Engelsche Kroonjuweelen
RADIO-PROGRAM
Blank of Bruin?
ER IN GEVLOGEN
Rozen*Kasteel
Alle abonné’s 2^* ff750.-SSo^Srti’SS f250.- f 125.-&Ï&&& f SO.-'&F f40.-
°°aaZg/ft£ moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
WOENSDAG 13 JULI
VERHAAL VAN
DEN DAG
wa
Niet erg
De levende toeter
FEUILLETON
xxvm.
De wolf in de schaaps
kooi
Geheimzinnige
onderhandelingen
J)E GEHEIME ZES”
Donderdag 14 Juli
A
'i
men
hotel
US
220
tn
Robert
vóór dat ze handelend
schudde het
en
ooo
(Wordt vervolgd)
■gin*
aister
J niet
mls-
!hsd.
?T8O-
*t Staat zoo echt vacantie-achtig
Thans wat bruin genuanceerd,
Want dan ben je in het vrije
Door de ton gedecoreerd.
En je heele schaar van vrienden
Met je schoonmama-tn-spe
Vragen dan met interesse:
Was u ook al reeds aan teef
Bruin is thans zoo’n heerlijk kleurtje,
't Staat sportief en dus charmant.
Bruin, dat wijst op roeien, reizen
Of een dagje aan het strand!
Bruin, dat duidt op zeilen, tennis.
Op kampeeren, bosch en hei.
Bruin, dat vind je op de badplaats,
Bruin, dat zinspeelt op veel vrij!
En vooral de jongedames
Coquetteeren met dat bruin,
Daarvoor gaan ze uren liggen
In een badpak op een duin....
Daaromlaat u maar niet foppen!
Bruin is mode, dus gezdcht
En het wordt in kapperszaken
Ook per tubetje verkocht!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
had Jake ontdekt, dat
kleine eigenaardigheden
moest
□te
>ns
□d.
zittin-
itle te
t wor.
e poet
tn'n aanstaand huwelijk en nu moet ik een
paar kleinigheden hebben voor de bruidsmeis
jes, ziet u, en een cadeau voor de bruid. Mag
ik sens een paar diamanten broches zien.
De winkelier boog en glimlachte en haastte
zich zijn voornamen bezoeker te bedienen. Hij
had zijne lordschap nog eens gezien en her
innerde zich de fijne gelaatstrekken.
Een keus was spoedig gedaan en besotnde
tie
ra-
allen
t>urg,
naar
deel
ioot-
son:
Gramofoonmuzlek
Persberichten van
8.00 Concert door
..Boll deo Gloria”
matie
heeft
ger.o-
It ge-
inlü-
i drie
uitreis
laf de
lucht,
t Dit
>P het
en zal
al
so;
«o;
iep
og*
■ug.
wee
op
len,
ant
lan
>est
en;
ten
ept
der
een
ver-
uto-
Jdus
een
deur
tgen
ron-
wert
caal-
elijke
ttem-
Usten
van
ming.
en.
werd
item-
men-
>uden
e la-
vestie
ult-
sten
bet
B.
□als
taal
net-
istig
sen-
tijd
n de
erd.
Mlentje!
Ja moeder?
Waarom sla je je jongste broertje toch tel
kens? Blijf van hem at!
O! Ik doe hem niks! We spelen enkel
autotje en nu is hij de toeter 1
dien
op.
met
bij
lond
ron-
ge-
een.
laar
toe-
Hlj
on-
den.
ide-
1 bij
In de
'egee-
de
restle w
Een elegante auto hield stil voor eed van de
grootste juwelierszaken in Regentstreet. De
lakei sprong af en opende de deur; zijne lord
schap stapte deftig naar de toonbank en over
handigde den juwelier zijn kaartje.
,Jk zou graag een paar kleinigheden uit-
zoeken. Misschien hebt u wel gehoord vanlachte "zijne lordschap. ..Dezen keer had ik het
als voor rust. De muren van het Roaen-Kasteel
ontsluiten tevens een gevangenis, die men niet
verlaten kan.
Vroeger dan naar gewoonte, keert zij naar
huls terug, want een oude heer heeft, naar
de lucht ziende, verklaard, dat er zwaar weer
dreigde.
Eenmaal op weg, kijkt ze op haar beurt naar
boven. Welk een idee! De hemel is van bet
zuiverste blauw; ze gelooft er niets van.
Op het Roten-Kasteel is alles doodstil De
dienstboden zijn, evenals eiken Zondag, uit
gegaan, en juffrouw d’Albrègue is naar Tou
lon om een liefdadlgheldspreek van een be
roemden pater Dominicaan te hooren.
Wat is dit groote huls nu vreemd en als uit
gestorven, terwijl het op de werkdagen wel
een bijenkorf gelijkt. De vensters gesloten, de
tuin verlaten, zelfs geen wolkje rook uit den
schoorsteen, daar men 's Zondags met koude
spijzen dineert.
Vermoeid door de buitengewone warmte ver
wijlt ze wat In het koele salon, alvorens haar
mousellnen japonnetje af te leggen. Ze kijkt
er met welgevallen naar: het is nog een van
haar Parljsche toiletten, die ze handig zelf op
geknapt heeft.
Zij neemt een boek ter hand, doch nauwelijks
is ze begonnen te lezen, of ze hoort een haasti
gen stap op het grindpad en ziet door het
geopende venster een haar welbekend dorps
meisje. Ze gaat near bet raam en vraagt ver
wonderd:
Wat Is er, Rose?
Juffrouw, zegt het kind, wille stuurt me
hierheen; ze heeft den enkel verstuikt en kan
niet komen om de melk van den ouden mijn
beer te halen.
Welnu, breng jij ze dan weg; ik zal je
twee sous geven.
Neen, juffrouw, dat kan Ik onmogelijk
doen, want ik moet de soep koken; moeder
is niet thuis
Zoek dan een ander meisje uit het dorp.
Er is niemand te vinden, want ze zijn
allen naar het balspel. Millie zegt, dat de
oude heer verschrikkelijk boos op Mlsé Espar-
ton aal zijn. Kunt u niet een der dienstboden
sturen?
Ik ben alleen thuis.
Bet kind haalt de schouders op.
Nu, juffrouw, ik heb mijn boodschap ge
daan l
Daar zat Marie-Clalre! De toorn van den
markies liet haar nogal koud, maar hij was
ziek en de melk was zijn eenlg voedsel. In de
laatste dagen werd ze zelfs des morgens en
des avonds voor hem gehaald.
Het uur. waarop Millie anders kwam, was
reeds lang voorbij, en de dienstboden zouden
zeker niet vóór zeven uur terug komen. Wat
moest ze beginnen?
Jeannine had de koe gemolken alvorens uit
te gaan, en de melk stond op een koele plaats
in koud water. Marie-Clalre besloot ten laatste
zelf te gaan; de toestand van den markies
de Saint-Meuron maakte dit tot een liefde
werk. Eerst meende ze nog van kleed tg^-ver-
wlseelen, maar het was al zoo ver over dentljd.
Nogmaals keek ae naar de lucht; die was nog
en üe”; 1130
12.00 Tijdsein;
Gast: t IS een mooie boel hier! Daar vind
ik een speld In de soep; als ik die speld mee in-
geslikt had
Kellner: Dat sou zoo heel erg niet geweest
zijn; u ziet toch: *t Is een veiligheidsspeld!
«b
Ze gingen de gelagkamer door, wierpen
elkander veelbeteekenende blikken toe en zaten
een oogenbllk later bü een schamel gekleeden
man. die Inderdaad sprekend op lord Hor ley.
bank, zooals hij in de krant afgebeeld stond,
leek. Een praatje met hem aan te knoopen was
gemakkelijk genoeg en spoedig waren de drie
mannen in een vertrouwelUk gesprek gewlk.
l^eld. alsof ze oude bekenden waren. Eensklaps
slaakte Jake een kreet van verbazing en haalde
z'n krant voor den dag.
„Wat drommel!” riep hij, .nu weet ik aan
wien u me herinnert! Kijk eens Harry, onze
vriend hier lijkt precies op deze foto van lord
Horleybank.”
Harry gaf de gelijkenis toe en overhandigde
het blad aan den vreemdeling.
,Jk geloof, dat je gelijk hebt,” zei deze. .Maar
ik kan het zelf moeilijk beoordeelen."
die welke ze om had. kunstig nagemaakt wa
ren.
„Ik denk dat ik het weet," zei ze eindelijk.
„Ik geloof stellig, dat ze deze *t liefst zou heb
ben. Maar ik houd niet van die rechte sluiting,
Ronald, dat vind ik niet mooi. Dat moest een
beetje gebogen worden.”
De jonge man bekeek de sieraden aandach
tig.
.Ja, moeder, ik geloof dat u gelijk hebt.”
Daarop zich tot den bediende richtend vervolg
de hij: „Zeg den patroon, dat ik deze wel wil
hebben, maar dat hij die kleinigheid even voor
me moet veranderen. Misschien kan ik hem dan
morgen wel terug hebben."
De man boog, bergde de kostbare voorwerpen
weer in zijn doos, zei beleefd goeden dag en
opende de deur.
Maar op hetzelfde oogenbllk sprongen vier
mannen de kamer binnen en vóór ze tegen
stand konden bieden, hadden Jake en Harry
boelen om de polsen, terwijl sterke handen hen
bij de schouders pakten.
„Wat beteekent dat? Hoe durf Je?" vroeg
Jake verwonderd.
„Maak Je niet ongerust vriend,” luidde het
antwoord, „we willen alleen de zakken van my-
lady wat lichter maken voor we verder gaan."
De echte parelsnoeren kwamen nu spoedig
voor den dag. Jake bemerkte dat Lester's han
den nog vrij waren.
„Waarom neem Je hem ook niet?” vroeg hij;
„hij is de werkelijke dief.”
De detective lachte.
„Verraden!" riep Harry Frank Lester toe, „je
hebt ons verraden! Daar zul Je voor boeten!"
„Ja, Ik heb jullie verraden." luidde het kal
me antwoord; .Je hebt gelijk. Het was zeker
een aardig plannetje, maar op mijn kosten."
„Op jou kosten? Wat bedoel je? We zouden
gelijk deelen. Alles draaide op Jou gelijkenis
met lord Horleybank."
„Dat ié zoo en de gelijkenis is sprekend. Maar
ik kan je nu wel vertellen dat ik lord Horley
bank zelf ben. Misschien zul Je deze dames
herkennen, of ten minste één er van.”
Terwijl hij sprak, opende hü een deur en
twee dames kwamen te voorschijn. De boos
wichten staarden naar de deur, maar konden
geen antwoord vinden. Er was geen twijfel aan,
want de Jongste dame leek precies op de foto
uit de krant.
,Je badt zeker niet verwacht, dat ik soms
zulke plaatsen bezoek als de „Witte Zwaan"
--
geluk een belangrijk complot te ontdekken en
had ik een prachtig succes
Hij boog voor de detectives.
.En nu, heeren, terwijl u de gevangenen weg
brengt, wil ik nog eens naar de parelsnoeren
kijken. Mijn bruid te hier, ze kan dus zelf kie-
En het was geen imitatie, die miss Pauline
koos.
talen. Jong zou ze dan niet meer zijn, en hU
zou hij bU ’de verkregen rijpheid van jaren den
draad van zijn vroegeren droom weer opvatten?
Lang echter verwUlde ze niet bij al deze raad
selen, en wanneer ze juffrouw d’Albrègue aan
keek. huur blik volgde, die zich bUna onmerk
baar hemelwaarts richtte, dan Ja, dan scheen
het haar, als zag ze reeds bij voorbaat baat
eigen toekomst wat ze eenmaal zelf worden zou.
Bij die gedachte begon ze bijna Elzèar’s terug
komst te duchten, vreezend. dat ze voor hem
een nieuwe bron van droefheid zou zün. een
nieuwe last op zijn schouders gelegd.
Eén goede zijde had dit alles voor dit jonge
meisje: van haar toon ae dien onverwinlijken
moed leeren, die den plicht als oppersten troost
aanneemt, verheven, omdat hij op den godde-
Ujken wil geënt te. Zü zelf had, vooral na het
verblijf te Lourdes, dichter bij God geleefd en
geleerd, zich met onbeperkt vertrouwen aan Zijn
geheimvolle leiding over te geven. En zoo bleef
ze zich met Jeugdigen Ijver aan Juffrouw d’Al-
brègue’s onderneming wijden; haar teekeningen
en zooveel weldoordachte verbeteringen brach
ten de zaak tot grooter b*oel, zoodat het aantal
arbeidsters verdubbeld moest worden.
Boms echter wreekte zich haar jeugd: onbe
stemde. bijna onzinnige, in elk geval zeer verre
verwachtingen, tooverden haar de schoonste
droombeelden voor de oogen. Dan verraste zij
zich zelf met de raming van het aantal Jaren.
dat Elzéar zou noodig hebben om zich een po
sitie te verwerven, beroemd te worden, geld te
vardtenan sn ds schulden zijns vaders te be-
*t Ts Zondag.
Marie-Clalre sluit zich niet in haar droefheid
op, en daar ae die voor juffrouw d’Albrègue
zorgvuldig verbergen wil, doet ze haar best niet
treurig te schijnen. Zoo neemt ze gaarne wat
afleiding, en brengt heden een bezoek aan de
villa Monplalslr, waar ae altijd even hartelijk
ontvangen wordt. Haar vriendinnetjes vertellen
baar, dat ae naar Savoye zullen afreizen, en be
schrijven haar nog al egoïstisch al de heerlijk
heden daar: bergen, wouden en vooral die heer
lijke sneeuw. Denk eens, sneeuw, blanke
sneeuw, terwijl hier alles onder wolken stof ver
dort! Marie-Clalre beeft vrij wat moeite in haar
rol te blijven, als We bedenkt, welk een weldaad
zulk een reis ook voor haar zijn zou. Daar te
echter geen denken aan: vooreerst het wezk
wacht niet, en bovendien, tante Valérie zou
niet te bewegen zijn aan haar dierbare epaer-
duitjes te raken, voor een genoegen evenmin
gehoord geluk hU zag hoe de vreemde met
groote, blijde oogen op zijn kaarten keek
maar zichzelf gaf hU vier azen
Toen begon het wedden. De drie andere spits
boeven hielpen mee aan te hitsen en spoedig
lag er een berg van groene 5-dollarsblljetten
en groote 20-dollarstukken op de tafel.
Het spel ging toch een beetje hoog, merkte
de vreemdeling op, het maakte hem zenuw
achtig als men achter hem stond en toen gin
gen de toeschouwers allen grinnekend achter
de stoelen der andere spelers staan.
Algemeen gegrinnik. Daar had men den ke
rel toch. Alles wilde meespelen. Er moest wor
den geloot, welke vier zouden aanzitten. En bet
heele dorp stond lachend om de speeltafel.
Het spel! Het was er een tusschen katten en
muis.
De vier spelers kenden de rugzijden der kaar
ten even goed als den voorkant en vier knieën
telegrafeerden «onder tafel elkaar allerlei goede
wüsheid. Het ging naar alle regelen der kunst-
Eerst liet men den vreemde een weinig winnen.
Om den eetlust op te wekken. De vreemde
speelde goed en van het gekonkel merkte hU
niets.
De oude Jlm gaf hem vier konlngen, een on
een waarde van bijna honderd pond aan ..klei
nigheden”. sooate de jonge lord se noemde.
Daarna kwam het geschenk voor de bruid aan
de beurt.
,Jk dacht aan een kroon van diamanten ot
een paarlen halssnoer van ongeveer vijftien
honderd tot tweeduizend pond.”
Verscheidene minuten verliepen met het be
kijken van de voorgelegde sieraden, maar de
Jonge man scheen niet in staat een besluit
te nenten Eerst wilde hij dit kiezen, maar dan
weer -Jets anders.
„Ik kom er niet." zei hü eindelük. „Ik kan
niet beoordeelen wat de bruid het liefst zou
hebben. Maar als lady Horleybank. m'n moe
der ze sou kunnen zien, die -sou het wel weten.
Ongelukkig te ze ongesteld en gaat niet uit. We
logeeren in hotel „Venetla”; als u van middag
iemand sou zenden, sou ae me kunnen helpen
kiezen.”
„Met het grootste genoegen; om vier uur zul
len we iemard sturen, als u dat gelegen komt.”
„Prachtig, zal ik die andere kleinigheden maar
betalen?"
Hü haalde een dikke portefeuille uit z’n bin
nenzak, maar de winkelier stak afwerend de
hand op.
„Dat behoeft niet, in t geheel niet. U kunt
me voor alles een cheqüé geven, als u uw keus
hebt gedaan.”
En nog steeds buigend en glimlachend ge
leidde de juwelier zün voornamen klant naar
z'n auto; de lakei Harry Fordlck sprong op z’n
plaats en de chauffeur Jake Ruford reed zoo
hard hü kon in de richting van het hotel
Venetla.
zal dag en nacht de Juweelen bewaken Met be
hulp van aan het publiek totaal onbekende
agenten, zün door ,JDe geheme Zes" reeds de
noodlge stappen gedaan waardoor de „Gang
sters” de juweelen niet zullen kunnen benade
ren. De politie neemt de veiligheid der onschat
bare steenen voor hare rekening. Het te mo-
gelük. dat de Amerikaansche politie niet vrij
te van corruptie, maar bet te een onmogelük-
heid om bij J3e geheime Zes” daarop ook maar
te zinspelen. Om de macht en het belang van
deze organisatie te kunnen begrijpen, moet men
in Amerika en speciaal tn Chicago gewoond
hebben. De Amerikanen weten dan ook, dat als
JJe geheime Zes” zich met een opdracht be
lasten, het Engelsche Hof gerust kan zün.
De crganteatte van „De geheime Zes” te ge-
Kort geleden te te Londen de verte
genwoordiger aangekomen van het
Comité der Wereldtentoonstelling te
Chicago, Mr. Mercer, om uit naam
van zün land de Engelsche Schatkist
te verzoeken, de wereldberoemde
schatten in bruikleen te willen af «taan
Twee bezoekers traden de gelagkamer van
de „Witte Zwaan” binnen en slenterden op
hun gemak naar een binnendeur, torwül sü in
t voorbügaan de anderen zorgvuldig opnamen.
Zonder aarzelen traden zü bet socletettsver-
trek binnen, sloten de deur en zetten zich ain
een tafeltje. Ze bestelden t een en ander. Het
werd hun gebracht en toen ze alleen waren,
sloten ze de deur en bespraken hun zaken.
.Jïeb jé al lets. Jake?”
.Niet veel, maar misschien geeft het een
goede kmis."
Jake Ruford haalde een stuk van t ochtend
blad te voorschün en las met zachte stem: „Dit
seizoen zal waarschünlük hyk huwelük van den
jongen lord Horleybank en Miss Pauline Oon-
dlre. wier verloving onlangs aangekondlgd is.
plaats hebben. De bruidegom erft al de vaste
goederen van den ouden lord, zoowel als diens
titel. Het huwelük zal in Juni voltrokken .wor
denDat lükt wel belangrük, hè?"
.Ja,” zei Harry Fordlck. „maar weet je wat
van hen?”
i „Een beetje; hier staan hun portretten."
Jake gaf het blad aan z'n makker, die de
portretten aandachtig bekeek. Harry fronste het
voorhoofd en zag er eenigszlns ontsteld uit toen
hü het blad neerlegde.
„Hé." mompelde hü. „dat gezicht komt me
bekend voor Merkte Je niemand op toen we
we binnen kwaunen?”
Jake schudde het hoofd.
„Als ik me niet vergis, te er in de gelagkamer
een man, die hier sprekend op lükt. Laten we
eens even gaan küken.”
Ds bescheiden geleerde Mr. Mercer te in het
eenvoudige „Victoria Hotel” afgestapt. Geen en
kele delegatie was ter verwelkoming aan het sta-
tion aanwezig en zelfs de couranten hebben het
atilzwügen over zün komst bewaard.
Niettegenstaande den gehelmzlnnlgen waas,
waarin hü zich hulde, besefte men spoedig het
doel van zijn komst en werd hü hierdoor niet
alleen in bet hotel maar ook in de geheels stad
^de man”.
Het doel van Mr. Mercer’s komst te, de Brit-
sche Schatkist of liever de Britache Kroon te
verzoeken, de fameuze, flonkerende Kroonju-’
weelen in bruikleen af te staan en ze voor den
duur der tentoonstelling naar Chicago te mo
gen vervoeren. Op het eerste gezicht lükt een
dergelük verzoek niet toelaatbaar, doch de par
ticuliere waarborgen, welke Mr. Mercer bereid
is aan te bieden, zün van dien aard, dat het
heel goed mogelük te, dat hü in zün pogingen
zal slagen.
Voor bet geval hü succes hebben zou. worden
de kroonjuweelen door een gepantserd oorlogs
schip naar de Vereenlgde Staten overgebracht.
Vanaf het moment, aldus de beer Mercer, dat
de schatten op het grondgebied der Vereenlg
de Staten aankomen, zal de bewaking warden
toevertrouwd aan ,J)e geheime Zes”. Dit te wel
de beste garantie, dat geen ongelukken gebeuren
kunnen.
Mr. Mercer te zoo welwillend geweest een en
ander over „De geheime Zes” mede te deelen.
In een politieroman zouden deze uitstekend
„Nu dan. Lester, om ronduit met elkaar te
spreken, de Jonge lord is van plan in Juni te
trouwen. Hü te schatrük en er zullen kostbare
cadeaux gegeven worden. Als jü Je nu voor
zün lordschap uitgaf, zou je die cadeaux aan
jou adres kunnen laten zenden en het zou ge-
makkeluk zün eenige van de echte te houden
en er nagemaakte voor in de plaats terug te
sturen. We zouden op diemanier best een
paar duizend pond kunnen verdienen en hoe
genaamd geen gevaar loopen. Neem je het
aan?"
De vreemdeling begon hoe langer hoe meer
belang in de zaak te stellen. „Een paar duizend
pond’ Gelük verdeeld? Dat zou voor ieder on
geveer zeven honderd zün. Laten we naar bul
ten gaan en de zaak ergens bepraten waar we
niet beluisterd kunnen worden."
BU het scheiden kwamen ze overeen, dat
Jake zooveel mogelük van lord Horleybank te
weten zou zien te komen en Frank en Harry
de zaak verder uit zouden werken. Ze hadden
nog een volle maand
moesten optreden.
Binnen drie weken
züne lordschap zekere
had. die zün dubbelganger moest nabootsen.
Maar hü wist niet waar hü zich op het oogen
blik bevond. Frank Lester vulde dit aan.
„Ik heb gehoord, dat hü op z’n landgoed in
't noorden van Schotland te. Z’n moeder lady
Horleybank te bü hem.’
„Dat komt prachtig uit. Harry, wat denk
je er van als Jü eens voor de oude lady Holey-
bank speelde?"
Harry Lordick had al menige rol gespeeld
In z’n leven hü had niet het minste be
zwaar om een oude dame te worden, ter wille
van een paar honderd pond.
Op het oogenbllk vertoeft in de Engelsche
hoofdstad een geheimzinnige en zeer opmerke-
lüke gast. Alhoewel zün naam geen algemeene
bekendheid geniet, betreft het hier Mr. Mer
cer, voornaamste aardkundige van het weten-
schappelük-lndustrieel museum te Chicago.
D® taak, welke hü op zich genomen heeft,
maakt hem tot den man over wien velen in de
grootste stad der wereld zich bezighouden
Het te bekend, dat Chicago het volgende jaar
een tentoonstelling aal houden van een ge
wicht. zooals de wereld tot nu toe nauwelijks
gekend heeft. Een der glanspunten zal ongetwü-
feld gevormd worden door de afdeeling edel
gesteente. Het te nu de vraag of Mr Mercer
zün vaderland verlaten heeft voor een reis naar
Europa, om aan deae afdeeling een heel bijzon
der karakter te kunnen geven.
1700 dollars lagen op de tafel.
Enenmet een geweldigen sprong
was de vreemdeling, de onschuldige, het offer
lam, op. Twee enorme revolvers blonken in zün
handen en dreigend liet hü den mannen van
het goudgraversdorp de openingen zien.
Handen op! schreeuwde hü; handen op.
spitsboeven, of ik jaag Jullie vol lood.
En heel het dorp stak gehoorzaam de han
den omhoog.
Het arme offerlam echter stak de eene revol
ver In zün zak en verzamelde met de vrije hand
rustig al het geld, dat hü opstak, en daarbü
zei hü: Jullie domme kerels, jullie stomme
bot te rikken, jullie uilen!
Dan ging hü langzaam rugwaarts naar de
deur, geen rnensch waagde het zich te roeren.
Een stampen van paardenhoeven.,., een gil
lend jubelgeschrel.donderende hoefslagen
van ’n galoppeerend paard In het volgend
oogenbllk kraakten de gezamenlüke revolvers
van het dorp achter den vluchteling.
Het te een onzeker schieten in het donker. Als
uit een verre verte komend klonk een gillend,
juichend, hoonend gelach.
zich in een wilden rozelaar, die haar de handen
openreet. Inh et volgende oogenbllk vloog haar
hoed weg. ver over de struiken en was weldra
uit het oog verdwenen. Zü aarzelde: zou ze
terugkeeren? Maar ze was even ver van het
Roaen-Kasteel als van de Solitude, en boven
dien, een zieke wachtte haar. Moedig ging ae dus
weer voorwaarts met alle kracht tegen den
wind worstelend.
Eenige passen verder ontmoette ze een
▼rouw, die twee kinderen op de armen droeg.
Deze kende Marie-Clalre en keek met ver
wondering naar de grove kruik.
Waar gaat de juffrouw heen? Als ik deze
kleintjes niet bü me had, zou ik gaarne de
melk voor u dragen, maar Ik moet ze noodig
thuis brengen.
ik ben uitgegaan, vóór dat de mistral
kwam opaetten, zei Marie-Clalre.
De vrouw keek eens
'hoofd.
Dat te de mistral niet, meende zü. al
begint het eveneens.... *t Gaat straks hard
regenen.
Inderdaad, even plotseling als de wind was
uitgeschoten, verscheen er nu aan den hemel
een loodkleurige, dreigende wolkenmassa.
Ziet u wel. daar ginds op de bergen re
gent bet al, en we sullen doornat worden. U
moet zoo spoedig mogelük onder dak zien te
komen. Juffrouw! Och het spüt me zoo, dat
ik u niet van dienst kan rijn!
Juist als straks, helder-blauw, zonder het min
ste wolkje.
Ze zette dus een tuinhoed op, greep de kruik
en ging met haastigen tred langs een voetpad
door de aanplantingen, wat den weg aanmer-
kelük bekortte. Zoo voortülend moest ze wel
glimlachen bü de gedachte aan de groote
tegenstelling tusschen haar lief, elegant Pa-
rijsch toiletje en de lompe melkkruik. Zü ont
moette echter niemand, en bovendien, over den
Indruk dien se aldus maakte, zou se zich al
bitter weinig bekommerd hebben.
Opeens, terwül se een olüven-boechje Mn-
nentrad, werd ze door een hevigen rukwind
overvallen. Ze bleef staan en keek omhoog:
door de boomen heen zag ze den nog steeds
blauwen hemel, en de zon scheen helder. Maar
ze had wel meer den mistralzoo onaange
diend zien opkomen, en terstond dacht ze weer
aan de voorspelling van den ouden heer op
Monplalslr. De mistral zou haar echter niet
weerhouden; dien had ze al zoo dikwijls getart!
Zü zette den hoed wat vaster, nam de rokken
bü elkaar en verhaastte den pas nog meer.
Spoedig evenwel begon de wind baar in het
loopen te hinderen; de olüven werden woest
heen en weer geslingerd, de takken sloegen
met groot geweld tegen elkaar. Het kostte haar
heel wat Inspanning met de eene hapd de rok-*
ken bijeen te houden en met de andere de kruik
te beveiligen. Het werd nog erger, toen ze de be_
trekkelüke beschutting der aanplantingen ach
ter den rug had en het vrije veld betrad.
Een wervelwind omslingerde haar, en zü werd
van het pad afgeworpen. De japon verwarde
Het was drie uur toen de andere twee man
nen aan deur van de kamer klopten, die Frank
Lester onder den naam van lord Horleybank
gehuurd had. Ze hadden nog een uur vóór de
bediende zou komen en In dien tüd onderging
Harry Fordlck een groote verandering. Z’n
vermomming als de oude gebrekkige lady Hor
leybank was schitterend gestemgd en een zachte,
zwakke stem zette de kroon op het werk.
Klokslag vier uur kwam de bediende en werd
binnen gelaten. De twee heeren rookten ‘een
fijne sigaar, terwül de oude dame een boek zat
te lezen.
,J*u moeder,” riep de jonge lord vroolük,
..hier moet u maar over beslissen. De keus ligt
tusschen deze twee parelsnoeren en ik sou graag
weten, welke u denkt dat Pauline het liefst zou
willen hebben.”
„De dame" nam belde In de hand en bekeek
ze nauwkeurig, terwül haar zoon den bediende
een sigaar gaf en hem aan vuur hielp Zóó be
hendig werd de manoeuvre ultgevoetd. dat de
bediende onmogelük de ruiling ken opmerken.
En toen de dame voor den spiegel stond en de
snoeren om haar hals deed, wist het gezelschap.
orkest;
nationaal
zender; 3.15 Cello-recital door Tom Wisse v*
den Corput en Jan Goverts, plano; 4.00 Zie
kenuur door Mevr. Ant. van D|jk; 5.00 Radio.
Klnder-Koorzang o. 1. van Jacob Hamel; 530
Orgelconcert door Pierre Palls op het Stan.
daardorgel van het Kurhaus te Schevenlngen,
Albert de Booy, zang; 830 Sportpraatje door
H. Hollander; 7.00 Gramofoonmuzlek; 8.00
TUdaeln; 8.01 Gramofoonmuzlek8.15 Aanslul.
ting met het Concertgebouw te Amsterdam.
Avro-concert o. 1. van Louis Schmidt door het
Concertgebouw.orkect en de solisten Adele
Kern sopraan en Marcel Wltrtech. tenor; 10.30
Vaz Dias; 10.45 Gramofoonmuzlek; 11.00 Aan.
sluiting met Grand Hotel Brittanla te Vlls-
slngen, dansmuziek door Schacht.Langers Or.
Chester, refeln-zang: Walter Schacht; 12.00
TUdaeln en sluiting.
HUIZEN, 2M BL Morgenconcert NCRV;
10.00 Gramofoonmuzlek; 10.15 Korte Zieken,
dienst door Ds H. C. v. d. Brink; 10.45 Gra.
mofoonmuziek; K R O. 11.00 Gottedlenstlg half
uurtje door L. H. Perquln; 12.00 TUdsetn; 12.01
Politieberichten; 12.15 het KRO-orkest o. 1.
van Jehan Gerritsen; N.C.R.V. 2.00 cursus
fraaie handwerken door Mej. G. Ablü; 3.00
Vrouwenuurtje; 3.30 Verzorging zender; 4.00
Ziekenuurtje door Ds. H. L. Boer!Ijst; 5.00 Cur.
sus handenarbeid voor bnze jeugd door H. J.
Stein voort: .De afwerking van ons werkstuk
je": 5.45 Gramofoonmuzlek: 8.00 Alfred Tenny-
„Enoch Arden"; 6 45 Knipcursus; 7DO
7.30 Politieberichten; 7.45
het Ned. Chr. Persbureau;
de Chr gemengde zangver.
te Amsterdam; 9 00 Decla.
door mevr. H. Arntzde Jong; 10.00
Vaz Dias; 10.30 Gramofoonmuzlek.
BRUSSEL 509 M. 12.20 Gramofoonmuzlek
520 Concert door het Omroeporkest o. 1. v. Ar
thur Medlemans 8.20 Concert door het Ra-
dlo-orkest o. L v. Franz André 11.00 Gramo
foonmuzlek.
KALUNDBORG 115* M. 12.20 StrUkorkest
o.l.v. Herald Andersen 3.50 Omroeporkest o.
l.v. Walther Meyer Radon 8.40 Omroepor
kest 11.05 Dansmuziek.
BERLIJN 41» M. 4.50 Concert 7 30 Po
pulair concert 10.40 Vocaal concert, daarna
dansmuziek.
HAMBURG 372 M. 7.30 Concert door het
koororkest 11.50 Populair concert o.l.v. Bek-
ker 2.30 Gramofoonmuzlek 10.30 Dans
muziek door het Noragorkest.
K5NIGWUSTERHAUSEN 1635 M.
Gramofoonmuzlek 4.50 Concert.
LANGENBERG 472 M. 1220 Gramofoon
muzlek 120 Concert door een orkest van
werkloozen 520 Vesperconcert.
DA VENTRY 1554 M 1220 Orgelconcert
120 Concert 2.20 Sonate-recltal 4.50 Con
cert 9.55 Sollsten-concert 11 05 B. B. C.-
dansorkest ol.v. Henry Hall.
PARUS EIFFEL 1446 M .830 Gramofoon
muzlek.
PARIJS R. 1735 M. 8.05 Gramofoonmuzlek.
1220 idem 920 Dansmuziek.
MILAAN 331 M. 7.50 Gramofoonmuzlek.
ROME 441 M. 9 05 Concert 9.50 „Un Ca
priccio”, bhjspel in één bedrüf 10.50 Dans
muziek.
WEENEN 517 M. 8.50 Concert door het
Weensche Philharmonic-orkest a L
Heger 10.40 Zlgeunermuzlek.
WARSCHAU 1411 M. 520 Concert 640
Dansmuziek 1020 Dansmuziek.
BEROMiiNSTER 460 M. 820 Concert door
het Omroeporkest 9.40 idem 10.05 Vervolg
Concert.
HILVERSUM. 1875 M. A.VXO. 8DO Tüd-
sein; 8.01 Gramofoonmuzlek; 9.00 het Avro-
Kamerorkest o. 1. van Gerard Hemmee; 10 00
Morgenwijding; 10.15 Gramofoonumzlek1030
Sollstenconcert door Harry Ose. bas.bariton
en Felix de Nobel, piano; 11D0 Mevr. R Lot-
gering—Hillebrand: „Bowte
Voortzetting sollstenconcert;
12.01 het Avro-kllen orkest o. L van Nico
Treep; 1.00 Gramofoonmuzlek; 130 Avrn.kleln.
230 Causerie door Ten Koot: „Het
padylnderskamp”; 3 00 Venorglng
v*
“^"“nschen uit Chicago die
dadelük de beste speurders der Vereenlgde 8ta-
engageerden en onbegrensde mlddelta tot
hun beschikking stelden.
De stichters ’dezer organisatie, welke «wm mn-
reel zeer hoogstaand doel beoogt, hebben In deze
onderneming zulke enorme sommen gestoken,
dat men het In Europa nauwelüks zou kunnen
gelooven.
Dit alles wüst er op, dat de Engelsche Kroon
juweelen In de vitrines der tentoonstelling in
even groote veiligheid zullen zün, als achter de
hekken van den Tower in Londen.
Als de onderhandelingen met het Britsche en
Zuld-Afrikaansche Gouvernement tot een over
eenkomst leiden, dan zal de wereldtentoonstel
ling te Chicago, dank zü de welwillendheid van
de Engelsche Souverelnen, haar bezoekers on-
vergetelüke visioenen bieden.
Als bewijs, dat de sieraden in de tentoonstel
ling overeenkomstig hun waardigheid zullen
uitkomen, diene dat men een miniatuur-repro
ductie zal aantreffen der beroemde Kimberly
münen, welke gedurende de expositie in exploi
tatie sullen zün en waarvoor speciaal Zuld-
Afrikaansche münwerkers van Kimberly naar
Chicago sullen worden gezonden
Harry sprak verder over de gelükente, terwül
Jake in gedachten verzonken scheen. Eindelük
begon bü weer te spreken: „Op mijn woord,
als je een beetje rekbaar geweten hadt. zou
er een prachtige kans zün voor een goede
vangst. En het zou heel gemakkelük gaan
ook-dat de echte veilig in haar zak zaten, en dat
De vreemdeling glimlachte. „Wat dat betreft,
mün geweten te nog al tamelijk elastisch. Wat
wou je dan?”
„Nu. ik zal het u zeggen, meneer
.Destcr Mün naam is Frank Lester.'
In het goudgraversgehucht bracht de plotse
linge komst van een zeer modern gekleed man,
statig te paard gezeten, een groote opschud
ding. Zün rtt door de straat was er een als
door spitsroeden. Mannen, die er in hun groote
sombrero's, hun roode flanellen hemden en hun
oude runderleeren laarzen uitzagen als weg
werkers. liepen uit hun hutten en keken den
ruiter aan. Maar bü küken bteef het niet. De
spotzucht werd machtig over net goudgravers-
dorp V
Mike de Ier, begon: o holla, jongeheer,
waar hebt u je moeder gelaten?
Hoongelach De vreemdeling draalde zich een
weinig in het zadel om.
Waarde heer, sprak hü. met een vriende-
lüken lach, mün moeder te in New-York. maar
waar te de uwe?.... U kunt se zoo goed ge
bruiken.... om de laarzen te lappen, weet je..
Een storm van gelach stak op. waaraan ech
ter Mike niet deelnam. Zijn laarzen hadden in
derdaad nieuwe zolen hoog noodig. hu vond
dus de toespeling persoonlük en tactloos
Maar de vreemdeling had het met zün ge
vatheid niet gewonnen Wie in het goudgra
versdorp vüf centimeter hooge boorden wil
dragen, die moet het boeten en daarmee holla!
Men riep den vreemde toe. dat hü zün hoofd
eens zou draaien om te laten zien ot zün arme
hals niet stüf geworden was van zoo'n boord-
Maar de vreemdeling bleef rustig en toen
vond het dorp hem verachtelijk.
In Bill’s .saloon" was bet druk. Die beziens-
thutebehooren De organisatie .De geheime Zes”, WBardlgheld niemand zich laten ontgaan.
De gezamenlijke burgers van het dorp, zeventien
mannén en zes honden, waren er om den .ech
ten, werkelüken, onvervalschten, gegarandeerd
nog niet geëvenaarden New-Yorkschen dandy"
te zien, om hem aan te gapen en zooveel mo-
gelük te ergeren. Dat de vreemdeling driemaal
een rondje betaalde, beschouwden zü als een
verachtelijke poging om maatjes te worden en
nu hadden zü nog meer lust om zich ten koste
van den hooggeboorde te amuseeren.
Het pracht-ldee echter om bulten het amu
sement er nog wat geld uit te slaan, bleef den
ouden Jlm voorbehouden.
Speel je poker? vroeg hü-
Jawel zoo’n beetje, antwoordde het on
schuldig offerlam.
2Zo
Da Chlnaeecbe dokter bracht gauw een drankje, waarvan Jaap weer
opknapte en toen in ruil voor zijn schoenen een groote bus honing
had »r»ten te bemachtigen, ging hü saet een leuk Chlneeech boe a
op, weer terug naar de andere kant der aarde. Zoo kwam ie doodmoe
weer in rijn korf aan en liet rijn vrouw proeven van bet heerlijke
vocht, dat hü bad meegebracht.
ie*
2e
:nd
■l;
