V uurdansen
in Bulgarije
RADIO-PROGRAM
REIS-KRABBELS
en
Heidensch gebruik
te Woergari
Napoleons ontbijt
DE VROUW
MET HET
MASKER
De inbraak
haar gevolgen
MAANDAG 1 AUGUSTUS
VERHAAL VAN
DEN DAG
Dinsdag 2 Augustus
van
Lood om oud ijzer
Duur
Een slimmerd
Ondoorgrondelijke herkomst
oerouden eeredienst
-
Het spookschip van
Point Barrow
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN ÜITERUJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ii—
ver-
8.50 Kamermu-
nu
UI
en lette scherp op
Kamuzlek;
850
vrouw had daar geen ooren
ii.
ik
HU
(Wordt vervolgd).
een der
en
weer
iM
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOG1DS
PARUS R. 1725 M. 12.20 Gramofoonmuziek;
750 Gramofoonmuziek; 10.50 Gramofoonmuziek.
BERLIJN. <18 M. 4.50 Populair Concert; 755
Populair concert.
Ik ben u zeer verplicht. Juffrouw, ant
woordde de rentmeester.
WARSCHAU. 1411 M. 5.30 Concert door het
Phllharmonle-orkest van Warschau o. 1. v. Wil-
kotnlrskl; 6.40 Dansmuziek.
K5NIG8WUSTERHAU8EN, 1635 M 330 Gra
mof oonmuziek. 11.05 Concert.
KALUNDBORG, 1153 M. 3.20 Omroeporkest
o. 1. v. Emil Reesen; 8.20 Concert door het Om
roeporkest o. 1. v. Emll Reesen; 10.10 Moderne
operette muziek; 11.00 Moderne dansmuziek.
4
b
MÏLAAN, 331 M. 8.50 ,J1 signore delta garde
nia" operette In drie bedreven.
ROME. 441 M. 9.05 Concert; 9 50 „Mattlnata
dl sole" blijspel In 1 bedrijf van Gebr. Quintero.
Vader: Ik had nooit gedacht dat het stu-
deeren zooveel geld zou kosten!
Zoon: Ja, en nu studeer Ik nog niet eens
veell
Maar man, waarom hebt ge nu Juist dat
valsche kwartje In de bus gedaan?
Wat hindert dat? De collecte is Immers
voor de heidenen en ge gelooft toch niet dat
die een valsch kwartje, van een echt kunnen
onderscheiden
dlo-orkest o. 1
f oonmuziek;
orkest o. 1.
de Kursaal te Ostende.
PARIJS EIFFEL, 1446 M.
«lek.
DAVENTRY, 1554 M 1.20 Concert; 2.20 Gra
mofoonmuziek; 830 Concert; 11.00 BBC-dans-
orkes^.
mark 10Nieuwsberichten, van het
reau Val Dtas. 10.10 Omroeporkest 10 45 Gra
mof oonmuziek 11.— Aansluiting met het Ca
baret „La Oalté" te Amsterdam.
BRUSSEL, 509 M. 5.20 Concert door het Ra
Jean Kumpe; 6.90 Gramo-
850 Concert door het Omroep-
A. Meulemans; 950 Concert uit
LANGENBERG. 472 M. 12.20 Concert; 150
Concert; 550 Vesperconcert door het groote or
kest van den Westduitschen omroep.
In den herfst van het jaar 1813. toen de
trlumphsull op de Place Vendóme werd
opgetrokken, ging Napoleon daar Incognito
heen, wederom vergezeld door Duroc, om
eens te zien, hoever de werkzaamheden
waren gevorderd. Na afloop dezer geheime
Inspectie, voelde de keizer een flkschen
eetlust, dien hij spoedig wilde bevredigen
Daarom zette hij zich neder in het eerste
het beste restaurant, dat hij op zijn weg
vond en bestelde een stevig ontbijt. Het
kostte 12 francs. Duroc wilde betalen, maar
bemerkte tot zijn ontzetting, dat hjj zijn
beurs niet bij zich had gestoken. HU ging
dus naar de directrice van het koffiehuis
en beloofde haar, binnen een uur het geld
te brengen. „WIJ zijn officieren der keizer
lijke garde en dus mannen van eer,” zei de
maarschalk.
Maar de vrouw had daar geen ooren
naar. Ze wilde centen zien. Er waren geen
centen
HILVERSUM 1875 M. 8— AVRO. Gramo-
foonmuziek 10.— Morgenwijding. 10.15 Gra
mofoonmuziek 10.30 Sollstenconcert. 11.El
len Forest: „De verhouding van moeder en
kind In alle tijden”. 11.30 Voortzetting van het
solistenconcert 13.— Concert Tuschlnskl Se
lect Salonorkest o. 1. van Max Tak. 1 39 „The
Two Hodtars” accordeon muziek en zang 3.
Rustpoos voor bet verzorgen van den zender
2.15 Gramofoonmuziek. Arthur Lally en zün
orkest 2.30 Concert door de Kon. Militaire Ka
pel 3.30 Aansluiting met het Kurhaus te Sche-
venlngen, kinder-matinee o.l.v. Nolles. 4.30 Het
Baarnsch meisjeskoor olv. Jacob Hamel. 5
Aansluiting m»t .Palais de Danse" te Sche-
venlngen, dansmuziek door Ambrose’s Blue
Lyres”. 6— Tokkeloctet o.l.v. Bram Kwtat. 6.30
RVU 7.Voortzetting concert. 730 Cantor
Samuel Vlgoda zingt Joodsche liederen 8
Gramofoonmuziek 8.40 D Hans: Konln-
gin-Moeder". 9.Omroeporkest o. 1. van Neu-
Persbu-
BEROMÜNSTER. 460 M.
10 06 Gevarieerd programma.
HET UITZICHT
Een duur café met klein terras
Bezit het
Schoonste zicht.
Omdat daar aan de achterst)
De wereld
Open ligt!
En op den weg naar boven toe
Werkt heel het
Apparaat
Van souvenirs, van ezeltjes,
Van foto’s,
Chocolaad!
De weg is steil, het geld u lief
En k wordt
Ook vermoeid,
Het vöör-zicht maakt de touwtjes los
Van wat u
Strakjes boeit!
En keert u laat naar uw hotel.
Bezweet door
Het geval.
Dan hoort u daar de loftrompet
Der schoonheid
Van het dal.
En wat de lui tot blijven in
Het koele
Dal bewoog.
Om dit te zien klom u den berg
Dien middag
Juist omhoog.
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
Mr. Bell scheen het idee niet bepaald aardig
te vinden.
Het is nooit de gewoonte geweest, juf
frouw. zeide hü ronduit. dat de rentmeester,
of zijn zoon deelnam aan de jachtpartijen op
Rulery.
Sommige gewoonten doet men het beste
te veranderen, zelfs op Rulery, merkte zij sne
dig op. We verwachten uw zoon dus hier. -
Mr. Bell's mond deed haar een oogenblik den
ken aan een stalen strik. ZU kon zien, dat hij
tegen de ultnoodlging was, maar zU was niet
van zins, om toe te geven. Hjj begon zijn papie
ren bijeen te pakken, en zij sloeg hem gade
met de belangstelling, die hl) nu eenmaal bij
haar had opgewekt.
«taanden schoonzoon aan. die echter, te ocr-
deelen naar bet bedenkeltjke gezicht dat hü
trok, niet veel lust scheen te hebben in het
huls van «*n aanstaanden schoonvader In te
breken.
„Is dat niet een beetje riskant?" waagde hU
te opperen, „wat. als Je vader hét te weten
komt? Dan durf Ik niet meer onder rt oogen
te komen
.Dat kan mijn man nooit merken!” «ei me
vrouw beslist. ..Natuurlijk moet je ook nog wat
anders meenemen dan de vlooi. Een paar snuis
terijen van den schoorsteen. Dan zal hij na
tuurlijk heelemaal niet aan „eigen" denken."
.Hè toe. doe het Hans." vleide het meisje.
Niet weinig gestreeld omdat z’n as. schoon
moeder hem als „eigen" beschouwde en van
streek gebracht door het smeeken van z’n ver
loofde, zei hU. al kwam het ook niet van harte:
,Dt wil je moeder en jou natuurlijk graag
De bediende van het koffiehuis, een Jon-
jen van zestien of zeventien Jaar, bemerk
te de verlegenheid der heeren, die hem
betrouwbare lieden toeschenen en verklaar
de zich bereid, hun de noodige som voor
te schieten, wanneer ze denzelfden dag nog
zou terugbezorgd worden, want, zoo zeide
hij, zijn ouders konden dit niet missen
daar zij in verlegenheid zouden geraken.
Hierop wilde maarschalk Duroc zijn hor
loge in onderpand geven, maar de jongen
weigerde dit beslist. Het tweetal ging naar
de Tuilerieèn, en liet den jongen in ver
wachting achter.
3
Als ae dat niet waren, juffrouw, verklaarde
hU eenvoudig, zouden ae verdienen, dat ze In
bet tuchthuis terecht kwamen, en ik zou het als
mijn plicht beschouwen, om ae daarbij een
handje te helpen.
De meesteres van Rulery lachte zachtjes bU
zichzelf.
En u u bent dus óók tevreden met uw
leven, mr. Bell? zeide zij. U neemt me toch
niet kwalijk, dat ik zoo persoonlijk ben, Is t
wel? Het is «oo’n verandering, als men hier
bulten komt zoon heel ander leven.... en Ik
wil graag alles begrijpen.
Aan mr. Bell was de bijna aandoeniyke be-
teekenls van deze laatste woorden geheel en al
verknoeid. Dat waren woorden van een taal,
die hü niet begreep. Hjj vatte er alleen de prac-
zUn in dit deel van het land, óf over een bui
tengewone onbeschaamdheid beschikken. Ik
veronderstel. Mr. Bell, dat er niets aan de hand
geweest is, hier in de plaats?
Zeker niet, juffrouw, antwoordde hij.
Ook geen dronkenschap, of iets van dien
aard? En ook de Jongelui hebben zich in alle
opzichten voorbeeldig gedragen?
Mr Bell keek streng Men kan zich voorstel
len, dat hij deae opmerking tamelijk onaange
naam vond.
Er heeft zich geen enkel schandaal voorge
daan. van welken aard dan ook, in verband met
Rulery. juffrouw, verzekerde hij haar. Naar
mijn beste weten zijn al de menschen hier vlij
tig. matig, en fatsoenlijk. En zooals u zelf weet,
hebben we hier geen enkele herberg in de buurt
De man moet gek zijn, zei Ze beslist. U
hebt hem natuurlijk geen verlof gegeven, om
die voordrachten te houden?
Zeker niet, antwoordde de rentmeester,
heb het beslist geweigerd.
ZU stond op, en Mr. Bell begreep dat hU kon
gaan.
U zult het uw zoon we! zeggen, nietwaar,
betreffende as. Donderdag? herinnerde ze hem
nog eens.
Ik zal uw boodschap overbrengen, juf
frouw, antwoordde hij.
ZU knikte hem toe bjj wtjze van afscheid.
Alles schijnt hoogst bevredigend te zijn.
Mr Bell, zeide zU. Ik zal hier waarschljnlUk
HAMBURG, 372 M. 135 Gramofoonmuziek;
230 Idem; 4.50 Concert; 7.40 Concert door de
Bremer Orpokapel; 9.35 Kamermuziek; 10.40
Concert door het Noragorkest; o. L v. Frits
Gartz.
▼oor de bewonen van het dorp Woergari.
in de kuststreek van de Zwarte Zee, is het
feest van den H. Oonstantlnue de groote feest
dag. De Oonstantinuskerk die nog gebouwd
werd ten tijde van de Turksche overheerschlng
is telken Jare getuige van een schouwspel dat
aan heidensche gebruiken herinnert en dien
tengevolge door de Orthodoxe kerk geweldig
fel bestreden wordt, maar absoluut zonder
eenig succes.
De boeren van Woergari beoefenen een Vuur-
diensi. en «U hebben daardoor een zekere ver-
maardheid gekregen. Maar tot nog toe is bet
aan niemand gelukt deae oerouden eeredienst
te doorgronden. Wanneer de godsdienstoefening
In de kerk is geëindigd komen alle Inwoners
van het dorp op het kerkplein te samen. Tafels
en banken staan gereed en er wordt stevig ge.
gelen en gedronken. Zigeuners met doedelzak
en trom zorgen voor de tafelmuziek. Midden
op het groote plein is een groote brandstapel
opgericht, zooals in den ouden tijd, toen het
leven nog goedkoop was, en waarvoor men 30
tot 40 karrevrachten hout noodlg had. Thans
beeft men maar drie of vier wagens ter be
schikking, maar daar kan men toch ook nog
een behoorlijk vuur van stoken.
Wanneer het pleirier van den boerenmaaltijd
haar hoogtepunt bereikt beeft, wordt het vuur
ontstoken. Langzaam brandt het hout tot asch,
de gloeiende houtskolen worden over het plein
gestrooid. Het feestmaal is nu afgeloopen, ta
fels en banken worden weggebracht en alle
aanwezigen nemen een brandende kaars en een
beeldje of plaatje van den H. Oonstantlnue in
de hand.
Dan begint de vpurdans. Alleen de jonge
meisjes van het dorp mogen daaraan deel
nemen en zy dansen in een grooten kring rond
de gloeiende houtskool Opeens weerklinkt de
opwindende muziek van den .Nestlnar dans”:
de maat wordt aangegeven door de drof dreu
nende „Constantlnustrommel", die alleen op
dezen dag geslagen wordt. Al 4jd sneller zwiert
de krans van jonge meisjes, in steeds vlugger
tempo wordt de trom geslagen, de omstaanders
beginnen luidkeels te roepen. In den bijtend
scherpen rook vermengd met den bedwelmenden
geur van wierook, die men op dev gloeiende
houtskool geworpen heeft, mengt zich het Hjne
stof.
Plotseling wordt de kring der meisjes ver-
broken.,een der danseressen beeft zich In
het gloeiende vuur geworpen. Met de eene
hang houdt SU hot beeld van OcnstantUn In
de hoogte, met de «mdere scheurt zy zich de
kleeren van het Hjf en rukt zU de schoenen
swvan haar voeten en op de melodie van den
Nestinardans, die nu een waanzinnig karakter
gekregen heeft, danst in een werkelUk exta-
Het hooglied over de robbenvangers Is Jack
London's onvergetelUke Zeewolf", die op zoo
krachtig en treffende wijze het bestaan schil
dert van mannen, die maandenlang voor slechts
een paar dollars hun leven op het spel zetten.
Dagen, weken, maanden van Ingespannen ar
beid en harde ontberingen; ieder uur in strijd
met de elementen, temidden van de grootste
eenzaamheid van het barre Noorden.
Eenlgen tijd geleden bereikten de bewoonde
wereld berichten over de spannende avonturen
van den robbenvaarder ..Baychlmo", bijgenaamd
Het Spookschip van Point Barrow".
Met een bemanning, bestaande uit drie of
ficieren, acht jagers en vier-en-twintig matro
zen verliet de Haychimo" twee jaar geleden
de Georgia-zee Voorzichtig laveerde het schip
tuaschen de klippen door van de San Juan de
Fuca-straat. die het Oanadeesche vasteland
van het eiland Vancouver scheldt. In de rich
ting „Noord-Oost-Noord" koersten de 35 man
nen naar Alaska, het jachtterrein. Twintig
lange maanden bleef de Point Barrow in het
hooge Noorden In de Beringaee en de Beaufort-
zee; twintig maanden bracht men door in de
barsche snijdende winterkoude....
De buit was overweldigend. Nagenoeg dage
lijks, indien de weersomstandigheden het maar
eenigszins toelieten, knalden de buksen der ja
gers. werden pelzen en venen aan boord ge
bracht, de kadavers stond men af aan de steeds
volgende meeuwen "i
Twintig maanden van eenzaamheid, koude
en ingespannen arbeid stijgen de mannen naar
het hoofd. De hartstochten breken los en avond
aan avond zUn er twisten, revolvers van kapl-
De onderteekenlng van een der brieven, trok
haar aandacht.
Wat een vreemde naam! set ae. Elwyn
Maurice! Wie is dat?
Mr. Bell vouwde den brief open. Een glim
lach speelde om zijn lippen.
Een predikant of zoo Iets, antwoordde hU.
In dien brief vraagt hU verlof, om een reeks
van wat hU ..sociale lezingen" noemt, te mogen
geven in de groote schuur van Harrison.
Haar wenkbrauwen gingen even omhoog
Haar toon drukte echte verrassing uit.
Wat, op Rulery? vroeg ze.
Op Rulery. knikte' Mr. Bell.
ZU nam den brief en las hem. ZU was nog
HUIZEN 296 M. 8.KRO. morgenconcert
10.— Gramofoonmuziek 11.30 Godsdienstig
halfuurtje door Pastoor L H. Perquln O. P
12— politieberichten. 13.15 KRO -trio. 145
Gramofoonmuziek. 2Vrouwenuurtje. 3.
Gramofoonmuziek, daarna verzorging zender
3.45 Gramofoonmuziek. 4.15 Verkorte opera
„Carmen" van Biset. 5.KJt.O. Kunsten-
semble. 6.Onderwijsfonds Binnenvaart. '630
Kunstensemble o.l.v. Piet Lustenhouwer. 7.10
H. J. A. M. Stein: „Paul Bourget”. 7.30 Poli
tieberichten. 7 45 Verbondskwartiertje
K. R. O -orkest o. 1. van Elliz. Kuiper.
Gramofoonmuziek.
apoieon .had dp gewoonte, zich per-
l^soonlijk te vergewissen van de manier,
waarop zjjn onderdanen een keizer
lijke opdracht ten uitvoer brachten. Hij
ging dan incognito de stad Parijs doorwan
delen, gewoonlijk vergezeld door Duroc.
den hofmaarschalk,
alles, wat gebeurde.
Toen Hans twee avonden na de inbraak
weer bij z'n meisje kwam, was s*n eerste vraag.
,J4u. wat heeft Je vader gezegd?"
„Een heeleboeL HU wilde het aangeven bü
de politie
Hans verschoot van kleur. „Kn....?” vroeg
hU in spanning.
„O. we hebben het Uit z’n hoofd gepraat,
moeder en ik. En nu is hU er vrUwel over heen.
HU praat er niet meer over. Nu hebben we
's avonds weer rust.”
Ze gingen op de bank zitten. Even later kwam
mevrouw buiten.
„Nu. mevrouw," vroeg Bank. ,J»oe bevalt het
u, dat mQnheer geen viool meer speelt?”
„Ja, dat is wel prettig, maar Ze keek
ontstemd en bedrukt tegehjk, terwijl ze dit zei,
en Hans had zich een heel andere voorstelling
gemaakt van de eerste ontmoeting met z’n
schoonmoeder na z'n heldhaftige daad.
„Wat is er moeder?" vroeg- het meisje, dat
niet begreep wat er aan scheelde.
„Och," antwoordde ae, .het is altijd wat met
je vader. Ik vroeg hem daar net naar dat geld
voor het nieuwe kleed in den salon, omdat ik
het morgen wilde gaan koopen. Maar hü keek
me sarcastisch aan en zei:
„Het is jammer, maar het heeft geen nut
er over te tobben. Die inbreker moet ook die
honderd gulden meegenomen hebben. Ik kan
se ten minste niet meer vinden." En toen haal
de hU een prachtige nieuwe meerschuimen püp
uit een étui en begon die te stoppen uit een
eveneens nieuwe zilveren tabaksdoos.
tlsch rythme te midden van het vuur: de spie
ren vertrekken rich krampachtig, de oogen zün
strak op het heiligenbeeld gericht. terwUl het
schuim het paars en blauw opgezwollen ge
richt bedekt en kermende kreten uit den ver
wrongen mond festoeten worden. ZU wordt
toegejuichi en aangemoedigd door het publiek
..Nestlwarka" danst immer voort, totdat de
danseres uitgeput in elkaar zakt en door enkele
omstanders naar huls gedragen wordt. Dan
springen er weer andere meisjes in het vuur
eh geven hun lichaam als prooi aan de spat
tende vonken: zü dansen weer tot ze in elkaar
zakken. Deze dans duurt twee uren én eerst
als het laatste houtblok tot asch is vergaan
wordt het dansen gestaakt.
Er wordt beweerd, dat zelfs niet
meisjes eenige brandwonden gekregen heeft
dat zU zich 'z anderen daags allemaal
naar hun zwaren veldarbeid begeven.
TalrUke geneesheeren uit Bulgarije hebben
reeds getracht om een verklaring te vinden
voor de* gebeurtenissen, maar zU hebben het
niet verder gebracht dan de gsschledvorschers
die omtrent den oorsprong van den Nestinar
dans allerlei theorieën hebben opgesteld en die
toch geen enkel resultaat bereikt hebben Men
weet alleen dat er in deze streek in vroeger
eeuwen Grieken gewoond hebben en men ver
onderstelt dst deze den vuurdans van hunne
voorvaderen uit den ouden tUd hebben over,
genomen.
teln eh stuurlieden kunnen slechts met moeite
orde en discipline handhaven.
Dan komt het Us: de ..Point Barrow" be
vindt zich in de Noordelijke Ijszee slechts 15
mijlen van Kaap Barrow verwijderd Met man
en macht wordt er nu gewerkt, maar het geeft
alles niets: de „Baychlmo" zit vast Twee
maanden wordt éi- gezwoegd om den trawler
vrU te maken Honger heer acht aan boord, uit
geput ligt de halve bemanning in de kooien om
daarna met den moed der wanhoop opniew
den strUd tegen het Us aan te binden. 1.8 Mll-
lloen dollar aan vellen en pelsen herbergt de
schoener; 200.000 dollar bedraagt het loon der
bemanning, geld genoeg om tot het uiterste den
wanhopigen kamp voert te Ktten.
Op zekeren dag staan de officieren met de
pistolen in de hand op de brug: .Alle man van
boord".
Algemeen getier! Hoe kan men zoo maar 13
mill toen dollar in den steek laten! Dan liever
verhongeren! De geest van verzet maakt zich
onmlddellUk van de bemanning meester. Een
handgemeen volgt: de eerste stuurman stort
neer. Een schot valt. Een muiter grijpt naar
zijn schedel, waggelt naar de reeling en zakt
in elkaar. „Van boord" klinkt het weer. ,Jk tel
langzaam tot tienDan
Zwijgend verlaten de mannen het schip, hun
armzalig hebben en houden" op den schouder
Het laatste de schipper, het wapen „vuurkiaar”
in de hand
De bemanning is reeds lang behouden in
Vancouver aangekomen. Maar nog steeds speelt
het Us met de „Baychlmo". Reeds tweemaal
vertoonde het schip zich als een „vliegende Hol
landeraan de kust. Maar in den zomer zullen
de 35 mannen terugkeeren. opnieuw trachten
het zijp mtllioenen schat te ontfutselen.
Zes weken later herinnerde Napoleon
zich dit avontuur en hij vroeg aan zijn hof
maarschalk, of de schuld was afgelost.
„Sire,” moest de ander antwoorden: „Ik
s L schaam mtj aan Uwe Majesteit -t» moeten
beksnnen. dat Ik sedert dat oogenblik er
niet meer aan gedacht heb; ja, ik heb het
geheel éefgetèn, dfeh armen, eerlijken Jon
gen onze schuld te betalen.” „Zeg liever,
uwe schuld, dat is niet braaf, Duroc, in het
geheel niet,” segt de Keizer eenigszins hevig.
„Mij is het geoorloofd dergelijke kleinig
heden te vergetenMaar aan u”
„Sire, ik zal dien misslag weder goed ma
ken.” „Doe zulks, Duroc, maar nog van
daag; maar dan ook op eene wijze uwer
waardig.” Duroc maakte eene buiging en
verwijderde zich. Twee uren daarna trad
een bediende, aan wien de grootmaarschalk
nauwkeurig last gegeven had, in het be
wuste koffiehuis. ,Js het hier niet geweest,"
vroeg hij aan de eigenares, „dat, omstreeks
zes weken geleden, twee heeren In blauwe
overrokken ontbeten hebben en hunne Ver
tering niet betaalden?" Mijnheer,"
antwoordde de dame, eenigszins onthutst,
want de man droeg de livrei van het keizer
lijk huls. „Welnu, deze twee heeren waren
tijne Majesteit de Keizer en de heer groot-
maarschalk van het paleis.... Zou ik den
jongen kunnen spreken, die voor hen
betaald heeft?” „OnmlddelUjk, mijn
heer. De dame schelt en is op het punt
om in onmacht te vallen. Zij zegt in het
water te willen springen, indien het haar
niet wordt toegestaaru Zijne Majesteit een
voetval te doen, en om vergiffenis te smee
ken. Intusschen komt de jongen voor den
dag, aan wjen de kamerdienaar eene rol
met hondera gouden Napoleons overhan
digt. „De heer grootmaarschalk van het
paleis,” zegt hij tot hem. „heeft mij den
last gegeven u mede te deelen. dat, wan
neer gij soms voor u of voor een der uwen
eene gunst te verlangen bebt, het hem veel
genoegen doen zal, wanneer hij u van sy-
nentwege eenmaal nuttig kan zijn.” Dur-
gens (zoo heette de jongen) maakte zeer
spoedig van die welwillendheid van den
hofmaarschalk gebruik. Kort daarna stelde
Duroc hem als kamerdienaar bij het kei
zerlijk buis aan.
Hier Jongen, een kwartje! Loop naar
Frigge en kUk of ik daar mUn parapluie heb
laten staan, maar hard loopen, want mUn
trein vertrekt,over 10 minuten.
De Jongen komt na tien minuten op het
perron terug.
Ja, meneer, ze staat er!
Mr. Bell verliet het landgoed langs een zij
deur- en ging langzaam de laan af. die aan
weerszijden met een heeilyke rU olmboomen
beplant was. Het ijzeren hek aan het eind van
de laan ging moeilijk opjn, en hij slaagde er
niet. In. het bU de eerste poging met zUn
jachtzweep open te trekken. Juist toen hU aan
stalten maakte om het opnieuw te probeeren,
kwam een groote. jongensachtig uitziende
Jongeman, in somber zwart costuum, vlug over
den weg aaugeloopen. en deed het hek open
Mr Bell bedankte hem kort, en de jongeman
nam zijn hoed af.
U bent Mr. Bell, geloof ik? zeide hU.
Ik was van plan geweest vanmiddag bij u te
komen.
De rentmeester fronste het poorhoofd.
wist onmiddellUk wien hU voor zich had.
MUn paam is Bell, mijnheer, antwoordde
hij stUf. f Wat kan Ik voor u doen?
U kunt me die schuur laten gtbrulken
voor mijn lezingen, antwoordde de ander glim
lachend Ik heb u daarover geschreven, weet
u wel? MUn naam is Maurice.
Mr Bell's antwoord was kort en lokte geen
verdere bespreking uit.
Ik heb miss Atherton over die zaak ge-
E’E'vrir r rTZlA' loor. Ja, ik zou verdienen, dat ik mijn positie
rCLlLLE,! 47/4 verloor herhaalde hU na een oogenblik. zwij-
g,ens niettegenstaande het feit, dat ik 44
jaar trouw mijn plicht gedaan heb.
ZU zag hem aan met een stralenden glimlach.
Ze waren -zóó ver van elkaar, dat «U Vreesde,
dat ze hem misschien beleedigd had.
I Ik heb me altijd zeer gelukkig geprezen.
dat ik over uw diensten kon beschikken. Mr.
Bell, zeide «U.
i HU stond op rils wilde hU heengaan. Maar
het was eén gtïr VhA haar, om hem nog even
vast te houden.
Enkele jaren geleden hebt u uw vrouw ver
loren. is 't niet, Mr. Bell? begon ze aarzelend.
ZU voelde zich niet zeker van het terrein.
Zeven Jaar geleden. Juffrouw, antwoordde
hU, met onbeweeglijk gelaat. ZU was helaas
nooit een sterke vrouw.
En uw zoon? vroeg ze. nu meer op haar
gemak. Is hU weer terug uit Zuld-Afrika?
Sinds een jaar, juffrouw, antwoordde hy.
Op het oogenblik werkt hU bU mU op het
kantoor. HU kent het werk goed
Het is de beste plaats voor hem.natuur-
Ujk. viel M hem in de rede. -- We hooren trou
wens alles te doen, wat We kunnen, voor onze
Jongelui, die daarginds naar het front gegaan
zUn. Ik zou uw zoon graag willen zien Mr
Bell. Wilt u hem zeggen, dat hij op een of an
deren dag eens hier komt?
Zeker, juffrouw, antwoordde hU-
t gebeuren moet", voegde hU er kwasl-held-
haftlg aan tóe.
„Wat eenigl” riep z'n meisje; „echt leuk,
zoo'n gefineerde inbraak
„En nog leuker, dat ws voortaan van dat
vervelende gezaag verlast zUn.” vond mevrouw.
Onbewust van hetgeen hem boven T hoofd
hing, speelde de heer des huizes Uverig losse
snaren en oefeningen voor den vierden vinger.
En het gekras dar mishandelde darmen ver
scheurde wreed de stilte van den schoonen
avond
WEENEN, 517 M. 850 Populair concert door
het Weensche symphonie orkest o. L v. Joseph
Holzer; 10.55 Dansmuziek.
U wilt me de schuur dus niet laten ge
bruiken? vroeg de jongeman beleefd, maar
niettemin ietwat teleurgesteld.
Mr. Bell maakte aanstalten om verder te
gaan.
Zeker niet, mijnheer
HU zou doorgeloopen «Un. als de Jongeman
hem niet in den weg was gaan staan. Mr. Bell
keek hem aan van onder zijn borstelige wenk
brauwen. De ander was opmerkelijk jong. Zijn
zacht en baardeloos gezicht was het gericht
van een jongen. Alleen de oogen schenen te
spreken van ernstiger dingen. Ze waren bij
zonder helder en hij sloeg ze niet neer.
Mr Bell, verzocht hU. Mag ik u één
vraag stellen? WAArom weigeri! u het? Wat
voor kwaad kan ik er dan toch mee kunnen
doen, als ik tot de menschen hier spreek?
Mr. Bell wees met zijn zweep over den land
weg. Dit is allemaal Rulery, mijnheer, ant
woordde hU, bet dorp er t>U inbegrepep. Er
zyn hier geen armen, er is hier geen herberg,
en de menschen doen hun plicht. U bent hier
niet noodlg. Dat is de beele zaak.
De Jongeman keek naar de tusschen de bloe
men staande huisjes, met hun rieten daken en
goed verzorgd uiterlijk naar de netjes be
snoeide heggen, den wel-onderhouden weg
die vele teekenen van voorspoed. HU keek naar
dat alles en zuchtte.
j «f l .9 OD dit blsd riin inaevoln de vereekerlng«voorwaarden tegen bij levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f ‘TCfi by een ongeval met f Orn b« vertiee van een band f 1 J>U «n «n f CQ bil een breuk van f dfl bU veritee vw> «n
Alle abORRC f Ilse verzekerd voor een der volgende uitkeeringen t verliee van belde armen, telde beenen of belde oogen I ZOlZ." doodelyken afloop I EvVt een voet ot een oogll4<J. duim ol wijsvinger t vV» been of arm f 7(Ze anderen vinger
Ze zaten samen, hand in hand, op ds bank
voor het aardige landhuisje, tegen welks gevel
witte racen en kamperfoelie bloeiden. Vóór hen.
aan den overkant van den weg. strekten zich
de wijde grasvlakten uit, waarop de koeien
liepen te grasen, en rechts verhief zich een
bosch, waarvan de boomen donker tegen den
lichten avondhemel afstaken. De horizon was
rood gekleurd door de ondergaande «on. die
als oen paarse schijf langzaam in de aarde
scheen te verdwijnen. Alles ademde rust en
vrede om hun heen.
Ze saten samen, hand in hand, en spraken
over al die dingen, waarover pas verloofde jon
gelui gewoon zUn te spreken en niet uitgepraat
kunnen raken.
Eensklaps hief de jonge man het hoofd op
en vroeg verwonderd
..Wat is dat? Wat hoor ik nu?”
„Dat is vader. Hans; hü speelt viool.” *1
het meisje eu er klonk ergernis in haar stem dat plezier'doen Zeggen jullie maar wanneer
„Ik wist niet dat je vader.... viool speelde.” - ---- ---
Dat doet hU ook elgenlUk niet, hü teert bte.
hü tracht het ten minste te leeren!"
Op dit oogenblik kwam mevrouw, die binnen
had zitten lezen, naar bulten.
.Hü begint weer." zuchtte als wanhopig
De jonge man keek haar aan. Het meisje
knikte flauwtjes.
„Ik hoor het." en haar stem klonk mat.
„We hebben nu al büna zes weken, avond
aan avond dat pretje.” verklaarde mevrouw.
.Hü had die viool op solder liggen. Het is een
slecht instrument, dat hü eens in een loterü
gewonnen heeft. Nu wil hü met een handlei
ding voor Kif onderricht leeren spelen. HU
maakt ons zenuwlüders. Het is geen doen; niet
om aan te hooren. Altüd hetzelfde gekras, en
zoo valsch.”
.Ja," bevestigde de Jonge man heel wUs.
„Hoe heeft münheer dat zqo ineens in z'n
hoofd gehaald?” i J
„Och," zei het meisje, „vader wilde een gra-
moloou koopen. maar moeder en ik zeiden, dat
we het geld noodlg hadden voor een nieuw
kleed in den salon. En om nu toch muziek te
hebben, zooals vader beweert, is hü viool gaan
spelen.”
.Het kost ons onze heerlüke, rustige avon
den.” klaagde de moeder.
„Ja." zei Hans, met meer overtuiging dan
zooeven, .maar Is hü er niet van af te bren
gen?"
„We hebben al van alles geprobeerd, maar
hü zegt, dat we er doorheen moeten. Later, als
hy het eenmaal goed kent, zullen we hem er
dankbaar voor zün. dat hü doorgezet heeft.
Zoo beweert vader.”
„Waarom verbranden jullie dat ding niet?"
vroeg Hans.
„We zouden geen leven meer hebben,'
klaarden moeder en dochter tegelijk.
„Ik weet wat," riep het meisje, „we stelen
de viool als vader op een avond is gaan kaar
ten O, Hans," vervolgde zj) vol geestdrift, „dat
is net iets voor jou! Als vader uit is. klim je
op een avond door het raam en neemt de
viool weg. Natuurlük zullen moeder en ik dan
zorgen, dat we óók niet thuis zün."
Mevrouw vond het blijkbaar geen kwaao
Idee, want ze keek vol verwachting haar aan-
Toen PlatJs op syn rug door den wind werd voortgesilngerd. sag da
son hem met een boos gericht aan. Later, toen Pietje genesen waa.
vertelde le dat de «on had gedreigd op hem neer te sullen vallen,
maar dat geloofde natuuriyx niemand,
Piet, die door te* lukken van «Un vliegtocht echt verwaand werd,
sou run vriendjes wel een» laten slen wat le kon. HU draalde rich
enkele keeren In rijn vllegerpapler rond, loodst le op een gekleurde
seppelln geleek sa toen Plat rag. dat dit lukte, ging la plat op ri|n
rug liggen.
tische bedoeling van,
Al» ik niet tevreden wm, Juffrouw, ^de
hU, aou ik verdienen, dat ik mün positie ver-
Misschien zou hy mee willen jagen met
de gasten, die aA. Donderdag komen? stelde
vriendelük voor.
