H
Het incident Liechtenstein
u&Aaal oan den day
overwinnend, haalde hjj s*n sleutelbos voor den
dag. Klaarblijkelijk had z n vrouw vergeten, dat
hU een dupllcaatsleutel van de schrijftafellade
had.
WINTER?
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Alle abonné
EEN groot heer
beleedigd
I
De vlammende
anjelier
Naar het Duitsch van
ROBINSONschoenen: Ongeloofelijk sterk
Ongeloofelijk goedkoop
f3000.-^;^SS^X^^ f750- f250- T TftS f 125-fSO-^sr f40-
Vreeselijke
ontdekking
WQWSVkG 21 DECEMBER
Krijgsman en diplomaat
Nat Amerika en echt
scheiding
Een recordprijs
FEUILLETON
Tokio strydt tevergeefs tegen
hot vuur
Model-bedrijf in het
Vaticaan
De „Bloemen van Yedo"
bloeien
9S
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN
Paul Oskar Hoecker g
s
■Mmmuinuiiwmuniiiniu^
IR
B95!
B
I
f/d» gen vermahelyke geschiede,
„if opluchting bracht in
Weensche hofkringen
VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
nmniiiii iimifimi
I
f
was
Toen hü een
pecteur
met
1aag is
Nadruk verboden
MARTIN BERDEN
iet De-
iten
mUnheer
J
i United Prees)
(Morgenavond vervolg.)
eg van
n krans
likswtg
tdd.
•RDAM»
gebouw
■weg ft
gestekt
er.
Wlllie Woensdag was aan het wan
delen langs de rivier, toen hij Robbie
en Topey in een kano zag zitten.
„Mag ik er bü komen?” vroeg hü
verlangend,. „Ik heb nog nooit in een
kano gezetep.”
„Neen, ef”>ls geen plaats voor je,”
zei Topey. 1
„Jullie hebt anders ruimte genoeg,”
merkte Wiljje op.
„Ja, maar wij verwachten eigenlijk
iemand anders, die met ons mee zal
gaan,” zei Topey. „En dan blijft er
voor jou geen plaats over."
„U weet net zoo goed als ik, wat In zoo’n novi
teit zit. Ik heb baar meer dan twee jaar achter-
gehouden. Geen stuk is de deur bij me uitge
gaan
,4k weet het, ik weet het", viel hij haar spot
tend in de rede. Van de snijbloemen was ook
ieder uitspruitsel zorgvuldig verwijderd...."
„Het werk, de kosten, dag en nacht toezicht -
ik heb mjjn heele bestaan er op geaet.
„Dat was erg onpractisch van u, beste juf
frouw Lutz. Zegt u me nu eens: op hoeveel hebt
u gerekend?”
„Gerekend heb ik op den prijs, die iedere
belangrijke nieuwe specialiteit opbrengt; drie ft
vier Mark per plant.”
Met komisch-overdreven gebaren deed hij, als
of hij in onmacht viel. „O. juffrouw Lutz, het ia
om flauw te vallen. Wat haalt u u in vredes
naam in uw hoofd. Voor zoo’n onmogelijk plantje
een goede. Duitsche rjjksdaalderl Ik aeg u toch,
bij de verkooping brerigen se geen twee pfennig
op!”
Ze haalde alleen met een uitdrukking van be
rusting op haar gezicht, de schouders op.
aNu bied ik u de hand, om uit de moeilijkhe
den te komen en nu wijst u die of? Hoeveel stuks
zijn het precies?”
Ze gaf hem alles nauwkeurig op. In de kleine
potten had ae er meer dan 83.000. En dan had
se nog meer dan 150.000 stekken in de zandbed-
den.
tensteln tot excuses te bewegen?’ zal iedereen
zich afvragen. Het is ongetwijfeld een allergrap
pigste geschiedenis.
Het Fransche gezantschap had nJ. een ge
meenschappelijke binnenplaats met het huls
waar de zuster van Liechtenstein. Prinses
Trautmanndorf woonde. De gezant, die een fijnen
neus had. rook ineens de oplossing: Liechten
stein gaat naar zijn zuster, komt toevallig langs
de Fransche ambassade, waar Villars in de poort
staat. Liechtenstein verbreekt als Hayo de eti
quette niet, daar hij van het paleis op weg is
naar zijn zuster en toevallig Villars ontmoet op
zijn weg daarheen Aldus geschiedde, zooals wij
gezien hebben. Europa was gered! Frankrijk en
Duitschland waren weer vrienden en wat het
voornaamste was: Hayo Liechtenstein kon gaan
slapen met onbesmeurd blazoen.
niniiiiiiiiHiiHiiiiiiiiiiinimHiiiiiniiiiiiiiuiiiiimiiHni
de pakruimte grensde en dat bezaaid was met
draad, houtwol, scharen, manden, pakpapier en
andere rommel. „Gaat u zitten, juffrouw Lutz,
daar bij de schuiftafel. Ik heb maar twee stoe
len hier. Ik weet al, waarom u komt. Hé, u komt
vragen, of ik weer snijbloemen gebruiken kan.
Ja. gebruiken kan Ik er altijd En ik zou ze ook
graag weer van u nemen. U hebt ons goed be
diend. Mooi goed, netjes verpakt. Geen rommel
U hebt indertijd een hoogen prijs gehad. En
zelfs, als we ze voor de helft konden krijgen
„Ónmogelijk”, zet ze direct.
„Wees u nu eens een oogenblik kalm, juffrouw
Lutz. Ziet u eens, wij hooren ook zoo een en an
der. Den eersten October dan draalt uw mach
tige concurrent u eenvoudig den nek om. niet
waar? En wie komt dan in uw plaats? Bloetnen-
Troilo! Als die voortgaat met het kweeken van
uw anjer wat nog de vraag is brengt hij
toch direct de stekken in den handel. Dat staat
vast. En de groothandel wacht dus op het
oogenblik af, voor zich op prijzen vast te leggen.
Dus kunnen we op het oogenblik geen zaken
doen. Maar ik heb een ander voorstel voor u.
Een voorstel, dat uw redding is.”
Vermoeid zei Catharina: „Vertelt u maar.”
BU den gedwongen verkoop brengt leder
plantje hoogstens drie pfennig op. Hoe groot Is
uw voorraad? Misschien een honderdduizend?
Dat is nog geen drie mille; nog niet eens vol
doende voor de gerechtskosten! Maar ik bied u
het tienvoudige, voor den heelen boel, contant
op tafel. Dertig pfennig het stuk. Wel? Wat zegt
*f It vandaag naar
Den kalender,
Dat de winter
Weer begint.
Dat wil zeggen
Sneeuw op straten,
IJ» op water,
Oostenwind’
Heete kachels,
Dikke pelzen,
Winterjassen,
Koude neus-
En een ieder
Moet dus zeggen:
Ach, wat vriest het
Toch affreus!
Ja, zoo moet het
En zoo is het
Neen, lees verder:
Nu toch niet!
Daar de winter
Geen taf’reelen
Van een barren
Winter biedt!
Wilt u weten
Hoe het nu is,
Hoe de winter
Hier regeert?
Hoe het menschdom,
De natuur ook
Op dit tjjdvak
Reageert?
Neem een bundel
Met gedichten,
Zoek de L op
En ge ziet:
Zoo het nü is
Wordt beschreven
In het warme
Lentelied!
„En wie moet de planten overbrengen?" opper
de de oude heer. „Daar kun je den eersten den
besten kruier niet voor gebruiken. Den ouden
Reuss ook niet.”
Ik kan onmogelijk van huls weg”, zei Catha
rina. „Ieder oogenblik kan hier iets gebeuren."
Op Eva's bleek gezicht kwam kleur, „Stuurt u
mij naar Engeland! Hè toe, alstublieft!”
..Maar kind, dat is toch veel te inspannend
voor je”, wierp Catharina tegen.
„Wat? De reis misschien? O. ik word beslist
niet zeeziek. Vast niet. En In Londen help ik
mr. Gabb dan met Inrichten. Hè toe, zegt u nu
niet neen!"
Mr. Oabb leunde tegen het vensterkozijn en
keek met gefronst voorhoofd naar haar. „Maar
nerveus mag u niet meer worden. Miss Stuck-
radt! En Zondags you know Zondags gaat
men In Engeland naar de kerk. Dan moet men
zjjn lokken al om tien uur gefriseerd hebben!”
„Ik beloof alles, alles, alles", riep het meisje
vol vuur en lachend. Ze klapte van opgewonden
heid In de handen.
..En natuurlijk moet u mij gehoorzamen!”
Haar gezicht «ras een stralende lach. „Ik zal
het probeeren!”
Maandag bleven een paar arbeidsters weg. Dat
gaf zooveel extra arbeid, dat mr. Gabb zijn reis
nog moest uitstellen. Catharina was nog eens
naar Frankfort gegaan, om met den vertegen
woordiger van den snjjbloemen-groothandel te
praten.
De agent lachte toen hij haar mg btnnenko-
In de stad van het Vaticaan heeft men een
groot levensmlddelenbedrUf geopend, dat ge
heel de bevolking van de stad van het Vaticaan
van levensmiddelen en andere gebruiksartike
len kan voorzien. Dit magazijn is gevestigd in
een pand aan de Vla del Pellegrino. Talrijke
modelbedrljven. die zich In dit pand bevinden,
konden reeds in dienst van het algemeen be
lang gesteld worden, zooals bijv, een modern
ingerichte bakkerij met koe! kamers enz. In den
winkel kan men reeds de voornaamste levens
middelen koopen. Binnenkort zal hier nog een
kleine vlschmarkt komen en een zuivelbedrijf,
waar melk, boter, kaas en eieren verkrijgbaar
zullen zijn. Thans is er ook een afdeeling
vleeschwaren geopend. Bepaalde artikelen zoo
als schoenen en kleedingstukken worden
al!een op bestelling geleverd. Het is van groot
belang dat de burgers van de Vatlcaansche
stad nergens beter of goedkooper terecht kun
nen Want tengevolge van bijzondere bepalin
gen in het Verdrag van Lateranen heeft de
H. Stoel het recht gekregen om ten behoeve
van de bewoners van de Vatlcaansche Stad
alle goederen te importeeren vrij van invoer
rechten. Voor deze gunstige condities komen
echter alleen die personen in aanmerking, die
binnen de grenzen van de Stad van het Va
ticaan hun blijvend domicilie hebben.
heer nuchter en zakelfjk. HU vond het heelemaal
zoo gek niet; Integendeel. Wel, ik ga naar Lon
den naar de tentoonstetlllng. Daar huur ik een
paviljoen. Dat moet door een kunstenaar ver
sierd worden. En in potten en vazen van allerlei
grootte en In ontelbare hooge kristallen kelken
exposeeren we planten en snijbloemen, de heer
lijke exemplaren van „Vlammende Kitchen.”
Maar dit zeg ik u, mr. Gabb”, zei de oude
Balthazar, kwasl-brommerlg en met den wijsvin
ger dreigend opgeheven„als u ons niet den En
gelschen bloemenkonlng met zijn drie shilling
six pence per stuk bezorgt, dan kijk Ik u nooit
meer een gezicht aam Daar!"
..Maar hier? Wat gebeurt hier ondertusschen?
vroeg Catharina.
„Misschien komt er nog een gunstig bericht
van oom”, probeerde Eva te troosten.
„Vooruit, Catharientje. we laten ons ons klein
beetje moed door jouw zwartkijker van een ad-
vacaat”nfff fflltliciuüi. WkawuJlltg plet, versta
je? En we werken verder, alsof er niets aan de
hand Is. Allons."
Mr. Gabb had verscheidene relaties in Enge
land. Hij stelde direct een paar telegrammen
op. Dat het hem als Engelschman gemakkeUJ-
ker zou vallen in Londen gunstige voor waarden
van een klein paviljoen te krijgen, sprak van
zelf. Hij wilde direct den volgenden dag ver
trekken, want ze hadden nog maar twee weken
vóór de opening van de tentoonstelling Met
het uitkiezen van de planten zouden ze begin
nen. zoodra se een gunstig telegram van mr.
Juist in akeligen tijd
uist bij troostelooze wolken
uist bij nare narigheid,
uist in tijden van depressie.
Vaar de vreugde v'rre is.
Past een goed glas wijn, met mate,
Dubbel op Uw middag-disch.
Juist in deez' zon-looze tijden
Is de «rijn een medicijn.
Toebereid uit licht en leven.
En uil vloeib’ren zonneschijn.
«■aa-y» CUNCZ DOORZNKM
Er was veel zonneschijn noodig om de
druif te doen rijpen. Do wijn geeft
die zonneschijn weer terug wanneer
hij wordt gedronken.
Vereeniging v. Nederf. Wijnhandelaars.
te Weenen waren en ook
waren ge-
Terwljl Topey dat zei. kwam Polly,
de kat, aanwandelen, en met één
sprong was ze in de kano.
„O, ik zie het al, *t is de kat,* waar
jullie op wachtten," zei Wlllie Woens-
lag, terwijl hjj zich meteen omdraai-
le. „Wel. als Jullie liever een kat mee
nemen, dan mij, dan ga ik naar het
kamp terug. Adieu.”
Topey wendde zich tot Robbie. „Nu
is Wlllie beleedigd.” zei zij.
„Dat doet er niet toe,” zei Robbie,
.hij moest verstandiger zijn, en inzien
dat hij te dik is. om in een kano te
varen."
leven en men is
aje thuis” wer-
zal bevorderen
l belangrijk zal
In een seconde «ras de lade open. Daar lag
het stuk vloeipapier en daaronder.... het be
gin van een brief op een stuk kladpapier. Toen
hij dit zag kwam er een uitdrukking van wre
vel en afkeer op z'n gelaat.
„Liefste Frits." zoo begon de brief. ,4k kan
je niet zeggen, hoeveel ik Je mis. Het lijkt me
een eeuw, sinds je....”
Mijnheer Snaak
las niet verder. Woe
dend wierp hl) het
stuk papier op de
schrijftafel en ging,
blijkbaar in herige
gemoedsbeweging,
voor het venster
J**«r wat hebben we aan zoo’n Engelschen
““rinenkonlng. Bij ons komt hij toch niet. En
hebben de bloemengrossiers geen geld. En
*ft* het hebben, wagen ze niets."
De oude Balthazar blies grimmig de eene rook-
de andere in Catharina s kleine kamer.
maar weer kwaadspreken van de Dult-
**1*1“! Maar als de Engelschen van u dan zoo
rijn, mr. Gabb, pak er dan een bij den
■JP van zijn jas en sleep hem over het kanaal
*8 tegen hemwe hebben wat moois voor je te
<laar is wat mee te verdienen en er Is naam
T*8 maken. Maar die hoeren blijven kalm aan
overkant zitten, drinken hun oude port, le-
Times, steken hun handen in hun
"J*«akken, halen de schouders op en zeggen:
“’78r mind. Made in Germany. Daar verstaan
kunst toch niet." Hjj sloeg met de hand
Pas in het begin van December hebben poli
tie en stadsbestuur van Tokld zooals vandaar
wordt gemeld een groot opgesetten veldtocht
tegen de „Bloemen van Yedo” gevoerd en reeds
Is wederom een reusachtige brand uitgebroken,
de brand in het warenhuis Schlroklya. Dit
warenhuis Is het grootste en modernste In zUn
soort In het Verre Oosten.
„Bloemen van Yedo” met dezen poë-
echen naam dulden de inwoners van Tokio de
vele branden aan. die deze stad geregeld teiste
ren. Het is een oeroude, naam. Altijd weer pro
beeren de autoriteiten door opvoeding der be
volking tegen die branden te strijden.
De eerste December-week was weer aan de
„Bloemen van Yedo" gewijd. Door de radio
werden voordrachten ovei brandbestrijding
uitgesproken. In vergaderingen in alle deelen der
stad werden brandweeroefenlngen gehouden.
Plakkaten tegen brand en vliegende blaadjes
met raadgevingen werden overal verspreid.
De schade, die Tokio jaarlijks tengevolge van
brand lijdt, wordt gemiddeld geschat op acht
mlllloen yen. Dit jaar komt alleen de groots
warenhuisbrand reeds tot dit cijfer. In de eer
ste tien maanden van het toopende jaar zijn
er in Tokio 1176 branden geweest, wèarbjj 19
menschen omkwamen, 232 werden gewond en
2180 huizen schade opliepen.
nóch Jaloersch. nóch
was hij, wat te begrijpen
is, toch benieuwd naar hetgeen z'n vrouw voor
hem te verbergen had.
„Wat heeft Hetty te schrijven, vrat ik niet
weten mag?” vroeg hfj zich zelf af.
„Waarom moet mijn onverwachte komst haar
zoo van streek maken?”
Eén oogenblik aarzelde hjj nog. In het gewone
doen zou hjj nimmer neiging gehad hebben, om
zich met de correspondentie van z'n vrouw te
bemoeien, maar dit was, helaas, een bijzonder
geval. De uitdrukking van schuld op haar ge
richt, het snelle verbergen van den brief, dit
alles duldde op een verkeerde daad. En daarom
moest hl) er het zijne van hebben. Z'n aarzeling
langer dan VUlars t
niet bj) den Aartshertog op bezoek
weest? Het was onbegrijpelijk.
VUlars deed zün beklag bU Minister Kaunltz,
die beloofde den Keizer van het feit In kennis
te stellen.
Het laat zich denken dat in het diplomatieke
Centrum Weenen het incident druk besproken
werd en naar de oorzaak van het zonderling
optreden van Liechtenstein werd gezocht, te
meer toen verteld werd, dat deze zeer veel spijt
had over het voorgevallene en.... dat hjj zich
zeer onvoorzichtig had laten lelden door slech
ten raad, dien men hem gegeven had. VUlars ver
dacht Hop hem deze poets gebakken te hebben
daar Engeland en Holland doodelük bevreesd
waren voor een eventueel samengaan van
Frankrijk en Duitschland. In alle geval, expres
of niet expres, er was een flinke portie roet in
het eten gekomen.
Juist in die dagen werd bekend, dat de Spaan
sche troonopvolger te Brussel overleden was. Dit
feit, dat na eindelooze onderhandellngen en
intriges aanleiding zou geven tot den Spaan-
schen Successie-oorlog. die Europa In het begin
der 18e eeuw teisterde, «ras mede oorzaak, dat
het incident Liechtenstein 3 maanden slepende
bleef, zonder oplossing.
VUlars, geslepen vos als hjj was, had onmid-
delljjk geroken, dat het incident zich prachtig
eigende om diplomatisch te worden uitgebuit.
HU zweeg voor zfjn omgeving, berichtte Lodewljk
XIV en vroeg orders „om zich aldus te gedragen,
méér of minder verontwaardigd, zooals met de
belangen van zjjn meester het beste overeen
kwam."
De koerier bracht het antvroord: Geen audiën
tie bü den Keizer om beklag te doen. Liechten
stein moet op bevel van den Keizer amende
honorable doen. Tot dan geen voet zetten bU
Keizer of Ministers. Alle onderhandellngen sta
ken.
Men trachtte nu den Prins van Liechtenstein
te bewegen zijn excuus aan te bieden, doch te
vergeefs. Om den toestand goed te begrijpen, is
een verklaring van zijn functie noodzakelUk
Gelijk reeds medegedeeld, was hij als Gouver
neur aangesteld over den Aartshertog, een posi
tie, die zoowel aan het Hof te Madrid als te
Weenen met „Hayo” betiteld werd. De Hayo
mag nooit den Prins, dien hjj opvoedt, verlaten
ot alleen uitgaan, tenzij naar zijn familie. Het
verzoek aan Liechtenstein om VUlars zjjn excu
ses aan te bieden, stuitte om die reden bij den
Prins. Zoo luid mogeljjk bazuinde hjj het overal
rond: „Nog nimmer heeft een Von Liechtenstein
de wetten der etiquette geschonden en zal ik
dan de eerste Hayo zijn, die het wél doet? Nooit,
nooit, nooit, ik ga liever dood.”
De Keizer zag het ónmogelijke van de situatie
in en beval graaf Kaunltz, vioe-kanselier van
het Rjjk en Minister van Bultenl. Zaken namens
hem amende honorable te maken. Ofschoon
VUlars dit eerherstel veel hooger aansloeg dan
een excuus van Liechtenstein, zeide hjj zich
aan de voorschriften van zijn meester te moe
ten houden.
De toestand werd uiterst penibel, zoo zelfs,
dat een deel van de diplomatie in het geva!
gewikkeld werd. Langs Den Haag en Londen
werd LodewUk XIV bewerkt, doch alles te ver
geefs
Na gy2 maand ontving VUlars opdracht bin
nen 14 dagen uit Weenen te vertrekken als
Liechtenstein niet verscheen.
Daags daarop werd onder voorzitterschap van
den Keizer een geheele kabinetritting aan de
situatie gewijd. Alle ministers en de voornaam
ste bevelhebbers waren tegenwoordig. De min
derheid was voor excuses door Liechtenstein, de
meerderheid tegen vanwege de etiquette-wetten.
Zoo bleef alles hetzelfde. Den laatsten nacht en
dag werd VUlars nog eens extra door alle hoog-
geplaatsten bewerkt om genoegen te nemen met
den vorm van excuus door den Keizer aange
boden. VUlars hield voet bjj stuk en stond ge
pakt en gezakt het uur van vertrek af te wach
ten. 's Middags om 3 uur liep de gezant van
Savoye nog bij hem binnen om te zeggen dal
hjj alle hoop had opgegeven. Daarop gaf VUlars
het sein tot het vertrek. Een dichte volksme
nigte stond voor de Fransche ambassade.
„Wacht nog een enkel oogenblik,” riep de ge
zant van Savoye en spoedde weg. Korten tijd
later kwam hjj stralende berichten „Liechten
stein komt, Liechtenstein komt.” Hjj verzocht
VUters hem aan de open deur van het Gezant
schap op te wachten. VUlars gaf zjjn gevolg
order weer naar binnen te gaan en wachtte aan
de deur de komst van Liechtenstein af, die
spoedig verscheen en in tegenwoordigheid van
de geheele ambassade complete verontschuldi
gingen aanbood!
Hoe had echter de gezant van Savoye het op
het allerlaatste moment klaargespeeld Uech-
In opdracht van den executeur-testamentair
van wijlen Sir John Rutherford werd dezer
dagen de fokhengst van den renstal toebe-
hoorende aan Sir J. Rutherford publiek ver
kocht. HU werd voor den prijs van 47000 pond
sterling aan Lord Glaney toegewezen die ala
gevolmachtigde van een Engelsch syndicaat op
trad. om den hengst voor Engeland te behou
den.
Tot 46500 pond sterling had een Amerikaan
meegeboden. De prUs van 47000 pond sterUng
is een record! De hoogste prUs werd tot nu
toe betaald voor Flying Fox, die tn 1900 vogr
37000 pond sterling verkocht was.
mijn part lederen dag drie Km schrijven. Maar
als de vrouw van den grootsten en bekendsten
kantoorboekhandel in de stad, moest Je prima
postpapier gebruiken en niet dat ordinaire,
flodderige kladpapier!"
p, naam van VUlars heeft een bekenden klank
de krijgsgeschiedenis van Frankrijk en Euro-
lalfs heeft hl) een musicus geïnspireerd tot
jas dragons de ViUars”. Minder bekend is
(jbtsr dat deze veldheer eenlge keeren zUn
n^jgsmansloopbaan heeft verwisseld met de
gplgmatle. Na reeds in 1687 een zending te heb-
wrvuld, werd hU in 1698 benoemd tot bul-
(jngewoon gevolmachtigd Minister van Frank-
nik aan het Keizerlijk Hof te Weenen.
mitenant-Generaal Markies de VUlars
en grand seigneur, die zich in de luisterrijke
an^eving van Lodewljk XTV uitstekend thuis
proelde. Van adellijke familie, zjjn vader
ns reeds een bekend persoon en Fransch ge-
I on) aan het Spaansche Hof was hU er wel
I (p berekend zUn vorst waardig te vertegenwoor-
I teen bij het beroemdef Keizerlijke Hof te Wee-
I Bea
I ten gezantschap was in die dagen niet alleen
I aer omvangrijk, doch eischte tevens veel ulter-
I bjt vertoon en deze overtuiging droeg blijkbaar
Villan ook met zich mede. ZUn kanselarij stoet,
ge hij gereed maakte om naar Weenen te
verttekken, bestond uit: drie staatsiekoetsen
net acht paarden en vier rijtuigen op dezelfde
ejjze liêspannen. Vjjf ft zes wagens voor meubel-
transport. Voorts als personeel: zes pages, riet
■Wlkden (gentllhommesi en een groot aan-
U1 bedienden.
VUlars was te Weenen spoedig ingeburgerd er>
gxr zijn voorname persoonlijkheid en gemak
kdjke omgangsmanieren maakte hij vele vrien
den. Zelfs met de oude tegenstanders van Lode
«Uk XIV, de veldheeren Lodewljk van Baden en
Prinz lugenius van Savoye, had hU vriend-
rhappelUken omgang. In dezen glorietijd, nog
riet beschaduwd door de moeUUke Jaren, die
dm Spaanschen Successie-oorlog voorafgingen,
rand het incident plaats, dat een wonderlijk
Inzicht geeft op de eigenaardige verhoudingen
m de etiquette aan het Keizerlijk Hof.
30 Januari 1699 dan vond in het Keizerlijk
Pileis een serenade plaats, gevolgd door eet.
bal De eenige ruimte, voor dit feest geëigend
vu een zeer groote zaal, gelegen in <fen vleu-
fd van bet Paleis tn de appartementen, inge-
aomen door den Aartshertog Troonopvolger.
Het was gewoonte te Weenen, dat alleen leden
vin bet Hof toegang hadden tot het bal Om
evenwel de gezanten en andere voorname
I vreemde gasten in de gelegenheid te stellen
toch het feest mede te maken, zonder actieve
I deelname, bad men in de zaal een soort ba-
luatrade uitgebouwd, verdeeld in een achttal
logm, van waaruit men een schitterend over
hebt had over de geheele zaal. Dien bewuster
•vond was deze balustrade met de loges dan
ook weder druk bezet met gezanten en andere
boogwaardigheidsbekleeders. ViUars had zich
met den gezant mor Engeland en Holland, Hop
ook naar het feest begeven. VUlars zag in een
der loges een der Poolsche afgezanten zitten
die rich te goed deed aan de aangeboden ver-
eaaperingen en stapte op hem af. Nauwelijks
had echter de Prins von Liechtenstein, gouver
neur van den Aartshertog, VUlars bemerkt, of
hU stoof als een nUdige kalkoensche haan op
hem ff giet de woorden: „KUk, dat is toch wet
heel eigenaardig, Mijnheer! Nog niet eens hebt
0 den Aartshertog een bezoek gebracht en toch
wilt u het feest medemaken! Weest u zoo goed
verwijder u vair hier." Tableau!!
VUlars kleurde, behield zUn zelfbeheer-
•ehlng en antwoordde: „Ik ben hier bU den
Xslzer en overigens is er in deze vertrekken al
heel weinig ceremonieel, want men soupeert
hier. Vele der aanwezigen zUn ook niet op
audiëntie geweest bU den Aartshertog. En waar
na zegt u dat Juist tegen mij, terwijl de gezant
van Holland vlak voor u stond?" Woedend ver-*
het ViUars de zaal. Hop bleef.
De opschudding aan het Sof was. geweldig
Niemand begreep,' hoe de balzaal van het Kel-
•oiijk Paleis een appartement van den Aarts
hertog
genoemd kon worden, terwijl de Keizer
“riwezig was. En waaromhad Liechtenstein
Neb niet tot Hop gewend, die vlak voor hem
•°<id en evenmin op audiëntie was geweest en
•N tot Villars? Eh waarom niet tot de gezan-
**t> van Zweden en Denemarken, die al veel
et was werkelUk iets ongewoons wat
mijnheer Snaak ging doen. Misschien was
t «rel omdat deze zomermiddag zoo onge-
loofeUJk heet was. 't Laatste anderhalf uur had
hU in de deuropening van z'n winkel in de Hoog
straat gestaan, op zUn gemak de weinige voor
bijgangers gadeslaand, die de hitte trotseerden.
Een verleidelUk visioen van zUn beschaduwden
tuin doemde voor hem op. De gedachte, weer
terug te moeten keeren in z’n warmen, stoffigen
winkel, werd hem ondraaglUk. HU zou z'n
hoed gaan halen en naar huis gaan. Het was.
Ik herhaal het. werkelUk iets ongewoons wat
mijnheer Snaak ging doen en z'n twee bedien
den wie hU z'n voornemen mededeelde, keken
dan ook verwonderd op.
MUnheer Snaak «renschte hun een goeden
middag en richtte z'n schreden huiswaarts. Vier
slagen, afkomstig van de klok van den kerk
toren. klonken dreunend door de zwoele lucht
HU gevoelde zich als een schooljongen, die on
verwacht een vrijen middag heeft gekregen. HU
floot zachtjes voor rich uit. en keek met iets
triomfantelUks in zUn blik over z'n bril heen
naar mUnheer De Bruin, z’n concurrent, die
om den hoek van de straat woonde, en die
geen vrUen middag kon nemen omdat hU er
geen bedienden op na hield.
..Hetty zal wel verrast zUn, dat ik zoo vroeg
naar huls kom," dacht mUnheer Snaak.
klein kwartiertje later onge
veer, de aan den-tuin liggende kamer van zUn
huis betrad, vond hU z’n-vrouw bü het ven
ster zitten, bezig een brief te schrijven. Op het
gezicht van d'r man. sprong ze. klaarblUkelUk
verrast, op en bedekte den brief, blUkbaar in
haast op een vel kladpapier geschreven,
een stuk vloeipapier.
,4U Jan? Op dezen tUd?” zamelde zü
..En waarom niet?" vroeg mUnheer Snaak.
„Ik ben overtuigd, in m'n jongen tUd hard
genoeg gewerkt te hebben, om me nu eens die
kleine «teelde te veroorloven
Er werd geklopt.
„Mevrouw," zei het meisje, „de tuinman is
klaar, en hü vraagt of u hem even betalen wilt,
want hü komt niet meer terug.”
„Ik kom direct."
Een beetje geagiteerd, en, zooals duidelUk
bleek heelemaal niet op haar gemak, trok me
vrouw Snaak de lade van de schrijftafel open,
deed er den onafgemaakten brief In, sloot de
lade en stak den sleutel in haar zak. Toen ging
ze gejaagd de kamer uit
..Dat had ik nooit gedacht!” riep
Snaak uit.
Van nature was
nieuwsgierig, maar na
Neen mr. Troilo. zoo is het nif t precies.” De
ss»
den sokken droeg. Op rijn gemak rittend, ver
volgde hü: -Look heret We fljner In Engeland
nu eenmaal al een pftar honderd jaar aan ge
wend dat alle noviteiten op bloemgebted naar
Londen komen. Dat nu eenmaal zoo. En daar
rijn de groothandelaars nu eenmaal zoo volko
men van overtuigd, dat ze eenvoudig geen reizen
maken om nieuwe soorten te vinden. In October
is de groote bloemententoonstelling in Londen
en daar gaan ze allemaal heen en daar komt ook
alles wat van belang is. Niet alleenluit
Brittanje. maar ook uit Amerika en Frankrijk en
Holland. En wat daar in den smaak valt, dat
komt er.... of het uit Japon komt of uit
Sonnenberg."
In het brein van den ouden Troüo vormden
zich grootsche ideeën. Hü «tak rijn rechterwijs
vinger in de hoogte en keek het gezelschap met
schitterende oogen aan. „Wat zou er tegen rijn,
als wil dat ook eens probeerden? Laten we mr.
Gabb met een paar honderd mooie exemplaren
X>men*Katchen" naar rijn landslui in
Londen sturen naar de bloemententoonstelling.
Ajs de 'tentoonstelling daar begint, is hier
alles afgeloopen." zei Catharina verdrietig. Dan
Xt on» p^ten bü de kleine bloemkweekera
m Bleberich en Mainz, die ze voor drie pfennig
gekregen hebben en die niet weten, hoe ze ze be-
handelen moeten.... O, ik moet niet aan de
New-York. (K.WF.1.
In sommige Amerlkaanache kringen koestert
menigeen groote verwachtingen van de over
winning der democraten, die reeds voor de
verkiezing van Roosevelt beloofd hadden dat
de drooglegging van Amerika opgeheven zou
-worden als hun candldaat aan het bewind
kwam. Men rekent er in Amerika zelfs op dat
„het aantal echtscheidingen belangrUk zal ver
minderen. De „Natten" hebben altijd beweerd
dat de drooglegging mede voor een groot deel
schuld had aan het feit dat het aantal echt
scheidingen zoo onrustbarend steeg: dat Is ge
durende de laatste verkiezingscampagne in alle
toonaarden gezongen. Waren er dan voor het
alcoholverbod in werking trad minder echtschei
dingen? Ja, en hoe dat kwam? Omdat de man
vroeger heel rustig en tevreden in den kring
van zün familie in zün eigen huis een whisky,
glas wUn of een fleschje bier kon drinken.
Dat bracht een mensch in een betere stemming
en dat was een basis voor veel hulselUk geluk.
Toen kwam de prohibitie en iedere druppel
alcohol werd verboden. En toen was het ook
gedaan met hulseUjken vrede en geluk. Een man
heeft nu eenmaal een borrel of een glas bier
noodig als een afleiding of ontspanning. Wan
neer hU dat niet heeft komt hU in een prik
kelbare stemming en er hangt een nerveuse,
geladen atmosfeer In huls. De man nam zün
hoed en ging heen om ergens in 't geheim een
borrel te drinken. Zoo vervreemdde hU langza
merhand van vrouw en kinderen: de eerste
klem voor een echtscheiding was gelegd. Alco
hol en echtscheiding zün onafscheidelUke fac
toren. Daartoe moest de prohibitie worden op
geheven. De man moet weer in de gelegenheid
zün om thuis een glaasje te drinken, dan zal
de vrede terugkeeren in de huisgezinnen en het
aantal echtscheidingen zal belangrUk vermin
deren.
De „natten” hebben thans gezegevierd: het
aloohol-verbod zal -worden opgei
vol belangstelling of het „flesc
kelük den familiegeest zoodanit
dat het aantal echtscheldlngei
verminderen.
•••«•••èWéMtsséaMZéssèWsstsssseeeMZééftftM
staan dat op den tuin uitzog. Maar de aan-
trekkelUkheld van z’n beschaduwden tuin be
stond niet meer voor hem. HU was ten prooi
aan allerlei sombere gedachten. Moest hü nu
vroeger naar huis komen, om zoo’n ontdekking
te doen?
Toen z'n vrouw de kamer weer binnenkwam,
keerde hü zich om. Kwaad keek hü haar asm.
Mevrouw Snaak zag de open lade en den brief
op de schrüftafel. Ze gaf een gilletje van schrik
„Wat beteekent dat, Hetty?" vroeg hü. met
dreigende stem.
.4sm." zei z'n vrouw bevend, „Ik zal het je
zeggenIk
„Geef je zoo weinig om m'n reputatie?” viel
haar echtgenoot haar in de rede
„Hetty, moet je me zoo iets aandoen? Is dat
eerlük? Heb ik zoo iets asm je verdiend?"
Mevrouw Snaak viel in een stoel.
„Ik was wel bang dat je boos sou zün." riep
ze met tranen in d'r stem, .jnsmr ik
„Boos?” riep hü- „Maar mün hemel, mensch.
heb ik dan geen reputatie die ik moet ‘ophou
den? Zegt de goede nasmg 'dien ik tn de stad
heb, je dan niets, dat je je best doet om hem
met voeten te treden?”
„Vergeef me. Jan. maar ais je bedenkt wie
Frits eigenlük is, dan sal je toch wel
^m.
„Ik weet «rel dat Frits onze jongen
toornde mUnheer Snaak, .ten jg kunt hem voor
