De 49ste staat van de Unie ED K I w^Aaal van dendaq BEZUINIG NIET I Bij Verkoudheid Hoest - Keelpijn - Criep - helpen Mijnhardt's tabletten, poeders of siropen het best. Alléén echt en goed wanneer de naam Mijnhardt op de verpakking staat. Let hierop. In prijzen vanaf 20 en 30 ct. Bij Uw Drogist. l ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN ROBINSONschoenen De vlammende anjelier Uw eigen winkelier verkoopt l Het valsche geldstuk I VER-AMERIKAANSCHT ^—373727 geeft in dit artikel als zijn DE KERSTBOOM ZATERDAG 17 DECEMBER veel invloed op Europa Voor- en nadeel een Zwart-wit-rood in Siberië MAAI Herriot over de Saar- kwestie Populaire Micky-Maus I Jeugdige apostelen LEVENSVERZEKERING MIJ. Kapitaalsverzekering V olksver zekering FEUILLETON Sa (Wordt vervolfed) L SM tem t b Alle» de schuld van Amerika' I i I f 1 I w» te Nijmegen Nasftausingel 3 Naar het Duitsch van Paul Oskar Hoecker - Jeugdige vagebonden in Amerika Een millioen jonge zwervers Een nederzetting van Duitsche oud-strijders DE KRUISVAARDERS VAN ST. JAN DOOR UW GIFTEN ONS GIRONUMMER IS 23653 U helpt om hierdoor 800.000 brieven kwamen aan s De Amerikaanse he films hebben ltmkaantCM' ^MLNGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL In menig opzicht verbetering! 1 Groothertog Alexander een U te aan (Nadruk verboden) Is bevolking Bijkantoor: J. J. A. DUIJNSTEE, Juliana Stolberglaan 42, Den Haag. gebaar: Rettberg gedraagt zich niet als „Neen, dat heeft ze zeker niet. En op zooiets mevrouw I i s Toen Willie en Freddy genoeg hout gesprokkeld hadden, gingen ze terug naar het kamp en legden het hout op een droge plaats naast de Artiskeuken neer. Toen gingen ze op zoek naar Ivy en de kinderen. Ze troffen Ivy aan. terwijl ze bezig was met een zaag een paar boterham men te snijden van het brood, dat Wlllle haar gegeven had. „Wat voer je daar uit?” vroeg Willie verbaasd. „We gaan naa rde bosschen, om wat brandhout te halen," zei Wlllle Woens dag. „Ja, maar de thee?” zei Ivy. haast theetijd." „Dat zal niet gaan, zoo vroeg kunnen we niet terug zijn," grinnikte WUlie. maar de kinderen dan?" zei Ivy. „En ikzelf? Wjj willen wel thee. Heb je niets te eten achtergelaten?” „Je oehoeft niet te denken, dat je van honger zult omkomen,” zei Wlllle. „In de keuken ligt een groot stuk brood. *t Is versch, want ik heb het vandaag pas gebakken." (Ingezonden mededeeling) in de verkeerde richting. Een levensverzekering is een levensbehoefte. Sluit haar bij de van Euro- toeschou- land bestond niet: men vond bjj de kolonisten de zwart-wit-roode vlag, maar het lijden in de oorlogsjaren had de herinneringen en al hun wenschen om naar de oude toestanden terug te keeren bijna geheel gedoofd. Politieke partijen bestonden er niet, Radio en vreemde couranten kent men niet. De eerste burgemeester van de kolonie, die thans 4000 zielen telt, is nog altijd ritmeester von Versen en zijn plaatsvervanger Dr. Hllton zelf. De ko lonie geeft zelf een eigen gehectografeerde krant uit en heeft een Duitsche school waar Dr. Hllton onderwijs gaf. De mooiste herinnering was de figuur van Elsa Brandstriom, die op een Kerstavond daar geweest Is. Ten Zuld-Westen van de Duitsche kolonie zou ook nog een kolonie van Oostenrjjksche krijgs gevangenen zijn,. In de pers is het interview met Dr. Hllton met de noodige sensatie en zonder twijfel aan de juistheid weergegeven. De wereldberoemde Bonzo is gestorven. Ieder kind komt dit komisch-trouwhartig buldoggen gengezicht en Bonzo’s streken- en avonturen hebben ook reeds den grootsten isegrim aan het lachen gemaakt. Bonzo is 12 jaar oud gewor den. In den loop van zijn leven heeft hij zijn eigenaar honderd duizend gulden ingebracht. HU behoorde aan een zeeman, die de heelef we reld met hem doorgereisd is; alle havens van het Zuidelijk halfrond heeft hü bezocht. Onge veer twee jaar geleden, liep Bonzo een kwetsuur op, wharbU hü een oog verloor. Van dezen tijd af was het met zün levenslust gedaan. HU gaf niet meer om reizen en bleef liever stilletjes thuis zitten. Daar zijn meester echter een lange reis naar de tropen moest maken, moest hij den hond alleen laten en deze scheiding ging Bonzo zóó ter hart^/, dat hU niet meer at of dronk en ten slotte van uitputting stierf. De tweede lieveling van het publiek is de Micky Maus. Er wordt zelfs beweerd, dat alle filmsterren in populariteit overtreft; in den loop van het laatste jaar heeft dit schepseltje niet minder dan 800.800 brieven ontvangen. Micky heeft overigens juist haar 4en verjaar dag gevierd, want in October was het 4 jaar geleden dat zij geboren werd. En al is Micky Maus dat ook maar een schepsel van papier en inkt, toch bezit zü zoo’n levendigheid, dat haar populariteit bést te begrijpen is. Alleen Felix de kater doet haar concurrentie aan. En als dan de menschen kijken Of ze blijven even staan Wel, dan is weer voor een jaartje Aan de ijdelheid voldaan! MARTIN BERDEN Waar de kribbe op haar plaats is En het stalletje moet staan, Waar gedachten haar iets anders Dan naar pretjes moeten gaan. Zet men meer en meer den kerstboom, Want zoo’n boompje staat geklèèdf En men meent ook tegenwoordig Is het ook wel up-to-date! het kunnen opmerken. hoezeer Europa reeds ver-Amerikaanscht is, want X „OM!. ‘J valsch twee markstuk had hü voor echte munt --- „Dat brood kunnen we niet eten, maar ik ben bezig een paar sneed jes er af te krijgen voor de kat." (Maandag vervolg). niimiitiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiinimietiirê 1 De Amertkaansche bladen die enkele jaren geleden nog met afschuw uitvoerige berichten brachten over de verwaarloosde jeugd en kleine vagebonden, die zonder dak boven hun hoofd rondzwierven, moeten thans tot hun leed wezen zelf verklaren dat als gevolg van de economische wereldcrisis dit zelfde verschijnsel zich ook voordoet in de Vereenigde Staten. De oud-commissaris van politie van Washington Brigadegeneraal Grafsford l^pft onlangs een be weging in het leven geroepen die wil trachten om de doelloos rondzwervende jonge vagMon- den weer gewoon te maken aan normale ver houdingen. De generaal schat het totaal aantal van deze jeugdige zwervers op meer dan een millioen; dus ongeveer een honderdste deel van de totale bevolking van de Vereenigde Staten. Deze beweging wil op de eerste plaats van het Congres de noodige middelen ter beschik king gesteld zien die over de afzonderlüke Staten zouden worden verdeeld om deze jeug dige vagebonden onder te brengen in opvoedings gestichten. waar men zal trachten om deze verwaarloosde jeugd weer te maken tot orden telijke burgers in de maatschappij- nelen redden voor Chrlatue Als Europa niet in toenemende mate ver- Amerikaanscht was. zouden de Amerikanen misschien nog dezelfde eereplaats in de pu blieke opinie Innemen als slechts enkele jaren geleden Nü worden zü tferantwoordeijk gesteld voer alles, wat er in Europa niet is, zooals het vezen moest. Een van mün Ftaauhe vrienden, een rijk en aanzienlijk man. klaagde bü mü zün nood over Zijn zeventienjarige dochter. „Zü weigert pertinent om gechaperonneerd te worden, als ZD naar een souper of een cocktailfuif je gaat." Ik zuchtte, maar zweeg. Ik wist, wat er op zou volgen en dat kwam dan ook: ..Het komt alle maal van de Amertkaansche films!” riep mün vnend in wanhoop uit. .Dié en niéts anders hebben de harmonie van het gezinsleven ver woest. ZU hebben onzen zoons geleerd hun vader ongehoorzaam te zün. zü leeren onzen dochters te drinken en te rooken! Ik wenschte wel. dat de Atlantische Oceaan driemaal zoo breed was; dan konden wü ons beter te weer stellen tegen het bmnenstroomen van Ameri- kaansche ideeën!”. En deze man staat in zün opvattingen niet alleen. Als hü rijn geestverwanten in een „Europeesche Oudervereeniglng” organiseerde, zou hü in elk land van het Oude Werelddeel geestdriftige aanhangers bü de vleet vinden! Millionnairs en bedelaars, baronnen en kruide niers, conservatieven en bolsjewiekenzü louden allen zün wantrouwen tegen Amerika derien! De bolsjewieken niet? rfat denkt u maar! In een communistisch blad, dat te Mos kou verschijnt, las ik dezer dagen: „Wij zou den onzen kameraden aanraden, om minder tüd mek te brengen met het afdraaien van Ame- rikaansche gramofoonplatenEn vrijwel tege- Ujkertijd stond in een ultra-reactionnair Pa- rijech rijdschrift: „Frankrijk zou er veel beter aan toe zijn, wanneer onze jeugd de verder felijke Amertkaansche gewoonte van cocktails- drinken achterwege liet". Wat niet wegneemt. Kijk-... diezelfde mooie boompjes Liggen nu nog op de kar Of op markten neergesmeten Met de takken in de war. Eerst nog moeten ze bepingeld En bekeken en gekocht Vóór men van dat kleinè boompje Dan. dat groote kunststuk wrocht! Dan verhuist het vóór het venster. Waar de schemerlamp eerst stond. En men plant het, zonder wortels, In een zandbak op den grond. En natuurlijk veel geschitter Tot verhooging van 't effect. Onderwijl het door de kaarsjes Nog iets meer de aandacht trekt. die Mr. Gabb niet aanstaan. Als ik Victor Troilo vertel, „waarom U niet wil meespelen, zal hü er hartelük om lachen." .Misschien zal Mr. Troilo niet lachen •X. misschien zal hü zich schamen!" ..Prachtig." Mevrouw Rettberg frommelde ze nuwachtig aan een paar draden van haar zijden manteltje. „Ik zal het hem meedeelen. En ik zal er büvoegen: als de firma Troilo zich ver plicht haar concurrente op 1 October geen moei lijkheden In den weg te leggen, dan zal Mr. Gabb misschien zoo genadig zijn met mij te willen spelen. Is het zoo goed?" ..Nearly. Vrijwel", zei Mr. Gabb doodkalm. Hü was allang weer met zün werk doorgegaan. De jonge vrouw lachte zenuwachtig. „Op stuk van zaken was het voor mü een kleine moeite geweest, om aam juffrouw Lutz de paar stuivers voor te schieten, waar het om te doen zal zün! Maar dan had ik een verzoek van haar zelf ver wacht, geen bedreigingen van haar vriend. Geen.... afpersing!” Met voldoening zag mevrouw Rettberg de uit werking van het scherpe woord. Catharina waz doodsbleek geworden. De En ge lachman die naast haar was komen staan, legde snel zün hand op haar arm, als wilde hü haar van iets onnaden kends terughouden. Met vlugge passen verliet mevrouw Rettberg de kas. De beide achterblüvenden spraken langen tüd geen woord. Mr. Gabb nam een arbeidster een bloempotje uit de hand en toonde haar zwügend, hoe ze de aarde moest ophoopen en aandruk ken. Het gebeurt hertiaaldelük dat de missionaris sen onverwachte hulp ^rijgen waarop ze niet hadden gerekend aldus meldt Agentia Fides uit Kaying Shak Chin is een klein dorp in het Noord Oosten van de Provincie Kwantsoeng in China behoorende tot de Apostolische Prefec tuur van Kaying. de Amertkaansche missiona rissen van Maryknoli. De missionarirsisen hebben daar een school waar zoowel heidenen als christenen onderricht ontvangen. Zü volgen de zelfde klassen en zün ook bij het godsdienst onderricht tegenwoordig; zoodoende kennen zü ook de gebruiken. Sacramenten en ceremoniën. Nu waren er onlangs twee heidensche leerlin gen die hun vacantie doorbrachten bü hun fa milie waar een klein kindje ernstig riek lag. De twee scholieren beraadslaagden onder elkaar, en besloten de kleine het H. Doopsel toe tg dienen Ze vroegen en verkregen de toestem ming der ouders, doopten hun klein neefje, die enkele uren later kwam te overlüden. De missionaris aan wien zü het vertelden vroeg hun. hoe ze het gedaan hadden en welke bedoeling zü daarmee hadden gehad. De twee jeugdige apostelen antwoordden: „Wü wilden ons klein neefje naar den hemel helpen. En daar willen wü ook heen!" ezen zomer hebben wü weer eens in T bijzonder kunnen opmerken, nü zün er zóó weinig Amertkaansche touristen den Oceaan overgestoken, nu hebben wü zoo weinig kastkoffers. hoornen brillen en plus fours gezien, dat niemand nog kan beweren, dat Europa alleen maar Amerikaansch deed, on bü de Amertkaansche touristen in het ge vlei te komen. Of men wandelt „Unter den linden ot dat men op het trottoir zit voor een café aan de Champs Elysées, of dat men doezelt in een leeren stoel in de hal van het Savoy Hotel, overal ziet men de verandering! De vroeger zoo forsche Duitsche meisjes, het type van de oer-Germaansche vrouw, zün thans «link geworden, .Manhattan” en „Bronx" zün cocktails, die u op de Parüsche wijnkaart wor den aangeboden en de zuivere Engelsche taal wordt doorspekt met Amertkaansche ..slang”- urtdrukkingen. zoogenaamde „Amerikanismen". Moderne Amertkaansche badkamers" zün een aanbeveling voor élk Europeesch hotel! Als ik nu door Europa reis en menschen be zoek. die ik jaren lang gekend heb als ik luister naar brokstukken van gesprekken in treinen, in particuliere woningen of in restau- nnts ik kan niet ontkomen aan den in druk. dat. terwül de Amerikanen steeds min der populair worden. Europa meer en meer bezig is om zooiets als een 40ste staat van de Unie te worden. En ik ga zelfs vérder. Allen merkten, hoe zfj zMi Inspande. Ot* Mr. Gabb. had er idee van, wat er in de voor de groote tennismatch zoo al in hem omging. Eenmaal liet hü «ich tegenover Stuckradt een beetje gaan. Ze was weer uit «énatorium terug, bleek en zielig; in een ™*en bontmantel zat ze in het zonnetje voer ontstemd dat ze niet kon helpen, terwül 2°ch soo’n behoefte aan hulp was. Van de *r°egere verloving van Catharina en van alle hieuwe kletspraatjes er over had ze voor het gehoord bü een bezoek, dat juffrouw “okeland, de Deensche gezelschapsdame, haar het sanatorium had gebracht. ga niet weer naar den Amselberg, als ik beter ben”, zei ze met haar zwakke, nog w trillende stem. Jk verlaag ogwr Troito De vroegere geruchten, dat op afgelegen plaat sen in Siberië Duitsche krügsgevapgenen-kolo- nles zonder eenige verbinding met de wereld, bestaan, schünen thans, volgens betrouwbare berichten bevestiging gevonden te hebben. In Helsingfors bevindt zich momenteel een Duit- scher. Dr. Hllton. die in een opzienbarend in terview het volgende daaromtrent mededeelde: Het betreft het plaatsje Baranowltsch Ucho- ly, dat in 1919 op 35 dagreizen (dagen rüdens) ten Noord-Oosten van Wladiwostok gesticht werd. Toen in 1918 revolutie in Rusland uitbrak bevonden zich in een Siberisch gevangenkamp 4000 Duitsche krijgsgevangenen, meest münwer- kers uit Westfalen en Rünland. Na de revolu tie probeerden zü. zich eerst met het leger van Kotschak te vereenlgen en later met Denikin. Het gelukte hun echter niet, zich er door heen tc riaan, vooral omdat zü geen goede wapens hadden. Het grootste gedeelte van de 4000 man stierf van honger en koude en de 1800 over- blüvenden stichtten een kolonie, die naar beide plaatsen genoemd werd, waar de Duitschers in gevangenschap geraakt waren. De leider der ko lonie was ritmeester von Versen. De relates tusschen de Duitsche krügsgevangenen-kolonle en de Russische autoriteiten zün volgens het inter view zeer gering. Drie A vier maal per jaar wordt een karavaan naar Wladiwostok gezon den. De Duitsche kolonisten houden zich hoofd- zakehjk bezig met paardenfokker^ landbouw en jacht op pelsdieren. Eenig contact met Duitsch- overleggen. Hü was dus het slachtoffer van een schandelük bedrog. Die erkentenis bracht hem het bloed weer aan 't koken,* Maar toen hü na ging. wie er als gasten warén geweest, kwam hü tot de slotsom, dat het allen bekende bezoekers waren en geen van hen zou hem, opzettelük, een valsch geldstuk in de handen hebben ge drukt. Het moest'dus onwetend züh gebeurd. Dit streelde zün eigenliefde tenminste. HU moest het weer iemand anders in de han den stoppen, dat sprak van zelf. Den stam gasten durfde hü dit niet doen, het moest dus een vreemde zün. Dat was alles héél duldelük! Het vooruitzicht zich te rehablllteeren stemde George weer geheel monter. Hü keek naar het werk van den piccolo, die de tafels voor het diner dekte en gaf hem, in het voorbügaan, een sigaret, als schadeloosstelling voor de onge motiveerde oorvüg. Daarna trok hü zÜn dlner- rok aan en wachtte gelaten de komende dingen. De eerste gasten kwamen. George schApte zün blikt Tot dusver was er niemand onder heil, tegen wien hü het waagstuk durfde onder nemen. Reeds was een half uur verstreken, toen een hem onbekende heer en dame de zaal binnen- traden. ..Jong echtpaar, misschien op de huwe- lüksrels", concludeerde George en hielp de bin. nentredenden met het uitzoeken van een tafel tje. Met al zün overreding wist hü den heer te bewegen, het „uitgebreide" diner te nemen en een dure flesch te bestellen. George vloog naar het buffet, heen en weer. HU bracht de soep, daarna den wUn in het koelemmertje. schonk zUn eleganten gasten de glazen halfvol en liep In stormpas naar de keu ken. Daar bood hü de keukenmeid een glas Mtinchener aan, waarvoor hü zich de mooiste stukken vieesch op den schotel liet leggen en daarmee keerde hü naar £ün gasten terug. Deze hadden nauwelijks de vork uit de hand ge- 2,s—^sssnsssssees—s^soo^essss^^sss vliegt meneer Troilo af. de sukkel." Den volgenden morgen stuurde Rettberg om half acht den boy naar Mr. Gabb. Of hü niet kwam tennissen vandaag? Jk heb vandaag geen rijd”, gaf hü den jon gen kortaf ten antwoord. Dezelfde boodschap kreeg het jongmensch den tweeden en derden ■dag weer. Den middag voor den grooten wedstrijd kwam mevrouw Rettberg zelf naar de kweekerü Ca tharina was naar Wiesbaden, naar haar advo caat Eva zat in de huiskamer aan werk- schorten te naaien, Mr. Gabb was in de kas aan het werk. Hier waren nu meisjes aan het werk, die geen vakkennis hadden, maar alleen be- baadEEMMi teerden. Hrt gewaar voor _„.i meening dat Europa ver-Ameri- f nniiniiiiiiiiiiiiiiiiiinniHmi|IH|llllllln||= In I^Lkamuraden n*tuul'Iük blüven dan- l^F terwüI de Fransche Jonge lui hun schouders ophaien en nog eens een rondje Martini’s bestellen aangenomen. Het was afschuwelük! George koelde eerst zün woede op den pic colo. dien hü een oorvüg toediende, omdat hü vroolük lachend de leege zaal binnenkwam. Daarna begon hü een woordenwisseling met den huisknecht, begaf zich in een dispuut met de buffetjuffrouw en zocht daarop gelegenheid met de keukenmeid een twistgesprek gaan. Daarna begon hü echter met zich zelf te overleggen. Hü was dus het ptethtoffer S te kennen, George stelde met voldoening vast, dat zün tak- tiek het gewenschte gevolg had: het paar was tevreden. De heer bestelde tenslotte nog een kleintje mokka, dat George reeds vooruit had besteld en een sigaar. George bood hem een tiental kistjes aan en zou zich geschaamd hebben, als hü zün gast geen Havana had kunnen ver- 1 k00pen. Zoo naderde het oogenblik, dat hü val sche geldstuk etndelük kwüt zou worden. Als de heer nu maar niet met gepast geld betaalde. Maar neen, hü had geluk. De heer legde een vüftigmarkbiljet op de tafel en hielp zün dame tn haar mantel. George beüverde zich het verelschte geld terug te geven, waaronder hü heimelük het tweemarkstuk mengde. De heer gaf hem een prachtige fooi en ver dween met de dame. George was tevreden over zich zelf. Hü had wel een luchtsprong kunnen maken, als de def tige omgeving en zün waardigheid zich daartegen niet hadden ver zet. Hü gaf den piccolo een twee de sigaret en voelde zich won derlijk voldaan. Maar dat was waar ookHü zou.bet büna ver geten hebben! Hedenavond was er een souper in de kleine feestzaal. Zün boord was niet heelemaal schoon meer. Hü riep den piccolo en vroeg hem tn de mode zaak een half dozün boorden te halen. Hü S*d hem het vüftig-mark-blljet mee. De piccolo wou den Ober gaarne in diena goedf stemming houden en haastte zich dus naar den modewinkel. George echter ging de thans ^ege zaal bin nen. Hü stak vergenoegd een sigaret aan en oogde de blauwe rookkringetjes na. Daar kwam plotseling de piccolo, bulten adem, binnenstormen. „Ober!.... Ober! „Nu, wat is er? Waar heb je de boorden?" „Die heb ik nletl", 'j „Waarom niet?" 1 „De meneer in den winkel ad....** „Nou?" „De meneer zei....** „Nu, vooruit „Dat het biljet valsch was!” In zün Kaznerrede van 12 December heeft minister Herriot onder meer ook over de Saarkwestie gesproken, aldus meldt men ons uit Baarbriajtoen. Herriot beweerde ongeveer het volgende: „Toen men het vredesverdrag ging uitwerken, heeft Frankrijk, geprest door Amerika, afgezien van wat het als een recht matig bezit meende te mogen beschouwen. Tengevolge daarvan hebben de Franschen moeten afzien van het herstel der grenzen van 1914. zoodat zü met een volksstemming moesten tevreden zün. inplaats van een een voudige inlijving te kunnen voltrekken." Ziedaar een betoog, dat aan duldelükheid niets te wenschen overlaat. Herriot heeft dus ondubbelzinnig blük gegeven van instemming met de oorlogsbedoelingen van Frankrijk. Wat te denken van den waanzin, die Europa be- heerscht. zqplang men nog in 1932 een inlijving beschouwt als een eenvoudige daad van rechtvaardigheid. Wanneer men hier tegenover stelt, dat de bevolkirig van het Saargebled kort geleden met meer dan 90 pet. stemmen zich tegen Frankrijk heeft verklaard, dan valt de schrille tegensteling wel erg in t oog Het Saargebled wil terug naar een verbinte nis met het eigen vaderland, al heeft het ver drag van Versailles dan ook gewild, dat vijf tien jaar geleden deze bevolking van het vaderland werd afgescheurd. Men heeft ver zuimd in de Fransche Kamer den minister president hierop te wijzen Destijds geloofden de Franschen. dat zü door een permanente propaganda de volkstetnming zoudm kunnen veranderen op den duur. Nu echter is zulk een geloof vrij onzinnig en niettemin houdt men de propaganda systematisch vol. Daarom voe ren jrtj voor de houding aan. alsof het verdrag van Versailles nog niet verstrekkend genoeg was. de eenige houding, die de Franschen nog kunnen probeeren. nu zü zien, dat zü er met de volksstemming nooit zullen komen. De Saarbevolking echter werpt een derge- lüke metrode ver van zich af. om de een voudige reden, dat zü de geweld-politiek der Franschen als een daad van onrecht voelt. Het recht kan. volgens de bewoners van het Saar- gebled. alleen zün loop krügen. wanneer in de toekomst de vrijheid van de bevolking wordt gewaarborgd en als de Saar wederom bü het oude vaderland wordt gevoegd. Een andere op lossing is niet aannemelijk. Frankrijk zal volkomen moeten afzien van alel eischen op het Saargebled. zelschap, dat ik tegenwoordig op den Amselberg aantref, me niet aanstaat." „Zoo, zoo.” Mevrouw Rettberg draalde zich op haar hakken om en rood van drift keek ze Ca tharina recht in het gezicht. „Dat is afgesproken werk. Het gaat tegen meneer Troilo. Dat is dus jullie wraak, nietwaar Catharina maakte een afwerend .Maar mevrouwo Mr. Gabb zette het bloempotje, dat hü onder handen had. weer in de rü en wendde zich naar mevrouw Rettberg. Zün kaarsrechte houding had iets dreigends. Hü zag er uit om bang voor te worden. ..Bent V klaar? Goed. U wilt dus hooren, wat U al heel goed weet. Wat iedereen al weet. Alleen juffrouw Lutz nog niet. En haar had ik het graag nog verzwegen." Catharina zag haar vriend angstig-vragend aan: .Maar nu zou ik zelf graag willen weten..” .Mr. Troilo heeft zich de vorderingen uit Malnz laten cedeeren, juffrouw Lutz. Hü wil U den eersten October in moeilijkheden brengen heb ik gehoord. Is t not so, Mrs. Rettberg? Ziet U van zulk soort zakenmanieren houd ik niet. Zoo handelt geen gentleman tegen de vrouw, waarmee hü eens verloofd geweest te.” Stom verbaasd had Catharina de handen in elkaar geslagen..Dat zün ze van plan Mevrouw Rettberg haalde spottend-gllmla- chend de schouders op. .Maar beste Mr. Gabb. als Uw aanklacht niets anders te.Ik weet natuurlük niets van de verhouding van de beide firma's. Het zou te ver gaan, dat Ut inzage zou moeten nemen van de boekhouding van mün vrienden, om te voorkomen dat ze zaken doen. verraad werd daardoor veel minder, al bleef scherp toezicht natuurlük dringend noodlg. Toen de oude Reuss den Engelschman het bezoek aandiende, zei deze kort: „Ik heb het te druk." Maar mevrouw Rettberg liet zich niet af schepen. Toen ze door de ruiten haar tennis partner ontdekt had, trad ze dritig de kas binnen. Ze zag er op haar voordeellgst uit en met haar slanke figuur leek ze tusschen de bloemen en planten wel een bakvisch. Mr Gabb. eigenlük gezegd ben ik buiten me zelf. Wat bezielt U? Morgen om 10 uur be ginnen de wedstrüden. We hebben in drie dagen niet samen geoefend. Kan ons succes U heele maal niets schelen?" .No, Mrs. Rettberg.” „Nadat we ons maandenlang ingespeeld heb ben? Ik kan van U verlangen, dat U mü ten minste niet mün succes onmogelük maakt." Hü werkte rustig door. Duizenden miniatuur- bloempotjes stonden te wachten op de kleine sprultsete, die zich in het zandbed in de kas uit de .nieuwe stekken ontwikkeld hadden. „Ik ben niet van plan, mevrouw Rettberg. aan de wed strijden deel te nemen.” Mevrouw Fulvla Rettberg deed een stap ach teruit en nam hem met een hoogmoedig ge zicht van het hoofd tot de voeten op. Op haar effen, blank voorhoofd kwam een scherpe, diepe rimpel. „U staakt?" „Yes, I do „Waarom?” „Ik heb er geen pteizler meer in om met U te speten. Juffrouw Driesei. U moet niet aoo vast planten. Kükt uf zóó. Neen, het is overbodig om er over te spreken, ik zal niet meer met U spelen.” ..Dan zal ik U eens vertellen, wat ik van U denk lk vind het...." Ze stokte en begon drif tig te hullen. ,.U hebt me eenvoudig voor den mal gehouden. JaweL Den’ heelen rijd ai. Zoo te het. En ik was nog zoo goedig en vertrouwde U. En nam U in mün kring op. Maar U hoort niet thuis in goede kringen. Een man. die zoo iets doet...'. Maar ik kan me wel voorstellen*, wie U heeft opgestooktt. De glazen deur ging open en Catharina kwam binnen. Ze was verbluft over wat ze zag. Toen ze het terrein was opgekomen, had ze de kij vende vrouwenstem al gehoord. .Mevrouw Rettberg bent U bet? Maar wat gebeurt hier dan in vredesnaam?” De dame strekte met een theatraal gebaar haar arm uit in de richting van Mr. Gabb: „Hier, Uw Mr. Gabb weigert om verder met mü te tennissen, nadat ik maandenlang mün huis voor hem opengesteld heb.Noemt U mü dan toch de reden, Mr. Gabb^Dat te toch wel het minste wat ik verlangen kan.” Mr. Gabb had zün werk nog geen seconde laten rusten .Misschien wilt U wel tegen lady zeggen. Miss LUtz, dat ik haar de reden al ge noemd heb: namelük dat ik geen pleister meer heb om met haar te spelen.’’ „Wat heb ik dan plotseling op mün geweten?" „Zegt U toch asjeblieft de ware reden. Mr. Gabb drong Catharina aan. Joti, U dan maar tegen de lady, dat bat ge- - karinmvoorwaarden tegen bü levenslange geheele ongeecblktheld tot werken door f bü een ongeval met f OCf) bü verllee van eep hand OU vertlee van een f Cfl bü een breuk van Z Z/l bü verUee van 1» MgensUen* wseÏÏrtlTOvoorlee«“”«r voegende ultkeermgen J «Jl/l/Cr.” verllee van beide armen, belde beenen of belde oogen J doodelüken afloop f V.een voet of een oog f duim of wüsvlnger f OlF.-been of arm f anderen vinger lorge. de oberkellner in de „Vergulde Os", legd of de volgende gang werd reeds opgedlend. f - was slecht gehumeurd. Zéér slecht gehu- meurd. Niet, omdat de zaken bü het ont- büt zoo slecht waren geweest. Integendeel. George kon met de flnancleele resultaten van dezen morgen tevreden zün. Meer dan tevre den zelfs. Neen, er was een diepere oorzaak voor George’s slecht humeur. Dit kwam, om zoo te zeggen, voort uit zijn innerlük wezen. Zün üdelheid was gegriefd, hü was in zün beroeps eer gekrenkt, zün zelfbewustzijn was beleedlgd. George was woedend op alles en iedereen en het meest op zichzelf. Hem was bü het betalen valsch geld in handen gestopt en hü. die Ober was geweest in Engeland. Italië en Frankrijk, hü had het niet eens dadelijk bemerkt. Een orer het “J^vmeen moeten wü dit toejuichen. Want de Amerikanlsatie Pa kan ik, als nlet-belanghebbend “L 'n °’>zicht slechts een verbete- eewten “F WOTdt minder gulzig 7 JFn<elUi vert*I1CT> minder leugens; Janden Roemenië en LJ’J" de hygiënische toestanden erbeterd, ook eenvoudige menschen beginnen er prüs op te stellen, een schoonen boord te dragen en in alle standen te het een etech ge worden zich dagelüks te scheren. De goed- koope Amertkaansche automobielen, die op af- betaling worden verkocht, hebben er veel toe bügedragen om een einde te maken aan de ontstellende onkunde betreffende het buiten land (aangrenzende landen niet uitgezonderd) welke jzelfs bü het uitbreken van den wereld oorlog nog typeerend was voor Europa. En de Amertkaansche films, die zelfs In de meest primitieve bioscopen der Fransche, Itallaan- sche en Duitsche dorpen worden vertoond, heb ben tn menig opzicht opvoedend gewerkt, ook al was de inhoud nietszeggend en het artis tieke peil laag. Zü openen soms een andere wereld voor het publiek, wat blükt uit de op merkingen. die er gemaakt worden. Büv..JCuk eens naar die gaskachel, die gaat vanzelf aan!" .Eten ae daar 'smorgens vroeg al Si naasappelen?" „Wat was dat voor een zelf- starter?” „Kijk eens, daar wandelen kleine kinderen alleen door Chicago!* Diezelfde men schen geloofden vóór den oorlog, dat men goud kon vinden in de straten van San-Francisco en dat er nog steeds wilde Indianenstammen rondzwierven in de vlakten van Illinois. niet meer te ontmoeten. Ik kan hem gewoon niet meer uitstaan." En Mr. Gabb, die bezig was stokjes te snüden voor de anjeherbedden. stond wijdbeens voor haar er in zün gemoedelüke onverschilligheid er niet aan denkend, dat hü haar het beetje zon benam, zei op rustigen toon: .Mevrouw I-- een lady.” En met vuur antwoordde Eva: „En meneer Troilo niet als een gentleman." Mr Gabb sneed verder aan zün stokjes. De spaanders vlogen in het rond. „Ik geloof, dat ik de heele zaak doorzie. Ze koketteert met hem, alleen maar om juffrouw Lutz pün te doen." „O. ze heeft heelemaal geen hart”, antwoord de Eva.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 9