Generaal Feng weer in actie M I r uttAaal van den dag i F F RADIO-PROGRAM ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Weg met de werkloosheid! Leve de Het Lijk* bij de Mirteboomen Neder landsche ROBINSONschoen JVEINIG VERANDERING^ I De twee filosofen j DINSDAG 18 OCTOBER AANVAL-OP LYTTON Mobilisatie bepleit ""I De politiek in *t huwelijk Een vleeschoorlog FEUILLETON w Huwelijksreizen naar den Paus I AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Woensdag 19 October Generaal Feng een aan. aan opgetrokken wenkbrauwen een VATICAANSTAD, 16 October (Morgenavond vervolg) (United Press) Ki” XVIII een verliefd meisje ze niet kan op kon aan nadat een klein Iemand kunnen (Wordt vervolgdj. hebt, <■.1101 T31 VOOR NADERE BIJZONDERHEDEN VER WIJZEN WIJ NAAR DEN KATHOLIEKEN RADIOGIDS r Bet alles op de wenschen aan hun vrienden kleine zakjes met bonbons schenken. Op een audiëntie bij den Paus nu pakte een Jong vrouwtje zuik een zakje uit haar slider en gaf knielend dit ge schenk aan den H. Vader. De aanwezige >eden van het Pauseiyk hof waren allerpijnlijkst ge troffen, want zelfs de Romelnsche prinsen zou den het niet wagen, den Paus eigenhandig een geschenk aan te bieden of te geven een gunst, welke alleen regeerende vorsten en staatshoof den hebben. Maar de H. Vader nam glimlachend het zakje bonbons aan en gaf het een lakei, om het te bewaren. De dageljjksche stroom van Jonggehuwden is zeer groot. Op een middag in Augustus werd het recordcijfer van 150 bereikt. Sedert de Italiaansche Spoorwegen ook aan buitenlandsche jonggehuwden goedkoope kaart jes verstrekken, zijn ook by de audiënties tal rijke buitenlandsche paartjes aanwezig.. Voorat komen er velen uit Frankrijk, België. Neder land, Duitschland, Oostenrijk en Hongarije. Kort geleden vroeg zelfs een Turksch paartje een audiëntie aan. (United Press). aangaande mijn eigen nederlaag tegenover de „bociiel”. Luister. toch blij, dat ze haar volvoeren." Daag'Hjks versche regenbuien En van eerste kwaliteit! 't Heeft iets van een advertentie In den echten haring-tijd! En de trouwe barometer Acht het schijnbaar tot zijn plicht Zich te houden aan het natte Consequente Bilt-bericht! Dus wij wringen onze jassen En wij wringen onzen hoed. En wij trekken eiken morgen Schoone sokken aan den voet. Niezen, snuiten.en wü raken Door den zakdoek-voorraad heen Doch één troost: de influenza Is thans vrijwel algemeen! Gist’ren was het, heden is het. Morgen zal het wéér zoo zijn. Want de natte elementen Trekken altijd aan één.lijn! (Ingezonden mededeeling). I „Laat mU de zeeleeuwen voeren," zeide Ivy, toen zy Willie Woensdag zag, wankelende onder een groote mand vol met vlsch. „Voer ze maar, als Je er plezier in hebt,” zeide WilUe, „maar je kunt er op aan. dat ze je heel wat werk zul len geven. Ze zijn de twee gulzigste dieren, die we op het Artis-eiland hebben. Maar Ivy, die zich er niets van aantrolf, dpi. ze zooveel werk zou heb ben, als ze maar de dieren mocht voe ren, gooide vlsch na visch naar de zeeleeuwen, maar het scheen, dat ze maar niet verzadigd konden worden Een van hen werd ongeduldig en stak zijn kop in de mand met visch, ho pende, dat hy zich zelf wel kon hel- Haastig trok het beest zjjn kop terug en schreeuwde als een mager speenvarken, zoodat Ivy erg schrok. Toen ze naar den zeeleeuw keek, zag ze een grooten vettert^rallng aan den neus van het beest hangen. „O, kijk eens, wat een verschrik- kelljke slang, die den zeeleeuw bijt,” riep Topsy uit. „Dat is geên slang, maar een vette paling en hy leeft ook,” zeide Willie Woensdag. „Haal den paling van den neus, me neer Woensdag,.” smeekte Ivy. „Dat kan op slag gebeuren,” zeide W 1111e, „maar de zeeleeuw heeft zijn verdiende loon, hjj wou meer hebben van de visch dan hem toekwam. Men moet niet begeerig zijn.” ALLAHABAD. October. Alhier heeft zich bijna het afschrikkend feit voorgedaan, dat een jong gehuwde man moordenaar werd van zijn eigen vrouw. Dit geschiedt in onze wereld he laas wel eens meer, maar de omstandigheden, hier aanwezig, maken dit geval dubbel merk waardig. want de woede van den echtgenoot was een zuiver politieke woede, ontstaan over de weigering van de vrouw om aan politiek te doen. De Indiër in kwestie was een aanhanger van de nationalistische Hlndoe-beweging en als zoodanig een actief partijgenoot. Hj) was pas getrouwd, zonder te informeeren naar de po litieke gezindheid van de andere party, het geen ons. gezien het onpolitieke karakter van een huweiyk, heel natuuriyk lijkt. Nauweiyks was het huweiyk voltrokken, of daar barstte de bom, toen de vrouw weigerde deel te nemen aan de propaganda voor het al-Indisch Con gres. VUf dagen lang poogde de man zyn vrouw tot andere gedachten te brengen en toen hij ge^n succes had, ging hy in een boos oogenblik zyn vrouw met een mes te lyf en bracht haar eenige ernstige wonden toe. De aanvaller. Ram Lal Lonia genaamd, werd gegrepen en tot een jaar gevangenisstraf ver oordeeld. De Italiaansche Staatsspoorwegen zyn zoo vriendeiyk, om jonge echtparen, die hun hu- weiyksreis maken goedkoope spoorkaartjes te verstrekken en niet alleen aan Italiaansche. maar aan die aller naties te wereld. De H. Va der van zyn kant toont eveneens immer groote welwillende tegemoetkoming tegenover jongge huwden. En deze twee feiten zyn aanleiding geweest, dat er in de laatste maanden een ge weldige stroom van jonggehuwden naar het Vat' ticaan is gevloeid. Het tegemoetkomen van den H. Vader be staat daarin, dat de gewone formaliteiten voor een audiëntie op een minimum zyn terugge bracht. De meer byzondere ambtenaren van de Pauseiyke hofhouding, die aan de strenge hand having der eeuwenoude ceremoniale voor schriften gewend zUn, kunnen dezen nieuwen toestand nauweiyks begrijpen. De oude voorschriften zUn wel niet feiteiyk gewyzlgd, maar er Is in de laatste maanden een nieuwe „gewoonte” ontstaan. Jonggehuwde paren kunnen in de middaguren onaangediend in het Vatlcaan verschynen en kunnen, ais zy geluk hebben, dat er genoeg aanvragers voor een audiëntie zyn, binnen eenige minuten tot den Paus worden toegelaten. Het tweede privilegium voor jangehuwden is, dat de H. Vader hun eigenhandig een herfn- neiingsmedatlle en een rozenkrans schenkt. Ter- wUl de H. Vader langs het halfronde front van zyn knielende bezoekers gaat, loopt een lakei achter hem met twee manden, waarin de ge schenken zich bevinden. Het derde privilegium is, dat de Jongegehuw- den tesamen voor den H. Vader mogen knielen, terwyi by andere audiënties mannen en vrou wen zUn gescheiden. Een vierde gunst is, dat de H. Vader by de audiënties der jonggehuwden bUna altyd eenige woorden spreekt, waarby hy herinnert aan de heiligheid van het huweiyk. Ambtenaren der hofhouding weten thans reeds, na zoo korten tyd, allerlei te vertellen uit de audiënties der Jonggehuwden. In Italië is het gewoonte, dat jonggehuwden als antwoord dat ik me moeliyk kon voorstellen, dat een meisje met gezond verstand ze zoo geschreven zou hebben. Hier, leest u op bladzyde 30. en volgende, die drie aangestreepte brieven eens door. Dan zult u tot de overtuiging komen, dat men die byna woordeiyk heeft overgeschre ven, en alleen maar een paar zinnetjes heeft Ingeschoven. Maar werkeiyk.... Neen. Als men ze met vollen ernst over geschreven had. zou men onwillekeurig ook de Juiste schrUfwyze hebben overgenomen. Maar de brieven, die u gevonden hebt, zyn met opzet vol 'groote fouten gemaakt, om te laten gelooven, dat een onontwikkeld persoon ue geschreven heeft. Hier is de „bochel’’ tè slim geweest. Die brieven zUn nooit door nummer 61 geschreven, maar de „bochel" heeft ze uit het eerste het beste brievenboek overgeschreven omdat die jongen immers ook van minne brieven gesproken had. die in die portefeuille zouden zitten. Helfrich zweeg. De commissaris, die, zonder een woord te zeggen, in de kamer op en neer géloopen had, bleef nu voor hem staan, en zeide bitter: Het slot van alles is dus feiteiyk. dat we nog geen stap verder zyn, dan den eersten dag! Dat is wèl vernederend. Dat is het maar helaas is het waar. Dan werd Helfrich’s gezicht weer even somber als by het begin van het gesprek. Nu ben ik u nog het laatste bericht schuldig prijs dat verhinderen, want als men te weten kwam, wie Wilson was. en wat hem met die belde vrouwen daar in aanraking had gebracht dan wist men ook het heele geheim, dat met zooveel moeite en met verbluffende behendig heid In duister gehuld was dat tot lederen prUs bewaard moest blyven en om wille waarvan nummer 61 zoo dapper de ellende van haar eenzame opsluiting gedragen heeft. Men moest dus de justitie op een dwaalspoor bren gen. Daartoe huurde de „bochel” die kamer by Juffrouw Bolzer, kookte den heelen pot gaar, en verdween. Nu kon de commissaris zich niet langer in houden. Wat! Daar had Je al een idee van, toen ik je dat vertelde, en Je zei er geen woord van? Juist omdat men by u met bewyzen moet kbmen, en niet met beweringen want die gooit u al dadeiyk ver weg. Maar ik laat me niet graag uitlachen. En je beweert werkeiyk. dat die papie- en valsch zUn? Vandaag durf ik het beweren, omdat ik het ook bewyzen kan. Hoort u maar. Ik begon allereerst een ontdekkingstocht langs de ver schillende ultdrageryen. Die oude reistasch uit den tyd van de aartsvaders had het by mU ledaan. Ditmaal was Ik vlugger dan de cou ranten. Ik vond den man, die de tasch met de letters M. C. de „bochel" haalde daar haar naam als coupeuse vandaan met alles, wat u als de bezittingen van die brave „Mila Go to! moest) die vrouw tot lederen ronskl” in beslag genomen hebt, verkocht SYDNEY, OCT. Er is oorlog onder de slagers in Sydney en het laat zich aanzien dat de slagers spoedig mager en de verbruikers dik zullen worden. Niet alleen zUn de vleeschprUzen ▼oor de helft verlaagd, doch bovendien geven de slagers aan hun klanten nog groenten ca deau, handtaschjes, bloemen én. snulsteryen en zelfs.... muziek, want een vindingryk slager heeft voor zUn winkel een orkest geplaatst, dat de koopers op een nummertje Jazz onthaalt, alflf zy binnentreden. Een collega Van dezen actle- ven slager gaf aan lederen klant, die by hem op Zaterdagavond voor minstens twee shilling vleesch kocht een bon cadeau, ter waarde van vier pond vleesch. VUfhonderd van deze bons werden beschikbaar gesteld. Dit had tengevolge, dat de winkel bestormd werd en-dat de slager nog twee collega's moest leegkoopen. Waar moet dat heen? (United Pn^> (Vrij naar het Duitseh) Gisteren tegen den middag kwam ik in Weenen aan. Ik gunde me niet eens den tijd, om naar m’n woning te gaan zóó verlan gend was Ik. om te hooren, wat er Intusschen met nummer 61 gebeurd was. Uit de couranten had ik gezien, dat zy den lOen November op eens weer was gaan eten, nadat ze een paar dagen zoo goed als niets gebruikt had. Hoe langer ik daarover nadacht, des te vaster werd ik overtuigd, dat de oorzaak alleen kon zijl}: een geruststellende boodschap van buitenaf. Daar wilde ik zekerheid over hebben. Ikge- brulkte dus gauw wat aan het station en wilde toen direct naar het gevangenishospltaal. Het was een onweerstaanbare drang, een voor gevoel. of wat ook. Kortom, ik liet mUn kof fer bU den portier en ging op weg. MUn ge dachten waren onafgebroken met die „bochel* bezig, die ons zoo slim er tusschen nam. Zoo kwam ik vlak by het hospitaal, toen ik aan den overkant een rijtuig zag staan, van waaruit een vrouw onafgewend naar mijn kant keek. Ik schrok; was t alleen mUn verbeelding, die im mers aldoor met de „bochel" bezig was, en haar ook overal meende te zien, of had die vrouw daarginds werkeiyk een bochel? Natuur lek wilde ik me terstond overtuigen. opperbevelhebber in dien tijd heeft zUn, die gaarne een schets of een gedicht van Men vermoedt, dat hy zich geheel aan zyn MefhebberUen, schilderen en philosopheeren heeft overgegeven. Voorheen was generaal Feng OLgetwUfeld een der meest besproken en meest bëcritiseerde mannen van China. HU stond aan het hoofd van een leger van byna twee mll- lioen soldaten en mocht zich als zoodanig in groot aanzien verheugen, niet alleen by het volk, doch ook by de regeerlng in Nanking, die min of meer bevreesd voor hem was. Plotseling echter verliet hy het leger en den generalen staf hij stelde zijn troepen onder het bevel van on dergeschikten. Zelf trok hy als een van de oude wUsgeeren het heele land rond. Er werd evenwel gemompeld, dat dit zoo plotseling af treden van Generaal Feng niet geheel zuiver was en dat dit niet uitsluitend op rekening van zyn philosophlsche neiging moest worden geschoven. Er werd gezegd, dat na den bloedi- gen stryd van het leger van generaal Feng te gen de Nankingsche regeerlng, zyn geldmidde len waren uitgeput. Er zouden in Amerika on tevreden geldschieters zyn geweest en er was sprake van „internationale kulperUen", waar van Feng het slachtoffer zou zyn geworden. Waar is het In leder geval, dat zyn troepen op een gegeven oogenblik begonnen te deser- teeren. Toen achtte generaal Feng den tyd ge komen om heen te gaan. Het commando over zijn leger droeg hy op aan een bende-hoofd- man, hetgeen niet verhinderde, dat de solda ten hun vereering voor generaal Feng bleven behouden. Generaal Feng liet zUn baard staan, stak zich in boerenkleeding, zoodat hy niet meer van de gewone plattelandsche bevolking was te onderscheiden, en ving zyn tocht door het uitgestrekte Chineesche rUk aan. In zyn kampzak droeg hU behalve eenigen mondvoor raad, pennen, papier en inkt mede want ge neraal Feng is een harts toch telyk diehter en acMlder. zyn voornaamste liefhebbery is de Chineesche calligrafte, en zoo nu en dan het schilderen van appelbloesems en kersenboomgaar den in vollen bloei. Wanneer generaal Feng op zyn tocht plotseling geïnspireerd werd, ging hU langs den kant van den weg zitten om een gedicht te schryven of een of ander onder werp uit te teekenen. Generaal Feng is even wel in het geheel niet trotsch op zyn artistieke gaven; hy is zelfs bang dat Iemand zyn werk onder het oog krygt en zoodra hy iets heeft Maar nog eens, Helfrich, hoe kwam Je op ®e gedachte? Door de logica! Het was immers heel een voudig. Een dag o zoo tevoren stond in alle •ouranten te lezen u weet misschien wel, hoe het er in kwam dat de jonge bediende een zekeren meneer Goldberger gezien h»d, hoe Wilson zyn papieren In een groene Portefeuille deed, en daarmee wegging. Op den öoode werd niets gevonden by de vermoede- j**8 tuoordenares evenmin daarom kon al- ??n die andere vrouw de portefeuille hebben, was «el aan te nemen, dat de politie er op zetten zou, om de identiteit van den °°de vast te stellen, en tenslotte zou haar dat ~'®nen gelukken. Geen mensch leeft spoor- Ook bestaat er zoo iets als ongelukkige ~®valligheden, die iemand kunnen vecraden. En nu wilde - - - ervaring. een Toen kwam er een stilteDe oude heer legde plotseling een hand op den pols van den jongen man, die zoo Juist z’n voornemen had te kennen gegeven, naar zyn hótel te gaan. „Wilt u, voor u weggaat. my mijn horloge en portefeuille terug geven?" vroeg hy vrien- deiyk. Mynheer Phlleas Orsoy verbleekte. „Geeft u maar." zei de oude heer nóg vrien delijker, „ze zitten in uw linker zyzak.” Hy stak z’n horloge en portefeuille op do plaats, waar zU hoorden, nadat de ander ze hem onder het stamelen van eenige onverstaan bare woorden had teruggegeven en sprak toen droog„Het leven is een probleem, een in gewikkeld probleem, waarin men in de verleiding komt, z’n materieelen welstand te verbeteren, ten koste van een ander Mijnheer Phlleas Orsoy bleef zwygend staan. „Neem den raad van een ouden man ter harte," vervolgde de ander, „en luister voor het te laat Is. De wereld is vol valstrikken en teleurstellingen. En ga nu heen, en vlug wat! U bent een armzalige filosoof!" MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) niiiiiimiiiuiiinimiiiniiniiiiiminiiiHiiiiiiiiiiniHiiiiiiiiiiniiiiiiHHiï haar in Londen: een mooi, aardig vrouwtje met blauwe oogen en koren blond haar, zy liep langs de dokken, laat op vervaardlg|l, haast hU zich om zyn product te vernietigen, niettegenstaande er vele vrienden zyn hand zouden willen bezitten. Op zyn tocht werd hy vergezeld door vier vrienden, die vroe ger zyn adjudanten' waren. Dit gevolg bleef echter steeds op eerbiedigen afstand van hun meester, dien zy trouw bewaakten. Over dezen pelgrimstocht werd in China zeer verschillend geoordeeld; er waren menschen, die er mede- lydend hun schouders voor ophaalden, maar andere vooraanstaande personen waren van meening, dat generaal Feng met deze vertoo- ning geen ander doel voor oogen had, dan het vertrouwen en de vereering van de bevolking te winnen ,om zoodoende in staat te zyn bin nen afzienbaren tyd weer een vooraanstaande plaats in China in te nemen. Deze laatste meening schUnt wel de juiste te zijn geweest, want plotseling, zonder dat iemand er op ver dacht was, Is generaal Feng thans weer op het politiek tooneel verschenen en allerwege vraagt men zich af, wat hiervan het gevolg zal zyn. Unheer Phlleas Orsoy keek zyn metge zel van ter zUde aan, schoof z’n arm stoel met een ruk dichter by dien waarop de spraakzame oude heer zat en liet z’n blikken weer over de af- en aanrollende golven dwalen. I Het was een prachtige zomeravond. De oude heer streek met z’n hand naden kend door z’n witten baard. „Ons gesprek Is werkeiyk een geesteiyk bad voor my. mynheer." sprak hy. „Ik logeer hier nu ongeveer een maand en ik heb al dien tyd bijna geen verstandig woord met iemand kun nen wisselen. En ik houd nu eenmaal van een interessant gesprek. Maar u weet het zelf ook wel; op een badplaats krygt men daar niet licht gelegenheid toe. Dat is een uitsondering. U heeft zeker veel gereisd?" „Ik ken het leven," antwoordde mynheer Or soy, terwyi hy met z’n uitgestrekten wijsvinger een paar centimeter asch van z’n after-dinner tikte. „En ik vind het een genot, de conclusies die ik uit wyze ervaringen getrokken heb. te onderwerpen aan het bezadigd oordeel van een my zoo sympathieken toehoorder als u." By deze laatste woorden maakte hy lichte buiging In de richting van den ouden heer, die erkentelyk glimlachend, neeg. Mynheer Phlleas Drsoy bood hem een sigaar hteld een flikkerend vlammetje op en rukte z’n stoel nog dichter naast dien van den zoodat ze byna schouder stond ■enige va ter zamerhand de ze wat lat ze mij eigenlijk dankbaar was. om dat Ik haar had tegen gehouden, maar dat ze zich zoo wanhopig voelde door het ongelukkig leven dat ze met haar man leidde. Doch nu ze aan haar kinderen dacht, was ze opzet niet had kunnen „Arme vrouw.” zei de oude heer deelnemend; „huiseiy k oneenigheld „Wel een minuut of tien sprak ik met haar." vertelde mynheer Orsoy verder. „Ik wees haar op den plicht, dien een leder van. ons in "t leven te vervullen heeft, ook al is die plicht niet gemakkeiyk. Zoo was haar plicht te blyven leven voor haar kinderen. Ik schilderde haar het beeld van haar man. die als zy zich het leven benam, z’n leven lang door wroeging zou gekweld worden. Ik liet haar belóSrn dat ze direct naar huls zou gaanze geraakte zóó onder den Indruk van myn woorden, de ze my vol dankbaarheid omhelsde. Een oogenblik later was ze verdwenen." „Ah!" zei de oude heer, even opkUkend. „Ja. En m’n portefeuille, sigarettenkoker en horloge ook." „Lieve hemel?" riep de ander, verschrikt. „Ik ging naar huls." vervolgde mynheer Or soy grimmig. „en filisofeerde den geheelen nacht over mUn ervaring. Ook den volgenden dag kon ik het gebeurde met geen mogelykheid van my afzetten. Des avonds kwam ik op den weg naar huis weer langs de dokken en zag daar een man die een tegenspartelende vrouw in zyn armen wegdroeg van den oever. Ze vocht net zoo hevig als den vorigen avond tegen my. Ik hoorde, hoe hy haar zei. dat ze geen recht had zich het leven te benemen, want dat ze voor haar kinderen moest zorgen enz." „Wat? Een andere vrouw?" vroeg de verbaas de oude heer. „Dezelfde," zei mUnheer Orsoy droogjes. „Ze zag me ook. En opeens was ze verdwen- nen. Ze liep zoo hard ze maar kon.” „En haar redder?" Die stond haar met open mond na te ga pen." lachte mynheer Orsoy. „En z’n zakken gaapten ook.” „Vreeseiyk," zuchtte de oude heer. Mynheer dOrsoy knikte. „Samen gingen we naar het dichtstbyzynd politiebureau. Daar 'vertelden wy het geval." Hy greep den arm van den ouden heer. „Het leven," zei hy fluisterend, ,.ls een misplaatste grap. De commissaris vertelde ons, dat wy de veertiende en vyftiende waren, die hem in tien dagen tyd dit verhaal kwamen doen. De vrouw werd natuuriyk yverlg gezocht, maar ze was zóó slim en handig, dat men haar nog niet had kunnen arresteeren. Het vak van self- moordenares was dus haar beroep, haar be staan. „Wat een zonderlinge wereld," meende de oude heer, z’n hoofd schutMend. .En u?" „Ik?" MUnheer Phlleas Orsoy haalde z’n schouders op en glimlachte flauwtjes. „Ik ben een filosoof, en neem de dingen zooals ze zyn. ,.U symphatiseert dus nog mln of meer met haar?" .Bymphatlseeren is het juiste woord niet,” gaf de andere. langzaam sprekend, te kennen. „medelUden is een betere definitie. Ik koester geen gevoel van haat of wraak tegen haar, zooals misschien anderen zouden doen, die de zaak niet van een filosofisch standpunt be schouwen." „Heel juist." vond de gryze, oude heer. „Bovendien, wie zyn wy, dat we zouden dur ven oordeelen?" „Ja,” herhaalde de jonge man zachtjes, „wie zUn wij. dat we dat zouden durven doen?” e Chineesche Christen-generaal Feng 1 Joe Hsiang, van wien men in langen tyd niets heeft gehoord, is plotseling weer op het Chineesche strUdtooneel verschenen, yenmen met nog eenige andere tegenstanders nn Tsjiang Kal sjek heeft hU ook een bulletin gepubliceerd, waarin ny een heftlgen aanval doet op het rapport Lytton. Ook bepleit hy een onmiddeliyke mobilisatie der geheele Chinee- «che natie tegen Japan, alsmede een nauwlet tende controle op de centrale Regeerlng om haar te beletten voor Japan te zwichten. Alge meen wordt in China aangenomen, dat deze manifestatie een voorbereiding is van een be weging tegen Tsjiang Soe Liang. In langen tyd heeft men niets van generaal Feng gehoord wat de eens zoo machtige van het Chineesche leger gedaan, is niet bekend. T> „,,„t dat ze zich den avond. Met één hand steundp zU op het hek. terwyi ze, gevaariyk voorover leunend, over de Theems staarde...." „Een tragedie." fluisterde de oude heer. „Toen ik dlchterby kwam, klom ze met een wanhopige haast boven op het hek. Een oogen- bltk bleef zy onbeweeglUk staan, toen ze het donkere water van de rivier onder zich zag voortstroomen. en hiervan maakte ik gebruik om naar haar toe te snellen, haar te grijpen en in veiligheid te brengen." De oude heer stak z’n hand uit en legde die goedkeurend op den arm van den Jongeren man naast zich. „Ze huilde." ging deze voort, „en riep, dat er voor haar geen vrede meer op de wereld be en dat de uitweg het was. LSng- bedaar- en zei. heeft. Ik had alles genoteerd, wat u by haar gevonden had en het klopte, op die kleine pannetjes na. De uitdrager had den heelen rommel op 4 November verkocht aan een nog tameiyk Jonge, fatsoeniyke uitziende vrouw, voor nog geen 20 schilling. Ik slaagde erin, om dit feit nog in den avond van den Ten No vember vast te stellen. Den 8en November ging ik met den expres-trein naar Clermont. Deze methode, van persooniyk zich op de hoogte stellen, is zekerder en vollediger dan die langs schrifteiyken weg. Twee dagen in Clermont waren voldoende, om alles, wat wetenswaard was, te vernemen. Het ambteiyke bericht uw aanvrage is overigens al onderweg, en kan morgen in uw bezit zyn. En wat ben je te weten gekomen? Precies datgene, wat ik wel gedacht had. Franyois Guillaume Duprès is nooit identiek geweest met Frank Wilson. Duprès was van jongs-af-aan een losbol, en probeerde het met de meest verschillende beroepen. Van klerk op een advocatenkantoor zonk hy tot kermiskun stenmaker, en eindelijk werd.liyyyf Jaar geleden verkooper in een kiosk in het PratëF. Vóór hU daar in betrekking kwam, was hy in zUn ge boortestreek geweest, en had hy daar 'n man. met wien hU twist gekregen had, verraderlijk vermoord. Men zocht hem langen tyd verguts, en ontdekt^ hem eerst twee maanden later in het Prater, hier in Weenen. Nu zou hU gearresteerd en uitgevoerd worden. Maar hU had een fynen neus, liet zich nog dienzelfden dag een getuigschrift door zyn patroon geven, ouden heer, schouder zaten. „Het leven." zei hy peinzend, „is zeer zonder ling, een vreemd mengsel van de meest alle- daagsche met de meest buitengewone gebeur tenissen. Wanneer iemand wat ouder wordt, heeft hy behoefte aan een filosofische opvatting der dingen. Heeft men zoo’n opvatting niet, dan wordt men óf pessimistisch óf men ver hardt. Daar leidt het leven nu eenmaal toe.” De oude heer keek den spreker van onder z'n sneeuwwitte goedkeurend aan. „U heeft een geschiedenis,” sprak hy. „U heeft het leven leeren kennen en iets buiten gewoons ondervonden. Ik luister. Evenals u ben ik een filosoof, en aanvaard de dingen zooals ze zyn." „Ik heb een geschiedenis, een experiment, mag ik wel zeggen." „Ik ben een en al aandacht.” MUnheer Phlleas Orsoy nestelde zich be- haagiyk in zyn stoel en leunde toen een eindje over naar den kant van zyn toehoorder. HU deed een trekje aan z'n sigaar en begon toen zachtjes „Ik ontmoette en verdween spoorloos. Wat er verder van hem geworden is. is de politie niet bekend. Er heeft toentertyd op de route naar Constantlnopel een treinbotsing plaats gehad, waarbU een man zóódanig verminkt werd, dat zyn Identiteit niet kon worden vastgesteld. Bekenden van Duprës in Weenen, meenen te weten, dat hij naar Turkije gegaan is, en dien trein genomen heeft. Later doken er weliswaar ook geruch ten op, dat Duprès in het Vreemdelingenlegioen gezien was. doch daaromtrent kon men niets met zekerheid vaststellen. Dat Duprès evenwel niets met Wilson heeft uit te staan, biyft on- omstooteiyk uit het feit, dat Duprès op zyn linkerwang een héél zichtbaar lltteeken had. dat het gevolg was van een messteek, dien hU als jongen had opgeloopen. U weet, dat Wilson •réén lltteeken op zUn gezicht had. Dus: Duprès onze man niet wezen." „Maar hoe kwam de „bochel" dan Duprès’ doopbewUs en getuigschrift? Daarover zou alleen zy zelf ons volledig ophejdering kunnen geven. Voor het oogen blik. kunnen we alleen veronderstellen, dat zy die papieren ergens gevonden heeft, Duprès ze eerst verforen had. - En dan die minnebrieven? Helfrich glimlachte, en haalde boekje uit zUn zak. Weet u, wat myn lectuur onderweg was? Ik nam een dozUn „Brievenboeken voor alle omstandigheden des levens” mee, en bestu deerde die met aandacht. Die met .Anna" onderteekende brieven waren zóó afgezaagd, A Ut» °P t*** blad “<ln ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door Z bM ongeval met 9C/1 by verlies van een Kancf T 9C oy verlies van een C/l by een breuk van Z jtél bU verlies van "n JaK UUfjnÏIC 3 ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen J «JtZW." verUea van belde armen, belde beenen of belde oogen doodeiyken afloop een voet of een oog duim of wijsvinger f been of annJTVs" anderen vinger HUIZEN, IgTJ M. N. O R. V. 8.00 N. C. R. V.- klok en schriftlezing. 8.15 Gramofoonmuziek. 10.00 N. C. R. V.-klok en dameskoor. 10.30 Mor gendienst door Ds. K. Prins. 11.00 Liederen- recital. 12.00 Pélltle-berlchten. 12.15 Middag concert. 2.00 Verzorging zender. 2.30 Gramofoon- platen. O. m. kwartet in F gr. t. Op. 96 Dvorak. 3.00 Knapenkoor „Kunst en vriendschap" o. L v. L. C. Keereweer. 4.00 Harmonica-concert. 5.00 Kinderuurtje, door G. Westra (zang). 6 00 Gramofoonmuziek. 6.15 Spreker H. Amelink. 6.30 Cursus Engelsch voor beginners door J. F. v. d. Sloot. 7.00 OnderwUsfonds voor de bin nenvaart. 7.30 Polltie-berichten. 7.45 N OR.V.- klok. 8.00 De Haarlemsche Orkest-Vereenlging. o. 1. v. Frits Schuurman. 10.30 pl.m. Persbureau Vaz Dlas. 11.00 Gramofoonmuziek. HILVERSUM, 296 M. V. A. R. A. 8.01 Gra mofoonmuziek. V. P. R. O. 10.00 MorgenwU- dlng. V. A. R. A. 10.15 Uitzending voor ar beiders in de contlnu-bedryven. 12.00 Trio Fa voriet. 12.45 Uncle Tom’s cabin. 1.45 Verzorging zender. 2.00 „Vrouwenuurtje". 3.00 Voor de kin deren. 4.30 Vraaguurtje door Oom Henk. 5.30 Gramofoonmuziek. 6.30 Orgelspel door Joh. Jong. 7.00 8. D. A. P -kwartiertje. 7.20 V. A. R. A.- Balalaika-orkest. 7.40 V. A. R. A.-front. Spreker J. Weber. 7.45 Balalalka-orkest. 8.00 Herhaling 8.0. S.-berichten. 8.05 Verspilling van produc tieve krachten. III. ,Jn de kleinindustrie” door G. J. A. Smit Jr. 8 25 V. A. R. A.-Orkest o. 1. V. Hugo de Groot. 9.00 Uitzending voor den cen- tralen bond van Transportarbeiders. „RUn- vaartuurtje”. m. m. v. het V. A. R. A.-tooneel. 9 45 Gramofoonmuziek. 10.00 Persbureau Vaz Dlas. 10.10 V A. R. A.-orkest 0.1. v. Jïugo de Groot. 11.00 Gramofoonmuziek. 12.00 TUdsein en sluiting. BRUSSEL, 509 M. 12.20 Concert door het Max Alexys-orkest 1.30 Vervolg Concert 6.35 Gramofoonmuziek 7.20 idem 8.20 Con cert door het Omroep-symphonle-orkest, o.l.v. Jean Kumps. BERLIJN, 419 M. 7 20 Concert op electri- sche instrumenten 10.00 Zlgeunermuzlek (uit Boedapest). HAMBURG, 372 M. 12.35 Gramofoonmu ziek 1.30 idem 3.50 Concert door het No- rag-orkest o.l.v. Horst Platen 8.20 Volks liederen 9.50 Uit Hannover Concert uit café „Continental". KöNIGSWUSTERHAUSEN, 1S35 M. 1JM Gra mofoonmuziek 3.50 Concert (zie Hamburg’. LANGENBERG. 472 MJ 12.20 Concert 0.1 v. Eysoldt 4.20 Vespercopcert o.l.v. Wolf 8.05 „Das Konzert” (I) Het orkest van den West- duitschen omroep 9.50 Zlgeunermuzlek (Zie Boedapest). DAVENTRY, 1554 M. ,12 20 Orgelconcert door Quentin Maclean 1D5 ’Concert —150 Nieuwe Dansmuziek 3.50 Concert door het .Sledeiyk orkest van Bournemouth 8.35 Con cert in de Queen's Hall, London 10.55 Dans muziek. PARIJS (Eiffel), 1446 M. 7.50 M. 7.50 Concert van Ed. Flament 8.40 Vervolg Con cert. PARIJS (Radio), 1724 M. 12.50 Concert door het Omroeporkest 7.40 Concert door het Omroeporkest. MILAAN, 331 M. 6.20 Populaire muziek 6.50 Gramofoonmuziek 7.50 Operette in drie acten van Vemey („d'Artagnan"). ROME. 441 M. 7.20 Gramofoonmuziek 8.05 „II Tabarro", Opera in 1 acte van Puccini. WEENEN, 517 M. 4 20 Populair concert door de Karl Haupt Kapel 9.55 Concert (Zie Budapest). WARSCHAU, 1412 M. 5.20 Populair con cert 7.30 Gramofoonmuziek 8.25 Het Poolsch kwartet speelt serenades 9.35 Dans muziek 10.20 Dansmuziek. BEROMUNSTER, 460 M. 8.00 Bach-con- cert. Jean Nada, fluit. Joh. Hoorenmann, cem balo, Erwin Gilbert, viool. Het omroeporkest o.l.v. Hermann Hofmann 8.50 Berichten Concert door het omroeporkest o.l.v. Erwln Gilbert. Opera Fragmenten

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 9