De 49ste staat van de Unie
ED K
I
w^Aaal van dendaq
BEZUINIG NIET
I
Bij Verkoudheid
Hoest - Keelpijn - Criep - helpen
Mijnhardt's
tabletten, poeders of siropen het best.
Alléén echt en goed wanneer de naam
Mijnhardt op de verpakking staat.
Let hierop. In prijzen vanaf 20 en 30 ct.
Bij Uw Drogist.
l
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
De vlammende
anjelier
Uw eigen winkelier verkoopt
l Het valsche
geldstuk
I
VER-AMERIKAANSCHT ^—373727
geeft in dit artikel als zijn
DE KERSTBOOM
ZATERDAG 17 DECEMBER
veel invloed op Europa
Voor- en nadeel
een
Zwart-wit-rood in
Siberië
MAAI
Herriot over de Saar-
kwestie
Populaire Micky-Maus
I
Jeugdige apostelen
LEVENSVERZEKERING MIJ.
Kapitaalsverzekering
V olksver zekering
FEUILLETON
Sa
(Wordt vervolfed)
L SM
tem
t
b
Alle» de schuld van
Amerika'
I
i
I
f
1
I
w» te Nijmegen Nasftausingel 3
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
- Jeugdige vagebonden
in Amerika
Een millioen jonge zwervers
Een nederzetting van Duitsche
oud-strijders
DE KRUISVAARDERS
VAN ST. JAN
DOOR UW GIFTEN
ONS GIRONUMMER IS 23653
U helpt om hierdoor
800.000 brieven kwamen aan
s
De Amerikaanse he films hebben ltmkaantCM'
^MLNGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
In menig opzicht
verbetering!
1
Groothertog Alexander
een
U
te
aan
(Nadruk verboden)
Is
bevolking
Bijkantoor: J. J. A. DUIJNSTEE, Juliana
Stolberglaan 42, Den Haag.
gebaar:
Rettberg gedraagt zich niet
als
„Neen, dat heeft ze zeker niet. En op zooiets
mevrouw
I
i
s
Toen Willie en Freddy genoeg hout
gesprokkeld hadden, gingen ze terug
naar het kamp en legden het hout op
een droge plaats naast de Artiskeuken
neer. Toen gingen ze op zoek naar Ivy
en de kinderen.
Ze troffen Ivy aan. terwijl ze bezig
was met een zaag een paar boterham
men te snijden van het brood, dat
Wlllle haar gegeven had.
„Wat voer je daar uit?” vroeg Willie
verbaasd.
„We gaan naa rde bosschen, om wat
brandhout te halen," zei Wlllle Woens
dag.
„Ja, maar de thee?” zei Ivy.
haast theetijd."
„Dat zal niet gaan, zoo vroeg kunnen
we niet terug zijn," grinnikte WUlie.
maar de kinderen dan?" zei Ivy.
„En ikzelf? Wjj willen wel thee. Heb je
niets te eten achtergelaten?”
„Je oehoeft niet te denken, dat je
van honger zult omkomen,” zei Wlllle.
„In de keuken ligt een groot stuk
brood. *t Is versch, want ik heb het
vandaag pas gebakken."
(Ingezonden mededeeling)
in de verkeerde richting. Een levensverzekering is een
levensbehoefte. Sluit haar bij de
van Euro-
toeschou-
land bestond niet: men vond bjj de kolonisten
de zwart-wit-roode vlag, maar het lijden in de
oorlogsjaren had de herinneringen en al hun
wenschen om naar de oude toestanden terug
te keeren bijna geheel gedoofd.
Politieke partijen bestonden er niet, Radio en
vreemde couranten kent men niet. De eerste
burgemeester van de kolonie, die thans 4000
zielen telt, is nog altijd ritmeester von Versen
en zijn plaatsvervanger Dr. Hllton zelf. De ko
lonie geeft zelf een eigen gehectografeerde
krant uit en heeft een Duitsche school waar Dr.
Hllton onderwijs gaf.
De mooiste herinnering was de figuur van
Elsa Brandstriom, die op een Kerstavond daar
geweest Is.
Ten Zuld-Westen van de Duitsche kolonie zou
ook nog een kolonie van Oostenrjjksche krijgs
gevangenen zijn,.
In de pers is het interview met Dr. Hllton
met de noodige sensatie en zonder twijfel aan
de juistheid weergegeven.
De wereldberoemde Bonzo is gestorven. Ieder
kind komt dit komisch-trouwhartig buldoggen
gengezicht en Bonzo’s streken- en avonturen
hebben ook reeds den grootsten isegrim aan het
lachen gemaakt. Bonzo is 12 jaar oud gewor
den. In den loop van zijn leven heeft hij zijn
eigenaar honderd duizend gulden ingebracht.
HU behoorde aan een zeeman, die de heelef we
reld met hem doorgereisd is; alle havens van
het Zuidelijk halfrond heeft hü bezocht. Onge
veer twee jaar geleden, liep Bonzo een kwetsuur
op, wharbU hü een oog verloor. Van dezen tijd
af was het met zün levenslust gedaan. HU gaf
niet meer om reizen en bleef liever stilletjes
thuis zitten. Daar zijn meester echter een lange
reis naar de tropen moest maken, moest hij
den hond alleen laten en deze scheiding ging
Bonzo zóó ter hart^/, dat hU niet meer at of
dronk en ten slotte van uitputting stierf.
De tweede lieveling van het publiek is de
Micky Maus. Er wordt zelfs beweerd, dat
alle filmsterren in populariteit overtreft; in den
loop van het laatste jaar heeft dit schepseltje
niet minder dan 800.800 brieven ontvangen.
Micky heeft overigens juist haar 4en verjaar
dag gevierd, want in October was het 4 jaar
geleden dat zij geboren werd. En al is Micky
Maus dat ook maar een schepsel van papier en
inkt, toch bezit zü zoo’n levendigheid, dat haar
populariteit bést te begrijpen is. Alleen Felix
de kater doet haar concurrentie aan.
En als dan de menschen kijken
Of ze blijven even staan
Wel, dan is weer voor een jaartje
Aan de ijdelheid voldaan!
MARTIN BERDEN
Waar de kribbe op haar plaats is
En het stalletje moet staan,
Waar gedachten haar iets anders
Dan naar pretjes moeten gaan.
Zet men meer en meer den kerstboom,
Want zoo’n boompje staat geklèèdf
En men meent ook tegenwoordig
Is het ook wel up-to-date!
het
kunnen opmerken. hoezeer
Europa reeds ver-Amerikaanscht is, want
X „OM!. ‘J
valsch twee markstuk had hü voor echte munt
---
„Dat brood kunnen we niet eten,
maar ik ben bezig een paar sneed jes er
af te krijgen voor de kat."
(Maandag vervolg).
niimiitiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiinimietiirê
1
De Amertkaansche bladen die enkele jaren
geleden nog met afschuw uitvoerige berichten
brachten over de verwaarloosde jeugd en
kleine vagebonden, die zonder dak boven hun
hoofd rondzwierven, moeten thans tot hun leed
wezen zelf verklaren dat als gevolg van de
economische wereldcrisis dit zelfde verschijnsel
zich ook voordoet in de Vereenigde Staten. De
oud-commissaris van politie van Washington
Brigadegeneraal Grafsford l^pft onlangs een be
weging in het leven geroepen die wil trachten
om de doelloos rondzwervende jonge vagMon-
den weer gewoon te maken aan normale ver
houdingen. De generaal schat het totaal aantal
van deze jeugdige zwervers op meer dan een
millioen; dus ongeveer een honderdste deel van
de totale bevolking van de Vereenigde Staten.
Deze beweging wil op de eerste plaats van
het Congres de noodige middelen ter beschik
king gesteld zien die over de afzonderlüke
Staten zouden worden verdeeld om deze jeug
dige vagebonden onder te brengen in opvoedings
gestichten. waar men zal trachten om deze
verwaarloosde jeugd weer te maken tot orden
telijke burgers in de maatschappij-
nelen redden voor Chrlatue
Als Europa niet in toenemende mate ver-
Amerikaanscht was. zouden de Amerikanen
misschien nog dezelfde eereplaats in de pu
blieke opinie Innemen als slechts enkele jaren
geleden Nü worden zü tferantwoordeijk gesteld
voer alles, wat er in Europa niet is, zooals het
vezen moest.
Een van mün Ftaauhe vrienden, een rijk
en aanzienlijk man. klaagde bü mü zün nood
over Zijn zeventienjarige dochter. „Zü weigert
pertinent om gechaperonneerd te worden, als
ZD naar een souper of een cocktailfuif je gaat."
Ik zuchtte, maar zweeg. Ik wist, wat er op zou
volgen en dat kwam dan ook: ..Het komt alle
maal van de Amertkaansche films!” riep mün
vnend in wanhoop uit. .Dié en niéts anders
hebben de harmonie van het gezinsleven ver
woest. ZU hebben onzen zoons geleerd hun
vader ongehoorzaam te zün. zü leeren onzen
dochters te drinken en te rooken! Ik wenschte
wel. dat de Atlantische Oceaan driemaal zoo
breed was; dan konden wü ons beter te weer
stellen tegen het bmnenstroomen van Ameri-
kaansche ideeën!”.
En deze man staat in zün opvattingen niet
alleen. Als hü rijn geestverwanten in een
„Europeesche Oudervereeniglng” organiseerde,
zou hü in elk land van het Oude Werelddeel
geestdriftige aanhangers bü de vleet vinden!
Millionnairs en bedelaars, baronnen en kruide
niers, conservatieven en bolsjewiekenzü
louden allen zün wantrouwen tegen Amerika
derien! De bolsjewieken niet? rfat denkt u
maar! In een communistisch blad, dat te Mos
kou verschijnt, las ik dezer dagen: „Wij zou
den onzen kameraden aanraden, om minder tüd
mek te brengen met het afdraaien van Ame-
rikaansche gramofoonplatenEn vrijwel tege-
Ujkertijd stond in een ultra-reactionnair Pa-
rijech rijdschrift: „Frankrijk zou er veel beter
aan toe zijn, wanneer onze jeugd de verder
felijke Amertkaansche gewoonte van cocktails-
drinken achterwege liet". Wat niet wegneemt.
Kijk-... diezelfde mooie boompjes
Liggen nu nog op de kar
Of op markten neergesmeten
Met de takken in de war.
Eerst nog moeten ze bepingeld
En bekeken en gekocht
Vóór men van dat kleinè boompje
Dan. dat groote kunststuk wrocht!
Dan verhuist het vóór het venster.
Waar de schemerlamp eerst stond.
En men plant het, zonder wortels,
In een zandbak op den grond.
En natuurlijk veel geschitter
Tot verhooging van 't effect.
Onderwijl het door de kaarsjes
Nog iets meer de aandacht trekt.
die Mr. Gabb niet aanstaan. Als ik Victor Troilo
vertel, „waarom U niet wil meespelen, zal hü
er hartelük om lachen."
.Misschien zal Mr. Troilo niet lachen •X.
misschien zal hü zich schamen!"
..Prachtig." Mevrouw Rettberg frommelde ze
nuwachtig aan een paar draden van haar zijden
manteltje. „Ik zal het hem meedeelen. En ik
zal er büvoegen: als de firma Troilo zich ver
plicht haar concurrente op 1 October geen moei
lijkheden In den weg te leggen, dan zal Mr. Gabb
misschien zoo genadig zijn met mij te willen
spelen. Is het zoo goed?"
..Nearly. Vrijwel", zei Mr. Gabb doodkalm. Hü
was allang weer met zün werk doorgegaan.
De jonge vrouw lachte zenuwachtig. „Op stuk
van zaken was het voor mü een kleine moeite
geweest, om aam juffrouw Lutz de paar stuivers
voor te schieten, waar het om te doen zal zün!
Maar dan had ik een verzoek van haar zelf ver
wacht, geen bedreigingen van haar vriend.
Geen.... afpersing!”
Met voldoening zag mevrouw Rettberg de uit
werking van het scherpe woord. Catharina waz
doodsbleek geworden. De En ge lachman die naast
haar was komen staan, legde snel zün hand op
haar arm, als wilde hü haar van iets onnaden
kends terughouden. Met vlugge passen verliet
mevrouw Rettberg de kas.
De beide achterblüvenden spraken langen tüd
geen woord. Mr. Gabb nam een arbeidster een
bloempotje uit de hand en toonde haar zwügend,
hoe ze de aarde moest ophoopen en aandruk
ken.
Het gebeurt hertiaaldelük dat de missionaris
sen onverwachte hulp ^rijgen waarop ze niet
hadden gerekend aldus meldt Agentia Fides uit
Kaying Shak Chin is een klein dorp in het
Noord Oosten van de Provincie Kwantsoeng in
China behoorende tot de Apostolische Prefec
tuur van Kaying. de Amertkaansche missiona
rissen van Maryknoli. De missionarirsisen hebben
daar een school waar zoowel heidenen als
christenen onderricht ontvangen. Zü volgen de
zelfde klassen en zün ook bij het godsdienst
onderricht tegenwoordig; zoodoende kennen zü
ook de gebruiken. Sacramenten en ceremoniën.
Nu waren er onlangs twee heidensche leerlin
gen die hun vacantie doorbrachten bü hun fa
milie waar een klein kindje ernstig riek lag. De
twee scholieren beraadslaagden onder elkaar,
en besloten de kleine het H. Doopsel toe tg
dienen Ze vroegen en verkregen de toestem
ming der ouders, doopten hun klein neefje,
die enkele uren later kwam te overlüden.
De missionaris aan wien zü het vertelden
vroeg hun. hoe ze het gedaan hadden en welke
bedoeling zü daarmee hadden gehad. De twee
jeugdige apostelen antwoordden: „Wü wilden
ons klein neefje naar den hemel helpen. En
daar willen wü ook heen!"
ezen zomer hebben wü weer eens in
T bijzonder kunnen opmerken,
nü zün er zóó weinig Amertkaansche touristen
den Oceaan overgestoken, nu hebben wü zoo
weinig kastkoffers. hoornen brillen en plus
fours gezien, dat niemand nog kan beweren,
dat Europa alleen maar Amerikaansch deed,
on bü de Amertkaansche touristen in het ge
vlei te komen. Of men wandelt „Unter den
linden ot dat men op het trottoir zit voor
een café aan de Champs Elysées, of dat men
doezelt in een leeren stoel in de hal van het
Savoy Hotel, overal ziet men de verandering!
De vroeger zoo forsche Duitsche meisjes, het
type van de oer-Germaansche vrouw, zün thans
«link geworden, .Manhattan” en „Bronx" zün
cocktails, die u op de Parüsche wijnkaart wor
den aangeboden en de zuivere Engelsche taal
wordt doorspekt met Amertkaansche ..slang”-
urtdrukkingen. zoogenaamde „Amerikanismen".
Moderne Amertkaansche badkamers" zün een
aanbeveling voor élk Europeesch hotel!
Als ik nu door Europa reis en menschen be
zoek. die ik jaren lang gekend heb als ik
luister naar brokstukken van gesprekken in
treinen, in particuliere woningen of in restau-
nnts ik kan niet ontkomen aan den in
druk. dat. terwül de Amerikanen steeds min
der populair worden. Europa meer en meer
bezig is om zooiets als een 40ste staat van de
Unie te worden. En ik ga zelfs vérder.
Allen merkten, hoe zfj zMi Inspande. Ot*
Mr. Gabb.
had er idee van, wat er in de
voor de groote tennismatch zoo al in
hem omging. Eenmaal liet hü «ich tegenover
Stuckradt een beetje gaan. Ze was weer uit
«énatorium terug, bleek en zielig; in een
™*en bontmantel zat ze in het zonnetje voer
ontstemd dat ze niet kon helpen, terwül
2°ch soo’n behoefte aan hulp was. Van de
*r°egere verloving van Catharina en van alle
hieuwe kletspraatjes er over had ze voor het
gehoord bü een bezoek, dat juffrouw
“okeland, de Deensche gezelschapsdame, haar
het sanatorium had gebracht.
ga niet weer naar den Amselberg, als ik
beter ben”, zei ze met haar zwakke, nog
w trillende stem. Jk verlaag ogwr Troito
De vroegere geruchten, dat op afgelegen plaat
sen in Siberië Duitsche krügsgevapgenen-kolo-
nles zonder eenige verbinding met de wereld,
bestaan, schünen thans, volgens betrouwbare
berichten bevestiging gevonden te hebben. In
Helsingfors bevindt zich momenteel een Duit-
scher. Dr. Hllton. die in een opzienbarend in
terview het volgende daaromtrent mededeelde:
Het betreft het plaatsje Baranowltsch Ucho-
ly, dat in 1919 op 35 dagreizen (dagen rüdens)
ten Noord-Oosten van Wladiwostok gesticht
werd. Toen in 1918 revolutie in Rusland uitbrak
bevonden zich in een Siberisch gevangenkamp
4000 Duitsche krijgsgevangenen, meest münwer-
kers uit Westfalen en Rünland. Na de revolu
tie probeerden zü. zich eerst met het leger van
Kotschak te vereenlgen en later met Denikin.
Het gelukte hun echter niet, zich er door heen
tc riaan, vooral omdat zü geen goede wapens
hadden. Het grootste gedeelte van de 4000 man
stierf van honger en koude en de 1800 over-
blüvenden stichtten een kolonie, die naar beide
plaatsen genoemd werd, waar de Duitschers in
gevangenschap geraakt waren. De leider der ko
lonie was ritmeester von Versen. De relates
tusschen de Duitsche krügsgevangenen-kolonle en
de Russische autoriteiten zün volgens het inter
view zeer gering. Drie A vier maal per jaar
wordt een karavaan naar Wladiwostok gezon
den.
De Duitsche kolonisten houden zich hoofd-
zakehjk bezig met paardenfokker^ landbouw en
jacht op pelsdieren. Eenig contact met Duitsch-
overleggen. Hü was dus het slachtoffer van een
schandelük bedrog. Die erkentenis bracht hem
het bloed weer aan 't koken,* Maar toen hü na
ging. wie er als gasten warén geweest, kwam hü
tot de slotsom, dat het allen bekende bezoekers
waren en geen van hen zou hem, opzettelük,
een valsch geldstuk in de handen hebben ge
drukt. Het moest'dus onwetend züh gebeurd.
Dit streelde zün eigenliefde tenminste. HU
moest het weer iemand anders in de han
den stoppen, dat sprak van zelf. Den stam
gasten durfde hü dit niet doen, het moest dus
een vreemde zün. Dat was alles héél duldelük!
Het vooruitzicht zich te rehablllteeren stemde
George weer geheel monter. Hü keek naar het
werk van den piccolo, die de tafels voor het
diner dekte en gaf hem, in het voorbügaan, een
sigaret, als schadeloosstelling voor de onge
motiveerde oorvüg. Daarna trok hü zÜn dlner-
rok aan en wachtte gelaten de komende dingen.
De eerste gasten kwamen. George schApte
zün blikt Tot dusver was er niemand onder
heil, tegen wien hü het waagstuk durfde onder
nemen.
Reeds was een half uur verstreken, toen een
hem onbekende heer en dame de zaal binnen-
traden.
..Jong echtpaar, misschien op de huwe-
lüksrels", concludeerde George en hielp de bin.
nentredenden met het uitzoeken van een tafel
tje. Met al zün overreding wist hü den heer
te bewegen, het „uitgebreide" diner te nemen
en een dure flesch te bestellen.
George vloog naar het buffet, heen en weer.
HU bracht de soep, daarna den wUn in het
koelemmertje. schonk zUn eleganten gasten de
glazen halfvol en liep In stormpas naar de keu
ken. Daar bood hü de keukenmeid een glas
Mtinchener aan, waarvoor hü zich de mooiste
stukken vieesch op den schotel liet leggen en
daarmee keerde hü naar £ün gasten terug. Deze
hadden nauwelijks de vork uit de hand ge-
2,s—^sssnsssssees—s^soo^essss^^sss
vliegt meneer Troilo af. de sukkel."
Den volgenden morgen stuurde
Rettberg om half acht den boy naar Mr. Gabb.
Of hü niet kwam tennissen vandaag?
Jk heb vandaag geen rijd”, gaf hü den jon
gen kortaf ten antwoord. Dezelfde boodschap
kreeg het jongmensch den tweeden en derden
■dag weer.
Den middag voor den grooten wedstrijd kwam
mevrouw Rettberg zelf naar de kweekerü Ca
tharina was naar Wiesbaden, naar haar advo
caat Eva zat in de huiskamer aan werk-
schorten te naaien, Mr. Gabb was in de kas aan
het werk. Hier waren nu meisjes aan het werk,
die geen vakkennis hadden, maar alleen be-
baadEEMMi teerden. Hrt gewaar voor
_„.i meening
dat Europa ver-Ameri- f
nniiniiiiiiiiiiiiiiiiiinniHmi|IH|llllllln||=
In I^Lkamuraden n*tuul'Iük blüven dan-
l^F terwüI de Fransche Jonge
lui hun schouders ophaien en nog eens een
rondje Martini’s bestellen
aangenomen. Het was afschuwelük!
George koelde eerst zün woede op den pic
colo. dien hü een oorvüg toediende, omdat hü
vroolük lachend de leege zaal binnenkwam.
Daarna begon hü een woordenwisseling met
den huisknecht, begaf zich in een dispuut met
de buffetjuffrouw en zocht daarop gelegenheid
met de keukenmeid een twistgesprek
gaan.
Daarna begon hü echter met zich zelf te
overleggen. Hü was dus het ptethtoffer
S te kennen,
George stelde met voldoening vast, dat zün tak-
tiek het gewenschte gevolg had: het paar was
tevreden.
De heer bestelde tenslotte nog een kleintje
mokka, dat George reeds vooruit had besteld
en een sigaar. George bood hem een tiental
kistjes aan en zou zich geschaamd hebben, als
hü zün gast geen Havana had kunnen ver-
1 k00pen.
Zoo naderde het oogenblik, dat hü val
sche geldstuk etndelük kwüt zou worden. Als
de heer nu maar niet met gepast geld betaalde.
Maar neen, hü had geluk.
De heer legde een vüftigmarkbiljet op de tafel
en hielp zün dame tn haar mantel.
George beüverde zich het verelschte geld
terug te geven, waaronder hü heimelük het
tweemarkstuk mengde.
De heer gaf hem een prachtige fooi en ver
dween met de dame.
George was tevreden over zich zelf. Hü had
wel een luchtsprong kunnen maken, als de def
tige omgeving en
zün waardigheid
zich daartegen
niet hadden ver
zet. Hü gaf den
piccolo een twee
de sigaret en
voelde zich won
derlijk voldaan.
Maar dat was waar ookHü zou.bet büna ver
geten hebben! Hedenavond was er een souper
in de kleine feestzaal. Zün boord was niet
heelemaal schoon meer.
Hü riep den piccolo en vroeg hem tn de mode
zaak een half dozün boorden te halen. Hü S*d
hem het vüftig-mark-blljet mee.
De piccolo wou den Ober gaarne in diena
goedf stemming houden en haastte zich dus
naar den modewinkel.
George echter ging de thans ^ege zaal bin
nen. Hü stak vergenoegd een sigaret aan en
oogde de blauwe rookkringetjes na.
Daar kwam plotseling de piccolo, bulten
adem, binnenstormen.
„Ober!.... Ober!
„Nu, wat is er? Waar heb je de boorden?"
„Die heb ik nletl", 'j
„Waarom niet?" 1
„De meneer in den winkel ad....**
„Nou?"
„De meneer zei....**
„Nu, vooruit
„Dat het biljet valsch was!”
In zün Kaznerrede van 12 December heeft
minister Herriot onder meer ook over de
Saarkwestie gesproken, aldus meldt men ons
uit Baarbriajtoen. Herriot beweerde ongeveer
het volgende: „Toen men het vredesverdrag
ging uitwerken, heeft Frankrijk, geprest door
Amerika, afgezien van wat het als een recht
matig bezit meende te mogen beschouwen.
Tengevolge daarvan hebben de Franschen
moeten afzien van het herstel der grenzen
van 1914. zoodat zü met een volksstemming
moesten tevreden zün. inplaats van een een
voudige inlijving te kunnen voltrekken."
Ziedaar een betoog, dat aan duldelükheid
niets te wenschen overlaat. Herriot heeft dus
ondubbelzinnig blük gegeven van instemming
met de oorlogsbedoelingen van Frankrijk. Wat
te denken van den waanzin, die Europa be-
heerscht. zqplang men nog in 1932 een inlijving
beschouwt als een eenvoudige daad van
rechtvaardigheid. Wanneer men hier tegenover
stelt, dat de bevolkirig van het Saargebled
kort geleden met meer dan 90 pet. stemmen
zich tegen Frankrijk heeft verklaard, dan valt
de schrille tegensteling wel erg in t oog
Het Saargebled wil terug naar een verbinte
nis met het eigen vaderland, al heeft het ver
drag van Versailles dan ook gewild, dat vijf
tien jaar geleden deze bevolking van het
vaderland werd afgescheurd. Men heeft ver
zuimd in de Fransche Kamer den minister
president hierop te wijzen Destijds geloofden
de Franschen. dat zü door een permanente
propaganda de volkstetnming zoudm kunnen
veranderen op den duur. Nu echter is zulk een
geloof vrij onzinnig en niettemin houdt men
de propaganda systematisch vol. Daarom voe
ren jrtj voor de houding aan. alsof het verdrag
van Versailles nog niet verstrekkend genoeg
was. de eenige houding, die de Franschen nog
kunnen probeeren. nu zü zien, dat zü er met
de volksstemming nooit zullen komen.
De Saarbevolking echter werpt een derge-
lüke metrode ver van zich af. om de een
voudige reden, dat zü de geweld-politiek der
Franschen als een daad van onrecht voelt. Het
recht kan. volgens de bewoners van het Saar-
gebled. alleen zün loop krügen. wanneer in
de toekomst de vrijheid van de bevolking wordt
gewaarborgd en als de Saar wederom bü het
oude vaderland wordt gevoegd. Een andere op
lossing is niet aannemelijk.
Frankrijk zal volkomen moeten afzien van
alel eischen op het Saargebled.
zelschap, dat ik tegenwoordig op den Amselberg
aantref, me niet aanstaat."
„Zoo, zoo.” Mevrouw Rettberg draalde zich op
haar hakken om en rood van drift keek ze Ca
tharina recht in het gezicht. „Dat is afgesproken
werk. Het gaat tegen meneer Troilo. Dat is dus
jullie wraak, nietwaar
Catharina maakte een afwerend
.Maar mevrouwo
Mr. Gabb zette het bloempotje, dat hü onder
handen had. weer in de rü en wendde zich naar
mevrouw Rettberg. Zün kaarsrechte houding
had iets dreigends. Hü zag er uit om bang voor
te worden. ..Bent V klaar? Goed. U wilt dus
hooren, wat U al heel goed weet. Wat iedereen
al weet. Alleen juffrouw Lutz nog niet. En haar
had ik het graag nog verzwegen."
Catharina zag haar vriend angstig-vragend
aan: .Maar nu zou ik zelf graag willen weten..”
.Mr. Troilo heeft zich de vorderingen uit
Malnz laten cedeeren, juffrouw Lutz. Hü wil U
den eersten October in moeilijkheden brengen
heb ik gehoord. Is t not so, Mrs. Rettberg? Ziet
U van zulk soort zakenmanieren houd ik
niet. Zoo handelt geen gentleman tegen de
vrouw, waarmee hü eens verloofd geweest te.”
Stom verbaasd had Catharina de handen in
elkaar geslagen..Dat zün ze van plan
Mevrouw Rettberg haalde spottend-gllmla-
chend de schouders op. .Maar beste Mr. Gabb.
als Uw aanklacht niets anders te.Ik weet
natuurlük niets van de verhouding van de beide
firma's. Het zou te ver gaan, dat Ut inzage zou
moeten nemen van de boekhouding van mün
vrienden, om te voorkomen dat ze zaken doen.
verraad werd daardoor veel minder, al bleef
scherp toezicht natuurlük dringend noodlg.
Toen de oude Reuss den Engelschman het
bezoek aandiende, zei deze kort: „Ik heb het te
druk."
Maar mevrouw Rettberg liet zich niet af
schepen. Toen ze door de ruiten haar tennis
partner ontdekt had, trad ze dritig de kas
binnen. Ze zag er op haar voordeellgst uit en
met haar slanke figuur leek ze tusschen de
bloemen en planten wel een bakvisch.
Mr Gabb. eigenlük gezegd ben ik buiten me
zelf. Wat bezielt U? Morgen om 10 uur be
ginnen de wedstrüden. We hebben in drie dagen
niet samen geoefend. Kan ons succes U heele
maal niets schelen?"
.No, Mrs. Rettberg.”
„Nadat we ons maandenlang ingespeeld heb
ben? Ik kan van U verlangen, dat U mü ten
minste niet mün succes onmogelük maakt."
Hü werkte rustig door. Duizenden miniatuur-
bloempotjes stonden te wachten op de kleine
sprultsete, die zich in het zandbed in de kas uit
de .nieuwe stekken ontwikkeld hadden. „Ik ben
niet van plan, mevrouw Rettberg. aan de wed
strijden deel te nemen.”
Mevrouw Fulvla Rettberg deed een stap ach
teruit en nam hem met een hoogmoedig ge
zicht van het hoofd tot de voeten op. Op haar
effen, blank voorhoofd kwam een scherpe, diepe
rimpel. „U staakt?"
„Yes, I do
„Waarom?”
„Ik heb er geen pteizler meer in om met U
te speten. Juffrouw Driesei. U moet niet aoo
vast planten. Kükt uf zóó. Neen, het is
overbodig om er over te spreken, ik zal niet
meer met U spelen.”
..Dan zal ik U eens vertellen, wat ik van U
denk lk vind het...." Ze stokte en begon drif
tig te hullen. ,.U hebt me eenvoudig voor den
mal gehouden. JaweL Den’ heelen rijd ai. Zoo
te het. En ik was nog zoo goedig en vertrouwde
U. En nam U in mün kring op. Maar U hoort
niet thuis in goede kringen. Een man. die zoo
iets doet...'. Maar ik kan me wel voorstellen*,
wie U heeft opgestooktt.
De glazen deur ging open en Catharina kwam
binnen. Ze was verbluft over wat ze zag. Toen
ze het terrein was opgekomen, had ze de kij
vende vrouwenstem al gehoord.
.Mevrouw Rettberg bent U bet? Maar
wat gebeurt hier dan in vredesnaam?”
De dame strekte met een theatraal gebaar
haar arm uit in de richting van Mr. Gabb:
„Hier, Uw Mr. Gabb weigert om verder met mü
te tennissen, nadat ik maandenlang mün huis
voor hem opengesteld heb.Noemt U mü dan
toch de reden, Mr. Gabb^Dat te toch wel het
minste wat ik verlangen kan.”
Mr. Gabb had zün werk nog geen seconde
laten rusten .Misschien wilt U wel tegen lady
zeggen. Miss LUtz, dat ik haar de reden al ge
noemd heb: namelük dat ik geen pleister meer
heb om met haar te spelen.’’
„Wat heb ik dan plotseling op mün geweten?"
„Zegt U toch asjeblieft de ware reden. Mr.
Gabb drong Catharina aan.
Joti, U dan maar tegen de lady, dat bat ge-
- karinmvoorwaarden tegen bü levenslange geheele ongeecblktheld tot werken door f bü een ongeval met f OCf) bü verllee van eep hand OU vertlee van een f Cfl bü een breuk van Z Z/l bü verUee van 1»
MgensUen* wseÏÏrtlTOvoorlee«“”«r voegende ultkeermgen J «Jl/l/Cr.” verllee van beide armen, belde beenen of belde oogen J doodelüken afloop f V.een voet of een oog f duim of wüsvlnger f OlF.-been of arm f anderen vinger
lorge. de oberkellner in de „Vergulde Os", legd of de volgende gang werd reeds opgedlend.
f - was slecht gehumeurd. Zéér slecht gehu-
meurd. Niet, omdat de zaken bü het ont-
büt zoo slecht waren geweest. Integendeel.
George kon met de flnancleele resultaten van
dezen morgen tevreden zün. Meer dan tevre
den zelfs.
Neen, er was een diepere oorzaak voor
George’s slecht humeur. Dit kwam, om zoo te
zeggen, voort uit zijn innerlük wezen. Zün
üdelheid was gegriefd, hü was in zün beroeps
eer gekrenkt, zün zelfbewustzijn was beleedlgd.
George was woedend op alles en iedereen en
het meest op zichzelf. Hem was bü het betalen
valsch geld in handen gestopt en hü. die Ober
was geweest in Engeland. Italië en Frankrijk,
hü had het niet eens dadelijk bemerkt. Een
orer het “J^vmeen moeten wü dit
toejuichen. Want de Amerikanlsatie
Pa kan ik, als nlet-belanghebbend
“L 'n °’>zicht slechts een verbete-
eewten “F WOTdt minder gulzig
7 JFn<elUi vert*I1CT> minder leugens;
Janden Roemenië en
LJ’J" de hygiënische toestanden
erbeterd, ook eenvoudige menschen beginnen
er prüs op te stellen, een schoonen boord te
dragen en in alle standen te het een etech ge
worden zich dagelüks te scheren. De goed-
koope Amertkaansche automobielen, die op af-
betaling worden verkocht, hebben er veel toe
bügedragen om een einde te maken aan de
ontstellende onkunde betreffende het buiten
land (aangrenzende landen niet uitgezonderd)
welke jzelfs bü het uitbreken van den wereld
oorlog nog typeerend was voor Europa. En de
Amertkaansche films, die zelfs In de meest
primitieve bioscopen der Fransche, Itallaan-
sche en Duitsche dorpen worden vertoond, heb
ben tn menig opzicht opvoedend gewerkt, ook
al was de inhoud nietszeggend en het artis
tieke peil laag. Zü openen soms een andere
wereld voor het publiek, wat blükt uit de op
merkingen. die er gemaakt worden. Büv..JCuk
eens naar die gaskachel, die gaat vanzelf
aan!" .Eten ae daar 'smorgens vroeg al Si
naasappelen?" „Wat was dat voor een zelf-
starter?” „Kijk eens, daar wandelen kleine
kinderen alleen door Chicago!* Diezelfde men
schen geloofden vóór den oorlog, dat men goud
kon vinden in de straten van San-Francisco
en dat er nog steeds wilde Indianenstammen
rondzwierven in de vlakten van Illinois.
niet meer te ontmoeten. Ik kan hem gewoon
niet meer uitstaan."
En Mr. Gabb, die bezig was stokjes te snüden
voor de anjeherbedden. stond wijdbeens voor
haar er in zün gemoedelüke onverschilligheid
er niet aan denkend, dat hü haar het beetje
zon benam, zei op rustigen toon:
.Mevrouw I--
een lady.”
En met vuur antwoordde Eva: „En meneer
Troilo niet als een gentleman."
Mr Gabb sneed verder aan zün stokjes. De
spaanders vlogen in het rond. „Ik geloof, dat
ik de heele zaak doorzie. Ze koketteert met
hem, alleen maar om juffrouw Lutz pün te
doen."
„O. ze heeft heelemaal geen hart”, antwoord
de Eva.