5ïrf u&fiaal aan den dag
u
De ex-kroonprins op Wieringen
f
d:
1
ÏN
TOONEEL
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
r 78
De ROBINSONheerenmolière kost:
zwart f 4.50 - bruin f 4.90
leaux!
Alle abonné
ELEN
De vlammende
anjelier
De geest
I van Dinard I
VRIJDAG 2 DECEMBER
SMIDSLEERLING
Japan, het land der
millicAinairs
De slavernij in Rusland
NOOIT ZONDER HOOFDPIJN
van
o-
EN
(Jongensmaten naar verhouding goedkooper)
FEUILLETON
tl-
gimmmnnnniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiii
K.R
Y
dres
Veel vraag naar hoef
ijzers
Bij John Gay’s twee-
honderdsten sterfdag
,,/A wil hier het ijzer leer en tmeden
als het heet is’*
De auteur van de bekende
„Beggars Opera”
oldoot
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
uiiinnnininiiimiuuiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiintiiiiiiifH
I
Nu er volkomen vrij
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
LLI
53
iiiiiiiniiiinmiiii
iiiNiiiifHiiiiiiim
I
was!
aan;
X lachen by die herinnering. En
Muller en
wa-
was
Dokter Lemére stond in de huiskamer
i prijs
keuze
Morgenavond vervolg)
het
(Ingezonden Mededeeling)
rt-
een geschenk,
twee
17
(Wordt vervolgd»
mannen
deuren
,t bereikt, zei ze.
j van plan? Hoe wilt
.Jets"
Als
veerd;
een
was;
akklngen.
'IKELEN
IAMMEN
Poudres
was. 1
een
er trouwens ook héél wat verbeteringen
en
met
en
gemaakt,
de
stuk
Verhaer zich naar huis begaf,
i mees-
„En als het eene plantje te lui is met kinde
ren krijgen." viel grootvader in. „dan weg er
mee en dat) alles op het andere zetten."
De Engelschman vond de heele onderneming
voorloopig nog erg gewaagd.
Ze traden de bijna voltooide kas binnen. Ze
vertelde hun, hoe ze zich het verder verzorgen
van de anjers voorstelde, hoe ze ze eerst wee:
in de kas zou onderbengen en telkens verplan
ten en dan weer naar buiten brengen.
„Ik krijg van de eene soort dit jaar vijfhon
derd stuks. Stel je nu eens voor, dat het me ge
lukt van ieder plantje wéér een paar honderd
stuks te kragen. Dan komt het volgend jaar
Mei de groote tentoonstelling. o. Ik moet er
maar niet aan denken, ik begin er nu al zenuw-
achtig van te worden
„Op de tentoonstelling kunt u toch hoogstens
'n half dozijn laten zien." meende Mr. Oabb.
„Maar als de nieuwe bloem succes heeft, dan
schrijven toch alle vakbladen er over. Alle
bloemenhandelaars willen hem hebben en ik
zou toch minstens een honderdduizend ver
kocht willen hebben, vóór mijn concurrenten
kunnen beginnen hem als snijbloem te kwee-
ken."
Eindelijk had hij het begrepen.
De oude Balthazar hief waarschuwend den
vinger op en drukte Mr. Oabb op het hart met
geen mensch over de nieuwe bloemen te spre
ken. Dat moest voorloopig een diep geheim
blijven.
„Hoe zult u de bloemen noemen?" informeer
de Mr. Oabb.
E
2
2
f
Eiiiiiitiiiiiiiiiimiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiir
by verlies van *n
anderen vinger
YOKOHAMA (K W P Vit de jongste sta
tistiek van den minister van Financiën van
Japan is gebleken, dat er in Japan meer dan
3000 personen zijn wier vermogen 'n bedrag
van 1.500.000 gulden te boven gaat. Er zijn 75
personen die meer dan 5.000 000 bezitten. Bann
Iwasaka Hlsaya, de voormalige directeur van
een kartel-groep. heeft alleen reeds ongeveer
800 mlllloen gulden verdiend. Op de tweede
plaats komt Nezu Kaihlro met 250 mlllloen,
dan de juwelier Mattori Kfntaro. die 200 mll-
lioen bezit, en de bankier baron Zenemon, wiens
vermogen op 160 mlllloen gulden geschat wordt.
flink op los
waren weg
en vensters
Er komen zoowaar twee flinke jongedochters.
Bets en Trjjn, Trieneke, zou de kroonprins
de smederij binnen. In de jaren,
daar nog. hoefijzers door een Hohen-
gesmeed werden, waren 1 nog maar
Nu is het de meest geschikte tijd, dit alles
eens zelf te ondervinden op t oogenblik kunt
U Kruschen Salts probeeren op onze kosten.
Want door heel Holland zijn onder de apothe
kers en drogisten duizenden flacons Kruschen
verdeeld, die verpakt zijn met een gratis
proefflacon. U kunt dezen gratis proefflacon ge
bruiken zonder den gewonen flacon Krusche» te
openen En als U na deze proef niet volkomen
tevreden bent, kunt U den grooten flacon terug
brengen bf) den winkelier waar U hem kocht
en hij zal U uw f 1.60 (uw geheele uitgave)
zonder omwegen terugbetalen. Maar vergeet
niet, dat de gratis proefflacon alleen verpakt
Is by de groote maat van 1.60 en dan nog
slechts voor een beperkten tijd.
Gaat dus naar Uw apotheker of drogist, voor
dat hij deze groote proefpakken uitverkocht
heeft. (Adv.)
170.000 onderteekenaars van
was de Zwitseische
vertegenwoordigers van
leven onrecht jhebl
dan kun JU er’van
nard nog eens
aardsch omhulsel."
Dat „Iets" kwam intusschen ai nader en
nader Als In al z’n leden verlamd, bleef
Verhaer zitten, tot
Een spookachtige, uitgemergelde, gele hand
als van een doode, strekte zich uit over z’n
schouder en greep naar den stapel biljetten,
die voor Verhaer lagen. Deze keek op en
zag in de half In hun kassen teruggezonken
oogen van Dtnard.
Een rauwe gil en Verhaer viel op den grond
waar hij roerloos bleef liggen.
veel ernstiger dan je denkt." ant-
dokter. den ander recht in de
„Hij is Juist gestorven. Je zult
„Ik weet zelf nog niet, wat dat worden zal.
Daarvoor moeten we Onzen Lieven Heer maar
Het is immers nlemands ver-
maar een geschenk, als men
Dus de lui genoten zóó.
Dat ze niet aan maaksel dachten
In een tip top studio!
Toen begon de film te spréken.
Deze vinding is zeer knap.
Maar. het was naar de verwording
Toch de niereerste stap.
Nu.zijn wij zoo ver gekomen,
Dat de „ster" hier henen waait
Als de rolprent zijner kunsten
In een film-theater draait.
En de derde episode.
Is wanneer de ..ster" ook spéélt.
Iets, dat met de tweede phase
Inderdaad niet veel meer scheelt!
Zoo voltooit zich dan de kringloop
Met het allerlaatste deel
En wij komen dan van filmspel
Weer tot het volmdakt tooneel!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
zeggen
toen
zollern
;leine Wleringer meisjes.
„Weetu nog, vader," zegt de groote Trtfn.
den
een
een
Het tooneel kreeg zware klappen
Toen het witte doek ontstond.
Want de film stak, zoo te zeggen.
Vaste voeten in den grond!
Het tooneel.... nu ja, zoo zei men,
Is slechts bezienswaardigheid,
Maar de film! die brengt de menschen
Meer een brok realiteit!
Dus men holde naar de filmen
En die voeren daarbij wel.
En wanneer de rolprent draaide
Dacht men ook niet meer aan spel.
Want de film bracht véél meer span
ning
glimlachend het hoofd. „In Engeland zeggen
ze. dat de Dultsche meisjes dik. poëtisch en on
praktisch zyn Maar u bent geen bewtjs voor
die stelling Als u een man was geweest, dan
had u zoo Iets kunnen worden als Mr. Dutton
In Tver.”
„Kan Ik daf als meisje niet?"
„Neen Dat denk Ik niet. U zult gaan trouwen
en dan hebt u geen tijd meer om aan zaken te
denken. En dan zult u toch poëtisch worden
Maar Ik geloof toch, dat u wel talent hebt, om
het ver te brengen."
's Middags ging hij haar nieuwe anjers be
kijken en was ten hoogste verbaasd de rijke na
komelingschap te zien van een der vele experi
menten. waarmee hij In Iver juffrouw Lutz zoo
vaak geplaagd had.
Ook grootvader Troilo kwam erbij, toen zc
aan de grens van zijn tereln kwamen.
In lange rijen stonden de teere plantjes in
den grond. De vorm van de knoppen begon juist
heel even zichtbaar te worden. Catharina ver
telde van haar tallooze vergeefsche pogingen
Ze had de hoop al heelemaal opgegeven, om op
dit gebied iets te bereiken. Alleen maar door
het toeval had ze resultaat
«Maar wat bent u er mee
u er van proflteeren? U hebt toch nog geen
groote exportzaak, zooals Dutton. Wie zal ze van
u afnemen?"
Catharina baalde diep adem. ,Jk heb er al
vaak met meneer Troilo over gesproken. Die
vindt, dat Ik al het andere voorloopig moet
laten rusten en me heelemaal op het kweeken
van mijn twee nieuwe soorten moet toeleggen."
en ik likte eran
De blozende jongedame proest t nu nog uit
van X lachen bij die herinnering. En ze ver
telt. hoe Prins Hendrik óók ns in de smederij
Loetje en Loutje gingen uit vls-
•chen met twee hengels en één
Hjn en toen Robbie en Topsy
merkten, dat de tweelingen er zoon
grappige manier op nahielden, om te
visschen, volgden zij Loetje en Loutje
rustig naar den oever van de rivier
om te zien of ze iets zouden vangen.
„Ik heb nog nooit in mijn leven
op een dergeiyke manier zien vis
schen,” verklaarde Robbie.
Plotseling riepen de tweelingen el
kaar toe: „We hebben beet! n Reu
zen vlsch!" riepen ze, terwijl belden
aan de lijn begonnen te trekken.
killere siona in de huiskamer van
Dl nard.
.En?" vroeg hij. „is allee goed gegaan? Heb
en naderhand, toen de ruzie met dat mensch
van Rispeter begon, heeft ze me altijd de men
schen. die ik met veel moeite had opgeleid, voor
den neus weggesnoept.”
Ook vanavond bazuinde hij Catharina's lof.
HU legde vooral den nadruk op haar werk
zaamheid en haar eenvoud. waarbU hU niet
kon laten een bestraffenden blik op het hagel
witte smokinghemd van den Engelschman te
werpen.
Mr. Gabb had er geen flauw idee van, dat
zUn avondtoilet aanstoot gaf. Maar hü rees
aanmerkelUk In de achting van den ouden
man. toen hU na tafel zUn onafscheldeiyk kort
pUpje uit den zak haalde en er
dampte. Toen de twee
gegaan, gooide Eva alle
open. Men kon den rook snUden!
Teen de volontaire den volgenden morgen
om 6 uur den nieuwen tuinknecRt in zUn v.e.K-
pak de kweekerU zag opkomen, kon ze zich
moellUk voorstellen, dat dit dezelfde persoon
was als de heer in smoking van den vorigen
avond. Mr. Gabb ging met den ouden Reuss
mee naar een vlllatuln aan den Dletenmilhler-
weg, die zU aan het aanleggen waren. Catha
rina, die voor verschillende boodschappen naar
de stad moest, had hem haar teekenlngen mee
gegeven.
's Middags zouden de rozen, die uit Nauheim
kwamen, geplant worden en nu moesten op de
plaatsen, die zU op de teekening had aange
geven. diepe gaten worden gegraven en met
leem en goede zwarte aarde worden gevuld.
Toen Catharina om 12 uur met haar bood-
verwlerf de gunst van den prins van Wallis
'later Wales), doch aoodra deze den Engelschen
troon had bestegen, liet hü Gay heelemaal aan
zUn lot over. De konlng wenschte in het geheel
niets meer te maken te hebben met zjjn vroe-
geren vriend. De reden van deze houding Is on
bekend.
Deze teleurstelling Is den dichter zoozeer ter
harte gegaan, dat zU tot het verhaasten van
zUn dood zeer zeker heeft medegewerkt. Het Is
een bewijs van groote menschelyke zwakheid en
een gebrek aan voorname selfbeheerschlng ge-
geweest, dat hü zich over dezen tegenslag zoo
moellUk heeft weten heen te zetten. En dift.
waar een man van zijn ontwikkeling toch zeker
in zün groote dichterlijke talenten de beste en
meest afdoende troostmiddelen zou hebben moe
ten vinden.
Doch het heeft niet zoo mogen zijn! Gay
stierf der. éden December 1732 en werd drie
dagen later met groote pracht begraven In de
Westminster Abbey. Daar kan men thans nog
zijn graf vinden, met een gedenkteeken er boven
opgericht, waarop een door zün vriend Pope met
warm gevoel geschreven afscheidsgedicht is aan
gebracht. Dezer dagen zullen diegenen onzer
lezers, die misschien pbnden bezoeken, ongetwij
feld zijn graf kunnen vinden, bedekt met kran
sen of grootere en kleinere ruikers, daar neer
gelegd door de besturen van litteraire clubs,
schooljeugd of dichterlijk aangelegde Engelsche
ladies, die gewoon zUn alle verjaardag- of sterf-
dag-vlerende grootheden, die begraven liggen In
de Londensche eeuwenoude kerken, op dien dag
van een bloemenhulde te voorzien. Het is een
typisch door de eeuwen heen gehandhaafd
Engelsch gebruik geen volk Is meer her-
denkingslustlg op dit gebied dan het Engel
sche dat er getuigenis van aflegt, dat er bij
dit volk, moge het uiteriyk ook vaak nog zoo
flegmatiek schynen. toch een diep gevoel voor
traditie en daadwerkelUk met anderen mede
leven heerscht!
John Gay heeft verschillende kluchten en
blUspelen geschreven, waarvan we hier alleen
het vooral In de provincie nog graag ge
speelde „What d'ye call it" zouden willen
noemen. Het maakte in 1715 grooten opgang
en is nog steeds zeer genoeglijke en gemoede-
IUke lectuur.voor hen die niet het hyper-sen-
satloneele zoeken. Doch de letterkundige roem
van den dichter steeg nog meer bü het ver
schijnen van zUn „Beggars Opera”, die in No
vember 1727 voor het eerst werd opgevoerd en
gedurende het winter-speelselzoen drie en zes
tig maal werd vertoond!
Gay s overige drama's zUn alleen nog maar
te vinden In diverse bibliotheken. Het groote
publiek is ze reeds lang vergeten. De meeste
hebben slechts hier en daar een opvoering ge
had. Doch zUn met een achttlende-eeuwsche
sterk aan Jan Luyken herlnnerdïnde sier
lijkheid geschreven fabels worden nog wel door
de Engelsche jeugd gelezen, hoewel in hoofd
zaak op de scholen.
John Gay is echter bU zün nakomelingen nog
niet In het vergeetboek geraakt, hetgeen ook
voor ons de directe aanle'ding Is geworden, hem
hier op zUn tweehonderdsten sterfdag voor
onze lezers te herdenken.
schappen klaar was en naar de villa kwam om
te zien hoe ze er mee stonden, was het heeie
werk al gedaan.
Mr. Gabb schoof zijn pet een eindje naar
achteren en keek Juffrouw Lutz vroolijk aan.
„Dat is leuk werk. Dan merk je weer dat Je
leeft. Wat is er vanmiddag te doen?"
„Rozen planten. Maar dat doe ik zelf. Daar
bent u niet geschikt voor. U hebt geen oogen-
maat. Weet u nog wel, hoe u IndertUd van Mr.
Burnett op uw kop kreeg?"
„Of Ik het nog weet. Dan zal ik vanmiddag
maar bü uw werk toekijken. Dan hoeft u me
voor de rest van den dag geen loon te betalen."
„Loon? Hoe moet Ik dat voor u berekenen?"
„Gewoon uurloon.”
Reuss krijgt veertig pfennig per uur. Dacht
u, dat Ik u dat durf aanbieden?”
„Is het u niet te veel, juffrouw Lutz?” Hij
haalde zUn pUP uit den zak. „Niet? Goed. Dan
betaalt u mij hetzelfde als aan den ouden
Reuss. Iedere maand rekenen we af. Daar kan
Ik mün heele onderdak van betelen. Het is hier
allemaal zoo verschrikkelijk goedkoop. Ik ben
erg blU. dat ik bU u ben. juffrouw Lutz.”
„Dus u zult u met Dultschland verzoenen?”
„Met Dultschland? Neen. Ik ben zelfs niet
van plan het te leeren kennen."
Ze lachte. „O. daar zal Ik wel voor zorgen."
Naast elkaar wandelden ze naar Sonnenberg
terug. Onderweg vroeg hij vol belangstelling:
„Waarom hebt u mü gisteren niet direct de
heksenkeuken laten zien? Die bestaat toch nog
altijd? Hoe gaat het met uw anjer-specialitei
ten?"
Loutje brachten den
vlsch naar Willle Woensdag om te
bakken. Willle gaf ze er zooveel van.
als hU dacht, dat ze wel konden op
eten en de tweellngeh legden het op
den oever, tusschen hen In. Topsy was
de eerste, die bemerkte, dat Loetje
en Loutje bezig waren den vlsch op
te eten.
Daarop zag Robbie het ook en hü
riep tot Willle Woensdag: „Kom eens
kUken, hoe de tweelingen vlsch eten.”
„Willen jffllle er een stuk brood bij
helften?” riep Willle.
„Neen, maar we willen nog meer
vlsch," zelden Loetje en Loutje.
dood was! Maar toen, plotseling, flitsten de
woorden van dokter Lemére door zijn brein.
.Jean Verhaer, als de geesten van de dooden
kunnen terugkeeren om zich op hen. die hun
tydens hun leven onrecht hebben aangedaan,
te wreken, dan kun j U er van verzekerd zijn,
dat Je Dinard nog eens terug zult zien zonder
z’n aardsch omhulsel."
Schuw keek Verhaer cm zich heer». Het
licht van de kaars wierp dansende, zwarte
vlekken op den muur voor hem en de schaduw
van hem zelf, zittend aan tafel, leek op den
muur wel op een afbeelding van den duivel..
Maar er was niets anders dan schaduw en
Verhaer was er de man niet naar, om dóAr
bang voor te zijn. HU lachte en begon weer te
tellen. Toen hij klaar was. vouwde hü de bil
jetten zorgvuldig ineen en stond toen op
Maaar neen. Jean
Verhaer stond
niet op Er was j
iets. dat hem 1
dwong te blUven
zitten. Dat iets
was een schaduw
op den muur
voor hem. Het was *n groote schadauw. de scha
duw van *n man. gehuld in kleeren. die 'n zeer
zonderlingen onwesenlUken vorm hadden. Ver
haer. die met open mond naar deze verschij
ning bleef staren, voelde het bloed in z’n ade
ren stollen. Weer gonsden de woorden van
dokter Lemére In z’n ooren: „Jean Verhaer.
als de geesten van de dooden kunnen terug
keeren. om zich op hen. die hun tydens hun
lebben aangedaan, te wreken,
—1 verzekerd zUn, dat je Di-
zult terug zien zonder zijn
schen Salts te nemen. Voordat ik Kruschen
gebruikte was ik bUna nooit zonder hoofdpyn.
Maar sinds Ik het nu regelmatig neem heb ik
nauwelijks meer hdofdpUn gehad, waar ik
uiterst dankbaar voor ben. want hoofdpUnen
kunnen Iemand zich werkelyk ziek 'doen voelen
Eiken morgen voor mün ontbijt neem ik steeds
die kleine dosis Kruschen Balts In een glas
warm water, en ik voel-me nu uitstekend."
Mevr. A. E. D.
HoofdpUnen kunnen gewoonlük worden toe
geschreven aan een slechten toestand van de
maag en aan een gestadige ophooplng In het
organisme van achtergebleven afval-stoffen
die het bloed vergiftigen en den algeheelen ge
zondheidstoestand benadeelen. Verdryf deze
giften - voorkom dat ze zich ooit weer kun
nen vormen en U zult nooit meer eenigen last
hebben. En dat is de manier, waarop Kruschen
Balts verlichting brengt voor hoofdpUnen
vlug en blUvend.
Kruschen Balts helpt de natuur om uw
lichaam volkomen te zuiveren van alle achter
gebleven. verstoppende afvalstoffen Begin mor
gen direct met „de kleine dagelüksche dosis"
Kruschen Balts. Dan zult U heel gauw hebben
afgedaan met al uw hoofdpUnen.
Kruschen Balts is uitsluitend verkrUgbaar by
alle apothekers en drogisten 0.90 en 1.60
per flacon. Stralende gezondheid voor één cent
per dag.
Het is deze week juist twee eeuwen geleden,
dat de bekende Engelsche blijspeldichter John
Gay te Londen stierf.
De dichter werd In het jaar 1688 te Barn
staple In Devonshire geboren. Aangezien zUn
ouders vrUwel onbemiddeld waren, werd hU als
leerl.ng geplaatst In een winkel van zijden stof
fen, om zoodoende het gezin te helpen onder
houden Doch de Jongen toonde maar zeer wei
nig pleizier In het hanteeren van den ellestok
en voelde veel meer voor de beoefening der
dichtkunsten voor de letterkunde. Na winkel
sluiting was hy dan ook voortdurend met zyn
geliefde studie bezig Het resultaat van al zyn
werken was, dat in het jaar 1711 een vry om
vangrijk gedicht van zyn hand het licht zag.
■gértteld „The Royal Sjjorts” en opgedragen aan
mr. Pope, die in hetzelfde Jaar als Gay was ge
boren. doch door de voor hem gunstiger om
standigheden een zeer bekend dichter en too-
neelschryver was. HU zou later mede een der
beroemdste Engelsche dichters van alle tyden
worden. Alexander Pope had schik In zUn col-
lega en werd weldra zUn bozemvriend. HU hielp
den yverigen Jongen zooveel het maar in zUn
vermogen lag. In het jaar 1712 werd Gay door
bem.ddellng vap Pope aangesteld tot secretaris
i van de hertogin van Monmouth, wier dienst
hü in 1714 weer verliet, om In dezelfde hoeda-
n;gheid den Britschen ambassadeur Clarendon
naar Hannover te vergezellen. Dit is zün intro
ductie tot het hofleven geworden. Hü zocht en
Eva Btuckradt was de dochter van een Ber-
lünschen rechter. Haar jonge leermeesteres had
haar al op de hoogte er mee gebracht, hoe de
oude heer Baltazar behandeld wilde worden
Van verfünde damesmanieren moest hü niets
hebben. Zoo had Eva de laatste dagen de hoog
achting van den ouden man verworven, toen
hü haar bü het omkeeren van den mesthooji
aantrof.
„Goed zoo, m’n meisje. Dat is meer waard
in het leven, dan zoon beetje de piano mishan
delen en kastelük linnen vol te smeren met dure
olieverf."
Maar zün vreugde was Catharina. Hoe die
den ouden Reuss aan het werk zette en de twee
kwajongens van leerlingen er onder had. dat
deed *n mensch goed!
Jk had in mUn tüd zoo pen tuinbaas moeten
hebberf als JU", zei hü op een keer. „Ik heb
altyd veel tegenslag gehad, met mün personeel
Uit naam van
ëêh petitionnement
Bondsraad door 38
bijna alle Zwitsersche kantons verzocht om op
den laatstgehouden Volkenbondsvergadering
een protest te laten hooren tegen de slavernü
in Rusland en de bemiddeling van den Vol
kenbond in te roepen voor eerbiediging van de
gewetensvrüheid in dit land.
Daar de Zwitsersche Volkenbondsdelegatie
hieraan echter geen gehoor heeft gegeven, be
sloet de Liga voor het Christendom, van wie
het petitionnement uitging, de inzameling van
handteckeningen voort te zetten, teneinde het
volgend jaar een tweede poging te doen.
on dit blad zlln Imrevolg» de verzekerlngsvoorwaarden tegen f tnOfli levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f VCfï bU een ongeval met f OCfl by verlies van een hand f f OC oy verlies van een f Cfl by een breuk van f J ft
S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlr.gen f OUUU.-verlies van belde armen/belde beenen of belde oogen I /*>(ƒ.-doodeiyken afloop een voet of een oog 1 duim of wyavlnger f DU.-been of arm 4U.-
et dorpje in FrankrUk. waarin zich deze
geschiedenis afspeelde, heet Rochard.
Zooals het daar lag, te midden van de
hoog-oprüzende. stelle bergen, leek het veel op
een klit grauwe, sombere hutten.
Even als het dorp en zyn omgeving, was ook
de bevolking arm. zwüRzaam on somber. Aan
vreemdelingen had men in Rochard het land.
Kwamen ze er een enkelen keer dan werden
ze uitgejouwd en werd het leven er hun zoo
cndraagiyk gemaakt, dat ze hoe eer hoe liever
maar weer vertrokken.
Op zekeren avond kwam dokter Lemére uit
een van de lage dorpshulsjes en liep. In na
denken verzonken, den ongeplateiden weg af.
toen hü op een hoek, plotseling tegen Iemand
aanbotste.
„Pardon monsieur le docteur!"
Dokter Lemére bleef staan en keek den boer
vóór hem strak en ernstig aan.
..Neem me niet kwalük. dokter." zei de man.
terwyi dokter Lemére bleef zwijgen; ..neemt u
me niet kwalük maar is het waar, dat Dinard
er zoo ernstig aan toe is?”
„HU is
woordde de
oogen ziende
wel blu zijn, dat te hooren
„Maar dokter, hoe kunt u dat zeggen? Wat
moet u wel van mü denken?”
„De laatste woorden die Dinard sprak.
ren^B/ei Jou." antwoordde de dokter, zonder
op dë vraag van den ander acht te slaan „Ei
het waren geen aangename woorden. Jean
Verhaer Als de geesten van de doooen kunnen
terugkeeren om zich op hen. die hun tydens
hun leven onrecht hebben aangedaan, te wre
ken. dan kun JU er van verzekerd »Un. dat Je
Dlréird nog eens zult terug zien zonder zijn
aardsch omhulsel. HU heeft het vóór zün dood
gezworen.”
„Daar ben ik niet bang voor." zei de man,
dien de dokter Verhaer had genoemd, lachend.
„Ik ben blij voor jou. maar toch zou I k niet
graag in Je plaats zyn."
Terwyi hy deze woorden sprak, keek de dok
ter naar beneden in het donkere dal. Toen hij
weer begon te spreken, klonk het alsof hU het
tegen zich zelf had.
Vannacht,” zei hü zachtjes, „vannacht om
twaalf uur zou hij komenIk hoop, dat z’n
ziel rust moge vinden!"
Na deze woorden draalde hU zich met een
ruk om en liet den boer staan.
„Dus Dinard Is dood." dacht deze. „Einde-
lük
Er was een tUd geweest, vóór den oorlog, dat
»U vrienden waren. Toen was Dinard naar het
front gegaan en Verhaer was thuis gebleven.
Dinard was een zonderling, zooals de meeste
bewoners van het dorp. Hu had geld In schat
kistbiljetten belegd. Dat was het beste wat Je
doen kon: Je was zeker van je geld, al kreeg je
dan ook niet veel rente t
Voordat Dinard weg ging, was hU bü Ver
haer gekomen met een groot pak schatkist
biljetten. netjes met een touw bUeen gebonden.
„Verhaer. ouwe Jongen." had hit gezegd,
„wil je die dingen voor mü bewaren tot Ik te
rug kom? Ik sluit mün huls en niemand zal er
In zyn. terwül ik weg ben; daarom zouden ze
zeker worden gestolen, terwyi Ik weg ben. als
ik ze daar liet. Ik vertrouw myn buurman voor
geen cent."
Verhaer voldeed aan het verzoek van zijn
vriend en deze vertrok naar het front. Toen
hy na vier jaar .terugkeerde, ging hy naar
Verhaer om zyn geld in ontvangst te nemen.
Hü bedankte hem voor z’n moeite en keerde
met het pak onder zijn arm huiswaarts. Een
paar minuten later was hü weer terug. Hü zag
bleek en beefde van woede.
„Bandiet!" schreeuwde hy tegen Verhaer.
„Wat heb Je met mUn schatkistbiljetten ge
daan? De papieren, aie Je in dat pak gestopt
hebt, zün niets waard!”
„Ik begryp je niet." antwoordde Verhaer
heel kalm. „Ik heb dat pak van Jou niet eens
open gemaakt. Ben Je gek geworden of heb \e
die heele geschiedenis alleen maar bedacht om
praats van my te kunnen maken? Wees voor
zichtig: dat is het pak. dat je mU gegeven
hebt, en het is nog precies zóó. als toen JU het
me gaf! Dat heb Je toch zeker wel gezien, toen
Je het terug kreeg?”
Dinar ging naar de politie, doch deze kon
niets voor hem doen, daar er geen enkel be-
wüs was. En zoo kwam er In het hart van
Dinard een gevoel van groote bitterheid en
haat om de trouweloosheid van zlln vriend en
het verlies van z’n fortuin. ^HU werd ziek. En
nu had dokter Lemére gezegd, dat hy gestor
ven, was.
Tóen Jean :.„L,
had een groote blydschap zich van hem
ter gemaakt. Dinard was dood! Nu kon hü
binnenkort de schatkistbiljetten verzilveren.
Natuurlijk stuk voor stuk, want hy moest
voorzichtig zün. Dinard kon niet meer terug
komen om zyn geld van hem op te eischen.
maar hy moest oppassen voor de mensenen..
Hü trad z’n woning binnen, ging naar z’n
slaapkamer en nam plaats voor de tafel. Hü
grünslachte toen hy dacht, dat hy nu niet
eerts meer den voorzorgsmaatregel behoefte te
nemen om z’n deur te sluiten. Uit een geheime
bergplaats haalde hü het pak schatkistbiljet
ten te voorschün en begon ze opnieuw te tel
len bü het schynsel der kaars die op tafel
stond.
„Hy kan niet meer terugkomen om mü las
tig te vallen." grUnsde hy. terwyi hy als een
echte vrek de waardepapieren met z’n vingers
streelde.
Een oogenblik hield hü de biljett.-n bewe
gingloos In z’n handen en keek voor zich uit.
Wat een geluk was het toch dat die Dinard
was gekomen, met dr. Vissering, toen nog de
j de Nederlandsche Bank. Ze
van hun inspectietocht naar de
teruggekomen. Prins Hen-
alle geweld ook eens zelf met ’n
op da£ aambeeld van den kroonprins
komen r.u
„van dat gemeene grapje? Hoe ik tegen
kroonprins. die ’n stuk gloeiend yzer in
tang vasthield, zei: Hoogheid, geef me
dubbeltje, dan Uk ik daaraan!"
„Hy keek me eerst erg twyfelachtig
geloofde wel. dat ik me geen zeer zou doen,
maar wilde toch óók wel eens zien, hoe ik dat
deed. Daarom gaf hy my n dubbeltjeNou.
He voorname Nederlandsche bladen wer-
ZX den op de pastorie van Oosterland ont-
A- vangen. De adjudanten hielden er een
knlpdienst op na. De rympjes van Clinge Doo-
renbosch vooral die den kroonprins nog wel
eens In ’t ooitje kon nemen interesseerden
hem steeds. Een of twee van die stukjes had
hü zelfs van bulten weten te leeren droeg
ze dan. wanneer hü onder intieme vrienden
was, óók wel eens ’n héél enkelen keer voor
Er waren In den beginne nog wel een 30-tal
Dultsche pleegkinderen op Wieringen. De ex-
kroonprlns zorgde zelf óók voor een Jongen, die
bü iemand in ’t dorp op zün kosten was uit
besteed. Met Sinterklaas, maar vooral met
Kerstmis, wanneer ook de kroonprins een kin-
deren-middag placht te organiseeren,'’ zorgde
de prins voor aardige geschenken, heele
chocolademelk en peperkoek. Natuuriyk kwam er
later telkens een mooie Kerstboom, vol mooie
surprises.
De familie De Haan, die het grootste
Hotel-Restaurant van Wieringen houdt, op den
Hypolitushoef. ontving natuuriyk gedurende de
5 Jaren van ’s prinsen verblüf dikwüls diens
gasten te logeeren. Dat begon al met de komst
zelf van den Dultschen vorst. Alle kamers wer
den door zyn gevolg al dadeiyk in beslag ge
nomen, alle tafeltjes in het restaurant voor hen
„gereserveerd.” Er werd des avonds toen natuur-
jyk .Btammtisch’’ gehouden Sommige blad-
zyden van het oude Vreemdellngenooek van
Hotel De Haan lüken wel uit een Gotha-
almanak, zóóvele adellijke namen, vooral van
bekende Dultschers. komen er op voor. Ook
kapitein König, de beroemde gezaghebber van
de Dultsche onderzeeboot, die tydens de latere
helft van den oorlog heen-en-terug naar
Amerika is geweest, staat erin opgeteekend.
laten zorgen,
dienste, aUeen
succes heeft."
„De oude grootpapa vertelde, dat u
nieuwe soorten gelukt zün. Die moet u me laten
zien. Welke kleuren?"
„De eene wit de andere In een zeldzaam,
gloeiend oranje. Maar met de witte Is nog met
veel te beginnen, die geeft te weinig stekjes."
„Hebt u ze al eens In andere potten gedaan?”
„O, ik ben al een heele generatie verder. Toen
ik hier kwam, ben ik direct begonnen de eerste
stekjes in zuiver zand te zetten. In myn „hek-
sérrtteaken" had ik niet genoeg plaats, daar kon
ik ma» een klein gedeelte onderbrengen. Daar
om is de vermeerdering zoo langzaam gegaai
Maar nu is er al tweemaal verplant en de
vorige week heb ik van de eene soort honderd
en van de andere vyfhonderd Jonge planten
bulten gezet.”
...Hopeniyk krügen we geen vorst meer.”
„Eén nachtvorst zou me ontzettend veel schade
berokkenen."
„En van buiten brengt u de planten weer in
de kas terug? Wanneer?"
„Als de kas klaar is."
„Gaat u de anjers direct in den handel bren
gen?”
BUna verschrikt keek ze hem aan. Jn den
handel? Geheim houden zal ik ze! Geen stuk
mag er de deur uit. Ik hoop op een groot plot-
seling succes.'*
JEen plotseling succes. Zoo, zool" Hü schudde
kroonprins boksles geven. Omdat
van Oosterland daarvoor natuuriyk
klein was, werd het voormalig
cathechisatlelokaal tot dat doel in gebruik ge
nomen. Nu aanslagen kwamen er niet voor. Doch
gespionneerd werd er rond de pastorie en
niet zoo zuinig! Luyt. de snnd. en zoowat
iedereen op Wieringen. die ooit met den kroon
prins in aanraking kwam, werd vroeg of laat
wel ns door zoogenaamde krantenmenschen op
gezocht. Deze, zoowel Fransche als Dultsche.
beloofden voor zelfs de geringste ..correspon
dentie" uit Wieringen van f 10.— tot 25.
per brief. Maar vooral wilde men dan ''eten,
wie er zooal de pastorie van Oosterland be
zocht. in 't bijzonder ook de namen van be
zoekers uit het buitenland.
Vaak kwam „minister" 'Kan, meestal bloots
hoofds. uit Den Haag den kroonprins op de
-'astorle bezoeken. Deze werd op die wüze zeer
discreet door de Nederlandsche regeerlng in zyn
Interneerlng gecontroleerd. Minister Kan
•'Itüd een zeer geziene gast op Wieringen.. Hü
heeft c. --------
op en rond de pastorie doen aanbrengen.
Je ze terug?"
„Ja." antwoordde de aangesprokene; „ik heb
m n biljetten. U had eens moeten zien, hoe hü
schrok, toen hü m’n handen en gezicht zag
die u zoo toegctakeld had. Het was sen schit
terend Idee van u. waarvan de uitvoering met
even schitterend succes Is bekroond."
yssssseéSéééMéaéeeésaessséMéézzaéézaMéMMMsééeeg
„Toen de kroonprins op ons eiland kwam."
vertelde Luyt. de bekende dorpssmid van
Hypolitushoef. op Wieringen. „interesseerde hü
me eigenlük maar bitter weinig. Toen op zrktsé
ren middag mün doobter riep: „Vader, daar
komt nou de kroonpKis!” kwam Ik louter uit
nieuwsgierigheid óók pens in mün deur staan
Hoe zag Jiü” er nti wel uit. dacht Ik?
„Precies als leder ander," moest ik nu be
kennen. Hier, op Hypolitushoef. kwam hü eerst
maar zelden. Ons dorpje toch Is een flink einc.
van Oosterland. waar hü woonde. En dan had
hy nogal een voorliefde, naar ’t scheen, voor
Den Oever. Vooral voor de haven, met oe
Wleringer visscherspinken. die er met t gety
in- en uit voeren. Toen hoorde ik. dat de kroon
prins, om de groeiende verveling te verdrüven.
zich by een smid op Den Oever nogal eens
bezig hield met allerlei. Nu was ik toch eigen
lük de erkende hoefsmid van Wieringen “n
Hypolitushoef ook de grootste dorpskom Mis
schien kwam X wel daarom, dat ik op zekeren
dag verzocht werd op de pastorie te komen,
om er kapotte olielampen te repareeren.
„Wacht,” dacht ik; ,,’n nieuwe klant!”
*n Paar dagen later kwam de adjudant des
prinsen, majoor von Muller, in de smedery. HU
vroeg me, of ik er iets tegen had, dat de kroon
prins het smidsvak bü me zou komen leeren
Natuuriyk niet! Wat kan 'n mensch dóór nu
op tegen hebben? Die Ictoonprins zou me toch
Immers wel geen concurrentie aandoen, niet?"
Op zekeren morgen is toen de prins dan ook
gekomen. Op zyn nieuwe motorfiets tuffend.
In de smederü vroeg baas Luyt hem: „Hoog
heid. wilt u nu heusch leeren smeden?”
„Zeker, zeker, mynheer Luyt.” zei hü. „Ik
wil hier het yzer leeren smeden, als ’t heet
is...." En we schoten beiden, héél on-ceremo-
nleel, in een onbedaarlüken lach. Maar zün
fyne, weeke handen waren toch al héél onwen
nig, om zoo den zwaren hamer op 't aanbeeld
te hanteeren! U lacht daar misschien om’
„Al smedende wordt men smid," zegt het wyze
spreekwoord niet zonder bedoeling, geloof me.
Die lange oefening in het vak van hoefüzers
maken heeeft de prins echter methodisch. Ja.
koppig doorgezet. En op zekeren dag kreeg
hüz’n eersten klant
„X Was een Amerikaan,” vertelde baas Luyt.
„zoo’n verwoede verzamelaar. Hü wilde een
door den kroonprins eigenhandig gesmeed
hoefyzer van me koopen. Ik bracht hem
.•n fatsoeniyk «exemplaar. „Hoeveel?” vroeg nij.
„Drie gulden,” antwoordde ik, even lakoniek.
Hü betaalde direct en scheen nogal tevreden
ik was dat óók. Want de bestellingen zouden
nu wel talrijk volgen.
„In elk hoefüzer stond natuuriyk zijn „W."
Maar die zou ik er ook wel zelf in kunnen
maken, beweerden booze tongen. Toen zün we'
meteen naar notaris van der Speek Obreec-r:
gegaan, om een notarieel certificaat te vragen
bü elk door den prins gesmeed hoefyzer. Dat
werd er dan A»n bevestigd en met het eigen
zegel van den kroonprins nog weer verzegeld.
En toen liep de handel binnenkort als ge
smeerd! We kregen nu 5, 10 en zelfs wel eens
25 gulden per hoefyzer. Honderden en hon
derden yzers werden er toen besteld, vooral
voor.... export, zoodat de kroonprins het werk
onmogeiyk meer afkon. Achteraf gezien is
X eigenlük Jammer, dat ik toen niet een heelen
reservevoorraad hoefüzers. met kroonprlnselüke
attestatie vergezeld heb laten maken.
X Zou 71 mooi zaakje geweest zün
president van
waren net
Zuiderzee-werken
drik had met
hamer
willen slaan. Zulke hooge heeren
niet alle dagen
's Kroonprinsen adjudanten von
von Muldner, steeds biykbaar voorbereid op 'n
mogeiyken aanslag, bleven altüd erg gereser-
majoor von Zobeltitz daarentegen was
vroolüke kerel, hoewel hü meestal ziek
want hü kon niet tegen ons klimaat
Eens per week kwam een zekere münlieer La
Crolx. uit Amsterdam, zoor, van een dokwerker,
den kroonprins boksles geven. Omdat de
pastorie
veel te
