De echtgenoote
Stalin
van
v&Aaal van den dag
HAAR GEHEIMZINNIGE
DOOD
Een lief des tragedie
n
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
A-
De voet spreekt: Geef mij maar
Alle abonné
ROBINSONschoenen
De vlammende
anjelier
Het
verlaten
A
DONDERDAG 8 DECEMBER
kend
Een grondwet in Siam
trveas
/V
4
A
/V A
Revolutievrees
e helft
Ernstig jachtongeluk
FEUILLETON
al?
E
De gehoopte belastingvryheid
ie op niet» uitgeloopen
'•y-
e
A
mnmmwimnniniiifflMHiBni
Naar het Dultsch van
Paul Oskar Hoecker
noeT**”
Martin berden
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
1
9d
s
iiiiiiiiiiiniiiiuiuiiiiiiitnmiimni
be-
(Nadruk verboden.)
en,
(United Press)
as
nu nog steeds mee? Neen
Jen aas
o Melde
tam der
..Ze
Wordt
gineel
i niets i
gevangen
st succa.
idelar en
de doel-
ischek
rend aan
chtervo*
(Ingezonden Mededeellng)
len, dat
id ver-
jrootere
bladen
artike-
eng 3 at
i blnnak
handha-
volkslisd
•idsrech-
Iker wi»
Engeland
van bet
zen draai
rechter-
druk ge
was nog
zou bW-
inden ab
«on veer
I den tal
it 3-ft
ilgk. dat
ikt werd.
it Croota
vergrtx*-
en
iuut brak
naar
dven ma-
inschoot
„Wat
De man fluisterde: „1
geef het op.'' Die smartelijke
zichtbare uitputting grepen
nd
of
te
elt
de
tocH wel
haal Je
fouten
i beate
speelde
er kui
er van
van dz
er
en,
'en
be
ien
)n-
len
le-
ischau-
oetbai-
waarbij
net da
-0).
irijkera
I op de
iben, al.
r(j speel.
Undelsr,
e waren
•de helft
et taste
verras-
genstaa-
ntecb of
las geen
mrgken
tte
ct.
an
be
de
want
huis zou jij
En toen aei
„Dezef Bryi
Langenus
ir unfair
vormden
Het leder
Ijken
imnumiiuiiinmSCHOK-LIEDmmmwmwmi
„Onze
I Half November arriveerde in Ber-
lün de Georgische grootvorst O., die
in "t begin van deze maand de gevan-
genie der Gepoe had weten te ont-
I vluchten. Aan een correspondent van
I het „Berliner Tageblatt" gaf hij een
relaas van zijn bitter en kommervol
leven, waarbij hij eenige bijzonderhe
den verhaalde van Stalin’s onder zoo
tragische omstandigheden gestorven
echtgenoote.
kinderen terug
kwamen van hun roeitochtje, kwa
men ze Wlllie Woensdag tegen, eb
Ivy zei, dat hij eens mee moest gaan,
om den prachtlgen boezelaar te zien,
dien zij gemaakt had.
Maar toen Ivy den boezelaar van
den grond opnam, barstte Wlllie in
lachen uit. „Ik kan niet zeggen,, dat
Ik dat vogelpooten-patroon erg mooi
vind," zei hij.
„X Is geen patroon.” huilde Ivy,
„dat zjjn die ellendige lepelaars, die
met hun vuile pooten mijn boezelaar
bedorven hebben. Nu kan ik hem
weer heelemaal over gaan wasschen.”
(Morgenavond vervolg.)
BANGKOK, 3 December. De eerste grondwet
voor het koninkrijk Stam Is gereed en zal, naar
men gelooft, in den loop van de volgende week
door koning Prajadhipok worden ondertee-
kend. Dan zal Slam formeel niet behoeven tot
de toch reeds dunne reeks van absolute monar
chieën. In de praktijk is dit reeds in Juni van
dit jaar gebeurd, toen een handvol Jongelieden,
die door te studeeren in Europa en Amerika
Westersche ideeën hadden gekregen, de ko-
legenheld mg op mijn vlucht naar het buiten
land te volgen.
Kort daarop stierf ze door zelfmoord of
tengevolge van de gebeurtenissen der laatste
maanden over dit geheim zal eeuwig de
sluier der geheimzinnigheid blijven rusten
Een menschenleven bezweek tengevolge van
een tragisch levenslot. Dit wil in Rusland ech
ter heel weinig zeggen!
HALLE. 7 Dec. (V.D.) In de! nabijheid van
Nordliausen is een ernstig jaêhtonge’uk ge
beurd. Een dokter werd gedood door een kogel
uit het geweer van een Jachtgezel, die zelf
zwaar werd gekwetst, terwijl een derde Jager
licht werd gewond. Het ongeluk moet gebeurd
zijn, doordat de jager die het veroorzaakte, bij
het schieten is gevallen.
„Och mama,
werkelijk Jets
Toen ze weer bijkwam, lag ze op een divan
en een dokter zat naast haar. Bij den haard
in een fauteuil zat Arthur Bryan angstig naar
haar te zien. In een hoek van de kamer waren
twee polltie-agenten met den dief geboeid tus-
schen hen in.
„Dé lamp moet uitgegaan zijn”, vertelde Ar
thur. „en ik was in slaap gevallen. Ik schrok
wakker bg den gil van uw dochter. En ik snelde
te hulp, X Overige weet iV’
„Ik bewonder uw moed
de haar vader, „maar ik
„Kijk, hier heb ik de nieuwe bloem van Ca
tharina Lutz!”
De uitwerking was buitengewoon. Victor zag.
hoe ze van kleur verschoten. Was het schrik,
was het jalouzie; hij wist het met.
„Hm. Eigenaardig. Heel eigenaardig.” Oom
Rispeter kuchte, nam de prachtige anjer in
zijn hand, rook er aan. onderzocht de sterkte
van den steel, stelde vast, dat alle uitbloeteels
zorgvuldig verwijderd waren en reikte de bloem
schouderophalend aan zijn nicht.
Ze snuffelde er aan, evenals Fricka, die zijn
pooten op haar schouders had gelegd.
(wordt vervolgd)
Is het niet geweldig schokkend,
Is zoo’n aardschok niet frappant?
Maakt misschien het eiland Schok-
/and
Thans reclame voor- ons land?
Zijt u ook niet bar geschrokken,
Toen u sliep of slapen ging
Sn in plaats van Morpheus’ armen
Plotseling een schok ontving?
Schokte soms de moeder-aarde
Haar eerwaardig aarde-hoofd.
Daar zij niet zoo in de wijsheid
van het mensch-dom meer gelooft?
Ja, wij zijn gewend aan schokjes,
Bovengrondsche te verstaan!
Maar je kunt daarbij tenminste
Op je beenen blijven staan.
Is er soms een reuze-crisis,
Maar dan dit keer ondergrondsch?
Viel er op de beurs van Pluto
Soms een zeer belangrijk fonds?
Wie zal ’t zeggen? Wie kan "t weten?
Dus wij staren naar de krant
En wij lezen: zonder oorzaak
Liep een schok door heel het land!
Nadruk verboden)
öiiiiiiiiiunnniiiiiuiiHiiiiiniiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiii
PARUS, 7 Dec. (Reuter) In verband met
de revolutiegeruchten uit Madrid bericht de
-Temps”, dat in den nacht van Dinsdag op
Woensdag, volgens zekere geruchten, een revo-
lutlonnalre beweging zou uitbreken. De nacht
is echter te Madrid zoowel als in heel Spanje
rustig verloopen.
Men weet, dat de publieke gebouwen in de
Bpaansche hoofdstad dubbel bewaakt werden.
^land
de dtata
Ivy had een boeaelaar gemaakt van
een oud stuk zeil, dat afkomstig was
van het wrak. Omdat het erg vuil en
stijf was, waschte ae het eens goed
uit en legde het daarna op het
strand om te drogen.
„Kom, nu gaan we wat roeien, en
in dien tijd droogt mijn boeaelaar.”
zei Ivy.
„Als hij tnaar niet wegwaalt.” zelde
Topsy bezorgd.
„Geen nood, zei Ivy, „Muriel en
Madge zullen er wel op letten,” en
zij gaf den vogels opdracht den boe
zelaar met hun pooten vast te hou
den, als er gevaar was, dat hij zou
wegwaaien.
angstig,
bosch te
deur van
verkennen.
gen. Maar mevrouw Dartmore's villa was ver
laten, en verder waren er geen kennissen, zelfs
geen huizen in de naaste omgeving. Evelyn
dacht, wat ze moest doen. Was het niet onver
standig alleen met een vreemde in de villa te
zijn? Dan dacht ze eraan, hoé ziek en uitgeput
hij was. en dat ze hem niet naar buiten mocht
sturen.
Toen ze bij haar woning terugkwam, zag ze
even verwonderd op. In de kamer, links van
de voordeur had ze licht aangestoken, nu was
het gedoofd. Doch toen ze uit haar wagen step
te en het tuinpad wilde opgaan, schrok ze toch'
lantaarn
door de
rechts van
voordeur.
wat oor»
waardoor
beeldt.”,
„Dat zou toch hetzelfde zijn als Je geldbui-,
del opnemen en in de gracht smijten. Je bent
.1 goed wijs, jongen? En dien onzin
alleen in je hoofd, omdat die malle
van hiernaast met haar anjelierderü
begonnen is!” -
Victor haalde diep adem. „Misschien hebt u
gelijk. In elk geval schaam ik me voor haar.”
„Nou wordt het me toch te erg. Die beroerde
meld zal me waarpchtig hier mijn rust ook
nog verstoren. Ik wil die praatjes niet meer
aanhooren, Victor. Versta je? Je zou je moe
ten schamen, als je op het oogenblik nog een
sikkepit om dat kind gaf. dat Je de bons heeft
gegeven. Begrijp je! Ik hoop maar, dat die
kromme sprongen van haar zoo gauw mogelijk
uit zullen zijn. Begint me daar met schulden
van voren en schulden van achteren een
grootscheepsche onderneming! Het hemd, dat
ze aan haar Igf heeft, hoort nog niet van
haar. En jii verlangt waarachtig, dat ik me
geen raad zal weten van respect voor haar.
Let maar op hoe lang die heerlijkheid daar
nog duurt. Je arme grootvader heeft voor haar
al een tweede hypotheek op zijn terrein genomen.
Nu is ze aan het einde van haar crediet. Wat
gebeurt er? Naar den kelder gaat ze. Dat
voorspelt je oom haar en dat is een knappe
koopman, al heeft hij dan geen verstand van
Jullie artistieke tuinaanleggerii. Als je ver
standig was, zou je zeggen: laat ze haar gang
maar gaan met die mooie kunsten: met een
paar maanden is ze op de flesch en koopen wij
den heelen boel voor een appel en een ei op.
En dan zijn we meteen voorgoed van haar af.”
Hij rilde «rvan hoe ze dat alles op hoonen-
bg voorbaat al genietend van
even. Ze zag X licht van een electrische zak-
glijden
kamer
de
Er
scheen iemand X
te doorzoe-
Die
.ngeveer 18 jaar geleden was de vrouw,
die onlangs als de echtgenoote van den
Russischen dictator Stalin stierf, mijn
verloofde. Wg leefden destijds beiden in Tiflis
ik op het slot van mijn toen nóg wel-gesi-
tueerde familie, zij als de dochter van den tuin
man op een van de buitengoederen van mijn
vader. Het was tijdens den oorlog, dat ik ze bij
een bezoek in het huis van haar vader voor t
eerst ontmoette en van stond af aan was ik tot
over de ooren op t blozende gezonde meisje
verliefd. Na mijn gunstig afgelegd examen op
de militaire academie, was ik juist zes maan
den geleden tot officier bevorderd en in mijn
nieuwe uniform maakte ik op iedereen een
„verleidelgken” Indruk. Een longontsteking had
mijn hoop spoedig naar t front te mogen ver
trekken verijdeld, doch deze Idyllische verschij
ning stelde mij voldoende schadeloos voor X
verdriet mijn tand tegen den vijand niet te
kunnen verdedigen. Het waren heerlijke, on
vergefelijke dagen, welke ik met haar in X
plaatsje Gory mocht beleven. Zij zag in mij
den held harer droomen. den Intellectueel, den
jongeling van adellijken bloede. Doch mijn
achting en genegenheid waren niet minder edel
en oprecht. Deze dagen, die waarlijk niet met
beuzelarijen werden doorgebracht want ik
had mij in X hoofd gezet haar ontwikkeling te
voltooien, aoodat mijn ouders zich tegen een
huwelijk met een nlet-adellljk meisje niet zou
den verzetten zullen eeuwig in mijn herin
nering blijven voortleven.
Natuurlijk kon ons verkeer niet geheim blij
ven, doch mijn ouders waren „groszzügigge
noeg om een en ander door de vingers te zien
wellicht omdat zij vermoedden, welk lot ons
eens zou beschoren zijn. Weken en maanden
werd deze heerlijke Idylle voortgezet en mijn
Jeerllnge”, die vlijtig en nauwgezet de mool-
gebonden leerboeken bestudeerde, maakte met-
terdag grootere vorderingen. Toen de dag na
derde. waarop ik eindelijk gezond en welgemoed
naar t front zou vertrekken kon ik mijn
geduld niet langer temperen en vroeg mijn
ouders verlof om mij met haar te mogen ver
loven. Dit was echter gauwer gezegd dan ge
daan. Ik stuitte op sterken tegenstand. Doch
na tang beraad en dank de omstandigheid, dat
ik spoedig naar t front vertrok, gaven mijn
ouders toe en mochten we dus beiden eenige
dagen in ons ouderlijk tehuis in Tlflta door
brengen. Dwaas van geluk sprong ik te paard,
reed in snellen galop naar ons landgoed, wik
kelde het meisje, dat juist in de keuken aan t
werk was. in een reisdeken en draafde langs
den koristen weg met mijn kostbaren buit naar
huls.
Laat me de dagen, die nu volgden, niet in
bijzonderheden beschrijven ze waren onbe-
achrijfljjk-gelukkig en ten slotte volgde het
droeve afscheid. Ik ging naar t front en mijn
verloofde trachtte door rustelooze studie haar
leed te stillen. Mijn verblijf in de Turksche ge-
vechtszóne duurde niet tang; zwaar gewond
raakte ik in Turksche gevangenschap, waaruit
Ik eerst in 191# ontslagen werd. Ik keerde terug
in een totaal nieuwe wereld. De Russische revo
lutie had heel dit land ten onderste boven ge
gooid. Na lang wanhopig zoeken vond ik mijn
verloofde terug. Maar ze was een geheel andere
geworden! Ze was nog schooner geworden,
doch ook haar geest was met revolutionaire
ideeën besmet geraakt. Daarenboven was zij
mij door haar rustelooze studie geestelijk boven
het hoofd gegroeid. Het standsverschil was
voor haar te mijnen opzichte voorbij, doch zij
schaamde zich mij haar revolutionnairen omkeer
te bekennen. Ondanks haar klassenhaat had ze
mg lief, daar ze mij voor een uitzondering
hield. Door de nieuwe verhoudingen, door de
revolutie geschapen, waren wjj beiden even rijk
of even arm, zoo men wil, en zoo bleven we
bjj elkaar.
Alles verliep goed, tot In t jaar 1922 Stalin
voor t eerst in z'n functie ata secretaris van
de communistische partij naar Tiflis kwam en
daar in een vergadering optrad. In dien tijd
was t nog usance, dat men in publieke bijeen
komsten debatteerde. Ook mijn verloofde trad
ijverig met Stalin in debat en poogde hem in
bepaalde vraagstukken te weerleggen. Haar
betoog was. dat men het kind niet met het
waschwater kon weggooien en het bolschewls-
me niet zonder moreelen ondergrond zich zou
kunnen ontwikkelen. Den volgenden dag was
zg plotseling verdwenen: de Gepoe had haar In
de gevangenis gesleept, waar Stalin persoonlijk
haar een bezoek bracht. Zijn eerste vraag was:
uw toestand", zei-
„maar Ut heb eigenlijk alle
schuld. Toen ik mijn vergissing met den da
tum bemerkte, besloot ik inet een auto te ko
men, wan| ik wilde niet dat Evelyn alleen in
jn. Gelukkig kwam ik juist op tijd."
li de heer Har bone tot zijn dochter:
'an ken ik. Evelyn, hg is de zcon van
een vriend van me uit den oorlog. Ook hg werd
een slachtoffer van dien afschuwelgken tgd,
en Arthur kon niet verder studeeren. Ik moet
iets voor hem vinden
En Harbour was een man van zgn woord. En
toen na twee Jaar Bryan zich ten volle ver
diend had opgewerkt in Harbone's uitgevers
zaak. kwam hg op een week-end naar Sun
ny Cottage. Het was niet de eerste maal. dat.
hg er na dien nacht logeerde, maar dezen i
avond, toen hg met Evelyn in de serre zat,
zei hg:
.Evelyn, Je redde me eens m’n leven, en je
leerde me. dat het waard was gered te worden.
Maar ik geloof, dat Je meer moet doen voor
ik de waarde volkomen gevoel....”
„Ik zal het probeeren”, zelde ze en boog
zich naar hem toe. „want ik geloof, dat er weer
een onweer in aantocht is en dat ik goed doe,
je maar meteen mee te nemen!"
in de kas te kunnen missen. Ze schijnen daar
buitengewoon geheimzinnige dingen te doen.
Wentzel heeft verteld, dat zoo een anjerkas
op de heele wereld nergens bestaat."
Mevrouw Troilo lachte hoonend. „Waar die
oude Wentzel al niet door geïmponeerd is!
Maar van wat die zegt, hoef je je nlefs aan te
trékken. Die heeft altgd de party van de fa
milie Lutz opgenomen.
„En die geschiedenis met die vuren,” zei
Wctor. terwgl hg opgewonden zgn rondwan
deling weer hervatte, „u weet wel, toen in Mei,
daar ben ik nu ook achter. Een zekere juf
frouw Stuckradt, die bg Catharina volontaire
te, die heeft een keer met de Deensche gezel
schapsjuffrouw op den Amselberg getennist
en daarbg van alles gekletst. Catharina is een
groote anjerkweekerg begonnen. Ja. stel u
voor, en niet eens voor snijbloemen. Die wor
den maar als bgzaak verkocht. Het is haar
voornamelijk te doen om kostbare noviteiten,
die in Duitschland nog niet gekweekt worden.
En om te beginnen, wil ze een paar eigen spe
cialiteiten op de markt brengen. De eerste
plantjes stonden juist buiten, toen het weer
plotseling omsloeg en er nachtvorst kwam,
toen in dien nacht in Mei. En verbeeld u. ze
zgn den heelen nacht buiten geweest, groot
vader ook, en hebben kolenvuren laten bran
den, meer dan twintig. ‘En 34 uur was Catha
rina niet uit de kleeren geweest. Maar het
had allemaal niets gegeven: de eene nieuwe
bloem is verloren
- Mevrouw Dora Troilo maakte een af werend
nlnklgke familie gevangen ifamen Daar de
koning toegaf. verliep „de revolutie zonder
bloedvergieten. De koning beloofde toen aan
zgn land een grondwet te schenken. Vgf leden
van den senaat moesten een ontwerp maken.
Tot dusver zgn alle détails geheimgehouden.
De wildste geruchten loopen dientengevolge
rond en stichten overal ernstige onrust. Iedere
week dreigde er weer een nieuwe revolutie uit
te breken. Maar ditmaal zou het geen onbloe
dige revolutie zgn tegen den monarch, maar
een opstand tegen de heerschende partg, de
zoogenaamde Volkspartg, die zich In heel den
lande gehaat heeft gemaakt. Acht en negentig
ten honderd der Slameesche bevolking bestaat
uit eenvoudige boeren, die niet kunnen lezen
en schrijven. Voor hen was tot dusver de ko
ning identiek met de regeerlng en zg waren er
van overtuigd, dat hun belastingen direct in
de handen des konlngs kwamen. Bgzonder ge
haat te reeds tang een schematische belasting
per kop, die ieder in baar of door gedwongen
arbeid moet betelen. Toen de Volkspartg aan
het roer kwam, meenden de boeren, dat het nu
uit zou zgn met die gehate betasting. De Volks-
partg kon niet bulten deze betasting. Haar
eenige concessie bestond daarin, dat zg de be
taling drie maanden opechortte. De teleurge
stelde boeren haatten van dan af de Volks
partg.
Sedert maanden gaat het gerucht rond, dat
de koning wil aftreden en het land zgner
vaderen zal verlaten, wanneer hem door de
grondwet alle macht zou worden ontnomen.
Dit gerucht schgnt niet van waarheid te zgn
ontbloot. In hofkringen vertelt men, dat de
vorst tot aftreding bereid is. De moellgkheden
schgnen echter te zgn opgelost en men rekent
er op, dat de koning einde December of begin
Januari de grondwet zal onderteekenen. Klaar-
blgkelgk berooft de grondwet den koning dus
niet van al zgn rechten. Er komt een parle
ment met vrg gekozen volksvertegenwoordi
gers, die uit hun midden een kabinet van elf
ministers moeten kiezen.
De konlnklgke familie van Siam bestaat uit
eenige honderden leden. Sedert de revolutie ko
men dezen haast nooit uit hun paleizen. Wat er
met hen en hun privilegiën zal gebeuren, is
nog niet bekend. De leden der konlnklgke fa
milie, die sympathie hadden voor de Volks
partg, krggen waarschgnlgk in de democratie
eere-baantjes.' En het is niet uitgesloten, ge
zien de weinige ontwikkelden in Siam, dat ook
de anderen nog openbare ambten zullen krg
gen.
33
„Ik heb geïnformeerd. Het geval- beeft me
Joch geïnteresseerd. Elgenlgk «Heen uil nleuws-
kterigheid. Maar bovendien: ik wilde mevrouw
■j-'y e stationschef was een vriendelijke man.
1 ..Nee dame," zei hg, „na half zeven stopt
hier geen trein meer. Verwachtte u
iemand?”
^Ja. mgn vader. U kent hem wel. niet?”
„Zeker, u is toch miss Evelyn Harbone, die
nu en dan in „Sunny Cottage” logeert?”
„Juist Ik was bg familie in de stad, toen ik
’n telegram van vader kreeg, dat hg van plan
’Was hier een paar weken uit te rusten. Dus
kwam ik direct met m’n wagen hierheen. Ge
lukkig maar dat ik een sleutel heb!”
„Is er dan geen' bediende in het huis?"
„Neen, want vader brengt altgd den zgnen
mee We leven hier altgd zoo rustig en lande-
Igk mogelgk."
.Dat weet ik. Uw vader vertelde me. dat hg
dat heerlgk vindt. Maar wat bent u nü van
plan?”
„In ons villaatje te gaan'slapen en naar den
trein van morgenochtend te komen."
„Is u dan niet bang alleen? Vooral, daar ik
geloof dat we een stevig onweer krijgen,"
voegde de chef eraan toe. terwgl hg naar de
opkomende dreigende lucht in de verte zag.
,Eang? Daar doe ik niet aan. Maar het be
vreemdt me, dat vader er niet te, terwgl hg
nooit een afspraak mist."
„Wat telegrafeerde hg elgenlgk, miss Har
bone?"
„Hier leest u maar." zei Evelyn, en gaf hem
het telegram over. „Maar.” zei de chef, „daar
staat Woensdag, den vijfden. En t te vandaag
wel Woensdag, maar de vierde.”
„Ha, hoe dom van mij on in vader.” ver
wonderde zich Eveiyn, „dat gebeurt hem nooit.
Ik moet dus wachten tot morgenmiddag! In-
u wordt vrlendeliik bedankt. Ik zal
dat ik wegkom vóór het onweer los-
Rettberg om zoo te zeggen officieel bewgzen,
hoe ontactvol ze handelt."
JEn wat zegt ze er nu van?”
lacht. Ze lacht altgd. als men ernstig
Ze vindt haar ruime opvattingen ori-
en aardig. Haar „gentleman-arbeider”
te een geliefkoosd onderwerp van haar gewor
den En ze vindt mg bekrompen, pedant, bur-
Berlgk, weet ik wat al meer, omdat ik er aan
stoot aan neem
Bpeelt nu Bo« *keeds mee? Neen
l°cn. 's Morgens tennissen en ’s middags gra
ven en planten bg haar in den tuin?"
■■H®t werk te klaar. Af en toe komt Catha-
nn* zelf of ze stuurt haar volontaire of den
woen Reuse of een van de leerjongens. De
«Xtiachman schgnt ze op het oogenblik niet
huis te doorzoe- I
ken. Die man rlUlS i
dus. dien ze had
is»eseeeeeee»eeeeg«MSMWëMses»»ëse«Mssaeaeeeegaeas
opgenomen, den-
kend. dat hg stierf van uitputting. En ze
werd woedend: Er was zoo goed als niets te
stelen, maar een dergelgk bedrog! Haar ver
ontwaardiging dreef haar tot onvoorzichtigheid.
Zg liep het tuinpad in, naar de openslaande
serredeuren, en schreeuwde den man toe: „Wat
doet u daar, hè?" Als antwoord richtte zich
plotseling de stralenbutftlel door de ruiten op
haar en verblindde haar. Een stem riep ruw te
rug: „Maak, dat Je weg komt of ik schiet”. In
het vage licht zag ze hem zgn arm opheffen en
ze sprong met een gil achteruit. Doch op 't zelfde'
oogenblik hoorde ze een doffen slag. De deur
sloeg tegen den muur open, en een man snelst;
de kamer binnen, sprong op den ander toe en
greep hem bg de keel. X Was Arthur Bryan.
De zaklantaarn en de revolver vielen op den
grond, het licht bleef schgnen en richtte zich
op de vechtenden. Het regende vuistslagen op
Bcyan's gezicht, doch hg hield wanhopig den
man bg de keel vast. De indringer trachtte hem
met de eene hand van^zich af te werpen en
zocht met de andere de revolver te grgpen.
Bryan s greep scheen te verstappen en zichtbaar
naderde de hand van den indringer het moor
dend wapen. Evelyn staarde het alles onbe
weeglijk aan. en opeens begreep ze. dat ze
moest handelen. In den hoek van het terras,
voor de deuren, zag ze een tulntafeltje staan;
ze pakte het en smeet het tegen de serredeu
ren: kletterend viel een ruit in stukken. Eve
lyn stepte door de opeWing, en op het laatste
moment wist ze de revolver te grgpen.
„Laat hem los, Arthur,” schreeuwde ze. „en
Jg, overeind, en handen op of ik schiet I" Het
was niet noodig om Arthur Bryan iets te zeg
gen; op het oogenblik dat Evelyn ingreep, rol
de hg bewusteloos vafl het lichaam van zgn
tegenstander op den grond.
Plotseling klonk een scherp remmen van een
auto en enkele oogenbllkken tater stormden
drie mannen de kamer in om Evebn te helpen.
Het waren haar vader, de bediende en de chauf
feur.
„Ik hoorde gillen, en toen glasgerinkel op
den landweg" riep haar vader, „wat te er? Wie
zgn dat?!”
,Die daar is een dief, en hg te een., een..”
Toen was ook Evelyn aanhet eind 'van haar
krachten en ze bezwijmde
tusschen
maken
breekt.”
Zg startte haar motor en reed weg. Ze was
twintig jaar, flink, zelfstandig, doelbewust
voor 't oogenblik, een beetje uit haar humeur
Het onweer naderde sneller dan verwacht
werd, en plotseling brak liet los in ongekende
hevigheid; het donderde zwaar en bliksem
stralen schoten onafgebroken door de lucht.
De regen viel zoo hevig en oveivloedlg, dat
haar wagen het water niet verwerken kon en
naar binnen begon te lekken. De windvla
gen waren vreeselgk. en op den top van een
heuvel werd Fv mot wagen en al
van den weg gedrukt. Ze werd toch wel wat
en besloot aan het begin ven een
stoppen en te wachten. Zg deed de
het wagentje open en wilde even
of ze op deze plek veilig kon blg-
ven. Daar zag ze Juist achter haar wagen een
man tegen een boom leunen. Hg was doornat
zag er uit als een bedelaar. Hij strompelde
„Ik... zelde hij, doch eert
donderslag maakte zgn verdere
onverstaanbaar. Tegelgkertgd zakte
in elkaar en oleef aan den rand van den
liggen. Evelyn ging op hem toe:
of zg wél wist, dat een communiste zooals zg
veel gevaarlgker was dan een uitgesproken
vgand van do Sovjet? Na dit politieke twist
gesprek vroeg hg tenslotte haar hand ten hu-
welgk. Zg wees zgn aanzoek zonder meer af
en op zgn vraag naar het „waarom", gat ze
eerlgk te kennen, dat ze hem onmogelgk kon
liefhebben. Daarop gaf Stalin kortweg ten ant
woord: „Goed, ik zal wachten. Zeg tegen nie
mand, dat ge in de gevangenis waart, het was
een misverstand ge zgt vanaf heden vrg.
Het andere regelt zich van zelf. Morgen ga ik
terug naar Moskou. Zoo ge mg noodig hebben
mocht, schrgf me dan vrg uit.” Hiermee was
het merkwaardige onderhoud in de Gepoe-ge-
vangenls geëindigd. Den avond van dienzelfden
dag was Stalln intusschen te weten gekomen,
waarom hg bg X meisje 'n blauwtje geloopen
had. n.l. omdat het met mg verloofd was. En
voordat de tiran in Moskou was teruggekeerd.
Interesseerde zich de Gepoe in Tiflis voor den
„grootvorst", den ..adellgken officier", en de
porteerde mg als staatsgevaarlijk naar Archan
gel.
Ik wil u X relaas van mgn droeven tocht naar
het kille Noorden besparen X was onbe-
schrgfelgk. Mgn verloofde herinnerde zich Sta
lin’s belofte en schreef hem een langen brief.
Dit schrgven bleef onbeantwoord. Zg infor
meerde bg de Gepoe waarheen men mg ver
bannen had, doch men hield zich in Tifl s van
den domme en zei me. dat dit alleen in Mos
kou bekend was. Ze reisde daarop naar Moskou
en wist na veel moeite tot Stalin door te drin
gen. Toen ze hem haar verzoek gedaan had.
gaf hg lachend ten antwoord: Je bent toch
een heel gevaarlgk menschenkind. In Tiflis
heb Je met mg gedebatteerd en mg moreel
geducht de les gelezen en nu geef Je toe. dat
je met een vorst, dus een uitgesproken partg-
vgand, verloofd bent, hoewel je communiste
bent.”
Heftig voer mgn verloofde daarop tegen Sta
lin uit. doch rustig hernam de dictator: „Uit
zonderingen mogen er niet zgn en zeker niet,
wanneer hg -een vorst is. pit volk moet afge
slacht worden als dolle hohden. Ik heb heel
andere bedoelingen." Ze moest na twee dagen
terugkomen. Stalln deelde haar mede, dat ik
een staatspositie in Turkestan kreeg een
volledige uitrusting was mg reeds gezonden.
Ten sterkste ried hg haar af, zich mat mg in
verbinding te stellen, want hg kon voor niets
instaan. Hierop liet hg haar alleen aan haar
lot over.
Eindelgk bereikte haar ook een brief van
mg. waarin ik haar mgn verplaatsing naar
Turkestan meedeelde en haar verzocht naar
mg toe te komen. Ik had geen enkel vermoe
den. dat zg dag en nacht geobserveerd werd
en niet kon komen, zoo ze mg niet opnieuw
in X verderf wilde storten. Intusschen bleef ze
in Moskou en maakte veel promotie. Ze werd
Stalin's privé-secretaresse e» was steeds in z’n
nabghetd en maakte alle geheime partgraad-
zittingen mee.
Het zal wel eeuwig een geheim blgven. wan
neer en hoe ze zgn huwelgksaanzoek inwilgg-
de. In 1924 schonk ze een kind het leven en
bleef sindsdien als trouwe echtgenoote aan zgn
zgde.
Haar stilzwggen kon ik me echter niet ver
klaren. Al mgn brieven bleven onbeantwoord.
Tenslotte gaf ik den moed op en schreef haar
niet meer. Toen ik vernam, dat ze met Stalln
gehuwd was. was al het overige voor mg dul-
delgk. Om begritpelgke redenen was het mg
verboden naar Moskou te komen.
Des te meer was ik verrast, toen mg voor eenige
weken een uitnoodlglng gewerd om in Moskou
deel te nemen aan de feesten van het IS-jartg
bestaan der Sovjet-unle. Die uitnoodlglng kon
ik niet afslaan, maar toch besefte ik, dat iets
tragisch mg zou te wachten staan. Eenige uren
na mgn aankomst was het lang-verbeide
moment voor mg aangebroken mgn
vroegere verloofde, thans echtgenoote van
den Russischen dictator, bezocht mg in
mgn hotel en er volgde een langdurig en span
nend onderhoud! Ze verklaarde me nooit te
hebben vergeten en mg nog altgd lief te heb
ben. Daarop stelde ik haar voor samen de
vlucht te nemen. Gaarne wilde ze in het bui
tenland met mg een nieuw leven beginnen,
doch haar kind kon ze niet alleen laten.
Intusschen was ook dit bezoek de Gepoe niet
ontgaan. Inplaats van deel te nemen aan de
feestelgkheden. werd ik opnieuw door de Gepoe
gevangen genomen en opgesloten.
Wat mgn arme verloofde in die volgende
dagen moet geleden en doorstaan hebbeh, zal
altgd wel een mysterie blgven. Waarschgnlgk
heeft ze feilen strgd met haar echtgenoot ge
had, die zich niet van haar, maar stellig niet
van haar kind wilde schelden. Tenslotte ge
lukte het haar haar belofte ten opzichte van
mg in te lossen. Want door haar bemiddeling
kon ik aan de onmenschelgke behandeling der
Gepoe ontkomen en over de Flnsche grens het
land ontvluchten. Zelf bleek ze niet in de ge-
de handen heb ik je gedragen en nu ga je zóó
tegen me te keer.
Dagenlang bleef ze boos op haar stiefzoon.
Met haar neef sprak ze er telkens weer over:
het was niets dan een spookbeeld, dat den
jongen gevangen hield. Oom Rispeter glim
lachte op zgn zelfbewust-goedmoedige manier
en zet op een bgna berustenden toon:
tgd wel komen, Dora.”
Op een avond stormde Victor plotseling in
de hoogste opwinding het huls binnen.
Oom Rispeter, die door mevrouw Troilo op
kreeften en perzik-bowl geïnviteerd was,
wachtte met zgn hemelsch geduld op de ver-
ande. tot het souper zou beginnen.
Victor was laat. Maar hg verontschuldigde
zich met geen woord, gooide zgn panama op
"een leegen stoel en hield een weelderige, fel
geel en zalmkleurig gevlamde anjer in de
hoogte.
en
naar den wagen:
ratelende
woorden
hg
weg
scheelt u?” vroeg ze.
Is gedaan. Ik
uitroep en zgn
Evelyn aan. Z< greep zgn hand'en voelde een
flauwen polsslag. De man scheen stervend.
Met uiterste krachtsinspanning gelukte het
haar hem overeind te trekken en in naar wa
gen te sleepen. Ze had slechts één gedachte,
hg moest verzorgd worden. En ze besloot hem
naar Sunny Cottage te rgden.
Het was noodweer, en de situatie in den wa
gen was ook afschuwelgk, doch Evelyn hield
moedig vol, en toen ze de kleine villa tenslotte
bereikten, was de man naast haar weer wat
bggekomen en kon hg leunend op haar arm
naar binnen strompelen. Ze zette hem in een
fauteuil bg den haard waarin ze vuur aan-
legde, Toen^ zocht ze wat kleeren van haar
vader bgeen. en zeide: „Ziezoo kleedt u nu
om, zoo kunt u niet blgven zitten.” en toen hg
zwak protesteerde zei ze: „Neen doe nu wat Ik
zeg. Ik zal intusschen wat eten klaar maker,
en thee zetten."
ze
was
den toon zei,
haar triomf.
Catharina van huis en hof verjagen
„Ik wil haar ongeluk heelemaal niet.” zei hg
met moeite, „ik kan alleen efe idee niet ver
dragen. dat ze ons allemaal overvleugelen
zalIk gun haar de overwinning niet. Ik
wil niet door haar vernederd worden."
„Maar dat is toch ziekelgk, Victor. Ik be
grijp niet, dat Je nog een oogenblik aan dat
verschrikkelijke kind denkt. Ik kan me gewoon
weg doodergeren aan Je.”
Mevrouw Troilo suggereerde zichzelf zoo’n
hevige aandoening, dat ze ten slotte begon te
schreien: „Zooveel heb ik voor je gedaan, op
Toen ze gereed was en de kamer binnen
kwam. was het er heerlgk warm, en de man
in haars vaders sportcostuum stond onmiddel-
Igk uit de fauteuil op:
„Ik kan u niet genoeg zeggen, hoe dankbaar
ik ben en. maar zg onderbrak hem:
„Probeert u dat dan maar niet, en gaat u
nu eerst wat eten!" Ze zag dat er kleur was
gekomen op z’n wangen, dat hg een prettig
knap gezicht had en dat haars vaders pak hem
uitstekend stond, maar ook dat hij uitgehon
gerd scheen^jn ze wilde hem niet storen; dus
zocht ze eeiggverzinsel om hem alleen te laten.
Toen ze terugkwam, was er niets overgebleven.
„Ik geloof,” zei hg, „dat ik wat onbescheiden
was, maar
„Als het u maar goed bekomen Is,” lachte
Evelyn, „en nu, als ik niet onbescheiden ben,
hoe is uw naam? Ik heet Evelyn Harbone.”
„En ik Arthur Bryan. Ik was naar Bridge
stone geweest, waar op een kantoor een be
diende gevraagd werd, toen de storm me over
viel.”
„Is u kantoorbediende?" „Neen, ik was onder-
wgzer. maar de school werd gesloten. Ik heb
geen ouders of naaste verwanten en ik zocht
al maanden naar werk. Doch er is in dezen tgd
niets te krggen. zeker niet als men geen prac-
tlsch vak kent. En nu zal ik gaan, u hebt me
X leven gered, voor zoover X nog wat waard
was."
„Integendeel, ik heb u geleerd dat een leven
waard is gered te worden. En weggaan? Maar
u is doodvermoeid en ziek, bovendien kunt u in
vaders kleeren niet weggaan. Ik zal naar de
verderop gek^-'n villa rgden, het weer is nu
goed, en mevrouw Dartmore vragen mg te hel
pen een bed voor u gereed te maken. Binnen een
half uur kan ik terug zgn." En Evelyn deed
wat ze zei, .niettegenstaande zgn tegenwerpin-
handgebaar. „Het draalt toch op niets uit, Wg
hebben het toch ook geprobeerd. Het te veel
beter en veiliger, om anderen experimenten
voor je te laten maken
„Het ergert me alleen maar, dat zg ze ma
ken zal.” viel hem uit zgn mond. Op een keer
gelukt het een of ander en dln is ze iemand
van beteekente."
„Wat voor beteekente? Wind Je toch niet
zoo op. jongen. Een paar zonderlingen, die een
zwak voor zulke dingen hebben, zullen haar
feliciteeren en in de vakbladen sprexen ze een
poosje over haar en over haar nieuwe bloem.
Dat te alles.”
„Over ons spreken ze alleen, als ze ons in
ieders oogen kunnen kleineeren." Hg streek
driftig zgn belde handen door het haar. .Ma
ma, ik begrijp niet, dat u het allemaal zoo
kalm opneemt. Oom Rispeter te nu eenmaal
een bekrompen man.Hg handelt in bloemen,
zooals ze in Aken in ?toffen handelen. Maar m
ons vak te toch een mooiere opvatting moge
lgk. Kunnen wg ons niet van hem losmaken?”
„Los-ma-ken?” Stotterend herhaalde zg het
woord. „Waar denk Je aan. Jongen? Waarom?
En met welk recht? We hebben zooveel aan
hem te danken. Zergeet dat niet.”
„Te danken? Hg te hier naar toe gekomen,
omdat hg Inzag geld te kunnen verdienen, an
ders was hg heusch wel weggebleven. Maar
wat hg gedaan heeft was roofbouw. Aanzien
geniet onze firma tegenwoordig niet meer!”
„Wat bezielt jou toch tegenwoordig? Ik ken
Je niet meer, Victor.”
mgerz
n bet tF
a-twlnür
terns’*
een M»
t de ld*
teken
dit blad zHn ingevolge de verzekeringsvoorwaarden tegen Z bg levenslange geheele ongeechlkthetd tot werken door f bg een ongeval met f J bg verlies van een hand fog verlies van een f Cfl bg een breuk van f A bg verlies van ’n
,y nngevellen vuzekttd voor een der volgende uitkeerlngen I jUUU.’ verllee van belde armen, belde beenen at belde oogen S doodelgken afloop f een voet of een oog f X AU.” duim ot wijsvinger «Jt/s-been of arm tU.’ anderen vinger
ik heb zoo’n verlangen om
to( stand te brengen. Daarom
ben uit Aken weggegaan. Maar het is hier a*
niet anders dan daar. Kruidehierswerk. En
wat ik hier te doen heb. kan iedere kantoor
bediende.
.Maar zeg dan in vredesnaam. w(t Je te
doen zoudt willen hebben?”
„Ik zou voor de eer en het aanzien van
onzen firmanaam willen werken. Voor een re
putatie, dat we goeden smaak hebben en
kunstzinnig zgn. Om te beginnen, al die gru-
weldlngen uit onzen catalogus verwgderen, alles
Rispeter hier Ingeveerd heeft en
hg zich zoo ontzaglgk veel ver-
de
