S'trf v&Aaal van den daq
Snapshots
van
Fransche vliegvelden ■mmmM HET KENMERK
N
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Draag ROBINSONschoenen
Luidsprekers in
Cha
Je kunt er fijn op tippelen!
I
De vlammende
anjelier
DJNSDAG 6 DECEMBER
Pietro Mascagni 70 jaar
e
De Belgische Senaat
Definitieve samenstelling
I
Geen afstanden meer
es
Duiven anti
>ervd
Bollenland in rep en roer
Wist U
De „blauwe vogel”
n
ein
Maryse Hilz nog altijd
woedend
SPROOKJE BOVEN DE
WOLKEN
P'
hün«y
de
'n
an
re-
u
n?
He
FEUILLETON
inmnnrniniiiinuiiiHiiiuiiiiinmiiiuuuiuiuiiiHiuuiuuuiiuS
Binnen ll/z uur, met een storm
van 70, van Waalhaven naar
Le Bourget
T s jecho-Slowaki je
vraagt
I
I
I
-
s Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
huh
,.S8
Edlo®*
pelen-
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
Krans van vliegvelden
vrouw.
P.K.
f-
met
an-
een
e-n
Richter bij hem
te
lieti'v
moet,"
inst
b
behalve
Freddy
(Morgenavond vervolg)
in kort*
(United Press)
(United Press)
op dit blad
keek
30
VI.
(Wordt vervolgd.)
de\
Chi
De heer Bootst
nlg het gescheeld
Ikanoto-
5 Jan-
k wear-
10 KM
(Ingezonden mededeehng.)
iverrie-
et Sr»*
baring,
td weri
i ravijn
rich k»
)e com>
ma vu
rwaarts
ren vu
werd
gevoeld,
richting
le des-
i ran
ge be-
m den
oenoe,
x Door
■ang 11
ide ge
revol-
comstlj
waar-
erd. De
dat in
pokken
hebben
goeden
por sp
an bet
'tg.
I
fn
•e-
IT-
in
mt
«n
lat
les
Sn
iet
an
an
•on
rd-
ek.
ale
dat M
kregen.
l revol-
kreeg
?n pon-
werd
lagmid-
„Natuurlijk, zei de zeeman, „daar
dacht ik heelemaal niet aan.”
Terwijl hjj sprak lichtte de papegaai
hem den hoed van het hoofd.
„Tweern je hoed af, als je met een
dame spreekt,” zei hij.
Iedereen lachte,
Vrijdag.
,Jk ben blfj, dat Lorre je manie
ren leert," zei Ivy. „Ik ook,” zet Rob
bie. „Freddy neemt alleen zijn hoed
af. als hij zjjn haar wil kammen, en
dat gebeurt niet dikwijls.”
giril
richtèh.
„MaarSB
stem, .Jiy
gehaald w<
„Wat bedoel\
derd, en nu vei
Met een zucht van verlichting bleef
oogenbllk tegen de kluisdeur g-leund,
achter hu een dof gevloek en verwenachingen
hoorde. Maar nu deed zich de reactie gelden.
Alles in t vertrek draaide voor z’n oogen rond
en zonder een zucht te slaken, viel hij bewuste
loos neer. De ondervonden emotie was te sterk
voor z'n overwerkt brein.
„o 1 s e a u
dat
Het
Zoo verging het ten minste
b 1 e u",
bestemd
verliet
1
befaamd is om de twee reusachtige Zeppelin-
hallan Ma i^nn nArlzwv onhni i vzrzt vrrxzvv- Ho nifr fo X
Siiiniihjiiiiitiiiiiiiiiiiniiiii
iogeiyk
p der
iiiiiiiiiiiunii
servato*
n-m. 8®
Ms.
n.
men*
h^i
mu^il
een* i
van
mie
..Flpe'
CHARTRES. December. In
thedraal van Notre Dame te
begonnen een Installatie van luidop:
te brengen, welke men ter gelegenha
aanstaanden Kerstnacht in gebruik
kunnen nemen.
Deze luidspreker-tnstallatie zal het i
maken de H. Diensten In alle deel
kathedraal te volgen.
Toen de Aartsbisschop van Parijs, zl
Kard. Verdler. onlangs een bedevaart van]
duizend pelgrims van de Fransche hoof
naar Chartres leidde, werd er algemeen
geklaagd, dat zijn preek niet te volgen.
Naar aanleiding dezer klachten werden
ven genomen die aantoonden, dat ze ger
vaardlgd waren en men besloot dit edv
verhelpen.
by verlies van ’n
anderen vinger
WASHINGTON. 5 Dec. (Reuter). De Tsjecho-
Slowaaksche gezant heeft op het staatsdeparte-
ment een nota overhandigd, waarin met om
schrijving van redenen uitstel van de 15 Decem
ber vervallende betalingen wordt verzocht.
leen maar een paar kostbare orchideeën ge
stuurd. de Amerikaan een tuil Lyon-rozen en
ook alle andere kennissen hadden iets smaak
vollers gestuurd of meegebracht dan zijn reuzen-
bouquet.
„Waar hebt u toch die prachtige Lyon-roeen
vandaan?" vroeg hij Jaloersch aan den Ameri
kaan. En hy moest het pijnlijke antwoord hoo
ren: „Die heb Ik uit een speciale zaak uit Nau
heim laten komen; wat je hier krijgt. Is alle
maal mar kt goed
Het gaf aanleiding tot een lang debat op
kantoor. Oom Rispeter probeerde op zijn kalme,
langdradfce. vriéndelijke manier met hem te
redeneeren. Maar Victor kon zijn toon niet meer
verdragen, ondanks zjjn schijnbare gemoedelijk
heid hoorde Victor uit ieder woord van zyn hem
nu zoo onsympathiek geworden oom, zjjn zelf
ingenomenheid en eigenzinnigheid. Het was een
onuitstaanbare huichelaar en een benepen bur
german. brave Alphons Rispeter!
„Van zoo- iets trekt u zich allebei niets aan.
zegt u. Maar dat teekent u ook heelemaal. Van
u, mama, had ik altijd gedacht, dat u wat aan
de renosnmée van de firma gelegen was. Ten
slotte draagt ze toch den naam van papa. En
ik voel me verplicht er aan mee te werken, dat
de naam van ons huis weer een beetje méér ge
acht wordt.”
Tusschen Victor Troilo en zijn oom Rispeter
heerschte een gespannen verhouding. Zijn stief
moeder merkte het aan allerlei kleinigheden.
Steeds weer trachtte zij te verzoenen.
Alfons Rispeter was een schijnbaar doodgoede
op zijn rust gestelde man, die niets zoozeer
haatte als conflicten en deze dan ook soo-
veel mogelijk uit den weg ging. Tegenspreken
deed-hy uit principe zoo min mogeljjk en steeds
liet hij een achter- of zijdeurtje open, om aan
moeilijkheden te kunnen ontsnappen. Als men
zijn week, weldoorvoed gezicht zag. met de
zachte, goedig blauwe oogen. zou men in hem
niet den buitengewoon gewieksten en succes
vollen zakenman vermoeden, die hy in werke
lijkheid was.
De firma Victor H. Troilo had haar omzet
vertienvoudigd, sedert hy zijn nicht ter zyde
stond. Vooral de handel in bloemzaden en In
tulnartlkelen had zich enorm uitgebreid. Breede
kringen in Duitschland betrokken al hun be-
noodigdheden op dit gebied van de „Bloemen-
Troilo’s", zoowel voor den tuin als voor hun
veranda, hun wintertuin en hun balcons. De
handige reclame van Rispeter, vooral de ieder
jaar in reusachtige oplage verspreide catalogus
met de schitterende en verleideiyke illustraties,
verzekerden de zaak een kolossalen omzet. Hy
trok z.ch er niets van aan, dat tegenover dit
succes het feit stond, dat het aanzien van de
firma in vakkringen, in het byzonder by tuin
architecten en kunstzinnige kweekers, sterk aan
het dalen was
,Dat is broodnijd meende Rispeter glim
lachend, toen Victor hem een paar beoordee-
lingen van hun nleuwsten catalogus overbracht,
die hy op de bloemententoonstelling in Ham
burg had moeten aanhooren. r -
Ook Victor’s stiefmoeder dacht er In de verste
verte niet aan zich van dergelyk gepraat wat
aan te trekken. „Och jongen, laat je toch den
kop niet gek maken. Laat ze gelukkig zijn met
hun fynen smaak, als ze meenen. dat ze die in
pacht hebben Wy steken de duiten in onzen
zak”.
En op kantoor bewezen ze hem beide, dat juist
deze nieuwe catalogus, die in de vakpers zoo
scherp was aangevallen, omdat hy vol stond
met schreeuwerige reclame en allerlei verschrik-
keiyke, smakelooze dingen aanbeval, juist een
groot succes by het publiek was en een menigte
bestellingen aanbracht.
De heft igste critlek werd geoefend op de door
Oom Rispeter uitgevonden afdeeling ..Feestge
schenken”nagemaakte vruchtboompjes als ta
felversiering. bouquetten van gedroogde- en
kunstbloemen en -planten, porceleinen minia-
tuurbakjes met dwergbloemen en dan de pracht-
collectie tuinverslering, steenen dieren, kabou
ters. majolica paddestoelen én wat dies meer zy.
Victor's smaak had zich gevormd en verfynd.
De omgang met mevrouw Rettberg was niet
zonder Invloed op hem geblven. Ook wat hy
op verschillende reizen gezien had, werkte bif
hem na en daar kwam ook nog de geregelde
omgang bij met den overigen vriendenkring van
mevrouw Rettberg, in het algemeen menschen
met een verfynden smaak Op haar verjaardag
in Juni had Victor in de bloemblndery een
groote bouquet roode rozen laten maken en
die met zyn felicitaties naar het huls op den
Amselberg gezonden Toen hy, op haar invi
tatie. kwam koffiedrinken, zag hy met schrik,
hoe zyn bloemen afvielen by de andere bioem-
geschenken. Bij de firma Troilo hadden ze weer
eens gedacht, dat de massa de overwinning
brengt! De jonge bankierszoon Feustell had al-
Elke maand heeft steeds iets eigens.
Zoo haar meer bepaald karakter.
■Dat haar juist bijzonder kenmerkt
Als de pointe bij een één-acter!
Legt u van het jaar, bijvoorbeeld,
Wetenschappelijk en graphisch,
Nationalisten 1 mandaat (verlies drie); Libe
ralen 18 (verlies 4).
Het totaal-aantal zetels bedraagt 159. zoo-
dat de absolute meerderheid 79 bedraagt.
ag ed)*
minuut
n kort*
Dat er een nieuwe veillgheidsbrandstof bestaat,
welke een brandenden lucifer uitdooft, maar dat
men eerst de motoren zou moeten ombouwen
cm ze te kunnen aanwenden?
Dat men voor n nieuwe klankfilm den over
leden Amerlkaanschen president Wilson wil la
ten optreden en dat Wilson’s stem hoorbaar zyn
zal. ofschoon tydens zyn leven de klankfilm nog
riet bestond? Door middel van bewaard ge
bleven gramofoonplaten zal zyn stem op de
film worden overgebracht.
Dat men in Vultures Peak in Bengalen de
holen ontdekt gelooft te hebben, waar Boeddha
tot zyn leerlingen sprak?
Dat een vlieger op drle-duizend meter noogte
den zonsopgang tien minuten eerder ziet dan
een man die recht onder hem op de aarde
staat?
I Em.
ncht-
Mstad
II over
I was.
/proe-
recht-
'el te
scher dan hy, die bovendien wei zou gewa
pend wezen?
Al de plannen, die z’n geest hadden bezig
gehouden, waren weggevaagd; alleen het
plichtbesef bleef over. Hy was aansprakelijk
voor den inhoud van de kluis en dezen zou hy
redden ten koste van alles! Kon hy de kamer
uitsluipen en om hulp roepen? Neen, dat was
onmogeiyk. In deze beperkte ruimte en in die
doodsche stilte, zou het minste geluid door den
Inbreker gehoord worden.
„Gelooft U me niet?”
„O zeker. Miss Kate. U hebt alleen geen ta
lent om het te toonen."
„Wat moet ik dan doen?
Nu glimlachte hy. „O ja. U bent ook nog zoo
naïef." Hy hield zyn steenkoude, roetzwarte
handen boven het vuur. .Maar troost U met
my: het talent om te toonen wat er in my om
gaat, bezit ik ook niet.”
Ze zwegen ’n poosje Beiden dachten ze over
eikaars woorden na. Catharina voelde zich ge
drukt. Ze overwoog, of Mr. Gabb haar zyn ver
trek wilde aankondigen. Hy was voor haar
natuuriyk veel meer geworden dan een trouwe
hulp by hst werk; als de beste, oudste vriend
had hy haar in deze moeilyke tyden bygestaan.
In duizend kleinigheden, waarvan geen enkele
eigenlijk meer op te noemen was. Ze moest hem
dat nu zeggen, maar het kostte haar een
groote zelfoverwinning om zich te uiten.
De Italiaansche componist Pietro Mascagni,
vooral bekend door zyn opera „Cavalleria Rus-
ncana”. wordt Woensdag 7 December 70 jaar.
Pietro Mascagni werd geboren te Livorno. Hy
studeerde aan het Conservatorium te Milaan
en was daarna kapelmeester van verschillende
kleine theaters Mascagni leidde in die dagen
een moeizaam bestaan en niets wees erop, dat
hy nog eens een bekend componist zou worden.
Zyn grooteten roem heeft Mascagni te danken
aan zyn opera „Cavalleria Rustlcana", welke hy
schreef als inzending op een prysvraag. door den
uitgever Sonzogno te Milaan uitgeschreven. Deze
een premie uitgeloofd voor den besten
ikalen eehacter. welke belooning bestond uit
niet onbelangryke som gelds en opvoering
hel bekroonde werk. Aangelokt door de pre-
'deed Mascagni mede. Nauweiyks had hy
iel achter het slotwoord van zyn werk ge
zet, dj een vlaag van moedeloosheid greep den
componist aan. Hy nam de partituur en wierp
haar wreVelig in een lade van zyn bureau, vast
besloten, haar daar ten eeuwigen dage te laten
rusten. Zyn echtgenoote, die hevig belang in het
werk van haar man stelde, deed alle pogingen
hem over te halen het toch maar in te zenden,
doch alles tevergeefs. „Het ding is een prul ge
worden. Ik heb er geen vertrouwen in; liever
laat ik de kans op een prys voorbijgaan, dan
dat Ik myn muzikale reputatie op net spel zet.”
Op den vooravond van den dag. dat de termyn
van inzending zou zyn afgeloopen, wist zyn
vrouw het document te bemachtigen en bracht
het naar den uitgever. Mascagni wist hiervan
niets af en groot was dan ook zyn verwonde
ring, toen hy eenigen tyd later bericht kreeg,
dat zyn werk een meesterstuk was en den eer
sten prys had behaald. Na de Cavalleria Rus
tlcana componeerde Mascagni nog een tiental
epera’s, welke alle echter veel minder byval
vonden, dan het eerstgenoemde werk. Tenge
volge van de weinige waardeerlng die zyn werk
vond, legde de componist zich in 1921 op. in
tien jaar tyds geen enkel muziekstuk neer te
yhryven. Hy hield zich trouw aan zyn woord
en eerst verleden jaar is hy weer met compo-
neeren begonnen. Eenige jaren geleden werd
Mascagni benoemd tot dirigent van het Scala-
theater te Milaan als opvolger van Toscanini.
liegende storm en kletterende regenbuien!
Een drulp-natte Ph.-A.E.D. daalt moei
zaam op Waalhaven. De K.L.M. bus
rydt tot onder den vleugel, zoodat we droog
worden overgeladen.
Nog enkele minuten en de motor slaat weer
aan. We taxiën naar den start en neus In den
wind klimmen we naar hooger regionen.
Boven ons grauwe wolken; onder ons
troosteloos landschap.
Tot aan het Hollandsch Diep houd ik het vol
om de route op de kaart uit te kienen. Daarna
geef ik het op en verwissel de nare, koude
werkeiykheid voor droomenland! En neem op
die manier vast voorschot op de heeriyk-
heden die me in Parys wachten!
We zullen zoowat ter hoogte van Brussel ge
weest zyn als myn achter-buurman me
onzacht tusschen myn schouderbladen port en
nydig gebaart, dat ik liever eens naar buiten
moet kijken.
We zitten midden in een witte wereld! Boven
ons een strak-blauwe lucht met stralende zon!
Naast en onder ons sneeuw en nog eens sneeuw!
De witte, schuimige wolken stapelen zich tot
grillige bergen! Het is of we over onmetelyke
sneeuwvelden voortsnellen!
Veel te gauw komt er een eind aan dit
sprookje en vliegen we weer onder de wolken.
De silhouet van een grtx>te stad doemt op!
Wat dat wel kan zijn?
Het raadplegen van kaart en horloge brengt
geen uitkomst!
Op drie kwartier afstand van Parijn ligt
geen groote stadMaar daar zie ik toch duidelyk
Sacré-Coeur en den Eiffel-Toren!
Dus tóch Parys! En dat op den kop af
anderhalf uur na vertrek van Waalhaven! We
hebben dus wel een straf windje mëe gehad!
Het dalen gaat niet van een leien dakje!
Recht tegen den wind lykt het of we stil
staan! Onder ons een kluwen wuivende vrien
den; te ver om ze te herkennen!
Dat hebben jullie m vlug gelapt! Binnen
anderhalf uur! Maar er staat ook een storm
van zeventig!".... zijn de eerste woorden van
welkomInplaats van eenS belangstellend te
informeeren naar myn gezondheid! Maar dat
doen „insiders" nooit! Die weten te goed,
wat er waar is van de .Juchtzlekte
fabeltjes!” We voelen ons dan ook stuk
voor stuk klp-lekker! Sterker nog. we zyn het
er roerend over eens. dat we nooit rustiger
vlogen; geen spoor van „remous”.
De aankomst op ..le Bourget” is nooit op
wekkend! Wel een heel groot vliegveld met een
massa hangars, maar alles is ongesoigneerd en
ongezellig! En ongelooflyk koud!!
Dank zy de vlotte reis zyn we nog prachtig
op tyd voor „tea-time at„ Paris!" Lunch
in het hartje van Rotterdam en thee by
Berry op de Champs-Élysées! We
levèh wèl snel!
hallen. Na den oorlog gebouwd voor de uit te
leveren Zepp's. die nooit kwamen! Nu verdrinkt
een nietig Fransch luchtscheepje In de enorme
ruimte.
Op Orly bewonderen we het pas geof>ende ge
bouw van de Aéro-Club .Roland Garros”. Een
clubhuis om van te watertanden! Met breed
-rezicht over het uitgestrekte terrein. De club
telt tweehonderd werkende leden, waarvan
velen een eigen toestel bezitten.
De kleine .M o t h”, waarvan „M o r a n e”
de licentie voor Frankryk heeft, ts sterk in de
meerderheid. De Gipsy-motpr moet natuuriyk
uit Engeland komen. Ook Maryse heeft hier
haar sport-kistje staan en het zou me niets
verbazen als ze ons vandaag of morgen ver
raste met een brevet voor acrobatiek.
Vorig jaar verbeterde ze het hoogte-record
door tot 9800 meter te klimmen. Verder is ze
bekend om haar reizen door Azië, Afrika en de
Levant.
Ze pakt het wèl heel anders aan dan de
ryke Amerlkaansche Mrs. Margery Durant,
die Ik op Bourget ontmoette, juist toen ze op
het punt stond met de „Silver Wings
naar Engeland te vertrekken.
Een twee-motorige ,.C i k o r s k y”-amphiblc.
die niet terugkwam uit het gebied van den Nyi.
>-ïk al een klein verkeers-vliegtulg. waarvan
de luxueuse cabine in hetzelfde blauw gehouden
is als de romp.
m
en«**
aan zyn pijp, maar die was leeggerookt. Ter-
wyl hy den linkervoet optildé en zich op den
rechter in evenwicht hield, klopte hy de pyp
tegen zyn zool uit. „Neen, dat is niet te lang.
Dus tot den volgenden herfst
„Maar u dacht dat ik een korteren termyn
zou yoemen. nietwaar?”
„Een langeren!" Hy stak zün pyp in den zak
en keerde zich naar de andere vuren toe. „Ik
geloof dat we er nu mets meer hoeven op te
die yzeren deur
nieuw vaderland
en meer suc^esvol leven kon beginnen. ^Hij
lachte bitter- om de sjpellng van het noodloS
Het geld in Ée kluis was in zyn macht. Hy had
den sleutel In zyn bezit.
Waarom zpu hy er geen gebruik van maken?
Ja. waarom elgeniyk niet? Wat zou het uit
maken voor* zoon ryke firma als Boot'ma
Co. En wat beteekende het niet voor h^m? Hy
zou slechts zooveel nemen als voor z’n over-
in lederen gulden uitzuinigen,
Ig te betalen. Dat was géén
lening. En aan een duizend
sprak Richter met zwakke
J stikken, als hy er niet gauw uit
rijen dan ben ik een moordenaar.”
vroeg de firmant verwon
dde Richter het geval van de
door hem verijdelde Inbraak.
vermoedde niet, hoe wel-
1. of hy was bestolen door
zyn tweeden kasslerXdle nu s'n geld gered had.
■roemde ka-
•tres is men
prekers aan
i\d van den
te
gooien, miss Kate. Gaat u naar huis!"
„Ik zal er wel vreeselyk uitzien, zoo onge-
wasschen. Kykt u me asjeblieft niet meer aan."
„U hebt een behoorlijke snor, juffrouw Lutz.
Maar die staat u uitstekend."
„Ernstig praten kan men, geloof ik, niet met
u, mr. Gabb.”
„Dacht u?” Hy lachte en ging heen.
Catharina voelde zich al weer gevangen in
de zorgen van den nieuwen dag. Maar voort
durend moest ze nog denken aan de eigenaar
dige stemming van dezen killen morgen. En
aan de merkwaardige persoonlykheid van mr.
Gabb
Het electrisch licht ging uit met een geklik
van den schakelaar en dit dompelde de kamer in
duisternis, die slechts onderbroken werd door
een zwakke schemering van de lantaarns in de
straat. De tweede kassier van de firma
Bootsma- en Co. zonk met een zucht van ver
lichting in den gemakkelijken stoel van zyn
superieur.
Z’n collega's waren, zooals gewoonlyk, reeds
uren geleden vertrokken; hy alleen was ge
bleven om staten met lange ryen cijfers af te
werken. Eindelijk was hy met z’n werk gereed
en zocht rist voor z’n vermoeide oogen door
In de duisternis te staren.
Bernard Richter was overwerkt en werd
slecht betaald en dit waren de oorzaken van
de wilde, ongewone gedachten. die door z’n
brein joegen.
Zooals hy daar zat in de duisternis, drong
de hopeloosheid van z’n positie tot z’n hersens
door. Waarom werkte hy elgeniyk als een
slaaf, tot klokke twaalf in den nacht, zooals
hy nu gedaan had? Wat won hy daarmee?
Geld? Neen. Hy had meerma’en om verhoo-
ging van salaris gevraagd, tot de nutteloos
heid van die pogingen hem had dom zwijgen.
Waardeerlng? Neen. De chef de c'mptabiliteit
had zich nog nooit de moeite gegeven
goed woord voor hem te doen, ofschoon op rijn
werk niet# viel aan te merken. Vooruitzichten.?
Die waren er niet!
Hii had zich zelf deze vragen zóó vaak ge
steld, dat de gedachte er aan hem bijna ziek
maakte ..Dat was niet langer te dulden! Hij
wilde niet langer slavendienst verrichten in
een duf kantoor; hy zou naar de directie gaan,
den volgenden dag ontslag vragen en als hem
naar de reden hiervan gevraagd werd, zou
hy rijn patroon deze bittere argumenten voor
de voeten werpen en weggaan naar Indië.
naar Amerika, onverschillig waar, als hy maar
ver af was van deze gehate muren.
Maar des morgens zou op dit Mies het ont
moedigend antwoord ilulden„Je kunt niet! Je
hebt geen geld!” en hij zou weer moeten gaan
denzelfden treurigeA weg. naar hetzelfde kan
toor. op dezelfde hooge kruk, in dezelfde een
tonige sleur.
En terwyl Richter daar, vol zwarte gedacht-n,
in de duisternis zat. vlei z’n blik op 'n donker
voorwerp op den achtergrotKL_Ja. daar achter
<genoeg cmTïemnaa- een
voeren, waar h'i eel
Door dit onver
wacht gebeuren
was de inbreker
volkomen verrast.
Hy verloor z’n
zelfbeheersching
en pinkte in t
schelle, witte licht.
Met een snellen sprong was
en gaf hem zoon krachtige vuistslag tusschen
de oogen. dat de man verdoofd in de kluis
neerviel. Met Inspanning van al z’n krachten
wierp Richter de zware deur achter hem dicht
en in 1 slot.
ITO een
waar-
„Ik wilde U uit den grond van mijn hart
voor alles danken en U een rijk, mooi en ge
lukkig leven toewenschen. Mr. Gabb”, zei ze
en ze stak hem de hand toe.
Hu stond op en nam haar hand. ..Dank U,
Miss Kate.
.Rn.... bluft U nog een poosje by my? Ja?”
vroeg ze byna schuchter.
„U hebt maar te zeggen hoe lang.” Hy
haar op een eigenaardige manier aan. -
„Ik weet, dat het lot u eiken dag naar Lei
cester roejaen kan."
HU schoof zyn pUp tusschen de tanden, stak
zyn handen in zyn zakken en keek haar
nog steeds recht in de oogen. Dat kan me
niks schelen. Ik hoef dien roep immers niét te
hooren."
HU blies drie, viermaal een dikke wolk rook
in de frissche ochtendlucht. „Dus vertelt U me
nu maar: hoe lang wilt U, dat ik by U biyf?"
Ze voelde zich een beetje beschaamd by zyn
doordringenden blik. Zou het erg onbescheiden
zyn? Zou ze-het durven? Ja, ze zou het hooge
woord maar uitspreken
„Nu. hoe lang. Miss Kate?” drong hy nog
eens aan.
.Ru, als het niet te veel gevraagd is en
U zoudt willen.... tot we hier de crisis te bo
ven syn. tot ik met myn anjers uitkomtot
na de tentoonsteling het volgende jaar.”
Terwyl zy sprak, veranderde zyn gezicht. De
oude spottende trek keerde erop terug.
„Is dat te lang?” vroeg ze, direct weer ver
legen beetje bevreesd zelfs.
„Och no, miss Kate.” Hu deed nog een trek
BRUSSEL. 5 Dec. (V.D.) De Belgische Se
naat zal er na de gehouden verkiezingen voor
de provinciale raden en de benoeming van de
overige senatoren als volgt uitzien:
Katholieken 75 mandaten (vier meer); So-
cialisten 65 mandaten (tien meer); Vlaamsch- tocht noodig was
om z’n schuld tei
diefstal, slechts een
gulden had hy genoeg voor de eerste behoeften
in het nieuwe vaderland.
Ja. er was ruim duizend gulden aan goud in
de kluis en goud leverde geen gevaar op om uit
te geven, zooals bankpapie- Hu zou 't doen,
morgen kon hy al buiten schot zyn.
Half rees hy uit z’n stoel op. betastt- den
sleutel in zlln zak. maar zonk onm'ddeliyk
terug, verschrikt door schuldbesef. Ja, t ko t
strijd om van eerlllk man een dief te worden.
Want al drong by rich alle mogelijke drog
redenen als rechtvaardiging van zUn voor
nemen op, een dief zou hU zyn en biyven als
hy aan z'n voornemen gevolg gaf. r-
Op dat oogenbllk ving zyn oor een licht
knarsend geluld op. Het kwam van het ven
ster, waar hy de schaduw zag van een ge
bogen gestalte. Richter zat onbeweeglijk als
uit steen gehouwen. Langzaam en voorzichtig
ging de gestalte met haar nachtellik werk
vort. Met een op een potlood gelijkend voorwerp
streek hij over het vensterglas en teekende vier
lynen. Daarna volgde een zacht gekraak een
hand stak door de vierkante opening en schoof
veruischloos den grendel weg. Eenige oogen-
blikken later stond een man in de kame.',
wiens blikken de duisternis schenen te willen
doorboren Het onderzoek scheen bevredigend,
want de man Het een zacht gegrom hooren cn
sloop naar den hoek van het vertrek, waar de
kluisdeur zich bevond.
Richter twyfelde geen oogenbllk aan de be
doelingen van den nachteiyken indringer. Hij
was geen lafaard, maar alles was zóó snel in
z'n werk gegaan, dat hy zich nog nauweiyks
in de werkelijkheid kon indenken. Het zou van
geen nut zyn. in het donker op te staan, want
wat kon hij doen tegen een man zooveel for
en loodst ons mee. Er zitten verschillend?
instructeurs van Farman! Gewoonlyk jolige
kerels, maar vandaag Is de stemming In mineur,
want zooeven hebben ze gehoord, dat de Fran-
che Staat aanmerkelyk gaat bezuinigen op de
opleiding der militaire vliegers.
Wat een geweldige slag is voor de vlieg-
cholen, want tijdens de malaise gaat het met
de sport-vllegery ook al niet zooals het zou
moeten! Een strop ook voor de dienstplichtige
vlieg-enthouslasten, die tot nu toe dienst kon
den nemen als leger-vlieger. en zoodoende op
Rykskosten een brevet halen.
MUn totaal-indruk van dezen rondtocht Is.
dat men in Frankryk alles doet om op het
gebied van vliegtuig-fabricage een eerste
'laats in te nemen en dat de overheid dit
treven op meer dan royale wyze stbunt. Het
ziet er wel naar uit, dat de Fransche vliegerij
een groote toekomst tegemoet gaat.
CATY VERBEEK.
Met moeliykheden van heel andefen aard
Lebben de kerken van Rouaan te Ikampen.
Evenals in Rome, Venetië en Londeri, is ook
het plein voor de kathedraal van Rouaan een
verzamelplaats van ontelbare duiven, met „dit
verschil, dat de duiven van Normandië nog
minder eerbied aan den dag leggen voor de
kunstwerken der kerken, dan haar buitenland-
scjie zusters. Reeds zoo ver is het thans ge
komen, dat het fUne gothische flllgraanwerk
aan de buitenzyde der kerken, alsook de beel
den, welke de gevels sieren, geheel verloren
rullen gaan, wanneer aan de plaag der duiven
geen paal en perk wordt gesteld
Radicale kunstliefhebbers hebben, ter wille
van de kunst, meermalen de uitroeiing der
duiven geëischt. De autoriteiten echter durfden
deels uit medeiyden, deels ter wille van dc
vreemdelingen, die in het algemeen voor de
duiven niet minder belangstelling hebben dan
voor de kunst, niet tot dezen stap besluiten.
Intusschen zal er Iets moeten gebeuren, daar
de Minister van Kunst en Volksontwikkeling
óen burgemeester van Rouaan opgedragen heeft
om op z’n laatst in den loop van 1933 ^en
uitetndeiyke oplossing van het duivenvraag
stuk” te vinden.
de
het trotse he Farmanproduct,
was voor een oceaantocht.
slechts éénmaal le Bourget voor een
tocht van enkele uren om daarna van het
kastje naar den muur te verhuizen. En on
langs werd het op een kermis ontdekt, waar
boeren en buitenlui a raison van één franc in
een heuzig vliegtuig mochten zittenHet
civiele prysje waarschunlllk een gevolg van het
feit, dat de neergestreken vogel veëmaakt
„v 1 e u g e 1-1 a m" was!
De hooge premie „des prototypes”
brengt den Franse hen ingenieur al gauw in de
..leiding om zich aan de uitvindery te wagen
en dat kost den Staat heel wat geld.
Onder de bedrijven door is het volmaakt
donker geworden en méér dan koud!” „Père
Coupet’’ weet een klein cafétje in de buurt
1
Terwyl Richter hierover nadacht hoorde hü
een gekras aan ’t andere einde der kamer en
opnieuw een tevreden gegrom. Hu begreep; de
kluisdeur was door hem nog niet gesleten, de
dief had hem dus zonder moeite kunnen
openen.
Richter had nir z’n kalmte herkregen. Voor
zichtig lichtte hy z’n arm op tot aan den wand.
Daar zat binnen z’n bereik de knop van ’t elec
trisch licht. Klik! ging de schakelaar en op t
zelfde oogenbllk was het vertrek hel verlicht.
jsssssezsssssisssëeszsssstsisssssszsseesssssssséséfvsa*
De reddende I
inbraak
- s
Terwyl Freddy Vrydag onder een
boom bezig was zun avonturen op zee
te vertellen, kwam er plotseling een
papegaai aanvliegen, die zich neerzette
op Freddy’s hand.
,KUk daar eens,” riep de zeeman
uit. terwyl hy den vogel omhoog hield.
„Dat is een papegaai,” zei Ivy ver
heugd. .JKoppie Krauw. Koppi
Krauw.”
„Je bent dol op stomme dieren, hè?”
zei Fteddy.
„Papegaaisn zyn niet stom," ant
woordde Ivy, ',je kunnen uitstekend
praten."
Toen Bernard Richter de oogen weer open
de, lag hy niet meer op den grond in het kan-
toorvertrek. maar op den divan in de directeurs
kamer. terwyl de heer Bootsma in angstige
spanning over hem heengebogen stond.
„1 Is goed afgeloojjen. mUn jongen," zei hy
vriéndelijk. .Je hebt gisteravond een ver
moeiende taak gehad, maar ’t had erger kun-
nap wezen. Neen, zeg niets, vermoei je niet,”
hy voort. toen Richter zich wilde op-
A IJI on dit blad zijn Ingevolge de veraekeringavoorwaarden tegen f b(J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f by een ongeval met f OCfl t® verlies van een hand f 1 9C OU verlies van een f Cft by een breuk van f
Alle flbontie S verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T «J verUes van belde armen, belde beenen of beide oogen l JU.' doodelykeu afloop/ eèn voet of een oog duim of wijsvinger f l/(/. “been of arm I *zU.~
Daar het vliegtuig van onze landgenoot®,
mevrouw Hoekstra, een ernstig motor
defect heeft, gaat de tocht naar .Farman
per auto.
Daar wacht Maryse Hilz, het jonge
Fransche vrouwtje, dat verleden jaar „bollen
land” in rep en roer bracht door haar nood
landing
Nog altyd is ze woedend op Holland en zyn
bewoners, omdat zy een haars inziens veel te
hooge schadevergoeding heeft betaald! En
vooral omdat haar toestel meer dan twee
maanden vastgehouden werd op Schiphol!
Voor degenen, die weten hoe aller-vrlende-
lykst zij destyds ontvangen werd door verschil
lende leden der Rotterdamsche Aéro-club. die
zich beyverden haar zooveel mogelyk van ons
land te laten zien, ié het wel een beetje onbe-
grijpelyk, dat zy haar haat tegen Holland zoo
onomwonden toont. Elgeniyk had ik alleen
d&èraan het genoegen van een ontmoeting te
danken.
Ik ben speciaal naar hier gekomen in de
Mrs. Durant vliegt de laatste twee jaren van
Noord naar Zuid. Oost naar West! Voor haar
bestaan geen afstanden meer. Sportief, maar
toch slechts ten deele! Want het werk laat ze
over aan piloot en mecanicien, terwyl Maryse
Hilz het stuurrad niet uit handen geeft, zelfs
niet als het een traject van 10 of meer uur
wordt.
Inheemsche vogel op le Bqurget is ook het
vliegtuig van Adrienne Bolland, een van de
allereerste vrouweiyke piloten, die vroeger aller
harten deed stilstaan door haar halsbrekende
toeren! Nu wat ouder en kalmer geworden,
bepaalt zy zich tegenwoordig tot het geven van
.Lucht-doopen!"
Op Orly drinken we een kop thee en maken
kennis met den administrateur.
Ons lidmaatschap kost met dat van de
.Aéro-club de France” samen maar 220 francs
per maand! Wat een koopje is als men bedenkt,
dat hangar-huur en onderhoud van het toestel
in dien prijs begrepen zyn! Tevens is het privi
lege van vry landen op de Fransche velden
aan het lidmaatschap verbonden.”
Het begint te duisteren, dus stygen we weer
op en gaan linea recta op Farman aan. Daar
willen we nog even het nieuwe stratosfeer-toeste!
zien, waarmee op het oogenbllk royaal door den
Staat gesubsidieerde proeven genomen worden.
Terwyl we trachten iets op te steken van de
wetenschappelijke verklaringen van den hoofd
ingenieur komt „le fiére Coupet”, een van de
oudste en meest bekende oorlogs-vliegers. die
sindsdien als chef-lnvlieger bil Farman ts.
naar beneden met een nieuwen bommenwer
per! Het eerste exemplaar in staal!
Op lederen salon is het aantal nieuwe, met
RUks -subsidie gebouwde modellen legio! Helaas
beleeft het meerendeel dier toestellen een
weinig roemryk einde. Zwerft eerst van
hangar naar hangar om ten slotte als „s t a
In den w e g” op den brandstapel te eindi
gen. Of wat misschien nog veel minder fier is.
op een of andere kermis als bezienswaardig
heid tentoongesteld te worden!
Rondom Parus ligt een krans van vliegvel
den. die voor het meerendeel hooren by de be
kende fabrieken, zooals Blériot, Morane, Far
man en Bréguet. Hoewel er ook uitsluitend
militaire vliegvelden bestaan, zooals b.v. „Vtlla-
coublay” van Bréguet. heibergen de meeste
particuliere terreinen ook een massa militaire
„kisten!" Zooals militairen ook.Jessen" bU
instructeurs’ van particuliere scholen! Een
systeem, dat het Rijk vrij wat goedkooper uit
komt dan speciaal-militaire opleidingen!
De sport-vlleger fnoet ook terecht bU de vlieg-
scho’.en vanede fabrieken. Ons systeem van één
Nationale Lucht vaart-school met
filialen kent men niet in Frankrijk.
Het lesgeld wordt in afwijking met de ge
woonte in ons land berekend per geheelen
eursus en is aan verschillende scholen terug
gebracht op 5500 francs. Breuk niet Inbegrepen;
voor de verzekering draai je dus zelf op.
hoop, dat u eens flink zult schryven, dat,Ik
nooit en nooit zal vergeven hoe ze me in Hol
land behandeld hebben!”
Haat tot ver over de grenzen! En volgens
insiders volkomen ongemotiveerd. Overigens is
deze jonge sport-vliegster een aller-charmam. ie
Met een: „Zullen we maar niet liever naar
hooger sferen verhuizen?” loopt ze den hangar
binnen en vraagt haar mecanicien om haar
„Farman” naar buiten te rollen. Een k>eln,
blauw verkeers-vllegtuig met een 35o
Gnome-Rhone mocor.
Met vliegtuigen gaat het al net als
auto's, op den duur winnen de gesloten toe
stellen het zeker. By helder, zonnig wéér is er
niets heeriyKers dan naar boven te klimmen in
een open kistje, maar daartegenover staat een
veel grooter aantal koude en natte dagen!
Maryse Hilz bestuurt haar „Farman" met ever.
veel gemak als de doorgefourneerde automo
bilist zun wagen! Druk gesticuleerend en babbe
lend komen we aan den rand van Parys. Dan
moeten we klimmen. Tot 2000 M.; lager mag je
niet boven Parys vliegen. Vanwege eventueele
noodlandingen.
De lucht is helder en in de „blokkendoos
stad” ontdekken we menig bekend plekje
CtoWezenlijk, belacheUjk klein.
we dalen op „O r 1 y”. het groote vliegveld, dat
Een tabel aan, dan bemerkt u.
Dat de Hjn geen rech'te staaf is!
Elke maand toch heeft haar kurve
Om daarmee^te demonstreeren,
Welke soort 'bijzonderheden
Steeds hdar eigen aard typeeren,
D’ eene mhand munt uit door hitte.
Dus vacantie, bad en bosschen.
En een ander door examens,
Dus man blokken, sweeten, vossen.'
En een derde, die haar staart roert,
Is bijzonder ongestadig.
Het begint steeds met ontluiken.
Doch het eindigt met losbladig!
En zóó heeft de maand December
Ook haar specialiteiten.
Die men heeft te accepteeren,
Daar ze spreken door de feiten!
Wat nu deze maand juist kenmerkt
En wij daarom dulden moeten.
Wat zelfs mèir spreekt dan wat
ders,
Zijn helaas.... de wintervoeten!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)