Avonturen van een schoener
INBREKERS
E
l
RADIO-PROGRAM
DE AARDBEI
K
Het
Ov
Alle abonné’s
Rozen*Kasteel
Dreef het wrak veertig jaren
rond? i
WOENSDAG 22 JUNI
VERHAAL VAN
j
DEN DAG
Professoraal
Ook een inval
Zeer geloofwaardig
In goed vertrouwen
Uitgeslapen
FEUILLETON
u
xn.
Het geheim van den
chronometer
Kapitein en officier bij het zwem
men rond het schip door
haaien aangevallen
Man over boord
De vermiste chronometer
Donderdag 23 Juni
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het raadsel opgelost?
fl
wel eens verveelde.
240
men ten
ROME, 441 M. 9 05 Concert; 1040 Idem.
10.40 Zigeunermuzlek
Een
bescl
prlmi
burei
Degel
XL
c
Wordt vervolgd.
De avond daalde reeds, toen ze de dierbare
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
Mevrouw: Kijk, Mina, daar vind ik in Je
kotter waarachtig die zes paar kousen terug,
die onlangs bij de wasch waren zoek geraakt
Dienstbode: Ja, mevrouw, dat moest voor u
een verrassing zijn; ik wou ze in het geheim
voor u stoppen.
ontstaan ongelijkheden, t
een weinig verbittering
het Omroeporkest o.Lv. Launy Gröndahl; 9,05
concert op .Raadhuis pladsen-orkest en koor-
tamboers en pijpers; 10,35 moderne operette mu
ziek door het Omroeporkest o.l.v. Emll Reesen.
i Josette met een
JU zoo iets niet
35 Ja
van
Netti
netti
e
Vrouw: Genadige hemel, neef Fritz heeft bij
het laatste gevecht een schampschot gekregen.
Professor: Natuurlijk, die neemt alles erg op
pervlakkig op.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1635 M.
gramofoonmuziek; 440 concert.
GE
lelde
derla
Zwed
scher
Mun<
zorgd
ren ti<
De
34 J«
kunr
verat
verzo
burei
N
kiez
die
den
In
gpd<
soc.
uit.
in c
juft
als
huis
O 51
▼oor
14 d
Ix
dam.
Haac
Óndi
Bflka
■tras
xoekt
alleei
Hoog
Brl
van
F
d<
'bl
dl
W’
K
Pi
ge
dt
nt
va
co
de
en
de
ve
da
he
eis
on
va
va
1
vtx
W(
ko:
I
zoc
tie:
get
zal
de
ste:
t
een
.me
VOO
voe
BRUSSEL, 509 M. 5.20 concert door het
Radio-orkest o.l.v. Karei Walpot; 6 50 grama-
foonplatenconcert; 7,40 Idem; 8.20 concert docr
het Omroep-symphonleorkest o.l.v. Jean Kumps;
940 concert; 1040 gramofoonplatenconcert.
WARSCHAU, 1411 M. 5.20 Kamermuziek
o.l.v. Cas. Wilkomlrski; 6.40 Populair Con
cert door het Phllharmonle-orkest van War
schau, o.l.v. St. Nawrot; 9.40 Radiotooneel; 10.20
Dansmuziek.
Een dubbeltje het pond,
Dan ia ze fijn, aromatiek
En smelt ze in je mondJ
Zoo toont de aardbei, dat nog steeds
De evenredigheid
Zich dikwijls omgekeerd verhoudt
Van prijs tot kwaliteit!
Nu mag de zomer bloemrijk zijn
En dichterlijk getint.
Waarvan de aardbei, niet het minst,
Den weerslag ondervindt,
Zoodat het zeer prozaïsch schijnt
Te spreken van den prijs....
Maar toch, de factor van het geld
Blijft altijd nog een eisch!
Dit is niet enkel in practijk,
Maar ook in theorie,
Zoo goed als men steeds proza vindt
In elke poëzie!
MILAAN, 341 M. 8.50 „Rondlne", opera
van Puccini.
PARIJS (Radio Paria), 1725 M. 8.05 Gra-
mefoonmuzlek; 12.50 idem; 840 Concert; 9.50
Vervolg Concert.
WEENEN, 517 M. -
door Bela Rass kapel.
KALUNDBORG, 1153 M. 340 concert door dat kan soms zoo in Je gestel zitten
Bertus over te halen lid te worden
rtlculieren Veiligheidsdienst.
Leeraar in de geschiedenis (tot vriend)Van
daag is de eerste Maart! Honderd Jaar geleden
vluchtte op dezen dag Napoleon van Elba, en
Juist een Jaar geleden heb ik jou vijftig gulden
geleend, de ik nog steeds niet van je terug
gekregen heb.
LANGENBERG, 472 M. 140 concert cJv.
Wolf; 540 vesperconcert; 10,40 concert o. L v.
Wolf.
PARIJS EIFFEL, 1446 M. 840 Gramo
foonmuziek.
er mooie, heilige dingen zien, en JU en je zusters
kullen tenslotte blij wezen elkander weer te zien.
De verrassing belette Marie-Claire aanvan
kelijk te antwoorden, of zich over dit onver
wachte aanbod te verheugen.
Wil je? vroeg mevrouw met eenlgen angst.
O, gaarne I Waarlijk moeder, dat is te veel
goedheid voor mjj. riep het meisje met een op
welling van dankbaarheid. Maar ik heb geen
geld meer, vervolgde ze eensklaps terneergesla
gen, en de kosten zijn betrekkelijk hoog.
Bekommer je daar maar niet over, zei haar
moeder op genadlgen toon. Je hebt me zoo
goedwillig je kleinen schat geleend, dat het niet
meer dan billijk is, wanneer ik je het geld voor
deze reis op afkorting geef. Wil je morgen ver
trekken, dan zal ik moeder Hyacinthe telegra-
feeren. Natuurlijk zou Ik je zoo alleen niet naar
een andere plaats willen zenden, maar te Lour
des en in een aangewezen huis, daar kan nie
mand iets op aanmerken. Ga eens naar de ver
trekuren aan het station informeeren. Ik ben
recht blij, dat ik je deze kleine ontspanning kan
verschaffen.
Bij het diner kondigde mevrouw Marie-Clalre's
vertrek naar Lourdes aan. De beide oudste zus
ters toonden niet de minste verwondering, maar
Josette riep verbaasd:
Wat? Zoo onverwacht? Dacht je daar reeds
eerder aan?
Ik heb er den laatsten tijd dikwijls aan
gedacht, maar ki vreesde onredelijk te zijn.
Wel neen, lieve, zei mevrouw welwillend; t
is in het geheel niet onredelijk.
buurt Nou, ^k wou dan dat je *t See jjj geworden van den Particulieren Nachtvel
llgheldsdlenst en de waker onderzocht of deu
ren en vensters goed gesloten waren
Vreemdeling (In een restauratie)Kellner,
de ossenhaas was alleronsmakelijkst en waar -
om staat er dan op het menu nog wel extra
bij vermeld „vandaag bijzonder aan te beve
len”?
Kelner (fluisterend): In vertrouwen gezegd,
mijnheer, dat geldt voor onze stamgasten, dan
weten zU wat zij niet moeten bestellen
Veertien dagen later gebeurde t incident.
Mijnheer van Leurden kreeg bericht dat z’n
zuster in Utrecht ernstig ziek was en ben graag
wilde spreken.
De van Leusden's waren nooit bijzonder be
vriend geweest met die zuster, maar och. met
ziekte, niet waar? 1 Was een dure reis; me
vrouw van Leusden mocht bovendien haar
schoonzuster niet best lijden’n kwestie van
Daar kwam opeens een kleine afleiding. Mijn
beer ébmmérac, de oude bloedverwant, door Jo
sette als erfoom betiteld, meldde zijn aanstaan
de komst in het verloren hoekje, waar zijn nich
ten als boetvaardigen leefden om wat uit te zui
nigen. Deze tijding verwekte een zekere opschud
ding en langdurige beraadslagingen, waarvan
Joeette werd uitgesloten.
Oom is niet heel amusant, zei deze des
avonds bij het diner, maar jullie zijn allemaal
zoo uit je humeur, dat Ik blij ben om zijn komst.
Xk hoop, dat bij ons wel op een rij toertje door
den omtrek vergasten zal. Hou je van hem, Ma-
rle-Clalre?
X Schijnt een goede man, was hot ant-
woord.
Zjj had hem eenmaal te Bordeaux ontmoet en
Was zoo goed geweest, kaart met hem te stielen
en naar zijn breede verhalen over den wijnoogst
te luisteren.
Nu, hij houdt van jou wel, meende Josette,
en hij noemde je de liefste van ons allen, en
vooral de voorkomendste.
Hij kan Marie-Claire niet boven jullie
drieën voortrekken, zei mevrouw ietwat bevepd;
hU kent haar nauwelijks. Ieder van jullie is op
haar manier welwillend voor hem, en dat be
grijpt hij ook wel. want, zooals Marie-Claire
zegt, *t is een goeie man.
En heel rjjk. voegde Josette er lachend bij.
Josette! riep Edith, je moest je schamen!
Je onderstelt toch niet, hoop Ik, zei Marie-
Claire gekwetst, dat ik een baatzuchtig doel
had, wanneer Ik welwillend voor een bloedver
want was, voor een oud man?
Als dat zoo was, zei Germaine, die, hoewel
minder heftig dan Edith, toch op zijn tijd veel
stekellger kon zijn, dan zou Ik Je toewenschen,
dat al die vriendelijkheid bij mijn oom een be
teren uitslag voor Je bad, dan bij tante Soyer en
haar zuster.
De tranen welden Marie-Claire naar de oogen.
maar wat kon ze antwoorden? Zwijgend verliet
ze de kamer en ging bitter gestemd in den tuin.
Meer dan ooit gevoelde zjj. dat overeenstem
ming tusschen haar en de zusters een onmoge
lijkheid was, en men haar eenvoudig als een
lastpost beschouwde. Wat vermocht zij tegen
deze jaloezie, die door de minste beweging weer
werd opgewekt? Blijkbaar was men nu weer be
vreesd, dat zij In ooms testament bevoorrecht
zou worden.
HAMBURG, 372 M. 145 Gramofoonmu
ziek; 24(Mdem; 4,50 concert; 7,40 populair con
cert door het Noragorkest oJ.v. Gerhard Maasz;
1140 Dultsche dansmuziek.
Mevrouw (tot dienstbode): Zeg. Anna, is
het nog steeds Je verlangen om bij voornamere
lui te gaan dienen, ook al zou Je loon Iets
minder zijn.
Dienstmeisje: Ja, mevrouw.
Mevrouw: Nu goed dan, dan zal Ik je van
nu af per maand twee gulden minder betalen,
want weet je, mijn man Is burgemeester ge
worden.
FosdiJk op dit geïmproviseerde vlot rondgedre
ven, hoeveel dagen, dat weet hijzelf niet precies.
De haaien waren bij het optreden van den
wervelwind verdwenen en vertoonden zich later
ook niet meer.
Fosdijk werd ergens In de bujrt van de Afri-
kaansche kust opgepikt door een stoomboot uit
Marseille. Van Frankrijk keerde hij een half
Jaar later naar zijn vaderland terug.
Waarom hjj het verhaal van zijn treurige lot
gevallen nooit In het licht heeft gegeven, blijft
een raadsel. Misschien zat de angst voor het
spookschip zoo diep bij h"m Ingeworteld, dat hij
bang was zich onheil op den hals te halen,
vaaneer hij erover repte.
Misschien ook heeft h’j het heele relaas ver
zonnen. hoewel er niets in stond, dat met de
bekende feiten in strijd was.
Maar waarom ga je nu zoo op eens? Je
zult ooms bezoek missen, en hij zal het niet
mooi vinden, dat Je zoo voor hem wegvlucht;
hij blijft maar twee dagen, weet je.
*t Spijt me erg, maar....
Ik zal Marie-Claire wel excuseeren, zei
mevrouw levendig.
Maar toen Josette *s avonds met haar zuster
alleen was, begon ze helder op te lachen.
Nu zijn ze je voor dat bezoek mooi kwijt,
sprak ze ronduit. Ze zijn bang, dat JU zult
erven, 't Is vlakweg schandalig!
Alle vreugde was voor Marie-Claire verdwe
nen. Zooveel dubbelhartigheid had zij niet kun
nen vermoeden.
Wees maar gerust, herns
kus; Ik weet heel goed, dal
zoekt. Ik zal met den ouden man over je pralen.
Daar kun Je op aan!
Ik vraag hem niets, en ik heb liever, dat
er In bet geheel niet over mij gesproken wordt,
zei Marie-Claire weenend.
Och kom, t Is toch Immers net zoo goed
Jouw oom als de onze!
Dien nacht kwam Marie-Claire tot het be
sluit, dat het doel van haar pelgrimstocht zou
zijn het vertrek uit dit huls, waar men haar
wantrouwde, waar zU geen genegenheid kon ver
werven ondanks haar zachtheid en welwillend
heid, ondanks haar pogen om zich nuttig te
maken
geldleenen In den ouden tUd.... Bertus zou
dus alleen gaan. Mevrouw bracht hem 's mor
gens naar den trein van 944.
Maar om 3 uur kwam een telegram: „Toe
stand verergerd. Kom morgen thuis."
Der is toch politie....
belasting voor!”
„Waarvoor?” snerpte
As ze bU je Inbreken,
Russen ook! Da's zeker beter! En de- politie?
Je ziet hier nooit ’n agent, ’s avonds niet en
's morgens niet! Ze hebben maling aan die
bij de Vissers hebben ze t ook gedaan!”
„k Zal nog ’es zienwe motte zuinig we
zen.”
Meer kon ze van Bertus niet gedaan krijgen.
Nog maar wat wachten en dan opnieuw
vragen.
BERLIJN, 418 M. 440 Joh. Ohr. Bach-
conoert; 540 concert; 740 vocaal concert.
naam ..Marie Céleste" wel eens iets te maken
kon hebben met het schip, dat veertig jaar te
voren stuurloos rond dobberde en zoo kwam
hij er toe het handschrift, dat Fosdijk hem gaf,
door te lezen. -
De ..Strand Magazine" publiceerde daarop het
relaas van Abel FosdUk, dat hier In het kort
volgt
„In den herfst van 1872 werden de schepen
in den Atlantischen Oceaan geteisterd door een
reeks ontzettende stormen. De .Marie Céleste"
leed ontzaglijke schade en kapitein Briggs
raakte geducht van streek. HU leed aan regel
matig terugkeerende aanvallen van woede en
de andere opvarenden begonnen ten slotte te
vreezen, dat hU gek was geworden. Niettegen
staande het vreeselUke weer slaagde men er In
de .Marie Céleste" te herstellen en de Juiste
koers kon weer worden Ingeslagen, toen de
stormen hadden uitgeraasd.
Het weer was kalm en de heele bemanning
was buiten zichzelf van vreugde, dat de schoe
ner het er goed had afgebracht. De vroolUke
stemming werd evenwel verstoord door een on
geval Eén der matrozen sloeg nJ. van de brug
af overboord en de kapitein schreeuwde den
officier toe: .Spring hem toch na!” De officier
maakte bezwaren en zei. dat dit met kleeren
en al onmogelUk was. „Dan doe ik het zelf!”
riep kapitein Briggs en hU sprong in zee.
De vrouw van Briggs smeekte twee andere
matrozen toevallig ervaren zwemmers om
haar man niet in den steek te laten. Dezen He
ten zich overhalen en sprongen eveneens in zee.
Den man, die het eerst in het wafer was geval
len. had men in minder dan geen tUd bereikt
en hU werd aan boord geheschen. De andere
drie zwommen intusschen nog rond.
„Ik zwem makkeluk met m’n uitrusting aan
tweemaal om het schip!” riep kapitein Briggs
zUn tweeden officier hoonend toe.
„Laat mün vrouw maar met den chronome
ter nagaan, hoe lang het duurt!”
Mrs. Briggs nam den chronometer ter hand
en de gezagvoerder begon zUn voornemen ten
uitvoer te brengen. HU had evenwel nog geen
tien slagen gezwommen, of er verscheen plot
seling een troep haaien, die Brlggs en zUn ma
trozen aanvielen. De strUd duurde niet lang,
de haaien bleven meester van het terrein en
Mrs. Briggs, die het ongeluk voor haar oogen
zag gebeuren, sprong voor iemand het kon ver
hinderen, met haar dochtertje overboord. Den
chronometer had zU nog In haar harjd, zoodat
die later aan de uitrusting van het schip ont
brak.
De matrozen, die nu heelemaal zonder lei
ding waren, wisten niet meer, wat zU doen
moesten. Alles had zich zoo snel voltrokken, dat
sommigen het niet geloofden. Eén werd waan
zinnig, nadat Mrs. Briggs en haar kind door de
haaien waren gedood.
Abel FosdUk zelf scheen nog het meest bU
zUn positieven te zUn. HU probeerde, zooals hU
schrUft. de mannen weer aan het werk te
krijgen, maar niemand was er toe’te bewegen
om te probeeren „dit behekste schip” naar vei
lige haven te sturen. Het zou toch niet helpen.
Inderdaad scheen het, alsof de overgebleven
matrozen gelUk hadden, want, terwUl niemand
er op verdacht was, stak er plotseling een korte,
maar hevige wervelstorm op, één van die wind
vlagen, die op den Atlantischen Oceaan een
schip meer dan eens verrassen. Slechts ervaren
zeelui kunnen vaststellen, dat er een dergelU-
ke storm In aantocht is, want bü den meest hel
deren hemel kunnen de elementen ineens los
breken.
Alle mannen, die zich op dat moment aan dek
bevonden, moeten zonder uitzondering over
boord zUn geslagen. Abel FosdUk wist een
plank te bemachtigen, afkomstig van een bank,
die de kapitein voor zUn dochtertje op de brug
had laten neerzetten. Eenlge dagen lang heeft
HILVERSUM, 296 M. 8,00 A. V. R. O.-gra-
mofoonmuzlek; 10,00 morgenwUding; 10,15 gra
mofoonmuziek; 1040 sollsten-concert; 11.00 cur
sus knippen en kinderkleeding door mevr. Ida
de Leewvan Rees; 11.45 sollsten-concert; 12.15
A. V. R. O.-klelnorkest o. 1. v. Nico Treep; 2,15
rustpoos voor het verzorgen van den zender;
240 gramofoonmuziek; 3,00 aansluiting van de
tentoonstelling .Moeder en Kind”, Amsterdam-
concert door „The Blue Jazz Ladies” o.l.v. Leo
Selensky; 4,00 ziekenuur door mevr. Antoinette
van DUk; A. V. R. O.-kamerorkest o. 1. v. Louis
Schmidt; 640 Sportpraatje door H. Hollander;
7,00 A. V. R. O.-kamerorkest; 740 Jac. A. Lot
gering: „Op het water.... In eigen land: 8.00
aansluiting met het Concertgebouw te Amster
dam: Concertgebouworkest o.l.v. dr. Willem
Mengelberg, Beethoven-cyclus. In de pauze cau
serie door Ad. Hooykaas over „Het Lustrumspel
van het Amsterdamsch Studentencorps S. P
Q. A. ’32"; 10.00 nieuwsberichten van het Pers
bureau Vaz Dias; 10,15 Kovacs La joe en zijn
orkest (refreinzang Bob Scholte). Intermezzo:
gramofoonmuziek.
HUIZEN, 1875 M. 8,00 K. R. O.-morgen-
concert; N. O. R. V.: 10,00 gramofoonmuziek;
10,15 korte ziekendienst door ds. P. J. de Bruin;
10,45 gramofoonmuziek; K. R. O.: 11,00 gramo
foonmuziek; 1140 godsdienstig halfuurtje door
pastoor L. H. Perquln; 12,00 tijdsein en politie
berichten; 12.15 K. R. O.-orkest o. L v. Johan
Gerritsen; N. O. R. V.: cursus fraaie handwer
ken; 3,00 vrouwenhalfuurtje door mej. C. Mun-
nlk: „Het landbouwonderwUs en de jonge boe
rin"; 3.30 verzorging zender; 4,00 ziekenuurtje
door ds. P. J. F. van Voorst Vader; 5.00 cursus
handenarbeid voor onze jeugd door H. J. Steln-
voort: ..Een vlieger”; 5,45 concert; 6,45 cursus
knippen en stofversieren7,00 declamatie door
Jan Verheyen; 740 politieberichten; 7,45 Pers
berichten van het Ned. Chr. Persbureau; 8,00
Ohr. Gem. Zangvereeniglng .Kxcelslor" te
Llsse; 8,45 dr. N. v. d. Laan: Onze Martelaars
boeken; 9,15 vervolg concert; 10,00 persberich
ten van het Persbureau Vaz Dlas; 10,10 gramo
foonmuziek, vroolUk programma.
Van Leusden en Juffrouw Van Leusden waren
de heer en mevrouw Van Leusden geworden.
De zaak In beddengoed en aanverwante arti
kelen was overgedaan en het kinderlooze echt
paar leefde nu van de rente der overgespaarde
duitjes, gevoegd bij het stamkapitaaltje, rustig
In een der buitenwUken van Den Haag. Het
huisje stond alleen; aan belde zijden lag open
terrein, en dan volgden weer andere hulzen.
De Van Leusden's waren altUd zuinig ge
weest en ze waren het nog, In sterker mate. Ze
hadden de woning voor zes Jaar gehuurd, tegen
matigen prijs, omdat de stille, afgelegen buurt
niet erg In trek was en de naastbij gele gen tram
nog tien minuten gaans verwUderd.
Ze brachten eiken dag bUna op de zelfde
wUze door. Van Leusden morrelde en hannesde
des morgens wat In het tuintje; zU „deed" het
huishouden. Des middags gingen ze. bU goed
weer, een uurtje wandelen; *savonds, des zo
mers, een enkele maal naar Schevenlngen, des
winters naar de bioscoop. Het was stil, heel erg
stil daar In die onbezochte buurt, maar dit hin
derde hen niet zoo heel erg. Alleen.... me-
trachtte
van den
,,’t Is toch eigenlUk wel secuurder." betoogde
ze dan, ,,als Je weet dat je 's nachts bewaakt
wordt. Nou. met die malaise, komt er hoe lan
ger hoe meer gespuis los. Mevrouw Visser ver
telde me gisteren nog, dat bU haar aan den
overkant weer 'n flets gestolen, ’n splinter
nieuwe nog wel. t Is God geklaagd.” En toen
haar man zweeg drong ze aan: „Wat vin je
Bertus? Zeg nou ’es wat!”
In t gemoed van den ex-beddenhandelaar
streden angst en zuinigheid om den voorrang.
EindelUk bromde hU: .Jk zal nog 'es zien! *t
Kost meer Item zooveel per Jaar en 1 leven is
toch al zoo duur! De Russen betalen niet! Die
dieven van Bolsjewieken En waarvoor eigenlUk?
daar betalen we toch
mevrouw. „Waarvoor?
ben je alles kwUt! Je
DAVENTRY, 1554 M. 1 20 concert door het
Shepherd's Bush Pavilon Orkest oJ.v. Harry
FrUer; 240 Sonate recital; 340 vesper; 4,50 con
cert door het Schotsche Studlo-arkest o.l.v. Dal-
nes; 840 concert door het B. B. C.-Theater Or
kest oJ.v. Stanford Robinson; 1045 orgel-reci-
tal; 1145 B. B. C.-theater orkest oJ.v. Henry
Hall
Wanneer ze in de watjes ligt.
Dan is-ze peperduur,
En toch ondanks den prijs niet zoet,
Maar smakeloos en zuur.
Doch roept men met een schorre
stem
derde hen niet zoo heel erg. Alleen....
vrouw Van leusden was nogal bangelUk en haar
man eigenlUk ook.... maar die wilde *t niet
weten.
Als ze 's avonds in de krant die ze met
een andere familie samen lazen onder de
gemengde berichten allerlei nieuws aantroffen
omtrent inbraken, diefstallen, vechtpartijen,
insluiping, ontdekken van mannen op zolder
enz., dan bekroop mevrouw Van Leusden een
onbestemd gevoel van angst en zag ze er tegen
op alleen naar de keuken te gaan. (Corrie, het
dagmeisje, ging 's avonds om acht uur naar
huls). Maar zU vermande zich en haalde,
schuw voor zich uitziende, de warme melk voor
Bertus. Beiden gingen ze 's avonds rondzien,
vóór het naar bed gaan, of alle ramen op de
pin en alle deuren goed gesloten waren en of
er nergens iemand verstopt zat. Dit laatste ver
wachtten ze wel geen oogenblik, maar het gaf
toch een zeker gevoel van veiligheid als je Je
overtuigd had. Op de slaapkamer onderzocht
mevrouw minstens vier maal met kleine tus-
schenpoozen, of ze den sleutel voor de kamer
deur wel had omgedraald, zoodat het Bertus,
die verlangde naar licht uit en slapen gaan, biijvin! Was~Bertus maar'thulïT
wel eens verveelde.
Als mevrouw op een avond erg angstig was
gezegende plek naderde, wejke ze sedert haar
kinderjaren niet weergezien had. Opeens be
speurt ze de taUooze lichten bU de Grot en een
ongekend gevoel van vreugde en vrede vervult
haar gekweld hart.
Ze is aangekomen. Haar kleine bagage heeft
ze In het aangewezen hotel afgegeven, maar
alvorens te gaan rusten begeeft ze zich aller
eerst naar de Grot en volgt met de oogen de
processie, die zich daar ginds in de bergen be
gint te ontrollen. Als de stoet genaderd is, valt
ze op de knieën en ofschoon de meeste pelgrims
luidop bidden, krUgt ze een gewaarwording van
rust en alleen zUn, een gevoel, als ware ze hier
thuis. Wel weet ze, dat dit slechts een halte
op haar lUdensweg is, maar de gedachte straks
haar last weer te moeten opvatten ontmoedigt
haar niet. Want deze vrede zal haar kracht
schenken om gelaten en ingetogen alles te ver
duren.
t Is Intusschen geheel avond geworden. De
zang heeft opgehouden, de stoet wordt ont
bonden, de schare verspreidt zich. Dan komt
hdarie-Claire tot zich zelf en dankbaar voor
1 geen zU genoten heeft, wil ze zich naar baar
hotel begeven, als eensklaps in den helder®
avond een lleflUk gezang weerklinkt, vermengd
met vroolUk geroep. ZU verstaat de zoet-vloeien-
de taal niet, waarin gezongen wordt en gaat
evenals de anderen ter zUde staan om den stoet
te zien nasseeren.
- t Is de Provenpaalache bedevaart, hoert
ze in haar nabUheid zeggen.
Mevrouw zag vreeselUk op tegen het nachts
alleen zUn.... ze dacht er over bU kennissen
te vragen of ze bU hen mocht logeeren, maar
t was zoon dure tijd. Je durfde niet bU dé
menschen aankomen. EindelUk werd er wat op
gevonden. Corrie zou aan d'r moeder vragen
of ze 's nachts mocht overblUven; 't was wel
niet veel bescherming, maar toch wat.
Ongelukkig wilde de moeder van Corrie daar
niets van weten; ze kwam om 8 uur d'r doch
ter halenze kon d’r niet missenze had -n
ziek kind.... d'r was zooveel te doen thuis....
Of mevrouw van Leurden al betoogde, smeekte
en beloofde.... d’r was niets aan te doen;
Corrie moest mee en ging mee.
Alleen gebleven barsttte mevrouw in tranen
uit.... zenuwachtig, angstig, ongerust voelde
ze zich, vreeselUk verlaten in het doodstille
huls. Zelfs de krant lezen durfde ze niet. Om
half tien ging ze rondzien, nog eens rondzien
en toen naar boven, naar bed, dat leek haar
nog t veiligst.
Maar slapen kon ze niet. Bevend van angst
lag ze in het eenzame bed, hoorde telkens
vreemde geluiden, stelde zich allerlei voor om
trent inbraken, griezeligheden, moordpartijen.,
ze luisterde met tot het uiterste gespannen op
lettendheid. EindelUk dommelde ze In, werd met
een schok wakker, sliep weer in....
Om elf uur was ze helder wakker.... nu'was
’t geen verbeelding!.... ze hoorde iemand dul-
delUk loopen door het huls, stilstaan, Iemand
probeerde de deur open te maken.... maar 1
geluld hield op.ze hoorde den inbreker zich
verwUderenzeker was er een politie-agent
in aantocht.... kon ze dien maar roepen! 1
Werd weer stilangstig stil. Zou er al iemand
binnen zUn? Mevrouw van Leurden strillend
over het geheele lichaam, met een hoofd bran
dend als vuur, vochtig van angstzweet, lag op
haar rug met wUd geopende oogen In 1 duis
ter te staren. Als ze maar telefoon had. als
die lamme, beroerde Corrie maar had kunnen
op dit blad zUn ingevolge de verzekerlngs voorwaard en tegen f 9/)/] ft bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bU een ongeval met Z 9 4T/1 bU verlies van een hand Z f 94? bij vgrUes bU een breuk van Z Afi MJ verlies vanjn
ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «J verlies van belde armen, belde beenen ol belde oogen J t doodehjken afloop f AnJUt” een voet of een oog s A si <J» duim of wywvihger J "been of arms “Vs anderen vinger
De meest zonderlinge en geheimzinnige lot
gevallen, waarvan ooit in verband met een
spookschip sprake was, worden verhaald van
den schoener Marie Céleste", een bescheiden
vaartuigje.
Het schip vertrok in de maand September
van het jaar 1872 van New-York met bestem
ming naar Genua. Den rijfden December ont
moette een Engelsch schip de „Marie Céleste”
op den Atlantischen Oceaan. Al gauw kwam
men tot de ontdekking, dat de schoener stuur
loos ronddreef. De kapitein van het Engelsche
schip liet een boot uitzetten en eenlge mannen
doorzochten de verlaten „Marie Céleste". Alleen
hout en metaal werd ef gevonden. Geen le
vend wezen was er te bekennen.
Hoe was het den dertien opvarenden mogelijk
geweest om van het vaartuig weg te komen?
De kapitein van het Engelsche schip deed
nog andere ontdekkingen, die de moeite van
het vermelden waard zUn. De kas was onge
schonden. De scheepspapieren waren in orde;
aan de uitrusting mankeerde niets. Alleen een
Chronometer ontbrak.
Aan alles kon men zien, dat het vertrek on
verwacht had plaats gehad. In de gemeen-
schappelUke eetgelegenheid stonden nog borden
met etensresten op tafel.
De kapitein van de Engelsche boot bracht
later verslag uit over zUn vreemdsoortig
avontuur. Er werden onderzoekingen Ingesteld,
er werd over het onoplosbare raadsel veel ge
schreven, maar men kwam niets verder.
Meer dan veertig jaar heeft het geduurd,
voor de sluier werd opgelicht.... tenminste,
wanneer de mededeellngen van den heer Fos
dUk op waarheid berusten.
In Juni 1913 werd er öp den Atlantischen
Oceaan een drijvend wrak gesignaleerd en hier
over verschenen eenlge artikelen in verschil
lende periodieken. Door een en ander werd de
herinnering levendig aan de „Marie Céleste",
die men ondertusschen al weer bUna was ver
geten. Een medewerker van de „Strand Maga
zine" schreef een stuk over het geheimzinnige
geval van 1872 en besprak de verschillende
theorieën, die toentertUd waren opgesteld naar
aanleiding van het avontuur der .Marie Cé
leste’’,
Eenlge dagen later verscheen op de redactie
van de ..Strand Magazine" de heer M. Howard
Linford, directeur van het college Peterbo
rough-Lodge. Deze man bracht een brief mee
benevens een manuscript. Belde voorwerpen
hadden toebehoord aan een ouden concierge
(vroeger ^eeman), een zekeren Abel FoedUk, die
kort daarvoor was overleden.
Vóór zUn dood had FosdUk hem de docu-
overhandlgd met de woorden: „Hier
heeft u de verklaring van het mysterie „Marie
Céleste”. Maar In dien tijd was de geschiedenis
met dien schoener in het vergeetboek geraakt
en Linford dacht ,dat Fosduk het over een
vrouw had. HU besteedde niet veel aandacht
aan de papieren en borg ze op.
Het verhaal in de „Strand Magazine" had
hem plotseling op het idee gebracht, dat de
Daar zag ze mevrouw de Solliès naderen met
diepe kommernis op het gelaat.
Marie-Claire. zei ze met een poging om
harielUk te zUn, ik kom Je vanwege Je zusters
verschooning vragen; ze zUn wel wat heftig ge
weest, onbillUk zelfs.
Ik ben bljj, dat zulks erkend wordt, moe
der.
Je moet wat toegevend zUn, kindlief. Ze
zUn vermoeid, en Edith heeft bittere teleurstel
ling ondervonden. Al houden zusters ook nog
zooveel van elkander, toch komt er wel eens
wrijving voor, en
SchUnt zelfs, dat er
onder u allen heerschte. Dat moet gekalmeerd
worden, lieve!
Ik zou niets liever wenseben, hoewel ik mU
volstrekt niet schuldig gevoel Als Ik mocht ver
trekken
Vertrekken? Spreek toch niet zoo, of ik
zou vreezen. dat ik niet moederUJk genoeg voor
je geweest ben. Ik meen wel je nooit te hebben
laten voelen, dat je een last in ons huls kon
zUn.
Een last in bet huls van mUn vader? O
neen, dat is onmogelUk! antwoordde Marie-
Claire ietwat spottend.
Maar JU bent ook boos en verbitterd; dat is
duldelUk merkbaar. Misschien zou een tijdehjke
afwezigheid alles weer terecht brengen. Wil Je
een dag of vier naar Lourdes gaan? Ik heb
daar een vriendin onder de Dominicanessen; zU
zou voor een kamer kunnen zorgen. Daar kun
Je wat uitrusten en tot kalmte komen. Je zult
Zoo kropen de minuten om.... ze hoorde de
klok slaan, twaalf uur, half tén, één uur....
Wat *t maar dag.... Zou ze ópstaan en licht
aansteken? Neen, dat durfde ze niet.
Daar hoorde ze weer wat..-.ja waarachtlif.
ze kwamen terug.... hoorde ze niet praten?
Het hekje werd open gedaaneen man liep
voorzichtig door het knerpende grint van het
voortuintje.... hU probeerde aan de deur....
aan de ramenom binnen te komen
misschien had hU gereedschap gehaald.... En
toen, met een plotsellngen aanval van moed,
die heel bange menschen soms opeens over
vallen kan, sprong ze het bed uit, deed met een
ruk de openslaande ramen open en keek
ze -ag den kerel duldelUk staan aan bet raam
morrelende. Fluks greep ze een emmer met vuil
water en wierp die den inbreker over bet
hoofd.... Dat zou hem wel afschrikken!
..Wat donder.... zUn jullie heelemaal dol.
daar boven?” hoorde ze een ruwe mannenstem
roepen. „Wat mankeert Je. zeg? Kom naar be
neden als je lef hebt....”. De rest ging ver
loren.
MUnheer van Leusden was, zonder z’n vrouw
zulks speciaal te vertellen met Ingang van
1 Augustus, den dag dat hU naar Utrecht ging
l<$4
„Van mijn bloem af,” achreeuwde Jaap de bommel toe maar dat
liet de dikkerd zich too maar niet commandeeren. ..Zijn de bloemen
van Jou?” vroeg de boinmel met een bedaard gezicht en daar wist
Jaap zoo gauw geen antwoord op te vinden.
Jaap zorgde er tenminste al voor, dat ie weer In zUn korf was voor
de wespen, die In de sloot lagen te spartelen, weer op bet droge
konden zijn. En toen ie na een tijdje zich bulten waagde -as er
Inderdaad geen enkele wesp meer te bekennen. Maar hU zag ieta
anders, een dikke hommel, die een van Jaap's mooiste bloemen
san bet vernielen was.
„Hoe durft u mijn neus te snuiten?"
„Neem me niet kwalijk. Ik zocht naar mijn eigen neus. Ik
ben bijziende."
