De Koning en zijn soldaten
ld
RADIO-PR
RAM
SCHATTEN
ik
DE VROUW
MET HET
MASKER
DE KLEINE
CORSIKAAN
WOENSDAG 17 AUGUSTUS
VERHAAL VAN
DEN DAG
Donderdag 18 Augustus
Rechtvaardig voor alles
Recrutendriller gefopt
:he
Om op t<
schieten
Uit de school
Geruststelling
Alle abonné’s
FEUILLETON
epen
xn.
telde
oei.
„Een goed korporaal it wat andere
dan een goed generaal”
SXS» vXe*^TO&r%^ f3000. verlies'vat^'lx^de turnen, STlde beenen of belde oogen f750. doodelljken* afloop f250.“ een voet of een oog f 125.“ duim of wijsvingerf50. -tasen”
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
J
8
zeggen
(Nadruk verboden)
li
per-
intig? vroeg de
tlceert.
bewoog
ven.
worden.
zwo
er
1448 M.
850 Oramo-
1 veel
gerust,
lieveling,
weg
16
komen.
(Wordt vervolgd).
s>
het Per
muziek.
ROME, 441 M. 9.20 „Uitzending uit Livor-
no”; ..Manon” opera van Massenet.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
opleveren
krijgskundig
korten
s roem
ir toch
iet ven
ie deze
re het
ing nu
officier
soldaat.
Ernstine rende aanstonds naar huis, met op
genomen Japon, terwijl haar voeten als zilver
over het gras en tusschen de varens glansden.
Het gerommel van den donder kwam al nader
en nader. zy snelde door de duisternis als een
prachtige vogel, die aan een lange gevangen-
1 korporaal is wat
ten kan een goed
rporaal te deugen,
wachtmeester. En
len oude te voor-
h toen
teelden
WARSCHAU, 1411 M. 5 20 solisten-concert
6.40 Dansmuziek 8.20 Populair concert
10.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER, 460 M. 9M Concert door
het trio van Bazel 10.06 Concert door het
omroeporkest o.l.v. E. Gilbert.
MILAAN, UI M. 850 ,J Vespri sicUlani",
opera In vijf bedrijven van Verdi.
PARIJS (Radio Paris) 17X5 M. 1250 Gra-
mofoonmuziek 450 Concert 720 Gramo-
foonmuziek
mermuzlek.
KÖNIGSWU8TERHAUSEN. 1635 M. 220
Gramofoonmuzlek 450 Concert.
450 Concert
820 Radio-tooneel 9.05 Ka.
>tor of
lie wel,
remak"
en het
in zijn
Het gesprek w
heerachte eene vi
je manschappen denkt,
wijderde zich lachend i
HAMBURG, 372 M. 135 Gramofoonmuzlek
2.30 idem 450 Concert 10.40 Dansen
door het Norag-orkest oJ.v. Frits Oartz.
HIL'
Tijdsei
genwij.
Soliste
4R.O. 8 uur Morgen
lur Gramofoonmuzlek
t door Da. N. Brands-
iuziek KRO. 11
- 1120 Godsdienstig
L H. Perquln OP.
- 12.15 KJI O-orkest
- N.CAV. 2 uur Gra-
10 verzorging van den zen
muurtje door Da W. van
sus handenarbeid voor onae
Zij trof hen een uur later, terwijl ze juist
met een partij bridge gereed waren. Hun kwij
nende beschouwing over een zoo-zoo gespeeld
spel werd onderbroken door haar binnenkomst.
Zij maakten aanstonds aanmeerklngen over
te
de
ge-
Onderwijzer, die in de lea van de plantkunde
wijd en breed over de paddestoelen gesproken
heeft, welke In de vochtige streken vaak voor
komen, vroeg aan een onoplet tenden jongen:
„Jan Speelziek, wat ziet men veel in een voch
tig klimaat?”
Jan: ..Paraplu’s, meeester.”
geleden
x> lang
n alles
u, zoo-
beurt
lodeme
:1 voor-
moge-
x mo
ld, we
ijk ge-
jinatle
granen
moten
n zijn
ischen
<toord-
eft de
st in-
ndam,
ir wij
uit te
dig
it ge-
8 jaar
>p den
oneeB
tolitle-
Is van
dit en
erdam
e grt-
Zoeken naar verborgen schatten
Schijnt zoo’n beetje up-to-date.
Want vooral de laatste tijden
Wordt daar heel wat aan besteed.
Schepen met een gouden lading,
Ergens in den Oceaan,
Ondanks ouderdorp en diepte.
Trekken weer de menschen aan!
Of de schatten van een roover,
Uit dien goeien ouden tijd.
Daarvan wil men thans het sprookje
Brengen tot de werk'Ujkheid!
Niet uit oogpunt van historie
Of uit piëteitsgevoel,
Maar het hébben van den rijkdom
Zoo met één slag, is het doel!
Geld! de droom van vele menschen,
Weelde! als het ideaal.
Doch een beetje vlug, want anders
Gaat het voordeel aan den haal.
Maakt het azen op die schatten,
Vraag 'k de menschen niet wat blind
Voor den rijkdom, dien men dttijd
In genenden arbeid vindt!
MARTIN BEkDEN
zijn
ren.
tremen
len. 1
Noort-
>r haar
ndsche,
edende
ntreien
11 nie-
toeken
I, veel
ebtijd
vader-
enten"
>p den
e zijn,
et zoo
e kant
hoog
leer ge
leeren
wonen
p een
n een
ituur-
s hier
dreigt
nieten
publi
er van
heeft
ander-
s Am-
msebe
beeft
au*>-
olgen»
n.drt
is o*»
St DO-
soodat
gebd-
zee" of
?kkelijk
1e over-
en blij-
mg, we
or den
blijven
uit het
it open
P zich-
laatste
brielcs-
maar
noemt,
lid nog
en niet
hadden
e thang
rarer,
?eko-
-en-
*n, die
loemen
gevel-
die in
i archi-
wijde
is, her
in Hol-
ccsten
■ndam,
meen-
n voor
kar en
scberjj
tbouw-
n-twintig
itaald. Ver-
op en toen
toevallig de
KALUNDBORG, 1153 M. Concert door het
Radio Harmonie ensemble oJ.v. Johannes An.
djersen 750 uitzending uit „Tivoll”. orkest-
wonder dan ook, dat de zucht naar
avonturen in zijn jeugdig, onervaren hart werd
op zekeren avond tot ultbars-
toen hij in geestvervoering ult-
BERLUN, 418 M. 450 Concert 520
Saxofoonsoll 1035 (na de berichten) popu
lair concert.
gerde zijn post te verlaten.
Door een kogel In de borst getroffen, zakte
hjj Ineen.
Stervende droeg men hem
e Majesteit dul-
;de met den rug
Chr. Gem. Zangvereenlging
Montfoort 6.45 Cursus In
ifverseren 7 uur Ds. J. I. van
me Verten en Blinkend Land’’
pnan 730 Politlebericnten
ten van het Ned. Chr. Persbu.
den storm en dat ze het zoo slecht getroffen
had. Was ze ver van huls geweest? Was ze
niet geschrokken van het lichten? Lady Mary
herinnerde zich haar japon. Alleen Anstey was
stil. Ernestine voelde, dat haar al dien tijd
gadesloeg, terwijl hij zich koel rekenschap gaf
van haar stralend gelaat en de zachtere uit
drukking in haar oogen. zij voelde, dat hij baar
zag. zooals ze was een vrouw, die opeens haar
vrijheid verkregen had. zij het dan ook voor*
één enkel oogenbllk. ZU was van hen allen
weggeloopen en had daar een zeker genoegen in.
Dan speelde zij bridge schitterend als
altijd en met succes. Daarna leunde zij achter
over In haar stoel, en zag hen een voor een
aan.
Lieve gasten, zei ae, jullie herinnert je
de voorwaarde, de eenlge voorwaarde, waarop
we elkaar vereerd hebben met ons gezelschap
in dit achterlijk nest. Je herinnert je, dat we
overeenkwamen, dat, als jullie verveelden, je
zonder onnoodlg excuus of dwaae praat been
kon gaan. Hetzelfde was van toepassing op
jullie gastvrouw.
Lieve Ernestine, riep Lady May uit. ik
weet, wat je zeggen wil. Maar ik wil nog niet
weg. Ik word nergens verwacht vóór den dar
tienden. Ik wil niet op straat staan.
Ernestine lachte.
JU dwaas! riep ze uit, wie zegt nu dat
je weg moet gaan? Jij kunt immers hier blijven,
als slotvrouwe.
Ga je ons in den steek laten? vroeg An-
stey op Koeten toon.
wannen dag konden uren lang
de heerlijke avondlucht aan het
Dan staarde het anders zoo
Kleine Wlm (die alleen naar bed moet)
O, maatje. Ik ben zoo bang voor den boe
man, boven alleen.
Moeder: Wees maar
paatje zit beneden.
De slag van Albuckle was geëindigd met de
nederlaag van het Fransche leger. Maar niet
dan na een dapperen strijd, waarin tal van
aanvoerders hun leven lieten.
Onder dezen waren kapitein Casablanca en
zijn nog jeugdiger zoon Louis.
Treurige herinnering! Want Louis was nau
welijks tien jaren oud. Maar dat ook een kind
een held kan zijn, blijkt uit dese ware geschie
denis.
maar niet vlotten,
turende stilte onder het
gezelschap. Eindelijk stond een der gasten op
en selde: „Dames en heeren, laat ons nu eens
over iets anders zwijgen.”
PARIJS (Elffei)
foonmuziek.
Uit de geschiedenis Is het bekend, hoeveel
ontberingen de Pruisische soldaten In den
zeven-jarigen oorlog te verduren hadden. En
dat ze door alle moeilijkheden, koude, hitte,
honger, elndelooze marschen, niet ontmoedigd
werden, was wel het meest te danken aan de
manier, waarop de koning met zijn marthetjes
wist om te springen. Alles wilde hij blijkbaar
opofferen, alle gemakken ontzegde hij zich al
leen om alles voor hen te zijn.
Zooals een goed ruiter eerst voor zijn paard
zorgt voor hij zich zelf rust gunt, zoo zorgde
Frederlk de Groote voor zijn leger. Eerst als
zijn soldaten goed ingekwartierd waren, ieder
wist waar hU zijn hoofd rustig neer kon leg-
BRUSSEL, 509 M, 520 Concert door het
Radio-orkest oJ.v. Karei Walpot 650 Gra-
mofoonmuziek 8.20 Concert door het Sym-
phonle-orkest oJ.v. Jean Kimme 920 Con
cert uit de Kurzaal te Ostende.
schap ontsnapt Is, en nu door een vreemde we
reld vliegt.
Vóór zij het huis bereikte, brak de storm los.
Er kraakte een geweldige donderslag, die den
hemel daarboven vaneen scheen te scheuren,
en dan begonnen de groote regendruppels op
haar hoofd en kleeren neer te komen eerst
licht en teer als de vleugels van een vlinder,
maar vervolgens in snelle opeenvolging. Zij liet
haar zijden japon bederven zonder eenlge spijt.
ZU lachte zelfs zachtjes, terwijl zij haar gloei
end gelaat naar den koelen, heerlijken regen
ophief, en vertraagde ten laatste haar schreden
en liep met haar handen op den rug, en met
opgeheven hoofd. Het was afcn verrukkelijke
avond. Zij had weer iets van haar verloren
jeugd teruggevonden.
Zij kwam tenslotte bij het huis, en sloop door
de gang als eep weggeloopen schoolmeisje. Haar
schoenen waren één weeke massa. Haar japon
kleefde aan haar lijf als een natte zak. Overal
liet ze op den eikenhouten vloer en de prach
tlge kleedjes een spoor van nat achter. Zij
slooop op haar teenen de trap op, terwijl zij
schuldbewust rondkeek maar niettemin met
een blijden lach in haar stralende oogen. Zij
kwam slechts één verbaasde dienstbode tegen,
die zij terstond haar kamenier liet waarschu
wen. Op haar kamer gekomen, ontdeed zij zich
van haar natte kleeren, nog vóór Hortense
ademloos het vertrek binnenkwam.
O madame, madame I riep het meisje uit.
terwijl zij haar handen omhooog hief.
Ernestine bracht haar lachend tot zwijgen.
Het ia al in orde, Hortense, riep ze vroolijk
RSUM, 1875 M. A.V.R.O. 8 urn
en gramofoonmuzlek t0 uur Mor-
ig 10.15 Gramofoonmuzlek 10 30
oncert. Mevr. Greta Sijses, zang; Eg.
Veen, piano 11 uur Gramofoonmuzlek
11.30 voortzetting solisten-concert 12.00
ihmuziek door het Ensemble Rentmeester,
schenep. v Gramofoonmuzlek 2.15 Rust
poos voor het verzorgen van den zender 2.30
voordracht door Henrl Eerens 3 uur Gramo
foonmuzlek 4 uur Ziekenuur oJ.v. Mevr.
Antolnnette van Dijk 5 uur Kovaes Lajos en
zijn orkest. Tusschenspel van gramofoonmuzlek
6.30 Sportpraatje door H. Hollander 7 uur
A.VJl.O.opera- uitzending. Operaf ragmen ten uit
te voeren door leden van de N. V. Italiasuische
Opera mm.v. het omroeporkest oJ.v. Maestro
Vincenzo Marino 9.15 Gramofoonmuzlek
9.30 „The Comedian Harmonists” zingen
10.15 nieuwsberichten van het Persbureau Vaz
Dias 10.30 Aansluiting met „Paleis de Dan
ce" te Schevenlngen, dansmuziek door Ambro
se’s Blue Lyres en het Orqueestra Tipica Ar^
gentina Bemardo Alemany 1130 Gramofoon-
murtek.
uit. Ik was In den tuta, en wEM overvallen
door d enstorm. Draal even het warme water
open, en knip dit stukje kant door. Zoo.
Voor Hortense stond het gelijk met een tra
gedie. De onverschilligheid van haar meesteres
kon daar niets aan veranderen.
De japon is totaal vernield, madame, riep
se uit. Zoo’n heerlijke creatie! Madame heeft
er nooit zoo goede, uitgezien in wat anders.
Dan was het een passende japon voor van
avond, was het verrassend antwoord. Vlug,
Hortense, vlug. Leg alles klaar, en breng me
dan wat wijn met biscuits. Ik heb honger. Ik
geloof niet, dat ik anders voor den dag kan
komen.
Hortense werkte met vlugge vingers, doch
haar oogen bestudeerden by iedere gelegenheid
het gelaat van haar meesteres. Was het de En-
gelsche regen, die haar op die manier zachter
en mooier kon maken? Madame zag er stralend
uit. En zoo jong! Zoo’n kleur! Zoo’n gloed in
haar oogen!
Madame lachte, toen se haar de kamer uit
stuurde.
De wijn, Hortense en biscuits! Geen sand
wiches. Ik sterf van honger. En zeg beneden,
dat ik door het onweer overvallen ben. en an
dere kleeren moet aantrekken, paar dat ik
dadelijk beneden kom.
WEENEN, 417 M 10.06 populair concert
door het Joseph Holzer-orkest.
LANGENBERG, 478 M. 150 Concert oJ.v.
Eysoldt 520 Vesper-concert oJ.v. Eysoldt
820 populair concert door het orkest van den
West-Duitschen omroep oJ.v. Kiln.
DAVENTRY, 1554 M. -- 1220 Orgelconcert
120 Concert 2.20 Sonate-recital 330
Vesper 4.05 Dansmuziek 4.50 Concert
door het Schotsche Studio Orkest 750 Vlool.
recHal 820 Promenade-concert 1035
B.B.C.-dansorkest.
een
in
zitten.
levenslustige kind droomerlg naar den verren
gezichtseinder of naar den golfslag, die tegen
het strand bruiste, en luisterend naar hetgeen
zijn vader vertelde van zee- en veldslagen, die
hij had meegemaakt, v as hij een en al be
wondering voor de heldhaftigheid van zijn
vader.
Geen
nestine wachtte, tot de kaarten waren uitge
deeld, en iedereen zijn eigen kaarten nakeek.
Dan wipte sU met een sierlijke beweging over
de lage vensterbank, en verdween in de scha
duw.
Geen spoor van haar hoofdpijn was overge-
bleven. Zij volgde het nauwe pad aan den
achterkant van het huis, dat aan weerszijden
met reusachtige struiken bezet was, en kwam
aan een klein, ijzeren hek. Dan bleef zij staan
en luisterde. Geen geluld deed zich hooren uit
de richting van het huis, welks omtrekken zij
nauwelijks kon zien, maar welks lange rij lich
ten zich achter baar uitstrekte. Zij wendde het
hoofd om, en keek langs de met gras begroeide
laan voorbij het hek. Er was niemand te zien
geen geluid deed zich hooren.
Voor een zomeravond was het ongewoon don
ker. Den geheelen dag was de hitte bijna tro
pisch geweest, en thans was de hemel geheel
met wolken bedekt, en een Zuidenwind, droog
en onverfrisschend, woei zachtjes door de hooge
olmen. Ieder oogenbllk werd het uitspansel in
feilen gloed gezet door den bliksem, en ééns
werd de ademlooee stilte verbroken door een
'dof gerommel van den verwijderden donder.
Aan het eind van de laan Uep het terrein
omhoog tot een met gras bedekten heuvel, die
bezaaid was met stukken rots. Weer bleef zij
staan, en zag om zich heen. Haar hart klopte
onstuimig. Zjj beefde van opwinding. Haar adem
kwam hijgend, alsof zij snel geloopen had.
De stilte scheen volmaakter dan ooit. Zij
lichtte haar voet op. en voelde aan haar wlt-
satijnen schoentje. Het was volkomen droog;
er was geen dauw, en er was nog geen regen
gevallen.
Zij bleef onder de schutting van de haag
langs het voetpad. Telkens en telkens weer
sprong een konijn vlak bij haar voeten weg, en
verdween onder de haag. Ook het kreupelhout
scheen een en al leven, van vogels en andere
dieren, die opgeschrikt waren door haar voet-
stappen In deze beschutte plaats, welke zij ge
zocht hadden, en die bovendien onrustig waren
door hun instinct van den naderenden storm.
Zij nam haar japon wat op, want het gras was
lang. Het zachte gerulsch van haar zijden kleed
was duidelijk hoorbaar temidden van de In
tense stilte.
Dan wachtte zij, en staarde in de. verte.
Haar bleek gelaat werd nu en dan verlicht door
den zachten schijn van het weerlicht. Daar
ginds, achter die heuvels, stond de schamele
hut, die een eenzamen zwerver tot woonplaats
diende.
Haar adem ging sneller dan ooit. Met dat
vage do$l was zij hier gekomen, en tot den rand
van haar bezitting genaderd. Zij breidde haar
armen uit, en riep zacht snikkend zijn naam
in de duisternis....
gen. zocht de koning een dorpje voor hoofd
kwartier uit, dat dan meestal van alle gemak
ken en levensmiddelen verstoken was. Ja, hl)
liet zich zelfs door zjjn soldaten het flak bo
ven zijn hoofd wegbreken, als ze geen brand
stoffen tegen de koude hadden.
Op een nacht sliep hij onder den blooten
hemel bU het kampvuur, slechts door zjjn
mantel beschut te midden van zijn soldaten.
Een soldaat die op was, trok hem het stroo
onder zijn lichaam weg om zichzelf een leger
te bereiden. Toen de soldaat den ontwaakten
koning herkende en verschrokkenhet stroo
weer terug wilde geven, zei Frederik slechts:
Behoud dat stroo en laat alleen zooveel
voor mij over, dat ik niet op den blooten grond
behoef te liggen. Ga nu maar slapen. HU ging
zelf ook weer liggen, draaide zich om en sliep
rug aan rug met den soldaat weer In.
Rechtvaardig zijn zonder aanzien des
soons was een karaktertrek van den koning.
Tijdens een marsch bleef een kanon in een
zachten weg steken. De kanonnier zoowel als
de stukrijder met zijn paarden sloofden zich
vergeefs af. Een scherpe wind woei, het
sneeuwde en regende tegelijk, de natte klee
ren vroren de arme kerels, die bij nun pogin
gen het stuk geschut weer in beweging te
krijgen hijgden van vermoeienis, aan het
lichaam vast. De batterijehef, een om zijn
strengheid bij de manschappen gevreesd of
ficier, kwam er bij.
Honden, schreeuwde hij, de batterij is
*1 lang in de vlakte, de koning kan ieder
oogenbllk hier langs komen en jullie zit nog
met je stuk in de modder.
We hebben paarden te weinig, waagde
de stukrijder op te merken, er zijn er giste
ren vier doodgeschoten.
Wat, wil je nog tegenspreken, vlegel,
bulderde de officier, nu vooruit er mee, of ik
aal je leeren.
Een nieuwe poging het kanon
niet.
Vooruit, zeg ik, schreeuwde de
en sloeg met zijn rijzweep naar den
daarbij voortdurend roepend, de koning komt,
de koning komt!
Daar ben ik al, zei plots een heldere stem
achter hem. Frederlk had het „voorval van ver
re bemerkt en was snel er bij gekomen. Waar-
om mlshimdelt. gij dien mar.? ging, hij voort,
zie^-ge niet dat het span voor dat zware stuk
te zwak is? Dat kan u iedere korporaal zeggen.
Op qpn wenk stegen de ruiters des konings
af en spanden, zoo goed het ging, hun paarden
voor het stuk.
Aan de spaken. Je hebt den man een on
geluk geslagen en moet nu zelf z’n plaats in
nemen.
De officier steeg af en deed wat hem bevolen
was; het kanon werd nu uit de modder gebaald.
Morgen meldt ge u in bet hoofdkwartier,
beval de koning den officier. En zorg er voor,
dat de man goed verpleegd wordt. Ik verlang
rapport wat hem scheelt en hoe hij het maakt.
Het rapport werd den volgenden morgen ge
bracht. Het bleek, dat de arm van den soldaat
door de zweepslagen zóó gezwollen was, dat
men zijn mouw bad moeten openknippen.
De officier moest voor de verzamelde offi
cieren treden. Met zijn donkere, doordringende
oogen nam hem de koning van het hoofd tot
de voeten op en zei toen tot hem:
Daar mijn leger uit menschen bestaat en
gij u onmenschelijk gedragen hebt, jaag ik je
weg. Ga! Den soldaat zult ge echter 50 thaler
smartegeld betalen.
De koning hield er van, als hij goed gestemd
was, zijn omgeving te foppen en soms op een
zware proef te stellen. Zoo had hij sinds lan
gen tijd een ouden korporaal van zijn lijfwacht
in de gaten. Deze oude recrutendriller was een
levend dienstreglement en wegens zijn stiptheid
door allen geëerd en gevreesd.
Dienst is dienst, was hij gewoon te zeggen
tegen zijn luitjes. De voorschriften zjjn gemaakt
om opgevolgd te worden en daaraan mag zich
niemand onttrekken, van den generaal af tot
den gewonen soldaat toe, want die voorschrif
ten houden het leger in stand, ze zijn de ziel
er van. En al zou me de koning iets tegen den
dienst bevelen, ik deed het niet, al zou ik er
voor opgehangen worden.
Op een marsch in den zeven-jarigen oorlog
voerde de korporaal een voorpost aan. Met
voorgeschreven voorzichtigheid had hjj een paar
beproefde ruiters op verkenning voorultgezon-
vader
in
dacht naar de verhalen van zijn "vader,
zeekapitein.
Na
samen
strand
Het
van weemoed. Eenlg-n snauwden hem toe:
maak dat je naar beneden komt. Anderen,
mede lij dender, wilden hem van het dek mede-
nemen naar een veiliger plaats.
Maar op dat oogenbllk. weder tot bezin
ning komende, rukte hij zich los. Hij wilde bij
zijn vader blijven en het duurde slechts kort
of hij had zijn gewonen moed herkregen en
tlelp weder hard mede. Met in den wind flad
derende haren, het gezicht zwart van kruit,
deed hij wat hij kon. en mg met de oogen vol
i Mjn oude vrienden om hem heen val-
Maar van zwakheid was bü hem geen
sprake meer.
Meer dan één matroos gaf den laatsten
ademtocht met een tevreden blik op den dap
peren knaap. Enkele oogenbllkken geleden
Joeg men hem nog op zij. omdat hij in den
weg liep. Thans moedigde men hem aan vol
bewondering voor zijn onverschrokkenheid.
'Helaas! Ook zijn vader werd door een kogel
getroffen. Louis werpt rich op hem en laat
het hoofd van den gekwetste in zijn armen
rusten. Hij helpt mede als hU voorzichtig
wordt opgenomen en weggedragen. Hij troost
hem en doet al het mogelijke om zijn lijden
te verzachten.
En op het dek. op de brug. daarboven zet
het kanon en musketvuur zijn vernielend werk
voort. Maar de stem der officieren die tot
kalmte en vastberadenheid aansporen, klinkt
boven alles uit. De manoeuvres werden even
nauwgezet als steeds uitgevoerd. De matrozen
verdedigden zich met leeuwenmoed, valt er
een. een ander neemt onversaagd zijn plaats
in; hoewel de dood hen van alle zijden aan
grijnst. laat niemand den moed zakken. Totdat
eensklaps de ontzettende kreet weergalmt.
De „Oriënt” staat in brand.
Het is gedaan met de verdediging van het
mooie admiraalsschip. Aan blusschen valt niet
te denken. Redde wie zich redden kan. want
leder oogenbllk kan het vuur de kruitkamer
bereiken en springt het schip in de lucht.
Vaarwel Louis, sprak Casablanca, als gij
behouden in Frankrijk terugkeert, bidt dan
voor mij, houdt mijn nagedachtenis in eere en
blijf even dapper tegenover den vijand als gij
u nu betoond hebt.
Maar het kind weigerde vast hem te ver
laten
Red u. dan kunt gij later mijn dood wre
ken, bleef zijn vader aanhouden.
dt zal met u vertrekken of met u ster-
was het heldhaftig antwoord van den
knaap.
Met gebalde vuisten en opeengeklemde tan
den bleef hij biddende bij den gewonde op de
knieën liggen, zich telkens verzettende tegen
de matrozen, die hem wilden opnemen en
wegdragen, want de laatste sloep lag gereed
om het vaartuig te verlaten. Zij was wel
reeds overladen, maar een kind neemt zoo
gevecht. Hij trachtte sfch rustig nuttig te
maken door allerlei geringe diensten te bewij
zen en over zijn vader te waken.
In den beginne verrast door de eerste kanon-
achoten. had een huivering hem overvallen
bij het zien van al die vijandelijke schepen, die
een moorddadig vuur op de Fransche vloot
richtten. Verdoofd door het geraas, verblind
door den rook en verstikt door den kruitdamp
staarde hij vol ontzetting om zich heen. Toen
een gewonde matroos kermend in elkaar zonk
en een bloedstroom over het dek Uep, begon
hjj te huilen.
Wat beteekende dat? vroeg Charles zich
ademloos af. Was het Anstey? Ónmogelijk.
Wat was hjj op slot van rekening toch
hopeloos in het onzekereHij wist niets
van haar leven. Deze weinige dagen op Rulery
waren slechts een soort intermezzo. Zij kon
aanzoeken bij de vleet hebben, zonder dat hjj
er iets van wist! Hij was misschien ijdel, maar
hjj was niet dwaas.
Zij sprak meer dan anders, tijdens het diner,
maar daarna klaagde zij over hoofdpijn, en nam
Plaats bij het venster van de zitkamer, met half
gesloten oogen. Toen de brldge-tafel werd open
geslagen, wendde zfj moe het hoofd.
De zat meedoen met het volgende spel, zei
■e. Jullie kunt met je vieren beginnen.
Zij gaven aan haar wensch gevolg, natuur
lijk, maar Lady May haalde even haar schouders
op. Zjj stelde zich niet veel voor van Charles’
bridgen; maar z(j begonnen niettemin. Er-
HUIZEN, 2M M.
concert NCRV. 10
10 15 Korte ziekendie
ma 10.45 Gramofooi
uur Gramofoonmuzlek,
halfuurtje door pastoer
12.00 Polltleberichtety -
oJ v. Johan Gerrltsep -
mofoonmuziek 3.
der 4 uur Ziek
’t Sant 5 uur ciu
jeugd door H. J./Steinvoort „De huls voor de
schulfdoos” 5.
„De Lofstem"
knippen en st
Schaick: „Bn
van A. B. Wj
7.45 Persberiéj
reau 8 uur Belaardconcert op den Stads
toren te Enschede 9 uur J. Hollander: „Geld
uitgeven ybor hetgeen geen brood is’’ 9.30
Haarlems/ Strijktrio 10 30 Persberichten van
>ureau Vaz Dias 10.40 Gramofoon-
De Fransche vloot, die tn 1799 de troepen
zou overbrengen voor den veldtocht in Egypte,
stond onder bevel van den admiraal Brueijs.
en kapitein Cacabianca bestuurde het admi
raalsschip „l’Orient", een der prachtigste en
sterkste oorlog.seliepen van Frankrijk.
Casablanca was op Corsica geboren. Zijn
ccn Louis aroiig er op aan, hem te verge-
z» 'len.
Langen tijd tl te zijn vader er niets vai.
hooren, om een kind van zijn leeftijd aan het
oorlogsgevaar bloot te stellen.
De inscheping had zonoer ongevallen pi-
Na zijn o crwlnning m Italië vertrok gene
raal Bonaparte naar Egypte om nieuv-e lau
weren te vergaren*en in de vaste overtuiging
dat niets hem zou kunnen weerstaan, had bij
aantal kunstoeoefenaars. werktuigkundl-
zoo onrustig en schuw, dat zjjn berelder er
alle aandacht aan schenken moest en niet op
zijn omgeving kon letten. De onder-officler zona
hem na een poosje terug en liet den eersten/
ruiter terug komen.
Toen de koning dit zag, reed hij er heen én
zei:
.Je bent een verschrikkelijke doe
zoo gauw we bij het hoofdleger zijn s
men, meldt ge u bij de wacht om er
twintig te laten geven.
De soldaten begonnen luid te moppei
de koning weggereden was, en veroo
zijn onrechtvaardig optreden.
Stilte, beval de korporaal, onderwerping
moet er zijn. Toch had ik niet gedacht, zei
hij mlsmoedigd voor zich heen, dat ïk op myn
ouden dag nog gericheld zou wordén.
Zooals gezegd was, meldde hij /zich bij de
wacht aan, daar werden hem vijf-f
blanke gouden Frederikken ultb
heugd streek hij de goudstukken
hij er mee klaar was. kwamen
koning en generaal Ziethen er/ bij.
Nu. hebt ge uw vijf-en-t’
koning vriéndelijk.
Ja, vergelde God het Uiy
zendmaal! zei de oude en veex
van zijn hand over de oogen.
Ge hebt gelijk, een goed
anders dan een generaal. M
generaal zjjn zonder voor kor
Van heden af zijt ge echter
om de dankbetuiging van a<
komen, vroeg de koning:
En wat doet ge nu met dat geld?
Twintig naai ik er in mijn jas en met de
andere tracteer ik mijn kameraden.
Nu. dat is goed van, je, dat je ook aan
zei de koning en ver-
mét den generaal.
Rondom zich zag hij het «MiweUjk tooneel
van den dood, die meedoogenloos trof, van
verminkten en gekwetsten, die men wegdroeg,
hart van den knaap dreigde te barsten
weemoed,
dat je
den. Frederlk had deze schikking, waarmee hij
het volkomen eens was, wavgenomen en be
sloot de standvastigheid van den man eens op
de proef te stellen.
Weet je, onderofficier, dat ge een esel
bent? riep hij hem toe, terwijl hij op hem toe
reed.
Tot nu toe niet, majesteit. Ik wist niet,
dat ezels korporaal in het Pruisische leger kon
den worden, antwoordde de oude snorrebaard
onverschrokken.
Houd je mond, zet de koning. Ge hebt
daar een ouden slaapkop op verkenning uitge
zonden. Is dat in orde? Hier, en daarbij wees
hij op een jongen soldaat, die een onrustig,
schichtig paard bereed, die deugt er beter voor.
Uwe Majesteit heeft daar geen verstand
van, antwoordde de oude ernstig.
Frederik zette een verwonderd gezicht, soo-
lets was hem nog nooit overkomen.
Wat zegt ge daar? Oogenblikkelijk laat
ge den andere terugkomen en desen op ver-
kenning gaan
Uwe Majesteit Is een goed generaal, maar
een goed korporaal dat is wat anders, zei
de oude.
De koning had moeite zijn lach in te houden,
hij nam een snuifje om zich niet te verraden.
En wat anders is dan een korporaal?
vroeg hij na een poosje.
Een generaal kent wel het algemeene, het
groote maar een goed korporaal moet ieder
van zijn luitjes door ,en door kennen. En daar
om zeg ik, dat die jongen daar voor het ver
kennen niet deugt.
Wat? Wilt ge tegenspreken? riep Frede
rik. Je durft je tegen Je koning verzetten?
OogenbllkkellJk gehoorzamen of het zal je in
gepeperd worden, jou luitjeskenner die ge zijt.
Ondergeschiktheid moet er zjjn, mom
pelde de oude hoofdschuddend, zoodat de ko
ning t nog hooren kon, en ik moet doen wat
hij zegt, al is het ook ee'a domme .stseek.
De koning reed weg, bleef echter zoo dicht
in de nabijheid, dat hij zien kon wat er ge
beurde.
Het duurde niet lang of het jonge paard werd
een i
gen en gelee .-den „.edege'omen, om het land,
gesclücdenis en beschaving te bestudee-
De krijgstocht scheen weinig moeite te
zullen opleveren zoowel vp vetetuchappelijk
Pia krijgskundig gebi d en daarom bezweek
Crsablanca eindelijk vo>>' ”e dringende beden
van zijn zoon en nam hem mede aan boord.
Het jongske had zJ.’n tot op dien dag. be
halve met godsdi-nst- cn schoolonderricht, met
weinig anders be dg gehouden dan met spel"n
met jongens van zijn leeftijd, tusschen de rot
ter en op he» 'trmd
Nu en dan was het wel eecs gebeurd, dat
scrrmlgen van zijn oudere vrienden onder 'e
zulteden hem. als h»t moot weer was, mede
namen als zjj ter vlscbvangst uitgi. ccn en
Jat was dan een feestdag voor bem op de
blauwe zee. HU „eek dan naar het uitwerpen
der groote. zware netten, hielp nu en dan, al
thans zooals hij zich verbeeldde, een handje
mede, deed zjjn best om met de riemen gelijk
met de matrozen te roeien, alles tot groot
vermaak van de zeelieden, die in zijn kinder
lijke vreugde behagen schepten. HU babbelde,
lachte, bezeerde zich nog al eens, liep een
schram op of een scheur in gün kleederen,
maar daar sloeg hU geen acht op.
Als hy dan weer thuis kwam, vertelde hU
zyn vader wat hij dien dag beleefd had of
luisterde tn verrukking, met gespannen aan-
-_4i_ <rden
het
overladen,
weinig plaats in.
Op een teeken van zUn vader trachtten
twee matrozen nog eenmaal hem op te nemen.
HU verweert zich en klemt zich aan een Uze-
ren stang vast, maar men moest zich haasten,
iéder oogenbllk kan het schip in de lucht
vjlegen en de matrozen zijn dus wel genood
zaakt hun kleinen zeevriend aan een wissen
dood prijs te geven.
Toen kwam de Intendant loubert aange-
lodpen en deze, getroffen door den helden
moed van den knaap, hielp hem mede om den
gekwetste de trap op te dragen.
ZU bonden den bezwUmden kapitein stevig
vast op een stuk van den mast, namen leder
op een uiteinde plaats en lieten zich in nee
neder.
Enkele seconden later vloog de „Oriënt”
tn de lucht en de manschappen In de laatste
boot zagen nog, hoe de gebroken mast In den
maalstroom, bij het schUnsel van het indruk
wekkende, alles vernielende vuurwerk werd
opgeheven en weder neergesmakt
En boven de verdwenen „Oriënt" sloot zich
weder de zee kalm en onheilspellend, terwyi
de schepen, die naby het admiraalsschip lagen,
ook in brand vlogen.
Van de drie helden was geen spoor meer te
ontdekken.
opgewekt en
ting kwam,
riep:
Als ik groot ben wil Ik zeeman en sol
daat worden, vader. De wil op een oorlogs
schip varen en. voor Frankrijk vechten,
als u.
De kapitein drukte hem aan zijn hart. HU
was trotsch op zyn jongen, die zyn voetstap
pen wilde volgen.
Louis had dus -Jjn speelmakkers en zun
mooie eiland verlaten có had zich met zyn
vader ingescheept. Gerulmen tUd stond hy op
het dek tegen de verschansing geleund te
staren naar de kust Langzamerhand werden
de hem zoo goed bekende rotsen aan zyn
oogen onttrokken en verdwenen ten slotte ge
heel en al.
Zonder tegenspoed vond de ontscheping
Alexandrië plaats. Een zware mist had
Fransche schepen onttrokken aan het
zicht van de Engelsche vloot, die onder bevel
van admiraal Nelson, de landing der Fransche
troepen moest verhinderen. De slag by de
Pyramtden werd gewonnen en Kairo ingeno
men. Men dacht dat de vloot veilig lag op de
reede van Abouklr.
Maar admiraal Nelson bleef niet werkeloos.
Zjjn plan was de Fr.insche vloot te omsinge
len en hy slaagde daarin maar al te zeer.
Op den eersten Augustus werden de Fran
sche schepen onverwacht, als by tooverslag,
van alle zyden aangevallen en bestookt.
Er ontstond een verwoed gevecht. Aan Fran
sche zyde sneuvelden de voornaamste aan
voerders. De Fransche schepen, „de Franklin”
onder bevel van du Chayla en de „Tonnant",
kapitein Thouars, werden aangevallen door de
sterker bemande en talrijkere Engelsche sche
pen Hoewel tegen de overmacht ntet bestand
verkochten de bevelvoerders hun leven duur
en stervende fuurden zij hun manschappen
nog aan tot een wanhoplgen wederstand.
Aan boord van de „Oriënt" sneuvelden tal
van matrozen door het vuur der Engelschen.
Een geweldig kanonvuur veegde de comman
dobrug schoon. Maar admiraal Brueys, hoe
wel uit verschillende wonden bloedende, wel-
Julst toen de bijenwolf aoo ver was. dat le binnen kon stappen,
stond mevrouw de Ble voor hem. „Wat doe je hier in myn huls?
Er uit," schreeuwde mevrouw de Ble en daar le altyd gehoord
had. dat mevrouw de Ble niet makkelijk was. wist le niet wat te
moeten zeggen. „Uw man moet ik hebben," zei de wolf elndeiyk
en dat was juists naar zin. „Jaap.” riep mevrouw de Ble en daar
kwam Jaap op knikkende beentjes aan.