LENTE
De Boschjesmannen sterven uit
RADIO-PROGRAM
Rozen*Kasteel
r
Een buitengewoon schuw
volkje
MAANDAG 4 JULI
VERHAAL VAN
DEN DAG
het
Erg vleiend
ie
Spinnende mannen
Ondeugend
FEUILLETON
F
0
f
1
In het oerwoud ontbreekt
levenselement der Boschjes
mannen, licht en ruime
stsppen
Woeste dansen in het
nachtelijk duister
yold
he
iretf
het
Schep koelte! z—
Nu de hooimaand ingezet heeft,
Niet maar zoo te hooi en gras,
Maar met glazenblazers-hitte,
Als een hooimaand zelden was,
Nu gebruikt u graag sorbetjes,
Limonade, bier of ijs.
En de schaduwrijke plekjes
Zijn voor u een paradijs!
Dinsdag 5 Juli
1
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
P
o
'Ugend naast
als toen, zei
aan
tuur-
m.
Frans
oXt.
PARIJS (Eiffel). 1448 M. SAO .Xe Jeu de
weven
van den Amerikaan
blanke, die met zün ossen-
'C S ongevallen
bQ
rd.
tevreden stellen, dat
en lederen dag één
LANGENBERG. 472 M. 120 Concert oJ.v.
Wolf. 12.20 Gramofoonmuzlek. 520 Vespercon
cert. 8.20 Concert door het Kur-orkest o. L V.
Gustav Ladewig.
PARIJS? (Radio), 1725 M. 8.05 Gramofoon
muzlek. 12.20 Gramofoonmuzlek. 8.20 ..Samson
en Dallla” van Saint Saëns.
Robin et
la Halle,
speelt.
snlljk niet ver
stoof zü op.
8.40
het
Dokter (die wegens zijn hooge vuttekoslen
bekend Is): Ja. beste man, de ziekte van uw
vrouw zal aeer langdurig zijn.
Echtgenoot; Gelooft u, dookter. dat ik het
zal kunnen uithouden?
Het
“ke
ring
lan-
'ge-
5gtn
en.”
mis
«le
ider
luk-
tles
den
ing
on-
MILAAN. 231 M. 820 Gramofoonmuzlek.
830 -Ideale" Operette van P. Tosti
Vriend (tot schilder)Je moest den burge
meester bet portret aanbieden.
Schilder: Och, wat begrijpt deze parvenu van
kunst.
Vriend: Juist daarom zal hij ’t misschien van
Je koopen.
■uim
zich
den.
el be-
ischer-
te van
te na-
sbled),
rzitter
tnonu-
oetnde
tf“den
ioor-
i het
P
ogel-
x de
1 de
bied,
i de
s. P.
der
ives-
ver-
tag-
HJk
:ort
ran
Hik
llge
22
md
aan-
ver.
een
ord-
Be-
id.
KONIG8WU8TERHAUSEN. 1835 M. 1220
Gramofoonmuzlek. 2.20 Gramofoonmuzlek. 4^0
Concert uit Leipzig. 935 Concert uit München.
Marion", Operacpmique van Adam de
925 Het Fermin Touche Kwartet
BRUSSEL 509 12.20 Gramofoonmuzlek
5.20 Concert door het Radlo-orkest o.l.v. Frans
André. 920 Concert oJ.v. Francois Rasse m.
MeJ. Floriaval. 11.00 Gramofoonmuzlek.
BOME. 441 M. 9.05 Ja Rondlne". Opera
In drie acten van H. Puccenl.
DAVENTRY, 1554 M. 12.20 Orgelconcert
door Reginald Foort. 1.20 Concert doorLeonard
Kemp en zijn orkest. 7.40 Concert door het
B. B. C. Theaterorkest o.l.v. Arthur "Wood. 11.46
Jack Harris' Grosvenor House Band.
:oel, loog zü-
ïdetljk Je
zaam, maar zeer Intelligent, en wanneer hij
sprak, had alles, wat hij zei. waarde en wekte
belangstelling, t ZIJ er sprake was van poll,
tleke of economische kwesties, 't zjj hjj een
geneeskundige uitlegging gaf, of dat hü Marle-
Clalre zijn geliefd Provence beschreef met de
legenden en overleveringen er van, die hjj alle
kende, steeds lag er in zijn woorden een ge.
dachte, een beeld, een nieuw gezichtspunt, iets
persoonlijks, dat van innerlijke beschaving ge.
tuigde. Soms trilde een dichterlijke snaar in
hem, den poëtenzoon, en menigmaal verwon
derde het meisje zich er over, hoe deze over
geërfde neiging hem tot een loopbaan had
kunnen voeren, zoo streng en in haar bijzonder,
heden zoo realistisch. Toch koesterde hjj een
groote liefde voor zijn „bediening”, want hü
had de menschheid lief, gelijk hij de natuur
beminde, met teederen eerbied voor het heer-
UJke werk van den Schepper, en de wensch de
Er leeft in Afrika een schuw volkje,
dat elk verkeer met de buitenwereld
angstvallig* vermijdt. Langzaam is
het aan ‘t uitsterven, zooals de be
kende vlieg er-missionaris, de direc
teur van de Missie, ons hier verhaalt.
Ruim 500
Boschjesmannen
zU door de Bahtoe.
Want u reikhalst naar de koelte.
Naar verkoeling en bekoelt.
Als u frischheid of een tochtje
Door de open ramen'voelt! 3
Daarom: prdat ook niet van hitte,
Maar blijf liever consequent
En vermijdt het woordje zweet en,
Dat u reeds voldoende kent.
Houdt u overal Siberisch,
Dweep met Noordpool en vertel
Slechts de ijselijkste dingen
En u dwingt tot kippenvel!
Praat van ijs en kou en vriezen,
Koude kleeren en zoo meer;
Dit, te saam met koude drukte,
Schept een koele atmosfeer!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOOIDS
hebben. Hjj was evenniln vrooljjk als spraak.
Dat is een edele taak, het streven en seifs’*
het lijden van gansch een leven waard, zei
Marie.Claire met volle overtuiging.
Juffrouw d'Albrégue voelde dat ze begrepen
was, en hast vriendinnetje in Elzéar nooit
een pretendent sou zien.
De nu volgende drie weken kwam Elzéar
bijna dagelijks, daar de Redoutable wegens re.
paratle in het dok lag. In een leven zoo ont
daan van alle verstrooiing en gezelschap, als
het Rozen.Kasteel bood, veroorzaakte dit een
zeer welkome afleiding, en het huls onderging
onmerkbaar menige verandering.
De gastvrouw zelf week ongemerkt van haar
spaarzame gewoonten af; de maaltijden ge.
leken minder op die van een kluizenaar, en zij
begon zelfs belang te stellen In al de kleine
elegant les, die Marie-Claire bij het tafeldlenen
invoerde. Niet alleen was er steeds een keur
van bloemen, maar ook de oude, met wapens
Kort daarna was Elzéar met haar alleen.
Lieve.tante, sprak hü ongewoon levendig.
Ik vrees, dat uw leven .wat al te sober is; u
legt u zelf veel te veel ontberingen op.
Waarlijk? Och. er zijn geen ontberingen,
waar de begeerte niet meer bestaat. Ik heb
bijna geen behoeften, mijn Jongen!
versierde schotels, die op een étagère prijkten,
moesten nu eiken dag dienst doen. Het meisje
had In de kasten ouderwetsche kopjes, glazen
en snuisterijen gevonden, die thans weer In
de mode waren en den disch een allerprettigst
aanzien gaven.
Elzéar genoot zoo zichtbaar van zjjn ver
blijf op het Rozen kasteel en van al die kleine,
maar lieve attenties, dat Marie-Claire zich aan.
gemoedlgd gevoelde, daarmee voort te gaan.
Trouwens, hü geleek In 't geheel niet op de
jongelui, met wie ze ooit kennis gemaakt had.
HU kon niet van die nietigheden zeggen, zou
er waarschijnlijk niet egns den moed toe gehad
BERLIJN, 419 M. 7.30 Vocaal concert. 820
Concert. Emanuel Fouermann, cello en Richard
Laiigs, piano. 9.40 Concert door het omroep
orkest o.l.v. Dr. Hermann Scherchen.
Gerda ontwaakte I Ze had een heerlijken
droom gehad en met nog gesloten oogleden
dacht ze daaraan even glimlachend terug. Toen
sprong ze uit bed, kleedde zich en zette zich
aan haar sc^cUftafel. Ze schreef een brief aan
Egwln.. een liefdesbrief!
's Avonds kwam Erwin.
BEROMUN8TER 468 M. 8 20 Symphonle-
concert door het Stedelfjk orkest van Bern oJ
v. Dr. Albert Nef m. m. v. Hans Leonhardt
cembalo. 10.05 Concert door het stedelUk or
kest wan'Bern oJjv^ Dr. Albert Nef, (populair)
HUIZEN 298 M. KRO. 8.00 Morgenconcert;
9.00 Opening van het zlekentrlduum te Bloe-
mendaal; 1030 Gramofoonmuzlek; 1130 Gods
dienstig half uurtje door L. H. Perquin O.P.;
12.00 Politieberichten; 12.15 KRO-trio oJ.V. Piet
Lustenhouwer; 1.45 Gramofoonmuzlek; 2.00
Vrouwenuurtje; 230 Jaarvergadering van de
Chr. Boeren en Tulndersbond te Alkmaar; 3.30
Vervolg vrouwenuurtje; 4.00 Verzorging zender;
4.15 Gramofoonmuzlek; 53» KRO-Kunstensem-
ble o. 1. v. Plet Lustenhouwer; 630 Onderwijs
fonds voor de binnenvaart; 730 KRO-Kunst-
ensemble; 7.10 J. Hazewlnkelt „De edele metalen
in het cultureele leven”; 7.30 Politieberichten;
8.00 GedeeltelUke uitzending van den volks-
zangavond In het park van Sonsbeek te
Arnhem; 9.00 Vaz Dlas; 9.15 Het KRO-orkest
o. L V. Johan Gerritsen; solist Paul Eggert,
piano; 11.00 Gramofoonmuzlek; 12.00 Sluiting.
pufalr concert door de Robert Hügel kapel.
WARSCHAU 1412 M. 520 Concert door t
Phllharmonleorkest oJ.v. W. Blerdiajew.
Dansmuziek. 8.20 Populair concert door
Phllharmonle-orkest oJ.v. Vas. Wlkomirskl
10.20 Dansmuziek.
toen hU onverschillig, neen vroolljk zelfs
kondigde, dat het eskader naar Nlzza zou
trekken.
Wat zullen we u missen! zei Marle-Clalre
oprecht maar zoo eenvoudig, dat juffrouw
d'Albrégue er niets verontrustends in zag.
Ik zal 's Zondags nu en dan eens over
waaien. Maar ik heb behoefte aan beweging en
Ik houd niet van Toulon. Hoe Jammer, dat u de
OOte-d’Azur niet kent. Zoudt u se niet eens
aan Juffrouw de Solllès kunnen laten zien,
tante? Dat zou ook u wat afleiding geven.
De hotels zün te duur, zei ze kortaf.
Snel keek hU naar haar op. ZU was bezig
een ouden, gaaen handschoen te stoppen HU
werd getroffen door de moeite, die zU zich gaf
om zulk een vrU waardeloos voorwerp nog wat
langer te kunnen gebruiken, en evenzeer viel
hem de erbarmelijke staat van haar Japon op,
dood versleten en kaa. op de naden.
U moogt uw oogen zoo niet vermoeien,
zei Marle-Clalre thans, en nam haar het werk
uit de banden. Dat is net wat voor mU; u
moet zoo iets niet meer doen.
Ik kan bUna niet meer naaien. Ik weet
zelf niet, hoe ik er toe kwam nogmaals mUn
gezicht te beproeven.
HAMBURG, 372 M. 2.30 Gramofoonmuzlek
4.50 Concert uit Leipzig. 7.40 Populair concert
door het Norag-Orkest o.l.v. Adolf Seeker, 10.40
Concert door het Norag-orkest oJ.v, Gerard
Maasz.
Jaar geleden vond mep „rw
aan Kaap de Goede Hoop, tot
-en Hottentotten-verhulzing
“.~~r door de Boeren gedwongen werden de
wUk te nemen. Thans nu de moderne techniek
water schept uit reusachtige diepten, nu de
mlllioenen waterkrachten der Victoria Zambesi,
en der Kambell Koenene-watervallen aan het
menschelük vernuft onderworpen zUn en nu een
spinneweb van spoorwegen ook de wildste
streken productief gaat maken, loopt de
Boschjesman gevaar ook uit zUn huidige
woongebied te worden verdreven. Het kan nog
100, het kan nog 500 Jaar duren, eer het ras
vernietigd Is. maar gebeuren zal het De laatste
resten, steeds verder noordwaarts gedreven
zullen ten slotte het oerwoud van den Congo
als toevluchtsoord nemen en er hun graf vinden
In de diepe duisternis van het oerwoud. Waar
nauwelijks een zonnestraal doordringt, zal en
moet de Boschjesman zijn ondergang tegemoet
gaan, omdat hem daar zijn levenselement, licht
en de ruime steppe, ontbreekt.
Boechjesmannen beschouwt men algemeen
als de oerbewoners van geheel» Zuld-Afrlka-
van de Kaap en van Natal tot Koenene en
Okawango. overal hebben ze sporen van hun
primitieve cultuur nagelaten: eenvoudige, onbe
holpen teekenlngen. in rots en steen gebeiteld
Mag ik eens tot uw spreken, of ik uw
zoon was?
Haar gelaat toonde op eens ongewone ont
roering.
MUn zoon? Maar dat ben Je al een beetje.
Je moogt dus de voorrechten er van opelschen.
Welnu, weet u nog, hoe u mU eens gg.
zegd heb. dat u geen erfgenamen bezat, en
't Rocen-kasteel mU eenmaal sou toebehooren?
Ja, ik weet het nog heel goed, en ook wat
er volgde. Hoewel je reeds een man waart,
weende Je van boosheid, en je zei me. dat ik
Je daardoor Je genegenheid vergalde. Doch ik
voegde erbij; *t zou een mager erfdeel zUn. daax
het goed zwaar verhypotheekt was.
Maar ik ben juist bang, dat u tracht het
te ontlastenten koste van veel ontbering
om mUnentwllen dat zou me on
draaglijk zUn.
Heb je dat weaenlUk gedacht? zei ze met
een schijntje van een glimlach. Als ik zoo iets
deed, zou het om me zelf zUn. t Valt me
zwaar onder een dak te wonen, dat niet geheel
en al het mijne is. Ik sou lang genoeg willen
wagen door het gebied der Boschjesmannen
rUdt, bU een pleisterplaats heeft halt gehouden,
verschUnt de Boschjesman met pijl en boog:
hU moet weten waar de blanke heen trekt, of
hU met vriendschappelijke bedoelingen komt
en vooral of hU tabak bU zich beeft voor den
ruilhandel. Langzamerhand komen meerderen
uit het bosch te - voorschijn, brengen wilden
honing, struisvogeleieren, dierenhuiden enz. en
vragen daarvoor niets dan tabak. Wanneer ze
bovendien nog iets anders te pakken kunnen
'krUgen, eten ze het op met den honger van
een wolf.
Het kamp van den Boschjesman Is nooit in
de nabUheld van een rivier, welke aan de blan
ken bekend is; hU houdt zUn verbluf verborgen.
hU alleen kent er de schuilhoeken van en zoo
kan hU de vervolgingen der blanken gemakke-
lUker ontloopen.
De'voornaamste liefhebberijen van den Bosch
jesman zün eten en dansen. Ik was eens op een
missiereis bU een bron afgestapt. Het Was al
donker geworden: de hemel zag met myriarden
fonkelende sterren op mü neer. Juist maakte ik
aanstalten om mijn avondgebed te bidden, toen
doffe slagen rolden door den zoelen tropennacht
ZU kwamen van een open plaats, midden In het
bosch, waar de Boschjesmannen zich bevonden.
Ik begaf me daarheen. BU het naderkomen on-
derjebcidde ik steeds meer een ratelenden onder
toon.
Terzjkle van de eenvoudig uit gras en takken
opgerlchte „windschermen” vlamde op de open,
zandige vlakte een machtig vuur, waarbij een
oude. leclUke Boschjesman schrijlings op een
ultgeholden boomstam zat waarvan de eene zijde
met een dierenhuid was bespannen, welke hü af
wisselend met de vuist der eene en met de ge
spreide vingers der andere hand betrommelde.
Hü was de toovenaar van het kamp.
De muziek klonk eentonig, maar toch zat er
rhythme In en een ongelooflük boeiende kracht.
TDen kwamen ze aan In lange rüen: mannen,
vrouwen, kinderen en vooral de opgroeiende
jeugd. Huppelend en met gracieuze bewegingen
van lichaam en armen zweefden ze in den bloed-
rooden -vlammenschijn als schaduwen naderbü
en vormden reien. Klik, klak, klik, klak, klapten
de handen der vrouwen op de maat der trom.
terwUl ze het eenstemmig nunka nunka, tus-
schen de blinkende tanden uitstieten. Den grond
toon voor deze wilde, eigenaardige dansmuziek
vormden de dreunende stappen, het brommen en
sissen der mannen. En opdat ook de natuur In
dit koor niet zou ontbreken, liet ze thans de
stemmen der wildernis opklinken.
BUna gelüktüdlg uit alle windstreken begon
nen de jakhalzen te huüen. clkaden en gekko's
sisten om het hardst en daar tusschendoor
klonk af en toe het schaterend lachen van een
eenzaam zwervenden hyena.
De toovenaar veranderde daarop het rhythme
van zün getrommel en terstond vielen de dan
sers en danseressen met de daarbü behoorende
begeleiding en bewegingen In. zoodat men bü
langere beschouwing een heele serie dansen te
zien kreeg.
Het uithoudingsvermogen der Boschjesman
nen is bü deze plechtigheid ongelooflük; dat
van den toovenaar is nog minder te begrüpen.
Dit wandelende geraamte hield al dien tUd de
plompe, zware trom tusschen zün beenen.
De vermoeide dansers rustten dan een weinig
uit. De in magisch licht gehulde wildernis rond
om zweeg. Men hoorde slechts het hijgen der
menschen, bet knetteren der vlammen en zoo
nu en dan het huilen van een jakhals. Doch dit
alles duurde slechts korten tüd.
Zachtjes sidderend, sterk medsleepend lokte
alweer het dulvelslnstrument. De armen der
Jongeren begonnen te bewegen, de beenen gin
gen rhythmlsch op en neer. De heele troep was
spoedig een razende werveling. Het leken wel
tierende duivelss, deze silhouetten, welke zich
Ik dacht, dat bet leven de kleine blonde
Gerda wat zachter zou hebben gemaakt en dan
zou Ik het erop gewaagd hebben, haar te trou
wen! Waarop zü antwoordde:
Erg vriendelük van je! Je wou wel graag
zoon murw geslagen wezentje, om te tyran-
nlseeren?
Is dat een blauwtje?
Natuurlük!
Jammer. Toen vandaag Je brief kwam,
dacht Ik: Gerda gaat *t net als mU. ze Is de een
zaamheid moe, we kennen elkaar nu al zoolang,
we zquden heusch kunnen trouwen,'' als ze maar
wat toegevender en gemakkelüker Is geworden,
vraag Ik haar.
Ik denk er niet aan toegevend te zün. ik
was het nooit en zAl het nooit zün. Ik ben geen
gedresseerd aapje.
Ik vind het eigenlük koel worden,' zei hü.
zulke lenteavonden zün alleen geschikt voor
jonge menschen. die jilet aan rheumatlsche
aandoeningen lüden.
Ik vind het heelemaal niet k,
Jok toch niet, zei hü gemöedeïük
tanden klapperen. We zün per slot van reke
ning geen twintig meer en dat Is geen schan
de. Laten we naar binnen gaan. -
Zie je. nu kom Je bü- Nu voel je je al
veel beter. Waarom zouden we bet ons niet
behagelyk maken? Ik zal het Jou doen. Wil je
met me trouwen, ja of neen? Je hoeft maar
te knikken, makkelüker kan hgt niet.
Maar Ik ben nog net zoo lastig als vroe
ger, zei ze met stokkende stem.
Dat doet er niet toe, misschien zou Ik j«
anders ook niet zoo lief en mooi hebben ge
vonden.
Maar Ik ben zoo lastig.... Ze had nu tra
nen in de oogen.
Jawel.... net als vroeger! Maar zie Je
de lente is ook net als vroeger en al heb j<
rheumatlsche aandoeningen, je ontkomt nlel
aan het verlangen om dwaasheden te doen er
daarom
Wat! Een dwaasheid noem Je het. dat Je
me vraagt. Zoo n onbeschaamdheid. Maak dat
Je wegkomt! Ik.... ik hoop, dat ik nooit meel
van Je droom. Het.... t was een nachtmerrieI
Maar toen zün voetstappen zich verwüder-
den over het grint van den tuin barstte ze in
snikken los. De lentewind woel door het raam
en geurde naar bloesems en groen. Ergens zong
een vogel. Ze dacht: als hü terugkeert.... zoo
als hü vroeger zou hebben gedaan.... dan vlieg
Ik hem om den hals, zooals vroeger bü onze
verzoeningen.... dan.... dan....
Maar hU keerde niet terug. De lente was
hetzelfde, de harten worden oud.
(Nadruk verboden).
WEENEN. 517 M. 8 20 Franz Schrker-
concert door het symphonle-orkest oJ.v. den
componist. 9.35 Concert uit München. 10.55 po-
Het was juist als
toen, achttien Jaar geleden. Nu was zü acht en
dertig, leek jonger en gaf zich uit voor negen
en twintig
MUn blonde meisje, zei Erwln teeder.
- Erwln, in den tuin staat nog altüd de
bank, waar JU me voor het eerst gevraagd
hebt....
Ze spraken verder niet, gingen
elkander door het park.
Je bent nog even mooi eryte
hü vol bewondering. f
Bedoel Je, dat Je dat e|ge
wachtte, dat ik al te oud benV^s
Zoo méénde Ik het. kalmeerde hü-
Nu, je bent er niet beleefder op geworden!
Erwln trachtte haar te verzoenen, maar de
teere lente-avond stemming was verstoord. Ger
da bleef uit haar humeur. Ik laat me niet
behandelen als een soort schaduw van herin
nering, verklaarde ze.
Zoo was ze altüd geweest, eigenzinnig, las
tig, ook vroeger had men vaak veel verzoe
nende woorden noodlg om haar weer goed te
stemmen. En achttien Jaar lagen tusschen toen
en nu. Hü was nu bü de veertig en misschien
niet meer zoo goed Ingesteld op zulke dingen.
Hoe kwam het eigenlük, dat Je weer aan
me hebt gedacht, Gerda?
Ik heb van je gedroomd.
Hoe zag Ik eruit In Je droom?
Precies als vroeger.
En zie ik er nog zoo uit?
Hm.
Ben Ik wat dikker geworden? vroeg hü
aarzelend.
Dat óók.
En wat nog meer?
Och, wat doet het ertoe?
Maar het dééd ertoe. Binnen enkele seconden
ontbrandde een vrü heftige discussie. Hü be
weerde, dat'zü nooit oprecht haar meenlng had
geult. Tenslotte zei hü:
KALUNDBORG 1153 12.20 Strükorkest
oJ.v. Herald Andersen. 935 Marimba-soll door
Richard Stangerup. 10.30 Concert door het
Radlosymphonleorkest o.l.v. Launy Gröndahl
11.25 M<Meme dansmuziek o.l.v. Heinz Jaath.
leven om de schulden van Je vader betaald te
zien, om dan u belden het Rozen.kasteel als
toevluchtsoord aan te bieden, als bü dan nog
leeft. r
Spreek toch niet van uw dood, tante! Ik
heb slechts u. en hü' ls zoo ver weg. En nog
eens, uit liefde voor mü. maak u het leven
toch niet moellük, ontaeg u toch niets om
mijnentwil
«Wordt vervolgd.)
levens te bewaren, te beschermen, te redden,
stemde hem Ingetogen en geestdriftig te gelük.
Immers hü was diep godsdienstig, en al wat
er goeds In Marle-Clalre sluimerde, ontwaakte,
wanneer zü hem zoo eenvoudig hoorde spreken
over de menschelüke zending en plichten,
waarvan de vorm In het oneindige kan ver
schillen. doch die altüd een gehoorde oproep,
een begrepen* taak zün, waarvan rekenschap
zal gegeven worden.
Den leermeester spelen deed hU echter nooit.
Er moest zich bepaald een gelegenheid voor
doen, of men moest hem tot spreken uitlok
ken, eer hü een vertrouwelük onderwerp éou
aanroeren. Het meisje gevoelde, dat deze belde
zielen elkander ten volle verstonden, dat juf
frouw d'Albrégue hem gaarne deed praten, zoo
Iets als een moeder, die haar zoon In het hart
grüPt en trotsch is op hetgeen zü weet te
voorschün te roepen t Scheen wel, of tusschen
hen geen misverstand kon heerschen, doch
evenmin vroolükbeid. Marle-Clalre echter was
te Jong, te vrouwelljk, om niet een anderen
toon in deze büna dagelüksche samenkomsten te
brengen. Dikwijls had ze gedacht, hoe goed het
zou zün de oude vrouw uit haar innerlüke af-
HILVER8UM 1875 M. A V R O. 8.00 Tüdseln;
8.01 Gramofoonmuzlek; 9.00 Het Avro-kamer-
orkest o. 1. v. Louis Schmidt; 10.00 Morgenwü-
ding; 10.15 Gramofoonmuzlek; 1030 Solisten
concert door mej. A. Oostdam, plano en Henk
Salters, tenor; 11.00 Radio Volks Unlversiteit;
1130 Voortzetting solistenconcert; 12.00 TUd-
seln; 12.01 De Groot (The Celebrated Violinist)
met David Bor, piano Reginald KUbey. viool;
2.45 Sollstenconcert door Herman v. d. Vegt.
viool en Nel Wagenaar, piano; 2.45 Verzorging
zender: 3.00 Gramofoonmuzlek; 330 Juan Llos-
sas en zün orkest in het Kurhaus te Schevenln-
gen; 4.30 Radiq-klnderkoorzang o. L v. Jacob
Hamel; 5.00 Orgelconcert door Pierre Palla, op
het Standaardorgel In het Kurhaus te Seheve-
ningen. Borts Lensky, viool en Eddy Care Isen,
saxofoon; 830 Radio Volksuniversiteit; 7.00
Cyclus .Moderne Fransche kamermuziek o. L v.
Casper Höweler; 730 P. E. Peaux: „Wandel en
rüwieltochten in óns land; 8.00 Tüdseln; 8.01
Gramofoonmuzlek „Non-Stop"; Internationaal
Cabaret-programmaRay Noble and hls New
Mayfair Orchestra (Zang Al Bowlly), Renate
Müller, Max Hansen. Hermann Thlmig, Marta
Eggerth. Comedian Harmonists, Eddie Dunsted-
ter; 9.00 Het Kinderkoor der R V. O. I. K„ di
rigent Bernard Diamant; 9.30 Omroeporkest o.
L v. Nico Treep; 10.00 Vaz Dlas; 10.15 Omroep
orkest; 1130 Gramofoonmuzlek; 12.00 Tüdseln
en sluiting.
en teruggetrokken om hem een denkbeeld van
vrouwelük gezelschap te geven. Uiteraard een
weinig menschenschuw was hü geneigd de vrou
wen in het algemeenr als poppen te beschou
wen, en het type, dat hü nu voor de eer
ste maal bestudeerde, veroorzaakte in hem
verwondering, gemengd met sympathie.
Zelfs .bü de meest alledaagsche, geringe be
zigheden bezat Marle-Clalre een aangeboren
bevalligheid, die zich ook In de uitdrukking
van haar gedachten openbaarde. Gaarne sprak
hU met haar over kunst en boeken, en vond
dan niet alleen genoegen in haar frischheid
van ggest, maar moest ook dikwUls zün al te
starre meenlngen wüzlgen, als zü de hare uit
gesproken had. In de groote lUnen was zü het
volkomen met hem eens, doch se toonde een
buigzaamheid, een zachtheid, waarvan hU voor
het eerst de bekoorlükheld smaakte. Menig
maal tooverde zü door haar opgewektheid den
somberen man een glimlach om de lippen.
Juffrouw d'Albrégue voelde* zich aanvankelük
wel wat angstig, toen zü bespeurde, boe EL
zéars belangstelling voor het meisje dagelüks
aangroeide. Spoedig evenwel stelde zU zich
weer gerust: hü was nog steeds vervuld van
zün levenstaak, sprak over zün plannen voor
de toekomst, waarin blUkbaar voor een vrouw
of ander droombeeld geen plaats was. Daar
bü kwam, dat In al die gesprekken over kunst
of literatuur nooit Iets sentlmeneels klonk, en
zü begon zich reeds te verheugen over de
nieuwe aantrekkelükheld. die het Rozen.Kasteel
voor Elzéar had.
Zoo was se weer geheel tot kalmte wsknsnen,
Maar zü zün In den loop der eeuwen steeds
meer In de diepste wildernis van Zuld-Afrlka
teruggedrongen, het laatst door de blanke
kolonisten, die zich van de rivieren en de
betere landstreken meester maakten en aan de
Boschjesmannen slechts de doodsche wildernis
overlieten. Thans vinden we nog slechts een
gedeelte van de Boschjesmannen de z.g.
boomslapers tusschen de andere zwarten of
Ook wei als arbeiders bü de blanken.
De elgenlüke Boschjesman. Kung-Boschjesman
genaamd, kent geen arbeid en geen dienstbaar,
held; hü heeft zün onafhankelijkheid bewaard
Maar heeft hü ze duur moeten koopen. daar
hü de beste watergebieden en de schoonste
landstreken aan de - kolonisten moest af staan,
terwül hü zichzelf moest terugtrekken tn de
onherbergzame woestenü, waar nooit een blanke
een voet heeft gezet
Deze Boschjesman leidt een zuiver nomaden
leven, ver van Iedere nederzetting, 's Nachts is
hü meestal op jacht, en dan legt hü zich te
zlapen, waar hü zich toevallig bevindt.
Het resultaat van de Jacht Is zeer wisselvallig.
Vandaag bemachtigt de Boschjesman misschien
een stuk wild of hü vindt een strulsvogelnest
met 12 k 16 eieren, en morgen gaat hü zonder
Iets naar huls. Als hü succes heeft gehad, kan
de Boschjesman ontzettende hoeveelheden naar
binnen slaan, maar heeft hü geen geluk, dan
kan hü ook weer dagenlang vasten. Wanneer
een „boomslaper" twee of drie dagreizen ver
met een boodschap wor^t weggezonden, dan
neemt hij geen proviand mee, maar dan eet hü-
alvorens op stap te gaan, den geheelen voorraad
-■»*vp en blijft dan twee, drie dagen lang zonder
eenlg voedsel: hü zal dan nog zijn doel vlug
ger bereiken dan een goed rijpaard.
De Boschjesman vermüdt zoo zorgvuldig
mogellik den omgang met blanken. Vandaar
dat de blanken zün taal nauwelüks kennen.
Men weet slechts, dat ze nog eenlge tongletters
meer heeft dan de taal der Hottentotten en
dat een Europeaan ze büna onmogelük vloeiend
kan spreken.
Wanneer
op dit blad zün Ingevolge de vemekerlngsvoorwaarden tegen f bü levenslange geheels ongeschiktheid tot mrttn door f bü een ongeval met f OCfi t>U verlies van een hand f 1 oü verlies van een C/J bü een breuk van Z bü verlies van 'n
ongevallen veraskerd voor een dar volgende ultkeerlngen Z «JC/lZvs verlies van belde armen/beide beenen of belde oogen f J doodelüken afloopl £vvt“ een voet at een oog f InO.-nuim nt wijsvinger t eyt/.-h^n at esmt anderen vinger
Een katoenen blouse Is de gewone koopprü-s
^oor een vrouw In het land der Jevaros, een
wilde Indianenstam in het gebied der Amarorie-
rtvler en berucht om zün koppensnellen. De
voornaamste voorwaarden voor het verkrijgen
der vrouw echter is. dat de pretendent de ka
toen der blouse zelf gesponnen en geweven
heeft. Dit spinnen en weven van het katoen
eischt bü het primitieve handirerktulg der
.wilden echter een zoo moeilijke en zorgzame ar
beid. dat het dikwUls maanden duurt eer het
kleedingstuk klaar Is. De vrouwen der Jevaros
■dragen blouse en rok, terwül de mannen zich
met een katoenen rokje
zü evensens zelf
keer wasschen.
Dr. Sterling, de leider
schen dienst van het Smelthsonian.Instituut,
die met acht andere geleerden vier maanden
onder de Jevaros leefde, beschrüft de wilden
als *n primitieven volksstam, waarvan de man
nen zich bezig houden met spinnen en weven,
terwül de vrouwen veldarbeid en alle overige
hulselüke bezigheden verrichten. Wanneer de
mannen niet aan het spinnewiel of den weef
stoel bezig zün. doorkruien zü de jungle, doo
den dieren met hun ve^iftlgde pülen of over
vallen met speren en oude vuurwapens de dor
pen van hun vüanden. ZU zün büzonder bedre
ven In de kunst om de tropheeën, bestaande
uit de hoofden der vermoorde vüanden. te
mummiflceeren en de schedels door behande
ling met warmte tot de grootte van een vuist
te doen Ineenkrimpen.
Op zekeren keer hadden dr. Sterling en zün
kameraden alle reden zich zeer onoehaaglük
te gevoelen bü de onbeschaafde gewoonten hun
ner gastheeren. Toen de Amerikanen In hun
gemeenschappelüke tent omstreeks mldder
nacht in diepen slaap gedompeld waren, wer
den zü door het opperhoofd van oen stam
onzacht gewekt, terwül hü met dreigende ge
baren zün speer zwaaide. Het bleek dat er een
vrouw van den stam ziek geworden was en
een der dragers van de expeditie, een medicün
man der Jevaros, verdacht werd van schuld
aan hare ziekte. Indien de vrouw stierf zou hü
gedood worden en in zün vertwüfeling had hü
de blanke mannen beschuldigd de vrouw be
hekst te hebben. Gelukkig voor hem en de
verdachte Amerikanen, herstelde de vrouw
weer.
zondering te trekken, en, vrouw van de wereld
als se was, kon ze daarbü niet onverschillig
of stom blüven.
Ook Elzéar voelde belanijstelllng. Hü had
weinig in de wereld verkeerd, nog' minder om-
gang met Jonge meisjes gehad en zeker niet
de vertrouwelükheld gekend, die het buiten
leven en een zweem van familiebetrekking
meebrengen. Zün tante was veel te zwügend
scherp tegen den maanverllchten hemel aftee-
kenden. De knekelhanden van den toovenaar
schenen zich te vermenigvuldigen; steeds wil
der bewerkte hü zün Instrument; het heele
lichaam was In beweging; hü trommelde, tot ook
hü door de danswoede werd aangetast Als dol
danste hü met zün Instrument tn den kring
rond. Daarna liet hü plotseling zün eigenaar
dig stokpaardje vallen, sloeg wild met de ar
men In het rond, doofde het vuur en verdween
In het donkere bosch. Van daar klonken gelui
den. welke nauwelüks van een menschelüke
keel afkomstig schenen. Anderen haastten zich
in deze richting en spoedig daarop sleepten se
een halfdood lichaam bü het opnieuw ontsto
ken vuur: het was de bewustelooee medieün-
man. Het schuim stond hem op de lippen, zijn
heele lichaam sidderde onder de krampen On
der geschreeuw en gekrüsch wreven en kneed
den ze het lichaam van hun toovenaar tot hü
krachtiger ademde en weer bü kwam. Door
knokige armen ondersteund, wankelde hü ten
sl »tte weer naar zün hut.
Tot deze Boschjesmannen is nog nooit een
Evangelie-verkondiger doorgedrongen: zooals ze
eiken omgang met de blanken vermüden, zoo
willen se ook met de missionarissen niets te
maken hebben. Toen ik indertüd de leiding
had over de mjisle te Gtootfonteln en reeds
vele heidenen had bekeerd had ik ook mün
oog op dit volk laten vallen; herhaalde pogin
gen. om met hen In nauwere aanraking te
komen mislukten. Dit volk is aan het uitster
ven. Zal het volkomen verdwünen «onder den
waren God te hebben leeren kennen?
F JOB SCHULTE O.M.I.
2OB
Maar za waren soo gauw niet tevreden. Ken oud bljenmeneei Je
dat rustig sljn ochtendwandelingetje maakte, bad het al -ven bard
te ontgelden. Zoodra Pietje hem zag aankomen bleven de anderen
op een afstand Allataan en ging Pietje alleen naar het oude mr.a
netje toe. ..Laat me,” riep meneer Byowltz verschrikt uit en vluchtte
haastig weg
Bn terwül de arme meneer Brokte vluchtte en zün boogen noe*.
liet liggen, daar ie viel, stonden de bengels hem uit te Kchen. *<aar
dat duurde niet lang, want de politie was met de streken op de
hoogte gebracht en nam al de Jongens gsvangen. Zoo nines*en ze
voor het verdere gedeelte van den dag moellüke rekensommen m»-en
en werd er naar de oudere een brief gestuurd.
n-
lo-
3Z
te
Q
d
„Om te oefenen tracht zij alle nauwe gaten te passeeren.~
,En hoe vind jij dat?"
,Jk? Ik ben al een paar keer de ruit van de tochtdeur ge
passeerd."
