De missionaris op Alaska
l
REIS-KRABBELS
g
RADIO-PROGRAM
HET. WEDERZIEN
b
Alleabonné’s
Het
Rozen*Kasteel
DONDERDAG 28 JULI
VERHAAL VAN
DEN DAG
Vrijdag 29 Juli
„POTLACH” VIEREN
Worden de menschen
tegenwoordig ouder
dan vroeger?
Een vreemde
correspondent
i
i
’t Verschil
Welkome hulp
run
FEUILLETON
Het eerste spoorweg
ongeluk
Gulle en hartelijke
vriendschap
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Een etkimo-familie voor haar schamele hut
a
(Slot).
in
i
un
Luiaette
en
•ort
ran
Ol
iën.
un.
I
run
43
(Wordt vervolgd).
een idee
vrtend-
„Twee narren onder éénen hoed;
Mijn Ueve man, beschouw ae goed"
.DU la de vesting Wezel;
Bekijk ae goed, gij ezelt"
HAMBURG 372 M. 6 40 Concert. 11.50
Concert, 7.40 Caberet der Tieren, Het Norag-
orkest o. L v. Otto Ebel von Soeen.
len
de
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOOIDS
fez
im
che
te
te
Le
de
ren
het
int
rust
ind
800
900
v is. Fyl v P R, O toon
VARA 1015 Voordracht door
1030 Vara-septet
d. Veen
13 Tijdsein
passagiers
wegen.
KÖNIG8WU8TERHAUSEN. 1435 M. 8.20 Po
pulair concert. 3 20 Gramofoonmuziek. 4.50
Concert uit Leipzig. 9.30 Programma van
Berlijn.
HET HOTEL
Het hotel met
Vele vlaggen
Is een droombeeld
Van gemak
Voor den vreemde,
Die met koffers,
Zoekend is naar
Onderdak.
Want het is er
Wel wat chiquer
Dan de luxe
Thuis gewend.
Waar men zelden
Zoo'n bediening
Van nabij en
Voor zich kent.
En men luncht er
En dineert er
En soupeert er
Steeds subliem.
Zonder klok en
Zonder orde
.Van een huise-
Lijk regiem!
Doch één maar is
Hier aanwezig.
Eigen haard ter
Zij gesteld.
Dat men dédr steeds,
Hoe voorzien ook,
Nimmer uitkomt
Met t"n geld!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
dag
icht
bij
ror-
bet
oe-
mn
zün
tien
Ier
den
So-
dag
on-
ües
be
an
gste
en
sUn
on-
aar
aar
less
nde
I te
ring
ca
slib
lar-
met
en
waren.
i oogen
cht,
den
de
iee-
ras-
•n-
eeft
•ren
Kellner:
een rjjksdaalder dtneeren.’
„Welk verschil is daarin?1
MILAAN 331 M. 7.50 Gramofoonmuziek.
9.05 Symphonle-concert o. 1. V. Cesare Norollo.
ROME 441 M. 9.05 Concert: Kamermuziek.
10.20 Zang door Gualda Caputa
Castellazi. 11.15 Dansmuziek.
WEENEN 517 M. 7.00 Populair
door het Weensche Symphonie-orkest
oogen van den zieke worden
zijnen
Toen de oude Brentano van deze artistieke
correspondentie op de hoogte kwam, werd hij
zoo woedend dat hij zijn zoon verbood ooit
weer aan den lessenaar plaats te nemen wat
Kiemen met heimelijke vreugde vervulde.
Klem-ns wijdde zich nu aan de studie en
werd een sieraad der Dultsche literatuur.
De Dultsche correspondent van den Lande-'
naar, tot navolging geprikkeld, teekende onder
zijn antwoord een vesting door een gracht om
geven en schreef daaronder:
l
u
bQ verlies van *n
anderen vinger
De heer Goedzak ziet een man uit alle
macht staan wurmen met een zware kist, die
in een deurpost staat. HU biedt zün welwil
lende medewerking aan en ze wurmen samen
Minutenlang hoort men zuchten en steunen
Dan zegt Goedzak. hUgend:
We krijgen m d’r niet in!
Waarop de man brult:
D’r in! HU moet er uit, ezel.
PARIJS (EIFFEL) 1446 M. 9.05 Oonéert O.
v. Ed. Element. 9.40-Vervolg Concert.
PARIJS (RADIO) 1725 M. 8.Ó5 Gramofoon
muziek. 7.20 Gramofoonmuziek. 9.05 Ka
mermuziek 9 05 Vervolg Concert.
De donkere
levendig, en onderzoekend ziet hü de
aan. Diepe droefheid vult aller oog.
WaarlUk? fluisterde hU. Is t al aoo ver
met mij? Er wordt mU niet veel tUd gegeven
om tnUn land terug te zien.
Zacht klinken deze woorden, gelaten, zonder
morren, en hij wenkt hen zich te verwijderen.
HILVERSUM. 1875 Meter VARA
Tijdsein 8.01 Gramofoonmuziek
Vara-septet o' 1.
Morgenwijding
Wtlem van Capelle
11 00 Voordracht door Willem van Capelle
II 16 Vara-septet AVRO 12 00 TUdsetn
19101 Concert door de Amsterdamsche Orkest-
vereenlging o. 1. V. Prana van Diepenbeek
2 00 Een praatje over Salzburg 2.30 Kovacs
La Jos en zjjn orkest (mfrelnzang Bob Schol -
te> VARA 4 00 Gramofoonmuziek 4.30
Knutselwerkjes voor kinderen door mevrouw
A. de Beer—Plomp 5 00 Vara-orkest o. 1. v.
Harry Wiggelaar 5 45 Gramofoonmuziek
8.00 Orgelspel door John Brookhouse Ma>--
Cartrthy 6 30 A M. de Jong vertelt over zijn
Roemeensehe reis 7 00 Vervolg orgelspel
7 20 VARA-orkest 8 00 V. P R. O-
nleuws 8.15 A. V. R. O. Aansluiting met
het Kurhaus te Bchevenlngen. Het Residentie
orkest o. 1. v. Carl Schurlcht Pauzevuliing
door de V. P. R. O. VPRO 10 15 Oud-Testa-
mentische figuren door ds. O.
VARA 11.00 Gramofoonmuziek
en sluiting.
DAVENTRY 1554 M. 10.06 Orgelrecltal door
Walter 8. Vale. 4.20 Concert door het Schot -
sche 8tudlo-orke.it o. L v. Guy Danes. - 7.50
Concert door het Commodore Grandorkest o. L
v. Joseph Muscant. 10.06 Symphonle-Concert
door het BBC -Orkest (Afd. D.) o. 1. V. Adraan
Boult. -v
KALUNDBORG 1153 M. 12.20 Strtjkorkest
o. 1. v. Max Sklaska. 3 50 Het Radloharmonie-
ensemble o. 1. v. Johannes Andersen.
BERLIJN 419 M 620 Populair concert door
de Geza Komor-kapel. 8.20 Concert.
..Wilt u voor toge gulden of voor
.^Kneer?
n?"
„Tien stuivers, meneet?"
LANGENBERG 472 M. 12.00 Populair Con
cert door het omroeporkest van Mühlacker o. 1. v.
Seyfert. 1.50 Concert o. 1. V. Wolf. 520
Vesper-Concert o. 1. v. Eysoldt.
hulpbehoevende kerel. En daarom gebruik u
den tijd die mij nog rest om te werken, zooveel
en zoolang ik kan opdat ik, wanneer bet uur
komt, gereed zal zUn
Rudolf onderbrak hem. ,O,” steunde hfj en
verborg bet gezicht in zijn handen. ..Hoe kun je
zóó denken, hoe kun je hiermede voortleven?"
De schrijver wees naar verschillende onuitge
geven manuscripten. JZ.ee maanden werk ligt
daar. Verzen, romans, essays!.... Neem mij niet
kwalUk. m’n waarde, ik wilde doorwerken, je
kunt wel blüven, want jU hindert mü niet. Ik
moet werken!"
„Ik roU graag even blijven." antwoordde zijn
vriend.
doe mü dat genoegen, hier zijn sigaretten.
Ik maak intusscben deze novelle af."
HU verdiepte zich in zün werk en Rudolf keek
naar de gebogen figuur die geheel opging in het
geen hü neerschreef.
Even ontstond er een diepe stilte in het ver
trek. maar toen reed er met daverend geraas
een vrachtauto voorbij. Van dat oogenblik maak
te Rudolf gebruik om achter den stoel van zUn
vriend te sluipen hü keek over den gebogen rug
near hetgeen Eriksen zoo ingespannen schreef.
De groots beroemde schrijver krabbelde Jach
tig. klnderachtigen onzin, woorden zonder slot of
val. met bUna onleesbaar handschrift in een
gevlekt schoolschrift
Een heete schrik sloeg door Rudolf heen en
deed zUn hart bUna stilstaan, onhoorbaar sloop
hü de kamer en het huis Uit en deed de straat
deur zacht achter zich dicht, zoo behoedzaam
alsof er een doode lag
Mün komst in 1 „kazhlm" heeft de dansera
niet gestoord; nu zü ophouden, heerscht er
plotseling een volslagen stilte; het stamhoofd
heet me hartelUk welkom en noodigt me uit
om te gaan zitten. Iedereen wil dat ik zal ver
tellen wat ik over hun-feest denk. Ik spaar
geen loftuitingen, want dans en zang werden
werkelijk kunstig uitgevoerd. De menschen zün
bultteigewoon voldaan over m|jn belanstelling:
het stamhoofd vraagt aan de onderdanen eeni-
ge van hun, oudste en mooiste liederen voor me
te zingen. En werkelijk ik sta verbaasd: die es
kimo’s die niet de minste muzikale opleiding
genoten hebben, zingen met een buitengewone
samenklank. Het stemvolume is niet gewoon:
er zijn 135 zangers in de ondergrondsche feest
zaal en de tamboers geven aan dit oude gezang
een eigenaardig karakter, ik waan me duizend
jaar terug ca t lukt me of ik de .oude eski
mo’s van vroeger hoor zingen.
Wat is de wereld, en wat zün haar volkeren
toch interessant
heeft voor mü gearbeid.... Ik zelf heb aoo bit
ter weinig gedaan
Met welk een moeite had hü deze woorden
gesproken, zacht als een ademtocht. bü stukjes
en brokjes, met lange tusschenpooaen. Elzéar
kust het reeds klamme voorhoofd, der wan
hoop nabU. maar zün gedachten zijn wondervol
opgeklaard, en nu hij zün tante voor de eerste
maal van haar leven ziet schreien, herhaalt
hU onophoudelUk in stilte deze woorden, die
hem door het hoofd hameren:
Wat beeft zü hem onuitsprekelijk liefge
had!
De heer de Marguenave sprak niet meer en
gaf den geest, toen de eerste sterren aan Gods
lieven hemel verschenen.
XL.
Elzéar is vertrokken, bet Ronen-Kasteel weer
eenzaam, en soms vraagt Marie-Clalre zich af,
of de verschijning van den heer de Marguenave
niet een droom geweest is. Maar neen, de droeve
brieven van baar verloofde, de kalme smart,
die Valérie nog stllzwy gender maakt, herinne
ren haar aan de werkelykhekL
Sedert lang heeft Valérle de gewoonte des
avonds op bet terras te wandelen en naar de
velden te kijken, die voor baar zooveel nage-
dachtentesen bewaren. Maar tegenwoordig, nu
se bidt of nadenkt, dwalen haar oogen steeds
af naar een- donkergroen punt, een ruimte met
iepen en cypressenf omgeven, waar de arme
Estéve rust in de schaduw van het kruis.
Ze is nu zeer kalm, gerustgesteld, meer dar.
vroeger. Alles wel beschöhwÖ, denkt ze. is het
vóór dat zijn zoon ontgoocheld werd. EU Weet
bij ervaring, hoe pünlUk het is te ontdekken,
dat ons afgodsbeeld leemen voeten heeft, t Is
haar gelukt zijn beeld ongeschonden in Flater’a
geest te bewaren, een beeld, dat door onver
mijdelijke teleurstellingen bedorven bad moeten
worden. *5
ZU voelt een zoete wriichting wanneer zij
zich het zachte einde voor den geest roépt, dat
baar vriend den tUd gegeven heeft tot volledige
berusting, en zijn ziel getooid heeft met de
onvergankelijke schoonheid van bet offer. Zü
denkt aan bet toekomstige einde, wanneer alle
teleurstellingen, alle tranen zullen ophouden,
en te voelt opnieuw, dat alleen een taak, door
God opgelegd, het leven aannemelijk en draag-
lijk kan maken.
Als se zich omkeert, ziet as Marie-Clalre be
zorgd op den drempel staan. Mededoogen leest
ae in de zachte oogen, en ze komt tot zich self,
dat wU zeggen: ae begint weer aan anderen te
denken.
Tante Valérie. zegt het meisje, u moet niet
zoo laat op het terras blüven.
Dit beteekent: Kwel uw arm hart toch niet
met een smart, die u met niemand wilt doelen.
Maar de uitdrukking van vrede en berusting
toont zich nog duidelijker op bet vezmagerde
gelaat.
Ik kwam al. kindlief, en wilde u juist
vragen mij wat voor te lenen. Maar eerst iets
anders; als u eens aan uw zuster schreef? O
<tet ze van mün oude huis droomde. Her
stellenden moeten vooral niet teleurgesteld wor
den.
HUIZEN, 298 Meter K. R O. «00 Morgen-
concert 10.00 Gramofoonmuziek
1120 Halfuurtje voor zieken en ouden van
dagen 13 00 Tfldseln 13 00 Politieberich
ten 13.15 KRO-kwtntet o. 1. V. Piet Lusten-
houwer 1 45 Verzorging zender 3.00 KRO-
kwintet 4 30 KRO-orkest o. 1. v. Arthur
Meulemans; 6 10 Vlaamsch programma
71« br l. Franqulnet: „Rondvluchten
Nederland” 7 30 Politieberichten 7 45 D -
a. s. Olympische Spelen te Los Angelos -e 8.00
KonlnklUke Militaire kapel o. 1. v. Kapt. C. L.
Walter Boer in den Dierentuin te Den Haag
plm. 9.00 Vaz Dias 10.15 Reportage van de
Indische tentoonstelling te Den Haag. afcre-
wlsseld door muziek van het Kro-sextet o. 1. v.
Piet I.ustenhouwer op de tentoonstellng
13 00 Sluiting.
ZU gaan naar het terras en zwUgen. De oogen
van den zoon blijven op het openstaande
venster gericht, en trachten het bleeke gelaat
van den zieltogende te onderscheiden, zijn oor
poogt een roep, zelfs maar een zucht op te
vangen. Valérle blikt met gevouwen handen ten
hemel; met gansch heur hart vraagt ze voor
dengene, dien ze .beeft liefgehad, den óppersten
vrede, de .eeuwige vreugde.
ZU zijn weer in het salon terug om getuige
te zijn-van de heilige Bediening. De avond valt;
donker en zwart wijten de dennen en cypres-
sen met hun lange, rechte stammen naar den
smetloozen hemel. Ingetogen en peinsend ligt
de zieke, roerloos, bezig met den Heiland, dien
hU weldra gaat aanschouwen.
Het hart slaat bUna niet meer, de geneesmid
delen hebben uitgediend, maar een groots hel
derheid verspreidt zich over de trekken, die
meer en meer invallen.
Valérie!uw hand.Houd me vast.
tot het einde Marie-Clalre, u moet hem
troostenElzéar, ween niet te veel over
mU.... ik ben niet.... de man dien je m^t
zulk een innige liefde omringde.... Ik moet
thans spreken Neen, Valérie. weerhoud me
HU knikte van ja, en
het dorp.
De zieke ligt nu in bet salon, Marie-Clalre
heeft de te sterk geurende bloemen weg geno
men,
daar
De statistieken toonen aan, dat ongeveer ge
durende een halve eeuw de menschen gemiddeld
iets ouder worden dan voor dien tUd. Men heeft
deze vergrooting van den gemiddelden leeitUd
voorr.amelUk gebracht op rekening van de ver
beterde hygiénische omstandigheden en op den
vooruitgang van de medische wetenschap. Dat
de levensduur van de menschen van tegen
woordig Inderdaad langer is dan in de oudheid
wordt door een En gelach statisticus bewezen
door een vergeiUklng van den laatsten tUd van
het Romeinse he keizerrijk met den tegenwoor
dige. De gemiddelde levensduur van een mensch
is op het oogenblik ongeveer 46 jaar. Te Rome
was in de derde en vierde eeuw na Christus de
gemiddelde levensduur slechts ongeveer 23 jaar.
Rome moet destUds een bUzonder ongezonde
plaats zUn geweest, want de gemiddelde levens
duur van de in Spsmje gevestigde Romelnsche
kolonie was veel hooger. nJ.: 37 jaar. Nog langer
leefden de Romeinen in Noord-Afrlka. want zy
werden gemiddeld 47 jaar, een Jaar ouder der
halve dan de menschen van den tegenwoordigen
tUd. Kinderen, die zonder ziekte den leeftijd
van vUf Jaar hebben bereikt, brengen het vol
gens de statistieken tot een gemiddelden ouder
dom van 60 Jaar. Te Rome leefden L aderen,
die in dezelfdeomstandigheden verkeerden.
1700 jaren geleden, nog slechts gemiddeld
23 jaar. In Spanje daarentegen leefde zulk een
kind nog 34 en in Afrika nog 44 Jaar. Een jong-
mensch van 31 Jaar, dat nooit een ziekte van
beteekenis heeft gehad, mag verwachten, dat
hU gemiddeld nog 42 Jaar leeft, een jonge Ro
mein van denzelfden leeftijd, die in de derde
en vierde eeuw leefde, had op denzelfden leeftüd
nog slechts 17 jaar te goed. In Span je'daaren
tegen kon hU gemiddeld nog op 24. in Afrika
nog op 34 jaar rekenen. Deze vergelijkende ge
tallen bewijzen, dat de Jcinderen en Jonge men
schen van tegenwoordig gemiddeld langer leven
dan de Romelnsche kinderen uit den laten tUd L
van het Romelnsche keizerrijk. Daarentegen
valt een vergeiUklng van den vermoedelUken
levensduur op lateren leeftijd ten gunste van
de Romeinen uit. Iemand, van 65 jaar kan
tegenwoordig bUv. op een verderen levensduur
van 11 jaar hopen. In Rome en Spanje kon hU
1700 jaar gelrtlen vrUwel op 12 Jaar, in Afrika
en witte bloemblaadjes liggen hier en
op den rooden vloer, als zoovnel uitge
storte tranen. Al de geneesmiddelen, die voor
handen waren, kün gebruikt. De oude man
heeft de oogen geopend en kijkt allen aan,
meer verwonderd dan bedroefd. Het hart heeft
□ogenblikken, dat het bijna niet klopt, doch de
groote zwakheid belet hem te hjden Een on
bepaalde gedachte aan den dood overvalt hem.
hU ondervraagt de ernstige gezichten, die zich
naar hem toebuigen. Met inspanning heft hu
de hand op en zoekt die van Valérie.
Deze kondigt hem de komst van den priester
aan.
Esteve, (ze doet haar best rustig te spre-
De Dultsche dichter Klemens Brentano moest
volgens den wil van zUn strengen vader koop-
man worden en kreeg een plaats op het kantoor
van een groothandelaar In Langensalza. Toen
zUn patroon echter merkte, dat de nieuwe klerk
alles in rijm opatelde en zelfs poëtische vracht
brieven schreef, zond hü het onbruikbare jonge
mensch naar het ouder Hike huls terug.
Nu kwam Klemens op het kanoor bU zün va
derden die ve?l zaken mt Loendensche koop
lieden deed. Eens had hü van daaz 100 vaten
suiker laten komen maar een was ep de lange
reis verloren gegaan en hü wenscljte dat na
tuurlijk niet te betalen. Vandaar een drukke
correspondentie met den Londensche leveran
cier; de wederzijdache brieven werden hoe
langer hoe scherper en elndelUk zelfs hatelijk.
Dat verdroot den jongen Brentano; onder
een van zUn epistels teekeatfg hü een hoed en
daaronder twee gezichten, die elkaar woedend
aankeken. Daarnaast schreef hij:
Den 15den September 1830 werd in Enge
land de eerste grootere spoorlün geopend; Ste
phenson’s locomotief,t de ..Northumbrian
stoomde toen met een trein achter zich van
Liverpool naar Manchester. Er waren talrtjke
voorzorgsmaatregelen getroffen; de baan werd
door polltieagentap en soldaten bewaakt en
by Liverpool seifs over een lengte van enkele
myien door een helping af geschut. Toch kon
men niet verhoeden dat er een ongeluk plaats
had. waardoor een sombere schaduw geworpen
werd op het glansrüke feest. De ..Northum
brian" stopte bü het dorp Eccles om water in
te nemen en den volgenden trein af te wachten,
die door de „Raket" getrokken werd. Van dit
oponthoud maakte een der voorname reizigers,
de staatssecretaris Huskisson. gebruik om even
uit te stappen en langs de wagons te wandelen.
Uit één der.coupé’s strekte de hertog van Wel
lington tUd hand naar hem uit en - Huskisson
haastte zich den held van Waterloo te begroe
ten. Plotfeeling hoorde men een angstig geroep:
..Stijg in! in 's hemels naarn, vlug!" De waar
schuwing kwam te laat. Op de rails waar de
secretaris plaats genomen had, kwam de ..Ra
ket" met een rtj wagens aansnellen en greep
den ongelukkige, eer hü zich in een coupé in
veiligheid had kunnen stellen. Een zUner bee-
nen werd verpletterd en hü stierf nog den-
zelfdén avond aan de bekomen verwonding.
Stephenson had al zün overredingskracht
noodig om den hertog en de andere hooge
tot het voortzetten der reis te be-
Zün krachten zün teruggekeerd, en Elzéar
is overtuigd, dat dit leven, hoezeer ook onder-
münd, bü zorgvuldige verpleging nog vele ja
ren kan duren. Op dezen plechtigen dag beeft
de oude man Marie-Clalre een keurig vers ge
wijd, dat zü thans begrijpt en waardeert. Daar
na gaat hü met Valérie op het terras zitten,
flink ep recht, als droeg hü nog geen grtjze
haren.
De jonge lieden dolen eerst, wat in den tuin
rond en wandelen dan keuvelend verder. Ze
verlustigen zich in de heerlüke natuur rondom
hen, en gevoelen, dat ze op het toppunt'van
van geluk staan. Elzéar plukt eenige wilde bloe
men en kruiden, voegt ze tot een bundeltje sa
men en zegt glimlachend:
Dat zal ik vader geven; *t is net iets voor
hem: een gedicht zelf. Welk een overvloed van
Schoonheid heeft God toch de natuur in-
Ja. zegt Marie-Clalre. en de vreugde die
we daarover heden zouden gevoelen, heeft Hü
van eeuwigheid voqrzienElzéar. Ik ben al
te gelukkig!
Hoe menigmaal zün deze woorden al niet
do'r een mensoheirniond uitgesproken, en hoe
dikwerf heeft men ze niet herinnerd, als de
dag van onvermydelUke smart aanbrak!
De zon neigt ter kimme, ze moeten huis
waarts keeren. doch ook daar wachten hen
weer andere genoegens, met hun dierbaren ge
deeld. Zü gaan door het pijnbosch, waar de
avondbries door de takken speelt en n de bla
deren een muziek veroorzaakt, lieflyk en ge
heimzinnig als het zachte rulschei der zee.
Helaas, te midden van al da. schoon, al die
betoovering komt het ongeluk hen alweer reeds
.egembet. Bulten adem komt Jernnine aan-
loopen, de banden omhoog, wanhopig roepend.
Elzéar heeft Lies geraden en is in twee spron
gen bü haar
Is ’t vader?
1 Is onverwacht gekomen, zegt ze hügend.
Een beroerte... En de Juffrouw kan hem niet
bü kennis brengen.... Hü lag daar nog op het
tertas, door de laatste stralen der zon besche
nen, op kussens, die Valérie en de dienstboden
onder hem geschoven hadden. Er was niet het
minste voorteeken, niet de geringste waarschu
wing geweest; hy was tegen den muur gaan
leunen en had de oogen gesloten. Naast hem
neergeknield betten de vrouwen zün kalm,
bleek gelaat met water en ether.
Het eerste wat Rudolf Elner na «Un terugkeer
van de lange dienstreis door Midden-Afrika in
het vaderland deed was. sün vriend Gustaaf
Eriksen opaoeken Eriksen was een beroemd en
groot schrijver, wiens werken in büna alle talen
der wereld vertaald waren. Deze boeken en ge
dichten waren Rudolf’s trouwe metgezellen op
zün reis geweest en in de lange, eenzame avon
den. als hü daar in het verre, warme land met
heimwee in het hart gezeten had. waren de
schoone gedachten en dlchterlüke verbeeldingen
van zün vriend hem een troost Zijn vriendschap
met den schrijver was het glanspunt van zün
leven. Na het verschijnen van diens laatste boek
had hü Eriksen niet meer gezien, want het werk
was kort voor zün vertrek uitgekomen en hü
had het nog juist kunnen koopen om bet tydens
zün reis te lezen. En omdat dit laatste boek hem
zoo diep getroffen had. wilde hü er zoo spoedig
mogelUk met sün vriend over praten.
De achrüver woonde alleen. hU had zün vrouw
vroeg verloren en was nooit hertrouwd Een oude
huishoudster zorgde voor hem.
Rudolf ging dadelük nadat hü aangekomen
was en zich verkleed had. naar het bekende buis.
De avond viel en het schemeruur was het pret
tigste en beste oogenblik om vertrouwelük te
praten, vond Rudolf.
De oude Christine opende de deur. Rudolf
schrok van haar droevig gezicht, zü herkende
hem onmiddeilük en begon te schreien.
Elner begreep niets van haar plotselinge
droefheid. Wat was er gebeurd, dat de kalme
oude vrouw zoo van streek had gemaakt?
Christine kon geen woorden uitbrengen én
wenkte den beaoeker haar te volgen.
Zwügend en verward liep Rudolf achter haar.
Zonder een woord te zeggen opende zü een
deur in de lange gang en liet Rudolf in de
studeerkamer van zün vriend binnen.
Erik zat achter zijn schrijftafel, maar stond
bü het binnentreden van den bezoeker op.
..Goddank, hü leeft!” was Rudolf’s eerste ge
dachte.
De begroeting tusschea de beide vrienden was
hartelyk en Rudolf had moeite alle vragen van
den schrijver te beantwoorden. Onder het praten
keek hü echter bezorgd naar het gezicht van
zün vriend; hü zag er een vreemden, vermoeiden
trek op en iets afwezigs in de oogen, wat hü er
tevoren nooit in gezien had.
Het gelaat dat vroeger zoo edel en fijn, van
voorname bleekheid was geweest, had thans een
vreemd gevlekte tint en de oogen de oogen
waren het ergste, zoo zoekend, zoo angstig, zoo
onbepaald!
Rudolf vertelde opgewekt van zün reis en zijn
wederwaardigheden en vroeg toen: ,Kn JU. ben Je
aan iets nieuws bezig?"
.Jk." zeide Eriksen en wierp een blik op de
met papieren bedekte tafel. .Jk werk zonder
ophouden, dag en nacht om geen minuut te
verliezen
Gejaagd praatte hü verder. .JU weet bet niet,
daarginds heb je niets gehoord, ik zal het je
vertellen. Luister dan. ik heb iets vreeselüks ge
hoord. een roep, een stem, een waarschuwing,
ik weet niet wat! Zes maanden geleden vonl
Christine mü hier bewusteloos op den grond
liggen, ik was door een lichte beroerte getroffen
Gelukkig ben ik geheel hersteld, want het had
toch kunnen zün, dat ik verlamd was geworden
of nog erger.... klndsch! God zü dank, ik'‘ben
geheel genezen en mün geest heeft niets geleden
Maar nu ben ik voorbereid, want over ’n poos,
dat weet Ik zeker, zal het mü weer gebeuren
en wie weet hoe ik daarna zal zünBegrijp
je nu waarom ik moet werken, alles nog moet
schrüven wat ik te zeggen “heb, voordat het te
laat te.......?”
.Je overdrijft. Je bent nerveus," zeide Rudolf,
strüdend met zün medelüden. zün angst
..Neen, ik weet! Het kan morgen gebeuren
overmorgen, over een jaar. maar het ski ge
beuren. Ik ben niet bang om te sterven, ik ben
alleen bang om zwakzinnig te worden, een oude
Dr. JOSEF O’CONNOR 8. 3
BRUSSEL SM M. 1320 Concert door het
Omroeporkest o. L v. Jean Kumps; 620 Gramo
foonmuziek. 6.50 Gramofoonmuziek. 9.20
Uit het Casino te Knocke Concert o. 1. V. Karei
Candael.
rim Inaevolre de verzekerinmrvoorwaarden tegen f Vflflf) bij levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f O Cf) b« verlies van oen hand f IOC oy verlies van een f Cf) b(J een breuk ran f Af)
«Igeraulm wraetanu °TO«a een der volgende wire—ringen IJUUU.’ varii». mn belde annanTbalde beenen of belde oogen t DU* doodeiyken afloop een voet of een oog f 8 duim of arüevlnger vVe**boen of ennf TTVe”
Concert
o. L v.
Theodor Christoph. 10.2Ö Concert door het
.Jdozart" Orchester Salzburg o. 1. v. Dr. Bern-
hard Baumgartner.
'WARSCHAU 1412 M. 5.30 Populair Concert
J. 1. v St. Nawrot. 6 40 Populair Concert.
10.15 Concert. 10.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER 460 M. Populair Concert
10.05 Moderne dansmuziek.
HU teeft zei ze, maar ik kan niets doen.
In Marie-Clalres ooren klonken deze woor
den treurig, als ie doodsklok over dit in stilte'
doorgebrachte leven van opoffering en toewü-.
ding.
Elzéar, al was hü ook bitter bedroefd, voelde
zich gelukkig geneesheer te zün, en zonder tira
de middelen te kunnen aanwenden, die
toestand^ voorschreef. Doch spoedig deed
zün ervaring hem zien, dat alles vruchteloos
zou zün. De verschrikte oogen van Valérie en
Marie-Clalre ondervroegen hem angstig.
Een hartaandoenlnghoogst ernstig!
Een priester? vroeg' Valérie kogtaf.
Hü knikte van ja, en snel liep Jeannlne naar
Feesten zün zeldzaam op Alaska: slechts nu
en dan komt een „potlach” de eentonigheid
van het droefgeestige leven in de woestUn van
sneeuw en üs verbreken; maar nauwelijks heeft
het stamhoofd bepaald dat men een „potlach
za! vieren of *t dorp te buiten zichzelf van
vreugde: men begint onmiddeilük met de voor
bereidende maatregelen te treffen; en t zal
verschillende maanden duren, want de ..pot
lach" is zoomaar niet een gewoon feestje!
Daags voor de vasten van dit jaar noodlo
den de Eskimo's van de missiepost Pilote met
heel veel plechtigheid hun buren van Takchak
uit om een potlach mee te vieren: dat begon
met een uitwisseling van geschenken tusschcn
de dorpen onderling
De blanken kunnen zich moeilük
torman van de gulle en hartelüke
scha psbe trekkingen die er bestaan tusschen
de eskimodorpen: op den af gesproken dag of
Uever daags tevoren komen de mannen, vrou
wen en kinderen van Takchak per slede naar
de statie van Pilote Iedereen mag een hut
uitkiezen die hem T beste aanstaat, ieder In
stalleert zich gewoon alsof hü thuis was. Men
heeft gezorgd een rendierhuid mee te brengen,
die dient voor bed en een deken van konünen-
vellen. maar dat 1a dan ook alles. Wat het
eten der gasten betreft, dat te geen ingewik
keld probleem op de oevers van de Yukon; de
menschen eten vtech en drinken thee; de ge-
noodlgden kunnen zoo lang bü hun gastheer
tlyven als zü willen, niemand zal zich daarover
beklagen.
De voornaamste plechtigheden van den ..pot
lach” hebben plaats in het „kazhlm", de men
schen komen er tegen zeven uur ’s avonds bU-
een en gaan er rond middernacht weg
Ik was ook ultgenoodigd maar ik had aan nie
mand verteld dat Ik naar T ..kazhlm" toe zou
gaan. Gedrongen door een zekere nieuwsgierig
heid, kwam ik er tegen negen uur T „Kazhlm"
is een zaal onder den grond, een berenhuid
sluit de Ingang af. en de eenige opening, in t
dak aangebracht, is voorzien van een zeerob-
ben-darm bü wüze van raam. Den heelen dag
stookte men een groot vuur en de muren waren
zwart geblakerd van ds rook.
Tweehonderd personen slenterden daar op
hun gemak door elkaar en ik sla ineens midden
tusschen een dansende schare.
De dansen van de eskimo’s zün heel zedig
met rhytmlsche slerlüke armbewegingen.
De vrouwen wiegelen op de maat, komen en
gaan, bewegen de armen en beschrijven inte
ressante figuren, maar om er wat van te be
grijpen. moet men wel goed op de hoogte Zijn
van het leven van de eskimo’s. Deze dansen
gaan van de eene generatie over op de andere,
de vaders leeren het aan hun zoons en de moe
de* aan hun dochters. Groote tamboera, wier
figuur aan een waaier doet denken, begeleiden
dans en zang en 't hoofd van *t dorp, die
eenlgszins terzüde geselen te. dirigeert 't geheel
met een lang stokje waaraan by wyze van
a ..Een «tuk vllegerpapler meneer,” zei Pietje bedeesd en de winkelier
liet hem een mooi patroon uitzoeken. ..Hoe kan Ik vliegeren.*' vroeg
Pietje verlegen en de bij antwoordde: ..Wel je doet er wat «tUfsei
en een touwtje aan.'* Nu wist Pietje genoeg. HIJ betaalde drie
suikerbolletjes en vertrok met de rol papier.
Onderweg bleven een paar buurvrouwen jaloerach «taan kijken. ..Ee
hebben het bij de Ble nog al royaal na die Chineesche honing'*, zelden
se verontwaardigd, maar Pietje deed net of hij niets boorde. Hij dacht
alleen maar aan zijn slimme daad. Hoe gauw sou te nu kunnen flad
deren net als rijn vader. Hijgend kwam Pietje thuis en toog aan
het werk
ruil
Met oogen, die plotseling veeL aieper
uen te liggen, zsg Valérie tot Elzéar ops
