5ïrf u&ftaal uan den dag De strijd met België in 1830 Echt en goéd A ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Het merk ROBINSON staat op iedere f250.- zool. Let daar op De vlammende anjelier Het einde van lAltyn Kusch WOENSDAG 7 DECEMBER Moritz Rosenthal GENERAAL CHASSE Eervolle nederlaag Na 20 jaar vereend Fascisme in Engeland Vliegster gedood Alle abonné FEUILLETON i- Scheepsramp voor komen I i» •=2 '•s? iS? Naar het Duitsch van Paul Oskar Hoecker 11 iaS! AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL 1 Wordt zeventig jaar zyn beleid '■0 geloopen". e- - is Altyn-Kusch ge ven 4- zeer Ook filosoof er in de Din»- gehoord van en van waarvan •s* ■»T» *14 ji woedende (Won» 1 Moedige verdediging der Antwerpacht Citadel Postzak met brandend pakket met kruit bijtijds ontdekt Robbies met om nun i i r r L >5 ’9 15 Als de wet zoo graag wil sluiten... Waarom dat niet geprobeerd Met kantoren der9 belasting? makkelijkheid aristocratisch, opzicht op die i k 5 l l J 5 S5 33 30 34 25 90 iS ia. Dat de bezetting werd meegev erd feit. s er <t. es c- et id ie ip natlgtt booger I Mld- erdan reed. igsle«8 wie les lampje macht ie wa stap i. Om- v. d. i. daar ervrou- en had r.aata» 05 f*r- 28-M ..Het vrouw heeren delijk dUtan eentje n het rij en in ie ls zwaar en plomp MARTIN BERDEN f Nadruk verboden) Niemand die dan protesteert! niiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiitiniiiiiiiniiiiiiHininmitmMiiiiir: voorzichtig en je zult nog vuil eten.” in den zijn Poeders alleen wanneer zij de hand- teekening dragen van den fabrikant A. Mijnhardt. Maagpoeders, Hoofdpijnpoeders. Kiespijnpoeders, Hoestpoeders. Worm poe ders, enz. Per poeder 8 ct. Per doos 45 ct. Bij uw drogist. Mb Md TM» isn Ml MSI r» «00* Mie IDM» -£> s i^* 120» •^2 imm >4 ‘*?J in» (Ingezonden mededeeltng Aan» 0 3700 Ie kod '000 K. rendebe i: Gek 0. 2500 Q^aJO ioordsr- un- 0-1* >0 K O :1e Zooi 40 per K. 0 bt) verlies van *a anderen vinger ■rklnd dus. Doch ren. dat hij méér BERLIJN, 8 Dec <WB Op het vliegveld stortte heden een vliegtuig omlaag De inz.t- lei.de dame werd zwaar gewond en is later overleden. In het land der gulle vrijheid En dat land bewonen wij! Geeft men met nog guller vrijheid Ons een wetten-heerschappij! En ie mag alleen verkoopen In zoover de wet dit wil, Ook al legt de wet de zaken Op de beste dagen stil! Zondags lust u graag een snoepje? Kom, de wet, die zegt ban niet. Daar niet u, in t land der vrijheid. Maar de stroeve wet gebiedt! Zelfs den Zondag vóór Sint Nic’laas, Dus een dag met perspectief. Dn-Iln vond de wet op sluiting Voor het „open" geen motief. Maar men wil toch geld verdienen Dus de winkelopstand kwam. En Sint Nic’laas hielp een handje In de Maasstad Rotterdam! Want men wil niet slechts verdienen. Doch men moetwa.it ’t is de wet. Die de duimschroef der belasting Steeds een draadje hooger zet’ De Joodachg pianist Moritz Rosenthal, een kunstenaar van wereldreputatie, wordt dezer dagen zeventig jaar. De beroemde Chopin-ver- tnlker was de zoon van een hoogleeraar aan de academie van Lemberg in Gallicie. HU be gon piano te spelen op achtjarigen leeftijd en maakte zulke snelle vorderingen, dat hy reeds cp tienjarlgen leeftijd een virtuoos was. die rün geheele omgeving door zyn spel In verba zing bracht. Weer een wondei in den loop der jaren zou biykel was dan een wonderkind ZOn leermeester was de Chopinspeler Mikuli. die spoedig tezamen met zijn leerling op con certen optrad Toen de familie verhuisde naar Weenen werd Rosenthal leerling van Joseffy en reeds op veertienjarlgen leeftijd speelde hij voor een critlsch publiek een concert van v. Beethoven. Liszt en Mendelssohn. Daarna maakte hij een tournée door Roemenië, waar de koning hem tot hofpianist benoemde. ZUn vriendschap met den componist Lizt dateert van 1877 en duurde tot den dood van den componist. Samen traden zjj op in Rome. Boedapest, Weimar, Parijs en St Petersburg. De steppe zweeg Aan de grens van hemel en aarde ontstonden luchtspiegelingen: een meer een bosch. Dan trók een streep don kere rook voortij en blies alles weg. Weer was de trein door de steppe gerold. ..Wanneer de Djiglt daarna gehoord had wat men van den ren gezegd had. dan waa A'tyn-Kusch nog trotsch en hij moest geen haar voogd in Belgrado heel goed gehad; haa- pleegvader, kan bijna niet meer van haar schel den en ook het meisje valt het lang niet licht naar Engeland te gaan, dat zy niet kent en welks taal zy nauwelijks verstaat. Haar vader is begonnen haar Engelsch te leeren. Met haar gebrekkige kennis van die taal heeft zjj my een briefje geschreven, dat mij de gelukkigste uren van mijn leven heeft bezorgd Er staat in „Leve moeder, ik verlang er naar u te om helzen. Ik tel de uren, die my nog van u en de anderen scheiden „En ik behoef u wel niet te zeggen, zoo besloot mevrouw Argurios haar verhaal, dat Ik niet minder dan Theodora vurig verlang naar het oogenbllk. waarop ik na een scheiding van twlnt-g Jaar mijn eigen kind weer in de innen zal sluiten!" iiiianiiiiiiiiHiiiiiiui SLUITEN? -- MVM aw^siszs^ W tl U Ulll - huid In 1907 werd Chassé s stoffelijk overschot plechtig bijgezet in een grafkelder, grenzende aan het graf van zyn trouwe soldaten Ziehier een kort overzicht van de krijgsver richtingen. die honderd jaar gel°d?n plaats hadden en die tot de laatste krijgsdaden van het Nederlandsche leger behooren Hoe men ook moge denken over de sch-idlng tuss-hen Noord en Zuid en over de wijze. waarop de Nederlanders in die dagen meenden te mo ten opkomen. voor wat zjj als hun recht be schouwden. het gedrag van generaal Chassé. den populalren .Papa Chassé". zooals zijn soldaten hem noemden, verdient in ied-r geval geroemd te worden als dat van een moedig soldaat en een oprecht vaderlander. eens brand veroorzaakten. Het spreekt vanzelf, dat voor den afzender van het pakket, die bovendien een valacbe, misleidende Inhoudsopgave verstrekte, dit muls- nog wel een staart zal hebben. 7 ..Hij is een echte type. ..En ik zal tóch den renner hebben, die sneller is dan all* andere!" zei hjj. gmg naar het station en vroeg den man met de rood* pet, hem werk te geven. En wat denk je dat er nu gebeurd is?" „HU heeft het gewonnen Thans rijdt Tschal pan op den ijzeren kamee'. voedert hem met kolen en men beweert, dat hjj het al zeer goed kan vuil eten", zei ik. „Ja, jammer van den renner." antwoordde Auspan Wjj hebben er zoo geen meer in de steppe. Maar wat het vuil betreft, dat is geen ongeluk. Tschalpen at er niet veel van.” ,,Hoe zoo dan?" vroeg ik belangstellend. en Ze- kwsUt «0—M •.verre n*. ve- virkeni slacbt- Ut De En ze gaat in den tuin en stelt ons voor. Een Emelschman m tennlscostuum. heel correct. Een zekere Mr, Oabb HU had in Oxford ge studeerd en deed veel aan land- en tuinbouw kunde. Hij speelt schitterend. Ik raak met hem in gesprek En Ik moest hem telkens aan- kijken. want ik dacht, dat gezicht komt mU zoo bekend voor, ik weet alleen niet, waar ik hem eerder gezien heb. Dat zei ik later ook tegen mevrouw Rettberg. En ze begint te— lachen en zegt doodkalm: dat is toch de nieu we knecht van juffrouw Lutar en bU Raar in den tuin was hU ook al aan het werk geweest. „U moet hem 'nvinds tn de opera zien, in smoking. Every inch a gentleman. (Een op en top heer). Wat zegt u daarvaq. mama?” ..Het is niet de tuinknéfht van Kitchen, maar in stilte haar verloofde.” „Onzin, mama." zei Victor boos. „Wil ik je eens wat vertellen, jongen.’ zei mevrouw Troilo gedwongen lachend. Je bent zoo boos erom omdat je in je hart jaloersch bent. Je denkt nog altijd aan die ellendige nog hand van den renner mee uit de Samalhoel-steppen gebracht.- waar tot he den nog heele kudden wilde paarden over de vlakten jagen Hoe het aem gelukt is de lasso over den hals van den wantrouwigen hengst te werken, dat vertelde Tschalpan niet, maar toen hu met zyn buit teruggekeerd was. moest hu nog een heele maand 'ang zUn gekwetsten schouder masseeren. Even zoo lang was zijn hand verrekt geweest, maar toen begon hij Altyn-Kusch te temmen. De steppen lagen reeds tn diepe sneeuw, toen hU voor de eerste maal een ritje maakte op Altyn-Kusch en het voorjaar daarop zei de rUke Essen-Bey hem na den eersten ren „Ik geef je 300 schapen. Oeef mu Altyn- Kusch." Tschalpan lachte en schudde het hoofd. ..Te weinig? Neem er 500 een kameel en twee renners bovendien.” „Houd ze maar Bey." antwoordde de djiglt: „de schapen en de renners. Al zoudt u mU er zelfs uw vrouwen bij geven, dan zou ik Altyn- Kusch nog niet af staan Toen gebeurde echter het volgende: Tschal pan slaapt en hoort plotse'lng iemand gillen in de steppe, als voor den dood. Toen had Altyn-Kusch geslagen, want er waren veel ruiters, die hem op wilden toornen. Het was prachtig om uit de verte te zien: Tschalpan rijdt op Altyn-Kusch. Men zag niet den ruiter, noch het paard: slechts een don kere stip, die zich met de snelheid ran den wind voortbewoog En nu zou de weergaloozc renner zich met den ijzeren kameel in snel heid meten. De levende kameel zou de ijzeren sneller zijn dan de wind Troilo boos erom Je Kale hen en kunt niet hebben, dat ze uit En geland een vriend beeft meegebracht." Een lange poos zweeg Victor. Hij moest iets in zijn binnenste het zwijgen opleggen. „Hoe k6mt u er btj. mama. Maar ik kan toeh niet op voet van gelijkheid omgaan met een vent, die op het bevolkingsregister als tuin knecht staat ingeschreven en vcor wlen iedere week zegels geplakt worden." „Och kom. hoe weet je dat?” Het station by de ..Drie Bronnen" vormde het doel. Tot daar waren het 18 Kilometer. Op den heelen weg stonden groepen ruiters om het verloop van den wedstrijd te volgen. Op de eerste 5 Ki'ometer waa. Altyn-Kusch zUn tegenstander ver voor. Als een ervaren ruiter begreep Tschalpen dat de yzeren kameel kracht voor de finish spaarde, by begon het paard In te houden en liet zich inhali kop suisden zy voort. De De loco- -- motief was reeds ver voor, toen Altyn-Kusch struikelde. Kort daarna moest hij over een klein kanaal springen dat voor den afloop van het water gegraven was en voor de eerste maal vertraagde de renner zjjn loop. Tschalpan hief de zweep het was <Jg eer ste en laatste slag dien Altyn-Kusch van zUn meesier ontving Van woede en smart begon de hengst te steigeren. Met een prachtigen Ucfiten sprong nam hU de hindernis, toonde nog eenmaal waartoe hy in staat was en viel dan zwaar, als een aangeschoten vpgel op den grond. Toen Tschalpan na den val opgestaan waa, keek hU. waar de ijzeren kameel cndertusschen heen gerend was: slechts een zwarte rook was nog aan den horizon te zien. Toen keek de Djiglt naar Altyn-Kusch. het paard lag zwaar ademend op den gnmd. Siddering op siddering liep over zyn lichaam, het schuim op den mond was rood gekleurd. De Djiglt naderde het dier. Altyn-Kusch draalde den kop naar zyn meester en keek hem smartelyk aan. Tschalpan haalde een oud pistool uit zijn zak Cn staK den loop in het oor van den hengst. Toen draalde hU zich om en drukte af. Nog denzelfden dag heeft hU hem begra ven en hy legde drie steenen op het graf, zoo besloot Auspan ayn verhaal. Naar het ,JBat. Nwsblverneemt, is te Tandjong-Priok door ontdekkulg van brand in een postzak een mogelijk zeer ernstig ongeluk voorkomen. By het inladen van de mail aan boord van de ..Silverbeach", welk schip via Britach-Indië en Europa naar Amerika vertrekken zou. ont dekte een der stuurlieden rook, die uit een mailzak te voorschyn kwam Een nader onder zoek wees uit. dat de inhoud ervan bestond uit een viertal postpakketten, waarvan een brandend werd aangetroffen. Dit pakket bleek bestemd voor Aden Vol gens de Inhoudsopgave zou het moeten bevat ten „pakeans” doch de werkeiyke Inhoud was krult, vuurwerk, slaghoedjes, vulpenhouders, terwyi slechts een klein deel bestond uit kleeren. Reeds 11 November waren de bedoelde pak ketten te Tandjong-Priok gearriveerd, waar zij den 12den d.a v. „gezakt" werden en opgesla gen in afwachting op scheepsgelegenheid. Men neemt aan. dat de vermoedeiUke oor zaak van den brand is geweest zelfontbranding als gevolg van stoelen van den betrokken aak. Het mag een geluk- heelen, dat de brand tydlg en vóór het vertrek van het schip werd ontdekt, daar anders het aantal onverklaar bare scheepsrampen met één sou zijn vermeer derd en een nieuwe ramp zeker tot de moge lijkheden zou hebben behoord. Men ziet boven dien aanstonds de overeenkomst met het be gin van brand aan boord van de ..Dempo", toen zich naar alle waarwhynlukheid onder de passaglersgoederen stoffen bevonden, die even- LONDEN 6 Dec. (Reuter Op een bijeen komst te Londen, waar Sir Oswald Mosley, lei der van de Brltsche Fascistische Unie. het woord voerde, kwam het tot felle botsingen. Er werd gevochten met stukken hout en fles- schen, waarby een aeker aantal personen, o. w. een vrouw gewond werden. ten, kuilen, steenenmerkte er niets van En de tegenstander snuift al vaker en vaker. Is hU moe geworden?Ho. dat is wat an ders: hoe meer hij snuift des te sneller rollen dez wielenNu Is hij Altyn-Kusch voorbij gegaan. Tschalpan drukt hem de speren in de zyden en nu zijn ze Weer naast elkaar De renner wordt nat. de wind rukt witte v'ok- ken van den bek. Geeft niets, Altyn-Kusch; tn de steppe is toch niemand sneller dan Jij. Direct zulleb ze weer naast elkaar zijn Maar, wat is dat? De ijzeren kameel stoot heele wolken zwarten rook in de lucht en loopt sneller dan de wind. Nu gebeurde t volgende voor de oogen der Djigl- ten. die den wed strijd met span- j nlng volgden. Drie vierde van den weg was reeds af- gelegd. De kxo- Koopman volkomen en noemde voortreffelijk. Het compliment, dat Chassé van den Fran- schen generaal in ontvangst had te nemni, stak wel scherp af bU de hoirling der Belgen, toen de Nederlandsche gewonden nadar Ant werpen en Bergen op Zoom werden vervoerd. Het ziekentransport werd nJ. onderweg door de Belgen onder vuur genomen en had menige beleediglng te verduren. De nederlaag was dus geleden en een aantal Nederlandsche en Fransche officieren werd naar Den Haag gezonden om met den Kon ng te onderhandelen Willem I echter wees iedere schikking van de hand, waarin hem de titel van .Koning van Holland" werd betwist. Maar ook generaal Chassé Uet zich nl-t gemakkelyk de wet stellen. Toen Oern-d hem een vryen doortocht naar het vader'anu aanbood op voor- waarde. dat hij beloofde niet meer tegen Frankrijk te vechten, weigerde Chassé kort en goed de uitnoodigtng te aanvaarden Toen volgde de krygsgevangensetap in Frankryk. Het zou nog jaren duren voor de lyken der gesneuvelde Nederlanders naar het vaderland zouden worden vervoerd DU geschiedde In 1871 met groote plechtigheid De stoffelijke overblijfselen werden ter aarde befteld in Gln- neken. waar het bekende Chassé-m nument in tegenwoordigheid van den Kcning werd ont- -Nu ben je toch wel erg aan het overdrijven, beste jongen", zei mevrouw Troilo. Haar gezicht was onder het gesprek vuurrood geworden. Ze was eigenlyk doodsbang voor haar neef. Zoo zachtmoedig als hy zich voordeed, bezat hy toch een groote macht over haar. Niets vond rij vreeselykei dan dat Victor hem boos zou blaken en dat zy naderhand alle mogeiyke moeite zou moeten doen, om hem uit zijn hoofd *e praten, dat hy een reden tot ergernis had. ..In heel Wiesbaden spreekt men niet anders b»er «is, als over een stelletje boeren." ging victor opgewonden voort. ..ze beschouwen ons onbeschaafde parvenu's en denken, dat we Reen smaak hebben, en daar hebben ze waar- Chtig geen ongeiyk in. als we de menschen twike gruwelstukken aansmeren, als hier in wn catalogus staan.” HU bladerde zenuwach- t« in het dikke boek en gooide het openge- IMI 11*4 MM 1N0 1*0» 31M 37» «04* 430> S3M mm MM MM 9' 3 1 1 3 5 7 3 3 3 7 5 IO*M 13 '1MJ 7 U’S 3 JMU S .‘IS 131® >3 1MJ» 13 171“ S3 17*2 H S 's 1M» .Als een van ons tweeën hoepelt, willen we het allebei doen,” ant woordde de tweelingen, ze tot hoepelen, hen In - hem met l«i Kop aan kop suisden zy voort. De menschen in den yzeren kameel schreeuwden iets, wenkten met de mutsen, maar de Djiglt hoorde niets, zUn heele opmerkzaamheid concentreerde zich op de ronde beenen van den ijzeren kameel. Werden de omwentelingen sneller, dan liet hij Altyn-Kusch den vryen loop, werden zy lang zamer dan hield hy het paard in. Maar nu begon de yzeren kameel sneller te ademen en vlugger en vlugger te loopen. Dat was den Djlgit^recht naar den zin! Altyn- Kusch lag byna plat, de wind floot in de noren, als een vogel vloog het paard sloo- •w y onderd Jaar geleden, van 30 November tot I—I 24 Dec. 1830, heeft t beleg van de Citadel te Antwerpen plaats gehad. Dat is dus twee Jaar na de scheiding tirachen Noord en Zuid, waarna de mogendheden gingen onder handelen over de Juiste bepaling van de gren zen tusschen beide landen Baron Chassé. had r.a het oproer, dat te Brussel onder Fransche sanmo'dlging was opgelaaid, de stad Antwerpen gebombardeerd, doch het was hem niet gelukt een Indruk van Brussel weg te nemen. Toen in 1831 Leopold I tot Kcning werd uit geroepen. trok Prins Willem met zyn leger naar het Ziz.den om zyn Tlendaagschen veld tocht te beginnen HU weigerde de regeling der mogendheden, die koste wat kost, een oorlog wilden voorkomen, te aanvaarden Toen werd de Koning uitgenocdlgd om het .aatste bolwerk, de Antwerprrhe Citadel te ontruim n Dez> w -rd verdedigd door generaal baron Chassé. die den ztryd tot het uiterste volhield en zich met zijn 5000 mannen kranig weerde Deze Citadel had reeds een beroemde historie achter dm rug. Onder anderen werd rij in den tachtlg- jar.gen oorlog meerdere malen het middelpunt van hevige aanvallen en nog in 1814 werd zy drie dagen lang gebembarde-rd. Met wiss Tend succes heeft de Citadel de beproevingen door staan. totdat Chassé haar in bezit nam. Zijn taak zou niet eenvoirilg zyn. went het behoud der Citadel waa als bet ware het symbool van de Nederlana«che rechten Cba<sé had van d. n Koning geen opdracht gekregen om de vesting tot het uiterste te verdedigen De Koning ver- larede alleen, dat de aanvoerder zyn plicht zeu doen en dat zyn gedrag het vaderland wa’rdig zou zijn De strijd in de vesting sou niettemin hevig warden en tot dapperh Tdsvertoon veel aan- le ding geven. Chassé zat volkomen geïsoleerd en was er zich van bewust, dat niemand hém van bulten ter hulp zou komen De Fransche troepen, die hem zouden bestrijden waren op komst en de stri’d werd voorbereid Op den 23'ten November kwam het Fransche l*jt aan onder bevel van generaal Gérard, die^hassé een boodschap zond, waarin hij kenbaar maakte, wat zijn plannen waren Chassé antwoordde den Franschen generaal, dat hij het zich tot een plicht rekende de Citadel te verdedigen mét alle hem ten dienste staande midde'en. Daarna begon de strijd en op 2 December werd de Citadel onder vuur genomen. Reeds den eersten dag vielen er slachtoffers en spoe dig werd de kanonnade een permanente aan val. Vooral op St. Nieolaa'dag was het vuur het hevigst, omdat de Franschen uit niet min der dan veertien forten de Citadel bestookten. Kelders stortten in en do. puinhoopen begroeven de soldaten. Het magazijn, waar de levensmid delen veerden bewaard. brandde b'Jna geheel uit. Ken magazijn van bommen sp-ong in de lucht en doodde verschillende soldaten Op 14 December was de vesting zoodanig gehavend, dat aan een verdediging niet meer viel tc denken roch handhaafde Chassé zlin stelling nog en het zou 23 December worden. vóór Chassé een capitulatie overwoog. Hy vroeg een ..onderhoud aan met den Franschen generaal die daarep het vuur staakt*. De Nederlandsche vlag met kogels doorboord, werd op 24 De cember gestreken Het was gedaan. Generaal Gérard en de twee Fran-che prin sen van Orleans en NimoUrs. kwamen Chassé g-Tukwenschen met de dakkerheid door hem en zijn manschappen betoond, van de Citadel gevankelijk naar Frankrijk, was te wijten aan het óat de Nederlanders nog met alle stellingen In België hadden prijs gegeven Hierby behoor den o. a. de forten Llllo en Liefkenshoek In 1833 echter werd Chassé vrUgelaten. Hy kwam naar het vaderland en werd benoemd tot op perbevelhebber van Breda. Al was baron Chassé. niet de eemge. wlen de vaderlandsche dank en hulde te beurt viel, hy was niettemin de groote man uit deze krijsperiode. Naast hem dienen met eere genoemd te worden maj or Seelig en kapitein- liztenant ter zee Koopman, die zyn schepen op de Schelde niet wenschte over te geven, doch ze liever in brand stak. Dit geschiedde naar aanleiding van een artikel uit het crimineel wetboek voor het „Krijgsvolk te water" welk artikel bepaa’de dat een schip riet aan den rijand mocht worden overgegeven, voordat alle pogingen waren aangewend om het schip te behouden of het schip onbruikbaar tr maken Waar het eskader van Koopman nog volop bruikbaar was. meende de comman dant niet beter en sneller te kunnen handelen dan door zyn schepen door brand volkomen te vernietigen Eerst p'ob-erde Kocpman nog te ontkomen en hy zend de kannoneerboot num mer 8 de Schelde uit om een proef te nemen. De poging mislukte echter en bovendien was de vijand hierdoor gewaarschuwd. Toen beval de commandant de ankers te laten vallen en de booten m den grond te hakken. Dit geschiedde met de booten, die in dieper water lagen. Oe andere werden in brand gestoken, nadat de vlaggen en aanteekenlngen op eenigszins plechtige wijze eveneens door het vuur waren vernield Door deze handelwyae *w* de gen-raal van den vyand weinig gesticht. De Nederland sche regiering echter bekrachtigde de daad van baar argeloos aan Victor. ..ga je nooit meer bij de mooie mevrouw Rettberg op visite?” gezelseliap daar bevalt me nic-i Me- Rettberg is zoo weinig kieskeurig het is geen wonder, dat allerhande haar het hof maken? Waar of niet? Ze is mooi, rijkeen goudVtsch Ie „Baron Olusbeck. uit Weenen. geneert me niet en de twee Amerikanen ook met En Feu- stell nog veel minder. Die gebruikt ze maar zoo'n Loetje als loopjongen Maar als ze het in tiaar hoofd haalt met een. gewonen tuinknecht te tennissen Daar dank ik voor Dat laat ik me niet doen, om met zulk gezelschap samen te worden gébracht....” Zijn stem beefde ,^<aar Victor, dal kan toch niet? Zoon def tige vrouw Het zal een grap van haar geweest zijn, een van haar grillen.” Victor liep met groote stappen de kleine woonkamer op en neer, waar ze hem na de middagkoffle had geprobeerd vast te houden. Al heen en weer loopend vertelde hii de ge heele geschiedenis, af en toe van opwinding met zyn voet op den grond stampend. De vorige week was Feustell een keer weg gebleven en we hadden afgesproken een mixed double te spelen. Toen zei ze: ze had al voor een plaatsvervanger gezorgd Een jonge En- gelachman was het, die buitengewoon speelde. Ze had voor de aardigheid ael eens af en toe een bal met hem geslagen, maar vandaag had hy zirh een uurtje vrtj gemaakt om voor FeucteU in te vallen. JJaar komt hjj aan!’ slagen op het schrijfbureau van Oom Alfons. .Maar lieve Victor.” zei deze met zlin vrién delijkste stem en heel langzaam; op de ma nier, waarop men een stout kind de les leest’ .Als je kennissen in Wiesbaden ons parve nu's noemen, dan is dat een grofheid, die ik me in jouw plaats niet zou laten welgevallen, maar1 Driftig viel Victor hem In de rede: „Denkt u. dat ze Je zoo iets in je gericht zeggen?” Oom Rispeter haalde alleen maar üe ophou ders op: „Op zich zelf hebben ze in zekeren zin geen ongeluk: we zyn selfmade men. Ja. dat zyn we. Nog toen je vader zaliger leefde, was de zaak zoo klein, zoo onbeduidend en bovendien zoo slecht georganiseerd, dat hy nog niet met de kleinste zaken uit Wiesbaden te vergelyken was. Je vader heeft helaas ook veel tegenspoed gehid En vooral: geen geld. Pas door zyn tweede vrouw kreeg ny het geld in handen, dat hem mogelyk maakte vooruit te komen En ook toen nog ging het langzaam genoeg Jammer, jammer! Toen je lieve mama mè*uit Aken liet komen om haar te helpen de raak voort te zetten, was ik ontzet van den sleurboel hier. Je goede vader was ook heele- maal geen Mkenman. Dat is een kwestie van talent. In het tweede jaar had ik de inkom sten al verdrievoudigd. En nu is de omzet tien maal zoo groot. We zyn de grootste ver zenden van snybloemen en tuinsutlkelen Wat wil je nog meer? Dat een paar scnrceuyers. die ons de happen in den mond niet gunn^nv met onze manier van werken niet tevreden Freddy Vrydag had Robbie hoepel cadeau gedaan, dien hy had afgeslagen van een oud vat, en Robbie amuseerde zich een heelen tyd met op het strand te hoepelen. Toen hy er éindelijk moe van was geworden, bood hy den hoepel den stok aan Loetje aan. een de tweelingen. Zoodra Loetje wilde gaan hoepelen, kwam Loutje er by, die het andere eind van den stok beetpakte, en de tweelingen braken den stok In tweeën. „Waarvoor doen jullie dat?” vroeg Robbie verontwaardigd. „De yzeren kameel loopt zeer snel!” ver- 1 telden ons de menschen. die van de Irtysch rivier kwamen maar er ts verschil in sne’- hgid. Ook de os loopt snel, wanneer men een goede zweep In de hand neemt, maar ook het slechtste paard haalt hem nog in. De snel heid van den yzeren kameel had niemand gezien maar in de heele steppe was er niemand die Tschalpan niet kende. Tschalpan was de dapperste djiglt heele steppte en zyn roem had hy te danken aan Altyn-Kusch wat zooveel beteekende als ..gouden vogel Neen, Altyn Kusch was sneller dan een vogel. Van aanzien «as Altyn Kusch niet eens mooi; klein, rossig, met lange dichte manen had hij niet de vormen van een edelen renner Zonder de eigenschappen van Altyn Kusch te kennen zou men hem onverschillig voorbygaan Vyf Jaar geleden kende Altyn-Kusch niet de alles-veroverende hand van mensch. Tchalpan had den renner mee Dezen morgen ware A de steppen bont van kleurige kleeden der Kirgiezen die naar het station trokken om den nooit gezlenen Ijzeren kameel te aanschouwen, die van daar uit zyn loop "‘bégUftwiw zou. Mannen, vrouwen, kinde ren kwamen van alle zyden. Het was byna niet te gelooven. dat de levenlooze. woeste steppe zooveel menschen bergt. Maar misschien zal Tschalpan van den wed strijd af zien? De Russen vertelden dat de Uzcren kameel zeer zvaar was. maar buiten gewoon snel rentzeer snel „Laat het Djlgit”, rieden Tschalpan Pas op „Vuil eten", dat beteekentin den grond zinken van schaamte. Maar Tschalpan was te zeker van Altyn-Kusch. Zooals altijd voor de rennen, voederde hy den hengst met tarwe die m melk van een merrie geweekt was. In afwachting van den rit. krabde Altyn-Kusch ongeduldig met de hoeven en Tschalpan wacht te tot de yzeren kameel een rookwolk tn de lucht stiet en doordringend floot Het volgende oogenbllk rukte Altyn-Kusch zich, met Tschal pan op zyn rug van de plaats los kend doen schUnen en ze zag vreeselnk cp te gen een verkoeling van de verhouding tus- schëti haar en haar neef, om van zyn weg gaan niet te spreken Aan den anderen kant was ze trotsch op haar knappen, vlotten stief zoon. Ze kende geen grooter genoecen dan aan zyn arm in de loge van een schouwburg bin nen te komen, zich met hem tn een concert zaal. tn een elegant restaurant, op een druf- ken wandelweg te vertoonen Hu had een ge- van optreden, iets nat uur lijk- dat haar Imponeerde. In dat was haar neef niet in de verste verte met Victor te vergelyken. De een verstond de kunst veel geld te verdienen, de ander: dat zelfde geld met zwier uit te geven! Het eerste kon men aanleeren. net laatste moest aange boren zijn. Victor was nu ook erg koel tegen zyn stief moeder. De groote Wlesbadener seizoen-week ging dezen keer voorby. zonder dat Mevrouw Troilo er wat van te zien kreeg. Victor had haar geen plaatsen bezorgd en haar neef dacht aan schouwburgen, concerten en andere ^amuse menten heelemaal niet. Maar het verrassende was, dat Victor zelf zich ook by geen enkele vermakelijkheid vertoonde! Was zijn vriendschap met mevrouw Rettberg alweer uit? Sinds verscheidene dagen tenniste hij al niet meer op den Amselberg: om tn training te blijven was hy lid geworden van een t nnisclub in Wle^be^fn. „Zeg, vroeg mevrouw Troilo een*, schyn- op dit blad zyn Ingevolge d* varnskertngs voorwaard en togen f Dflflfl by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7C/1 by een ongeval met QCfl bfl verlies vsn een hand f 1 oy verlies vsn een Cfi hy een breuk van t d ft S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «J UW. verlies van belas armen, belde beenen of belde oogen f f UU.— doodeiyken afloop f een voet o( een oog f 1 d.U.~ duim of wyevinger f wl/v’boen of arm* TU.“ Behalve pianist was Roeenthal ook filosoof De studie der wysbegeerte was hy eenmaal begonnen en om zyn vader een genoegen te doen zette hy ze voort Hu ging dus naar de universiteit en trad jarenlang niet in het publiek op Daarna echter gaf hy een Liszt- avond in Weenen. waarna een tournée door Amerika en fcngeland volgde Een tweede tour- née door Amenka volgde In 1907 En thans op zeventlgjarigen leeftyd geeft Rosenthal nog steeds concerten, hoewel minder veelvuldig dan vroeger. Zoo trad hy ook het vorige jaar in Amsterdam op en niet zonder groot succes. Enkele weken geleden sou Rosenthal in Manchester een concert geven, maar het con cert kon niet doorgaan omdat het ministerie van Arbeid den kunstenaar sommeerde het land te verlaten, daar hy een vreemdeling was. Binnen 34 uur was Rosenthal dan ook ver dwenen. Rosenthal is ook schrijver en als zoodanig heeft hy met menig muziekcriticus den degen gekruist. In samenwerking met den Deen- schen componist Ludwig S<'hytte schreef hu een boek over piano-technlek De zeventigjarige Rosenthal geniet nog steeds een goede gezondheid en is een sprekend voor beeld van den harden werker, die zich door óen arbeid zyn frischheid niet laat ontnemen. viel echter heelemaal niet boos uit. Hy klemde de tanden op elkaar en bleef zw'y- gen. Alleen wierp hy zyn stiefmoeder een ern- stigen. vragenden blik toe. Toen deze zweeg, knikte hy in zichzelf. Een bittere, woedende uitdrukking kwam op zyn gezicht en zonder een woord te spreken, ver liet hy het kantoor. Sindsdien sprak hy met Oom Alfons alleen nog maar, als het In zakeiyke dingen onver- mydeUJk was. Voor het ovenge negeerde hy hem. Mevrouw Troilo ging gebukt onder deze on aangename verhouding. Ze kon haar neef niet meer missen. Ze had een mededeelzame na tuur en was gewoon alles met hem te bespre ken Zyn lieve en gemoedelijke manier van doen had deze vertrouwelijkheid vanzelfspre- zyn? Ze moeten maar eens probeeren mis winstcyfer na te doen!” Den heelen tyd door had mevrouw Troilo naar het norsche. steeds blacker wordende ge zicht van haar stiefzoon zitten kijken Tegen over haar had haar neef zien nooit ontzien critlek te oefenen op haar overleden man. Maar tegenover Victor had hij zich tot nog toe in acht genomen Ze was bang voor een hef tige scène, voor een uitbarsting van woede by haar stiefzoon Als op dit onderwerp werd doorgegaan kwam ze zelf In de noodzakelijk heid om een oordeel over Victor's vader uit te spreken. Maar dat wou ze toch mav Hover vermyden Want ze wilde het liefst by geen van beiden uit de gratie raken Victor uspan vergezelde my op de ganzenjacht. wy dronken aan de bron warm, eenigs zins aoutachtlg water en gingen zitten om uit te rusten. Ver aan den horizon kron kelde zich een rookwolk. „De yzeren kameel heeft geloopen", zei Auspan peinzend, nadat hy een pooeje naar den rook der locomotief gekeken had. „Heb je hem dichtbU gezien?" vroeg ik. „De yzeren kameel? Zoo dicht als jy In den tyd toen Altyn-Kusch nog met hem streed „Wie is dat?" „Heb je nog nooit hoord?" En terwyi wy schafttyd hielden vertelde Auspan de geschiedenis. Ik verwachtte een oude legende te booten, maar de geschiede nis van Altyn-Kusch aas pas enkele maanden oud. na de opening van de Turksib de Toer- kestan Siberische spoorweg!Un. Een Engelsch meisje, miss Ateksandra Savitch. of Theodora Argurios. zooals zy eigenlyk heet, is na 20 jaar zoeken door haar ouders terug gevonden in Belgrado, waar zy werkzaam war op het postkantoor. Het meisje was verlort n sinds zy drie maanden oud was en het heelt 20 Jaar geduurd eer de onvermoeide po gingen van haar ouders met succes werden be kroond De geschiedenis zooals mevrouw Aigu- rioe. die aan de .Daily Mail" vertelde, geven wy hier weer: „Het verhaal van ons en onze dochter gaal terug tot de woelige dagen van den Balkan oorlog in 1913. Wy waren met Theodora, die toen drie maanden oud was. tn Athene. It werd erg ziek en daarom besloten wy de zorg voor Theodora toe te vertrouwen aan een verpleeg ster. tot ik beter zou zyn Maar myn ziekte hield maandenlang aan en nog voor ik hersteld was, moesten wy in allerijl het land verlaten, zon der Theodora Negen maanden lang trokken w’J van stad tot stad, tot wy ons ten slotte vestig den in Salonikl. Vandaar schreven wy naar de verpleegster om ons het kind terug te brengen maar de brief schijnt haar niet te hebben be reikt. Al onze pogingen om haar te vinden faalden; zy en Theodora waren verdwenen. Sindsdien hebben wy onophoudeiyk naar haar gezocht, ook gedurende den oorlog. Als geneu traliseerd Engelschman trad myn man in Bril- schen dienst In dien tyd trof ons een tweede ramp; onze tweelingen. Rose en Lily, bezweken aan een geheimzinnige ziekte; wy vermoedden, dat dit het werk was van contra-spionnen. daar myn man by den Brttschen Inlichtingendienst te werk was gesteld. Na den oorlog gingen wy naar Londen en gedurende zyn zakenreizen heeft myn man onverpoosd gezocht en geïnfor meerd en ofschoon wy in het geheel geen spo ren vonden, gaven wy toch nimmer de hoop op Soms hadden wy heel sterk het gevoel, da' Theodora nog in leven was en het goed maakte doch wy wisten niets! De laatste jaren heljbun wy beiden veel van ziekte te lijden gehad en daardoor konden wy niet zoo energ.ek meer zoeken Vier Jaar geleden besloot myn man naar Belgrado te gaan. Hu hoorde toen geruchten over een bewoner van Belgrado die lang gele den een meisje had geadopteerd en naar Wee nen had gezonden voor een goede opleiding Doch opnieuw hadden wy tegenslag, n.l. pas moeliykheden. die het voor myn man onmogc- luk maakten zyn onderzoek voort te zetten Gebroken kwam hy tn Engeland terug .werd ziek en hoorde onlangs door een dokter het vonnis uitspreken, dat hy niet lang meer te leven mu hebben. Hy Beide toen tot my: .Ik wil nift sterven voor ik TnUn dochter heb gezien. Ik ga weer naar Belgrado en zal haar tot eiken prils vinden." Hy is gegaan en heeft haar gevonden Ik heb telegrammen en brieven en foto's ont vangen en mUn man zegt, dat hu zich nu ge heel fit gevoelt en niet over sterven denkt, ons leven begint opnieuw. Theodora heeft het bij Toen begonnen groot vermaak, te den hoepel tusschen de beurt gaven ze halven stok een slag. „Kyk me dat nu eens aan.” riep Ivy uit, „niets kunnen ze letterlui afzonderlijk doen. Ik geloof. da( ’as samen in het water zouden vallm ook." „Natuuriyk,” beaambden Loetje en Loutje uit dén grond van hun hart, „we doen alles samen." (Morgenavond vervolg.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 7