Uit Sovjet-Rusland verbannen
214e UITKEERING
f 71.405
j ^Cct von den daq
V IJ F T I G
GULDEN
Winterhanden
MISS CLYMAN VERTELT
BRAND
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Wie stevig in zijn schoenen wil staan
Alleabonné
kogel?
De vlammende
anjelier
ir I
^HET IJZEREN PAARD
Hij trekke ROBINSONschoenen aan
1
f
DINSDAG 13 DECEMBER
De G. Poe beveelt
i
len
s?
Hongersnood in Chili?
Uitkeering van
looft”
voor
een
van
Een
en
Vier honderd
uitgekeerd aan onze verzekerde abonné's.
DE DIRECTIE.
nd
rdacht
Ondank is werelds
f
loon
zeventig duizend
en vijf gulden
Thans hebben wij
gezamenlijk bedrag
TT WINTERVOETEN
Aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten,
geschieden uiterlijk driemaal vier en twintig uren
na het ongeval
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
FEUILLETON
Hoe een Britse he journaliste Rus
land binnen vier en twintig
uur moest verlaten
PUROLÏ;
Regende nog n 1 VtCtOria-Par
beetje en t licht -
van de enkele
aan den Heer A. OLGERS, van Hogendorpplein 7 huis, Am
sterdam, wegens een aan hem overkomen ongeval.
En uw leven is gered
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
X
op u.
weerver-
ver-
in
I
(Morgenavond vervolg)
menigte
de
3
36
g
te schrijven ot te rekenen of la» In een
4
et tchip
tien
Schakel vlug de automatische
uitsmijters in
telegra-
g van den
ken Indien
st zal wor-
een
een
I
i» iets
ng.
intus-
t. Tot
ft het
■ebben
zoowel
's met
gege-
dagmlddag
ken, aldiu
t blad, ge-
x>r denml-
tarwe met
>nderd kg.
12.50, werd
thans wel-
fjarbij dan
snlandscbe
abrikanten
prü» voor
gt f 4.50 i
enlandaebe
■dragen als
iaalder der
zooal» be-
zal dus per
te staan op
Ier of wei
per 100 kg.
Ing wettigt
Tam.
Vitatarwe
:r prijsver-
xiglng van
R Feneng»
n de Am-
>py om net
lendrik-dok
met her-
toch
tijd....
t. We
st.
hem.
en op
■>mdat'
d van
maar
de el-
1 mee-
noe-
icoor-
tlleen
die
i met
s dan
aan.
en toe
weet,
m in-
tag is
schij-
d. De
wordt
ver-
troos-
'egee<-
hij te
dat
meer
Wordt vervolgd).
Robbie en Topsy hadden een prach
tig zandkasteel gebouwd, en ze haalden
Ivy erbij om het te zien. Polly de kat
ging ook mee.
„Waar heb je die vlaggen vandaan?”
vroeg Ivy, toen ze het kasteel bewon
derd had.
„Die heeft Freddy Vrijdag gevonden
op het wrak", zei Robbie.
„Kük eens wat een mooie poort-
bogen”, zei Topsy trotech.
Zoodra Polly hoorde, dat er poorten
aan het kasteel waren, moest ze haar
vnn er door steken.
Bij Apothen Drogisten
Catharina aarzelde niet lang. „Ik nog
ronde doen over I- -- -
*an de schrijftafel zit, klop ik aan.
In diepe stilte lag de tuin. Spookachtig lag
daar de groote kas. Het was een zwoele nacht.
„Morgen zullen we weer geducht moeten
sproeien”, flitste haar door het hoofd. Uit de
verte, van de sloot, klonk gekwaak van kikkers.
De toren van Sonnenberg sloeg half twee De
afnemende maan kwam te voorschijn en ver
lichtte haar weg. Tusschen haar terrein en dat
van den ouden man was een hek. waarvan ze
allebei een sleutel hadden.
Ze voelde zich zoo wakket;, alsof ze nog In
geen uren sou kunnen slapen. En om vijf uur
moest ze weer op. Er moesten stekken geplant
worden, planten worden verpot en de bloemen
in de bedden moesten bijgesneden worden. Er
was nu weer voor weken ononderbroken arbeid.
Als ze maar wist, waar ze menschen vandaan
halen moest, die te vertrouwen waren. De ge
dachte, dat Eva misschien ziek zou worden,
vervulde haar met nieuwe zorg.
..Wie is daar in de struiken, hé?”
De kraalstem van den ouden Troilo klonk
scherp door den nacht
„Ik ben het. meneer Troilo.”
„Maar Catharientje, het is nu toch tijd om
te slapen?”
„U slaapt toch ook niet. Grootpapa?”
ieelte heeft
a,g hetpom-
oor duikers
an onder»
het onmo-
Kielblokkao
zou in
dat op oe-
roote dn*
ok zelf ge-
(Unsterdsm-
zich thans
■neinde met
der geschie-
dat de lel-
twelk bij bei
zullen wor-
droogzetten
I
lantaarn glinsleide in groote gllmplekken op
de natte straat. Uit n openslaande deur woei
wat lawaaierige dansmuziek. In de verte, op ’t
dak van *n dagbladbureau, draalde de schijf
met de lichtletters:
laat 'n vrouw en twee kinderen na
voor maatkleeding
Ja,” vertelde Frits, „ik wou dat geval Breu
kers oplossen; en nou dacht ik vanavond
iemand op te schommelen, die meer van dat
zaakje kon weten.”
„In de Victorla-bar?”
.Juist, in de Victorla-bar.”
„Ik ook. JU was schitterend vermomd, zeg;
m'n compliment I"
„Dank je. ook zoo.”
„Die rooie snor flatteert Je bepaald.”
„Val om."
om 7.47 te Bagdad geland
wachting
„Zeg, waar heb JU dat collier gehaald?”
„Nieuwe Bazar; 23 cent.”
„Wat ’n verlakkerU. Heb Je Je weer laten be
dotten? Ik heb 1 van de ma:kt; uitzoeken
maar, al die mooie spulletjes Ti duppie."
Hun grimmig lachen sloeg vreemd ver in de
stille straat.
Ze slenterden traag verder in den mlezerigzn
regen. Boven schoven de lichtletters voorbij:
....verandering In temperatuur” heden
avond werd te Kerkrade. waar hfj zich over de
Tjrens trachtte te begeven, door de politie aan
gehouden de dader van den bekenden diefstal
bil de firma Breukers In de Molenstraat al
hier. De geheele bult, ter waarde van veertig
duizend gulden, werd nog op hem gevonden....
FRITS WTLLIN
..Hm. Zoo. Verder over niks." De oude sloeg
op de tafel. „Wat je Iemand maar wijs wilt
maken, kleine aap.” Hij lachte. „Daar heeft hij
gezeten, waar JU nu zit en hU heeft mij alles
verteld. HU heeft je gevraagd en Jij hebt
hem een blauwtje laten loepen."
Ze werd doodsbleek. Met groote oogen staar
de zij hem aan. „Mij gevraagd? Maar daar
is geen woord van aan, grootvader."
„Als je me dat met zoo'n doodschrik verze
kert. Katchen. moet ik het wel gelooven. Maar
ik zie hem daar nog op hetzelfde plaatsje zit
ten. terwijl hij zijn bart bij mij uitstort.... Ja,
dan weet ik er maar één verklaring voor: dat
zUn aanzoek niet erg duidelUk was."
„Ik bezweer u. grootpapa, ik heb er niets van
gemerkt
.Je bent toch een J^omiek exemplaar van een
meisje. Cathrientje. Van louter botanische ge
dachten. heb je de natuurlijke historie van het
hart verleerd! Zoo iets niet gemerkt! Hij zal
toch In elk geval wel een toespeling gemaakt
hebben."
Ze hield het hoofd in de handen.
„Ik prakkiseer me suf. Neen, grootpapa, selfs
van een toéspeling weet ik me niets te herin-
neren.”
HU heeft Je op een keer gevraagd, Cathrien
tje. hoe lang je hem nog by je wou houden
en Je hebt hem geantwoord: zoolang, tot je
zaak op streek was.”
r firmant*®
xivengelege®
n plotseling
jzeld ene®
Eerst
schot. B**
den Taf*
aangifte
n onder***
orde! Opschieten hè!" HU legde den haak neer
en ging terug in T café.
Aan 't tafeltje in den hoek bU t raam zat
niemand meer.
Inspecteur Smit holde de straat op. Juist
nog zag hy den zwarte om den hoek verdwij
nen. HU trok z'n revolver en rende ’m achterna.
Op den hoek stonden ze Ineens tegenover el
kaar. De zwarte had ook ’n revolver HU scheen
niet dronken, n Oogenbllk staarden ze elkaar
aan Belden bleven onbeweegiyk.
„Wat mot je?” dreigde de zwarte.
Inspecteur Smit behield z'n kalmte.
„Wees voorzichtig, vriend." zet hU. „ik ben
Inspecteur Smit van de geheime politie."
De zwarte liet z'n revolver zakken.
„Verduiveld. Frank, ben JU tl”
HU trok s’n pet at en tevens z'n pruik.
„Verdraaid Frits!" riep Inspecteur Smit.
fSSSSSSISSSSSSSSSSStSSStSf
In de
gillet
HUI o
Wanneer men van verlaging spreekt.
Maar 't raakt ons zelve niet,
Ddn zeggen wij: het wordt ook tijd.
Dat zoo iets nu geschiedt.'
Want alles toch is veel te duur
En wil men meerder vrd&g.
Dan moet het slagwoord opgeld doen:
De prijzen naar omlaag!
De prijzen gaan ook naar omlaag,
Men ziet het eiken dag.
Iets, dat ons dan van zelve brengt
Tot goed humeur en lach.
Maar ook het reizen was te duur,
De wissel stond verkeerd,
Het liep ook niet op rolletjes
En 't ging ook niet gesmeerd.
Men zei al lang, het wordt
De oude lachte. -Ja. maar Ik houd er een bU-
zondere manier van slapen op na. Dat kan een
man op mün leeftUd zich permltteeren. Ik heb
al drie uur vast op de canapé geslapen. Meer
dan drie uur achter elkaar houd ik het nooit
vol. Toen heb ik nog een beetje gelezen en een
paar appeltjes gegeten. Nu denkt de machine
binnen Zie zoo, al weer een dag om. En
Maar terwUl Polly door een van de
poorten naar binnen stapte, kwamen
er door een andere zes aardmannetjes
naar bulten.
„Ik wist niet, dat er menschen in je
kasteel Woonden.” zei Ivy.
„WU ook niet", verklaarde Topsy. „Ze
moeten erin geklommen zUn, terwUl
we jou aan het zoeken waren”.
„Misschien dachten ze, dat ze een
nieuw huis ontdekt hadden”, veron
derstelde Robbie.
,Ja, maar dan waren ze er toch uit
verdreven, als de vloed komt opzetten"
zei Ivy.
lachte onderdrukt om de zenuwachtigheid van
den geheimen tsjeklst dié Miss Clyman, steeds
onder de bedreiging vat* haar dood te zullen
schieten, terugleidde naar het hotel. Ook de
toegang tot haar kamer werd haar thans ont
zegd.
Op haar verzoek verscheen weer de plaat-
selUke commandant der O. P. oe. uit wien
alle Georgische hoffelUkheld plots verdwenen
was en die woedend, uitviel:
•Jou sluw schepsel! JU hebt Je Amerl-
kaansche vrienden naar een buitenlandsch
consulaat durven zenden om je arrestatie be
kend te maken? Ik gelast Je deze stad onmld-
dellUk te verlaten.”
Miss Clyman lachte den man In het ge
zicht uit en zeide hem dat zU de o. P. Oe.
voldoende had leeren kennen om er geen ver
trouwen In te stellen, zy probeerde hem schrik
aan te jagen door hem te verzekeren dat hy
voor alles wat haar zou overkomen, zeker ver-
antwoordelUk zou worden gesteld.
Zonder een woord te zeggen ging de man
heen. Het duurde langer dan een uur voor hU
terugkwam met de mededeellng dat hü een
telegram had ontvangen uit Moscou en dat nu
alles in orde was.
„Ik heb opdracht gekregen”, zeide hU: ..om
u zoo voorzichtig te behandelen als een el. U
hoeft niet bang meer te zUn dat wU u over de
Perzische grens sullen zetten. Ik moet u te
rugsturen naar Moscou.”
HU vertelde ook dat alles neerkwam op een
vergissing en vroeg ten slotte aan Miss
Clyman aan het consulaat dat haar geholpen
had, te willen telefoneeren dat zU niet op
straat gearresteerd was. z
Dit laatste weigerde zU. onder voorwendsel
dat het overbodig was, daar men haar den
tUd niet gelaten had om het bedoelde consu
laat van haar arrestatie In kennis te stellen.
Korten tUd later verscheen er een staalgrijze
Mercedes voor de deur, waarin twee soldaten
van de G.P.Oe. voorop zaten. De commandant
nam naast Miss Clyman plaats en men reed
naar het station.
brand uit
eer H.
ter pl**1*
de drukker’
houden
nu voor ee»
1. B.
afbrandde
resteard,j;|
Tden
vaktijdschriften. HU interesseerde ach
K.wc.^. veer de bloemkweekerU en wilde ook
theoretisch goed op de hoogte zyn, zoodat hU
altyd kon meepra^.
het terrein en als hU dan nog
de" schrijftafel zit. klop ik
..Neen, meisje, zet je dat maar direct uit Je
hoofd. HU nam het zwarte sigarenstompje dat
op den rand van den aschbak lag. op en stak
het aan. HU deed drie trekken en legde het
dan weer hoofdschuddend weg. .Je Engelsch-
mannetje heeft eergisteravond i»U me gegeten."
Balthazar knlfioogde. „Ik had hem gezegd, dat
als hu het weer waagde in avondtoilet te ko
men, dan liet ik hem niet binnen. En dat hU
alleen roggebrood met kaas kreeg) Maar toen
zUn schrik: Ik had voor een echt souper ge
zorgd. Uit het logement. Eerst visch. daarna
biefstuk.”
„Keurig. En hoe was het?"
„VerschrikkelUk. Den heelen nacht heb Ik
een zwaar gevoel In mUn maag gehad."
Catharina glimlachte ..Dan begrijp Ik, hoe
het komt, dat Mr. Oabb gisteren den heelen
dag zoo stil en gedrukt was. Ik heb hem nog
nooit zoo gezien."
„Neen, meisje, dat heeft een andere oorzaak
gehad. Want dat jongemensch beeft een struis
vogelmaag: die zou steenen kunnen eten Bon
der er last van te hebben. HU heeft hier zün
nart eens uitgestort. Als je denkt, dat hy een
stokvlsch Is, dan vergis je je erg. juffertje."
„Ik heb toch nog nooit gezegd
„Maar hU denkt, dat JU denkt, dat hü er
een is. En dat hindert hem vereehrikkeiyk.’
HU Is ernstiger geworden, geslotener’ ael
Catharina. ‘s Avonds is hy nooit meer geweest
en dat was toch in het begin zoo gezellig. En
sedert hU op den Amselberg tennist spreken
wy alleen nog maar over zakelUke aangelegen-
heden.”
LONDEN, 12 Dec. (V. D.) Volgens Engel-
sche berichten uit Santiago heerscht In vele
districten van Chili hongersnood. Vele per
sonen. waaronder talryke kinderen, zyn omge
komen. In sommige steden hebben demonstra
ties van arbeiders tegen de regeering plaats
gehad.
Ze liepen sa
men In het don
ker naar huls de
twee collega's-
rechercheurs. "t -
T 'J' et was rumoerig in de kleine gelagkamer. -
r—I Boven t harde gezoem der stemmen
klonk soms t korte ketsen van een
biljartkeu of de schorre lach van 'n matroos.
In 't drenzlge licht walmden de rookwolken
onder de lampen. Langs de ruiten druilde wal
trage regen. Buiten werd 't benauwd-donker in
't enge onverlichte steegje.
In 'p echemerlg hoekje bU 't raam voerden
twee ongure typen Ti fluisterend gesprek. De
oogen van den een 'n roote lichtten
scherp op
„Nou?” polste ie. HU tipte even aan z’n bor-
lel en wachtte.
„Tja,” zei de ander 'n donkere verloopen
kerel ,,'t was in elk geval ‘n reuze krakle.
Veertig mille stond er in de krant.”
,,’n Heele bom.” meende de ander. „De goozer
is meteen binnen."
De zwarte grinnikte met irriteerende zelfvol
doening. De rooie hield vast.
„Denk ie dat te.... eh... dinges d’r weer
achter zit?”
„Wie meen Je?”
„Nou ja eh.... bevobbeldeh....
Ober, breng nog 'n paar glaasjes van die zoe
tigheid! Rook Je.... Gerrlt. niet?"
„Ja.”
Even. terwUl ze hun Virginia’s opstaken, in *t
harde licht van den lucifer, loerden hun blikken
elkaar toe. Ze dronken 'n teug. Er was 'n stilte.
De rooie beet op z’n snor.
,,’t Was ’n pracht-stuk, die kraak bU Breu
kers." hield ie vol.
.Ja jó," grijnsde de ander, „dat is heusch
niet zoo eenvoudig geweest. D’r zou heel wat
over te vertellen wezen."
„LA komme." zei de rooie. „Ik weet eigenlUk
nog niet precies hoe ’t gegaan is. Ober!”
De zwarte zweeg. HU Het z’n eigen niet ach-
tei z’n tong kuken. Z’n blik scheen te turen
naar de regendruppels, die even-llchtend neer
spatten op de ruit, telkens een, dan hier, dan
daar, of ie ze telde. HU lachte wat triomfante-
lUk voor zich •heen, ’t Viel den ander op. hoe
*n blinkend witte tanden ie had.
„Nou dan; wat weet je d’r elgeniyk al van?”
vroeg de zwarte Ineens.
De rooie sloeg de asch van z’n sigaret en
keek peinzend.
„Veertig duizend.” zei ie zacht fluitend.
„Ober! GevaarlUk goedje anders die parels en
zoo." HU rammelde In z'n zak en Het heel even,
opzij onder tafel, Ti collier zien. „In Amster
dam ’s gebaald onderlaatst. Driehonderd plek
waard."
„Zoo’n ding heb ik ook." zei de zwarte. HU
toonde ’n zelfde collier, 't Glinsterde fel in z’n
zwarte hand.
„Waar vandaan?” vroeg de rooie.
De zwarte sloeg z’n borrel naar binnen. HIJ
leunde voorover, z’n slendere body ver over ta
fel. „BU Tasman vorige week; weet je wel, dat
inbraakje.”
,Ja Juist. Maarre, hoe zit dat nou met die
kraak bU Breukers? Vertel ’s op!"
De zwarte hing loom over tafel; hij schudde
met z’n kop en z'n oogen knipperden. HU had
blijkbaar wat te veel gedronken. „Somedeen
heb ik ”t nog gedaan,’' brabbelde ie.
De rooie lachte sluw. Even later lag de zwarte
voorover op tafel te snurken.
Cs rooie stond snel op. keek rond en ver
dween in de telefooncel naast t buffet.
„Hallo, politiebureau. Met Inspecteur Smit
Stuur direct ’n paar mannetjes hierheen. Vic
toria bar, Nieuwsteeg 63. De dader van de
Inbraak by Ta-man; en vermoedelUk meer
nieuws over de affaire Breukers. Ja hoor, In
Ze lette voortaan beter op Eva en nu sloeg
“ar toch elgeniyk de schrik om het hart. Het
wooluke Berlunsche meisje was erg afgevallen.
En dan te bedenken, dat haar familie haar
juist voor haar gezondheid naar buiten had ge
stuurd. 1
Voorloopig werd Eva genoodzaakt bU het ont-
“ijt eieren te eten en room te drinken. Maar al
gauw staakte ze. Haar maag kon deze sterke
voeding niet verdragen.
-Morgen ga Je naar den dokter, hoor kind".
Catharina bezorgd.
Maar den volgenden dag was het weer ver-
•rten. Waaraan moesten ze het eerst denken?
Het toezicht in de kas, als Mr. Oabb er niet
het toezicht in de tuinen, waarvan Catha-
rtna het onderhoud aangenomen had, het toe-
^•tht op de kookkunst van Marte.... En daar-
“U nog de drukkende geldzorgen....
Een zekere Manshardt. woonachtig in de
Pfalz, een eenvoudige brouwer, die eens een ern-
stigen schouwburgbrand meemaakte, heeft een
Ingenieuze uitvinding gedaan Of liever: van uit
vinding mag hier niet bepaald worden gespro
ken. HU is op het denkbeeld gekomen een thea
ter te bouwen, waarin, zoodra er brand ontstaat,
de bezoekers allen automatisch op straat
worden gezet. Automatische „uitsmijters" dus
Het lykt ietwat ridicuul en toch is het volle
ernst. En wat zou het ook? De meerderheid
van het publiek wordt liever op een belacheiyke
manier bulten gegooid, dan op een hoog-deftige
manier levend verbrand! Het vernuftige van
het denkbeeld is, dat de zwaarte der bezoekers
van de hoogere rangen „engelenbak" en ga
lerijen de bezoekers van de lagere rangen
stalles, parterre, loges, enznaar bulten moet
drukken. Het heele parterre gedeelte van hel
theater is op rollen gezet en kan dus, binnen
korten tUd. over rails naar het plein bulten het
theater rollen. De bezoekers van de hoogere
rangen moeten zich echter, zoodra brand dreigt
naar een galerU begeven, buiten het gebouw
aangebracht, welke galery onmlddeliyk aan hun
zitplaatsen grenst en gemakkeluk bereikbaar
Is. Zoodra de bezoekers op de galery zyn. zakt
deze, door het gewicht van de menschen. auto
matisch. Maar die galery is met zeer zware
trossen van staal in verbinding gebracht met
den reusachtigen wagen op roUen. waarop zich
parterre, loges garderobe, enz. bevinden. Zakt
de galery. dan trekken vanzelf de stalen tros
sen de lagere rangen naar bulten. En. op het
zelfde oogenbllk, waarop de bezoekers van den
engelenbak in hun gnlerU de straat hebben be
reikt, is de reuzenrolwagen het gebouw uitge
rold en kunnen dus alle toeschouwers van een
moot en veilig plaatsje, verder het verloop van
den brand afwachlen. „Geld spielt kelne Rolle,"
zijn de Duitschers gewoon te zoggen, doch in de
uitvoering van dit plan, dat in een „kring van
vakmenschen" ernstig wordt overwogen, speelt
het ditmaal' de hoofdrol. Diezelfde vakmenschen
hebben indertijd het model gemaakt van het
Karlsruk"” Hoftheater. Welnu, het nieuwe, vtr-
rolbare ter heeft ongeveer denzelfden vorm
als 't eerstgenoemde. Het beschikt alleen niet
over een ruime beurs, waarover Indertijd de
aannemers van het Karlsruher Theater te be
schikken hadden. Alleen dit is de reden, waar
om nog niet met den bouw l» begonnen, zoc
meldde de „Technische Rundschau,” want dit
nlan is bouw-technisch zeer goed uitvoerbaar.
Voor het geval, dat er niet genoeg of te ..ma
gere" engelenbakbezoekers zyn. kan de galery
ook door middel van een motor naar beneden
worden getrokken. in welk geval natuuriyk
liet parterre óók naar bulten rolt.... In af
wachting van dit ideaal-vellige theater zullen
vij het voorloopig maar met koelbloedigheid en
kalmte moeten doen, teekent „Ons Tooneel"
hierby aan.
jnan in het uniform der GJ’.Oe.
groot gouden polshorloge op zUn mouw. Een
tweede beambte was in burger. Nog een derde,
eveneens in uniform, stond in de hal van het
hotel.
ZU opende de deur harer kamer en
zocht de twee die er voor stonden, binnen te
willen gaan. ZU voldeden aan dit verzoek en
de man in burger begon zonder verdere In
leiding een document voor te lezen dat in
het Fransch was gesteld:
.De Brltsche journaliste Rhea Clyman heeft
het Sovjet-territorlum binnen vler-en-twlntig
uren te verlaten wegens valsche berichtge
ving.’’
Reeds den avond te voren had de plaatse-
lyke G. P. Oe. de opdracht voor deze uitdrij
ving ontvangen. De gestelde termyn van
vier-en-twlnflt uren was dus byna voorbU-
Bovendien vertrok er niet voor vier uur in den
morgen een trein naar Bakoe.
„Ik kan het Sovjet-territorlum niet binnen
vier-en-twlntlg uren verlaten, wanneer er
reeds twee-en-twintig uren verstreken zyn,
merkte Miss Clyman op.
ZU wees er den beambte voorts op dat vol
gens een internationale overeenkomst de
autoriteiten van elk land zich omtrent onge-
wenschte vreemdelingen altUd kunnen ver
staan met diens diplomatleken vertegenwoor
diger. De O. P. Oe. echter toonde niet de
minste begeestering voor een raadpleging van
het Engelsche gezantschap te Moscou.
Telegrafeeren was moeilük. daar de tele
grammen toch wel onderschept zouden wor
den en ook inderdaad onderschept werden. Er
bleek echter een consul te Tiflis bereid om
een codetelegram naar zyn gezant te Moscou
te zenden met het verzoek om den Britschen
wrtegepwoonflger op de hoogte te stellen.
POe. bleef natuuriyk niet onkundig
Onlangs had in Londen de plechtige herden
king plaats van den geboortedag van een groot
Engel'chman. Warren Hastings, die twee hon
derd jaar geleden werd geboren.
Wie was Hastings? HU was een man. dien
men een collega van den Nsderlandschen Jan
Pieterszoon Coen zou kunnen noemen. Zooals
Coen de Nederlandsche Oost-Indische Compag
nie stichtte, zoo heeft Hastings de Engelsche
Indische Compagnie opgericht.
Uit arme ouders geboren, trok Hastings als
Jeugdig employé naar Engelsch-Indlè. waar hy
werkzaam werd gesteld by de East India Com
pany. Hy bleef er meer dan dertig Jaren en
klom op tot gouvemeur-generaal. Deze presta
tie was een gevolg van zUn ongelooflijken ar
beid in dienst van deze Engelsche kolonie en
het was aan de energie en het beleid van Has
tings te danken, dat de Engelsche compagnie,
die by zUn komst allesbehalve bloeiend was. ten
slotte aUe concurrenten voorbUstreefde.
Bengalen was het terrein van zUn arbeid.
Oorspronkeiyk was dit land ten prooi gevallen
aan een hopeloozen chaos en het was aan Has
tings te danken, dat orde en tucht werden her
steld. Men neemt thans zelfs aan, dat Engelsch-
Indië voor het moederland zou verloren gegaan
zyn, wanneer Hastings er niet was geweest om
het gezag te herstellen en te handhaven.
Het is inmiddels een groote vraag of deze
gouverneur wel altyd zyn toevlucht nam tot
sympathieke maatregelen. Deze vraag wordt ook
nu nog gesteld, maar vooral In zyn eigen tUd
werd Hastings’ beleid scherp aangevallen. Toen
hU met roem en eer beladen in het vaderland
terug kwam, vielen zUn vijanden en dezen
waren talrijk en machtig op hem aan. Men
beschuldigde hem van omkooperU en vele an
dere duisters practyken en het kwam zoo ver,
dat hU zich Ih de volksvertegenwoordiging te
verdedigen had. Het conflict, dat enorme af
metingen had aangenomen, eindigde met een
overwinning van den aangevallene maar ook
met zUn volkomen gebrokenheid. Het proces
liad bovendien het weinige geld, dat hy uit
Indlé meegebracht had, verslonden, zoodat hy
zich op een klein buitengoed moest terug trek
ken, waar hü van een matig pensioentje sober
en stil verder ging leven.
Hastings overleed op zUn zes en tachtigste
Jaar, teleurgesteld, gekrenkt en verbitterd. De
groote diensten, aan het vaderland bewezen, de
enorme schatten, Vdbr Engeland uit Indié ge
baald. waren beloond met haat, ondank en be
schuldiging. De laatste Jaren van zijn leven
bracht hy dan ook door In diepe droefheid en
vernedering, hoewel toch een zekere kentering
in de gevoelens van zUn landgenooten was waar
te nemen.
Thans na meer dan honderd jaren. heeft men
zUn verdiensten erkend naast zün tekortkomin
gen en heeft men de nagedachtenis geëerd van
een der grootste organisators uit de Bntsche ge
schiedenis.
.V De G.
van dit telegram, maar waagde toch ook niet
het op te houden. Ze probeerde te redden wat
er te redden viel door snel te handelen.
Vroeg in den morgen werd er op de deur
geklopt en nauwelyks had Miss Clyman deze
geopend, of, gevolgd door een kellner die een
dienblad met een ontbüt droeg, trad een
kleine, dikke man binnen die in het uniform
der G. P.Oe. gekleed was en zich voorstelde
als de plaatselüke commandant der gevrees
de bolsjewistische politieke politie.
Hü begon met te zeggen dat hü een Geor
giër w*s iets wat zijn koolzwarte haren en
bruine oogen overigens dadeHjk verraadden;
en düs een gentleman en dat hü geen ge
weld wilde gebruiken met een vrouw. Maar
behalve Georgiër en gentleman, was hü ook’
soldaat, hy moest gehoorzamen aan de ont
vangen orders en zou zeker aansprakeiyk wor
den gesteld wanneer Miss Clyman niet op
staande voet uit Tiflls verdween.
Hy verdedigde zün zaak naar best vermo
gen. maar toen hy om tien uur Miss Clyman
verliet, vertoonde deze nog steeds geen nei
ging om aan zyn verzoek te voldoen. Wel ver
liet zü kort na hem het hotel, doch alleen om
den consul te bezoeken die voor haar het
codetelegram verzonden had.
De eerste ontdekking, welke zü, buiten ge
komen. deed, was de verdwynlng van haar
auto. Waar de tüd drong, besloot Ze dit feit
voorloopig maar te nemen zooals het was en
ging ze te voet. Ze had echter nauwehjks
enkele passen gedaan, toen een man op haar
kwam toerennen die haar een revolver in de
«Ude duwde.
„Terug! Terug! U is in staat van arrest.”
„Uw papieren, astubllef?"
„Ik heb geen papieren. Ik heb geen papie
ren noodig. Ik ben lid der geheime afdeeling
van de G. P. Oe en kan arresteeren wie ik wil
zonder papieren."
Er ontstond een oploopje en
brachten het bevel oj
uit Rusland. Vanaf
de macht der GJ’.Oe.”
Miss Rhea G. Clyman die voor rekening
van de „Daily Express" vier jaren in Sovjet-
Rusland vertoefde en wegens „valsche be
richtgeving” over de grens werd gezet, vangt
met deze woorden het verhaal van haar uit-
dnjvlng aan.
ZU was door de hongersnoodgebleden van
Zuld-Rusland en de Oekraïne gereisd en juist
den avond te voren aangekomen in Tiflls
waar dit minder aangename bezoek haar
wachtte.
Aan de deur van haar kamer vond ze
met
Een avontuuriyke gedachte kwam plotseling
in het brein van Catharina op. Als ze Mr. Gabb
eens vroeg of die haar by zün rüken oom niet
een leenlng kon bezorgen? Mr. Gabb kon dan
een aandeel In de winst krtjgen en zoo kon zU
hem dan meteen daadwerkeiyk haar dankbaar
heid toonen. Als ze er eens met grootvader
Troilo over sprak? Misschien zou die het hem
willen Vragen. Want de jonge Engelschman had
al zooveel voor haar gedaan, dat ze hem büna
niet weer durfde lastig vallen met een verzoek.
Het was nacht. Eva sliep al. Catharina had
een schermpje voor de lamp gehangen dat het
licht haar niet zou hinderen. Een oogenblik
bleef Catharina voor het bed van het meisje
staan. Haar kin was spits geworden, haar wan
gen waren ingevallen, een trek van verdriet lag
op haar smal gezichtje. Weer voelde Catharina
zich gedrukt door haar gebrek aan zorg voor
het meisje. .Morgen moet ze naar den dokter",
zei ze in zichzelf. „Of nog beter: ik ga zelf me.
haar naar het Sanatorium Dletenmühle en
spreek met den dokter."
Toen ze by het raam kwam, zag ze dat by
den ouden Balthazar het licht nog brandde.
Het llchtschünsel kwam van bet hoekvenster,
waar het oude cylinderbureau stond Du» zat
hü nog
van de
geweldig voor
dan ga ik in mijn bed liggen en slaap weer
mün drie uur. Versta je?”
Catharina trad binnen. Hü wilde met alle
geweld, dat ze iets zou gebruiken. Een glaasje
bessenwün, een bord yoghurt, een peer. Die
nam ze dan maar.
„Overdag kom je er niet toe een verstandig
idee te hebben”, zei ze een beelje verlegen. „En
als je er 's nachts een hebt, dan moet je het
vasthouden, anders vliegt het zoo weer weg."
„Kom er dan maar mee voor den dag, Kat
chen!"
Ze zat op de doorgezakte, oer-oude canapé
en wipte een beetje op en neer. Ze draalde,
want ze wist eigenlijk niet .goed, hoe ze begin
nen moest. Ze had al vaak op dit plaatsje naar
geldzorgen met den ouden man besproken.
Maar nu voelde zu zich gegeneerd.
Hü keek glimlachend naar haar. „Kom je
me weer aanpompen, kwaje meld?'
Ze maakte een af werend gebaar.
Hü schudde het hoofd. „Neen. Cathrientje.
ik hm zelf ook niets meer waar ik geld op kan
krügen. Het spijt me erg. Het is ook een be
roerde geschiedenis. Als je eerst maar over den
berg bent, dan gaat alles vanzelf."
„Ik weet werkeiyk niet, waar ik het dezen
keer vandaan moet halen. En toch moet ik een
middel vinden, om geld te krügen. Voor den
October-wissel. En nu had ik gedacht ot we
het niet aan Mr. Gabb zouden kunnen vragen.
Als die zich tot zün oom In Leicester zou wil-
len wenden.... HU is altyd zoo vriendschap-j
peiyk geweestWaarom kykt u me zoo
eigenaardig aan. Grootpapa?"
Ir (Ingezonden Mededeellng).
urgeres, er wachten twee mannen
1-4 Wilt u oogenbllkkelük komen?”
k-I De stem van den maitre d’hótel klonk
dreigend.
„Dit was de laatste keer dat ik burgeres
genoemd werd. De mannen die my wachtten,
>v^r van mUn verdrüvlng
dit oogenbllk was ik in
En zie die tijd komt aan,
Dat wij dan ook per spoortrein voor
Een prikje kunnen gaan’
In deze tijden van techniek.
Van auto, vliegmachten,
Van motorfietsen, autobus,
Van hoogtij der benzien,
In deze tijden is het paard
Een ouderwetsch geval,
En uat er nog aan paarden is
Staat vastgeroest op stal!
Maar wat zich niet verdringen laat.
Dat is het ijz’ren paard:
Een ritje met dit trouwe beest
Wordt nu het geld weer waard!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
imiiiiiiiiiimiguil
f Hit «lln Inrevoln de verzekeringsvoorwaarden tegen f by levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f bU een ongeval met f OCH t>U verlies van een hand f 1 oU verlies van een f CH by een breuk van f MH by verlies van
S ongevallen vwzekertf voor een der volgende ultkeerlngen T JUUU.~ verlies van belde armen, belde beenen ot belde oogen f f OU.- doodeiyken afloop een voet ot een oog f duim of wUsvlnger T DU.-been ot urm f ‘UJ.- anderen vinger
„Twee bewakers, die mü naar Moscou zouden
vergezellen”, vertelt Miss Clyman, „bevonden
zich reeds in den trein. De vyf dagen van Tiflls
naar Moscou waren een nachtmerrie. Mün be
wakers bleven voortdurend bü my.
.Jk kreeg in Moscou acht-en-veertlg uren
om mUn bezittingen te verzamelen en mün
papieren te verbranden. MUn proletarische
buren kwamen goedendag zeggen; de oude
vrouw in mün flat schreide, omdat er nu nie
mand meer was, die haar te eten zou geven
,De polltle-agent in mün flat had tot taak
aanteekenlng te houden van degenen, die mü
kwamen bezoeken. Hij heeft het druk gehad m
die acht-en-veertlg uren.”
