r BIJ EEN 25-JARIG JUBILEUM DE TAAK DER KATHOLIEKE PERS Zilveren lauweren Gelukwensch van den Eersten Minister Onze jubilaris Beslissende invloed DE GROEI VAN ONS DAGBLAD Een reuzen-arbeid [STÈMMEN UIT DE TWEEDE KAMER Het moeilijke begin Pater dug. Orie OP f Strijder voor Kerk en Vaderland I VRIJDAG 30 SEPTEMBER I Rector Jac. Boele Jr* yrdml&i /^J2. Aan de nagedachtenis van Pater Orie past hier een woord van eerbiedige hulde ONVERMOEID DRIEMANSCHAP Wat ontbrak Volk en kerk ten heil I nlijke erkenning Een statige boom /He*-, e&g— rZéZ-r,. 7 een grooter f 1 V ANNIE MEIJER. ZOO- KORTENHORST. l e«t op 1 October en al wil l 35 niet gezegd worden. dat de grond 1< zijn di 25 jar bodenj met té den tilt-** het U schenkel zin ook de 1_ en in steeds g Christelijke level dringen in de geesten van de lezers. Met de allerbeste wenschen, UEd dw. dien. J. P. HZ’.'BEX Deken van Hoorn. Deze heeren waren bestuurslid der toen kort geleden opgerichte K. S. A. Geheel volgens het doel dier organisatie werd door hen nagegaan, wat er in het Katholieke Alk- maarsche leven nog ontbrak. Men consta teerde al onmlddellljk het gemis van een tweetal zaken: een Katholieke drankweer- beweging en een dito krant. Nadat in de eer ste leemte was voorzien (herdachten we niet het vorig jaar het zilveren jubileum van Krulsverbond en Mariavereeniging?) werd met veel voortvarendheid het tweede probleem aangepakt. Welk werk daarvoor moest verzet worden, hoeveel enthousiasme en taaie volharding hierbij noodig waren om hier succes te be reiken, we kunnen er enkel maar naar gis sen. Dat is nu een der momenten waarop wij doelden, dat de bron traag oC liever in het geheel niet vloeide. Met zekerheid kennen we enkel het »- hej dié slacht van kloeke daden. Mijn allerhartelijkste gelukwenschen met het 'bereikte resultaat. Een mijlpaal is bereikt. Even mag worden stilgestaan en dan met her nieuwden moed, vooruit! Moge, juist in dezen tijd van ontkerstening, ontwrichting en ontmoediging, het strijdbare orgaan der Noord-Hollandsche Katholieken den onmisbaren steun, opbeuring en troost, maar ook den strijdlust brengen in de huisgezinnen onzer trouwe geloof sgenooten. Wij moeten vooruit, ook in tijden van tegenslag Onze ka- tholieke pers is onze vaandeldrager, zij loopt voorop. Wij volgen» Nooit beter dan de laatste weken, nu we toeten trachten iets te vertellen over de ischiedenis van het jublleergnde „Ons lad”, hebben we beseft, hóé moeilijk het ik van den historieschrijver is. Wil mefr meer geven dan een vaag vertelseltje, opge trokken op min of meer flauwe herinnerin gen, dan moeten tientallen deskundige per sonen worden ondervraagd, dan moeten of- flcieele documenten bestudeerd worden. Zoo iets heet „bronnenstudie.” Maar het Is een eigenaardige gewoonte, dat die bronnen nu eens rijkelijk omhoog spuiten, zoodat men met al te ruimen overvloed geen raad weet, doch dan plotseling heel traag gaan vloeien, waardoor een onverwacht en ongewenscht hiaat ontstaat. Zonder beeldspraak gezegd: er zou zooal geen boekdeel, dan toch een behoorlijke brochure te schrijven zijn, als we alle bouwstoffen gingen verwerken, die ons nu ter beschikking staan. Anderzijds echter zouden sommige belangrijke momen ten, door gebrek aan documentatie, onbe licht moeten blijven. Laten we hier den altijd veiligen midden weg bewandelen veilig tenminste in de figuurlijke beteekenis; in letterlijken zin verkiezen wij tegenwoordig de trottoirs en in korte omtrekken de historie wan den zilveren jubilaris schetsen. richting, èn tot de geleidelijke uitbreiding van het feestvierende „Noord-Hollandsch Dagblad” („Ons Blad”) hebben medege- werkt, vandaag onze oprechte en hartelijke I en diepgevoelde gelukwenschen: voor hen 1 allen vandaag ons gebed. Mogen zij, ieder in zijne hoedanigheid, I onder Gods zegen, nog vele jaren blijven werken aan den verderen groei en bloei van het „Noord-Hollandsch Dagblad” met een geloof, dat bergen kan verzetten, met een toewijding en een liefde, die alles over wint, gesterkt door de Goddelijke belofte j - - - schen. dat uw blad ook in de jven bloeien, t Zal volk en i. Mijn gelukwenschen! Ch. L. VAN DE BILT. Aan uw verzoek om een regeltje in het feest nummer te zetten, voldoe ik gaarne. Want bet eerste, uiterst moeilijke begin heb ik mee^p- maakt. Misschien zijn er onder de oudt zers nog enkelen, die zich uit een der nummers een „Tweegesprek’ herinneren] tus- schen twee eerzame „buitenmenschen." Het is mijn innige overtuiging, dat de bui tenmenschen „Ons Blad" op de been gebracht en gehouden hebben. Zij hebben voor de Room- sche krant een groot offer gebracht. Niet al leen doordat ze zich abonneerden, maar vooral omdat ze edelmoedig hun abonnement op de neutrale kranten opzegden. Ik gebruik daar het woord „edelmoedig"; den jongeren moge dit onbegrijpelijk voorko men; de ouderen echter zijn niet vergeten dat dit in dien tijd een werkelijk en zwaar ot ter beteekende. „Ons Blad’’ was ..niets"; de neutrale krant, vooral de .Donderdagsche”, al les <de liberale Al km aard er telde toen voor de Katholieken al niet meer meel. Men zegt, dat de toenmalige uitgever van de Donderdag ache, (zelf goed katholiek, die van zu'n krant een echte neutrale krant had gemaakt, zoo goed als zelden een neutrale geweest is) aan vankelijk spotte met den opzet van de Room sche krant, zoozeer hield hij zich voor onver. winhaar en onverdringbaar. Toch is dat won der gebeurd. En de groote eer komt toe aan de boeren, die niet bij tientallen maar bij hon derden „voorloopig voor een jaar” bedankten voor alle neutrale bladen en zich tevreden stel den met het toen erg „tweedehandsche" Room sche krantje. Maar langzamerhand begonnen èn de notarissen èn de zakenmenschen te bemerken, dat veel Roomsche klanten weg bleven omdat ze in hun krant de boelhuizen. houtverkoopingen enz. niet lazen. En ze kozen eieren voor hun geld en leerden den weg naar het bureau van „Ons Blad” voor hun adver tenties. Een bekend niet-katholiek stroohan- delaar buiten Alkmaar zou daar een aardige historie van kunnen ophalen! En nu viert de krant haar zilveren feest. Heil en zegen voor de toekomst, met een eeresaluut aan de begin ner^ de mannan van blijden durf en taaie Roomsche volharding! ADR. HOLLENBERG, Deken van Punnerend. sche verschijning van 6, 8, 10 pagina’s, in grootte en afmeting gelijk aan de afme ting van de grootste dagbladen van ons land. Het is een reus geworden, vol strijd kracht en strijdlust voor Kerk en Vader land, een reus, vol bezorgdheid en ijver voor al de belangen van het katholieke volk In al zijn lagen, een reus, vechtend voor alles wat goed en edel, wat billijk en rechtvaardig is, een reus, die gaarne en oprecht het goede van zijn tegenstander erkent en eerbiedigt, maar die bestrijdt en neerslaat een ieder, die het waagt zijn handen uit te steken naar het dierbaarste, wat de katholiek kent, n.l. zijn kerk, zijn j Paus, zijn priesters, zijn oprecht-katholieke i mannen en vrouwen, zijn katholieke jeugd 1 van heden en van de toekomst; een reus j met de kracht van een Samson, met het liefdevolle hart eener moeder; een reus met kinderlijke onderwerping aan de wetten, de voorschriften en de verlangens van de Kerkelijke Overheid. Niemand, die zulks beter kan weten dan de Bisschoppelijke I Censor van het jubileerende dagblad. Wat zouden we op deze plaats gaarne namen noemen van personen, wier onver- droten arbeid bij dag en bij nacht voor bet 1 „Noord-Hollandsch Dagblad” („Ons Blad”) we gedurende een reeks van 20 jaren van nabij mochten gadeslaan en bewonderen. Wat zou ik hier gaarne eenige „mémoires” neerschrijven van ongelooflijke moeilijk heden op allerlei gebied, waarmede deze pioniers van de katholieke pers hebben te kampen gehad, voordat het „Noord-Hol landsch Dagblad” is geworden, wat het thans is. Maar ik weet, dat deze onver moeide werkers zulks niet gaarne zouden zien, ja dat het hen zou ontstemmen. En daarom, op dezen blijden jubeldag slechts dit: op de eerste en voornaamste plaats, honderdvoudigen dank aan God, Die gedurende 25 jaren wasdom gaf, waar ge- i plant en besproeid werd honderdvoudigen 1 dank aan God, Die gedurende 25 Jaren hielp opbouwen, waar gearbeid werd; lm- i mers „als de Heer een huls niet bouwt, dan I werken te vergeefs die het bouwen” Ps. 126-1; honderdvoudigen dank aan God, omdat de dankbaarheid het middel is, om i eveneens in de toekomst van Gods onmis- 1 bare hulp en bijstand verzekerd te zijn. Vervolgens: aan allen, die én tot de op- Het is een reus geworden in zijn dagelijk- „Wie Mij belijdt voor de menschen, zal ook Ik belijden voor Mijn Vader, Die in de Hemelen is.” Matth. 10-32. J. BOELE, rector. Bissph. Censor. ALKMAAR, „Huize St. Augustinus”. positieve verdediging van Katholieke prin- eipen en idealen. Toen in breede kringen der Alkmaarsche bevolking dit besef doordrong, was geko men, wat men heel geleerd noemt; het psy chologisch moment om een eigen Katholiek orgaan op te richten. (Zeker, de „NleuWe NoordhollaAder** be stond en was een dapper strijdef voor de Katholieke zaak, doch dit weekblaadje had te weinig invloed, en kon door de beperkte middelen der uitgeverij niet verder uit groeien.) Nu is tiet een feit, dat honderd psycholo gische momenten op zich nog niets tot stand i kunnen brengen, wanneer er geen men schen zijn die ze weten te benutten. Gelukkig voor Katholiek Alkmaar waren er zulke in die jaren hier ter stede wel. Men kent uit andere artikelen in dit nummer reeds hun namen; mr. H. P. M. Kraakman, luitenant J. G. Lutz en den heer H. Kenter. Het Noo^d-Hollandsch Dagblad bestaat jaar. Van dit blad kan i.t;t ~z~~~ oprichters indertijd een steen in den jgden, die daar rustig en onbewogen i bestaan heeft voortgezet! Neen, voor is vruchtbaar zaad aan den harden van WestFriesland toevertrouwd en jBe nauwgezetheid en de liefde, die pio- Leigenschap is, werd dit zaad tot rijp- l en wasdom gebracht. En nu staat daar statige boom te pralen met zijn zilveren Er is naast ons jubileerend orgaan nog een andere feesteling te huldigen. Die huldiging kunnen en mogen wij filet overlaten aan de autoriteiten, die dit jubileumnummer met hun zoo gewaardéerde bijdragen opluiste ren.’ Immers hier betref), het den man, die 25 jaar met zeldzame toewijding ons ge diend heeft, een toewijding, welke alleen in siders volkomen kunnen beseffen en waar- deeren. Het is vandaag een kwart eeuw geleden, dat de heer Jb. Baart in dienst trad bij de toenmalige N.V. „Ons Blad”. In dienst treden, het beteekent soms zoo weinig, dikwijls^phter ook zoo veel. Bij dezen jubilaris wilde het zeggen: zich geheel, met volle overgave van zjjn persoon, Het ging in de eerste jaren wan de twin tigste eeuw in Alkmaar nogal gemoedelijk toe. Tusschen de Katholieken en hun andersdenkende stadgenooten heerschte vrede en eendracht. Dit laatste kon gemak kelijk, omdat de Katholieken zich in het pu blieke leven weinig lieten gelden. Zeker was hun Invloed nog niet evenredig aan hun ge talsterkte. Bij de gunst der liberale Kies- vereeniging mochten een paar Katholieken een gemeenteraadszetel bezetten, maar daar bleef het bij. Op pers-gebied was bet M niet veel anders. Behalve de weinigen die een der groote Ka tholieke (algemeene) dagbladen lazen, kwa men ook bij de Katholieken slechts de libe- rale at neutrale plaatselijke bladen in het gezin. In de eerste jaren na 1900 kwam in dit alles eenige kentering. Langzamerhand be gon het werk onzer groote Emancipatoren vrucht te dragen; ons volk kwam tot poli- i tieke rijpheid. Levendig werd het besef, dat alleen door concentratie van alle krachten in eigen politieke of sociale organisaties, gelijkstelling met andere bevolkingsgroepen te verkrijgen was. Hoe echter zou dit doet ooit te bereiken zijn, als ons volk immer werd voorgelicht door een liberale en neutrale pers? Mocht dan misschien het kwade niet geleerd wor den, nimmer kreeg men onder de oogen een Van harte wensch ik U geluk op het zil veren feest van het Noord-Hollandsch Dagblad, dat in de 25 afgeloopen jaren naast haar perszuster „het Westfriesch Dagblad” zoo onnoemelijk veel goed in Noord-Holland verrichtte. Want naast de groote Pers blijkt toch telkens opnieuw de Iringende behoefte aan een goed verzorgd plaatselUk blad. De invloed daarvan is dik werf beslissend in critieke oogenblikken. Daarom juichen wij het van harte toe. dat de Katholiéke belangen van Noord-Holland op zulk een voortreffelijke wijze door Uw blad worden 'bevorderd. Moge Gods zegen nken dat in iéder Katholiek ge- Katnblieke courant binnenkome atere volmaaktheid de ipvattingen doe binnen- die dan de conclusie trekt, dat hij moet mee helpen, opdat die verandering in de maat, schappij geschiedt naar de Christelijke begin selen. - De vervorming moet ook uitgaan van den mensch zelven. De Paus zegt het immers zoo duidelijk: „twee dingen vooral zijn noodzakelijk: hervorming van bestaande inrichtingen en verbetering der zeden”. Daartoe heeft ieder mee te werken, en de katholieke pers, die als opvoedster dagelijks in de gezinnen komt, heeft hier een zware, een verantwoordelijke taak. Ik ben niet bevoegd een testimonium af te geven, maar naar het ver leden ziende, mag ik toch wel zeggen, dat de jubilaris in het verleden heeft getracht zijn taak en zijn plicht in dezen te vervullen. Het toetste de dingen aan leer en beginsel. Het moest ook wel eens harde waarheden zeggen, al deed het pijn. Maar dat is mede zijn plicht. Daar zijn rubrieken neen laat Ik er geen gaan opnoemen, maar ..Leekepreeken daarvoor mag ik een uitzondering maken, om dat zij zich bewegen op een geheel afzonderlijk gebied. ”t Is wel eens goed ook eens een preek op dien toon te hooren! Van de macht der katholieke pers zijn wij ons wel bewust Wie in het volle leven staat ondervindt en voelt, welk een invloed zU op de lezers heeft. Wij mogen ons gelukkig noemen, dat onze,. katholTeke pe*. haar groote verantwoordelijk heid gevoelt. Daar komen in het leven tijden dat mb et gesproken worden, ook al klinkt het niet voor allen aangenaam. Ik meen te mogen aeggen. dat gij Redactie, daarm niet zijt te tort geschoten. Ik heb u wel eens bewonderd, ook als gtj den vriend te Hjf gingt Omdat het moest Maar uw toon bleef waagdig zooals het trouwens onder Christenen Ik mag u toewei toekomst moge b! kerk ten heil zijl den werelddwingeland aan het hoofd van zijn legers met ontzag vervulde, was de schrijver van één enkel der toenmalige bladen, n.L: Johann Joseph von Görres, de Redacteur van de „Rheinische Merkur”. „Onder de meest geschikte middelen ter ver dediging van den godsdienst, is er naar onze meenlng, zegt Paus Leo XIII. geen krachtiger middel en meer geschikt voor onzen tijd, dan de Pers.” Een der indrukwekkendste momenten op het Eucharistisch Congres, voor enkele jaren Madrid gehouden, was het optreden van verbannen Portugeeschen Bisschop van Beja. Mgr Sebastian. Toen deze groote Balling het spreekgestoelte beklom, was de droefheid op zijn gelaat zoo aangrijpend indrukwekkend, dat de geheele vergadering er stil van werd, roerloos stil. Plechtig sloeg de Prelaat zijn purperen mantel voor de oogen en begon als een der oude profeten, treurend over Jeruzalem, zijn droef heid te uiten, dat hij als banneling over zijn vroeger vaderland moest spreken.' Met indruk- wekkenden ernst schilderde hij den diep ramp zaligen toestand der Kerk in Portugal. En toen men den grooten Balling vroeg jraar de opr- zaak van dat alles, had hij slechts één ant woord: de Pers, de Pers! Wie de Pers heeft, heeft de toekomst! Ook de katholieke courant heeft recht op *n dank- en hulde-dag evenzeer als 't goede boek. Welnu, laten wij dan beginnen met dit zil veren Jubileum te gedenken van een der dag bladen, die onder de locale bladen misschien wei de eerste plaats Inneemt: het Noord-Hol landsch Dagblad, dat vóór 25 jaar vandaag Voor ‘t eerst verscheen. Hulde aan de stichters, medewerkers en in- standhouders Overbodig hier te gewagen van de sociale roeping of technische volmaaktheid van. deze gelauwerde feestehnge. Moge Noord-Holland de Directie dit feestge schenk aanbieden: dat het Noord-Hollandsch Dagblad de deuren van alle katholieke gezin nen geopend vlnde en het vanaf 1 October zijn Intrede moge doen in leder Katholiek huisge zin, waar het tot nog toe; niet verscheen. Alkmaar. ZSctor C. VIS, Algemeen Adviseur. Toen Ik ongeveer twintig jaren geleden, als rector van het Sint Elisabethgesticht, te Alkmaar kwam, vond Ik er als katholieke krant „Ons Blad”, hetwelk in die dagen juist zijn eerste lustrum vierde. Van de toenmalige geestelijkheid van het Dekenaat Alkmaar, en wel voornamelijk van den toenmaligen Deken, den onlangs overledep oud-Regent van ..Hageveld”, den Hoogeer waarden Heer Kanunnik Th. Ebbinkhulj- sen, vernam Ik bij verschillende gelegen heden, wat al moeite en offers en finan- cieele moeilijkheden de oprichting van „Ons Blad” gekost had, en wat al voorbe reiding van meerdere Jaren de oprichters van „Ons Blad” hadden noodig gehad, om tot een oprichting over te gaan, waaraan zooveel risico was verbonden. Bij mijn komst te Alkmaar dan was „Ons Blad” een kindje van 5 jaren; niet groot voor zijn leeftijd. Het verscheen tweemaal per week met 4 pagina's, in een kleine af meting. n.l. 38 bij 54 centimeter, en, on danks alle goede zorgen en inspanning van zijn bekwame opvoeders, zag het wat zwak jes en schraaltjes. En ziet. 1 October 1932 viert „Ons Blad”, dat sedert 1921 is verschenen onder den naam van „Noord-Hollandsch Dagblad”, zijn' zilveren bestaansjubileum. Het zwakke vijfjarige kindje van twintig jaren geleden is een man geworden, bla kend van gezondheid, sterk als een leeuw. „Ons 'fclad”’ jüblle» de Redactie óm He tijdsomstandigheden' geen uiterlljk feestbetoon: een huldiging mag niet uitblijven, eèn openlijke erkenning van het vele goede, dat het blad in de afgeloopen 25 ja ren heeft tot stand gebracht. Juist in de moeilijke jaren. die 'wij thans be leven, heeft ons'^atholleke volk meer dan ooit goede en juiste voorlichting noodig. Waar de regeertngs?t»rstellen zoo talrijk, de crisismaatregelen zho ingrijpend zjjn, daar kan ieder van ons het geheej niet voldoende over zien, noch de details controleeren. maar moet de courant, onze dageljjksche gast in de huis kamer. ons op de hoogte houden van wat er geschiedt, geschreven en gezegd wordt binnen en buiten het Parlement. Voor ons is het echter niet onverschillig wie en hoe men mns voorlicht. W(j willen, dat bij de beoordeelmg van vraagstukken en meenin- gen de Katholieke beginselen uitgangspunt en richtsnoer zjjn. Wanneer de leiding van t dag blad daarbij, zooals de Troonrede zegt, .aan Ons Volk in al zijn lagen de werkelijkheid onver bloemd voor oogen stelt”, dan zal zij ook te wijzen hebben op Gods hulp, die niet ultblijft .wanneer wij op Hem vertrouwen en Hem daar- óïh vragen. zal ook „Ons Blad” bevorderen, dat de it niet alleen -bewaard blijft onder ons ke^volk „ter ontplooiing van al zijn lelijke krachten”, maar ook ter :ne betere toekomst. roeie en bloeie in lengte van eendrami Katholle! stoffelijke eïï^ bereiking van „Ons Blad dagen! Alzoo zal het Noord-Hollandsch Dagblad, dat indertijd alleen „Ons Blad” heette, zijn 25-jarig bestaan wieren. ’t Is In dien tijd nog al eens van aanschijn veranderd en ik zou zeggen: niet in zjjn nadeel. Als jc tegenwoordig Je krant krijgt is het een echt dagblad met vele pagina's. Ik mag dat wel, al moet Ik dadelijk zeggen, dat de Inhoud mij altijd wel bevallen heeft ook toen het blad nog in bescheidener vorm verscheen. Wellicht dat het aan zjjn gedegen tnhoud van vroeger ook wel voor een deel te danken is. dat de uitbreiding er zoo goed Inging en het lezerstal zooveel grooter werd. Ik kom zoo nog al eens hier en daar in de streek, die meer bijzonder tot het territoir van de .Alkmaarsche editie” behoort. En 1 is me altijd een genoegen te mogen constateeren. dat het blad er in dit gewest bij onze katholieken vrij goed inzit. En ook, dat van den Inhoud met belangstel ling wordt kennis genomen Ik kan het posi tiever zeggen nog: dat het blad Invloed heeft Dat legt zware verplichtingen op! Rector Bots zei onlangs in een rede zoo Juist. Wellicht droeg nooit ’n menschenges’ veel verantwoording als W. Daar is een nieuwe tijd aan het een nieuwe ordening. Ik ga daarop njet nader in maar de aandachtige lezing van den pauselljken zendbrief „Quadragesimo anno’ stelt dat in t volle licht. wel tem, «te t venrtaat, «n ziet en voelt eal wijden aan de belangen van zijn courant. Wanneer ons gevraagd zou worden, het werk van den h$er Baart te omschrijven, dan zouden we staan voor onoverkomelijke moeilijkheden. De minste kans op onvolle digheid hadden we, wanneer we zouden antwoorden: hij was alles voor „Ons Blad". Vooral in die eerste, zoo uiterst_zware jaren, toen het jeugdige blad in den meest letterlijken zin moest vechten om z’n be staan, was de jubilaris de groote en sterke man wiens krachten het jonge wicht schraagden. Hij moest met klem van rede nen de „kapitalisten” overtuigen, dat gul dens, gestoken in een Katholieke Pers-on- derneming, toch zoo solide belegd waren. Hij moest in harde Noord-Hollandsche hoof- déh het besef hameren, dat een abonne- Xnent op het eigen Katholiek orgaan een onafwijsbare plicht was. Hij trok in weer en wind, bij nacht en on tij naar de dorpen uit heel ons Noorderkwar tier beseft men nog wel wat dit betee kent In een tijd, toen autobussen nog on bekend waren? - om de wijsheden der dorps- vroeden op te teekenen. Zonder journalistieke scholing stelde een natuurlijk gezond verstand hem in staat tot de kern der behandelde vraagstukken door te dringen. Het kwam zelfs wel voor, dat een gemoedelijk plattelands-burgemees- ter in moeilijke kwesties zijn hulp in den Raad vroeg! Maar naast en zelfs boven de redactio- neele kolommen, had het meer productieve gedeelte der courant, de advertentie-rubriek, zijn groote aandacht. IffTiet diep besef, dat een bla'd zonder den steun van adverteer ders niet bestaan kon, trok hij er op uit en wist hij den zakenmenschen in waarheid in te prenten: geen reclamecampagne in Alk maar en Noord-Holland is volledig zonder „Ons Blad”. Zijn groote eenvoud en natuurlijke wel sprekendheid, zijn diepe overtuiging waren, naast de kracht zijner zakeljjke argumen ten, de middelen, welke *de deuren der ad verteerders voor hem openden en die hem deden worden de vriend van zijn wekelijk- sche cliënten. Daarvoor brengen wij hem op dezen dag onzen harte lij ken dank; daarvoor betuigen wij hem openlijk onze hulde. Egoïstisch verbinden wij daaraan den wensch, dat hij nog héél lang ons met zijn werkkracht, zijn ijver, zijn Liéfde vcjor de zaak blijft bijstaan. Het was de hartstochtelijke liefde voor bet katholieke dagblad, welke een Paus Plus X zegenrijker gedachtenis, deed zeggen, dat hij geen enkel oogenblik zou aarzelen zjjn waardig- heidskleinoodién op te offeren voor het behoud van de „Difesa”, een Katholiek Dagblad In Italië. Aan een Interviewer van de Corriere d'Italia heeft Kardinaal Mercier de gevleugelde woorden geult „Wat WÜ in onzen tijd het meest noodig heb ben? Een krachtig-ontwikkelde Katholieke Pers! Ik zou als Bisschop zoo noodig bet 'bouwen van kerken uitstellen om te kunnen meewerken aan de stichting en bevordering van een goed katholiek dagblad.” Louis Veuillot, de beroemde redacteur van de „Unlvers zou, als de wereld ging vergaan, nog gauw een nummer van de Unlvers uitgeven: „Zoo stellig ben Ik er van overtuigd," zei hü, „dat dit laatste nummer op dien jongsten dag nog zjjn nut zou doen!” Emile Combes, die de scheiding van Kerk en Staat In Frankrijk heeft doorgevoerd, de on- verzoenlijke bestrijder van God en godsdienst, beweerde: „De radicale Pers heeft in Frankrijk 2,3 varf haar geloovigen aan de Kerk ontrukt. De Pers is en blijft de grootste mogendheid! Men heeft 't vorig jaar „den feestdag van alle goede boeken” „den dag van het Boek" gevierd, bij gelegenheid van het 5O-jarig bestaan van den Nederlandschen Uitgeversbond. Voorzeker een sympathieke gedachte! Om een specialen dag te wijden aan het Boek- en zijn beteekenis voor ons beschavingsleven. Niet zoo zeer als een reclame voor het boek, als wel een hulde, een gerechtvaardigde, dankbare hulde aan het boek voor al hetgeen het boek in ons leven beteekent. Een Feestdag van alle goede Boeken! Want een boek, zegt Dr. Jac van Gtnneken, Is immers vaak de beste technische raadgever voor handel, landbouw ot industrie. Een verhalen-boek is dikwijls, in droeve da gen, de beste troost. Een verzen-boek is soms streelend als een En- gelen-wiek. Een zeden-boek is wel eens even wijs of wij zer dan de beste vriend. Een leuk boek is in lange eenzame avonden toch zoo'n onderhoudende en gezellige kame raad. Een teer boek is ooit nog liever dan zachte zus. Een religieus boek is waardiger en soms dan een strenge vader. Een boek door een vrouw geschreven heeft soms de liefde van een bruid, de goede offer- liefde van een moeder. Een nationale Boeken-dag, prachtig! Maar zou men niet met evenveel recht een nationalen feektdag van alle Katholieke dagbla den kunnen organiseeren, als een hulde- en dank-dag voor al het goede en schoone, vaor al het zegenrijke en heilzame, dat het Katho lieke dagblad bracht in onze Katholieke Ge zinnen. Als een hulde- en dankdag aan het Ka tholieke Dagblad, dien dapperen verdediger der Katholieke zaak, dien onversaagden voorvech ter. die altfjd op zijn post staat, om de zaak van Christus en Zjjn Kerk te verdedigen en te beschermen, en telkens waar de zege wankelt, het zwakke punt versterkend, het gansche heir ter overwinning voert. Wat al leugen en laster over Kerk en bedienaar werd door de Katho lieke krant ontmaskerd: hoe dikwijls heeft zij de wapenen opgenomen tegen „Volk” en „Tri bune” waar deze het heilige durfden aanran den; hoe menigmaal sprong zij In de bres, waar geloof en zeden laaghartig werden aangevallen. Wie de Pers heeft, heeft de toekomst! De Pers is de grootste Mogendheid! De eenige groote mogejidheid die Napoleon, En sinds die ure staan en kampen op onze aard Twee machten, beide sterk in zelfbewuste waarde Het woord der Heemlen en het woord der Hel (Qr. Schaepman)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 5