Het incident Liechtenstein H I I u&Aaal uan den dag overwinnend, haalde hij z’n sleutelbos voor den dag. Klaarblijkelijk had z’n vrouw vergeten, dat hij een duplicaatsleutel van de schrüitafellade had. s"Ss« fsooo.verlies van belde WINTER? ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk Ongeloofelijk goedkoop I.V. een groot heer 'Xxon! I Krijgsman en diplomaat ent Een reeprdprijs BELEEDIGD Model-bedrijf in het Vaticaan De „Bloemen van Yedo” bloeien Nat Amerika en echt scheiding I 23 F WOENSDAG 21 DECEMBER l Tokio strijdt tevergeefs tegen het vuur Hoe een vermakelyke geschiede nis opluchting bracht in Weensche hofkringen AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES FEUILLETON ---| De vlammende anjelier Naar kat Duitsch van Paul Oskar Hoecker g o jniiifiirnrifiiiiiHiii miiiiiiiii iiiiwfrntn. diplomatieke Igbaar CD geen bedienden op n& hield. was mijnheer eden zich reien ran geval (Morgenavond vervolg.) (Wordt vervolgd) vol belangstelling of het ..flest kelljk den familiegeest zoodanl, dat het aantal echtscheidingen belangrijk zal verminderen. paviljoen te krijgt! zelf. Hij’wilde direct den volgen, trekken, want ze hadden nog maa: vóór de opening van de tentoor het uitkiezen van de planten zouden ze begin nen. zoodra ze een gunstig telegram van mr. Gabb ontvangen hadden. zoo gden OJS lub uid I (United Presa) A.H& aboilïlé S ongevallen verzekerd voor een id bevinden. I gemeen be- modern In den i levens- nog een bij verlies van anderen vinger Nadruk MARTIN BERDEN niiiiiiiiiiiiimiiiiniiiiiiiiiiiuiiniiiiiiiitiiiimiiiimimiiinimiinneiim de pakruimte grensde en dat bezaaid was met draad, houtwol, scharen, manden, pakpapier en andere rommel. ..Gaat u zitten, juffrouw Lutz, daar bij de schrijftafel. Ik heb maar twee stoe len hier. Ik weet al. waarom u komt. Hé. u komt vragen, of ik weer snijbloemen gebruiken kan. Ja. gebrultten kan ik er altijd. En ik zou ze ook graag weer van u nemen. U hebt ons goed be diend. Mooi goed, netjes verpakt. Geen rommel U hebt indertijd een hoogen prijs gehad. En zelfs, als we ze voor de helft konden krijgen. „Ónmogelijk", zei ze direct. „Wéés u nu eens een ©ogenblik kalm, juffrouw Lutz. Ziet u eens. wü hooren ook zoo een en an der. Den eersten October dan draalt uw mach tige concurrent u eenvoudig den nek om. niet waar? En wie komt dan in uw plaats? Bloemen- Troilol Als die voortgaat met het kweeken van uw anjer wat nog de vraag is brengt hij toch direct de stekken in den handel. Dat staat vast. En de groothandel wacht dus op het oogenbllk af, voor zich op prijzen vast te leggen. Dus kunnen we op het oogenbllk geen zaken doen. Maar ik heb een ander voorstel voor u. Een voorstel, dat uw redding is." Vermoeid zei Catharina: „Vertelt u maar.” Bij den gedwongen verkoop brengt leder plantje hoogstens drie pfennig op. Hoe groot Is uw voorraad? Misschieneen honderdduizend? Dat is nog geen drie milly; nog niet eens vol doende voor de gerechtskosten! Maar ik. bied u het tienvoudige, voor den heelen boel, contant op tafel. Dertig pfennig het stuk. Wel? Wat zegt u nu?" In de stad van het Vaticaan heeft men een groot levensmlddelenbedrijf geopend, dat ge heel de bevolking van de stad van hét Vaticaan van levensmiddelen en andere gebruiksartlke- len^kan voorzien. Dit magazijn is gevestigd in een pand aan de Vla del Pellegrino. Talrijke modelbQdrijven, die zich in dit par konden reeds in dienst van heta lang gesteld worden, zooals bijv, ingerichte bakkerij met koelkamers winkel kan men reeds de voornaai middelen koopen. Binnenkort zal hleè\r.“ kleine vlschmarkt komen en een zuivelbedrijf, waar melk, boter, k*as en eieren verkf, zullen zijn. Thans is er ook een af, vleeschwaren geopend. Bepaalde artikelen als schoenen en kleedlngstukken wc alleen op bestelling geleverd. Het is van belang dat de burgers van de Vaticaanséhe stad nergens beter of goedkooper terecht kun nen. Want tengevolge van bijzondere bepalin gen in het Verdrag van Lateranen heeft de H. Stoel het recht gekregen om ten behoeve van .de bewoners van de Vatieaansehe Stad alle goederen te importeeren vrij van invoer rechten. Voor deze gunstige condities komen echter alleen die personen in aanmerking, die btnnen de grenzen van de Stad van het Va ticaan hun blijvend domicilie hebben. New-York. (K.WP.).. In sommige Amerikaansche kringen koestert menigeen groote verwachtingen van de over winning der democraten, die reeds voor de verkiezing van Roosevelt beloofd hadden dat de drooglegging van Amerika opgeheven zou worden als hjin candidaat aan het bewind kwam. Men rekent er in Amerika zelfs op dat het aantal echtscheidingen belangrijk zal vet* minderen. De ..Natten" hebben altijd beweerd dat de drooglegging mede voor een groot deel schuld had aan het feit dat het aantal echt scheidingen zoo onrustbarend steeg: dat is ge durende de laatste verkiezingscampagne in alle toonaarden gezongen. Waren er dan voor het alcoholverbod in werking trad minder echtschei dingen? Ja. en hoe dat kwam? Omdat de man vroeger heel rustig en tevreden in den kring van zijn familie in zijn eigen huis een whisky, glas wijn of een fléschje bier kon drinken. Dat bracht een mensch in een betere stemming en dat was een basis voor veel huiselijk geluk. Toen kwam de prohibitie en iedere druppel alcohol werd verboden. En toen was het ook gedaan met huiselijken vrede en geluk. Een man heeft nu eenmaal een borrel of een glas bier noodig als een afleiding of ontspanning. Wan neer hij dat niet heeft komt hij in een prik kelbare stemming en er hangt een nerveuse. geladen atmosfeer In huls. De man nam zijn hoed en ging heen om ergens in t geheim een borrel te drinken. Zoo vervreemdde hij langza merhand van vrouw en kinderen: de eerste kiem voor een echtscheiding was gelegd- Alco hol en echtscheiding zijn onafscheidelijke fac toren. Daartoe moest de prohibitie worden op geheven. De man moet weer in de gelegenheid zijn om thuis een glaasje te drinken, dan zal de vrede terugkeeren in de huisgezinnen en het aantal echtscheidingen zal belangrijk vermin deren. De ..natten" hebben thans gezegevierd: het alcohol-verbod zal worden opgqjieven en men is tje thuis” wer- zal bevorderen „En wie moet de planten overhangen?” opper de de oude heer. „Daar kun je den eersten den besten kruier niet voor gebruiken. Den oude* Reuss ook niet.” Ik kan ónmogelijk van huls weg”, zei Catha rina. „Ieder oogenbllk kan hier iets gebeuren." Op Eva's bleek gezicht kwam kleur. „Stuurt u m ij naar Engeland! Hè toe, alstublieft!” .Maar kind, dat is toch veel te Inspannend voor je", wierp Catharina tegen. „Wat? De reis misschien? O. ik word beslist niet zeeziek. Vast niet. En in Londen help ik mr. Gabb dan met inrichten. Hè toe, zegt u nu niet neen!” Mr. Gabb leunde tegen het vensterkozijn en keek met gefronst voorhoofd naar haar. „Maar nerveus mag u niet meer worden. Miss Stuck- radtt En Zondags you know Zondags gaat men in Engeland naar de kerk. Dan moet men zijn lokken al om tien uur gefriseerd hebben!" „Ik beloof alles, alles, alles”, riep het meisje vol vuur en lachend. Ze klapte van opgewonden heid in de handen. „En natuurlijk moet u mij gehoorzamen!” Haar gezicht was een stralende lach. ,Jk zal het probeeren!" Maandag bleven een paar arbeidsters weg. Dat gaf zooveel extra arbeid, dat mr. Gabb zijn reis nog moest uitstellen. Catharina was nog eens naar Frankfort gegaan, om met den vertegen woordiger van den snijbloemen-groothandel te psaten. De agent lachte toen hij haar zag binnenko men. Hij liet haar in het kleine kantoor, dat aan „U weet net zoo goed als ik. wat in zoo’n novi teit zit. Ik heb haar meer dan twee jaar achter- gehouden. Geen stuk is de deur bij me uitge gaan....” Ik weet het. ik weet het", viel hij haar spot tend in de rede. Van de snijbloemen was ook ieder uitspruitsel zorgvuldig verwijderd .Met werk, de kosten, dag en nacht toezicht ik heb m;jn heele bestaan er op gezet. „Dat was erg onpractisch van u. beste juf frouw Lutz. Zegt u me nu eens: op hoeveel hebt u gerekend?" „Gerekend heb ik op den prijs, die iedere belangrijke nieuwe specialiteit opbrengt; dr>e vier Mark per plant." Met komisch-overdreven gebaren deed hij, als of hij in onmacht viel. „O, juffrouw Lutz. het is om flauw te vallen. Wat haalt u u in vredes naam in uw hoofd. Voor zoo’n onmogelijk plantje een goede. Duitoche rljksdaalder! Ik zeg u toch, bij de verkooplng brengen ze geen twee pfennig op!” Ze haalde alleen met een uitdrukking van be rusting op haar gezicht, de schouders op. „Nu bied ik u de hand, om uit de moeilijkhe den te komen en nu wfjst u die af? Hoeveel stuks sfjn het precies?" Ze gaf hem alles nauwkeurig op. In de kleine potten had ze er meer dan 83.000. En dan had ze nog meer dan 150.000 stekken in de zandbed- den. Willie Woensdag was aan het wan delen langs de rivier, toen hjj Robbie en Topsy in een kano zag zitten. „Mag ik er bjj komen?” vroeg hü verlangend. ,Jk heb nog nooit in een kahe gezeten „Neen, er is geen plaats voor Je." zel Topsy. „Jullie hebt anders ruimte genoeg." merkte Willie op. ,4a, maar wij verwachten eigenlijk Iemand anders, die met ons mee zal gaan,” zei Topsy .Mn dart blijft er voor jou geen plaats over." 1 tenstein tot excuses te bewegen? zal Iedereen zich afvragen. Het is ongetwijfeld een allergrap pigste geschiedenis. Het Fransche gezantschap had n.l. een ge meenschappelijke binnenplaats met het huis waar de zuster van Liechtenstein, Prinses Trautmanndorf woonde. De gezant, die een fijnen neus had, rook ineens de oplossing: Liechten stein gaat naar zijn zuster, komt toevallig langs de Fransche ambassade, waar Villars in de poort staat. Liechtenstein verbreekt als Hayo de eti quette niet, daar hjj van het paleis op weg Is naar zijn zuster en toevallig Villars ontmoet op zjjn weg daarheen. Aldus geschiedde, zooals wij gezien hebben. Europa was gered! Frankrijk en Dultschland waren weer vrienden en wat het voornaamste was: Hayo Liechtenstein kon gaan slapen met onbesmeurd blazoen. Juist in donk're, somb re dagen. uist in akeligen tijd uist bij troostelooze wolken uist bij nare narigheid, uist in tijden van depressie, Vaar de vreugde verre ia. Past een goed glas wijn, met mate, Dubbel op Uw middag-disch. Juist in deez' zon-looze tijden Is de wijn een medicijn. Toebereid uit licht en leven. En uit vloeib'ren zonneschijn. ■MM a* OUNCE DOORENBO* Er was veel zonneschijn noodig om de druif te doen rijpen. Do wijn geeft die zonneschijn weer terug wanneer hij wordt gedronken. Vereeniging v. Nadert. Wijnhandelaar* In een seconde was de lade open. Daar lag het stuk vloeipapier en daaronderhet be gin van een brief op een stuk kladpapier. Toen hij dit zag kwam er een uitdrukking van wre vel en afkeer op z’n gelaat. „Liefste Frits,” zoo begon de brief. ,Jk kan je niet zeggen, hoeveel ik*-je mis. Het lijkt me een eeuw, sinds je....” Mijnheer Snaak las niet verder. Woe dend wierp hl) het stuk papier op de schrijftafel en ging, blijkbaar in hevige gemoedsbeweging, voor het venster op de schrijftafel. Ze gaf een gilletje van schrik. „Wat beteekent dat, Hetty?" vroeg hU, met dreigende stem. „Jan.” zei z’n vrouw bevend, ,jk zal het je zeggen.... Ik..." „Geef je zoo Weinig om m’n reputatie?” viel haar echtgenoot haar in de rede. „Hetty, moet Je me zoo iets aandoen? Is dat eerlijk? Heb ik zoo iets aan je verdiend?” Mevrouw Snaak viel* In*een stoel. „Ik was wel bang dat j^fioos zou zijn.” riep ze met tranen in d’r stem, ..maar ik......” „Boos?” riep hij. „Maar mijn hemel, mensch, heb ik dan geen reputatie die ik moet ophou den? Zegt de goede naam. dien ik in de stad heb. je dan niets, dat je je best doet om hem met voeten te treden?" „Vergeef me. Jan. maar als je bedenkt wie Frits eigenlijk 13, dan zal Je toch wel .in zien...»..” „Ik weet wel dat Frits onze jongen is.” toornde mijnheer Snaak, „en je kunt hem voor mijn part lederen dag drie keer schrijven. Maar als de vrouw van den grootsten en bekendsten kantoorboekhandel in de stad, moest Je prima postpapier gebruiken en niet dat ordinaire, flodderige kladpapier!” d-sbekleeders. Villars had voor Engeland en Holland. Hop. ©ést begeven. Villars zag in een der Poolsche afgezanten zitten, d deed aan de aangeboden ver- ■“Peringén en stapte op hem af. Nauwelijks hsd echter de Prins von Liechtenstein, gouver neur van den Aartshertog, Villars bemerkt, of hö stoof als een nijdige kalkoensche haan op tan af met de woorden: „Kijk, dat is toch wel heel eigenaardig. Mijnheer!/Nog niet eens heb'. den Aartshertog een bezoek gebracht en toch *üt a het feest medemaken! Weest u aoo goed verwijder u van hier." Tableau!! Villars kleurde, behield zijn zelfbeheer sing en antwoordde: „Ik ben hier bjj den Keizer en overigens is er in deze vertrekken al tal weinig ceremonieel, want men soupeert tar. Vele der aanwezigen zijn ook niet op taüèntle geweest b(j den Aartshertog. En waar- ta mgt u dat Juist tegen mij, terwijl de gezant wn Holland vlak voor u stond?” Woedend ver- ta Villars de zaal. Hop bleef. De opschudding aan het Hot was geweldig Ihanand begreep, hoe de balzaal van het Kei- taiijk Paleis een appartement van den Aarta- tatog genoemd kon worden, terwijl de Keizer tareezig was. En waarom had Liechtenstein tab niet tot Hop gewend, die vlak voor hem ta*d en evenmin op audiëntie was geweest en ta tot Villars? En waarom niet tot de gezan- ta van Zweden en Denemarken, die al veel Pas in het begin van December hebben poli tie en Stadsbestuur van Tokio zooals vindzar wordt gemeld een groot opgezetten veldtocht tegen de „Bloemen van Yedo” gevoerd en reeds Is wederom een reusachtig» brand uitgebroken, de brand in het warenhuis Schlrokiya. Dit warenhuis is het grootste en modernste in zijn soort fn het Verre Oosten. ..Bloemen van Yedo” Jnet dezen poë- seben naam duiden de Inwoners van Tokio de vele branden aan, die deze stad geregeld teiste ren. Het is een oeroude, naam. Altijd weer pro beeren de autoriteiten door opvoeding der be volking tegen die branden te strijden. De eerste December-week was weer aan de „Bloemen van Yedo" gewijd. Door de radio werden voordrachten over brandbestrijding uitgesproken. In vergaderingen in alle deelen der stad werden brandweeroefeningen gehouden. Plakkaten tegen brand en vliegende blaadje* met raadgevingen werden overal verspreid. De schade, die Tokio jaarlijks tengevolge van brand Ujdt, wordt gemiddeld geschat op acht mlllioen yem. Dit jaar komt alleen de groote warenhuisbrand reeds tot dit cijfer. In de eer ste tien maanden van het loopende Jaar zijn er in Tokio 1176 branden geweest, waarbij 19 menschen omkwamen, 232 werden gewond en 2180 huizen schade opliepen. Terwijl Topsy dat zei, kwam Polly, de kat, aanwandelen, en met één sprong was ze in de kano. „O, ik zie het al, t is de kat, waar jullie op wachtten," zei Willie Woens- iag, térwjjl hij zich meteen omdraai- ie. „Wel, als jullie liever een kat mee nemen, dan mij, dan ga ik naar het kamp terug. Adieu.” Topsy wendde zich tot Robbie. „Nu Is Willie beleedigd,” aei zij. „Dat doet er niet toe,” zei Robbie, .hij moest verstandiger zijn, en Inzien dat hij te dik is. om in een kano te varen.” t Is vandaag naar Den kalender. Dat de winter Weer begint. Dat wil zeggen Sneeuw crp straten, IJs op water, Oostenwind! Heete kachels, Dikke pelzen. Winterjassen, Koude neus. En een ieder Moet dus zeggen: Ach, wat vriest het Toch affreus! Ja, zoo moet het En zoo is het Neen, lees verder: Nu toch niet! Daar de winter Geen taf’feelen Van een barren Winter biedt! Wilt u weten Hoe het'nu is, Hoe dt winter Hier regeert? Hoe het menschdom, De natuur ook Op dit tijdvak Reageert? Neem een bundel Met gedichten. Zoek de L op En ge ziet Zoo het nü is Wordt beschreven In het warme Lentelied! verboden JMNWMMgMMMgMgMeMMSSMMtMaMMMgM Vreeselijke \ontdekking “••«•sssssssisatssasstiKsastssissssaasssttsisa? staan dat op den tuin uitzag. Maar de aum- trekkelijkheid van z'n beschaduwden tuin be stond niet meer voor hem. HU wa« ten proot aan allerlei sombere gedachten. Moest hü nu vroeger naar huis komen, om aoo’n ontdekking ,té doen? Toen z'n vrouw de kamer weer binnenkwam, keerde hij zich om. Kwaad keek hij haar aan. I De naam van Villars heeft een bekenden klank I de krijgsgeschiedenis van Frankrijk en Euro- I Zelfs heeft hij een musicus geïnspireerd tot I jts dragons de Villars”. Minder bekend is I echter dat deze veldheer eenige keeren zijn I utjgsmansloopbaan beeft verwisseld met de I gpkxnatle. Na reeds in 1687 een zending te heb- I M vervuld, werd hij in 1698 benoemd tot bul- I tm^ewoon gevolmachtigd Minister van Frank- I rijk aan het Keizerlijk Hof te Weenen. I Luitenant-Generaal Markies de Villars I eoi grand seigneur, die zich in de luisterrijke I aogeving van Lodewjjk XIV uitstekend thuis I gevoelde. Van adellijke familie, zijn vader I «ai reeds een bekend persoon en Fransch ge- I onl aan bet Spaansche Hof was hü er wel 9 berekend zijn vorst waardig te vertegenwoor- I Ogen b(j het beroemde Keizerrijke Hof te Wee- Ben gezantschap was in die dagen niet alleen I ner omvangrijk, doch eischte tevens veel ulter- Igi vertoon en deze overtuiging droeg blükbaar VWare ook met rich mede. Zijn kanselarüstoet, *e hij gereed maakte om naar Weenen te wrtrekken. bestond uit: drie staatsiekoetsen Mi acht paarden en vier rijtuigen op dezelfde v|jae bespannen Vijf k zes wagens voor meubel- transport. Voorts als personeel: zes pages, vier vdellleden. (gentllhommes) en een groot aan tal bedienden. Villars was te Weenen spoedig ingeburgerd en door rijn voorname persoonlijkheid en gemak- teUjke omgangsmanieren maaRe hü vele vrien den. ZeUs met de oude tegenstanders van Lode- vjjk XIV, de veldheeren Lodewijk van Baden en Prtns Eugenius van Savoye, had hü vriend- Kbappelüken omgang. In deaen glorietijd, nog list beschaduwd door de moeilijke jaren. die dm Spaanschen Suooessie-oorlog voorafgingen «gnd bet incident plaats, dat een wonderlük Inricht geeft op de eigenaardige verhoudingen m de etiquette aan het Keizerlük Hof. X* Januari 1699 dan vond in het Keizerlijk PkMs een serenade plaats, gevolgd door een tal De eenige ruimte, voor dit feest geélgend. re» een zeer groote zaal, gelegen in den vleu- H van bet Paleis in de appartementen, inge- oomen door den Aartshertog Troonopvolger. Het was gewoonte te Weenen, dat alleen leden nn bet Hof toegang hadden tot bet boL Om «venwel de gezanten en andere voorname vreemde gasten in de gelegenheid te stellen toch het feest mede te maken, zonder actieve. Mname, had men in de zaal een soort ba- hstrade uitgebouwd, verdeeld in een achttal loges, van waaruit men een schitterend over- I ■cht had over de geheele zaal. Dien bewusten ivond was deze balustrade met de loges dan ook weder druk bezet met gezanten en andere tagwaardigheidsbekleedera. Villars had zich ■rit den gezant ook naar het f< d«r loges eenZ 0» rich te goet et was werkelük Iets ongewoons wat mijnheer Snaak ging doen. Misschien was 't wel omdat deze zomermiddag zoo onge looflijk heet was. ’t Laatste anderhalf uur had hü in de deuropening van z'n winkel In de Hoog straat gestaan, op zün gemak de weinige voor- bügangers gadeslaand, die de hitte trotseerden. Een verleidelijk Visioen van zün beschaduwden tum doemde voor hem op. De gedachte, weer terug te moeten kqjren in z’n warmen, stofflgen hinkel, werd hem’ ondraaglijk. Hü zou z’n hoed gaan halen en naar huls gaan. Het was. ik herhaal het, werkelük iets ongewoons wat mijnheer Snaak ging doen en z’n twee bedien den wie hjj z’n voornemen mededeelde, keken dan ook verwonderd op. Mijnheer Snaak wenschte hun een goeden middag en richtte z’n schreden huiswaarts. Vier slagen, afkomstig van de klok van den kerk toren. klonken dreunend door de zwoele lucht. Hü gevoelde zich als een schooljongen, die on verwacht een vrijen middag heeft gekregen. Hü floot zachtjes voor zich uit, en keek met iets triomfaptelüks in zün blik over z’n bril heen naar mijnheer De Bruin, z’n concurrent, die om, den hoek van de straat woonde, en die geen vrüen middag kon nemen omdat hü er geen bedienden op na hield. „Hetty zal wei verrast zün. dat ik zoo vroeg] MeyrtSuw Snaak zag de open lade en den brief naar huls kom." dacht mijnheer Snaak. Toen hü een klein kwartiertje later onge veer, de aan den tuin liggende kamer van zün huis betrad, vond hij z’n vrouw bü het ven ster zitten, bezig een brief te schrüven Op het gezicht van d’r man. sprong ze, klaarblükelük verrast, op en bedekte den4 brief, blükbaar in haast op een vel kladpapier geschreven, met een stuk vloeipapier. ,4ü Jan? Op dezen tüd?” samelde zü. - „En waarom niet?” vroeg münheer Snaak. „Ik ben overtuigd, in m’n jongen tüd bard genoeg gewerkt te hebben, om me nuveens ,dle kleine weelde te veroorloven- Er werd geklopt. .Mevrouw.” zei het meisje, „de tuinman is klaar, en hü vraagt of u hem even betalen wilt, want hü komt niet meer terug." „Ik kom direct.” Een beetje geagiteerd, en. zooals duidelük bleek heelemaal niet op haar gemak, trok me vrouw Snaak de lade van de schrijftafel open, deed er den onafgemaakten brief in. sloot de lade en stak den sleutel in baar zak. Toen ging ze gejaagd de kamer uit. ..Dat had ik nooit gedacht!" riep Snaak uit. Van nature was hü nóch jaloersch. nóch nieuwsgierig, maar nu was hü. wat té ’begrijpen is, toch benieuwd naar hetgeen z’n vrouw voor hem te verbergen had. „Wat heeft Hetty te schrüven. wat ik niet weten mag?" vroeg hü zich zelf af. „Waarom moet mijn onverwachte komst haar zoo v^n streek maken?" *Eén ©ogenblik aarzelde hü nog. In het gewone doen zou hü nimmer neiging gehad hebben, om zich met de correspondentie van z'n vrouw te bemoeien, maar dit was. helaas, een bijzonder geval. De uitdrukking van schuld op haar ge zicht, het snelle verbergen van den brief, dit alle^ duidde op een verkeerde daad. En daarom moest hü er het züne van hebben. Z’n aarzeling In opdracht van den egecuteur-testamentair vary wülen Sir John Rutherford werd dezer dagen de fokhengst van den renstal toebe- hoorende aan Sir J. Rutjierford publiek ver kocht. Hjj werd voor den prüs van 47000 pond sterling aan Lord Glaney toegewezen die als gevolmachtigde van eên Engelsch syndicaat op trad. om den hengst voor Engeland te behou den. Tot 46500 pond sterling had een Amerikaan meegeboden. De prijs van 47000 pond sterling is een record! De hoogste prüs werd tot nu toe betaald voor Flying Fox, die in 1900 voor 37000 pond sterling verkocht was. JUar wat hebben we aan zoo’n Engelschen ~oe®enkonlng Bü ons komt hü toch niet. En taf hebben de bloemengrosslers geen geld. En »e het hebben, wagen ze niets.” De oude Balthazar blies grimmig de eene rook- *ott na de andere in Catharina s kleine kamer. •Attüd maar weer kwaadspreken van de Dult- *hers! Maar als de Engelschen van u dan aoo *b?*al zün, mr. Gabb. pak er dan een bü den van zün jas en sleep hem over het kanaal tegen hemwe hebben wat moois voor je te Bec- daar is wat mee te verdienen en er is naam ta® ts maken. Maar die heeren blijven kalm aan dril overkant zitten, drinken hun oude port, le- ta hun Times, steken hun handen in hun °tataakken. halen de schouders op en zeggen: -"ever mind. Made in Germany. Daar verstaan de kunst toch niet.” Hü sloeg met de hand de vensterbank. Ja het soms niet zoo, mr. •heele orure«hlkthel<l tot werken door Z 7C/3 bü een ongeval met Z O bü verlies van een hand Z büveriles van een Zr/J büeen breuk van Z Z/J a^e° been°°“en lOU.- dóodelilkeK afloop I U.~ een voet of een oog Z «J.- duim of wU.vInger «JU."been of arm ‘tv.- VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL heer nuchter en zakelük. Hü vond het heelemaal zoo gek niet; integendeel Wel, ik ga naar Lon den naar de tentoonstetlling. Daar huur ik een paviljoen. Dat moet door een kunstenaar ver sierd worden. En in jxitten en vazen van allerlei grootte en in ontelbare hooge kristallen kelkén exposeeren we planten en snübloemen, de heer- lüke exemplaren van „Vlammende Kitchen.” .Jdaar dat zeg ik u, mr. Gabb", zei de oude Balthazar, kwasi-brommerig en met den wüsvin- ger dreigend opgeheven: .*1* u ons niet den En gelschen bloemenkóning met zün drie shilling six pence pér stuk bezorgt, dan kük ik u ziooit meer een gericht aan. Daar!” Maar hier? Wat gebeurt hier onderti vroeg Catharina. „Misschien komt er nog een gunstig bericht van oom", probeerde Eva te troosten. „Vooruit, Catharientje, we laten ons ons klein beetje moed door jouw zwartküker van een ad vocaat niet ontnemen. Waarachtig niet, versta je? En we werken verder, alsof er niets aan de hand is. Aliens." l Mr. Gabb had verscheidene relaties in Enge land. Hü stelde direct een paar telegrammen op. Dat het hem als Engelschman gemakkelü- ker zou vallen in Londen gunstige voorwaarden van een klein paviljoen te krijgen, sprak van m dag ver- twee weken telling. Met langer dan Villars te Weenen waren en ook met bü deh Aartshertog op bezoek waren ge weest? Het was onbegrijpelijk. Villars deed zün beklag bü Minister Kaünltz. die beloofde den Keizer van het feit in kennis te stellen. Het laat zich denken dat in het Centrum Weenen het incident druk besproken werd en naar de oorzaak van het zonderling optreden van Liechtenstein werd gezocht, te meer toen verteld werd, dat deze zeer veel spüt had over het voorgevallene en.... dat hü zich zeer onvoorzichtig had laten lelden door slech ten raad, dien men hem gegeven had. Villars ver dacht Hop hem deze poets gebakken te hebben, daar Engeland en Holland doodelük bevreesd waren voor een eventueel samen gaan van Frankrük en Dultschland. In alle geval, expres of niet expres, er was óen flinke portie roet in het eten gekomen. Juist In die dagen werd bekend, dat de Spaan sche troonopvolger te Brussel overleden was. Dit fett, dat na etndelooze ondeéhandelingen en intriges aanleiding zou geven tot den Spaan schen Successie-oorlog, die Europa in het begin der 18e eeuw teisterde, was mede oorzaak, dat het incident Liechtenstein 3 maanden slejrende bleef, zonder oplossing. Villars, geslepen vos als hü was, had onmid- dellük geroken, dat het incident zich prachtig eigende om diplomatisch te worden uitgebuit. Hü zweeg voor zün omgeving, berichtte Lodewük XIV en vroeg orders „om zich aldus te gedragen, meer of minder verontwaardigd, zooals met de belangen van zün meester het beste overeen kwam.”' De koerier bracht het antwoord: Geen audiën tie bü den Keizer om beklag te doen. Liechten stein moet op bevel van den Keizer amende honorable doen. Tot dan geen voet zetten bü Keizer ot Ministers. Alle onderhandelingen sta ken. Men trachtte nu den Prins van Liechtenstein te bewegen zün excuus aan te bieden, doch te vergeefs. Om den toestand goed te begrijpen, is een verklaring van. zün functie noodzakelijk Gelük reeds medegedeeld, was hü als Gouver neur aangesteld over den Aartshertog, een posi tie, die zoowel adn het Hof te Madrid als te Weenen met „Hayo" betiteld werd. De Hayo mag nooit den Prins, dien hü opvoedt, verlaten of alleen uitgaan, tenzü naar zün familie. Het verzoek aan Liechtenstein om Villars zün excu ses aan te bieden, stuitte om die reden bü den Prins. Zoo luid mogelük bazuinde hü het overal rond: „Nog nimmer heeft een Von Liechtenstein de wetten der etiquette geschonden en zal ik dan de eerste Hayo zün. die het wél doet? Nooit, nooit, nooit, ik- ga liever dood.” De Keizer zag het omnogelüke van de situatie in en beval graaf Kaunitz, vlce-kanselier van het Rük en Minister van Bultenl. Zaken namens hem amende honorable te maken. Ofschoon Villars dit eerherstel veel hooger aansloeg dan een excuus van Liechtenstein, zelde hü aan de voorschriften van zün meester te moe ten houden. De toestand werd uiterst penibel, zoo zelfs, dat een deel van de diplomatie tn het gewikkeld werd. Langs Den Haag en Londen werd Lodewük XIV bewerkt, doch alles te ver geefs. Na ty, maand ontving Villars opdracht bin nen 14 dagen uit Weenen te vertrekken als Liechtenstein niet verscheen. Daags daarop werd onder voorzitterschap van den Keizer een geheele kabinetziUing aan de situatie gewüd. Alle ministers en de voornaam ste bevelhebbers waren tegenwoordig. De min derheid was voor excuses door Liechtenstein, de meerderheid tegen vanwege de etiquette-wetten. Zoo bleef allés hetzelfde. Den laatsten nacht en dag werd Villars nog eens extra door alle hoog- geplaatsten bewerkt om genoegen te nemen met den vorm van excuus door den Keizer aange boden. Villars hield voet bü stuk en stond ge pakt en gezakt het uur van vertrek af te wach ten. ’s Middags om 3 uur liep de gezant van Savoye nog bü hem binnen om te zeggen dat hü alle hoop had opgegeven. Daarop gaf Villars het sein tot het vertrek. Een dichte volksme nigte stond voor de Fransche ambassade. „Wacht nog een enkel oogenbllk," riep de ge zant- van Savoye en spoedde weg. Korten tüd later kwam hü stralende berichten „Liechten stein komt, Liechtenstein komt." Hü verzocht Villars hem aan de. open deur van het Gezant schap op te wachten. Villars gaf zün gevolg order weer naar binnen te gaan en wachtte aan de deur de komst van Liechtenstein af, die spoedig verscheen en jn tegenwoordigheid van de geheele ambassade complete verontschuldi gingen aanbood! Hoe had echter de gezant van Savoye het op het allerlaatste moment klaargespeeld Liech- Neen. mr. Trollo. zoo is het niet precies. De Engelschman sloeg zün beenen over elkaar, zoo- dat Eva kon ontdekken, dat hü ’s Zondags zü- den sokken droeg. Op zün gemak zittend, ver volgde hü: „Look here. We zün er in Engeland nu eenmaal al een paar honderd jaar aan ge wend. dat alle noviteiten op bloemgebied naar Londen komen. Dat Is nu eenmaal zoo. En daar Zün de groothandelaars nu eenmaal zoo volko men van overtuigd, dat ze eenvoudig geen reizen maken om nieuwe soorten te vinden In October is de groote bloemententoonstelling in Londen en daar gaan ze allemaal heen en daar komt ook alles wat van belang is. Niet alleen uit Groot- Brlttanje. maar ook uit Amerika en Frankrijk en Holland. En wat daar in den smaak valt dat komt er.... of het uit Japan komt of uit Sonnenberg." Tn net brein van den ouden Trollo vormden rich grootsche Ideeën. Hü stak zün rechterwüs- vinger in de hoogte en keek het gezelschap met schitterende oogen aan. „Wat zou er tegen zün, als wü dat ook eens probeerden? Laten we mr. Gabb met een paar honderd mooie exemplaren van Vlammende Katchen” naar zün landslui in Lomten sturen naar de bloemententoonstelling.” Als de tentoonstelling daar begint, is hier allés afgeloopen," zei Catharina verdrietig. Dan ...„n onze planten bü de kleine bloemkweekers in Bieberich en Mainz, die ze voor drie P1*™* gekregen hebben en die niet weten, hoe ze ze be- Sndelen moeten O. ik moet niet aan de toekomst denken!” Mr. Gabb beschouwde het plan van den ouden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1932 | | pagina 19