BIJGELOOF
I
0
2
TIEN WENSCHEN VOOR 1933
OUD EN NIEUW
A
10
f
SYLVESTERPOTJES
t wonderdoener
Vreemde gebruiken
Wonderdoener
Naïef by geloof
Zyn leven
Da vijfde; dat mevrouw Mode ook eens wat
I
a
Tal van eigenaardige gewoonten
by de wiaseling dea jaara
e
n
d
t<
g
d
St. Sylvtater
van het jaar
Drukke dag voor de poet
-
„PROSIT NEVJAHR"
L.
A
ST SYLVESTER-AVOND
f V,
den
</e laat ate Heilige
naar
i
1
mille
waarvan
het
«1
d
Het is slechts de duur
we schieten
mogen belemmeren, want waar haat en twist
heerschen, kan de Liefde niet wonen.
te
men
zjjn niets anders dan
volksverbeelding, die
t
h
De vierde: dat de boeren in 1933 hun ver-
losslngsjaar'mogen begroeten. Nooit hebben zij
zoo moeten ploeteren om er te kunnen komen
als juist nu. Zij krijgen hulp, maar zal dit ba
ten, als de crisis aanhoudt? Altijd: de crisis,
de schuld van alles. De crisis sneve nog dit jaar
en liefst in de eerste maand.
De negende: dit is niet de minste onzer wen
schen. Dit is zelfs een door den Paus geformu
leerde gedachte; Er zij vrede in Zuid-Amerika.
Niet alleen tusschen de strijders om den Gran-
Chaco die althans op Kerstmis den Paus
gehoor gaven door een wapenstilstand te slui
ten maar ook in Mexico, het land der Kerk
vervolgingen, waar de toestand ellendiger is dan
ooit. Deze verstoring van den vrede, erger dan
een regelrechte oorlog, moge in den kortst mo-
geljjken tijd een einde nemen, opdat de Liefde
in God weer heersche over deze katholieke
streken.
ei
C
A
ti
d
op
van
laatsten
jaar
e<
n
h
e
d
I
n
n
e
X
o
V
l
1
1
c
<1
s
V
I
I
4
1
1
t
t
1
a
l
t
1
1
t
1
I
1
1
p
n
n
VI
ti
h
d
»i
d
sl
11
11
n
b
ri
d
zl
d
g
o
h
De zevende: dat het Verre Oosten eens tot
rust mag komen. Japan en China vechten nog
lustig. Het is moord en brand in MandsjoerUe.
Bandieten plunderen, moorden en brandschat
ten. Japan „ruimt op”, zooals het zegt en China
verdedigt .zijn eigen bestaan. De Volkenbond
kan er geen wijs meer uit worden en de geleer
den spreken elkaar tegen. Wanneer zal het
einde komen en hoe? Vooralsnog ziet het er
naar uit, dat het jaren zal duren en dat mll
lioenen menschen, die den vrede willen, zullen
leven te midden van oorlogsrumoer en hon
gersnood.
zóó verschillend kunnen zijn, of zjj houden nog
nauw verband met elkaar. Wie zou trouwens
een wensch kunnen uitspreken, die géén ver
band houdt met de crisis.
Weinig Pausen hebben zooveel kerken laten
bouwen als Sint Silvester. En weinigen ook
hebben zooveel versieringen in de kerken laten
aanbrengen. Onder Silvester’s bewind werd ook
het H. Kruis door Helena gevonden en had de
kerkvergadering van Nicaea plaats. Zijn zegen
rijke regeering liep van 314 tot 335, doch bij
alle groote deugden die hfj bezat, was er wel-
Slnt Silvester was een groot wonderdoener.
Meerdere malen getuigden zijn daden van een
bijzondere beschikking Gods. Een van de won
deren die in zijn heilig leven staan opgeteekend,
betreft de verlossing van de stad Rome uit de
klauwen van een ondier, dat op het Forum
een schuilplaats had gezocht en vele slacht
offers maakte. Paus Silvester werd ter hulp ge
roepen en hij betrad het Forum, waar hij hst
dier vond bij enkele lijken. Zijn gebed hielp
hem het monster bestrijden. Het werd gedood
en Rome was van zijn plaag verlost.
Een andere schoone legende is de volgende.
Een van de vele heidensche toovenaars, die des
tijds Rome als het ware bevolkten, had om de
macht van zijn uitspreken te bevestigen een
stier gedood. Het volk kwam onder den indruk
van deze daad en geloofde de verklaringen
der toovenaars. Toen verscheen echter de hei
lige Silvester en wees op de almacht van God,
die doode dieren ten leven kon wekken. HU
verdiepte zich in gebed en de stier begon weder
te leven. Vandaar dat men vaak voorstellingen
van Sint Silvester ziet met een stier. De too-
venaar, die door dit wonder werd getroffen
was een van de Joodsche toovenaars. Op t zien
van de kracht van ’s Pausen gebed bekeerden
zich vele Joden en dezen waren het juist, die
steeds de groote liefde van den Heilige hebben
gehad.
De derde: Daar heb je *t weer! Wanneer wjj
op het terrein van het tooneelleven in de hoofd
stad en elders een wensch mogen uiten, laat
het dan deze zUn. dat het tooneel spoedig moge
ontkomen aan den funesten Invloed van de cri
sis, zoodat het publiek gemakkelUker wat extra’s
kan uitgeven tot onderhoud van het geestes
leven, dat in de schouwburgen zoo edel kan
gevoed worden. Maar laten wU hieraan onmid-
delhjk ’n anderen wensch paren, nJ. dezen, dat
de talenten onder de tooneelschrUvers wat dich
ter bU huis blUven en wat minder filmscenario’s
schrijven. Dan krUgt het tooneel weer eens een
betere kans. We zouden dit echter niet wen
schen, wanneer bedoelde scenario’s goed werden
verfilmd, want of een kunstenaar zich uit vla
het tooneel of de film, dat is voor t mensch-
dom precies hetzelfde. De vraag is echter, of
een tooneelschrUver de Juiste man is om naar
de film te grijpen. Want in het tooneefctuk is
hU heer en meester, terwUl hU in de film een
onderdeel is van het geheel. Onze nleuwjaars-
wensch is dus, dat beide: tooneel en film, hun
juiste menschen zullen weten te vinden.
rekening gaat houden met de ongelukkige tijds
omstandigheden. Waarom drie jurken per dag,
zoolang er menschen zUn, die niet eens driemaal
per dag kunnen eten? Waarom geverfde wenk
brauwen, zoolang er mlllioenen zUn die hun
natuurlijke wenkbrauwen als het ware alleen
hebben oen ze te fronsen van de zorg?
twaalven,
aan een
dere pUn
aan een
thuis
hun
Er zUn vele manieren
vieren.
OP
het oude jaar
als
de
De achtste: dat Spanje zich hervinde en dat
de katholieke cultuur, die eenmaal gróót was
in dit katholieke land, tot nieuw leven moge
groeien. Dat de partijen zich verzoenen en den
bloei van den Spaanschen geest niet langer in vervulling gaan en we komen eri
Bint Silvester was de zoon van Romeinsche
patriciërs uit de tUden der catacomben. ZUn
moeder was een teedere vrouw, die haar kind
alle liefde gaf, die een kind maar verlangen
kan. ZU onderrichtte haar jongen in alle din
gen, die met God in verband staan, waarna
zUn opvoeding werd voltooid door den priester
Cyrinus, die Silvester onderrichtte en hem be
kwaamde tot de uitoefening van -de heilige
diensten. Toen Silvester priester werd, wist hU
dat dit priesterschap hem dichter bij den mar
teldood zou brengen, want in die sombere tU
den waren de priesters meer dan ooit gehaat
De marteldood van Timotheus, die door den
Romeinschen rechter Tarquinius ter dood was
veroordeeld, nam de gedachten van Silvester
bUna voortdurend in beslag en meer dan vroe
ger nam hU het vurig besluit zUn leven te
wUden aan de vrijmaking van de Kerk en de
verbreiding van het heilig geloof.
Dit is de eerste wensch.
De tweede: moge spoedig
en in leder geval in 1933
een flinke opleving ont
staan in het economische
leven. Wanneer de eerste
wensch in vervulling gaat,
zal vermoedeUJk ook de
tweede het pleit winnen.
Want temidden der mll
lioenen werkloozen spurten
nog altUd de dure auto’s
van'honderdduizenden, die
precies te veel hebben, wat
de armen te weinig hebben.
Zoo ziet men, dat de
nieuwjaarswenschen nooit
De zesde: laat deze wintermaanden, die nog
komen en die zoo mild hebben Ingezet vóór
Kerstmis, zacht blUven en een beetje zonnig,
want anders zullen velen hun ellendige dagen
en nachten moeten doorbrengen in koude, die
nóg erger wordt, wanneer zU gepaard gaat met
honger. Het is wel droevig, dat wU hierop weer
eens moeten terugkomen, maar het kan niet
anders, zoolang deze menschen nog bU mllll-
oenen kunnen geteld worden, mlllioenen, waar
van de Hemel weet hoeveel zwakke kinderen,
die het allemoodigste te kort komen en in hun
hulpelooze droefheid de ouderen des te vinniger
doen Ujden.
om op den
dag van het
liever huldigen als den
patroon, die ons door
zUn gebed en harden
arbeid aanspoort om
het volgende nieuwe
jaar sterk en arbeid
zaam in te zetten. Dan
zullen we beter in zUn
geest handelen dan door
een paar uur langer
te slapen dan noodza-
kelUk is.
De tiende: Rusland. Hier valt heel wat te
wenschen. We zullen niet in de fout vervallen
door letterlUk alles anders te wenschen dan het
in Rusland is. Dit ware kortzichtigheid. Maar
vóór alles zou wat meer godsdienstvrijheid in dit
land van dwang en geweld voor alle partUen
goed zUn. Het Russische volk is nu eenmaal een
godsdienstig volk en wanneer dit op dit oogen-
bllk niet naar buiten kan blUken, dan ligt het
uitsluitend aan het geweld, waarmede *n kleine
minderheid de groote meerderheid in bedwang
houdt. Ook hier dus zU de eerste wensch:
vrUheld op het stuk van godsdienst. Weliswaar
beschouwen de Sovjets den godsdienst als
opium voor het volk, maar het is de vraag of
het volk dit ook ziet. WU voor ons weten nu
eenmaal, dat leder mensch persoonlijk zUn
doen en laten zal moeten verantwoorden. Het
geen zeggen wil, dat geen staatsmacht of re-
geeringsvorm het recht heeft inbreuk te ma
ken op wat het individu onvervreemdbaar toe
komt. Doek» laten we r^et bespiegelen en rede-
neeren, maar alleen wenschen, dat deze geestes
vrijheid Rusland wederom zal veroveren. Dan
komt ook vanzelf de vrede, die het heil der
volkeren is.
Er zUn nog meer wenschen, maar bü deze tien
kunnen wU bet gevoeglijk laten. Laat eerst deze
N deze dagen dreunen de nieuwjaarswen
schen langs de straat en door de huis
kamers en wU wenschen elkaar allen een
zalig en gelukkig nieuwjaar toe. Dit geschiedt
niet altUd in den besten
geest, want ook aartsvUan-
den wisselen hun wen
schen, die alleen ontstaan
uit een soort ulteriUke be
leefdheid tegenover de om
geving. Zoo is het feest
van Nieuwjaar vaak een
aanleiding tot hiüchelarU,
hoewel dit ook te betreu
ren is. Daarom zouden we
de reeks van nieuwjaars
wenschen, die we hieronder
formuleeren, willen openen
met den wensch, dat in
1933 de menschen onder
ling oprecht en van goeden
wille tegenover elkaar mo
gen staan om elkaar als
zusters en broeders te be
jegenen.
-j-^tar, waar de Sint Nlcolaas minder wordt
1 gevierd, is meestal het Kerstfeest of het
oude- en nieuwe jaarsfeest de gelegen-
heid om elkaar geschenken te geven. Zoo be
staat in Engeland de gewoonte om groote
hoeveelheden nieuwjaarsgebak te laten maken
en die feestelUk verpakt je laten afleveren. In
Japan hangt men op nieuwjaarsdag guirlandes
langs de huizen. Elders weer loopt men gemas
kerd langs de straat.
Nieuw-
van het
de dag.
maal' een
In sommige landen bestaan de zg. Sllvester-
orakels en het .Joodgieten”, dat hierin bestaat,
dat men een lepel gesmolten lood in een emmer
v.ater laat vallen. Het lood neemt dan eigen
aardige vormen asm door de te snelle afkoeling
en uit deze vormen tracht men de toekomst te
vóórspellen. Sommigen zien in die vormen
hoofden van menschen of koppen van paarden,
geiten, varkens, enz. Als iemand een paard ziet
in deze loodvormen, dan aarzelt hij niet te
voorspellen, dat hU zal winnen op de paarden
rennen. Een soldatenhelm doet direct denken
aan oorlog of minstens aan militairen dienst.
Ook de appel dient als orakelobject. Een jong
meisje b.v. legt op oudejaarsavond enkele appels
onder haar hoofdkussen en wel zooveel als zU
denkt bewonderaars te hebben. Meestal over
schat het lieve kind het leger aanbidders, ma.-
de illusie is er toch. In lederen appel wordt de
eerste letter van den naam des jongelings ge
sneden en als het donker geworden is, neemt
het kind op goed geluk al een van die appels
onder haar kussen. De Jongen, wiens letter op
den appel staat, zal in het volgend jaar haar
man worden. Men vertelt er niet bU, of zU één
van de appels zoodanig apart legt, dat zU hem
gemakkelUk vinden kan en ook niet, of de voor-
altjjd uitkomt.
heeft men de gewoonte den appel
door te snijden en de pitten te tellen. BU een
even aantal pitten zal het meisje spoedig hu
wen in het volgend jaar en bU oneven aantal
za! het nog een heele poos duren. Ja, zelfs
nemen de pessimisten aan, dat een oneven aan
tal pitten het huwelUk «als volstrekt ónmogelijk
voorspelt.
Soms s^bflt men een appel en werpt dan de
schil in haar geheel over den schouder. De
schil valt op den grond en vormt misschien een
letter. Het meisje gaat nu na, of onder baar
vereerders iemand is, wiens naam met deze
letter begint en zoo ja, dan zal zU met hem
trouwen in het eerstvolgend Jaar.
We praten op oude jaar over de groote ge-
eurtertlsaen, die het menschdom heen en
•eer slingeren, de oorlogen, die geen einde
Uien nemen, de mislukkingen tot samenwer
ing der volkeren, den economlschen strijd, die
ïrdeeldheld brengt onder broeders en die
renmin een einde kent.
Waar gaat het heen? vragen wU ons zelf en
kander af. Wij weten het niet. Wat een ge
erde voorspelt, wordt door zUn collega tegen-
esproken en de groote economen, die altUd
rter weten, zitten met de handen in het haar,
laar er is één ding, dat we allen met stel-
ge zekerheid weten en dat is. dat we opgaan,
deren dag, iedere minuut, leder jaar naar
et land, dat geen grenzen kent, naar den tUd,
le geen tUd meer is, naar de eeuwige zalen
an licht en witheld of naar de zwartste duis-
;mls. Wie zal het zeggen? Slechts dat eene
eten"we zeker, maar dat eene wordt gedeeld
i twee mogelUkhedenwit en zwart. Deze
idachte is een overdenking waard, want Jj
an ons ultelndelUk lot beheerschen.
ZU is ook niet troosteloos, noch ontmoedi-
md, want een tweede gedachte dringt zich
p, wanneer we overwegen, dat straks, als we
(kaar Zalig Nieuwjaar wenschen. het feest
aangebroken van s Heeren BesnUdenés. De
eer is voor ons ter wereld gekomen in voor
is is HU gestorven. HU stierf niet den dood,
iaar het leven. HU stierf om ons levend te
taken. HU zocht het Ujden om ons de vreug-
te brengen, de vreugde der eeuwige saiig-
eid, maar ook de vreugde van het kerke-
|k Jaar en de vreugde van het menschelUk
ven van alledag. Geen droefheid is het.
aartoe God ons maant, maar bUjheid. die
e harten verheft. Dit is de stemming, die
is moge bezielen op Oudejaar en zoo deze
emming er niet is bU allen, dat wU ze dan
taken, want zU aUeen kan redding brengen,
oor altUd....
Er zUn ook Sllvesterpotjes. De familieleden
worden geblinddoekt en naar die drie potjes
geleid. ZU moeten dan uitkiezen een potje met
melk, of zand of water. Zand is ongeluk, melk
geluk en dus huwelUk, water is welvaart. Zoo
bestaat ook het ..geluksgrupen”. Van deeg ver
vaardigde voorwerpen, geldstukken, ringen, pop
petjes, enz. worden toegedekt op een schaal
gelegd. Men moet nu grijpen en van het gegre
pen voorwerp hangt het af, of men gelukkig
zal worden of niet. Ook de vogels, raven en
kraaien b.v. spelen een rol. Komt op oude of
nieuwejaarsdag een zwarte vogel dicht bU een
huiSs dan verwacht men een sterfgeval in de fa
milie. Al deze dingen luken niet zuinig op bij
geloof en daar zijn er zooveel, dat men haast
zou gaan denken, dat het bijgeloof een zeer
groote factor is in de viering van Oude- en
NieuweJaar. Zoo mag zelfs een schoen meespe
len. Een meisje werpt een schoen over haar
schouder. Wijst nu de punt van den schoen in
haar richting, dan neemt zU asm, dat zü in den
loop van het volgend jaar uit haar ouderlijk
huis wordt .getrapt”. Wijst de schoen een an-
oeren kant uit, dan kan zU rekenen op een ge
lukkig huwelUk. Men kan ook door middel van
briefjes de toekomst „voorspellen”. BU het sla
pen gaan legt men onder het hoofdkussen een
aantal briefjes, waarop wenschen geschreven
staan. In het donker grijpt men een der brief
jes en de wensch, die daarop vermeld staat,
komt uit in den loop van het nieuwe jaar. Als
men dus maar handig genoeg is om enkele veel
belovende wenschen op te schrijven, dan kan
men er nooit naast grijpen.
Dit zUn enkele van de vele gevallen van
bijgeloof op Oud- en Nieuwjaar. De voorbeel
den spreken voor zichzelf en geven duidelijk
genoeg te kennen, dat men hier meer waarde
hecht aan het domme toeval dan aan de rede
lijke redeneering. Zekere vormen van bijgeloof
zullen wel altUd blUven bestaan en zoolang
zUn zoo onschuldig en vooral naïef zUn als
de ‘iiierboven vermelde, doen wU goed, ze niet
al te ernstig te nemen. ZU hebben tenslotte
weinig om t Ujf en
een uiting van de
immers steeds gaar-
•t toeval als ’n ge-
beschouwt. Wil
in vollen ernst op-
maar één oplos-
toevallig de vas-
melUk de toe
overlaten aai
held. En dat is
kelUkst, want
doen wat we als
nen, dan komt
hetzU naar on-
derszins, maar
tot ons ulteln-
groote stad en ziet boe
sommige menschen de
champagne en den bit
teren lach proeven ver
van den hulselUken
kring. Men ziet ze, als
men bU de spoorwegen
informeert, hoeveel
kaartjes werden afgege
ven naar Parijs en ver
der, als men nagaat,
hoevele honderden au
to’s ver weg vlieden
naar zuidelUker stre
ken. Men kent deze
om
Heel veel. Men kent ze.
Oudejaarsavond rondloopt in
licht geen enkel zoo
groot als de deugd des
gebeds. Dit gebed deed
wonderen, zooals wU za
gen en het was ook de
groote hoeksteen van
vertrouwen, dat het
volk tn zUn Paus stelde.
In plaats van een patroon der langslapers,
zou men Sint Silvester beter kunnen noemen
den patroon der Uveraars. Laten we hem daar-
ver weg
zuidelUker
Men kent
manieren, als men luis
tert naar de tango’s
die ruischen door het
moderne restaurant,
waar de menschenkinde-
ren heenvluchten, die
geen thuis hebben of
die hun thuis liever
et schot in den nacht! Het staat hler-
never. afgebeeld als de start van Oud
Nieuw. Inderdaad is de overgang
An het oude naar het nieuwe jaar gelük aan
Aen schot. Het is slechts de duur van een
mUlioenste seconde en we schieten van het
oude jaar in het nieuwe.
Dat is het laatste teeken van den SUvester-
avond. Dan hebben we weer te doen met het
nieuwe jaar en het oude ligt achter ons. Dit
schot is een symbool. Het teekent de sni 1-
beld van den tUd en van ons leven. We kun
nen er lang over praten of niet, maar ieder
moment van ons leven vliegt voorbU als een
schot, even' snel, even onherroepelUk. We
hebben vet dus te gebruiken. En wel zoo, dat
we erniet te veel spUt van moeten hebben,
zóó. dat het dienen kan voor den eeuwigen
tUd. die geen einde neemt en waar geen start
schot nog van beteekenis is. We dienen het
te gebruiken zooals het gebruikt werd door
den goeden Heilige, wjens feest op den laat
sten dag van net jaar wordt gevierd: St. Sil
vester.
Met Paschen en Kerstmis is ook
jaar een der grootste feesten
•jaar. BegrUpelUk, want dit is
waarop we voor de zooveelste
^nieuwe periode tn ons leven beginnen. Deze
gedachte beheerscht dan ook de geheele volk-
sche viering van het Nieuwjaar en er valt
menige folkloristische bijzonderheid over deze
Viering te vertellen.
Sinds oude tUden is de gewoonte, dqt men
met Nieuwjaar geeft en wenscht. De gewoonte
heeft zichzelf tegenwoordig wel wat overleefd,
maar dit houdt verband met tje ellendige tUds-
cmstandlgheden. Het teekegji intusschen het
karakter van de Nieuwjaarsviering, dat men op
dezen dag geeft en wenscht. Let op. Men
geeft den postbode, den concierge op kantoor,
de dienstmaagd thuis, kortom allen, die zich in
den loop van het afgeloopen jaar hebben in
gespannen om ons goede en prettige dingen te
doen. Een prachtige gewoonte ongetwUfeld, als
ae niet overdreven wordt en als de gevers niet
gedwongen worden uit menschelUk opzicht meer
te geven dan zU kunnen.
Reeds de oude Germanen deden aan Nieuw
jaar. Iedereen wilde weten, of het nieuw ko
mende Jaar hem geluk of ongeluk zou brengen
Het Oud-en-Nieuw, kent u wel inniger ge
dachten dan die bü het noemen van deze
feestdagen ontstaan?
De „laatste” heilige van het jaar is Sint Sil
vester, wiens feest wU op 31 December vieren.
Men noemt hem eenlgszlns gemoedelük den
patroon der langslapers, maar al heeft de
«frlklore hem dezen titel gegeven, de heilige
Silvester zelf was allesbehalve een langsla
per. Integendeel was hu een zeer Uverlg en
hard werkend man.
Bint Silvester heeft de bekeering van Con-
stantUn van Rome op ZUn naam staan en hU
won dezen nieuwen christen door de buiten
gewone goedheid, die van hem uitging. Het
enorme gevolg van die bekeering was, dat de
kerkvervolging in Romct een direct en beslist
einde nam.
ontloopen.
Maar één manier is er die de beste is van
alle. Het is de feestviering in den huiselU-
ken kring. Daar zUn ouders en kinderen en
soms kleinkinderen verzameld om den haard
of den feestëlUken dlsch en zU zUn méér
dan ooit één, want dit is het uur, waarop de
gedachten gaan naar de toekomst, die een
maal de groote wisseling zal brengen in de
tUden der menschen, de wisseling van dood
en leven. Dit is het uur, waarop voor onze»
geest alle genoegens en alle leed rijzen, die
wU in het afgeloopen jaar hebben ondergaan
en ook alle leed en alle genoegens, die wU
den evenmensch hebben aangedaan. Op dat
korte oogenbllk. dat vrij ópstaan om onze fa
de hand te reiken en geluk te wen
schen met het nieuwe jaar, op den slag van
flitst Juist de herinnering voorbij
daad, die ons meer dan alle an-
heeft gedaan, of wroeging bezorgd,
verloren illusie, een verloren dier-
dle de groote wisseling der tUden reeds
gekend en doorlicht wordt door de Jeu-
lichten van Gods volmaakte aanschou-
Spoedig werd hU aan
geklaagd wegens on
trouw aan de góden
van de Romeinen en
door Tarquinius ontbo
den om te worden on
dervraagd. De hardnek
kigheid, waarmede Sil
vester «Un overtuiging
vasthield en verdedigde,
prikkelde den rechter
in hevige mate. Het on
geluk wilde, dat de
rechter, die Silvester's
zaak aan tafel behan
delde, op een kwaad
oogenbllk een graat in
zUn keel kreeg en dreig
de té stikken. Toen legde
Silvester hem de handen
op en behoedde hem
voor den dood. Uit dank
baarheid liet de rechter
hem vrij en kort daarop
bU den dood van Paus
Melchlades. werd Silves
ter tot diens opvolger
benoemd.
In dezen tUd. het begin
der vierde eeuw, re
geerde ConstantUn de Groote, die na zUn
groote overwinning, waarbU het heilig kruis in
de lucht verscheen, zich tot het christendom
had bekeerd. Volgens de legende hield Con
stantUn ook na zUn bekeering nog vele hei
densche gebruiken aan zUn hof in zwang.
Zelfs heeft hU een tijd lang, hoewel hU be
loofd had zich te laten doopen, het doopsel cp
de lange1 baan geschoven. TUdens een ziekte
Het ConstantUn zich bUna overhalen zich te
baden in het bloed van jonge maagden, zoo
sis zUn heidensche dokter hem had aanbevolen.
De slachtoffers waren reeds uitgekozen, doch
in een droom verschenen twee mannen den
keizer en rieden hem zich te wenden tot Paus
Silvester. De heilige Paus had spoedig het juiste
middel voor de genezing van den keizer gevon
den en zeide: „Er is maar één bad,
gU genezing kunt verwachten en dat is het H.
Doopsel. Nu wachtte Constantijn niet langer en
liet hU zich doopen.
'S?
b
li
l
I
I
t
h
z
1
ne de speling van
helmzinnige macht
men deze zaken
vatten, dan is er
siSfe en dat is
te: men kan nw-
komst rustig
de Voorzienig-
ook het gemak-
wanneer wU
onze plicht ken
de rest vanzelf,
zen zin at sn-
ln leder geval
delük welzUn.
Is
