen verbeterenden Invloed van den godsdienst
en den arbeid en de afgedwaalden werden door
de Missionarissen tot het geloof bekeerd en
teruggebracht. Aa ode groote wegen van Quito
naar Guayaquil, naar Mamabé. naar Ehmeraldas
en naar Cuenga werkten duizenden arbeiders
om de hoogvlakten van den Cordilleras met den wilde
KALUNDBORG, 1153 M. 12.20—2.20 Concert
uit Rest. „Wlvex” 2.50—3.20 Gramofoonpl.
3.505.50 Omroeporkest oJ.v. Reesen. M.m.v
solisten. O», werken van Purcell 10.20
11.05 Concert o.l.v. GrOndahl 11.0612.35
Dansmuziek o.l.v. Julian.
DAVENTRY, 1554 M. 10.35 Morgenwijding
12.20 Northern Btudlo-orkest oJ.v. J. Bridge
1.05 Orgelconcert Reg. New. 1.50 Commo
dore Grand-orkest oJ.v. J. Muscant 2.50
Welsh Programma voor de jeugd 4.05 Het
Sharpe-sextet m.m.v. D. Smith (bariton)
5.05 Orgelconcert Reg. Foort 5.35 Kinderuur
7.50 Rhelnland-llederen door Studenten 8.20
BBC-orkest oJ.v. Pitt. Oa. Hong. rhapsodie
In d kit. Liszt 10.10 „General Post", revue
van Dunn en Slater 1055 Viola Tree zingt
liedjes 11.1512.20 Ambrose en zijn Band.
(Evtl. Nachtegalenzang)
„Toen ik in 1861 besloot deel te nemen aan
de politiek van het land, kwam Ik tot de over
tuiging dat de Republiek, om tot voorspoed
en geluk te geraken, drie periodes leder van 4
tot 6 Jaar. noodig had nu rechtvaardigheid en
zorgzaam bestuur. De eerste periode moest er
een zijn van Reactie, de tweede van Organi
satie, de derde van Consolidatie. Daarom had
mijn eerste periode toen Ik aan de Regeering
kwam, zooals het zijn moest, een karakter van
Reactie tegen de kwade Invloeden die het va
derland verscheurden; en daar dit kwaad zeer
diep Ingeworteld zat legde het mij de moeilijke
taak op geweld te gebruiken om het uit te
rukken. De tweede periode, die binnenkort ein
digt is mijn Organisatie Regeerlngsperlode,
waar natuurlijk geen geweld van mij gevraagd
werd. Als bewijs dlene dat zelfs mjjn tegenstan
ders nu erkennen dat ik het land met gema
tigd- en bezadigdheid geregeerd heb. Als de
goddelijke Voorzienigheid niet anders beslist
zal de volgende periode er een zijn van Consoli
datie en in deze periode zal het volk, reeds aan
orde en vrede gewend, onder een werkelijk va
derlijk en rustig bestuur nog meer genieten van
zijne vrijheid. Als aldus de toekomst van ons
geliefd vaderland verzekerd zal zijn, zal Ik mjj
in het privéleven terugtrekken me de voldoe
ning het land te hebben gered door het defl-
teur Universe!" te koopen en-... dan kwamen
tranen van vreugde op zijn gerimpeld gelaat
En ziehier opeens die verschrikkelijke tijding,
dat de geallieerden tot vlak bij Parijs waren
doorgedrongen
Hoe was dat mogeljjk?
Het scheen hem toe. dat hjj slechts op
de toekomst mocht vertrouwen. Ginds zag hij
den vijand, de stellingen veroverend. Kreten,
commando’s, geknetter 'en gebulder meer en
meer naderend. Lieve Hemel, zou de vijand
overwinnen?
De molenaar van den gouden molen begreep
wel, dat het nu geen tijd was om zich met
dergelijke vragen bezig te houden. Een wóórd,
slechts een enkel woord ontvlood aan zijne lip
pen: ,JDat zal nooit gebeuren!” En meteen vloog
hij naar de kast, trok zijn oude grenadlersjas
aan, nam zijn verroest geweer onder den arm,
en begaf zich naar de eerste de beste compag
nie, welke hij ontmoette.
De vijand rukte steeds voorwaarts. Twintig
duizend man tegen twaalf honderd Franschen.
die Montmartre moesten verdedigen! Den ge-
heelen dag duurde het gevecht voort met af
wisselend geluk van zijn compagnie. Nu eens
vooruit, dan weer achteruit, totdat, bij het val
len van den avond zjj gedwongen waren terug
Een merkwaardig en hoogst gevaarlijk expe
riment werd uitgevoerd In Warschau. Een
wekere dr. Landsner bood aan, geblinddoekt een
auto te besturen. HU stond In Warschau bekend
als helderziende en telepaath. In de auto namen
twee doktoren en twee Journalisten plaats. Dr.
Landsner gaf zUn metgezelle eenlge postzegels,
een prop watten, de twee helften van een door
midden gesneden gummibal en drie zakdoeken.
Eerst werden zUn oogen met postzegels dichtge
plakt; toen werden op de oogen de helften van
den ba’, die met watten opgevuld waren, gelegd
en met drie zakdoeken vastgebonden. De zak
doeken werden zóó om zijn hoofd gebonden, dat
hjj ze niet alleen kon losmaken.
Voordat hU wegging, verklaarde de helder
ziende: Jk neem de verantwoordlng op me, dat
ik geen mensch of dier overrUd en geen schade
aanzicht." Deze verantwoording gold echter
niet voor het geval dat iemand zich expres voor
den wagen wierp.
Dr. Landsner stuurde den auto met bewon-
derenswaardige zekerheid door de stratendrukte
en bracht het zonder het kleinste Incident tot
een goed einde. BU de aankomst vroeg hij
direct de doeken enz. van zün oogen te nemen,
omdat die hem ontzettende pUn veroorzaakten.
Eén van de doktoren voelde hem den pols en
telde 135 slagen per minuut, terwijl 7080
slagen normaal is.
Ruim honderd Jaar geleden woonde te Mont
martre een molenaar. ZUn molen, de gouden
molen geheeten, was gelegen aan den noord
kant van de Butte, te midden van die moote
tuintjes en UefelUke huisjes, welke plaats thans
wordt aangeduld met den naam van Klein-
Califomlë.
Op zekeren dag bemerkte Frans Raulin
aldus was hU geheeten van uit het venster
heel in de verte, te midden van de groenende
welden, kleine rookwolkjes, die voorafgegaan
werden als van gerommel van den donder.
Hé, buurman, wat is dat?
Maar, vader Raulin, weet ge dat niet,
dat is de vUand. i
De molenaar haalde de schouders op.
De vUand? Welke vUand?
De Oostenrijkers, de Russen, de Pruisen,
de Engelschen!Heel Europa!
Kom loop heen.
Het is de zuivere waarheid! x
Maar Raulin geloofde het niet. Met een
harden slag wierp hU het venster dicht.
In 1792 als vrUwilliger dienst nemend in de
Fransche gelederen, had Raulin de verschrik
kelijke gebeurtenissen meegemaakt van de re
volutie in het keizerrijk. HU had den vuurdoop
ondergaan te Valmy, Holland en België hel
pen veroveren
drie jaar geleden gestorven eh heeft mU zUn
molen achtergelaten. Hiermee zal ik in mUn
onderhoud kunnen worden voorzien.
Napoleon had een oogenblik nagedacht en
hem, in naam van het keizerrijk, een rente
van duizend francs per jaar geschonken.
Zoodoende was Raulin op zijn molen terug
gekeerd, met het kruis op de borsj. Zorgvul
dig had hU zUn grenadlersjas weggeborgen,
met kamfer in de zakken om de mot te we
ren. In een hoek had hU zUn oud geweer neer
gezet enwas molenaar geworden. Zes Jaar
maalde hU het graan en het korgi van zUn
cliënteele, zes Jaren lang draaidenTde wieken
van den gouden molen lustig in hét rond
Somwijlen wanneer de overwinningskreten
van uit Parijs tot Montmartre doordrongen,
zond hU zUn knecht er op uit om de „Monl-
bericht van zUn dood verspreidden. Een blad
in Bogota (Nieuw Granada) eindigde zUn ar
tikel met de woorden: „Nu ze hem niet hebben
kunnen overwinnen, hebben ze hem gedood.
Geve God dat het heengaan van dezen grooten
man niet de ruïne brenge over Ecuador." De ,La
Verhad de Lima" berichtte 19 October 1873 uit
Guayaquil het volgende:
„Een bloedig drama heeft Quito, de hoofd
stad van Ecuador in opschudding gebracht: De
President is bezweken aan de talrijke wonden
hem door zUn adjudant en een talrijke den
Jezuïeten vijandige menigte toegebracht. 23
Jezuïeten zijn met den President omgekomen.”
Andere bladen wenschten zich geluk dat hun
doodsvijand bezweken was en betreurden alleen
dat hjj door moordenaarshanden en niet op het
schavot den dood had gevonden. Garda More
no die déze bladen ook las ,wist dus wel welk
lot hem te wachten stond.
Tijdens de verkiezingsdrukte namen de ge
ruchten van een nabjjzijnden aanslag zoo toe.
dat verschillende personen zich geroepen voel
den hem persoonlijk te waarschuwen en hem
te verzoeken meer veiligheidsmaatregelen te
nemen. Hl) dankte hun voor hunne zorgen,
doah antwoordde gewoonlijk dat hij zich in
Gods hand voelde. Een ander zeide hij: „Ik
zou al eenlge malen gek kunnen zijn als ik
toegaf aan al dat soort berichten, die l.k zoo
dikwijls ontvang.” HU vertrouwde op de' God
delijke Voorzienigheid en werkte verder, zon
der zich te bekommeren over den storm die zoo
woedend boven zijn hoofd opstak.
Nauwelijks herkozen, was hjj weer nieuwe
Oceaan te verbinden. Landbouw, industrie en
handel bloeiden en verrukten het land, dat vele
emigranten tot zich trok. Overal heeerschte
recht en gerechtigheid, orde en rust. De
Republiek onderhield de beste betrekkingen met
de andere landen, die vol bewondering den
snellen opbloei van Ecuador gadesloegen, dat
een schitterende toekomst tegemoet ging.
In Augustus 1875 eindigde het mandaat van
den man aan wien de Republiek alles te danken
had en met angst en vrees zag de bevolking
den dag tegemoet waarop wellicht een ander
den Presldentleelen zetel zou innemen en de
oude ellende opnieuw over Ecuador zou komen.
De revolutionairen, liberalen en radicalen had
den al hun hoop op de verkiezingen gesteld om
Garcia Moreno van zijn zetel te stooten
Wel begrUpende, dat de overgroote meerderheid
van het volk Garcia Moreno op handen droeg,
stelden zjj tegenover hem geen partijganger van
Urvina, gelijk zU gaarne gewild hadden, doch
een katholiek liberaal Antonio Borrero.
Een felle campagne werd tegen Garcia
Moreno begonnen van leugen en laster. HU
wierp zich op als dlclator en wilde zich nu voor
zijn leven als zoodanig opdringen, enz. enz.
Het resultaat der verkiezing in Mei liet echter
aan duidelUkheld niets to wenschen over. Met
overgroote meerderheid werd hU herkozen- tot
spUt en woede sUner felle tegenstanders.
nltlef op den weg van vooruitgang en groet te
hebben geplaatst.”
Maar, de Heer wiens raadsbesluiten ondoor
grondelijk zijn had anders beslist.
onder Pichegru en Jourdain. tfekk,eJ? °P de stellingen van Batignollea en
onder Napoleon had hu de gevechten mee-
gemaakt van Lody en Arcole. HU was getuige
geweest van den strUd bij de pyramiden en
teruggekomen in Frankrijk, was hU een van de
vier grenadiers, die met hem de zaal der VUf-
honderd binnendrongen.
Als soldaat van de garde had hij geweend
bij de kroning van zUn keizer. HU had over
wonnen bU Jena. In den rang
Begin 1875 was de groote welvaart van
Ecuador duidelijk voor ieder zichtbaar. In de
kleinste dorpen waren scholen opgericht, in de
steden colleges en gestichten van weldadigheid.
Quite beroemde zich op haar Untverslteit met
vier faculteiten, de Polytechnische school, het
Conservatorium der Schoone Kunsten
nieuwe beroemde Sterrewacht. Het
egoïsme had plaats gemaakt voor de liefde:
de armen en zieken ontvingen hulp en
van sergeant
was hU te Friedland gewond, het kruis der
dapperen op de borst. Napoleon had hem zelf
gedecoreerd met de woorden: „Raulin, mijn
jongen. Je hebt hard gewerkt. Je zult me een
genoegen doen, je uit dit bewogen leven terug
te trekken. Ik zal je in een Invalidenhuis la
ten plaatsen.”
Sire, had de gewónde geantwoord, ik dank
Clichy. Hier was men veilig, drie honderd man
waren gesneuveld, drie honderd hadden den
dood gevonden op het slagveld.
Ook Frans Raulin werd vermist. Was hU ge
sneuveld? Niemand kon hier op antwoorden.
Toen de oude molenaar merkte, dat het bUna
gedaan was met Montmartre, raapte hU ÜUngs
de wapenen van de dooden bUeen en droeg ze
naar den molen, stelde ze daarin op, vernielde
met enkele slagen de trap, die toegang verleen
de tot de eerste verdieping, en wachtte de
komst van den vUand af.
Het was het achtste legercorps der Russen,
dat het eerst Montmartre binnentrok. Het stond
onder bevel van generaal Gorkoff, die order ga!
zich te verzekeren van de huizen en hun bewo
ners.
Maar bU den ouden molen aangekomen, ge
beurde er Iets, wat zU totaal niet verwacht had
den. Kalm draalden de wieken, geen enkele
menschelUke stem werd gehoord. Zachtjes heel
zachtjes kladderde de wind tegen het zeildoek
gespannen over de dwarshouten der vleugelen.
Dof kreunden de raderen daarbinnen, knerpte
het in den koepel daarboven, toen.... opeens.,
heel onverwachtsgeweerschoten uit de mo
len knalden en kleine, verraderlUke rookwolk
jes opstegen.
Op het eerste moment geloofde men, dat *n
troep wanhopigen den molen bezet hield, en
Gorkoff zond een fficler m hen te sotnmeeren
zich over te geven. Deze kwam niet meer te
rug.
Toen werd het kanon geladen, afgevuurd, een
gekraak volgde, maar het vuren hield niet op
Nog een schot en nog een, toen werd het stil,
akelig stil, daarbinnen; de dood was er binnen
gegaan, om den vermetele weg te rukken uit het
aardsche leven.
En toen de Russen waren binnengedrongen
vonden zU het doorzeefde lUk van Frans Rau
lin, den ouden molenaar.
gen: Mgr. Boleslav Sloskan, in Mei 1926
door Mgr. dUerbigny tUdens diens reis door
Rusland tot blsschop gewUd, gevangen genomen
in Augustus 1927, na de vreeselUkste mishande
lingen gedeporteerd naar de strafkolonie van
het Solovetsky-monastyr. Aan zUn zuster schreef
hU op een vodje papier, dat hU in dat oord van
verschrikking in 2 weken innerlUk rUper ge
worden was, dan in de 10 jaren van zUn pries
terschap. HU bleef de hoop bewaren, na het
einde van zjjn straf (10 jaar)
vigen te kunnen terugkeeren.
GoddelUk optimismedoch
gehoor en het gezicht werden
ontnomen. ZUn hjden is verschrikkelUk geweest.
Volgens de laatste berichten is hU waarschUnlUk
reeds gestorven. De omstandigheden werden
niet bekend.
Men vermUdt het over het algemeen de
priesters direct te dooden; gedurende maanden
en jaren laat men hen dlkwUls lUden in een
pUn en een HchamelUke onmacht erger dan de
dood.
Men wil geen martelaren, doch slechts afval
ligen. En wU kunnen niet streng oordeelen over
hen, die na een volharding van 10 of meer Jaren,
UchamelUk uitgeput, hun moreel evenwicht ver
loren en In de zwakheid van hun menschelUk
hart de Kerk verlieten. WU kunnen slechts bid
den, dat God zich In ZUn rUke barmhartigheid
ontferme over al die moegestreden priesters in
Sovjet-Rusland.
In 1930 berichtte de Bovjetpers, dat een ka
tholiek priester zich openlUk In de kerk tot
vUand van den godsdienst had verklaard. ZUn
wU echter voorzichtig in ons oordeel. De onge
lukkige stierf den volgenden dag In een aanval
van krankzinnigheid, veroorzaakt door de U-
chamelUke en geestelUke kwellingen, die hU de
laatste maanden had moeten doorstaan, en
waarschUnlUk reeds begonnen, toen hü op het
oogenblik van de Zondagsmis zUn godslasterin
gen verkondigde.
Maar al waren misschien enkelen zwak, velen
stierven als martelaren.
De geschiedenis herhaalt zich; en onder ge
lijke omstandigheden blUft ook Gods genade
dezelfde wonderen werken in de zielen van ZUn
uitverkorenen. Zooals nu in Rusland de som
bere echo weerklinkt van het oude Romeinsche
decreet: „Het is niet geoorloofd Christen te
zUn,” zoo ook is het antwoord der Russische
Christenheld, wat het antwoord was der eerste
Christenen In Rome: de belijdenis van het hei
lig geloof In bloed en hjden.
Zooals steeds het bloed der martelaren het
zaad was voor nieuwe Christenen, zoo ook hopen
wU met vast vertrouwen, dat Christus’ rUk en
Christus ééne Kerk, die HU geheel aan Petrus'
hoede toevertrouwde, glorievol zal herrüzen uit
het graf, dat nu in Rusland voor haar gegra
ven wordt. Rusland heeft dan ten opzichte van
de wereld nog een grootache taak te vervullen.
Zooals het is voorgegaan in lUden, zoo zal het
ook voorgaan in dë overwinning.
Christus Immers overwint altUd. Staten, re
voluties, koninkrUken, republieken gaan voorbU;
maar in de wisseling der eeuwen blUft Christus
staan, onwankelbaar, tot aan ZUn oordeel over
levenden en dooden. Waar men Hem kruisigde,
daar verrUst HU; waar men Hem doodde,
daar verlost HU-
Het kan dan zUn, dat in de tUden, die komen,
in het Oosten weer de ster verschUnt, die de
leidt naar het „Huis”,
.Kind" en Maria, ZUn
BRUSSEL, 588 en 338 M. 508 M. 12.20 Gra
mofoonpl. 5.20 Concert oJ.v. André 6.20
en 650 Gramofoonpl. 8.20 Concert o.l.v.
André. Oa. Choplnata. Doucet en ,Jeux
d’enfanta", Bizet 9.35 Declamatie 9.50
Vervolg concert 10.3011.20 Dansmuziek
338 M. 12.20 Max Alexys’ orkest 5.20 Oude
Muziek oJ.v. L. Devocht 6.50 Gramofoonpl.
8.20 „Plnkstemacht”, opera van O. Roels
(Koor, orkest en solisten oJ.v. Meulemans). Na
afloop Gramofoonpl.
niet meer aan verderen strUd, doch laadden
hunne revolvers en slepen hunne dolken, om
hem te vermoorden. NauwelUks was zUn
verkiezing bekend of de vrUmetselarU sprak
het doodvonnis over hem uit en dezen keer
nam men dusdanige maatregelen, dat de aan
slag moest slagen. Immers volgens getuigenis,
welke de moordenaars later aflegden, zouden
zU zelf vermoord worden. Indien de toeleg
mislukte. De bladen der vrUmetselarU van
Amerika niet alleen, doch zelfs van Europa
vereenigden zich om een vloedgolf van laster
en verdachtmaking over hem uit te storten.
Het monster moest verdwUnen. Alleen de ge
dachte aan hem bracht hen tot razemU- Een
Staatshoofd die in de XlXe eeuw, hun eeuw,
den Standaard der Revolutie dorst neerhalen en
dien van Christus planten tegen alles in; die de
hem toevertrouwde Staat daarna tot hoogen
bloei bracht! Weg met hem! Het was te veel!
Een ware zondvloed van vlugschriften, die allen
zonder ophouden tot moord ophitsten, dwar
relde over Ecuador. Een secretaris van den
Chlleensche legatie te Lima in Peru schreef
een afschuwelUk pamflet, waarvan elke alinea
eindigde met een: dood aan Garcia Moreno!
De betrekkelUk weinige katholieke priesters,
die nog in Rusland verblUven, zUn voor het
grootste gedeelte beroofd van hun vrUheld. ZU
werden verbannen naar afgelegen streken, ver
oordeeld tot dwangarbeid en tot gevangenis
straf.
ZU die nog vrU zUn. worden in hun priester-
Ujken arbeid gehinderd door de tyrannieke wet
ten tegen de zoogenaamde „contra revolutlon-
nalren”. Want de menschen in de ChrlstelUke
waarheden te onderlichten en door de sacramen
ten bU te staan in den strUd voor hun geloof is
een actieve aanval op de goddeloosheid; en, zoo
schreef de Bezboznik (N. 46, 10 Nov. 1929) „een
actieve aanval op de goddeloosheid, het Mar
xisme en materialisme, dat beteekent een strUd
tegen de bolsjewieken en de sovjet-autorltei-
ten”. De menschen te bewaren voor Christus
en ZUn RUk is contra-revolutie; en contra-re-
volutle wordt streng gestraft.
Zoo zUn er reeds velen van de onzen gevallen
in Rusland en hebben met hun bloed en lUden
getuigenis afgelegd voor het geloof. De getuige
nis van hen, die zUn voorgegaan, wordt voortge
zet en volgehouden door de helden, die om
Christus’ wil koude, honger en dorst ondergaan,
door hen. die dagelUks worden opgejaagd naar
zwaren dwangarbeid in een moordend klimaat,
zonder voldoende voedsel, zonder genoegzame
lichaamsverzorging, totdat zU niet verder kun
nen en neervallen, om te sterven, verlaten door
allen, alléén, zonder sacramenten.
De voorbeelden zUn talloos; slechts enkele
noemen wU op:
Domlnicus Iwanow, 46 jaar, vroeger
priester van de Sinte Catharinaparochie in Pe
tersburg, verbannen naar Solovky, veroordeeld
tot dwangarbeid, gestorven in het Us, Decem
ber 1928;
Kanunnik Ant Wassilewsky, 60 jaar,
reeds langen tüd ziek, na een langdurig licha-
melUk en geestehjk Ujden verbannen naar het
Zuiden van den Kaukasus, waar hU stierf in
algeheele verlatenheid, October 1929;
Joseph Bielogowy, 46 jaar, vroeger pro
fessor in de Theologie in Petersburg, over wien
de Ordo van het bisdom Mobilev, gepubliceerd
in Warschau, achrUft: „ad trahendam fidem a
Bolchevlkls coactus, cum obedlre noluisset, ab
eis occisus, coronam martyrii anno 1928 adep-
tus est”: d.w.z.: „De bolsjewieken wilden hem
dwingen van het geloof af te vallen, doch daar
hU niet gehoorzamen wilde, werd hU in het
Jaar 1928 door hen gedood, getooid met de
kroon van het martelaarschap."
Er zUn er te veel, om opgenoemd te worden.
Behalve de velen, wier getuigenis voor Christus
bekend werd, zUn er nog meer anderen, wier
lUden door ons hier op aarde nooit gekend zal
worden. Slechts willen wU er nog aan toe voe-
PARIJ8 „RADIO-PARIS”, 1725 M. 8.05
en 1250 Gramofoonpl. 9.05 „Beaumarchais”, - -
operette met muziek van G. Rossini. maar excuseer me majesteit, mUn vader is
waanwUze menschen
waar zU vinden het
moeder.
Dan is misschien ook de tUd daar, dat Azië,
dat tot nu toe nog bUna geheel blind bleef
voor het licht der waarheid, zUn schreden eln-
delUk zal richten naar het Westen, niet naar
van de machine, maar naar het
Misen: zooals eertUds de WUzen uit
HILVERSUM, 296 M. VARA-Uitaending, 10.00
vim. VPRO. 6.45—7.00 en 7.30—7.45 Gymna
stiekles 8.00 Gramofoonpl. 9.00 Schram-
melkwlntet oJ.v. W. Drukker en Gramofoonpl.
10.15 Schrammelkwlntet o.l.v. Drukker 12.00
1.45 VARA-septet o.l.v. Is. Eyl en Gramo
foonpl. 2.15 Cello-duetten door Fr. Belinfanve
en A. Verschuyl en Gramofoonpl. 3.00 Orgel
spel door Joh. Jong 3.15 Amsterd Klein-
kunst-Eensemble o.l.v. Is. Romeyn 3.55 M.
Sluyser: Joden in nood 4.15 Vervolg Kleln-
kunstensemble 4.30 Vervolg orgelspel 4.45
Bportpraatje 5 00 Gramofoonpl. 5.45
S.D.A.P.-kwartiertJe door J. Oudegeest 6.00
Gronlngsch uurtje 7.00 Gramofoonpl.
7.15 Bestuursnleuws door A. de Vries 7.30
Bonte Avond. VARA-orkest oJ.v. H. de Groot
11.00 Vaz Dias 11 3012.00 Gramofoonpl.
f
A svArtta op dR blad aun tapwoige da vereekeringsvoorwaarden tegen levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f Jl. Mj een ongeval met f t>U verllee van een hand f 1 OC by verlies van sen f Cfl bfj een breuk van
ZlCsCT UUUnnc *’<mgvvauon vozaskard voor een der volgende ultkeeiingen verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen tiJdoodeiyken afloop s GsJU.’’ een voet at een oog AAiv* duim of wijsvinger W» been of arm
140
Als de hommel alles aan tljn burgemeester sou vertellen, sou er
zeker opnieuw strijd loebreken. ..Grijp hem vast." beval de koningin
en hoe moeilijk dat ook waa. de schildwachten hadden eindelijk de
dikke hommel gevangen genomen en met touwen aan een pa*l
gebonden.
„We zullen je weer vrijlaten als je aan niemand iete vertelt.*’ eel
de koningin, die in eigen persoon naar de vastgebonden hommel
toeging Maar de hommel schudde met z*n hoofd en eel met een
zware bromstem: ..Hou me maar gerust gevangen. Ik zal ook nog
wel eens loekomen en dan sullen Jullie er spijt van hebben.” Toen
glnfg de koningin heen en Jaap en de anderen bleven achter.