RASPOETIN AAN HET HOF
<Kct wtAaalwui den day
DE TSAREWITSCH ZIEK
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
De vlammende
anjelier
Die goeie ROBINSONschoen voor
Vader en Zoon
Harders
Bij Hoesten
I
WOENSDAG 23 NOVEMBER
Naar de oppermacht
i
Tinnen soldaatjes
Naar de oppermacht
Eenzame vorsten
Twee kinderen voor
35 dollar
Levende wekkers
Om geld
De „Groote Muur**
Aan het ziekbed
De grootste vriend
Radio voor alpinisten
V.
Pantser-luchtschip in
aanbouw
Raspoetin geneest den knaap
dien men verloren
waande
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
Brnmiirniiiiiiiiiiiiimimniiiiimiiii
FEUILLETON
Mijnhardt’s Poeders
Alle abonnéfs ^.enoXr f750,- doode?ukeneVB*floop f250»“ een voel of een oog f125.duim ol wijsvinger f 50.-^^^ f 40,“ andwm* vinger
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
ls?”
*9
(Morgenavond vervolg.)
(Ingezonden mededeellng)
u
Lutz? Den
„Tegen
ten
in
se
ne
Als
iTS.
kleine
hem.
De Italiaansche alpinistenclub beeft proeven
genomen om de radio-telefonische verbinding
In het gebergte mogelijk te maken. Er worden
kleine zendertjes van 2 Watt gebruikt.
naar
het
-1 haar erbarmelük kapi-
te leven heelemaal niet in
Andrew Wisnieuwski in Milwaukee is vader
van 11 kinderen. Sinds eenlgen tijd ging het
hem buitengewoon slecht en hü kon den laat-
sten termijn van 35 dollar voor zijn meubels
niet betalen. Er werd een aanklacht tegen hem
ingediend en hij werd voor het gerecht gedaagd.
Daar bood hij twee kinderen aan voor 35 dollar.
Het aanbod werd dankend atgeslagen.
Robbjj en Topsy volgden Loetje en
Loutje om te zien, hoe die den water
meloen zouden verorberen. Zij vonden
de tweelingen zitten achter de rotsen,
bjj de Artls-keuken. Ze aten van de
zelfde schijven. Muriel en Madge wa
ren uit de keuken gekomen om er
naar te kijken, en de beide vogels
zagen hoogst verontwaardigd toe, hoe
Loetje en Loutje den meloen opaten.
„Kük eens, al het sap loopt over
hun kleeren,” riep Muriel.
,Ja, en ze eten beiden uit dezelfde
schijf," zeide Madge. „Ik moet je zeg
gen. ik houd meer van menschen met
goede tafelmanieren."
I van
welke andere keus had ze? Met het klei-
stukje land, dat ze overgehouden had. kon
na 1--
Zoo had ze het vooruitzicht haar leven lang
betrekking te moeten blijven. Als ze
minste niet trouwde!
Vader: Mijn zoon wordt nog eens een be
roemd schrijver.
Vriend: Hij schrijft toch niet om geld hè?
Vader: Hm. dan moet je zijn brieven aan
mij maar eens lezen!
Bij veel natuurvolken spelen de tanden een
belangrijke rol. Zoo b.v. verrichten de Eskimo's
alle mogelijke werkzaamheden met de tanden.
Zij gelijken daarin op de dieren, bij wie de
tanden ook werktuig en wapen gelijk zijn
Een dier, dat zijn tanden verliest, komt in een
zeer beklagenswaardlgen toestand.
Bü den walrus spelen de tanden een groote
rol. Hl) houdt er zich mee vast aan de ijsschol-
len en zij dienen hem in zekeren zin als klem
men. Ook gebruikt hü ze om voedsel van de
zeeplanten te halen. Zoodra er gevaar dreigt,
gebruikt hü de tanden om zün slapende ka
meraden te wekken Verliest hü een tand, dan
heeft hü daarmee een geweldige kwetsuur op-
getoopen. waarvan hü de grootste nadeeler.
ondervindt.
Ook voor de bever is het gebit een onmis
baar Iets. Zün tanden zün vreeselük scherp en
hü is in staat een boom van 8 cM. omvang in
minder dan 18 uur te vellen.
Ook de tanden der gewone ratten zün uit
stekende werktuigen. Zü zün buitengewoon
scherp en richten er jaar op jaar een schade
mee aan. die millioenen beloopt. Hoe sterk de
tanden van de rat zün. blükt wel hier uit. dat
zü het niet alleen klaar spelen houten wanden
door te knagen, maar zü schrikken ook niet
terug voor looden püpen
De natuur heeft velen dieren ook vergiftige
wapens gegeven. De tanden der glftslangen b.v.
bezitten smalle kanalen, nog niet zoo dik als
een draad garen, die echter genoeg vergif be
vatten om een tegenstander vaak onmiddellük
te dooden.
Wanneer een slang büt. slaat zü slechts de
tanden in het vleesch van den vijand en laat
door de gifklieren een enkel droppeltje vergif
in de wond loopen. Interessant is overigens, dat
op dieren het slangenvergif niet in dezelfde
mate doodelük werkt als op menschen.
In Indlë alleen worden leder jaar ongeveer
25.000 menschen door slangenbeten gedood.
Een koe, die door een gewone adder gebeten
werd, was twee dagen ziek, maar knapte spoe
dig weer op.
Zelfs de slak heeft tanden en zelfs zeer veel,
want men heeft niet minder dan 1500 tanden
bü een enkele slak vastgesteld. Zü bevinden
zich op den tong en richten zich, zoodra de slak
het wil. in de hoogte. Zün deze tanden stomp
geworden, dan stelt de slak het betreffende
stuk van de longhand buiten dienst en neemt
een nieuw stuk. Zü laat het gebruikte gedeelte
intusschen tot het weer geschikt is voor het
gebruik Intusschen werkt zü met de ..reserve".
Er is een soort landslakken, dat zelfs 30.000
tanden heeft. Maar ook dat is nog geen record.
Een mossel wüst onder de microscoop een ge
tal van 75.000 tanden aan.
De tandartsen hebben er bepaald spüt va»
dat de mensch niet zoo rijk is aan tanden!
Peru wordt n.l. naar alle richtingen door der-
gelüke, meest korte en voor het grootste ge
deelte vervallen muren doorsneden. Omtrent
het doel van deze muren tast men op het
oogenblik nog in het duister. Blükbaar meen-
Nu begonnen zün vüanden te zoeken
minder nobele daden uit zün leven en
duurde niet lang, of een reeks schandalen wer
den den Tsaar voorgelegd, maar noch de Tsaar,
noch zün vrouw geloofden in de beschuldigin
gen. die Zij eenvoudig voor laster hielden. Geen
enkele verdachtmaking hielp en de grofste
waarheden werden voor kennisneming aange
nomen. Zoo viel het Raspoetin gemakkelük zün
macht steeds verder uit te breiden en hü was
reeds zoover gekomen, dat hü den bünaam
kreeg van „Tsaar over den Tsaar”. Al zün nei
gingen werden door zün vrienden en vriendin
nen beschouwd als zwakheden tan een heilige!2
wien zij we! een verzetje gunden. Niemand van
deze verblinden dacht er ook maar aan Ras
poetin te verloochenen. Hü Intusschen profi
teerde van geld en andere geschenken, in ruil
voor diensten, die hü bewees. In den kring
van aanhangers buiten 't Hof. in den Peters-
burgschen adel n.l. zat Raspoetin en hield
drinkgelagen terwül hü interessante verhalen
deed uit de omgeving van het keizerlük paar.
Zün succes werd steeds grooter en het zou niet
lang duren, of hü zou ook den Tsaar als mo
narch ais heerscher over het groote Rusland
de wet voorschrijven.
Maar op een boozen dag werd de
Alexei ziek en geen arts wist raad met
Tötdat Grigori Raspoetin aan zün ziekbed ver
scheen En hier begint het groote drama, dat
blijmoedig inzet en tragisch eindigt. Raspoetin,
de Siberische boer, gróoter dan Johannes van
Kronstadt, begon zün toovenaarswerk. Het be
gon al. toen hü binnenkwam en recht op het
keiaerspaar afging, belden omhelsde en daar
mee iedereen aan den grond nagelde. Niet lang
daarna trad hü voorzichtig in de slaapkamer
van den kleinen Alexei, die in pünkrampen
neerlag Raspoetin begon den knaap te stree-
len. Deze opende de oogen, schrok even en keek
zün bezoeker argwanend aan. Maar de man
met den baard stelde hem spoedig gerust. „Niet
bang zün. Alexei, alles komt weer in orde”. Dan
keek hü het kind met goedige oogen aan en
ging weer verder: „Ik zal je genezen en we
zullen later samen spelen.” Toen deed hü hem
wonderlüke verhalen uit de groote steppen van
Siberië, en de jongen luisterde alsof zün leven
er van af hing. Hü begon zelfs veel plezier te
krijgen in het bezoek en voor het eerst na we
ken speelde een lach op zün gezichtje Er kwam
beweging in het kereltje en bü werd vroolük
als vroeger tot groote verbazing van de kei
zerin, die op een afstand angstig en in span
ning stond toe te zien. Steeds vroeg het kind
om meer verhalen en Raspoetin gaf toe. Maar
na eenlgen tüd stond hü op en met de woor
den: „Ga nu slapen Aleacha. dan kom ik mor
gen terug" vleidehü den kleine in zün bedje
neer Eenige minuten later sliep de zieke, die
zelden een oog dicht kon doen De dankbaar
heid van de keizerin kende geen grenzen, doch
Raspoetin aanvaardde geen complimenten en
zeide alleen: „Geloof slechts aan de kracht van
mün gebed en uw zoon zal leven."
Maar tegen dien tüd kan ik oud en beschim
meld zün, want de man heeft een Ideale ge
zondheid. geloof ik.”
..Kunt U zich tüdens zün leven dan niet nut
tig maken in Leicester?"
„No. Miss Luts. Oom Tom zou de gedachte
niet kunnen verdragen, dat ik met mün ge
brek aan talent en wetenschappelüken aanleg
zün opvolger moet worden en dan zou hü
mü zeker onterven. Als ik in Iver zit als zün
lachende erfgenaam, ergert hem dat veel min
der
„Zün lachende erfgenaam?" Catharina her
haalde geamuseerd zün woorden, want Mr.
Gabb zette er een vreeselük ongelukkig gezicht
bü. „Dus U denkt als volontair bü de firma
A. F. Dutton te blüven, tot U oud en beschim
meld bent. En ziet U daar niet vreeselük te
gen op?”
„Wat moet ik dan doen? Als kweekerij-chst
of zelfs opzichter wil niemand me hebben. Daar
ben ik te dom voor. Ik meen het heusch. Mis
Lutz. Weet U misschien, hoe ik op een andere
manier der» tüd doorkom?"
„Gaat U naar Dultschland."
„Kan ik bü U in betrekking komen, Miss
Lutz?”
Ze lachte. „Ik zal mün eigen opzichter zün.
Ik ben zoo arm als een kerkrat
„Wie moet bü U dan mest kruien? De plant
jes in andere potten zetten? Karren aarde rij
den. hè?”
,JLk neem een jongen uit de buurt, die ik
het langzamerhand leer."
De tinnen soldaatjes zün van den jongen in
de handen der mannen overgegaan, die er op
een heel andere manier mee „spelen" dan een
jongen het zich ooit had kunnen droomen De
„bond der verzamelaars van tinnen soldaatjes”
krijgt voortdurend nieuwe leden. De filmfa
brikant Maurice Elvey komt, de eer toe de
grootste verzameling tinnen soldaatjes der ge
heele wereld te bezitten. Zün verzameling om
vat 15.000 soldaten, zoodat hü dus den heelen slag
van Waterloo nauwkeurig kan imlteeren. wan
neer hü dat wilde. Het meerendeel van deze
soldaten is speciaal voor hem vervaardigd. Vele
worden juist op het moment van strüden ge
toond; zü schieten in alle mogelüke houdin
gen. zü vechten met bajonet en schieten ka
nonnen af.
De filmacteur verklaart, dat zün collectie sol
daten hem in zün beroep van zeer veel nut is.
want daar hij veel oorlogsfilmen gemaakt heeft,
heeft hü dlkwüls de scènes te voren met zün
speelgoedsoldaatjes afgespeeld, om het effect te
onderzoeken. Ook de tinnen soldaten worden dus
bruikbaar.
IIIIIIIUI1IUIIIIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIHU1IÊ
Zoo kwam het. dat de Tsarina Alexandra op
dm duur, toen zü van alle mogelük onheil ver
naai. geen raad meer wist en niet lettend op
de harde werkelükheld. meer dan ooit begon
te droomen en te dwepen. Zü zocht haar steun
niet zoozeer bü de mannen, die het eerst waren
geroepen om te helpen en te steunen, maar oü
gMftelüken die juist in deze staatszaken min
der bevoegd waren. Weer een bewüs. dat zü
eerst dacht aan haar eigen geluk, daarna pas
asa bet geluk van haar volk. Zü en haar ge
maal begonnen aan spiritistische séances deel
te nemen. Zü begonnen te dwepen met een ze
keren Johannes van Kronstadt, een monnik, die
naar men vertelde de duivelen uitdreef. En hoe
meer zü tn den kring der spiritisten kwamen,
des te verder raakten zü verwüderd van het
goede spoor, dat zü sinds lang hadden verlaten.
De keizerin »lng zelfs zoover, dat zü op ad
vies van een der vele „wonderdoeners" een bad
nam In de „geheiligde wateren" van een bron,
in de hoop, dat het kind, dat zü verwachtte,
een soon zou zün. Het was een zoon en hier
mede was de keizerin voorgoed onder den
tan der geestelijken, die haar raadden. En de
zoon groeide op en Intusschen verschenen nog
enkele „wonderdoeners" aan bet Hof.
„In verband met de andere omstandigheden
was het wèl een bewijs."
„Boeken-loglca. Neem nu maar van mü aan.
dat het in t werkelüke leven niet mogelük
om door een lucifer te bewüaen. dat iemand
een misdadiger is.”
,_En als ik u nu zeg, dat het wèl «oo
vroeg *e detective, scherp.
„Dit te zeggen, is gemakkelük genoeg, maar
1 bewüs zelf.
„Zal Ik óók leveren."
„Hë? Wat?" klonk bet uit den kring der gas
ten.
Raspoetin kwam terug en de verhalen begon
nen weer opnieuw en het was waarlük niet al
leen de kleine, die den monnik aan de lippen
hing, doch even goed zün vader en moeder, die
spoedig in hem h grooten heilige begonnen te
zien. Nu kon Raspoetin zün zorgen gaan be-
ook gebeurde het vaak, dat door aller
lei onbegrüpelüke en oncontroleerbare omstan
digheden de fraaiste combinaties in kleur en
vorm tot stand kwamen.
Dit geheimzinnige trok haar aan en ze ging
heelemaal in haar experimenten op. Met haar
collega's in Iver sprak ze over haar resultaten
J.....................................——t
Het bewijs j
van
zat. Hü was het verdriet heelemaal niet waard,
trachtte ze zichzelf steeds maar weer in te
praten, want hü had geen poging zelfs gedaan
om voor haar te vechten. Zün afhankelüke
positie verontschuldigde hem In haar oogen
niet. Integpndeel. Als hü een kerel uit één
stuk was geweest, had hü zün stiefmoeder
weerstaan en zün toekomst op één kaart gezet
Van haar was hü zeker geweest. Zü zou hem
door dik en dun zün gevolgd. Ze zou hem zoo
graag getoond hebben, dat het haar niet om
de „goede partü" te doen was. maar dat ze
In den tüd. dat Raspoetin aan het Hof van
den Tsaar kwam, had de vorstelüke familie
snds lang den glans verloren, die de vroegere
heerschers van Rusland zoo beminden. De
strakheid van den Tsaar en zün aandacht voor
njn familie, die geen aandacht meer overllet
vèor staatszaken waar hü een hekel aan had
werd oorzaak, dat anderen het roer in han
den namen en zoo ontstond een warnet van
intrigues, waar de goedige Tsaar nauwelijks het
Bestaan van vermoedde en dat hü zeker nooit
volledig zou kunnen ontwarren.
Dr revolutie, die om hem heen werd voorbe
reid met groote en brandende activiteit, was
jietn een totaal vreemd verschünsel. HÜ zou de
revolutie pas tot zün groote verbazing leeren
kennen, nadat hü zelf reeds slachtoffer was ge
worden. Rustig en ydilllsch leefden de brave
menschen verder op hun buitengoed Zarskoje
Sek> en zü wisten van den prins geen kwaad.
Maar deze houding werd door het volk uitge
legd als onverschilligheid, ja zelfs als hard
vochtigheid Wanneer de goede Tsaar aan het
tennisspel was en hem bereikte een telegram
waarin het treurig bericht stond, dat een Rus
sisch schip (tüdens den Russisch-Japanschen
oorlog) in den grond was geboord en dat eenige
honderden matrozen waren omgekomen, dan
zuchtte de monarch even spütlg enspeelde
verder. Wie verbaast zich bü het hooren van
zulke-onbegrüpelüke dingen nog dat het volk
ontzaglijk ver van vadertje Tsaar afstond?
dat geen arbeiders te werk
maar alleen een klein-leger
_"i Sovjet-ingenieurs. Of
het gerucht, dat in Moskou rondgaat, dat alle
Duitsche ingenieurs die bü de luchtschip-trust
werkzaam zün. onder voortdurende geheime
bewaking staan, op waarheid berust, is sterk
te betwüfelen.
De leiding van den bouw berust bü Zlolkow-
aky zelf. In het begin van 1933 wil hü gereed
zün om met zün gepantserd wereldruim-schip
op te st gen.
Pas door de hevigheid der teleurstelling was
m zich bewust geworden, hoe diep de genegen
heid voor den vriend van haar jeugd bü haar
niet, omdat ze vreesde, dal men toch maar den
spot met haar drijven zou.
„Hoe gaat het in de heksenkeuken. Miss
Lutz?” vroeg Mr. Gabb af en toe lachend, de
püp tusschen de tanden geklemd. Dan lachte
ze maar terug, maar inlichtingen kreeg hü
niet.
Overigens verwachtte hü die ook niet. Ook in
zün tweede jaar op de kweekerü had hü van
de .hoogere tuinbouwkunde” nog niet veel ge
snapt.
.Jk ben te veel in de lengte gegroeid, Miss
Lutz," zei hü op 'n keer, toen hü op de avond
uren vergeefsche pogingen had gedaan, om Ti
natuurkundig probleem te begrijpen.
dat het in mün hersens arriveert, is het al
een oudbakken wüsheid!"
„U hebt geen büzonderen hoogen dunk van
U zelf, Mr. Gabb."
Hü stak zün püp aan en strekte zün beenen
behaaglük uit tegen de haard in de algemee-
huiskamer van het pension. „Wat zou ik
met een goed stel hersens moeten beginnen.
Miss Lutz? Als ik in Leicester zit als opvolger
van mün oom? Daar doen ze alles nog precies
als vüftig jaar geleden. Wie daar wat wil ver
anderen, bederft den boel maar."
„Wanneer gaat U naar Leicester?"
„Misschien morgen, misschien over tien
jaar. I don 't know. (Ik weet het niet). Ik moet
nog een beetje wachten.
„Wachten, waarop?”
„Tot het mün geliefden Oom Tom behaagt
het tüdelüke met het eeuwige te verwisselen.
hü doen*
De spanning vermeerderde nog. toen hü
tangraam een doosje lucifers uit s*n zak haal
de Hü streek er een aan en keek er een oogen-
blik aandachtig naar, terwijl het kleine roode
stokje brandde. Ook de anderen keken adem
loos naar het vlammetje en vroegen zich ver
baasd af wat er zou gebeuren. Toen, terwijl
het nog brandde, wierp Harders den lucifer in
den mooien langen witten baard van mijnheer
Perkins. In een oogenblik stond de baard in
lielhte laaie. Vloekend sprong Perkins op. Hu
trachtte de vlammen te dooven. maar omdat
hem dit niet lukte, greep hü in den branden
den baard en rukte hem af Z'n glad geschoren
gezicht werd daardoor duideUjk zichtbaar
.Juist zooals ik dacht." riep Harders; „Züden
Bill, de hotelrat. Ik had je al een paar dagen
onder verdenking. Wil je kalm meegaan? Goed.
De vraag of een misdadiger door een lucifer
ontmaskerd kan worden is beantwoord. Het be
wüs heb ik geleverd.”
„Wilt u soms met een of ander politieverhaal
aankomen?" vroeg de oude heer, sarcastisch.
„Neen, ik zal het aanschouwelük bewftzen.
Hier, en nu dadelijk."
In een oogenblik
stond het gezelschap
op stelten. Harders
keek hen een voor
een aan.
„Gelooft
dat ik het
vroeg hü
.Neen." klonk het
als uit één mond.
in spanning keken allen hem
Ook het Amerikaansche continent heeft zün
„Groote Muur”. Hoe merkwaardig dit ook schü-
nen mag, dat men eerst nu iets van dezen
„grooten muur" weet, bestaat die toch al veel
meer dan honderd jaar en kon tot nu toe nog
steeds aan het uog der geographen en archeo
logen ontsnappen.
Op dezelfde manier ging het Immers ook met
den Grooten Muur van China, die eerst betrek-
kelijk laat weer ontdekt werd en de Groote
Muur van Hadrian in Engeland, waarvan de
verbindlngsttukken pas in den laatsten tüd
gevonden werden.
De
aan de
Trujillo. Hü heeft zün ontdekking te
aan een dubbel toeval. Eenlgen tüd geleden
vlogen de Amerikaansche ontdekkers Robert
Schlppee en George M. Johnson over het dal
der Santa-rivier in de Andes en maakte daar
luchtopnamen. Bü het bestudeeren der ge
maakte foto's bemerkten zü de muren en kon
den eigenlük hun oogen niet vertrouwen, daar
zü nog nooit van een „Grooten Muur” in Peru
gehoord hadden
Zü ondernamen een tweede vllegtulgexpedi-
tie, die echter ultdrukkelük den muur gold. Zü
vlogen tot de monding van de Santa-rivier,
konden echter in de zandwoestün. waaruit de
Peruaansche kust bestaat, mets vinden Toen
volgden zü den loop van de rivier en ontdekten
het begin van den „Grooten Muur” in de na
bijheid van een gevallen dorp.
Van deze plaats uit konden zü den muur op
een afstand van ongeveer 70 kilometer volgen
en verloren het spoor pas diep In de Andes
op een hoogte van meer dan 3000 meter. De
muur is blükbaar zoo aangelegd, dat hü overal
de rivier naar het Noorden beschutten zou.
Evenals de „Groote Muur" van China is de
muur door vestingwerken versterkt. De vliege-
nlérs telden 14 zulke forten, die op eenlgen
afstand van den muur deels ten Zuiden, deels
ten Noorden daarvan lagen.
Schippee en Johnson keerden per auto en
te voet naar den door hen ontdekten muur
terug, om nauwkeuriger opnamen te maken.
De muur heeft een gemiddelde hoogte van 4
tot 5 meter en bestaat uit rotsblokken, die met
leem verbonden zün. Waar de muur kleine klo
ven overbrugt, is hü op sommige plaatsen tot
10 meter hoog en heeft overal een breedte van
4 tot 5 meter.
Het heeft zün bijzondere redenen waarom
de „Groote muur" waar ongetwüfeld reeds tal
rijke onderzoekingsreizigers overheen geklau
terd zün. tot nu toe onontdekt bleef. Geheel
aan. Wat zou
den vroegere reizigers ook dergelüke muren
voor zich te hebben in den „Grooten Muur
Verwooderlük is echter, dat de Spaarwhe
ontdekkers van Peru niets van het bestaan
van deze muren bemerkt hebben, ofschoon de
begeleiders van Pizarro met groote belangstel
ling en üvervoDe gegevens omtrent de Inca's
verzamelden. Waarschünlük was de muur bü
het verschünen der Inca's zelf reeds vergeten.
Kenners der Peruaansche archeologie veron
derstellen dat dé „Groote Muur” door de China-
Indianen, die deze streek van Peru voor de
Inca's bewoonden, gebouwd werd. De Chineeaen
waren een oorlogszuchtige stam, die eeuwen
lang aan de Santanvier leefde. Zü konden
vooral die muren bouwen want zü bouwden
sterke pyramiden. die honger waren dan een ge
bouw van 10 verdiepingen.
De staat der Chlmus dankte zün bestaan aan
de Santa-rivier en men gelooft dat de „Groote
Muur” die parallel loopt met de rivier, niets
anders ten doel heeft dan de rivier te bescher
men. Waartegen? Dat is een vraag, die moei-
lük te beantwoorden is. Tenlaatste vermoede-
lijk tegen de machtige Inca’s die bet klaar-
gespeeld moeten hebben den watertoevoer der
Chlmus tegen te houden en ze daardoor te
overmeesteren. VermoedeUjk is de „Groote
Muur” tusschcen de jaren 1000 en 1300 (onze
tüdrekening) gebouwd en is, nadat de Inca's
het land veroverd hadden, overbodig geworden
en vervallen.
„Neemt U mü. Ik ben volleerd.”
.Maar U gehoorzaamt mü niet."
„Neen."
„Nu dan."
Hü vatte vuur. .Maar waarom moet er dan
ook altüd basis en knecht wesen? Waarom geen
eerlijke arbeidsverdeellng? Als twee merftchen
er plelzler in hebben om een jonge onderne
ming er boven op te helpen, dan is het niet
noodig om te bevelen en te gehoorzamen Dan
behoeft men elkaar alleen maar te begrijpen.
Zegt U dat ik komen kan. Miss
kom ik."
„Meent U het werkelük? Hoe bant V dan
toch op dat idee gekomen?”
„Wel. ik denk dat ik me doodelük vervelen
zal. als U weg bent. Daarom is het maar be
ter. dat ik met U meega."
.Maar U beweert, dat V de Duitschers niet
kunt uitstaan.”
„Neen. U bent de eenige uitzondering."
„Erg vleiend."
„En wat denkt U van mü. Miss Lutz?”
„Als tuinjongen bent 17 een juweel,
mensch een gruwel"
Hü lachte.
De volgende dagen kwam hü nog verschil
lende keeren op dit gesprek terug. Catharina
begon zich langzamerhand met de gedachte
vertrouwd te maken Als ae het proces won en
het stuk grond terug kreeg, zoodat ze een eigen
bedrüf kon beginnen, dan zou een krach* als
Mr. Gabb onbetaalbaar zün.
(Wordt vervolgd)
en ziek door gevatte koude, alsmede bü
Pünen van velerlei aard, zullen een van de
hieronder genoemde
U spoedig helpen: Münhardt's Hoestpoeders
Grieppoeders. Hoofdpünpoederz. Ver-
koudheidspoeders. Kiespijnpoeders.
Maagpoeders. Rheumatlekpoeders. Op
poeders en doos staat de naam Münhardt. Let
bü het koopen hierop! De prüs per poeder 8 ct. en
per doos 45 ct. Verkrügbaar bü Uw drogist.
u niet,
kan?"
smart voelde zü zich niet meer jong en levens
lustig genoeg om te glooven dat een nieuwe
ontmoeting haar een liefde zou brengen.
Van nu af aan behoorde haar hart aan de
planten: de wondermooie specialiteiten van de
firma Dutton!
Toen Catharina haar eerste jaar als volon
tair achter den rug had. maakte ze voor de
eerste maal de groote sensatie mee van het
tentoonstellen der nieuw-gekweekte anjersoor-
ten. De tentoonstelling werd door een heirle-
ger van vakmenschen. agenten-relzigers en
bloemenliefhebbers bezocht. Kleuren van zeld
zame schittering, planten van büzonder krach-
tigen bloei, bloemen van buitengewone groot
te, gaven de nieuwe anjers te zien.
Catharina's genegenheid ging het sterkst uit
naar de nieuwe soorten in witte kleur. Onver
moeid hield ze zich bezig met studiën en
proefnemingen op dii speciale gebied.
Vaak wendde re zich vrijmoedig tot de schrü-
vers In de Duitsche vakbladen om raad. Dan
vernam ze wel eens tot haar teleurstelling, dat
pogingen om verschillende proefnemingen ook
in Dultschland te verrichten, onmogelük waren
door het verschil in klimaat.
Maar
De stratosfeer lokt...', om de duizend raad
sels van het wereldruim, die ook Piccard nog
niet wist op te lossen. Overal op de geheele
wereld worden de vermetelste plannen ont
worpen met raketten en projectielen met vlieg
tuigen en ballonnen, wil de geest van den na-
tuurvorscher in het heelal tasten.
Thans wordt een nieuw plan bekend, dat
eigenlük reeds ver het stadium van een „plan"
is overschreden en in de eerstkomende weken
werkelükheld zal worden. De regeeringstrust
die met den bouw van luchtschepen belast is
in Sovjet-Rusland. heeft thans een wereld
ruim-luchtschip ontworpen.
Uit de officieele mededeellngen van de di
rectie tn Moskou ontleenen wü het volgende:
Enkele maanden geleden werden bü de di
rectie de plannen ingediend van ingenieur
Ziolkowsky. die met een gepantserd luchtsqhip.
dat geheel uit metaal bestaat, vele kilometers
verder in de stratosfeer wil doordringen dan
Piccard dit deed.
Het metalen wereldruim-schip zal geen uren,
maar dagen iïi de stratosfeer vertoeven en zoo
in staat zün de meest intense onderzoekingen
in te stellen.
Het eerste wereldruim-schip der aarde is
reeds in aanbouw. In een speciaal daarvoor
-febouwde loods, die voortdurend onder strenge
bewaking van een cordon rood-gardisten staat,
verrijst langzamerhand het fantastische meta
len gevaarte.
Interessant is,
gesteld worden,
zorgvuldig uitgezóchte
werkelük met hart en ziel van hem hield.
Maar alles was nu voorbü. Voorgoed. En na
haar moeilüke j^ugd en na de pas-geli den
reinen terug kon bezorgen of dat haar mis
schien een hoogere koopsom zou worden toege
wezen.
Schoorvoetend gaf ze gevolg aan dit verzoek;
bet idee om over de erfenis van haar vader
voor de rechtbank met de Troilo's te moeten
vechten, gaf haar een gevoel van walging.
Maar welke andere keus had ze? Met het klei-
4 r
ze na het vertrek van den pachter niets be
ginnen. De rente van
taaltje kwam om U
aanmerking.
Op een stillen Zaterdagmiddag schreef ze
een ultvoerigen brief aan Geheimraad Erck
over alles wat ze beleefd had, sedert ze van
hem was weggegaan En de vriendelüke man,
wiens tüd door zoovele en verschillende dingen
in beslag genomen werd, zette zich aan zün
schrijftafel en antwoordde haar met een brief
van verscheidene kantjes. Hü schreef ook over
de kwestie van de terreinen, waarvan ze hem
op de hoogte had gebracht. Hü vond, dat het
onverantwoordelük was om onder de geheel
veranderde omstandigheden dien kostbaren
Srond goedschiks aan de inhalige mevrouw
Troilo te laten. Ze moest hem alle stukken
sturen, die ze in verband met dieft, koop had
zn anders hem nauwkeurige inlichtingen ge-
Dan sou hü alles met een advocaat be
spreken en haar meedeelen of een rechtzaak
legen mevrouw Troilo haar misschien de ter-
Groote Muur” van Europa ligt in Peru,
Santa-rivier. ten Zuiden van de haven
dWiken
-j--^ elective Harden was twee en veertig jaar
I 1 en gedurende z'n werkzaam leven had hü
slechts één vergrijp tegen de menschheid
begaan. Hij had een boek geschreven, dat tot
titel droeg: „Het spoor van den afgebranden
lucifer", dat grooten opgang had gemaakt. Men
zou dus mogen denken dat detective Harders
tevreden kon zün. Dit was evenwel niet het
geval. x
Het veelgelezen boek werd ook veel besproken
onder de gasten van hötel „Golvenlust" te
Zeewük. En zooals zü het bespraken, bleef er
geen spaan van het boek heel; aan zoon scherpe
kritiek werd het onderworpen. Vooral een oude
beer met een patriarchaal voorkomen en een
mooien netten baard liet «een gelegepheid voor
bü gaan om aan te toonen wat een stommeling
die Sedaine. de detective-held uit Harders
verhaal was. Deze oude heer, die antwoordde
op den naam Geoffrey Perkins was een onover
troffen grappenmaker. Onder de gasten had htj
dan ook weldra een knng om zich heen ge
vormd. waarvan hü om zoo te zeggen het lach
verwekkend middelpunt was ten koste van alles
wat naar detectives en politie zweemde
In den loop van het badseizoen maakte zich
een zenuwsichtige stemming meester van den
eigenaar van „GolvenlustEn geen wonder. In
Zeewftk en in de badplaatsen in de buurt werd
telkens ingebroken. Buna lederen dag kon men
er in de kranten over lezen. Het gevolg was.
dat het aantal gasten in de betrokken bad
plaatsen. nog eer het seizoen op de helft was.
sterk verminderde.
De eigenaar van „Golvenlust” meende, dat
hier voorkomen beter was dan genezen en greep
dadelük op energieke wüze in. Hü had ver
nomen dat een zeer bekend detective vier weken
vacantie zou krügen en hem aangeboden z'n
intrek in „Golvenlust" te nemen. Die detective
was Harders. Deze nam het aanbod aan: arri
veerde incognito in ‘t hótel en werd direct op
genomen in den kring der badgasten waarvan
de oude heer Perkins de ziel was.
Als naar gewoonte kwam 's avonds het ge
sprek op detective Sedaine den hoofdpersoon m
Harders’ verhaal: Het spoor van den afgebran
den lucifer, waaruit bleek dat Harders het niet
met het oordeel der overige gasten eens was.
Een week ongeveer <ing dit zoo door, toen er
onverwacht een' einde aan kwam Het gezel
schap was weer in de hall van 1 hótel bijeen
en als naar gewoonte kwam het gesprek op het
bewuste verhaal. Gerstein, een lange veertiger
met gladgeschoren gezicht, gaf als z'n meening
te kennen dat het vrüwel onmogelük was het
bewüs van een misdaad bü te brengen met be
hulp van een afgebranden lucifer.
De oude heer Perkins viel hem bü „De heele
kwestie is", zei hü. zich speciaal tot Harders
wendend, ofschoon hü niet beter wist of deze
heette Looder en was grossier in koloniale
waren, „de heele kwestie is. dat die heeren ont
werpers van detective-verhalen zich geheel los
maken van de werkelükheld. Ze spelen zóó met
woorden, dat ze vergeten na te gaan of, het
geen ze beweren, in het werkelüke leven prac-
tisch wel mogelük is. Dat is ook het geval met
dien afgebranden lucifer."
„Hoe zoo?" vroeg Hordes.
„Wel uit het vinden van dien lucifer viel
niets af te leiden."
„Waarom niet? De gevolgtrekkingen, die in
het boek worden gemaakt, zün heel logisch.
Bewüst u het tegendeel maar."
„Het geheele geval is onzin. Een lucifer, en
nog wel een af gebrande, heeft geen waarde
voer een deteCtleve
En Geoffrey Perkins lachte dat het daverde,
en allen, behalve Harders, lachten met hem
mee.
„Kük eens hier.” sprak deze, rood van er
gernis, „jullie hebben nu al zoo vaak herhaald,
dat het onmogelük is, maar niemand beeft
die onmogehjkheid aangetoond. Wie wil dat nu
eens doen?
.Dat is gemakkelük genoeg." meende de oudi.
heer. „Die detective vindt een lucifer in *t bou
doir van Mathilde. Hieruit leidt hü af dat de
Italiaansche spion Carlo Carlotto daar moet
geweest zün."
„Vergeet niet, dat t een waslucifer was van
het soort, dat veel door echte rookers wordt ge
brulkt. Mathilde rookte niet en gebruikte altüd
gewone lucifers.”
.Dat bewüst niets, absoluut niets. Ik neem
aan om een dozün heel aannemelüke verkla
ringen te geven voor de aanwezigheid van dien
lucifer in Mathilde's kamer
.Maar," hield Harders vol. .het was een lu
cifer van een heel büzonder merk, dat slechts
in één winkel in die stad verkrügbaar was. en
de Italiaan was al eens in dien winkel gezien
.Dat zegt ook niets. Omdat die Italiaan al
eens in dien winkel geweest is. was het nog
geen vaststaand feit, dat hü daar lucifers ge
kocht heeft en nog veel minder, dat hij het
was. die dien afgebranden lucifer in Mathilde's
kamer achterliet."
steden aan de heerschers van Rusland en hij
werd hun grootste vriend en hun meest ver
trouwde raadgever. Hü werd getuige van hun
familieleven en won het volle vertrouwen en
de volle liefde van zün geheele omgeving. De
dochters van den Tsaar schreven hem brieven
met betuigingen van aanhankelükheid. En zün
Invloed op den kleinen kroonprins was zoo
groot, dat hü, wanneer de jongen niet slapen
kon. hem aan de telefoon het komen, waarna
hü hem goedig beval direct naar bed te gaan.
Het middel hielp steeds uitstekend. Raspoetin
werd aldus de aangebedene in het huis van den
Tsaar en hü kuste de Tsarina op het voor
hoofd, terwül zü hem eerbiedig de hand kuste.
Wie nu mocht meenen. dat de kennismaking
met de hoogste familie van het land den mon
nik tot andere levensgewoonten zou brengen,
vergist zich volkomen. Hü bleef de boer, die hü
was en dit zette niet weinig kwaad bloed in de
aristocratische kringen kan het Hof
Hü stampte met zün grove laarzen vervaar-
lük over de parketvloeren, raasde tegen ieder
een. die hem iets in den weg legde en geneerde
zich niet de slaapkamers van de Tsarendoch
ters binnen te treden om haar den zegen te
geven. De gouvernante van de meisjes had
mooi protesteeren tegen deze onbeschaamdheid,
hü bracht niet de minste verandering in zijn
gewoonten.
Robbie vroeg Loetje en Loutje, of
ze trek hadden in een watermeloen.
Robbie gaf ze dus de verlangde
vrucht, met een vork en mes erbü
om. 'm open te maken.
„Laten we er mee achter de rot
sen gaan.” zelden de tweelingen, en
terwül ze een bankje met zich mee
namen, gingen ze op zoek naar een
koel plaatsje.
Robbie moest lachen, toen hü zag,
hoe de tweelingen sjouwden met den
meloen en het bankje.
„Waarom draagt niet één van hen
het bankje en de ander den meloen?”
zei hü verbaasd.
„Ik denk, dat 1 is. omdat ze altüd
alles samen willen doen," zeide
Freddy.
