De Koning en zijn soldaten ld RADIO-PR RAM SCHATTEN ik DE VROUW MET HET MASKER DE KLEINE CORSIKAAN WOENSDAG 17 AUGUSTUS VERHAAL VAN DEN DAG Donderdag 18 Augustus Rechtvaardig voor alles Recrutendriller gefopt :he Om op t< schieten Uit de school Geruststelling Alle abonné’s FEUILLETON epen xn. telde oei. „Een goed korporaal it wat andere dan een goed generaal” SXS» vXe*^TO&r%^ f3000. verlies'vat^'lx^de turnen, STlde beenen of belde oogen f750. doodelljken* afloop f250.“ een voet of een oog f 125.“ duim of wijsvingerf50. -tasen” ^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL J 8 zeggen (Nadruk verboden) li per- intig? vroeg de tlceert. bewoog ven. worden. zwo er 1448 M. 850 Oramo- 1 veel gerust, lieveling, weg 16 komen. (Wordt vervolgd). s> het Per muziek. ROME, 441 M. 9.20 „Uitzending uit Livor- no”; ..Manon” opera van Massenet. VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN RADIOGIDS opleveren krijgskundig korten s roem ir toch iet ven ie deze re het ing nu officier soldaat. Ernstine rende aanstonds naar huis, met op genomen Japon, terwijl haar voeten als zilver over het gras en tusschen de varens glansden. Het gerommel van den donder kwam al nader en nader. zy snelde door de duisternis als een prachtige vogel, die aan een lange gevangen- 1 korporaal is wat ten kan een goed rporaal te deugen, wachtmeester. En len oude te voor- h toen teelden WARSCHAU, 1411 M. 5 20 solisten-concert 6.40 Dansmuziek 8.20 Populair concert 10.20 Dansmuziek. BEROMUNSTER, 460 M. 9M Concert door het trio van Bazel 10.06 Concert door het omroeporkest o.l.v. E. Gilbert. MILAAN, UI M. 850 ,J Vespri sicUlani", opera In vijf bedrijven van Verdi. PARIJS (Radio Paris) 17X5 M. 1250 Gra- mofoonmuziek 450 Concert 720 Gramo- foonmuziek mermuzlek. KÖNIGSWU8TERHAUSEN. 1635 M. 220 Gramofoonmuzlek 450 Concert. 450 Concert 820 Radio-tooneel 9.05 Ka. >tor of lie wel, remak" en het in zijn Het gesprek w heerachte eene vi je manschappen denkt, wijderde zich lachend i HAMBURG, 372 M. 135 Gramofoonmuzlek 2.30 idem 450 Concert 10.40 Dansen door het Norag-orkest oJ.v. Frits Oartz. HIL' Tijdsei genwij. Soliste 4R.O. 8 uur Morgen lur Gramofoonmuzlek t door Da. N. Brands- iuziek KRO. 11 - 1120 Godsdienstig L H. Perquln OP. - 12.15 KJI O-orkest - N.CAV. 2 uur Gra- 10 verzorging van den zen muurtje door Da W. van sus handenarbeid voor onae Zij trof hen een uur later, terwijl ze juist met een partij bridge gereed waren. Hun kwij nende beschouwing over een zoo-zoo gespeeld spel werd onderbroken door haar binnenkomst. Zij maakten aanstonds aanmeerklngen over te de ge- Onderwijzer, die in de lea van de plantkunde wijd en breed over de paddestoelen gesproken heeft, welke In de vochtige streken vaak voor komen, vroeg aan een onoplet tenden jongen: „Jan Speelziek, wat ziet men veel in een voch tig klimaat?” Jan: ..Paraplu’s, meeester.” geleden x> lang n alles u, zoo- beurt lodeme :1 voor- moge- x mo ld, we ijk ge- jinatle granen moten n zijn ischen <toord- eft de st in- ndam, ir wij uit te dig it ge- 8 jaar >p den oneeB tolitle- Is van dit en erdam e grt- Zoeken naar verborgen schatten Schijnt zoo’n beetje up-to-date. Want vooral de laatste tijden Wordt daar heel wat aan besteed. Schepen met een gouden lading, Ergens in den Oceaan, Ondanks ouderdorp en diepte. Trekken weer de menschen aan! Of de schatten van een roover, Uit dien goeien ouden tijd. Daarvan wil men thans het sprookje Brengen tot de werk'Ujkheid! Niet uit oogpunt van historie Of uit piëteitsgevoel, Maar het hébben van den rijkdom Zoo met één slag, is het doel! Geld! de droom van vele menschen, Weelde! als het ideaal. Doch een beetje vlug, want anders Gaat het voordeel aan den haal. Maakt het azen op die schatten, Vraag 'k de menschen niet wat blind Voor den rijkdom, dien men dttijd In genenden arbeid vindt! MARTIN BEkDEN zijn ren. tremen len. 1 Noort- >r haar ndsche, edende ntreien 11 nie- toeken I, veel ebtijd vader- enten" >p den e zijn, et zoo e kant hoog leer ge leeren wonen p een n een ituur- s hier dreigt nieten publi er van heeft ander- s Am- msebe beeft au*>- olgen» n.drt is o*» St DO- soodat gebd- zee" of ?kkelijk 1e over- en blij- mg, we or den blijven uit het it open P zich- laatste brielcs- maar noemt, lid nog en niet hadden e thang rarer, ?eko- -en- *n, die loemen gevel- die in i archi- wijde is, her in Hol- ccsten ■ndam, meen- n voor kar en scberjj tbouw- n-twintig itaald. Ver- op en toen toevallig de KALUNDBORG, 1153 M. Concert door het Radio Harmonie ensemble oJ.v. Johannes An. djersen 750 uitzending uit „Tivoll”. orkest- wonder dan ook, dat de zucht naar avonturen in zijn jeugdig, onervaren hart werd op zekeren avond tot ultbars- toen hij in geestvervoering ult- BERLUN, 418 M. 450 Concert 520 Saxofoonsoll 1035 (na de berichten) popu lair concert. gerde zijn post te verlaten. Door een kogel In de borst getroffen, zakte hjj Ineen. Stervende droeg men hem e Majesteit dul- ;de met den rug Chr. Gem. Zangvereenlging Montfoort 6.45 Cursus In ifverseren 7 uur Ds. J. I. van me Verten en Blinkend Land’’ pnan 730 Politlebericnten ten van het Ned. Chr. Persbu. den storm en dat ze het zoo slecht getroffen had. Was ze ver van huls geweest? Was ze niet geschrokken van het lichten? Lady Mary herinnerde zich haar japon. Alleen Anstey was stil. Ernestine voelde, dat haar al dien tijd gadesloeg, terwijl hij zich koel rekenschap gaf van haar stralend gelaat en de zachtere uit drukking in haar oogen. zij voelde, dat hij baar zag. zooals ze was een vrouw, die opeens haar vrijheid verkregen had. zij het dan ook voor* één enkel oogenbllk. ZU was van hen allen weggeloopen en had daar een zeker genoegen in. Dan speelde zij bridge schitterend als altijd en met succes. Daarna leunde zij achter over In haar stoel, en zag hen een voor een aan. Lieve gasten, zei ae, jullie herinnert je de voorwaarde, de eenlge voorwaarde, waarop we elkaar vereerd hebben met ons gezelschap in dit achterlijk nest. Je herinnert je, dat we overeenkwamen, dat, als jullie verveelden, je zonder onnoodlg excuus of dwaae praat been kon gaan. Hetzelfde was van toepassing op jullie gastvrouw. Lieve Ernestine, riep Lady May uit. ik weet, wat je zeggen wil. Maar ik wil nog niet weg. Ik word nergens verwacht vóór den dar tienden. Ik wil niet op straat staan. Ernestine lachte. JU dwaas! riep ze uit, wie zegt nu dat je weg moet gaan? Jij kunt immers hier blijven, als slotvrouwe. Ga je ons in den steek laten? vroeg An- stey op Koeten toon. wannen dag konden uren lang de heerlijke avondlucht aan het Dan staarde het anders zoo Kleine Wlm (die alleen naar bed moet) O, maatje. Ik ben zoo bang voor den boe man, boven alleen. Moeder: Wees maar paatje zit beneden. De slag van Albuckle was geëindigd met de nederlaag van het Fransche leger. Maar niet dan na een dapperen strijd, waarin tal van aanvoerders hun leven lieten. Onder dezen waren kapitein Casablanca en zijn nog jeugdiger zoon Louis. Treurige herinnering! Want Louis was nau welijks tien jaren oud. Maar dat ook een kind een held kan zijn, blijkt uit dese ware geschie denis. maar niet vlotten, turende stilte onder het gezelschap. Eindelijk stond een der gasten op en selde: „Dames en heeren, laat ons nu eens over iets anders zwijgen.” PARIJS (Elffei) foonmuziek. Uit de geschiedenis Is het bekend, hoeveel ontberingen de Pruisische soldaten In den zeven-jarigen oorlog te verduren hadden. En dat ze door alle moeilijkheden, koude, hitte, honger, elndelooze marschen, niet ontmoedigd werden, was wel het meest te danken aan de manier, waarop de koning met zijn marthetjes wist om te springen. Alles wilde hij blijkbaar opofferen, alle gemakken ontzegde hij zich al leen om alles voor hen te zijn. Zooals een goed ruiter eerst voor zijn paard zorgt voor hij zich zelf rust gunt, zoo zorgde Frederlk de Groote voor zijn leger. Eerst als zijn soldaten goed ingekwartierd waren, ieder wist waar hU zijn hoofd rustig neer kon leg- BRUSSEL, 509 M, 520 Concert door het Radio-orkest oJ.v. Karei Walpot 650 Gra- mofoonmuziek 8.20 Concert door het Sym- phonle-orkest oJ.v. Jean Kimme 920 Con cert uit de Kurzaal te Ostende. schap ontsnapt Is, en nu door een vreemde we reld vliegt. Vóór zij het huis bereikte, brak de storm los. Er kraakte een geweldige donderslag, die den hemel daarboven vaneen scheen te scheuren, en dan begonnen de groote regendruppels op haar hoofd en kleeren neer te komen eerst licht en teer als de vleugels van een vlinder, maar vervolgens in snelle opeenvolging. Zij liet haar zijden japon bederven zonder eenlge spijt. ZU lachte zelfs zachtjes, terwijl zij haar gloei end gelaat naar den koelen, heerlijken regen ophief, en vertraagde ten laatste haar schreden en liep met haar handen op den rug, en met opgeheven hoofd. Het was afcn verrukkelijke avond. Zij had weer iets van haar verloren jeugd teruggevonden. Zij kwam tenslotte bij het huis, en sloop door de gang als eep weggeloopen schoolmeisje. Haar schoenen waren één weeke massa. Haar japon kleefde aan haar lijf als een natte zak. Overal liet ze op den eikenhouten vloer en de prach tlge kleedjes een spoor van nat achter. Zij slooop op haar teenen de trap op, terwijl zij schuldbewust rondkeek maar niettemin met een blijden lach in haar stralende oogen. Zij kwam slechts één verbaasde dienstbode tegen, die zij terstond haar kamenier liet waarschu wen. Op haar kamer gekomen, ontdeed zij zich van haar natte kleeren, nog vóór Hortense ademloos het vertrek binnenkwam. O madame, madame I riep het meisje uit. terwijl zij haar handen omhooog hief. Ernestine bracht haar lachend tot zwijgen. Het ia al in orde, Hortense, riep ze vroolijk RSUM, 1875 M. A.V.R.O. 8 urn en gramofoonmuzlek t0 uur Mor- ig 10.15 Gramofoonmuzlek 10 30 oncert. Mevr. Greta Sijses, zang; Eg. Veen, piano 11 uur Gramofoonmuzlek 11.30 voortzetting solisten-concert 12.00 ihmuziek door het Ensemble Rentmeester, schenep. v Gramofoonmuzlek 2.15 Rust poos voor het verzorgen van den zender 2.30 voordracht door Henrl Eerens 3 uur Gramo foonmuzlek 4 uur Ziekenuur oJ.v. Mevr. Antolnnette van Dijk 5 uur Kovaes Lajos en zijn orkest. Tusschenspel van gramofoonmuzlek 6.30 Sportpraatje door H. Hollander 7 uur A.VJl.O.opera- uitzending. Operaf ragmen ten uit te voeren door leden van de N. V. Italiasuische Opera mm.v. het omroeporkest oJ.v. Maestro Vincenzo Marino 9.15 Gramofoonmuzlek 9.30 „The Comedian Harmonists” zingen 10.15 nieuwsberichten van het Persbureau Vaz Dias 10.30 Aansluiting met „Paleis de Dan ce" te Schevenlngen, dansmuziek door Ambro se’s Blue Lyres en het Orqueestra Tipica Ar^ gentina Bemardo Alemany 1130 Gramofoon- murtek. uit. Ik was In den tuta, en wEM overvallen door d enstorm. Draal even het warme water open, en knip dit stukje kant door. Zoo. Voor Hortense stond het gelijk met een tra gedie. De onverschilligheid van haar meesteres kon daar niets aan veranderen. De japon is totaal vernield, madame, riep se uit. Zoo’n heerlijke creatie! Madame heeft er nooit zoo goede, uitgezien in wat anders. Dan was het een passende japon voor van avond, was het verrassend antwoord. Vlug, Hortense, vlug. Leg alles klaar, en breng me dan wat wijn met biscuits. Ik heb honger. Ik geloof niet, dat ik anders voor den dag kan komen. Hortense werkte met vlugge vingers, doch haar oogen bestudeerden by iedere gelegenheid het gelaat van haar meesteres. Was het de En- gelsche regen, die haar op die manier zachter en mooier kon maken? Madame zag er stralend uit. En zoo jong! Zoo’n kleur! Zoo’n gloed in haar oogen! Madame lachte, toen se haar de kamer uit stuurde. De wijn, Hortense en biscuits! Geen sand wiches. Ik sterf van honger. En zeg beneden, dat ik door het onweer overvallen ben. en an dere kleeren moet aantrekken, paar dat ik dadelijk beneden kom. WEENEN, 417 M 10.06 populair concert door het Joseph Holzer-orkest. LANGENBERG, 478 M. 150 Concert oJ.v. Eysoldt 520 Vesper-concert oJ.v. Eysoldt 820 populair concert door het orkest van den West-Duitschen omroep oJ.v. Kiln. DAVENTRY, 1554 M. -- 1220 Orgelconcert 120 Concert 2.20 Sonate-recital 330 Vesper 4.05 Dansmuziek 4.50 Concert door het Schotsche Studio Orkest 750 Vlool. recHal 820 Promenade-concert 1035 B.B.C.-dansorkest. een in zitten. levenslustige kind droomerlg naar den verren gezichtseinder of naar den golfslag, die tegen het strand bruiste, en luisterend naar hetgeen zijn vader vertelde van zee- en veldslagen, die hij had meegemaakt, v as hij een en al be wondering voor de heldhaftigheid van zijn vader. Geen nestine wachtte, tot de kaarten waren uitge deeld, en iedereen zijn eigen kaarten nakeek. Dan wipte sU met een sierlijke beweging over de lage vensterbank, en verdween in de scha duw. Geen spoor van haar hoofdpijn was overge- bleven. Zij volgde het nauwe pad aan den achterkant van het huis, dat aan weerszijden met reusachtige struiken bezet was, en kwam aan een klein, ijzeren hek. Dan bleef zij staan en luisterde. Geen geluld deed zich hooren uit de richting van het huis, welks omtrekken zij nauwelijks kon zien, maar welks lange rij lich ten zich achter baar uitstrekte. Zij wendde het hoofd om, en keek langs de met gras begroeide laan voorbij het hek. Er was niemand te zien geen geluid deed zich hooren. Voor een zomeravond was het ongewoon don ker. Den geheelen dag was de hitte bijna tro pisch geweest, en thans was de hemel geheel met wolken bedekt, en een Zuidenwind, droog en onverfrisschend, woei zachtjes door de hooge olmen. Ieder oogenbllk werd het uitspansel in feilen gloed gezet door den bliksem, en ééns werd de ademlooee stilte verbroken door een 'dof gerommel van den verwijderden donder. Aan het eind van de laan Uep het terrein omhoog tot een met gras bedekten heuvel, die bezaaid was met stukken rots. Weer bleef zij staan, en zag om zich heen. Haar hart klopte onstuimig. Zjj beefde van opwinding. Haar adem kwam hijgend, alsof zij snel geloopen had. De stilte scheen volmaakter dan ooit. Zij lichtte haar voet op. en voelde aan haar wlt- satijnen schoentje. Het was volkomen droog; er was geen dauw, en er was nog geen regen gevallen. Zij bleef onder de schutting van de haag langs het voetpad. Telkens en telkens weer sprong een konijn vlak bij haar voeten weg, en verdween onder de haag. Ook het kreupelhout scheen een en al leven, van vogels en andere dieren, die opgeschrikt waren door haar voet- stappen In deze beschutte plaats, welke zij ge zocht hadden, en die bovendien onrustig waren door hun instinct van den naderenden storm. Zij nam haar japon wat op, want het gras was lang. Het zachte gerulsch van haar zijden kleed was duidelijk hoorbaar temidden van de In tense stilte. Dan wachtte zij, en staarde in de. verte. Haar bleek gelaat werd nu en dan verlicht door den zachten schijn van het weerlicht. Daar ginds, achter die heuvels, stond de schamele hut, die een eenzamen zwerver tot woonplaats diende. Haar adem ging sneller dan ooit. Met dat vage do$l was zij hier gekomen, en tot den rand van haar bezitting genaderd. Zij breidde haar armen uit, en riep zacht snikkend zijn naam in de duisternis.... gen. zocht de koning een dorpje voor hoofd kwartier uit, dat dan meestal van alle gemak ken en levensmiddelen verstoken was. Ja, hl) liet zich zelfs door zjjn soldaten het flak bo ven zijn hoofd wegbreken, als ze geen brand stoffen tegen de koude hadden. Op een nacht sliep hij onder den blooten hemel bU het kampvuur, slechts door zjjn mantel beschut te midden van zijn soldaten. Een soldaat die op was, trok hem het stroo onder zijn lichaam weg om zichzelf een leger te bereiden. Toen de soldaat den ontwaakten koning herkende en verschrokkenhet stroo weer terug wilde geven, zei Frederik slechts: Behoud dat stroo en laat alleen zooveel voor mij over, dat ik niet op den blooten grond behoef te liggen. Ga nu maar slapen. HU ging zelf ook weer liggen, draaide zich om en sliep rug aan rug met den soldaat weer In. Rechtvaardig zijn zonder aanzien des soons was een karaktertrek van den koning. Tijdens een marsch bleef een kanon in een zachten weg steken. De kanonnier zoowel als de stukrijder met zijn paarden sloofden zich vergeefs af. Een scherpe wind woei, het sneeuwde en regende tegelijk, de natte klee ren vroren de arme kerels, die bij nun pogin gen het stuk geschut weer in beweging te krijgen hijgden van vermoeienis, aan het lichaam vast. De batterijehef, een om zijn strengheid bij de manschappen gevreesd of ficier, kwam er bij. Honden, schreeuwde hij, de batterij is *1 lang in de vlakte, de koning kan ieder oogenbllk hier langs komen en jullie zit nog met je stuk in de modder. We hebben paarden te weinig, waagde de stukrijder op te merken, er zijn er giste ren vier doodgeschoten. Wat, wil je nog tegenspreken, vlegel, bulderde de officier, nu vooruit er mee, of ik aal je leeren. Een nieuwe poging het kanon niet. Vooruit, zeg ik, schreeuwde de en sloeg met zijn rijzweep naar den daarbij voortdurend roepend, de koning komt, de koning komt! Daar ben ik al, zei plots een heldere stem achter hem. Frederlk had het „voorval van ver re bemerkt en was snel er bij gekomen. Waar- om mlshimdelt. gij dien mar.? ging, hij voort, zie^-ge niet dat het span voor dat zware stuk te zwak is? Dat kan u iedere korporaal zeggen. Op qpn wenk stegen de ruiters des konings af en spanden, zoo goed het ging, hun paarden voor het stuk. Aan de spaken. Je hebt den man een on geluk geslagen en moet nu zelf z’n plaats in nemen. De officier steeg af en deed wat hem bevolen was; het kanon werd nu uit de modder gebaald. Morgen meldt ge u in bet hoofdkwartier, beval de koning den officier. En zorg er voor, dat de man goed verpleegd wordt. Ik verlang rapport wat hem scheelt en hoe hij het maakt. Het rapport werd den volgenden morgen ge bracht. Het bleek, dat de arm van den soldaat door de zweepslagen zóó gezwollen was, dat men zijn mouw bad moeten openknippen. De officier moest voor de verzamelde offi cieren treden. Met zijn donkere, doordringende oogen nam hem de koning van het hoofd tot de voeten op en zei toen tot hem: Daar mijn leger uit menschen bestaat en gij u onmenschelijk gedragen hebt, jaag ik je weg. Ga! Den soldaat zult ge echter 50 thaler smartegeld betalen. De koning hield er van, als hij goed gestemd was, zijn omgeving te foppen en soms op een zware proef te stellen. Zoo had hij sinds lan gen tijd een ouden korporaal van zijn lijfwacht in de gaten. Deze oude recrutendriller was een levend dienstreglement en wegens zijn stiptheid door allen geëerd en gevreesd. Dienst is dienst, was hij gewoon te zeggen tegen zijn luitjes. De voorschriften zjjn gemaakt om opgevolgd te worden en daaraan mag zich niemand onttrekken, van den generaal af tot den gewonen soldaat toe, want die voorschrif ten houden het leger in stand, ze zijn de ziel er van. En al zou me de koning iets tegen den dienst bevelen, ik deed het niet, al zou ik er voor opgehangen worden. Op een marsch in den zeven-jarigen oorlog voerde de korporaal een voorpost aan. Met voorgeschreven voorzichtigheid had hjj een paar beproefde ruiters op verkenning voorultgezon- vader in dacht naar de verhalen van zijn "vader, zeekapitein. Na samen strand Het van weemoed. Eenlg-n snauwden hem toe: maak dat je naar beneden komt. Anderen, mede lij dender, wilden hem van het dek mede- nemen naar een veiliger plaats. Maar op dat oogenbllk. weder tot bezin ning komende, rukte hij zich los. Hij wilde bij zijn vader blijven en het duurde slechts kort of hij had zijn gewonen moed herkregen en tlelp weder hard mede. Met in den wind flad derende haren, het gezicht zwart van kruit, deed hij wat hij kon. en mg met de oogen vol i Mjn oude vrienden om hem heen val- Maar van zwakheid was bü hem geen sprake meer. Meer dan één matroos gaf den laatsten ademtocht met een tevreden blik op den dap peren knaap. Enkele oogenbllkken geleden Joeg men hem nog op zij. omdat hij in den weg liep. Thans moedigde men hem aan vol bewondering voor zijn onverschrokkenheid. 'Helaas! Ook zijn vader werd door een kogel getroffen. Louis werpt rich op hem en laat het hoofd van den gekwetste in zijn armen rusten. Hij helpt mede als hU voorzichtig wordt opgenomen en weggedragen. Hij troost hem en doet al het mogelijke om zijn lijden te verzachten. En op het dek. op de brug. daarboven zet het kanon en musketvuur zijn vernielend werk voort. Maar de stem der officieren die tot kalmte en vastberadenheid aansporen, klinkt boven alles uit. De manoeuvres werden even nauwgezet als steeds uitgevoerd. De matrozen verdedigden zich met leeuwenmoed, valt er een. een ander neemt onversaagd zijn plaats in; hoewel de dood hen van alle zijden aan grijnst. laat niemand den moed zakken. Totdat eensklaps de ontzettende kreet weergalmt. De „Oriënt” staat in brand. Het is gedaan met de verdediging van het mooie admiraalsschip. Aan blusschen valt niet te denken. Redde wie zich redden kan. want leder oogenbllk kan het vuur de kruitkamer bereiken en springt het schip in de lucht. Vaarwel Louis, sprak Casablanca, als gij behouden in Frankrijk terugkeert, bidt dan voor mij, houdt mijn nagedachtenis in eere en blijf even dapper tegenover den vijand als gij u nu betoond hebt. Maar het kind weigerde vast hem te ver laten Red u. dan kunt gij later mijn dood wre ken, bleef zijn vader aanhouden. dt zal met u vertrekken of met u ster- was het heldhaftig antwoord van den knaap. Met gebalde vuisten en opeengeklemde tan den bleef hij biddende bij den gewonde op de knieën liggen, zich telkens verzettende tegen de matrozen, die hem wilden opnemen en wegdragen, want de laatste sloep lag gereed om het vaartuig te verlaten. Zij was wel reeds overladen, maar een kind neemt zoo gevecht. Hij trachtte sfch rustig nuttig te maken door allerlei geringe diensten te bewij zen en over zijn vader te waken. In den beginne verrast door de eerste kanon- achoten. had een huivering hem overvallen bij het zien van al die vijandelijke schepen, die een moorddadig vuur op de Fransche vloot richtten. Verdoofd door het geraas, verblind door den rook en verstikt door den kruitdamp staarde hij vol ontzetting om zich heen. Toen een gewonde matroos kermend in elkaar zonk en een bloedstroom over het dek Uep, begon hjj te huilen. Wat beteekende dat? vroeg Charles zich ademloos af. Was het Anstey? Ónmogelijk. Wat was hjj op slot van rekening toch hopeloos in het onzekereHij wist niets van haar leven. Deze weinige dagen op Rulery waren slechts een soort intermezzo. Zij kon aanzoeken bij de vleet hebben, zonder dat hjj er iets van wist! Hij was misschien ijdel, maar hjj was niet dwaas. Zij sprak meer dan anders, tijdens het diner, maar daarna klaagde zij over hoofdpijn, en nam Plaats bij het venster van de zitkamer, met half gesloten oogen. Toen de brldge-tafel werd open geslagen, wendde zfj moe het hoofd. De zat meedoen met het volgende spel, zei ■e. Jullie kunt met je vieren beginnen. Zij gaven aan haar wensch gevolg, natuur lijk, maar Lady May haalde even haar schouders op. Zjj stelde zich niet veel voor van Charles’ bridgen; maar z(j begonnen niettemin. Er- HUIZEN, 2M M. concert NCRV. 10 10 15 Korte ziekendie ma 10.45 Gramofooi uur Gramofoonmuzlek, halfuurtje door pastoer 12.00 Polltleberichtety - oJ v. Johan Gerrltsep - mofoonmuziek 3. der 4 uur Ziek ’t Sant 5 uur ciu jeugd door H. J./Steinvoort „De huls voor de schulfdoos” 5. „De Lofstem" knippen en st Schaick: „Bn van A. B. Wj 7.45 Persberiéj reau 8 uur Belaardconcert op den Stads toren te Enschede 9 uur J. Hollander: „Geld uitgeven ybor hetgeen geen brood is’’ 9.30 Haarlems/ Strijktrio 10 30 Persberichten van >ureau Vaz Dias 10.40 Gramofoon- De Fransche vloot, die tn 1799 de troepen zou overbrengen voor den veldtocht in Egypte, stond onder bevel van den admiraal Brueijs. en kapitein Cacabianca bestuurde het admi raalsschip „l’Orient", een der prachtigste en sterkste oorlog.seliepen van Frankrijk. Casablanca was op Corsica geboren. Zijn ccn Louis aroiig er op aan, hem te verge- z» 'len. Langen tijd tl te zijn vader er niets vai. hooren, om een kind van zijn leeftijd aan het oorlogsgevaar bloot te stellen. De inscheping had zonoer ongevallen pi- Na zijn o crwlnning m Italië vertrok gene raal Bonaparte naar Egypte om nieuv-e lau weren te vergaren*en in de vaste overtuiging dat niets hem zou kunnen weerstaan, had bij aantal kunstoeoefenaars. werktuigkundl- zoo onrustig en schuw, dat zjjn berelder er alle aandacht aan schenken moest en niet op zijn omgeving kon letten. De onder-officler zona hem na een poosje terug en liet den eersten/ ruiter terug komen. Toen de koning dit zag, reed hij er heen én zei: .Je bent een verschrikkelijke doe zoo gauw we bij het hoofdleger zijn s men, meldt ge u bij de wacht om er twintig te laten geven. De soldaten begonnen luid te moppei de koning weggereden was, en veroo zijn onrechtvaardig optreden. Stilte, beval de korporaal, onderwerping moet er zijn. Toch had ik niet gedacht, zei hij mlsmoedigd voor zich heen, dat ïk op myn ouden dag nog gericheld zou wordén. Zooals gezegd was, meldde hij /zich bij de wacht aan, daar werden hem vijf-f blanke gouden Frederikken ultb heugd streek hij de goudstukken hij er mee klaar was. kwamen koning en generaal Ziethen er/ bij. Nu. hebt ge uw vijf-en-t’ koning vriéndelijk. Ja, vergelde God het Uiy zendmaal! zei de oude en veex van zijn hand over de oogen. Ge hebt gelijk, een goed anders dan een generaal. M generaal zjjn zonder voor kor Van heden af zijt ge echter om de dankbetuiging van a< komen, vroeg de koning: En wat doet ge nu met dat geld? Twintig naai ik er in mijn jas en met de andere tracteer ik mijn kameraden. Nu. dat is goed van, je, dat je ook aan zei de koning en ver- mét den generaal. Rondom zich zag hij het «MiweUjk tooneel van den dood, die meedoogenloos trof, van verminkten en gekwetsten, die men wegdroeg, hart van den knaap dreigde te barsten weemoed, dat je den. Frederlk had deze schikking, waarmee hij het volkomen eens was, wavgenomen en be sloot de standvastigheid van den man eens op de proef te stellen. Weet je, onderofficier, dat ge een esel bent? riep hij hem toe, terwijl hij op hem toe reed. Tot nu toe niet, majesteit. Ik wist niet, dat ezels korporaal in het Pruisische leger kon den worden, antwoordde de oude snorrebaard onverschrokken. Houd je mond, zet de koning. Ge hebt daar een ouden slaapkop op verkenning uitge zonden. Is dat in orde? Hier, en daarbij wees hij op een jongen soldaat, die een onrustig, schichtig paard bereed, die deugt er beter voor. Uwe Majesteit heeft daar geen verstand van, antwoordde de oude ernstig. Frederik zette een verwonderd gezicht, soo- lets was hem nog nooit overkomen. Wat zegt ge daar? Oogenblikkelijk laat ge den andere terugkomen en desen op ver- kenning gaan Uwe Majesteit Is een goed generaal, maar een goed korporaal dat is wat anders, zei de oude. De koning had moeite zijn lach in te houden, hij nam een snuifje om zich niet te verraden. En wat anders is dan een korporaal? vroeg hij na een poosje. Een generaal kent wel het algemeene, het groote maar een goed korporaal moet ieder van zijn luitjes door ,en door kennen. En daar om zeg ik, dat die jongen daar voor het ver kennen niet deugt. Wat? Wilt ge tegenspreken? riep Frede rik. Je durft je tegen Je koning verzetten? OogenbllkkellJk gehoorzamen of het zal je in gepeperd worden, jou luitjeskenner die ge zijt. Ondergeschiktheid moet er zjjn, mom pelde de oude hoofdschuddend, zoodat de ko ning t nog hooren kon, en ik moet doen wat hij zegt, al is het ook ee'a domme .stseek. De koning reed weg, bleef echter zoo dicht in de nabijheid, dat hij zien kon wat er ge beurde. Het duurde niet lang of het jonge paard werd een i gen en gelee .-den „.edege'omen, om het land, gesclücdenis en beschaving te bestudee- De krijgstocht scheen weinig moeite te zullen opleveren zoowel vp vetetuchappelijk Pia krijgskundig gebi d en daarom bezweek Crsablanca eindelijk vo>>' ”e dringende beden van zijn zoon en nam hem mede aan boord. Het jongske had zJ.’n tot op dien dag. be halve met godsdi-nst- cn schoolonderricht, met weinig anders be dg gehouden dan met spel"n met jongens van zijn leeftijd, tusschen de rot ter en op he» 'trmd Nu en dan was het wel eecs gebeurd, dat scrrmlgen van zijn oudere vrienden onder 'e zulteden hem. als h»t moot weer was, mede namen als zjj ter vlscbvangst uitgi. ccn en Jat was dan een feestdag voor bem op de blauwe zee. HU „eek dan naar het uitwerpen der groote. zware netten, hielp nu en dan, al thans zooals hij zich verbeeldde, een handje mede, deed zjjn best om met de riemen gelijk met de matrozen te roeien, alles tot groot vermaak van de zeelieden, die in zijn kinder lijke vreugde behagen schepten. HU babbelde, lachte, bezeerde zich nog al eens, liep een schram op of een scheur in gün kleederen, maar daar sloeg hU geen acht op. Als hy dan weer thuis kwam, vertelde hU zyn vader wat hij dien dag beleefd had of luisterde tn verrukking, met gespannen aan- -_4i_ <rden het overladen, weinig plaats in. Op een teeken van zUn vader trachtten twee matrozen nog eenmaal hem op te nemen. HU verweert zich en klemt zich aan een Uze- ren stang vast, maar men moest zich haasten, iéder oogenbllk kan het schip in de lucht vjlegen en de matrozen zijn dus wel genood zaakt hun kleinen zeevriend aan een wissen dood prijs te geven. Toen kwam de Intendant loubert aange- lodpen en deze, getroffen door den helden moed van den knaap, hielp hem mede om den gekwetste de trap op te dragen. ZU bonden den bezwUmden kapitein stevig vast op een stuk van den mast, namen leder op een uiteinde plaats en lieten zich in nee neder. Enkele seconden later vloog de „Oriënt” tn de lucht en de manschappen In de laatste boot zagen nog, hoe de gebroken mast In den maalstroom, bij het schUnsel van het indruk wekkende, alles vernielende vuurwerk werd opgeheven en weder neergesmakt En boven de verdwenen „Oriënt" sloot zich weder de zee kalm en onheilspellend, terwyi de schepen, die naby het admiraalsschip lagen, ook in brand vlogen. Van de drie helden was geen spoor meer te ontdekken. opgewekt en ting kwam, riep: Als ik groot ben wil Ik zeeman en sol daat worden, vader. De wil op een oorlogs schip varen en. voor Frankrijk vechten, als u. De kapitein drukte hem aan zijn hart. HU was trotsch op zyn jongen, die zyn voetstap pen wilde volgen. Louis had dus -Jjn speelmakkers en zun mooie eiland verlaten có had zich met zyn vader ingescheept. Gerulmen tUd stond hy op het dek tegen de verschansing geleund te staren naar de kust Langzamerhand werden de hem zoo goed bekende rotsen aan zyn oogen onttrokken en verdwenen ten slotte ge heel en al. Zonder tegenspoed vond de ontscheping Alexandrië plaats. Een zware mist had Fransche schepen onttrokken aan het zicht van de Engelsche vloot, die onder bevel van admiraal Nelson, de landing der Fransche troepen moest verhinderen. De slag by de Pyramtden werd gewonnen en Kairo ingeno men. Men dacht dat de vloot veilig lag op de reede van Abouklr. Maar admiraal Nelson bleef niet werkeloos. Zjjn plan was de Fr.insche vloot te omsinge len en hy slaagde daarin maar al te zeer. Op den eersten Augustus werden de Fran sche schepen onverwacht, als by tooverslag, van alle zyden aangevallen en bestookt. Er ontstond een verwoed gevecht. Aan Fran sche zyde sneuvelden de voornaamste aan voerders. De Fransche schepen, „de Franklin” onder bevel van du Chayla en de „Tonnant", kapitein Thouars, werden aangevallen door de sterker bemande en talrijkere Engelsche sche pen Hoewel tegen de overmacht ntet bestand verkochten de bevelvoerders hun leven duur en stervende fuurden zij hun manschappen nog aan tot een wanhoplgen wederstand. Aan boord van de „Oriënt" sneuvelden tal van matrozen door het vuur der Engelschen. Een geweldig kanonvuur veegde de comman dobrug schoon. Maar admiraal Brueys, hoe wel uit verschillende wonden bloedende, wel- Julst toen de bijenwolf aoo ver was. dat le binnen kon stappen, stond mevrouw de Ble voor hem. „Wat doe je hier in myn huls? Er uit," schreeuwde mevrouw de Ble en daar le altyd gehoord had. dat mevrouw de Ble niet makkelijk was. wist le niet wat te moeten zeggen. „Uw man moet ik hebben," zei de wolf elndeiyk en dat was juists naar zin. „Jaap.” riep mevrouw de Ble en daar kwam Jaap op knikkende beentjes aan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 7