5ïrf u&ftaal uan den dag
De strijd met België in 1830
Echt en goéd
A
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Het merk ROBINSON
staat op iedere
f250.-
zool. Let daar op
De vlammende
anjelier
Het einde
van
lAltyn Kusch
WOENSDAG 7 DECEMBER
Moritz Rosenthal
GENERAAL CHASSE
Eervolle nederlaag
Na 20 jaar vereend
Fascisme in Engeland
Vliegster gedood
Alle abonné
FEUILLETON
i-
Scheepsramp voor
komen
I
i»
•=2
'•s?
iS?
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
11 iaS!
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1
Wordt zeventig jaar
zyn
beleid
'■0
geloopen".
e- -
is
Altyn-Kusch
ge
ven
4-
zeer
Ook filosoof
er
in
de
Din»-
gehoord
van
en
van
waarvan
•s*
■»T»
*14
ji
woedende
(Won»
1
Moedige verdediging der
Antwerpacht Citadel
Postzak met brandend pakket met
kruit bijtijds ontdekt
Robbies
met
om
nun
i
i
r
r
L
>5
’9
15
Als de wet zoo graag wil sluiten...
Waarom dat niet geprobeerd
Met kantoren der9 belasting?
makkelijkheid
aristocratisch,
opzicht
op
die
i
k
5
l
l
J
5
S5
33
30
34
25
90
iS
ia.
Dat de bezetting
werd meegev erd
feit.
s
er
<t.
es
c-
et
id
ie
ip
natlgtt
booger
I Mld-
erdan
reed.
igsle«8
wie les
lampje
macht
ie wa
stap
i. Om-
v. d.
i. daar
ervrou-
en had
r.aata»
05 f*r-
28-M
..Het
vrouw
heeren
delijk
dUtan
eentje
n het
rij
en
in
ie
ls zwaar en plomp
MARTIN BERDEN
f Nadruk verboden)
Niemand die dan protesteert!
niiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiitiniiiiiiiniiiiiiHininmitmMiiiiir:
voorzichtig en
je zult nog vuil eten.”
in den
zijn Poeders alleen wanneer zij de hand-
teekening dragen van den fabrikant A.
Mijnhardt. Maagpoeders, Hoofdpijnpoeders.
Kiespijnpoeders, Hoestpoeders. Worm poe
ders, enz. Per poeder 8 ct. Per doos 45 ct.
Bij uw drogist.
Mb
Md
TM»
isn
Ml
MSI
r»
«00*
Mie
IDM»
-£>
s i^*
120»
•^2
imm
>4 ‘*?J
in»
(Ingezonden mededeeltng
Aan»
0 3700
Ie kod
'000 K.
rendebe
i: Gek
0. 2500
Q^aJO
ioordsr-
un-
0-1*
>0 K O
:1e Zooi
40 per
K. 0
bt) verlies van *a
anderen vinger
■rklnd dus. Doch
ren. dat hij méér
BERLIJN, 8 Dec <WB Op het vliegveld
stortte heden een vliegtuig omlaag De inz.t-
lei.de dame werd zwaar gewond en is later
overleden.
In het land der gulle vrijheid
En dat land bewonen wij!
Geeft men met nog guller vrijheid
Ons een wetten-heerschappij!
En ie mag alleen verkoopen
In zoover de wet dit wil,
Ook al legt de wet de zaken
Op de beste dagen stil!
Zondags lust u graag een snoepje?
Kom, de wet, die zegt ban niet.
Daar niet u, in t land der vrijheid.
Maar de stroeve wet gebiedt!
Zelfs den Zondag vóór Sint Nic’laas,
Dus een dag met perspectief.
Dn-Iln vond de wet op sluiting
Voor het „open" geen motief.
Maar men wil toch geld verdienen
Dus de winkelopstand kwam.
En Sint Nic’laas hielp een handje
In de Maasstad Rotterdam!
Want men wil niet slechts verdienen.
Doch men moetwa.it ’t is de wet.
Die de duimschroef der belasting
Steeds een draadje hooger zet’
De Joodachg pianist Moritz Rosenthal, een
kunstenaar van wereldreputatie, wordt dezer
dagen zeventig jaar. De beroemde Chopin-ver-
tnlker was de zoon van een hoogleeraar aan
de academie van Lemberg in Gallicie. HU be
gon piano te spelen op achtjarigen leeftijd en
maakte zulke snelle vorderingen, dat hy reeds
cp tienjarlgen leeftijd een virtuoos was. die
rün geheele omgeving door zyn spel In verba
zing bracht. Weer een wondei
in den loop der jaren zou biykel
was dan een wonderkind
ZOn leermeester was de Chopinspeler Mikuli.
die spoedig tezamen met zijn leerling op con
certen optrad Toen de familie verhuisde naar
Weenen werd Rosenthal leerling van Joseffy
en reeds op veertienjarlgen leeftijd speelde hij
voor een critlsch publiek een concert van v.
Beethoven. Liszt en Mendelssohn. Daarna
maakte hij een tournée door Roemenië, waar
de koning hem tot hofpianist benoemde.
ZUn vriendschap met den componist Lizt
dateert van 1877 en duurde tot den dood van
den componist. Samen traden zjj op in Rome.
Boedapest, Weimar, Parijs en St Petersburg.
De steppe zweeg Aan de grens van hemel
en aarde ontstonden luchtspiegelingen: een
meer een bosch. Dan trók een streep don
kere rook voortij en blies alles weg. Weer was
de trein door de steppe gerold.
..Wanneer de Djiglt daarna gehoord had
wat men van den ren gezegd had. dan waa
A'tyn-Kusch nog trotsch en hij moest geen
haar voogd in Belgrado heel goed gehad; haa-
pleegvader, kan bijna niet meer van haar schel
den en ook het meisje valt het lang niet licht
naar Engeland te gaan, dat zy niet kent en
welks taal zy nauwelijks verstaat. Haar vader
is begonnen haar Engelsch te leeren. Met haar
gebrekkige kennis van die taal heeft zjj my een
briefje geschreven, dat mij de gelukkigste uren
van mijn leven heeft bezorgd Er staat in
„Leve moeder, ik verlang er naar u te om
helzen. Ik tel de uren, die my nog van u en
de anderen scheiden „En ik behoef u wel
niet te zeggen, zoo besloot mevrouw Argurios
haar verhaal, dat Ik niet minder dan Theodora
vurig verlang naar het oogenbllk. waarop ik na
een scheiding van twlnt-g Jaar mijn eigen kind
weer in de innen zal sluiten!"
iiiianiiiiiiiiHiiiiiiui SLUITEN?
-- MVM aw^siszs^ W tl U Ulll -
huid In 1907 werd Chassé s stoffelijk overschot
plechtig bijgezet in een grafkelder, grenzende
aan het graf van zyn trouwe soldaten
Ziehier een kort overzicht van de krijgsver
richtingen. die honderd jaar gel°d?n plaats
hadden en die tot de laatste krijgsdaden van
het Nederlandsche leger behooren Hoe men
ook moge denken over de sch-idlng tuss-hen
Noord en Zuid en over de wijze. waarop de
Nederlanders in die dagen meenden te mo ten
opkomen. voor wat zjj als hun recht be
schouwden. het gedrag van generaal Chassé.
den populalren .Papa Chassé". zooals zijn
soldaten hem noemden, verdient in ied-r geval
geroemd te worden als dat van een moedig
soldaat en een oprecht vaderlander.
eens brand veroorzaakten.
Het spreekt vanzelf, dat voor den afzender
van het pakket, die bovendien een valacbe,
misleidende Inhoudsopgave verstrekte, dit muls-
nog wel een staart zal hebben.
7
..Hij is een echte type. ..En ik zal tóch den
renner hebben, die sneller is dan all* andere!"
zei hjj. gmg naar het station en vroeg den
man met de rood* pet, hem werk te geven. En
wat denk je dat er nu gebeurd is?"
„HU heeft het gewonnen Thans rijdt Tschal
pan op den ijzeren kamee'. voedert hem met
kolen en men beweert, dat hjj het al zeer
goed kan
vuil eten", zei ik.
„Ja, jammer van den renner." antwoordde
Auspan Wjj hebben er zoo geen meer in de
steppe. Maar wat het vuil betreft, dat is geen
ongeluk. Tschalpen at er niet veel van.”
,,Hoe zoo dan?" vroeg ik belangstellend.
en Ze-
kwsUt
«0—M
•.verre
n*. ve-
virkeni
slacbt-
Ut De
En ze gaat in den tuin en stelt ons voor. Een
Emelschman m tennlscostuum. heel correct.
Een zekere Mr, Oabb HU had in Oxford ge
studeerd en deed veel aan land- en tuinbouw
kunde. Hij speelt schitterend. Ik raak met
hem in gesprek En Ik moest hem telkens aan-
kijken. want ik dacht, dat gezicht komt mU
zoo bekend voor, ik weet alleen niet, waar ik
hem eerder gezien heb. Dat zei ik later ook
tegen mevrouw Rettberg. En ze begint te—
lachen en zegt doodkalm: dat is toch de nieu
we knecht van juffrouw Lutar en bU Raar in
den tuin was hU ook al aan het werk geweest.
„U moet hem 'nvinds tn de opera zien, in
smoking. Every inch a gentleman. (Een op en
top heer). Wat zegt u daarvaq. mama?”
..Het is niet de tuinknéfht van Kitchen,
maar in stilte haar verloofde.”
„Onzin, mama." zei Victor boos.
„Wil ik je eens wat vertellen, jongen.’ zei
mevrouw Troilo gedwongen lachend. Je bent
zoo boos erom omdat je in je hart jaloersch
bent. Je denkt nog altijd aan die ellendige
nog
hand van den
renner mee uit
de Samalhoel-steppen gebracht.- waar tot he
den nog heele kudden wilde paarden over de
vlakten jagen Hoe het aem gelukt is de lasso
over den hals van den wantrouwigen hengst
te werken, dat vertelde Tschalpan niet, maar
toen hu met zyn buit teruggekeerd was. moest
hu nog een heele maand 'ang zUn gekwetsten
schouder masseeren. Even zoo lang was zijn
hand verrekt geweest, maar toen begon hij
Altyn-Kusch te temmen. De steppen lagen
reeds tn diepe sneeuw, toen hU voor de eerste
maal een ritje maakte op Altyn-Kusch en het
voorjaar daarop zei de rUke Essen-Bey hem
na den eersten ren
„Ik geef je 300 schapen. Oeef mu Altyn-
Kusch."
Tschalpan lachte en schudde het hoofd.
..Te weinig? Neem er 500 een kameel en
twee renners bovendien.”
„Houd ze maar Bey." antwoordde de djiglt:
„de schapen en de renners. Al zoudt u mU er
zelfs uw vrouwen bij geven, dan zou ik Altyn-
Kusch nog niet af staan
Toen gebeurde echter het volgende: Tschal
pan slaapt en hoort plotse'lng iemand gillen
in de steppe, als voor den dood. Toen had
Altyn-Kusch geslagen, want er waren veel
ruiters, die hem op wilden toornen.
Het was prachtig om uit de verte te zien:
Tschalpan rijdt op Altyn-Kusch. Men zag niet
den ruiter, noch het paard: slechts een don
kere stip, die zich met de snelheid ran den
wind voortbewoog En nu zou de weergaloozc
renner zich met den ijzeren kameel in snel
heid meten.
De levende kameel
zou de ijzeren sneller zijn dan de wind
Troilo
boos erom
Je
Kale hen en kunt niet hebben, dat ze uit En
geland een vriend beeft meegebracht."
Een lange poos zweeg Victor. Hij moest iets
in zijn binnenste het zwijgen opleggen.
„Hoe k6mt u er btj. mama. Maar ik kan toeh
niet op voet van gelijkheid omgaan met een
vent, die op het bevolkingsregister als tuin
knecht staat ingeschreven en vcor wlen iedere
week zegels geplakt worden."
„Och kom. hoe weet je dat?”
Het station by de ..Drie Bronnen" vormde
het doel. Tot daar waren het 18 Kilometer.
Op den heelen weg stonden groepen ruiters
om het verloop van den wedstrijd te volgen.
Op de eerste 5 Ki'ometer waa. Altyn-Kusch
zUn tegenstander ver voor. Als een ervaren
ruiter begreep Tschalpen dat de yzeren kameel
kracht voor de finish spaarde, by begon het
paard In te houden en liet zich inhali
kop suisden zy voort. De
De loco- --
motief was reeds ver voor, toen Altyn-Kusch
struikelde. Kort daarna moest hij over een
klein kanaal springen dat voor den afloop
van het water gegraven was en voor de eerste
maal vertraagde de renner zjjn loop.
Tschalpan hief de zweep het was <Jg eer
ste en laatste slag dien Altyn-Kusch van zUn
meesier ontving Van woede en smart begon
de hengst te steigeren. Met een prachtigen
Ucfiten sprong nam hU de hindernis, toonde
nog eenmaal waartoe hy in staat was en viel
dan zwaar, als een aangeschoten vpgel op den
grond.
Toen Tschalpan na den val opgestaan waa,
keek hU. waar de ijzeren kameel cndertusschen
heen gerend was: slechts een zwarte rook was
nog aan den horizon te zien. Toen keek de
Djiglt naar Altyn-Kusch. het paard lag zwaar
ademend op den gnmd. Siddering op siddering
liep over zyn lichaam, het schuim op den
mond was rood gekleurd. De Djiglt naderde
het dier. Altyn-Kusch draalde den kop naar
zyn meester en keek hem smartelyk aan.
Tschalpan haalde een oud pistool uit zijn zak
Cn staK den loop in het oor van den hengst.
Toen draalde hU zich om en drukte af.
Nog denzelfden dag heeft hU hem begra
ven en hy legde drie steenen op het graf, zoo
besloot Auspan ayn verhaal.
Naar het ,JBat. Nwsblverneemt, is te
Tandjong-Priok door ontdekkulg van brand in
een postzak een mogelijk zeer ernstig ongeluk
voorkomen.
By het inladen van de mail aan boord van
de ..Silverbeach", welk schip via Britach-Indië
en Europa naar Amerika vertrekken zou. ont
dekte een der stuurlieden rook, die uit een
mailzak te voorschyn kwam Een nader onder
zoek wees uit. dat de inhoud ervan bestond
uit een viertal postpakketten, waarvan een
brandend werd aangetroffen.
Dit pakket bleek bestemd voor Aden Vol
gens de Inhoudsopgave zou het moeten bevat
ten „pakeans” doch de werkeiyke Inhoud was
krult, vuurwerk, slaghoedjes, vulpenhouders,
terwyi slechts een klein deel bestond uit
kleeren.
Reeds 11 November waren de bedoelde pak
ketten te Tandjong-Priok gearriveerd, waar zij
den 12den d.a v. „gezakt" werden en opgesla
gen in afwachting op scheepsgelegenheid.
Men neemt aan. dat de vermoedeiUke oor
zaak van den brand is geweest zelfontbranding
als gevolg van stoelen van den betrokken aak.
Het mag een geluk- heelen, dat de brand
tydlg en vóór het vertrek van het schip werd
ontdekt, daar anders het aantal onverklaar
bare scheepsrampen met één sou zijn vermeer
derd en een nieuwe ramp zeker tot de moge
lijkheden zou hebben behoord. Men ziet boven
dien aanstonds de overeenkomst met het be
gin van brand aan boord van de ..Dempo",
toen zich naar alle waarwhynlukheid onder de
passaglersgoederen stoffen bevonden, die even-
LONDEN 6 Dec. (Reuter Op een bijeen
komst te Londen, waar Sir Oswald Mosley, lei
der van de Brltsche Fascistische Unie. het
woord voerde, kwam het tot felle botsingen.
Er werd gevochten met stukken hout en fles-
schen, waarby een aeker aantal personen, o. w.
een vrouw gewond werden.
ten, kuilen, steenenmerkte er niets van
En de tegenstander snuift al vaker en vaker.
Is hU moe geworden?Ho. dat is wat an
ders: hoe meer hij snuift des te sneller rollen
dez wielenNu Is hij Altyn-Kusch voorbij
gegaan. Tschalpan drukt hem de speren in
de zyden en nu zijn ze Weer naast elkaar
De renner wordt nat. de wind rukt witte v'ok-
ken van den bek. Geeft niets, Altyn-Kusch;
tn de steppe is toch niemand sneller dan Jij.
Direct zulleb ze weer naast elkaar zijn
Maar, wat is dat? De ijzeren kameel stoot
heele wolken zwarten rook in de lucht en loopt
sneller dan de wind.
Nu gebeurde t
volgende voor de
oogen der Djigl-
ten. die den wed
strijd met span- j
nlng volgden. Drie
vierde van den
weg was reeds af-
gelegd. De kxo-
Koopman volkomen en noemde
voortreffelijk.
Het compliment, dat Chassé van den Fran-
schen generaal in ontvangst had te nemni,
stak wel scherp af bU de hoirling der Belgen,
toen de Nederlandsche gewonden nadar Ant
werpen en Bergen op Zoom werden vervoerd.
Het ziekentransport werd nJ. onderweg door de
Belgen onder vuur genomen en had menige
beleediglng te verduren.
De nederlaag was dus geleden en een aantal
Nederlandsche en Fransche officieren werd
naar Den Haag gezonden om met den Kon ng
te onderhandelen Willem I echter wees iedere
schikking van de hand, waarin hem de titel
van .Koning van Holland" werd betwist. Maar
ook generaal Chassé Uet zich nl-t gemakkelyk
de wet stellen. Toen Oern-d hem een vryen
doortocht naar het vader'anu aanbood op voor-
waarde. dat hij beloofde niet meer tegen
Frankrijk te vechten, weigerde Chassé kort en
goed de uitnoodigtng te aanvaarden Toen
volgde de krygsgevangensetap in Frankryk.
Het zou nog jaren duren voor de lyken der
gesneuvelde Nederlanders naar het vaderland
zouden worden vervoerd DU geschiedde In
1871 met groote plechtigheid De stoffelijke
overblijfselen werden ter aarde befteld in Gln-
neken. waar het bekende Chassé-m nument in
tegenwoordigheid van den Kcning werd ont-
-Nu ben je toch wel erg aan het overdrijven,
beste jongen", zei mevrouw Troilo. Haar gezicht
was onder het gesprek vuurrood geworden. Ze
was eigenlyk doodsbang voor haar neef. Zoo
zachtmoedig als hy zich voordeed, bezat hy
toch een groote macht over haar. Niets vond
rij vreeselykei dan dat Victor hem boos zou
blaken en dat zy naderhand alle mogeiyke
moeite zou moeten doen, om hem uit zijn hoofd
*e praten, dat hy een reden tot ergernis had.
..In heel Wiesbaden spreekt men niet anders
b»er «is, als over een stelletje boeren." ging
victor opgewonden voort. ..ze beschouwen ons
onbeschaafde parvenu's en denken, dat we
Reen smaak hebben, en daar hebben ze waar-
Chtig geen ongeiyk in. als we de menschen
twike gruwelstukken aansmeren, als hier in
wn catalogus staan.” HU bladerde zenuwach-
t« in het dikke boek en gooide het openge-
IMI
11*4
MM
1N0
1*0»
31M
37»
«04*
430>
S3M
mm
MM
MM
9'
3
1
1
3
5
7
3
3
3
7
5 IO*M
13 '1MJ
7 U’S
3 JMU
S .‘IS
131®
>3 1MJ»
13 171“
S3 17*2
H S
's
1M»
.Als een van ons tweeën hoepelt,
willen we het allebei doen,” ant
woordde de tweelingen,
ze tot
hoepelen,
hen In -
hem met
l«i Kop
aan kop suisden zy voort. De menschen in
den yzeren kameel schreeuwden iets, wenkten
met de mutsen, maar de Djiglt hoorde niets,
zUn heele opmerkzaamheid concentreerde zich
op de ronde beenen van den ijzeren kameel.
Werden de omwentelingen sneller, dan liet hij
Altyn-Kusch den vryen loop, werden zy lang
zamer dan hield hy het paard in.
Maar nu begon de yzeren kameel sneller te
ademen en vlugger en vlugger te loopen. Dat
was den Djlgit^recht naar den zin! Altyn-
Kusch lag byna plat, de wind floot in de
noren, als een vogel vloog het paard sloo-
•w y onderd Jaar geleden, van 30 November tot
I—I 24 Dec. 1830, heeft t beleg van de Citadel
te Antwerpen plaats gehad. Dat is dus
twee Jaar na de scheiding tirachen Noord en
Zuid, waarna de mogendheden gingen onder
handelen over de Juiste bepaling van de gren
zen tusschen beide landen Baron Chassé. had
r.a het oproer, dat te Brussel onder Fransche
sanmo'dlging was opgelaaid, de stad Antwerpen
gebombardeerd, doch het was hem niet gelukt
een Indruk van Brussel weg te nemen.
Toen in 1831 Leopold I tot Kcning werd uit
geroepen. trok Prins Willem met zyn leger
naar het Ziz.den om zyn Tlendaagschen veld
tocht te beginnen HU weigerde de regeling der
mogendheden, die koste wat kost, een oorlog
wilden voorkomen, te aanvaarden Toen werd
de Koning uitgenocdlgd om het .aatste bolwerk,
de Antwerprrhe Citadel te ontruim n Dez> w -rd
verdedigd door generaal baron Chassé. die den
ztryd tot het uiterste volhield en zich met
zijn 5000 mannen kranig weerde Deze Citadel
had reeds een beroemde historie achter dm
rug. Onder anderen werd rij in den tachtlg-
jar.gen oorlog meerdere malen het middelpunt
van hevige aanvallen en nog in 1814 werd zy
drie dagen lang gebembarde-rd. Met wiss Tend
succes heeft de Citadel de beproevingen door
staan. totdat Chassé haar in bezit nam. Zijn
taak zou niet eenvoirilg zyn. went het behoud
der Citadel waa als bet ware het symbool van
de Nederlana«che rechten Cba<sé had van d. n
Koning geen opdracht gekregen om de vesting
tot het uiterste te verdedigen De Koning ver-
larede alleen, dat de aanvoerder zyn plicht
zeu doen en dat zyn gedrag het vaderland
wa’rdig zou zijn
De strijd in de vesting sou niettemin hevig
warden en tot dapperh Tdsvertoon veel aan-
le ding geven. Chassé zat volkomen geïsoleerd
en was er zich van bewust, dat niemand hém
van bulten ter hulp zou komen De Fransche
troepen, die hem zouden bestrijden waren op
komst en de stri’d werd voorbereid Op den
23'ten November kwam het Fransche l*jt aan
onder bevel van generaal Gérard, die^hassé
een boodschap zond, waarin hij kenbaar maakte,
wat zijn plannen waren Chassé antwoordde
den Franschen generaal, dat hij het zich tot
een plicht rekende de Citadel te verdedigen
mét alle hem ten dienste staande midde'en.
Daarna begon de strijd en op 2 December
werd de Citadel onder vuur genomen. Reeds
den eersten dag vielen er slachtoffers en spoe
dig werd de kanonnade een permanente aan
val. Vooral op St. Nieolaa'dag was het vuur
het hevigst, omdat de Franschen uit niet min
der dan veertien forten de Citadel bestookten.
Kelders stortten in en do. puinhoopen begroeven
de soldaten. Het magazijn, waar de levensmid
delen veerden bewaard. brandde b'Jna geheel
uit. Ken magazijn van bommen sp-ong in de
lucht en doodde verschillende soldaten Op 14
December was de vesting zoodanig gehavend,
dat aan een verdediging niet meer viel tc
denken roch handhaafde Chassé zlin stelling
nog en het zou 23 December worden. vóór
Chassé een capitulatie overwoog. Hy vroeg een
..onderhoud aan met den Franschen generaal
die daarep het vuur staakt*. De Nederlandsche
vlag met kogels doorboord, werd op 24 De
cember gestreken Het was gedaan.
Generaal Gérard en de twee Fran-che prin
sen van Orleans en NimoUrs. kwamen Chassé
g-Tukwenschen met de dakkerheid door hem en
zijn manschappen betoond,
van de Citadel gevankelijk
naar Frankrijk, was te wijten aan het
óat de Nederlanders nog met alle stellingen In
België hadden prijs gegeven Hierby behoor
den o. a. de forten Llllo en Liefkenshoek In
1833 echter werd Chassé vrUgelaten. Hy kwam
naar het vaderland en werd benoemd tot op
perbevelhebber van Breda. Al was baron
Chassé. niet de eemge. wlen de vaderlandsche
dank en hulde te beurt viel, hy was niettemin
de groote man uit deze krijsperiode. Naast hem
dienen met eere genoemd te worden maj or
Seelig en kapitein- liztenant ter zee Koopman,
die zyn schepen op de Schelde niet wenschte
over te geven, doch ze liever in brand stak. Dit
geschiedde naar aanleiding van een artikel uit
het crimineel wetboek voor het „Krijgsvolk
te water" welk artikel bepaa’de dat een schip
riet aan den rijand mocht worden overgegeven,
voordat alle pogingen waren aangewend om
het schip te behouden of het schip onbruikbaar
tr maken Waar het eskader van Koopman
nog volop bruikbaar was. meende de comman
dant niet beter en sneller te kunnen handelen
dan door zyn schepen door brand volkomen te
vernietigen Eerst p'ob-erde Kocpman nog te
ontkomen en hy zend de kannoneerboot num
mer 8 de Schelde uit om een proef te nemen.
De poging mislukte echter en bovendien was
de vijand hierdoor gewaarschuwd. Toen beval
de commandant de ankers te laten vallen en de
booten m den grond te hakken. Dit geschiedde
met de booten, die in dieper water lagen. Oe
andere werden in brand gestoken, nadat de
vlaggen en aanteekenlngen op eenigszins
plechtige wijze eveneens door het vuur waren
vernield Door deze handelwyae *w* de gen-raal
van den vyand weinig gesticht. De Nederland
sche regiering echter bekrachtigde de daad van
baar argeloos aan Victor. ..ga je nooit meer
bij de mooie mevrouw Rettberg op visite?”
gezelseliap daar bevalt me nic-i Me-
Rettberg is zoo weinig kieskeurig
het is geen wonder, dat allerhande
haar het hof maken? Waar of niet?
Ze is mooi, rijkeen goudVtsch Ie
„Baron Olusbeck. uit Weenen. geneert me
niet en de twee Amerikanen ook met En Feu-
stell nog veel minder. Die gebruikt ze maar
zoo'n Loetje als loopjongen Maar als ze het
in tiaar hoofd haalt met een. gewonen
tuinknecht te tennissen Daar dank ik
voor Dat laat ik me niet doen, om met zulk
gezelschap samen te worden gébracht....”
Zijn stem beefde
,^<aar Victor, dal kan toch niet? Zoon def
tige vrouw Het zal een grap van haar geweest
zijn, een van haar grillen.”
Victor liep met groote stappen de kleine
woonkamer op en neer, waar ze hem na de
middagkoffle had geprobeerd vast te houden.
Al heen en weer loopend vertelde hii de ge
heele geschiedenis, af en toe van opwinding
met zyn voet op den grond stampend.
De vorige week was Feustell een keer weg
gebleven en we hadden afgesproken een mixed
double te spelen. Toen zei ze: ze had al voor
een plaatsvervanger gezorgd Een jonge En-
gelachman was het, die buitengewoon speelde.
Ze had voor de aardigheid ael eens af en
toe een bal met hem geslagen, maar vandaag
had hy zirh een uurtje vrtj gemaakt om voor
FeucteU in te vallen. JJaar komt hjj aan!’
slagen op het schrijfbureau van Oom Alfons.
.Maar lieve Victor.” zei deze met zlin vrién
delijkste stem en heel langzaam; op de ma
nier, waarop men een stout kind de les leest’
.Als je kennissen in Wiesbaden ons parve
nu's noemen, dan is dat een grofheid, die ik
me in jouw plaats niet zou laten welgevallen,
maar1
Driftig viel Victor hem In de rede: „Denkt
u. dat ze Je zoo iets in je gericht zeggen?”
Oom Rispeter haalde alleen maar üe ophou
ders op: „Op zich zelf hebben ze in zekeren
zin geen ongeluk: we zyn selfmade men. Ja.
dat zyn we. Nog toen je vader zaliger leefde,
was de zaak zoo klein, zoo onbeduidend en
bovendien zoo slecht georganiseerd, dat hy
nog niet met de kleinste zaken uit Wiesbaden
te vergelyken was. Je vader heeft helaas ook
veel tegenspoed gehid En vooral: geen geld.
Pas door zyn tweede vrouw kreeg ny het geld
in handen, dat hem mogelyk maakte vooruit
te komen En ook toen nog ging het langzaam
genoeg Jammer, jammer! Toen je lieve mama
mè*uit Aken liet komen om haar te helpen de
raak voort te zetten, was ik ontzet van den
sleurboel hier. Je goede vader was ook heele-
maal geen Mkenman. Dat is een kwestie van
talent. In het tweede jaar had ik de inkom
sten al verdrievoudigd. En nu is de omzet
tien maal zoo groot. We zyn de grootste ver
zenden van snybloemen en tuinsutlkelen Wat
wil je nog meer? Dat een paar scnrceuyers.
die ons de happen in den mond niet gunn^nv
met onze manier van werken niet tevreden
Freddy Vrydag had Robbie
hoepel cadeau gedaan, dien hy had
afgeslagen van een oud vat, en
Robbie amuseerde zich een heelen tyd
met op het strand te hoepelen.
Toen hy er éindelijk moe van was
geworden, bood hy den hoepel
den stok aan Loetje aan. een
de tweelingen.
Zoodra Loetje wilde gaan hoepelen,
kwam Loutje er by, die het andere
eind van den stok beetpakte, en de
tweelingen braken den stok In tweeën.
„Waarvoor doen jullie dat?” vroeg
Robbie verontwaardigd.
„De yzeren kameel loopt zeer snel!” ver-
1 telden ons de menschen. die van de Irtysch
rivier kwamen maar er ts verschil in sne’-
hgid. Ook de os loopt snel, wanneer men een
goede zweep In de hand neemt, maar ook het
slechtste paard haalt hem nog in. De snel
heid van den yzeren kameel had niemand
gezien maar in de heele steppe was er niemand
die Tschalpan niet kende.
Tschalpan was de dapperste djiglt
heele steppte en zyn roem had hy te danken
aan Altyn-Kusch wat zooveel beteekende als
..gouden vogel Neen, Altyn Kusch was sneller
dan een vogel.
Van aanzien «as Altyn Kusch niet eens
mooi; klein, rossig, met lange dichte manen
had hij niet de vormen van een edelen renner
Zonder de eigenschappen van Altyn Kusch te
kennen zou men hem onverschillig voorbygaan
Vyf Jaar geleden kende Altyn-Kusch
niet de alles-veroverende hand van
mensch. Tchalpan had den renner mee
Dezen morgen ware A de steppen bont van
kleurige kleeden der Kirgiezen die naar het
station trokken om den nooit gezlenen Ijzeren
kameel te aanschouwen, die van daar uit zyn
loop "‘bégUftwiw zou. Mannen, vrouwen, kinde
ren kwamen van alle zyden. Het was byna
niet te gelooven. dat de levenlooze. woeste
steppe zooveel menschen bergt.
Maar misschien zal Tschalpan van den wed
strijd af zien? De Russen vertelden dat de
Uzcren kameel zeer zvaar was. maar buiten
gewoon snel rentzeer snel
„Laat het Djlgit”, rieden
Tschalpan Pas op
„Vuil eten", dat beteekentin den grond
zinken van schaamte. Maar Tschalpan was te
zeker van Altyn-Kusch. Zooals altijd voor de
rennen, voederde hy den hengst met tarwe
die m melk van een merrie geweekt was. In
afwachting van den rit. krabde Altyn-Kusch
ongeduldig met de hoeven en Tschalpan wacht
te tot de yzeren kameel een rookwolk tn de
lucht stiet en doordringend floot Het volgende
oogenbllk rukte Altyn-Kusch zich, met Tschal
pan op zyn rug van de plaats los
kend doen schUnen en ze zag vreeselnk cp te
gen een verkoeling van de verhouding tus-
schëti haar en haar neef, om van zyn weg
gaan niet te spreken Aan den anderen kant
was ze trotsch op haar knappen, vlotten stief
zoon. Ze kende geen grooter genoecen dan aan
zyn arm in de loge van een schouwburg bin
nen te komen, zich met hem tn een concert
zaal. tn een elegant restaurant, op een druf-
ken wandelweg te vertoonen Hu had een ge-
van optreden, iets nat uur lijk-
dat haar Imponeerde. In dat
was haar neef niet in de verste verte
met Victor te vergelyken. De een verstond de
kunst veel geld te verdienen, de ander: dat
zelfde geld met zwier uit te geven! Het eerste
kon men aanleeren. net laatste moest aange
boren zijn.
Victor was nu ook erg koel tegen zyn stief
moeder.
De groote Wlesbadener seizoen-week ging
dezen keer voorby. zonder dat Mevrouw Troilo
er wat van te zien kreeg. Victor had haar geen
plaatsen bezorgd en haar neef dacht aan
schouwburgen, concerten en andere ^amuse
menten heelemaal niet. Maar het verrassende
was, dat Victor zelf zich ook by geen enkele
vermakelijkheid vertoonde!
Was zijn vriendschap met mevrouw Rettberg
alweer uit? Sinds verscheidene dagen tenniste
hij al niet meer op den Amselberg: om tn
training te blijven was hy lid geworden van
een t nnisclub in Wle^be^fn.
„Zeg, vroeg mevrouw Troilo een*, schyn-
op dit blad zyn Ingevolge d* varnskertngs voorwaard en togen f Dflflfl by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f 7C/1 by een ongeval met QCfl bfl verlies vsn een hand f 1 oy verlies vsn een Cfi hy een breuk van t d ft
S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «J UW. verlies van belas armen, belde beenen of belde oogen f f UU.— doodeiyken afloop f een voet o( een oog f 1 d.U.~ duim of wyevinger f wl/v’boen of arm* TU.“
Behalve pianist was Roeenthal ook filosoof
De studie der wysbegeerte was hy eenmaal
begonnen en om zyn vader een genoegen te
doen zette hy ze voort Hu ging dus naar de
universiteit en trad jarenlang niet in het
publiek op Daarna echter gaf hy een Liszt-
avond in Weenen. waarna een tournée door
Amerika en fcngeland volgde Een tweede tour-
née door Amenka volgde In 1907 En thans
op zeventlgjarigen leeftyd geeft Rosenthal nog
steeds concerten, hoewel minder veelvuldig dan
vroeger. Zoo trad hy ook het vorige jaar in
Amsterdam op en niet zonder groot succes.
Enkele weken geleden sou Rosenthal in
Manchester een concert geven, maar het con
cert kon niet doorgaan omdat het ministerie
van Arbeid den kunstenaar sommeerde het
land te verlaten, daar hy een vreemdeling was.
Binnen 34 uur was Rosenthal dan ook ver
dwenen.
Rosenthal is ook schrijver en als zoodanig
heeft hy met menig muziekcriticus den degen
gekruist. In samenwerking met den Deen-
schen componist Ludwig S<'hytte schreef hu
een boek over piano-technlek
De zeventigjarige Rosenthal geniet nog steeds
een goede gezondheid en is een sprekend voor
beeld van den harden werker, die zich door
óen arbeid zyn frischheid niet laat ontnemen.
viel echter heelemaal niet boos uit.
Hy klemde de tanden op elkaar en bleef zw'y-
gen. Alleen wierp hy zyn stiefmoeder een ern-
stigen. vragenden blik toe.
Toen deze zweeg, knikte hy in zichzelf. Een
bittere, woedende uitdrukking kwam op zyn
gezicht en zonder een woord te spreken, ver
liet hy het kantoor.
Sindsdien sprak hy met Oom Alfons alleen
nog maar, als het In zakeiyke dingen onver-
mydeUJk was. Voor het ovenge negeerde hy
hem.
Mevrouw Troilo ging gebukt onder deze on
aangename verhouding. Ze kon haar neef niet
meer missen. Ze had een mededeelzame na
tuur en was gewoon alles met hem te bespre
ken Zyn lieve en gemoedelijke manier van
doen had deze vertrouwelijkheid vanzelfspre-
zyn? Ze moeten maar eens probeeren mis
winstcyfer na te doen!”
Den heelen tyd door had mevrouw Troilo
naar het norsche. steeds blacker wordende ge
zicht van haar stiefzoon zitten kijken Tegen
over haar had haar neef zien nooit ontzien
critlek te oefenen op haar overleden man.
Maar tegenover Victor had hij zich tot nog toe
in acht genomen Ze was bang voor een hef
tige scène, voor een uitbarsting van woede by
haar stiefzoon Als op dit onderwerp werd
doorgegaan kwam ze zelf In de noodzakelijk
heid om een oordeel over Victor's vader uit te
spreken. Maar dat wou ze toch mav Hover
vermyden Want ze wilde het liefst by geen
van beiden uit de gratie raken
Victor
uspan vergezelde my op de ganzenjacht.
wy dronken aan de bron warm, eenigs
zins aoutachtlg water en gingen zitten
om uit te rusten. Ver aan den horizon kron
kelde zich een rookwolk.
„De yzeren kameel heeft geloopen", zei
Auspan peinzend, nadat hy een pooeje naar
den rook der locomotief gekeken had.
„Heb je hem dichtbU gezien?" vroeg ik.
„De yzeren kameel? Zoo dicht als jy In den
tyd toen Altyn-Kusch nog met hem streed
„Wie is dat?"
„Heb je nog nooit
hoord?"
En terwyi wy schafttyd hielden vertelde
Auspan de geschiedenis. Ik verwachtte een
oude legende te booten, maar de geschiede
nis van Altyn-Kusch aas pas enkele maanden
oud. na de opening van de Turksib de Toer-
kestan Siberische spoorweg!Un.
Een Engelsch meisje, miss Ateksandra Savitch.
of Theodora Argurios. zooals zy eigenlyk heet,
is na 20 jaar zoeken door haar ouders terug
gevonden in Belgrado, waar zy werkzaam war
op het postkantoor. Het meisje was verlort n
sinds zy drie maanden oud was en het heelt
20 Jaar geduurd eer de onvermoeide po
gingen van haar ouders met succes werden be
kroond De geschiedenis zooals mevrouw Aigu-
rioe. die aan de .Daily Mail" vertelde, geven
wy hier weer:
„Het verhaal van ons en onze dochter gaal
terug tot de woelige dagen van den Balkan
oorlog in 1913. Wy waren met Theodora, die
toen drie maanden oud was. tn Athene. It werd
erg ziek en daarom besloten wy de zorg voor
Theodora toe te vertrouwen aan een verpleeg
ster. tot ik beter zou zyn Maar myn ziekte hield
maandenlang aan en nog voor ik hersteld was,
moesten wy in allerijl het land verlaten, zon
der Theodora Negen maanden lang trokken w’J
van stad tot stad, tot wy ons ten slotte vestig
den in Salonikl. Vandaar schreven wy naar de
verpleegster om ons het kind terug te brengen
maar de brief schijnt haar niet te hebben be
reikt. Al onze pogingen om haar te vinden
faalden; zy en Theodora waren verdwenen.
Sindsdien hebben wy onophoudeiyk naar haar
gezocht, ook gedurende den oorlog. Als geneu
traliseerd Engelschman trad myn man in Bril-
schen dienst In dien tyd trof ons een tweede
ramp; onze tweelingen. Rose en Lily, bezweken
aan een geheimzinnige ziekte; wy vermoedden,
dat dit het werk was van contra-spionnen. daar
myn man by den Brttschen Inlichtingendienst
te werk was gesteld. Na den oorlog gingen wy
naar Londen en gedurende zyn zakenreizen
heeft myn man onverpoosd gezocht en geïnfor
meerd en ofschoon wy in het geheel geen spo
ren vonden, gaven wy toch nimmer de hoop op
Soms hadden wy heel sterk het gevoel, da'
Theodora nog in leven was en het goed maakte
doch wy wisten niets! De laatste jaren heljbun
wy beiden veel van ziekte te lijden gehad en
daardoor konden wy niet zoo energ.ek meer
zoeken Vier Jaar geleden besloot myn man naar
Belgrado te gaan. Hu hoorde toen geruchten
over een bewoner van Belgrado die lang gele
den een meisje had geadopteerd en naar Wee
nen had gezonden voor een goede opleiding
Doch opnieuw hadden wy tegenslag, n.l. pas
moeliykheden. die het voor myn man onmogc-
luk maakten zyn onderzoek voort te zetten
Gebroken kwam hy tn Engeland terug .werd ziek
en hoorde onlangs door een dokter het vonnis
uitspreken, dat hy niet lang meer te leven mu
hebben. Hy Beide toen tot my: .Ik wil nift
sterven voor ik TnUn dochter heb gezien. Ik ga
weer naar Belgrado en zal haar tot eiken prils
vinden." Hy is gegaan en heeft haar gevonden
Ik heb telegrammen en brieven en foto's ont
vangen en mUn man zegt, dat hu zich nu ge
heel fit gevoelt en niet over sterven denkt, ons
leven begint opnieuw. Theodora heeft het bij
Toen begonnen
groot vermaak, te
den hoepel tusschen
de beurt gaven ze
halven stok een slag.
„Kyk me dat nu eens aan.” riep
Ivy uit, „niets kunnen ze letterlui
afzonderlijk doen. Ik geloof. da( ’as
samen in het water zouden vallm
ook."
„Natuuriyk,” beaambden Loetje en
Loutje uit dén grond van hun hart,
„we doen alles samen."
(Morgenavond vervolg.)