J
4
UIT HET BAGNO ONTSNAPT
BOSCH-KRABBELS
DE BLOEMENVROUW
Het boek van
Albert Londres
RADIO-PROGRAM
Rozen*Kasteel
Dieudonné na vele tegen
slagen eindelijk
vrij man
WOENSDAG 20 JULI
VERHAAL VAN
DEN DAG
Donderdag 21 Juli
Naar dan minister
Hij maakte bankpapier
Eindelyk
Snedig
De verklaring'
Overbodige vraag
FEUILLETON
Kerkvervolging in
Mexico
Weer gevangen
Nogmaals gevangen
Alleabonnésf3000.-^'Z^ ESF.££f750.-f250.- Xwv‘£’S1 f 125.-^^^ f SO.-'&Z*
V AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
- -■ - i
VOORHEEN EN THANS
naar
9 05 .Afarken", opera
Marie-Claire
geraden.
XXXIII
ontmoeting
Wordt vervolgd.
i
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
Phllbarmonie -orkest
St. Nawrot
zitten. HU
Dultschers,
naar
zijn
Oh man. Ik heb toch zoo’n hevige tandpijn
Dan heeft zeker Je gebit vannacht op
tochtige plaats gelegen.
WARSCHAU, 1411 Meter
concert 6.40 Populair Concert
Concert door het
Warschau o. 1. v.
muziek.
WEENEN. 517 Meter 9J0 Concert 10.45
Populair Concert door het David Mathé Jazz
orkest.
PARIJS EIFEI.. 1444 Meter 9.00 Gramo-
foonmuziek.
ik ben vandaag jarig
dus wenschen wat ik
Meuron op haar geworpen had; zü poogde
zich te gewennen aan de gedachte een vreem
deling te zullen ontmoeten, bijna een grijsaard,
en vóór hem te verschijnen met de trekken
van een oude vrouw. Elgenlük vreesde zij den
verloofde terug te zien, die zoo plotseling al
haar verwachtingen teleur had gesteld, al haar
droomen verdreven had. Dat was de doorn,
die haar voor altijd in het hart gestoken was.
ZU had medelUden kunnen toonen. vergiffenis
schenken.'maar de liefde was van dien dag af
dood in haar. En toch, als zU de geestdriftige
woorden van Elzéar hoorde, die Marie-Claire
het Ideale wezen afschilderde, dat zün vader
niet was, die met ontroering sprak van diens
moed, geestkracht en zielegrootheid. och. dan
moest ze wel droevig toestemmen, niet alleen,
dat hü de zwakheden van dien teerbeminden
man niet kende, maar ook, dat zU hem dien
vader had leeren zien en liefhebben, zooals zij
zelf hem gekend had vóór twintig jaar, zooals
zU zelf hem geloofd bad, vóór het groote on
heil kwam.
Hij zou terugkomen en gelukkig zün. Valérles
onvermoeide arbeid bad hem in den lande
een valsche reputatie van geestkracht en be
kwaamheid bezorgd. Terwijl zü voor een gie
rige, knorrige vrouw doorging, was er voor hem
een ommekeer in de publieke meening geko
men. een algemeene sympathie, die zün mis
slagen had doen vergeten. En had de recht
bank eenmaal zijn naam hersteld, dan zou men
hem de eer geven van de bUna bovenmensche-
Ujke taak, die nu door het legaat van den
markies voltooid was. HU sou een gelukkigen,
Vroeger hoorde je van koetsen.
Met een dame, door het bosah
En dan schoten de bandieten
Voor een losprijs, er op los!
En daar reizigers steeds reisden
Met een zadeltasch vol geld,
Werden zij door woeste roovers
Steeds afdoende uitgeteld.
Ook Klein Duimpje ondervond het,
Dat het bosch, vooral bij nacht.
Naast romantische gevallen
Ook tragiek heeft aangebracht!
Doch wij kunnen dit beschouwen
Als een heele oude kiek;
Van dit alles kent men hoogstens
Nog een beetje romantiek.
Want het is er thans op saai af
En zoo veilig in ’t kwadraat.
Dat men het kan vergelijken
Met ien scheermes-apparaat
Zij, die haken naar romantisch,
Gaan er droomende doorheen....
En ddn schiet een Cupidootje,
Want men loopt er nooit alleen!
„En", vroeg de bezoeker, ..hoe dikwijls slacht
Je nou 'n varken?"
„Natuurlijk maar één keert" antwoordde de
spekslager verontwaardigd.
ROME. 441 Meter
van Gianni Bucceri.
LANGENBERG. 472 Meter 1.20 Gramo-
foonmuzlek 1.50 Concert o. 1. v Wolf
5.20 Vesperconcert o. 1. v. Eysoldt.
bil verlies van ‘n
anderen vinger
ris
or
Kd
ld.
P-
be
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
geéerden ouderdom beleven, tusschen een tee-
deren, opgetogen zoon en een bemlnnelUke
dochter, die niet anders verlangden, dan hem
zün verdriet te doen vergeten.
En ik. dacht Valérie, ik zal de gierige,
schraapzuchtige vrouw van het Rozen Kasteel
blUven om aan de toekomst van dit arme ge
zinnetje mee te helpen.
Met een ongeduldige beweging streek ze de
hand over haar voorhoofd en ging hechtop in
haar stoel zitten. Ze had zich zelf terugge
vonden.
5 20 Sollsten-
8 20
van
10 20 Dans-
Na een dag of drie klopt olnae schoenmaker
weer zacht aan de deur van zijn commensaal.
Geen antwoord.
..Ik ben het. doe open.”
Weder geen antwoord.
Eindelijk trapt hü de deur open maar de
kamer ia leeg.
De jonge man. die nooit valach muntpapier
gemaakt had. was met het bankbiljet verdwe
nen en zocht zün kwartier niet meer op
En de bedrogen schoenmaker kon hem niet
eens aangeven want het was met z'n eigen
geweten niet pluis.
José
Oual-
resteerd
De nieuwe meld: ..Wat moet Ik zeggen
mevrouw; de soep is op tafel ot de soep is
klaar?”
Mevrouw.Als ze net is als gisteren moet
ge maar zeggen; de soep is aangebeanJ.'
HUIZKN. 296 M. 8 00 KILO morgenconcert:
N.CJt.V. 10.gramofoonmuziek; 10.15 Korte
ziekendienst door ds. K. O. van Smeden; 10 45
gramofoonmuziek; KRO 11.gramofoonmu
ziek; 11.30 godsdienstig halfuurtje door Pas
toor L. H Perquin O.F.; 13.politieberichten;
13.15 „The Dutch Gentlemen Band" o.l.v. Fred
van Zanten; N.CJt.V. 2-— cursus fraaie hand
werken door mej. G. Ably; 3.pianorecital:
3.30 verzorging zender: 4.— ziekenuurtje door
ds. B. C. Koolhaas; 5.50 cursus handenarbeid
voer onze jeugd door H. J. Stelnvoort ..Een
boekfoedraal"; 5 45 concert; 8 45 knipcursus:
7.Dr. F. J. Krop: „Heeft de Nederlandsche
arbeider reden om met jaloerschheld te zien
naar Sowjet Rusland. Een schrüven van prof,
dr. W. Gruehn." 7.30 Persberichten van het Ned.
Chr Persbureau; 8.poneert te geven door
de Chr. Gem Zangvereenlglng ..Soli Deo Glo
ria" oJ.v. Ooljee; ds. J. D. Boerkoel: „Een
tempel der religie”, Salzburg. „Een tempel der
natuur", Innsbruck; 9 30 vervolg concert; 10.
Persberichten van het Persbureau Vaz Dtas:
10 45 gramofoonmuziek.
Ze was een goede, oude bekende voor ons ge
worden. vrouw Kruger, dis al sinds lange jaren
achter haar bioemenstandje stond o* 't groote
plein. Velen van ons bleven, als we bet plein
oversteken om naar ons werk te gaan, een
oogenbllk met haar staan babbelen. Zé hoorde
bü het plein, zooals de hulzen rondom, het
plantsoen In het midden, ja zelfs het verkeer
Ze koa ook heerlük uit den ouden tijd vertel
len. Als tamelijk jonge vrouw had zü al dat
handeltje gedreven. Ze was jong getrouwd, haar
man was na eenige jaren van geluk gestorven
een zoontje was haar'" gèbtevendat kort voor
den dood van haar man werd geboren, zij bleef
bijna zonder middelen van besfean achter. En
voor den kienen jongen moest Worden gezorgd
Ze had niet veel geleerd, had géén- familie, die
kon helpen. Zoo werd ze dan bloemenvrouw
Eerst liep ze met een mand bloemen langs de
hulzen, werd gaandeweg een bekend type in be
paalde wijken en zelfs toen ze ouder was een
soort vertrouwde voor vele menschee. Ze ver
stond de kunst van luisteren, gaf soms goeden
raad, vroolijkte op. Soms vertelde zü zelf, maar
over haar zoon sprak ze niet. Wel toen hü nog
heel klein waa Toen hield ze niet op. als ze
eenmaal begon over zün mooie oogen. zün blon
de baar, zün liefheid en büdehandheid. Hü was
in een kindertehuis, waar ze hem geregeld ging
opzoeken. Toen hü grooter werd, qam ze hem
thuis. Ze verdiende langzamerhand wat meer
en liet den jongen een goede opleiding geven
HU was eerzuchtig, t scheen tenminste zoo HU
wlfde. In navolging van zün vrienden, iets van
de wereld zien. Zün moeder gaf hem al baar
spaargeld en stuurde hem naar het buitenland
Ze bleef alleen. Hü zou spoedig terugkomen, of.
als hü iets bereikte, haar naar zich toe laten
komen.
Aanvankelük kwamen er vroolüke brieven en
briefkaarten .Het gaat me goed", schreef hü
uit Parijs. .Jk heb nog wel geen werk gevonden
maar dat komt wel. Ik heb al veel gezien
enz
Doch na een tijdje bleef ieder levensteeken
weg. Dagen, maanden, jaren vergingen. Vrouw
Kruger was eenzaam geworden en schreide
als ze thuis was. Maar aan haar bloemenstand
toonde ze altüd hetzelfde vriendelüke gezicht
en verborg haar verdriet om den soon Ze spras
niet meer over hem, doch spaarde nog altüd
haar zóó lang togenepen hart opengaan. En
eensklaps haakte ze er naar het geluk om zich
heen te zien, dat nooit haar deel geweest was.
ZÜ stak den jongelieden belde de handen toe.
beetje bü beetje, nog altijd voor hem, haar zoon.
Twintig jaren zün voorbijgegaan. Toen kwam
er een brief van hem in haar bevende vingers.
Kr waren vreemde postzegels op, waarnaar ze
stond te staren. Toen ging ze in haar groeten
leunstoel zitten, die bü het venster stond met
den brief ongeopend op haar schoot. Haar oogen
rustten steeds op het couvert, een glimlachje
speelde om haar mond. „Nu roept hü mü Ik
kom, mün zoon...."
Een dag later lieten de verontruste buren de
deur van haar woning openbreken. Men vond
haar In den leunstoel bü het venster, het hoofd
voorovergebogen, een glimlachje om den mond
Op haar schoot lag de brief met vreemde post
zegels erop, ongeopend. Haar doode oogen sche
nen nog daarop 1e staren.
Men nam den brief uit haar verstarde hand,
opende hemmet zacht eerbiedige stem las
een jong meisje, die zeer aan de oude vrouw
gehecht was geweest, den afscheidsbrief van
den zoon: „Moeder, vergeef me, Ik ben slecht
geweest. In Parüs maakte ik al je geld op leidde
een vroolük leventje. Ik heb je nooit vergeten,
moeder, mastr ik schaamde me. Ik wou goed
worden, teekende voor het vreemdelingenlegioen.
Ik heb voor mün lichtzinnigheid geboet en sterf
berouwvol".
Zwügend legde het meisje den brie! weg.
Dien dag keken wü vergeefs uit naar vrouw
Kruger. Een Jong meisje stond op haar plaats
en bood ons bloemen met een vriendelijk lachje.
Maar in haar oogen stonden tranen. Honderd
maal werd er gevraagd naar vrouw Kruger en
dan antwoordde zü„Vrouw Kruger is dood
haar zoon heeft haar eindelük bü zich ge
roepen".
Het meisje slaakte een kreet en keek naar
Elzéar In zün ougvn blonk weer stralende
jeugd, die zü er reeds eenmaal in gezien had
Maar hü zou de man niet geweest zün, dien
zü begrepen en bemind had, de man met slechts
één taak en één plicht. Indien hü op zulk
een oogenbllk aan zich zelf, aan eigen geluk
had kunnen denken. Hü nam zün tante in de
armen en fluisterde:
De verbanning is geëindigd! De naam, de
dierbare oude naam In eere hersteld!
Valérie dacht te bezwümen. Dat was te veel
voor dit gesloten hart: de vreugde, die haar
zoo onverwacht overstelpte, kon ze niet dra
gen, te meer daar ze het verleerd had zich ge
lukkig te gevoelen. Haar leven had ze doorge-
bracht als ommuurd door een idéé fixe,
haar stille, zwijgende toewijding, vreemd voor
alles wat niet met dit ééne doel In verband
stond. Thans echter, nu haar büna ónmoge
lijke droom verwezenlijkt ging worden, voelde ze
naam verzweeg hü wüselük. Hü noemde zich
Michel Daniel, kreeg papieren van de hospita,
waar hü zün Intrek had genomen, en liet zich
legitimeeren. Nu zou eindelük de rust en de
vrede komen. Nu- kon hü werken om geld te
verdienen tot het groote oogenbllk zou, komerf.
dat hü naar Frankrük kon afreizen.
Jean-Marie werkte in dezelfde fabriek. Bel
den verbaasden zich over de vriendelijkheid
waarmede de menschen hen bejegenden. De
patroon was tevreden, gaf opslag, wilde zelfs
Dieudonné meesterknecht maken. Maar hü wil
de niet, uit vrees, dat de kameraden jaloersch
zouden worden. Zü lazen natuurlijk ook kran
ten en op een avond, toen Dleudonné zün
krantje opensloeg, trof hü daar tot zün grooten
schrik zün portret aan. De eerste dagen her
kende niemand hem, maar een week later kwam
hü van zün werk en liep naar het restaurant,
waar hü gewoonlük at. Toen hü binnenkwam,
stonden vier kerels van een tafeltje op en kwa
men naar hem toe. Rechercheurs! „Gaat u
maar mee!” De juffrouw uit het café zei een
onvriendelük woord aan het adres van de poli
tie en het vüftal vertrok. Buiten ontmoetten
zü Jean-Marie. Dleudonné negeerde hem om
hem niet te verraden, maar Jean-Marie was
zoo verslagen, dat hü met open mond het ge
selschap bleef volgen.
Even later zat de ontsnapte .galeiboef" in
een cel, waar hü er over na dacht, wat zün
baas wel zou zeggen, als hü niet in de fabriek
verscheen. Hü kon wel hullen; het begon nu
juist zoo goed te gaan. Hü was tevreden, deed
niemand kwaad, dacht eindelük uit de misére
te zün. en ziedaar de nieuwe beproeving. Na
een uur tobben ging de celdeur open en een
bewaker verscheen.
.Méégaan.” Naar de kamer van den direc
teur. Daar zat een jonge adjunct-commlssans.
Dleudonné zeide de gezochte vluchteling te zün.
hetgeen een goeden indruk maakte. Hü vernam
toen, dat ook Jean-Marie gearresteerd was en
verzocht in zün cel te mogen.
.Best", zei de politieman en hü gaf den ge
vangene een hand, met het gevolg, dat Dieu
donné van verbazing achterover sloeg. Hü zat
nu een dagje met Jean-Marie samen, toen hu
weer uitgeleid werd. Naar den hoofdcommis
saris. Ook al vriendeluk!
„Ga zitten, meneer Dleudonné.’ HU toonde
den verbaasden Dieudonné een reeks gunstige
verklaringen van zün patroon, zün kostjuffrouw.
de juffrouw uit bet restaurant en deelde toen
méde, dat hij den minister in Rlo had geschre
ven..* Toen ging de gevangene van de kamer
naar het bureau, waar hü zün bed kreeg Na
een korte poos verscheen de houfdcommissorls.
ging in een luien stoel zitten en oegon Fransch
te praten met den Franschman, terwül ze limo
nade dronken.
Zün Hoogwaardige Excellentie Mgr.
Garrbl Rivera, de hulp-bisschop van
dalajara (Mexico) is door de politie gear;
en gevankelük weggevoerd omdat hij bü de uit
oefening van een kerkelüke bediening de litur
gische gewaden droeg, op een godsdienstige
bijeenkomst die in een bioscoop plaats vond.
Nadat de bissebop enkele dagen in voorarrest
heeft gezeten is de kerkvorst weer in vrüheid
gesteld, toen het proces-verbaal'was opgesteld
De katholieken waren buitengewoon veront
waardigd over deze arrestatie. Uit protest hiel
den zü een groote betooging voor het paleis van
den gouverneur vaif Toluca de hoofdstad van
de Mexicaansche provincie Gualdajara
De Primaat van Mexico. Mgr. Pascual Diaz,
heeft in een herderlijk achrüven aan de gees
telijkheid en de geloovigen van zün bisdom de
gedragsregels vastgesteld, die gevolgd moeten
worden, nu de regeering het aantal dienstdoen
de priesters heeft beperkt tot één op de 100.000
inwoners.
Aan de geestelüken wordt bevolen op hun post
te blüven en de officieele registers niet te tee-
kenen zonder verlof van den Bisschop of zon
der ultdrukkelük te protesteeren tegen bedoel
den regeeringsmaatregeL
HAMBURG. 372 M. 4 50 Concert 8.50
Populair programma 1050 Dansmuziek
□oor het Norag-orkest o. 1. v. Adolf Becker;
KON1GSWUSTERHAUSEN, 1635 Meter
4.50 Concert
HILVERSUM, 1875 M. 8.00 Tijdsein en
gramofoonmuziek; 10.00 morgenwüding10.15
gramofoonmuziek; 10.30 solistenconcert door
Anna Stronk, zang en Annie Savenye. piano;
11.causerie door mevr. LotgeringHllle-
brand „Inmaken van groente en vruchten."
11.30 Jbllstenconcert12.00 De Nieuwe Amster-
damsche Orkestvereenlglng o.Lv. Nico van der
Linden: 2.30 Rustpoos voor het verzorgen van
den zender; 2 45 gramofoonmuziek; 3.00 voor
lezen door Julia de Gruyter .Meneer den on-
der-pastoor” van Ernest Claes; 3.30 gramofoon
muziek; 4.00 Ziekenuur door Antoinette van
Dük; 5.00 Aansluiting met het Hotel „Cen
tral" te Den Haag. Concert door Willy Hons
beek en zün orkest; 6.30 sportpraatje door H
Hollander; 7.00 pianorecital door Rale da Cos
ta; 7.30 W. P. F. van Deventer: .Nederland als
toeristenland"8.00 gramofoonmuziék8.15 aan
sluiting met het Concertgebouw tg Amsterdam-
Concertgebouworkest o.l.v. Caston Pou let; 10.30
Nieuwsberichten van het Persbureau Vaz Dtas.
10.45 Kovacs La joe en zün orkest.
BERLIJN, 419 M. 430 Populair concert
o. L v. Geotg Pilowski 7.30 Mandoline
concert.
waarschünlüke besmetting niet
het verlangen van je zuster te
Maar twee dagen later werd hü weer ge
haald. Weer naar de cel. Hü begreep er niets
meer van, dacht, dat hü gek geworden was.
Tot overmaat van ramp vernam hü. dat de
ai me Jean-Marie teruggebracht was naar
Cayenne. Korten tüd daarna vernam hü de
redenen, waarom hü zoo vreemd behandeld
werd. De pers had zich met het geval bemoeid,
schreef in zün voordeel, verweet de regeerinj.
dat zü een onschuldige gevangen hield enz.
Maar anderen schreven weer, dat hü die be
ruchte autobandiet was en toén'vond de politie
het noodig om alles te arresteeren. wat gear
resteerd kon worden, tot Be ook Jbqrfi eindelük
te pakken hadden. Zoo dobberde ik op en neer.
In Frankrijk was men op zün hand en vooral
de ParUsche advocaat De Moro Glafferi drong
voortdurend op zün InvrüheidsteUlng aan.
Dat zal wel zoo groot niet zün, meende
Marie Claire. Ik geloof niet dat ik den moed
zou hebben Josette te leur te stellen; zü was
de eenige. die mü liefhad, al was het dan op
haar manier.
Wat? Denkt u er weaenlük aan daar been
te gaan?
Waarlük. u zult me missen? vroeg bet
meisje, terwül ze haar omhelsde.
Dat weet u wel! U hebt eenvoudig mün
hart gestolen. En wat zal Elaéar ervan zeg-
gen?
Die Is afwezig en ml mü dus niet mimen
Blüt niet te lang in Bordeaux. Ik sou
u soo gaarne hier hebben, als ntijnheer da
Marguenave aankomt.
O, zonder twüfe) dan zal ik hier zün.
Wanneer, oenkt u. zal hü komen?
Over dien /datum hadden ae wel al twtntig
maal gesproken. Eerst meenden ae te tele,
grafeeren, maar juffrouw d'Albrègue achtte
het beter te schreven, daar zulk een plotseling
bericht den heer de Marguenave al te diep
zou kunnen schokken. De brief sou in den
loop van Februari te Buenos-Ayrea aankomen;
misschien kon hü niet de eerstvolgende pak„
ketboot nemen, en hü zou ook nog zaken te
regelen hebben; dus verwachtte men hem In
geen geval vóór het einde van Maart.
Dat is binnen een maand, besloot Maria
Claire. Maar hü moet toch te Bordeaux aan
wal komen, en dan ban Ik er waarschünlük
nog wel. U komt toch ook, tante?
Enfin, hü zat tusschen vele vuren in en kon
maar niet tot klaarheid komen. Op een vroe
gen ochtend "klopt iemand bescbeldenlük op
zün celdeur.
Een heer verschünt. Luis Zlgnago. commis
saris van politie, die komt mededeelen, dat
Dieudonné bü den minister van justitie moet
verschünen. Alweer wat nieuws! Hü moest nu
naar Rlo. .Een prachtige reis, waarde heer!
Vanavond gaan we aan boord. Ik ga met u
mee, maar u bent een vrü man als ieder ander.
We zullen bridgen met den kapitein en den
dokter. Tot vanavond dus!"
Nu wist Dieudonné zeker, dat hü stapelgek
was geworden.
’s Avonds om 6 uur werd hü gehaald en bü
monsieur Zlgnago gebracht. Daar was nog een
politieman, een mooie, groote kerel. In prach-
uniform. .Dit is agent nr. 29, speciaal belast
met uw bescherming."
Toen vertrok het gezelschap. De boot, de
„Itabera" zou pas om elf uur uitvaren. Dus
ging het drietal eerst naar een restaurant. Tien
tallen kennissen van meneer Zlgnago defileerden
voorbü hun tafeltje. Dieudonné werd voorgesteld
en iedereen was vriendeluk. Ook op de boot
was hü het middelpunt van ieders vriendelüke
belangstelling en onder deze gelukkige voortee-
kenen aanvaardde hü de groote reis naar Rlo
de Janeiro. Ook de journalisten lieten zich
niet onbetuigd en het slot was dat de mooie
reis zich alleen door te groote belangstelling en
eveneens te groote onzekerheid had laten be
derven.
De banneling zag ook Bahia, de stad, waar
van de naam alleen reeds als muziek in de
ooren klinkt van iedereen, die de geruchten
kent der Braxiel-slgaren. En eindelük doemde
Rio de Janelrp op, grootsch, geweldig, blake
rend van zon. „In zoo n mooie stad staan ze
ker geen gevangenissen," meende Dieudonné.
„U moet weer naar de gevangenis; het Fran-
sche ministerie vraagt uw uitlevering."
Zlgnago beloofde echter, dat hü niet stil sou
zelf ktvam terecht in een cel met
Brazilianen. Spanjaarden. Portu-
geezen een Pool en een Indiaan. De laatste was
een van de beruchtste boeven van Zuid-Ame
rika, nJ. Febronio, bügenaamd de Landru van
Brazilië. Enfin, met al deze lievelingen zat
Dieudonné in een cel en dat duurde zoo een
dag of zes. HU kocht wat kranten en las heele
bladzüden over zün geruchtmakende affaire,
waar maar geen einde aan wilde komen. Een
van de artikelen, een fel protest, was van een
jong advocaat J. V. Pareto Jr, die den volgen
den dag op bezoek kwam
Hü was vergezeld van een dagb’ad-dlrecteur
DAVENTRT, 1554 Meter 12 20 Orgel
concert 1.20 Concert 2.20 Sonate-recital
4.05 B. B. C. Dansorkest o. L v. Henry
Hall 820 Concert door het B. B. C -
Theater-orkest o. 1. v. Leslie Woodgate; 9.55
Concert 1.05 Dansorkest o. L v. Henry Hall
„Oom,
en mag
wil"
^Nol, wensch dan maar, dat
je niet jarig bent, lieve jon
gen.”
Deze heeren zouden zün verdediging ter hand
nemen. Weer een dag later de mededeellng:
„De Fransche regeering vraagt niet meer uw
uitlevering, mededeellng speciaal door den
Pranschen consul gebracht." Een uur later!
„Münheer Dieudonné u bent vrij"
Münheer Dieudonné geloofde t al niet meer
en vroeg zich af, of hü wel naar buiten zou
gaan.
Even later stapte hü in de straten van Rlo.
een vrü man.
BORDEAUX, 6 Maart
.Mün lieve Marie Claire, onze Josette is
ziek. De dokter zegt niet precies, wat het
is. maar bü spreekt van griep. Ik hoop, dat
het niet veel zal beteekenen. maar de arme
kleine roept onophoudelük om jou. en dus
kom ik je vragen, als je ten minste de meer
of minder
vreest, aan
voldoen en eenige weken bü ons te komen
doorbrengen. Edith is met baar man juist
te Biarritz, en van dien kant is er dus geen
minder aangename ontmoeting voor je te
duchten.
Natuurlük zal ik je de reiskosten vergoe
den. Ik geloof, dat het genoegen je te zien
veel tot Josetles herstel zal büdragen. want
dit kind houdt veel van je. evenals wü allen
trouwens, en we hebben altüd Je vertrek be
treurd, dat Je, vrees ik. schade berokkend
heeft.
BRUSSEL, 509 M. X20 Concert door het
Radlo-orkest o. 1. v. Karei Walpot 6 20
Gramofoonmuziek 6.50 Concert 9 20
Concert uit de Kurzaal te Ostende 11.00
Densmuziek.
De ziekte van mün dochter heeft me ver
hinderd je het overlüden van oom Som-
tnérac te melden Reeds een maand geleden
is hü aan een bloedaandrang In de herse
nen gestorven. Tot mün leedwwezen moet ik
zeggen, dat hü in zün uiterste-wilsbeschik
king jouw naam vergeten heeft. Hü had al
tüd Je heengaan afgekeurd; als je bü ons
gebleven waart, had hü zich misschien aan
je gehecht; want je waart toch ook zün bloed
verwant.
Maar. Ueve kind, nu kan ik gelukkig zeg
gen. dat dit beecheiden erfdeeltje mü zal ver
oorloven je de kleine som terug te geven, die
je mü Indertüd geleend hebt.
Bericht mu telegrafisch, dat Je komt.
Josettes opwinding is haar zeer nadeelig
Zwügend reikte Marie Claire Juffrouw
d'Albrègue dit schrüven toe. Zü kon niet be
sluiten het overluid voor te lezen.
Zoon huichelaarster! riep Valérie ver
ontwaardigd. Eerst beeft zü u gedwongen
haar te verlaten, en nu verwijt ze het u als
een ongeluk haar aangedaan. Oo|f vrees ik
zeer, dat ze bü dien ouden man juist niet in
uw voordeel gesproken heeft.
HU kende mü nauwelüks en Ik heb nooit
op die erfenis gerekend, antwoordde het meisje
rustig.
Toch voelde zü zich evenzeer door deze
valschheld van mevrouw de Solliès gekwetst
En bovendien, hernam juffrouw d’Albrè-
gue nog even verontwaardigd, welk een Ver
foeilijke zelfzucht! De griep is besmettelük en
ze et^lt Jou aan bat gevaar blootl
Bü een schoenmaker die kamers verhuurt,
komt een jongmensch. en nadat men het over
de huur is eens geworden, betrekt laatstge
noemde zün nieuwe woning HÜ orengt 8<-en
andere bagage mede dan een handkoffertje
Den volgenden morgen, als de vrouw van den
schoenmaker de kamer vegen wil, vindt zü de
deur gesloten Een paar uur later komt zü
nog eens dezelfde ervaring. Zou de jonge
man nog slapen? Onmogelük. Zou oem ook
iets overkomen zün? Zü klopt eerst zacht
daarna harder en eindelijk geeft de bewoner
weinig minzaam ten antwoord: .Maak dat je
wegkomt, ik ga vóór den avond niet uit."
Tegen den avond ging hü heen, sloot de deur
af en zei dat hü eelt het bed wel opmaken zou.
Diezelfde scene herhaalde zich de volgende
dagen; de jonge man liet niemand in zün ka
mer toe. Den vulden dag werd de schoenmaker
toch onrustig; hü keek door bet sleutelgat Na
lang kloppen en met de .politie gedreigd te
hebben kreeg hü eindelük gehoor. De jonge
man verklaarde te zullen openen en toen dit
eindelük geschiedde, zag de schoenmaker niets
verdachts. HU drukte zün verwondering uit.
dat „meneer nooit uitging en geen sterveling
bü zich toellet"
De ander gaf geen opheldering; het ging nie
mand aan. zeide hü: in zün eigen kamer kon
hü doen wat hü wou
Na een langdurige woordenwisseling sloot de
huurder de deur af en zei: Aunt ge zwügen?"
,Ja wel"
_Je schijnt me een verstandig mensch toe;
ik zal je in vertrouwen nemen en als je lust
hebt, kunt ge aan mün onderneming deelne
men. Je hebt dan maar te zorgen, dat ik niet
gestoord word. Ik maak bankpapier dit
bankje is juist klaar gekomen
De schoenmaker, ontzet, ziet den jongen man
lang en zegt duldelük: „We zullen eens zien;
het schünt me zeer goed nagemaakt te zün
ik zal het laten wisselen, om te zien of zü
het voor echt aannemen.
Het bankbiljet wordt door den leerjongen
gewisseld; die krügt er zonder bezwaar tien
gulden voor.
„Zie je. Ik versta mün kunst; van elk bank
biljet dat ik maak, krüg je een gulden zon
der eenige risico: je hebt maar te zorgen, dat
ik ongestoord werken kan ^n niet door de po
litie kan overvallen worden."
„Hoe lang heb Je noodig om zoo’n ding te
maken?" vroeg de heer des huizes, dien deze
negotie scheen te bevallen.
..Zoo wat drie dagen
.Dat is een magere verdienste; waarom maak
Je niet liever bankbiljetten van honderd gul
den?’.
.Dat zou Ik graag doen maar met model
daarvoor ontbreekt mea Ik heb maar een munt
biljet'
.Dus zou Je die evengoed kunnen namaken?’
„Wel zeker als Ik er maar één heb
De schoenmaker bezint zich niet lang, haalt
een bankbiljet van 100 gulden uit zün kast en
bedingt 20 gulden per stuk; de jonge man
neemt daar genoegen mee en belooft hem de
meest mogelüke vlüt en den grootsten spode.
m (Slot).
Wü hebben Dleudonné gevolgd tot in de
feestvierende stad Belem, waar hü zün vriend
Randonlère vond. Hü begon direct met zich
te wasschen en daarna van een Rus wat geld
te leenen. waarvoor hü een overhemd ging
koopen voor zichzelf en Jean-Marie. d wz. één
overhemd voor beiden, dat ze om beurten zou
den dragen. Daarna werk zoeken en den vol
genden dag stond Dieudonné ais eerzaam am-
bachtsman aan een schaafbank in een meubel
fabriek. Dat was dus zün eerste fortuintje. Zün
BEROMVNSTER 40 M. 8.20 Julius Wels-
mannconcert 9.30 Gramofoonmuziek 10.05
Ci therm uzlek.
Nu was het dan toch zoo ver! Hü was vrü.
al kon hü het zich niet duldelük voorstellen
nA vüftien jaar dwangarbeid. Nu durfde hü
eindelük weer te denken aan zün vrouw en
zün zoon, dien hü als kind verlaten had. Vrü!
Werkelük vrü- Hü voelde een kaartje in z’n zak:
Het adres van avocaat F are to. Er heen! Naar
de rua Branco en kreeg de boodschap, dat Pa
reto naar het gerechtshof was om voor Dieu
donné te pleiten. Dieudonné hem na en jawel,
toen hü de zaal binnenkwam zag hü Pareto
staan, in vuur en vlam, hartstochtelük plei
tend voor D.eudonné, die nu voor hem stond.
Pareto schrok zich een ongeluk, toen hü Dieu
donné zag en besloos me» den uitroep; JLeve
Frankrük!"
Toen trok Dieudonné maar weer de stad in
en wandelde uren lang tot diep in den nacht,
uit louter genoegen om zün vrüheid. tot hü
hotel .Nice" zag staan Dat was al een stuk
Frankrük en hü stapte binnen. Een mooie
kamer, en fün bed, helderwitte lakens en een
kamermeisje dat ’s morgens ongevraagd heer
lijke koffie bracht.
Toch nog moeilijkheden met een vrijgeleide
naar Frankrük. Hü wilde, hoe dan ook, als
een vrü man in zün vaderland komen en wei
gerde via een ander Europeesch land de grens
over te gaan. Na dagen wachten kwam er
antwoord uit Parüs. Hü kreeg een paspoort
en de eerstvolgende boot bracht hem
zün vaderland, naar zün vrouw,
zoon!
De lijdensweg van Dieudonné, die vüftien
volle jaren had geduurd, was ten einde.
Ziedaar, wat het boek van Albert Londres
weet te vertellen, het boek, dat niet alleen
spanr/nde lectuur biedt, maar dat bovendien
een grootsche daad van mensebenliefde beeft
gesteld.
MILAAN, 331 Meter 830 „H malrimonio
Segreto”, opera van Clmarosa
Eindelük zullen jullie dan samen geluk
kig zün, sprak ze hartelük.
Zü had dus zonder er ooit o^r te sprexen
hun hopelooze liefde
omhelsde haar.
Niet vóór dat hü teruggekomen is, zei ze
zachtjes aan haar oor.
En in al hun droomerüen van dien avond,
in al hun vroolük gekeuvel dachten ze heele-
maal niet aan zich «elf. Zü spraken slechts van
het arme wezen, dat de schande niet had kun
nen dragen en zich vrüwillig voor zooveel
lange jaren verbannen had ZU trachtten zich
zün verni.s.sing voor te stellen, zun vreugde,
zün haast om weer terug te keeren. Zü stelden
telegrammen op, die hem druppelsgewüze dit
onverwachte geluk moesten toedienen, büna te
groot om alleen gedragen te worden.
En Valérie hoorde se aan als In een droom.
Ook zü poogde zich het nieuwe leven voor te
stellen, dat ging beginnen, de zoetheid van de
vriendschap, die de vroegere liefde zou ver
vangen ZU trachtte te reden wat dertien of
veertien jaar ballingschap en eenzaamheid
wel van dit wezen gemaakt zouden hebben, dat-
zich zoo zwak en hulpeloos tegenover het on
geluk getoond had. En nu de eerste opwel
ling van vreugde wat bezonken was, voelde ze
zwaarmoedigheid, vreeze selfs over haar ko
men. Zü herinnerde zich den verbaasden, te-
leurgesteldeu blik, dien de markies de Saint-
PARIJS R.. 1725 Meier 5 05 Concert
7 50 Gramofoonmuziek 950 Gramofoon
muziek.
Toen werd hü onder gelelde, maar zonder
ooelen, naar een ander gebouw gebracht. Daar
sou hü het prettiger hebben. De commissaris
gaf hem zün kaartje: .Beroep u altüd gerust
op ml en gaf hem weer een hand. Hü was
vrü Samen gingen se naar bulten en namen
afscheid. Dieudonné socht zyn oude milieu
weer op!
Ie
n
Zntuaachen heerschte er in het paleis groote wanorde. De advocaat
liet öch op een boek van de trapleuning glijden en was niet tevreden
▼oor hU een paar malen flink gevallen was. Maar hij scheen <‘nar
toch niet veel last van te hebben en eette atin spelletje stilletjee
voort.
De advocaat hield niet op met glijden voor hij pardoes met zijn
boek In een gat rolde, dat boven de Bijenkorf van Jaap de Bie 'as.
.„Brrrrr, waar zal Ik terecht komen/* vroeg de advocaat zich angstig
af en dat zou hU gauw aenoea weten.
Q--,
ef
en
le
en
»r-
dd
en
en
Ize
tr
*n
er
Ie
•P'
'ar
an
in.
■re
■ds
