Een Afrikaansche Wildernis
Roliinson Schoenen
JAARBEURS
RADIO-PROGRAM
DE VAAS
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
DE VROUW
MET HET
MASKER
DONDERDAG 8 SEPTEMBER
VERHAAL VAN
DEN DAG
MIDDEN IN BERLIJN
PROF. PICCARD
>or
n
Niets mee te beginnen
Verwarring te Caen
De candidaat
.o.
Zakelijk
FEUILLETON
Gevaarvolle reis van een
student
J.
wu».
IValuurl^jL loopt
as
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Vrijdag 9 September
▼er-
n
11.00 Oramofoonmu-
(Van onzen Berlünschen correspondent.)
en
die
10 30
de
'libel-
Geel
Altior,
Dene-
een
h
Gen-
X
on
lingen.
ir, Gr.
plaat»
is tot
negen
naar
wie die geheim-
mr.
1983
me.
(Wordt vervolgd).
Sestel,
0.
it
4
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
Ik weet zelf niet, waar hij is, antwoordde
hij. In leder geval zcu ik u geen enkele in
lichting kunnen geven.
armen
mocht
ECA
aan
ziek;
m. m.
Dias;
VAflA 6 45
G. Kleerekoper; 7 30
•r ult-
i paar
eerden,
ieeling
Hout,
OJ3.C.
Wil-
7.V2L,
1.
mldas,
lillem.
Boy»,
LVL,
Er kwam geen antwoord Samen gingen zij
de dorpsstraat op. Reeds was hij bekomen van
den schok, dien deze plotselinge ontmoeting bad
Wie wil weten hoe men snel rijk wordt, zesde
drie gulden in aan X (volgt adres).
Jansen zendt het geld op en ontvangt als
intwbord:
Doe precies hetzelfde als ik doel
luïeten
ir van
Mln-
R.K-B.
rronsv.
den
be-
RX.
Linne,
lemper
:j».
tn
xr
is
te
is.
>u
Is
It
d.
in
ts
m
Beoogt!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
in
lf
te
m
:d
it,
>-
m
Labo-
gesteld
trecht
n rat-
zeggen
Ichtln-
Piccard heeft de gewoonte aan zijn knoopen
te draaien. Op zekeren dag sprak hü met een
journalist over zijn nieuwe plannen. „Wat gaat
u nu het eerst doen?” vroeg de reporter. „Het
eerst?" meende Piccard. Jk ga nu eerst een
kleermaker zoeken, die mijn knoopen met pek
draad aannaait”.
Er ie joeer Jaarbeurs, maar bij beurs
Is altijd nog
Een maar
Zoo ook duurt deze flinke beurs
Ook heelemaal
Geen
Ook geeft zij niet wat in
Verhandeld is
jaar.
één jaar
Mr. Maurice, zei ze ernstig, wat betee-
kent dat?
Maurice was tè verrast om onmiddeUük ant
woord te pinnen geven. Charles Bell krabbelde
„Geeft u mjj eens een defintle van de stra
tosfeer?" verzocht een jongedame eens aan den
heer Piccard. De geleerde wist dat deze jonge
dame zich voor de natuurkunde geheel niet
Interesseerde, maar alleen uit nieuwsgierigheid
vroeg. „De stratosfeer”; zelde hij, .Js net zoo
iets als de wittebroodsweken. Men is een tijdje
in den hemel en valt dan op de aarde".
Tentoonstelling in het Warenhuis
Wertheim. Een afdeeling vol
met primitieve voorwer
pen uit Liberia
rtreebt
e van
n, de
estand
1400
41M
46M
(Ingezonden mededeeling)
l
I 70S?
03S7
I 11343
1S3M
14111
S 171M
3 19634
l 31M«
23»«
10304.
kleine ondieren van het oerwoud klauterden
scharenwijze langs onze beenen omhoog en be
ten gruwelijk. Tenslotte rukte Ik mijn pyama’s
van het lijf, om ze tenminste telkens weer van
mfjn lichaam te kunnen afvegen. Het was een
fantastisch gezicht, hoe de negers met hun
zwartglanzende lijven In den flikkerenden fak-
kelschljn rondsprongen. Het geheele kamp was
in oproer. De vogels vlogen angstig tegen de
wanden van hun kooien. Dwars over den grond
trok in een dreigende legerorde de band der
mieren. (Zulk een mleren-„band” is drie centi
meter breed, en eindeloos lang.) Een Franko-
Un-vogel (hij Ijjkt ietwat op een patrijs) had
zijn toevlucht In de waschkom gezocht, hij
bloedde aan alle kanten, en in het water dre
ven de verdrinkende mieren rond. Een andere
lag in een hoek onder een wemelenden berg
en gaf nog maar zwakke teekenen van leven.
Daar de meeste vogels op de stokken gevlogen
waren, gelukte het, ze te redden. Intusschen
groeven de boys snel een stellen greppel, waar
de mieren maar moeilijk overheen kunnen, en
na twee uren strijd hadden deze Insecten een
anderen weg, om het kamp heen, gevonden,
waar ik ze nog den volgenden morgen In smal
le heirbanen rusteloos en moordlustig langs
zag trekken."
Tot zoover het mlerenverhaal.
Om den dieren geen gelegenheid te geven In
de kooien te klimmen, stonden de meeste op
stangen. Ook de „legersteden” van de boys,
bestaande uit boomstammen, met raffia lood
recht verbonden, dienden om de mieren buiten
te houden. Niet alsof zij niet naar boven kun
nen klimmen, maar zü zijn dan gemakkeltjker
van de „pooten". der „bedden” af te halen.
In het warenhuis bij Wertheim is de keu-
ken-tent interessant. Hier heeft Momo, de
zwarte kok, die matig Engelsch verstond, vijf
maanden lang geheerscht. De potten en pan
nen, angstaanjagend vuil en roestig, liggen en
hangen gereed, meestal dienden zij ter toebe
reiding van kip met rjjst, soms van neushoorn
vogels. wilde duiven of een stuk antllope-
vleesch. Verder kookte Momo 's morgens ha
vermoutpap, en zijn blanke heer at nog
mango-pruimen en andere vruchten, vogel
eieren en geroosterde maniok. Vóór de keuken
tent is het vuur, waar de boy's 's avonds tot
laat in den nacht rondom zaten; kleine bank
jes uit palmtakhout er omheen; ook een hang
mat, die de negers keurig vervaardigen uit
„Als ze jou lieten kiezen tus
schen -je zwerversbestaan en
een gesalarieerd baantje, wat
zou je dan besluiten?”
„Het eene doen en het an
dere niet laten."
„Waarom laat je die schildpad
de eieren dragent” vroeg Topsy
verwonderd. „Omdat ze zoo voor
zichtig loopt,zei Freddy. „Zoolang
als ik haar ken, heeft ze nog nooit
een ei gebroken. Bovendie* gebruik
ik haar altijd als zandlooper bij ’t
eieren koken.”
„Wat bedoelt hij, Topsy 1" vroeg
Robbie verbaasd.
„Ik weet het niet”, zei Topsy. Ik
heb nog nooit gehoord, hoe je
eieren kunt koken met een schild
pad als zandlooper!” De zeeman
zei niets, maar stak een roode vlag
in het zand, en deed de eieren in
de pan.
„Zoodra de schildpad bij die
roode vlag ia gekomen, aajn de
eieren gekookt,1" zei hij.
(Morgenavond verralg.)
In de Vereenigde Staten is het een nieuw,
bakken politicus gelukt, candidaat voor de ver
kiezingen te worden, op een manier, die alleen
in Amerika mogelijk is.
Dit sluwe mannetje is de doodeenvoudige
dorpsschoolonderwüser William Cornelius Ro
gers, tot nu toe In de politieke wereld volsla
gen onbekend. Bij het begin van de verkie
zingscampagne liet hij zich op de vergaderin
gen van de democratische partij waartoe hij
behoorde, Will Rogers noemen, stelde zich in
verbinding met de leiders van de partij en liet
doorschemeren, dat hij niet ongenegen was,
een candidatifur aan te nemen.
Ieder geloofde nu, met den bekenden film
acteur Will Rogers te doen te hebben en het
gevolg was, dat de onderwijzer zijn doel be
reikte en candidaat werd in een district, waar
^hU veel kans op succes heeft. En toen zijn be-
drog eindelijk uit kwam, nam men het hem
eigenlijk niet eens erg kwalijk, want een der
gelijke zakelijkheid imponeert nu eenmaal Th
Amerika
Of wordt.
Want zelfs in een malaise jaar
Had zij dan plaats
Te kort.
De jaarbeurs is een beurs, die helpt,
Al helpt zij niet
Contant.
Zij opent wel, maar geeft niet uit,
Zij reikt alleen
De hand’
Maar ook die hand heeft haar geheim.
Iets, dat zij thans
Onthult.
Zij is, als hand en beurs moet zjjn,
Zij is geheel
Gevuld!
Zij is een beurs van A tot Z
Want wat zij doet
En poogt
Is juist deng een te helpen, die
Een volle beurs
Een donkere blos steeg den jongeman naar
de wangen. Hij nam zijn pijp uit zijn mond
en staarde Maurice aan Dat hij geruimen tijd
zweeg, scheen een gevolg te zjjn van het feit,
dat de verrassing hem beroofd had van het
vermogen, om te spreken.
Wie heeft u aangezet, om dat te vragen?
vroeg hij scherp.
Maurice trok even "Sb n wenkbrauwen op.
Mjjn vraag is heel eenvoudig, zelde hij. Als
u er geen antwoord op verkiest te geven, dan
kan ik mijn Inlichting gemakkelijk ergens
anders Inwinnen. De eerste de beste uit het
dorp, dien ik tegenkom, zal het me kunnen
vertellen. Ik gaf er de voorkeur aan, om eerst
bij u te komen.
Ik heb geen zuster, 'zei Bell langzaam. Ik
heb er nooit een gehad. En nu moet u mij ver
tellen, waarom hier gekomen bent, om me
dat te vragen.
die de
palmvezels.
Nadat men het kamp bezichtigd heeft, is
het nog alleraardigst, in een der vitrines de
brieven van naburige neger-stamhoofden te
bezien, geschreven op losse stukken papier met
potlood en in kleine teekentjes. De kok ver
taalde ze voor zijn meester in het Engelsch, en
vertolkte het antwoord in negertaal. De Engel-
sche briefjes, die de kok aan zijn heer schrijft
en die ook te zien zijn, werken door groote
naieveteit van stijl en handschrift hier en daar
op de lachspieren. Maar zij boezemen tegelijk
respect in voor den smallen blonden student,
die den moed had, geheel alleen en als heer
over een achttien zwarten een expeditie te
ondernemen en met zulk een energie door te
zetten, dat de directeur en oud-dlrecteur Heek
van den Berliner Zool. Garten enthousiast was
over de omvangrijke aanwinsten aan Afrikaan
sche exemplaren. Ongetwijfeld is de reis naar
Liberia niet de laatste tcopenreis van
zoölogie-student geweest, Integendeel, zij
looft een toekomst.
Ns hun uitstapje met den vogel-
ballon, bracht de zeeman hen naar
een hol, waar ze konden slapen.
Het was er heerlijk zacht en warm,
en voordat ae het wisten, lagen
Robbie en Topsy in diepen slaap.
Toen ze den volgenden ochtepd
wakker werden, waren ze beiden
erg hongerig. „Ik ben benieuwd,
wat we voor ons ontbijt sullen krij
gen,” zei Robbie tegen Topsy. Spoe
dig vonden ze de keuken van den
zeeman, en zagen nog net hoe een
groote schild; I Freddy een mand
je eieren bracht. „We krijgen een
deneieren voor het ontbijt,” zei
Freddy, terwijl hij de schildpad
zijn vrachtje afnam.
„dertig
pond is heusch goedkoop. Ik moest er eigenlijk
meer voor vragen."
In Voysey's ooren klonk nog de hooge prijs,
dien mijnheer 3. Littleborn zooeven door de te
lefoon beloof d had er voor te betalen. Hij kocht
dus de vaas.
HU telde het geld uit en zei: „Het is voor mü
een goed zaakje, maar voor jou ook.”
„Ik heb het geld noodig.”
..En het spaart mij de moeite om zoo’n vaas
na te maken.”
„Ik ben bid”, lachte de bezoeker, „dat dit nu
niet noodig is. Maar ik moet weg. Wees er voor
zichtig mee. hoor!”
„Natuurlijk, ik bezorg haar vanavond nog.
De vreemdeling ging weg. HU Uep naar het
postkantoor In de buurt en verdween In dezelfde
telefooncel als daareven Voysey. HU vroeg ver
binding met het Grand-Hotel en sprak even la
ter met J. Littleborn.
„HU was zoo mak als een lam”, zei hU zacht
jes. „Je bent een goeie menschenkenner Johnny.
Dat Is nu al de derde die er ingevlogen is. Ze
zullen allemaal vanavond aan *t hotel komen:
we moeten hem dus zoo gauw mogelijk smeren.
Die Voysey had er geen Idee van, dat hij zün
eigen vaas terugkocht, en die andere, een paar
straten verder, dacht ook dat dit beeldje een
prachtig pendant was van dat wat hü verkocht
had.... Wat zeg je? Birmingham?.... Ja, er
gaat een trein om vier uur zevenIk zal er
om vier uur zUn."
Des avonds vervoegden zich drie handelaren
In antiek aan het Grand Hotel en vroegen naar
mynheer J. Littleborn. Ze hadden allen
voorwerp, zorgvuldig In krantenpapier gewik
keld. bij zich, en vernamen van den portier,
dat de heer Littleborn plotseling was vertrok
ken zonder te zeggen waarheen.
De vaas stond vooraan tusschen allerlei pul
len. borden, kommen enz. In de etalage van den
tweede-handswinkel. De ouwe Voysey,» de eige
naar van de vaas, had er een pond voor betaald
op een verkooping en nu was ze daar voor het
dubbele geprUsd. Naar Voysey's meening was
een winst van honderd percent heelemaal niet
te veel, doch slechts wat een zakenman toe
kwam. Al wat hU er minder van zou maken dan
twintig gulden, zou verlies beteekenen tn zijn
oogen. En als hij er meer voor kreeg, zou het
een wonder zijn. Zóóveel kijk had hü wel op zulk
soort goed, dat hU op een penny na wist wat hü
er voor vragen kon.
Tusschen de liefhebbers, die de antieke voor
werpen bekeken en betastten, was ook een heer,
die de vaas aandachtig in z*n hand ronddraaide,
ze van alle, kanten bezag, vooral het voetstuk
aan een nauwkeurig onderzoek onderwierp
toen elndelUk tegen Voysey zei:
„Ik wil dat ding wel meenemen. Pak het als
jeblieft goed voor me In."
De oude koopman deed wat hem gevraagd
werd en praatte onderwUl: „Een mooi stukje
China, mUnheer, U heeft er een koopje aan."
„Ze is niet onaardig”, gaf de kooper toe. „twee
biljetten van een pond op de toonbank leggend
„Het Is alleen jammer, dat Je de andere niet
hebt, want dan zou-ie een boel meer waard
zün."
„Er was er maar één, mijnheer
.Jammer, erg Jammer. Maar je kunt nooit
weten; misschien komt de andere vandaag of
morgen nog in je handen. Als het zoo mocht
zjjn. laat me het dan weten. Ik stel er belang
in. Hier heb Je mUn kaartje.”
Voysey begon zich nu af te vragen, of hü zich
dezen keer niet vergist had door er maar hon
derd procent op te leggen. HU bekeek T kaart
je en las: J. Littleborn. 118 West-Seventh-
street. New-York. In een hoekje stond met pot
lood geschreven: Grand-Hotel, Londen W.
,Jk blUf nog een week In 't Grand-Hotel zei
de Ameriicaan.
Voyr v keek z’n klant een oogenblik naden
kend aan en schold zich toen voor een ezel, om
dat hü d” vaas klaarblUkelUk te goedkoop ver
kocht had. Daarna ging hü achter z'n toonbank
staan en dacht er over na of hu geen weg wist
om aan een tweed» exemplaar te komen.
.Met een beetje handigheid zou i er best
een kunnen namaken", mompelde hU-
Den volgenden middag stapte eèn werkman,
met het voorkomen van een heer, Voysey's win
kel binnen. HU had Iets bü zich tn een bruin
papier en tot onuitsprekelUke verbazing van
den handelaar In oudheden, kwam er een vaas
uit, die als twee druppels water op degene leek,
die hü den vorigen dag aan den Amerikaan had
verkocht.
..Kan Ik U even alleen spreken?” vroeg
man. A
Voysey wees naar de gang en belde mannen
waren er na eenlge seconden in verdwenen.
Wat verwacht u daar voor antwoord op?
vroeg ze.
Ik geloof, dat u wel heel goed weet, wat
ik bedoel, antwoordde hü, terwül hij het ver
meed om haar aan te zien. De menschen
hier zullen 'het seker vreemd vinden, als ae
hun meesteres zien loepen met den
drommel, die zijn voordrachten niet
houden.
,Ik weet het. Daarom moet ik haar ook heb-
i een
Als de politie zich in verbinding wilde stelleu
met de poet, kwam de brandweer aan de tele
foon. Als het gemeenteraadslid met zün vrouw
wilde spreken, kreeg hü een vreemd café.
- Belde men den. heer A. dan antwoordde me
vrouw B. Dat was »-rschrikkelüke tüd voor
de Inwoners van C >en. Men schold op de post
en telefoonjuffrouwen, maar dat maakte de
zaak niets beter.
Wat was dan toch de oorzaak van dit tele
foon-Babel? Er was een bedrijf slngenleur
Leharenge, een man met let of wat vreemde
denkbeelden. HU was' uit den telefoondienst
ontslagen vanwege de bezuiniging. Maar hü
kon van zün vak geen afscheid nemen en
werkte voor eigen rekening verder. Echter op
een «onderlinge manier. Met vier man reisde
hü door de streek, opende de telefoonkabels,
sneed de draden door en verbond de niet bü
elkaar hoerende einden.
Zoo nam hü eenvoudig wraak op wat iets
met telefoon te maken had, door in de war te
brengen, wat in de war gebracht kon worden.
Toen de verwarring al te groot werd, ging
men op onderzoek uit en verraste den heer
Leharenge juist, toen hü weer een kabel aan
het opereeren was. En dat beteekende het ein
de van de vertoonlng.
r
Men heeft mü verteld, zei Maurice, dat
Jaren geleden een meisje zich in Parüs heeft
uitgegeven voor de dochter van uw vader. Er
wordt op een eenigszlns geheimzinnige manier
naar haar gezocht.
En wat hebt u daar mee te maken? vroeg
BeU kortaf.
Niets, blikbaar, antwoordde Maurice.
Ik ben u 'eer verplicht voor uw inlichting. Ik
zal u niet langer ophouden.
Maar Charles Bell versperde hem den weg.
Maurice keek hem aan, en zag in zün gelaat
reeds de teekenen van een verandering. Zün
oogen stonden een beetje wild, en hoewel het
teweeggebracht, en hü streed nu heftig tegen
de vreugde, die hem vervulde. Hü had zün
dwaasheid reeds duur genoeg betaald, en hü
was vastbesloten, dat er geen herhaling zon
plaats hebben.
Welken weg ging u uit? vroeg zü.
Naar de heuvels, antwoordde hü- Ik
kan met u meegaan tot het eind van de
straat. Maar vóór u weggaat....
Ik was juist gekomen voor een wande
ling. antwoordde zü We gaan dus den-
relfden weg.
Hü keek haar weifelend aan. Zü leek hem
zoo geheel anders in haar landelüke kleedlng
een donkerbruin oostuum, met korte rok, en
bruine wollen muts met voile. Zü was felte-
lük niet veel meer dan een meisje, op slot
van rekening. Haar mond stond een beetje
treurig, en zü was zeer bleek, en scheen ver
moeid.
Als u zoover wilt loopen, zei hü ernstig,
en met mU -
Moeder en zoontje zitten in de tram.
Zoontje grient erbarmelijk.
Tegenover zoontje zit een groote meneer, die
een kropgezwel heeft.
Om zoontje stil te krygen zegt moeder: WU
Je nu eens ophouden met hullen. Die meneer
daar Is al boos op je en dat is een menschen-
eter, die eet je op, als Je nog langer huilt.
En de goeie lebbes aan den overkant knikt
en zegt: Ja, dan eet ik je op met huid en
baarl.
Waarop zoontje tusschen zün tranen door
opkijkt en verbeten naar den overkant snauwt:
.Blik dan eerst diengene maar eens door, dien
je zooeven opgegeten hebt!”....
Toen Piccard kort geleden In Berlün aan
kwam. had zich een aantal bewonderaars op
het perron verzameld om den befaamden hoog
vlieger te begroeten. Wel is waar kende geen
van hen den beroemden man persoonlUk, maar
men wist dat men hem van anderen kon onder
scheiden vanwege zün opgewonden haardos.
Edoch, er kwam niemand uit den trein, die Iets
van den professor weg had. Achteraf bleek dat
de gejeèrde heer Juist zün haar had laten
knij>pen.
Berlün, 5 Sept.
Warenhuis Wertheim. Rollende trap naar de
eerste etage. Meubels, groote, kleine, moderne,
zeer moderne, voor elke keus en smaak een
woestün van meubels. Dan, met de abruptheid,
die eigen is aan 'n warenhuis, plotseling, groot-
geplakkateerd: Afrik a-T en toonstel
ling! Men is In een warenhuis veel gewend
wat plotselinge verrassingen betreft, doch ko
mend uit de twintigste-eeu wsche woonluxe,
knüpt men toch even met de oogen, als men
tegen een oerwoudachtige'afdeeling aanloopt,
geurend naar droge planten en naar stallen.
Een wildernis midden in Berlün.
Een afdeeling, vol met primitieve voorwerpen
uit donker hout, uit plantenwortels, dingen die
men niet dadelijk en niet zonder cataloog kan
thuisbrengen, is snel doorgeloopendgn men
gelooft zün oogen niet staat men in.... een
kamp. In het kamp van één blanke en zestien
negerboys. Een kamp, dat voor enkele maan
den juist zóó, slechts met kleine verschillen,
aan de rivier Mahfa in Liberia stond, twintig
minuten van een negerdorp vandaan, aan den
rand van de jungle. De negerboys zün In Li
beria gebleven, en van hun blanken heer is
slechts een portret te zien, maar toch Is er
leven genoeg in het kamp, want overal zitten
in kooien de buitgemaakte Afrikaansche die
ren; nachtaapjes, scbub-dleren, jonge kroko-
dilletjes, kusimansen, dieren waarvoor de zoö
logische wetenschap nog geen naam heeft, ja.
er is zelfs een heusch zwünskot, met twee
negerhulsvarkens, niet rozig zooals de onze,
maar zwart gevlekt en voor het overige even
lui.
De kooien die hebben er ginder ook ge
staan. Wel waren zü grooter dan hier bü Wert
heim, en ook meer In aantal: want de student
Otto Schulz, die al eens zün handigheid
en geluk bü zoölogische reizen heeft bewezen
ofschoon hü het nimmer tot Liberia bracht
is voor den Berlünschen dierentuin naar
Afrika gereisd. Hü heeft Professor Heek en
diens zoon, den huldigen directeur van den
Dierentuin, voor zün onderneming warm weten
te maken, zoodat zü hem financieel en ook
op andere wüze steunden. En het heeft hun
niet berouwd, want In de vüf maanden (Fe
bruari tot Juli), die de jonge student in het
oerwoud van Liberia doorbracht, heeft hü heel
wat tropenwild levend buitgemaakt: 269 leven
de dieren van 73 verschillende soorten zoftd
hü naar den Berlünschen „Zoö”. Behalve dat
bracht hü 109 museumstukken mee, zoogdieren
van verschillende soorten, en een verzameling
van slangen en amphlbleén, die nog niet Is
uitgezocht.
De groote dieren zün reeds alle In den
dierentuin; verschillende kleinere, zooals de
aapjes en de bovengenoemde dieren, zitten In
de kooien van het „Kamp” bü Wertheim. Het
kamp is waarlük uniek, en geeft den leek een
pracht-gelegenheid zich eenigszlns naar waar
heid voor te stellen, hoe het op zulk een expe
ditie toe gaat. Het voornaamste punt is na
tuurlük de tent van den blanken man. Deze
Is zoo ruim als een middelmatige woonkamer
met rechte wanden en een schuin dak; op
den achtergrond staat het lage bed. een üzeren
veldbedje met een fün, wit muskietengaas om
spannen, daarnaast een kist, waarop zaklamp
en pistool, ervoor de mat, waarop de tentboy
als lüfwacht sliep; een klein waschtafeltje, bü
den ingang de schrijftafel (ook niet veel groo
ter), alles gemakkelük uit elkaar te nemen en
weg te dragen. Geweren, foto-toestellen, een
serie zakmesjes en kleurige doeken dienden als
ruilmiddelen. In deze tent stond het hok van
de twee antllopen-baby's. waarvan er een op
een nacht door de boschmieren werd over
vallen en toen gedood moest worden. Het was
een dramatische geschiedenis m?t die mieren;
laten wü Schulz zelf spreken:
„Tegen één uur 's nachts werd ik wakker van
een gekreun, dat uit de antilopenkool scheen te
komen. Ik tast in het duister naar mün zak
lamp, kruip uit bed, en zie in den llchtkegel
het kleine antilopenjong, dicht bedekt met
klonten van krlemelende zwarte mieren, die
neus en ooren al verstopt hrfoden en diep in
den bek waren gedrongen. Terwül Ik het reeds
stervende diertje opneem, om zün lüden te
verkorten, voel ik aan mUn beenen een ge
kriebel en een pünlük bijten; de heele tent
was al vol met mieren. Ik doodde snel het
arme dier, rukte de tent open en brulde om
de boys. Met dorre bladeren, die wü met de
rest van onze kostbare petroleum aanstaken,
legden wü een brandenden gordel om de tent,
zoodat de steeds nog verder aanrukkende mie
ren niet naar binnen konden. Toen moest de
tent worden gezuiverd; wü deden het met fak
kels, inderhaast gemaakt van palmboomtakken,
waar wü de bladeren afhaalden. WÜ maakten
bü dit werkje ware dulvelsdansen, want die
nog vroeg in den morgen was, rook hü
drank.
Neen, u komt er niet uit, zelde hü op
woesten toon. U komt er niet uit vóór u tnij
verteld hebt, wat u bedoelde met die vraag.
Ik vrees, dat Ik u niets meer te vertellen
heb, antwoordde Maurice.
U zult mü vertellen,
tinnige persoon is, verklaarde BeU.
Maurice schudde het hoofd.
Neen, seide hü. Ik geloof, dat u me nu
maar moest laten gaan.
Nog niet, antwoordde Bell. Hoor eens
hier. U hebt In verbinding gestaan met den
man, die hier geweest is. en mün vader ver
moord heeft. U weet, waar hü ls...„
Dat was het toch eigenlük niet, is 't wel?
antwoordde Maurice. Er had een worsteling
plaats, maar de dood van uw vader was gedeel-
telük aan andere oorzaken te wüten. Maar
ik ben niet gekomen, om daarover met u te
redetwisten. Ik ben hier gekomen, om u een
vraag te stellen die u beantwoord hebt. Als u'
mü nu wilt laten passeeren, zal ik u zeer
verplicht zün.
Bell aarzelde een oogenblik.
Kük eens even, zei hü, met voorgewende
goedigheid er is geen reden waarom u en
Ik ruzie zouden maken. Ik wil alleen maar
weten, wie er u toe aangezet heeft, om mü
die vraag te stellen. Het is niet, dat ik hem
kwaad wü doen ik zal zün veiligheid waar
borgen, als u wilt, zoover het mü betreft
maar Ik zou hetn graag treffen.
Maurice schudde het hoofd.
Charles BeU versperde den uitgang.
Dat zult u toch moeten, zei hü koppig, en
daar is het mee uit.
Maurice deed een stap vooruit.
Kük eens hier, zelde hü. ik zou dat
niet doorzetten, als Ikjg was. Ik ben sterker
dan w en heb bokse^feleerd. Ik vecht niet
graag, maar ik zal dit vertrek verlaten en wel
onmiddeUük. De duivel mag Je halen, riep BeU
terwül hü naar hem sloeg. Daar heb je wat,
JU kwezelachtige huichelaar!
Maurice ontweek den slag met gemak. Hoe
het precies gebeurde, heeft hü nooit geweten,
maar BeU kwam enkele seconden later tot de
ontdekking, dat hü op »Un hik la8 en alleen
in de kamer was. Hü sprong op, en rende
Maurice achterna die al in den voortuin was.
ZUn aanval was zóó hevig, dat Maurice geen
'andere keuze had. Hü deed hem met een vuist
slag midden in zün eigen rozenstruiken terecht
komen, en deed het hek open om zich van
aangezicht tot aangezicht te bevinden tegen
over de laatste persoon op de wereld, die hü
in Rulery verwacht had te zullen zien. Het was
Ernestine, die van het tooneel getuige was ge
weest.
Hü werd in de spreekkamer gelaten en
enkele minuten later kwam Charles Bell bin
nen, met een püp in zün mond en zün handen
in zün zakken. Toen hü zag, wie zün bezoeker
Was. bleef hü plotseling staan. Hü reikte hem
niet de hand, en vroeg hem niet om te gaan
kitten HU zag hem aan met zwaar gefronste
wenkbrauwen.
U wou me spreken? zei hü-
Juist, antwoordde Maurice. Misschien
komt mün bezoek ongelegen. Maar Ik ben van
Londen gekomen feitelük om géén andere reden,
dan om u één enkele vraag te stellen.
BeU lachte even.
Vraagt u dan maar, zelde hü. Ik dacht,
dat u misschien andere zaken in de buurt had.
Overal preeken, hé?
Mün vraag is eenvoudig deze, zei Maurice
bedaard. Hebt u een zuster, of hebt U er
«en gehad?
„Wat is er?" vroeg Êle winkelier.
,Jk heb die vaas gekregen en wU
koopen."
De ander bekeek se. j
„Twee pond”, zei hü toen.
De werkman glimlachte. „U moet niet den
ken. dat ik er geen verstand van heb", sprak
hü- „Het is een kostbaar ding. Het spüt me ge
noeg. dat ik die vaas moet verkoopen, maar ik
heb geld noodig.”
„Waar heb je haar vandaan?"
De ander maakte een veelbeteekenende bewo-
ging met z'n hand.
Het Is in orde”, zei Voysey. -ik begrüp het al.
Gè Je weg of ik nèém je weg. niet? Maar dat
kan me niet schelen, ik zal Je drie pond geven.”
„Zet er een nulletje achter, vriend, en Je zult
er dichter bü zün!"
Dertig pond!" riep Voysey verbaasd. „Wat
denk Je wel? Als Ik de politie waarschuw, heb
Je niets!”
„Goed mUnheer. Ik ga al. Het spüt me, dat Ik
U lastig gevallen heb. Maar doe me het genoe
gen en spreek er niet verder over."
Hü maakte een beweging om weg te gaan,
maar Voysey hield hem terug.
„Wacht even. Onder ons gezegd. Ik heb
vaas noodig.”
„Het Is echt Chineesch."
„Lk. WW3S>-«B«w. ----
ben. Ik verkocht, gisteren de andere aan
Amerikaan en ik geloof dat ik nu een masseltje
kan maken. Een oogenbllkje. dan zal Ik hem
hier In de buurt opbellen.”
.Je zult toch geen onzin uithalen en de po
litie opbellen of zoo tets?"
„Ik denk er niet aan. We kunnen alle twee er
wat aan verdienen
Een paar minuten later was Voysey al terug.
„Wat is Je laagste prijs?” vroeg hü.
„Ze is echt.-’ antwoordde de man:
J y blad zltn ineevolke de versekerlngsvoorwaarden tegen bV levenslange geheele ongeschiktheid tot. werken door f 7Cf) een «ng”»1 met f 9C/J bU verIle’ vn? een h»nd f 1 9^ oU verlies van een f Cfl bü een breuk van f bU verlies van •n
A lie abonïie O ongevauén verzekert voor een der volgende ultkeerlngen t JUUU.~ verUee van belde armen, belde beenen of belde oogen f Z doodeiyken afloop f V»“ een voet of een oog f 1 - duim of wijsvinger T DU.-been of arm f WVe“ anderen vinger
langzaam overeind en veegde met zün zak
doek langs zün mond.
Een kleine oneenigheld tusschen ons, aeide
hü. met een boosaardlgen glimlach. We zul
len het een anderen keer wel regelen.
U zult het nü regelen, zei de meesteres
van Rulery, met gezag in haar toon. Geeft
elkaar de hand, alstublieft onmiddeUük! Ik
kan dit soort dingen niet laten doorgaan in
het dorp.
Maurice stak zonder aarzelen zün hand uit.
Ik heb geen twist gezocht, zelde hü- Ik
draag u geen wrok toe, mr. BeU. Wilt u mü
de hand schudden?
Neen! antwoordde Charles BeU heftig.
Maurice's hand viel langs zün züde.
Dat spüt me, zelde hü-
U zult vriendschap moeten sluiten,
Bell, zei Ernestine kalm.
Neen, antwoordde hü. Het spüt
juffrouw, dat Ik misschien ruw schün, maar er zün
redenen, waarom Ut zün hand niet kan aan
nemen. Hü kent die goed genoeg. We kunnen
met geen mogelükheid vrienden zün. Laten we
toch geen huichelaars wezen!
Ernestine wendde zich koe! af.
Heel goed, zei ze Mr. Maurice, wilt u
even mee komen? Ik heb u Iets te zeggen.
Met genoegen, antwoordde hü. Mr. Bell,
het spüt me, voegde hü er bü. terwül bü zich
omdraalde.
HUIZEN. 296 M. KRO. 8.00 Morgen-,
concert; 10.00 Gramofoonmuziek; 11.30 Half
uurtje voor zieken en ouden van dagen; lS00
Tijdsein; 12.01 Politieberichten; iris Kro-
Kwlntet o.l.v. Plet Lustenhouwer145 Gramo
foonmuziek; 2.30 Recital door Clalre Smit
Boenma alt-vlool; 330 Verzorging zender; 4.00
Gramofoonmuziek; 5 30 Kro-kunstensemble o.l.
van Plet Lustenhouwer; 6.00 „De beteekenls der
geltenhouderü" door Jac. Timmermans; 6 30
Kro-kunstensemble; 7.10 Spreker: J. B F. Sol-
kes; 7.30 Politieberichten; 7.45 Gramofoonmu-
8.00 Kro-orkest oJ.v. Johan Gerritsen
v. Louise Wüngaarden viool; 9.00 Vaz
Vervolg concert;
ziek; 12.00 Sluiting.
HILVERSUM 1875 M.
Lichaamsoefeningen oJ.v.
idem: 8.00 Tüdseln *n gramofoonmuziek; V.P
RO. 10.00 Morgenwüdlng; VARA 10 15 Voor
dracht door Frans Nienhuis: 10 30 Trio John
Brookhouse Mac Carthy; 11.00 Voordracht ddor
Frans Nienhuis; 11.30 Trio John Brookhouge
Mac Carthy: A.VJt.O. 12.00 Avro-kamerorkest
oJ.v. Louis Schmidt; VAR A. 4.00 Gramofoon
muziek 4.30 Na schooltüd. Knutselwerkjes
voor kinderen door Mevr. A. de BeerPlomp
5 00 Vara-orkest oJ.v. Hugo de Groot 5.45
Voordracht door Adolf Bouwmeester 6.00
Orgelspel door Johan Jong 6.30 L. Evertsen:
Onze eisch tot huurverlaging der woningen,
gebouwd met overheidssteun 6.45 Vara-or
kest V.P.R.O. 8.00 V.P.R.O.-neuws en
persberichten van het Vrüz. Gods. Persbureau
8.05 Vaz Dias A.V.R.O. 8.15 Aanslui
ting met het Kurhaus te Schevenlngen. Het Re-
sidentie-orkest oJ.v. Carl Schurlcht. Solist: Jaap
Stotijn, hobo Pauzevulllng door den VPRO
VAR.A 1100 Gramofoonmuziek 12 00
Tijdsein en sluiting.
BRUSSEL, 509 M. 12.20 Concert door het
omroeptrlo 5 20 Concert door het radio-orkes'.
o. 1. v. Franz André 8.20 Concert door het
omroep-symphonle-orkest o. L v. Arthur Meu-
lemans 10.30 Gramofoonmuziek.
KALEND BORG, 1153 M. 12.20 Strijkorkes'
o. 1. v. Herald Andersen 3.20 Louis Prell's
Instrumentaal ensemble 10.35 Vloolsoll door
Edmund Fabriclus 11.15 Dansmuziek door
orkest o. 1. v. 1>ddy Petersen.
BERLIJN, 419 M. 7.30 Grieg-concert door
het omroeporkest 1. v. Bruno Seidler-Winkler
9.30 Vocaal concert door het Berlünsche staats-
en Domkoor oJ.v. Prof. Hugo Rüdel
Concert (populair) door het Berlünsche toon
kunstenarenorkest oJ.v. Joe Balay.
HAMBURG. 372 M. 11.50 Populair Concert
oJ.v. Kar! Bekker 1.35 Gramofoonmuziek
2.30 Gramofoonmuziek 10.40 Dansmuziek
door het kleine Norag-orkest oJ.v. Adolf Becker.
KÖNIGSWUSTERHAUSEN, 1835 M. 12.20
Gramofoonmuziek 2.20 Gramofoonmuziek
4.50 Concert uit Leipzig 9.20 Concert uit
Berlün.
LANGENBERG, 472 M. 1.2Q populair Con
cert oJ.v. Eysoldt 5.20 Vesperconcert uit
München 8.50 Het Kamerorkest van de stad
München speelt serenades en Standchen.
DAVENTRY, 1554 M. Concert door Ema
nuel Starkey en zün orkest 4.20 Concert door
het Schotsche Studio-orkest oJ.v. Guy Dalnes
7.50 Concert door het B.B.C.-orkest (afd. C)
o.Lv. Percy Pitt 11.20 Ambrose’s Blus Lyres
In het Dorchester hotel
PARIJS (Eiffel), 1446 M. 8J0 Concert o
l.v. Ed. Flament.
PARIJS (Badlo), 1725 M. 12.50 Gramo
foonmuziek 7.20 Gramofoonmuziek 8.20
,JLa chaste Susanne", operette van Gilbert
9.50 Gramofoonmuziek.
MILAAN, 331 M. 7.45 Gramofoonmuziek
820 Gramofoonmuziek.
ROME, 441 M. 9.05 Concert mra.v. het
„Quartette dl Roma” 10.30 Voortzetting
concert 11.15 Dansmuziek. 0
WEENEN, 517 M. 7.50 Dansmuziek door
de Charley Gaudriot Jazzkapel 10.05 Popu
lair concert door de Robert Htigel-kapel.
WARSCHAU, 1412 M. 5.20 De philharmo
nic van Lodz o.l.v. Sew. Pietruszka. Populair
programma 6.40 Dansmuziek 8.20 Con
cert 10.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER, 460 M. 8.20 Engelsche
muziek door het omroeporkest oJ.v. Erwin Gil
bert,
