Leven zonder geheimen uttAaal um den dag I s UITVERKOOP! ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN ROBINSONschoenen voor je teenen Een feest \Het bewijs De vlammende anjelier I DINSDAG 3 JANUARI Het olie-conflict VALENTINO STERFT De geest des tijds Onder den rooden pantoffel Vilt Marlene Dietrich Een historisch zwaard Beschuldigd van contractbreuk •I i Arme levens cis middelen tot reclame Schatten van Canada’s bodem - FEUILLETON i Naar het Duitsch van Paul Oskar Hoecker 3 van menschenhaar AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIGJJUR NA HET ONGEVAL ii veroverde het ontslag krijgen. Dat begrijp je toch (United Press.) waterkant naar enkele (United Press.) George (Morgenavond vervolg) nog XIII. 43 Eva's (Wordt vervolgd). was te kort. „Zoo gaat het niet, zei Robbie, „de plank Is net 2 decimeter te kort." j.- i< et le *ot- vae rtfc l!ÏI- I >en de !O. 1 Isosesesessseeeeeetsveeseveesssseveseeses couranten. Ik stuur ze hierbij. Er is maar één blad, dgt den naam juist gespeld heeft, de an dere schrijven allemaal ..Flaming Kate." Onder dezen naam zal Uw schepping nu wel in het land der Britten bekend worden. Dat we zeker den tweeden prijs krijgen, heeft Mr. Gabb een paar uur geleden van Sir Robert gehoord. Zoo- dra het officieel Is, stuur ik een telegram. Be stellingen komen zonder onderbreking binnen. Daarover schrijft Mr. Gabb morgen. Hij is er voor, om maar kleine planten te sturen. MOSKOU. 3 Jan. Russische specialisten hebben voor de mannelijke en vrouwelüke lok ken, die mln of meer regelmatig onder de schaar van de kappers plegen te vallen, een nuttige bestemming gevonden. Proeven hebben nX bewezen, dat menschenhaar het best denk bare materiaal vormt voor tjet vervaardigen van vilt. De haarafval In de kapperszaken zal thans gebruikt worden voor een massalen aan maak van vilten pantoffel*. Men verwacht, dat vooral de Russische vrouwen zich nu met nog meer enthousiasme zullen laten „bubikopfen”, want niet alleen zullen zü daardoor ulterlük de mannen terzijde streven, maar bovendien nog het regiem van den pantoffel bevorderen. Een .brigade” van Ingenieurs is naar Gorki, d. w. z. het sinds het schrijvers jubileum van Maxim Gorki omgedoopte Nisjnl Nowgorod, ver trokken om het metamorphose-proces van een halve ton menschenhaar tot ettelijke paren pantoffels van het begin tot het einde mede te maken en te leiden. Men verwacht, dat men alleen reeds In Moskou per jaar 1400 k 1500 ton menschenhaar zal kunnen oogsten. Gezien de verregaande ruigheid van het nog onontwik kelde Russische volk lijkt deze voorlooplge ra ming niet overdreven. Het commissariaat voor de lichte Industrie heeft bevolen, dat voortaan in alle grootere steden der Sov>t-Unle de kappers het harige grondvuil van hun salons moeten verzamelen. De kappers, die het meeste haar leveren, wor den met een premie in den vorm van een kos teloos vacantle-reisje beloond. Het wordt tijd, dat de sikkel in het Sovjet- embleem vervangen wordt door een schaar of een tondeuze. want dat de Russen in den vol- sten zin des woord* er kaal van af komen, staat reeds sinds lang vast. HUMimniHie Tenslotte werden beide vermaakt aan het National Museum, waar zij de groote aandacht en bewondering genieten van bet Amerikaan sche publiek, dat terecht in deze voorwerpen de herinnering ziet aan den grooten natlonalen held der Vrije Vereenigde Staten. als er alleen maar de exposanten zijn. Maar Ik weet ten slotte niet, wat Imposanter is. Als alle wandelpaden vol zijn met menschen, als de bezoekers, opgewekt en vroolijk, vol be wondering elkaar op allerlei attent maken, praten en lachen, dan is de aanblik zoo kleur rijk en bewogen en interessant, dat men haast geen oogen genoeg heeft om te zien en geen ooren om te hooren. En dan nog de muziek, die van de bovenste galerij klinkt en door de groote open entrée kijkt men In den voortuin, waar een menigte herfstbloemen in een schittering van kleuren en tinten geplant zijn en daar verdringt zich een kleurige me nigte wandelaars. En de zon schijnt over de lichte parasols en de kleurige hoeden en lich te toiletten. Het is een feest van schittering en vroolijken gloed. En het gebouw van binnen heeft iets van het plechtige van een groote kerk. Een van de aardigste dingen Is, hoeveel de bezoekers te vragen hebben. 2kx> kinderlijk somsen Je hebt er soms vreeseljjk deftige oude heeren bjjl Ze hebben bijna allemaal boekjes of bloc notes in de hand, maar je moet niet denken, dat dat alle kooplui of agenten zijn. O neen, dat is het groote publiek. De een heeft een stadstuintje, de ander een grooten villatuln, een derde bezit een groot landgoed, weer een ander houdt er een rosa rium op na, een vischvjjver of een daktuin en dan heb Je nog de eenvoudige menschjes, die hun balcon met bloemen versieren of een kleine veranda hebben of zelfs maar een slmpelen bloemenbak. En ze houden allemaal lumuinimi.É voor, om maar kleine planten te sturen. Hfl vindt, dat in het zachte klimaat hier nog wel in October bulten geplant kan worden. In ver scheidene deelen van Engeland vriest het vóór Januari of Februari heelemaal niet Weet u nog, hoe we in Mei in den ijsheiligennacht buiten met de kolenpannen in de weer zijn geweest? Hoeveel-van die planten of stekken ervan zou den er niet zijn, die nu hier de. bewondering van de bezoekers opwekken? Wat een heerlijk beroep is het bloemenvak toch. En zelfs van de tegenslagen leert men. Mr. Gabb zegt: vroeger was hij alleen maar een boer, maar nu krijgt hij het gevoel, dat hij het in het bloemenvak nog wel eens tot iets kan brengen. En dat heeft hij aan U te danken. Hij doet net alsof hij van de^Duitschers niets moet hebben, maar van de Duitschers. die hij heeft leeren kennen, houdt hij heel veel. Dat heeft hjj mij vanochtend op zijn fijne, humoristische manier gezegd. Ik hem hem geantwoord, dat als ik daar ook bij inbe grepen ben, hl) me dat maar een beetje duide lijker moest laten merken, want dat deed hij helaas niet! Brutaal hè? de politie op te bellen. Ze is al hier „Wat drommel....!’’ riep Dalton, maar Leek viel hem in de rede en zei: „Ik zal ze even binnenroepen, als u het goed vindt.” Hij riep ze binnen: een Inspecteur en twee agenten. ..Dien moeten jullie hebben." zei hij. op Simmons wijzend. Dalton vloog op van z*n stoel. „Wat bezielt je, kerel!" brulde hij en zich tot den Inspecteur wendend: „Deze heer is mijn gast! Er moet een afschuwelijk misver stand bestaan. Ik heb nog nooit zoo'n onzin gehoord en zal..." „Neem me niet kwalijk, mijnheer," zei Leek, „hier is het bewijs." Hij Het de pantalon zien en wees naar de knieën. Er zaten witte verfvlekken op. „Ik ben zoo vrij geweest," hernam Leek, „en heb gisteravond den grond voor de brandkast met witte verf Ingesmeerd. Deze broek is van mijnheer Simmons. De juweelen. mijnheer, heb ik in mijn zak. Die heb ik afgenomen van den handlanger van mijnheer Simmons, die ge bonden in t tuinhuis ligt.” „U ziet, mijnheer." sprak hij verder totRafe Simmons, „dat ik niet die Leek ben, voor wien u me hield. U bent in de war met een anderen Leek, die, het spijt me dat ik het zeggen moet, m'n tweeling-broeder is." Het jaar i* thans een schoone lei. Maar die niet schoon zal blijven. Omdat men daar nu dag aan dag De nieuu/tjes op gaat schrijven! Men i* nu bezig het gebouw Van 't oude jaar te sloopen, Hetgeen tot stand komt door de daad Van reuze uitverkoopen. Dus staat het woordje uitverkoop Nu overal te lezen. Opdat degene, die nu koopt Geen duur-koop heeft te vreezen Op gevels, vensters, transparant En ook met lichtreclame Wordt als het ware uitgeschreeuwd Hier moet u koopen, dame! ‘t Is uitverkoop! het oude jaar Gaf zulke resultaten, Dat nu de standaard van den prijs Pardoes wordt losgelaten! Zooals een winkelier zijn zaak Graag vol ziet staan met klanten. Zoo even groot heeft hij het land Aan rekken met restanten! Het nieuw seizoen, dat komen gaat, Wordt weer vooruitgeloopen. En de herauten zijn als steeds De reuze uitverkoopen. En uitverkoop.... och mannen, trek Niet al te strak de touwtjes. Want uitverkoop is, al* van ouds, De vreugderoes.... der vrouwtjes! MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) HOLLYWOOD, 2 Jan. (V. D.) Paramount heeft Marlene Dietrich wegens contractbreuk een probes aangedaan, waarin de filmmaat schappij een schadevergoeding van 200.000 doUar elscht. Het gerecht heeft een vodrlooplge be slissing getroffen, waarbij het Marlene Dietrich wordt verboden voor een andere maatschappij te filmen. Paramount eischte tot aan de reve ling van deze aangelegenheid een verbod tot vertrek uit het land voor Marlene Dietrich. De maatschappij verklaarde, dat ofschoon de film ster sedert de voltooiing van de laatste film, „Blonde Venus", een wekelijksch honorarium ontving van 4000 dollar, zij plotseling geweigerd heeft mede te werken aan twee films. Het con tract met Marlene Dietrich eindigt midden Fe bruari. het nog eerder toe dan dien van onlangs.” Terwijl hij groef en schoffelde en spitte, kwam Catharina door de tuinpoort en bracht een kaart uit Londen mee, Van Eva. Ze las hem voor en lachte. De oude man luisterde zwijgend. Het was, alsof hij er niet zoo met zijn gedachten bij was als anders. Maar waar zijn gedachten dan wel waren, daar kwam Catharina niet achter. Geen woord zei hij van het bezoek. Robbie en Topsy waren met de twee lepelaars aan het strand, toen zij drie aardmannetjes bemerkten, die een den „Bekend heeft-ie, wat jij hem hebt voorge kauwd, JUeen gemeene vent ben je, een slecht mensch!" Woedend hief hij den stok op. «Ga uit mijn oogen!....” „U moet me aanhooren!” Toen suisde de stok met vreeselUke kracht op Victor’s hoofd neer. Hij zag een roode golf voor Zijn oogen komendaarna werd het diepe nacht om hem heen. Balthazar Troilo stapte koud en star en on bewogen het roerlooze lichaam voorbU- Rechtop stapte hU den tuin In en hervatte zUn werk, alsof er niets gebeurd was. Alleen zijn handen beefden. En toen hü op zijn stok wilde steunen, voelde hU zUn rechterhand machteloos. Maar direct merkte hijhet was de stok, die den dienst weigerde, want die had bij den slag een breuk gekregen. „Nu hebben ze allebei, wat ze toekomt,” zei hU tevreden tot zichzelf. „En dezen knaap komt OTTAWA, 2 Jan. (Reuter.) Volgens een me- dedeellng van het Bureau voor de Statistiek handhaafde Canada in 1932 met een goud- productie van 63 millioen dollar, hetgeen 13 procent meer is dan in 1931, gemakkelijk zijn positie als tweede goud-produceerend land der wereld. Aan de goud-münen werd een bedrag van ruim 6 millioen dollar aan premies betaald in verband met den huldigen toestand op de wis selmarkt. De zllver-productie in Canada bedrqeg"- 18.333.838 ounces ter waarde van 5.818.000 dol- lar tegen 20 562.247 ounces in 1931. De productie van koper bedroeg 240.876.000 pound, ter waarde van ruim 14 millioen dollar, tegen 292:304.000 pound, ter waarde van 34 millioen dollar in 1931, een vermindering van 18 procent in productie en van 39 procent in waarde. De nikkel-productie bedroeg 29274 871 pound in 1932, tegen 65.666.320 pound in 1931. De productie van lood bedroeg ruim 256 mil lioen pound, tegen ruim 267 millioen in het vorige jaar. De zink-productie was büna 173 mllUoen pound groot tegen 237 millioen in 1931 De steenkool-productle in 1932 bedroeg 11.786.500 ton ter waarde van 37.441.000 dollar tegen 12.243.000 ton ter waarde van ruim 41 millioen dollar in 1931. evenveel van bloemen, kennen de soorten, de namen, letten op iedere nietiwe nuance. En de vreugde als zoo'n Jong meisje in heldere witte Jurk een nieuwe bloem ontdekt! Direct het notitieboekje voor den dag en als het niet te duur is, kan de exposant erop rekenen den volgenden dag een bestelkaart te ontvangen! Ik heb vroeger nooit veel van de Engelschen gehouden, maar sinds Mr Gabb mü in aan raking heeft gebracht met Dickens en Thac keray en vooral met het prachtige werk van Kipling, ben ik wel een beetje anders gaan denken! Maar wat me vooral voor het Engel sche volk inneemt, dat is de groote, mooie liefde voor bloemen bij Jong en oud. bü arm en rijk. Grootvader Troilo zal wel zwart kij ken als hjj dif leest.... Ons oorspronkelijk plan om een eigen pavil joen in te zichten is, zooals ik al schreef, mis lukt. Alleen maar een paar groote vereent- gingen hebben eigen paviljoens. Eerst was ik erg teleurgesteld. Hoe zouden we in deze zee van bloemen, van schitterende kleuren ons Vlammende Katchen een beetje laten uitko men? Maar al op den ochtend voor de ope ning wist ik: ze zullen ons bloemetje niet over het hoofd zien. Weet je, hoe ze het hier ge daan krijgen, om in deze reusachtige ruimte en in de massa's bloemen toch een bepaalde soort in het oog te laten vallen? Ze zetten overal groote groepen bloemen in dezelfde kleur bü elkaar. En dan duiken uit het dichte groen groote plekken wit of zeegroen of goud bruin of purper op. En we troffen het buiten gewoon, dat onze buren op de tentoonstel- Het kostbare zwaard was weliswaar een ge schenk van Frederik den Grooten. maar t an dere was de groote steun geweest van zijn oom in den oorlog en daarom koos hü dit en geen ander. Het rijke zwaard droeg Washington al leen op parades, maar in den strijd had hü het andere noodlg. Ook Washington's stok, die een beroemdheid was in Amerika, kwam in handen van Samuel, nadat zijn vader, de broer van den grooten Washington hem had gederfd en weer nagela ten aan zijn zoon. Een tweede, een derde briefkaart uit Lon den brachten nadere bUzonderheden. Daarop kwam Eva's aardige, levendige, uitvoerige brief. .Neen, zoo iets heb je nog nooit ge zien. Stel je voor de bloemententoonstelling in den Dierentuin in Berlijn, waar oom Eick dien moolen prijs voor zUn orchideeën kreeg en dat tien-, twintigmaal grooter. Het heele reusachtige Cristal Palace één bloeiende, geu rende, schitterende bloemenzee. In het mid den, beneden, een smal pad voor de bezoe kers. En vandaar af, terrasvormig opstijgend, tot hoog op de galerijen, louter bloembedden, in allerlei schitterende kleuren. Overal er tus schen zjjn smalle wandelpaden vrijgehouden. Van het oogenblik, dat de tentoonstelling ’s morgens wordt geopend tot de sluiting om 6 uur, schuifelt daar een dichte menigte. Dan is er van deze bloemenzee natuurhjk niet zoo veel te zien als morgens vóór de opening, Muriel en Madge, de twee lepelaars, hadden de pogingen van de drie aard mannetjes gadegeslagen, en ze beslo ten hen te helpen. „Zullen we ze dragen?” stelde Mu riel voor. „Ja. met behulp van de plank,ant woordde Madge. Meteen pakten de vogels de belde uiteinden van de plank beet en zeiden tegen de aard mannetjes, dat ze er op moesten gaan zitten. Zoo droegen de lepelaars ben naar het eilandje. ,JCljk eens, Robbie”, riep Topsy, „nu Is de plank toch nog ergens goed voor.” Het conflict tusschen Engeland en Perzië, dat door de annuleering der oUe-couceosle der Anglo-OU-Company en het Engelsche protest tegan die opzegging, ontstaan is. heeft tot ernstige beschuldigingen tegen de Engelsche maatschappU geleid. Perzlë verwUt de maatschappij, dat ze on juiste opgaven over hare omzetten heeft ver strekt en den Perziachen staat, die recht heeft op 16 procent van de netto-wlnst, benadeeld heeft. Dit ernstige verwUt is echter niet het eenlge. dat den Engelschen gedaan wordt. Men is er over ontstemd, dat de maatschap pU 20.000 arbeiders ontslagen heeft en men beweert, dat ze haar arbeiders niet goed be handelt. Voor alles echter tast men de grond slagen van het in 1901 met de Engelsche maat schappU gesloten verdrag aan, daar men zich op het standpunt stelt, dat de toenmalige Per zische regeering in strUd met het nationaal belang gehandeld heeft en deze regeering der halve haar verplichtingen niet behoeft na te komen. Maar zelfs als men toegeeft, dat het destuds overeengekomen aandeel in de winst van 16 procent blllük was, dan kan dat zeker niet meer voor den huldigen toestand gelden. De Engelsche maatschappU heeft, naar men van Perzische zUde beweert, haar omzetten niet alleen als minder opgegeven dan ze in wer kelijkheid zün, maar ze heeft bovendien de netto-wlnst door aftrek van ongehoorde on kosten verkleind. Onder deze omstandigheden heeft Perzië van jaar tot Jaar steeds minder uitbetaald gekregen, ofschoon het toch zUn be- langrUkste bodemproduct. de olie, had afge staan. Tevergeefs heeft Perzië tegen de En gelsche berekeningswUze van de netto-wlnst geprotesteerd, tevergeefs heeft het Inzage in de boeken der maatschappU geëischt en dus is Perzië niets anders overgebleven, dan de con cessie op te zeggen. Van Engelsche züde wordt wel is waar toe gegeven. dat de omzetten gedaald en de on kosten gestegen zUn, en het Perzische aandeel in de winst sterk verminderd is. maar men geeft de schuld van dit alles aan de depressie. Perzië is niet in staat zijn begroeting in even wicht te brengen en tracht derhalve door druk op de Engelsche olie-maatschappU de ontbre kende middelen te verkrUgen. De tegenstellingen tusschen Engeland en Perzlë hebben in beide landen een hatelUke stemming doen ontstaan, waaruit de weder- zUdsche beschuldigingen voortsprulten. Terwül de Perzen den Engelschen malversaties ver wijten, wordt van Engelsche züde beweerd, dat in Perzië een matelooze corruptie heerscht en een deel der oUe-dlvidenden in privé zakken verdwenen is. Eenlge Engelsche dagbladen be nutten de gelegenheid om Perzlë met beschul digingen te overladen. Zoo beweren ze o. a„ dat de gouverneurs der provincies een terreur op de bevolking uitoefenen, de menschen le vend laten begraven en wanbetalers de beenen afhakken en de oogen uitsteken. Hoewel deze beschuldigingen niet van offlcieele züde geuit zün, geven ze (och heel juist de heerschende stemming weer. Washington, een van de grootste staatslieden die de Vereenigde Staten hebben gekend, heeft een zwaard nagelaten van histo rische beteekenls. Het zwaard wordt streng bewaakt in het Na tionaal Museum en trekt steeds veel belang stelling. Voor het eerst droeg Washington dit wapen, toen hU als kolonel het fort Duquesne ging be legeren en verder droeg hü het gedurende den geheelen Amerikaanschen vrijheidsoorlog. Het was een van de vUf zwaarden die hU bezat en hU te zamen naliet aan vüf neven, daar hU geen kinderen bezat. De voorwaarde tot het aanvaarden van deze wapenen was de belofte, dat zü het alleen uit zelfverdediging zouden ge bruiken en tot verdediging van het vaderland. Van deze vüf neven heeft slechts één in den houten plank droegen. ZU wilden er een brug van zandheuveltje te er een lichtstraal van z’n electrische lantaarn op vallea en knielde er toen voor neer. Nog geen kwartier later overhandigde hü de juweelen van mevrouw Dalton aan Clark, wiens taak het nu was, er zoo spoedig mogelük mee naar Londen te verdwünen. Maar hü bereikte Londen niet. Hü had nog geen honderd schreden gedaan, toen hü door een hevlgen slag op zün hoofd werd neergeveld er. bewusteloos bleef liggen. Handig doorzocht Leek z'n zakken. Den volgenden morgen ontwaakte Rafe. Sim mons in een uitstekend humeur. Zelfs het feit, dat hü z’n broek niet direct kon vinden, was niet in staat hem z'n geestelük evenwicht te ooen verliezen. Een vroolük wüsje fluitend, begaf hü zich naar beneden om te ontbüten. Nauwelijks had hü zieh tegenover z'n gastheer aan tafel gezet, of er werd ge klopt en Leek kwam binnen. HU droeg een pantalon over den arm. „Neemt u me niet kwalük, münheer," zei hij tegen münheer Dalton, „maar uw brandkast 13 vannacht geplunderd en de juweelen van mevrouw zün gestolen. Ik ben zoo vrü geweest maken, om op een kunnen komen, dat slechts meters verwijderd was. maar de plank gezien had, hoe z'n meester met omging, begreep heel goed, dat deze gelük had. En dat zei hü dan ook. jen het zou eveneens nutteloos zün, om te spreken, als ik mün slag geslagen heb, omdat er in t geheel geen bewüs zal wezen. De juweelen liggen in de brandkast in de bibUotheek en deze heeft openslaande ramen, die steeds ge sloten zün. Het eenlge dat ik van jou verlang is. dat je zorgt, dat ze open staan. Dat is niet moelUjk voor je. Nu, wat is het? Ja of neen? ,Jk moet tüd hebben er over na te denken,” zei Leek: ,Jk ben niet degene voor wien u me houdt. Ik zou niet graag m'n meester bestelen ft Tl „Loop naar den drommel met je praatjes, daar heb ik niets aan. Ik geef je een uur om er over na te denken. En als je niet ja zegt, dan weet ik wat me te doen staat. Simmons verliet het vertrek. Spoedig drong het tot Leek door, dat het nutteloos, neen, gevaarUjk voor hem zou zün, als hü münhee. Dalton vertelde, dat zün „vriend" Simmons hem wilde bestelen: HU sou direct op straat gezet worden. Maarzoo redeneerde hü verder, „als ik münheer Dalton eens waarschuwde en hem trachtte over te halen van nacht met mü op de loer te gaan liggen om Simmons te over vallen? Wat dan? Wel, Simmons sluit natuur- lük de deur der bibUotheek en verdwünt dar door een van de open staande ramen! En als we probeeeren hem van af den tuinkant te cvervallen, dan zal z'n maat want natuur lek heeft hU een helper die op den ultkük staat, alarm maken en verdwünt Simmons in z'n slaapkamer, voordat we hem ook maar hebben gezien. Neen, dat is ook al niets.Ik moet het bewüs hebben!” Met gefronst voorhoofd dacht Leek na. Plot seling kreeg hü een idee. HU glimlachte ver genoegd en wachtte ongeduldig het oogepblik nfwaarop Simmons hem z’n besluit zou vragen. Toen het zeven uur sloeg, ging de deur open en kwam Simmons binnen om zich te kleeden voor het diner. „Wel, m’n waarde Leek, vfat is Je antwoord?" vroeg hü- ,Jk zal het doen, münheer Rafe Simmons was een geroutineerd inbreker, een kunstenaar In z'n vak. Hü gebruikte geen acetyleen-branders, geen boren, zelfs geen breek- Uzer; hü had slechte een looper tot z'n be schikking en verder z'n geoefend gehoor, dat hem direct bü onraad waarschuwde. Om twee uur ’S nachts stond hü op en kleedde zich langzaam en omzichtig aan, Zon- oer eenlg geluid te maken opende hü deur van z'n slaapkamer, sloop gerulschlooe over de breede gang, betrad de bibUotheek en Uep op het raam toe dat hü open vond. Heel zachtjes riep hü: „Ben je daar. Clark?” En de stem van Clark antwoordde even zacht: ,Ja. alles in orde.” „Het zal niet lang duren.’ verzekerde Ra'e Sunmons, „Het is in een oogenbUk gebeurd." Dit zeggend, Uep hü naar de brandkast, liet de almachtige productie ondergeschikt is. Ieder een heeft medelüden met haar en met Dent, maar beiden worden opgeofferd aan het divi dend. Donka echter vraagt New York aan en tegen den wil van OUver’s dokter wordt de tele foon aan zün oor gelegd, hoewel hü bewusteloos is. De stem van Donka roept hem tot het leven terug, een, twee driemaal zelfs, maar dan is het afgeloopen en onder het meewarig gejammer van de Amerikaansche kranten verneemt de we reld dat de beroemde filmster is overleden. Ongetroost blüft Donka achter en met haar aUen, die in Dent's dienst waren, die op be scherming hadden gehoopt en die van zün roem hadden wUlen profiteeren. ZU bUJven achter met al hun groote ën kleine verdrietjes, met hun romans en hun succes, met hun levens, die geen geheimen meer hebben, die open en bloot liggen voor de heele fllmkolonle en voor de wereld, de wereld, die wacht op nieuwen toe voer van onthullingen over deze levens zonder geheimen, die de levens der filmsterren zün. Zoo spreekt Vicki Baum's roman groote en treurige waarheden, die soms de verdienste heb ben de Illusie, als zou het leven van een film ster vol grootheid en glorie zün, volkomen te vernietigen. We leven op dit oogenbUk in een tüd. dat reeds velen sinds lang aan die groot heid twüfelen en meer en meer gaan inzien, dat er. ook in de filmwereld belangrijker dingen zün dan het particuliere leven van al of niet beduidende filmsterren, maar nog steeds houden de reclame-agenten der filmmaatschap- Püen hun propaganda voor een valsche waar- deering der ulterlUkheden vol en daarom zal Vicki Baum met haar knap geschreven en boeiend vertaalden roman meer het rijpe en oor deelkundige publiek dan wel den roemrucht en fllmmaatechappüen een dienst hebben bewezen. ling, zoowel rechts als links en boven en be neden, alleen witte, sneeuwwitte tot room kleurige anjers hebben. Daartusschen vormt onze bloemencoUecte een groot, gloeiend ei land Këen, het Ujkt wel een groote laaiende fakkel, als men onzen stand van beneden af ziet. En van boven, van de hoogste galerij ge zien, Ujkt het een stralende zonsondergang! Ik ben nog nooit zoo gelukkig in mün leven geweest als in deze dagen. En een Engelsch, dat ik in mün gelukzaligheid gesproken heb....! Maar Mr. Gabb vond, dat het niet eens zoo héél erg was. Maar ze begrijpen me toch alle maal, vooral als ik ze een beetje vriendeUjk aankük en hun het prospectus in de nand duw, dat Mr. Gabb in het Engelsch heeft la ten drukken. Ook de plaat uit de Garten- welt” doet het uitstekend. Mr. Gabb is erg tevreden. De eerste prijs zal wel voor de rose noviteit van Dutton zün. Het is de grootste anjer, die ik ooit gezien heb. maar de bui tenste bloemblaadjes verkleuren erg gauw en we amuseeren ons er mee, hdfe het personeel voortdurend met scharen in de weer is om ze af te knippen. Zoo iets hoeven wü niet te doen! Van de eerste honderd snübloemen. die wü hier In hooge vazen hebben staan, heb ben we pas drie hoeven te vernieuwen. Ik denk, dat ze in een winkel of een kamer twee weken kunnen staan zonder vorm en kleur te verhezen, als ze geregeld frlsch water krij gen en bügesneden worden. Gisteren heeft Mr. Gabb een lang Interview gehad met een bekend plantkundige hier en vanochtend stonden er groote stukken In de y-w afe Simmons zat op z'n slaapkamer op l-c Tower-House, de groote villa van z’n vriend Dalton en keek met aandacht naar Leek. HU was zoo juist voor een kort ver bluf bü z'n vriend aangekomen en Dalton had z'n kamerdienaar Leek gestuurd, om hem t>ü t uitpakken van de koffers behulpzaam te rün. Er was Iets aan Leek; een bepaalde manier van doen, die Simmon's herinnering in de war bracht. En tóch was hü er van overtuigd, dat hü Leek al eens meer gezien had. Op hetzelfde oogenblik, dat Leek een smoking uit den koffer haalde en in de kast wilde han gen, stond Rafé Simmons op. en terwül er een eigenaardige glans In z'n oogen scheen, zei hü glimlachend: „Dat we elkaar nu hier weer ontmoeten, hé münheer Leek? Wel toevallig, vind je niet?” De kamerdienaar keek verrast op. ,Jk oegrijp niet wat u bedoelt, münheer.” ..Niet? Nou. ik wel. en ik raad je aan, niet zoo onnoozel te doen! Met mü behoef Je Je dien truc niet uit te halen, dat weet Je wel! Maar ik zal voor alle zekerheid je herinnering wat opfrisschenOxford-street negentienhonderd zeven: een waarde van vüf duizend pond aan juweelen. Jermyn-street, in het zelfde Jaar. twee duizend pond, en de huisbewaarder dood geschoten. JU wist handig te ontkomen, terwül je helpers gegrepen werden. En nu ben Je hier kamerdienaar, hè?” besloot hü met een valsch lachje. „Ik verzeker u. münheer, dat Rate Simmons maakt een gebaar met z'n hand, alsof hü zeggen trilde: „Laat dien onzin nu varen en verveel me niet langer.” Hü trilde zich omdraaien, maar bedacht zich en zei: „Hoor eens en nu voor X laatst, hou die dwaasheden voor Je. Ze helpen je toch niet. Je kent me even goed als ik Jou ken. Concur renten, wat? Maar nu heb Ik Je in mün macht; denk er aan. Eén woord tegen de politie, en Ie draalt er voor jaren in. Maar zelfs onder die ven bestaat er zoo iets als eer. Daarom, denk Ik er ook niet aan, een collega te verraden! In geen geval, óf.... ik moet er toe genoodzaakt worden. En nu, luister: Ik heb Je hulp noo- dig. Het spreekt van zelf, dat ik voor zaken hier. ben. De Juweelen van mevrouw, om het maar dadelük te zeggen." Hü maakte weer een afwerend gebaar met z’n hand en vervolgde, als raadde hü de ge dachte van den ander: „Neen, Leek, je hoeft heusch niet naar Dalton te gaan om het hem te vertellen. HU zou je toch niet geloovenl HU Ziet in mü z'n allerbesten vriend. Je zou direct je c_. wel?” Leek, die Simmons Amerikaanschen vrijheidsoorlog meegevoch ten. Dit was Samuel Washington, die het zwaard koos, dat wü hierboven al* historisch waarde vol kwalificeerden. Het zwaard, dat hü koos, was niet het kostbaarste, maar het was de degen die zün oom steeds ter verdediging van het vaderland had gebruikt. e schildering van het leven der filmster- 1 ren in het boek van Vicki Baum (dat wü aan nlet-volwassenen ontraden) is helder en op den man af. De schrijfster neemt geen blad voor den mond, als het er om gaat de ster ren op hun Juiste waarde te bepalen en zoo teekent zü Oliver Dent, de hoofdfiguur uit den roman en vermoedelük het type, dat eens een wereldroem veroverde onder den naam van Rudolf Valentino, niet in de eerste plaats ah een Udelen leeghoofd, maar als een oppervlakkig mensch, die eenigszins tot zün eigen verbazing beroemd geworden is en dezen roem moet bUJ- ven handhaven met alle mogeUjke middelen Dat Vicki Baum hier Valentino bedoelt, is vrü duldelük en dat Donka Morescu nieman anders Is dan Pola Negri mag men ook veilig aanne men. De verhouding tusschen deze twee hoofd personen correspondeert tamelük zuiver met die tusschen belde sterren, een jaar of zeven gele den. Valentino werd Inderdaad aanbeden door honderdduizenden, hoewel de ernstige fllmcn- tiek hem alle talent ontzegde. Het Is Inderdaad, zooals de schrijfster het zegt, Valentino (Dent) beteekende niets, maar werd niettemin kunst matig beroemd gehouden, omdat dit nu eenmaal voor de financiën van de filmmaatschappü noodzakelük was. En hoe treffend is de laatste zin van het boek „Ze filmt nog altüd. Maar een „star" is zü nooit geworden".-Ook dit slaat weer duldelük op Pola Negri. Zü filmt inderdaad nog altüd en een .star" is zü nooit geworden. Zü was het een korten tüd vóór den dood van Valentino, daarna ging het snel berg af en nu ziet men haar alleen nog bü hooge uitzondering. Met verrassende zuiverheid heeft de schrijfster deze levens genoteerd. Wanneer Dent moet ervaren, dat Donka een anderen man grootere gunsten toestaat dan met haar liefde voor Oliver overeenkomt, wil hü ten spoedigste op reis. Donka weerhoudt hem wel iswaar van een trip naar Europa, maar kan niet beletten, dat hü naar de bergen gaat om tijdens zün vacantle forellen te vlsschen. Hü gaat moe derziel alleen, laat zelfs zün onmisbaren secre taris thuis en neemt alleen de kleinste van zün honden mee, het keffertje Totlger. dat hem tot zijn dood in Hef en leed gezelschap houdt en aan een gebroken hart Sterft op het oogenblik dat zün baas het tüdelüke met het eeuwige ver wisselt. De eerste vliegtocht van zün vacantle verloopt ellendig. Hü komt geradbraakt aan op de eerst volgende landingsplaats en laat zün piloot on- verrlchterzake terugkeeren. Dit is de eerste phase der ziekte. Dan komt hü In Clearwater, waar de forellen springen en een korten tüd is hü alleen in de natuur gelukkig. Maar de ziekte vreet door en hü haast zich terug naar huls uit angst, dat hü sterven zal. In Chicago moet bü een paar dogen rust nemen. Hü is doodop. Dan wil hü naar New York, waar een beroemd specialist woont, de eenige, die hem kan helpen. Hu haalt New York het Ujkt wel een wedstrijd met den dood en de specialist, vernemend wie zün patiënt Is, ziet met groote angst hoe de situatie zich steeds ellendiger af- teekent. De man van de wetenschap gaat zelden of nooit naar de bioscoop, film Interesseert hem niet, maar hü weet dat honderdduizenden dezen jongeman hebben gezien op het witte toover- doek, dat hü voor het hongerige publiek iets in hun leven be teekent, dat die honderdduizenden geschokt zullen worden, wanneer rij zün dood zullen vernemen. Dent denkt na over zün leven. Wat w-as Jbet geweest? Een luxueuze opvoeding in den Engel schen oud-adel! ij ken kring; daarna Oxford en zün traditie na een kort bezoek aan bet lyceum \^e Znoz in Zwitserland. Oxford was zün eerste zelfstandigheid. Elnde- lük een paar kamers, die van hem alleen waren. Toen kwamen de vrouwen in het leven van de zen knappen jongeman, die echter minder brui send door het leven tolde, dan men van hem had verwacht. Hü was spoedig beu van alle eer bewijzen. Hü was te verwend. Toen kwam de film. Nieuwe aanbidding en nieuwe teleurstel ling. nieuwe beuheld. Toen Donka en nogmaals Donka en een verkeerd begrijpen van elkaar en de ontgoocheling van het leven en de ontevre denheid over zichzelf en de roem die hem zwaar woog, zwaarder dan hü dragen kon. Het ging slecht met den patiënt en Hollywood was reeds gewaarschuwd. De specialist had hem opgegeven. De heele Amerikaansche journalis tiek liep te hoop en publiceerde het eene sensa- tlebericht na het andere. Men beschouwde het sterven van een doodgewonen en vrü onbedui denden jongeman als een evenement, dat de wereld op zün grondvesten deed sidderen. Het klopt alles precies met het lawaai, dat de pers destüds heeft gemaakt, toen Valentino op ster ven lag en de straat voor het "ziekenhuis door duizenden menschen werd gevuld. Maar de Jongeman, die daar ligt met zün vele herinneringen, vele maar onbeteekenend, sterft eenzaam, tevergeefs roepend om de vrouw, die hem lief iswant Donka moest haar film afspelen omwille van de productie. En als zü eindelük de waarheid verneemt en de wanhoop nabü is, beheerscht zü zich en blüft omdat ook zü, de wilde onbezonnen vrouw, aan A 11 L op dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngsvoorw*arden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval niet verllee van een hand 1 oU verlies van een -beet^n *0?Ut*rm f 40.“ anderen" vmgér flOOJine 5 ^givaUen ^zekert vror een der volgende ultkeeringen 1 OUUU.- verllee van belde armen belde beenen of beide oogen T OU.- doodelüken afloop I een voet of een oog 1 1Z.U.- duim of wijsvinger f vrtz. been of arm r "XV. anderen vinger

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 10