Badplaatsen in de Oudheid
206e UITKEERING
f 69.605
te
GULDEN
V IJ F T I G
DE DRUIVEN
RADIO-PROGRAM
EEN BANGE TOCHT
n?
DE VROUW
MET HET
MASKER
DONDERDAG 18 AUGUSTUS
VERHAAL VAN
DEN DAG
Vrijdag 19 Augustus
GEVAARLIJKE REIZEN
Het leven was goedkoop
Een Stradivarius?
Zonderlinge wedstrijd
*n Lichte overdrijving
of en
Thans hebben wij voor een
gezamenlijk bedrag van
Negen en Zestigduizend
zes honderd en vijf gulden
RT
DE DIRECTIE.
Toppunt
iden
Alle abonné’s
FEUILLETON
l
aan den Heer C. L. STEEN1S, Kloosterstraat 24, Kuilenburg,
wegens een aan hem overkomen ongeval.
mrt*'
ftH*
Uitkeering van
Aangifte moet, op straffe van verlies
geschieden uiterlqk driemaal vier
na het ongeval
uitgekeerd aan onze verzekerde abonné’a.
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
i van alle rechten
en twintig uren
- s
en
bloei-
patiënten
Een
naar
de sneeuw
het
mU
mün
eeuwen
M.
van
In mijn linker
XIII.
«wordt vervolgd).
■6
l
M. 5.20
heeft
voor
De Romeinen bezaten,
warm-waterkuren betreft.
MILAAN, 331 M. 9.05 Symphonleconcert on
der leiding van Amigo Pedrollo.
ROMK, 441 M. 9.05 programma van Milaan.
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
BERLIJN, 419 M. 8.20 populair concert door
het Berlünsche Bymphonle-orkest onder leiding
van Welszman.
Om hem recht te doen wedervaren dMr-
aan dacht hü minder, dan aan de onvecschll-
goed, dat er geen antwoord zou kunnen volgen.
Zün vader zat dood in zijn stoel.
moe
door
35-ja-
er bij
ihuwd
k der
en B.
t met
heden
is een
i zijn
koelie
wond.
Lady May kwam geeuwend naar hên toe.
Lieve, zei ze Ik voel het zelfs tot in mün
gebeente. Ik geloof vast, dat er wat gebeuren
gaat, met ons allemaal. Ik heb een heel ge-
WEENEN, 517 M. 5.20 populair concert, 8.20
concert, 10.40 dansmuziek.
Een professor, bekend om zün verstrooid
heid. kwam in 'n kapperswinkel om zijn haar
te laten knippen. HU nam plaats en daar het
nog al koud was merkte hü op: Misschien is
het wel raadzaam dat ik mün hoed ophoud.
PARIJS, Eiffel 1446 M. 8.50 uitzending uit
de opera te Parijs „Marouf" van Rabaud.
Daar hoorde hl) opeens een voetstap langs het
pad. Hl) trachtte de duisternis, te doorboren.
Dan zag hij, dat het een man was, die onvast,
maar niettemin snel den weg afkwam.
het
buit;
mijn
sender
m, ds
i ont
raden
■ester-
n bet i
ttvrsff
ivrsBl
«jt»-
L ten
.nneer
afge-
onge-
Van
stede.
Blonk,
atvee-
aoort-
htj de
n ge-
ilddag
Awoe,
w en
vo*
i aan-
erksk
ever-
i van
BsttM
peelde
tetrijd
s aan-
taande
aarte-
mmld-
>uw«0“
an de
to ln-
4r de
leder-
n den
perao-
i om-
chten
ito
inden
Dejjl
L Te-
Hart
oeste-
g ven
n
n D.
ig ven
I
lottee-
i naar
egtaS
■mar
isakte,
mebil-
vlief-
laken.
30 en
werd
prin-
de
n on-
rrdt
Daarbuiten, temidden van de brokstukken,
die de storm verspreid had op de heuvels en
langs het door den regen gedrenkte voetpad
trachtte Maurice tevergeefs door lichamelijke
Inspanning dh koorts te stillen, die hem ver
teerde. Niets was in staat, om de gedachte aan
die ééne vrouw uit zijn hart te bannen. Met de
harde strengheid van den jongen Idealist, die
de wereld dacht te hervormen, had hij ook de
liefde met beslistheid van zich gewezen. Maar
dit had hij niet verwacht Heel geleidelijk was
hij tot het inzicht gekomen, wat deze omme
keer In zjjn gevoelens beteekende Zelfs de her
innering daaraan was een heerlijke kwelling.
Slaapt Hij durfde er niet aan denken. Wie
zou kunnen slapen, als zijn hart hem zoo on
stuimig in zijn boezem klopte? Hij hoorde den
storm overdrijven. Donder en wind en regen
gingen over in de diepe stilte van den nacht
De maan kwam vaag van achter een sluier van
nevel te voorschijn. Men vernam nog slechts
het druipen van den regen van de boomen
PARIJS, Eiffel 1446 M. 8.05 gramofoonmu-
zlek. 7.20 idem, 9.05 concert, 9.50 vervolg con
cert. z
KALUNDBORG, 1153 M. 3.20 Omroeporkest
onder leiding van Walther Mejjer-Radon; 10.35
populaire operamuziek door het Omroeporkest
onder leiding van Walther Meijer-Radon, 1120
dansmuziek.
raden, antwoordde zij. De eenlge rustver
stoorder is hier en zj) raakte even haar
boezem aan de booze geest van onrust. Ik
ben het niet alléén, die geboren ben met den
zwerverssin. Zoo zijn er velen onder ons.
Hjj schudde het hoofd.
Het staat heelemaal niet op je gezicht ge
schreven, zeide hü Ik geloof niet, dat je
zoo’n ongeluksvogel bent, als je wel voorgeeft,
vanavond.
ZU stond nu naast hem en keek nasu bul
ten, in het fluweelachtig duister. Dan zag zü
hem uitdagend aan.
Nu? Vanavond....?
Vanavond zie Je er uit als iemand, die
gevonden heeft, wat hü al lang gezocht heeft.
Het klinkt boud, maar het is zoo dicht moge-
lUk bü de waarheid, als ik bevroeden kan.
Ze zweeg een oogenblik. ZU stond naast hem
en luisterde naar het voortdurende zachte ge-
ruisch van den regen, en het verwijderd ge
rommel van het overdrijvende onweer.
Men heeft zoo zUn buien, mompelde zU.
De hemel verhoede, dat een vrouw die
niet sou hebben! antwoordde hü.
Heb JU wel eens een gevoel, alsof er iets
gaat gebeuren? vroeg ze opeens.
Dikwijls, antwoordde hü: Maar er ge
beurt nooit wat.
wij kwamen juist intijds in de woning van
mijn zwager. De toestand van het kind was be
denkelijk en nam eerst een goede wending,
toen de geneesheer met bekwame hand een
operatie had uitgevoerd. Dat was een schit
terende beloonlng voor mijn bangen tocht.
BEROMÜNSTER, 460 M. 8.05 gramofoonmu-
ziek, 10.05 concert door het Omroeporkest.
DA VENTRY, 1554 M. 1220 concert, 1.06 OT-
gelrecital, 150 nieuwe gramofoonmuzlek. 4.20
concert, 4.35 orkest, 5.idem, 7.50 concert.
10.35 concert, 1120 B.B.C.-dansorkest.
helmzinnig prikkerlg gevoel
elleboog.
Met ons allemaal?; vroeg Charles.
Met ons allemaal! antwoordde zij. Den
ken Jullie eens aan mün woorden, als jullie
vanavond thuiskomt, of morgenochtend. als
jullie wakker wordt. En wat jou betreft, Er
nestine. ik ben er nog zoo zeker niet van. dat
er met jou al niet wat gebeurd is.
Anstey stak een sigaret op.
Laten we er allemaal aan denken, zeide hü.
Over een week zullen we elkaar onze er
varingen meedeelen.
HU wandelde teneergeslagen naar huis, ter
wijl hU ditmaal geen acht sloeg op het door
weekte pad en het vochtige gras. Er brandde
nog licht in de zitkamer. HU aarzelde een
oogenblik. Dan draalde hU den knop om en
ging naar binnen.
U bent laat, vader, zeide hü, terwUl hU
naar de kast ging, om een püp uit te kiezen.
Er kwam geen antwoord. De zwügende ge
stalte in den stoel bewoog zich niet. Iets in dat
zwUgen kwam Charles onheilspellend voor. HU
keerde zich snel om. en zag nu eerst den toe
stand, waarin de kamer verkeerde. Een stoel
was omgegooid, een vaas met bloemen otnver-
gevalien op de tafel en het lage venster,
van waaruit men büna op de dorpsstraat kon
stappen, stond wüd open. De schrijftafel,
waaraan de onbeweeglüke gestalte zat, was ge
taald met allerlei papieren, die in wilde wan
orde dooreen lagen. Met een lichten kreet van
ontzetting ging Charles de kamer door, en leg
de zün hand op zün vader's schouder. HU
trachtte tot hem te spreken, maar de woorden
bleven hem in de keel steken. HU wist zeer
llge manier, waarop zU afscheid van hem ge
nomen had. ZUn Udelheid was diep gekwetst
ZU was eerst zoo vriendehjk geweest geen
wonder, dat hü een beetje zün hoofd was
kwUtgeraakt. HU dacht nog eens aan wat er
in de laatste paar dagen gebeurd was. Br
moest iets voorgevallen zün. dat haar veran
derd had. Kon hü haar op een of andere ma
nier beleedigd hebben?
wel iemand op Rulery weet wat eeen kwaal is.
Geeft niets! riep Lady May uit Miss
Atherton heeft de swerfkoorts. Ik zie het aan
haar gezicht. Zou het misschien van het on
weer gekomen zün?
W
Het was toch afgesproken, is 1 niet? ant
woordde sU, Er zal toch wel iemand anders
zün, die zich met Jullie wil bemoeien.
Bedoelt u, dat u weggaat van Rulery van-
daan? vroeg BelL
ZUn stem klonk ruw. ZU wendde .het hoofd
naar hem. HU zat een weinig uit den kring.
een plaats, die typeerend was, misschien, vbor
zUn positie daar.
Daar denk ik werkelUk over, antwoordde
«U. Kom, Robert JU en kapitein Anstey sul
len zeker wel ergens anders een paar manne
tjes kunnen vinden om mee te jagen. May, JU
hebt vriendinnen genoeg, die je kunt vragen.
Nu, wie zegt er wat?
Het is een zware slag, zei Anstey. Maar
het wis de afspraak. En ik had gedacht, hier
tot den 17den te kunnen blUven en stilzwU-
8>nd op je kok gerekend! Zien we elkaar
misschien In Maritabad?
Volle trossen
Rijpe druiven.
Mooi van kleur en
Sappig rond,
Als een streeling
Smaak en oogen
Drijven 't water
In den mond!
Bij ’t genieten
Voel je tevens
Hoe getond heid
Binnen vloeit.
Wat een gave!
Dat de wijnstok
Ook bij ons zoo
Prachtig groeit!
Want hoe goud-vol
Moet de grond zijn.
Sprookjesachtig
Ook de lucht.
Heerlijk Westland,
Zoo bevoorrecht
Door de weelde
Dezer vrucht!
Ziet de trossen
Op de karren,
Deze weldaad
Der natuur*
Dank beletsel
Van den uitvoer
Zijn ze dit jaar
Ook niet zuur!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
„Wat, heb je het nieuwe dienstmeisje nu al
ontslagen?”
„Ja. ze was voor niets te gebruiken en bo
vendien tot alles in staat."
op dit blad rijn ingevolge de veraekertngsvoorwaanien tegen f bU levenslange geheels ongeschiktheid tot werken door f TC ft bU een ongeval met f OCfï bij verlies van een hand f 1 OU verlies van een btj een breuk vanzZ bij verilee van *n
ongevallen versekem voor een der volgende ultkeerlngen f «2(/(/(/averilee van belde armen, belde beenen of belde oogen f t doodelUken tlloop I 4WV," een voet of een oog 1 duim of wijsvinger f OV»“bean at etms anderen vinger
De oude Galliërs wisten het warme water
reeds naar waarde te schatten en exploiteer
den de heete bronnen. De meeste van onze te
genwoordige „badplaatsen” waren hun bekend
en zelfs maakten ze gebruik van bronnen, die
in den loop der eeuwen zUn verdwenen als ge
volg van verschillende natuurrampen: aardbe
vingen, vulcanlsche uitbarstingen en aardver
schuivingen. Ook hebben de menschen self
soms meegeholpen bU het vernietigen van de
een of andere natuurlUke badgelegenheid.
De Romeinen kenden Uriage, Alx-les-Bains.
Plombiéres, Luxeuil en Bourbonne In hun tUd
was een heete-badkuur tegelUbertUd een soort
godsdienstoefening. Men riep de Romelnsche
góden aan. die den weldadigen invloed van het
geneeskrachtige water symboliseerden. Iedere
bron had een eigen beschermheer en gebieder,
die, in de hoop dat men genezing zou vinden,
met allerlei offers werd vereerd. Hierdoor
komt het, dat men op den bodem van vele
antieke zwembassins munten, sieraden
dere voorwerpen heeft ontdekt, die
hoogst aangename gewaarwording had
een dezer dagen een vioolspeler in Millaan.
Tot nu toe had hU zUn brood verdiend door
in café’s viool te spelen. In de laatste weken
gelukte het hem echter niet een engagement
te krijgen en daarom nam hU zUn geliefde
vlooi onder zUn arm, om naar een bank van
leening te brengen en een paar lire te krUgen.
Groot was echter zUn verbazing toen de pand,
jesbaas hem vertelde, dat het instrument heel
veel waard was. Het was een echte Stradlva-
rlus-vlool, waar het jaartal 1717 op stond. Au
toriteiten op dit gebied die men het instru
ment voorlegde, boden er direct 1 millioen
voor. Binnen eenlge dagen kwamen er nog hoo-
gere aanbiedingen, doch de Staat heeft uit.
voer van bet instrument verboden.
Anstey ging naar het venster, en wierp het
open. De storm was voorbU. maar de regen
viel nog een zachte, gestadige regen. De
koelere lucht, die bet vertrek binnenstrtomde,
was bUna bedwelmend van den heerlUken geur
van bloemen en struiken, die zich reeds gebaad
hadden in den verfrisschenden regen.
Ik geloof, dat er vanavond een of andere
betooverlng in de lucht is. zeide hU. Ben
je soms den prins uit het sprookje tegenge
komen. toen je in den tuin wandelde? vroeg
hü, terwUl hU zich vluchtig tot zUn gastvrouw
wendde. De storm kan hem zelfs hier ge
bracht hebben.
Geen prins, en ook geen van zijn kamo-
HILVERSUM, 1875 M. 6.46 VARA-lichaams
oefeningen onder leiding van O. Kleerekoper;
730 Idem; 8.gramofoonmuzlek: 9.VARA-
septet onder leiding van Is. Eyl. V. P. R. O.:
10.morgenwUdlng. VARA: 10 05 voer dracht
door Adolf Bouwmeester „Wanjka" van A. P.
Tsjechow; 10.3 OVARA-septet; 11.— kwartiertje
voor den Bond van Soc. Dem. Vrouwenclube
in Nederland, spreekster mej. A. de Jong; 11.15
VARA-septet. AVRO: 12.TUdsein en AVRO-
klein orkest onder leiding van Nico Treep;
tusschenspel van gramofoonmuzlek; 2.gra
mofoonmuzlek, AVRO-cabaret ..De Ebonieten
SchUf"; 2.30 AVRO-kamerorkeet onder leiding
van Louis Schmidt, tusschenspel van gramo-
foonmuziek, AVRO-kamerorkeet. VARA 4.
gramofoonmuzlek; 4.30 Knutselwerkjes; 5.
VARA-orkest onder leiding van Harry Wlg|
laar; 5.50 gramofoonmuzlek; 6.orgelspel
Johan
8.45 c--
mingsraden in
Lende;
SchoonschrUven werd in China altUd zeer
hoog gehouden. De letters worden daar met
een penseel geschilderd en dit eischt veel oefe
ning en handigheid. Al -in vroeger eeuwen
werden er snelheidswedstrijden gehóuden.
Zoo’n wedstrijd vond plaats in het jaar 253
n. Chr. Hier werden stukken geschilderd, die
nu nog in het Britsch Museum te Londen zUn
te vinden. BU dezen wedstrUd waren de deel
nemers leden van de Vereenlgtng voor Schoon
schrijvers „Wang.Hel-Chic”. Na het diner gin
gen de leden aan een lange tafel ritten, om
twee gedichten over te schrijven. Juist toen
ze wilden beginnen, vellen er eenlge glazen
wUn over de tafel, waaraan de schrijvers za
ten. Op het oogenblik, dat dit ongeluk plaats
vond, schreven elf der deelnemers de twee
gedichten over en vUftien één gedicht, De ove
rige zestien, die geen heel gedicht hadden over
geschreven werden veroordeeld, drie glazen
wUn, leder van 1 L. Inhoud achter elkaar te
moeten leegdrinken.
LANGENBERG, 472 M. 1.50 concert door het
Phlfharmonie-orkest van Mannheim, 5.20 ves
perconcert, 820 concert door het orkest
den Westdultschen omroep.
Charles Bell stond op, om afscheid te nemen.
Gaat u werkelUk weg al gauw? vroeg
hU. zich over de hand buigend, die zU hem
onverschillig toestak. j
Zoo gauw, als ik kan besluiten, waarheen,
antwoordde zU.
Kan ik mUn vader soms een boodschap
overbrengen? Zou u hem morgenochtend bU U
willen hebben? vroeg hU-
ZU schudde het hoofd.
Dat is niet noodlg, antwoordde zU.
HU nam schoorvoetend afscheid van de an
deren. HU voelde vaag, dat de avond geen
succes geweest was. ZU ging heen. Hoogst
waarzchUnlUk zou hü haar niet terugzien. Het
groote huls en al deszelfs heerlü>theld, sou
voor hem gesloten zün.
HAMBURG.372 M. 125 gramofoonmuzlek
2.30 idem, 4.50 concert, 10.35 concert uit »A1-
sterpa villon.”
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1635 M. 2.30 gra-
mofoonmuriek, 4.50 concert.
HUIZEN. 296 M.: 8.— NCRV. tUdsein
schriftlezing; 8.15 gramofoonmuzlek; 10.30 kor
te ziekendienst door Ds. J. Gerritsen Jr„ 11.
gramofoonmuzlek, 12.polltie-berichten. 12.15
middagconcert, 2— verzorging van den zender,
2.30 concert, 4.30 concert, 5.praatje voor
jeugdige postzeg^lvergamelaars door A. M. Ben
ders, 5.30 fotögrafen-halfuurtje. H. J.
8te in voort: „Een fotostander", 620 bedoek van
den radio-dokter, 7.A. J. Herwlg: „Zomer
bloeiende heesters", 7.30 politieberichten. 7.45
C. A. van Deul, 8.15 Haarlemsclte Orkestver-
eenlging. 9.— causerie, 10.Vas Dias, 10.30 gra-
mofoonmuziek.
WARSCHAU, 1411 M. 520 populair concert.
6.40 idem, 8.20 concert door het Philharmonle-
orkest van Warschau onder leiding van G.
Fitelberg, 1020 dansmuziek.
>r
Jong; 6.30 Onthouders Radlo-comlté;
orgelspel; 7.05 de practük der onderne-
_i het buitenland, door C. v. d.
7.20 VARA-orkest. V. P. R. O.: 8
VPRO-nleuws- en persberichten van het VrUz.
Godsd. Persbureau; 8.06 persberichten van het
Persbureau Vaz Dias; 9.Vlaamsche vertel
ling „Hoe Jefke Casteels bU God weerkwam",
spreker: Jan H. Eekhout; 10.cursus Oud-
Testamentlsche figuren, 8ste voordracht (Jere
mia). Spreker: Ds. J. H. Smit Sibinga. VARA:
11.gramofoonmuzlek. AVRO: 8.15 «onder
voorbehoud van! goedkeuring door den Minis
ter van Waterstaat) aansluiting met het Kur-
haus te Schevenlngen, Resldentle-orkest onder
leiding van Carl. Schuricht, vierde symphonle
van Anton Bruckner. Pauze vulling door den
VPRO.
strekten hooge dennen hun met sneeuw be
laden takken uit; alles was stil. Daar werd
plotseling op eenlgen afstand die stilte ver
broken door een vreemd geluld, alsof een
windstoot over de vlakte huilde. Wat was dat?
Ik huiverde, ofschoon ik er mU geen reken
schap van kon geven. Ik naderde nu den zoom
van het woud; daar liet «lat geluld zich nog
maals hooren, veel dichterbU en nu wist ik
het: het was een wolf, die bet Aiitstlet. Het
werd beantwoord, en scherp uitturende, zag ik
de ondieren in snellen draf op mU afkomen.
In razende snelheid trapte ik voor, maar zU
haalden mU in: ik hoorde hun snuiven en het
klappen van hun klauwen op de harde sneeuw.
Uit vrees van te zullen slippen. durf<ie ik
niet omzien; het was ook niet noodig. Want
naast mU teekende zich een vreeselüke scha
duw af: een paar opgerichte ooren, een spitse
snuit, een geopende muil; een paar oogenblik-
ken later was die verlengd met een uitgerek-
ten hals en daarna zag ik vier zwarte lUnen
razend vlug over de sneeuw bewegen. Nu was
de wolf bU mU: hU deed een sprong, dien ik
juist intüds ontweek door naar links uit te
wüken; geen drie duim van mUn been sloegen
zUn kaken klappend op elkaar. Ik nam de
revolver, en toen het bloeddorstige beest op
nieuw een sprong zou wagen, drukte ik af.
MUn schot had goed getroffen; morsdood viel
de wolf neer. ZUn kameraden bleven om
lUk staan en betwistten elkander den
dat gaf mU verademing. Ofschoon ik
beenen bUna niet meer voelde, trapte ik als
razend voort. Ik hoorde vóór mü het geklots
van de rivier; ik zag de brug. Als ik die over
was. ging het van de hoogte af; dan zou het
grootste gevaar geweken zün.
Goddank, de rivier lag achter mü; een twee
de wolf was dicht bü mU- Een oogenblik
vertraagde ik mün vaart en vuurde drie scho
ten op hem af; ook deze bloeddorstige vüand
viel en werd een prooi van die achter hem
aankwamen.
Nog een paar minuten, en ik zag dé eerste
lichten van Newburry vóór mü Menschen be
wogen zich in de straat, ik vloog hun voorbU,
want mün flets rolde verder zonder dat ik ze
kon besturen. Aljps draaide mü voor de oogen;
ik viel, maar had de kracht niet er af te sprin
gen. Was juist voor de woning van dokter
Brown; een paar krachtige armen vingen mU
op.
Hoe drommel krUgt gü het in uw hoofd
om in den avond zulk een wilden rit te doen?
't Was de diepe basstem van den dokter, die
mü dat vroeg.
Dokter in 's hemels naam vlug
laat Inspannen wü hebben uw hulp noodlg,
kon Ut met moeite antwoorden.
Een half uur later zat ik naast hem in een
slede met twee flinke paarden bespannen;
mannen met fakkels reden voor en achter ons.
Geen wolven vertoonden zich nu echter: zü
waren schuw voor het schünsel der fakkels en
het hoefgetrappel der paarden.
Een hevige koude, die mü door merg en
been drong. Waarom was ik zoo dwaas ge
weest de woning van mün zuster en zwager
te verlaten om gevolg te geven aan de uit-
noodlging van een vriend? Ik was nu op den
terugweg naar hun farm: het paard liep flink
door en do lichte slede gleed vlug over de
hard bevroren sneeuw. Toch zette ik het dier
aan tot nog meerderen spoed; dat werd mün
ongeluk. Want het paard, niets meer ziende,
in zün worsten ren. struikelde over een uit
stekenden boomwortel en viel; de slede kan
telde en Ik werd er uitgeworpen zonder mU
evenwel te bezeeren. Maar met ros en voer
tuig was het erger gesteld; het eerste had zün
poot bezeerd en van de slede was een der
sleepers gebroken. Ik was nu genoodzaakt den
tocht te voet te vervolgen, met bet paard aan
den teugel achter mü aan. Zoodoende werd
het laak, toen ik thuis kwam.
De knecht kwam mü uit den stal tegsn.
Is u daar? MUnheer ziet met ongeduld
naar u uit. Het kind is ziek geworden; ik moet
onmlddellUk met de slede naar Newburry om
dokter Brown te halen.
Ik gaf hem geen antwoord, maar spoedde
mU naar de huiskamer, waar mün zwager mU
wachtte: zün vrouw was bü het zieke kind.
Haastig vertelde ik hun welk ongeluk mU over
komen was. en dat het onmogelUk zou zün
voor Peter, den knecht, om met het kreupele
paard en de gebroken slede uit te rüden. Ver
schrikt zag hü mü aan. Het kind is zoo
ziek, zuchtte hü; het heeft hevige keelontste
king en als er niet spoedig geneeskundige
hulp komt, vrees ik het ergste. Wat aal mün
vrouw bedroefd zfjn.
Hoor eens. zei ik vastbesloten, de dokter
wordt nog dezen nacht gehaald.
Maar hoe? vroeg mün zwager weifelend,
en door wten?
Door mü- Ik rüd op mün flets
Newburry en keer met dr. Brown in zün slede
terug.
't Is een heele tocht, maar
is hard en de maan schUnt. Je zoudt er ons
een grooten dienst mee bewijzen.
Een oogenblik later stond mün fiets, wel
geolied, voor de deur. Ik had er al menig
tochtje op gedaan en ik wist dat ik er mU op
vertrouwen kon. Vóór ik wegreed zei ik tegen
mün zwager: Je hebt mü gisteren een re
volver laten zien, zou ik die mogen meene
men?
HU vloog in huls terug en bracht mü het
wapen. 't Is geladen, zei hü. terwUl hü het
overhandigde. Toen sprong ik op
rUwlel en reed weg.
Den weg kende ik heel goed. Eerst had ik
een open terrein vóór mü. dan volgde er een
met bosch begroeide hoogvlakte, die hellend
afliep. Met een goede vaart steeg ik de hoogte
op; de sneeuw was gelukkig zoo hard bevro
ren. dat er geen vrees bestond door te zakken.
Ik kreeg het warm en sloeg daarom mün pels
terug; daar voelde ik de revolver. Hé. waar
om had ik toch om dat wapen gevraagd. In
eens herinnerde ik mU. dat er bü mün vriend
over wolven gesproken was; de strenge kou
had de wilde dieren dichter in de nabüheid
der bewoonde streken gebracht, zoo vertelde
men. Onrustig zag ik om mU heen, maar be
merkte niets verdachts. Aan weerszijden
en an-
in het
water werden geworpen, opdat de afgod de
bede van den zieke zou verhooren.
Toen Lodewük XIV in 1698 op aanraden
van Maarschalk Bouffier de bronnen van
Baint-Amand-les-Eaux Het kanaliseeren, wer
den op den bodem stukken vaatwerk aange
troffen, voorts geldstukken en medailles met
de beeltenis van Julius Caesar. Augustus, Ves-
paslanus, Nero en Trajanus en meer dan twee
honderd houten en steenen beelden. Het was
ingenieur Mesgrigny, die met het werk was be
last en al deze kostbare voorwerpen met de
grootste omzichtigheid liet behanAMon
voor zoover
ongeveer dezelfde
therapeutische kennis als wü. Zü beechouw-
<len de bronnen niet zoo maar als waterreser
voirs, die automatisch op temperatuur werden
gehouden, maar zü wisten heel goed, dat de
verschillende wateren uiteenloopende eigen
schappen bezaten.
In Luchon, Amélle en Monte Dore trachtten
de longlüders weer op hun verhaal te komen.
Alx, Evaux, Royat, La Bourboule, Plombiéres
en Bourbon herbergden degenen, wier huid op
«le een of andere wüze was aangedaan. Naar
Neris trokken de zenuwzieken en overspanne-
nen.
De invallen der Barbaren maakten een eind
aan deze Gallo-Romelnsche beschaving. De
badplaatsen, die tot nu toe dicht bevolkt en
welvarend waren .geweest, werden verwoest,
geplunderd en verbrand. Geen steen bleef op
den ander. Een paar plekken, die door de
wilde horden werden vergeten, werden door de
natuur verwoest. Menton, aan het meer van
Armecy, werd waarachUnUjk bedolven als ge
volg van een aardverschuiving. In 1865, dus
meer dan achttien eeuwen na de catastrophe,
Ik eet het niet, antwoordde Ernestine,
doelloos met de kaarten spelend. Ik voel,
dat mün gestel wat meer rust moet hebbed.
Ik haat ze allemaal, die Dultsche bad-
plaaQfen, zei Lady May. Belachelüke plaat
sen, allemaal.
Feitelük, meende Ernestine, ia iedere
ziekte een soort onrindelükheid. zie je. Ik ge
loof, dat ik ergens heen zou willen gaan,
waar de menschen gezond zün, of tenminste
niet zoo walgelük mededeelzaam zün over hun
eigen kwalen.
Waarom dan niet hier bhjven? waagde
Charles op te merken. Ik twUfel er aan, of
BRUSSEL. 509 M. 5.20 concert door het
Radlo-orkest onder lèidlng van Karei Walpot,
6.30 gramofoonmuzlek, 6.50 idem, 820 concert
door het Omroep Symphonle-orkest onder lei
ding van Jean Kumps, 9.20 concert onder lei
ding van Toussant de Sutter.
werden de ruïnes teruggevonden. Saint Oal-
rnler werd vernietigd door een overstroomlng
Ydes schünt in een aanlspleet te MJn ver
dwenen. Alx-les-Bains is o«3k een keer ver
woest geweest. Het werd begraven onder mod
der en rotsen, die van den Mant Revard
stortten. In 1776 werden de ruines blootgelegd.
Gedurende de middeleeuwen waren de mees
te badplaatsen óf verwoest óf geheel verdwe
nen.
Pas tegen het begin van de vestten de eeuw
begon men de wanne bronnen opnieuw te ex-
plotteeren. Deze herleving is voor een groot
deel te danken aan de Médicis. In Italië waren
de bronnen voortdurend in gebruik geweest.
Het vertrouwen, dat de Médicis hadden in de
heilzame werking van het water, leidde tot de
wederopbouw van eenlge badgelegenheden.
Eenlge van de geneeskrachtige bronnen, «lle
in dezen tüd populair waren, worden o. a. ook
vermeld in het „Dagboek”, dat Montaigne
schreef naar aanleiding van zün reis door
Frankrijk, Duitschland, Zwitserland en Italië.
Dit dagboek werd kort geleden gepubliceerd
door Edmond Pilon.
De zeventiende eeuw is echter een
tUdperk voor alles wat in verband staat met
warm-waterbronnen.
Vele doktoren stuurden al him
naar de een of andere badplaats.
Maar vele moeilükheden moesten worden
overwonnen. Daar was vooreerst de reis. De
„goddelüke Markgravin” vertrok in 1676 naar
Vlchy en had negen dagen noodlg om daar
te komen. Ze maakte gebruik van een rijtuig
en vier paarden. Twintig jaar tevoren had zü
ook al vier dagen moeten rijden om Orges-les-
Eaux te bereiken. Honderdvüftlen kilometer in
vier dagen! Heden ten dage legt men hetzelfde
traject af in minder dan drie uur.
Patiënten, die een badplaats wilden bezoe
ken, maakten vooraf hun testament. Ze moch
ten onderweg eens overlüden.
Men ziet, «lat men er toentertijd een ge
zonde lévenswüze op na hield. Bovendien was
het leven in zoo’n badplaats zeer goedkoop.
In Vlchy leefde men büna voer niets. Men
kon er twee kippen koopen voor drie stuivers.
Te Bourbonl’Archambault kostte een gemeu
bileerde kamer twaalf stuiven.
Maar wat ontbrak was het comfort. Men
schen van standing waren verplicht het noo-
dige mee te nemen, wanneer ze zich op weg 1
begaven. Mme. de Montespan werd, toen as
naar Vlchy ging, gevolgd door twee groote
wagens met bagage en zes beladen muilezels.
Vüf-en-veertig man personeel stonden gedu
rende de reis naar Vlchy en het verblUf daar j
onder haar bevelen.
If!
Dat heb je kranig gedaan,” zei Jaap tegen zUn vrouw, maar
plotseling zei ie geen woerd meer. Mevrouw de Ble pakte Jaap
beet en Pietje er bü en bracht hen allebei naar den zolder Daar
werden ze opgesloten. „Ik wil geen last meer van jullie hebben,"
zei mevrouw hullend en bracht een pannetje griesmeel bU hen
en deed de deur op slot. Berst huilden Pietje en Jaap, maar toen
zei vader: „Kom. Plet, laat ons d enboel maar doelen.”
