S'trf v&Aaal van den daq Snapshots van Fransche vliegvelden ■mmmM HET KENMERK N ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Draag ROBINSONschoenen Luidsprekers in Cha Je kunt er fijn op tippelen! I De vlammende anjelier DJNSDAG 6 DECEMBER Pietro Mascagni 70 jaar e De Belgische Senaat Definitieve samenstelling I Geen afstanden meer es Duiven anti >ervd Bollenland in rep en roer Wist U De „blauwe vogel” n ein Maryse Hilz nog altijd woedend SPROOKJE BOVEN DE WOLKEN P' hün«y de 'n an re- u n? He FEUILLETON inmnnrniniiiinuiiiHiiiuiiiiinmiiiuuuiuiuiiiHiuuiuuuiiuS Binnen ll/z uur, met een storm van 70, van Waalhaven naar Le Bourget T s jecho-Slowaki je vraagt I I I - s Naar het Duitsch van Paul Oskar Hoecker huh ,.S8 Edlo®* pelen- AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL Krans van vliegvelden vrouw. P.K. f- met an- een e-n Richter bij hem te lieti'v moet," inst b behalve Freddy (Morgenavond vervolg) in kort* (United Press) (United Press) op dit blad keek 30 VI. (Wordt vervolgd.) de\ Chi De heer Bootst nlg het gescheeld Ikanoto- 5 Jan- k wear- 10 KM (Ingezonden mededeehng.) iverrie- et Sr»* baring, td weri i ravijn rich k» )e com> ma vu rwaarts ren vu werd gevoeld, richting le des- i ran ge be- m den oenoe, x Door ■ang 11 ide ge revol- comstlj waar- erd. De dat in pokken hebben goeden por sp an bet 'tg. I fn •e- IT- in mt «n lat les Sn iet an an •on rd- ek. ale dat M kregen. l revol- kreeg ?n pon- werd lagmid- „Natuurlijk, zei de zeeman, „daar dacht ik heelemaal niet aan.” Terwijl hjj sprak lichtte de papegaai hem den hoed van het hoofd. „Tweern je hoed af, als je met een dame spreekt,” zei hij. Iedereen lachte, Vrijdag. ,Jk ben blfj, dat Lorre je manie ren leert," zei Ivy. „Ik ook,” zet Rob bie. „Freddy neemt alleen zijn hoed af. als hij zjjn haar wil kammen, en dat gebeurt niet dikwijls.” giril richtèh. „MaarSB stem, .Jiy gehaald w< „Wat bedoel\ derd, en nu vei Met een zucht van verlichting bleef oogenbllk tegen de kluisdeur g-leund, achter hu een dof gevloek en verwenachingen hoorde. Maar nu deed zich de reactie gelden. Alles in t vertrek draaide voor z’n oogen rond en zonder een zucht te slaken, viel hij bewuste loos neer. De ondervonden emotie was te sterk voor z'n overwerkt brein. „o 1 s e a u dat Het Zoo verging het ten minste b 1 e u", bestemd verliet 1 befaamd is om de twee reusachtige Zeppelin- hallan Ma i^nn nArlzwv onhni i vzrzt vrrxzvv- Ho nifr fo X Siiiniihjiiiiitiiiiiiiiiiiniiiii iogeiyk p der iiiiiiiiiiiunii servato* n-m. 8® Ms. n. men* h^i mu^il een* i van mie ..Flpe' CHARTRES. December. In thedraal van Notre Dame te begonnen een Installatie van luidop: te brengen, welke men ter gelegenha aanstaanden Kerstnacht in gebruik kunnen nemen. Deze luidspreker-tnstallatie zal het i maken de H. Diensten In alle deel kathedraal te volgen. Toen de Aartsbisschop van Parijs, zl Kard. Verdler. onlangs een bedevaart van] duizend pelgrims van de Fransche hoof naar Chartres leidde, werd er algemeen geklaagd, dat zijn preek niet te volgen. Naar aanleiding dezer klachten werden ven genomen die aantoonden, dat ze ger vaardlgd waren en men besloot dit edv verhelpen. by verlies van ’n anderen vinger WASHINGTON. 5 Dec. (Reuter). De Tsjecho- Slowaaksche gezant heeft op het staatsdeparte- ment een nota overhandigd, waarin met om schrijving van redenen uitstel van de 15 Decem ber vervallende betalingen wordt verzocht. leen maar een paar kostbare orchideeën ge stuurd. de Amerikaan een tuil Lyon-rozen en ook alle andere kennissen hadden iets smaak vollers gestuurd of meegebracht dan zijn reuzen- bouquet. „Waar hebt u toch die prachtige Lyon-roeen vandaan?" vroeg hij Jaloersch aan den Ameri kaan. En hy moest het pijnlijke antwoord hoo ren: „Die heb Ik uit een speciale zaak uit Nau heim laten komen; wat je hier krijgt. Is alle maal mar kt goed Het gaf aanleiding tot een lang debat op kantoor. Oom Rispeter probeerde op zijn kalme, langdradfce. vriéndelijke manier met hem te redeneeren. Maar Victor kon zijn toon niet meer verdragen, ondanks zjjn schijnbare gemoedelijk heid hoorde Victor uit ieder woord van zyn hem nu zoo onsympathiek geworden oom, zjjn zelf ingenomenheid en eigenzinnigheid. Het was een onuitstaanbare huichelaar en een benepen bur german. brave Alphons Rispeter! „Van zoo- iets trekt u zich allebei niets aan. zegt u. Maar dat teekent u ook heelemaal. Van u, mama, had ik altijd gedacht, dat u wat aan de renosnmée van de firma gelegen was. Ten slotte draagt ze toch den naam van papa. En ik voel me verplicht er aan mee te werken, dat de naam van ons huis weer een beetje méér ge acht wordt.” Tusschen Victor Troilo en zijn oom Rispeter heerschte een gespannen verhouding. Zijn stief moeder merkte het aan allerlei kleinigheden. Steeds weer trachtte zij te verzoenen. Alfons Rispeter was een schijnbaar doodgoede op zijn rust gestelde man, die niets zoozeer haatte als conflicten en deze dan ook soo- veel mogelijk uit den weg ging. Tegenspreken deed-hy uit principe zoo min mogeljjk en steeds liet hij een achter- of zijdeurtje open, om aan moeilijkheden te kunnen ontsnappen. Als men zijn week, weldoorvoed gezicht zag. met de zachte, goedig blauwe oogen. zou men in hem niet den buitengewoon gewieksten en succes vollen zakenman vermoeden, die hy in werke lijkheid was. De firma Victor H. Troilo had haar omzet vertienvoudigd, sedert hy zijn nicht ter zyde stond. Vooral de handel in bloemzaden en In tulnartlkelen had zich enorm uitgebreid. Breede kringen in Duitschland betrokken al hun be- noodigdheden op dit gebied van de „Bloemen- Troilo’s", zoowel voor den tuin als voor hun veranda, hun wintertuin en hun balcons. De handige reclame van Rispeter, vooral de ieder jaar in reusachtige oplage verspreide catalogus met de schitterende en verleideiyke illustraties, verzekerden de zaak een kolossalen omzet. Hy trok z.ch er niets van aan, dat tegenover dit succes het feit stond, dat het aanzien van de firma in vakkringen, in het byzonder by tuin architecten en kunstzinnige kweekers, sterk aan het dalen was ,Dat is broodnijd meende Rispeter glim lachend, toen Victor hem een paar beoordee- lingen van hun nleuwsten catalogus overbracht, die hy op de bloemententoonstelling in Ham burg had moeten aanhooren. r - Ook Victor’s stiefmoeder dacht er In de verste verte niet aan zich van dergelyk gepraat wat aan te trekken. „Och jongen, laat je toch den kop niet gek maken. Laat ze gelukkig zijn met hun fynen smaak, als ze meenen. dat ze die in pacht hebben Wy steken de duiten in onzen zak”. En op kantoor bewezen ze hem beide, dat juist deze nieuwe catalogus, die in de vakpers zoo scherp was aangevallen, omdat hy vol stond met schreeuwerige reclame en allerlei verschrik- keiyke, smakelooze dingen aanbeval, juist een groot succes by het publiek was en een menigte bestellingen aanbracht. De heft igste critlek werd geoefend op de door Oom Rispeter uitgevonden afdeeling ..Feestge schenken”nagemaakte vruchtboompjes als ta felversiering. bouquetten van gedroogde- en kunstbloemen en -planten, porceleinen minia- tuurbakjes met dwergbloemen en dan de pracht- collectie tuinverslering, steenen dieren, kabou ters. majolica paddestoelen én wat dies meer zy. Victor's smaak had zich gevormd en verfynd. De omgang met mevrouw Rettberg was niet zonder Invloed op hem geblven. Ook wat hy op verschillende reizen gezien had, werkte bif hem na en daar kwam ook nog de geregelde omgang bij met den overigen vriendenkring van mevrouw Rettberg, in het algemeen menschen met een verfynden smaak Op haar verjaardag in Juni had Victor in de bloemblndery een groote bouquet roode rozen laten maken en die met zyn felicitaties naar het huls op den Amselberg gezonden Toen hy, op haar invi tatie. kwam koffiedrinken, zag hy met schrik, hoe zyn bloemen afvielen by de andere bioem- geschenken. Bij de firma Troilo hadden ze weer eens gedacht, dat de massa de overwinning brengt! De jonge bankierszoon Feustell had al- Elke maand heeft steeds iets eigens. Zoo haar meer bepaald karakter. ■Dat haar juist bijzonder kenmerkt Als de pointe bij een één-acter! Legt u van het jaar, bijvoorbeeld, Wetenschappelijk en graphisch, Nationalisten 1 mandaat (verlies drie); Libe ralen 18 (verlies 4). Het totaal-aantal zetels bedraagt 159. zoo- dat de absolute meerderheid 79 bedraagt. ag ed)* minuut n kort* Dat er een nieuwe veillgheidsbrandstof bestaat, welke een brandenden lucifer uitdooft, maar dat men eerst de motoren zou moeten ombouwen cm ze te kunnen aanwenden? Dat men voor n nieuwe klankfilm den over leden Amerlkaanschen president Wilson wil la ten optreden en dat Wilson’s stem hoorbaar zyn zal. ofschoon tydens zyn leven de klankfilm nog riet bestond? Door middel van bewaard ge bleven gramofoonplaten zal zyn stem op de film worden overgebracht. Dat men in Vultures Peak in Bengalen de holen ontdekt gelooft te hebben, waar Boeddha tot zyn leerlingen sprak? Dat een vlieger op drle-duizend meter noogte den zonsopgang tien minuten eerder ziet dan een man die recht onder hem op de aarde staat? I Em. ncht- Mstad II over I was. /proe- recht- 'el te scher dan hy, die bovendien wei zou gewa pend wezen? Al de plannen, die z’n geest hadden bezig gehouden, waren weggevaagd; alleen het plichtbesef bleef over. Hy was aansprakelijk voor den inhoud van de kluis en dezen zou hy redden ten koste van alles! Kon hy de kamer uitsluipen en om hulp roepen? Neen, dat was onmogeiyk. In deze beperkte ruimte en in die doodsche stilte, zou het minste geluid door den Inbreker gehoord worden. „Gelooft U me niet?” „O zeker. Miss Kate. U hebt alleen geen ta lent om het te toonen." „Wat moet ik dan doen? Nu glimlachte hy. „O ja. U bent ook nog zoo naïef." Hy hield zyn steenkoude, roetzwarte handen boven het vuur. .Maar troost U met my: het talent om te toonen wat er in my om gaat, bezit ik ook niet.” Ze zwegen ’n poosje Beiden dachten ze over eikaars woorden na. Catharina voelde zich ge drukt. Ze overwoog, of Mr. Gabb haar zyn ver trek wilde aankondigen. Hy was voor haar natuuriyk veel meer geworden dan een trouwe hulp by hst werk; als de beste, oudste vriend had hy haar in deze moeilyke tyden bygestaan. In duizend kleinigheden, waarvan geen enkele eigenlijk meer op te noemen was. Ze moest hem dat nu zeggen, maar het kostte haar een groote zelfoverwinning om zich te uiten. De Italiaansche componist Pietro Mascagni, vooral bekend door zyn opera „Cavalleria Rus- ncana”. wordt Woensdag 7 December 70 jaar. Pietro Mascagni werd geboren te Livorno. Hy studeerde aan het Conservatorium te Milaan en was daarna kapelmeester van verschillende kleine theaters Mascagni leidde in die dagen een moeizaam bestaan en niets wees erop, dat hy nog eens een bekend componist zou worden. Zyn grooteten roem heeft Mascagni te danken aan zyn opera „Cavalleria Rustlcana", welke hy schreef als inzending op een prysvraag. door den uitgever Sonzogno te Milaan uitgeschreven. Deze een premie uitgeloofd voor den besten ikalen eehacter. welke belooning bestond uit niet onbelangryke som gelds en opvoering hel bekroonde werk. Aangelokt door de pre- 'deed Mascagni mede. Nauweiyks had hy iel achter het slotwoord van zyn werk ge zet, dj een vlaag van moedeloosheid greep den componist aan. Hy nam de partituur en wierp haar wreVelig in een lade van zyn bureau, vast besloten, haar daar ten eeuwigen dage te laten rusten. Zyn echtgenoote, die hevig belang in het werk van haar man stelde, deed alle pogingen hem over te halen het toch maar in te zenden, doch alles tevergeefs. „Het ding is een prul ge worden. Ik heb er geen vertrouwen in; liever laat ik de kans op een prys voorbijgaan, dan dat Ik myn muzikale reputatie op net spel zet.” Op den vooravond van den dag. dat de termyn van inzending zou zyn afgeloopen, wist zyn vrouw het document te bemachtigen en bracht het naar den uitgever. Mascagni wist hiervan niets af en groot was dan ook zyn verwonde ring, toen hy eenigen tyd later bericht kreeg, dat zyn werk een meesterstuk was en den eer sten prys had behaald. Na de Cavalleria Rus tlcana componeerde Mascagni nog een tiental epera’s, welke alle echter veel minder byval vonden, dan het eerstgenoemde werk. Tenge volge van de weinige waardeerlng die zyn werk vond, legde de componist zich in 1921 op. in tien jaar tyds geen enkel muziekstuk neer te yhryven. Hy hield zich trouw aan zyn woord en eerst verleden jaar is hy weer met compo- neeren begonnen. Eenige jaren geleden werd Mascagni benoemd tot dirigent van het Scala- theater te Milaan als opvolger van Toscanini. liegende storm en kletterende regenbuien! Een drulp-natte Ph.-A.E.D. daalt moei zaam op Waalhaven. De K.L.M. bus rydt tot onder den vleugel, zoodat we droog worden overgeladen. Nog enkele minuten en de motor slaat weer aan. We taxiën naar den start en neus In den wind klimmen we naar hooger regionen. Boven ons grauwe wolken; onder ons troosteloos landschap. Tot aan het Hollandsch Diep houd ik het vol om de route op de kaart uit te kienen. Daarna geef ik het op en verwissel de nare, koude werkeiykheid voor droomenland! En neem op die manier vast voorschot op de heeriyk- heden die me in Parys wachten! We zullen zoowat ter hoogte van Brussel ge weest zyn als myn achter-buurman me onzacht tusschen myn schouderbladen port en nydig gebaart, dat ik liever eens naar buiten moet kijken. We zitten midden in een witte wereld! Boven ons een strak-blauwe lucht met stralende zon! Naast en onder ons sneeuw en nog eens sneeuw! De witte, schuimige wolken stapelen zich tot grillige bergen! Het is of we over onmetelyke sneeuwvelden voortsnellen! Veel te gauw komt er een eind aan dit sprookje en vliegen we weer onder de wolken. De silhouet van een grtx>te stad doemt op! Wat dat wel kan zijn? Het raadplegen van kaart en horloge brengt geen uitkomst! Op drie kwartier afstand van Parijn ligt geen groote stadMaar daar zie ik toch duidelyk Sacré-Coeur en den Eiffel-Toren! Dus tóch Parys! En dat op den kop af anderhalf uur na vertrek van Waalhaven! We hebben dus wel een straf windje mëe gehad! Het dalen gaat niet van een leien dakje! Recht tegen den wind lykt het of we stil staan! Onder ons een kluwen wuivende vrien den; te ver om ze te herkennen! Dat hebben jullie m vlug gelapt! Binnen anderhalf uur! Maar er staat ook een storm van zeventig!".... zijn de eerste woorden van welkomInplaats van eenS belangstellend te informeeren naar myn gezondheid! Maar dat doen „insiders" nooit! Die weten te goed, wat er waar is van de .Juchtzlekte fabeltjes!” We voelen ons dan ook stuk voor stuk klp-lekker! Sterker nog. we zyn het er roerend over eens. dat we nooit rustiger vlogen; geen spoor van „remous”. De aankomst op ..le Bourget” is nooit op wekkend! Wel een heel groot vliegveld met een massa hangars, maar alles is ongesoigneerd en ongezellig! En ongelooflyk koud!! Dank zy de vlotte reis zyn we nog prachtig op tyd voor „tea-time at„ Paris!" Lunch in het hartje van Rotterdam en thee by Berry op de Champs-Élysées! We levèh wèl snel! hallen. Na den oorlog gebouwd voor de uit te leveren Zepp's. die nooit kwamen! Nu verdrinkt een nietig Fransch luchtscheepje In de enorme ruimte. Op Orly bewonderen we het pas geof>ende ge bouw van de Aéro-Club .Roland Garros”. Een clubhuis om van te watertanden! Met breed -rezicht over het uitgestrekte terrein. De club telt tweehonderd werkende leden, waarvan velen een eigen toestel bezitten. De kleine .M o t h”, waarvan „M o r a n e” de licentie voor Frankryk heeft, ts sterk in de meerderheid. De Gipsy-motpr moet natuuriyk uit Engeland komen. Ook Maryse heeft hier haar sport-kistje staan en het zou me niets verbazen als ze ons vandaag of morgen ver raste met een brevet voor acrobatiek. Vorig jaar verbeterde ze het hoogte-record door tot 9800 meter te klimmen. Verder is ze bekend om haar reizen door Azië, Afrika en de Levant. Ze pakt het wèl heel anders aan dan de ryke Amerlkaansche Mrs. Margery Durant, die Ik op Bourget ontmoette, juist toen ze op het punt stond met de „Silver Wings naar Engeland te vertrekken. Een twee-motorige ,.C i k o r s k y”-amphiblc. die niet terugkwam uit het gebied van den Nyi. >-ïk al een klein verkeers-vliegtulg. waarvan de luxueuse cabine in hetzelfde blauw gehouden is als de romp. m en«** aan zyn pijp, maar die was leeggerookt. Ter- wyl hy den linkervoet optildé en zich op den rechter in evenwicht hield, klopte hy de pyp tegen zyn zool uit. „Neen, dat is niet te lang. Dus tot den volgenden herfst „Maar u dacht dat ik een korteren termyn zou yoemen. nietwaar?” „Een langeren!" Hy stak zün pyp in den zak en keerde zich naar de andere vuren toe. „Ik geloof dat we er nu mets meer hoeven op te die yzeren deur nieuw vaderland en meer suc^esvol leven kon beginnen. ^Hij lachte bitter- om de sjpellng van het noodloS Het geld in Ée kluis was in zyn macht. Hy had den sleutel In zyn bezit. Waarom zpu hy er geen gebruik van maken? Ja. waarom elgeniyk niet? Wat zou het uit maken voor* zoon ryke firma als Boot'ma Co. En wat beteekende het niet voor h^m? Hy zou slechts zooveel nemen als voor z’n over- in lederen gulden uitzuinigen, Ig te betalen. Dat was géén lening. En aan een duizend sprak Richter met zwakke J stikken, als hy er niet gauw uit rijen dan ben ik een moordenaar.” vroeg de firmant verwon dde Richter het geval van de door hem verijdelde Inbraak. vermoedde niet, hoe wel- 1. of hy was bestolen door zyn tweeden kasslerXdle nu s'n geld gered had. ■roemde ka- •tres is men prekers aan i\d van den te gooien, miss Kate. Gaat u naar huis!" „Ik zal er wel vreeselyk uitzien, zoo onge- wasschen. Kykt u me asjeblieft niet meer aan." „U hebt een behoorlijke snor, juffrouw Lutz. Maar die staat u uitstekend." „Ernstig praten kan men, geloof ik, niet met u, mr. Gabb.” „Dacht u?” Hy lachte en ging heen. Catharina voelde zich al weer gevangen in de zorgen van den nieuwen dag. Maar voort durend moest ze nog denken aan de eigenaar dige stemming van dezen killen morgen. En aan de merkwaardige persoonlykheid van mr. Gabb Het electrisch licht ging uit met een geklik van den schakelaar en dit dompelde de kamer in duisternis, die slechts onderbroken werd door een zwakke schemering van de lantaarns in de straat. De tweede kassier van de firma Bootsma- en Co. zonk met een zucht van ver lichting in den gemakkelijken stoel van zyn superieur. Z’n collega's waren, zooals gewoonlyk, reeds uren geleden vertrokken; hy alleen was ge bleven om staten met lange ryen cijfers af te werken. Eindelijk was hy met z’n werk gereed en zocht rist voor z’n vermoeide oogen door In de duisternis te staren. Bernard Richter was overwerkt en werd slecht betaald en dit waren de oorzaken van de wilde, ongewone gedachten. die door z’n brein joegen. Zooals hy daar zat in de duisternis, drong de hopeloosheid van z’n positie tot z’n hersens door. Waarom werkte hy elgeniyk als een slaaf, tot klokke twaalf in den nacht, zooals hy nu gedaan had? Wat won hy daarmee? Geld? Neen. Hy had meerma’en om verhoo- ging van salaris gevraagd, tot de nutteloos heid van die pogingen hem had dom zwijgen. Waardeerlng? Neen. De chef de c'mptabiliteit had zich nog nooit de moeite gegeven goed woord voor hem te doen, ofschoon op rijn werk niet# viel aan te merken. Vooruitzichten.? Die waren er niet! Hii had zich zelf deze vragen zóó vaak ge steld, dat de gedachte er aan hem bijna ziek maakte ..Dat was niet langer te dulden! Hij wilde niet langer slavendienst verrichten in een duf kantoor; hy zou naar de directie gaan, den volgenden dag ontslag vragen en als hem naar de reden hiervan gevraagd werd, zou hy rijn patroon deze bittere argumenten voor de voeten werpen en weggaan naar Indië. naar Amerika, onverschillig waar, als hy maar ver af was van deze gehate muren. Maar des morgens zou op dit Mies het ont moedigend antwoord ilulden„Je kunt niet! Je hebt geen geld!” en hij zou weer moeten gaan denzelfden treurigeA weg. naar hetzelfde kan toor. op dezelfde hooge kruk, in dezelfde een tonige sleur. En terwyl Richter daar, vol zwarte gedacht-n, in de duisternis zat. vlei z’n blik op 'n donker voorwerp op den achtergrotKL_Ja. daar achter <genoeg cmTïemnaa- een voeren, waar h'i eel Door dit onver wacht gebeuren was de inbreker volkomen verrast. Hy verloor z’n zelfbeheersching en pinkte in t schelle, witte licht. Met een snellen sprong was en gaf hem zoon krachtige vuistslag tusschen de oogen. dat de man verdoofd in de kluis neerviel. Met Inspanning van al z’n krachten wierp Richter de zware deur achter hem dicht en in 1 slot. ITO een waar- „Ik wilde U uit den grond van mijn hart voor alles danken en U een rijk, mooi en ge lukkig leven toewenschen. Mr. Gabb”, zei ze en ze stak hem de hand toe. Hu stond op en nam haar hand. ..Dank U, Miss Kate. .Rn.... bluft U nog een poosje by my? Ja?” vroeg ze byna schuchter. „U hebt maar te zeggen hoe lang.” Hy haar op een eigenaardige manier aan. - „Ik weet, dat het lot u eiken dag naar Lei cester roejaen kan." HU schoof zyn pUp tusschen de tanden, stak zyn handen in zyn zakken en keek haar nog steeds recht in de oogen. Dat kan me niks schelen. Ik hoef dien roep immers niét te hooren." HU blies drie, viermaal een dikke wolk rook in de frissche ochtendlucht. „Dus vertelt U me nu maar: hoe lang wilt U, dat ik by U biyf?" Ze voelde zich een beetje beschaamd by zyn doordringenden blik. Zou het erg onbescheiden zyn? Zou ze-het durven? Ja, ze zou het hooge woord maar uitspreken „Nu. hoe lang. Miss Kate?” drong hy nog eens aan. .Ru, als het niet te veel gevraagd is en U zoudt willen.... tot we hier de crisis te bo ven syn. tot ik met myn anjers uitkomtot na de tentoonsteling het volgende jaar.” Terwyl zy sprak, veranderde zyn gezicht. De oude spottende trek keerde erop terug. „Is dat te lang?” vroeg ze, direct weer ver legen beetje bevreesd zelfs. „Och no, miss Kate.” Hu deed nog een trek BRUSSEL. 5 Dec. (V.D.) De Belgische Se naat zal er na de gehouden verkiezingen voor de provinciale raden en de benoeming van de overige senatoren als volgt uitzien: Katholieken 75 mandaten (vier meer); So- cialisten 65 mandaten (tien meer); Vlaamsch- tocht noodig was om z’n schuld tei diefstal, slechts een gulden had hy genoeg voor de eerste behoeften in het nieuwe vaderland. Ja. er was ruim duizend gulden aan goud in de kluis en goud leverde geen gevaar op om uit te geven, zooals bankpapie- Hu zou 't doen, morgen kon hy al buiten schot zyn. Half rees hy uit z’n stoel op. betastt- den sleutel in zlln zak. maar zonk onm'ddeliyk terug, verschrikt door schuldbesef. Ja, t ko t strijd om van eerlllk man een dief te worden. Want al drong by rich alle mogelijke drog redenen als rechtvaardiging van zUn voor nemen op, een dief zou hU zyn en biyven als hy aan z'n voornemen gevolg gaf. r- Op dat oogenbllk ving zyn oor een licht knarsend geluld op. Het kwam van het ven ster, waar hy de schaduw zag van een ge bogen gestalte. Richter zat onbeweeglijk als uit steen gehouwen. Langzaam en voorzichtig ging de gestalte met haar nachtellik werk vort. Met een op een potlood gelijkend voorwerp streek hij over het vensterglas en teekende vier lynen. Daarna volgde een zacht gekraak een hand stak door de vierkante opening en schoof veruischloos den grendel weg. Eenige oogen- blikken later stond een man in de kame.', wiens blikken de duisternis schenen te willen doorboren Het onderzoek scheen bevredigend, want de man Het een zacht gegrom hooren cn sloop naar den hoek van het vertrek, waar de kluisdeur zich bevond. Richter twyfelde geen oogenbllk aan de be doelingen van den nachteiyken indringer. Hij was geen lafaard, maar alles was zóó snel in z'n werk gegaan, dat hy zich nog nauweiyks in de werkelijkheid kon indenken. Het zou van geen nut zyn. in het donker op te staan, want wat kon hij doen tegen een man zooveel for en loodst ons mee. Er zitten verschillend? instructeurs van Farman! Gewoonlyk jolige kerels, maar vandaag Is de stemming In mineur, want zooeven hebben ze gehoord, dat de Fran- che Staat aanmerkelyk gaat bezuinigen op de opleiding der militaire vliegers. Wat een geweldige slag is voor de vlieg- cholen, want tijdens de malaise gaat het met de sport-vllegery ook al niet zooals het zou moeten! Een strop ook voor de dienstplichtige vlieg-enthouslasten, die tot nu toe dienst kon den nemen als leger-vlieger. en zoodoende op Rykskosten een brevet halen. MUn totaal-indruk van dezen rondtocht Is. dat men in Frankryk alles doet om op het gebied van vliegtuig-fabricage een eerste 'laats in te nemen en dat de overheid dit treven op meer dan royale wyze stbunt. Het ziet er wel naar uit, dat de Fransche vliegerij een groote toekomst tegemoet gaat. CATY VERBEEK. Met moeliykheden van heel andefen aard Lebben de kerken van Rouaan te Ikampen. Evenals in Rome, Venetië en Londeri, is ook het plein voor de kathedraal van Rouaan een verzamelplaats van ontelbare duiven, met „dit verschil, dat de duiven van Normandië nog minder eerbied aan den dag leggen voor de kunstwerken der kerken, dan haar buitenland- scjie zusters. Reeds zoo ver is het thans ge komen, dat het fUne gothische flllgraanwerk aan de buitenzyde der kerken, alsook de beel den, welke de gevels sieren, geheel verloren rullen gaan, wanneer aan de plaag der duiven geen paal en perk wordt gesteld Radicale kunstliefhebbers hebben, ter wille van de kunst, meermalen de uitroeiing der duiven geëischt. De autoriteiten echter durfden deels uit medeiyden, deels ter wille van dc vreemdelingen, die in het algemeen voor de duiven niet minder belangstelling hebben dan voor de kunst, niet tot dezen stap besluiten. Intusschen zal er Iets moeten gebeuren, daar de Minister van Kunst en Volksontwikkeling óen burgemeester van Rouaan opgedragen heeft om op z’n laatst in den loop van 1933 ^en uitetndeiyke oplossing van het duivenvraag stuk” te vinden. de het trotse he Farmanproduct, was voor een oceaantocht. slechts éénmaal le Bourget voor een tocht van enkele uren om daarna van het kastje naar den muur te verhuizen. En on langs werd het op een kermis ontdekt, waar boeren en buitenlui a raison van één franc in een heuzig vliegtuig mochten zittenHet civiele prysje waarschunlllk een gevolg van het feit, dat de neergestreken vogel veëmaakt „v 1 e u g e 1-1 a m" was! De hooge premie „des prototypes” brengt den Franse hen ingenieur al gauw in de ..leiding om zich aan de uitvindery te wagen en dat kost den Staat heel wat geld. Onder de bedrijven door is het volmaakt donker geworden en méér dan koud!” „Père Coupet’’ weet een klein cafétje in de buurt 1 Terwyl Richter hierover nadacht hoorde hü een gekras aan ’t andere einde der kamer en opnieuw een tevreden gegrom. Hu begreep; de kluisdeur was door hem nog niet gesleten, de dief had hem dus zonder moeite kunnen openen. Richter had nir z’n kalmte herkregen. Voor zichtig lichtte hy z’n arm op tot aan den wand. Daar zat binnen z’n bereik de knop van ’t elec trisch licht. Klik! ging de schakelaar en op t zelfde oogenbllk was het vertrek hel verlicht. jsssssezsssssisssëeszsssstsisssssszsseesssssssséséfvsa* De reddende I inbraak - s Terwyl Freddy Vrydag onder een boom bezig was zun avonturen op zee te vertellen, kwam er plotseling een papegaai aanvliegen, die zich neerzette op Freddy’s hand. ,KUk daar eens,” riep de zeeman uit. terwyl hy den vogel omhoog hield. „Dat is een papegaai,” zei Ivy ver heugd. .JKoppie Krauw. Koppi Krauw.” „Je bent dol op stomme dieren, hè?” zei Fteddy. „Papegaaisn zyn niet stom," ant woordde Ivy, ',je kunnen uitstekend praten." Toen Bernard Richter de oogen weer open de, lag hy niet meer op den grond in het kan- toorvertrek. maar op den divan in de directeurs kamer. terwyl de heer Bootsma in angstige spanning over hem heengebogen stond. „1 Is goed afgeloojjen. mUn jongen," zei hy vriéndelijk. .Je hebt gisteravond een ver moeiende taak gehad, maar ’t had erger kun- nap wezen. Neen, zeg niets, vermoei je niet,” hy voort. toen Richter zich wilde op- A IJI on dit blad zijn Ingevolge de veraekeringavoorwaarden tegen f b(J levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f by een ongeval met f OCfl t® verlies van een hand f 1 9C OU verlies van een f Cft by een breuk van f Alle flbontie S verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen T «J verUes van belde armen, belde beenen of beide oogen l JU.' doodelykeu afloop/ eèn voet of een oog duim of wijsvinger f l/(/. “been of arm I *zU.~ Daar het vliegtuig van onze landgenoot®, mevrouw Hoekstra, een ernstig motor defect heeft, gaat de tocht naar .Farman per auto. Daar wacht Maryse Hilz, het jonge Fransche vrouwtje, dat verleden jaar „bollen land” in rep en roer bracht door haar nood landing Nog altyd is ze woedend op Holland en zyn bewoners, omdat zy een haars inziens veel te hooge schadevergoeding heeft betaald! En vooral omdat haar toestel meer dan twee maanden vastgehouden werd op Schiphol! Voor degenen, die weten hoe aller-vrlende- lykst zij destyds ontvangen werd door verschil lende leden der Rotterdamsche Aéro-club. die zich beyverden haar zooveel mogelyk van ons land te laten zien, ié het wel een beetje onbe- grijpelyk, dat zy haar haat tegen Holland zoo onomwonden toont. Elgeniyk had ik alleen d&èraan het genoegen van een ontmoeting te danken. Ik ben speciaal naar hier gekomen in de Mrs. Durant vliegt de laatste twee jaren van Noord naar Zuid. Oost naar West! Voor haar bestaan geen afstanden meer. Sportief, maar toch slechts ten deele! Want het werk laat ze over aan piloot en mecanicien, terwyl Maryse Hilz het stuurrad niet uit handen geeft, zelfs niet als het een traject van 10 of meer uur wordt. Inheemsche vogel op le Bqurget is ook het vliegtuig van Adrienne Bolland, een van de allereerste vrouweiyke piloten, die vroeger aller harten deed stilstaan door haar halsbrekende toeren! Nu wat ouder en kalmer geworden, bepaalt zy zich tegenwoordig tot het geven van .Lucht-doopen!" Op Orly drinken we een kop thee en maken kennis met den administrateur. Ons lidmaatschap kost met dat van de .Aéro-club de France” samen maar 220 francs per maand! Wat een koopje is als men bedenkt, dat hangar-huur en onderhoud van het toestel in dien prijs begrepen zyn! Tevens is het privi lege van vry landen op de Fransche velden aan het lidmaatschap verbonden.” Het begint te duisteren, dus stygen we weer op en gaan linea recta op Farman aan. Daar willen we nog even het nieuwe stratosfeer-toeste! zien, waarmee op het oogenbllk royaal door den Staat gesubsidieerde proeven genomen worden. Terwyl we trachten iets op te steken van de wetenschappelijke verklaringen van den hoofd ingenieur komt „le fiére Coupet”, een van de oudste en meest bekende oorlogs-vliegers. die sindsdien als chef-lnvlieger bil Farman ts. naar beneden met een nieuwen bommenwer per! Het eerste exemplaar in staal! Op lederen salon is het aantal nieuwe, met RUks -subsidie gebouwde modellen legio! Helaas beleeft het meerendeel dier toestellen een weinig roemryk einde. Zwerft eerst van hangar naar hangar om ten slotte als „s t a In den w e g” op den brandstapel te eindi gen. Of wat misschien nog veel minder fier is. op een of andere kermis als bezienswaardig heid tentoongesteld te worden! Rondom Parus ligt een krans van vliegvel den. die voor het meerendeel hooren by de be kende fabrieken, zooals Blériot, Morane, Far man en Bréguet. Hoewel er ook uitsluitend militaire vliegvelden bestaan, zooals b.v. „Vtlla- coublay” van Bréguet. heibergen de meeste particuliere terreinen ook een massa militaire „kisten!" Zooals militairen ook.Jessen" bU instructeurs’ van particuliere scholen! Een systeem, dat het Rijk vrij wat goedkooper uit komt dan speciaal-militaire opleidingen! De sport-vlleger fnoet ook terecht bU de vlieg- scho’.en vanede fabrieken. Ons systeem van één Nationale Lucht vaart-school met filialen kent men niet in Frankrijk. Het lesgeld wordt in afwijking met de ge woonte in ons land berekend per geheelen eursus en is aan verschillende scholen terug gebracht op 5500 francs. Breuk niet Inbegrepen; voor de verzekering draai je dus zelf op. hoop, dat u eens flink zult schryven, dat,Ik nooit en nooit zal vergeven hoe ze me in Hol land behandeld hebben!” Haat tot ver over de grenzen! En volgens insiders volkomen ongemotiveerd. Overigens is deze jonge sport-vliegster een aller-charmam. ie Met een: „Zullen we maar niet liever naar hooger sferen verhuizen?” loopt ze den hangar binnen en vraagt haar mecanicien om haar „Farman” naar buiten te rollen. Een k>eln, blauw verkeers-vllegtuig met een 35o Gnome-Rhone mocor. Met vliegtuigen gaat het al net als auto's, op den duur winnen de gesloten toe stellen het zeker. By helder, zonnig wéér is er niets heeriyKers dan naar boven te klimmen in een open kistje, maar daartegenover staat een veel grooter aantal koude en natte dagen! Maryse Hilz bestuurt haar „Farman" met ever. veel gemak als de doorgefourneerde automo bilist zun wagen! Druk gesticuleerend en babbe lend komen we aan den rand van Parys. Dan moeten we klimmen. Tot 2000 M.; lager mag je niet boven Parys vliegen. Vanwege eventueele noodlandingen. De lucht is helder en in de „blokkendoos stad” ontdekken we menig bekend plekje CtoWezenlijk, belacheUjk klein. we dalen op „O r 1 y”. het groote vliegveld, dat Een tabel aan, dan bemerkt u. Dat de Hjn geen rech'te staaf is! Elke maand toch heeft haar kurve Om daarmee^te demonstreeren, Welke soort 'bijzonderheden Steeds hdar eigen aard typeeren, D’ eene mhand munt uit door hitte. Dus vacantie, bad en bosschen. En een ander door examens, Dus man blokken, sweeten, vossen.' En een derde, die haar staart roert, Is bijzonder ongestadig. Het begint steeds met ontluiken. Doch het eindigt met losbladig! En zóó heeft de maand December Ook haar specialiteiten. Die men heeft te accepteeren, Daar ze spreken door de feiten! Wat nu deze maand juist kenmerkt En wij daarom dulden moeten. Wat zelfs mèir spreekt dan wat ders, Zijn helaas.... de wintervoeten! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 7