Het incident Liechtenstein
H
I
I
u&Aaal uan den dag
overwinnend, haalde hij z’n sleutelbos voor den
dag. Klaarblijkelijk had z’n vrouw vergeten, dat
hij een duplicaatsleutel van de schrüitafellade
had.
s"Ss« fsooo.verlies van belde
WINTER?
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
I.V.
een groot heer
'Xxon!
I
Krijgsman en diplomaat
ent
Een reeprdprijs
BELEEDIGD
Model-bedrijf in het
Vaticaan
De „Bloemen van Yedo”
bloeien
Nat Amerika en echt
scheiding
I 23
F
WOENSDAG 21 DECEMBER
l
Tokio strijdt tevergeefs tegen
het vuur
Hoe een vermakelyke geschiede
nis opluchting bracht in
Weensche hofkringen
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES
FEUILLETON
---|
De vlammende
anjelier
Naar kat Duitsch van
Paul Oskar Hoecker g
o
jniiifiirnrifiiiiiHiii
miiiiiiiii iiiiwfrntn.
diplomatieke
Igbaar
CD
geen bedienden op n& hield.
was
mijnheer
eden
zich
reien
ran
geval
(Morgenavond vervolg.)
(Wordt vervolgd)
vol belangstelling of het ..flest
kelljk den familiegeest zoodanl,
dat het aantal echtscheidingen belangrijk zal
verminderen.
paviljoen te krijgt!
zelf. Hij’wilde direct den volgen,
trekken, want ze hadden nog maa:
vóór de opening van de tentoor
het uitkiezen van de planten zouden ze begin
nen. zoodra ze een gunstig telegram van mr.
Gabb ontvangen hadden.
zoo
gden
OJS
lub
uid
I
(United Presa)
A.H& aboilïlé S ongevallen verzekerd voor een
id bevinden.
I gemeen be-
modern
In den
i levens-
nog een
bij verlies van
anderen vinger
Nadruk
MARTIN BERDEN
niiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiiiiiiuiiniiiiiiiitiiiimiiiimimiiinimiinneiim
de pakruimte grensde en dat bezaaid was met
draad, houtwol, scharen, manden, pakpapier en
andere rommel. ..Gaat u zitten, juffrouw Lutz,
daar bij de schrijftafel. Ik heb maar twee stoe
len hier. Ik weet al. waarom u komt. Hé. u komt
vragen, of ik weer snijbloemen gebruiken kan.
Ja. gebrultten kan ik er altijd. En ik zou ze ook
graag weer van u nemen. U hebt ons goed be
diend. Mooi goed, netjes verpakt. Geen rommel
U hebt indertijd een hoogen prijs gehad. En
zelfs, als we ze voor de helft konden krijgen.
„Ónmogelijk", zei ze direct.
„Wéés u nu eens een ©ogenblik kalm, juffrouw
Lutz. Ziet u eens. wü hooren ook zoo een en an
der. Den eersten October dan draalt uw mach
tige concurrent u eenvoudig den nek om. niet
waar? En wie komt dan in uw plaats? Bloemen-
Troilol Als die voortgaat met het kweeken van
uw anjer wat nog de vraag is brengt hij
toch direct de stekken in den handel. Dat staat
vast. En de groothandel wacht dus op het
oogenbllk af, voor zich op prijzen vast te leggen.
Dus kunnen we op het oogenbllk geen zaken
doen. Maar ik heb een ander voorstel voor u.
Een voorstel, dat uw redding is."
Vermoeid zei Catharina: „Vertelt u maar.”
Bij den gedwongen verkoop brengt leder
plantje hoogstens drie pfennig op. Hoe groot Is
uw voorraad? Misschieneen honderdduizend?
Dat is nog geen drie milly; nog niet eens vol
doende voor de gerechtskosten! Maar ik. bied u
het tienvoudige, voor den heelen boel, contant
op tafel. Dertig pfennig het stuk. Wel? Wat zegt
u nu?"
In de stad van het Vaticaan heeft men een
groot levensmlddelenbedrijf geopend, dat ge
heel de bevolking van de stad van hét Vaticaan
van levensmiddelen en andere gebruiksartlke-
len^kan voorzien. Dit magazijn is gevestigd in
een pand aan de Vla del Pellegrino. Talrijke
modelbQdrijven, die zich in dit par
konden reeds in dienst van heta
lang gesteld worden, zooals bijv,
ingerichte bakkerij met koelkamers
winkel kan men reeds de voornaai
middelen koopen. Binnenkort zal hleè\r.“
kleine vlschmarkt komen en een zuivelbedrijf,
waar melk, boter, k*as en eieren verkf,
zullen zijn. Thans is er ook een af,
vleeschwaren geopend. Bepaalde artikelen
als schoenen en kleedlngstukken wc
alleen op bestelling geleverd. Het is van
belang dat de burgers van de Vaticaanséhe
stad nergens beter of goedkooper terecht kun
nen. Want tengevolge van bijzondere bepalin
gen in het Verdrag van Lateranen heeft de
H. Stoel het recht gekregen om ten behoeve
van .de bewoners van de Vatieaansehe Stad
alle goederen te importeeren vrij van invoer
rechten. Voor deze gunstige condities komen
echter alleen die personen in aanmerking, die
btnnen de grenzen van de Stad van het Va
ticaan hun blijvend domicilie hebben.
New-York. (K.WP.)..
In sommige Amerikaansche kringen koestert
menigeen groote verwachtingen van de over
winning der democraten, die reeds voor de
verkiezing van Roosevelt beloofd hadden dat
de drooglegging van Amerika opgeheven zou
worden als hjin candidaat aan het bewind
kwam. Men rekent er in Amerika zelfs op dat
het aantal echtscheidingen belangrijk zal vet*
minderen. De ..Natten" hebben altijd beweerd
dat de drooglegging mede voor een groot deel
schuld had aan het feit dat het aantal echt
scheidingen zoo onrustbarend steeg: dat is ge
durende de laatste verkiezingscampagne in alle
toonaarden gezongen. Waren er dan voor het
alcoholverbod in werking trad minder echtschei
dingen? Ja. en hoe dat kwam? Omdat de man
vroeger heel rustig en tevreden in den kring
van zijn familie in zijn eigen huis een whisky,
glas wijn of een fléschje bier kon drinken.
Dat bracht een mensch in een betere stemming
en dat was een basis voor veel huiselijk geluk.
Toen kwam de prohibitie en iedere druppel
alcohol werd verboden. En toen was het ook
gedaan met huiselijken vrede en geluk. Een man
heeft nu eenmaal een borrel of een glas bier
noodig als een afleiding of ontspanning. Wan
neer hij dat niet heeft komt hij in een prik
kelbare stemming en er hangt een nerveuse.
geladen atmosfeer In huls. De man nam zijn
hoed en ging heen om ergens in t geheim een
borrel te drinken. Zoo vervreemdde hij langza
merhand van vrouw en kinderen: de eerste
kiem voor een echtscheiding was gelegd- Alco
hol en echtscheiding zijn onafscheidelijke fac
toren. Daartoe moest de prohibitie worden op
geheven. De man moet weer in de gelegenheid
zijn om thuis een glaasje te drinken, dan zal
de vrede terugkeeren in de huisgezinnen en het
aantal echtscheidingen zal belangrijk vermin
deren.
De ..natten" hebben thans gezegevierd: het
alcohol-verbod zal worden opgqjieven en men is
tje thuis” wer-
zal bevorderen
„En wie moet de planten overhangen?” opper
de de oude heer. „Daar kun je den eersten den
besten kruier niet voor gebruiken. Den oude*
Reuss ook niet.”
Ik kan ónmogelijk van huls weg”, zei Catha
rina. „Ieder oogenbllk kan hier iets gebeuren."
Op Eva's bleek gezicht kwam kleur. „Stuurt u
m ij naar Engeland! Hè toe, alstublieft!”
.Maar kind, dat is toch veel te Inspannend
voor je", wierp Catharina tegen.
„Wat? De reis misschien? O. ik word beslist
niet zeeziek. Vast niet. En in Londen help ik
mr. Gabb dan met inrichten. Hè toe, zegt u nu
niet neen!”
Mr. Gabb leunde tegen het vensterkozijn en
keek met gefronst voorhoofd naar haar. „Maar
nerveus mag u niet meer worden. Miss Stuck-
radtt En Zondags you know Zondags gaat
men in Engeland naar de kerk. Dan moet men
zijn lokken al om tien uur gefriseerd hebben!"
„Ik beloof alles, alles, alles”, riep het meisje
vol vuur en lachend. Ze klapte van opgewonden
heid in de handen.
„En natuurlijk moet u mij gehoorzamen!”
Haar gezicht was een stralende lach. ,Jk zal
het probeeren!"
Maandag bleven een paar arbeidsters weg. Dat
gaf zooveel extra arbeid, dat mr. Gabb zijn reis
nog moest uitstellen. Catharina was nog eens
naar Frankfort gegaan, om met den vertegen
woordiger van den snijbloemen-groothandel te
psaten.
De agent lachte toen hij haar zag binnenko
men. Hij liet haar in het kleine kantoor, dat aan
„U weet net zoo goed als ik. wat in zoo’n novi
teit zit. Ik heb haar meer dan twee jaar achter-
gehouden. Geen stuk is de deur bij me uitge
gaan....”
Ik weet het. ik weet het", viel hij haar spot
tend in de rede. Van de snijbloemen was ook
ieder uitspruitsel zorgvuldig verwijderd
.Met werk, de kosten, dag en nacht toezicht
ik heb m;jn heele bestaan er op gezet.
„Dat was erg onpractisch van u. beste juf
frouw Lutz. Zegt u me nu eens: op hoeveel hebt
u gerekend?"
„Gerekend heb ik op den prijs, die iedere
belangrijke nieuwe specialiteit opbrengt; dr>e
vier Mark per plant."
Met komisch-overdreven gebaren deed hij, als
of hij in onmacht viel. „O, juffrouw Lutz. het is
om flauw te vallen. Wat haalt u u in vredes
naam in uw hoofd. Voor zoo’n onmogelijk plantje
een goede. Duitoche rljksdaalder! Ik zeg u toch,
bij de verkooplng brengen ze geen twee pfennig
op!”
Ze haalde alleen met een uitdrukking van be
rusting op haar gezicht, de schouders op.
„Nu bied ik u de hand, om uit de moeilijkhe
den te komen en nu wfjst u die af? Hoeveel stuks
sfjn het precies?"
Ze gaf hem alles nauwkeurig op. In de kleine
potten had ze er meer dan 83.000. En dan had
ze nog meer dan 150.000 stekken in de zandbed-
den.
Willie Woensdag was aan het wan
delen langs de rivier, toen hjj Robbie
en Topsy in een kano zag zitten.
„Mag ik er bjj komen?” vroeg hü
verlangend. ,Jk heb nog nooit in een
kahe gezeten
„Neen, er is geen plaats voor Je."
zel Topsy.
„Jullie hebt anders ruimte genoeg."
merkte Willie op.
,4a, maar wij verwachten eigenlijk
Iemand anders, die met ons mee zal
gaan,” zei Topsy .Mn dart blijft er
voor jou geen plaats over." 1
tenstein tot excuses te bewegen? zal Iedereen
zich afvragen. Het is ongetwijfeld een allergrap
pigste geschiedenis.
Het Fransche gezantschap had n.l. een ge
meenschappelijke binnenplaats met het huis
waar de zuster van Liechtenstein, Prinses
Trautmanndorf woonde. De gezant, die een fijnen
neus had, rook ineens de oplossing: Liechten
stein gaat naar zijn zuster, komt toevallig langs
de Fransche ambassade, waar Villars in de poort
staat. Liechtenstein verbreekt als Hayo de eti
quette niet, daar hjj van het paleis op weg Is
naar zijn zuster en toevallig Villars ontmoet op
zjjn weg daarheen. Aldus geschiedde, zooals wij
gezien hebben. Europa was gered! Frankrijk en
Dultschland waren weer vrienden en wat het
voornaamste was: Hayo Liechtenstein kon gaan
slapen met onbesmeurd blazoen.
Juist in donk're, somb re dagen.
uist in akeligen tijd
uist bij troostelooze wolken
uist bij nare narigheid,
uist in tijden van depressie,
Vaar de vreugde verre ia.
Past een goed glas wijn, met mate,
Dubbel op Uw middag-disch.
Juist in deez' zon-looze tijden
Is de wijn een medicijn.
Toebereid uit licht en leven.
En uit vloeib'ren zonneschijn.
■MM a* OUNCE DOORENBO*
Er was veel zonneschijn noodig om de
druif te doen rijpen. Do wijn geeft
die zonneschijn weer terug wanneer
hij wordt gedronken.
Vereeniging v. Nadert. Wijnhandelaar*
In een seconde was de lade open. Daar lag
het stuk vloeipapier en daaronderhet be
gin van een brief op een stuk kladpapier. Toen
hij dit zag kwam er een uitdrukking van wre
vel en afkeer op z’n gelaat.
„Liefste Frits,” zoo begon de brief. ,Jk kan
je niet zeggen, hoeveel ik*-je mis. Het lijkt me
een eeuw, sinds je....”
Mijnheer Snaak
las niet verder. Woe
dend wierp hl) het
stuk papier op de
schrijftafel en ging,
blijkbaar in hevige
gemoedsbeweging,
voor het venster
op de schrijftafel. Ze gaf een gilletje van schrik.
„Wat beteekent dat, Hetty?" vroeg hU, met
dreigende stem.
„Jan.” zei z’n vrouw bevend, ,jk zal het je
zeggen.... Ik..."
„Geef je zoo Weinig om m’n reputatie?” viel
haar echtgenoot haar in de rede.
„Hetty, moet Je me zoo iets aandoen? Is dat
eerlijk? Heb ik zoo iets aan je verdiend?”
Mevrouw Snaak viel* In*een stoel.
„Ik was wel bang dat j^fioos zou zijn.” riep
ze met tranen in d’r stem, ..maar ik......”
„Boos?” riep hij. „Maar mijn hemel, mensch,
heb ik dan geen reputatie die ik moet ophou
den? Zegt de goede naam. dien ik in de stad
heb. je dan niets, dat je je best doet om hem
met voeten te treden?"
„Vergeef me. Jan. maar als je bedenkt wie
Frits eigenlijk 13, dan zal Je toch wel .in
zien...»..”
„Ik weet wel dat Frits onze jongen is.”
toornde mijnheer Snaak, „en je kunt hem voor
mijn part lederen dag drie keer schrijven. Maar
als de vrouw van den grootsten en bekendsten
kantoorboekhandel in de stad, moest Je prima
postpapier gebruiken en niet dat ordinaire,
flodderige kladpapier!”
d-sbekleeders. Villars had
voor Engeland en Holland. Hop.
©ést begeven. Villars zag in een
der Poolsche afgezanten zitten,
d deed aan de aangeboden ver-
■“Peringén en stapte op hem af. Nauwelijks
hsd echter de Prins von Liechtenstein, gouver
neur van den Aartshertog, Villars bemerkt, of
hö stoof als een nijdige kalkoensche haan op
tan af met de woorden: „Kijk, dat is toch wel
heel eigenaardig. Mijnheer!/Nog niet eens heb'.
den Aartshertog een bezoek gebracht en toch
*üt a het feest medemaken! Weest u aoo goed
verwijder u van hier." Tableau!!
Villars kleurde, behield zijn zelfbeheer
sing en antwoordde: „Ik ben hier bjj den
Keizer en overigens is er in deze vertrekken al
tal weinig ceremonieel, want men soupeert
tar. Vele der aanwezigen zijn ook niet op
taüèntle geweest b(j den Aartshertog. En waar-
ta mgt u dat Juist tegen mij, terwijl de gezant
wn Holland vlak voor u stond?” Woedend ver-
ta Villars de zaal. Hop bleef.
De opschudding aan het Hot was geweldig
Ihanand begreep, hoe de balzaal van het Kei-
taiijk Paleis een appartement van den Aarta-
tatog genoemd kon worden, terwijl de Keizer
tareezig was. En waarom had Liechtenstein
tab niet tot Hop gewend, die vlak voor hem
ta*d en evenmin op audiëntie was geweest en
ta tot Villars? En waarom niet tot de gezan-
ta van Zweden en Denemarken, die al veel
Pas in het begin van December hebben poli
tie en Stadsbestuur van Tokio zooals vindzar
wordt gemeld een groot opgezetten veldtocht
tegen de „Bloemen van Yedo” gevoerd en reeds
Is wederom een reusachtig» brand uitgebroken,
de brand in het warenhuis Schlrokiya. Dit
warenhuis is het grootste en modernste in zijn
soort fn het Verre Oosten.
..Bloemen van Yedo” Jnet dezen poë-
seben naam duiden de Inwoners van Tokio de
vele branden aan, die deze stad geregeld teiste
ren. Het is een oeroude, naam. Altijd weer pro
beeren de autoriteiten door opvoeding der be
volking tegen die branden te strijden.
De eerste December-week was weer aan de
„Bloemen van Yedo" gewijd. Door de radio
werden voordrachten over brandbestrijding
uitgesproken. In vergaderingen in alle deelen der
stad werden brandweeroefeningen gehouden.
Plakkaten tegen brand en vliegende blaadje*
met raadgevingen werden overal verspreid.
De schade, die Tokio jaarlijks tengevolge van
brand Ujdt, wordt gemiddeld geschat op acht
mlllioen yem. Dit jaar komt alleen de groote
warenhuisbrand reeds tot dit cijfer. In de eer
ste tien maanden van het loopende Jaar zijn
er in Tokio 1176 branden geweest, waarbij 19
menschen omkwamen, 232 werden gewond en
2180 huizen schade opliepen.
Terwijl Topsy dat zei, kwam Polly,
de kat, aanwandelen, en met één
sprong was ze in de kano.
„O, ik zie het al, t is de kat, waar
jullie op wachtten," zei Willie Woens-
iag, térwjjl hij zich meteen omdraai-
ie. „Wel, als jullie liever een kat mee
nemen, dan mij, dan ga ik naar het
kamp terug. Adieu.”
Topsy wendde zich tot Robbie. „Nu
Is Willie beleedigd,” aei zij.
„Dat doet er niet toe,” zei Robbie,
.hij moest verstandiger zijn, en Inzien
dat hij te dik is. om in een kano te
varen.”
t Is vandaag naar
Den kalender.
Dat de winter
Weer begint.
Dat wil zeggen
Sneeuw crp straten,
IJs op water,
Oostenwind!
Heete kachels,
Dikke pelzen.
Winterjassen,
Koude neus.
En een ieder
Moet dus zeggen:
Ach, wat vriest het
Toch affreus!
Ja, zoo moet het
En zoo is het
Neen, lees verder:
Nu toch niet!
Daar de winter
Geen taf’feelen
Van een barren
Winter biedt!
Wilt u weten
Hoe het'nu is,
Hoe dt winter
Hier regeert?
Hoe het menschdom,
De natuur ook
Op dit tijdvak
Reageert?
Neem een bundel
Met gedichten.
Zoek de L op
En ge ziet
Zoo het nü is
Wordt beschreven
In het warme
Lentelied!
verboden
JMNWMMgMMMgMgMeMMSSMMtMaMMMgM
Vreeselijke
\ontdekking
“••«•sssssssisatssasstiKsastssissssaasssttsisa?
staan dat op den tuin uitzag. Maar de aum-
trekkelijkheid van z'n beschaduwden tuin be
stond niet meer voor hem. HU wa« ten proot
aan allerlei sombere gedachten. Moest hü nu
vroeger naar huis komen, om aoo’n ontdekking
,té doen?
Toen z'n vrouw de kamer weer binnenkwam,
keerde hij zich om. Kwaad keek hij haar aan.
I De naam van Villars heeft een bekenden klank
I de krijgsgeschiedenis van Frankrijk en Euro-
I Zelfs heeft hij een musicus geïnspireerd tot
I jts dragons de Villars”. Minder bekend is
I echter dat deze veldheer eenige keeren zijn
I utjgsmansloopbaan beeft verwisseld met de
I gpkxnatle. Na reeds in 1687 een zending te heb-
I M vervuld, werd hij in 1698 benoemd tot bul-
I tm^ewoon gevolmachtigd Minister van Frank-
I rijk aan het Keizerlijk Hof te Weenen.
I Luitenant-Generaal Markies de Villars
I eoi grand seigneur, die zich in de luisterrijke
I aogeving van Lodewjjk XIV uitstekend thuis
I gevoelde. Van adellijke familie, zijn vader
I «ai reeds een bekend persoon en Fransch ge-
I onl aan bet Spaansche Hof was hü er wel
9 berekend zijn vorst waardig te vertegenwoor-
I Ogen b(j het beroemde Keizerrijke Hof te Wee-
Ben gezantschap was in die dagen niet alleen
I ner omvangrijk, doch eischte tevens veel ulter-
Igi vertoon en deze overtuiging droeg blükbaar
VWare ook met rich mede. Zijn kanselarüstoet,
*e hij gereed maakte om naar Weenen te
wrtrekken. bestond uit: drie staatsiekoetsen
Mi acht paarden en vier rijtuigen op dezelfde
v|jae bespannen Vijf k zes wagens voor meubel-
transport. Voorts als personeel: zes pages, vier
vdellleden. (gentllhommes) en een groot aan
tal bedienden.
Villars was te Weenen spoedig ingeburgerd en
door rijn voorname persoonlijkheid en gemak-
teUjke omgangsmanieren maaRe hü vele vrien
den. ZeUs met de oude tegenstanders van Lode-
vjjk XIV, de veldheeren Lodewijk van Baden en
Prtns Eugenius van Savoye, had hü vriend-
Kbappelüken omgang. In deaen glorietijd, nog
list beschaduwd door de moeilijke jaren. die
dm Spaanschen Suooessie-oorlog voorafgingen
«gnd bet incident plaats, dat een wonderlük
Inricht geeft op de eigenaardige verhoudingen
m de etiquette aan het Keizerlük Hof.
X* Januari 1699 dan vond in het Keizerlijk
PkMs een serenade plaats, gevolgd door een
tal De eenige ruimte, voor dit feest geélgend.
re» een zeer groote zaal, gelegen in den vleu-
H van bet Paleis in de appartementen, inge-
oomen door den Aartshertog Troonopvolger.
Het was gewoonte te Weenen, dat alleen leden
nn bet Hof toegang hadden tot bet boL Om
«venwel de gezanten en andere voorname
vreemde gasten in de gelegenheid te stellen
toch het feest mede te maken, zonder actieve.
Mname, had men in de zaal een soort ba-
hstrade uitgebouwd, verdeeld in een achttal
loges, van waaruit men een schitterend over- I
■cht had over de geheele zaal. Dien bewusten
ivond was deze balustrade met de loges dan
ook weder druk bezet met gezanten en andere
tagwaardigheidsbekleedera. Villars had zich
■rit den gezant
ook naar het f<
d«r loges eenZ
0» rich te goet
et was werkelük Iets ongewoons wat
mijnheer Snaak ging doen. Misschien was
't wel omdat deze zomermiddag zoo onge
looflijk heet was. ’t Laatste anderhalf uur had
hü in de deuropening van z'n winkel In de Hoog
straat gestaan, op zün gemak de weinige voor-
bügangers gadeslaand, die de hitte trotseerden.
Een verleidelijk Visioen van zün beschaduwden
tum doemde voor hem op. De gedachte, weer
terug te moeten kqjren in z’n warmen, stofflgen
hinkel, werd hem’ ondraaglijk. Hü zou z’n
hoed gaan halen en naar huls gaan. Het was.
ik herhaal het, werkelük iets ongewoons wat
mijnheer Snaak ging doen en z’n twee bedien
den wie hjj z’n voornemen mededeelde, keken
dan ook verwonderd op.
Mijnheer Snaak wenschte hun een goeden
middag en richtte z’n schreden huiswaarts. Vier
slagen, afkomstig van de klok van den kerk
toren. klonken dreunend door de zwoele lucht.
Hü gevoelde zich als een schooljongen, die on
verwacht een vrijen middag heeft gekregen. Hü
floot zachtjes voor zich uit, en keek met iets
triomfaptelüks in zün blik over z’n bril heen
naar mijnheer De Bruin, z’n concurrent, die
om, den hoek van de straat woonde, en die
geen vrüen middag kon nemen omdat hü er
geen bedienden op na hield.
„Hetty zal wei verrast zün. dat ik zoo vroeg] MeyrtSuw Snaak zag de open lade en den brief
naar huls kom." dacht mijnheer Snaak.
Toen hü een klein kwartiertje later onge
veer, de aan den tuin liggende kamer van zün
huis betrad, vond hij z’n vrouw bü het ven
ster zitten, bezig een brief te schrüven Op het
gezicht van d’r man. sprong ze, klaarblükelük
verrast, op en bedekte den4 brief, blükbaar in
haast op een vel kladpapier geschreven, met
een stuk vloeipapier.
,4ü Jan? Op dezen tüd?” samelde zü. -
„En waarom niet?” vroeg münheer Snaak.
„Ik ben overtuigd, in m’n jongen tüd bard
genoeg gewerkt te hebben, om me nuveens ,dle
kleine weelde te veroorloven-
Er werd geklopt.
.Mevrouw.” zei het meisje, „de tuinman is
klaar, en hü vraagt of u hem even betalen wilt,
want hü komt niet meer terug."
„Ik kom direct.”
Een beetje geagiteerd, en. zooals duidelük
bleek heelemaal niet op haar gemak, trok me
vrouw Snaak de lade van de schrijftafel open,
deed er den onafgemaakten brief in. sloot de
lade en stak den sleutel in baar zak. Toen ging
ze gejaagd de kamer uit.
..Dat had ik nooit gedacht!" riep
Snaak uit.
Van nature was hü nóch jaloersch. nóch
nieuwsgierig, maar nu was hü. wat té ’begrijpen
is, toch benieuwd naar hetgeen z’n vrouw voor
hem te verbergen had.
„Wat heeft Hetty te schrüven. wat ik niet
weten mag?" vroeg hü zich zelf af.
„Waarom moet mijn onverwachte komst haar
zoo v^n streek maken?"
*Eén ©ogenblik aarzelde hü nog. In het gewone
doen zou hü nimmer neiging gehad hebben, om
zich met de correspondentie van z'n vrouw te
bemoeien, maar dit was. helaas, een bijzonder
geval. De uitdrukking van schuld op haar ge
zicht, het snelle verbergen van den brief, dit
alle^ duidde op een verkeerde daad. En daarom
moest hü er het züne van hebben. Z’n aarzeling
In opdracht van den egecuteur-testamentair
vary wülen Sir John Rutherford werd dezer
dagen de fokhengst van den renstal toebe-
hoorende aan Sir J. Rutjierford publiek ver
kocht. Hjj werd voor den prüs van 47000 pond
sterling aan Lord Glaney toegewezen die als
gevolmachtigde van eên Engelsch syndicaat op
trad. om den hengst voor Engeland te behou
den.
Tot 46500 pond sterling had een Amerikaan
meegeboden. De prijs van 47000 pond sterling
is een record! De hoogste prüs werd tot nu
toe betaald voor Flying Fox, die in 1900 voor
37000 pond sterling verkocht was.
JUar wat hebben we aan zoo’n Engelschen
~oe®enkonlng Bü ons komt hü toch niet. En
taf hebben de bloemengrosslers geen geld. En
»e het hebben, wagen ze niets.”
De oude Balthazar blies grimmig de eene rook-
*ott na de andere in Catharina s kleine kamer.
•Attüd maar weer kwaadspreken van de Dult-
*hers! Maar als de Engelschen van u dan aoo
*b?*al zün, mr. Gabb. pak er dan een bü den
van zün jas en sleep hem over het kanaal
tegen hemwe hebben wat moois voor je te
Bec- daar is wat mee te verdienen en er is naam
ta® ts maken. Maar die heeren blijven kalm aan
dril overkant zitten, drinken hun oude port, le-
ta hun Times, steken hun handen in hun
°tataakken. halen de schouders op en zeggen:
-"ever mind. Made in Germany. Daar verstaan
de kunst toch niet.” Hü sloeg met de hand
de vensterbank. Ja het soms niet zoo, mr.
•heele orure«hlkthel<l tot werken door Z 7C/3 bü een ongeval met Z O bü verlies van een hand Z büveriles van een Zr/J büeen breuk van Z Z/J
a^e° been°°“en lOU.- dóodelilkeK afloop I U.~ een voet of een oog Z «J.- duim of wU.vInger «JU."been of arm ‘tv.-
VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
heer nuchter en zakelük. Hü vond het heelemaal
zoo gek niet; integendeel Wel, ik ga naar Lon
den naar de tentoonstetlling. Daar huur ik een
paviljoen. Dat moet door een kunstenaar ver
sierd worden. En in jxitten en vazen van allerlei
grootte en in ontelbare hooge kristallen kelkén
exposeeren we planten en snübloemen, de heer-
lüke exemplaren van „Vlammende Kitchen.”
.Jdaar dat zeg ik u, mr. Gabb", zei de oude
Balthazar, kwasi-brommerig en met den wüsvin-
ger dreigend opgeheven: .*1* u ons niet den En
gelschen bloemenkóning met zün drie shilling
six pence pér stuk bezorgt, dan kük ik u ziooit
meer een gericht aan. Daar!”
Maar hier? Wat gebeurt hier onderti
vroeg Catharina.
„Misschien komt er nog een gunstig bericht
van oom", probeerde Eva te troosten.
„Vooruit, Catharientje, we laten ons ons klein
beetje moed door jouw zwartküker van een ad
vocaat niet ontnemen. Waarachtig niet, versta
je? En we werken verder, alsof er niets aan de
hand is. Aliens." l
Mr. Gabb had verscheidene relaties in Enge
land. Hü stelde direct een paar telegrammen
op. Dat het hem als Engelschman gemakkelü-
ker zou vallen in Londen gunstige voorwaarden
van een klein paviljoen te krijgen, sprak van
m dag ver-
twee weken
telling. Met
langer dan Villars te Weenen waren en ook
met bü deh Aartshertog op bezoek waren ge
weest? Het was onbegrijpelijk.
Villars deed zün beklag bü Minister Kaünltz.
die beloofde den Keizer van het feit in kennis
te stellen.
Het laat zich denken dat in het
Centrum Weenen het incident druk besproken
werd en naar de oorzaak van het zonderling
optreden van Liechtenstein werd gezocht, te
meer toen verteld werd, dat deze zeer veel spüt
had over het voorgevallene en.... dat hü zich
zeer onvoorzichtig had laten lelden door slech
ten raad, dien men hem gegeven had. Villars ver
dacht Hop hem deze poets gebakken te hebben,
daar Engeland en Holland doodelük bevreesd
waren voor een eventueel samen gaan van
Frankrük en Dultschland. In alle geval, expres
of niet expres, er was óen flinke portie roet in
het eten gekomen.
Juist In die dagen werd bekend, dat de Spaan
sche troonopvolger te Brussel overleden was. Dit
fett, dat na etndelooze ondeéhandelingen en
intriges aanleiding zou geven tot den Spaan
schen Successie-oorlog, die Europa in het begin
der 18e eeuw teisterde, was mede oorzaak, dat
het incident Liechtenstein 3 maanden slejrende
bleef, zonder oplossing.
Villars, geslepen vos als hü was, had onmid-
dellük geroken, dat het incident zich prachtig
eigende om diplomatisch te worden uitgebuit.
Hü zweeg voor zün omgeving, berichtte Lodewük
XIV en vroeg orders „om zich aldus te gedragen,
meer of minder verontwaardigd, zooals met de
belangen van zün meester het beste overeen
kwam.”'
De koerier bracht het antwoord: Geen audiën
tie bü den Keizer om beklag te doen. Liechten
stein moet op bevel van den Keizer amende
honorable doen. Tot dan geen voet zetten bü
Keizer ot Ministers. Alle onderhandelingen sta
ken.
Men trachtte nu den Prins van Liechtenstein
te bewegen zün excuus aan te bieden, doch te
vergeefs. Om den toestand goed te begrijpen, is
een verklaring van. zün functie noodzakelijk
Gelük reeds medegedeeld, was hü als Gouver
neur aangesteld over den Aartshertog, een posi
tie, die zoowel adn het Hof te Madrid als te
Weenen met „Hayo" betiteld werd. De Hayo
mag nooit den Prins, dien hü opvoedt, verlaten
of alleen uitgaan, tenzü naar zün familie. Het
verzoek aan Liechtenstein om Villars zün excu
ses aan te bieden, stuitte om die reden bü den
Prins. Zoo luid mogelük bazuinde hü het overal
rond: „Nog nimmer heeft een Von Liechtenstein
de wetten der etiquette geschonden en zal ik
dan de eerste Hayo zün. die het wél doet? Nooit,
nooit, nooit, ik- ga liever dood.”
De Keizer zag het omnogelüke van de situatie
in en beval graaf Kaunitz, vlce-kanselier van
het Rük en Minister van Bultenl. Zaken namens
hem amende honorable te maken. Ofschoon
Villars dit eerherstel veel hooger aansloeg dan
een excuus van Liechtenstein, zelde hü
aan de voorschriften van zün meester te moe
ten houden.
De toestand werd uiterst penibel, zoo zelfs,
dat een deel van de diplomatie tn het
gewikkeld werd. Langs Den Haag en Londen
werd Lodewük XIV bewerkt, doch alles te ver
geefs.
Na ty, maand ontving Villars opdracht bin
nen 14 dagen uit Weenen te vertrekken als
Liechtenstein niet verscheen.
Daags daarop werd onder voorzitterschap van
den Keizer een geheele kabinetziUing aan de
situatie gewüd. Alle ministers en de voornaam
ste bevelhebbers waren tegenwoordig. De min
derheid was voor excuses door Liechtenstein, de
meerderheid tegen vanwege de etiquette-wetten.
Zoo bleef allés hetzelfde. Den laatsten nacht en
dag werd Villars nog eens extra door alle hoog-
geplaatsten bewerkt om genoegen te nemen met
den vorm van excuus door den Keizer aange
boden. Villars hield voet bü stuk en stond ge
pakt en gezakt het uur van vertrek af te wach
ten. ’s Middags om 3 uur liep de gezant van
Savoye nog bü hem binnen om te zeggen dat
hü alle hoop had opgegeven. Daarop gaf Villars
het sein tot het vertrek. Een dichte volksme
nigte stond voor de Fransche ambassade.
„Wacht nog een enkel oogenbllk," riep de ge
zant- van Savoye en spoedde weg. Korten tüd
later kwam hü stralende berichten „Liechten
stein komt, Liechtenstein komt." Hü verzocht
Villars hem aan de. open deur van het Gezant
schap op te wachten. Villars gaf zün gevolg
order weer naar binnen te gaan en wachtte aan
de deur de komst van Liechtenstein af, die
spoedig verscheen en jn tegenwoordigheid van
de geheele ambassade complete verontschuldi
gingen aanbood!
Hoe had echter de gezant van Savoye het op
het allerlaatste moment klaargespeeld Liech-
Neen. mr. Trollo. zoo is het niet precies. De
Engelschman sloeg zün beenen over elkaar, zoo-
dat Eva kon ontdekken, dat hü ’s Zondags zü-
den sokken droeg. Op zün gemak zittend, ver
volgde hü: „Look here. We zün er in Engeland
nu eenmaal al een paar honderd jaar aan ge
wend. dat alle noviteiten op bloemgebied naar
Londen komen. Dat Is nu eenmaal zoo. En daar
Zün de groothandelaars nu eenmaal zoo volko
men van overtuigd, dat ze eenvoudig geen reizen
maken om nieuwe soorten te vinden In October
is de groote bloemententoonstelling in Londen
en daar gaan ze allemaal heen en daar komt ook
alles wat van belang is. Niet alleen uit Groot-
Brlttanje. maar ook uit Amerika en Frankrijk en
Holland. En wat daar in den smaak valt dat
komt er.... of het uit Japan komt of uit
Sonnenberg."
Tn net brein van den ouden Trollo vormden
rich grootsche Ideeën. Hü stak zün rechterwüs-
vinger in de hoogte en keek het gezelschap met
schitterende oogen aan. „Wat zou er tegen zün,
als wü dat ook eens probeerden? Laten we mr.
Gabb met een paar honderd mooie exemplaren
van Vlammende Katchen” naar zün landslui in
Lomten sturen naar de bloemententoonstelling.”
Als de tentoonstelling daar begint, is hier
allés afgeloopen," zei Catharina verdrietig. Dan
...„n onze planten bü de kleine bloemkweekers
in Bieberich en Mainz, die ze voor drie P1*™*
gekregen hebben en die niet weten, hoe ze ze be-
Sndelen moeten O. ik moet niet aan de
toekomst denken!”
Mr. Gabb beschouwde het plan van den ouden