Het geheim der gistende druiven
e
RADIO-PROGRAM
HET STATION
DE VROUW
MET HET
MASKER
EEN MODERNE
SPOOKGESCHIEDENIS
,Z^-
DONDERDAG 11 AUGUSTUS
VERHAAL VAN
DEN DAG
Vrijdag 12 Augustus
Voor
1
„Morgen!”
Komt meer voor
Het kenteeken
’n Uitzondering
Alle abonné
FEUILLETON
Prettige menschen
as
191
»4
311
31*
01*
371
009
7*7
7**
MS
St
er
en
al
der
lai-
die
ben
nde
De
dus
ran
sse.
be-
oor
van
de
die
den
rwe
ren
de
sier
:.G.
de
De dorstige Amerikaan drinkt
zyn fatsoen wyn uit
theekopje
Luchtjes
DE REDEN TOT
DANKBAARHEID
Werken voor de sport
'fcumps
eert uit het Casino te Knocke.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
r
f
een
9.20 con-
er
2.20
en
een
VIII.
ii
te
verslagen, merkteEr-
de
(Wordt vervolgd).
I» bet dan een wonder, dat de Italianen met
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
ge-
rwe
ren,
stle
De mop van een paar radio-maniakken was
Inderdaad schitterend geslaagd.
Onderwyaer: Nu sullen wy eens «preken
over den oorsprong van den mensch. Wie weet
daar lets van te zeggen?
Een der leerlingen: Meneer, mUn vader
zegt, dat wy van apen afstammen.
Onderwijzer: Van uitzonderingen behoe
ven we hier niet te spreken.
is
«e-
ge-
den
oen
zal
■oor
den
ena
nag
ge
ef
oen
«n,
rwe
oe-
akt
rwe
rt)s,
ou-
rds
den
ilt-
ga-
rrd.
er-
Twee vrienden wandelden langs de rivier.
Ik geloof, dat ze hier aan het visschen
zijn geweest.
Ligt er dan een hengel of een vlschnet?
Neen, een leege jeneverflesch.
dagen geleden haar
Niettemin plooiden 1
glimlach, toen zij de
statten zag maken/
gooien.
Van zoon
lijks verwachte
met spelen, mei
ren
sul-
nen
den
and
eng
den
en
ttus
17»,
tit
rate
den
en
nd:
ve-
het
rde
te
Id-
ge-
ilks
te
De
■ste
tot
len.
oo-
de
len
dat
b.v,
ben
djn
bij
nl-
rwe
ht-
een
het
jdt.
dit
ben
dat
dit
aar
iro-
ties
nl-
rijs
MÜS
'er-
’er-
der
in
nl-
rys
tljn
zal
lag
ild-
rol-
de
aan
Ieder heeft het op zijn lippen,
Ook al klinkt het wel wat vreemd,
Daar ‘t station steeds in den zomer
In den mond een plaats inneemt!
Ieder werpt daarheen zijn oogen.
Ziet de klok en voelt een gloed,
Die zijn heele tyf doorsiddert
En hem aanspoort tot meer spoed!
Het station is thans magnetisch.
Want het trekt een ieder aan.
Die met kind'ren en bagage
Naar zijn buitenplaats wil gaan!
Het station is het beginpunt
En het einde van de reis,
’t Is het voorhof, zoo te zeggen.
Van het aardsche paradijs!
Daarom lijkt het zoo ondankbaar
Is men uit-geamuseerd.
Dat men dan weer, zij het zuchtend,
Het station den rug toekeert!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
maar hij laaft en ver
geduldige hart. Er is
van San Francisco e<
waar men komt terwi
krijgt er de verrukke
petjes, slaatjes en ravioli. Jawel, maar
later op den avond dorst krijgt.
Italianen hebben alles medegenomen ern kistje van 5 kilogram en er behoort oefe-
heele -- -------
„Oompje, verander dit dub
beltje eens even."
„Waarin moet ik dat veran
deren?"
,Jn een gulden, asjeblief."
Leenor-, Fritsje, wat zegt men, als er
bezoeker komt?
Fritsje zwijgt.... als het graft
Leeraar: Nu, wat zegt je vader dan, als er
iemand bU hem korpt?....-
Fritsje: Komt u nog eens terug.... ik heb
nu geen geldt
zij klaarblijkelijk, om te hooren, wat de jonge
man gezegd had.
Ik geloof, dat hij zei. dat u oorlog voerde
op groote schaal, zei Charles, niet geheel op
zijn gemak.
Zij bleef een oogenblik zwijgend kitten. Haar
blik was op het verlaten cricketveld gericht.
Waar woont hij nu? vroeg zij vervolgens.
Ik weet het niet, antwoordde hij. Ik heb
al de menschen, die in de termen vielen, ge
waarschuwd, dat,ze hem niet in huis moesten
nemen, en ik heb hém ook gezegd, dat hij uw
pachters alleen maar in moeilijkheden aal
brengen, als hij hier kamers tracht te zoeken.
Ik sou hem graag spreken, «ei ze. Mis
schien zou u zoo goed willen zijn, hem te vra
gen, of hjj een «ogenblik hier wil komen.
Charles vertrok, niet weinig verbaasd. Anstey
sloeg zijn gastvrouw gade met een uitdrukking
van verholen vroolykheid.
Ga je den oorlog voorteelten, vroeg hij,
of heeft de dapperheid van den jongeman je
hart zachter gestemd?
Ernestine richtte baar parasol op, en mg
haar ondervrager vast In de oogen.
Oorlog is toch wel het woord niet, hé?
merkte zij achteloos op. Ik heb op dien jon
geman persoonlijk niets tegen.
Zij keken naar hem. toen hij het veld over
stak, en naar ben toekwam. Niettegenstaande
zijn Inspanning van zooeven, liep hjj met lichten
tred, en zonder eenig teeken van vermoeidheid.
Austey keek nieuwsgierig naar de muts, die bij
in zyn hand XUeld.
Een volbloed Amerikaan, en dat wil dikwijls
«eggen een buitenlander in het derde geslacht,
die de taal zijner grootouders vergeten heeft
het ..leven en laten leven' de prettigste men
schen zijn om mee te doen te hebben in Ame
rika, en dat het gezegde: „Gelukkig als een
be
ta
Toen wendde Ernestine zich tot Charles Bel.
die thans naast het rijtuig stond.
Hebt u mjjn boodschap overgebracht aan
gaande dien jongeman? vroeg zij.
Het was het eerste, wat ik deed, vanmor.
gen. antwoordde hij Ik ben naar Mrs. Foul-
ton gegaan, en ik heb ook met hém gesproken
Maakte hij bezwaren?
Geen enkel bezwaar! antwoordde
jongeman.
Wat set hjj?
Charles aarzelde, doch Ernestine wachtte op
zijn antwoord. Het scheen, alsof zy slechts wei
nig belan gstelde in de zaak, en toch wachtte
Misschien zijn ze bang, dat ze bezeerd wor
den. meende Ernestine onschuldig. Als het
die man is, die nü gooit, dan zou het me niets
verwonderen.
Mr. Bell fronste de wenkbrauwen.
We hebben niemand in ons elftal die bang
is, dat hjj bezeerd zal worden, merkte hij op.
Een kreet van ontstemming ging op uit de
toeschouwers, en mr. Bell uitte een gesmoorden
vloek.
Weer een wicket, zei hjj geprikkeld.
Crooks speelt anders goed.
Is dat uw zoon, die nu opkomt, mr. Bell’
vroeg Ernestine.
Ja. juffrouw, Charles komt nu op, ant
woordde zijn vader. Als hij weer afgaat, is
de match haast afgeloopen kunnen we wel
zeggen.
k Wie Is die ander daar bij het doel? vroeg
gedaan en weggezet op een veilige plaats....
®en week later zal men den geur beginnen te
ruiken van den nieuwen wijn, welke door de
spleten In de keldermuren heendringt zoodat
bet 't zekerst is, alles onder den grond te be
graven. Het duurt een jaar eer het druiven
sap wijn Is; maar als men niet zoo lang wil
wachten, kan men aan een gallon druivensap
een kop gebrande suiker toevoegen en een kop
ouden wijn, en na zes weken aal de nieuwe
wijn doorzichtig klaar zijn en zacht van smaak
en van uitwerking Dit is de zoogenaamde
Portugeesche wijn; hij Is niet zoo edel en goed
van smaak als de wijn, welke zijn tijd krijgt,
»t het dorstende, on-
de Italiaanse he wijk
restaurant Venezia",
van Ijzelen! Men
Jie kip-
aH^men
een doNt
welke alleen gelescht kan worden met een be
paalden drank, dan kan het gebeuren, dat de
ze u wordt voorgezet tn een theepot en dan
moet die om der wille van fatsoen en zelfver
dediging worden gedronken uit theekoppen
Misschien Is het wel papa Domlnico's roode
zoete J’ortugeesche".Maar, buiten liggen
op de groene, zonheete landen bij de roaljnen-
stad Fresno de druiven te drogen; groote uit
gestrektheden van vele mijlen, waar zij worden
tot Sunmaid rozijnen voor kerstgebak en plum-
puddlngs in het hooge Noorden. Ook hier ziet
men overal blije kinderen en glimlachende va
ders en moeders, en het gezegde .gelukkig als
een Italiaan" is steekhoudend overal waar
druiven en Italianen zijn....
Concert
KALUNDBORG. 1153 M. 320 Omroep
orkest oJ.v. Emil Reesen 8.30 Fransche mu
ziek door het Omroeporkest o.l.v. Emil Reesen
9.15 ..Marianna", spel in twee bedrijven van
Alfred de Musset 11.15 Dansmuziek
HAMBURG, 372 M. 1.35 Gramofoonmuelek
4 50 Concert 6.45 Gramofoonmuziek 9.30
Verdl-Pucctal 10.30 Concert uit Hotel
..Reichshof
KONIGSWUSTERHAUSEN 1*35 M.
Gramofoonmuziek 4.50 Concert
LANGEN BERG, 472 M. 1220 Populair
Concert 150 Concert oJ.v. Eysoldt 520
Vesperconcert 11.05 Concert oJ.v. Eysoldt
DAVENTRY, 1554 M. 12.20 Concert 1.05
orgelrecital 8.20 Promenadeconcert 10.35
B.B.C.-dansorkest, oJ.v. Henry Hall.
PARIJS, 144 M. Eiffel 850 Concert
oJ.v. Ed. Flament.
PARIJS, 1725 M. Radio.Paria 12.20 Gra
mofoonmuziek 8-20 Concert 950 Concert
10.20 Gramofoonmuziek
MILAAN 331 M. 9.05 Concert 10.36 Gra
mofoonmuziek. 4
ROME, 441 M. 9.05 Programma Milaan.
WEENEN, 517 M. 7.20 ..Salzburger Fest
spiele 1931” J.Oberon König der Elfen, 'opera
In drie bedrijven 11.00 populair concert door
de Robert-Hugo kapel.
WARSCHAU, 1411 M 520 Mandoline mu
ziek 11.10 Dansmuziek.
BEROMUNSTER, 400 M. 10X15 Concert
door het Omroeporkest oJ.v. Erwin Gilbert.
Daar ben Ut bang voor, knikte mr. Bell
somber.
omdat dezen reeds ontrouw waren aan de taal
-van hun vergelegen geboorteland, zulk een vol
bloed Amerikaan houdt er zijn bepaalde ka
rakteristiek op na van elk der landverhulzers-
naties, die Amenka hebben gevormd en dit
Doch aan niets was te zien, dat zich iemand
in de kerk bevond.
Op dit oogenblik voegden zich de burgemees
ter en de domlné bij het groepje boeren, dat
inmiddels tot een honderdtal was aangegroeld.
Meyer, de koster, gaf domlné den sleutel en
gevolgd door den burgemeester en een vijftal
van de moedigste boeren, stapten ze op de
kerkdeur af.
Behoedzaam werd het slot omgedraaid en
verdwenen de mannen In 1 kerkgebouw. Daar
was de trap, die naar ’t orgel voerde. Muisstil
slopen ze naar boven. Nog eenlge meter* en
dan.Wat was dat? Daar weerklonken eenlge
slotaccoorden op het orgel en geen sterveling
was er die zich voor het klavier bevond, dat
bovendien gestoten was.
Meyer, die een lantaarn vasthield, liet haar
van schrik vallen en spookachtig klonk het
breken van het glas, dat tienvoudig door het
holle schip der kerk werd weerkaatst, den an
deren in de ooren.
Domlné was de eenlge, die in tegenwoordig
heid van geest bewaarde. Den boeren was den
schrik <?m het hart geslagen en ze holden haas
tig het kerkje uit, om zich bij de bulten wach
tende dorpelingen te voegen, die onder adem-
looze stilte het resultaat van het onderzoek
verbeidden.
Van rust tijdens den verderen duur van dien
nacht kwam natuurlijk niets. Tot het morgen
krieken bleven de dorpelingen uit Wlello het
geheimzinnige geval bepraten.
De pers uit den omtrek, die van 't gebeurde
op de hoogte was gebracht, wijdde dees Maan
dags een heele pagina aan het geheimzinnige
geval In de kerk van Wtello. met het gevolg
dat het plaatsje bestormd werd door journa
listen en vreemdelingen. Doch niemand werd
In de kerk toegelaten. Men wachtte met onge
duld op poli tie verster king. die de burgemeester
aan de naburige stad had aangevraagd.
Het geheele dorp had zich op het Kerkplein
verzameld en er was geen boer of hjj had er
voor dien dag z’n taak aan gegeven.
Eindelijk liet zich het geluid van een claxon
hooren en spoedig hield een groote auto op het
kerkplein stil, waaruit een inspecteur van
litie met twee rechercheurs stapten, van wi
één Jeen politiehond bij den ketting hield.
De burgemeester en domlné Rinkers begroet
ten de heeren en met z'n vijven stapte men
op de kerkdeuren toe.
Alle dorpelingen stroomden voor deze deuren
te zamen. Onmiddellijk begaf men zich naar de
galerij, waar zich het klavier bevond. Alles werd
nauwkeurig door de mannen van het vak on
derzocht. Juist wilde men het onderzoek ergens
anders voortzetten, toen de hond, die met z’n
geleider aan *t speuren was, voor de deur, die
naar de zolderruimte boven het schip van de
kerk voerde, hevig begon aan te slaan.
Zou het dier iets ontdekt hebben? Haastig
opende men de deur. Met geweld trok de hond
zijn meester langs een stofflgen trap naar
boven. Luid blaffend sprong de hond naar het
midden der zolderruimte en daarbU een
luchtrooster, dat met het schip der kerk in
verbinding stond, wachtte „de schuldige, on
beweeglijk en fier de komst der polltle-autori-
telten af.
Die schuldige waseen vier lamps ont
vangtoestel met raam-antenne en loudspeaker.
Met behulp van een derde, die de noodlge ener
gie voor het branden der lampen van buitenaf
Inschakelde, had men heel Wlello leelijk bij
dat deze sluw is als een vos, zuinig als"een
Schot, stug als een Ier en stijf als een En-
gelschman. Van een vrouw zal hjj zeggen, dat
zij opofferingsgezind is als een Japansche, las
tig als een negerin, bijgeloovlg als een Chi-
neesche, gevaarlijk als een JPhiUppijnsche en
gelukkig als een Italiaansche. Deze laatste ka-
rakterteekenlng Is buitengewoon raak De Ita
lianen bezitten werkelijk een onder menschen
zeldzaam vermogen om gelukkig te zijn en
zich gelukkig te voelen. In de groote Ameri-
kaansche steden wonen de verschillende na
tionaliteiten in hun eigen nationale wijken;
daar vindt men een „negerstad", een „Chinee-
sche stad een „Zweedsche stad", en een
„Italiaansche stad En elk dezer steden in de
stad heeft haar eigen typische voorkomen,
haar eigen atmosfeer, verschillend van de an
dere. Wanneer men moest zeggen, hoe de at
mosfeer is in de Italiaansche stad, dan zou
men deze als een gelukkige moeten karakte-
riseeren en als gemakkelijk te herkennen. Men
kan zich niet vergissen In de lucht, die In deze
straten en sloppen hangt, waar Italiaansche
namen van restaurants de muren sieren en
waar de geur van zuur geworden tomaten en
knoflook Iemand tegenslaat. zoodra hij den
drempel van zulk een Italiaansch restaurant
overschrijdt.
maal was de bal met zulk een kracht over hel
veld gekomen, dat de „fieldsman" maar een
heel flauwe poging deed, om hem tegen te
houden. Hij schoot slechts een paar meter
voorbij de poolen van de paarden. De koetsier
keerde zich om en tikte aan zijn hoed.
Zal ik wat verder teruggaan, juffrouw?
vroeg hij.
Blijf waar je bent, antwoordde Ernestine
kortaf.
Haar oogen waren op de lange, leenlge ge
stalte gericht, die wederom front maakte te
genover de gooier. De bal, die nu kwam, was
de laatste van dien kant. Maurice werkte hem
zorgvuldig weg. en zette sich dan schrap voor
den aanval van den anderen kant. Het nu vol
gende half uur amuseerden de bewoners van
Rulery zich kostelijk.
Nog nooit hadden zij, sinds de dagen van
een zekeren Foulds, den vroegeren smid, zulke
staaltjes van bliksemsnelle slagen gezien. De
harde gooier, die gewoon van den grond raakte,
werd wild en onzeker. Ééns scheelde het maar
een*duim, at hij had Maurice’s hoofd geraakt
De volgende bal werd weer vierkant uit het
veld geslagen. De toejuichingen werden onbe-
daariljk.
Ernestine leunde achterover In de kussens
van haar rijtuig, en sloeg het spel door haar
half gesloten oogen gade Zij scheen weer Iets
van haar gewone bevallige loomheid terug te
hebben gekregen. Toch bleef zij #aar. en haar
oogen dwaalden zelden voor een oogenblik van
het schouwspel af. Onder haar gewone masker
van onverschilligheid sloeg zjj den jongeman
vriend op het land aanwhaffyn Want daar
,^e groeten en waar het „geoor
loofde druivensap wordt bereid voor den ver
koop, daar gebeurt het maar al te dikwijls, dat
het druivensap begint te gisten en tot wUn
wordt. Maar wat kgn de glimlachende en ge
lukkige druivenboer daaraan doen? HU beeft
een wettelijke toestemming tot het bereiden
van sap; hij heeft een papier daarvan aan den
muur van de mooie kamrt hangen. Maar als
hij nu bij ongeluk mocht vergeten, het druiven
sap te koken, zoodat dit begint te gisten, dan
blijft hem wel niets anders over dan dankbaar
te zfjn en den wijn te drinken en er ook zijn
vrienden van te geven
ning en vlugheid toe. om een dagloon van 6 dol
lars te verdienen! Doch het werk gaat, als was
bet een sport, als gold het niet 6 dollars, maar
het leven of de eer En aangezien het Latijn
se he Amerika nu eenmaal geen Italië is, zoo
zijn het geen kleine jongens met bloote beenen,
die met de voeten het sap uit de druiven per
sen tot het hoog opspat tegen hun bruine poot
jes. maar wordt dit werk gedaan door een elec-
trische machine Daarna moeten de gekneusde
druiven drie etmalen rust hebben, opdat het
sap de roode kleur kan overnamen van de
schil. Dan moeten schillen ep pitten worden
verwijderd en het sap blUven staan om te kla
ren, en eerst dan moet men beslissen of bet
wettig sap zal worden of onwettige wijn.
In jiet eerste geval, wanneer papa Domlnico
druivensap wil hebben om te verkoopen aan
vriend en vijand, wordt het heldere sap ge
kookt in reusachtige ketels met een tempera
tuur van 40 gr. Nog tweemaal woedt het sap
geklaard en driemaal wordt het gekookt, opdat
de gistbacillen secuur sullen zijn uitgeroeid en
vernietigd. Terwijl het nog warm Is, wordt het
in flesschen gedaan, welke men stevig kurkt en
hier heeft het droge Amerika druivensap om
In zijn Ijswater te mengen! Maar het druiven
sap. dat alleen voor vrienden is bestemd, dat
wordt niet gekookt, maar In mandenflesschen
gade met een belangstelling, die zij zelf ter
nauwernood had kunnen verklaren.
Het was op slot van rekening maar een heel
gewoon tooneeltje, waarin Mr. Maurice de
allesbeheerschende figuur was. Ernestine had
zooveel van het leven gezien op grooter schaal
mannen, die een heldhaftige rol speelden
voor het voetlicht van een -tooneel. dat even
geweldig was, als dit onbeduidend. En toch
zonder dat zu moeite deed, om het te beseffen
was zij zich bewust van een eigenaardig ge
voel van vreugde, nu zij het spel van dezen
krachtlgen jongen reus gadesloeg. Met een on
gedwongen. opgerulmden glimlach, dl? telkens
weer plaats maakte voor een grimmige uit
drukking van vastberadenheid, als hjj opsprong,
om den bal weg te slaan, zette hij zijn zege
vierende loopbaan voort, totdat een nog doller
uitbarsting van toejuichingen dan anders,
kennen gaf, dat de match gewonnen was.
Charles' opvolger was uit de tent gekomen,
en begaf zich naar het wicket. Ernestine, die
juist den knecht Iets wilde bevelen, sloeg hem
nieuwsgierig gade.
Wie is dkt, die daar opkomt? vroeg ze
kortaf.
Mr. Bell scheen niet heelemaal op zijn gemak.
Dat Is de Jongeman, die bier wou «prae-
ken,” antwoordde hij.
Ernestine fronste de wenkbrauwen
Waarom speelt hij mee? vroeg zjj. Hjj
heeft niets te maken met Ruien.
Hjj kwam een paar avonden geleden kij
ken. toen ze aan het oefenen waren, en AntiU
vroeg hem mee te spelen, antwoordde de rent,
meester. Als ik het eerdergeweten had. zou
Ik er een eind aan gemaakt hebben.
Ernestine antwoordde niet onmiddellijk. Zij
keek naar den jongeman, die nu bjj het wicket
stond, met zijn bat In de hand. In zijn flanel
len pak leek hjj heel iemand anders, dan de
man van de lezingen, wiens verzoek een paar
fiooeeer gehinderd had.
aar lippen zich tot een
n vreeselijken Mills aan.
om zijn eersten bal te
soort Iemand kan men nauwe-
ic’ dat hij veel bijzonders is,
kte zij op O-o-o!
qaar uitroep werd overal in verschillende
vormen herhaald. Maurice had den eersten bal
hoog boven hun hoofd weggeslagen, en een
storm van toejuichingen barstte onder de toe
schouwers tos. De man met het bat maakte geen
aanstalten om te gaan.
Wat is dit? vroeg Ernestine.
Een prachtige slag, antwoordde Mr Ben
opgewonden. Allemachtig, wéér een!
De rentenier liet de teugels vallen, en zette
een nieuwen storm van toejuichingen in. Dlt-
HUIZEN, 298 M. K.K.O 81» Morgen
concert 10.00 Gramofoonmuziek 11.30 half
uurtje voor zieken en ouden van dagen 12.00
Politieberichten 12.15 K.R.O.-kwintet o.l.v.
Piet Lustenhouwer 145 Verzorging van den
zender 2.00 gramofoonmuziek 2 30 Zang
door Olga Schwlnd en Corry de Rijk 4.10
Pianorecital 330 Olga Schwlnd en Corry de
Rijk 350 Plano-soll 4.10 Jan Ooaterman:
„Onze tuinen" 4.30 K.R.O -orkeat 6.20
A. van Straaten: „Esperanto cu onderwijs
6.40 Gramofoonmuziek 7.00 P. E. van Ren
nesse: ,J«oordzeeharingvl33chertj" 7 20 Op
voering van opera: „Oberon" van C. M. von
Weber 1050 KJLO.-kunstensemble oJ.v. Plet
Lustenhouwer
HILVERSUM, 1875 M. 6.45 VA.R.A. li
chaamsoefeningen oJ.v. G. Kleerekoper 730
lichaamsoefeningen oJ.v. G. Kleerekoper 8.00
Tijdsein en gramofoonmuziek 10.00 VPR.O
Morgenwijding 10.15 VA.-RA Voordracht
door Hetty Beck ..Broertje" van Hulzen 10.30
Vara-Septet oJ.v. Is. Eyl 11.15 Voordracht
door Hetty Beck 11.30 Vara-Beptet 12.00
A-V.RjO. Tijdsein en Avro-kleln orkest ol.v.
N^co Treep: tusschenspel van gramofoonmuziek
00 Voordracht door Richard Flink 2 30
Avro-kamerorkest oJ.v. Gerand Hemmes; tus
schenspel gramofoonmuziek 4.00 V ARA
Gramofoonmuziek 430 Na schooltijd. Knut
selwerkjes voor kinderen 5.00 Vara-kleln or-
keet oJ.v. J. van der Horst 7.00 A. M de
Jong vertelt over zijn Roemeensche reis IV
720 Orgel 8 00 VP RO -nieuws en Persbe.
richten van het Vri|a Godsd. Persbureau
8.05 Persberichten van het Persbureau Vaz Dias
9.00 Voorlezen uit „De Berg van Droomen"
van Arthur van Schenel 10.00 Cursus Oud
Testamentlsche Figuren 11.00 V.A R.A. gra
mofoonmuziek.
BRUSSEL, 509 M. 320 Uit de Kursaal te
Ostende. Concert oJ.v. Francois Rasse 5.20
door het Omroeporkest oJ.v. Jean
- 6.20 Gramofoonmuziek
De
hun heele hebben en houden, In de eerste
plaats hun luchtjes! Een vreedzame poes of een
heele poesenfamilie begroet den binnen treden
de. De roode tomatensoep met maccaroni wordt
gevolgd door spaghetti met tomatensaus. En
als men met den waard op goeden voet staat,
dan komt er een flesch met een roode vloei
stof op t^fel. Dat noemt men druivensap,
maar het la het niet. Het is nJ. veel sterker;
het is goede, zuivere eigengemaakte Italiaan
sche vino rosso (roode wijn), iets, waarvan al
leen de Italianen -In het bezit zijn In het
drooggelegde Amerika, aangezien men hen niet
de kennis van de bereidingswijze kan afnemen
en er nu eenmaal druiven groeien in Amerika
Nog een andere kenmerkende eigenaardig-
held: zoowel in de grauwe en drukkende sky-
skraper-steden New York en Chicago, als in
de Califomlsche steden, waar de frissche bries
waait van den Stillen Oceaan, kan men altijd
wanneer men in de’Italiaansche wfjk Is, een
voorbijganger pp straat aanhouden om hem
Jets te vragen en men krijgt werkelijk ant
woord; een behoorlijk en uitvoerig antwoord
en een glimlach op den koop toe! En men kan
het open erf oploopen naar de casa madrona,
op de bank gaan zitten bij de murmelende
bran en een praatje maken met een zwartoogig
kind der hoeve en een paar vrouwen en men
zal zich thuis voelen en vanharte welkom zijn,
volgens het oude gezegde, dat een vreemdeling
een Italiaan nooit hindert!
Volgens de Europeesche opvatting van ge
luk, zijn de Amerikanen een ongelukkig men-
schenras ondanks den algemeenen welstand,
ondanks de automobielen, radio, electrische
kookfornuizen en bioscopen. Door de felle jacht
naar zoo groot mogelijk bezit, het verlangen,
zooveel mogelijk te zien, verliezen zij het ver
mogen en hebben hierdoor ook geen tijd om
te genieten van de resultaten van al hun wer
ken. Een Indiaan, die het leven geniet vol
gens de onwankelbare begrippen van zijn uit
stervend ras over menscheljjk geluk, zegt, dat
een Amerikaan slechts aan het einde van zijn
leven leeft; terwijl een Indiaan leeft, zoolang
hjj op de wereld Is. Een echte Amerikaan en
self-made-man leidt een hondenleven met
hard werken van den ochtend tot den laten
«vond tot hjj ongeveer vijftig is, voordat hij
er aan gaat denken, het leven te léven. Als hij
dan al het geld heeft voor een koninklijke reis
naar de pyramiden of naar de eilanden der
Zuidzee, dan heeft hj; In den regel geen kracht
en lust genoeg meer om te kunnen genieten
van het bestaan en het rechte profijt te trek
ken van zijn kostbare belevenissen. De Ita-
Uaanache bevolking daarentegen beeft een ge
lukkige gave, zich te kunnen aanpassen aan
het heftige Amerikaanarbe tempo en toch tijd
over te houden om ook dit aardsch bestaan „te
leven zoolang men leeft". De afgunstige Ame-
rikaan, die niet blind Is voor hetgeen hjj te kort
komt van het leven, zegt nu. na de drooglegging
van Amerika, dat de Italianen gelukkig zijn,
omdat zjj het geheim kennen, der gistende drui-
tyen, en hij wil zich gaarne een Italiaanschen
Anstey.
AntiU, de tweede opzichter, antwoordde
mr. BeU. Hjj Is captains en kan den heelen
dag op het veld blijven, maar natuurlijk niet
meedoen, om punten te maken.
Zjj leunden allen voorover, om de voortzetting
van de match gade te slaan. Charles BeU's
loopbaan was kort en roemloos. Hij betrok zijn
post, en keek voorzichtig rond, als iemand, die
wis en zeker den boel in de war zal sturen. Dan
1 zag hij de victoria, met een visioen van parasols
en fladderende kant, en die aanblik was nood
lottig voor hem. HIJ sloeg in het wilde weg naar
den eersten bal miste, en had afgedaan. De
dame In het rijtuig fronste het voorhoofd, en
mr. BeU mompelde Iets ^usschen zijn tanden,
toen hij zijn zoon weer naar de tent zag gaan.
Ik vrees, dat het nu totaal met ons ge
daan is, zelde hjj. We hebben nog maar drie
man over.
Dan worden we
nestlne op.
rika. en dat het gezegde: „Gëlukkia aü
Italiaan" algemeen is in de Italiaansche
volkte deelen van Amerika, niet het minst
nu —1 -Callfornlë? Laten wij u tets vertellen van het
nog steeds doen. Hij zal van een man zeggen.J-| levhn van den Italiaanschen druivenboer in
Amerika Een onzer correspondenten heeft n.l-
maandenlang gewoond tn Itallaansch-Ameri-
kaansche dorpen. HM heeft het geluk gesmaakt
de druiven te zien rijpen In de zon; hij beeft
mee mogen helpen met het sneden, het kneu
zen. en het koken van het sap.... of het ver
geten van dit laatste; en dan rook hij den zoe
ten geur van den gistenden wijn tn de geheime
bergplaatsen. HM moet wel worden beschermd
deze wjjn, welke tot sap gekookt moet worden
maar die inplaats daarvan werd een bron van
menschenvreugd; want ondanks het feit, dat
wM bezoek kregen van de druivensapcontroleura
m.a.w. de drank-poUtie. werd onze gistende
nieuwe wijn niet ontdekt.
f od dit blad zlin Ingevolge de verzekeringavoorwaarden tegen f Qfiflfï by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f '7CfI bij een ongeval met f bij verlies van een hand f 1 OP bij verlies van een f Cfi bij een breuk van t ft by verlies van te
S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen f «J verlies van belde armen, belde beenen ot belde oogen «JIZ/-doodeiyken afloop een voet of een ace! duim of wijsvinger f «/(/.“been of arm» tel/»” anderen vinger
1
Stil en vredig lag daar het Veluwsche dorpje
Wlello In het late avonduur. De maan goot haar
zyxeren stralen uit over bet oude met moe en
klimopranken begroeide kerkje, dat zich als
een trouwe wachter ver boven de boerenhuisjes
verhief. Geen enkele waakhond reageerde op
dén klank der twaalf slagen, waarmee de toren
klok het middernachteiyk uur aankondigde
Maar nauweiyks had zich de galm van den
twaalfden slag in de nachteiyke stilte opgetost
of daareerst heel zacht en dan langzamer
hand aanzwellend tot een machtig fortissimo
Uet zich het kerkorgel hooren. Forsch rulsch-
ten de tonen door de groote boogramen tn den
stillen nacht naar buiten. Hoort, hoe het prae-
ludium in een'zachte melodie overgaat, die ten
slotte deinend boven de huisjes langzaam uit
sterft
„Heb Je 1 gister-avond Weer gehoord." fluis
terden geheimzinnig de dorpeUngen. „"k Geloof,
dat het dien knappen man in 't hoofd geslagen
is! Dat Is nu toch geen tyd om zoo laat op *t
kerkorgel te spelen! 1 Wordt meer dan tyd
dat Domlné er een eind aan maakt."
De gryze Dominé Rinkers, die wegens de
bouwvalligheid, waarin de pastorie al sinds Ja-
ren verkeerde, een kwartiertje buiten het dorp
een kleine villa bewoonde, vernam dien Maan
dagmorgen voor de tweede maal, dat „die
Knappearman met z’n malle fratsen" In ’t bolst
van den nacht, op t orgel was gaan spelen. De
vorige week, toen men hem dit voor t eerst
vertelde, wist hij niet wat ervan te denken. Hij
kende Knapperman als een door en 'door fat-
soeniyk man, die reeds Jaren lang tydens den
kerkdienst het orgel bespeelde. HM had het
als een gril van den man opgeval en misschien
ook had hy laat famlUe overgekregen, wie hM
eens het sinds kort door de dorpelingen aan
de kerk geschonken orgel wilde laten zien.
Daarom had hy het geval laten passeeren, te
meer daar Knapperman, de eenlge Wlelloër
was, die het orgel kón bespelen. Maar nu zou
hy hem toch maar eens gaan vertellen, dat hy
in ’t vervolg z'n -musiceeren maar moest be
perken tot den kerkdienst.
.Morgen, dominé. al zoo vroeg op stap",
groette',Knapperman, die er een komen Ms win
kel op/na hield.
„Ja. Knapperman, ik wou je eens even
spreken over dat spelen van Je op het kerk
orgel, waarvoor je al eenlge malen een zeer
vreemden tyd hebt uitgekozen. Ik begryp er
niets
.Als ik u even mag onderbreken, dominé, als
t daar om te doen Is. m'n vrouw vertelde me
dat praatje ook aL Ik was Zondagnacht by m'n
zuster In Heurne, zestig kilometer hier van
daar
„Wat zeg je daar, Knapperman.... was je
Zondagnacht niet hier? Maar dat is heel
vreemd! Ju bent de eenlge in t dorp, die
buiten den koster in t bezit Is van een sleu
tel van de kerk. Wie in 's hemelsnaam moet
het dan gedaari hebben? Bulten Jou kan nie
mand in 't dorp orgel spelen! Enfin, dan zal
ik den burgemeester maar van t geval In ken
nis stellen, dan moet die het maar verder uit
zoeken.*
En met een „morgen. Knapperman” trok do
mlné Rinkers het winkeldeurtje achter zich
dicht
De burgemeester, die niet onkundig was ge
bleven van het voorval, dat heel het dorp In
beroering had gebracht, zette groote oogen op,
toen hy vernam, dat Knapperman "niet de-| den neus gehad,
schuldige was. HM had, als hoofd der politie,
Knapperman reeds de eerste maal willen ver-
baliseeren. maar er tegen' opgezien den eenlgen
organist van Wlello, een fatsoenlek man, een
geldboete op te leggen. HM zou echter onmld-
deliyk een boodschap sturen naar Meyer, den
boerenarbeider, die tevens koster was van de
kerk, om te vragen aan wlen deze den sleutel
had afgegeven.
Doch Meyer bracht ook geen licht In de
zaak. Niemand was In de belde Zondagen om
den sleutel geweest.
Als een loopend vuurtje deed het nieuws In
1 dorp de ronde, dat Knapperman niet de
schuldige was en zooals het meer gaat, wisten
eenlge stokende dorpelingen al spoedig grieze
lige spookgeschiedenissen uit hun jeugd op te
halen, welke nu In verband werden gebracht
met Jiet geheimzinnige nachteiyke orgelspel.
Zóó heftig waren de gemoederen in beroering,
dat dominé Rinker het noodlg oordeelde den
volgenden Zondagmorgen een kalmeerend woord
van den kansel tot z'n kudde te richten,
„Ofschoon", zoo eindigde hy. „de schuldige
nog niet was ontdekt, zoo wist deze nu, dat
het dorp op z'n hoede was en vertrouwde hij
dan ook dat het geval zich wel niet meer zou
herhalen.
Doch „de schuldige" spotte biykbaar met de
inwoners van Wlello, want nauweiyks had de
torenklok dienzelfden Zondag weer haar twaalf
slagen in den nacht laten weergalmen, of bet
kerkorgel liet zich opnieuw hoogen.
Dat was toch te barDe meeste boeren
sprongen het bed uit. schoten haastig eenlge
kleedingatukken aan en het geklots van klom
pen In "den stillen nacht bewees, dat het halve
doi-p gealarmeerd was. Spoedig bevonden zich
een zestigtal buren, waarvan eenlge met een
zwaren knuppel, voor het huisje.
..Knapperman! Waar is Knapperman?" boor
de men roepen.
..Hier Is Knapperman. menschen, antwoord
de deze, naar voren tredend: „nou kon ej zien,
dat ik niet gelogen heb."
Een doodsche stilte volgde op deze woorden.
Aller oogen richtten zich op de drie groote
boogramen van het kerkje, waaruit nog steeds
de tonen van het orgel naar bulten klonken.
Op een moolen dag gaat tegen zonsonder
gang papa Domlnico, gevolgd door zyn blij
moedige en dikke gade door zyn 20 acres groote
wyngaarde, liefkoost de roode en gouden drui
ven met oogen en handen en zegt daarna ern
stig en plechtig: .Morgen".... Om vyf uur den
volgenden morgen heerscht er een drukte van
belang in den anders zoo stillen wyngaard. Van
de omringende hoeven komen mannen, vrou-'
wen en kinderen met hun kleine druivenmessen
en beginnen ieder aan hun rij. want de druiven
moeten riJgewys worden geoogst en bet is een
kunst se vlug en goed af te snMden. Er wordt
vyf cent betaald Amerlkaansche centen) voor
TT
2?p
Het was Pietjes eigen schuld, dat zyn vader heel den middag
by hem bleef en hem geen oogenblik rust gunde. lederen keer
als het rietje met honing gevuld was. moest Pietje het voorzichtig
naar de kort brengen en moest le de honing In de gaten leeg-
echudden. Allee ging goed tot op het oogenbltk, dat vader de Ble
even wegglgn.
Hoe leuk de bengels die honlngbellen ook vonden, ae wisten heel
goed, dat zoolets heelemaal niet mocht en vader de Ble, die Pietje
elndeiyk gevonden had bracht dit Pietje ook wel aan «yn ver
stand. ..Durt het nog eens te doen." dreigde vader de Ble en nam
Plet met zich mee. De hommeltjes en kevertjes kropen angstig
achter vader de Ble weg.