Generaal Feng weer in actie
M
I
r
uttAaal van den dag
i
F
F
RADIO-PROGRAM
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Weg met de werkloosheid! Leve de
Het Lijk* bij de
Mirteboomen
Neder landsche ROBINSONschoen
JVEINIG VERANDERING^
I De twee
filosofen j
DINSDAG 18 OCTOBER
AANVAL-OP LYTTON
Mobilisatie bepleit
""I
De politiek in *t huwelijk
Een vleeschoorlog
FEUILLETON
w
Huwelijksreizen naar
den Paus
I
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Woensdag 19 October
Generaal Feng
een
aan.
aan
opgetrokken wenkbrauwen
een
VATICAANSTAD, 16 October
(Morgenavond vervolg)
(United Press)
Ki”
XVIII
een verliefd meisje ze niet
kan
op
kon
aan
nadat
een klein
Iemand kunnen
(Wordt vervolgdj.
hebt,
<■.1101
T31
VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER
WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN
RADIOGIDS
r
Bet
alles
op de wenschen aan hun vrienden kleine zakjes
met bonbons schenken. Op een audiëntie bij
den Paus nu pakte een Jong vrouwtje zuik een
zakje uit haar slider en gaf knielend dit ge
schenk aan den H. Vader. De aanwezige >eden
van het Pauseiyk hof waren allerpijnlijkst ge
troffen, want zelfs de Romelnsche prinsen zou
den het niet wagen, den Paus eigenhandig een
geschenk aan te bieden of te geven een gunst,
welke alleen regeerende vorsten en staatshoof
den hebben. Maar de H. Vader nam glimlachend
het zakje bonbons aan en gaf het een lakei,
om het te bewaren.
De dageljjksche stroom van Jonggehuwden is
zeer groot. Op een middag in Augustus werd
het recordcijfer van 150 bereikt.
Sedert de Italiaansche Spoorwegen ook aan
buitenlandsche jonggehuwden goedkoope kaart
jes verstrekken, zijn ook by de audiënties tal
rijke buitenlandsche paartjes aanwezig.. Voorat
komen er velen uit Frankrijk, België. Neder
land, Duitschland, Oostenrijk en Hongarije.
Kort geleden vroeg zelfs een Turksch paartje
een audiëntie aan. (United Press).
aangaande mijn eigen nederlaag tegenover de
„bociiel”. Luister.
toch blij, dat ze haar
volvoeren."
Daag'Hjks versche regenbuien
En van eerste kwaliteit!
't Heeft iets van een advertentie
In den echten haring-tijd!
En de trouwe barometer
Acht het schijnbaar tot zijn plicht
Zich te houden aan het natte
Consequente Bilt-bericht!
Dus wij wringen onze jassen
En wij wringen onzen hoed.
En wij trekken eiken morgen
Schoone sokken aan den voet.
Niezen, snuiten.en wü raken
Door den zakdoek-voorraad heen
Doch één troost: de influenza
Is thans vrijwel algemeen!
Gist’ren was het, heden is het.
Morgen zal het wéér zoo zijn.
Want de natte elementen
Trekken altijd aan één.lijn!
(Ingezonden mededeeling).
I
„Laat mU de zeeleeuwen voeren,"
zeide Ivy, toen zy Willie Woensdag
zag, wankelende onder een groote
mand vol met vlsch.
„Voer ze maar, als Je er plezier in
hebt,” zeide WilUe, „maar je kunt er
op aan. dat ze je heel wat werk zul
len geven. Ze zijn de twee gulzigste
dieren, die we op het Artis-eiland
hebben.
Maar Ivy, die zich er niets van
aantrolf, dpi. ze zooveel werk zou heb
ben, als ze maar de dieren mocht voe
ren, gooide vlsch na visch naar de
zeeleeuwen, maar het scheen, dat ze
maar niet verzadigd konden worden
Een van hen werd ongeduldig en stak
zijn kop in de mand met visch, ho
pende, dat hy zich zelf wel kon hel-
Haastig trok het beest zjjn kop
terug en schreeuwde als een mager
speenvarken, zoodat Ivy erg schrok.
Toen ze naar den zeeleeuw keek,
zag ze een grooten vettert^rallng aan
den neus van het beest hangen.
„O, kijk eens, wat een verschrik-
kelljke slang, die den zeeleeuw bijt,”
riep Topsy uit.
„Dat is geên slang, maar een vette
paling en hy leeft ook,” zeide Willie
Woensdag.
„Haal den paling van den neus, me
neer Woensdag,.” smeekte Ivy.
„Dat kan op slag gebeuren,” zeide
W 1111e, „maar de zeeleeuw heeft zijn
verdiende loon, hjj wou meer hebben
van de visch dan hem toekwam. Men
moet niet begeerig zijn.”
ALLAHABAD. October. Alhier heeft zich
bijna het afschrikkend feit voorgedaan, dat een
jong gehuwde man moordenaar werd van zijn
eigen vrouw. Dit geschiedt in onze wereld he
laas wel eens meer, maar de omstandigheden,
hier aanwezig, maken dit geval dubbel merk
waardig. want de woede van den echtgenoot
was een zuiver politieke woede, ontstaan over
de weigering van de vrouw om aan politiek te
doen. De Indiër in kwestie was een aanhanger
van de nationalistische Hlndoe-beweging en als
zoodanig een actief partijgenoot. Hj) was pas
getrouwd, zonder te informeeren naar de po
litieke gezindheid van de andere party, het
geen ons. gezien het onpolitieke karakter van
een huweiyk, heel natuuriyk lijkt. Nauweiyks
was het huweiyk voltrokken, of daar barstte
de bom, toen de vrouw weigerde deel te nemen
aan de propaganda voor het al-Indisch Con
gres. VUf dagen lang poogde de man zyn vrouw
tot andere gedachten te brengen en toen hij
ge^n succes had, ging hy in een boos oogenblik
zyn vrouw met een mes te lyf en bracht haar
eenige ernstige wonden toe.
De aanvaller. Ram Lal Lonia genaamd, werd
gegrepen en tot een jaar gevangenisstraf ver
oordeeld.
De Italiaansche Staatsspoorwegen zyn zoo
vriendeiyk, om jonge echtparen, die hun hu-
weiyksreis maken goedkoope spoorkaartjes te
verstrekken en niet alleen aan Italiaansche.
maar aan die aller naties te wereld. De H. Va
der van zyn kant toont eveneens immer groote
welwillende tegemoetkoming tegenover jongge
huwden. En deze twee feiten zyn aanleiding
geweest, dat er in de laatste maanden een ge
weldige stroom van jonggehuwden naar het Vat'
ticaan is gevloeid.
Het tegemoetkomen van den H. Vader be
staat daarin, dat de gewone formaliteiten voor
een audiëntie op een minimum zyn terugge
bracht. De meer byzondere ambtenaren van de
Pauseiyke hofhouding, die aan de strenge hand
having der eeuwenoude ceremoniale voor
schriften gewend zUn, kunnen dezen nieuwen
toestand nauweiyks begrijpen.
De oude voorschriften zUn wel niet feiteiyk
gewyzlgd, maar er Is in de laatste maanden
een nieuwe „gewoonte” ontstaan. Jonggehuwde
paren kunnen in de middaguren onaangediend
in het Vatlcaan verschynen en kunnen, ais zy
geluk hebben, dat er genoeg aanvragers voor
een audiëntie zyn, binnen eenige minuten tot
den Paus worden toegelaten.
Het tweede privilegium voor jangehuwden is,
dat de H. Vader hun eigenhandig een herfn-
neiingsmedatlle en een rozenkrans schenkt. Ter-
wUl de H. Vader langs het halfronde front van
zyn knielende bezoekers gaat, loopt een lakei
achter hem met twee manden, waarin de ge
schenken zich bevinden.
Het derde privilegium is, dat de Jongegehuw-
den tesamen voor den H. Vader mogen knielen,
terwyi by andere audiënties mannen en vrou
wen zUn gescheiden.
Een vierde gunst is, dat de H. Vader by de
audiënties der jonggehuwden bUna altyd eenige
woorden spreekt, waarby hy herinnert aan de
heiligheid van het huweiyk.
Ambtenaren der hofhouding weten thans
reeds, na zoo korten tyd, allerlei te vertellen
uit de audiënties der Jonggehuwden. In Italië
is het gewoonte, dat jonggehuwden als antwoord
dat ik me moeliyk kon voorstellen, dat een
meisje met gezond verstand ze zoo geschreven
zou hebben. Hier, leest u op bladzyde 30. en
volgende, die drie aangestreepte brieven eens
door. Dan zult u tot de overtuiging komen, dat
men die byna woordeiyk heeft overgeschre
ven, en alleen maar een paar zinnetjes heeft
Ingeschoven.
Maar
werkeiyk....
Neen. Als men ze met vollen ernst over
geschreven had. zou men onwillekeurig ook de
Juiste schrUfwyze hebben overgenomen. Maar
de brieven, die u gevonden hebt, zyn met
opzet vol 'groote fouten gemaakt, om te laten
gelooven, dat een onontwikkeld persoon ue
geschreven heeft. Hier is de „bochel’’ tè slim
geweest. Die brieven zUn nooit door nummer 61
geschreven, maar de „bochel" heeft ze uit het
eerste het beste brievenboek overgeschreven
omdat die jongen immers ook van minne
brieven gesproken had. die in die portefeuille
zouden zitten.
Helfrich zweeg. De commissaris, die, zonder
een woord te zeggen, in de kamer op en neer
géloopen had, bleef nu voor hem staan, en
zeide bitter:
Het slot van alles is dus feiteiyk. dat we
nog geen stap verder zyn, dan den eersten dag!
Dat is wèl vernederend.
Dat is het maar helaas is het waar.
Dan werd Helfrich’s gezicht weer even
somber als by het begin van het gesprek.
Nu ben ik u nog het laatste bericht schuldig
prijs dat verhinderen, want als men te weten
kwam, wie Wilson was. en wat hem met die
belde vrouwen daar in aanraking had gebracht
dan wist men ook het heele geheim, dat met
zooveel moeite en met verbluffende behendig
heid In duister gehuld was dat tot lederen
prUs bewaard moest blyven en om wille
waarvan nummer 61 zoo dapper de ellende van
haar eenzame opsluiting gedragen heeft. Men
moest dus de justitie op een dwaalspoor bren
gen. Daartoe huurde de „bochel” die kamer by
Juffrouw Bolzer, kookte den heelen pot gaar,
en verdween.
Nu kon de commissaris zich niet langer in
houden.
Wat! Daar had Je al een idee van, toen
ik je dat vertelde, en Je zei er geen woord van?
Juist omdat men by u met bewyzen
moet kbmen, en niet met beweringen want
die gooit u al dadeiyk ver weg. Maar ik laat
me niet graag uitlachen.
En je beweert werkeiyk. dat die papie-
en valsch zUn?
Vandaag durf ik het beweren, omdat ik
het ook bewyzen kan. Hoort u maar. Ik begon
allereerst een ontdekkingstocht langs de ver
schillende ultdrageryen. Die oude reistasch uit
den tyd van de aartsvaders had het by mU
ledaan. Ditmaal was Ik vlugger dan de cou
ranten. Ik vond den man, die de tasch met de
letters M. C. de „bochel" haalde daar haar
naam als coupeuse vandaan met alles, wat
u als de bezittingen van die brave „Mila Go
to! moest) die vrouw tot lederen ronskl” in beslag genomen hebt, verkocht
SYDNEY, OCT. Er is oorlog onder de
slagers in Sydney en het laat zich aanzien dat
de slagers spoedig mager en de verbruikers dik
zullen worden. Niet alleen zUn de vleeschprUzen
▼oor de helft verlaagd, doch bovendien geven
de slagers aan hun klanten nog groenten ca
deau, handtaschjes, bloemen én. snulsteryen en
zelfs.... muziek, want een vindingryk slager
heeft voor zUn winkel een orkest geplaatst, dat
de koopers op een nummertje Jazz onthaalt, alflf
zy binnentreden. Een collega Van dezen actle-
ven slager gaf aan lederen klant, die by hem
op Zaterdagavond voor minstens twee shilling
vleesch kocht een bon cadeau, ter waarde van
vier pond vleesch. VUfhonderd van deze bons
werden beschikbaar gesteld. Dit had tengevolge,
dat de winkel bestormd werd en-dat de slager
nog twee collega's moest leegkoopen.
Waar moet dat heen?
(United Pn^>
(Vrij naar het Duitseh)
Gisteren tegen den middag kwam ik in
Weenen aan. Ik gunde me niet eens den tijd,
om naar m’n woning te gaan zóó verlan
gend was Ik. om te hooren, wat er Intusschen
met nummer 61 gebeurd was. Uit de couranten
had ik gezien, dat zy den lOen November op
eens weer was gaan eten, nadat ze een paar
dagen zoo goed als niets gebruikt had. Hoe
langer ik daarover nadacht, des te vaster werd
ik overtuigd, dat de oorzaak alleen kon zijl}:
een geruststellende boodschap van buitenaf.
Daar wilde ik zekerheid over hebben. Ikge-
brulkte dus gauw wat aan het station en wilde
toen direct naar het gevangenishospltaal. Het
was een onweerstaanbare drang, een voor
gevoel. of wat ook. Kortom, ik liet mUn kof
fer bU den portier en ging op weg. MUn ge
dachten waren onafgebroken met die „bochel*
bezig, die ons zoo slim er tusschen nam. Zoo
kwam ik vlak by het hospitaal, toen ik aan den
overkant een rijtuig zag staan, van waaruit
een vrouw onafgewend naar mijn kant keek. Ik
schrok; was t alleen mUn verbeelding, die im
mers aldoor met de „bochel" bezig was, en
haar ook overal meende te zien, of had die
vrouw daarginds werkeiyk een bochel? Natuur
lek wilde ik me terstond overtuigen.
opperbevelhebber
in dien tijd heeft
zUn, die gaarne een schets of een gedicht van
Men vermoedt, dat hy zich geheel aan zyn
MefhebberUen, schilderen en philosopheeren
heeft overgegeven. Voorheen was generaal Feng
OLgetwUfeld een der meest besproken en meest
bëcritiseerde mannen van China. HU stond aan
het hoofd van een leger van byna twee mll-
lioen soldaten en mocht zich als zoodanig in groot
aanzien verheugen, niet alleen by het volk,
doch ook by de regeerlng in Nanking, die min
of meer bevreesd voor hem was. Plotseling
echter verliet hy het leger en den generalen staf
hij stelde zijn troepen onder het bevel van on
dergeschikten. Zelf trok hy als een van de
oude wUsgeeren het heele land rond. Er werd
evenwel gemompeld, dat dit zoo plotseling af
treden van Generaal Feng niet geheel zuiver
was en dat dit niet uitsluitend op rekening
van zyn philosophlsche neiging moest worden
geschoven. Er werd gezegd, dat na den bloedi-
gen stryd van het leger van generaal Feng te
gen de Nankingsche regeerlng, zyn geldmidde
len waren uitgeput. Er zouden in Amerika on
tevreden geldschieters zyn geweest en er was
sprake van „internationale kulperUen", waar
van Feng het slachtoffer zou zyn geworden.
Waar is het In leder geval, dat zyn troepen
op een gegeven oogenblik begonnen te deser-
teeren. Toen achtte generaal Feng den tyd ge
komen om heen te gaan. Het commando over
zijn leger droeg hy op aan een bende-hoofd-
man, hetgeen niet verhinderde, dat de solda
ten hun vereering voor generaal Feng bleven
behouden. Generaal Feng liet zUn baard staan,
stak zich in boerenkleeding, zoodat hy niet
meer van de gewone plattelandsche bevolking
was te onderscheiden, en ving zyn tocht door
het uitgestrekte Chineesche rUk aan. In zyn
kampzak droeg hU behalve eenigen mondvoor
raad, pennen, papier en inkt mede want ge
neraal Feng is een harts toch telyk diehter en
acMlder. zyn voornaamste liefhebbery is de
Chineesche calligrafte, en zoo nu en dan het
schilderen van appelbloesems en kersenboomgaar
den in vollen bloei. Wanneer generaal Feng
op zyn tocht plotseling geïnspireerd werd, ging
hU langs den kant van den weg zitten om een
gedicht te schryven of een of ander onder
werp uit te teekenen. Generaal Feng is even
wel in het geheel niet trotsch op zyn artistieke
gaven; hy is zelfs bang dat Iemand zyn werk
onder het oog krygt en zoodra hy iets heeft
Maar nog eens, Helfrich, hoe kwam Je op
®e gedachte?
Door de logica! Het was immers heel een
voudig. Een dag o zoo tevoren stond in alle
•ouranten te lezen u weet misschien wel,
hoe het er in kwam dat de jonge bediende
een zekeren meneer Goldberger gezien
h»d, hoe Wilson zyn papieren In een groene
Portefeuille deed, en daarmee wegging. Op den
öoode werd niets gevonden by de vermoede-
j**8 tuoordenares evenmin daarom kon al-
??n die andere vrouw de portefeuille hebben,
was «el aan te nemen, dat de politie er
op zetten zou, om de identiteit van den
°°de vast te stellen, en tenslotte zou haar dat
~'®nen gelukken. Geen mensch leeft spoor-
Ook bestaat er zoo iets als ongelukkige
~®valligheden, die iemand kunnen vecraden.
En nu wilde - - -
ervaring. een
Toen kwam er een stilteDe oude heer
legde plotseling een hand op den pols van den
jongen man, die zoo Juist z’n voornemen had
te kennen gegeven, naar zyn hótel te gaan.
„Wilt u, voor u weggaat. my mijn horloge
en portefeuille terug geven?" vroeg hy vrien-
deiyk.
Mynheer Phlleas Orsoy verbleekte.
„Geeft u maar." zei de oude heer nóg vrien
delijker, „ze zitten in uw linker zyzak.”
Hy stak z’n horloge en portefeuille op do
plaats, waar zU hoorden, nadat de ander ze
hem onder het stamelen van eenige onverstaan
bare woorden had teruggegeven en sprak toen
droog„Het leven is een probleem, een in
gewikkeld probleem, waarin men in de
verleiding komt, z’n materieelen welstand te
verbeteren, ten koste van een ander
Mijnheer Phlleas Orsoy bleef zwygend staan.
„Neem den raad van een ouden man ter
harte," vervolgde de ander, „en luister voor
het te laat Is. De wereld is vol valstrikken
en teleurstellingen. En ga nu heen, en vlug
wat! U bent een armzalige filosoof!"
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiiiimiiiuiiinimiiiniiniiiiiminiiiHiiiiiiiiiiniHiiiiiiiiiiniiiiiiHHiï
haar in Londen: een mooi,
aardig vrouwtje met blauwe oogen en koren
blond haar, zy liep langs de dokken, laat op
vervaardlg|l, haast hU zich om zyn product te
vernietigen, niettegenstaande er vele vrienden
zyn hand zouden willen bezitten. Op zyn tocht
werd hy vergezeld door vier vrienden, die vroe
ger zyn adjudanten' waren. Dit gevolg bleef
echter steeds op eerbiedigen afstand van hun
meester, dien zy trouw bewaakten. Over dezen
pelgrimstocht werd in China zeer verschillend
geoordeeld; er waren menschen, die er mede-
lydend hun schouders voor ophaalden, maar
andere vooraanstaande personen waren van
meening, dat generaal Feng met deze vertoo-
ning geen ander doel voor oogen had, dan het
vertrouwen en de vereering van de bevolking
te winnen ,om zoodoende in staat te zyn bin
nen afzienbaren tyd weer een vooraanstaande
plaats in China in te nemen. Deze laatste
meening schUnt wel de juiste te zijn geweest,
want plotseling, zonder dat iemand er op ver
dacht was, Is generaal Feng thans weer op het
politiek tooneel verschenen en allerwege
vraagt men zich af, wat hiervan het gevolg zal
zyn.
Unheer Phlleas Orsoy keek zyn metge
zel van ter zUde aan, schoof z’n arm
stoel met een ruk dichter by dien
waarop de spraakzame oude heer zat en liet
z’n blikken weer over de af- en aanrollende
golven dwalen. I
Het was een prachtige zomeravond.
De oude heer streek met z’n hand naden
kend door z’n witten baard.
„Ons gesprek Is werkeiyk een geesteiyk bad
voor my. mynheer." sprak hy. „Ik logeer hier
nu ongeveer een maand en ik heb al dien tyd
bijna geen verstandig woord met iemand kun
nen wisselen. En ik houd nu eenmaal van een
interessant gesprek. Maar u weet het zelf ook
wel; op een badplaats krygt men daar niet
licht gelegenheid toe. Dat is een uitsondering.
U heeft zeker veel gereisd?"
„Ik ken het leven," antwoordde mynheer Or
soy, terwyi hy met z’n uitgestrekten wijsvinger
een paar centimeter asch van z’n after-dinner
tikte. „En ik vind het een genot, de conclusies
die ik uit wyze ervaringen getrokken heb. te
onderwerpen aan het bezadigd oordeel van een
my zoo sympathieken toehoorder als u."
By deze laatste woorden maakte hy
lichte buiging In de richting van den ouden
heer, die erkentelyk glimlachend, neeg.
Mynheer Phlleas Drsoy bood hem een sigaar
hteld een flikkerend vlammetje op en
rukte z’n stoel nog dichter naast dien van den
zoodat ze byna schouder
stond
■enige
va ter
zamerhand
de ze wat
lat ze mij eigenlijk
dankbaar was. om
dat Ik haar had
tegen gehouden, maar dat ze zich zoo
wanhopig voelde door het ongelukkig leven dat
ze met haar man leidde. Doch nu ze aan haar
kinderen dacht, was ze
opzet niet had kunnen
„Arme vrouw.” zei de oude heer deelnemend;
„huiseiy k oneenigheld
„Wel een minuut of tien sprak ik met haar."
vertelde mynheer Orsoy verder. „Ik wees haar
op den plicht, dien een leder van. ons in "t
leven te vervullen heeft, ook al is die plicht
niet gemakkeiyk. Zoo was haar plicht te blyven
leven voor haar kinderen. Ik schilderde haar
het beeld van haar man. die als zy zich het
leven benam, z’n leven lang door wroeging zou
gekweld worden. Ik liet haar belóSrn dat ze
direct naar huls zou gaanze geraakte zóó
onder den Indruk van myn woorden, de ze my
vol dankbaarheid omhelsde. Een oogenblik later
was ze verdwenen."
„Ah!" zei de oude heer, even opkUkend.
„Ja. En m’n portefeuille, sigarettenkoker en
horloge ook."
„Lieve hemel?" riep de ander, verschrikt.
„Ik ging naar huls." vervolgde mynheer Or
soy grimmig. „en filisofeerde den geheelen
nacht over mUn ervaring. Ook den volgenden
dag kon ik het gebeurde met geen mogelykheid
van my afzetten. Des avonds kwam ik op den
weg naar huis weer langs de dokken en zag
daar een man die een tegenspartelende vrouw
in zyn armen wegdroeg van den oever. Ze
vocht net zoo hevig als den vorigen avond
tegen my. Ik hoorde, hoe hy haar zei. dat ze
geen recht had zich het leven te benemen, want
dat ze voor haar kinderen moest zorgen enz."
„Wat? Een andere vrouw?" vroeg de verbaas
de oude heer.
„Dezelfde," zei mUnheer Orsoy droogjes.
„Ze zag me ook. En opeens was ze verdwen-
nen. Ze liep zoo hard ze maar kon.”
„En haar redder?"
Die stond haar met open mond na te ga
pen." lachte mynheer Orsoy. „En z’n zakken
gaapten ook.”
„Vreeseiyk," zuchtte de oude heer.
Mynheer dOrsoy knikte. „Samen gingen we
naar het dichtstbyzynd politiebureau. Daar
'vertelden wy het geval."
Hy greep den arm van den ouden heer. „Het
leven," zei hy fluisterend, ,.ls een misplaatste
grap. De commissaris vertelde ons, dat wy de
veertiende en vyftiende waren, die hem in tien
dagen tyd dit verhaal kwamen doen. De vrouw
werd natuuriyk yverlg gezocht, maar ze was
zóó slim en handig, dat men haar nog niet
had kunnen arresteeren. Het vak van self-
moordenares was dus haar beroep, haar be
staan.
„Wat
een zonderlinge wereld," meende de
oude heer, z’n hoofd schutMend. .En u?"
„Ik?" MUnheer Phlleas Orsoy haalde z’n
schouders op en glimlachte flauwtjes. „Ik ben
een filosoof, en neem de dingen zooals ze zyn.
,.U symphatiseert dus nog mln of meer met
haar?"
.Bymphatlseeren is het juiste woord niet,” gaf
de andere. langzaam sprekend, te kennen.
„medelUden is een betere definitie. Ik koester
geen gevoel van haat of wraak tegen haar,
zooals misschien anderen zouden doen, die de
zaak niet van een filosofisch standpunt be
schouwen."
„Heel juist." vond de gryze, oude heer.
„Bovendien, wie zyn wy, dat we zouden dur
ven oordeelen?"
„Ja,” herhaalde de jonge man zachtjes, „wie
zUn wij. dat we dat zouden durven doen?”
e Chineesche Christen-generaal Feng
1 Joe Hsiang, van wien men in langen tyd
niets heeft gehoord, is plotseling weer
op het Chineesche strUdtooneel verschenen,
yenmen met nog eenige andere tegenstanders
nn Tsjiang Kal sjek heeft hU ook een bulletin
gepubliceerd, waarin ny een heftlgen aanval
doet op het rapport Lytton. Ook bepleit hy een
onmiddeliyke mobilisatie der geheele Chinee-
«che natie tegen Japan, alsmede een nauwlet
tende controle op de centrale Regeerlng om
haar te beletten voor Japan te zwichten. Alge
meen wordt in China aangenomen, dat deze
manifestatie een voorbereiding is van een be
weging tegen Tsjiang Soe Liang. In langen
tyd heeft men niets van generaal Feng gehoord
wat de eens zoo machtige
van het Chineesche leger
gedaan, is niet bekend.
T> „,,„t
dat ze zich
den avond. Met één hand steundp zU op het
hek. terwyi ze, gevaariyk voorover leunend, over
de Theems staarde...."
„Een tragedie." fluisterde de oude heer.
„Toen ik dlchterby kwam, klom ze met een
wanhopige haast boven op het hek. Een oogen-
bltk bleef zy onbeweeglUk staan, toen ze het
donkere water van de rivier onder zich zag
voortstroomen. en hiervan maakte ik gebruik
om naar haar toe te snellen, haar te grijpen en
in veiligheid te brengen."
De oude heer stak z’n hand uit en legde die
goedkeurend op den arm van den Jongeren man
naast zich.
„Ze huilde." ging deze voort, „en riep, dat er
voor haar geen vrede meer op de wereld be
en dat de
uitweg het
was. LSng-
bedaar-
en zei.
heeft. Ik had alles genoteerd, wat u by haar
gevonden had en het klopte, op die kleine
pannetjes na. De uitdrager had den heelen
rommel op 4 November verkocht aan een nog
tameiyk Jonge, fatsoeniyke uitziende vrouw,
voor nog geen 20 schilling. Ik slaagde erin, om
dit feit nog in den avond van den Ten No
vember vast te stellen. Den 8en November ging
ik met den expres-trein naar Clermont. Deze
methode, van persooniyk zich op de hoogte
stellen, is zekerder en vollediger dan die langs
schrifteiyken weg. Twee dagen in Clermont
waren voldoende, om alles, wat wetenswaard
was, te vernemen. Het ambteiyke bericht
uw aanvrage is overigens al onderweg, en kan
morgen in uw bezit zyn.
En wat ben je te weten gekomen?
Precies datgene, wat ik wel gedacht had.
Franyois Guillaume Duprès is nooit identiek
geweest met Frank Wilson. Duprès was van
jongs-af-aan een losbol, en probeerde het met
de meest verschillende beroepen. Van klerk op
een advocatenkantoor zonk hy tot kermiskun
stenmaker, en eindelijk werd.liyyyf Jaar geleden
verkooper in een kiosk in het PratëF. Vóór hU
daar in betrekking kwam, was hy in zUn ge
boortestreek geweest, en had hy daar 'n man.
met wien hU twist gekregen had, verraderlijk
vermoord. Men zocht hem langen tyd verguts,
en ontdekt^ hem eerst twee maanden later
in het Prater, hier in Weenen. Nu zou hU
gearresteerd en uitgevoerd worden. Maar hU
had een fynen neus, liet zich nog dienzelfden
dag een getuigschrift door zyn patroon geven,
ouden heer,
schouder zaten.
„Het leven." zei hy peinzend, „is zeer zonder
ling, een vreemd mengsel van de meest alle-
daagsche met de meest buitengewone gebeur
tenissen. Wanneer iemand wat ouder wordt,
heeft hy behoefte aan een filosofische opvatting
der dingen. Heeft men zoo’n opvatting niet,
dan wordt men óf pessimistisch óf men ver
hardt. Daar leidt het leven nu eenmaal toe.”
De oude heer keek den spreker van onder
z'n sneeuwwitte
goedkeurend aan.
„U heeft een geschiedenis,” sprak hy. „U
heeft het leven leeren kennen en iets buiten
gewoons ondervonden. Ik luister. Evenals u ben
ik een filosoof, en aanvaard de dingen zooals
ze zyn."
„Ik heb een geschiedenis, een
experiment, mag ik wel zeggen."
„Ik ben een en al aandacht.”
MUnheer Phlleas Orsoy nestelde zich be-
haagiyk in zyn stoel en leunde toen een eindje
over naar den kant van zyn toehoorder. HU
deed een trekje aan z'n sigaar en begon toen
zachtjes
„Ik ontmoette
en verdween spoorloos. Wat er verder van hem
geworden is. is de politie niet bekend. Er heeft
toentertyd op de route naar Constantlnopel een
treinbotsing plaats gehad, waarbU een man
zóódanig verminkt werd, dat zyn Identiteit
niet kon worden vastgesteld. Bekenden van
Duprës in Weenen, meenen te weten, dat hij
naar Turkije gegaan is, en dien trein genomen
heeft. Later doken er weliswaar ook geruch
ten op, dat Duprès in het Vreemdelingenlegioen
gezien was. doch daaromtrent kon men niets met
zekerheid vaststellen. Dat Duprès evenwel
niets met Wilson heeft uit te staan, biyft on-
omstooteiyk uit het feit, dat Duprès op zyn
linkerwang een héél zichtbaar lltteeken had.
dat het gevolg was van een messteek, dien hU
als jongen had opgeloopen. U weet, dat Wilson
•réén lltteeken op zUn gezicht had. Dus:
Duprès onze man niet wezen."
„Maar hoe kwam de „bochel" dan
Duprès’ doopbewUs en getuigschrift?
Daarover zou alleen zy zelf ons volledig
ophejdering kunnen geven. Voor het oogen
blik. kunnen we alleen veronderstellen, dat zy
die papieren ergens gevonden heeft,
Duprès ze eerst verforen had. -
En dan die minnebrieven?
Helfrich glimlachte, en haalde
boekje uit zUn zak.
Weet u, wat myn lectuur onderweg was?
Ik nam een dozUn „Brievenboeken voor alle
omstandigheden des levens” mee, en bestu
deerde die met aandacht. Die met .Anna"
onderteekende brieven waren zóó afgezaagd,
A Ut» °P t*** blad “<ln ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door Z bM ongeval met 9C/1 by verlies van een Kancf T 9C oy verlies van een C/l by een breuk van Z jtél bU verlies van "n
JaK UUfjnÏIC 3 ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «JtZW." verUea van belde armen, belde beenen of belde oogen doodeiyken afloop een voet of een oog duim of wijsvinger f been of annJTVs" anderen vinger
HUIZEN, IgTJ M. N. O R. V. 8.00 N. C. R. V.-
klok en schriftlezing. 8.15 Gramofoonmuziek.
10.00 N. C. R. V.-klok en dameskoor. 10.30 Mor
gendienst door Ds. K. Prins. 11.00 Liederen-
recital. 12.00 Pélltle-berlchten. 12.15 Middag
concert. 2.00 Verzorging zender. 2.30 Gramofoon-
platen. O. m. kwartet in F gr. t. Op. 96 Dvorak.
3.00 Knapenkoor „Kunst en vriendschap" o. L v.
L. C. Keereweer. 4.00 Harmonica-concert.
5.00 Kinderuurtje, door G. Westra (zang). 6 00
Gramofoonmuziek. 6.15 Spreker H. Amelink.
6.30 Cursus Engelsch voor beginners door J. F.
v. d. Sloot. 7.00 OnderwUsfonds voor de bin
nenvaart. 7.30 Polltie-berichten. 7.45 N OR.V.-
klok. 8.00 De Haarlemsche Orkest-Vereenlging.
o. 1. v. Frits Schuurman. 10.30 pl.m. Persbureau
Vaz Dlas. 11.00 Gramofoonmuziek.
HILVERSUM, 296 M. V. A. R. A. 8.01 Gra
mofoonmuziek. V. P. R. O. 10.00 MorgenwU-
dlng. V. A. R. A. 10.15 Uitzending voor ar
beiders in de contlnu-bedryven. 12.00 Trio Fa
voriet. 12.45 Uncle Tom’s cabin. 1.45 Verzorging
zender. 2.00 „Vrouwenuurtje". 3.00 Voor de kin
deren. 4.30 Vraaguurtje door Oom Henk. 5.30
Gramofoonmuziek. 6.30 Orgelspel door Joh.
Jong. 7.00 8. D. A. P -kwartiertje. 7.20 V. A. R. A.-
Balalaika-orkest. 7.40 V. A. R. A.-front. Spreker
J. Weber. 7.45 Balalalka-orkest. 8.00 Herhaling
8.0. S.-berichten. 8.05 Verspilling van produc
tieve krachten. III. ,Jn de kleinindustrie” door
G. J. A. Smit Jr. 8 25 V. A. R. A.-Orkest o. 1. V.
Hugo de Groot. 9.00 Uitzending voor den cen-
tralen bond van Transportarbeiders. „RUn-
vaartuurtje”. m. m. v. het V. A. R. A.-tooneel.
9 45 Gramofoonmuziek. 10.00 Persbureau Vaz
Dlas. 10.10 V A. R. A.-orkest 0.1. v. Jïugo de
Groot. 11.00 Gramofoonmuziek. 12.00 TUdsein
en sluiting.
BRUSSEL, 509 M. 12.20 Concert door het
Max Alexys-orkest 1.30 Vervolg Concert
6.35 Gramofoonmuziek 7.20 idem 8.20 Con
cert door het Omroep-symphonle-orkest, o.l.v.
Jean Kumps.
BERLIJN, 419 M. 7 20 Concert op electri-
sche instrumenten 10.00 Zlgeunermuzlek (uit
Boedapest).
HAMBURG, 372 M. 12.35 Gramofoonmu
ziek 1.30 idem 3.50 Concert door het No-
rag-orkest o.l.v. Horst Platen 8.20 Volks
liederen 9.50 Uit Hannover Concert uit
café „Continental".
KöNIGSWUSTERHAUSEN, 1S35 M. 1JM Gra
mofoonmuziek 3.50 Concert (zie Hamburg’.
LANGENBERG. 472 MJ 12.20 Concert 0.1 v.
Eysoldt 4.20 Vespercopcert o.l.v. Wolf 8.05
„Das Konzert” (I) Het orkest van den West-
duitschen omroep 9.50 Zlgeunermuzlek (Zie
Boedapest).
DAVENTRY, 1554 M. ,12 20 Orgelconcert
door Quentin Maclean 1D5 ’Concert —150
Nieuwe Dansmuziek 3.50 Concert door het
.Sledeiyk orkest van Bournemouth 8.35 Con
cert in de Queen's Hall, London 10.55 Dans
muziek.
PARIJS (Eiffel), 1446 M. 7.50 M. 7.50
Concert van Ed. Flament 8.40 Vervolg Con
cert.
PARIJS (Radio), 1724 M. 12.50 Concert
door het Omroeporkest 7.40 Concert door het
Omroeporkest.
MILAAN, 331 M. 6.20 Populaire muziek
6.50 Gramofoonmuziek 7.50 Operette in drie
acten van Vemey („d'Artagnan").
ROME. 441 M. 7.20 Gramofoonmuziek
8.05 „II Tabarro", Opera in 1 acte van Puccini.
WEENEN, 517 M. 4 20 Populair concert
door de Karl Haupt Kapel 9.55 Concert (Zie
Budapest).
WARSCHAU, 1412 M. 5.20 Populair con
cert 7.30 Gramofoonmuziek 8.25 Het
Poolsch kwartet speelt serenades 9.35 Dans
muziek 10.20 Dansmuziek.
BEROMUNSTER, 460 M. 8.00 Bach-con-
cert. Jean Nada, fluit. Joh. Hoorenmann, cem
balo, Erwin Gilbert, viool. Het omroeporkest
o.l.v. Hermann Hofmann 8.50 Berichten
Concert door het omroeporkest o.l.v. Erwln
Gilbert. Opera Fragmenten