Leven zonder geheimen
uttAaal um den dag
I
s
UITVERKOOP!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
voor je teenen
Een feest
\Het
bewijs
De vlammende
anjelier I
DINSDAG 3 JANUARI
Het olie-conflict
VALENTINO STERFT
De geest des tijds
Onder den rooden
pantoffel
Vilt
Marlene Dietrich
Een historisch zwaard
Beschuldigd van contractbreuk
•I
i
Arme levens cis middelen
tot reclame
Schatten van Canada’s
bodem
-
FEUILLETON
i
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker 3
van menschenhaar
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIGJJUR NA HET ONGEVAL
ii
veroverde
het
ontslag krijgen. Dat begrijp je toch
(United Press.)
waterkant
naar
enkele
(United Press.)
George
(Morgenavond vervolg)
nog
XIII.
43
Eva's
(Wordt vervolgd).
was te kort.
„Zoo gaat het niet, zei Robbie, „de
plank Is net 2 decimeter te kort."
j.-
i<
et
le
*ot-
vae
rtfc
l!ÏI-
I
>en
de
!O.
1
Isosesesessseeeeeetsveeseveesssseveseeses
couranten. Ik stuur ze hierbij. Er is maar één
blad, dgt den naam juist gespeld heeft, de an
dere schrijven allemaal ..Flaming Kate." Onder
dezen naam zal Uw schepping nu wel in het
land der Britten bekend worden. Dat we zeker
den tweeden prijs krijgen, heeft Mr. Gabb een
paar uur geleden van Sir Robert gehoord. Zoo-
dra het officieel Is, stuur ik een telegram. Be
stellingen komen zonder onderbreking binnen.
Daarover schrijft Mr. Gabb morgen. Hij is er
voor, om maar kleine planten te sturen.
MOSKOU. 3 Jan. Russische specialisten
hebben voor de mannelijke en vrouwelüke lok
ken, die mln of meer regelmatig onder de
schaar van de kappers plegen te vallen, een
nuttige bestemming gevonden. Proeven hebben
nX bewezen, dat menschenhaar het best denk
bare materiaal vormt voor tjet vervaardigen
van vilt. De haarafval In de kapperszaken zal
thans gebruikt worden voor een massalen aan
maak van vilten pantoffel*. Men verwacht, dat
vooral de Russische vrouwen zich nu met nog
meer enthousiasme zullen laten „bubikopfen”,
want niet alleen zullen zü daardoor ulterlük
de mannen terzijde streven, maar bovendien
nog het regiem van den pantoffel bevorderen.
Een .brigade” van Ingenieurs is naar Gorki,
d. w. z. het sinds het schrijvers jubileum van
Maxim Gorki omgedoopte Nisjnl Nowgorod, ver
trokken om het metamorphose-proces van een
halve ton menschenhaar tot ettelijke paren
pantoffels van het begin tot het einde mede
te maken en te leiden. Men verwacht, dat men
alleen reeds In Moskou per jaar 1400 k 1500 ton
menschenhaar zal kunnen oogsten. Gezien de
verregaande ruigheid van het nog onontwik
kelde Russische volk lijkt deze voorlooplge ra
ming niet overdreven.
Het commissariaat voor de lichte Industrie
heeft bevolen, dat voortaan in alle grootere
steden der Sov>t-Unle de kappers het harige
grondvuil van hun salons moeten verzamelen.
De kappers, die het meeste haar leveren, wor
den met een premie in den vorm van een kos
teloos vacantle-reisje beloond.
Het wordt tijd, dat de sikkel in het Sovjet-
embleem vervangen wordt door een schaar of
een tondeuze. want dat de Russen in den vol-
sten zin des woord* er kaal van af komen, staat
reeds sinds lang vast.
HUMimniHie
Tenslotte werden beide vermaakt aan het
National Museum, waar zij de groote aandacht
en bewondering genieten van bet Amerikaan
sche publiek, dat terecht in deze voorwerpen
de herinnering ziet aan den grooten natlonalen
held der Vrije Vereenigde Staten.
als er alleen maar de exposanten zijn. Maar
Ik weet ten slotte niet, wat Imposanter is. Als
alle wandelpaden vol zijn met menschen, als
de bezoekers, opgewekt en vroolijk, vol be
wondering elkaar op allerlei attent maken,
praten en lachen, dan is de aanblik zoo kleur
rijk en bewogen en interessant, dat men
haast geen oogen genoeg heeft om te zien en
geen ooren om te hooren. En dan nog de
muziek, die van de bovenste galerij klinkt en
door de groote open entrée kijkt men In den
voortuin, waar een menigte herfstbloemen in
een schittering van kleuren en tinten geplant
zijn en daar verdringt zich een kleurige me
nigte wandelaars. En de zon schijnt over de
lichte parasols en de kleurige hoeden en lich
te toiletten. Het is een feest van schittering
en vroolijken gloed.
En het gebouw van binnen heeft iets van het
plechtige van een groote kerk. Een van de
aardigste dingen Is, hoeveel de bezoekers te
vragen hebben. 2kx> kinderlijk somsen Je
hebt er soms vreeseljjk deftige oude heeren
bjjl Ze hebben bijna allemaal boekjes of bloc
notes in de hand, maar je moet niet denken,
dat dat alle kooplui of agenten zijn. O neen,
dat is het groote publiek.
De een heeft een stadstuintje, de ander een
grooten villatuln, een derde bezit een groot
landgoed, weer een ander houdt er een rosa
rium op na, een vischvjjver of een daktuin
en dan heb Je nog de eenvoudige menschjes,
die hun balcon met bloemen versieren of een
kleine veranda hebben of zelfs maar een
slmpelen bloemenbak. En ze houden allemaal
lumuinimi.É
voor, om maar kleine planten te sturen. Hfl
vindt, dat in het zachte klimaat hier nog wel
in October bulten geplant kan worden. In ver
scheidene deelen van Engeland vriest het vóór
Januari of Februari heelemaal niet Weet u nog,
hoe we in Mei in den ijsheiligennacht buiten
met de kolenpannen in de weer zijn geweest?
Hoeveel-van die planten of stekken ervan zou
den er niet zijn, die nu hier de. bewondering
van de bezoekers opwekken? Wat een heerlijk
beroep is het bloemenvak toch. En zelfs van de
tegenslagen leert men. Mr. Gabb zegt: vroeger
was hij alleen maar een boer, maar nu krijgt
hij het gevoel, dat hij het in het bloemenvak
nog wel eens tot iets kan brengen. En dat heeft
hij aan U te danken. Hij doet net alsof hij van
de^Duitschers niets moet hebben, maar van de
Duitschers. die hij heeft leeren kennen, houdt
hij heel veel. Dat heeft hjj mij vanochtend op
zijn fijne, humoristische manier gezegd. Ik hem
hem geantwoord, dat als ik daar ook bij inbe
grepen ben, hl) me dat maar een beetje duide
lijker moest laten merken, want dat deed hij
helaas niet! Brutaal hè?
de politie op te bellen. Ze is al hier
„Wat drommel....!’’ riep Dalton, maar Leek
viel hem in de rede en zei: „Ik zal ze even
binnenroepen, als u het goed vindt.”
Hij riep ze binnen: een Inspecteur en twee
agenten. ..Dien moeten jullie hebben." zei hij.
op Simmons wijzend.
Dalton vloog op van z*n stoel.
„Wat bezielt je, kerel!" brulde hij en zich
tot den Inspecteur wendend: „Deze heer is
mijn gast! Er moet een afschuwelijk misver
stand bestaan. Ik heb nog nooit zoo'n onzin
gehoord en zal..."
„Neem me niet kwalijk, mijnheer," zei Leek,
„hier is het bewijs."
Hij Het de pantalon zien en wees naar de
knieën. Er zaten witte verfvlekken op.
„Ik ben zoo vrij geweest," hernam Leek, „en
heb gisteravond den grond voor de brandkast
met witte verf Ingesmeerd. Deze broek is van
mijnheer Simmons. De juweelen. mijnheer, heb
ik in mijn zak. Die heb ik afgenomen van
den handlanger van mijnheer Simmons, die ge
bonden in t tuinhuis ligt.”
„U ziet, mijnheer." sprak hij verder totRafe
Simmons, „dat ik niet die Leek ben, voor wien
u me hield. U bent in de war met een anderen
Leek, die, het spijt me dat ik het zeggen moet,
m'n tweeling-broeder is."
Het jaar i* thans een schoone lei.
Maar die niet schoon zal blijven.
Omdat men daar nu dag aan dag
De nieuu/tjes op gaat schrijven!
Men i* nu bezig het gebouw
Van 't oude jaar te sloopen,
Hetgeen tot stand komt door de daad
Van reuze uitverkoopen.
Dus staat het woordje uitverkoop
Nu overal te lezen.
Opdat degene, die nu koopt
Geen duur-koop heeft te vreezen
Op gevels, vensters, transparant
En ook met lichtreclame
Wordt als het ware uitgeschreeuwd
Hier moet u koopen, dame!
‘t Is uitverkoop! het oude jaar
Gaf zulke resultaten,
Dat nu de standaard van den prijs
Pardoes wordt losgelaten!
Zooals een winkelier zijn zaak
Graag vol ziet staan met klanten.
Zoo even groot heeft hij het land
Aan rekken met restanten!
Het nieuw seizoen, dat komen gaat,
Wordt weer vooruitgeloopen.
En de herauten zijn als steeds
De reuze uitverkoopen.
En uitverkoop.... och mannen, trek
Niet al te strak de touwtjes.
Want uitverkoop is, al* van ouds,
De vreugderoes.... der vrouwtjes!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
HOLLYWOOD, 2 Jan. (V. D.) Paramount
heeft Marlene Dietrich wegens contractbreuk
een probes aangedaan, waarin de filmmaat
schappij een schadevergoeding van 200.000 doUar
elscht. Het gerecht heeft een vodrlooplge be
slissing getroffen, waarbij het Marlene Dietrich
wordt verboden voor een andere maatschappij
te filmen. Paramount eischte tot aan de reve
ling van deze aangelegenheid een verbod tot
vertrek uit het land voor Marlene Dietrich. De
maatschappij verklaarde, dat ofschoon de film
ster sedert de voltooiing van de laatste film,
„Blonde Venus", een wekelijksch honorarium
ontving van 4000 dollar, zij plotseling geweigerd
heeft mede te werken aan twee films. Het con
tract met Marlene Dietrich eindigt midden Fe
bruari.
het nog eerder toe dan dien van onlangs.”
Terwijl hij groef en schoffelde en spitte,
kwam Catharina door de tuinpoort en bracht
een kaart uit Londen mee, Van Eva. Ze las
hem voor en lachte.
De oude man luisterde zwijgend. Het was,
alsof hij er niet zoo met zijn gedachten bij was
als anders. Maar waar zijn gedachten dan wel
waren, daar kwam Catharina niet achter.
Geen woord zei hij van het bezoek.
Robbie en Topsy waren met de twee
lepelaars aan het strand, toen zij drie
aardmannetjes bemerkten, die een
den
„Bekend heeft-ie, wat jij hem hebt voorge
kauwd, JUeen gemeene vent ben je, een
slecht mensch!" Woedend hief hij den stok op.
«Ga uit mijn oogen!....”
„U moet me aanhooren!”
Toen suisde de stok met vreeselUke kracht op
Victor’s hoofd neer. Hij zag een roode golf voor
Zijn oogen komendaarna werd het diepe
nacht om hem heen.
Balthazar Troilo stapte koud en star en on
bewogen het roerlooze lichaam voorbU- Rechtop
stapte hU den tuin In en hervatte zUn werk,
alsof er niets gebeurd was. Alleen zijn handen
beefden. En toen hü op zijn stok wilde steunen,
voelde hU zUn rechterhand machteloos. Maar
direct merkte hijhet was de stok, die den
dienst weigerde, want die had bij den slag een
breuk gekregen.
„Nu hebben ze allebei, wat ze toekomt,” zei
hU tevreden tot zichzelf. „En dezen knaap komt
OTTAWA, 2 Jan. (Reuter.) Volgens een me-
dedeellng van het Bureau voor de Statistiek
handhaafde Canada in 1932 met een goud-
productie van 63 millioen dollar, hetgeen 13
procent meer is dan in 1931, gemakkelijk zijn
positie als tweede goud-produceerend land der
wereld.
Aan de goud-münen werd een bedrag van
ruim 6 millioen dollar aan premies betaald in
verband met den huldigen toestand op de wis
selmarkt.
De zllver-productie in Canada bedrqeg"-
18.333.838 ounces ter waarde van 5.818.000 dol-
lar tegen 20 562.247 ounces in 1931.
De productie van koper bedroeg 240.876.000
pound, ter waarde van ruim 14 millioen dollar,
tegen 292:304.000 pound, ter waarde van 34
millioen dollar in 1931, een vermindering van
18 procent in productie en van 39 procent in
waarde.
De nikkel-productie bedroeg 29274 871 pound
in 1932, tegen 65.666.320 pound in 1931.
De productie van lood bedroeg ruim 256 mil
lioen pound, tegen ruim 267 millioen in het
vorige jaar.
De zink-productie was büna 173 mllUoen
pound groot tegen 237 millioen in 1931
De steenkool-productle in 1932 bedroeg
11.786.500 ton ter waarde van 37.441.000 dollar
tegen 12.243.000 ton ter waarde van ruim 41
millioen dollar in 1931.
evenveel van bloemen, kennen de soorten, de
namen, letten op iedere nietiwe nuance. En de
vreugde als zoo'n Jong meisje in heldere witte
Jurk een nieuwe bloem ontdekt! Direct het
notitieboekje voor den dag en als het niet te
duur is, kan de exposant erop rekenen den
volgenden dag een bestelkaart te ontvangen!
Ik heb vroeger nooit veel van de Engelschen
gehouden, maar sinds Mr Gabb mü in aan
raking heeft gebracht met Dickens en Thac
keray en vooral met het prachtige werk van
Kipling, ben ik wel een beetje anders gaan
denken! Maar wat me vooral voor het Engel
sche volk inneemt, dat is de groote, mooie
liefde voor bloemen bij Jong en oud. bü arm
en rijk. Grootvader Troilo zal wel zwart kij
ken als hjj dif leest....
Ons oorspronkelijk plan om een eigen pavil
joen in te zichten is, zooals ik al schreef, mis
lukt. Alleen maar een paar groote vereent-
gingen hebben eigen paviljoens. Eerst was ik
erg teleurgesteld. Hoe zouden we in deze zee
van bloemen, van schitterende kleuren ons
Vlammende Katchen een beetje laten uitko
men? Maar al op den ochtend voor de ope
ning wist ik: ze zullen ons bloemetje niet over
het hoofd zien. Weet je, hoe ze het hier ge
daan krijgen, om in deze reusachtige ruimte
en in de massa's bloemen toch een bepaalde
soort in het oog te laten vallen? Ze zetten
overal groote groepen bloemen in dezelfde
kleur bü elkaar. En dan duiken uit het dichte
groen groote plekken wit of zeegroen of goud
bruin of purper op. En we troffen het buiten
gewoon, dat onze buren op de tentoonstel-
Het kostbare zwaard was weliswaar een ge
schenk van Frederik den Grooten. maar t an
dere was de groote steun geweest van zijn oom
in den oorlog en daarom koos hü dit en geen
ander. Het rijke zwaard droeg Washington al
leen op parades, maar in den strijd had hü het
andere noodlg.
Ook Washington's stok, die een beroemdheid
was in Amerika, kwam in handen van Samuel,
nadat zijn vader, de broer van den grooten
Washington hem had gederfd en weer nagela
ten aan zijn zoon.
Een tweede, een derde briefkaart uit Lon
den brachten nadere bUzonderheden. Daarop
kwam Eva's aardige, levendige, uitvoerige
brief.
.Neen, zoo iets heb je nog nooit ge
zien. Stel je voor de bloemententoonstelling
in den Dierentuin in Berlijn, waar oom Eick
dien moolen prijs voor zUn orchideeën kreeg
en dat tien-, twintigmaal grooter. Het heele
reusachtige Cristal Palace één bloeiende, geu
rende, schitterende bloemenzee. In het mid
den, beneden, een smal pad voor de bezoe
kers.
En vandaar af, terrasvormig opstijgend, tot
hoog op de galerijen, louter bloembedden, in
allerlei schitterende kleuren. Overal er tus
schen zjjn smalle wandelpaden vrijgehouden.
Van het oogenblik, dat de tentoonstelling
’s morgens wordt geopend tot de sluiting om
6 uur, schuifelt daar een dichte menigte. Dan
is er van deze bloemenzee natuurhjk niet zoo
veel te zien als morgens vóór de opening,
Muriel en Madge, de twee lepelaars,
hadden de pogingen van de drie aard
mannetjes gadegeslagen, en ze beslo
ten hen te helpen.
„Zullen we ze dragen?” stelde Mu
riel voor.
„Ja. met behulp van de plank,ant
woordde Madge. Meteen pakten de
vogels de belde uiteinden van de
plank beet en zeiden tegen de aard
mannetjes, dat ze er op moesten gaan
zitten. Zoo droegen de lepelaars ben
naar het eilandje.
,JCljk eens, Robbie”, riep Topsy, „nu
Is de plank toch nog ergens goed
voor.”
Het conflict tusschen Engeland en Perzië, dat
door de annuleering der oUe-couceosle der
Anglo-OU-Company en het Engelsche protest
tegan die opzegging, ontstaan is. heeft tot
ernstige beschuldigingen tegen de Engelsche
maatschappU geleid.
Perzlë verwUt de maatschappij, dat ze on
juiste opgaven over hare omzetten heeft ver
strekt en den Perziachen staat, die recht heeft
op 16 procent van de netto-wlnst, benadeeld
heeft. Dit ernstige verwUt is echter niet het
eenlge. dat den Engelschen gedaan wordt.
Men is er over ontstemd, dat de maatschap
pU 20.000 arbeiders ontslagen heeft en men
beweert, dat ze haar arbeiders niet goed be
handelt. Voor alles echter tast men de grond
slagen van het in 1901 met de Engelsche maat
schappU gesloten verdrag aan, daar men zich
op het standpunt stelt, dat de toenmalige Per
zische regeering in strUd met het nationaal
belang gehandeld heeft en deze regeering der
halve haar verplichtingen niet behoeft na te
komen. Maar zelfs als men toegeeft, dat het
destuds overeengekomen aandeel in de winst
van 16 procent blllük was, dan kan dat zeker
niet meer voor den huldigen toestand gelden.
De Engelsche maatschappU heeft, naar men
van Perzische zUde beweert, haar omzetten niet
alleen als minder opgegeven dan ze in wer
kelijkheid zün, maar ze heeft bovendien de
netto-wlnst door aftrek van ongehoorde on
kosten verkleind. Onder deze omstandigheden
heeft Perzië van jaar tot Jaar steeds minder
uitbetaald gekregen, ofschoon het toch zUn be-
langrUkste bodemproduct. de olie, had afge
staan. Tevergeefs heeft Perzië tegen de En
gelsche berekeningswUze van de netto-wlnst
geprotesteerd, tevergeefs heeft het Inzage in
de boeken der maatschappU geëischt en dus is
Perzië niets anders overgebleven, dan de con
cessie op te zeggen.
Van Engelsche züde wordt wel is waar toe
gegeven. dat de omzetten gedaald en de on
kosten gestegen zUn, en het Perzische aandeel
in de winst sterk verminderd is. maar men
geeft de schuld van dit alles aan de depressie.
Perzië is niet in staat zijn begroeting in even
wicht te brengen en tracht derhalve door druk
op de Engelsche olie-maatschappU de ontbre
kende middelen te verkrUgen.
De tegenstellingen tusschen Engeland en
Perzlë hebben in beide landen een hatelUke
stemming doen ontstaan, waaruit de weder-
zUdsche beschuldigingen voortsprulten. Terwül
de Perzen den Engelschen malversaties ver
wijten, wordt van Engelsche züde beweerd, dat
in Perzië een matelooze corruptie heerscht en
een deel der oUe-dlvidenden in privé zakken
verdwenen is. Eenlge Engelsche dagbladen be
nutten de gelegenheid om Perzlë met beschul
digingen te overladen. Zoo beweren ze o. a„
dat de gouverneurs der provincies een terreur
op de bevolking uitoefenen, de menschen le
vend laten begraven en wanbetalers de beenen
afhakken en de oogen uitsteken. Hoewel deze
beschuldigingen niet van offlcieele züde geuit
zün, geven ze (och heel juist de heerschende
stemming weer.
Washington, een van de grootste
staatslieden die de Vereenigde Staten hebben
gekend, heeft een zwaard nagelaten van histo
rische beteekenls.
Het zwaard wordt streng bewaakt in het Na
tionaal Museum en trekt steeds veel belang
stelling.
Voor het eerst droeg Washington dit wapen,
toen hU als kolonel het fort Duquesne ging be
legeren en verder droeg hü het gedurende den
geheelen Amerikaanschen vrijheidsoorlog. Het
was een van de vUf zwaarden die hU bezat en
hU te zamen naliet aan vüf neven, daar hU
geen kinderen bezat. De voorwaarde tot het
aanvaarden van deze wapenen was de belofte,
dat zü het alleen uit zelfverdediging zouden ge
bruiken en tot verdediging van het vaderland.
Van deze vüf neven heeft slechts één in den
houten plank
droegen. ZU wilden er een brug van
zandheuveltje te
er een lichtstraal van z’n electrische lantaarn
op vallea en knielde er toen voor neer.
Nog geen kwartier later overhandigde hü de
juweelen van mevrouw Dalton aan Clark, wiens
taak het nu was, er zoo spoedig mogelük mee
naar Londen te verdwünen.
Maar hü bereikte Londen niet. Hü had nog
geen honderd schreden gedaan, toen hü door
een hevlgen slag op zün hoofd werd neergeveld
er. bewusteloos bleef liggen. Handig doorzocht
Leek z'n zakken.
Den volgenden morgen ontwaakte Rafe. Sim
mons in een uitstekend humeur. Zelfs het feit,
dat hü z’n broek niet direct kon vinden, was
niet in staat hem z'n geestelük evenwicht te
ooen verliezen.
Een vroolük wüsje
fluitend, begaf hü zich
naar beneden om te
ontbüten. Nauwelijks
had hü zieh tegenover
z'n gastheer aan tafel
gezet, of er werd ge
klopt en Leek kwam
binnen. HU droeg een pantalon over den arm.
„Neemt u me niet kwalük, münheer," zei hij
tegen münheer Dalton, „maar uw brandkast
13 vannacht geplunderd en de juweelen van
mevrouw zün gestolen. Ik ben zoo vrü geweest
maken, om op een
kunnen komen, dat slechts
meters verwijderd was. maar de plank
gezien had, hoe z'n meester met
omging, begreep heel goed, dat deze
gelük had. En dat zei hü dan ook.
jen het zou eveneens nutteloos zün, om te
spreken, als ik mün slag geslagen heb, omdat er
in t geheel geen bewüs zal wezen. De juweelen
liggen in de brandkast in de bibUotheek en
deze heeft openslaande ramen, die steeds ge
sloten zün. Het eenlge dat ik van jou verlang
is. dat je zorgt, dat ze open staan. Dat is niet
moelUjk voor je. Nu, wat is het? Ja of neen?
,Jk moet tüd hebben er over na te denken,”
zei Leek: ,Jk ben niet degene voor wien u me
houdt. Ik zou niet graag m'n meester bestelen
ft Tl
„Loop naar den drommel met je praatjes,
daar heb ik niets aan. Ik geef je een uur om
er over na te denken. En als je niet ja zegt,
dan weet ik wat me te doen staat.
Simmons verliet het vertrek. Spoedig drong
het tot Leek door, dat het nutteloos, neen,
gevaarUjk voor hem zou zün, als hü münhee.
Dalton vertelde, dat zün „vriend" Simmons
hem wilde bestelen: HU sou direct op straat
gezet worden.
Maarzoo redeneerde hü verder, „als ik
münheer Dalton eens waarschuwde en hem
trachtte over te halen van nacht met mü op
de loer te gaan liggen om Simmons te over
vallen? Wat dan? Wel, Simmons sluit natuur-
lük de deur der bibUotheek en verdwünt dar
door een van de open staande ramen! En als
we probeeeren hem van af den tuinkant te
cvervallen, dan zal z'n maat want natuur
lek heeft hU een helper die op den ultkük
staat, alarm maken en verdwünt Simmons in
z'n slaapkamer, voordat we hem ook maar
hebben gezien. Neen, dat is ook al niets.Ik
moet het bewüs hebben!”
Met gefronst voorhoofd dacht Leek na. Plot
seling kreeg hü een idee. HU glimlachte ver
genoegd en wachtte ongeduldig het oogepblik
nfwaarop Simmons hem z’n besluit zou
vragen.
Toen het zeven uur sloeg, ging de deur open
en kwam Simmons binnen om zich te kleeden
voor het diner.
„Wel, m’n waarde Leek, vfat is Je antwoord?"
vroeg hü-
,Jk zal het doen, münheer
Rafe Simmons was een geroutineerd inbreker,
een kunstenaar In z'n vak. Hü gebruikte geen
acetyleen-branders, geen boren, zelfs geen breek-
Uzer; hü had slechte een looper tot z'n be
schikking en verder z'n geoefend gehoor, dat
hem direct bü onraad waarschuwde.
Om twee uur ’S nachts stond hü op en
kleedde zich langzaam en omzichtig aan, Zon-
oer eenlg geluid te maken opende hü deur van
z'n slaapkamer, sloop gerulschlooe over de
breede gang, betrad de bibUotheek en Uep op
het raam toe dat hü open vond. Heel zachtjes
riep hü: „Ben je daar. Clark?” En de stem
van Clark antwoordde even zacht: ,Ja. alles
in orde.”
„Het zal niet lang duren.’ verzekerde Ra'e
Sunmons, „Het is in een oogenbUk gebeurd."
Dit zeggend, Uep hü naar de brandkast, liet
de almachtige productie ondergeschikt is. Ieder
een heeft medelüden met haar en met Dent,
maar beiden worden opgeofferd aan het divi
dend. Donka echter vraagt New York aan en
tegen den wil van OUver’s dokter wordt de tele
foon aan zün oor gelegd, hoewel hü bewusteloos
is. De stem van Donka roept hem tot het leven
terug, een, twee driemaal zelfs, maar dan is het
afgeloopen en onder het meewarig gejammer
van de Amerikaansche kranten verneemt de we
reld dat de beroemde filmster is overleden.
Ongetroost blüft Donka achter en met haar
aUen, die in Dent's dienst waren, die op be
scherming hadden gehoopt en die van zün roem
hadden wUlen profiteeren. ZU bUJven achter
met al hun groote ën kleine verdrietjes, met
hun romans en hun succes, met hun levens,
die geen geheimen meer hebben, die open en
bloot liggen voor de heele fllmkolonle en voor
de wereld, de wereld, die wacht op nieuwen toe
voer van onthullingen over deze levens zonder
geheimen, die de levens der filmsterren zün.
Zoo spreekt Vicki Baum's roman groote en
treurige waarheden, die soms de verdienste heb
ben de Illusie, als zou het leven van een film
ster vol grootheid en glorie zün, volkomen te
vernietigen. We leven op dit oogenbUk in een
tüd. dat reeds velen sinds lang aan die groot
heid twüfelen en meer en meer gaan inzien, dat
er. ook in de filmwereld belangrijker dingen
zün dan het particuliere leven van al of
niet beduidende filmsterren, maar nog steeds
houden de reclame-agenten der filmmaatschap-
Püen hun propaganda voor een valsche waar-
deering der ulterlUkheden vol en daarom zal
Vicki Baum met haar knap geschreven en
boeiend vertaalden roman meer het rijpe en oor
deelkundige publiek dan wel den roemrucht en
fllmmaatechappüen een dienst hebben bewezen.
ling, zoowel rechts als links en boven en be
neden, alleen witte, sneeuwwitte tot room
kleurige anjers hebben. Daartusschen vormt
onze bloemencoUecte een groot, gloeiend ei
land Këen, het Ujkt wel een groote laaiende
fakkel, als men onzen stand van beneden af
ziet. En van boven, van de hoogste galerij ge
zien, Ujkt het een stralende zonsondergang!
Ik ben nog nooit zoo gelukkig in mün leven
geweest als in deze dagen. En een Engelsch, dat
ik in mün gelukzaligheid gesproken heb....!
Maar Mr. Gabb vond, dat het niet eens zoo
héél erg was. Maar ze begrijpen me toch alle
maal, vooral als ik ze een beetje vriendeUjk
aankük en hun het prospectus in de nand
duw, dat Mr. Gabb in het Engelsch heeft la
ten drukken. Ook de plaat uit de Garten-
welt” doet het uitstekend. Mr. Gabb is erg
tevreden. De eerste prijs zal wel voor de rose
noviteit van Dutton zün. Het is de grootste
anjer, die ik ooit gezien heb. maar de bui
tenste bloemblaadjes verkleuren erg gauw en
we amuseeren ons er mee, hdfe het personeel
voortdurend met scharen in de weer is om ze
af te knippen. Zoo iets hoeven wü niet te
doen! Van de eerste honderd snübloemen. die
wü hier In hooge vazen hebben staan, heb
ben we pas drie hoeven te vernieuwen. Ik
denk, dat ze in een winkel of een kamer twee
weken kunnen staan zonder vorm en kleur
te verhezen, als ze geregeld frlsch water krij
gen en bügesneden worden.
Gisteren heeft Mr. Gabb een lang Interview
gehad met een bekend plantkundige hier en
vanochtend stonden er groote stukken In de
y-w afe Simmons zat op z'n slaapkamer op
l-c Tower-House, de groote villa van z’n
vriend Dalton en keek met aandacht
naar Leek. HU was zoo juist voor een kort ver
bluf bü z'n vriend aangekomen en Dalton had
z'n kamerdienaar Leek gestuurd, om hem t>ü
t uitpakken van de koffers behulpzaam te
rün.
Er was Iets aan Leek; een bepaalde manier
van doen, die Simmon's herinnering in de war
bracht. En tóch was hü er van overtuigd, dat
hü Leek al eens meer gezien had.
Op hetzelfde oogenblik, dat Leek een smoking
uit den koffer haalde en in de kast wilde han
gen, stond Rafé Simmons op. en terwül er een
eigenaardige glans In z'n oogen scheen, zei hü
glimlachend:
„Dat we elkaar nu hier weer ontmoeten, hé
münheer Leek? Wel toevallig, vind je niet?”
De kamerdienaar keek verrast op.
,Jk oegrijp niet wat u bedoelt, münheer.”
..Niet? Nou. ik wel. en ik raad je aan, niet
zoo onnoozel te doen! Met mü behoef Je Je dien
truc niet uit te halen, dat weet Je wel! Maar
ik zal voor alle zekerheid je herinnering wat
opfrisschenOxford-street negentienhonderd
zeven: een waarde van vüf duizend pond aan
juweelen. Jermyn-street, in het zelfde Jaar.
twee duizend pond, en de huisbewaarder dood
geschoten. JU wist handig te ontkomen, terwül
je helpers gegrepen werden. En nu ben Je hier
kamerdienaar, hè?” besloot hü met een valsch
lachje.
„Ik verzeker u. münheer, dat
Rate Simmons maakt een gebaar met z'n
hand, alsof hü zeggen trilde: „Laat dien onzin
nu varen en verveel me niet langer.”
Hü trilde zich omdraaien, maar bedacht zich
en zei: „Hoor eens en nu voor X laatst, hou
die dwaasheden voor Je. Ze helpen je toch niet.
Je kent me even goed als ik Jou ken. Concur
renten, wat? Maar nu heb Ik Je in mün macht;
denk er aan. Eén woord tegen de politie, en Ie
draalt er voor jaren in. Maar zelfs onder die
ven bestaat er zoo iets als eer. Daarom, denk Ik
er ook niet aan, een collega te verraden! In
geen geval, óf.... ik moet er toe genoodzaakt
worden. En nu, luister: Ik heb Je hulp noo-
dig. Het spreekt van zelf, dat ik voor zaken
hier. ben. De Juweelen van mevrouw, om het
maar dadelük te zeggen."
Hü maakte weer een afwerend gebaar met
z’n hand en vervolgde, als raadde hü de ge
dachte van den ander: „Neen, Leek, je hoeft
heusch niet naar Dalton te gaan om het hem
te vertellen. HU zou je toch niet geloovenl
HU Ziet in mü z'n allerbesten vriend. Je zou
direct je c_.
wel?”
Leek, die
Simmons
Amerikaanschen vrijheidsoorlog meegevoch
ten. Dit was Samuel Washington, die het
zwaard koos, dat wü hierboven al* historisch
waarde vol kwalificeerden. Het zwaard, dat hü
koos, was niet het kostbaarste, maar het was
de degen die zün oom steeds ter verdediging
van het vaderland had gebruikt.
e schildering van het leven der filmster-
1 ren in het boek van Vicki Baum (dat wü
aan nlet-volwassenen ontraden) is helder
en op den man af. De schrijfster neemt geen
blad voor den mond, als het er om gaat de ster
ren op hun Juiste waarde te bepalen en zoo
teekent zü Oliver Dent, de hoofdfiguur uit den
roman en vermoedelük het type, dat eens een
wereldroem veroverde onder den naam van
Rudolf Valentino, niet in de eerste plaats ah
een Udelen leeghoofd, maar als een oppervlakkig
mensch, die eenigszins tot zün eigen verbazing
beroemd geworden is en dezen roem moet bUJ-
ven handhaven met alle mogeUjke middelen
Dat Vicki Baum hier Valentino bedoelt, is vrü
duldelük en dat Donka Morescu nieman anders
Is dan Pola Negri mag men ook veilig aanne
men. De verhouding tusschen deze twee hoofd
personen correspondeert tamelük zuiver met die
tusschen belde sterren, een jaar of zeven gele
den. Valentino werd Inderdaad aanbeden door
honderdduizenden, hoewel de ernstige fllmcn-
tiek hem alle talent ontzegde. Het Is Inderdaad,
zooals de schrijfster het zegt, Valentino (Dent)
beteekende niets, maar werd niettemin kunst
matig beroemd gehouden, omdat dit nu eenmaal
voor de financiën van de filmmaatschappü
noodzakelük was. En hoe treffend is de laatste
zin van het boek „Ze filmt nog altüd. Maar een
„star" is zü nooit geworden".-Ook dit slaat weer
duldelük op Pola Negri. Zü filmt inderdaad nog
altüd en een .star" is zü nooit geworden. Zü
was het een korten tüd vóór den dood van
Valentino, daarna ging het snel berg af en nu
ziet men haar alleen nog bü hooge uitzondering.
Met verrassende zuiverheid heeft de schrijfster
deze levens genoteerd.
Wanneer Dent moet ervaren, dat Donka een
anderen man grootere gunsten toestaat dan met
haar liefde voor Oliver overeenkomt, wil hü ten
spoedigste op reis. Donka weerhoudt hem wel
iswaar van een trip naar Europa, maar kan niet
beletten, dat hü naar de bergen gaat om tijdens
zün vacantle forellen te vlsschen. Hü gaat moe
derziel alleen, laat zelfs zün onmisbaren secre
taris thuis en neemt alleen de kleinste van zün
honden mee, het keffertje Totlger. dat hem tot
zijn dood in Hef en leed gezelschap houdt en
aan een gebroken hart Sterft op het oogenblik
dat zün baas het tüdelüke met het eeuwige ver
wisselt.
De eerste vliegtocht van zün vacantle verloopt
ellendig. Hü komt geradbraakt aan op de eerst
volgende landingsplaats en laat zün piloot on-
verrlchterzake terugkeeren. Dit is de eerste
phase der ziekte. Dan komt hü In Clearwater,
waar de forellen springen en een korten tüd
is hü alleen in de natuur gelukkig. Maar de
ziekte vreet door en hü haast zich terug naar
huls uit angst, dat hü sterven zal. In Chicago
moet bü een paar dogen rust nemen. Hü is
doodop. Dan wil hü naar New York, waar een
beroemd specialist woont, de eenige, die hem
kan helpen. Hu haalt New York het Ujkt wel
een wedstrijd met den dood en de specialist,
vernemend wie zün patiënt Is, ziet met groote
angst hoe de situatie zich steeds ellendiger af-
teekent. De man van de wetenschap gaat zelden
of nooit naar de bioscoop, film Interesseert hem
niet, maar hü weet dat honderdduizenden dezen
jongeman hebben gezien op het witte toover-
doek, dat hü voor het hongerige publiek iets in
hun leven be teekent, dat die honderdduizenden
geschokt zullen worden, wanneer rij zün dood
zullen vernemen.
Dent denkt na over zün leven. Wat w-as Jbet
geweest? Een luxueuze opvoeding in den Engel
schen oud-adel! ij ken kring; daarna Oxford en
zün traditie na een kort bezoek aan bet lyceum
\^e Znoz in Zwitserland.
Oxford was zün eerste zelfstandigheid. Elnde-
lük een paar kamers, die van hem alleen waren.
Toen kwamen de vrouwen in het leven van de
zen knappen jongeman, die echter minder brui
send door het leven tolde, dan men van hem
had verwacht. Hü was spoedig beu van alle eer
bewijzen. Hü was te verwend. Toen kwam de
film. Nieuwe aanbidding en nieuwe teleurstel
ling. nieuwe beuheld. Toen Donka en nogmaals
Donka en een verkeerd begrijpen van elkaar en
de ontgoocheling van het leven en de ontevre
denheid over zichzelf en de roem die hem zwaar
woog, zwaarder dan hü dragen kon.
Het ging slecht met den patiënt en Hollywood
was reeds gewaarschuwd. De specialist had hem
opgegeven. De heele Amerikaansche journalis
tiek liep te hoop en publiceerde het eene sensa-
tlebericht na het andere. Men beschouwde het
sterven van een doodgewonen en vrü onbedui
denden jongeman als een evenement, dat de
wereld op zün grondvesten deed sidderen. Het
klopt alles precies met het lawaai, dat de pers
destüds heeft gemaakt, toen Valentino op ster
ven lag en de straat voor het "ziekenhuis door
duizenden menschen werd gevuld.
Maar de Jongeman, die daar ligt met zün
vele herinneringen, vele maar onbeteekenend,
sterft eenzaam, tevergeefs roepend om de
vrouw, die hem lief iswant Donka moest
haar film afspelen omwille van de productie.
En als zü eindelük de waarheid verneemt en de
wanhoop nabü is, beheerscht zü zich en blüft
omdat ook zü, de wilde onbezonnen vrouw, aan
A 11 L op dit blad zUn Ingevolge de verzekerlngsvoorw*arden tegen f bü levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f bü een ongeval niet verllee van een hand 1 oU verlies van een -beet^n *0?Ut*rm f 40.“ anderen" vmgér
flOOJine 5 ^givaUen ^zekert vror een der volgende ultkeeringen 1 OUUU.- verllee van belde armen belde beenen of beide oogen T OU.- doodelüken afloop I een voet of een oog 1 1Z.U.- duim of wijsvinger f vrtz. been of arm r "XV. anderen vinger