Ernst Deutsch en Lil Dagover
can den iaq
D
1
ccïfiaal
H
1
I
f
hl
t
GROENLAND
een ontmoeting
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Uw eigen winkelier verkoopt?
ROBINSQNschoenen
I
I
I
Liefde
I overwint!
De vlammende
anjelier
DONDERDAG 24 NOVEMBER
Haar nationaliteit
’it
Lil Dagover
Slaapziekte in Amerika
De scheepsschroef
er
i
Kauwgom
lempnd wenscht een pas
Per dozijn
Langs de Parijsche
etalages
Het „gekken”-aeizoen der
modemaker»
Hoeveel dieren zijn
De beet gekleede actrice
van Europa
i
Hi
FEUILLETON
i
ai’
|mi
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
IslUk!
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIED^ UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HÈT ONGEVAL
I
mouw te dragen,
Uskoudjn,
van zijn
1
I
C. V.
(United Press)
(United E^ess).
hielden
Ivy had eenlge eendeneieren noodig
voor de thee, en daar ze er geen kon
vinden, wendde ze zich tot Freddy
reiden.
voor de thee?”
Maar toen de zeeman de doos op-
■Q
u
(Ingezonden mededeelingi
t
koe
(Wordt vervolgd)
i
I
„O, prachtig, daar zijn eieren,” riep
Ivy verheugd uit. ..Mag ik ze hebben
Vrijdag. De zeeman was bezig een
goocheltoer met eieren voor te be-
de
zijn -
Molnar’s “„Eén, twee,
Deze moderne rivalen van* Rip van -Winkle
lijden allen aan de slaapziekte, die wetenschap
pelijk „encephalitis lethargica” wordt genoemd.
In de wetenschap is als ergste geval bekend een
patiënt, die vier en een half jaar heeft gesla
pen. De slaap oftewel het stadium der slaap
dronkenheid duurt soms een paar weken, soms
een paar maanden. In de meeste gevallen lijden
de zieken niet aan slaap, maar o paradox!
aan slapeloosheid. De slaapziekte brengt name
lijk een verschuiving in het normale rhythme
van den slaper, doordat de patiënten 's nachts
niet, maar overdag wel kunnen slapen. Onge
veer 30 percent der slaapzieken sterft aan hun
kwaaL
gevoelens ver
zou ik bijvoor-
;unnen trouwen.
i's beurt om te
Vnltteeren want
de
Alle
ank zat,
'a^tklem-
jnge we-
aar drie-
eengesla-
weg
land
s
I
s
niiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiniiiiiiiiiiiiiil
obs tijding,
■t gebogen
irikt door
zag een
doos, dat was zeker. Maar Creepy en
Crawly waren er ook, en wat het
ergste was, ze hadden «je eieren in
hun bek.
lichtte, om de eieren te laten zien,
bleek het, dat zijn goocheltoer niet
heelemaal was uitgekomen, zooals hij
verwacht had. De eieren waren ld de
Mevrouw (bjj den fotograaf): Maakt
ook groepjes van kinderen?
Zeker, mevrouw, vijf gulden het dozijn.
1 Spijt me; zooveel heb ik er nog niet.
Maar gezellig in Den Haag!
Groenland zelf is zoo gastvrij niet,
Want het groen is daar zoo-zoo
En je vindt er naast wat gletschers
Anderhalven eskimo!
't Is een land, dat als ze zeggen:
Hier, pak aan! het is voor jou!
Dan zegt u hartgrondigdank je!
Want wat doe ik in de kou?
't Is geen land voor zomerreisjes.
Want het wintert permanent.
En je bent reeds héél bevroren
Vóór j’ er halverwege bent!
Zelfs als bakermat van walvisch,
Ook al oordeel ik als leek.
Haal je levertraan goedkooper
Bij drogist of apotheek!
En nu draait hier niet de kwestie
Om: hoe raak ik Groenland kwijt?
Doch men strijdt, zéér diplomatisch
Om: de souvereiniteit!
o MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
straks voorlooptg had verzwegen.
„Het is in leder geval
Toen ze een paar maanden later door het
schip van de kerk schreden, terwijl het orgel
zijn plechtige, juichende stem liet hooren. vond
iedereen, dat ze een zeldzaam knap paar vorm
den
Washington in November. In Amerika komt
de slaapziekte weinig voor. Maar juist in den
laatsten tijd wordt er nog al veel vermeld over
den toestand der weinige Amerikaansche patiën
ten, die aan deze ziekte lijden. Men verwacht
op 't oogenblik het ontwaken van een jonge
vrouw, die al 8 maanden zonder onderbreking
slaapt. In North Carolina is dezer dagen een
farmer gestorven, die 12 jaar moet hebben ge
slapen. En in Tennessee slaapt de zoon van een
farmer nu al meer dan een jaar.
Deze moderne rivalen van* Rlp
i weduwe
stuk
gevaar,
bedacht
Iden van
_|ikte dier
Hl ee pende
le meters
stond een stokoude man met eeft bruin,
weerd gezicht, een groote arendsneus en
stoppeligen witten baard.
uiiiiiiiiiiiiumii
IIIIIIIIIIIIUIIIIIE
,4a zeker,” zei Freddy, „Jij krijgt
ze binnen een minuut. Kijk, nu leg
ik de eieren onder de schaal, en
dan laat ik ze verdwijnen In de doos,
die daaronder staat."
I
„O, nu zijn er geen eiereij^yoor de
jthee," riep Ivy teleurgesteld uit.
„'t Spijt me, zei Freddy. „Maar hoe
kon ik ook weten, dat die slangen in
de doos zaten.”
(Morgenavond vervolg.)
en pogingen j
haar thans
vuurrood gezicht met een poederdoosje weer
in toonbaren staat te brengen.
..En het zijn ook mijn eigen tanden, want de
rekening van den tandarts is al betaald.” ver
klaarde Donald.
De hoogte der economische crisis in Amerika
kan slechts vastgesteld worden aan' de hand
vin de algemeene handelsbalans. Maar er zijn
couranten in het buiteiüand, dié in- den laat
sten tjjd den toestand in Amerika naar het
verbruik van kauwgom beoordeelen. Het ver
bruik Is sterk geslonken. Voor het eerst in hun
korte geschiedenis liep de productie der kauw-
gomfabrieken terug. In 1931 rond 16 pCt. De
totale waarde der productie heeft slechts
48.146443 bereikt, tegen 57.229.918 doUar in
1929. Er bestonden In 1931 31 kauwgomfabrie-
ken met 2406 arbeiders, tegen 37 in 1929 met
2263 arbeiders.
„Ia Croix", aan welk blad wij deze cijfers
ontleenen, meent ondeugend, dat een Amerika,
dat afstand doet van gom kauwen, tevens af
stand doet van een wezenlijk stuk der Ameri
kaansche physionomle.
Donald Cheswick lachte uitbundig om deze
verzuchting van zijn vriendin Maud Berring.
ton. De knappe, aantrekkelijke jongeman kon
ijj had twee rijen
val mijn eigen haar."
lachte Maud een half
uur later, toen zij f -
haar verdacht-
slordlge coiffure glad
streek en pogingen
deed haar thans
„Bent u dan Hollandsch onderdaan?”
.Ja. mijn moeder was een Hollandsche. Zij
trouwde in Italië met een Franschman.”
,En waar bent u geboren?"
„Ik werd op een Spaansch schip geboren., dat
op weg was naar Kaap de Goede Hoop. Maar
mijn ouders stierven in Brazilië toen ik vier
jaar oud was. Een Chinees adopteerde mij, die
inlj mee naar Rusland nam.”
„Schei uit. échel uit riep de ambtenaar van
den burgerlijken stand in vertwijfeling, „u bent
eert Volkenbond!”
I
zonk de moed haar weer in de schoenen. Als
ze alles direct betaalde, hield ze voor het eer-
I over.
En kon ze van Wentzel crediet verlangen? En
was hij op stuk van zaken te vertrouwen? Hjj
beweerde, dat hij een vriend van haar vader
was, maar had ook de weduwe Trollo niet,
toen haar vader doodziek in het sanatorium lag
en door geldzorgen werd gekweld, onder het
mqjn van vriendschap dingen gedaan, dingen
O, ze moest aan al die gemeene hulchelarif
maar heelemaal niet denken!
Intusschen ging het werk steeds voort. Ze
had een dienstmeisje aangenomen, .die voor
haar kleine huishoudinkje zorgde, zoodat zij de
handen vrjj kreeg voor haar tuin. Wat Ma-
rieche” kookte, was geen fijn kokswerk, en Ca
tharina moest meestal zelf nog de grootste on
heilen afwenden, maar het meisje was beschei
den en gewillig en altijd goed gehumeurd.
Het oude stalgebouwtje was met geringe kas
ten In Catharina's eerste kas omgetooverd. Aan
den Zuidkant was de muur weggebroken en
daar was een soort glazen veranda tegenaan
gebouwd, waar gestookt kon worden Afgedank
te gasbuizen, gebruikt glas en ander van af
braak afkomstig materiaal was daarbij ge
bruikt. De oude Wentzel had over de plannen
van Jiet jonge meisje eerst het hoofd geschud,
maar hij moest ten slotte toch toegeven, dat
ze als voorloopige oplossing lang plet kwaad
waren. Tenminste had ze nu een plaatsje, waar
hetgeen ze uit Engeland van haar’'proefnemin
gen bad meegebracht en de beide eerste zen-
-a y een,, grjjs haar kan me niet schelen,
Ieen kaal hoofd zou ook nog gaan, als
de inhoud maar niets te wenschen
overlaat, maar valsche tandenbrrr! Een
man mag de wijsheid lyan Salomo bezitten,
de schoonheid van Adonis, het Intellect van
Socrates en den rijkdom van Croesus, maar
als hü een valsch gebit had. zou Ik van hem
griezelen.”
verzuchting van zijn vriei
Ik heet eigenlijk „Hagover”, maar
zeg eens eerlijk, is dat nu een naam voor een
actrice?”
Toen hjj zacht en vriéndelijk naar de reden
van haar huilbui vroeg, stamelde ze:
„Je hebt eens gezegd, dat je nooit met een
meisje zou kunnen trouwen, dat een prtük
droeg. En kijk nu eens!"
Ze draalde het hoofd om en wees hem de
wrong op haar achterhoofd, die met een stuk
valsch haar een gedeelte van haar hoofd be
dekte: een groot deel van haar haar was uit
gevallen. zooals vaak bij typhus-patiënten
voorkomt.
„En JIJ hebt beweerd, dat je zou griezelen
van een man. die valsche tanden had, dus we
zjjn quitte!" En hij vertelde haar nu nog en
kele bijzonderheden van het ongeluk, die hij
maar ktfti”, had de heer Erck geschreven, „de
eerste beslissing moet in hooger beroep ver-
“nletigd worden.” Ook de advocaat, die zij op
aanraden van haar ouden vriend genomen
had, was tamelijk zeker van het succes. Be
gin October drie weken voordat ze uit Iver
zou weggaan kreeg ze een telegram, dat het
gerechtshof haar persoonlijk verschijnen noo
dig oordeelde.
Ze - moest hals ovei^kop afreizen, kwam ’s
^morgens te Wiesbaden aan, had nauwelijks tijd
cm In een goedkoop pension onderdak te vin
den, omdat ze om 11 uur moest verschijnen,
daarop moest ze ontzettend lang In het Ge
rechtsgebouw wachten en toen eindelijk tegen
twee uur het verhoor begon, was ze doodmoe.
Toen ze aan de zijde van haar- advocaat het
gebouw verliet, deelde deze haar zoo voorzich
tig mogelük mede, dat naar menschelijke be-
rek&lng ze haar proces verliezen" zou.
En zoo gebeurde het ook.
\n de ergernis daarover mengde zich geleide
lijk ook eendgevoel Van schaamte. En mét de
beschaamdheid kwam het groote verdriet.
Op haar bersten rondgang over het juist
door den pachter Verlaten terrein, was ze voort
durend in tranen. Tijdens haar 'afwezigheid
hadden de Trollo’s aan de grens van hun ter
rein en het *hare een hooge, ondoorzichtbare
heining laten'optrekken, een muur van tegels,
die een deel van haar terrein alle zon
nam. Ze had nauwelijks twee morgen
overgehouden en het woonhuis van één verdie
ping en de stal waren erg in verval geraakt.
zicht met de vrouw, wier spel en schoonheid
boeiden in de film Das Congress
tantzt!”
Reeds toen werd er druk gepuzzled over de
nationaliteit van Lil Dagover!
De meesten hielden het op „Hollandsch!" En
die zijn niet zoo erg ver van de waarheid af,
want zij werd In Indlë, waar haar vader hout
vester was. geboren Spreekt en verstaat dan ook
HollandschDat de naam ,JD a g o v e r" ge
vormd zou zijn door een eenvoudig omdraaien
van haar meisjesnaam „O v e r d a g”, kan rus
tig naar het land der fabeltjes verwezen wor
den 1
zich dat veroorloven: want 1
blinkende, gave tanden.
„Ik kan mij volkomen in
plaatsen.” verklaarde hij, „z<
beeld nooit met een vrouw
die een pruik draagt.”
Nu was het Miss Berringt
lachen. Ook zij kon zich dat pei
allerliefst figuurtje.
&-bruln haar,
eürlngton waren
cllap, dat ver-
i Overtuigd wa-
ihap-alleen tus-
lat'al het geval
zich daarover
Toch was een
toe
beurtenissen een onverwachte wendln
Op een middag wandelde Donald:
na een bezoek aan Maud's wonk
haar moeder gesproken en deze h:
teld dat Maud den vorigen dag pl<
stig ziek was geworden en nu met
zjj had niet alleen een
maar glanzend, zwaar kastanj»
Donald Cheswick en Maud Be
zoo dikwijls in eikaars gereis»
scheidenen van hun kennissen
ren dat er meer dan vriendscl
schen hen bestond. Maar zoo dat
mocht zijn, het tweetal had
wederzijds nog niet uitgelaten.
verloving niet zoo heel veraf 'itoen de ge-
Ing namen.
naar huis
I. Hij had
1 hem ver-
sellng ern-
jooge koorts
te bed lag. De dokter vreesde voor typhus.
Diep onder den indruk van deze I
liep de jongeman in gedachten en m
hoofd voort. Opeens werd hij opges»
luid hoefgetrappel; hij keek op ei
wild slingerend rijtuigje, stuurloos heen-en-
weer schokkend achter een op hol geslagen
paard, de straat Inkomen. HU herkende in de
dame, aan wier hand de teugels ontglipt wa
ren, en die doodsbleek op de voor!
zich krampachtig aan de leuning
mend, een van zUn kennissen, een
duwe. ZU hield haar vrijen arm om t
jarig zoontje dat naast haar zat, I
gen.
Met een oogopslag zag Donald het
waarin moeder en kind verkeerden, mi
zich geen seconde, vloog naar het mid»
den rUweg en greep, toen het verschrjil
hem bereikt had. de over den grond
teugels. Het paard sleurde hem enkek
mee. kwam toen toen met een schok tot stil
stand en steigerde, zoodat Donald mee de
hoogte inging.
Toen hü. met de voorpooten van het paard
weer op den grond belandde, kreeg hU een
»duw van den disselboom in zUn zij en hij
kromp ineen van pUn. En op hetzelfde oogen
blik liet het paard zijn kop met een iorschen
slag dalen en trof den jongeman juist tegen
den mond. Van alle kanten waren nu voorbij
gangers toegeschoten; sterke handen
het dier bU den teugel vast en Donftld viel
bewusteloos in de armen van een der omstan
ders.
Per ziekenauto werd hü thulsgebracjht; de
dokter constateerde twee gebroken
maar toen hU weer tot bewustzijn kwal
Donald een nog veel ontstellender ont»
bU miste zUn voortanden.
mond geslagen bU de botsing met'den paarde-
Eenige weken geleden waren er 175 jaren
verstreken, sinds het eerste bruikbare stoosn-
schip door Fulton gebouwd werd en op de
Hudson-rlvier zUn eersten tocht maakte. Maar
nooit zou de stoomb»x>t zulk een opgang heb
ben gemaakt, indien de OoetenrUker Joseph
Ressel de scheepsschroef niet had uitgevon
den. De ttacbtoverbrenging van de machine
over het scheprad op het water, bracht een
zeer groote beperking der snelheid mede en
wanneer de Beiersche Academie van Weten
schappen. toen zij zich 125 jaar geleden met de
uitvinding van Fulton bezig hield, verklaarde,
dat de stoommachine doelloos was op een
schip, omdat een stoomboot nimmer een groo-
tere snelheid zou kunnen ontwikkelen dan een
eenvoudige aak, die van Ulm naar Weenen
stroomafwaarts voer, dan lag in die bewering
zeker eenlge overdrijving, maar veel waars
school er toch ook in.
Joseph Ressel, die den lOen October 1857 te
Maibach stierf, scheen aanvankeUjk zeer wei
nig succes met zUn uitvinding te hebben. Reeds
in 1812 had hU een^ekenlng ontworpen, hoe
men schepen met de Archlmedlsche schroef
voortbrengen kon; In 1827 verkreeg hU ook een
privilege op een schroef zonder eind ter voort
beweging der schepen Madr de technische
wereld stond tegenover de schroef als voort-
beweglngsmiddel zeer sceptisch en afwUzend.
Eindelijk‘In 1829 gelukte het hem, een schroef-
schlp. „Civetta” genaamd, te bauwen, dat van
een zeepaards stoommachine voorzien waa en
met een snelheid van zes mUlen per uur Hep.
De uitvinderspech is ook Ressel niet be
spaard gebleven, want een onbeduidend onge
val bij de proefvaart der „Civetta” was oor
zaak, dat de ouderwetsche OostenrUksche po
litie elke verdere proef met een s»K>rtgelUk
schip verbood en roo geraakten de scheeps
schroef en hady uitvinder in vergetelheid.
Nog eens moest de uitvinding opnieuw ge
daan worden vóór zij insloeg. Zeven jaar na
de verongelukte proefvaart van Ressel, baarde
In Engeland een zekere Smith groot opzien,
toen hU met een schroefstoomschip pletzier-
vaarten maakte HU heeft meer geluk gehad
dan Ressel. want na eenlge tot tevredenheid
«verloopende proeven, kreeg hU van de Engel-
sche admiraliteit de opdracht een groot
schroefstoomschip te bouwen. Drie jaren later
was het schip „Archunedes” gedoopt, gereed,
en maakte eenlge proeftochten en wel met
z«Sóveel succes, dat de scheepsschroef van toen
af een vanzelfsprekend iets werd.
Wie zou precies kunnen uitrekenen, hoeveel
ratten er ter wereld zUn? Niemand natuurhjk,
wans als er vandaag b.c. een mlllloen zijn. zUn
er morgen tienduizend meer Toch bestaan er
statistieken en wat deze ratten betreft, zU
worden geschat op niet minder dan tien mil
liard. Op een paar duizend meer of minder
komt het natuurlijk niet aan.
Het spreekt vanzelf, dat men dit alles niet
precies kan nagaan, en daarom moet men de
statistieken maken aan de hand van erva
ring, die deskundigen in de dierenwereld heb
ben opgedaan en de kennis die zy hebben
verkregen van de gewoonten en zeden dezer
schepselen Gods.
In de achttiende eeuw kende men elf hon
derd verschillende diersoorten, vandaag ech
ter zeggen we, dat er minstens vier honderd
duizend zUn.
De visschen alleen reeds vertegenwoordigen
een aantal van twaalf duizend. Hoeveel soor
ten zou de beste vischeter in ons vaderland
daarvan kennen? Enkele slechts, maar dat ligt
aan het feitt dat verreweg het grootste aantal
visschen leeft in verre zeeën, zoodat wy deze
waterbewoners nooit onder oogen, laat staan
in den mond krijgen.
Nog grooter is het aantal der keverfamille.
ZU tellen ongeveer 120.000, teryUl de insecten
in het algemeen meer dan 380.000 soorten be
vatten
De verspreiding der visschen over de aarde
is verre van gelijkmatig, evenals de versprei
ding van den mensch overigens. In de tropen
gedUen zU het best. Vooral Zuid-Amerika is
een geliefde visschen-plaats, doch hoe meer
men naar een der beide polen gaat, des te kleiner
wordt het aantal soorten vlsch, hetgeen weer
niet beteekent. dat de Ijszeeën geen visschen
zouden bevatten. Dat zou behalve uit de on
derzoekingen ook nog kunnen blUken uit het
groote aantal zeevogels <iie in de buurt van
de Polen leven en die hoofdzakelUk van vlsch
leven. t
Zoo ziet men weer, dat er in het rUk van
het dier heel wat meer te koop is, dan men
zou denken.
Vraagt u maar eens aan een willekeurig
mensch hoe groot hü het aantal soorten die
ren schat en u zult tot uw verbazing verne
men, dat hu niet verder komt dan enkele
honderden en bp zUn best aan de tienduizend
toe komt. De natuur zit vol verrassingen en
blUft onuitputtelUk, want zie slechts het ver
schil in schatting tusschen de achttiende eeuw
en thans. Als dat zoo door moet gaan....
PARIJS, November. Japonnen en mantels be
boeren volgens de nieuwste mode in geen ge
val twee mouwen te hebben. Hoe vreemd het
ook schUnen mag een japon met slechts één
als een dame modern ge
kleed wil gaan, zal ze eerstdaags niet anders
kunnen doen.
Het meest ziet men manteltjes met één
mouw, waarbU inplaats van de ontbrekende
mantelmouw, de mouw van de japon zoo fel
mogelUk in kleur moet contrasteeren met den
mantel zelf. Het armgat van de „ontbrekende”
mouw wordt dlkwUls met fraaie veeren afgezet,
terwUl het andere armgat met bont is voor
zien. Men ziet, niet ten onrechte noemt men
te ParUs het huidige seizoen, het .gekken”-
seizoen der kleermakers.
De modezaken laten om dezen tUd van bet
jaar proefballofinetjes op, die soms grillige
vormen aannemen. Menig mode-proef je van dit
seizoen is echter „de” mode voor het velgend
seizoen en dus moeten we ons er niet ove\ ver
wonderen als we het volgende jaar iedere
dame met een manteltje of japon met "één
mouw zien verschUnen.
Voorloopig blUft het nog maar tot eenige
modellen beperkt. terwUl men de schUnbaar
heerschende zucht naar asymmetrie door kleine
moffen tracht te bevredigen, die op straat over
de handen worden gedragen, maar in afgeslo
ten ruimten op den arm worden geschoven, waar
ze een decoratief effect hebben als de een-
mouwige-japonnen en mantels.
De eenvoudige elegance in de kleeding heeft
weliswaar den laatsten tüd vorderingen ge
maakt, maar er zUn nog altUd vrouwen, die
een heel eigenaardige opvatting van elegance
hebben. Voor haar vooral heeft men een nteuw
sieraad uitgedacht, dat echter het tegenover
gestelde van eenvoud is. Fantastische en zeer
opvallende halskettingen ziet men overal in de
étalages der Rue de la Paix uitgestald. Vele
bestaan uit leder, dat met kleine nikkelen
plaatjes is bezet qn waaraan een reusachtige
parel hangt. Over, het algemeen ziet men wei
nig nikkelen halskettinkjes meer, de meeste
zUn van mat of gepolijst koper. Ook de nieuwste
breede armbanden zUn niet meer van oud, blank
metaal, maar van koper vervaardigd.
Het moderne armbamihorloge behoeft niet
meer uitsluitend aan den arm gedragen te
worden. Evenals vroeger kan men het horloge
aan een ketting van goud of zilver of zwarte
zUde om den hals dragen, ook kan men het aan
een speciaal voor dit doel geconstrueerde speld
vastmaken en ergens op de japon steken pre
cies zooals onze grootmoeders het ook met hun
horloges deden.
3>iiiiiiiniiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!inii
io
vooroordeel tegen haar was overwonnen. Daar
ze zich nu ook heel behoorlUk in het Engelsch
kon uitdrukken, had ze buitengewoon veel aan
de gesprekken met deze bekwame menschen.
Ook op de kantoren zag ze kans allerlei be
langrijks op te steken. Mr. Gabb had al ver
raden, dat ze in den komenden herfst in
Dultschland zou beginnen en hem als „tuin
jongen” zou aanstell.n. Ze zouden op het vas
teland een groote r clame maken voor de spe
cialiteiten van de firma Dutton, als men huj
voordeellge voorwaarden aanbood. Zoo ont0^
gankelUl- Mr. Gabb was voor plantkundige ge
leerdheid, zoo gewiekst was hU, als het op za-
ken-doen a nkwam. En het resultaat van zUn
bemoeiingen was dar ook dat de dlrecW van
de firma Dutton aan Catharina een voorstel
deed. Er werd haar een'niet onbelangrUk cre
diet in uitzicht geste.d. Toch dankte ze <fit
tenslotte misschien nog meer aan den voor-
treffelUken Indruk, die haar groote arbeidslost
en haar studiezin op de directie hadden ge
maakt dan aan M Gabb’s zakengenie I Te be
ginnen met 1 April kreeg ze zelfs een klein sa-
■aris, welk feit een storm van verbazing teweeg
bracht!
Toch was haar toekomst nog zeer onzeker,
zoolang het proces, dat ze op raad van Ge
heimraad Erck tegen mevrouw Dora Troilo
begonnen was, nog niet was beslist. In eerste
instantie waren haar aanspraken afgewezen.
Ten Slotte win je toch, beste meld, verlies
den moed maar niet. Je zaak is voor leder
rechter met verstand zoo rechtvaardig als het
Ten slotte is Ressel bovendiep als een Üer
grootvaders van het vliegverkeer te beschou
wen, want wat zou er van de bestuurbare
luchtschepen zijn terechtgekomen, als zU zich
niet met behulp van tje schroef van Ressel
hadden kunnen voortbewegen? Nog ónmoge
lijker zou het zUn geweest, dat zich een vlieg
tuig. zwaarder dan de lucht, -holt van de aarde
had verheven, als de schroef van Ressel niet
haar vervolmaking in den propeller gevonden
had.
-■Ma een kwartier was de teekening zoover
klaar, dat het origineel gemist kon worden en
spoedde ik me naar „de best gekleede
aetrice van Europa!"
Die niet alléén op de planken een m»x)ic
vrouw is. OnmogelUk om bU haar te zUn zonder
onder den indruk te komen van haar rohoon-
heid, die nog geaccentueerd wordt door een vol
maakte garderobe voor elk oogenbilk van den
Die garderobe, die haar daags tevoren zoo
veel hoofdbrekens gekost had.
AaÜgezien er Donderdagavond in BerlUn twee
film-premières gingen, waarbU Lil Dagover
zich beslist moest vertooaen, reisde de filmster
per Lufthansa naar Amsterdam, waar ze
juist bijtijds arriveerde om nog enkele uren
voor de voorstelling te kunnen rusten, wat
haar echter niet fcegund werd, want de auto
met dc bagage, die vooruit gestuurd was uit
Dultschland, bleek nog niet gearriveerd. Om
zes uur nog geen spoor van de koffers! En nu
hoef je nog niet eens artiste van wereid-
reputatie te zUn om radeloos te worden als Je
garderobe niet in orde is!
Gelukkig kwam alles nog op zUn pootjes
terecht al hadden Lil's zenuwen dan ook danig
geleden!
Toen Ik binnenkwam gleed de actrice van den
divan, waarop ze een uurtje gerust had om f
beter bestand te zUn tegen de. komende ver
moeienissen! Wat een droom van een tea-
gown! Oud-rose satijn met wijde pagode-
mouwen, waarvan de punten bijna den grond
kaakten!
Zoo stond ik dus van aangestcht tot aange-
i t M
ribben,
a4i. deed
jdekklngto
ze waren.uit zUn
r» vrtat' «4 An .’wwA a
kop. Die gebroken ribben baarden den patiënt
niet zooveel zorg, die zouden wel weer gene
zen; maar Maud had gezegd dat zU nooit met
een man met valsche tanden zou kunnen
trouwen. En toch zou hü die moeten dragen
na zUn herstel
Er verliepen verscheiden^ weken, eer Donald
en Maud weer bU elkaar waren. Het vermoeden
van den dokter bleek juist, het meisje had in
derdaad typhus en geruimen tUd zweefde ze
tusschen leven en dood. En de genezing van
Donald’s gebroken ribben duurde ook langer
dan hU had gedacht. Maar eindelUk was hu
weer zoover, dat hU zjjn vriendin een bezoek
kon brengen.
Maud zag er nog heel zwak en bleek uit,
maar in Donald's oogen was ze nog bekoor-
lUker dan vroeger, nu hUhaar na z»x> lang
niet gezien had en zU in levensgevaar had ver
keerd.
Een tUdlang liep het gesprek over wat ze
hadden doorgemaakt en toen deed Donald de
vraag, die hem al voor het ongeluk geen rust
had gelaten.
Tot zUn onuitsprekelUken schrik barstte het
meisje in hartstochtelUk snikken uit.
Het was zoo’n rare kerel, dat ze niet bang
behoefde te zUn dat hU aan zUn eigenlUk
dwaas voornemen op stuk van zaken geen
gevolg zou geven.
Als zU in de rusttUden over de terreinen van
de reusachtige kweekerU- slenterde, bouwde zU
™chtkasteelen. NatuurlUk zou zU zich in Son
nenberg ook op het kweeken van anjers gaan
toeleggen, ze had hier zooveel nieuws gezien en
geleerd en door eigen studie en proefnemingen
zooveel kennis opgedaan, dat ze op dit gebied
een niet te onderschatten mededingster van de
firma Victor H. Trollo kon worden. Overigens,
grootte en moderne inrichting betrof, ver-
tonk het bedrUf van deze opgeblazen, protsen
bat der Engelsche firma eenvoudi^Vin het
hiet
Ï£®gïamerhand was Catharina met i I
®®<Mjf3chefs goede vrienden geworden. I
In jie eerste plaats m ties ten er werkvrouwen,
grondwerkers en timmerlieden kómen.
De aannemer Wentzel, een oud vriend van' J»r ongeveer geen bedrUfskapltaal
haar vader, stuurde haar zjjn menschen. Maar J"“"
van 's morgens vroeg tot ’s avonds laat was ze
zelf in de weer om toezicht op alles te houden,
en ze hielp zelf ook hard inee.
Zoodra de keuken en de twee, woonkamers
ook maar een beetje bewoonbaa'r waren, nam
ze zelf weer haar Intrek in het ouderlijk huis.
De paar meubels, die indertijd niet verkocht
waren, omdat ze haast niets waard waren,
werden van den zolder gehaald. Alleen maar
het allernoodzakelijkste schafte Catharina v^or
de kleine huishouding aan. Dagen lang deed
ze niets dan timmeren, oplappen, bUschllderen.
En steeds weer was er iets in, haar, dat haar
naar buiten dreef.
Het kleine lapje grond was heelemaal uitge
mergeld en verwaarloosd, ingeklemd tusschen
de machtige bezittingen van de Troilo’»; steeds
weer vroeg ze zich ^fof het wel zin’ had met
de bewerking van dit schamele stukje grond te
beginnen. Maar dan kreeg haar doorzettings
vermogen weer de overhand, ze vatte moed,
ontwierp plannen, plaatste in gedachten een
paar kassen midden op het land en richtte een
bedrijf in naar het model van dat van Dutton:
het kweeken van kostbare. bUzondere anjer-
soorten, waarvan de grootscheepsche buurman
nog geen begrip had. Maar bU de bespreking
met den ouden Wentzel, die een voorloopige
begrootlng van de kosten voor haar maakte,
*1 Ml» «Un inmvoloe de verzekerlngsvoorwaarden tegen f bU levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f bij een ongeval met f “iCfl bU verlies van een hand f 1 oU verlies van een f Cf) by een breuk van f jffï bU verties van *n
AlleabOTlTie S ongevauen veraekerd toot een der volgende ultkeerir.gen l verin» van belde armen, belde beenen of belde oogen doodelljken afloop een voet of een oog I /^«/•~dulm of wijsvinger sJV«"been of ann f anderen vinger
e praktijk van het spreekwoord „Les
amis de mes amls, sont mes
amis”, bezorgde me het buitenkantjse
van een gezellig thee-uurtje met Ernst Deutsch.
De wederzUdsche vriend van Max P a 1-
Jenberg. de groote Weener, die hier ver
leden jaar zUn onvergetelUke creatie van
Noiisson in Molnar’s *„En, twee, drie”
bracht!
De beroemde TJech had dien middag heele-
inaal geen zin om veel over zichzelf te praten!
Babbelde lustig over allerlei futiliteiten:
Oer tennis, autorijden, paarden en andere
sporten, die hij in zUn vrUen tyd bedrijft!
Ook over Holland en Den Haag, dat hU al van
eer. vorig bezoek kende. En nog vaak hoopt
terug te zien.
Wie Deutsch gezien heeft aU de advocaat in
J)er Kuss vor dem Spiegel”, kent
den acteur vrijwel zooals hU er in het dage-
lijksch leven uitziet! Mooie kop met éven
grijzend haar; donkere oogen met
«taalharden blik.
„Geen makkeluk heer”, doorflitste
mijn brein, toen hü zich plechtig over mün
hand boog en die volgens de zeden
land even met de lippen beroerde! Maar dat
viel érg mee!
Een attent en gezellig gastheer, die zichzelf
heelemaal niet „de groote man” voelt.
NatuurlUk kwam het gesprek ook op „film”.
Goed voor 's zomers, als er niets anders
te doen valt! Ik sta duizendmaal liever op de
planken; heb altyd graag contact met het
publiek”.
Juist wilde ik opstappen om nog even mUn
geluk te beproeven bü Lil Dagover, die aan
den overkant in „Des Indes" logeerde, toen de
Fransche teekenares, Marthe Gérardln, binnen
viel!
De vrouw, die honderden en honderden be
roemdheden teekende en al die, van hand-
teekenlng voorziene, portretten in eigen bezit
heeft! Een kostelük bezit, want in haar col
lectie schuilen protretten van vorsten, presi
denten, geleerden, veldmaarschalken en wereld
beroemde artisten!
Ze stonden wat onwennig tegenover elkaar,
de bAden, <lie eljfaars taal niet verstonden!
En zonder vorm van proces duwde Deutsch me
weer in mün stoel en verklaarde niet te willen
poseeren als ik niet als tolk bleef!
Wat collegialiteit tegenover de energieke
Fransche me dan ook gebood! En wat ik zelf
eigenlijk heelemaal niet ongezellig vond.
Dat tolk jé spelen ging niet altüd even mak-
Er is thans een Groenland-kwesti»!
Want er schijnt naar Groenland
vrdag.
En nu praat men.... niet in Groen
land,
dingen van de firma Dutton behoorlijk
onderbrengen en verzorgen.
De bouwerij werd begunstigd door het schit
terendste herfstweer, dat men zich denken kon.
Nog in de eerste dagen van November had men
hier in het Sonnenberger da! waarlük aomer-
sche dagen. e
Eens stond ze in een rusttijd voor haar kas
en liet haar blik over haar kleine bezitting
gaan. Rechtuit en naar rechts stuitte zU op de
4 Meter hooge omheining, waarachter het
koninkrijk van mevrouw Trollo en haar stief-
eoon Victor begon. Alleen aan den linkerkant*
was de oude afscheiding van latten gebleven.
Hter lag de groote moestuin van Balthazar
Troilo, de oude vader van Victor H.. de stich
ter van den bloemengroothandel Natuurlijk
zou de annexatle-woede van de weduwe zich
vroeg of laat over dit laatste stuk bouwland
ook uitstrekken.
Dan zou ook hier de scheidsmuur worden op
gericht in den dubbelen zin van'het woord!
en zouden spoedig de glazen daken van
nieuwe reuzenkasaen er boven uitsteken.
„Goeie morgen, Catharientje,” riep plotse-
Kling een heldere stem en wekte baar uit haar
gepeins.
Ze schrok. Verward keek ze op. Aan het hek
stond een stokoude man met eeft bruin, ver
een