Von Bismarck als student
I
VAN OVEN, Den Haag
Vaandels, insignes, Vlaggen, Medailles
Kerkelijke Kunst
Robinson Schoenen
HERFSTMAAND
RADIO-PROGRAM
DE JUWEELEN-
DIEFSTAL
EEN VROOLIJKE FRANS
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
DE VROUW
MET HET
MASKER
VRIJDAG 9 SEPTEMBER
VERHAAL VAN
DEN DAG
Zaterdag 1O September
Otto von Bismarck
Slapende honden
Informatie-bureau
i
FEUILLETON
xxvn
Honderd jaar geleden werd Otto
Von Bitmarch ingeschreven
als student in de rechten
te Göttingen
|F
AlaVuurl^jlc loopt iede Ilollandsche jongen op
Zijn weddenschappen
I
Ik wilde
wei
chols, toen zijn collega vertrokken was.
en
ia
van
zoo hard. Moeder U hiernaast
te
TEN
gezag.
maar ook uit Enge-
te Göttingen in een
LAV“
Hoe
36
Dan keek
BeU
neide
(Wordt vervolgd).
ver-
van
irdenhaar, die uit
en haalde er de
i«u
4.50
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
eke
Deze maand geeft aan de menschen
Het verkwikkende gevoel
Van een laatst restantje zomer
En daarbij, gelukkig, koelt
Laat maar waaien als de wind waait.
Laat maar ruischen als het giet.
Als het ophoudt maakt de zon weer
Alles zonnig wat je ziet!
Herfstmaand kleurt de hei en bos-
schen,
lletje als Bek. Hij
Hep hü naar het
die
deze
ding
en.
door
ge.
i Kar
stens
al van
in dit
enkele
oorts
Due's
ter
en.
,n den
licht
y Ver
ben te
len oij
et ge-
be-
n Ir.
om-
eens
ewey
Keu-
Dan
seren
lerde
stau-
i en-
De natuur houdt Carnaval!
Zij strooit blaad’ren als confetti
En de wind voltooit het bal!
Niet alleen verft zij de boomen
Met een kleurtje, dat het dóet.
Maar zij strooit ook vele vruchten
Van den tak van overvloed.
Herfstmaand is gewoonlijk prachtig
En zij varieert genoeg.
Enkel straft zij soms de dichters.
Want die juichen vaak te vroeg.'
En wanneer zij die wil straffen
Wordt het asphalt vies en nat
En wij gaan gekleed in rubber
Door de straten van de stad!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
erhaal
t twee
;tel—v.
van 1
Hu-
weer
sard.
Mls-
lissie-
licht-
De
van
uwen
n be-
ooten
ver-
ist in
in 3
tpunt
rtikel
>r de
merk-
jl an-
rynen
rotes-
canen
lange
jer in
eken-
itie ia
s, die
Vaar-
jrden.
(Ingezonden mededeeling)
1734
van Engeland
in 1832 trok
zü, ofschoon zij alleen op de oude lauweren
rustte, nog een groot aantal -Jongelieden niet
alleen uit Dultschland
land en Amerika,
De jonge Otto kwam
eritieke periode.
Zooals in de andere
ten waren nieuwe ideefln aan 't gisten,
andig tegenover de absolute staatsmacht
LANGENBEBG 472 M. 1220 Populair con
cert oJ.v. Reinhold Merten. 120 Concert ol.v.
Wolf. 2.55 Gramofoonmuziek. 520 Vespercon
cert. 10.40 Concert.
DA VENTRY 1554 M. 12.20 Concert van North
Regional. 1.50 Concert door het Commodore
HUIZEN, 296 M. KRO 8.00 Morgenconcert;
10.00 KRO-trio oJ.v. Plet Lustenhouwer11.30
Godsdienstig halfuurtje; 12.00 Tijdsein en po
litieberichten; 13.15 KRO-sextet oJ.v. Piet Lus
tenhouwer; 1.45 Verzorging zender; 2.00 Gra
mofoonmuziek; 320 KinderuurtJe4.00 Mando
lineclub ArcHto; 420 Esperantonleuws door P
Hellker; 4.45 Mandolineclub Ardlto; 5.15 Gra
mofoonmuziek; 6.00 Journalistiek weekoverzicht
door Paul de Waart; 620 Gramofoonmuziek;
7.10 Vulcanlsme door Pater Bouwman; 7.30 Po
litieberichten; 7.45 Sportpraatje van de RKF.
8.00 KRO-salonorkest oJ.v. M. van t Woud.
8.45 The 4 serenaders; 9.00 Microfoon vertelsel
door Joan Kat; 9.15 Persbureau Va» Dias; 9.30
KRO-salonorkest; 10.00 The 4 Serenaders; 10.15
KRO-salonorkest: 11.00 Gramofoonmuziek.
Zoodra ze bij mrs. Foulton binnen kwamen,
begreep Maurice, dat Ernestine hem inderdaad
daar voor een bepaald doel gebracht had,
want mrs. Foulton richtte zich in alle stijfheid
op, toen ze hem in het oog kreeg, en vergat
zelfs haar gewone eerbiedige beleefdheid Je
gens de meesteres van Rulery.
Ik heb mr. Maurice hier gebracht, zooals
u ziet, mrs. Foulton, zei Ernestine. Geeft
u ons alstublieft wat thee. En eh, u moet
mr. Maurice een vraag stellen, geloof Ik.
De vrouw beefde. Zij scheen voor het oogen-
blik haar spraak verloren te hebben.
Als u het liever hebt, ging Ernestine kalm
voort, zal ik het voor u vragen. Wist u.
mr. Maurice, dat Letty weggeloopen is, en
naar Londen is gegaan, zonder een woord aan
haar moeder te zeggen?
Neen, dat wist ik niet, antwoordde Maurice
ernstig. Het spijt me erg, dat Ik dat hoor.
U wist het niet? U weet het niet, waar ze
Is? vroeg de vrouw heftig
Twintig minuten later stapte een stevige op
geruimde man de kamer binnen.
U bent zeker mijnheer Bek?
graag, dat u de zaak voor mij tot klaarheid
bracht.
HU bekeek nu alles, ondervroeg nog eens het
M. 12.20
Concert.
Alleen de actrice zelve geloofde niet aan de
schuld van het meisje en ze sprak:
Huil niet, Barbara, ik weet, dat jü het
niet gedaan hebt en alles zal wel uitkomen.
U deed beter eerst eens naar de feiten
te luisteren, zei Nichols. Maar zij was niet te
overtuigen en toen Barbara heen was gegaan.
had voor zj)n vereenlglng. Weer een anderen
keer moest hij tien dagen „zitten" vanwege een
duel op pistool. De reputatie van zijn oproerig
heid was zóó algemeen verbreid, dat hij op een
studentenfeest te Jena. waar hij ultgenoodigd
was door enkele vrienden, de stad uitgedreven
werd als lawaaimaker en vechtersbaas.
Toch begreep Bismarck op een zeker oogen
bllk, dat hij den verloren tijd diende in te halen
en hü gaf er zich rekenschap van, dat hij Göt
tingen moest verlaten, indien hij een ernstige
verandering in zijn levenswijze wilde aanbren
gen.
In September 1833 ging hü zijn rechtsstudies
te Berlijn hervatten. Niettemin had het verblijf
in Göttingep een sterken invloed op zijn geest
teweeggebracht, want zijn politieke ideeën waren
er totaal veranderd. De liberale sympathieën,
waar hij eeyst mee te koop liep, hadden plaats
gemaakt voor een eerbied voor het bestaand
gezag.
De schenhutseling te Frankfort den 3en April
1833, waarin de wachtsoldaten slaags raakten
met de studenten, had hem voorgoed een afkeer
bezorgd rsn alle oproerigheid tegen het wettig
regiem.
Alleen zijn religieuze opvattingen waren onge
wijzigd gebleven.
Eerst in 1846, onder den invloed van zijn vrome
verloofde Jeanne de Putkammer. kreeg hü ge
voelens, die eenigszins op een christelijke af
komst konden wijzen, indien men aldus een
godsdienst osnschryven mag, waarin liefde en
vergiffenis onbekende woorden zijn.
Terwijl Otto von Bismarck te Göttingen dit
leventje leidde van Jan Plelzier, was er een
andere jonge man. die de collegezalen en jde
bibliotheek bijna niet verliet. Dit was de zoon
van een Westphaalschen heerboer, die alle ele
gante omgangsvormen miste, maar een noest
werker was.
Later, wanneer de grijze kanselier zich al
machtig gelooft en den oorlog wil verklaren aan
Rome, is het deze student, die hem tegemoet
treedt om zijn geloof te verdedigen en die, na
jaren van moeizame worsteling, hem verplicht
een hatelijke wetsbepaling op te heffen.
Deze jonge man heette von Windthorst.
Hoe weet u toch al die bijzonderheden over
bet huiselijk leven van de Kramers?
Wü hadden verleden zomer hun papegaai in
huls, toen zij op reis waren!....
■ei Maurice. Ik schijn hem op een of andere
hi»nler beleedigd te hebben.
gingen gerutechloos over het tapijt van natte
bladeren. Langs den weg renden konijnen bij
honderdtallen over het veerkrachtige mos naar
hun holen. Wéér begonnen zü te stijgen. Be
neden hen strekte het landschap zich uit en
ontrolde zich als een mozaïek, dat vaag te zien
was door den sluier van den nevel. Ernestine
wendde zich lachend tot hem. Er was nu meer
kleur op haar wangen. ZU was buiten adem vóór
zij den top bereikten.
Beken het maar, zeide zjj, u ziet me
liever zóó, dan in Londen, is t niet?
U bent hier natuurlijker antwoordde hij,
en meer, zooals ik u graag zou zien.
ZU stonden nu op den top van de heuvel
reeks. Onder hen lag het groote huis met zijn
prachtige lanen en parken, en opzij daarvan
het nietige dorp. Verderop spreidde zich een
landschap uit van golvende weiden, en wel
verzorgde akkers. Dezelfde gedachte rees bij
hen belden op.
Ziedaar, mijn bezittingen, zeide zij.
Hij knikte.
U moet er wei heel trotsch op zijn, zei hij
bedaard. Het is bijzonder mooi.
Zü wendde zich tot hem. Haar gelaat was
even koud en ongevoelig als de rotssteen, waar
op zU stond.
Misschien vraag u zich af, waarom ik altijd
slleen gebleven ben? zei ze.
Hij haalde zün schouders op.
Een kwestie van temperament, misschien,
zeide hü- U hebt een neiging, om onafhan
kelijk te zün is t niet?
Er zijn zekere dingen geweest in mijn leven
BERLÜN 419 M. 735 Sonate in dil l Op.
106 voor piano en viool van Brahms. 1020
Dansmuziek door de Waldemar Hasz-kapel.
BRESLAU 325 M. 730 Gramofoonmuziek.
8.20 Gevarieerd programma; 11.10 Dansmuziek
uit Berlün.
HAMBURG 372 M. 1.35 Gramofoonmuziek
230 Idem. 4.50 Concert op de radio.tentoon
stelling van Hannover. 10 40 Dansmuziek uit
Berlün.
KONIG8WUSTERHAUSEN
Gramofoonmulzek. 320 Idem.
10.40 Concert uit Mühlacker.
Grand Orkest. 5.05 Orgelconcert. 8.00 Concert
9.00 Vaudeville.
PARUS (Elffel) 1446 M. 830 Radiotooneel
PARUS (Radio) 1725 M. 13.30 Gramofoon-
muziek. 730 Idem. 930 Idem.
MILAAN UI M. 730 Gramofoonmuziek. 9.05
Opera.uitzending. Na afloop dansmuziek uit
het Lunapark Lido te Milaan.
ROME 441 M. 9.05 Opera avcnd.
WEENEN 517 M. 820 Gevarieerd program
ma. 1035 Dansmuziek.
WARSCHAU 1412 M. 520 Populair concert
6.40 Dansmütlek. 8.30 Populair concert. 1025
Pianorecital. 11.10 Dansmuziek.
Ik vrees, antwoordde zü, dat de men-
•chen hier al wel geleerd hebben, om het
onverwachte van mü te verwachten. Zegt u
eens, ging zü voort, wat heeft u terug-
gevoerd naar het tooneel van uw lüden? Ik
hoop, dat u me zeggen zult, dat het is, osn uw
excuus te maken voor de tergend onbeleefde
wüze, waarop u de laatste maal, dat we
elkander zagen, van mü bent weggeloopen.
Ik wist niet, dat u hier was, antwoordde
10 Sept. 1832 liet een jonker van 17 jaar, Otto
von Bismarck, zich inschrüven als student in
de rechtswetenschappen aan de unlversltelt te
Götlngen. Hü kwam uit een Pruisische adellü-
ke familie, sinds de 14e eeuw bekend staand als
rumoerig, zelfbewust er^ opstandig tegen de
geestelükheid.
Zün vader, een oud-officier, had vaarwel ge
zegd aan het Pruisisch leger, toen hü bü den
slag van Kateerlautern een gevaarlijke wonde
bad opgeloopen en zich teruggetrokken in zün
kasteel te Schönhausen, dat in 1809 geplun
derd werd door Fransche soldaten en wel zoo
doortrapt, dat zelfs de geslachtslüst van de
familie Bismarck, die in de vestibule hing, met
bajonetsteken vernield werd.
Na vervolgens eenigen tüd in Pommeren door
gebracht te hebben op een landgoed, dat hü
van een neef geërfd had. besloot hü na lang
aarzelen toe te geven aan den wensch van zün
vrouw en zich te vestigen in de Behrenstrasse
te Berlün, toentertijd een der voornaamste
straten der stad
Niettegenstaande hü het klassieke type verte
genwoordigde van de Pruisische landjonkers,
hartstochtelük jager, goed eter en stevig drin
ker was, bezat zün vrouw een meer geculti-
veerden geest, die opging in het mondaine leven
van Berlün, van bloemen en snulsterüen en
die de vrüheld had om frivool en verkwistend
te zün.
Op 6-jarigen leeftüd werd de kleine Otto naar
het instituut Plamann gestuurd, een pensio
naat waar de Duitsche legerdiacipline nog een
lesje aan kon nemen aan de onverbiddelüke
tucht en gestrengheid. Het moet er beslist hard
geweest zün voor de levenslustige Jongens, want
de ijzeren kanselier, die zich niet gauw beklaag
de zal later schrüven; „Mün jeugd heeft men
totaal bedorven."
Op bet gymnasium studeerde hü uitstekend.
Hü had een voorliefde voor geschiedenis en
leerde de vreemde talen met een verbazend ge
mak. Het Fransch was bovendien de omgangs
taal In zün familie. 9et was zelfs in deze taal
dat zün grootvader in 1774 een boek had uit
gegeven dat de deugden van zün overleden
vrouw roemde in een stül die sterk geïnspi
reerd was aan de lectuur van Rousseau.
Toen hü na zün gymnasiaal examen
Göttingen kwam, was Otto von Bismarck een
groote Jongeman, vlug en sterk, met een hoog
voorhoofd onder een weligen haardos.
Sinds eenigen tüd had hü, in navolging van
zün ouders, afgedaan met alle godsdienstige
practük: „omdat het gebed hem tegen Gods
natuur scheen in te gs^tn”!?) en daar hü, wat
een normaal gevolg was van het officieel on
derwas, pantheist was.
Ofschoon men hem vanaf zün kinderjaren
een absolute en toegewüde aanhankelükheid
voor de Pruisische monarchie getracht had in
te prenten, was hü vagelijk republikeinsch
gezind. In zün memoires luidt bet: ik brak mü
het hoofd om motieven te ontdekken, die in
staat waren om millioenen menschen te doen
besluiten levenslang den wil van een enkeling
te volgen....
Over de bultenlandsche politiek had hü de
zelfde meenlng als de officieren uit de oorlo
gen tegen Napoleon, die züd familiemllleu
frequenteerden. Hü was bezield met een vu-
rigen haat tegen Frankrük. ,Jk werd woest,"
heeft hü eens gezegd, „als ik eraan dacht dat
Prankrük Straatsburg behouden had."
Het Hannoversche stadje Göttingen, waar
hü zün rechtstudies ging beginnen, was be
roemd om zün Unlversltelt. Zü was in
gesticht door George II, konl
en keurvorst van Hannover,
wendde zü zich tot baron Tolerön.
Ik heb geen vertrouwen in dien man.
sprak ze. Ik wilde een ander raadplegen.
Juffrouw Barlett, ik» hoop maar, dat u
mü niet verdenkt, hoewel de schün tegen mü
te, sprak Toleron ernstig.
De schün te volstrekt niet tegen u. ant
woordde Belle vriendelük. Integendeel om a
dit te bewüzen. hoe ik u vertrouw wilde ik u
verzoeken, den heer Paul Bek voor me te gaan
halen.
Den volgenden dag gingen Robbie
en Topsy op eigen gelegenheid er
een» op uit, maar Freddy Vrijdag
waarschuwde ben, niet te ver te
gaan, omdat ze gemakkelijk zouden
kunnen verdwalen.
Toen ze een paar mijlen geloopen
hadden, kwamen ze aan een rivier,
waar ze een paar eenden stoorden,
die verschrikt opvlogen. Daar ont
dekte Robbie plotseling een viertal
eieren op den grond.
„Wat een prachtige eieren! O,
die hebben de eenden gelegd,” riep
Topsy uit.
„Natuurlijk,” zei Robbie. „Weet
je wat. laten we Freddy vragen,
met zijn mand hier te komen, dan
Zeker niet, antwoordde Maurice.
zou Ik dat weten?
De vrouw was geheel tn de war. Zü wendde
zich tot Ernestine, als wilde zü haar om uitleg
vragen.
Mr. Maurice heeft het aan zich zelf te
wüten, zei Ernestine, als het feit, dat hü uw
dochter dien avond bü mü bracht, verkeerd te
opgevat. In leder geval kan hü niet weigeren,
om te vertellen, wat hü weigerde, mü te
vertellen. Ziet u, mr. Maurice, voegde zü
er bü. zich tot hem wendend. Mrs Foulton
wil beslist weten, met wien u dien avond haar
dochter aan tafel hebt gezien, in Londen.
Maurice aarzelde slechts een oogenbllk.
Uw dochter zat naast mr. Charles Bell, mrs.
Foulton, zeide hü.
De vrouw borg haar gelaat in haar boeze
laar, en snelde heen Zü hoorden haar snik
ken in de keuken. Ernestine haalde haar
schouders op.
Wat vervelend! zeide zü. Nu krügen we
geen thee. Menschen van dien stand hebben
geen selfbeheersching.
Maurice zag haar streng aan.
Hebben de menschen hier mü in verband
gebracht met de verdwüning van dit kind?
vroeg hü-
Ik denk het wel. antwoordde zü onver
schillig. Een nieuwe rol voor u, niet? Maar
het Is uw eigen schuld. U moet niet zoo geheim
zinnig zün.
Maar geloofde het toch niet,
hü kortaf.
wat aal ik u zeggen?
Vader, onze onderwüzer zegt, dat alle pels
dieren in den winter een nieuw bontvel krü
gen!
Bssst! Niet
Immers bezig!
kamermeisje en praatte vriendelük met Toleron.
Goeden avond, juffrouw Barlett, zei hü
eindelük. zoodra Ik iets weet, hoort u wel
van me. i
Dat te me de detective wel, bromde Ni
chols, toen zün collega vertrokken was. y
Dus u weet het, zei Bek bü zün vertrok
den hotelhouder, één woordje, als iemand
juffrouw Barlett de kamers betrekt
aan
na
verder mondje dicht.
Tien dagen later was hü terug.
Wie is uw gast?
Wat zult u nu verder doen? informeerde
de hotelhouder aan Bek.
Inbreken, antwoordde Bek kalm, en in
gezelschap van Nichote sloop de amateur-ln-
breuker in de zitkamer van den heer Gorcoran;
een stoel waarop een lampetkan was neerge
zet, werd behoedzaam verwüderd. en terwül een
geruststellend gesnork uit het bed klonk, werden
de kleeren van den verdachte doorzocht.
Nu? vroeg Nichols hatelük.
De Inhoud van de zakken was niets büzon-
ders. Horloge, portefeuille, zakschaar en een
zakdoek en één vreemd ding: een centimeter.
Dien zócht ik. zei Bek, en geef me nu nog
eens de portefeuille.
Alle papieren borg hü weer op, totdat hü
een stukje papier vond, waarop onregelmatig
een kruis getrokken was.
Vlug, meet het karpet eens op, zei Bek
plotseling, en de detective gehoorzaamde.
Juist, het klopt, klonk het toen kort.
Nichols begreep er niets van, want Bek lag
op zün knieën te meten.
Hier, zei hü toen. Hü ontdekte een snede
in het dikke tapüt, en sag ook een kleinen
spüker, die het uitgesneden lapje op zün plaats
hield. Hü lichtte het er uit. In den gepolljsten
vloer liep een cirkelvormige snede. Met zün mes
wipte Bek het hout op.
Netjes gedaan, mompelde hü in zich zelf,
trok toen aan een zwarte-J- J‘*
het kleine gat omhoog si
juweelen uit.
Nu was Nichote geheel bekeerd. Hü wilde on-
mlddellük Gorcoran arresteeren, maar Bek zei,
dat er nog geen bewüs was. ,HÜ legde de juwee
len weer in hun schuilplaats en verstopte zich
achter de gordünen. En jawel, toen Gorcoran
met moeite om zes uur was wakker gebonsd,
begon hü precies hetzelfde spel
mat. maar voor hü dat deed,
open raam en kuchtte. Van.de straat werd zün
kuch beantwoord.
Doch op het oogenbllk. dat hü zün bult uit
den vloer te voorschün haglde, werd hü van
achteren aangegrepen en op den grond gewor
pen. Een sponsje met chloroform deed hem van
allen weerstand afzien. Bek .liep naar het raam,
waaronder een opvallend lange vrouwenfiguur
wachtte. En nu deed Bek iets heel vreemds. Hü
wierp het taschje met den kostbaren inhoud
naar beneden, waar het door die figuur werd
opgevangen. Vervolgens verdween de dame snel
om den hoek van de straat, om in de armen te
loopen van een kranigen politieagent.
Laat maar, münheer, grinnikte die. terwül
hü handig de boeien toeklapte. Het spüt me,
dat ik een „dame” moet lastig vallen, mynheer
Toleron, maar ik arresteer u, omdat u de ju
weelen, die thans in uw bezit zün. gestolen
hebt.
HILVERSUM, 1875 M. (VARA). 6.45
Lichaamsoefeningen o.l.v. G. Kleerekoper; 730
idem; 8.00 Tijdsein; Gramofoonmuziek. VPRO
10.00 MorgenwüdlngVARA 10.15 Uitzending
voor arbeiders in de contiu-bedrüven mtn.v
het VARA-orkest oJ.v. Hugo de Groot en het
VARA-Tooneel; 13.00 Tüdaeln; 13.01 „The happy
boys” oJ.v. Jean Hangé; 3.00 Verzorging zender-
3.15 Kwartiertje voor het Instituut voor arbei
ders-ont wikke ling; 3.30 Gramofoonmuziek; 3.45
Th. Ramaker ..Arbelderssport”; 4.00 Het dub
belmannenkwartet .Adems van Scheltema” met
Johan Jong; 420 A. Joustra: Büenteelt. een
nuttige en aangename bezigheid voor oud en
jong; 4.40 Dubbelmannenkwartet met piano
begeleiding; 5.00 Literair halfuurtje door A. M
de Jong ..Waan-Europa 1934" door Hans Go-
bach; 5.30 Orgelspel Johan Jong; 6.00 Actueel
allerlei uit de arbeidersbeweging; 6.15 Orgel
spel; 630 Klnderuurtje; 730 Gramofoonmuziek:
7.40 Toespraak door A. de Vries; 8.00 Zaterdag-
avondprogramma; 1030 VARA-varia; 10.40 VA
RAorkeet; 11.00 Persbureau Vaz Dias; 11.15 Gra
mofoonmuziek; 13.00 Tijdsein en sluiting.
BRUSSEL 509 6L 1320 Concert door bet om.
roep trio; 130 vervolg concert; 530 Concert o
L v. Arthur Meulemans; 620 Gramofoonmu
ziek; 920 Concert.
KALUNDBORG 1153 M. 12.20 Uitzending uit
Restaurant „Wlvex". 330 Het Omroeporkest
ol.v. Emll Reesen. 8.20 Oudere dansmuziek
11.30 Dansmuziek.
U geloofde het toch niet? herhaalde hü.
terwül hü zün oogen vast op haar gevestigd
hield.
ZU wendde haar bleek gelaat naar hem toe.
HU meende een 'verandering in haar manier van
doen te bsspeuren.
Natuurlük niet, antwoordde zü- En
als iemand anders dat geloofd heeft, dan aal
men gauw de waarheid hooien.
Met dat al te het afschuwelük, zeide hü.
We moeten iets doen.
Zü wendde zich moe van hem al. Zün ge
dachten waren vol van de tragedie van Letty
Foulton’s verdwünen. Hü dacht aan niets
anders
Hü richtte zich plotseling tot haar. Ik zal
teruggaan, zeide hü, Osn nog eens met
Charles Bell te spreken.
ZU keek hem in het gelaat, en las daar dingen,
die haar deden schrikken. HU had zich reeds
naar de deur begeven, maar zü plaatste zich
In den weg.
Neenriep zü- Het 11 uw zaak niet. Laat
m U met hem praten.
Hü schudde het hoofd.
Dat 1» geen zaak voor een vrouw, osn zich
mee te bemoeien, zeide hü.
HU zal niet naar luisteren, ging zü met
aandrang voort. Hü zal u zeggen, dat u er niets
mee te maken hebt....
Als tatsoenlük mensch heb ik er wél mee
te maken, viel hü haar In de rede. Laste me
gaan, alstublieft
Münheer Gorcoran. 'n Amerikaansch mll-
Uonnair.
Kunt u me een poosje als kellner gebrui
ken?
Zeker. U wilt dus
Ik ben over een half uur terug.
Toen Bek na verloop van dien tüd terug
kwam, zou niemand hem herkend hebben. HU
moest den nieuwen gast bedienen. Deze was
zeer tevreden over zün souper, alleen was er
een vreemde smaak aan de chartreuse.
Ik moet morgen om zes uur op, kellner,
sprak hü. maar hard kloppen, want ik slaap
vast.
kunnen we ze meenemen.
Zij haastten zich, den zeeman te
vertellen van die prachtige eenden
eieren, en hij was al even verlan
gend om ze te halen als zij.
„Ik zal een flinke mand mee
nemen,” zei hij, en meteen gingen
ze op stap.
Maar toen ze weer bij de rivier
gekomen waren, had de hoste zon
de eieren al uitgebroed. Verschrikt
greep Topsy haar neefje vast.
„Wat zijn dat voor griezelige
dingen!” riep zij uit.
„Dat zijn krokodillen-babies,"
zei Freddy, die zijn buik vast hield
van het lachen, „en jij dacht, dat
net.eenden eieren waren I”
Mwyeearotui vervolg.)
een diep geheim, zei ze langzaam. Ik denk,
dat ik u dat op zekeren dag vertellen zal, want
het kan wezen dat ik hulp noodlg heb.
Daar zal ik blü om zijn, antwoordde hü
eenvoudig. Dat weet u.
Laten we nu gaan, zei ze, zich afwendend.
Het te te koud, om hier te blüven staan.
Ik zal u naar de One-tree-hoeve brengen.
Daar heb ik een reden toe, voegde se er lang
zamer aan toe.
Duitsche Universitei-
vü-
en
de landsverdeeling zooals die in 1815, op het
Weener Congres was vastgesteld. In 1831
achtte de konlng van Hannover het dan ook
noodzakelük afdoende maatregelen te nemen
tegen de liberale mentaliteit die steeds hech
tere vonnen ging aannemen in de studenten-
vereenlgingen. Het „Korps" mocht ten hoogste
30 leden bevatten voortaan en het bestuur
droeg de verplichting ieder semester om mach
tiging aan te vragen, die het voortbestaan der
vereenlglng toestond.
Direct na zün installatie begon Bismarck
relaties aan te knoopen met de leden der
JBurschenschaft". Dit was een groep jonge li
beralen die droomden van de eenheid van
Dultschland. Den 27en Mei 1832 woonde hü
de groote byeenkomst bü te Hambach waar
Ml- Ik kwam hier voor twee dingen in
de eerste plaats om stof te verzamelen voor
«n kort artikel in het blad van een vriend
me, en in de tweede plaato, om Charles
BeU een vraag te steUen.
Die vraag heeft hem blükbaar geërgerd,
merkte zü op.
HU scheen al geërgerd, vóór ik het vroeg,
Met deze kamer neem ik geen genoegen,
sprak baron Toleron tot den hotelhouder.
*t 8püt, me baron, maar ik heb niets an
ders; de enkele kamers, die nog open zün zün
besteld door de beroemde tooneetepeelster Belle
Barlett.
O, die ken ik wel, zei de baron. Weet u
wat, geef mü die kamers maar tot zü komt;
zü zal het zeker goed vinden.
En baron Toleron die een slechten naam
had, maar veel van luxe hield, genoot van de
prachtige bad-, zit- en slaapkamer.
Toen mademoiselle Belle Barlett kwam moest
de baron verhuizen; maar hü vond het aan
genaam de kennismaking met de gevierde ac
trice te vernieuwen.
Haar komst in het hotel was een ware ge
beurtenis. niet alleen om haar beroemdheid,
maar ook omdat men wist, dat zü prachtige
juweelen had. mooier dan de voornaamste da
mes. Toen Belle Barlett aan het diner ver
scheen. fonkelde op haar borst een robijn, met
roslgen, schitterenden glans.
Baron Toleron zat naast haar en maakte
haar een compliment over haar juweelenachat
Als ze u maar niet ontstolen worden, sprak
hü.
Dat bleek een profetie, want den volgenden
dag waren de juweelen verdwenen en baron
Toleron werd op minder aangename wüze in
de zaak betrokken, omdat Barbara Aballan,
Belle's kamenier, hem uit de kamer der actrice
had zien komen.
De hotelhouder haalde er onmiddellük een
detective bü. den heer Nichols, die bü baron
Toleron aan het tafeltje ging zitten.
Ik ben detective, sprak hü zacht, ik wensch
een onderhoud onder vier oogen; wilt u mü
volgen?
Verbaasd keek baron Toleron naar het schran
dere gezicht tegenover hem.
't Is een grap hé?
Volstrekt niet, antwoordde Nichote, en hü
deed Toleron in de kamer van den hotelhouder
een verhoor onderrgaan. Toleron verklaarde
de deur open te hebben bevonden en zich te
hebben vergist.
Maar u zeide toch, de deur gesloten te
hebben? vroeg Nichols ontstemd aan Barbara,
die* snikte.
Ja.... Ja, dat dacht Ik ook, stamelde zü
Hoor eens, münheer Nichote, sprak Tol»-
ron, de liftjongen en de kellners kunnen ge
tuigen dat ik regelrecht van de kamer van
mademoiselle Barlett naar het tafeltje ben ge
galm, waar u mü gevonden hebt. Om alle acn-
terdocht te voorkomen, wil ik nu dadelük ge
visiteerd worden.
Dit geschiedde, maar er werd niets verdachts
gevonden, zoodat Barbara nu voor de schuldige
werd gehouden.
30.000 nationaalgezindcn de noodzakelijkheid
proclameerden van het ééne Dultschland in
een repubUek, en van de Europeesche staten
in een confederatie. Als hü op het eind van
zün leven in de eenzaamheid van Friedrichs
ruhe zün memoires gaat schrüven, herinnert
hü zich nog de hoogdravende vaderlands-poë-
zle die daar uitgegalmd werd. Maar al spoedig
begonnen twee dingen bü zün kameraden hem
tegen te staan: het overgroots meerendeel had
geen behoorlüke opvoeding gehad en geen van
allen durfde een duel aannemen. Tenslotte
liet hü zich inschrüven in de aristocratische
„Hannovera", een der negen studentenvereenl-
glngen te Göttingen.
Bismarck had zich te Göttingen uitstekend
geïnstalleerd. Hü woonde in het centrum van
de stad, niet ver van de coUege-zalen en ge
durende de eerste weken toonde hü zich vol
van den vurigsten üver om de lessen bü te wo
nen. Maar al gauw, even na Pinksteren. sloot
hü een studentikoze vriendschap met drie
levenslustige Amerikanen en veranderde to
taal van levenswyze. Hü ging--wonen in een
klein paviljoen en viel overal- op door zün ru
moerige manier van doen, zün excentrieke
kleeren. zün groeten baard en een snor
buitensporige afmetingen.
Midden in de maand Juli werd hü gedaagd
voor den unlverslteits-rechter wegens een van
de vele vergrijpen die hü noodzakelük moest
bedrüven om gelükklg te leven. Hü verscheen
in de beklaagdenbank, met een bonte kamer
jas aan, hooge rijlaarzen, een lange püp in de
hand en een grapten buldog aan een ketting.
Het werd een «enorm succes. De rechtszaal
geleek een variété-theater. Deze grap bezorgde
hem de eeuwige vriendschap van alle vroolüke
Fransen die het leven der professoren ver
zuurden.
Een groote kring van dit soort jongelui om
ringde hem in de herberg, waar hü 20 tot 3<J
PÜpen per dag rookte, bü den kapper, waar hü
naar bet laatste nieuws ging hoor en en met
mooi weer in de dennen- en beukenboeachen
die Göttingen omgaven.
Hü was overal te vinden, behalve op de col
leges.... Spoedig werd hy beroemd door zün
duels, zyn weddenschappen en zün eeuwigdu
rende twisten met den universlteitsrechter.
Om de geringste reden trok hy zyn degen en
ofschoon de duels verboden waren in de statu
ten, kwam de universlteitsrechter alleen tus-
seben beiden in het (vrü zeldzame) geval van
het duel op pistool. Gewoonlyk gingen de duel
listen naar een kleine herberg buiten de stad
Im Kaiser Daar rokken zü zware opge
vulde leeren Jassen en broeken aan, zetten een
ingewikkeld brilsysteem op den neus en de kunst
was nu den tegenstander een houw toe te bren
gen met een kling van vier voet.
Na het toebrengen van de eerste wonde werd
het gevecht gestaakt; men reikte elkaar de
hand en ging „schmollets" drinken; dat wilde
zeggen: de tegenstanders strengelden de linker
armen in elkaar en goten bier door het keelgat.
Gedurende de drie semesters die hü te Göt
tingen doorbracht, had Bismarck niet minder
dan 28 duels. Een enkelen keer werd hü even
gewond aan de kin. Bovendien was de snede
niet toegebracht volgens de regelen der kunst.
Vier en twintig jaar later, in de volle Parle-
mentszltting, zal de kanselier dit nog verwüten
aan zün vroegeren kameraad, Biedenweg, die
het tot gedeputeerde gebracht had.
De wond was echter te licht geweest om
eenige verandering te brengen in de reputatie
van den duellist.
De „Hannovera" bleef Bismarck den bünaam
geven van „de onwondbare Achilles”.
Eén van zijn weddenschappen is merkwaardig;
hü wedde met zün vriend, den Amerikaan
Coffin, dat Dultschland binnen twintig jaar
een éénheid zou vonnen. Dit toont wel van
welke richting de politieke ideeën van Bismarck
zich aan bet oriënteeren waren.
Zün zakgeld vloeide met een ontstellende
regelmaat in de boete-kas der Universiteit. Den
eenen dag had hü enkele thalers te betalen,
daar hü in de straat gerookt had, den anderen
dag werd hü 4 maal 24 uur In het cachot ge
sloten, daar hü geen machtiging aangevraagd
Ik zou anders denken. dat u dat niet
heelemaal onbegrijpelük behoeft te vinden, zei
ze droog.
Zü wist, of raadde dus, wie het geweest was,
die bü het gezelschap van Letty Foulton in
Landen had behoord. Maurice zweeg. Zü liepen
eenigen tüd voort in de richting van de One-
tree-hoeve, tot Ernestine, vermoeid van het
stügén, bulten adem bleef staan en tegen een
hek leunde.
Ik hoop, zet ze dat u bezig bent, met uw
Indrukken te verzamelen. Maar dan moeten
ze bepaald In de lucht zün, want u hebt niet
naar rechts en niet naar links gekeken.
Hü glimlachte, en bleef naast haar staan, en
zag naar omlaag. Het dorp lag. bijna aan hun
voeten; en daar voorbü, in de verte, spreidde
zich In nevel gehuld het landschap uil,
stil en zwijgend in den November-middag. De
wind was gaan liggen, de vogels lieten zieb
niet hooren er was niets meer over van het
drukke koor van zomergelulden. Zü stonden
aan den rand van een begroeide plek.
Om u de waarheid te zeggen, zeide hü,
was Ik meer aan het denken over iets, dat ik
u zeggen moet.
Is het iets ernstigs? vroeg ze.
Dat Is het zeker, zeide hij.
Zü fronste even de wenkbrauwen,
ze hem smeekend aan.
Dus kan het nog wel even wachten, zei ze.
Deze inspafining te juist, wat ik noodlg heb.
Ze doet me goed. Ik wil mün middag niet be
derven.
ZU zetten hun wandeling voort. Hun voeten
