5ïrf u&Aaal uan den day
Een avontuur in de woestijn
n
I
F
II
ll
li
r
I
gelukkige redding
Ml
Ik
8!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Geen robbedoes ravot
Zijn ROBINSONS kapot
r
11 ue mdn
i zonder
gezicht
De vlammende
anjelier
141
VRIJDAG 25 NOVEMBER
4
om
Schoonmaak
Pech
Verloving
i
it.
Hollandsche klompen
maker in Amerika
Jarenlang niaagstoornissen
wegens indigestie
Blind tengevolge van
overspanning
I»
0 3
11
.1
4i
Raitha, van verraad verdacht, in
handen der benden
Het „happy-end”
Hollywood» rijkste
spelers
Woettijnbeeldeen „tank"
het water koel te houden
imnimmiHniniiiiiiniiiiiiiiii!iii FEUILLETON
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker g
I
i
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Het avontuur
Op een goeden dag vonden Robbie
Qn Topey een aardmannetje, dat aan
Een vak zonder concurrentie
een schietschijf voor hem zou kunnen
oen
S9
zag bewegen,” riep Topsy plotseling.
(Morgenavond vervolg.)
ER
(Ingezonden mededeeling)
hü In
Zoo stond
11
I*
(Wordt vervolgd)
L'
I
Werkman in Holland verdient een goede
broodwinning met bet maken van klompen.
aardmannetje begreep direct, wat er
van hear verlangd werd. Daarna be-
het spelen was bü de rotsen; Robbie
meende, dat het aardmannetje best
gonnen ze te schieten.
„Robbie, ik geloof, dat ik de rots
schit-
grüs*
droêg een blauw
Een Entersche Ingezetene, de heer Gerrit ten
Brinke, die vele Jaren in zijn dorp Enter ge
woond heeft, is drie jaar geleden naar Amerika
vertrokken, om daar het klompenmakersbedrüf
uit te oefenen.
De heer ten Brinke woont thans in de plaats
Holland, staat Michigan, Noord-Amerlka.
Een daar verschijnend blad, de „Grand Ra
pids Herald" schreef onlangs het volgende over
hem en zjjn bedrijf:
Brinke
per
’k Weet niet wat er met mijn horloge Is,
zegt de heer des huizes, t Blijft telkens staan.
Misschien moet het eens schoongemaakt
worden, veronderstelt zijn wederhelft.
Maar dan zegt kleine Wlm vol trots:
Vast niet mam. Karei en ik hebben bet
vanochtend nog onder de kraan gehouden.
Maar op die manier houdt toch alles op
Daar noodig ik dien man alle dagen bij me ten
eten, omdat ik denk hij zal een van mijn zes
dochters tot vrouw nemen; ik zet hem de lek
kerste beetjes voor en schenk hem den besten
wijn en wat denk je dat de kerel doet: hij
trouwt met mijn keukenmeid.
m»X
3M-
meisje. Toen hU op een
tijdschrift in
Elfrieda
schreven,
geen
sen
eld
ua.
Sd.
L-e
aan den
gehoord
Cathrientje,"
.Je
het
ers
del
len
er-
ter
te
om
an
len
het
Jle
M
J*-
ver
BOO
1S-
en
en
ben
te-
Co.
?er-
vis-
en
Dr.
er
I te
rer-
ige-.
sen.
m
den
:he.
iuh
B°-
de
die
ier-
eke
le-
109
un
Ier
len
ti-
De
|n-
tje
to-
el-
►on-
G.
en
irte
den
hen
wat
de
hil-
tal-
i in
een
ook
groote.
had
oude
verdere troepen waren aangerukt om hulp te
bieden, troffen zjj Raitha aan te midden van
feestelingen. En het feest betrof niet alleen de
hulde aan de onschuld, doch het was ook een
verlovingsfeest, want nu was het Raitha dui
delijk geworden, wie van de twee aanbidders
haar liefde waardig was. Het was de jongeling,
die in haar onschuld had geloofd en zijn man
nen had opgeroepen haar te bevrijden. De con
current kreeg het nakijken en moest zonder
zijn aangebedene verder leven.
Ziedaar den korten, maar toch wel angstigen
roman van Raitha, de vrouweljjke arts der
Afrikaansche woestijn, een roman, die eindigde
met een prachtig fllm-happy-end.
ook in haar was een
teer verlangen ontbloeld naar den onbekende,
in een ieder vond het fijn.
Dit te zien en du» te reizen,
Fijn te reizen in een trein!
In
scheidene brieven
dingen
die
twijfel lieten
Z
Dus de treinu kunt het lezen.
Met het spoor gaat het verkeerd,
Sinds men vlugger en goedkooper
Het per luchtband concurreert!
‘t Gaat te log en ambtenaarlijk,
Sn de trekschuit van weleer.
Dat schijnt thans de trein'te worden
Bij dit haastige verkeer.
Door de mindere ontvangsten
Wordt het grapje zelfs ge-uit:
In de plaats ook van vóöruitgaan.
Rijdt de trein thans.... Achteruit!
Tegenwoordig wil men anders.
Want een boemel maakt je ziek.
Want het landschap is een rolprent,
Echter.... zonder romantiek!
Men wil méér, men wil beleven,
Dus per auto of per bus.
Zelf chauffeeren, zachter zitten,
Diep in kussens, lui en knus!
Ook van huis tot huis gaat vlugger
En je reist zooals je wilt.
En een auto laat je stoppen
Zonder dat de stoomfluit gilt!
Daarmede was de woede gebroken en een
verbroederingsfeest werd gevierd. Men waschte
Raitha de voeten, vroeg haar om vergeving en
vierde de zegepraal der onschuld. En toen
X>.p een guren najaarsdag was hü In het
f I oude huis komen wonen en sindsdien
leefde hij in dit afgelegen dorp, eenzaam,
met niemand bij zich dan ’n knorrtgen, ouden
knecht, die er uitzag als een oud-militalr en
met een heele serie beesten. Twee honden, drie
katten, kippen, pauwen, konijntjes, geiten, een-
den en een volière vol met vogeltjes. Beesten
houden scheen zijn hobby te gijn en voor de
dieren spreidde hij uiterste zorgzaamheid en
groote liefde ten toon. Maar de menschen
stootte hij af. Wie hem een bezoek kwam bren
gen, ontving hij stug; op elke poging tot toe
nadering antwoordde hij met terughoudende
koelheid. Velen zeiden tenslotte: ,,’t Is, dat je
medelijden moet hebben, maar zóó verbitterd
mag een mensch toch niet zijn.”
Ja. men had medelijden met Helmuth Orwin
en liet hem op het laatst met rust, zooals hij
het wenschte. En toen de jaren vergingen,
wende men aan hem.
Het gebeurde wel eens. dat een van de dorps
bewoners logeergasten had en als dezen Hel
muth hadden gezien en verschrikt zeiden: „Hoe
gruwelijk! Vreeselijkl”, verwonderd keek, eo
dan, als hij begreep, antwoordde:
O ja, zijn gezicht.... dan zien wij zoo niet
meer, je went er aan.
„De man zonder gezicht”, had men hem ge
noemd. in dé eerste dagen en dien naam bleef
hij houden. De kinderen weken schuw voor hem
terzijde en waagden het niet, hem aan te zien
en ook geen der volwassenen, zoo hij al zoo
wreed mocht zijn, zou het gewaagd hebben,
spot of nieuwsgierigheid te toonen.
Want Helmuth was sterk als ijzer. Daarvan
waren staaltjes spoedig genoeg bekend en nie
mand zou graag ruzie met hem hebben gehad.
Neen, de gezichten die hij ontmoette op zijn
lange wandelingen, met z’n honden, toonden
nooit anders dan medelijden, maar dat alleen
reeds was hem een pijniging. Misschien zou spot
hem zelfs minder hebben gemarteld. Dan zou
hü zich'hebben kunnen wreken.
Nu schrikte hem iedere medelijdende blik
op uit momenten van vergetelheid en brandde
op zijn wond als een gl
Helmuth was stu<’
lovend student,
een
E' i
teen van 13 tot 18 duim lang, die in vieren woe
den gespleten. Acht slagen met een kleine bijl
in de hand van den heer ten Brinke zijn vol
doende om een van die blokken te veranderen
in een ruw gevormde klomp. Met drie hand-
gereedschappen wordt een paar klompen ineen
uur afgewerkt en is dan klaar om geschuurd te
worden. Het eenlge werk dat niet met de hand
gedaan wordt en niet door den heer ten Brinke
geschiedt.
De heer ten Brinke, die zegt dat er een half
menschenleven voor noodig is om een goed
passende, duurzame klomp te leeren maken,
draagt alleen klompen van zijn eigen maaksel,
omdat hij zegt dat zij gemakkelijker zijn dan
schoenen.
En het is duidelijk, dat 3000 koopers van zijn
product hem ieder jaar gelijk geven, want naar
hü zegt, is er evenveel vraag als altijd en wat
nog beter is. er is geen concurrentie, aldus het
Amerikaansche blad.
Eens Is een Europeesch journalist op bezoek
geweest bij Raitha, toen zij in de nabijheid van
haan vaders huis theevisite hield. Er was een
groot gezelschap aanwezig en Raitha was een
voortreffelijke gastvrouw. Daar werd verteld
van de gevaren der woestijn, gevaren, die ook
RaiUia niet onbekend gebleven zijn. Zoo ge
beurde het eens. dat Slwa en Agourmy in oor
log kwamen om een zwart Arabierenmeisje
Raitha reisde In dien tijd naar het dorp Agour-
my om een zieke te bezoeken. Overal zag zjj
krijgsvuren en de jonge krijgers reden in wil
den galop door het dorp, ten teeken, dat zij
krijgszuchtig gestemd waren. Plotseling werd
■tj door een troep ruiters overvallen, toen zij
op haar kameel voorbijtrok. De heeren, die een
vjjandigen troep hadden opgewacht, waren be
drogen uitgekomen doordat de vijand hen had
verslagen. Zjj verdachten Raitha ervan, dat zij
ben had gewaarschuwd en namen haar dus ge
vangen, om haar te straffen voor de grootste
misdaad, die men in de woestijn kan begaan:
bat verraad.
Spoedig was het nieuws van Raitha’s gevan
genneming tot haar dorp doorgedrongen en van
alle kanten kwamen de mannen en vrouwen
toegeloopen. zelfs uit andere dorpen, om te zien
hoe Raitha haar straf zou ondergaan. De straf
van een verrader is voor den woestünbewoner
«leeds een aangenaam. hoewel gruwelijk
Schouwspel. Haar vader intusschen kon ónmo
gelijk gelooven, dat zijn dochter Inderdaad ver
raad zou Jiebben gepleegd.
Zoo stond het arme meisje dan aan een paal
gebonden in het dorp Sullalmi. Men had haar
bijna alle kleeren van het lichaam gerukt en
haar met vuil en modder gegooid. Slechts haar
dood kon de misdaad uitwisschen, meenden
de verradenen. Raitha zwoer natuurlijk on
schuldig te zijn en smeekte om vrijheid, doch
nlemandt.Kloofde haar. Toen kwam het be
richt dat een kleine troepenmacht het dorp
sou binnenrukken om Raitha te bevrijden. Een
van haar aanbidders voeri^^den troep aan en
de Sjelk stond reeds met een dolk gereed om
Raitha te dooden, wanneer de bevrijders haar
•ouden naderen. De mannen van Sullalmi zou
den' zich desnoods laten verscheuren, eer dan
•oe te geven en te verzuimen hun wraak uit te
oefenen. Maar juist op het critleke oogenbllk
kwam de werkelijke verrader naderbij, een
kreupele, die bekende de misdaad te hebben
gepleegd.
het manuscript werkte, was dit niet goed mo-
gelijk en het was de laatste wensch van een
stervende geweest, dat hij dit werk zou vol
einden. Bovendien voelde hij.-dat hem de mo-
reele kracht zou ontbreken. Hij suste zijn ge
weten in slaap, dat hem verweet meer en meer
een plaats in te gaan nemen in het leven van
een meisje, dat hij nooit zou kunnen trouwen.
Zoo leefde hij van maand op maand, geslln-
Oitzwarte.
torende oogen
•srdsgezlcht De
imiiuiiiiiHiiHii DE TREIN
HJk, zijn blik imponeerden, maar zijn manier
van spreken was zoo verbazend gemoedelijk. al
deed hU zoon beetje quasi-mopperig. Vriende
lijk keek ze hem aan.
.Maar U bent heelemaal niet veranderd,
meneer Troilo Werkelijk, heelemaal niet. En
als ik in dien tijd wel eens aan U gedacht heb.
dan zag ik U altijd met dien hoed op en met
die rozenachaar
Balthasar Troilo nam zijn hoed af en bekeek
dien. „Die is heelemaal niet zoo oud, hoor. Die
heeft een vriend van me uit Mexico meege
bracht. Wacht, wanneer was dat? Halt, ik weet
het al. Dat was. toen ze Porfirio Diaz voor de
tweede maal president hebben gemaakt."
Ze schaterde „O, meneer Troilo, dat was in
1884.”
..Hoe weet Jij dat kwaje aap?”
„Op school geleerd meneer Troilo
Nu lachte hij ook met zijn heldere stem.
„Een mooie school waar de meisjes moeten
leeren ..hoe oud een ander z’n hoed Is.” En over
die eigen mop kon hij nog lang niet tot be
daren komen
Zoo was het ijs tusschen hen gebroken en
een vriendschapsband gelegd.
Ze zagen elkaar nu lederen dag De oude
Wentzel had hem over allee wat ze deed in
lichtingen moeten verschaffen. Hij interesseer
de er zich buitengewoon voor. In de eerste
plaats voor haar kas en voor haar Engelsche
specialiteiten Op hst hek zittend, gooide hij
eerst het eene been, daarna het andere er over
en hu hoefde zich büna niet eens vast te hou
den, want ondanks aün tachtig jaren was bU
En vriéndelijk
het hek en gaf den ouden man een
gerd tusschen zUn verlangen, zijn liefde en^
vertwUfellng.
Tot hij. bij ’t VOleln-
digen van zUn werk, i ry
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
niiiimiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiniiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiitii
Door de raampjes zitten turen
Naar de koeien op het land.
Boeide vroeger nog de menschen
Meer dan 't lezen van de krant.
Ze genoten van de molens
Héél het landschap trok het oog
Door de draden die bewogen,
Eerst omlaag en dan omhoog,
't Landschap was de éérste- rolprent
teekenen op de rots. HU vond een
stukje krUt in zijn broekzak, en het
De gewone Hollandsche klomp is nog lang
geen museumstuk of een zeldzaamheid, die in
miniatuur nagemaakt en in groote hoeveel-
den verkocht worden in galanteriewinkels en
door marskramers langs den weg.
Het maken van klompen is in Holland nog
altUd een bloeiende industrie, duizenden klom
pen worden JaarlUks gekocht en versleten, zoo
als Gerrit ten Brinke, de ervaren klompenma
ker van Holland, vertelt. Deze man heeft in
ruim 40 jaar meer dan 85.000 klompen gemaakt
In allerlei grootte en stUl.
TerwUl hU aan zUn „fraam” werkt voor het
raam van de plaatselijke klompenfabrlek met
een paar mooie klompen van eigen maaksel
aan. tot aan zijn enkels in krakende krullen,
trekt deze werkman, die eenig in zUn soort is,
ieder seizoen de aandacht van duizenden toe
risten. De heer ten Brinke, die 58 jaar oud is,
leerde het v4k toen hü jongen was. Gedurende
40 jaar hield hU zich met dit werk bezig in
Enter, Nederland, het wereld-klompencentrum
met een jaarlUkschen omzet van 10.008 paar.
HU is drie Jaar geleden naar Amerika geko
men en daar hU geen ander werk vond, nam
hU het vak weer op, dat hU kent als weinig
anderen in Amerika. Misschien is er niemand
die het zoo goed kent als hU- De heer Ten
bewerkt gemiddeld 40 paar klompen
per week, die verkocht worden aan menschen
In alle staten van de Unie, in Mexico en in
Canada.
Populieren, die dicht bU Holland gehakt wor
den. worden gebruikt voor het maken van
klompen. Ze komen aan de fabriek in blok
kend ijzer.
geweest, een veelbe-
iet ongeluk hem trof. BU
poging om een vrouw uit een brandend huls
te redden werd hü zwaar gewond. Men wist zün
leven te behouden doch dlkwüls genoeg zei hU
later: „Hadden ze mü maar laten sterven!”
Want toen hü genezen was en men hem einde-
lük een spiegel durfde geven, toonde het glas
hem een geheel verwoest gelaat. Alleen de
oogen waren over: neus, wangen, voorhoofd en
mond waren één groot en afgrUselUk lltteeken.
Toen trok hü zich terug in de eenzaamheid
met zün verwoest leven en wüdde zich aan
studie, aan dieren en planten. Zün honden
keken hem nooit medelüdend aan. zün katten
en konUnen en vogeltjes vermoedden niets van
wat hem drukte. BU de dieren vond hü rust
en terwUl in de buitenwereld zün naam bekend
werd door zijn wetenschappelüke essays en ar
tikelen. leefde hü als een verlorene in dit af
gelegen dorp.
Op een dag echter bracht het toeval veran
dering in zün leven. HU was in correspondentie
geraakt met een beroemden professor, die zich
zeer interesseerde voor zün ideeën Deze man
stierf en op een dag bereikte Helmuth een
brief van diens dochter Elfriede ZU schreef,
dat haar vader verzocht had, Helmuth enkele
manuscripten te doen toekomen, die half vol
eindigd waren. Hü'hoopte, dat de jonge geleerde
ze zou komen afwerken en publiceeren. De
briefjes over en weer waren kort en zakelük.
Helmuth nam met vreugde de taak op zich en
nu ontstond over het werk een andere cor
respondentie tusschen hem en Elfrieda. ZU
bleek, zooals hü uit haar brieven kon opmaken,
een intelligent meisje, dat geheel had meege
leefd In het werk van haar vader. Weldra werd
hun briefwisseling voor Helmuth een wonder
lijk geluk. Er was nooit een vrouw meer in zUn
leven geweest, sinds het ongeluk hem trof. Zelfs
van verre had hü vrouwen vermeden. Maar dit
was iets anders. Hier was een geestverwante,
een vriend büna. Meer dan een jaar zette hü
de correspondentie voort, zonder van het
meisje een andere dan zeer vage voorstelling te
hebben, die haar in zün gedachten deed leven
als een wat mannelUk. niet meer heel jong,
niet mooi of aanvallig, maar kameraadschap-
pelük en ontwikkeld
dag toevallig een oud tüdschrift in handen
kreeg, waarin een foto stond van den profes
sor. met zün eenlge dochter Elfrieda. De foto
dateerde van enkele jaren vóór den dood van
den geleerde. Het meisje .dat erop stond met
hem. was misschien twintig jaar en van een
roerende, teere schoonheid, blond, met groote
oogen en betooverend lachje. Vanaf dien dag
begon Helmuth te lüden en het was een lUden,
vreeaelijker en onduldbaarder, dan wat hU reeds
doorgemaakt had. Hü had haar lief. Haar beeld
zweefde hem tegemoet uit lederen brief. HU
verlangde naar haar, niet zooals vroeger, als
naar een geestverwante, een kameraad, maai
zooals een man verlangt naar de vrouw, die
zün ideaal is geworden. Hü nam zich voor, de
briefwisseling te staken, maar zoolang hü aan
r <w y ie onzer heeft ooit gehoord van Slwa en
\A/ Agourmy? Dit zün namen van twee
V nederzettingen in de barre en onme-
teüjke woestünen van Afrika, ongeveer drie
honderd K M. van de kust verwijderd. In deze
nederzettingen zün zoetwaterbronnen. zout en
jzlmvruchten. Het is een paradüsje in de hel
enn de woesternü. Beide zün zeer geUefde
cases.
Hier woont een meisje van nauwelüks zes
den. dat een groote reputatie onder de woes-
Üjnbewoners en vooral oase-bewoners geniet
Haar naam is Raitha, dochter van Ben Abd
Arramans, een bekend geneesheer. Ook Raitha
^doet” aan medlcünen en weet even goed als
haar vader hoe zü een kogel verwüderen, een
ccbotwond genezen en koortsen verdrüven moet.
Zij en haar vader reizen honderden kilometers
ror, om hun weldadige hulp te brengen aan
alle stammen, die de woestün bevolken,, Zü zün
overal welkom en iedereen vertrouwt hen, om
dat zü weten te zwügen en de talrüke geheimen
en veeten onder de diverse stammen trouw in
hun hart bewaren.
Raitha is een Interessant meisje. Zü draagt
naar woestijngewoonte een zilveren ring om
haar hals, hetgeen beteekent, dat zü maagd is.
hoewel zü reeds een leeftüd heeft bereikt, dat
l|j een huismoeder kon zün. Maar zü bleef tot
dusver ongehuwd, omdat zü nog niet wist te
kiezen tusschen twee rüke jongelingen, zoons
van machtige Sjeiks.
De Amerikaansche schrijver Don Marquis
heen de nadeelige gevolgen óndervonden van
bovenmatige geestesinspanning. Toen hü be
zig was met een nieuw stuk te schrijven zag
hü plotseling een nevelachtige sluier voor zün
oogen trekken en toen hü dit waarschuwings-
teeken niet begreep werd hü totaal blind. Hü
zag letterlük niets meer. Deze totale blindheid
duurde drie dagen. Thans schünt er een lichte
verbetering te zün Ingetreden, daar hü weer
in staat is om kleuren te onderscheiden. De
behandelende geneesheeren zün er van over
tuigd dat de patiënt, ofschoon htf reeds 54
jaar oud is. zün gezichtsvermogen weer ge
heel onbeperkt zal terugkrügen. De oogen van
den schrüver moeten in ieder geval gerulmen
tüd gespaard blüven. Dat dit verschünsel nog
voor genezing vatbaar is. hangt waarschünlük
samen met het feit dat de gezichtszenuw
slechts overspannen ts, zoodat deze bü een to
tale rust zich weer langzaam zal herstellen.
vond, een
nemen,
verscheurde.
die haar zoo vertrouwd waS geworden. Hü moest
dat verlangen uitroeien, ineens, zonder aarzelen,
opdat het haar leven niet zou vernielen. En
vastbesloten, doch met verscheurd hart schreef
hü haar, dat hüzelf haar de manuscripten zou
brengen om persoonlüte kennis te kunnen
maken.
Het antwoord het langen tüd op zich wach
ten en Helmuth’s haar werd grüs in die dagen,
hü liep voorover, als een man, die al oud gaat
worden. Elndehjk. na weken van martelend
wachten, kwam (jaar antwoord. Hü las het m
den tuin, waar de postbode hem den brief had
overhandigd; zü schreef: „U wilt hier komen
en ik zou dat heerlük vinden, maar ik moet
u iets bekennen. Het heeft geen nut. omwegen
te gebruiken. Wü beiden weten, dat wü ons voor
elkander zün gaan interesseeren, wü beiden
weten, dat er een verlangen is ontstaan, dat.
nooit vervuld kan worden, mijn vriend? Want
ik ben blind. Nooit heb ik eronder geleden,
maar na uw brief begreep ik, dat ik u moest
waarschuwen. Ik had het al eerder gevoeld,
maar ik vond niet den moed, ik suste mün ge
weten in slaap en zei tot mezelf, dat
vroeg of laat zoudt hooren of merken. Maar
uw laatste brief wees mü duidelük mün plicht
aan. Ik mag u dien schok niet laten doorleven,
die bittere teleurstelling misschien. Kom als u
het wenscht, doch als vriend, nadat in uw hart
het verlangen is begraven, dat misschien voor
ons beiden het geluk had kunnen worden. Ik
mag en kan een man niet laten trouwen met
een gebrekkige. Vergeef mü. dat ik zoolang
zweeg.”
Helmuth stond tusschen de rozen, den brief
in zün handen. Langzaam welden tranen in“zün
oogen. die onverwoeste, treurige, bittere oogen.
De eerste, zoete tranen sinds vele jaren, tranen
van onzinnige vreugde.
„O, mün God," zei -hü en keek om zich heen,
verdwaasd van geluk. Het klonk als een dank
gebed. als de vreugdezang van een gelukkige,
in wien alle bitterheid was genezen, voor altüd,
voor wien het leven plotseling een nooit ge
droomd geluk bestemde.
ring blüven leven als een klnderverschrlkker.
En nadat de groote strüd tusschen Victor’s va
der en zün groi^vader was uitgebroken, had zü
tedere ontmoeting met den ouden man angst
vallig vermeden. Ook na Victor H.’s dood. De
oude man was erg zonderling en kwaadaardig
geworden, had Victor haar gezegd en die wist
het van zün stiefmoeder.
En nu stond de klnderverschrlkker aan haar
hekje en knikte haar vriendelük toe. Ze was
zoo geschrokken, dat ze slechts fluisterend zün
groet beantwoord had.
Hé. ken Je me niet meer, Catrientje? Zoo
heet je toch? Je bent toch de kleine meid van
Lutz? Of niet?"
,Ja, ik ben Kktchen Lutz.”
ging ze naar 1---
hand.
„Erg groot ben je geworden, Catrientje. Hoe
Toen deze 72-jarige vrouw een middel had
gevonden tegen haar indigestie bleek het een
middel te zün. dat haar 70-jarige broer reeds
lang gebruikte en waarmee hü zich tot een
„toonbeeld van gezondheid" opgewerkt had.
Zü schrüft:
.Jaren lang heb ik aan indigestie geleden en
ik kon eenvoudig geen el of aardappel eten. Dit
jaar begon ik met de kleine dagelüksche dosis
Kruschen Balts te nemen. En nu kan ik eieren
en aardappelen eten zooveel Ik wil zonder
eenlge stoornis nadqrhand Jaren heb ik ge
leden. Ik nam voortdurend «en laxeermiddel,
maar het hielp niet. Mün broer is een toonbeeld
van gezondheid en geknipt voor een reclame
voor Kruschen Salts. Hü is altüd vroolük en ge
lukkig. Hü vergeet nooit zün ochtenddosis even
min als ik. nu ik er de waarde van ken. Mün
broer is 70 jaar oud en ik ben 73 We hebben
alle reden deze schitterende zouten te waardee-
ren. Ik beveel ze ook al mün vrienden aan.’’
Mevr M E. M.
De zes zouten in Kruschen helpen en regelen
de llchaams-functies in velerlei opzichten.
Uw maag, lever en nieren worden tot betere
functie aangespoord. U weet niet meer wat in
digestie. hoofdpün en neerslachtigheid is. U
voelt zich lichamelük en geestelük als ver
nieuwd.
Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voor
dat hü deze groote proefpakken uitverkocht
heeft.
Kruschen Balts is uitsluitend verkrügbaar bü
alle apothekers en drogisten f 0.90 en 1 80
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
Per dag
Nu is het de meest geschikte tüd, dit alles
eens zelf te ondervinden op 't oogenbllk kunt
U Kruschen Balts probeeren op onze kosten.
Want door heel Holland zün onder de apothe
kers en drogisten duizenden flacons Kruschen
verdeeld, die verpakt zün met een gratis proef-
flacon U kunt dezen gratis proefflacon ge
bruiken zonder den gewonen flacon Kruschen
te openen En als U na deze proef niet volkomen
tevreden bent, kunt U den grooten flacon terug
brengen bü den winkelier waar U hem kocht
hü zal U uw 1 60 luw geheele uitgave) zonder
omwegen terugbetalen. Maar vergeet niet, dat
de gratis proefflacon alleen verpakt is bü de
groote maat van 1.60 en dan nog slechts voor
een beperkten tüd.
Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voor
dat hü deze groote proefpakken uitverkocht
heeft. (Adv.)
Juist op dat oogenbllk schoot het
kleine aardmannetje in de roos van
de schietschüf. De pül ketste af en
viel in het lange gras. Toen begon
de schut te bewegen, en de schutters
zagen, hoe ze geschoten hadden op
het oude nülpaard, dat daardoor uit
zün middagslaapje ontwaakte.
„O, Robbie, kük eens, waar jullie
je schietschüf op geteekend hebt?”
lachte Topsy. .Jullie hebt meneer
Hippo voor een rots gehouden."
„Daar lükt hü ook sprekend op,”
vond Robbie, .als zün kop en poolen
door het lange gras onzichtbaar zün.”
oud ben je nou. hè?”
Ik word twee-en-twintig."
’’wel wel Als ik zoo terugdenk, is het geen
drie jaar geleden, dat je met Victor in m’n
aardbeien hebt gezeten. En je vader is nou
dood Nou ben je een wees. Nou moet je na
nooren Die oude Wentzel heeft me mooie din
gen van Je verteld. Dat maakt een mensch
nieuwsgierig. Dus je bent op een tuinbouwschool
geweest? En in Engeland? Jou kleine aap. Ik
zie je nog voor me in je rooie rokje met rooie
kousjes aan En het eene kousje was afgezakt
en over het schoentje geschoven. Ja, Ja, zoo
worden kleine kinderen groot."
jVat was bü aardig, de oude man. ZUn uiter-
dat aan jouw tuintje grenst daar links
dat hebben de Rispeters ook al altüd willen
hebben. Nog eergisteren hebben ze me weer 'n
makelaar op m’n dak gestuurd. En ik heb hem
de deur uitgegooid!" Hü lachte en zette zün
hoed weer op. .Maar nu. Kktchen, als JU het
stuk hebben wilt, dan kun je het krügen."
Ze wist van verbazing niet, wat ze zeggen
moest. „Maar meneer Troilo
„Och kom nou. Ik ben oud. noodig heb Ik
het niet en ik heb er alleen maar werk mee.
Ik heb genoeg te doen met mün rozen. Veel
luis. En veel meeldauw.... En als dat mensch
van Rispeter na mün dood in mün moestuin
de baas wil spelen, dat wil Ik niet, versta je’
JU kunt het goedkoop krügen. Wat heeft je
vader van de weduwe gehad voor den morgen?
Dat zullen we eens gewaar zien te worden. Dat
hier is twee en efn halve morgen. JU krügt het
voor de helft van wat die lui daar aan je va
der betaald hebben. Dat is geen slecht zaakje
voor je. Cathrientje. Doe het. En je*’hoeft me
niets te betalen. De koopprijs blüft staan. Twee
jaar renteloos En daarnaje haalt er im
mers tien maal meer uit dan ik nu. Toe, aeg
nou es wat, kleine aap."
„Och, meneer Troilo. ik weet waarachtig
niet wat ik zeggen moet, het Is te mooi...."
.Mlka te mooi voor jou. Vooruit, neem het
aan."
Ze sprong juichend op den ouden man toe
alsof ze hem wilde omhelzen.
u het
De fiscus heeft in Hollywood een nauwkeu
rig onderzoek Ingesteld naar het vermogen der
voornaamste fllmspelers. Charlie Chaplin
heeft daarbü het twüfelachtlge genoegen het
hoogste op de fiscale lüst genoteerd te staan.
Zün in effecten belegd vermogen bedroeg
7. 687.750 dollar; daarbü komen dan nog eenlge
kleinigheden aan kasgeld en vorderingen, te
zamen een luttele 395.000 dollar, benevens een
villa, waarvan de waarde niet geschat werd,
en een auto, die op 770 dollar getaxeerd werd,
doch iets meer aan inkoop gekost heeft.
Voorts heeft de fiscus verrassende en schier
ongelooflüke ontdekkingen gedaan. Gloria
Swanson’s eenig bezit zou zün.... een kleine
gouden harp, waarvan de waarde op 350 dol
lar geschat werd. Greta Garbo heeft, voor zoo
ver men kon nagaan, een effectenbezit van
123.010 dollar.
Douglas Fairbanks heeft een effectentrom
mel waarvan de inhoud in Augustus 688.960
dollar waard was. Van Harold Lloyd ontdekte
men, dat hü een zeer groot deel van zün ka
pitaal in zün woning gestoken heeft. Zün villa
wordt op 341.000 dollar geschat, stof feering,
meublleering en verdere Inrichting op 103.940
dollar en zün effectenbezit op 174.450 dollar.
nog buitengewoon lenig.
Catharina’s .'Uk.
Een ondeelbaar oogenbllk viel er een schaduw
over haar zonnige stemming
Zü hield zichzelf voer: tenslotte is hü Victor’s
grootvader en wat hü hier ziet, weet mevrouw
Troilo morgen En ze was met zichzelf in twee-
strüd of ze een voorwendsel zou zoeken om
hem te beletten de kas binnen te gaan. Maar
zoo was haar natuur niet. En hü bad voor
haar zoo iets patriarchaals. %at ze onmogelük
onaardig tegen hem kon zün.
Zoo bekeek hü Catharina's proefnemingen
met de grootste Interesse, en zü legde hem
alles uit. Hü was verrukt over de schoonheid
van de kleuren En ook de bloesemrijkdom van
verschillende anjers was iets nieuws voor hem
Het was zeker dat Catharina er in geslaagd
was twee heel nieuwe soorten te kweeken: een
witte en een oranje-roode, die ook Dutton nog
niet had De oude man informeerde belangstel
lend. of ze genoeg stekjes had. om haar nieuwe
bloemen in den handel te kunnen brengen. Ca
tharina vertelde, dat ze de eerste nakomeling
schap geplant bad.
„Ik zal je eens wat zeggen,
begon hü. toen ae de kas weer verlieten,
bent een knap meisje, maar in zaken ben je
toch elgenlük nog erg dom. Als je zoon Gods
geschenk hebt gekregen als die twee nieuwe
soorten, dan laat je je Jaloerschen buurman
toch niet bü je inküken. maar dan sluit men
zün venstertjes goed dicht en zegt: dank je
voor de belangstelling, maar mün speclalitel-
werk.
elndelük ook den moed
besluit te
dat zün hart
ver-
had
ge-
hem
of
H verzekerlnitsvoorwaanlen tegen 9/)/)/) bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval met f 9 bü verlies van een hand f 2C t»U verlies van een f Cfl bü een breuk van f bü verlies van ’n
Alle abonné s O** eVauiïi1 reiekwd voórd een™« vozende ultkeerlngen t jUUU.~ verlies van belde armen. beUM beenen of belde oogen f f OU.- doodelüken afloop f een voel of een 00(1141). duim of wijsvinger f <JU.-been of arm f *V.- anderen vinger
ten kun je te zien krijgen, als ze op de markt
komen en geen minuut eerder.”
Ze keek hem ernstig aan. „In mün buren
moet Ik Inderdaad geen vertrouwen meer heb
ben. Uw schoondochter heeft het wel erg bont
met me gemaakt, meneer Troilo. Doodongeluk
kig ben ik geweest. En Victor Maar U bent
altüd erg vriendelük tegen me geweest
2> aarzelde, brak haar woorden af. Ze stond
op het punt om in tranen uit te barsten.
HU zat weer schrülings op het hek en speelde
met de rozenachaar. „In mü kun je in elk ge
val wel vertrouwen hebber.. Cathrientje. Van je
vader ben ik altüd een goed vriend geweest.
En toen ik gezien heb. wat die lui
overkant hebben uitgevoerd, toen Ik
heb hoe die vergiftige slang, die juffrouw Ris
peter. je arme vader zün armzalig stukje land
afhandig heeft gemaakt, toen ben ik ziedend
kwaad geworden. En kük, toen ben Jü hier ge
komen en wat je aanpakt is goed en talent heb
je voor je werk en de rechte liefde er voor heb
je ook en goed gedragen doe je je óók en je
hebt een gelukkige hand, jaküken
toen heb ik zoo tegen mezelf gezegd, die aap
van ’n meld verdient dat ze voortgeholpen
wordt en veel eerder dan die luie Victor, die
zich in duizend bochten wringt voor zün stief
moeder en van zün ouden grootvader toch niks
anders wil dan erven.”
Hü stak de rozenschaar in den aak. nam
zün hoed af en voer met zün bruine hand over
den spiegelgladden schedel.
.KUk ea hier, Cathrientje. dal stuk land daar
büna Jeugdig
hü In zün
---man drer;
tulnmansvoorschoot en had een oude, geel ge-
*orden stroohoed op. In de hand hield hü een
rozenschaar. Lang vergeten beelden uit haar
kindschheld stonden in Catharina s geest weer
°P. Als zü en Victor op verboden terrein had-
üen gespeeld en plotseling de gele stroohoed met
bet gebruind gezicht en de gitzwarte oogen er
onder ergens zagen opduiken, dan namen zü
•ohuldbewust üUngs de vlucht. Natuurlük had
den zü met verstoppertje spelen en bü hun ge-
1»I hier of daar een bed radüs vertrapt of een
ondere verwoesting aangerieht. Of Victor had
”*»r verleid zich te goed te doen aan de half™P*
Peraken van grootvader. Een zuiver geweten
hadden ze immers nooit!
too was de oude Balthazar in haar herinne-
6
F r.