Het geheim der gistende druiven e RADIO-PROGRAM HET STATION DE VROUW MET HET MASKER EEN MODERNE SPOOKGESCHIEDENIS ,Z^- DONDERDAG 11 AUGUSTUS VERHAAL VAN DEN DAG Vrijdag 12 Augustus Voor 1 „Morgen!” Komt meer voor Het kenteeken ’n Uitzondering Alle abonné FEUILLETON Prettige menschen as 191 »4 311 31* 01* 371 009 7*7 7** MS St er en al der lai- die ben nde De dus ran sse. be- oor van de die den rwe ren de sier :.G. de De dorstige Amerikaan drinkt zyn fatsoen wyn uit theekopje Luchtjes DE REDEN TOT DANKBAARHEID Werken voor de sport 'fcumps eert uit het Casino te Knocke. AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL r f een 9.20 con- er 2.20 en een VIII. ii te verslagen, merkteEr- de (Wordt vervolgd). I» bet dan een wonder, dat de Italianen met VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN RADIOGIDS ge- rwe ren, stle De mop van een paar radio-maniakken was Inderdaad schitterend geslaagd. Onderwyaer: Nu sullen wy eens «preken over den oorsprong van den mensch. Wie weet daar lets van te zeggen? Een der leerlingen: Meneer, mUn vader zegt, dat wy van apen afstammen. Onderwijzer: Van uitzonderingen behoe ven we hier niet te spreken. is «e- ge- den oen zal ■oor den ena nag ge ef oen «n, rwe oe- akt rwe rt)s, ou- rds den ilt- ga- rrd. er- Twee vrienden wandelden langs de rivier. Ik geloof, dat ze hier aan het visschen zijn geweest. Ligt er dan een hengel of een vlschnet? Neen, een leege jeneverflesch. dagen geleden haar Niettemin plooiden 1 glimlach, toen zij de statten zag maken/ gooien. Van zoon lijks verwachte met spelen, mei ren sul- nen den and eng den en ttus 17», tit rate den en nd: ve- het rde te Id- ge- ilks te De ■ste tot len. oo- de len dat b.v, ben djn bij nl- rwe ht- een het jdt. dit ben dat dit aar iro- ties nl- rijs MÜS 'er- ’er- der in nl- rys tljn zal lag ild- rol- de aan Ieder heeft het op zijn lippen, Ook al klinkt het wel wat vreemd, Daar ‘t station steeds in den zomer In den mond een plaats inneemt! Ieder werpt daarheen zijn oogen. Ziet de klok en voelt een gloed, Die zijn heele tyf doorsiddert En hem aanspoort tot meer spoed! Het station is thans magnetisch. Want het trekt een ieder aan. Die met kind'ren en bagage Naar zijn buitenplaats wil gaan! Het station is het beginpunt En het einde van de reis, ’t Is het voorhof, zoo te zeggen. Van het aardsche paradijs! Daarom lijkt het zoo ondankbaar Is men uit-geamuseerd. Dat men dan weer, zij het zuchtend, Het station den rug toekeert! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) maar hij laaft en ver geduldige hart. Er is van San Francisco e< waar men komt terwi krijgt er de verrukke petjes, slaatjes en ravioli. Jawel, maar later op den avond dorst krijgt. Italianen hebben alles medegenomen ern kistje van 5 kilogram en er behoort oefe- heele -- ------- „Oompje, verander dit dub beltje eens even." „Waarin moet ik dat veran deren?" ,Jn een gulden, asjeblief." Leenor-, Fritsje, wat zegt men, als er bezoeker komt? Fritsje zwijgt.... als het graft Leeraar: Nu, wat zegt je vader dan, als er iemand bU hem korpt?....- Fritsje: Komt u nog eens terug.... ik heb nu geen geldt zij klaarblijkelijk, om te hooren, wat de jonge man gezegd had. Ik geloof, dat hij zei. dat u oorlog voerde op groote schaal, zei Charles, niet geheel op zijn gemak. Zij bleef een oogenblik zwijgend kitten. Haar blik was op het verlaten cricketveld gericht. Waar woont hij nu? vroeg zij vervolgens. Ik weet het niet, antwoordde hij. Ik heb al de menschen, die in de termen vielen, ge waarschuwd, dat,ze hem niet in huis moesten nemen, en ik heb hém ook gezegd, dat hij uw pachters alleen maar in moeilijkheden aal brengen, als hij hier kamers tracht te zoeken. Ik sou hem graag spreken, «ei ze. Mis schien zou u zoo goed willen zijn, hem te vra gen, of hjj een «ogenblik hier wil komen. Charles vertrok, niet weinig verbaasd. Anstey sloeg zijn gastvrouw gade met een uitdrukking van verholen vroolykheid. Ga je den oorlog voorteelten, vroeg hij, of heeft de dapperheid van den jongeman je hart zachter gestemd? Ernestine richtte baar parasol op, en mg haar ondervrager vast In de oogen. Oorlog is toch wel het woord niet, hé? merkte zij achteloos op. Ik heb op dien jon geman persoonlijk niets tegen. Zij keken naar hem. toen hij het veld over stak, en naar ben toekwam. Niettegenstaande zijn Inspanning van zooeven, liep hjj met lichten tred, en zonder eenig teeken van vermoeidheid. Austey keek nieuwsgierig naar de muts, die bij in zyn hand XUeld. Een volbloed Amerikaan, en dat wil dikwijls «eggen een buitenlander in het derde geslacht, die de taal zijner grootouders vergeten heeft het ..leven en laten leven' de prettigste men schen zijn om mee te doen te hebben in Ame rika, en dat het gezegde: „Gelukkig als een be ta Toen wendde Ernestine zich tot Charles Bel. die thans naast het rijtuig stond. Hebt u mjjn boodschap overgebracht aan gaande dien jongeman? vroeg zij. Het was het eerste, wat ik deed, vanmor. gen. antwoordde hij Ik ben naar Mrs. Foul- ton gegaan, en ik heb ook met hém gesproken Maakte hij bezwaren? Geen enkel bezwaar! antwoordde jongeman. Wat set hjj? Charles aarzelde, doch Ernestine wachtte op zijn antwoord. Het scheen, alsof zy slechts wei nig belan gstelde in de zaak, en toch wachtte Misschien zijn ze bang, dat ze bezeerd wor den. meende Ernestine onschuldig. Als het die man is, die nü gooit, dan zou het me niets verwonderen. Mr. Bell fronste de wenkbrauwen. We hebben niemand in ons elftal die bang is, dat hjj bezeerd zal worden, merkte hij op. Een kreet van ontstemming ging op uit de toeschouwers, en mr. Bell uitte een gesmoorden vloek. Weer een wicket, zei hjj geprikkeld. Crooks speelt anders goed. Is dat uw zoon, die nu opkomt, mr. Bell’ vroeg Ernestine. Ja. juffrouw, Charles komt nu op, ant woordde zijn vader. Als hij weer afgaat, is de match haast afgeloopen kunnen we wel zeggen. k Wie Is die ander daar bij het doel? vroeg gedaan en weggezet op een veilige plaats.... ®en week later zal men den geur beginnen te ruiken van den nieuwen wijn, welke door de spleten In de keldermuren heendringt zoodat bet 't zekerst is, alles onder den grond te be graven. Het duurt een jaar eer het druiven sap wijn Is; maar als men niet zoo lang wil wachten, kan men aan een gallon druivensap een kop gebrande suiker toevoegen en een kop ouden wijn, en na zes weken aal de nieuwe wijn doorzichtig klaar zijn en zacht van smaak en van uitwerking Dit is de zoogenaamde Portugeesche wijn; hij Is niet zoo edel en goed van smaak als de wijn, welke zijn tijd krijgt, »t het dorstende, on- de Italiaanse he wijk restaurant Venezia", van Ijzelen! Men Jie kip- aH^men een doNt welke alleen gelescht kan worden met een be paalden drank, dan kan het gebeuren, dat de ze u wordt voorgezet tn een theepot en dan moet die om der wille van fatsoen en zelfver dediging worden gedronken uit theekoppen Misschien Is het wel papa Domlnico's roode zoete J’ortugeesche".Maar, buiten liggen op de groene, zonheete landen bij de roaljnen- stad Fresno de druiven te drogen; groote uit gestrektheden van vele mijlen, waar zij worden tot Sunmaid rozijnen voor kerstgebak en plum- puddlngs in het hooge Noorden. Ook hier ziet men overal blije kinderen en glimlachende va ders en moeders, en het gezegde .gelukkig als een Italiaan" is steekhoudend overal waar druiven en Italianen zijn.... Concert KALUNDBORG. 1153 M. 320 Omroep orkest oJ.v. Emil Reesen 8.30 Fransche mu ziek door het Omroeporkest o.l.v. Emil Reesen 9.15 ..Marianna", spel in twee bedrijven van Alfred de Musset 11.15 Dansmuziek HAMBURG, 372 M. 1.35 Gramofoonmuelek 4 50 Concert 6.45 Gramofoonmuziek 9.30 Verdl-Pucctal 10.30 Concert uit Hotel ..Reichshof KONIGSWUSTERHAUSEN 1*35 M. Gramofoonmuziek 4.50 Concert LANGEN BERG, 472 M. 1220 Populair Concert 150 Concert oJ.v. Eysoldt 520 Vesperconcert 11.05 Concert oJ.v. Eysoldt DAVENTRY, 1554 M. 12.20 Concert 1.05 orgelrecital 8.20 Promenadeconcert 10.35 B.B.C.-dansorkest, oJ.v. Henry Hall. PARIJS, 144 M. Eiffel 850 Concert oJ.v. Ed. Flament. PARIJS, 1725 M. Radio.Paria 12.20 Gra mofoonmuziek 8-20 Concert 950 Concert 10.20 Gramofoonmuziek MILAAN 331 M. 9.05 Concert 10.36 Gra mofoonmuziek. 4 ROME, 441 M. 9.05 Programma Milaan. WEENEN, 517 M. 7.20 ..Salzburger Fest spiele 1931” J.Oberon König der Elfen, 'opera In drie bedrijven 11.00 populair concert door de Robert-Hugo kapel. WARSCHAU, 1411 M 520 Mandoline mu ziek 11.10 Dansmuziek. BEROMUNSTER, 400 M. 10X15 Concert door het Omroeporkest oJ.v. Erwin Gilbert. Daar ben Ut bang voor, knikte mr. Bell somber. omdat dezen reeds ontrouw waren aan de taal -van hun vergelegen geboorteland, zulk een vol bloed Amerikaan houdt er zijn bepaalde ka rakteristiek op na van elk der landverhulzers- naties, die Amenka hebben gevormd en dit Doch aan niets was te zien, dat zich iemand in de kerk bevond. Op dit oogenblik voegden zich de burgemees ter en de domlné bij het groepje boeren, dat inmiddels tot een honderdtal was aangegroeld. Meyer, de koster, gaf domlné den sleutel en gevolgd door den burgemeester en een vijftal van de moedigste boeren, stapten ze op de kerkdeur af. Behoedzaam werd het slot omgedraaid en verdwenen de mannen In 1 kerkgebouw. Daar was de trap, die naar ’t orgel voerde. Muisstil slopen ze naar boven. Nog eenlge meter* en dan.Wat was dat? Daar weerklonken eenlge slotaccoorden op het orgel en geen sterveling was er die zich voor het klavier bevond, dat bovendien gestoten was. Meyer, die een lantaarn vasthield, liet haar van schrik vallen en spookachtig klonk het breken van het glas, dat tienvoudig door het holle schip der kerk werd weerkaatst, den an deren in de ooren. Domlné was de eenlge, die in tegenwoordig heid van geest bewaarde. Den boeren was den schrik <?m het hart geslagen en ze holden haas tig het kerkje uit, om zich bij de bulten wach tende dorpelingen te voegen, die onder adem- looze stilte het resultaat van het onderzoek verbeidden. Van rust tijdens den verderen duur van dien nacht kwam natuurlijk niets. Tot het morgen krieken bleven de dorpelingen uit Wlello het geheimzinnige geval bepraten. De pers uit den omtrek, die van 't gebeurde op de hoogte was gebracht, wijdde dees Maan dags een heele pagina aan het geheimzinnige geval In de kerk van Wtello. met het gevolg dat het plaatsje bestormd werd door journa listen en vreemdelingen. Doch niemand werd In de kerk toegelaten. Men wachtte met onge duld op poli tie verster king. die de burgemeester aan de naburige stad had aangevraagd. Het geheele dorp had zich op het Kerkplein verzameld en er was geen boer of hjj had er voor dien dag z’n taak aan gegeven. Eindelijk liet zich het geluid van een claxon hooren en spoedig hield een groote auto op het kerkplein stil, waaruit een inspecteur van litie met twee rechercheurs stapten, van wi één Jeen politiehond bij den ketting hield. De burgemeester en domlné Rinkers begroet ten de heeren en met z'n vijven stapte men op de kerkdeuren toe. Alle dorpelingen stroomden voor deze deuren te zamen. Onmiddellijk begaf men zich naar de galerij, waar zich het klavier bevond. Alles werd nauwkeurig door de mannen van het vak on derzocht. Juist wilde men het onderzoek ergens anders voortzetten, toen de hond, die met z’n geleider aan *t speuren was, voor de deur, die naar de zolderruimte boven het schip van de kerk voerde, hevig begon aan te slaan. Zou het dier iets ontdekt hebben? Haastig opende men de deur. Met geweld trok de hond zijn meester langs een stofflgen trap naar boven. Luid blaffend sprong de hond naar het midden der zolderruimte en daarbU een luchtrooster, dat met het schip der kerk in verbinding stond, wachtte „de schuldige, on beweeglijk en fier de komst der polltle-autori- telten af. Die schuldige waseen vier lamps ont vangtoestel met raam-antenne en loudspeaker. Met behulp van een derde, die de noodlge ener gie voor het branden der lampen van buitenaf Inschakelde, had men heel Wlello leelijk bij dat deze sluw is als een vos, zuinig als"een Schot, stug als een Ier en stijf als een En- gelschman. Van een vrouw zal hjj zeggen, dat zij opofferingsgezind is als een Japansche, las tig als een negerin, bijgeloovlg als een Chi- neesche, gevaarlijk als een JPhiUppijnsche en gelukkig als een Italiaansche. Deze laatste ka- rakterteekenlng Is buitengewoon raak De Ita lianen bezitten werkelijk een onder menschen zeldzaam vermogen om gelukkig te zijn en zich gelukkig te voelen. In de groote Ameri- kaansche steden wonen de verschillende na tionaliteiten in hun eigen nationale wijken; daar vindt men een „negerstad", een „Chinee- sche stad een „Zweedsche stad", en een „Italiaansche stad En elk dezer steden in de stad heeft haar eigen typische voorkomen, haar eigen atmosfeer, verschillend van de an dere. Wanneer men moest zeggen, hoe de at mosfeer is in de Italiaansche stad, dan zou men deze als een gelukkige moeten karakte- riseeren en als gemakkelijk te herkennen. Men kan zich niet vergissen In de lucht, die In deze straten en sloppen hangt, waar Italiaansche namen van restaurants de muren sieren en waar de geur van zuur geworden tomaten en knoflook Iemand tegenslaat. zoodra hij den drempel van zulk een Italiaansch restaurant overschrijdt. maal was de bal met zulk een kracht over hel veld gekomen, dat de „fieldsman" maar een heel flauwe poging deed, om hem tegen te houden. Hij schoot slechts een paar meter voorbij de poolen van de paarden. De koetsier keerde zich om en tikte aan zijn hoed. Zal ik wat verder teruggaan, juffrouw? vroeg hij. Blijf waar je bent, antwoordde Ernestine kortaf. Haar oogen waren op de lange, leenlge ge stalte gericht, die wederom front maakte te genover de gooier. De bal, die nu kwam, was de laatste van dien kant. Maurice werkte hem zorgvuldig weg. en zette sich dan schrap voor den aanval van den anderen kant. Het nu vol gende half uur amuseerden de bewoners van Rulery zich kostelijk. Nog nooit hadden zij, sinds de dagen van een zekeren Foulds, den vroegeren smid, zulke staaltjes van bliksemsnelle slagen gezien. De harde gooier, die gewoon van den grond raakte, werd wild en onzeker. Ééns scheelde het maar een*duim, at hij had Maurice’s hoofd geraakt De volgende bal werd weer vierkant uit het veld geslagen. De toejuichingen werden onbe- daariljk. Ernestine leunde achterover In de kussens van haar rijtuig, en sloeg het spel door haar half gesloten oogen gade Zij scheen weer Iets van haar gewone bevallige loomheid terug te hebben gekregen. Toch bleef zij #aar. en haar oogen dwaalden zelden voor een oogenblik van het schouwspel af. Onder haar gewone masker van onverschilligheid sloeg zjj den jongeman vriend op het land aanwhaffyn Want daar ,^e groeten en waar het „geoor loofde druivensap wordt bereid voor den ver koop, daar gebeurt het maar al te dikwijls, dat het druivensap begint te gisten en tot wUn wordt. Maar wat kgn de glimlachende en ge lukkige druivenboer daaraan doen? HU beeft een wettelijke toestemming tot het bereiden van sap; hij heeft een papier daarvan aan den muur van de mooie kamrt hangen. Maar als hij nu bij ongeluk mocht vergeten, het druiven sap te koken, zoodat dit begint te gisten, dan blijft hem wel niets anders over dan dankbaar te zfjn en den wijn te drinken en er ook zijn vrienden van te geven ning en vlugheid toe. om een dagloon van 6 dol lars te verdienen! Doch het werk gaat, als was bet een sport, als gold het niet 6 dollars, maar het leven of de eer En aangezien het Latijn se he Amerika nu eenmaal geen Italië is, zoo zijn het geen kleine jongens met bloote beenen, die met de voeten het sap uit de druiven per sen tot het hoog opspat tegen hun bruine poot jes. maar wordt dit werk gedaan door een elec- trische machine Daarna moeten de gekneusde druiven drie etmalen rust hebben, opdat het sap de roode kleur kan overnamen van de schil. Dan moeten schillen ep pitten worden verwijderd en het sap blUven staan om te kla ren, en eerst dan moet men beslissen of bet wettig sap zal worden of onwettige wijn. In jiet eerste geval, wanneer papa Domlnico druivensap wil hebben om te verkoopen aan vriend en vijand, wordt het heldere sap ge kookt in reusachtige ketels met een tempera tuur van 40 gr. Nog tweemaal woedt het sap geklaard en driemaal wordt het gekookt, opdat de gistbacillen secuur sullen zijn uitgeroeid en vernietigd. Terwijl het nog warm Is, wordt het in flesschen gedaan, welke men stevig kurkt en hier heeft het droge Amerika druivensap om In zijn Ijswater te mengen! Maar het druiven sap. dat alleen voor vrienden is bestemd, dat wordt niet gekookt, maar In mandenflesschen gade met een belangstelling, die zij zelf ter nauwernood had kunnen verklaren. Het was op slot van rekening maar een heel gewoon tooneeltje, waarin Mr. Maurice de allesbeheerschende figuur was. Ernestine had zooveel van het leven gezien op grooter schaal mannen, die een heldhaftige rol speelden voor het voetlicht van een -tooneel. dat even geweldig was, als dit onbeduidend. En toch zonder dat zu moeite deed, om het te beseffen was zij zich bewust van een eigenaardig ge voel van vreugde, nu zij het spel van dezen krachtlgen jongen reus gadesloeg. Met een on gedwongen. opgerulmden glimlach, dl? telkens weer plaats maakte voor een grimmige uit drukking van vastberadenheid, als hjj opsprong, om den bal weg te slaan, zette hij zijn zege vierende loopbaan voort, totdat een nog doller uitbarsting van toejuichingen dan anders, kennen gaf, dat de match gewonnen was. Charles' opvolger was uit de tent gekomen, en begaf zich naar het wicket. Ernestine, die juist den knecht Iets wilde bevelen, sloeg hem nieuwsgierig gade. Wie is dkt, die daar opkomt? vroeg ze kortaf. Mr. Bell scheen niet heelemaal op zijn gemak. Dat Is de Jongeman, die bier wou «prae- ken,” antwoordde hij. Ernestine fronste de wenkbrauwen Waarom speelt hij mee? vroeg zjj. Hjj heeft niets te maken met Ruien. Hjj kwam een paar avonden geleden kij ken. toen ze aan het oefenen waren, en AntiU vroeg hem mee te spelen, antwoordde de rent, meester. Als ik het eerdergeweten had. zou Ik er een eind aan gemaakt hebben. Ernestine antwoordde niet onmiddellijk. Zij keek naar den jongeman, die nu bjj het wicket stond, met zijn bat In de hand. In zijn flanel len pak leek hjj heel iemand anders, dan de man van de lezingen, wiens verzoek een paar fiooeeer gehinderd had. aar lippen zich tot een n vreeselijken Mills aan. om zijn eersten bal te soort Iemand kan men nauwe- ic’ dat hij veel bijzonders is, kte zij op O-o-o! qaar uitroep werd overal in verschillende vormen herhaald. Maurice had den eersten bal hoog boven hun hoofd weggeslagen, en een storm van toejuichingen barstte onder de toe schouwers tos. De man met het bat maakte geen aanstalten om te gaan. Wat is dit? vroeg Ernestine. Een prachtige slag, antwoordde Mr Ben opgewonden. Allemachtig, wéér een! De rentenier liet de teugels vallen, en zette een nieuwen storm van toejuichingen in. Dlt- HUIZEN, 298 M. K.K.O 81» Morgen concert 10.00 Gramofoonmuziek 11.30 half uurtje voor zieken en ouden van dagen 12.00 Politieberichten 12.15 K.R.O.-kwintet o.l.v. Piet Lustenhouwer 145 Verzorging van den zender 2.00 gramofoonmuziek 2 30 Zang door Olga Schwlnd en Corry de Rijk 4.10 Pianorecital 330 Olga Schwlnd en Corry de Rijk 350 Plano-soll 4.10 Jan Ooaterman: „Onze tuinen" 4.30 K.R.O -orkeat 6.20 A. van Straaten: „Esperanto cu onderwijs 6.40 Gramofoonmuziek 7.00 P. E. van Ren nesse: ,J«oordzeeharingvl33chertj" 7 20 Op voering van opera: „Oberon" van C. M. von Weber 1050 KJLO.-kunstensemble oJ.v. Plet Lustenhouwer HILVERSUM, 1875 M. 6.45 VA.R.A. li chaamsoefeningen oJ.v. G. Kleerekoper 730 lichaamsoefeningen oJ.v. G. Kleerekoper 8.00 Tijdsein en gramofoonmuziek 10.00 VPR.O Morgenwijding 10.15 VA.-RA Voordracht door Hetty Beck ..Broertje" van Hulzen 10.30 Vara-Septet oJ.v. Is. Eyl 11.15 Voordracht door Hetty Beck 11.30 Vara-Beptet 12.00 A-V.RjO. Tijdsein en Avro-kleln orkest ol.v. N^co Treep: tusschenspel van gramofoonmuziek 00 Voordracht door Richard Flink 2 30 Avro-kamerorkest oJ.v. Gerand Hemmes; tus schenspel gramofoonmuziek 4.00 V ARA Gramofoonmuziek 430 Na schooltijd. Knut selwerkjes voor kinderen 5.00 Vara-kleln or- keet oJ.v. J. van der Horst 7.00 A. M de Jong vertelt over zijn Roemeensche reis IV 720 Orgel 8 00 VP RO -nieuws en Persbe. richten van het Vri|a Godsd. Persbureau 8.05 Persberichten van het Persbureau Vaz Dias 9.00 Voorlezen uit „De Berg van Droomen" van Arthur van Schenel 10.00 Cursus Oud Testamentlsche Figuren 11.00 V.A R.A. gra mofoonmuziek. BRUSSEL, 509 M. 320 Uit de Kursaal te Ostende. Concert oJ.v. Francois Rasse 5.20 door het Omroeporkest oJ.v. Jean - 6.20 Gramofoonmuziek De hun heele hebben en houden, In de eerste plaats hun luchtjes! Een vreedzame poes of een heele poesenfamilie begroet den binnen treden de. De roode tomatensoep met maccaroni wordt gevolgd door spaghetti met tomatensaus. En als men met den waard op goeden voet staat, dan komt er een flesch met een roode vloei stof op t^fel. Dat noemt men druivensap, maar het la het niet. Het is nJ. veel sterker; het is goede, zuivere eigengemaakte Italiaan sche vino rosso (roode wijn), iets, waarvan al leen de Italianen -In het bezit zijn In het drooggelegde Amerika, aangezien men hen niet de kennis van de bereidingswijze kan afnemen en er nu eenmaal druiven groeien in Amerika Nog een andere kenmerkende eigenaardig- held: zoowel in de grauwe en drukkende sky- skraper-steden New York en Chicago, als in de Califomlsche steden, waar de frissche bries waait van den Stillen Oceaan, kan men altijd wanneer men in de’Italiaansche wfjk Is, een voorbijganger pp straat aanhouden om hem Jets te vragen en men krijgt werkelijk ant woord; een behoorlijk en uitvoerig antwoord en een glimlach op den koop toe! En men kan het open erf oploopen naar de casa madrona, op de bank gaan zitten bij de murmelende bran en een praatje maken met een zwartoogig kind der hoeve en een paar vrouwen en men zal zich thuis voelen en vanharte welkom zijn, volgens het oude gezegde, dat een vreemdeling een Italiaan nooit hindert! Volgens de Europeesche opvatting van ge luk, zijn de Amerikanen een ongelukkig men- schenras ondanks den algemeenen welstand, ondanks de automobielen, radio, electrische kookfornuizen en bioscopen. Door de felle jacht naar zoo groot mogelijk bezit, het verlangen, zooveel mogelijk te zien, verliezen zij het ver mogen en hebben hierdoor ook geen tijd om te genieten van de resultaten van al hun wer ken. Een Indiaan, die het leven geniet vol gens de onwankelbare begrippen van zijn uit stervend ras over menscheljjk geluk, zegt, dat een Amerikaan slechts aan het einde van zijn leven leeft; terwijl een Indiaan leeft, zoolang hjj op de wereld Is. Een echte Amerikaan en self-made-man leidt een hondenleven met hard werken van den ochtend tot den laten «vond tot hjj ongeveer vijftig is, voordat hij er aan gaat denken, het leven te léven. Als hij dan al het geld heeft voor een koninklijke reis naar de pyramiden of naar de eilanden der Zuidzee, dan heeft hj; In den regel geen kracht en lust genoeg meer om te kunnen genieten van het bestaan en het rechte profijt te trek ken van zijn kostbare belevenissen. De Ita- Uaanache bevolking daarentegen beeft een ge lukkige gave, zich te kunnen aanpassen aan het heftige Amerikaanarbe tempo en toch tijd over te houden om ook dit aardsch bestaan „te leven zoolang men leeft". De afgunstige Ame- rikaan, die niet blind Is voor hetgeen hjj te kort komt van het leven, zegt nu. na de drooglegging van Amerika, dat de Italianen gelukkig zijn, omdat zjj het geheim kennen, der gistende drui- tyen, en hij wil zich gaarne een Italiaanschen Anstey. AntiU, de tweede opzichter, antwoordde mr. BeU. Hjj Is captains en kan den heelen dag op het veld blijven, maar natuurlijk niet meedoen, om punten te maken. Zjj leunden allen voorover, om de voortzetting van de match gade te slaan. Charles BeU's loopbaan was kort en roemloos. Hij betrok zijn post, en keek voorzichtig rond, als iemand, die wis en zeker den boel in de war zal sturen. Dan 1 zag hij de victoria, met een visioen van parasols en fladderende kant, en die aanblik was nood lottig voor hem. HIJ sloeg in het wilde weg naar den eersten bal miste, en had afgedaan. De dame In het rijtuig fronste het voorhoofd, en mr. BeU mompelde Iets ^usschen zijn tanden, toen hij zijn zoon weer naar de tent zag gaan. Ik vrees, dat het nu totaal met ons ge daan is, zelde hjj. We hebben nog maar drie man over. Dan worden we nestlne op. rika. en dat het gezegde: „Gëlukkia aü Italiaan" algemeen is in de Italiaansche volkte deelen van Amerika, niet het minst nu —1 -Callfornlë? Laten wij u tets vertellen van het nog steeds doen. Hij zal van een man zeggen.J-| levhn van den Italiaanschen druivenboer in Amerika Een onzer correspondenten heeft n.l- maandenlang gewoond tn Itallaansch-Ameri- kaansche dorpen. HM heeft het geluk gesmaakt de druiven te zien rijpen In de zon; hij beeft mee mogen helpen met het sneden, het kneu zen. en het koken van het sap.... of het ver geten van dit laatste; en dan rook hij den zoe ten geur van den gistenden wijn tn de geheime bergplaatsen. HM moet wel worden beschermd deze wjjn, welke tot sap gekookt moet worden maar die inplaats daarvan werd een bron van menschenvreugd; want ondanks het feit, dat wM bezoek kregen van de druivensapcontroleura m.a.w. de drank-poUtie. werd onze gistende nieuwe wijn niet ontdekt. f od dit blad zlin Ingevolge de verzekeringavoorwaarden tegen f Qfiflfï by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f '7CfI bij een ongeval met f bij verlies van een hand f 1 OP bij verlies van een f Cfi bij een breuk van t ft by verlies van te S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen f «J verlies van belde armen, belde beenen ot belde oogen «JIZ/-doodeiyken afloop een voet of een ace! duim of wijsvinger f «/(/.“been of arm» tel/»” anderen vinger 1 Stil en vredig lag daar het Veluwsche dorpje Wlello In het late avonduur. De maan goot haar zyxeren stralen uit over bet oude met moe en klimopranken begroeide kerkje, dat zich als een trouwe wachter ver boven de boerenhuisjes verhief. Geen enkele waakhond reageerde op dén klank der twaalf slagen, waarmee de toren klok het middernachteiyk uur aankondigde Maar nauweiyks had zich de galm van den twaalfden slag in de nachteiyke stilte opgetost of daareerst heel zacht en dan langzamer hand aanzwellend tot een machtig fortissimo Uet zich het kerkorgel hooren. Forsch rulsch- ten de tonen door de groote boogramen tn den stillen nacht naar buiten. Hoort, hoe het prae- ludium in een'zachte melodie overgaat, die ten slotte deinend boven de huisjes langzaam uit sterft „Heb Je 1 gister-avond Weer gehoord." fluis terden geheimzinnig de dorpeUngen. „"k Geloof, dat het dien knappen man in 't hoofd geslagen is! Dat Is nu toch geen tyd om zoo laat op *t kerkorgel te spelen! 1 Wordt meer dan tyd dat Domlné er een eind aan maakt." De gryze Dominé Rinkers, die wegens de bouwvalligheid, waarin de pastorie al sinds Ja- ren verkeerde, een kwartiertje buiten het dorp een kleine villa bewoonde, vernam dien Maan dagmorgen voor de tweede maal, dat „die Knappearman met z’n malle fratsen" In ’t bolst van den nacht, op t orgel was gaan spelen. De vorige week, toen men hem dit voor t eerst vertelde, wist hij niet wat ervan te denken. Hij kende Knapperman als een door en 'door fat- soeniyk man, die reeds Jaren lang tydens den kerkdienst het orgel bespeelde. HM had het als een gril van den man opgeval en misschien ook had hy laat famlUe overgekregen, wie hM eens het sinds kort door de dorpelingen aan de kerk geschonken orgel wilde laten zien. Daarom had hy het geval laten passeeren, te meer daar Knapperman, de eenlge Wlelloër was, die het orgel kón bespelen. Maar nu zou hy hem toch maar eens gaan vertellen, dat hy in ’t vervolg z'n -musiceeren maar moest be perken tot den kerkdienst. .Morgen, dominé. al zoo vroeg op stap", groette',Knapperman, die er een komen Ms win kel op/na hield. „Ja. Knapperman, ik wou je eens even spreken over dat spelen van Je op het kerk orgel, waarvoor je al eenlge malen een zeer vreemden tyd hebt uitgekozen. Ik begryp er niets .Als ik u even mag onderbreken, dominé, als t daar om te doen Is. m'n vrouw vertelde me dat praatje ook aL Ik was Zondagnacht by m'n zuster In Heurne, zestig kilometer hier van daar „Wat zeg je daar, Knapperman.... was je Zondagnacht niet hier? Maar dat is heel vreemd! Ju bent de eenlge in t dorp, die buiten den koster in t bezit Is van een sleu tel van de kerk. Wie in 's hemelsnaam moet het dan gedaari hebben? Bulten Jou kan nie mand in 't dorp orgel spelen! Enfin, dan zal ik den burgemeester maar van t geval In ken nis stellen, dan moet die het maar verder uit zoeken.* En met een „morgen. Knapperman” trok do mlné Rinkers het winkeldeurtje achter zich dicht De burgemeester, die niet onkundig was ge bleven van het voorval, dat heel het dorp In beroering had gebracht, zette groote oogen op, toen hy vernam, dat Knapperman "niet de-| den neus gehad, schuldige was. HM had, als hoofd der politie, Knapperman reeds de eerste maal willen ver- baliseeren. maar er tegen' opgezien den eenlgen organist van Wlello, een fatsoenlek man, een geldboete op te leggen. HM zou echter onmld- deliyk een boodschap sturen naar Meyer, den boerenarbeider, die tevens koster was van de kerk, om te vragen aan wlen deze den sleutel had afgegeven. Doch Meyer bracht ook geen licht In de zaak. Niemand was In de belde Zondagen om den sleutel geweest. Als een loopend vuurtje deed het nieuws In 1 dorp de ronde, dat Knapperman niet de schuldige was en zooals het meer gaat, wisten eenlge stokende dorpelingen al spoedig grieze lige spookgeschiedenissen uit hun jeugd op te halen, welke nu In verband werden gebracht met Jiet geheimzinnige nachteiyke orgelspel. Zóó heftig waren de gemoederen in beroering, dat dominé Rinker het noodlg oordeelde den volgenden Zondagmorgen een kalmeerend woord van den kansel tot z'n kudde te richten, „Ofschoon", zoo eindigde hy. „de schuldige nog niet was ontdekt, zoo wist deze nu, dat het dorp op z'n hoede was en vertrouwde hij dan ook dat het geval zich wel niet meer zou herhalen. Doch „de schuldige" spotte biykbaar met de inwoners van Wlello, want nauweiyks had de torenklok dienzelfden Zondag weer haar twaalf slagen in den nacht laten weergalmen, of bet kerkorgel liet zich opnieuw hoogen. Dat was toch te barDe meeste boeren sprongen het bed uit. schoten haastig eenlge kleedingatukken aan en het geklots van klom pen In "den stillen nacht bewees, dat het halve doi-p gealarmeerd was. Spoedig bevonden zich een zestigtal buren, waarvan eenlge met een zwaren knuppel, voor het huisje. ..Knapperman! Waar is Knapperman?" boor de men roepen. ..Hier Is Knapperman. menschen, antwoord de deze, naar voren tredend: „nou kon ej zien, dat ik niet gelogen heb." Een doodsche stilte volgde op deze woorden. Aller oogen richtten zich op de drie groote boogramen van het kerkje, waaruit nog steeds de tonen van het orgel naar bulten klonken. Op een moolen dag gaat tegen zonsonder gang papa Domlnico, gevolgd door zyn blij moedige en dikke gade door zyn 20 acres groote wyngaarde, liefkoost de roode en gouden drui ven met oogen en handen en zegt daarna ern stig en plechtig: .Morgen".... Om vyf uur den volgenden morgen heerscht er een drukte van belang in den anders zoo stillen wyngaard. Van de omringende hoeven komen mannen, vrou-' wen en kinderen met hun kleine druivenmessen en beginnen ieder aan hun rij. want de druiven moeten riJgewys worden geoogst en bet is een kunst se vlug en goed af te snMden. Er wordt vyf cent betaald Amerlkaansche centen) voor TT 2?p Het was Pietjes eigen schuld, dat zyn vader heel den middag by hem bleef en hem geen oogenblik rust gunde. lederen keer als het rietje met honing gevuld was. moest Pietje het voorzichtig naar de kort brengen en moest le de honing In de gaten leeg- echudden. Allee ging goed tot op het oogenbltk, dat vader de Ble even wegglgn. Hoe leuk de bengels die honlngbellen ook vonden, ae wisten heel goed, dat zoolets heelemaal niet mocht en vader de Ble, die Pietje elndeiyk gevonden had bracht dit Pietje ook wel aan «yn ver stand. ..Durt het nog eens te doen." dreigde vader de Ble en nam Plet met zich mee. De hommeltjes en kevertjes kropen angstig achter vader de Ble weg.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 7