EEN MUZIKALE SPHINX
de
De Zeppelin
RADIO-PROGRAM
Het
Rozen*Kasteel
Alle abonné’s
maaKte
S3TS X ’S&’UÏS 5
Hoe David Pott promotie*
MAANDAG 13 JUNI
DAG
IGOR STRAWINSKI
Je kunt nooit weten
Een nette zaak
FEUILLETON
Sensatie-verwekkende
werken
Keizer die een Koning
arresteert
VERHAAL VAN
DEQ
tllen
nasker
eg on
en dr.
iiilten-
ffman
ipultj»
«lelijk
at er
Ande-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL
twee
-n hun
indien
is cm
is een
bleek,
ie Ge.
as toe.
an het
i sche-
as nog
--
Dinsdag 14 Jüni
iel nut
gekomen.
i. zoo-
soldaat",
die eens
ze. al die velletjes.
6.30 Populair con-
nen
l en
8.50 Con-
door Bela
9.05
den
by een ongeval met
T
iet
rd
4
ten
den
n-
•TB
o-
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
en
is
MILAAN, Ml Mejer 8.50 Operette-ultzeu-
ding.
ROME, «41 Meter 9.05 Concert 10.^0
idem.
om uw keuze te doen.
ft Ontbrak Marie-Claire djjs aan tijd over ver-
VArvlrMFAtft hnnn tx» tvaanan /vaUIaU.»
Hij: „Wat vind je van vrou
wen. die mannen na-apen?”
Zij: „Die zijn stapelgek.’’
Hij: „En jij dan?”
de
van
3 Abéssynië is zulks gemiddeld reeds de
e leeftijd. In den laatsten tijd echter
PARIJS R-. 1725 8 05 G ra mof oon muziek
idem; 9.50 populair concert
Rex en zijn Weensch orkest.
- 3.50 Con-
onder
mooie
zaak
r-
1-
te
„Gooi
moe-
▼er-
leeft;
rmij
ïx»-
IsaL
jast-
L
en
den
het
mas.
i wer-
r> on.
i geen
i van
naast
loert
luikje
e het
er op
plaats
t het
ken.
rland
nerkt
1 an.
beng
llertJ!
I «•-
dr.
In toen
tiauwd.
toe de
wan.
uit de
de ge
er een
middel
dr.
on-
■lem
zich
Hen.
rijs.
«eg-
an
nul
in.
rer-
Ikje
Z00
jn
en-
Compagnon (tot de andere)Een
boel; u wilt tienduizend gulden in de
steken, en u bezit heelemaal niets.
De andere: Dat Is met u precies zoo.
CompagnonU hebt gelijk, maar wat nu
Wat Au toon, ga je trouwen? Dat had "k
nooit van je gedacht.
Ja, zie Je. het geldt voor het gerecht als
een verzachtende omstandigheid.
BERLIJN. 410 Meter
eert 7.30 Vervolg concert 7.55 Program
man van Heilsberg 9.30 Symphonleconcert
door het Ómroep-orkest onder leiding van Bruns
Setdler-Winkler.
BRUSSEL. 509 M. 5.20 Concert door het Ra-
dlo-orkest onder leiding van Karei Walpot
6.50 Gramofoonplatenconcert. volksmuziek
8.20 Concert door het Symphonle-orkest onder
leiding van Arthur Meulemans 9.20 Vervolg
concert.
DAVEifTRY, 1554 Meter 12.20 Orgelcon-
1.20 populair concert 450 Concert
je hooren? Of:
engel, tot ziens,” of met een
goed, liefste, over drie dagfti
je zün."
op dit blad rijn ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7C/1 by een ongeval met f Otff) by verlies van oen hand f 1 OC by verlleo van oen f Cfl by een breuk van
ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen wvvv, verlies van beide armen, belde beenen of boldg oogen doodelyken afloop óol/,“ een voet of een oog l£v,’ duim of wysvlnger been of arm
KALUNDBORG; 1153 Meter
eert door het Omroeporkest onder lei
ding van Emll Reesen 8.20 Concert door
het Radlo-strijkorkest onder leiding van Launy
Gröndahl 11.10 Dansmuziek.
Alleen zijn huwelijk ging niet door. Een week
na het uitvoeren van zijn meesterlijken truc,
die Inmiddels door heel New-York was bekend
geworden, schreef ze hem, dat ze het beter
vond, dat voortaan alle relaties tusschen hen
zouden ophouden.
Het was haar laatste briefje en het eenlge,
dat DavlcJ van haar zou bezitten.
WEENEN, 517 Meter 7.45 Opera in vier
bedrijven van Gounotl; 11.10 Zlgeunermuzlek.
WARSCHAU, 1411 Meter 520 Philharmo-
nle-orkest van Warschau onder leiding van
Cas Wilkom trskl7*20 .Missa Solemnls”, Beet
hoven 19.05 Populair concert door het Phil-
harmonie-orkest van Warschau 10.20 Dans
muziek 11 10 idem
De beroemde Zepp komt strakjes
Brommen boven Nederland,
Doch zij houdt daarbij, natuurlijk,
Graag aan boven land de hand.
Want de Zepp begaat niet gaarne,
Zelfs niet een ge-gronde fout,
Zoadat zij, voor ons symbolisch,
’t Hoofd steeds boven water houdt!
Zij komt alles ook te boven.
Moeilijkheden en moeras,
Zelfs wanneer zij naarstig in-neemt
/Blijft zij toch nog waterpas!
Zij gaat boven de verwachting,
Onverschillig op welk gebied,
Hooger dan de koersen stijgen
Zelfs in tijden van crediet!
Zij staat boven de partijen,
Zorgen in het algemeen.
Zelfs waar crisis heerjeht en stilstand
Zweeft zij luchtig over heen.
Zij gaat bovenja, wat niet al,
Zelfs ook boven ons verstqpd!
Daafbm, dat wij zullen ópzien
Komt zij strakjes in ons land!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
In Abessynlë waar een zeldzame politieke
verwarring heerscht, heeft zich het zeldzame
feit voorgedaan, dat de keizer e;n koning ge
vangen nam en in arrest stelde.
Haile Selassie, keizer van Abessynlë heeft
den koning van Gojjam. Ras Hailpu, een der
machtigste heerschers der EthiopisAe randsta
ten, door een sterke troepenmacht legeerlngs-
soldaten gevangen genomen en van troon en
waardigheid vervallen verklaard.
Hiermee Is een fanatiek duel en een voort
durende rivaliteit beëindigd van twee vorsten.
die over de meest onbeschaafde landen der
wereld een schepter voerden. Tegelijk met den
koning van Gojjam, werd ook zijn zoon, de jon
ge prins Yohannes gevangen genomendaar
door werd ook een einde gemaakt aan een ro
mantische liefde tusschen twee koningskinde
ren.
Prins Yohannes immers zou binnen afzien-
baren tijd in het huwelijk getreden zijn met
zün ballet
theater-
Er was nog niemand. HU ging dus op een
bank zitten en stak weer een sigaret op. Een
uur daarna zag hü op den straatweg éiaastig
iemand aankomen.
Wat holt die kerel, dacht David. Maar in
eens herkende hü den reporter van een der
grootste New-Yorksche bladen. Heer in den
1
Halfzusters! En zoo sprekend, denkt ze op eens
aan de zeer geringe waarde ctoor haar stiefmoe
der aan dit woord toegekend, toen ze schreef,
dat juffrouw d'Albrègue slechts een halfzuster
van mevrouw Boyer was.
Waar wonen zü? vraagt Max beklemd.
Te Bordeaux.
En houdt u van haar?
Ik ken ze ternauwernood. Toen mjjn vader
hertrouwde, was ik nog weinig meer dan een
schootklndje. Mün grootmoeder heeft mij tot
zich genomen, daarna kwam de kloosterschool
en vervolgens dat heerlijke leven bU mijn tante.
Maar, zegt Max haperend, het woord stief
moeder heeft gewoonlUk iets afschrikwekkends;
ziet u daar niet tegenop? Toch kan ik mU niet
voorstellen, dat men u niet beminnen zou.
MUn stiefmoeder Is niet zooals andere,
zegt Marie-Claire met een poging om te glim
lachen, en daar de drie dochters haar leiden
als een kind, zal Ik ook mün deel in deze dwin
gelandij hebben.
Eenlge seconden zwegen beide
Maar men heeft mU verteld, zegt Max. dat
er een bloedverwante van barones Soyer aange
komen is. Is-dje ook uw tante?
Nep»r ik Hbb het al meek
familie/s zeer Ingewikkeld, en ik*z
moeit
bl) ói
zdllen we weer uit elkaar gaan?
De andere; Dat is niet noodlg. we zoeken
eenvoudig een derden compagnon.die twln-
u mü komt vaarwel
i gezegd, onze
’zal u niet ver
niet dat kluwen te ontwarren. Er zUn
meerdere tweede huwelijken, en zoo Is
jufrouw d’Albrègue slechte de halfzuster van
mün overleden tante.
Max Sartène’s blik doorloopt het salon, en
blüft dan op het bevallige persoontje daar vóór
Een betrekking zoeken! Den kost verdienen!
Het doet hem zeer, en inwendig voelt hU iets
dat hem aanspoort luide te roepen: „Neen,
neen! Dat zal ik u besparen!" Maar het verstand
behoudt de overhand! Eerst na eenige oogen-
blikken vermag hü te antwoorden:
Ik hoop, dat u gekscheert, en het stelt
mU bitter teleur, dat u geen diepere herinnering
aan onze.... vriendschap bewaart.
i' Nu bloosde zU toch, want zoo iets had hü
nooit te voren gezegd. Wel had hü zich nimmer
verbonden, toch scheen alles zUn liefde te be
vestigen.
ZU wil antwoorden, doch daar gaat de deur
open, en het sombere gelaat van jufrouw
d’Albrègue vertoont zich. Haastig murmelt deze
een excuus en verdwünt weer.
Dat Is het einde. Marie-Claire strekte haar
hand uit. die volstrekt niet beeft, en Max lispelt
verlegen:
Tot weerziens.
Wel zeker, zegt ze beleefd, ft zal mü aange
naam wezen, als ik u te Bordeaux zjpn mag.
Nog houdt hU haar vast, maar zü trekt zich
zachtjes terug, enhü vertrekt.
ZU hoort de voordeur achter hem dichtvallen,
en onwillekeurig werpt ze een blik In den
spiegel. Wat ziet ze er bleek en ontdaan uit.!
Toch ben ik blü, dat hij niets bespeurd
heeft, denkt ze.
Arme Marie-Claire! Sedert een jaar was een
klein, wereldsch romannetje haar gelukkig leven I u aangenaam of nuttig kan zUn. Ga nu mee,
nog komen vergulden, en maakte de tegenwoor- --■-
digheid van den jongen advocaat haar bestaan
Met een verveeld gezicht nam Pott. de' jon
ge reporter, plaats op een van de voorste rijen
van het sportgebouw. Vóór hem' lag in een
brandende zon, bet strUdperk, waarin straks
de worstelaars zouden optreden Puffend zette”
David z’n Pet af. Lieve hemel, wat was bat
warm: üót, een dwaasheid om vandaag een
geen uitstapjes, kt hij was er bij. Wel had
vroegrijpe ervaring haar reeds geleerd zich niet
geheel op zulk een onbestemde hoop te verlaten,
maar zU wist, dat hU rUk was, met een veel
belovende toekomst vóór zich, en dat hU zich
dus de weelde Van een onbaatzuchtigen droom
wel kon veroorloven, jjad hU haar Inderdaad
bemind? In elk geval, ook deze roman was
weer ten einde. Hij wist dat ze arm was. hij
had haar hooren spreken van zelf den kost te
verdienen, zichtbaar had hU er onder geleden,
en toch....
HU Is al net als de anderen, dacht Marie-
Claire met minachting, zy beminnen slechte
het geld!
En zu weende lang.
Opnieuw trad juffrouw d'Albrègue binnen, en
haar doordringende oogen bespeurden terstond,
den vochtlgen zakdoek, dien het meisje haastig
zocht te verbergen. ZU sprak geen woord, doch
Marie-Claire meende eenlge verklaring te moe
ten qeven:
t Valt me smarteUjk. oude vrienden van
tante weer te zien. Ik zal beter doen met maar
niemand meer te ontvangen, en mijn koffen te
gaan pakken.
Dan zal ik u helpen. Maar eerst wat anders.
Ik zal u de juweelen van mUn zuster geven,
behalve het parelsnoer en den diamanten ring,
want die komen van myn familie. En uit haar
persoonlijke voorwerpen kunt u uitzoeken, wat
dwaasheid? Misschien was het beter zóó.
Het diner duurde niet lang. Juffrouw d'Al
brègue sprak over haar land, het schoone Pro-
-vence. waarvan Marie-Claire op en top een ware
dochter was. al herinnerde zu zich daar niets
meer van. Dan kwamen de dagelUksche bezig
heden ter sprake, en het meisje verbaasde zich*
hoe men aldus een leven kan vullen. Het land
goed. dat juffrouw d'Albrègue van haar familie
geërfd had. was niet zeer aanzleniyk. doch zij
versorgde er een wUngaard, olUven en bloemen.
In dit kleine, Parjjsche appartement waar de
steenkool een loome warmte verspreidde, sprak
zij over de brandende zon, den blauweh hemel,
berg enmet kleurrUke schaduwen, vlakten vol
viooltjes, narcissen en hyaclnthen, pUnboomwou-
den, welker frissche geur de longen sterkt,
palmen met wuivende bladeren, die zich bevallig
aan den gouden horizon verheffen.
Maar niet in dichteriyke taal beschreef zij
dat. Voortdurende zorg, werk zonder rust, sprak
uit haar woorden: de wUngaard met zjjn knoes
tige ranken vertegenwoordigde een aantal hec
toliters rooden of witten wyn, en de olijven met
hun trillende bladeren zoovele flesschen keurige,
fUne olie. De bloemen gingen naar het naburige
station met de vroege groenten. En terwijl
Marie-Claire deze optelling van grove, aan
houdende werkzaamheden aanhoorde, die zoó
vreemd klonken In dit weelderige verblijf van
nietsdoende vrouwen, verwonderde zU ziqh er
over, dat men zonder noodzaak de heerlUkste
dingen deser wereld in zulk koud proza kon
overzetten.
KONIGSWÜSTERHAUSEN, 1685 Meter
2 20 Grataofoonmuzlek
Langenberg 10.50
f AR bfl verlies van M
“Ve“andersn vinger
k Ik rteb het al mi
zeer Ingewikkeld, en
Toen In 1922 de eerste opvoering plaats had
van Strawlnskl s concertino voor strUkkwartet,
snelde de componist na afloop naar het po
dium. om de leden van de Concertvereeniglng
de hand te drukken. Enthousiast riep hu daar
bjj uit: „Prachtig! Prachtig! Precies een naai
machine!"En vreemd genoeg, deze uitroep
was geen vergissing, te wijten aan de extase
van het oogenblik, hU was ernstig gemeend en
karakteriseert zUn kunst. Nauwkeurigheid bo.
ven al, mathematische eenvormigheid vóór
klankschoonheid
Igors vader was bassist bü de Petersburger
opera. Al vroeg kwam men tot de overtuiging
dat Strawlnski aanleg voor muziek had en
men deed hem op het conservatorium. Daar
werd na een poosje een symphonie van hem
uitgevoerd, die zich kenmerkte door onpersoon.
Ujkheid en langdradigheid. Onder leiding van
Rimsky-Korsakov kon de jongeman zich biyk.
baar niet - ontwikkelen. Theoretisch schoot hU
goed op, maar van wezenlijk talent was voor-
loopig geen spoor bU hem te ontdekken. Niet
temin kwam hU schitterend door zUn eind
examen.
Een Russische componist vin den ouden
stempel kon noch wilde de jonge Igor worden.
HU pakte dus zUn biezen en ging naar het
westen. In Parus aangekomen, raakte hü wel
dra heelemaal Van streëk, maar hü herstelde
zich en verwierf 'zich êen aantal vrienden en
medewerkers, die beslissend werden voor zün
verdere werk en zün tegenslagen tn de naaste
toekomst. Een dezer vrienden heette Diaghilev
en was leider van het schitterende Russische
ballet, dat er toentertijd bestond. Een ander
heette Nyinskl. HU was de ster van Diaghilevs
ballet eft de laatste Russische danser van on
overtroffen formaat.
Met deze menschen werkte hü samen, toen
hü zün eerste ballet schiep, dat „De vuur
vogel” heette. Vele wendingen in dit stuk ver
wonderden het publiek; menige verwringing
van den vorm deed den toehoorders zonder
ling aan, maar In Parüsche kunstkringen
stond Strawlnski plotseling hoog Aangeschre
ven. ZUn moed en zelfbewustheid namen toe
en in het Jaar 1910 begon hü asui het beroemde
„Petroesjka.”
Een hechte vriendschapsband verbond hem
ook met den jongen Franschen dichter "Jean
Cocteau, wiens invloed op Strawlnski zelfs
heden ten dage nog merkbaar is. TerwUl Stra-
winskl werkte aan „Petroesjka”, reisden Coc
teau en hü samen Italië rond.
Op Paaschzondag 1911 wilden zU de mis in
de Pieterskerk te Rome büwonen. maar rüen
bedevaartgangers versperden hun den toegang
ZU probeerden een andere kerk binnen te ko
men, maar nergens was meer plaats.
„We leven als de honden", zei Strawlnski tot
zün metgezel. Dit is een staalUe van Stra-
wlnskl’s aangeboren vroomheid, aie ook in zün
muziek wordt weerspiegeld. Zün verknochtheid
aan de kerk Is niettegenstaande zün neiging
tot spotten en twüfelen door-de jaren heen
even groot gebleven,
Eenlge jaren later ontketende
,3acre du prlntemps” een geweldig
schandaal. De oud-Russische gebruiken bü het
lentefeest waren door den jongen componist
in een muzikaal kleed gestoken, dat het pu
bliek versteld en ontsteld deed neerzitten.
Het was niet mogelük om het stuk tot het
einde toe te spelen. De menschen brulden en-
joelden. Ergens In een loge stond een oude
Fransche prinses van haar stoel en begon de
„Zoo David” hoorde hü eensklaps een stem
achter zich zeggen, en opkükend zag hü een
vroegeren collega voor zich.
„Wel Granger, JU hier,” zei David verbaasd,
tot den mageren jongen. Ik dacht, dat je re
porter if was.”
.Dat ben ik ook. Maar daarom ga Ik er nog
wel eens op uit. Die worstelstrijd Interesseert
me. Van mUn laatste dubbeltjes heb ik een
toegangsbewijs gekocht. En hoe gaat het Jou?"
David haalde z’n schouders op.
„Nou, zóó, zóó, altüd nog bü die krant. Kan
je straks weer met z’n allen naar dat tele
graafkantoor hollen." En met een ontevreden
gezicht stak David een sigaret op. Maar ineens
naril hü haar weer uit z’n mond.
^5eg es. Granger. JU blüft hier tot het ein
de?”
De aangesprokene knikte.
,£n je hebt vroeger toch ook geregeld ver
slagen gemaakt?" u
„Nou en óf,” lachte Granger.
„En je bent platzak?”
„Uitgeschud," vulde Granger somber aan.
„Dus je zou gel dwlllen verdienen?”
„Zeker, maar hoe?"
.Dat zal Ik je uitleggen,” zei David, opge
wonden over den prachtlgen inval, dien hü
daar had. „Ik heb je’ al gezegd, dat ik verslag
van dien wedstrijd moet uitbrengen. Nu zou
ik zoo allemachtig graag met het eerste bericht
zün. maar daar Is natuurlük geen kUken naar
met al die heeren collega's. Nu wou ik je voor
stellen om eens samen te probeeren er het
eerste bü te zün. Ik ga dan nu dadelük naar
het telegraafkantoor en neem daar het loket
in beslag. JU blüft hier om het verslag te ma
ken en zoodra de einduitslag er Is. hol JU naar
het telegraafkantoor. Daar heb ik dan beslag
gelegd op den telegrafist en ons' nieuws wordt
het eerste overgeseind. Nou, wat zeg je er van?
„Wel ’n goed Idee," meende Granger.
„En hoeveel geef je me er voor?”
„Tier^ dollar.” f
.Aangenomen.”
.Dus dan tot straks," sei David en hü wan
delde naar het telegraafkantoor.
PARIJS EIFFEL, 1446 Meter
eert.
eert
door het Grosvenor Houseorkest 9.40 Con
cert door het Radio Militair Orkest onder lei
ding van B Walon O’Donell 10.25 piano
recital.
prinses Yeschin Mabet, de dochter van den
keizer van Abessynlë, waarmee de prins reeds
gerulmen tüd verloofd was.
De strüd van den koning van Ethiopië met
den keizer van Abessynlë, den Konlpg der ko
rtingen, dateert reeds vanaf zün troonsbestü-
ging.
Haile Selassie wil allerlei moderne hervor
mingen invoeren in zün land waar in vele op
zichten nog mlddeleeuwsche toestanden bestaan,
en daartegen komen de feodale heeren en de
koning van Ethiopië In opstand.
Me nhad gemeend, dat-de bovenbedoelde ver
laving van de twee koningskinderen de oude
veete zou overbruggen, waardoor dok de vüan-
dlge gezindheid zou verdwünen. Prinses Yechin
Mabet was weliswaar nog maar elf-jaar oud.
maar in
huwbm-e
had het conflict tusschen Selassie en den ko
ning zulke geweldige vormen aangenomen, dat
de veete niet meer was bü te leggen.
In de randstatefl van Abessynlë durfde zich
geen soldaat van het eigen volk meer te ver-
toonen, want iedereen die de grens overschreed
werd eenvoudigweg neergeschoten. Deze rand
staten en vooral 'het binnenland van Abessynlë
zün buitengewoon moellük toegankelük. Des
ondanks had Selassie herhaaldelük getracht
om expedities naar deze streken te ondernemen
om te trachten de bewoners tot onderwerping
te brengen, maar al deze potdnsren hadden
geen succes.
De bedoelde districten siauu sieclils in naam
onder de rechtsmacht van den keizer van Abès-
synlë. Hun werkelUke heerschers en regeerders
zün de opstandige konlngen, die een weelderig
-jj^taan vinden In den welig tierenden slaven
handel, waartegen keizer Halle Selassie zoon
verwoeden maar tot nog toe vruchteloozen
strüd voert.
Met de gevangenname van Ras Hallou heeft
de keizer van Abessynlë een besllssenden slag
geslagen. Alleen de Innige vrede en het be
scheiden geluk waarvan twee koningskinderen
gedroomd hadden, werden wreed verstoord.
HAMBURG.332 Meter 2 30 Gramofoon-
muziek JLRT Weensche liederen, gezongen
door Maria Hussa, aan den vleugel Adolf
Seeker 10.00 Het Norag-orkest onder leiding
vrtn Gerard Maasz 1120 Concert door het
kleine Norag-orkeM onder leiding van Horst
„Plalpn
j T--
hendelr d*a$* was hjj mefc höt ïütx.
Als dtt nu al moejt beginnen. Pavtd was op-
niet afgeloopen. nieuws volgt.”
Vlug reikte hü ’het den telegrafist ovèr. Zn
collega die inmiddels was binnen
New-'
maar
moest Je waeljten tot je verslag Werd óverge- Hiermee bleef hü doorgaan
«eind. -u - graftst voor zich aan ft Wer
Pott zuchtte. Het was 11 beroërd baantje. tuws Wmktan z’n
reporter. Dan moest je hierheen, dan daar
heen, en altijd was het maar hollen en vlie
gen, dat je toch vooral niet te laat met je
niéuws zou zün Wat zou hü graag een baantje
hebben bü de redactie In New-Xork. maar daar
was nu nog geen küken naar Enfin, hü zou
geduld moeten hebben, ft Ergste was echte»,
dat hU zoo lang met trouwen zou moeten
wachten.
David schudde zuchtend het hoofd en dacht
aan z’n meisje. Al twee jaren- was hü in stilte
verloofd met de dochter varveen NeW^Yorksoh
advocaat, maar deze Verkoos hwrf/n dochter
niet te geven vóór hü bureau-redacteur was.
Dit le worden, daarvan "wasydorioopig geen
‘spraak. Binnen afzier^areh tUd kon er van
een huwelijk dus nbgy niets* komen. Het was
een ellendige geschiedenis, want behalve dat i
Het meisje de lieftalligheid in eigen persoon
was, wa»„ de rüke schoonvader ook niet iemand
om over ft hoofd te zien. David zuchtte weer
en haalde een stapeltje brieven uit z’n zak. de
epistels, die Lydia, zoo heette ze. hem In den
loop van die jaren had geschreven. David stak
ze weer weg met een weemoedlgen Blik. Ze
was zoo lief, zoo trouw. Lydla en de vader.
nu, die was ook niet te verwerpen.
Daar gingen
met zooveel„teederheid waren geschreven; daar
gingen ze door de zakelüke handen van den
telegrafist, die ze, grijnslachend, overseinde.
Maar David merkte daar niets van, hü zag
slechte, dat er al meer en meer reporters het
kantoor binnen kwamen, die achter de stam
pende en tierende voorgangers gingen staan.
En toen Granger elndelUk, hügend en blazend
met het verslag kwam binnen hollen, stond
David er nog, om nu, glimlachend, den eind
uitslag over te seinen, het eerste dat over den
worstelwedstrüd bekend zou worden. Daarna,
alsof er niets gebeurd was, ging hü door met,
de brieven te overhandigen, want zün bericht
moest niet alleen het eerste zün, het moest
ook het éënige zün, het ëénlge dat dien avond
in New-York bekend zou worden.
En achter hem stonden de reporters
schreeuwen, te trappelen van woede,
dien kerel er uit! Weg met dien vent!"
Maar David, met z’n horloge in de hand
glimlachte. Wie kón hem iets maken, zoolang
hü er voor betaalde? Eerst drie kwartier la
ter. toen hü den laatsten brief overhandigd
had, en er zeker van was. dat alle avondbladen
waren uitgekomen, maakte hij plaats voor de
genen, /lie achter hem stonden.
In zegepraal ging hü naar New-York terug,
waar hü mét gejuich door de redactie werd
ontvangen. Zün courant was dien avond de
eenlge geweest, die van den worstelwedstrüd
verslag had gegeven. Alle oplagen waren uit
verkocht. Het blad ,had naam gemaakt, in
één avond. En den volgenden dag werd David
Pott plechtig geïnstalleerd als bureau-redacteur
van zün blad.'
6.35 Populair concert;
8.55 Programma vam
Concert uit Hamburg.
LANGENBERG, 472 Meter 7.25 Concert
door de Kurkapel van Bad Oeyenhausen onder
leiding van' LadeWig 2.20 Populair concert
1.20 Concert door werklooze muelst der
stad Keulen onder leiding van Erldh Walter
8.55 „GenovevA”, Tragedie van Friedrich Heb
bel. muziek van Frans Ebert. Regie Hardt.
Majte-Clalre voelt, dat er iets in haar hart
scheurt. Met een gewllden glimlach zegt ze
tenslotte oogenschünlük kalm:
Ik vrees wel onbeleefd te schünen, maar ik
heb nog véél te doen; morgen vertrek ik.
Haar rustige houding doet hem pün. Beminde
zü hem dan niet? Nu Marie-Claire niet van
haar tante erft en dus arm is, durft hü zich
niet verbinden, maar tochin zün egoïsme,
in zijn wereldsehe Udelheid zou hü gewild heb
ben, dat tenminste iets, al was het maar een
traan, hem een oogenblik de illustle zou geven
door haar'bemind te worden.
ft Is, wel wreed van u, zegt hü, deze heer-
lüke oogenblikken te willen verkorten, die mis
schien nooit terugkomen.
Wat komt het er op^ten minuut meer of
minder aan? antwoordt zdWk heb In dit «alon
zooveel gelukige uren doorgebracht, maar nu is
het gedaan, en wü moeten elkander vaarwel
zeggen.
Geen vaarwel! Nog eens, dat woord klinkt
afschuwelük. Tot weerziens! Wellicht kom Ik
nog te Bordeaux. Wilt u mü uw adres opgeven?
Zü neemt een kaart en schrüft er op.
Als Ik er dan ben, zegt ze, zal het mü
aangenaam wezen u te zien, en mocht ik ver
trokken zün. dan vindt u ten minste mijn zus
ters; de oudste gelükt op mü. zegt men.
En waarom zou u vertrokken zün?
N/i-echter staat ze op, en hü begrüpt, dat dit
zün afscheid beteekent. Rustig klinkt ft hem
tegen:
Omdat Ik misschien een betrekking zal
Daar staat Max Sartène voor den büna ult-
gedoofden haard. Hü slaagt er niet zoo goed In
zün inwendige onrust onder kalme, harteiyke
manieren te verbergen.
Haastig snelt hü op Marie-Claire toe, en
houdt met beide handen het kleine handje orn-
«loten. dat zü hem toesteekt, en dat volstrekt
niet beeft
Ik dank u wel, dat
zeggen, zeg ze eenvoudig:
-- Vaarwel? Dat is een allertreurigst woord,
verklaart hü: ik zeg het tot mün vrienden nooit
Ik was zoo ongerust over u, zulk een onver-
wachten slag! En gaat u nu Parijs verlaten?
Natuurlük, Ik heb familie.
Een liefhebbende familie, die uw rouw zal
Verzachten, die u soms hier terug zal brengen?
O neen, nooit! zei ze op een toon, die iets
onherroepelük uitdrukte; ik heb een stiefmoeder
drie halfzusters.
l_- en
graftst voor zich aan ft *eTk.
Achter hem stonden z’n collega’s te mop-
peratr. David echter, vulde papier na papier
met een onverstoorbaar gézlcht in. in de vaste
meenlng, dit te kunnen volhouden, totdat
Granger zou komen opdagen. Opeens echter
bemerkte hü tot z’n schrik, dat züh papier op
was. Hü had nletS meer, geen stukje. Op een
van de schrüftafels lag wel een stapel formu
lieren, maar om er een te nemen, zou hü zich
van .ft "loket moeten verwüderen en z’n plaats
verspelen
Had hü maar een krant, een boek by zich
cm over te laten seinen, maar hü bezat niets.
Wanhopig betastte hü z’n zakken. De telegra
fist was al aan ft laatste woord bezig: zoo
dadelük zou hü plaats moeten maken voor z’n
collega die achter hem stond. Toeh dacht hü
ineens aan de brieven in z’n binnenzak. Hü
haalde ze voor den dag en keek.ze in. „Lieve
schat," stond er boven den eersten. „Mün
lieveling”, boven den tweeden en in dien geest
waren ze verder allemaal, 't Zou niet bepaald
plezierig wezen, als ze naar z’n blad werden
overgeselnd. Maar aan den anderen kant: hü
zou promotie maken; hü zou er haar vader mee
winnen en ze zouden kunnen trouwen.
„Wie volgt?” vroeg de beambte, die klaar
was met z’n laatste telegram en de verslagge
ver,- die volgde, wilde naar voren gaan, toen
David den bovensten brief door het loket
duwde.
.Als Je blieft, ik ben nog niet klaar, die brief
moet ogergeseind worden.” en met een gelaten
gezicht zag hü hoe de telegrafist het velletje
opnam en over begon te seinen. Toen hü er
mee klaar was, gaf hü nog een en nog een
en daar gingen ze, die epistels, die begonnen
met: „MUn liefste. Wat is het lang geleden,
dat we elkaar zagen. Veertien dagen. Wat ’n
tüd en hoe. hoe lang zal ik nog moeten wach
ten. mün schat. Of met: .MUn lieveling. Eiken
dag zie ik nu naar nieuws van je uit; wanneer
toch zal ik weer iets van
„Vaarwel mün
innig „Hou je
zal ik weer bij
HUIZEN. 1875 M. KRO. B.9Ó Morgencon-
cert 10.00 Gramofoonmuziek. 11.30 Gods
dienstig half uurtje door pastoor L. H. Pcr-
quln O. P. 12.00 TUdsein 12.18 Politie
berichten >2.15 Het KRO-trio onder leiding
van Piet Lustenhouwer 1.45 Verzorging sen
der 2.00 Vrouwenuurtje 3 00 Modocursut
door mevrouw H. Cuppens-^Beurs 4.00 Gra-
mofoonmuzlek 4 30 Hét KRO-orkes: onder
leiding van Johan Gérrltsèp 5.16 Graiiof on-
muziek 5 30 Gramqfgonmuziek 5.45 KRO
orkest 6 30- Grnmofoonmuziek 6.45 KRO-
orkest 7.10 Jag. ‘Zwarts: „De ziel'van hét
Jodendom” Politieberichten 7.45
Wrbondskwartifrt<^e 8.00 The Dutch Gentle
men Band onder leiding van Fred, van Zan-
tefi- pijn. 9 00 V|te Dias 110Ó Grtunofoóinv
mtrriek
•’vw. -
HILVERSUM. 296 M. AVRO 8.00 Tijd
sein 8.01 Gramofoonmuziek üBo Het
Avro-kamerorkest onder .leiding van Louis
Schmidt 10.01 Morgenwijding 10.15 Gra
mofoonmuziek 10 30 Orgelconcert door Plet
van Egmond Jr„ Ré Koster, zang 11.30
R.U.V. Mej. H. Piebinga: „Knutselen in het
gezin. Poppenkamer van een séhoenèndoos met
een ameublement van luciferdoosjes" 11.30
Voortzetting orgelconcert' 12 00 Tüdseln
12.01 Omroep-klëlnorkest onder letfiing van
Nico Treep 2.15 Verzorging zender 2.30
Solisten-concert m. m. v. J. Aerts. cello en
Theja Schwkrtz. plano. Uitgevoerd wordt:_
Sonate opus 38 voor cello en piano van
Brahms 3.00 Knipcursus voor beginners
door Mevr Ida de Leeuw van Rees, 30e.les
4.30 Kinderuur «frider leiding, van Antoinette
van Dük 5.30 Kovacs Lajos en zün orgest
met refreinzang van Bob Scholte 630 R V.Ü.
Cursus „China weerspiegeld In de litteratuur”
door Johan W Schotman 7.00 Kovacs Lajos
7.30 Causerie door dr D. C. H. Sluiter:
„Bloei en verval der astrologie” 8 00 Tijd
sein 8.01 Orgelconcert door Pierre Polla op
het Standaardorpel «van ’het Kurhaus te Sche-
veningen, zangsolirt Albert de Booy 900
Zang door het 's-Gravenhaagsch Politie
mannenkoor „Entre nous",- onder leiding van
Anton Mit 9.20 Het Omroeporkest onder
leiding van Nico Treep 10.00 Vaz Dias
10.15 Omroeporkest 11.30 Gramofoonmuziek
12 TUdsein en »’u!Hn<»
aanweaigen toe te spreken. ZU was een trouw
bezoekster van Parüsche concerten en ontbrak
bü geen enkele muzikale gebeurtenis van eenig
belang. „Vüfentwlntlg jaar lang”, zei ze, „heb
Ik alle uitnoodlgingen om muziekuitvoeringen
bü te wonen geaccepteerd, maar Iets als dit Is
mü nog nooit overkomen. Dit is de eerste keer,
dat ze probeeren Mch over mü vrooiyk te ma
ken!” Maar dit laatste was toch niet heele
maal juist. Het had allerminst in Strawins-
kl’s bedoeling gelegen om de oude dame of wie
dan ook in het ootje te nemen. Alleen was zün
muziek Iets, dat thuishoorde In een volgend
tüdperk. Meer dan tien jaren heeft het ge
duurd,* eer het ballet In alle concertzalen der
wereld den büval vond, dien het verdiende.
Men zegt, dat na de débAcle Strawlnski en
Diaghilev in een rütulg Parüs ontvluchtten en
ergens op het land een beetje rust gingen ne
men. Beiden schünen overtuigd te zü» geweest
van het succes, dat deze muziek eens In de
verre toekomst zou oogsten.
Ieder nieuw werk van den Russischen com-
imnist werd een sensatie- Oorspronkelük dachk
men. dat de schandalen niet van de lucht zou
den zün, maar spoedig bleek dat de Parüsche
kunstwereld meet en meer door Strawinski's
talent werd geboeid. Wat men eerst had ver
worpen, begon men thans naar waarde te
schatten. Het werd nu ook steeds duidelüker,
dat Strawlnski maar half een Russische com
ponist was. Hü werd een Internationaal kun
stenaar in den waren zin des woords. Hier
staat tegenover tenminste volgens sommi
gen dat zün werken als het ware hun basis
kwüt raakten toen Strawlnski de Russische
priheipes liet varen. Hun oorspronkelUUieid
verloren zü niet, maar wel hun naïveteit. Zü
werden meer en meer producten van een
koelen sportenden geest, die de techniek van
het vak volkomen beheerscht.
Zün „Geschiedenis van den soldaat", die
tegen het einde van den oorlog ontstond, kan
nog beschouwd worden als, een werk, waarin
emoties tot uitdrukking komen, maar alles wat
na dien tüd ontstond Is koud als marmer, zeek
kunstzinnig, uiterst beheerscht en niet geschikt
voor het groote publiek van dezen tüd.
Strawlnski leeft nog steeds in Parüs en is
over de geheele wereld beroemd.
In den loop der tijden is hü bovendien een
gevierd pianist geworden en een rük man, iets,
wat niet van alle groote musici gezegd kan
worden. Hü heeft in Parijs zelfs een eigen tele
gramadres: .jBtrawlgor-Paris".
|67
t6S]
Toen er niemand meer scheen te komen en Jaap nog eens goed
geloerd had, ging le zelf ook naar binnen, deed s*n uniform als
voorzitter aan, sette zijn masker op en sprak de bijen toe. „Ik heb
een schitterend plan uitgedacht,’* zei Jaap gewichtig en keek de
bUen doordringend aan.
Eerst kwam je aan de bewaarplaats voor jassen. Daar moesten de
bijen hun mantels zoolang In bewaring geven tegen 12 cent. Daarmee
werd bedoeld 12 korreltjes h&nlng. En als je dat gedaan had moest
je door een hekje naar de eigenlijke verzamelplaats. Het was er
pikdonker en de bijen konden elkaar nauwelijks onderscheiden.
<l - V j