5ïrf u&Aaal uan den day Een avontuur in de woestijn n I F II ll li r I gelukkige redding Ml Ik 8! ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Geen robbedoes ravot Zijn ROBINSONS kapot r 11 ue mdn i zonder gezicht De vlammende anjelier 141 VRIJDAG 25 NOVEMBER 4 om Schoonmaak Pech Verloving i it. Hollandsche klompen maker in Amerika Jarenlang niaagstoornissen wegens indigestie Blind tengevolge van overspanning I» 0 3 11 .1 4i Raitha, van verraad verdacht, in handen der benden Het „happy-end” Hollywood» rijkste spelers Woettijnbeeldeen „tank" het water koel te houden imnimmiHniniiiiiiniiiiiiiiii!iii FEUILLETON Naar het Duitsch van Paul Oskar Hoecker g I i ^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Het avontuur Op een goeden dag vonden Robbie Qn Topey een aardmannetje, dat aan Een vak zonder concurrentie een schietschijf voor hem zou kunnen oen S9 zag bewegen,” riep Topsy plotseling. (Morgenavond vervolg.) ER (Ingezonden mededeeling) hü In Zoo stond 11 I* (Wordt vervolgd) L' I Werkman in Holland verdient een goede broodwinning met bet maken van klompen. aardmannetje begreep direct, wat er van hear verlangd werd. Daarna be- het spelen was bü de rotsen; Robbie meende, dat het aardmannetje best gonnen ze te schieten. „Robbie, ik geloof, dat ik de rots schit- grüs* droêg een blauw Een Entersche Ingezetene, de heer Gerrit ten Brinke, die vele Jaren in zijn dorp Enter ge woond heeft, is drie jaar geleden naar Amerika vertrokken, om daar het klompenmakersbedrüf uit te oefenen. De heer ten Brinke woont thans in de plaats Holland, staat Michigan, Noord-Amerlka. Een daar verschijnend blad, de „Grand Ra pids Herald" schreef onlangs het volgende over hem en zjjn bedrijf: Brinke per ’k Weet niet wat er met mijn horloge Is, zegt de heer des huizes, t Blijft telkens staan. Misschien moet het eens schoongemaakt worden, veronderstelt zijn wederhelft. Maar dan zegt kleine Wlm vol trots: Vast niet mam. Karei en ik hebben bet vanochtend nog onder de kraan gehouden. Maar op die manier houdt toch alles op Daar noodig ik dien man alle dagen bij me ten eten, omdat ik denk hij zal een van mijn zes dochters tot vrouw nemen; ik zet hem de lek kerste beetjes voor en schenk hem den besten wijn en wat denk je dat de kerel doet: hij trouwt met mijn keukenmeid. m»X 3M- meisje. Toen hU op een tijdschrift in Elfrieda schreven, geen sen eld ua. Sd. L-e aan den gehoord Cathrientje," .Je het ers del len er- ter te om an len het Jle M J*- ver BOO 1S- en en ben te- Co. ?er- vis- en Dr. er I te rer- ige-. sen. m den :he. iuh B°- de die ier- eke le- 109 un Ier len ti- De |n- tje to- el- ►on- G. en irte den hen wat de hil- tal- i in een ook groote. had oude verdere troepen waren aangerukt om hulp te bieden, troffen zjj Raitha aan te midden van feestelingen. En het feest betrof niet alleen de hulde aan de onschuld, doch het was ook een verlovingsfeest, want nu was het Raitha dui delijk geworden, wie van de twee aanbidders haar liefde waardig was. Het was de jongeling, die in haar onschuld had geloofd en zijn man nen had opgeroepen haar te bevrijden. De con current kreeg het nakijken en moest zonder zijn aangebedene verder leven. Ziedaar den korten, maar toch wel angstigen roman van Raitha, de vrouweljjke arts der Afrikaansche woestijn, een roman, die eindigde met een prachtig fllm-happy-end. ook in haar was een teer verlangen ontbloeld naar den onbekende, in een ieder vond het fijn. Dit te zien en du» te reizen, Fijn te reizen in een trein! In scheidene brieven dingen die twijfel lieten Z Dus de treinu kunt het lezen. Met het spoor gaat het verkeerd, Sinds men vlugger en goedkooper Het per luchtband concurreert! ‘t Gaat te log en ambtenaarlijk, Sn de trekschuit van weleer. Dat schijnt thans de trein'te worden Bij dit haastige verkeer. Door de mindere ontvangsten Wordt het grapje zelfs ge-uit: In de plaats ook van vóöruitgaan. Rijdt de trein thans.... Achteruit! Tegenwoordig wil men anders. Want een boemel maakt je ziek. Want het landschap is een rolprent, Echter.... zonder romantiek! Men wil méér, men wil beleven, Dus per auto of per bus. Zelf chauffeeren, zachter zitten, Diep in kussens, lui en knus! Ook van huis tot huis gaat vlugger En je reist zooals je wilt. En een auto laat je stoppen Zonder dat de stoomfluit gilt! Daarmede was de woede gebroken en een verbroederingsfeest werd gevierd. Men waschte Raitha de voeten, vroeg haar om vergeving en vierde de zegepraal der onschuld. En toen X>.p een guren najaarsdag was hü In het f I oude huis komen wonen en sindsdien leefde hij in dit afgelegen dorp, eenzaam, met niemand bij zich dan ’n knorrtgen, ouden knecht, die er uitzag als een oud-militalr en met een heele serie beesten. Twee honden, drie katten, kippen, pauwen, konijntjes, geiten, een- den en een volière vol met vogeltjes. Beesten houden scheen zijn hobby te gijn en voor de dieren spreidde hij uiterste zorgzaamheid en groote liefde ten toon. Maar de menschen stootte hij af. Wie hem een bezoek kwam bren gen, ontving hij stug; op elke poging tot toe nadering antwoordde hij met terughoudende koelheid. Velen zeiden tenslotte: ,,’t Is, dat je medelijden moet hebben, maar zóó verbitterd mag een mensch toch niet zijn.” Ja. men had medelijden met Helmuth Orwin en liet hem op het laatst met rust, zooals hij het wenschte. En toen de jaren vergingen, wende men aan hem. Het gebeurde wel eens. dat een van de dorps bewoners logeergasten had en als dezen Hel muth hadden gezien en verschrikt zeiden: „Hoe gruwelijk! Vreeselijkl”, verwonderd keek, eo dan, als hij begreep, antwoordde: O ja, zijn gezicht.... dan zien wij zoo niet meer, je went er aan. „De man zonder gezicht”, had men hem ge noemd. in dé eerste dagen en dien naam bleef hij houden. De kinderen weken schuw voor hem terzijde en waagden het niet, hem aan te zien en ook geen der volwassenen, zoo hij al zoo wreed mocht zijn, zou het gewaagd hebben, spot of nieuwsgierigheid te toonen. Want Helmuth was sterk als ijzer. Daarvan waren staaltjes spoedig genoeg bekend en nie mand zou graag ruzie met hem hebben gehad. Neen, de gezichten die hij ontmoette op zijn lange wandelingen, met z’n honden, toonden nooit anders dan medelijden, maar dat alleen reeds was hem een pijniging. Misschien zou spot hem zelfs minder hebben gemarteld. Dan zou hü zich'hebben kunnen wreken. Nu schrikte hem iedere medelijdende blik op uit momenten van vergetelheid en brandde op zijn wond als een gl Helmuth was stu<’ lovend student, een E' i teen van 13 tot 18 duim lang, die in vieren woe den gespleten. Acht slagen met een kleine bijl in de hand van den heer ten Brinke zijn vol doende om een van die blokken te veranderen in een ruw gevormde klomp. Met drie hand- gereedschappen wordt een paar klompen ineen uur afgewerkt en is dan klaar om geschuurd te worden. Het eenlge werk dat niet met de hand gedaan wordt en niet door den heer ten Brinke geschiedt. De heer ten Brinke, die zegt dat er een half menschenleven voor noodig is om een goed passende, duurzame klomp te leeren maken, draagt alleen klompen van zijn eigen maaksel, omdat hij zegt dat zij gemakkelijker zijn dan schoenen. En het is duidelijk, dat 3000 koopers van zijn product hem ieder jaar gelijk geven, want naar hü zegt, is er evenveel vraag als altijd en wat nog beter is. er is geen concurrentie, aldus het Amerikaansche blad. Eens Is een Europeesch journalist op bezoek geweest bij Raitha, toen zij in de nabijheid van haan vaders huis theevisite hield. Er was een groot gezelschap aanwezig en Raitha was een voortreffelijke gastvrouw. Daar werd verteld van de gevaren der woestijn, gevaren, die ook RaiUia niet onbekend gebleven zijn. Zoo ge beurde het eens. dat Slwa en Agourmy in oor log kwamen om een zwart Arabierenmeisje Raitha reisde In dien tijd naar het dorp Agour- my om een zieke te bezoeken. Overal zag zjj krijgsvuren en de jonge krijgers reden in wil den galop door het dorp, ten teeken, dat zij krijgszuchtig gestemd waren. Plotseling werd ■tj door een troep ruiters overvallen, toen zij op haar kameel voorbijtrok. De heeren, die een vjjandigen troep hadden opgewacht, waren be drogen uitgekomen doordat de vijand hen had verslagen. Zjj verdachten Raitha ervan, dat zij ben had gewaarschuwd en namen haar dus ge vangen, om haar te straffen voor de grootste misdaad, die men in de woestijn kan begaan: bat verraad. Spoedig was het nieuws van Raitha’s gevan genneming tot haar dorp doorgedrongen en van alle kanten kwamen de mannen en vrouwen toegeloopen. zelfs uit andere dorpen, om te zien hoe Raitha haar straf zou ondergaan. De straf van een verrader is voor den woestünbewoner «leeds een aangenaam. hoewel gruwelijk Schouwspel. Haar vader intusschen kon ónmo gelijk gelooven, dat zijn dochter Inderdaad ver raad zou Jiebben gepleegd. Zoo stond het arme meisje dan aan een paal gebonden in het dorp Sullalmi. Men had haar bijna alle kleeren van het lichaam gerukt en haar met vuil en modder gegooid. Slechts haar dood kon de misdaad uitwisschen, meenden de verradenen. Raitha zwoer natuurlijk on schuldig te zijn en smeekte om vrijheid, doch nlemandt.Kloofde haar. Toen kwam het be richt dat een kleine troepenmacht het dorp sou binnenrukken om Raitha te bevrijden. Een van haar aanbidders voeri^^den troep aan en de Sjelk stond reeds met een dolk gereed om Raitha te dooden, wanneer de bevrijders haar •ouden naderen. De mannen van Sullalmi zou den' zich desnoods laten verscheuren, eer dan •oe te geven en te verzuimen hun wraak uit te oefenen. Maar juist op het critleke oogenbllk kwam de werkelijke verrader naderbij, een kreupele, die bekende de misdaad te hebben gepleegd. het manuscript werkte, was dit niet goed mo- gelijk en het was de laatste wensch van een stervende geweest, dat hij dit werk zou vol einden. Bovendien voelde hij.-dat hem de mo- reele kracht zou ontbreken. Hij suste zijn ge weten in slaap, dat hem verweet meer en meer een plaats in te gaan nemen in het leven van een meisje, dat hij nooit zou kunnen trouwen. Zoo leefde hij van maand op maand, geslln- Oitzwarte. torende oogen •srdsgezlcht De imiiuiiiiiHiiHii DE TREIN HJk, zijn blik imponeerden, maar zijn manier van spreken was zoo verbazend gemoedelijk. al deed hU zoon beetje quasi-mopperig. Vriende lijk keek ze hem aan. .Maar U bent heelemaal niet veranderd, meneer Troilo Werkelijk, heelemaal niet. En als ik in dien tijd wel eens aan U gedacht heb. dan zag ik U altijd met dien hoed op en met die rozenachaar Balthasar Troilo nam zijn hoed af en bekeek dien. „Die is heelemaal niet zoo oud, hoor. Die heeft een vriend van me uit Mexico meege bracht. Wacht, wanneer was dat? Halt, ik weet het al. Dat was. toen ze Porfirio Diaz voor de tweede maal president hebben gemaakt." Ze schaterde „O, meneer Troilo, dat was in 1884.” ..Hoe weet Jij dat kwaje aap?” „Op school geleerd meneer Troilo Nu lachte hij ook met zijn heldere stem. „Een mooie school waar de meisjes moeten leeren ..hoe oud een ander z’n hoed Is.” En over die eigen mop kon hij nog lang niet tot be daren komen Zoo was het ijs tusschen hen gebroken en een vriendschapsband gelegd. Ze zagen elkaar nu lederen dag De oude Wentzel had hem over allee wat ze deed in lichtingen moeten verschaffen. Hij interesseer de er zich buitengewoon voor. In de eerste plaats voor haar kas en voor haar Engelsche specialiteiten Op hst hek zittend, gooide hij eerst het eene been, daarna het andere er over en hu hoefde zich büna niet eens vast te hou den, want ondanks aün tachtig jaren was bU En vriéndelijk het hek en gaf den ouden man een gerd tusschen zUn verlangen, zijn liefde en^ vertwUfellng. Tot hij. bij ’t VOleln- digen van zUn werk, i ry MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) niiiimiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiitii Door de raampjes zitten turen Naar de koeien op het land. Boeide vroeger nog de menschen Meer dan 't lezen van de krant. Ze genoten van de molens Héél het landschap trok het oog Door de draden die bewogen, Eerst omlaag en dan omhoog, 't Landschap was de éérste- rolprent teekenen op de rots. HU vond een stukje krUt in zijn broekzak, en het De gewone Hollandsche klomp is nog lang geen museumstuk of een zeldzaamheid, die in miniatuur nagemaakt en in groote hoeveel- den verkocht worden in galanteriewinkels en door marskramers langs den weg. Het maken van klompen is in Holland nog altUd een bloeiende industrie, duizenden klom pen worden JaarlUks gekocht en versleten, zoo als Gerrit ten Brinke, de ervaren klompenma ker van Holland, vertelt. Deze man heeft in ruim 40 jaar meer dan 85.000 klompen gemaakt In allerlei grootte en stUl. TerwUl hU aan zUn „fraam” werkt voor het raam van de plaatselijke klompenfabrlek met een paar mooie klompen van eigen maaksel aan. tot aan zijn enkels in krakende krullen, trekt deze werkman, die eenig in zUn soort is, ieder seizoen de aandacht van duizenden toe risten. De heer ten Brinke, die 58 jaar oud is, leerde het v4k toen hü jongen was. Gedurende 40 jaar hield hU zich met dit werk bezig in Enter, Nederland, het wereld-klompencentrum met een jaarlUkschen omzet van 10.008 paar. HU is drie Jaar geleden naar Amerika geko men en daar hU geen ander werk vond, nam hU het vak weer op, dat hU kent als weinig anderen in Amerika. Misschien is er niemand die het zoo goed kent als hU- De heer Ten bewerkt gemiddeld 40 paar klompen per week, die verkocht worden aan menschen In alle staten van de Unie, in Mexico en in Canada. Populieren, die dicht bU Holland gehakt wor den. worden gebruikt voor het maken van klompen. Ze komen aan de fabriek in blok kend ijzer. geweest, een veelbe- iet ongeluk hem trof. BU poging om een vrouw uit een brandend huls te redden werd hü zwaar gewond. Men wist zün leven te behouden doch dlkwüls genoeg zei hU later: „Hadden ze mü maar laten sterven!” Want toen hü genezen was en men hem einde- lük een spiegel durfde geven, toonde het glas hem een geheel verwoest gelaat. Alleen de oogen waren over: neus, wangen, voorhoofd en mond waren één groot en afgrUselUk lltteeken. Toen trok hü zich terug in de eenzaamheid met zün verwoest leven en wüdde zich aan studie, aan dieren en planten. Zün honden keken hem nooit medelüdend aan. zün katten en konUnen en vogeltjes vermoedden niets van wat hem drukte. BU de dieren vond hü rust en terwUl in de buitenwereld zün naam bekend werd door zijn wetenschappelüke essays en ar tikelen. leefde hü als een verlorene in dit af gelegen dorp. Op een dag echter bracht het toeval veran dering in zün leven. HU was in correspondentie geraakt met een beroemden professor, die zich zeer interesseerde voor zün ideeën Deze man stierf en op een dag bereikte Helmuth een brief van diens dochter Elfriede ZU schreef, dat haar vader verzocht had, Helmuth enkele manuscripten te doen toekomen, die half vol eindigd waren. Hü'hoopte, dat de jonge geleerde ze zou komen afwerken en publiceeren. De briefjes over en weer waren kort en zakelük. Helmuth nam met vreugde de taak op zich en nu ontstond over het werk een andere cor respondentie tusschen hem en Elfrieda. ZU bleek, zooals hü uit haar brieven kon opmaken, een intelligent meisje, dat geheel had meege leefd In het werk van haar vader. Weldra werd hun briefwisseling voor Helmuth een wonder lijk geluk. Er was nooit een vrouw meer in zUn leven geweest, sinds het ongeluk hem trof. Zelfs van verre had hü vrouwen vermeden. Maar dit was iets anders. Hier was een geestverwante, een vriend büna. Meer dan een jaar zette hü de correspondentie voort, zonder van het meisje een andere dan zeer vage voorstelling te hebben, die haar in zün gedachten deed leven als een wat mannelUk. niet meer heel jong, niet mooi of aanvallig, maar kameraadschap- pelük en ontwikkeld dag toevallig een oud tüdschrift in handen kreeg, waarin een foto stond van den profes sor. met zün eenlge dochter Elfrieda. De foto dateerde van enkele jaren vóór den dood van den geleerde. Het meisje .dat erop stond met hem. was misschien twintig jaar en van een roerende, teere schoonheid, blond, met groote oogen en betooverend lachje. Vanaf dien dag begon Helmuth te lüden en het was een lUden, vreeaelijker en onduldbaarder, dan wat hU reeds doorgemaakt had. Hü had haar lief. Haar beeld zweefde hem tegemoet uit lederen brief. HU verlangde naar haar, niet zooals vroeger, als naar een geestverwante, een kameraad, maai zooals een man verlangt naar de vrouw, die zün ideaal is geworden. Hü nam zich voor, de briefwisseling te staken, maar zoolang hü aan r <w y ie onzer heeft ooit gehoord van Slwa en \A/ Agourmy? Dit zün namen van twee V nederzettingen in de barre en onme- teüjke woestünen van Afrika, ongeveer drie honderd K M. van de kust verwijderd. In deze nederzettingen zün zoetwaterbronnen. zout en jzlmvruchten. Het is een paradüsje in de hel enn de woesternü. Beide zün zeer geUefde cases. Hier woont een meisje van nauwelüks zes den. dat een groote reputatie onder de woes- Üjnbewoners en vooral oase-bewoners geniet Haar naam is Raitha, dochter van Ben Abd Arramans, een bekend geneesheer. Ook Raitha ^doet” aan medlcünen en weet even goed als haar vader hoe zü een kogel verwüderen, een ccbotwond genezen en koortsen verdrüven moet. Zij en haar vader reizen honderden kilometers ror, om hun weldadige hulp te brengen aan alle stammen, die de woestün bevolken,, Zü zün overal welkom en iedereen vertrouwt hen, om dat zü weten te zwügen en de talrüke geheimen en veeten onder de diverse stammen trouw in hun hart bewaren. Raitha is een Interessant meisje. Zü draagt naar woestijngewoonte een zilveren ring om haar hals, hetgeen beteekent, dat zü maagd is. hoewel zü reeds een leeftüd heeft bereikt, dat l|j een huismoeder kon zün. Maar zü bleef tot dusver ongehuwd, omdat zü nog niet wist te kiezen tusschen twee rüke jongelingen, zoons van machtige Sjeiks. De Amerikaansche schrijver Don Marquis heen de nadeelige gevolgen óndervonden van bovenmatige geestesinspanning. Toen hü be zig was met een nieuw stuk te schrijven zag hü plotseling een nevelachtige sluier voor zün oogen trekken en toen hü dit waarschuwings- teeken niet begreep werd hü totaal blind. Hü zag letterlük niets meer. Deze totale blindheid duurde drie dagen. Thans schünt er een lichte verbetering te zün Ingetreden, daar hü weer in staat is om kleuren te onderscheiden. De behandelende geneesheeren zün er van over tuigd dat de patiënt, ofschoon htf reeds 54 jaar oud is. zün gezichtsvermogen weer ge heel onbeperkt zal terugkrügen. De oogen van den schrüver moeten in ieder geval gerulmen tüd gespaard blüven. Dat dit verschünsel nog voor genezing vatbaar is. hangt waarschünlük samen met het feit dat de gezichtszenuw slechts overspannen ts, zoodat deze bü een to tale rust zich weer langzaam zal herstellen. vond, een nemen, verscheurde. die haar zoo vertrouwd waS geworden. Hü moest dat verlangen uitroeien, ineens, zonder aarzelen, opdat het haar leven niet zou vernielen. En vastbesloten, doch met verscheurd hart schreef hü haar, dat hüzelf haar de manuscripten zou brengen om persoonlüte kennis te kunnen maken. Het antwoord het langen tüd op zich wach ten en Helmuth’s haar werd grüs in die dagen, hü liep voorover, als een man, die al oud gaat worden. Elndehjk. na weken van martelend wachten, kwam (jaar antwoord. Hü las het m den tuin, waar de postbode hem den brief had overhandigd; zü schreef: „U wilt hier komen en ik zou dat heerlük vinden, maar ik moet u iets bekennen. Het heeft geen nut. omwegen te gebruiken. Wü beiden weten, dat wü ons voor elkander zün gaan interesseeren, wü beiden weten, dat er een verlangen is ontstaan, dat. nooit vervuld kan worden, mijn vriend? Want ik ben blind. Nooit heb ik eronder geleden, maar na uw brief begreep ik, dat ik u moest waarschuwen. Ik had het al eerder gevoeld, maar ik vond niet den moed, ik suste mün ge weten in slaap en zei tot mezelf, dat vroeg of laat zoudt hooren of merken. Maar uw laatste brief wees mü duidelük mün plicht aan. Ik mag u dien schok niet laten doorleven, die bittere teleurstelling misschien. Kom als u het wenscht, doch als vriend, nadat in uw hart het verlangen is begraven, dat misschien voor ons beiden het geluk had kunnen worden. Ik mag en kan een man niet laten trouwen met een gebrekkige. Vergeef mü. dat ik zoolang zweeg.” Helmuth stond tusschen de rozen, den brief in zün handen. Langzaam welden tranen in“zün oogen. die onverwoeste, treurige, bittere oogen. De eerste, zoete tranen sinds vele jaren, tranen van onzinnige vreugde. „O, mün God," zei -hü en keek om zich heen, verdwaasd van geluk. Het klonk als een dank gebed. als de vreugdezang van een gelukkige, in wien alle bitterheid was genezen, voor altüd, voor wien het leven plotseling een nooit ge droomd geluk bestemde. ring blüven leven als een klnderverschrlkker. En nadat de groote strüd tusschen Victor’s va der en zün groi^vader was uitgebroken, had zü tedere ontmoeting met den ouden man angst vallig vermeden. Ook na Victor H.’s dood. De oude man was erg zonderling en kwaadaardig geworden, had Victor haar gezegd en die wist het van zün stiefmoeder. En nu stond de klnderverschrlkker aan haar hekje en knikte haar vriendelük toe. Ze was zoo geschrokken, dat ze slechts fluisterend zün groet beantwoord had. Hé. ken Je me niet meer, Catrientje? Zoo heet je toch? Je bent toch de kleine meid van Lutz? Of niet?" ,Ja, ik ben Kktchen Lutz.” ging ze naar 1--- hand. „Erg groot ben je geworden, Catrientje. Hoe Toen deze 72-jarige vrouw een middel had gevonden tegen haar indigestie bleek het een middel te zün. dat haar 70-jarige broer reeds lang gebruikte en waarmee hü zich tot een „toonbeeld van gezondheid" opgewerkt had. Zü schrüft: .Jaren lang heb ik aan indigestie geleden en ik kon eenvoudig geen el of aardappel eten. Dit jaar begon ik met de kleine dagelüksche dosis Kruschen Balts te nemen. En nu kan ik eieren en aardappelen eten zooveel Ik wil zonder eenlge stoornis nadqrhand Jaren heb ik ge leden. Ik nam voortdurend «en laxeermiddel, maar het hielp niet. Mün broer is een toonbeeld van gezondheid en geknipt voor een reclame voor Kruschen Salts. Hü is altüd vroolük en ge lukkig. Hü vergeet nooit zün ochtenddosis even min als ik. nu ik er de waarde van ken. Mün broer is 70 jaar oud en ik ben 73 We hebben alle reden deze schitterende zouten te waardee- ren. Ik beveel ze ook al mün vrienden aan.’’ Mevr M E. M. De zes zouten in Kruschen helpen en regelen de llchaams-functies in velerlei opzichten. Uw maag, lever en nieren worden tot betere functie aangespoord. U weet niet meer wat in digestie. hoofdpün en neerslachtigheid is. U voelt zich lichamelük en geestelük als ver nieuwd. Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voor dat hü deze groote proefpakken uitverkocht heeft. Kruschen Balts is uitsluitend verkrügbaar bü alle apothekers en drogisten f 0.90 en 1 80 per flacon. Stralende gezondheid voor één cent Per dag Nu is het de meest geschikte tüd, dit alles eens zelf te ondervinden op 't oogenbllk kunt U Kruschen Balts probeeren op onze kosten. Want door heel Holland zün onder de apothe kers en drogisten duizenden flacons Kruschen verdeeld, die verpakt zün met een gratis proef- flacon U kunt dezen gratis proefflacon ge bruiken zonder den gewonen flacon Kruschen te openen En als U na deze proef niet volkomen tevreden bent, kunt U den grooten flacon terug brengen bü den winkelier waar U hem kocht hü zal U uw 1 60 luw geheele uitgave) zonder omwegen terugbetalen. Maar vergeet niet, dat de gratis proefflacon alleen verpakt is bü de groote maat van 1.60 en dan nog slechts voor een beperkten tüd. Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voor dat hü deze groote proefpakken uitverkocht heeft. (Adv.) Juist op dat oogenbllk schoot het kleine aardmannetje in de roos van de schietschüf. De pül ketste af en viel in het lange gras. Toen begon de schut te bewegen, en de schutters zagen, hoe ze geschoten hadden op het oude nülpaard, dat daardoor uit zün middagslaapje ontwaakte. „O, Robbie, kük eens, waar jullie je schietschüf op geteekend hebt?” lachte Topsy. .Jullie hebt meneer Hippo voor een rots gehouden." „Daar lükt hü ook sprekend op,” vond Robbie, .als zün kop en poolen door het lange gras onzichtbaar zün.” oud ben je nou. hè?” Ik word twee-en-twintig." ’’wel wel Als ik zoo terugdenk, is het geen drie jaar geleden, dat je met Victor in m’n aardbeien hebt gezeten. En je vader is nou dood Nou ben je een wees. Nou moet je na nooren Die oude Wentzel heeft me mooie din gen van Je verteld. Dat maakt een mensch nieuwsgierig. Dus je bent op een tuinbouwschool geweest? En in Engeland? Jou kleine aap. Ik zie je nog voor me in je rooie rokje met rooie kousjes aan En het eene kousje was afgezakt en over het schoentje geschoven. Ja, Ja, zoo worden kleine kinderen groot." jVat was bü aardig, de oude man. ZUn uiter- dat aan jouw tuintje grenst daar links dat hebben de Rispeters ook al altüd willen hebben. Nog eergisteren hebben ze me weer 'n makelaar op m’n dak gestuurd. En ik heb hem de deur uitgegooid!" Hü lachte en zette zün hoed weer op. .Maar nu. Kktchen, als JU het stuk hebben wilt, dan kun je het krügen." Ze wist van verbazing niet, wat ze zeggen moest. „Maar meneer Troilo „Och kom nou. Ik ben oud. noodig heb Ik het niet en ik heb er alleen maar werk mee. Ik heb genoeg te doen met mün rozen. Veel luis. En veel meeldauw.... En als dat mensch van Rispeter na mün dood in mün moestuin de baas wil spelen, dat wil Ik niet, versta je’ JU kunt het goedkoop krügen. Wat heeft je vader van de weduwe gehad voor den morgen? Dat zullen we eens gewaar zien te worden. Dat hier is twee en efn halve morgen. JU krügt het voor de helft van wat die lui daar aan je va der betaald hebben. Dat is geen slecht zaakje voor je. Cathrientje. Doe het. En je*’hoeft me niets te betalen. De koopprijs blüft staan. Twee jaar renteloos En daarnaje haalt er im mers tien maal meer uit dan ik nu. Toe, aeg nou es wat, kleine aap." „Och, meneer Troilo. ik weet waarachtig niet wat ik zeggen moet, het Is te mooi...." .Mlka te mooi voor jou. Vooruit, neem het aan." Ze sprong juichend op den ouden man toe alsof ze hem wilde omhelzen. u het De fiscus heeft in Hollywood een nauwkeu rig onderzoek Ingesteld naar het vermogen der voornaamste fllmspelers. Charlie Chaplin heeft daarbü het twüfelachtlge genoegen het hoogste op de fiscale lüst genoteerd te staan. Zün in effecten belegd vermogen bedroeg 7. 687.750 dollar; daarbü komen dan nog eenlge kleinigheden aan kasgeld en vorderingen, te zamen een luttele 395.000 dollar, benevens een villa, waarvan de waarde niet geschat werd, en een auto, die op 770 dollar getaxeerd werd, doch iets meer aan inkoop gekost heeft. Voorts heeft de fiscus verrassende en schier ongelooflüke ontdekkingen gedaan. Gloria Swanson’s eenig bezit zou zün.... een kleine gouden harp, waarvan de waarde op 350 dol lar geschat werd. Greta Garbo heeft, voor zoo ver men kon nagaan, een effectenbezit van 123.010 dollar. Douglas Fairbanks heeft een effectentrom mel waarvan de inhoud in Augustus 688.960 dollar waard was. Van Harold Lloyd ontdekte men, dat hü een zeer groot deel van zün ka pitaal in zün woning gestoken heeft. Zün villa wordt op 341.000 dollar geschat, stof feering, meublleering en verdere Inrichting op 103.940 dollar en zün effectenbezit op 174.450 dollar. nog buitengewoon lenig. Catharina’s .'Uk. Een ondeelbaar oogenbllk viel er een schaduw over haar zonnige stemming Zü hield zichzelf voer: tenslotte is hü Victor’s grootvader en wat hü hier ziet, weet mevrouw Troilo morgen En ze was met zichzelf in twee- strüd of ze een voorwendsel zou zoeken om hem te beletten de kas binnen te gaan. Maar zoo was haar natuur niet. En hü bad voor haar zoo iets patriarchaals. %at ze onmogelük onaardig tegen hem kon zün. Zoo bekeek hü Catharina's proefnemingen met de grootste Interesse, en zü legde hem alles uit. Hü was verrukt over de schoonheid van de kleuren En ook de bloesemrijkdom van verschillende anjers was iets nieuws voor hem Het was zeker dat Catharina er in geslaagd was twee heel nieuwe soorten te kweeken: een witte en een oranje-roode, die ook Dutton nog niet had De oude man informeerde belangstel lend. of ze genoeg stekjes had. om haar nieuwe bloemen in den handel te kunnen brengen. Ca tharina vertelde, dat ze de eerste nakomeling schap geplant bad. „Ik zal je eens wat zeggen, begon hü. toen ae de kas weer verlieten, bent een knap meisje, maar in zaken ben je toch elgenlük nog erg dom. Als je zoon Gods geschenk hebt gekregen als die twee nieuwe soorten, dan laat je je Jaloerschen buurman toch niet bü je inküken. maar dan sluit men zün venstertjes goed dicht en zegt: dank je voor de belangstelling, maar mün speclalitel- werk. elndelük ook den moed besluit te dat zün hart ver- had ge- hem of H verzekerlnitsvoorwaanlen tegen 9/)/)/) bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f 9 bü verlies van een hand f 2C t»U verlies van een f Cfl bü een breuk van f bü verlies van ’n Alle abonné s O** eVauiïi1 reiekwd voórd een™« vozende ultkeerlngen t jUUU.~ verlies van belde armen. beUM beenen of belde oogen f f OU.- doodelüken afloop f een voel of een 00(1141). duim of wijsvinger f <JU.-been of arm f *V.- anderen vinger ten kun je te zien krijgen, als ze op de markt komen en geen minuut eerder.” Ze keek hem ernstig aan. „In mün buren moet Ik Inderdaad geen vertrouwen meer heb ben. Uw schoondochter heeft het wel erg bont met me gemaakt, meneer Troilo. Doodongeluk kig ben ik geweest. En Victor Maar U bent altüd erg vriendelük tegen me geweest 2> aarzelde, brak haar woorden af. Ze stond op het punt om in tranen uit te barsten. HU zat weer schrülings op het hek en speelde met de rozenachaar. „In mü kun je in elk ge val wel vertrouwen hebber.. Cathrientje. Van je vader ben ik altüd een goed vriend geweest. En toen ik gezien heb. wat die lui overkant hebben uitgevoerd, toen Ik heb hoe die vergiftige slang, die juffrouw Ris peter. je arme vader zün armzalig stukje land afhandig heeft gemaakt, toen ben ik ziedend kwaad geworden. En kük, toen ben Jü hier ge komen en wat je aanpakt is goed en talent heb je voor je werk en de rechte liefde er voor heb je ook en goed gedragen doe je je óók en je hebt een gelukkige hand, jaküken toen heb ik zoo tegen mezelf gezegd, die aap van ’n meld verdient dat ze voortgeholpen wordt en veel eerder dan die luie Victor, die zich in duizend bochten wringt voor zün stief moeder en van zün ouden grootvader toch niks anders wil dan erven.” Hü stak de rozenschaar in den aak. nam zün hoed af en voer met zün bruine hand over den spiegelgladden schedel. .KUk ea hier, Cathrientje. dal stuk land daar büna Jeugdig hü In zün ---man drer; tulnmansvoorschoot en had een oude, geel ge- *orden stroohoed op. In de hand hield hü een rozenschaar. Lang vergeten beelden uit haar kindschheld stonden in Catharina s geest weer °P. Als zü en Victor op verboden terrein had- üen gespeeld en plotseling de gele stroohoed met bet gebruind gezicht en de gitzwarte oogen er onder ergens zagen opduiken, dan namen zü •ohuldbewust üUngs de vlucht. Natuurlük had den zü met verstoppertje spelen en bü hun ge- 1»I hier of daar een bed radüs vertrapt of een ondere verwoesting aangerieht. Of Victor had ”*»r verleid zich te goed te doen aan de half™P* Peraken van grootvader. Een zuiver geweten hadden ze immers nooit! too was de oude Balthazar in haar herinne- 6 F r.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 5