Land van wanhoop en heimwee
ïl
II
7
e-:
whftaaL wm dc^ dciq
J)
3
)p
bezoek
J
Theater-censuur
in Rusland
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Die goeie ROBINSONschoen voor
Vader en Zoon
Bij Hoofdpijn
en bij Kiespijn
MijBhardt’s Poeders.
De vlammende
anjelier
Onverwacht
HET DIER itiiMuuiiiiiiiaiiiu
VRIJDAG 16 DECEMBER
ELLENDIG MAROKKO
Wist U dat
Leger van levensmoeden
Ellende
Drieste roofoverval
in het hartje van New York
De Saarbonden
De „caffard”
Door orkaan in zee
geworpen
R.
Eeuwig heimwee
FEUILLETON
Beklagenswaard ige mentchen in
’t vreemdelingenlegioen
Consideraties tegenover het
buitenland
12
m—
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
GEHEELE FAMILIE LEED AAN
INDIGESTIE
Na weer plezier van ons eten.
▲Uea in victor kwam in beweging, zoodra hü
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
(United Press.)
Je vrouw om meer. Ja....
..Nooit
met die vodden? Denk je
ge
den
(Morgenavond vervolg).
(Ingezonden mededeeling)
aanwezi-
alle
Doos 45 ct. Bij Uw Drogist.
Toen in 1929 twaalf van de 21 transatlanti
sche kabels door een onderaardsche aardbeving
beschadigd werden, hadden 6 booten 7 weken
ir
h
U
maar men hoort
stenaarskringen.
volkscommissaris
Litwinof,
verkrijgbaar
k 0 90 en
to—
«&M
1
ra tie
roor-
wor-
spot-
Een kleine Amerikaan van 5 Jaar heeft in
zün kort leven niet minder dan 95 operaties
ondergaan. Als heel klein kind verloor hü het
spraakvermogen en alle operaties zijn verricht
met het doel, hem het gebruik der spraak terug
te geven.
niiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiHuiiitiimmiiiiiii
Bfl al daze vreeselüke omstandigheden ver
wondert men zich niet meer wanneer men
hoort, dat de legionnairs snakken naar een
expeditie. Een expeditie beteekent anders heel
beeld een stuk verboden, dat dé Fransche in
terventie in Odessa <1919) behandelt en een wei
nig sympathiek licht op de Franschen werpt, of
schoon al kaarten voor de première waren ver
kocht. De bultenlandsche tendens moest wor
den herzien.
De Russische tooneelschrjjvers hebben toch
al veel pech in de laatste tijden. Jaren lang
moesten zü zich toeleggen op de verheerlijking
van tractors, collectiviteiten en der industriali-
seering. Ongeveer een jaar geleden kregen zij
een werk, dat zü ook met het „burgerlijke”
leven mochten behandelen.
Met pleizier namen de schrijvers de taak op
zich, om de nieuwsgierigheid van het Russische
publiek naar het leven der burgerlijke landen te
bevredigen. Zij kregen daardoor de gelegenheid
om de ..burgerlijke ontaarding" in opwindende
omgeving als bars, elegante straten, luxueuze
woningen en zoo voorts te schilderen en kon
den moppen tappen op de stokpaardjes der Rus
sische maatschappijcritici als foxtrotte, hooge
hoeden en zoo voorts.
De verleden jaar gegeven wenk begon thans
vruchten te dragen. Maar al weer pechIn dien
Ujd heeft de Russische bultenlandsche politiek
In verschillende deelen van China worden tot
60 verschillende belastingen van de bevolking
geheven en bijzonder eigenaardig is het. dat en
kele der belastingen zelfs 7 jaar vooruit betaald
moeten worden.
Dat de camera *n scherper gezichtsvermogen
heeft dan het oog. is een bekend feit. Kortge
leden heeft men daarvoor echter nog een door
slaand bewijs geleverd. In Amerika n.1. is een
photograflsche plaat uitgevonden, die gevoe
lig is voor lange lichtgolven en die duidelijk en
helder deelen van het landschap afbeeldt, die
zich op zóó groeten afstand bevonden, dat zij
met het bloote oog niet zichtbaar waren.
HONGKONG. 15 Dec. Het Britsche stoom
schip „Carnarvonshire” heeft een slachtoffer
van den orkaan, die onlangs Malakka heeft
geteisterd, aan wal gezet.
Het schip had den man in nagenoeg vol
komen ultgeputten toestand op zee opgepikt.
Bij zijn aankomst te Hongkong werd de man
naar het ziekenhuis gebracht.
Een Reuter-correspondent heeft het slacht
offer In het ziekenhuis een interview afgeno
men. waarbij deze verklaarde dat hij, toen de
orkaan losbarstte, op een plantage te Pahang
werkte.
Hl) werd opgenomen door den hevigen wind,
honderden meters ver meegevoerd, tot hij ten
slotte in zee viel.
De man slaagde er in zich aan een balk vast
te grijpen en de orkaan voerde hem honderden
kilometers ver over de woeste zee.
Na zes dagen en nachten zonder voedsel
op zee te hebben rondgedreven werd hij ein
delijk door de ..Carnarvonshire" opgemerkt en
aan boord genomen.
Hi) was toen meer dood dan levend.
„Het Is heel wel mogelijk, dat hij gegronde hoop
op een verbintenis met een ander heeft en er
daarom niets voor voelt van rechten uit vroe
ger tijd gebruik te maken. Ziet U eens, Mr. Gabb,
een ridder kan wel twee dames na elkaar die
nen, maar niet tegelijk.”
J k vind, dat hij nooit vergeten mag. dat st)n
liefde en zijn vereerlng eenmaal aan die andere
hebben behoord. Als hij er tenminste prijs op
stelt een ridder te zijn. Good-bye, Mrs. Rett
berg."
Het was mevrouw Rettberg zelf, die deze op
merkingen aan Victor over bracht.
Er was In deze weken waarschijnlijk niemand
in Sonnenberg, die zich meer onbevredigd en
ongelukkiger voelde dan Victor. HU was weer
naar het huis van de jonge weduwe toegedre
ven, deels door den onaangenamen toon thuis,
veroorzaakt door de gespannen verhouding met
oom Rispeter, deels door het gevoel van baloorige
woede, dat hü nog steeds tegenover Catharina
had. De kletspraatjes over haar verloofd-zUn
met den Engelschman waren algemeen ver
breid. Iedereen, ook die er niets mee te maken
had, had het er over. Niemand kon zich voor
stellen. dat Mr. Gabb dit leven van Hefhebberü-
tuinknecht verkoos, als de liefde niet de mach
tige drijfveer was. Victor zelf had het praatje
ook geloofd. hü had zichzelf gedwongen om bet
te gelooven, om zijn medelijden met haar te
overwinnen. Want dit medelijden voerde hem
op romantische doolpaden, die hü moest ver
mijden. wilde hü het niet heelemaal tot een
breuk met zUn familieleden laten komen.
Hom iUspster bsd eboor mh IncMsobUMMi
**r. Gabb wist nooit iets. Door zün onverstoor
baarheid bracht hü haar soms tot vertwüfe-
Bng- Op een fUn-geestlge manier wist hU de
vraagster af te weren.
BU zijn dagelüksche tennisoefeningen ont-
biortte hü ook Victor Troilo weer en de belde
jongelui keken elkaar aan op de vriendelüke
panier van twee vUandelüke patrouilles aan
•®erazUden van de grens! Hun aanwezigheid
*®rkte zoo verkillend op de algemeene stem-
ailng, dat het vroolüke gepraat ophield, als zü
waren. Kort voor de wedstrUden in het Kur-
waarbU Mr. Gabb met mevrouw Rettberg
zmgle-matches zouden uitkomen, wipte de
““•zlachman ook op den dag wel eens een half
“vraje over om te spelen. Bü die gelegenheid
vooral trof hU Victor vaak en dan was de at-
yafeer als geladen met electricltelt. Ieder
“genbllk kon het odweer losbarsten I Voor me-
Rettberg, met baar verlangen naar sen-
Zt) vechten alleen als er opstandige stammen
te bestrijden zUn. Verder is het oefenen, drillen,
werken aan bruggen, wegen enz. Een van de
ernstigste ziekten, waaraan de soldaten te lü-
den hebben, is de typhus, een ziekte, die In dit
klimaat sterk verbreid is. Niettegenstaande deze
ziekte, wordt het tempo van den arbeid niet
verminderd. De Fransche onderofficieren hou
den streng toezicht, dat er vol gehouden wordt
in de moordende hitte. Deze onderofficieren
zijn behoorlijk gekleed, de werkers daarentegen
niet In de plaats van de hooge laarzen met
leeren zolen van de officieren, dragen de sol
daten houten schoenen De pijn van deze hou
ten schoenen is verschrikkelijk, maar men went
aan alles, zelfs hieraan. Na enkele weken van
stevige marschen zijn n.l. de voetzolen even
hard geworden als het hout, zoodat men de
pijn niet meer voelt. Welke smart de soldaten
in die enkele weken hebben uitgestaan, laat
zich nauwelijks beschrijven.
Hier is het treurig verhaal van een nieuwe
ling. zooals hU dat zelf vertelt. HU komt uit
den Pfaltz en is over de grens van zün land se-
vlucht. Door het overzwemmen van een rivier
bij nacht heeft hü koorts opgeloopen en toen
bij In verpleging werd genomen, vroegen de
verplegers zich af of het nog wel de moeite
zou loonen dit wrak op te kalefateren. Toch
kwam deze jongeman naar Marokko, in ce
hoop daar een nieuw leven te kunnen begin
nen. Sommigen meenen inderdaad, dat zU in
Marokko wat zullen opkikkeren. De Fransche
wervers trachten dan ook hun slachtoffers wijs
te maken, dat Marokko een soort ParadUs is.
Dat wil zeggen: dit deden zU vroeger, want op
dit oogenbllk schUnt de markt een tikje over-
voerd te zijn, zoodat men thans niet meer zoo
veel werk maakt van legionnairs.
Vooral de nachten in Marokko zün verschrik
kelijk, wanneer men niet voldoende beschermd
is. De soldaten zUn 's avonds door en door moe.
hetgeen hen gemakkelUk belet te slapen. Kaart
spelen of lezen is verboden. Binnen is het vaak
heet en buiten kan men niet slapen, omdat
men ieder oogenbllk bedreigd wordt door de
adders. Maar deze ledigheid brengt de men-
schen soms tot wanhoop. Midden in den nacht
begint plotseling een in koortsdroom te
Khreeuwen en te roepen. Anderen nemen dit
over en spoedig dreunt de lucht van het ver-
schrikkelük menschengehuU. Schoten weer
klinken in de lucht en het lUkt wel of de ge-
heele bezetting krankzinnig js geworden. Dit
verschünsel noemt men de „caffard", die blük-
baar niets anders is dan een soort razernU, die
ontstaat uit wanhoop en heimwee.
Den eénen vrUen avond, dien de soldaten per
week krijgen, brengen zü door in 'n soort café.
De laatste centiem wordt daar verdronken. Dit is
het eemge oogenbllk. dat de stakkers ach kun
nen overgeven aan de vergetelheid. ZU trach
ten dan zoo spoedig mogelük dronken te wor
den en gaan ach aan alle ruwheden te buiten.
Vaak is straf hiervan het gevolg en deze straf
wordt meestal toegepast in den vorm van gela
Inhouden. Wanneer men nu nagaat, dat de
soldaten ongeveer drie Hollandsche centen per
dag verdienen, dan begrUpt men. wat geld in
houden beteekent voor hen en wat het zeggen
wil. dat ze zooveel minder kunnen verbrassen
in de afschuwelUke cafétjes, waar zü hun toe
vlucht mogen zoeken.
Een soldaat, die langer dan 5 jaar in dienst
is. krUgt een „pensioen” van vüftien gulden per
jaar, hetgeen dan nog als een bijzonder hoog
bedrag wordt beschouwd. Deze gelukkigen zün
echter zeer zeldzaam en het is vermoedelük
hooit voorgekomen, dat er twee tegelijk in het
garnizoen aanwezig waren. Overigens, wanneer
er al eens een is, die het volhoudt, dan maakt
hU toch meestal geen gebruik van zün pen
sioen, want na vUftien jaar is hü zoo afge
stompt en onverschillig, dat hü niet beter weet
te doen dan te blijven waar hü 1*.
NEW-YORK. 15 Dec. (V.D.). New-York is in
opwinding gebracht door een driesten roof
overval. VUf gemaskerde gangsters pleegden een
overval op het in de 169ste straat gelegen fl-
l.aal van de Manhattan Trust Company» Razend
snel sprongen zü in de kantoorruimte, hielden
de employés met machinepistolen in bedwang en
dwongen den leider der onderneming de kluis
te openen. De roovers eigenden zich ongeveer
15.000 dollars toe en verdwenen. De overval
was het werk van slechts enkele minuten ge
weest. BU het verlaten van het gebouw gooiden
de gangsters traangasbommen neer ten einde
de achtervolging te bemoeilijken. De politie
zette direct de achtervolging der roovers met
gepantserde auto's in. Er ontstond een wilde
jacht door de drukste wijken der millioenenstad.
Na een opwindend vuurgevecht tusschen politie
en gangsters konden de bandieten ten slotte
nog ontkomen.
slaan, want als men z’n dochter dan eens terug
wenscht te zien, moet men zelf de reiskosten
betalen en bovendien de wissels van haar heer
gemaal onderteekenen. die se in haar koffer
meesleept. Het is een gruwel....”
1 .Münheer, ik vind uw privé-aangelegenheden
vswaI A A V“ B 99
verder gaan ze je niet aan, wil je
nam hU den jongen Troilo scherp op. Die stond
met een boos gezicht op den achtergrond, de ar
men over elkaar geslagen en volgde meer het
onbehouwen woordenspel dan het heen en weer
vliegen van de ballen.
„Once more.”
„Are you ready?”
„Fault”
..Play."
„Double! Hurraht Game and set!”
..Good gracieus, that was a bad ending. Why
did not you serve better?
..Still it was amusing, wasn t it?”
Het spel was ult. Mr. Gabb haastte zich om
weg te komen. Er was ontzettend veel te doen
Sedert Eva in het sanatorium lag haar maag
en ingewanden waren geheel van streek en ze
had hooge koorts ging Catharina eiken dag
naar haar toe. Die tüd moest ingehaald worden.
En ook Max Krause, de oudste van de twee
leerjongens was ontslagen onder verdenking
brieven te hebben verdonkeremaand, om de
postzegels te verkoopen HU had direct een baan
tje bü de Troilo’s!
„U hebt vandaag ook maar alles over Uw kant
laten gaan." zei mevrouw Rettberg, toen Mr.
Gabb afscheid nam. „Waarom hebt U niets
teruggezegd?"
„De hatelijkheden van de ladies and gentle
men raakten niet mü. maar Juffrouw Lutz. En
om haar te verdedigen, heb Ik geen recht
daar Mr Troilo er toch was. Maar die hield
zUn mond tot mUn groote verwondering
„Zegt U geen kwaad van Victor Troilo.” zei
se, terwül ae koket bet hoofd in den nek gooide.
herinnering. U i
wonderlijk energiek en flink voelen:
zond en opgewekt als U zich bU
maar voelen kunt.
Kruschen Balts is uitsluitend
bU alle Apothekers en Drogisten
1.60 per flacon.
Stralende gezondheid voor één cent per dag.
(Adv.)
r «n tüd tot tüd hoort men berichten uit
A/ het beruchte Fransche vreemdelingen-
V legioen, dat vroeger als een mysterieus
geval voor ons leefde. Thans zün we nu en dan
dichter bü de werkelükheid. sinds we het
vreemdelingenlegioen op enkele films hebben
zien afgebeeld. Daar leven envechten soms
de paria's, die geen vrede meer konden vinden
in hun eigen land en in hun eigen huls; die
moesten vluchten om een misdaad, die naam-
joos wenschten te leven en weinig nut meer
zagen in een gerekt leven. Daar gingen ze heen,
volkomen onverschillig voor den dood, hoewel
zelfs in die vreeseljjke woestUnhltte van Noord-
Afrika het verlangen naar leven sterker zün
kan dan ooit.
Een moeder van vier kinderen schrijft Odf:
„Ik zelf en mUn vier kinderen hadden WBen
voortdurend last van rugpijn, maagzuur en an
dere gevolgen van een slechte spijsvertering
Wat ik ook at. ik kreeg steeds maagpUn. Maar
sinds we nu Kruschsn Balts gebruiken <de af-
geloopen drie maanden» kunnen wü alles eten
en hebben allen veel meer pleizier van ons voed
sel. We hebben nu geen van allen een spoor van
maagzuur of pün meer. Ik vind het een schit
terend middel. Bonder eemge hinderlUke uit
werking. Wat we ook zouden moeten missen,
we zouden nooit meer bulten Kruschen willen/'
(Mevr.) M. K.
Kruschen Balts neutraliseert spoedig het
maagzuur, ontneemt het alle kwellende eigen
schappen en verwüdert het zachtjes en volko
men uit het lichaam. De dagelijksche kleine
dosis Kruschen is een zachte, ^atuurlüke aan
sporing voor maag, lever, nieren en ingewan
den om weer naar behooren te functlonneercn,
en voorkomt daardoor dat het schadelüke
maagzuur zich ooit weer kan ophoopen. Dan
zult U geen last meer hebben na Uw maal-
tüdc.i. Kruschen Balts maakt en houdt U in
wendig rein. Verfrischt en versterkt bloed, van
alle onzuiverheden bevrijd, stroomt naar elk
deel van Uw lichaam. Er zullen geen klachten
meer zün. geen pijnen meer. Maagzuur behoort
dan tot het verleden en is slechte geworden tot
een onaangename herinnering. U zult zich
zoo ge-
mogelükheld
volgend adres te
den wissel op Catharina van de firma utt Mainz
en het restant van de vordering laten opkoopen.
Op den eersten October zou Catharina boeten
voor haar driestheid om de Bloemen-Troilo’s
concurrentie te willen aandoen. Bloemen.Trollo
had haar lot In handen! Haar geldmiddelen wa
ren uitgeput, dat was bekend. Aan alle kanten
Rispeter had duchtig geïnformeerd had ze
geprobeerd nieuw credlet te krügen. Maar nie
mand had vertrouwen m een jonge onderneming,
die lichtvaardig was opgebouwd op een zoete
hoop en die nu al wankelde. Bü het begin van
het nieuwe kwartaal ging de zaak er aan. De
oogen van mevrouw Dora Trollo en haar neef
schitterden, als ze er maar aan dachten en een
breede, gelukzalige glimlach kwam op hun ge
zichten, zoo vaak ze het er over hadden.
Toen Victor zich op een keer er opmerkingen
over permitteerde, antwoordde Rispeter koel en
utt de hoogte, dat verantwoordelük h zich
behoefde te gevoelen, die voor de wet verant
woordelük was en overigens was op den stap,
dien de firma Trollo had gedaan, absoluut niets
aan te merken, men kon het zelfs beschouwen
als noodweer, ze werden gedreven door den
drang tot zelfbehoud. Bovendien, Victor had er
niets mee te maken: hü stond v ooi loop, g nog
bulten de firma. Van zün stiefmoeder kreeg hü
een ander antwoord. Zün verloving met Kit
chen was haar van het begin af een doom in
bet oog geweest. Kitchen had haar beleedlgd
en se had een gruwelüken hekel aan haar. Dus
als ze haar klein kon krügen. liet ze het
niet!
een wezenlük ander gezicht gekregen. Non-
agresslepacten werden gestoten. Het is dus niet
meer mogelük te wüaen op oorlogsgevaar overal
in het rond. Het gaat toch niet aan de ver
dragspartners daarvan te beschuldigen of ze al
te kras in de maling te nemen. En daarom
moeten de schrijvers er aan gelooven en hun
onsterfelüke werken aanpassen aan de veran
derde conjunctuur.
De Grieken, de Romeinen en de Egyptenaren
waren enkele eeuwen v. Chr. de grootste par-
fumverbrulkers, die de geschiedenis kent. Zü
goten niet alleen welriekende vloeistoffen op
vloer, meubels en kleeren, maar zü parfumeer
den ook spUzen. wün en artsenüen. Zü gingen
zelfs zóó ver. dat zü voor verschillende deelen
van het lichaam verschillende parfums
bruikten.
satie, was het overigens een genoegen, om met
dit vuur te spelen! Ze beoefende het als een
soort sport, om de vijandige stemming aan te
wakkeren.
Steeds duidelüker, steeds stekeliger werden
haar toespelingen op zün afhankelüke positie
op da kweekerü van juffrouw Lutz. Ze wisten
allemaal wel. dat hü de toekomstige eigenaar
was van een groote onderneming in Engeland
en niet op het tuinmansloon in Sonnenberg was
aangewezen. Maar de gasten hadden er schik in.
met haar plagerüen mee te doen, terwül zü en
de Engelschman aan het spelen waren.
.Deuce! It's my turn to serve first."
,j»lay! Take care!”
Ja!"
„Run. run Good shott”
„Wonderful indeed", stemden
gen in.
„Alleen al om Uw prachtig tennissen verdient
UUw schitterende positie op de kweekerü,
plaagde de gastvrouw.
„Hoe lang blüft V 'nog .Jongste bediende" in
Sonnenberg”, vroeg Feustell, terwül hü "ün
monocle in het oog klemde. .Dent U van plan
het altüd blüven; denkt U heelemaal niet
aan bevordering?”
Past U maar op, Mr. Gabb, dat U niet ge
passeerd wordt. Anders staat U op Uw vüftig-
ste jaar nog bü de radüsbedden en hebben ze
voor de rozen een Jongere kracht aangenomen."
Mr. Gabb gaf bal op bal. Geen letter ant
woordde hü vandaag op al de plagerüen. Alleen
bü de korte spelroepen hoorde men zün stem
In de korte oogenbllkken tusschen de partijen
Catharlna’s naam maar hoorde uitsproken.
En nu gingen vreemden zich er ook nog mee
bemoeien
Toen mevrouw Rettberg hem de zedeleasen
herhaalde, die Mr. Gabb voor hem meegegeven
had. werd hü rood van drift. Maar hü deed
alle moeite, om zün woede zoo min mogelijk te
laten merken.
..Hoe kan elgenlük iemand ooit op het idee
komen, dat er iets bestond tusschen Catharina
Lutz en Mr. Gabb? Wie heeft dat kletspraatje
in de wereld gebracht? Het is eenvoudig be-
lachelük. Die dat verteld heeft, moet een
slecht menschenkenner zün.”
Natuurlük was de kleteerü van mevrouw Rett
berg zelf afkomstig. „Vind je bet zoo belache-
Jük? Waarom elgenlük?”
„Als hü verliefd op haar was, zou hü al ja-
loersch zün op mün gedachten aan haar. En
dat is hü niet, integendeel, hü geeft mü jwlfs
wijze lessen in ridderlüke diensten aan c het
meisje. Hoe brengt U dat met elkaar in over
eenstemming?"
jïü is nu eenmaal een zonderlinge vent.”
Ze voelde, dat Victor Troilo haar steeds weer
ontglipte. En ze voelde voor hem meer dan er
van de anderen van haar .hofhouding En .a
idee, dat hü innerlük elgenlük nog aan jn
vroeger meisje hing, prikkelde haar. Oir over
haar mededingster te triomfeerou, d -rvocr
had zü ieder offer over. Nlete Het ze on jproefd
om de aandacht van Victor te trekken en hem
te bekoren. De gedachte, dat hü een eenvoudig,
arm meisje verkoos boven baar, zweepte haar
eenvoudig op. (Wordt vervolgd)
De leden van de Saarbonden in het Saar-
gebied hebben bü de verkiezingen voor den ge
meenteraad overal schipbreuk geleden. Zü heb
ben zelfs minder stemmen veroverd dan ze
leden rijk zün. hetgeen al een heel droevtü re
sultaat la Hierdoor wordt wel overduldelük be
wezen, dat de mijnwerkers, die men met uit
buiting van hun noodtoestanden als het ware
gedwongen heeft lid van de bonden te worden,
zich niet veel hebben aangetrokken van de be
doelingen der bonden. De sterkste presale op
deze leden Is dus totaal mislukt. De arbeiders
denken er niet aan hun vaderlandsliefde te
laten omzetten in reclame voor Frankrük. De
volksstemming ziet er alzoo niet erg rooskleu
rig uit voor de Franschen. En niettegenstaande
dit alles zün de Franschen weer begonnen met
leden voor de bonden te werven door een
schrüven te zenden van den volgenden Inhoud:
„Zooals u bekend is, hebben de mündirecties
wederom moeten besluiten arbeiders te ontslaan.
Indien gü echter prüs stelt op behoud van uw
werkkring, dan verzoek ik u bügaand biljet te
willen invullen en aan het
wtllen zenden.”
Daarna volgt het bedoelde adres en nu wach
ten de heeren op dc resultaten.... die mis
schien en vrü zeker niet zuilen komen.
In weerwil van dit alles blüven da directie der
münen en ook de leiding der bezetting halstar-
rig volhouden, dat men er niet aan denkt
pressie op de münarbelders uit te oefenen. Of
deze verklaringen beleedigend klinken voor de
bevolking van het Saargebled, is een vraag, die
de Saargebiedbewoners zich voortdurend stel
len
De hierboven gegeven meening is die van
de overgroote meerderheid der bevolking, die
verklaart volstrekt tegen haar eigen meening
in gedwongen te worden met den vUand te
heulen
In de nabüheid van Kuaresborough in Enge
land, bevindt zich 'n bron met kalkhoudend
water, waarin in korten tüd alles versteent, wat
men er inlegt. Men heeft doode kanarievogels
bloemen en zelfs kinderschoenen daarin laten
versteenen.
wordt beweerd,
Bultenlandsche Zaken, noodlg, om de beide eerste kabels te vinden,
een tooneelstuk
Met een kreet van vreugde raapte
Freddy plotseling zün püp van den
grond op. „Ik heb hem!” riep hü-
„Gelukkig voor Jou.” zei Topsy,
.maar kük eens, hoe Je JUen armen
Edwin pün hebt gedaan.”
„Edwin pün gedaan?” vroeg de zee
man verbaasd.
„HU schreeuwt, omdat je hem doet
stikken met je touw,” legde Topsy uit.
,4e hebt het heelemaal rond zün nek
gewikkeld."
Toen zag Freddy pas, wat hü gedaan
had.
Freddy Vrüdag leidde Edwin, de
giraffe, aan een lang touw, toen hü
plotseling bemerkte, dat hü zün PÜP
verloren had.
„Hü moet hier In de buurt van
Edwin liggen,” zei de zeeman, „want
zooeven had ik hem nog."
Robbie begon op' handen en voeten
rondom de giraffe te kruipen en Topsy
en de zeeman volgden dat voorbeeld
spoedig. Daarbü hield Freddy het touw
steeds vast, en eiken keer, dXl hü om
de giraffe heenkroop, maakte het touw
weer een slag om den nek van de
giraffe.
wat in de woestijn van Noord-Atrlka Nauwe
lijks is een stamhoofd opstandig geworden, of
het garnizoen maakt zich gereed tot den strijd,
een hevigen, gevaarlüken strüd. die deels in
het duister, deels tegen nauwelüks zichtbare
vüanden wordt gevoerd. Het beteekent ook, dat
geen vüand medelüden heeft met zün tegen
standers en ze meedoogenloos afmaakt, wan
neer zü in zün handen vallen. Zü vechten ove
rigens „voorbeeldigd.wx met grooten moed,
maar het is meer de moed der onverschilligheid
en der wanhoop, dan de heldenmoed, die hen
dryit.
De inboorlingen haten de legionnairs, omdat
het de eeuwig gehate „Christenhonden" zün en
de legionnairs beschouwen de inboorlingen als
vee en onmenschelijke wezens, ruw en wreed
en vuil.
Zoo te het leven in het vreemdelingenlegioen
meer een hel dan een aardsch ParadUs. al
wordt het vaak zoo afgeschilderd. Overigens
ligt de tüd achter ons, dat we dit merkwaardige
leven slechts door een sluier konden zien. Dat
was voor den oorlog, toen berichten uit Ma
rokko zelden tot ons kwamen. In den laatsten
tüd echter komen nog al eens vluchtelingen
aan, die door inspanning van alle krachten
aan de hel ontkomen zün. Van hen hooren we
dan die verhalen, die niet diep genoeg kunnen
doordringen ook tot hen, die allen moed heb
ben verloren. Want het blüft toch nog verkles-
lüker vrü en onafhankelük te strüden in een
behoorlüke menschelüke maatschappij, dan
volkomen aan alle willekeur overgeleverd, zon
der een vonkje levensvreugde zün dagen te
slijten in de woestijn, dié zwoel en klam is van
wanhoop en heimwee.
MOSKOU. 10 December. Een reeks van Rus
sische tooneelstukken en flints, die handelen
over het leven der „burgerlijke” wereld, zün
door de Sovjet-autorlteiten ten deele verboden,
ten deele aan de auteurs ter omwerking terug
gegeven. De Russische pers meldt natuurlük
niets over deze politieke censuur over de kunst,
er des te meer van in kun-
Er wordt beweerd, dat de
van
persoonlük een tooneelstuk heeft
verboden, omdat hü vreesde, dat de ojaenbare
meening in Frankrük er door ontstemd zou
worden. De Duitache titel van dit stuk te: „Wer
schlagt wen?” Het zou bü gelegenheid der
revolutiefeesten worden opgevoerd. De auteur is
Peres Markisch, regisseur Talrow. Hooge amb-
tenareh'en Litwinof zelf woonden de generale
repetitie bü en vonden het stuk verrukkelük,
maar verboden het stuk toch, omdat het Fran
sche parlement er in de maling wordt geno
men. De schrüver kreeg het stuk ter omwer
king tehig.
Andere stukken worden door den volkscom
missaris Bubnof kort voor de opvpering gecen
sureerd en dikwüls verboden. Zoo vterd büvoor-
Bij de menechen vergeleken
Heeft warempel menig dier
Nog een leven als een prinsje
En een leven van plezier/
Dikwijls nog een prachtig kooit
Of een hokje vrjj van tocht
En de zorgen zijn geen hinder.
Want hun kostje is gekocht!
De malaise.wat malaise?
In het leven van een beest
Is alleen de groote crisis
De gevangenschap geweest!
Maar hun natje en hun droog
Zet men, naar behoefte, klaar,
Zij het ook geen mayonnaise
En geen biertje of sigaar!
En behandel steeds de dieren
Met veel zachtheid, is de leus-
Spaar de vogels en den trekhond
Anders worden ze nerveus!
Maar het saiijnt, dat de malaise
Nu dan toch de dieren vindt.
Want den dierentuin, ons Artis,
Gaat het niet meer voor den wind
Door malaise bij de menschen
Is de kas datA-. niet meer dat
Dus men paal'nu een beroep doen
Op.... nu ja, u weet wel wat!
Ja, het kan nu nog gebeuren
Of het wordt de oude deun,
Dat de beesten, zelfs de beesten
Moeten leven van den steun!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
t te B de verzekeringsvoorwaarden tegen bU levenslange gebeele ongeschiktheid tot werken door f TC ft bü een ongeval met f QCfl bü verlies van een hand f 1 oQ verlies van een f Cfi bü een breuk van Z 4/1 M vertiee van
Alle flbontl^S imgeveny voor center Ogende ultkeerlngen f verlies van belde armen, belde beenen ol belde oogen t DU.- doodeljjken afloop £DU.- een voet of een oog f 1 £D.-duim of wüsvlnger f DU.-been of arm TVsandere* vinger
-» r ühheer Lenders was vreeseluk uit z n
humeur. Daar had hü nu een dochter,
schoon als een engel, aanvallig als een
sprookjesprinses, en die dochter had hü een
zorgvuldige opvoeding gegeven. Else was nu
negentien Jaar, en drie dagen geleden uit Den
Haag thuis gekomen, waar ze veertien dagen
bü d'r tante had gelogeerd.
In de ouderlüke woning terug, kon ze eten
noch drinken, noch eenlg verstandig woord
spreken. In zich zelve gekeerd, de groote blau
we oogen met onbestemde uitdrukking op het
plafond gevestigd, zat ze doorgaans zwügend en
bewegingloos 1e peinzen. Daar het plafond ech
ter eerst onlangs opnieuw gewit was, en er
absoluut geen vlekje aan te ontdekken viel,
scheen deze buitengewone manier eer een nade
rende ziekte, dan een lastige, overdreven zucht
naar ztndelükheid aan te duiden.
Den vierden dag raakte Else's tong meer los.
Bü tante had ze een jongen advocaat leeren
kennen. Van dat oogenbllk af had ze zoon
eigenaardig gevoel in d'r hart gehad: hü was
zoo knap en zoo aardig en danste zoo verruk-
kelük en.... vandaag.... misschien al aan
stonds... zou hü komen, om papa een bezoek
te brengen enze was zoo bangze wist
dat papa zoo kort aangebonden kon zün....
en
Verder kwam ze niet, want papa riep een
heel leger onderaardsche machten tot getuigen
aan, dat, als die advocaat het werkelük dorst
wagen hem onder oogen te komen, hü geen
prettige ontvangst zou te wachten hebben
Z’n dochter drukte bü die krachtige verzeke
ring haar zakdoek voor d'r oogen, riep snik
kend, dat het dan maar het beste voor haar
was dadelük te sterven, en liep de kamer uit.
Ja,«münheer Lenders stikte büna van woede
en ergernis. Zoon onnut wezen, zoo n pas ge
promoveerd advocaat zonder practük. die zoo
maar brutaal de hand naar z’n Else uitstrekte;
zoo'n windbuil, zoon slungel en Else zelf was
immers nog maar een kind!
Hemelsche goedheid, daar werd waarachtig
al geklopt
„Binnen!"
Een net gekleede jongeman trad over
drempel en maakte een diepe buiging.
.MUnheer Lenders, ik wilde....”
,4a, ik weet al wat je wilt. Zooeven heeft men
mü van de zaak in kennis gesteld. Je wilt den
vrede van een tot nu toe gelukkige familie ver
storen. om niets anders kom je hier...."
„Pardon ik kom om....”
„Ik verzoek u vriendelük elke woordver
draaiing achterwege te laten. Hier zit ik rustig
met vrouw en kind, en daar kom Je nu als een
bom.
„Het spüt mü, dat ik u misschien stoor.”
„Of Je me stoort? Maar münheer, kan Je dan
niet begrüpen, hoe boosaardig het is. ouders
hun kind te ontrukkenf Kan Je...."
.Maar, dat ligt volstrekt niet in m'n bedoe-
ling
„Bedoeling? O neen, natuurlük niet Dat
kennen we. U zal uw dochter niet verliezen,
integendeel, door deze verbintenis wint u nog
een zoon. Zoo luidt Immers de frase? Natuur-
lük zal het steeds mün aangenaamste plicht
zün, den kostbaren schat, waarvan ik u nu be
roof, zoo dikwerf mü maar mogelük is. tot u
terug te voeren. Niet waar? Dacht Je soms, dat
ik nog fioolt op een bruiloft geweest ben en
gehoord heb. welk een onzin die heeren schoon
zoons in zulke gevallen gewoon zün uit te kra
men, terwül de ouders der bruid vervuld zün
van kommer over de naderende scheiding?”
„MUnheer Lenders..,, een betreurenswaar-
dlgè" dwaling.
„Jawel, een betreurenswaardlge dwaling van
de ouders is het aan zulke praat geloof te
wel interessant, maar...."
„Maat verder gaan ze Je niet aan, wil Je
zeggen./ Natuurlük niet. Je neemt Immers al
leen maar het meisje met daarenboven zooveel
duizend gulden, en als die op zün. schrüf JÜ
of je vrouw om meer. Ja
.Maar mün hemel, ik wilde u eenlg en al
leen
„Uitplunderen. Daar komt niets van in. Of
dacht je soms....”
„Hoor me ten minste toch aan....”
en nimmer, zeg ik Je."
„Maar ziet u dan ten minste deze papieren
eens in; dat zün toch geen....”
„Wat moet ik
misschien, dat ik
twüfel aan de
echtheid van je
diploma's? Steek
die papieren
maar rustig weer
in Je zak."
.Maar mün-
heer. laat me dan toch eindelük eens uit
spreken. anders moet ik het r*ht.
„Wat^wll je me dreigen? Aha, nu vertoon
Je Je in je ware gedaante. Jongmensch. Ja Be
ker, zoodra mün kind meerderjarig is gewor
den. kan het tegen den wil der ouders den
eersten den besten vreemden snuiter volgen.
Ik moet Je echter opmerken, dat m'n dochter
eerst over twee Jaar meerderjarig wordt."
„Maar münheer. wat ter wereld beeft uw
dochter toch met onze gasrekening te maken?”
„Ga.... ga.... gas.rekening? Wie bent u
dan toch elgenlük. münheer?”
„Ik ben de kassier van de gemeentelüke gas
fabriek. De rekening bedraagt zes en twintig
gulden drie en tachtig cent.”
Münheer Lenders zei geen woord meer. In-
tusschen zaten Else en de jonge advocaat onder
gezelllgen kout in 1 salon.
