Prikkeldraad
Socialisten en de Godsdienst
z
Van de Perstribune
Nederl. Heide-Maatschappij
4
De Koningin in de
hoofdstad
De verbinding met
Zandvoort
St. Melania-werk
WOENSDAG 7 SEPTEMBER
INTERNA T1ONALE LUCHTVAARTCONFERENTIE
Achterlijke ouders
Een onwelkome getuige
Aankomst in allen eenvoud
Openingsrede
Broeder Pacificu» t
Dienstplichtigen-Retraite
INT. LUCHTVAARTCONGRE3
y
Onderscheiding
Dr. Polak’s waardeering
Werk aan den winkel
len
Algemeene vergadering te
Assen
Ook hier doen de tijdsomstandig
heden zich gevoelen
e-
Directie der Ned. Spoorwegen ont
kent het bestaan van een ge
heim contract met de
N.Z.H.-tram
In de Ridderzaal te Den Haag had de opening plaats van de
Internationale Luchtvaartconferentie, welke plechtigheid
door Z. K. H. Prins Hendrik geschiedde
Ontvangst door de regeering
Royementsactie en
broodroof
Een kwade post
At-ï tk -'■» J
Het verslag van den dienst*dar/Rijks
postspaarbank over 1931 verhaalt, naar de
meening van de a.-r. „Standaard”, van
wonderlijke dingen.
grepen
naar
de
i
<De vergadering duurt voort).
saldo
tot
naa-
heid
worden?
.•Er
dat
doel
Aan de suikerfabriek te Steenbergen begint ds
campagne dit jaar op Maandag 3 October en lal
Muren tot omstreeks Nieuwjaar 1933.
ra
ce»
ilm
•on-
langzamer-
Ze keeren
Z. M. Koning Alexander van Joego-Slavlë
heeft de heeren J. H. Dupont, consul van Joe
go-Slavië en W. M. H. Erkens, commissaris van
politie, belden te Heerlen, met de comman-
deurs-orde van de H. Sava begiftigd.
ontginning van hét Drouwenerzand voor den
Oranjefond van Orde, waarheen morgen onze
excursie ons brengen zal. ontginningen en ruil
verkavelingen onder Bellen. Oasselte, Zuid La
ren, Vries, Smllde, Norg, Havelte enz., genoeg
om u te doen zien, dat de banden, die onze
Maatschappij binden aan deze provincie van
ouden datum en hecht en sterk zijn.
De laatste jaren bleek Drenthe een uitstekend
Verder komt de heer Polak op tegen de
bewering, als zou vijandschap jegens de ar
beiders degenen, die er voor verantwoorde
lijk zijn, er toe gebracht hebben, vele maat
regelen voor te stellen, die in stoffelijk en
cultureel opzicht ongunstig zijn.
godsdienstige richting moge zijn, gij kunt
In zijn jongste Kroniek toont het socia
listische Eerste Kamerlid Henri Polak den
moed in afwijking van wat in socialisti-
Arbeiders, die de organisatie hebben op- sche kringen gebeurt éérlijk te oordeelen
godsdienst biedt bij de onvermijdelijke te
leurstellingen en tegenspoed van het leven
is een onoverkomelijke hinderpaal om een
waar socialist te zijn. Het socialisme eischt
morrende opstandigheid, een onafgebroken
verzet tegen het onvolmaakte in bns aardscn
geluk en geen christenmensch, die bij al
wat het leven hem aan ongeluk oplegt of
aan geluk onthoudt den blik naar Boven
wendt om troost en kracht tot dragen,
hoort in de roode rijen thuis.
We zijn onzen Limburgschen schrijver
dankbaar voor zijn bekentenis, dankbaarder
wellicht dan de roode leiders, wier taktiek
door zoo’n „enfant terrible" leelijk wordt
doorkruist.
Of het zoo toegaat, als hier verhaald
wordt, weten wij niet. Maar de feiten zelf
staan vast. Er is een royementsactie van dit
soort aan den gang.
Dit is een merkwaardig verschijnsel,
waarbij ook wij onze aandacht behooren te
bepalen, schrijft de Chr. „Rotterdammer".
Immers, 8. D.
een
a »r voor
Baat te-
dén gods-
We laten hier maar onbesproken de
dwaasheid dat voor den Christen het leven
hier op aarde van geen waarde is en dat wij
alle aardsche belangen verwaarloozen onder
de zinspreuk: „wat men hier te kort komt,
wordt ginder dubbel ingehaald.”
Maar wèl nemen we beh.oorlljk acte van
de erkenning, dat geen compromis mogelijk
is tusschen de socialistische beginselen en
een christelijke levensbeschouwing, die „het
hoogste en zwaarste punt van ’s menschen
leven verlegt naar ’t onbekende”.
Onze Katholieke arbeiders weten het nu
maar ineens en goed: de troost, welken hun
over de personen
heengeganen
bij ons terecht. En thans werpt men uit,
wie politiek slechts een geringe afwij
king vertoont.
Het wordt tijd om de tweede letter uit
het viertal initialen 8. D. A. P., van welke
de derde reeds vele jaren non-actief Is, te
schrappen.
gebouwd en versterkt, strijders die tiental
len jaren tegen de fabrikanten hebben ge
vochten en voor de organisatie hebben ge
leden, werkers en bestuurders, zij worden
er uitgegooid, zonder dat de leden van den
bond eenig recht van beslissing hebben!
Dat is de dictatuur van de minderheid.”
kelijk te vinden zijn. Maar dit verschil van
inzicht tusschen de Commissie-Welter en
mij is zuiver zakelijk en mag niet leiden tot
critiek op de personen harer leden, aller
minst op den heer Zaalberg, aan wlen de
arbeidersklasse zeer veel te danken heeft en
die als Dlrecteur-Oeneraal van den Arbeid
den arbeider nimmer op de laatste plaats
heeft gesteld.”
nen bijdragen.
Wat ons werk in het afgeloopen jaar betreft,
moge ik verwijzen naar het uitvoerig verslag
van den directeur, opgenomen in de Augustus
aflevering van het tijdschrift en naar hetgeen
deze u daarover straks nog zal mededeelen.
Het stemt tot groote voldoening dat de task
van onze Maatschappij, zich dienstbaar te stel
len aan het gemeentebest van ons land, ook in
deze donkere crisisdagen, zoo tot zijn recht ko
men kan en dat door overheidslichamen van
haar diensten zoo veelvuldig gebruik gemaakt
wordt.
De Voorzitter heette in zijn rede alle aanwe
zigen welkom. Vanwege de Intern. Luchtvaart
conferentie kon Z. K. H. Prins Hendrik, Eere-
Voorzitter en Beschermheer der Heide-Maat-
schappij, niet aanwezig zijn.
Tevens was verhinderd de Commissaris del
Koningin in de Provincie Drenthe, daar dien
middag vergadering van Ged. Staten werd ge
houden.
In den nacht van Maandag op Dinsdag is
in het St. LaurentlusziekenhuiB te Roermond,
voorzien van de H.H. Sacramenten der Ster
venden, overleden de eerw. broeder Paclficus
(in de wereld de heer Domlnlcus Bouwens),
oud.algemeen overste van de Congregatie der
Broeders van St. Jozef te Heel.
Hij werd 30 October 1884 te Maastricht ge.
foren Geprofest in 1911, werd hjj in 1921 ge.
kozen tot overste van het St. Jozefsgestlcht
te Heel; daarna was hjj achtereenvolgens over,
ste te Heerlen en Sterksel. Op 3 Mei werd hij
te Heel tot algemeen overste gekozen. Wegens
zijn slepende kwaal nam hij in Juli 1932 ont
slag. Vrijdag heeft de begrafenis plaats.
In de Trèveszaal aan het Ministerie van Wa
terstaat te ’s Gravenhage, heeft Minister Rey-
mer Dinsdagavond namens de regeering de af
gevaardigden naar de algemeene vergadering
van de Fédératlon Aéronautlque Internationale
benevens tal van andere geuoodigden ontvan
gen.
We merkte o.a. op den vice-president van den
Raad van State graaf van Lynden van San-
denburg, generaal Snijders, oud-voorzitter van
de Kon. Ned. Vereen, voor Luchtvaart, de
commissaris der Koningin in Zuld-Holland jhr.
van Karnebeek, den burgemeester van 'sOra-
venhage jhr. Bosch ridder van Rosenthal en
verschillende leden van het corps diplomatique,
velen met hun dames.
Tal van genoodlgde autoriteiten moesten
voorts in de Ridderzaal van hun tegenwoordig
heid blijk geven.
Wanneer wij
deze onze 44e
Algemeene Ver
gadering ope
nen, Is dit met
een gevoel van
weemoed,
van de
levends te
,,De heer Zaalberg heeft In den jongsten
tijd van dezen kant heel wat moeten hoo-
rën, dat weinig vriendelijk was, vooral we
gens zijn bekende artikel, waarin hij de
noodzakelijkheid van loonsverlaging be
pleitte, alsmede wegens zijn medewerking
aan het rapport-Welter. Mijns inziens ten
onrechte. Als de heer Zaalberg tot de over
tuiging is geraakt, dat loonsverlaging noo
dig en onvermijdelijk is, dan is dit in zijne
algemeenheid niet mijn standpunt, doch ik
ben er zeker van, dat bij de overwegingen,
die hem tot zijn uitspraak hebben geleid,
het belang der arbeiders, zooals hij dit ziet,
een voorname plaats heeft ingenomen. De
verwijten, dat hij dit belang uit het oog zou
hebben verloren, zijn mijns inziens geheel
ongegrond. Zijn geheele ambteiijke en per
soonlijke verleden is een waarborg, dat
zijne bedoelingen volmaakt zuiver waren,
dat hij in loonsverlaging een voornaam
middel zag, om zoo al niet de crisis te doen
verdwijnen, dan toch de kwaadaardigheid
harer gevolgen te beteugelen een ziens
wijze, die niet weinigen van de knapste
onzer partijgenooten deelen.”
C. Slssingh, die het vorige Jaar wegens langdu
rige ongesteldheid ontslag moest nemen.
Een van de oudste ambtenaren, de hoofdop-
yatchter C. Snijder te Oisterwijk, bereikte dit
•voorjaar den pensioengerechtigden leeftijd en
verliet den dienst der Maatschappij na bijna 36
Jaren eerst In Limburg en later in Oisterwijk
werkzaam te zijn geweest.
Na deze weemoedige herdenkingen kan Ik ge
lukkig ook enkele meer aangename mededee-
lingen doen.
De ambtenaren Van Leusen en Slagmolen
mochten hun 25-jarig jubileum vieren. Een bij
zondere vermelding verdient de onderscheiding,
die den adjunct-directeur, den heer T. van
Maanen, is te beurt gevallen, de ridderorde van
de Orde van Oranje Nassau.
Het is de tweede maal, dat de Nederlandsche
Heidemaatschappij in Algemeene Vergadering
te Assen bijeenkomt, te Assen, dat het middel
punt vormt van het landschap Drenthe en dat
door zijn eigenaardige bekoorlijkheid geroemd
wordt. Voor u. die uit het zuiden gekomen zijt,
hebben ongetwijfeld de uitgestrekte heidevel
den. waardoorheen de trein u gebracht heeft,
een bijzonderen Indruk opgewekt. Wanneer wij
morgen het Drouwenerzand en een deel van de
Hondsrug bezoeken, dan zult gU zeker in dien
indruk van het typisch diluviale landschap ver
sterkt worden, door een landschapsbeeld, dat
zijn weerga in ons land niet vindt en dat aan
sluit bU het landschapsbeeld van de LUnebur-
gerheide in Duitschland en dat zich voortzet tot
ver in het Oosten.
Als een parel op de grens van deze vroeger
onafzienbare, thans meer en meer ontgonnen
heidevelden ligt Assen, sinds 1809 de stad Assen.
De Maatschappij heeft al vele jaren in de pro
vincie Drenthe een gebied gevonden, waar zij
kon laten zien, wat met ontginning bereikt kon
worden. WU wijzen u allereerst op het ZeUer-
veld. Voorheen was dit een heide- en veenge
bied. Door de ondoelmatige verkaveling in lan
ge, smalle strooken land was van een behoor
lijke ontwatering geen sprake. Toen dit gebied
van 620 H.A. in de hand kwam van den heer
J. T. Cremer, heeft de Nederlandsche Heide
maatschappij een mooie kans gekregen, te la
ten zien, wat wel bereikt kon worden. Van
Maart 1908 tot September 1915 is deze grond
ontgonnen, zijn er kanalen gegraven en wegen
aangelegd. 15 boerderijen, 9 dubbele en 1 enkele
arbeiderswoning werden in dien tijd gebouwd.
Natuurlijk is deze ontginning van het ZeUer-
veld niet het eenlge, dat door de Maatschappij
is verricht. Wij zouden U kunnen wijzen op
(en nu blijven we maar in de beginperiode van
or& werken in deze provincie! de bebosschlng
De beklemmende tijdsomstandigheden hebben
ook in X Sint Melania-werk voor Java hun In
vloed doen gelden. Het ledental werd minder,
de Inkomsten daalden, de propaganda-mogehjk-
heden werden uiterst beperkt, maar het
idealisme, dat aan een liefdewerk glans en
kracht geeft, bleef onaangetast.
De jaarverslagen der afdeelingen vermelden
bijna alle een nieuwe reeks kerken en kapellen,
die bij de gebedsactie aangesloten werden.
De Melanla-scholen winnen steeds meer de
belangstelling van de Inlandsche bevolking.
Het Melania-Intemaat biedt, onder leiding
van mejuffrouw M. Herbermann. aan eenlge
Javaanache meisjes, voornamelijk Melania-
Is de taktiek der leiders, wat echter
niet wegneemt, dat nu en dan ’n een
voudige ziel zijn nuchter verstand laat
werken en zélf uit doelstelling van gods
dienst en socialisme concludeert dat deze
beide onvereenigbaar zijn.
Een dergelijke roode naïveling, nog wel
een uit Limburg, die allicht dus van het
geloof ook nog wel Iets weet, luchtte zijn
hart in de „Sociaal Democraat” van Zater
dag, 27 Augustus.
De schrijver beredeneert de tegenstelling
tusschen socialisme en religie ojn. op deze
wijze;
as\
Onze Partij heeft tot taak, en dit stelt
zij zich ook ten doel, het leven hier, dus
nu voor ieder, zoo mooi, zoo goed mogelijk
te maken: aan dit leven hier inhoud te ge
ven. Dit kan niet anders dan voor alles te
zetten het materieele, het stoffelijke. Dit is
trouwens ook noodig wil van een meer in
houd geven aan ons leven sprake zijn. Hier
tegenover staat dat de godsdienst, en vooral
de christelijke, het leven hier richt op het|-
hiernamaals, met de voor ons gevaarlijke
stelling: Wat de mensch hier tekort komt,
wordt dubbel ingehaald in het komende le
ven. Waar dit de feiten zijn, daar kan geen
sprake zijn van compromis. Ik zeg van com
promis, omdat onze taktiek ook hier in ons
land te veel gericht wordt op wat men
noemt: „De heilige gevoelens van anderen
te ontzien.” Natuurlijk geen een mag met
vooropgezette bedoelingen een ander in zijn
geestesstemming met beleedigingen tege
moet gaan. Maar als ’t tijd is om te toonen,
hoe wij als Partij over den godsdienst den
ken, dan kan en mag deze niet anders zjjn,
dan tegen een levensbeschouwing, die het
hoogste en zwaarste punt van ’s menschen
leven verlegt naar ’t onbekende. De leuze
van het Soclallsme-nu, of het Socialisme na
langeren tijd is een gradueel maar geen
principieel verschil, maar in ieder geval is
de bedoeling Socialisme (dus geluk) hier op
aarde.
In Twente wordt op dit oogenblik een
heftige strijd gevoerd tusschen 8. D. A. P.
en O. S. P. De eerste heeft, als zij van een
loonconfUct een stuk klassenstrijd wilde
maken, de fabrikanten vaak beschuldigd
van broodroof: zij hoort thans hetzelfde
verwijt van haar malcontente oud-leden en
zelfs in de families zet zich de vijandschap
voort.
Wat toch is het geval? Om met een pam
flet van de O. 8. P. te spreken: „de roye-
mentswoede van de leiders der mot^erne
vakbeweging is overgeslagen naar Twente”.
Dit beteekent, dat de leden der moderne
vakbonden, die zich voegen bij de O. 3. P.
(en dus de 8. D. A. P. den rug toekeeren)
geroyeerd worden.
Er zijn 't is ongelooflijk en onduldbaar,
dat geven we toe er zijn nog ouders, die
over hun kinderen méér te zeggen willen
hebben dan deaelver opvoeders tot alle
sportieve deugden.
Onlangs werden er te Noordwijk interna
tionale tennlskampioenschapswedstrljden
georganiseerd; een der dames, waarop ge
rekend was. liet weten, dat haar ouders te
gen deelneming van hun dochter bezwaren
hadden en dat zij dus niet komen kon.
Wat ’n aanmatiging van die ouders, niet
waar?
Welnu: in de „Nieuwe Rott" volgde dan
ook prompt de afstraffing; de tennismede
werker van dit blad maakte naar aanleiding
van deze ouderlijke weigering de schampere
opmerking:
„Pa erf ma vinden het beter van niet.
Ziezoo! Die zat!
Nóg zoo’n geval:
Onder de Nederlandsche deelneemsters
aan de Olympische Spélen bevond zich ook
een piepjong, ’n 14-jarig meisje, genaamd
Willy den Ouden; dit meisje kan heel
hard zwemmen en in Los Angeles heeft ze
dan ook zóóveel succes gehad, dat ze in de
finale als nummer twéé uitkwam.
Nu waren er echter, die dit mooie kinder-
succes voor eigen sensatie en reclame wilden
uitbuiten; de A. V. R. O. rf.l. haar Tele-
graafsche sensatie- en reclame-zucht nim
mer verloochenend wenschte het kind in
een der groote café’s aan den Coolsingel te
Rotterdam voor de mlkrophoon te laten
„optreden”, maar wéér kwam er zoo’n ake
lig overschot uit een voorbije, duf-burger-
Ujke periode, n.l. de vader, die de baas
over zijn kind wilde zijn, een stokje voor
steken: de vader verbood het „optreden”
van zijn dochtertje.
Weshalve hij door den sportprofessor van
de A. V. R. O., den heer Hollander, in een
„sport’’-praatje per mlkrophoon op een
keurige collectie grofheden werd getrac-
teerd.
Wel ja! Wat verbeeldt aoo'n vader tlch
zwvlr nml O
Heden (Woensdag! 7 September vergaderde te
Assen de Nederlandsche Heidemaatschappij. Te
half twee waren de leden bijeen, om de openings
rede van den voorzitter, A. W. J. J. baron van
Nagell, uit Barneveld, te aanhooren.
Aan deze rede ontleenen wij het volgende:
WU leven in een tUdperk, waarvan de toekomst
zoo zeer onzeker is, dat velen zich afvragen, wat
deze brengen zal. De depressie, die thans de
wereld en ook ons land drukt en waardoor alle
takken van bedrijf getroffen worden en waar
onder ook velen onzer leden gebukt gaan, heeft
zich ook eenigermate afgeteekend in het leden
aantal der MaatschappU, dat in het afgeloopen
jaar met ruim 300 is verminderd, hetgeen wU
zeer betreuren.
ook wel?
Het schijnt met dien vader intusschen
een hopeloos geval van achterlijkheid te
zijn; tegenover een verslaggever van de
„Voorwaarts” verklaarde hij tenminste oa.;
„Ik denk er nu eenmaal niet over om met
mijn dochter reclame te laten maken. Ik
heb daar het vorige jaar na de Europee-
sche kampioenschappen al genoeg mee ge
leerd. Toen heeft men haar ook langs aller
lei cafés gesleept en ik heb toen al tegen
mijn vrouw gezegd: ,Dat gebeurt niet
meer!” En voor dat zij naar Los Angeles
ging hebben mijn vrouw en ik af gesproken,
dat Willy bij haar terugkeer onmiddellijk
met me. naar huis zou gaan- En nu zou
men haar zonder mijn voorkennis in een
café voor de microfoon willen laten optre
den! Iedereen, dje deze zaak nuchter be
kijkt, en die hef, er niet om te doen Is wat
aan Willy te vendienen, of reclame met haar
te maken, zal mij daarin gelijk geven en
nu kunnen de heeren van de A.V.R.O. net
zoo hard schelden en schimpen als ze wil
len. ik haal daar mijn schouders voor op
maar mijn kind krijgen ze niet.”
Hier wordt dus evenals in het vorige
geval in alle achterlijkheid het ouderlijk
gezag hooger gesteld dan het commando
van een sport-leiding, voor wat het laatste
geval betreft, zelfs ondanks de bemoeiingen
der sterk paedagogisch aangelegde A.V.R.O.
’t Is ellendig!
Zou er tegen zóóveel ouderlijke ach ter lij k-
niet krachtiger opgetreden kunnen
enkele grepen uit het interessante
„jaarverslag voor Java" bewUzen het beleid en
het Juiste begrip, waarmede er in Indlë gewerkt
is. Het overzicht van de bescheiden werkzaam
heden in Nederland moet daarnaast wel weinig
belangwekkend worden.
Het overlijden van mevr. J. van Arcken-
Couvreur heeft in het 8. M W. een leegte ach
tergelaten. die zich nog dagelijks doet gevoelen
Het vereeniglngsjaar 19311932 moge in
financieel opzicht niet g*unstig geweest zUn voor
de Amsterdamsche afdeeling. de uitbreiding
van de gebedsactie wUst op een verdiepte be
langstelling in het 8.M.W.
Het aantal leden is achteruit gegaan, de op
brengst der busjes is verminderd, daarentegen
wordt er in verschillende kerken, waarin dit
tot nog toe niet gebeurde, een maandelijkse!'
Lof gehouden, voor de bekeering van Neder
lands Overzeesche geweesten en het welzijn der
Inlandsche Vrouw.
Pater Keller 8.J. hield, belangeloos, in „De
Posthoorn" de JaarlJjksche Melanla-predlkatle
waardoor de afdeeling in staat gesteld werd een
belangrijke ultkeering te doen aan de school U
Madioen. De presidente, Mevrouw Steins Bls-
schop-Herckenrath, mocht een uitnoodiging
ontvangen voor de constltueerende vergadering
van het Ned. Med. Mlssie-comlté en heeft deze
vergadering bUgewoond
De welgeslaagde kindermatlnée op 13 Januari
IJ. in de aula van het 8t. Ignatlus-college werd
met een kleine toespraak tot de kinderen over
het doel van het 8.M.W. door Mevr. Steins Bls-
schop Ingeleld.
De secretaresse herdenkt in het jaarverslag
met hartelijke waardeering den steun, dien de
afd. Amsterdam steeds van Mevr. J. van Arcken-
Couvreur mocht ondervinden.
Hedenmorgen om tien uur precies Is H. M.
de Koningin en klein gevolg met twee auto's
uit Soestdijk in het Koninklijk Paleis aangeko-
men. De Dam bood het bekende beeld: vóór de
kleine steentjes een dichte haag Oranje-getrou-
wen. op het Midden-Dam terrein troepjes com
munisten en vertegenwoordigers van aanver
wante politieke schakeeringen.
Politie handhaafde de afzetting, terwijl de
mariniers de wacht hadden betrokken.
Enkele minuten, nadat de Koningin was aan
gekomen, verscheen Hare Majesteit alleen op
het balcon, hartelijk toegejuicht door het pu
bliek. Schoolkinderen met vlaggen en oranje
zongen het Wilhelmus en „Oranje Boven”,
waarmee het publiek instemde, zeer tot ver
driet der roode broeders, die niet beter wisten
dan de moedlgsten onder hen „rood front” te
laten roepen. Een der orde-verstoorders werd
door de politie aangehouden en naar het post
huis Molsteeg overgebracht. De overigen gin
gen discussleeren.
Op Dam en omgeving zagen wij zeer veel
oranje dragen.
oor ons Katholieken staat het onom-
stootelljk vast: christendom en socia
lisme zijn onvereenigbaar.
Als bewijs voor deze stelling hebben we
piet enkel ’s Pausen woord, doch ook de uit
spraken van talrijke socialistische leiders
zélf. Het zou een boekwerk vormen, wan
neer we hier opsomden Wat roode voorman
nen uit alle landen gezegd of geschreven
hebben, om aan te toonen, dat een waar so
cialist alle positieve christendom over boord
heeft te gooien.
Hoe deze theorie óók door de praktijk ge
staafd wordt, bewijzen wel die landen of
steden, waar de roode heeren de onbetwiste
meerderheid bezitten. Men behoeft alleen
maar te denken aan het schrikbewind tegen
den godsdienst, zijn bedienaren en zijn be
lijders, waaraan het arme Weenen is over
geleverd.
Bij ons echter wordt in de laatste jaren
door de leiding der S.D.A.P. stelselmatig ont
kend, dat geloof en socialisme onvereenig
baar zijn. Er wordt daar in de hoogere re
gionen der partij met opzet eenige matiging
betracht bij de aanvallen op het christelij
ke, speciaal op het Katholieke geloof.
En heel graag paradeert men met de z.g.
religieus-socialistische beweging, om aan te
toonen, dat de oude leus: „godsdienst is prl-
vaatzaak", enkel maar wil zeggeir>dSt de
partij als zoodanig zich met geenneligieuze
j£oblemen bemoeit, doch overmens ieder
aanhanger vrij laat zijn eigen godsdienstige
overtuiging te beleven.
De reden van deze taktiek is doorzichtig
genoeg. Met het linksche, d l. het ongeloo-
vige deel der arbeiders is men zoo ongeveer
klaar gekomen. Van die zijde is geen winst
meer te verwachten, eerder verlies aan nog
meer extremistische groepen. Versterking
van aanhang is enkel nog te verkrijgen door
de geloovige, de Katholieke en de Christe
lijke arbeiders, naar de partij over te
hevelen.
Vandaar dat de roode vogelaar naar dien
hoek zijn zoetste wijsjes fluit en
waakt dat minder dan vroeger de
gen en de principieele afkeer van t
dienst gedemonstreerd wordt.
en N. V. V. maken hier
groote fout. Zij werpen iemand, van
wege zijn politieke opvatting, uit een socia
le organisatie. Zij smelten politieke en so
ciale actie derhalve door elkaar en niet ten
onrechte heeft een hunner wetenschappe
lijke leiders nog onlangs op de gevaren,
welke hierin schuilen, gewezen.
Het staat dan ook vast, dat de publieke
opinie deze royementsactie afkeurt en dit
komt aan de O. 8. P. ten goede. Ook de een
voudige Twentsche arbeider weet, hoe de
moderne vakbeweging altijd gelokt heeft
met het argument: wat ook uw politieke of
is geen reden om aan te nemen,
de leden der Commissie-Welter het
hadden de arbeidersklasse te deuken
misschien één lid uitgezonderd, wiens
naam echter niet Zaalberg is. Zij be
schouwden ongetwijfeld aanzienlijke bezui
niging der staatsuitgaven in de tegenwoor
dige omstandigheden voor het welzijn van
land en volk noodig en zij bevolen een aan
tal maatregelen aan, strekkende om deze te
bereiken. Ik voor mU acht een zóó ver
gaande bezuiniging thans nog niet noodig;
bovendien acht ik de meeste der voorge
stelde maatregelen verderfelijk en ik ben
de meening toegedaan, dat geheel andere
bezuinigingen mogelijk en wenscheltfk, en
dat nieuwe bronnen van inkomsten gemak-
van het Ooster- en Westerzand bij Uffelte, de 1 - i j
arbeidsveld te zUn om een groot aantal werk-
loozen nuttig werk te verschaffen. Groote op
pervlakten werden beboscht of tot cultuurland
aangelegd, beken werden verbeterd, kanalen ge
graven of verbreed, door aanleg van nieuwe we
gen werden uitgestrekte landstreken ontsloten.
Op het gebied van ruilverkaveling werd hier
veel en nuttig werk verricht. De Vereenlging tot
behoud van Natuurmonumenten verkreeg onder
Dwingelo een heidereservaat in bezit en onze
MaatschappU heeft daaraan een steentje kun-
en de daden van den
directeur-generaal van den
Arbeid, den heer Zaalberg, en van de leden
der commissie-Welter:
onderwijzeressen, een aangenaam en wel ver
zorgd tehuis.
De oprichting van de „Apostelenclub" draagt
er toe bU den mlssiegeest in de Katholieke meis
jes aan te kweeken. MeJ. Herbermann weet in
het tehuis een katholieke sfeer te scheppen, die
voor de andersdenkenden nooit opdringerig
wordt.
Deze
En dit royement staat in vele gevallen
voor werklooze arbeiders gelijk met
broodroof. Immers, georganlseerden
hebben bij werkloosheid veel op ongeorga
niseerden voor, en een afvoeren van de
ledenlijst brengt dus den werklooze In
moeilijkheden.
Volgens het strooibiljet worden de O. 8.
P.ers zonder eenlgen vorm van proces ge
royeerd.
„Als de leiders zien, dat ze het op de ver
gaderingen verliezen, dan probeeren ze die
vergadering in de war te sturen, arbeiders
woedend te makep, relletjes uit te lokken,
teneinde het normaal werken der organi
satie te beletten.
En als dit schandelijk drijven nog niet
voldoende is om den wil van de leden te
breken, dan worden de woordvoerders der
oppositioneele meerderheid geroyeerd. De
revolutlonnaire arbeiders van de O. 8. P.
worden uit de organisatie gegooid.
Een eerlijk oordeel!
Wanneer zal de roode pers zich eens tot
zooveel eerlijkheid kunnen en willen en
durven opwerken?
Van schitterenden schijn-rijkdom, die In
wezen achteruitgang en verval is.
Over het jaar 1930 werd voor ruim 15
millioen gulden meer Ingelegd dan te
rugbetaald op de Rijkspostspaarbank.
Ongekend hoog was dit bedrag.
Immers over 1929 bedroeg het
slechts 2.1 millioen en over 1928 2.9 mll-
lloen gulden.
Ongezond was de stijging in 1930
15 millioen.
Maar neg veel ongezonder is hetgeen
zich over 1931 afspeelde: toen werd voor
bijna 54, zegge vier-en-vijftlg millioen gul
den meer ingelegd dan terugbetaald.
Nog nimmer werd een dergelijk hoog
s^ldo bereikt.
Oppervlakkig beschouwd, schijnt die
geldruimte en sterke besparing op econo
mische welvaart te wijzen.
In waarheid is het een aanwijzing voor
de ontreddering van ons bedrijfsleven.
Het verslag laat dan ook niet na er de
aandacht op te yestlgen, dat het toene
mend saldo in het) nauwste velband staat
met het prijsgeven van den gouden stand
aard in Engeland in het bijzonder en de
verscherping van de wereldcrisis in het
algemeen.
Doordien het ondememingsleven doode
lijk ingezonken was, werd het geld terug
gehouden en naar de spaarbank ge
bracht”
Dienstplichtigen-retraltes zjjn
hand al iets gewoons geworden,
jaarlijks terug tegen den tijd, dat een nieuwe
lichting moet opkomen. Al onze Retraltenhul-
zen zien dan groepen van onze aspirant-recru-
ten binnen hunne muren, waar ze zich door
gebed en geestelUk onderricht op hun dienst-
tUd voorbereiden. Prachtwerk! Een werk drin
gend door al onze Bisschoppen aanbevolen. Een
jongeman, die vóór zijn kazemetüd een goede
Dienstpllchtlgen-retraite meemaakt, weet wat
hem wacht, weet hoe hU ook als militair goed
en flink katholiek kan zijn, en gaat met ver
trouwen naar de kazerne. ZUn ouders kunnen
op hem rekenen. Hun zoon kan als een betere
katholiek naar huls terugkeeren.
Jongelui, die aan de Retraite te Amersfoort
.wenschen deel te nemen, gelieven zien spoedig
op te geven bU de Directie van het Retralten-
huls te Amersfoort, of bU den zeereerw. heer
Aalmoezenier H. van Straelen, Zand 31, Amers
foort.
De retraite is van 17—20 Sept, ax
Een
mee-
en
werkzaamste
onzer leden is
ons ontvallen,
n.l. de heer 3.
A. Staring, die
van de oprich
ting der Maat
schappU tot aan
zUn dood het
A. W. J J. Baron van Nagellsecretariaat
heeft waarge
nomen. Uwe vergadering heeft al vroe
ger de verdiensten van den heer Staring ge-
eerd door hem te benoemen tot lid van verdien
ste. Zoo zal hU dan ook altUd In onze herinne-
rihg en In de geschiedenis van de MaatschappU
blUven voortleven als een verdienstelUk mensch
en trouw vriend.
Niet alleen in den heer Staring heeft de Maat
schappU een trouw vriend verloren. Ook andere
leden verwisselden het tUdelUke met het eeuwi
ge. Onder hen noemen we allereerst prof. dr.
H. Blink, een man met singuliere gaven.
Mr. J. T. Linthorst Homan brachten we de
zen zomer naar zUn laatste rustplaats evenals
den heer W. de Geus te Beemster.
In den heer W. Stork te Hengelo heeft de
MaatschappU een trouw vriend en werkgever
verloren.
Hun nagedachtenis zal bU ons In eere blUven.
Van het personeel ontviel ons de Inspecteur
In een onderhoud, dat de Zandvoortsche
correspondent van de „Telegraaf” had met den
burgemeester, den heer Van Alphen, maakte
deze laatste gewag van een door hem ontvan
gen brief, waarin werd medegedeeld, dat er
een geheim contract bestaat tusschen de N. Z.
H. Trim eh de Spoorwegen, waarbU deze laat,
ste beloofd zouden hebben niet te zullen over
gaan tot electrificatle van het baanvak Haar
lemZandvoort. In verband hiermede wendde
de „Telegraaf" zich tot den heer dr. H. van
Manen, lid der directie van de Ned. Spoor
wegen, die verklaarde, dat een dergelUk con
tract absoluut niet bestaat.
WU hebben, aldus de directie van de Ned.
Spoorwegen, nooit mondeling of schriftelUk
iets aan de N. Z. H. toegezegd. En bovendien,
als een dergelUk contract ons hinderde, zouden
wU er ook weer een eind aan kunnen maken.
Wat hier geschreven 1b, aldus de heer Van
Manen, doelend op de publicatie In de „Tele
graaf", Is pure fantasie. En het is niet sterk
genoeg te zeggen!
Deze pertinente verklaring van de zijde van
de directie van de Ned. Spoorwegen gaf de
redaetie van de „Telegraaf” aanleiding te vra
gen, hoe de directie dan momenteel nog staat
ten opzichte van electrificatle van het baan
vak HaarlemZandvoort.
„Wat deze electrificatle aangaat aldus
dr. Van Manen staan wU nog op ons oude
standpunt. Indien wU het baanvak Haarlem
Zandvoort zouden electrlfioeeren, zouden de
koeten van dit baanvak voor de bovenleiding
wel niet zoo groot zUn, daar het baanvak
slechts eenige kilometers lang Is. maar we
zouden voldoende materieel moeten hebben om
In die zes weken zomer den stroom van men
schen te kunnen bedienen. En voor de overige
46 weken van het Jaar zouden we voor al dat
materieel geen emplooi hebben. Veel van dat
electrisch materieel zou renteloos komen te
staan .We zouden toch altUd genoodzaakt zUn
een dikke twee millioen aan materieel In het
bedrijf te steken en de kosten, daaraan ver.
bonden, zouden zeker In de zes zomerweken
die we hebben aan relzigersvervoer niet opge.
bracht kunnen worden.
En nog eens terugkomende op het „geheime
contract", herhaalde dr. Van Manen, dat een
dergelUk contract absoluut niet bestaat, waar.
bU de directie het blad machtigde het bestaan
hiervan met pertinente zekerheid tegen te
spreken.
