EEN MUZIKALE SPHINX de De Zeppelin RADIO-PROGRAM Het Rozen*Kasteel Alle abonné’s maaKte S3TS X ’S&’UÏS 5 Hoe David Pott promotie* MAANDAG 13 JUNI DAG IGOR STRAWINSKI Je kunt nooit weten Een nette zaak FEUILLETON Sensatie-verwekkende werken Keizer die een Koning arresteert VERHAAL VAN DEQ tllen nasker eg on en dr. iiilten- ffman ipultj» «lelijk at er Ande- AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN. GESCHIEDEN UIT ERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UREN NA HET ONGEVAL twee -n hun indien is cm is een bleek, ie Ge. as toe. an het i sche- as nog -- Dinsdag 14 Jüni iel nut gekomen. i. zoo- soldaat", die eens ze. al die velletjes. 6.30 Populair con- nen l en 8.50 Con- door Bela 9.05 den by een ongeval met T iet rd 4 ten den n- •TB o- VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN RADIOGIDS en is MILAAN, Ml Mejer 8.50 Operette-ultzeu- ding. ROME, «41 Meter 9.05 Concert 10.^0 idem. om uw keuze te doen. ft Ontbrak Marie-Claire djjs aan tijd over ver- VArvlrMFAtft hnnn tx» tvaanan /vaUIaU.» Hij: „Wat vind je van vrou wen. die mannen na-apen?” Zij: „Die zijn stapelgek.’’ Hij: „En jij dan?” de van 3 Abéssynië is zulks gemiddeld reeds de e leeftijd. In den laatsten tijd echter PARIJS R-. 1725 8 05 G ra mof oon muziek idem; 9.50 populair concert Rex en zijn Weensch orkest. - 3.50 Con- onder mooie zaak r- 1- te „Gooi moe- ▼er- leeft; rmij ïx»- IsaL jast- L en den het mas. i wer- r> on. i geen i van naast loert luikje e het er op plaats t het ken. rland nerkt 1 an. beng llertJ! I «•- dr. In toen tiauwd. toe de wan. uit de de ge er een middel dr. on- ■lem zich Hen. rijs. «eg- an nul in. rer- Ikje Z00 jn en- Compagnon (tot de andere)Een boel; u wilt tienduizend gulden in de steken, en u bezit heelemaal niets. De andere: Dat Is met u precies zoo. CompagnonU hebt gelijk, maar wat nu Wat Au toon, ga je trouwen? Dat had "k nooit van je gedacht. Ja, zie Je. het geldt voor het gerecht als een verzachtende omstandigheid. BERLIJN. 410 Meter eert 7.30 Vervolg concert 7.55 Program man van Heilsberg 9.30 Symphonleconcert door het Ómroep-orkest onder leiding van Bruns Setdler-Winkler. BRUSSEL. 509 M. 5.20 Concert door het Ra- dlo-orkest onder leiding van Karei Walpot 6.50 Gramofoonplatenconcert. volksmuziek 8.20 Concert door het Symphonle-orkest onder leiding van Arthur Meulemans 9.20 Vervolg concert. DAVEifTRY, 1554 Meter 12.20 Orgelcon- 1.20 populair concert 450 Concert je hooren? Of: engel, tot ziens,” of met een goed, liefste, over drie dagfti je zün." op dit blad rijn ingevolge de veraekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7C/1 by een ongeval met f Otff) by verlies van oen hand f 1 OC by verlleo van oen f Cfl by een breuk van ongevallen verzekerd voor een der volgende uitkeeringen wvvv, verlies van beide armen, belde beenen of boldg oogen doodelyken afloop óol/,“ een voet of een oog l£v,’ duim of wysvlnger been of arm KALUNDBORG; 1153 Meter eert door het Omroeporkest onder lei ding van Emll Reesen 8.20 Concert door het Radlo-strijkorkest onder leiding van Launy Gröndahl 11.10 Dansmuziek. Alleen zijn huwelijk ging niet door. Een week na het uitvoeren van zijn meesterlijken truc, die Inmiddels door heel New-York was bekend geworden, schreef ze hem, dat ze het beter vond, dat voortaan alle relaties tusschen hen zouden ophouden. Het was haar laatste briefje en het eenlge, dat DavlcJ van haar zou bezitten. WEENEN, 517 Meter 7.45 Opera in vier bedrijven van Gounotl; 11.10 Zlgeunermuzlek. WARSCHAU, 1411 Meter 520 Philharmo- nle-orkest van Warschau onder leiding van Cas Wilkom trskl7*20 .Missa Solemnls”, Beet hoven 19.05 Populair concert door het Phil- harmonie-orkest van Warschau 10.20 Dans muziek 11 10 idem De beroemde Zepp komt strakjes Brommen boven Nederland, Doch zij houdt daarbij, natuurlijk, Graag aan boven land de hand. Want de Zepp begaat niet gaarne, Zelfs niet een ge-gronde fout, Zoadat zij, voor ons symbolisch, ’t Hoofd steeds boven water houdt! Zij komt alles ook te boven. Moeilijkheden en moeras, Zelfs wanneer zij naarstig in-neemt /Blijft zij toch nog waterpas! Zij gaat boven de verwachting, Onverschillig op welk gebied, Hooger dan de koersen stijgen Zelfs in tijden van crediet! Zij staat boven de partijen, Zorgen in het algemeen. Zelfs waar crisis heerjeht en stilstand Zweeft zij luchtig over heen. Zij gaat bovenja, wat niet al, Zelfs ook boven ons verstqpd! Daafbm, dat wij zullen ópzien Komt zij strakjes in ons land! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) In Abessynlë waar een zeldzame politieke verwarring heerscht, heeft zich het zeldzame feit voorgedaan, dat de keizer e;n koning ge vangen nam en in arrest stelde. Haile Selassie, keizer van Abessynlë heeft den koning van Gojjam. Ras Hailpu, een der machtigste heerschers der EthiopisAe randsta ten, door een sterke troepenmacht legeerlngs- soldaten gevangen genomen en van troon en waardigheid vervallen verklaard. Hiermee Is een fanatiek duel en een voort durende rivaliteit beëindigd van twee vorsten. die over de meest onbeschaafde landen der wereld een schepter voerden. Tegelijk met den koning van Gojjam, werd ook zijn zoon, de jon ge prins Yohannes gevangen genomendaar door werd ook een einde gemaakt aan een ro mantische liefde tusschen twee koningskinde ren. Prins Yohannes immers zou binnen afzien- baren tijd in het huwelijk getreden zijn met zün ballet theater- Er was nog niemand. HU ging dus op een bank zitten en stak weer een sigaret op. Een uur daarna zag hü op den straatweg éiaastig iemand aankomen. Wat holt die kerel, dacht David. Maar in eens herkende hü den reporter van een der grootste New-Yorksche bladen. Heer in den 1 Halfzusters! En zoo sprekend, denkt ze op eens aan de zeer geringe waarde ctoor haar stiefmoe der aan dit woord toegekend, toen ze schreef, dat juffrouw d'Albrègue slechts een halfzuster van mevrouw Boyer was. Waar wonen zü? vraagt Max beklemd. Te Bordeaux. En houdt u van haar? Ik ken ze ternauwernood. Toen mjjn vader hertrouwde, was ik nog weinig meer dan een schootklndje. Mün grootmoeder heeft mij tot zich genomen, daarna kwam de kloosterschool en vervolgens dat heerlijke leven bU mijn tante. Maar, zegt Max haperend, het woord stief moeder heeft gewoonlUk iets afschrikwekkends; ziet u daar niet tegenop? Toch kan ik mU niet voorstellen, dat men u niet beminnen zou. MUn stiefmoeder Is niet zooals andere, zegt Marie-Claire met een poging om te glim lachen, en daar de drie dochters haar leiden als een kind, zal Ik ook mün deel in deze dwin gelandij hebben. Eenlge seconden zwegen beide Maar men heeft mU verteld, zegt Max. dat er een bloedverwante van barones Soyer aange komen is. Is-dje ook uw tante? Nep»r ik Hbb het al meek familie/s zeer Ingewikkeld, en ik*z moeit bl) ói zdllen we weer uit elkaar gaan? De andere; Dat is niet noodlg. we zoeken eenvoudig een derden compagnon.die twln- u mü komt vaarwel i gezegd, onze ’zal u niet ver niet dat kluwen te ontwarren. Er zUn meerdere tweede huwelijken, en zoo Is jufrouw d’Albrègue slechte de halfzuster van mün overleden tante. Max Sartène’s blik doorloopt het salon, en blüft dan op het bevallige persoontje daar vóór Een betrekking zoeken! Den kost verdienen! Het doet hem zeer, en inwendig voelt hU iets dat hem aanspoort luide te roepen: „Neen, neen! Dat zal ik u besparen!" Maar het verstand behoudt de overhand! Eerst na eenige oogen- blikken vermag hü te antwoorden: Ik hoop, dat u gekscheert, en het stelt mU bitter teleur, dat u geen diepere herinnering aan onze.... vriendschap bewaart. i' Nu bloosde zU toch, want zoo iets had hü nooit te voren gezegd. Wel had hü zich nimmer verbonden, toch scheen alles zUn liefde te be vestigen. ZU wil antwoorden, doch daar gaat de deur open, en het sombere gelaat van jufrouw d’Albrègue vertoont zich. Haastig murmelt deze een excuus en verdwünt weer. Dat Is het einde. Marie-Claire strekte haar hand uit. die volstrekt niet beeft, en Max lispelt verlegen: Tot weerziens. Wel zeker, zegt ze beleefd, ft zal mü aange naam wezen, als ik u te Bordeaux zjpn mag. Nog houdt hU haar vast, maar zü trekt zich zachtjes terug, enhü vertrekt. ZU hoort de voordeur achter hem dichtvallen, en onwillekeurig werpt ze een blik In den spiegel. Wat ziet ze er bleek en ontdaan uit.! Toch ben ik blü, dat hij niets bespeurd heeft, denkt ze. Arme Marie-Claire! Sedert een jaar was een klein, wereldsch romannetje haar gelukkig leven I u aangenaam of nuttig kan zUn. Ga nu mee, nog komen vergulden, en maakte de tegenwoor- --■- digheid van den jongen advocaat haar bestaan Met een verveeld gezicht nam Pott. de' jon ge reporter, plaats op een van de voorste rijen van het sportgebouw. Vóór hem' lag in een brandende zon, bet strUdperk, waarin straks de worstelaars zouden optreden Puffend zette” David z’n Pet af. Lieve hemel, wat was bat warm: üót, een dwaasheid om vandaag een geen uitstapjes, kt hij was er bij. Wel had vroegrijpe ervaring haar reeds geleerd zich niet geheel op zulk een onbestemde hoop te verlaten, maar zU wist, dat hU rUk was, met een veel belovende toekomst vóór zich, en dat hU zich dus de weelde Van een onbaatzuchtigen droom wel kon veroorloven, jjad hU haar Inderdaad bemind? In elk geval, ook deze roman was weer ten einde. Hij wist dat ze arm was. hij had haar hooren spreken van zelf den kost te verdienen, zichtbaar had hU er onder geleden, en toch.... HU Is al net als de anderen, dacht Marie- Claire met minachting, zy beminnen slechte het geld! En zu weende lang. Opnieuw trad juffrouw d'Albrègue binnen, en haar doordringende oogen bespeurden terstond, den vochtlgen zakdoek, dien het meisje haastig zocht te verbergen. ZU sprak geen woord, doch Marie-Claire meende eenlge verklaring te moe ten qeven: t Valt me smarteUjk. oude vrienden van tante weer te zien. Ik zal beter doen met maar niemand meer te ontvangen, en mijn koffen te gaan pakken. Dan zal ik u helpen. Maar eerst wat anders. Ik zal u de juweelen van mUn zuster geven, behalve het parelsnoer en den diamanten ring, want die komen van myn familie. En uit haar persoonlijke voorwerpen kunt u uitzoeken, wat dwaasheid? Misschien was het beter zóó. Het diner duurde niet lang. Juffrouw d'Al brègue sprak over haar land, het schoone Pro- -vence. waarvan Marie-Claire op en top een ware dochter was. al herinnerde zu zich daar niets meer van. Dan kwamen de dagelUksche bezig heden ter sprake, en het meisje verbaasde zich* hoe men aldus een leven kan vullen. Het land goed. dat juffrouw d'Albrègue van haar familie geërfd had. was niet zeer aanzleniyk. doch zij versorgde er een wUngaard, olUven en bloemen. In dit kleine, Parjjsche appartement waar de steenkool een loome warmte verspreidde, sprak zij over de brandende zon, den blauweh hemel, berg enmet kleurrUke schaduwen, vlakten vol viooltjes, narcissen en hyaclnthen, pUnboomwou- den, welker frissche geur de longen sterkt, palmen met wuivende bladeren, die zich bevallig aan den gouden horizon verheffen. Maar niet in dichteriyke taal beschreef zij dat. Voortdurende zorg, werk zonder rust, sprak uit haar woorden: de wUngaard met zjjn knoes tige ranken vertegenwoordigde een aantal hec toliters rooden of witten wyn, en de olijven met hun trillende bladeren zoovele flesschen keurige, fUne olie. De bloemen gingen naar het naburige station met de vroege groenten. En terwijl Marie-Claire deze optelling van grove, aan houdende werkzaamheden aanhoorde, die zoó vreemd klonken In dit weelderige verblijf van nietsdoende vrouwen, verwonderde zU ziqh er over, dat men zonder noodzaak de heerlUkste dingen deser wereld in zulk koud proza kon overzetten. KONIGSWÜSTERHAUSEN, 1685 Meter 2 20 Grataofoonmuzlek Langenberg 10.50 f AR bfl verlies van M “Ve“andersn vinger k Ik rteb het al mi zeer Ingewikkeld, en Toen In 1922 de eerste opvoering plaats had van Strawlnskl s concertino voor strUkkwartet, snelde de componist na afloop naar het po dium. om de leden van de Concertvereeniglng de hand te drukken. Enthousiast riep hu daar bjj uit: „Prachtig! Prachtig! Precies een naai machine!"En vreemd genoeg, deze uitroep was geen vergissing, te wijten aan de extase van het oogenblik, hU was ernstig gemeend en karakteriseert zUn kunst. Nauwkeurigheid bo. ven al, mathematische eenvormigheid vóór klankschoonheid Igors vader was bassist bü de Petersburger opera. Al vroeg kwam men tot de overtuiging dat Strawlnski aanleg voor muziek had en men deed hem op het conservatorium. Daar werd na een poosje een symphonie van hem uitgevoerd, die zich kenmerkte door onpersoon. Ujkheid en langdradigheid. Onder leiding van Rimsky-Korsakov kon de jongeman zich biyk. baar niet - ontwikkelen. Theoretisch schoot hU goed op, maar van wezenlijk talent was voor- loopig geen spoor bU hem te ontdekken. Niet temin kwam hU schitterend door zUn eind examen. Een Russische componist vin den ouden stempel kon noch wilde de jonge Igor worden. HU pakte dus zUn biezen en ging naar het westen. In Parus aangekomen, raakte hü wel dra heelemaal Van streëk, maar hü herstelde zich en verwierf 'zich êen aantal vrienden en medewerkers, die beslissend werden voor zün verdere werk en zün tegenslagen tn de naaste toekomst. Een dezer vrienden heette Diaghilev en was leider van het schitterende Russische ballet, dat er toentertijd bestond. Een ander heette Nyinskl. HU was de ster van Diaghilevs ballet eft de laatste Russische danser van on overtroffen formaat. Met deze menschen werkte hü samen, toen hü zün eerste ballet schiep, dat „De vuur vogel” heette. Vele wendingen in dit stuk ver wonderden het publiek; menige verwringing van den vorm deed den toehoorders zonder ling aan, maar In Parüsche kunstkringen stond Strawlnski plotseling hoog Aangeschre ven. ZUn moed en zelfbewustheid namen toe en in het Jaar 1910 begon hü asui het beroemde „Petroesjka.” Een hechte vriendschapsband verbond hem ook met den jongen Franschen dichter "Jean Cocteau, wiens invloed op Strawlnski zelfs heden ten dage nog merkbaar is. TerwUl Stra- winskl werkte aan „Petroesjka”, reisden Coc teau en hü samen Italië rond. Op Paaschzondag 1911 wilden zU de mis in de Pieterskerk te Rome büwonen. maar rüen bedevaartgangers versperden hun den toegang ZU probeerden een andere kerk binnen te ko men, maar nergens was meer plaats. „We leven als de honden", zei Strawlnski tot zün metgezel. Dit is een staalUe van Stra- wlnskl’s aangeboren vroomheid, aie ook in zün muziek wordt weerspiegeld. Zün verknochtheid aan de kerk Is niettegenstaande zün neiging tot spotten en twüfelen door-de jaren heen even groot gebleven, Eenlge jaren later ontketende ,3acre du prlntemps” een geweldig schandaal. De oud-Russische gebruiken bü het lentefeest waren door den jongen componist in een muzikaal kleed gestoken, dat het pu bliek versteld en ontsteld deed neerzitten. Het was niet mogelük om het stuk tot het einde toe te spelen. De menschen brulden en- joelden. Ergens In een loge stond een oude Fransche prinses van haar stoel en begon de „Zoo David” hoorde hü eensklaps een stem achter zich zeggen, en opkükend zag hü een vroegeren collega voor zich. „Wel Granger, JU hier,” zei David verbaasd, tot den mageren jongen. Ik dacht, dat je re porter if was.” .Dat ben ik ook. Maar daarom ga Ik er nog wel eens op uit. Die worstelstrijd Interesseert me. Van mUn laatste dubbeltjes heb ik een toegangsbewijs gekocht. En hoe gaat het Jou?" David haalde z’n schouders op. „Nou, zóó, zóó, altüd nog bü die krant. Kan je straks weer met z’n allen naar dat tele graafkantoor hollen." En met een ontevreden gezicht stak David een sigaret op. Maar ineens naril hü haar weer uit z’n mond. ^5eg es. Granger. JU blüft hier tot het ein de?” De aangesprokene knikte. ,£n je hebt vroeger toch ook geregeld ver slagen gemaakt?" u „Nou en óf,” lachte Granger. „En je bent platzak?” „Uitgeschud," vulde Granger somber aan. „Dus je zou gel dwlllen verdienen?” „Zeker, maar hoe?" .Dat zal Ik je uitleggen,” zei David, opge wonden over den prachtlgen inval, dien hü daar had. „Ik heb je’ al gezegd, dat ik verslag van dien wedstrijd moet uitbrengen. Nu zou ik zoo allemachtig graag met het eerste bericht zün. maar daar Is natuurlük geen kUken naar met al die heeren collega's. Nu wou ik je voor stellen om eens samen te probeeren er het eerste bü te zün. Ik ga dan nu dadelük naar het telegraafkantoor en neem daar het loket in beslag. JU blüft hier om het verslag te ma ken en zoodra de einduitslag er Is. hol JU naar het telegraafkantoor. Daar heb ik dan beslag gelegd op den telegrafist en ons' nieuws wordt het eerste overgeseind. Nou, wat zeg je er van? „Wel ’n goed Idee," meende Granger. „En hoeveel geef je me er voor?” „Tier^ dollar.” f .Aangenomen.” .Dus dan tot straks," sei David en hü wan delde naar het telegraafkantoor. PARIJS EIFFEL, 1446 Meter eert. eert door het Grosvenor Houseorkest 9.40 Con cert door het Radio Militair Orkest onder lei ding van B Walon O’Donell 10.25 piano recital. prinses Yeschin Mabet, de dochter van den keizer van Abessynlë, waarmee de prins reeds gerulmen tüd verloofd was. De strüd van den koning van Ethiopië met den keizer van Abessynlë, den Konlpg der ko rtingen, dateert reeds vanaf zün troonsbestü- ging. Haile Selassie wil allerlei moderne hervor mingen invoeren in zün land waar in vele op zichten nog mlddeleeuwsche toestanden bestaan, en daartegen komen de feodale heeren en de koning van Ethiopië In opstand. Me nhad gemeend, dat-de bovenbedoelde ver laving van de twee koningskinderen de oude veete zou overbruggen, waardoor dok de vüan- dlge gezindheid zou verdwünen. Prinses Yechin Mabet was weliswaar nog maar elf-jaar oud. maar in huwbm-e had het conflict tusschen Selassie en den ko ning zulke geweldige vormen aangenomen, dat de veete niet meer was bü te leggen. In de randstatefl van Abessynlë durfde zich geen soldaat van het eigen volk meer te ver- toonen, want iedereen die de grens overschreed werd eenvoudigweg neergeschoten. Deze rand staten en vooral 'het binnenland van Abessynlë zün buitengewoon moellük toegankelük. Des ondanks had Selassie herhaaldelük getracht om expedities naar deze streken te ondernemen om te trachten de bewoners tot onderwerping te brengen, maar al deze potdnsren hadden geen succes. De bedoelde districten siauu sieclils in naam onder de rechtsmacht van den keizer van Abès- synlë. Hun werkelUke heerschers en regeerders zün de opstandige konlngen, die een weelderig -jj^taan vinden In den welig tierenden slaven handel, waartegen keizer Halle Selassie zoon verwoeden maar tot nog toe vruchteloozen strüd voert. Met de gevangenname van Ras Hallou heeft de keizer van Abessynlë een besllssenden slag geslagen. Alleen de Innige vrede en het be scheiden geluk waarvan twee koningskinderen gedroomd hadden, werden wreed verstoord. HAMBURG.332 Meter 2 30 Gramofoon- muziek JLRT Weensche liederen, gezongen door Maria Hussa, aan den vleugel Adolf Seeker 10.00 Het Norag-orkest onder leiding vrtn Gerard Maasz 1120 Concert door het kleine Norag-orkeM onder leiding van Horst „Plalpn j T-- hendelr d*a$* was hjj mefc höt ïütx. Als dtt nu al moejt beginnen. Pavtd was op- niet afgeloopen. nieuws volgt.” Vlug reikte hü ’het den telegrafist ovèr. Zn collega die inmiddels was binnen New-' maar moest Je waeljten tot je verslag Werd óverge- Hiermee bleef hü doorgaan «eind. -u - graftst voor zich aan ft Wer Pott zuchtte. Het was 11 beroërd baantje. tuws Wmktan z’n reporter. Dan moest je hierheen, dan daar heen, en altijd was het maar hollen en vlie gen, dat je toch vooral niet te laat met je niéuws zou zün Wat zou hü graag een baantje hebben bü de redactie In New-Xork. maar daar was nu nog geen küken naar Enfin, hü zou geduld moeten hebben, ft Ergste was echte», dat hU zoo lang met trouwen zou moeten wachten. David schudde zuchtend het hoofd en dacht aan z’n meisje. Al twee jaren- was hü in stilte verloofd met de dochter varveen NeW^Yorksoh advocaat, maar deze Verkoos hwrf/n dochter niet te geven vóór hü bureau-redacteur was. Dit le worden, daarvan "wasydorioopig geen ‘spraak. Binnen afzier^areh tUd kon er van een huwelijk dus nbgy niets* komen. Het was een ellendige geschiedenis, want behalve dat i Het meisje de lieftalligheid in eigen persoon was, wa»„ de rüke schoonvader ook niet iemand om over ft hoofd te zien. David zuchtte weer en haalde een stapeltje brieven uit z’n zak. de epistels, die Lydia, zoo heette ze. hem In den loop van die jaren had geschreven. David stak ze weer weg met een weemoedlgen Blik. Ze was zoo lief, zoo trouw. Lydla en de vader. nu, die was ook niet te verwerpen. Daar gingen met zooveel„teederheid waren geschreven; daar gingen ze door de zakelüke handen van den telegrafist, die ze, grijnslachend, overseinde. Maar David merkte daar niets van, hü zag slechte, dat er al meer en meer reporters het kantoor binnen kwamen, die achter de stam pende en tierende voorgangers gingen staan. En toen Granger elndelUk, hügend en blazend met het verslag kwam binnen hollen, stond David er nog, om nu, glimlachend, den eind uitslag over te seinen, het eerste dat over den worstelwedstrüd bekend zou worden. Daarna, alsof er niets gebeurd was, ging hü door met, de brieven te overhandigen, want zün bericht moest niet alleen het eerste zün, het moest ook het éënige zün, het ëénlge dat dien avond in New-York bekend zou worden. En achter hem stonden de reporters schreeuwen, te trappelen van woede, dien kerel er uit! Weg met dien vent!" Maar David, met z’n horloge in de hand glimlachte. Wie kón hem iets maken, zoolang hü er voor betaalde? Eerst drie kwartier la ter. toen hü den laatsten brief overhandigd had, en er zeker van was. dat alle avondbladen waren uitgekomen, maakte hij plaats voor de genen, /lie achter hem stonden. In zegepraal ging hü naar New-York terug, waar hü mét gejuich door de redactie werd ontvangen. Zün courant was dien avond de eenlge geweest, die van den worstelwedstrüd verslag had gegeven. Alle oplagen waren uit verkocht. Het blad ,had naam gemaakt, in één avond. En den volgenden dag werd David Pott plechtig geïnstalleerd als bureau-redacteur van zün blad.' 6.35 Populair concert; 8.55 Programma vam Concert uit Hamburg. LANGENBERG, 472 Meter 7.25 Concert door de Kurkapel van Bad Oeyenhausen onder leiding van' LadeWig 2.20 Populair concert 1.20 Concert door werklooze muelst der stad Keulen onder leiding van Erldh Walter 8.55 „GenovevA”, Tragedie van Friedrich Heb bel. muziek van Frans Ebert. Regie Hardt. Majte-Clalre voelt, dat er iets in haar hart scheurt. Met een gewllden glimlach zegt ze tenslotte oogenschünlük kalm: Ik vrees wel onbeleefd te schünen, maar ik heb nog véél te doen; morgen vertrek ik. Haar rustige houding doet hem pün. Beminde zü hem dan niet? Nu Marie-Claire niet van haar tante erft en dus arm is, durft hü zich niet verbinden, maar tochin zün egoïsme, in zijn wereldsehe Udelheid zou hü gewild heb ben, dat tenminste iets, al was het maar een traan, hem een oogenblik de illustle zou geven door haar'bemind te worden. ft Is, wel wreed van u, zegt hü, deze heer- lüke oogenblikken te willen verkorten, die mis schien nooit terugkomen. Wat komt het er op^ten minuut meer of minder aan? antwoordt zdWk heb In dit «alon zooveel gelukige uren doorgebracht, maar nu is het gedaan, en wü moeten elkander vaarwel zeggen. Geen vaarwel! Nog eens, dat woord klinkt afschuwelük. Tot weerziens! Wellicht kom Ik nog te Bordeaux. Wilt u mü uw adres opgeven? Zü neemt een kaart en schrüft er op. Als Ik er dan ben, zegt ze, zal het mü aangenaam wezen u te zien, en mocht ik ver trokken zün. dan vindt u ten minste mijn zus ters; de oudste gelükt op mü. zegt men. En waarom zou u vertrokken zün? N/i-echter staat ze op, en hü begrüpt, dat dit zün afscheid beteekent. Rustig klinkt ft hem tegen: Omdat Ik misschien een betrekking zal Daar staat Max Sartène voor den büna ult- gedoofden haard. Hü slaagt er niet zoo goed In zün inwendige onrust onder kalme, harteiyke manieren te verbergen. Haastig snelt hü op Marie-Claire toe, en houdt met beide handen het kleine handje orn- «loten. dat zü hem toesteekt, en dat volstrekt niet beeft Ik dank u wel, dat zeggen, zeg ze eenvoudig: -- Vaarwel? Dat is een allertreurigst woord, verklaart hü: ik zeg het tot mün vrienden nooit Ik was zoo ongerust over u, zulk een onver- wachten slag! En gaat u nu Parijs verlaten? Natuurlük, Ik heb familie. Een liefhebbende familie, die uw rouw zal Verzachten, die u soms hier terug zal brengen? O neen, nooit! zei ze op een toon, die iets onherroepelük uitdrukte; ik heb een stiefmoeder drie halfzusters. l_- en graftst voor zich aan ft *eTk. Achter hem stonden z’n collega’s te mop- peratr. David echter, vulde papier na papier met een onverstoorbaar gézlcht in. in de vaste meenlng, dit te kunnen volhouden, totdat Granger zou komen opdagen. Opeens echter bemerkte hü tot z’n schrik, dat züh papier op was. Hü had nletS meer, geen stukje. Op een van de schrüftafels lag wel een stapel formu lieren, maar om er een te nemen, zou hü zich van .ft "loket moeten verwüderen en z’n plaats verspelen Had hü maar een krant, een boek by zich cm over te laten seinen, maar hü bezat niets. Wanhopig betastte hü z’n zakken. De telegra fist was al aan ft laatste woord bezig: zoo dadelük zou hü plaats moeten maken voor z’n collega die achter hem stond. Toeh dacht hü ineens aan de brieven in z’n binnenzak. Hü haalde ze voor den dag en keek.ze in. „Lieve schat," stond er boven den eersten. „Mün lieveling”, boven den tweeden en in dien geest waren ze verder allemaal, 't Zou niet bepaald plezierig wezen, als ze naar z’n blad werden overgeselnd. Maar aan den anderen kant: hü zou promotie maken; hü zou er haar vader mee winnen en ze zouden kunnen trouwen. „Wie volgt?” vroeg de beambte, die klaar was met z’n laatste telegram en de verslagge ver,- die volgde, wilde naar voren gaan, toen David den bovensten brief door het loket duwde. .Als Je blieft, ik ben nog niet klaar, die brief moet ogergeseind worden.” en met een gelaten gezicht zag hü hoe de telegrafist het velletje opnam en over begon te seinen. Toen hü er mee klaar was, gaf hü nog een en nog een en daar gingen ze, die epistels, die begonnen met: „MUn liefste. Wat is het lang geleden, dat we elkaar zagen. Veertien dagen. Wat ’n tüd en hoe. hoe lang zal ik nog moeten wach ten. mün schat. Of met: .MUn lieveling. Eiken dag zie ik nu naar nieuws van je uit; wanneer toch zal ik weer iets van „Vaarwel mün innig „Hou je zal ik weer bij HUIZEN. 1875 M. KRO. B.9Ó Morgencon- cert 10.00 Gramofoonmuziek. 11.30 Gods dienstig half uurtje door pastoor L. H. Pcr- quln O. P. 12.00 TUdsein 12.18 Politie berichten >2.15 Het KRO-trio onder leiding van Piet Lustenhouwer 1.45 Verzorging sen der 2.00 Vrouwenuurtje 3 00 Modocursut door mevrouw H. Cuppens-^Beurs 4.00 Gra- mofoonmuzlek 4 30 Hét KRO-orkes: onder leiding van Johan Gérrltsèp 5.16 Graiiof on- muziek 5 30 Gramqfgonmuziek 5.45 KRO orkest 6 30- Grnmofoonmuziek 6.45 KRO- orkest 7.10 Jag. ‘Zwarts: „De ziel'van hét Jodendom” Politieberichten 7.45 Wrbondskwartifrt<^e 8.00 The Dutch Gentle men Band onder leiding van Fred, van Zan- tefi- pijn. 9 00 V|te Dias 110Ó Grtunofoóinv mtrriek •’vw. - HILVERSUM. 296 M. AVRO 8.00 Tijd sein 8.01 Gramofoonmuziek üBo Het Avro-kamerorkest onder .leiding van Louis Schmidt 10.01 Morgenwijding 10.15 Gra mofoonmuziek 10 30 Orgelconcert door Plet van Egmond Jr„ Ré Koster, zang 11.30 R.U.V. Mej. H. Piebinga: „Knutselen in het gezin. Poppenkamer van een séhoenèndoos met een ameublement van luciferdoosjes" 11.30 Voortzetting orgelconcert' 12 00 Tüdseln 12.01 Omroep-klëlnorkest onder letfiing van Nico Treep 2.15 Verzorging zender 2.30 Solisten-concert m. m. v. J. Aerts. cello en Theja Schwkrtz. plano. Uitgevoerd wordt:_ Sonate opus 38 voor cello en piano van Brahms 3.00 Knipcursus voor beginners door Mevr Ida de Leeuw van Rees, 30e.les 4.30 Kinderuur «frider leiding, van Antoinette van Dük 5.30 Kovacs Lajos en zün orgest met refreinzang van Bob Scholte 630 R V.Ü. Cursus „China weerspiegeld In de litteratuur” door Johan W Schotman 7.00 Kovacs Lajos 7.30 Causerie door dr D. C. H. Sluiter: „Bloei en verval der astrologie” 8 00 Tijd sein 8.01 Orgelconcert door Pierre Polla op het Standaardorpel «van ’het Kurhaus te Sche- veningen, zangsolirt Albert de Booy 900 Zang door het 's-Gravenhaagsch Politie mannenkoor „Entre nous",- onder leiding van Anton Mit 9.20 Het Omroeporkest onder leiding van Nico Treep 10.00 Vaz Dias 10.15 Omroeporkest 11.30 Gramofoonmuziek 12 TUdsein en »’u!Hn<» aanweaigen toe te spreken. ZU was een trouw bezoekster van Parüsche concerten en ontbrak bü geen enkele muzikale gebeurtenis van eenig belang. „Vüfentwlntlg jaar lang”, zei ze, „heb Ik alle uitnoodlgingen om muziekuitvoeringen bü te wonen geaccepteerd, maar Iets als dit Is mü nog nooit overkomen. Dit is de eerste keer, dat ze probeeren Mch over mü vrooiyk te ma ken!” Maar dit laatste was toch niet heele maal juist. Het had allerminst in Strawins- kl’s bedoeling gelegen om de oude dame of wie dan ook in het ootje te nemen. Alleen was zün muziek Iets, dat thuishoorde In een volgend tüdperk. Meer dan tien jaren heeft het ge duurd,* eer het ballet In alle concertzalen der wereld den büval vond, dien het verdiende. Men zegt, dat na de débAcle Strawlnski en Diaghilev in een rütulg Parüs ontvluchtten en ergens op het land een beetje rust gingen ne men. Beiden schünen overtuigd te zü» geweest van het succes, dat deze muziek eens In de verre toekomst zou oogsten. Ieder nieuw werk van den Russischen com- imnist werd een sensatie- Oorspronkelük dachk men. dat de schandalen niet van de lucht zou den zün, maar spoedig bleek dat de Parüsche kunstwereld meet en meer door Strawinski's talent werd geboeid. Wat men eerst had ver worpen, begon men thans naar waarde te schatten. Het werd nu ook steeds duidelüker, dat Strawlnski maar half een Russische com ponist was. Hü werd een Internationaal kun stenaar in den waren zin des woords. Hier staat tegenover tenminste volgens sommi gen dat zün werken als het ware hun basis kwüt raakten toen Strawlnski de Russische priheipes liet varen. Hun oorspronkelUUieid verloren zü niet, maar wel hun naïveteit. Zü werden meer en meer producten van een koelen sportenden geest, die de techniek van het vak volkomen beheerscht. Zün „Geschiedenis van den soldaat", die tegen het einde van den oorlog ontstond, kan nog beschouwd worden als, een werk, waarin emoties tot uitdrukking komen, maar alles wat na dien tüd ontstond Is koud als marmer, zeek kunstzinnig, uiterst beheerscht en niet geschikt voor het groote publiek van dezen tüd. Strawlnski leeft nog steeds in Parüs en is over de geheele wereld beroemd. In den loop der tijden is hü bovendien een gevierd pianist geworden en een rük man, iets, wat niet van alle groote musici gezegd kan worden. Hü heeft in Parijs zelfs een eigen tele gramadres: .jBtrawlgor-Paris". |67 t6S] Toen er niemand meer scheen te komen en Jaap nog eens goed geloerd had, ging le zelf ook naar binnen, deed s*n uniform als voorzitter aan, sette zijn masker op en sprak de bijen toe. „Ik heb een schitterend plan uitgedacht,’* zei Jaap gewichtig en keek de bUen doordringend aan. Eerst kwam je aan de bewaarplaats voor jassen. Daar moesten de bijen hun mantels zoolang In bewaring geven tegen 12 cent. Daarmee werd bedoeld 12 korreltjes h&nlng. En als je dat gedaan had moest je door een hekje naar de eigenlijke verzamelplaats. Het was er pikdonker en de bijen konden elkaar nauwelijks onderscheiden. <l - V j

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 12