leven zonder geheimen
1
4
I
v&fiaal wui den daq
I
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Draag ROBINSONschoenen
I
Je kunt er fijn op tippelen!
(Ingezonden Mededeellng).
avontuur I
De vlammende
anjelier
Trein -
VRIJDAG 30 DECEMBER
SCHIJN EN WEZEN
Productie vóór alles!
Ni
Liefde en comedie
EN
Huwelijksmakelaar
n
Op zoek naar zijn zoon
- .11
z
Opgeblazenheid het
kenmerk van een
gala-premiere
Naar het Dultsch van
Paul Oskar Hoecker
In de kinderschoenen
der revolutie
iw Suez-kanaal in
Frankrijk?
F EU 1L LET Oh
1
1
Productie de boodschap
Een nieuwe regen
mantel
Gala-ooorst tiling
De republikeinsche heethoofden
van gisteren vinden vandaag
bescherming by de Mo
narchisten
--
De studio
^AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
maar
Maakt zij weer beslist groot slem!
ge-
iracht
(United Press).
I
(Morgenavond vervolg).
=5
jonge
en
(Wordt vervolgd)
I
<5
i
was.
uur
en
de
Minister
tppen.
J. Oo
ft, dm-
HU
welt”
van d»
in N*-
lathoUe-
omen in
den zich
ge data,
tevens
NDKRS
keurige
Ukmaar,
iet Hul»
te Rot
terdam*
tterdam.
rklaring
noodlg
Noord-
tomende
üpskerk.
esbei^.
MADRID, December. De tijden veranderen en
de menschen veranderen mee. Dit geldt ook voor
de politici en vooral voor de Spaansche, die het
hebben klaar gespeeld om in enkele maandeo
vijandig te komen staan tegenover de positie,
die ze aanvankelijk Innamen. Niemand zou ooit
gelooid hébben. dat de republlkelnsche kranten
nog eens Miguel de Unamuno, één der vaders van
de Spaansche revolutie, zouden aanvallen, zooals
het eenlgen tijd terug al eveneens vrij onwaar
schijnlijk leek.* dat de monarchist en raadsman
van Alfons XIII. Francisco Cambo. nog eens den
republikein Marcelino Domingo tegen zijn eigen
partügenooten In bescherming nemen zou.
Unamuno, de beroemde professor der unlver-
sitelt van Salamanca werd door Primo de Rlvera
uit het land verbannen en keerde als de apostel
der revolutie naar Spanje terug. Niemand had
ooit de monarchie en den konlng scherper aan
gevallen dan hij. Intusschen Is de republiek
echter twintig maanden oud geworden en zij
heeft het bij Unamuno een beetje verkorven.
HU is In de eersete plaats liberaal en Individua
list en pas daarnaast republikein. En nu moet
hü er bU toezler. hoe het republlkelnsche leven
slechts In massabewegingen tot uiting komt en
hoe de socialistische tendenzen van den nieuwen
staat tot een al maar groeiende bureaucratie
leiden.
Unamuno is ontgoocheld en sinds de Mlnis-
Eenlgen tijd geleden ontving een planter in
Nairobi uit Londen bericht, dat een van zün
twee zoons, die daar studeeren, spoorloos ver
dwenen was. ’n Brief aan z’n jongeren broer,
met een bankbiljet van tien pond als afschelds-
m BUk-
ste RX.
egen
Bottar*
om een
spelen.”
tot het tUd werd voor de thee in het
kamp.
ZU waren nog niet ver, of Robbie
zag hoe Polly en de twee lepelaars
op hun rug lagen, hun pooten vast
gebonden.
„O, iémand heeft Polly en Madge
en Muriel dood gemaakt,’’ riep hü-
„Nee hoor, ze zün heelemaal niet
dood,” zeide Freddy, „zie maar, zü
wachten
ling van
eft Oen
tebeste
I mede-
:ven otj
jeugdi-
ng ren
de leef*
te Biel
sen per*
of daar
Lkelings**
ligt m
en loop
;en voor
1 arbeid
□or met
practuk
zich op
besturen
iterentia
D'een die.... neen, het klanknaboot-
sen
gehad, Enfin, dan moet je dit schijf je eens proe
ven."
„Dank u, heusch. ik kan niet. Ik word ziek.”
HU zag me met een waanzinnigen blik aan;
terwUl hU z'n mes door de lucht zwaaide.
(United Prees
1
a ideaal
bezitten
at zon
in liefde
kunnen
aderden
■ium «al
ng zün;
een rots
srzeben;
brengen,
en sljn
gen van
lederen
cadeau benevens een tweede schrUven aan zün
ouders waren de laatste teekenen van leven.
In den laatste n brief deelde de jongeman,
die blijkbaar zeer ondernemingsgezind was, mede
dat hü genoeg had van de droge studie en de
wUde wereld introk. Het bericht van de ver-
dwUnlng van haar oudsten zoon trof de moeder
zoo geweldig, dat zü ziek werd. Daar er geen
uitzicht op beterschap bestond, zoolang de ver
loren zoon niet terecht was, besloot de planter
zelf het onderzoek te leiden. HU nam in Naizobi
plaats in een vliegtuig en vloog zoo snel mo-
gelUk naar Londen, waar hü echter, ondanks
het feit, dat de politie alles in het werk stelde
om den Jongen te ontdekken, geen spoor van
zUn zoon vinden kon....
De reis van meer dan 16000 kilometer was
dus vergeefsch gebleken. NatuurlUk denkt de
vader er nu niet meer aan zün pogingen te
steken, hU zal het onderzoek doorzetten.
Van geluiden gaat niet zóó.
Een gedicht it een gedichtje
En volstrekt geen radio’
Maar de wereld is bezeten,
Ik bedoel dan van de griep.
En geen middel kan je baten
Wat de wetenschap ook schiep.’
Ja. je kunt alleen/ maar zeggen.
Dat de griep, en 't is affreus.
Dwingt, dat iedereen zich zelven
Stevig beetneemt.... bü zijn neus!
MARTIN BERDEN
alleen of er iemand komt
afneemspelletje met ze te
Merkwaardige geest van filmland en Cali-
fornlé. Men erkent hier geen geestelUke waar
de. Wat een auteur neerschrUft. wordt verminkt
en gekneed tot het voldoet aan de eischen, die
men nu eenmaal in Hollywood stelt en die ge
baseerd zijn op een zoo groot mogelüke gelde-
IUke winst.
Dit wordt de film ..De Nacht van het Nood
lot" waarvan de productie met koortsachtige
haast wordt Ingezet en waarin Donka Morescu
(waarmede ongetwijfeld Pola Negri wordt be
doeld) haar eerste groote rol speelt. In enkele
dagen en nachten bouwt men een trouwe copie
op van stadswUken in Sint Petersburg de
film speelt tUdens de revolutie in Rusland de
oevers van de Newa. de ingang van het Kremlin,
de besneeuwde straten. Het terrein van de film-
maatschappU is voor een deel in beslag genomen
door een stukje Rusland en honderden figu
ranten in kleeren van vluchtelingen en kou-
lUders loopen rond of zitten neer, een sigaret
in de hand, want boven de sneeuwbedekte en
Usgebanden Newa brandt een felle Califor-
nische zon. te fel voor een somber Russisch
tafereel. Daarom verduistert men het schoone
daglicht en de feestelUke zon. door enorme
zeilen te spannen tusschen de zon en de te
spelen scène. Voor de sneeuw kan de zon geen
kwaad, want de sneeuw wordt gevormd door
een groote hoeveelheid witte snippers van leer
en leer smelt niet in de zon. Hier werkt dus
Donka en zü heeft op last van haar regisseur
haar stem een halven toon hooger moeten
schroeven, hetgeen haar niet veel moeite kost
nu zü veilig en hard kan werken en in de enkele
vrije oogenblikken aan Oliver kan denken.
Tegelijk met de productie begint de reclame
voor „De Nacht van het Noodlot", een dure,
felle campagne, die reeds tevoren de wereld
moet overtuigen van iets wat nog geen ster
veling weten kan. nJ. van het feit, dat deze
film alles zal overtreffen wat tot‘«dusver tot
stand kwam, de beroemde films van Dent in
begrepen. Dit laatste wordt alleen vermeld, als
Dent's film de voornaamste wereldsteden heeft
aangedaan en dus zelf verder voor zyn reclame
kan zorgen. Maar nu begint het lUden ook het
gelukskind Oliver Dent te achtervolgen. Donna
heeft geen tijd en wordt volledig in beslag ge
nomen door haar werk. Er ontstaat een zekere
ontevredenheid tusschen belden, een verkoeling,
een jaloezie die niet geheel ongegrond is en
een nieuw drama gaat zich ontwikkelen, waar
in geheel de onderneming wordt betrokken, dat
iedereen tot in de finesses kent, omdat hier het
leven geleld wordt zonder geheimen. Dit alles
grUpt Dent zoo aan. dat hij zich aan de whisky
en nog wel de slechte whisky overgeeft. Ge
slingerd tusschen dezen roes en de werkelijkheid
zal hü Hollywood voor een poos ontvluchten
om heil te zoeken in het oude, goede Europa.
Maar op het laatste oogenbllk weet Donka hem
van het station weg te krUgen en hü bluft. ZUn
vacantie zal zich tot het binnenland bepalen
en zal de eerste periode worden in een snel
ziekteproces, dat dit sportieve mannenlichaam
totaal zal verwoesten. Tot aan het oogenbllk
van den dood is een filmster een publiek geval,
pep leven zonder geheimen
ter-President Azana een verklaring in de Cortes
ongeveer met deze woorden inleidde
„Wat In de grondwet staat, gaat mü niet aan:
ik zeg
verkondigt hü In het openbaar dat de re-
geerlng den burgers van Spanje hun vrijheid
ontnomen heeft. HU heeft deze meenlng meer
malen openlijk herhaald, tegenover binnen- en
bultenlandsche journalisten, en het laatst In een
scherpe rede, welke hü in het „Ateneo" hield.
In republlkelnsche kringen heeft dit natuur-
lUk niet alleen een groote beroering, doch ook
een hevige woede verwekt. De keuze van een
voorzitter voor het „Ateneo" een post, die
Unamuno met een groote meerderheid van
stemmen verzekerd leek; werd uitgesteld, en
toen zij veertien dagen later plaats vond, was
de naam Unamuno van de lUst der candidaten
verdwenen. Wie thans nog iets goeds over Una-
jnuno lezen wil, moet zoeken inmonarchis
tische en clericale bladen. De republikeinen heb
ben met hem gebroken.
Niet veel beter verging het den Minister van
Handel. Marcelino Domingo, die uit de partü
van Macia. den Catalaanschen linkervleugel, ge
treden is en door Macia in zün eigen kieskring
geslagen werd Toen Macia kort daarop den
Minister van Handel wilde dwingen om terug
te komen op de dwalingen zUns weegs, vond deze
een warmen verdediger in Minister Cambo. den-
zelfden Cambo dien Domingo zoo hartstochtelUk
bestreden had in de dagen dat hü als balling
buiten Spanje zwierf.
tUd zaten zü rwUgend bU elkaar,
loofd tegen zün schouder geleund en
i hand. Het was Victor of alles in een
Bezoekers van de kleine spaansche provincie
Almeria, waar de wUndruiven. die speciaal in
Engelffnd zoo geliefd zUn, groeien, worden niet
zelden door het gedonder van kanonnen op
geschrikt. Maar die vrees is ongemotiveerd; in
Spanje is geen nieuwe revolutie uitgebroken.
Men schiet slechts, opdat de regen buiten de
wUnbergen op de aarde zou vallen. Wanneer cr
wolken aan den horizon verschUnen. dan wor
den dadelUk twee of drie kanonnen geladen en
afgevuurd, om den regen te verdrUven, daar
vocht op 'bepaalde tijden schadelUk is voor den
groei der vrpghten.
Op andere tijden werden wederom groote
vuren ter verdrijving van den nevel aangesto
ken. Wanneer de nevelwolken uit een zekere
richting komen, dan voeren zU vast en zeker
een soort van meeldauw met zich. BU het
eerste voorteeken van nevel geven daarom de
nevelwachters. die op hoogten geposteerd zün.
alarmsignalen, en onmiddellUk daarna verhef
fen zich uit de houthoopen. die voor zulke
doeleinden gereed gehouden worden, dikke rook
wolken.
Als je nu niet in je bed ligt
En je zanikt niet met griep.
Wel. dan zegt men heel verwonderd:
Allemachtig, wat een type!
Op den avond van de gala-premise van zün
nieuwste film is hem een nieuw «Rüuk komen
toewaaien. ZUn vroegere verloofde Donka
Morescu is bü hem terug gekomen en loopt
thans naast hem naar den ingang van het
flhn-tbeater. ZU loopen. door duizenden nieuws
gierigen bekeken, in het felle licht der schUn-
verpers en hun namen gaan van mond tot
nonet Microfoons staan opgesteld langs de
breede loopers die van de glanzende automo
bielen naar den ingang van het theater voeren,
i De reclame-chef van de filmmaatschappij sleurt
Dent en «Un dame naar de microfoon om hen
enkele woorden te laten zeggen, die door de
radioluisteraars gretig worden opgevangen. Het
publiek dringt op en wil den ster van nabU
den. Men trekt hem als 't ware den rok aart
flarden en slechts met de grootste moeite ont
bant hu aan doodelüke omhelzingen. Dan arri
veert het tweetal in de helverlichte zaal en
wederom zün duizenden oogen op hen gericht.
Nu begint het groote comediespel. Oliver en
Donka glimlachen plichtmatig. Iedere houding,
leder gebaar, ieder woord, ieder lachje is be
studeerd en bestemd voor het publiek, gewoon
duur publ’ek. première-publiek, collega’s en
menschen van concurreerende maatschappijen.
Voor Donka Morescu. de vriendin van Oliver
Dent, beteekent deze avond haar grooten op
gang. Men fluistert haar naam en voorspelt
haar een groote toekomst, nu zü openlük aan
den arm van den aangebeden ..star verschünt
onder de oogen van de illustere menigte.
ElndelUk komt de hoofdfilm en een eerbie
dige stilte valt over de zaal. Oliver is moe. zóó
moe als een beroemdheid op dit oogenbllk be
hoort te zUn. Het worde een groot succes en
Olive? is de held van den avond. En door deze
groote Intrigue heen loopen vele kleine roman
netjes van een ster die verouderde, van een
figurant je. dat voor de zooveelste maal tever
geefs contact zoekt met de grootmachten, van
een journalist die eopie jaagt, van een Duit-
zchen jongen, die weemoedig van het vaderland
droomt en het hier in Hollywood niet verder
kon brengen dan „standing" van Dent, hetgeen
beteekent dat hU. gelükend op de ..star” in
kleine scènes, waarin men het gezicht van den
held en zUn gang niet ziet, in diens plaats
moet optreden.
Zro is dit gala-feest, dat door een rUk banket
Wordt besloten, een levend bewUs van de voos
heid der levens, die zich hier in de wereld van
den schUn voortbewegen met hun intrlguetjes
en hun jacht naar succes, met hun strUd tegen
den honger en tegen de verguizing.
Oliver en Donka hebben dus elkaar gevonden
•n hernemen het nogal frivole leven, dat zü
Op een receptie vertelde de nieuwe Lord
Mayor van Londen, onder algemeene vroolUk-
heid dat hü van een vrouw opdracht gekregen
had haar aan een man te helpen.
„Nog maar twee dagen geleden,” vertelde
Sir Percy Greenaway, „ontving ik een brief
waarin een Jongedame mij verzocht haar een
gentleman met ernstige plannen om een huwe-
Uik aan te gaan, te bezorgen. Als eenige voor
waarde stelde zU den elsch: dat hü een fat-
soenlUk en knap man moest zUn. ZU zelf stelde
zich voor als een vrouw met aantrekkelijk
uiterlUk. Bovendien legde zU er den nadruk op,
dat zU erg graag te voet ging en veel van
kinderen hield.”
een machtig gevoel van berouw aangegrepen,
toen hU het fUne, sierlUke borduurwerk weer
zag. Aan dit kussen had ze gewerkt In den tUd
dat ze bU Geheimraad Erck In BerlUn
Haar werkdagen duurden daar achttien
Om hem met dit borduurwerk te verrassen, had
ze de uren van haar nachtrust moeten opof
feren. Hoe vaak zou ze wel niet doodmoe ge
weest zUn en tochZoo veel liefde en trouw,
zooveel lieve attentie leefden In haar. En ook
zooveel goeden smaak had ze en lust in arbeid
en een machtigen aandrang om te geven
gelukkig te makenI.... En ze was steeds
asschepoester van het lot geweest.
En hU voelde zich als bevrUd van een druk
kenden last, als hU er aan dacht, dat de sluwe
speculatie van Rispeter om haar te ruïneeren.
zoo hopelpos mislukt was.
had ook het nummer van de „Garten-
gezlen met de kleurige, suggestieve af
beelding van „Vlam- lende Kitchen”. Dit zou
paar
jonge
O, wat heb je
Ze wilden hem nu ook haar flnancieele om
standigheden uiteenzetten. Dat ontweek hU ge
geneerd. HU had de sensatie van in een wild-
romantisch avontuur verzeild geraakt te zUn
HU kon zich niet voorstellen, dat dit alles wer-
kelUkheid was en dat hU dezen ochtend met
helderen geest over de heele rest van zUn le
venslot beschikt had....
HU moest heengaan, hU moest eerst tot zich
zelf komen. HU kwam zichzelf in zUn uniform
belachelUk voor. Als een operette-held
„Maar Je komt toch bU me eten? En van
avond gaan we op reis. Ga je nu direct pakken?
Wanneer kun je weer hier zUn? O, ik kan geen
uur meer zonder je. liefste.”
Ze bracht hem naar het tuinhek. Daar bU
den Ingang leveranciers stonden, namen'-Ze koei
en vormelUk afscheid....
In de oogen van mevrouw Rettberg twin
kelde de plaagzücht.
Toen Victor in zUn garderobe zUn uniform in
de groote kleerenkast hing, ontdekte hU onder
een stapeltje mutsen en petten het kussen, dat
Catharina hem jaren geleden gegeven had. ZUn
stiefmoeder had bU het verbreken van de ver
loving gevonden, dat hU het elgenlUk behoorde
terug te geven, evenals de schrUfmap. Maar hU
had dat klein en burgerlUk gevondefi en zoo
waren ze blUven liggen.
Thans werd hU door een diepe aandoening en
f (Nadruk verboden)
ÜllllllllllinillllllltltlIUIIIHIIIIHIHIIIIIIllllllllllHllllltlIiniltlIHHIIIUIlT
danst
En zich neerzet waar hij wil!
Zie en hoor maar de symptomen
Kijk maar even In de trem,
Als de griep daar aan den trek is,
reeds vroeger hebben geleid. De volledige ver
achting van Donka gaat uit naar haar concur
rente Ria Mara, die eens Oliver van haar af
kaapte en die nu verslagen is. al laat zU 1 niet
merken
Neen, neen, neenhU was op den verkeer
den wegt Hardop zuchtte hU- De kokette jonge
vrouw had hem vanmorgen zUn lust In een
eerlUken arbeid willen bederven, toen ze be
weerde. dat een man vwn stand en ontwikke
ling, een man-van de wereld, niet In een on
dergeschikte positie thuis hoorde!
Maar hU verlangde niet den man van de we
reld uit te hangen zeker niet op kosten van
anderen. En nog minder wilde hU zich van het
geld van zUn vrouw laten onderhouden.
De gloeiende vlammen sloegen hem uit. Het
was ten slotte niet eens het geld vap mevrouw
Rettberg, die niet van zoo bUster-aanzienlUke
afkomst was! Het was het geld van haar over
leden man!
Hoe vaak had ze dien overleden man niet
nog in zUn graf bespot. terwUl ze zich over
het huwelUk vroolUk maakte. Wat voor een
levensopvatting had ze er in het algemeen
steeds op na gehoudenWas haar reputatie
elgenlUk niet heel ongunstig? Nu nog afgezien
van het geldmoest hU zich aan zoo’n vrouw
binden. Het beeld van Katchen dook plotseling
voor hem op....
Het gesprek in den trein naar Frankfort
schoot hem te binnen. Was het niet Mr. Har
court geweest, die hem verteld had van het
pUnlUke Incident in de concertzaal van het
Kurhaus?
De „Kurdlrect^r” had voor mevrouw Rett
berg openlUk en met opzet het hoofd omge
draald.
Deze aanzlenlUke. tactvolle, wel-gemanierde
man zou zoo Iets dergeUJks nooit gedaan heb-
Want wjj hebben het presentje
In den vorm van een bacil,
Die maar rondjaagt en -maar rond-
PARIJS/December. Een plan waarmee zich
reeds de Romeinsche veroveraar van Gallié
heeft bezig gehouden en dat veel later op be
scheiden schaal kon worden doorgevoerd, staat
opnieuw in het brandpunt der algemeene Fran-
sche belangstelling. Het betreft de verwUdlng
van het zoogenaamde „Twee-Zeèen-Kanaal”,
dat den Atlantlschen Oceaan met de Mlddel-
landsche Zee verbindt en dat, zoo het breed
genoeg was. der scheepvaart den langen omweg
van Gibraltar zeu kunnen besparen. De voor
standers van t ontwerp wUzen op de strategische
belangen welke *t, behalve de genoemde oecono-
mische voordeelen. voor FrankrUk zou kunnen
opleveren. terwUl zU berekenen, dat de werk
zaamheden een voelbare daling ten gevolge
zouden hebben van het cijfer der werkloozen.
Het kanaalplan der oude Romienen werd in de
zeventiende eeuw ter hand genomen door
Riquet, die uit de beroemde FlorentUnsche
architectenfarailie Aighettl stamde. HU zocht en
vond den steun van Colbert, denf toenmallgen
Minister van Financiën, en de plannen werden
tusschen 1666 en 1681 verwezenlUkte Riquet's ka
naal. dat Bordeaux met Marseille verbindt, is
nog steeds in gebruik, doch kan hoogstens met
aken bevaren worden. Zou men er in slagen het
voldoende te verbreeden en het vooral een zoo
grooten diepgang te geven, dat het voor
moderne Oceaanstoomers bevaarbaar werd, dan
behoeft de oeconomische beteekenls der onder
neming wel geen betoog.
..Eet dit! Het is uitstekend vx>r de
tering en het voedzaamste wat je ter we
kunt."
Ik huilde bUna. ..Ik kan niet meer; Ik heb
geen honger”.
.juist een reden om dit op te eten.” zei hu
weer. ..Nog maar drie kwartier en we zUn in
Arnhem. Maak dus voort. Ik ben bezig een boek
te schrUven over het nut van het eten van
knolrapen." lachte de gek. ,X>e knolraap is
heerlijker dan druiven en perziken, en voed
zamer dan melk en eieren...
„Wat! Heb Je daar ..Ons Land?” Daar heb
ik juist een artikel in geschreven over de berei
ding van knolrapenmelk.”
HU wees naar het tUdschrift en om hem nog
niet meer op te winden, keek Ik er In. maar
ziek naar lichaam en geest, zag Ik niets dan
sterretjes voor m'n oogen dansen. Zouden wa
dan nooit in Arnhem aankomen?
t Jonge mensch
scheen Intus
schen wat tot
kalmte gekomen.
HU zat stil In
zUn hoekje voor
zich uit te sta
ren. Ik durfde
mU niet verroeren, om niet opnieuw z’n aan
dacht te trekken.
EindeUjk! ElndelUk. voelde ik de remmen
werken, de trein ging langzamer. Ik keek steels-
gewUze uit het raampje; de hei had plaats ge
maakt voor huizen. Den hemel zU dank! De
redding was nabU-
Ik beefde, toen de man oprees. HU nam z’n.
wandelstok uit het rek. keek uit het venster,
liet met een slag het portierraam zakken en
maakte aanstalten het portier te openen.
De trein stoomde het perron binnen. Het
jonge mensch maakte de coupé-deur open en
stapte op de loopplank. Toen keerde hU zich
naar mU toe. nam beleefd z’n hoed af en zei
op volmaakt kalmen toon:
„Mevrouw, ik dank u zeer voor uw welwil
lendheid. Door het eten van dien knolraap heeft
u mU in staat gesteld een weddenschap van
vuftig pop te winnen. Nogmaals zeer verplicht
en tot wederdienst gaarne bereid.”
En voor de trein stilstond, was hil het perron
opgevlogen, bij een troepje jongelui beland en
met deze in de ménigte verdwenen.
„Nu zal je toch wel begrUpen. Francine, dat
ik knolrapen voor goed heb tegengegeten."
e roman die Vicki Baum onder den
I 1 titel .Jeven zonder geheimen" over het
leven der filmsterren heeft geschreven
M die wU uitsluitend voor volwassenen met
jeveiKlnzlcht ongevaarlUk achten) schildert met
buitengewone scherpte het schUnleven der film-
pootheden. ZU maakt op vrUWel Iedere biad-
sterk den Indruk de volle waarheid te
wrtellen en niet te overdrUven. een eigen-
jehap die men Juist hier vooral dient te nrij-
mt omdat het gegeven gemakkelijk tot over-
jjtjvtag aanleiding kan geven, waardoor de ge
loofwaardigheid van het betoog sterk zou dalen.
Hrt boek opent met een meesterlUke be-
OdirUving van de z.g. gala-première van een
Alm. Reeds maanden tevoren heeft het recla-
me-bureau der fllmmaatschappU propaganda
gemaakt en honderd uit verteld over de groote
ger, die deze film draagt. Oliver Dent. Wie
g eigenUjk Oliver Dent? Van geboorte een
jngelsch edelman, later student in Oxford,
yefbebberend in vele dingen, maar te zwak van
unleg om één ding goed te doen. HU is sper-
tbf en heeft een gezond en mooi lichaam. HU
g wat men noemt een knappe man. Zoo werd
hU voor de film ontdekt. Eerst was hu figu
rant en toen men zUn gelaat en gestalte nad
ongemerkt werd hU „ster". HU deed dus in éèn
dag den sprong van den niets beduidenden naar
den grooten „kunstenaar”. Een film waarin
OUver Dent (zUn eigenlUke naam is Drake)
optreedt heeft altüd succes. HU is de afgod
nn alle vrouwen en alle mannen zUn ja-
bench op hem. In de fllmstad zelf is hu ua-
tuurHjk bU iedereen bekend. De jongste figu
rante is gelukkig als zU toevallig met hem
amen in de lift staat of als ze zUn sigaret
atg vasthouden. De groote vrouwelljke .stars”
nekten om hem op leven en dood en ontzien
geen laster om hun tegenpartij te vernietigen
De productieleider laat Dent besploneeren als
htj vernomen heeft, dat Ollver te veel whisky
drinkt, want van de gezondheid en de uiterllike
charme van de .star” hangt voor een goed deel
bet financieel succes van de onderneming af.
Dent zelf weet wel ongeveer wat hij waard is
en dat hU «Un carrière alleen te danken heeft
aan zUn corpus, zUn blonde en goed te foto-
grafeeren haren en zUn charmanten glimlach
HU weet dat hU maar matig talent heeft en
dat men ook geen talent van hem vraagt. Alles
loopt hem mee en niets ter wereld bestaat er.
vat hU niet heeft, of krUSen kan.
Freddy Vrijdag was bezig een af-
neemspelletje met Topsy te spelen,
en Polly en de lepelaars keken toe.
„Nou moet JU het van mU overne
men," zeide de zeeman, „maar JU
moet een nieuw figuur maken, kan
Je dit?”
„O ja, dat kan Ik wel,” zeide Top
sy. „ik heb het afneemspelletje zoo
vaak gespeeld, voqr wU op het Artls-
eiland kwamen.”
Toen zU het spelletje eenlgen tUd
hadden gespeeld en nadat Topsy aan
Robbie had laten zien, hoe het moest
gingen zU langs het strand wandelen
it GRIEP iiiiiiiiiiiiiiiiimiimubii|
z i
ben. als het niet moest diénen om te zorgen,
dat werkelUke ladies niet in aanraking zouden
komen met dames van ongunstige faam.
HU moest het ftjne er van weten.
Het beste was dat hU den „Kurdlrektor”, oud-
hoofdofficler, die hU bU verschillende offlciers-
bUeenkomsten al had ontmoet, zUn opwachting
ging maken en ongezocht het gesprek op «Ut
voorval bracht....
Een uur later, op het punt het Kurhaus bin
nen te stappen, werd hU aangesproken door
ritmeester von Freese, den leider van den ten-
nlswedstrUd, een officier, waar hU eenlgszlns
bevriend mee was.
Deze vertelde hem. dat de „Kurdirector" een
auto-tocht maakte en pas ’s avonds zou terug
komen.
Uit het gesprek, dat zich tusschen de beide
mannen ontspon bleek echter, dat ook von
Freese hem de gewenschte inlichtingen kon
geven. En Victor vernam tot zUn ontzetting,
dat de reputatie van mevrouw Rettberg veel
slechter was en niet zonder reden dan
hU ooit had vermoed. Het had von precise al
de grootste moeite gekost haar aan de tennis
matches te laten deelnemen, maar tudens den
wedstrUd waren dingen uit haar leven bekend
geworden, die de jonge weduwe maatschappe-
lUk elgenlUk onmogelUk maakten. Daarom had
von Freese haar ook geen invitatie voor bet
groote diner kunnen bezorgen.
bands, iets zwoels in de atmosfeer. ElndelUk
nam ze zUn rechterhand en zei heesch-fluiste-
rend: „Laten we het geluk dan samen zoeken.
Victor."
Een rilling voer door hem heen.
Vrüheld, rUkdom. luxe, levensvreugde, schoon
heid. lokten hem. HU werd onafhankelUk van
het ouderlUk huis, waar nu vreemden de baas
speelden; hU was niet aangewezen op een
slechtbetaalde betrekking in een jonge onder
neming met onzekere kans van slagen. Niets
bond hem hier, niets. Catharina was toch voor
goed voor hem verloren. En hU had de tempe
ramentvolle, elegante, zich gemakkelUk bewe
gende mevrouw Rettberg altUd graag mogen
lUden Oppervlakkig en een beetje lichtzinnig
was ze misschien ook wel. maar zou dat niet
verdwUnen? Ze zei immers zelf, dat dit luch
tige leventje haar niet meer bevredigde?....
Onder de warmte van haar llefkozenden blik
en de streellng van haar zachte hand, voelde
hü zUn weerstand verslappen.... ZUn hand
streelde haar haren en hU drukte een kus op
het voorhoófd.
Langen
haar bo
hand in
droom geschiedde. w
ZU sloeg haar vochtige oogen naar hem op:
Het is misschien het beste, dat wU zoo gauw
mogelUk weggaan. In Dresden kunnen we trou-
ft weet daar een heerlük pension. Tot den
bruiloftsdag kunnen we elkaar eiken dag zien
WU Je. Uefste? Zullen we vandaag al gaan? We
reizen leder afzonderlUk. Maar In denzelfden
Dan krUgen we een kUkje in de studio, waar
de oppermachtige regisseur Eisenlohr regeert
en zUn domme figuranten uitvloekt. Voor Dent
en Donka heeft hu wel respect, want van hen
“angt voor een groot deel het succes van zUn
nlm af. Eisenlohr werpt zich met razernij op
zUn film, want alle dagen en nachten kosten
hem duizenden dollars en hU moet op tUd klaag
tljn. Tien, twlntig-maal achter elkaar laat hU
een scène overdoen, tot de „star" in een zenuw-
gehuil uitbarst en weggedragen moet worden.
Er. de groote machtige productieleider verschUnt
In het ondraaglUke licht van de felle boog
lampen om op zUn beurt ach en wee te klagen
over de stagnatie in de productie, die alle
zenuwen sloopt en die de menschenlevens en
bagatelle behandelt. HU heeft zUn groote zorr
gen, de productieleider. HU is verantwóordeUjk
voor de financiën ei) heeft na veel zweegen en
tobben een geschikt scenario gevonden, dat nu
in den korst mogelUken tUd moet verfilmd wor
den. O! die scenario’s in Hollywood! Door hoe
veel handen gaan zU niet. Een auteur meent
ë«n behoorlUk verhaal voor de fUm te hebben
gemaakt. Het bevalt den machtige niet geheel
en hU geeft het met enkele aanteekeningen
door naar zUn scenario-departement. Daar
krUgen successievelijk een tiental scenaristen
het manuscript in handen en ieder wUzlgt het
op zün manier. Tenslotte is de vorm definitief
samengesteld, maar de oospronkelüke auteur
kent zün eigen werk in de verste verte niet
meer terug. De auteur wordt betaald en ziet
later zün naam op het tlteldoek van de film,
maar dat is dan ook het eenige wat hem met
den titel aan zün werk herinnert. Het manus
cript is versneden en uit elkaar gerukt. Er is
bijgelapt en afgetrokken. Kortom zün naam
behoort dit manuscript niet meer, dat allesbe
halve zün Inzichten en gedachten vertolkt.
vmrwaarden tegen Z 9/1/}/) bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door Z MJ een ongeval met Z OfT/J bü verlies van een hand Z 1 OU verlies van een Z bU een breuk van f jffi bü verlies van ’n
Alle abonnees °P ^aSen* eender^v^aend^^ufteerlngen t 3UUU.- verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen tdU.’ doodelüken afloop AU een voet of een oog f Z^Os** duim of wUsvlnger Ol/s-been of arm f TV.” anderen vinger
trein. En als we in Dresden getrouwd zün, gaan
we'dan naar Triest, naar Alexandrië naar
Ceylon! Altüd maar met zün tweetjes bü el
kaar.... O, wat heb ja me gelukkig ge
maakt
Jk weet wel, dat het niet erg conventioneel
d>t Ik het zoo eerlük zeg Maar als men zoo
~*een in de wereld staat als Ik. zoo hulpelook
w» komt men wel In de verleiding om toe te
®^®n als men een kans op geluk ziet....’’ Ze
#’*k Plotellng af en keek hem In de oogen:
eens. Victor. Er zün veel menschen, die
niet mogen, dat weet ik. JU hebt ook niet
aardig over me gedacht. Dat weet Ik ook
y*1 ëén inwendige stem zegt me: het is geer,
«oevai. Victor, dat we elkaar vandaag In het
J*fk hebben ontmoet, beiden op het punt, van
**g te gaan en In het vreemde het geluk te
•'•ken..."
Mevrouw Rettberg haalde een ftjn kanten
"“doekje te voorschün en wlschte haar voch-
oogen af.
zult Je geluk gemakkelüker vinden dan
w WJ droefgeestig, zonder dat hü het wilde,
meegesleept in haar stemming.
•h lange pauze volgde. Er was iets druk-
an ik u ook dienen, tante?"
„Knolrapen? Neen, dank je, Francine."
-k a. Verbeeldde ik het me, of huiverde tante
Emma?
,Ze zün uit m’n eigen tuin, tante. Laat me
u eens helpen."
Tante s antwoord was kort en beslist.
„Neen, Sien, heusch niet. Ik kan er de lucht
en het gezicht niet van verdragen sedert....
maar dat zal ik je straks wel eens vertellen na
het diner”.
Toen de maaltüd geëindigd was en we aan de
theetafel gezeten waren, herinnerde Ik tante
Emma aan haar belofte. Ze dacht even na en
begon:
„Het zal net November een jaar geleden zijn
dat ik van Amsterdam over Arnhem naar Nü-
megen reisde om eenige weken bü m’n zuster
Koba te gaan doorbrengen. Te Utrecht stapten
een heer en dame uit. die de reis van Amster
dam meegemaakt hadden. Ik bleef alleen in den
coupé over. Ik verheugde me reeds dat Ik alleen
gebleven was, toen op het laatste oogenbllk
een net gekleede Jonge man den reeds gesloten
coupé epen rukte en tegenover me plaats nam.
Het was zeker aan mün gezicht te zien, dat ik
het vervelend vond gestoord te worden, ten
minste de jonge man maakte zün excuus door
te zeggen:
„Het spüt me, dat ik u lastig val."
„O. In t geheel niet." antwoordde ik koeltjes
en begon In het nummer van „Ons Land” te
lezen, dat ik aan de kiosk gekocht had.
„Neem me niet kwalUk." zoo klonk het van
den overkant, „maar kunt u me ook zeggen,
waar de trein het eerst stopt?”
Op deze vraag, hoe dwaas Ik die ook vond,
kon ik het antwoord niet schuldig blüven en
zei dus:
„Te Arnhem, geloof ik."
„Werkelük? Dat is een heele rit. dank u."
Het voortdurend schudden van den trein
maakte me slaperig, en ik dommelde blükbaar
In. Eensklaps werd Ik door een schok wakker
en zag dat de jonge man mU met doordringen
den blik zat aan te staren. Ik schrikte op.
„Het wordt zachtjes aan tijd voor de lunch,”
merkte hü op. Tegelükertüd haalde hU met
groote moeite een bol voorwerp uit een züner
zakken te voorschün. Ik keek er met verwonde
ring naar. Het was een groote rauwe knolraap!
Uit een anderen zak nam hü een mes en sneed
van den knol een langen reep af. In de grootste
verbazing zat ik een en ander aan te zien. Eens
klaps riep de jonge man: .Eet op!” en hield
mü de af gesneden knolschijf voor.
'Sprakeloos staarde ik hem aan.
JHoor Je me niet? Eet op!"
Ik werd bleek van schrik. „Excuseer me,”
stamelde ik; „maar ik heb al gegeten.”
„Al had je vüftig maal gegeten, je zult dit
toch opeten.’’
Het was bepaald schrikwekkend om aan te
zien. Z’n oogen rolden door z'n hoofd. Lieve
hemel! Ik zat tegenover een volslagen gek.
Allerlei verhalen kwamen mü voor den geest
van reizigers, die In den trein door krankzin
nigen overvallen waren.
Eén ding was me duidelük: ik moest dien
man trachten te kalmeeren. zoo mln mogelük
tegenspreken.
„Dank u! Ik heb in t geheel geen honger....
nou een klein stukje dan!”
..Neen, ouwe dame! Geen klein stukje, den
heelen raap moet je opeten voor we in Arnhem
zün. ten minste als Je er prüs op stelt er levend
aan te komen. Hoe eerder je dus begint, hoe
beter.”
Het was vreeselük.
Wat was nu te verliezen: den dood door het
eten van een knolraap of den dood door het mes
van een krankzinnigen moordenaar? Ik klem
de m’n lippen opeen om niet te schreeuwen.
Waar.... o, waar was toch de noodrem?
Jtom. schiet op”, begon hü weer. „Ik zou
wel mee eten, maar ik heb juist 'foor ik In den
trein stapte, er al een opgegeten. Hü smaakte
mij büzonder.”
Ik beet een klein stukje af. Als Je nog nooit
rauwe knolrapen geproefd hebt. Francine, dan
kun je je niet verbeelden, hoe vreeselük mü dit
tegen stond.
Het Jonge mensch zag het ontstelde gezicht
dat ik zette.
„Het is een heerlUke vrucht,” grinnikte hü;
net ananas! Als je ze opgegeten hebt, zul je er
spüt van hebben, dat je niet meer krügt. Kom,
schiet een beetje op!”
De gek hield geen oogenbllk z’n oogen van
mü af.
„Je eet niet hard! Zeker een copieus ontbüt
werken als een trompetsignaal! In een
weken zou de naam van de succesvolle
kweekster Internationale klank hebben.
Heelemaal uit eigen kracht was dat
meisje vooruit gekomen. HU daarentegen....
Hü Het zich In de clubfauteuil voor den
schoorsteen neervallen en borg zün pünlük
hoofd In de handen.
Catharina was door het succes van haar moel-
zamen arbeid boven de groote menigte uit ge
komen; hü daarentegen probeerde door een
huwelük-om-l-geld zich aen naar bulten schit
terend leven te verzekeren, dat innerlUk-vooe
zou zün.
