Leven zonder geheimen
vtofaal van den dag
Idc
UITVERKOOP!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
ROBINSONschoenen
Een feest
voor je teenen
Alle abonné
vlammende
anjelier
Het
bewijs
DINSDAG 3 JANUARI
Het olie-conflict
VALENTINO STERFT
De geest des tijds
Onder den rooden
pantoffel
Vilt van menschenhaar
Marlene Dietrich
Een historisch zwaard
Beschuldigd van contractbreuk
Schatten van Canada’s
bodem
Naar het Duitsch van
Paul Oskar Hoecker
Arme levens als middelen
tot reclame
1
FEUILLETON
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
van
Heroverde
het
(United Press.)
aardmannetjes bemerkten,
bedroeg
waterkant
den
naar
te
kunnen
meters verwi
(United Press.)
(Morgenavond vervolg)
nog
XIIL
Eva’s
ge-
(Wordt
•was te kort.
„Zoo gaat bet niet, zei Robbie, „de
plank is net 2 decimeter te kort.”
woordde
vogels
de
de
NM waaaaa
I
niifliiiHRinc
couranten. Ik stuur ae hierbij. Er is maar een
blad, dat den naam juist gespeld heeft, de an
dere schrijven allemaal ..Flaming Kate.” Onder
dezen naam zal Uw schepping nu wel in het
land der Britten bekend worden. Dat we zeker
den tweeden prijs krijgen, heeft Mr. Gabb een
paar uur geleden van Sir Robert gehoord. Zoo-
dra het officieel is, stuur ik een telegram. Be-
stellingen komen zonder onderbreking binnen.
Daarover schrijft Mr. Gabb morgen Hij is er
voor, om maar kleine planten te sturen. Hjj
vindt, dat in het zachte klimaat hier nog wel
in October buiten geplant kan worden. In ver
scheidene deelen van Engeland vriest het vóór
Januari of Februari heelemaal niet Weet u nog,
hoe we in Mei in den ysheiligennacht buiten
met de kolenpannen in de weer zijn geweest?
Hoeveel van die planten of stekken ervan zou
den er niet zijn, die nu hier de bewondering
van de bezoekers opwekken? Wat een heerlijk
beroep is het bloemenvak toch. En zelfs van de
tegenslagen leert men. Mr. Gabb zegt: vroeger
was h;j alleen maar een boer, maar nu krijgt
hij het gevoel, dat hij het in bet bloemenvak
nog wel eens tot iets kan brengen. En dat heeft
hjj aan U te danken. Hij doet net alsof hij van
de Duitschers niets moet hebben, maar van de
Duitschers, die hjj heeft leeren kennen, houdt
hij heel veel. Dat heeft hjj mij vanochtend op
zijn fijne, humoristische manier gezegd. Ik hem
hem geantwoord, dat als ik daar ook bij inbe
grepen ben, hij me dat maar een beetje duide
lijker moest lateh merken, want dat deed hij
belaas niet! Brutaal hè?
MOSKOU, 3 Jan. Russische specialisten
hebben voor de mannelijke en vrouweiyke lok
ken, die min of meer regelmatig onder de
schaar van de kappers plegen te vallen, een
nuttige bestemming gevonden. Proeven hebben
n.l. bewezen, dat menschenhaar het best denk
bare matenaal vormt voor het vervaardigen
van vilt. De haarafval in de kapperszaken zal
thans gebruikt worden voor een massalen aan
maak van vilten pantoffels. Men verwacht, dat
vooral de Russische vrouwen zich nu met nog
meer enthousiasme zullen laten „bubikopfen",
want niet alleen zullen zjj daardoor uiteriyk
de mannen terzijde streven, maar bovendien
nog het regiem van den pantoffel bevorderen.
Een „brigade” van ingenieurs is naar Gorki,
d. w. z. het sinds het schrjjversjubileum van
Maxim Gorki omgedoopte Nisjni Nowgorod, ver
trokken om het metamorphose-proees van een
halve ton menschenhaar tot ettelijke paren
pantoffels van het begin tot het einde mede
te maken en te leiden. Men verwacht, dat men
alleen reeds in Moskou per jaar 1400 a 1500 ton
menschenhaar zal kunnen oogsten. Gezien de
verregaande ruigheid van het nog onontwik
kelde Russische volk lijkt deze voorloopige ra
ming niet overdreven.
Het commissariaat voor de lichte industrie
heeft bevolen, dat voortaan in alle grootere
steden der Sovjet-Unie de kappers het harige
grondvuil van hun salons moeten verzamelen.
De kappers, die het meeste haar leveren, wor
den met een premie in ded vorm van een kos
teloos vacantie-reisje beloond.
Het wordt tijd, dat de’ sikkel in het Sovjet-
embleem vervangen wordt d<}or een schaar of
een tondeuze, want dat de Russen in den vol-
sten zin des woords er kaal van af komen, staat
reeds sinds lang vast. x
by verlies van ’n
anderen vinger
Het kostbare zwaard was weliswaar een ge
schenk van Frederik den Grooten. maar t an
dere was de groote steun geweest van zijn oom
in den oorlog en daarom koos hij dit en geen
ander. Het rijke zwaard droeg Washington al
leen op parades, maar in den strijd had hij het
andere noodig.
Ook Washington’s stok, die een beroemdheid
was in Amerika, kwam in handen van Samuel,
nadat zijn vader, de broer van den grooten
Washington hem had geéerfd en weer nagela
ten aan zijn zoon.
Tenslotte werden beide vermaakt aan het
National Museum, waar zu de groote aandacht
en bewondering genieten van het Amerikaan-
sche publiek, dat terecht in deze voorwerpen
de herinnering ziet aan den grooten nationalen
held der Vrije Vereenlgde Staten.
I
het nog eerder toe dan dien van onlangs.”
Terwijl hjj groef en schoffelde en spitte,
kwam Catharina door de tuinpoort en bracht
een kaart uit Londen mee. Van Eva. Ze las
hem voor en lachte.
De oude man luisterde zwygend Het was,
alsof hij er niet zoo met zijn gedachten bij was
als anders. Maar waar zijn gedachten dan wel
waren, daar kwam Catharina niet achter.
Geen woord zei hij van het bezoek.
gezien had. hoe z’n meester met
omging, begreep heel goed, dat deze
gelijk had. En dat zei hij dan ook.
Fn het zou eveneens nutteloos zijn, om te
spreken als ik mijn slag geslagen heb, omdat er
in t geheel geen bewijs zal wezen De juweelen
liggen in de brandkast in de bibliotheek en
deze heeft openslaande ramen, die steeds ge
sloten Zijn. Het eenlge dat ik van jou verlang
is. dat je zorgt, dat ze open staan. Dat is niet
moeilijk voor Je Nu. wat is het? Ja of neen?”
ik moet tijd hebben er over na te denken,”
zei Leek; ,jk ben niet degene voor wien u me
houdt. Ik zou niet graag m’n meester bestelen
en.
..Loop naar den drommel met je praatjes,
daar heb ik niets' aan. Ik geef je een uur om
er over na te denken. En als je niet, ja zegt,
dan weet ik wat me te doen staat
evenveel van bloemen, kennen de soorten, de
namen, letten op iedere nieuwe nuance. En de
vreugde als zoon jong meisje in heldere witte
jurk een nieuwe bloem ontdekt! Direct het
notitieboekje voor den dag en als het niet te
duur is, kan de exposant erop rekenen den
volgenden dag een bestelkaart te ontvangen!
Ik heb vroeger nooit veel van de Engelschen
gehouden, maar sinds Mr Gabb mij in aan
raking heeft gebracht met Dickens en Thac
keray en vooral met het prachtige werk van
Kipling, ben ik wel een beetje anders gaan
denken! Maar wat me vooral voor het Engel
sche volk inneemt, dat is de groote, mooie
liefde voor bloemen bij jong en oud. bjj arm
en rijk. Grootvader Troilo zal wel zwart kij
ken als hij dit leest....
Ons oorspronkelijk plan om een eigen pavil
joen in te richten is. zooals ik al schreef, mis
lukt. Alleen maar een paar groote vereen 1-
gingen hebben eigen paviljoens. Eerst was ik
erg teleurgesteld. Hoe zouden we in deze zee
van bloemen, van schitterende kleuren ons
Vlammende Kitchen een beetje laten uitko
men? Maar al op den ochtend voor de ope
ning wist ik: ze zullen ons bloemetje niet over
het hoofd zien. Weet je, hoe ze het hier ge
daan krijgen, om in deze reusachtige ruimte
en in de massa's bloemen toch een bepaalde
soort in het oog te laten vallen? Ze zetten
overal groote groepen bloemen in dezelfde
kleur bjj elkaar. En dan duiken uit het dichte
groen groote plekken wit of zeegroen of gouo-
brutn of purper op. En we troffen het buiten
gewoon, dat onze buren op de tentoonstel-
als er alleen maar de exposanten zijn. Maar
ik weet ten slotte niet, wat Imposanter is. Als
alle wandelpaden vol zijn met menschen, als
de bezoekers, opgewekt en vroolijk, vol be
wondering elkaar op allerlei attent maken,
praten en lachen, dan is de aanblik zoo kleur
rijk en bewogen en interessant, dat men
haast geen oogen genoeg heeft om te zien en
geen ooren om te hooren. En dan nog de
muziek, die van de bovenste galerij klinkt en
door de groote open entree kijkt men in den
voortuin, waar een menigte herfstbloemen in
een schittering van kleuren en tinten geplant
zijn en daar verdringt zich een kleurige me
nigte wandelaars. En de zon schijnt over de
lichte parasols en de kleurige hoeden en lich
te toiletten. Het is een feest van schittering
en vrooljjken gloed.
En het gebouw van binnen heeft iets van het
plechtige van een groote kerk. Een van de
aardigste dingen is, hoeveel de bezoekers te
vragen hebben. Zoo kinderlijk soms.... en Je
hebt er soms vreeselijk deftige oude heeren
bjj! Ze hebben bijna allemaal boekjes of bloc
notes in de hand, maar je moet niet denken,
dat dat alle kooplui of agenten zijn. O neen,
dat is het groote publiek.
De een heeft een stadstuintje, de ander een
grooten vlllatuin, een derde bezit een groot
landgoed, weer een ander houdt er een rosa
rium op na, een vlschvijver of een daktuin
en dan heb je nog de eenvoudige menschjes,
die hun balcon met bloemen versieren of een
kleine veranda hebben of zelfs maar een
simpel”’! bloemenbak. En ze houden allemaal
houten plank
droegen. Zij wilden er een brug van
maken, om op een zandheuveltje
komen, dat slechts enkele
ijeferd was, maar de plank
Het jaar is thans een schoone lei.
Maar die niet schoon zal blijven.
Omdat men daar nu dag aan dag
De nieuwtjes op gaat schrijven!
Men is nu bezig het gebouw
Van 't oude jaar te slobpen.
Hetgeen tot stand komt door de daad
Van reuze uitverkoopen.
Dus staat het woordje uitverkoop
Nu overal te lezen,
Opdat degene, die nu koopt
Geen duur-koop heeft te vreezen.
Op gevels, vensters, transparant
En ook met lichtreclame
Wordt als het ware uit geschreeuwd
Hier moet u koopen, dame!
‘t Is uitverkoop! het oude jaar
Gaf zulke resultaten.
Dat nu de standaard van den prijs
Pardoes wordt losgelaten!
Zooals een winkelier zijn zaak
Graag vol ziet staan met klanten,
Zoo even groot heeft hij het land
Aan rekken met restanten!
Het nieuw seizoen, dat komen gaat,
Wordt weer vooruitgeloopen.
En de herauten zijn als steeds
De reuze uitverkoopen.
En uitverkoop.... och mannen, trek
Niet al te strak de touwtjes.
Want uitverkoop is, als van ouds,
De vreugderoes.... der vrouwtjes!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
öiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuniniiiiiiiHiiiiiiiiKiuuöiiiHiinnHHii;
f op dit blad zijn ingevolge de verzekerlngsvoorwaarden tegen f by levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f TCfl bij een ongeval met b*l verlies van een hand f 1 C bij verlies van een f Cfl by een b.v,uk van f Aft
S ongevallen verzekerd voor een der volgende ultkeerlngen «J l/l/l/. verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen f doodeiyken afloop een voet of een oog» JZ.V. duim of wijsvinger» eZlz. been of arm» *v.
„Bekend heeft-ie, wat Jij hem hebt voorge
kauwd, jjj.... een gemeene vent ben je, een
slecht mensch!” Woedend hief hij den stok op.
„Ga uit mijn oogen!....”
„U moet me aanhooren!”
Toen suisde de stok met vreeseiyke kracht op
Victor’s hoofd neer. Hjj zag een roode golf voor
zijn oogen komendaarna werd het diepe
nacht om hem heen.
Balthazar Troilo stapte koud en star en on
bewogen het roert ooze lichaam voorbij. Rechtop
stapte hij den tuin in en hervatte zijn werk,
alsof er niets gebeurd was. Alleen zijn handen
beefden. En toen hij op zijn stok wilde rteunen.
voelde hij zijn rechterhand machteloos. Maar
direct merkte hij: het was de stok, die den
dienst weigerde, want die had bij den slag een
breuk gekregen.
„Nu hebben ze allebei, wat ze toekomt,” zei
hii tevradaa tot zichzelf. ,JEn dezen knaap komt
Gl’lAWA, 2 Jan. (Reuter.) Volgens een me-
dedeeling van het Bureau voor de Statistiek
handhaafde Canada in 1932 met een goud-
productle van 63 mlllloen dollar, hetgeen 13
procent meer is dan in 1931, gemakkeljjk zijn
positie als tweede goud-produceerend land der
wereld.
Aan de goud-mijnen werd een bedrag van
ruim 6 mlllloen dollar aan premies betaald in
verband met den huldigen toestand op de wis
selmarkt
De zilver-productle in Canada beoroeg
18 333.838 ounces ter waarde van 5.818.000 dol
lar tegen 20.562247 ounces in 1931.
De productie van koper bedroeg 240.876.000
pound, ter waarde van ruim 14 mlllloen dollar,
tegen 292.304.000 pound, ter waarde van 24
mlllloen dollar in 1931, een vermindering van
18 procent in productie en van 39 procent in
waarde.
De nlkkel-productle bedroeg 29 274.871 pound
in 1932. tegen 65 666 320 pound in 1931.
De productie van lood bedroeg ruim 256 mll-
lioen pound, tegen ruim 267 mlllloen in het
vorige jaar.
De zink-productie was bijna 173 mlllloen
pound groot tegen 237 mllUoen in 1931.
De steenkool-productie in 1932 bedroeg
11 786.500 ton ter waarde van 37 441000 dollar
tegen 12.243.000 ton ter waarde van ruim 41
millioen dollar in 1931.
Een tweede, een derde briefkaart uit Lon
den brachten nadere bijzonderheden. Daarop
kwam Eva’s aardige, levendige, uitvoerige
brief.
Neen, zoo iets heb je nog nooit
zien. Stel je voor de bloemententoonstelling
in den Dierentuin in Berlijn, waar oom Erck
dien mooien prijs voor zjjn orchideeën kreeg
en dat tien-, twintigmaal grooter. Het heele
reusachtige Cristal Palace één bloeiende, geu
rende, schitterende bloemenzee. In het mid
den, beneden, een smal pad voor de bezoe
kers.
En vandaar af, terrasvormig opstijgend, tot
hoog op de galerijen, louter bloembedden, in
allerlei schitterende kleuren. Overal er tus
schen zijn smalle wandelpaden vrijgehouden.
Van het oogenblik, dat de tentoonstelling
's morgens wordt geopend tot de sluiting om
6 uur. schuifelt daar een dichte menigte. Dan
is er van deze bloemenzee natuurlijk niet zoo
veel te zien als ’s morgens vóór de opening.
Robbie en Topsy waren met de twee
lepelaars" aan het strand, toen zij drie
die een
Het conflict tusschen Engeland en Perxi< dat
door de annuleering der olie-concessle der
Anglo-Oll-Company en het Engelsche protest
tegen die opzegging, ontstaan is. heeft tot
ernstige beschuldigingen tegen* de Engelsche
maatschappij geleld.
Perziê verwijt de maatschappij, dat ae on
juiste opgaven over hare omzetten heeft ver
strekt en den Perzischen staat, die recht heeft
op 16 procent van de netto-winst. benadeeld
heeft. Dit ernstige verwijt is echter niet het
eenlge. dat den Engelschen gedaan wordt.
Men is er over ontstemd, dat de maatschap
pij 20 000 arbeiders ontslagen heeft en men
beweert, dat ze haar arbeiders niet goed be
handelt. Voor alles echter tast men de grond
slagen van het in 1901 met de Engelsche maat
schappij gesloten verdrag aan, daar men zich
op het standpunt stelt, dat de toenmalige Per
zische regeerlng in strijd met het nationaal
belang gehandeld heeft en deze regeerlng der
halve haar verpljphtingen niet behoeft na te
komen. Maar zelfs als men toegeeft, dat het
destijds overeengekomen aandeel in de winst
van 16 procent billijk was, dan kan dat zeker
niet meer voor den huldigen toestand gelden.
De Engelsche maatschappij heeft, naar men
van Perzische zijde beweert, haar omzetten niet
alleen als minder opgegeven dan ze in wer
kelijkheid zijn, maar ze heeft bovendien de
netto-winst door aftrek van ongehoorde on
kosten verkleind. Onder deze omstandigheden
heèït Perzië van Jaar tot jaar steeds minder
uitbetaald gekregen, ofschoon het toch zijn be
langrijkste bodemproduct, de olie, had afge
staan. Tevergeefs heeft Perzië tegen de En
gelsche berekeningswijze van de netto-winst
geprotesteerd, tevergeefs heeft het Inzage in
de boeken der maatschappij geëlscht en dus is
Perzië niets anders overgebleven, dan de con
cessie op te zeggen.
Van Engelsche zijde wordt wel Is waar toe
gegeven, dat de omzetten gedaald en de on
kosten gestegen zijn, en het Perzische aandeel
In de winst sterk verminderd is, maar men
geeft de schuld van dit alles aan de depressie.
Perzië is niet in staat zijn begrootlng in even
wicht te brengen en tracht derhalve door druk
op de Engelsche olle-maatschappij de ontbre
kende middelen te verkrijgen.
De tegenstellingen tusschen Engeland en
Perzië hebben in belde landen een hatelijke
stemming doen ontstaan, waaruit de weder-
zydsche beschuldigingen voortspruiten. Terwijl
de Perzen den Engelschen malversaties ver
wijten. wordt van Engelsche zijde beweerd, dat
in Perzië een matelooze corruptie heerscht en
een deel der olie-dividenden in privé zakken
verdwenen is. Eenlge Engelsche dagbladen be
nutten de gelegenheid om Perzië met beschul
digingen te overladen. Zoo beweren ze o. a.,
dat de gouverneurs der provincies een terreur
op de bevolking uitoefenen, de menschen le
vend laten begraven en wanbetalers de beenen
afhakken en de oogen uitsteken. Hoewel deze
beschuldigingen niet van officleele zijde geult
zjjn, geven ze toch heel juist de heerechende
stemming weer.
hng. zoowel rechts als links en boven en be
neden. alleen witte, sneeuwwitte tot room
kleurige anjers hebben. Daartusschen vormt
onze bloemencollecte een groot, gloeiend ei
land. Neen, het lijkt wel een groote laaiende
fakkel, als men onzen stand van beneden af
ziet. En van boven, van de hoogste galerij ge
zien, lijkt het een stralende zonsondergang!
Ik ben nog nooit zoo gelukkig in mijn leven
geweest als in deze dagen. En een Engelseh, dat
ik in mjjn gelukzaligheid gesproken heb....!
Maar Mr. Gabb vond, dat het niet eens zoo
héél erg was. Maar ze begrijpen me toch alle
maal. vooral als ik ze een beetje vriéndelijk
aankijk en hun het prospectus in de nand
duw, dat Mr. Gabb in het Engelsch heeft la
ten drukken. Ook de plaat uit de „Garten-
welt” doet het uitstekend. Mr. Gabb 13 erg
tevreden. De eerste prijs zal wel voor de ruse
noviteit van Dutton zijn. Het is de grootste
anjer, die ik ooit gezien heb, maar de bui
tenste bloemblaadjes verkleuren erg gauw en
we amuseeren ons er mee, hoe het personeel
voortdurend met scharen in de weer is om ze
af te knippen. Zoo iets hoeven wj niet te
doen! Van de eerste honderd snijbloemen, die
Wij hier in hooge vazen hebben staan, heb
ben we pas drie hoeven te vernieuwen. Ik
denk, dat ze in een winkel of een kamer twee
weken kunnen staan zonder vorm en kleur
te verliezen, als ze geregeld frisch water krij
gen en bügesneden worden.
Gisteren heeft Mr. Gabb een lang interview
gehad met een bekend plantkundige hier en
vanochtend stonden er groote stukken in do
Simmons verliet het vertrek. Spoedig drong
liet tot Leek door, dat het nutteloos, neen,
gevaarlijk voor hem zou zijn, als hjj mijnheer
Dalton vertelde, dat zjjn „vriend” Simmons
hem wilde bestelen. Hjj zou direct op straat
gezet worden.
Ua.r" zoo redeneerde hij verder, „als ik
mijnheer Dalton eens waarschuwde en hem
trachtte over te halen van nacht met mij op
de loer te gaan liggen om Simmons te over
vallen? Wat dan? Wel. Simmons sluit natuur
lijk dé deur der bibliotheek en verdwijnt da.i
door een van de open staande ramen! En als
we probeeeren hem van af den tuinkant te
overvallen, dan zal z’n maat want natuur
lijk heeft hij een helper die op den uitkijk
staat, alarm maken en verdwijnt Simmons in
z’n slaapkamer, voordat we hem ook maar
hebben gezien. Neen, dat is ook al niets. Ik
moet het bewijs hebben!”
Met gefronst voorhoofd dacht Iteek na. Plot
seling kreeg hij een idee. Hij glimlachte ver
genoegd en wachtte ongeduldig het oogenblik
af. waarop Simmons hem z’n besluit zou
vragen.
Toen het zeven uur sloeg, ging de deur open
en kwam Simmons binnen om zich te kleeden
voor het diner.
„Wel. m’n waarde Leek, wat is je antwoord?”
vroeg hjj.
„Ik zal het doen, mijnheer.”
Rafe Simmons was een geroutineerd inbreker,
een kunstenaar in z’n vak. Hij gebruikte geen
acetyleen-branders. geen boren, zelfs geen breek
ijzer; hij had slechts een looper tot z’n be
schikking en verder z’n geoefend gehoor, dat
hem direct bjj onraad waarschuwde.
Om twee uur 's nachts stond hij op en
kleedde zich langzaam en omzichtig aan, Zon-
oer eenig geluid te maken opende hij deur van
z’n slaapkamer, sloop geruischloos over de
breede gang, betrad de bibliotheek en liep op
het raam toe dat hij open vond. Heel zachtjes
riep hij: „Ben je daar. Clark?” En de stem
van Clark antwoordde even zacht: „Ja. alles
in orde."
..Het zal niet lang duren,” verzekerde Rate
Simmons. „Het is in een oogenblik gebeurd.”
Dit zeggend, liep hjj naar de brandkast, liet
HOLLYWOOD, 2 Jan. (V. D.) Paramount
heeft Marlene Dietrich wegens contractbreuk
een proces aangedaan, waarin de filmmaat
schappij een schadevergoeding van 200.000 dollar
elscht. Het gerecht heeft een voorloopige be
slissing getroffen, waarbij het Marlene Dietrich
wordt verboden voor een andere maatschappij
te filmen. Paramount elschte tot aan de rege
ling van deze aangelegenheid een verbod tot
vertrek uit het land voor Marlene Dietrich. De
maatschappij verklaarde, dat ofschoon de film
ster sedert de voltooiing van de laatste film.
..Blonde Venus”, een wekelUksch honorarium
ontving vap 4000 dollar, zij plotseling geweigerd
heeft mede te werken aan twee films. Het con
tract met Marlene Dietrich eindigt midden Fe
bruari.
Muriel en Madge, de twee lejjelaars,
hadden de pogingen van de drie aard
mannetjes gadegeslagen, en ze beslo
ten hen te helpen.
„Zullen we ze dragen?” stelde Mu
riel voor.
„Ja, met behulp van de plank,” ant-
Madge. Meteen pakten
de beide uiteinden van
plank beet en zeiden tegen de aard
mannetjes, dat ze er op moesten gaan
zitten. Zoo droegen de lepelaars hen
naar het eilandje.
„Kijk eens, Robbie”, riep Topsy, „nu
is de plank toch nog ergens goed
voor.”
de almachtige productie ondergeschikt is. Ieder
een heeft medelijden met haar en met Dent,
maar beiden worden opgeofferd aan het divi
dend. Donka echter vraagt New York aan en
tegen den wil van Oliver’s dokter wordt de tele
foon aan zjjn oor gelegd, hoewel hij bewusteloos
is. De stem van Donka roept hem tot het leven
terug, een, twee driemaal zelfs, maar dan is het
afgeloopen en onder het meewarig gejammer
van de Amertkaansche kranten verneemt de we
reld dat de beroemde filmster is overleden.
Ongetroost blijft Donka achter en met haar
allen, die In Dent's dienst waren, die op be
scherming hadden gehoopt en "die van zijn roem
hadden willen proflteeren. Zjj blijven achter
met al hun groote en kleine verdrietjes, met
hun romans en hun succes, met hun levens,
die geen geheimen meer hebben, die open en
bloot liggen voor de heele filmkolonie en voor
de wereld, de wereld, die wacht op nieuwen toe
voer van onthullingen over deze levens zonder
geheimen, die de levens der filmsterren zjjn.
Zoo spreekt Vicki Baum's roman groote en
treurige waarheden, die soms de verdienste heb
ben de illusie, als zou het leven van een film
ster vol grootheid en glorie zijn, volkomen te
vernietigen. We leven op dit oogenblik in een
tijd, dat reeds velen sinds lang aan die groot
heid twijfelen en meer en meer gaan inzien, dat
er, ook in de filmwereld belangrjjker dingen
zfjn dan het particuliereleven van al of
niet beduidende filmsterren, maar nóg steeds
houden de reclame-agenten der filmmaatschap
pijen hun proinganda voor een valsche waar-
deering der uiterlijkheden vol en daarom zal
Vicki Baum met haar knap geschreven en
boeiend vertaalden roman meer het rijpe en oor
deelkundige publiek dan wel den roemzuchten
filmmaatschappijen een dienst hebben bewezen.
George Washington, een van de grootste
staatslieden die de Vereenlgde Staten hebben
gekend, heeft een zwaard nagelaten van histo
rische beteekenls.
Het zwaard wordt streng bewaakt in het Na
tionaal Museum en trekt steeds veel belang
stelling.
Voor het eerst droeg Washington dit wapen,
toen hjj als kolonel het fort Duquesne ging be
legeren en verder droeg hij het gedurende den
geheelen Amerikaanschen vrijheidsoorlog. Het
was een van de vijf zwaarden die hij bezat en
bij te zamen naliet aan vijf neven, daar hij
geen kinderen bezat. De voorwaarde tot het
aanvaarden van deze wapenen was de belofte,
dat zij het alleen uit zelfverdediging zouden ge
bruiken en tot verdediging van het vaderland.
Van deze vijf neven heeft slechts één in den
er een lichtstraal van z’n electrlsche lantaarn
op vallen en knielde er toen voor neer.
Nog geen kwartier later overhandigde hij de
jvweelen van mevrouw Dalton aan Clark, wiens
taak het nu was, er zoo spoedig mogelijk mee
naar Londen te verdwijnen.
Maar hij bereikte Londen niet HU had nog
geen honderd schreden gedaan, toen hij door
een hevigen slag op zun hoofd werd neergeveld
er. bewusteloos bleef liggen Handig doorzocht
Leek Z n zakken.
Den volgenden morgen ontwaakte Rafe Sim
mons in een uitstekend humeur. Zelfs het feit,
dat hij z’n broek niet direct kon vinden, was
niet in staat hem z’n geestelijk evenwicht te
ooen verliezen.
Een vroolijk wijsje
fluitend, begaf hij zich
naar beneden om te j
ontbijten. Nauwelijks j
had hjj zich tegenover
z’n gastheer aan tafel
gezet, of er werd ge- i—.....
klopt en Leek kwam
binnen Hij droeg een pantalon over den arm.
„Neemt u me niet kwalijk, mijnheer,” zei hij
tegen mijnheer Dalton, maar uw brandkast
13 vannacht geplunderd en de Juweelen van
mevrouw zjjn gestolen. Ik ben zoo vrij geweest
de politie op te bellen Ze is al hier
..Wat drommel riep Dalton, maar Leek
viel hem in de rede en zei: „Ik zal ze even
blnnenroepen, als u het goed vindt."
Hij riep ze binnen: een inspecteur en twee
-.genten. „Dien moeten jullie hebben,” zei hij.
op Simmons wijzend
Dalton vloog op van z’n stoel
„Wat bezielt je, kerel!” brulde hij en zich
tot den inspecteur wendend: ..Deze heer is
mijn gast! Er moet een afschuwelijk misver
stand bestaan. Ik heb nog nooit zoóti onzin
gehoord en zal
.Neem me met kwalijk, mijnheer.” zei Leek,
.hier is het bewijs.”
Hij liet de pantalon zien en wees naar de
knieën. Er zaten witte verf vlekken op.
„Ik ben zoo vrij geweest.” hernam Leek, „en
heb gisteravond den grond voor de brandkast
met witte verf ingesmeerd. Deze broek is van
mijnheer Simmons De juweelen. mijnheer, heo
ik in mijn zak. Die heb ik afgenomen van
den handlanger van mijnheer Simmons, die ge
bonden in 't tuinhuis ligt.”
„U ziet, mijnheer,sprak hjj verder tot Rafe
Simmons, „dat ik niet die Leek ben, voor wien
u me hield. U bent In de war met een anderen
Leek, die, het spijt me dat ik het zeggen moet,
m’n tweeling-broeder is.”
Amerikaanschen vrijheidsoorlog meegevoch
ten. Dit was Samuel Washington, die het
zwaard koos, dat wij hierboven als historisch
waardevol kwalificeerden. Het zwaard, dat hij
koos, was niet het kostbaarste, maar het was
de degen die zun oom steeds ter verdediging
van het vaderland had gebruikt.
w-w afe Simmons zat op z’n slaapkamer op
fV Tower-House, de groote villa van z’n
vriend Dalton en keek met aandacht
naar Leek. Hu was zoo juist voor een kort ver
blijf bu z’n vriend aangekomen en Dalton had
z’n kamerdienaar Leek gestuurd, om hem bij
t uitpakken van de koffers behulpzaam te
rijn.
Er was iets aan Leek; een bepaalde manier
van doen, die Simmon’s herinnering in de war
bracht. En tóch was hij er van overtuigd, dat
hij Leek al eens meer gezien had.
Op hetzelfde oogenblik. dat Leek een smoking
uit den koffer haalde en in de kast wilde han
gen. stond Rafe Simmons op, en terwijl er een
eigenaardige glans in z’n oogen scheen, zei hij
glimlachend:
..Dat we elkaar nu hier weer ontmoeten, hè
mijnheer Leek? Wel toevallig, vind je niet?”
De kamerdienaar keek verrast op
,.Ik oegrilp niet wat u bedoelt, mijnheer
„Niet? Nóii. ik wel, en ik raad je aan, niet
zoo onnoozel te doen! Met mij behoef je Je dien
truc niet uit te halen, dat weet je wel! Maar
ik zal voor alle zekerheid je herinnering wat
opfrisschenOxford-street negentienhonderd
zeven: een waarde van vijf duizend pond aan
juweelen. Jermyn-street, in het zelfde Jaar.
twee duizend pond, en de huisbewaarder dood
geschoten. Jij wist handig te ontkomen, terwijl
je helpers gegrepen werden. En nu ben je hier
kamerdienaar, hè?" besloot hy met een valsch
lachje.
„Ik verzeker u. mijnheer, dat
Rafe Simmons maakt een gebaar met zn
hand, alsof hij zeggen wilde: „Laat dien onzin
nil varen en verveel me niet langer
HU wilde zich omdraaien, maar bedacht zich
en zei: „Hoor eens en nu voor 1 laatst, hou
die dwaasheden voor je. Ze helpen je toch niet.
Je kent me even goed als ik jou ken. Concur
renten. wat? Maar nu heb ik je in mijn macht
denk er aan. Eén woord tegen de politie, en ie
draait er voor jaren in. Maar zelfs onder die
ven bestaat er zoo iets als eer. Daarom, denk ik
er ook niet aan, een collega te verraden! In
geen geval, óf ik moet er toe genoodzaakt
worden. En nu. luister: Ik heb je hulp noo
dig. Het spreekt van zelf, dat ik voor zaken
hier ben. De juweelen van mevrouw, onv het
maar dadelUk te zeggen.
HU maakte weer een afwerend gebaar met
z’n hand en vervolgde, als raadde hy de ge
dachte van den ander: .Neen. Leek, je hoeft
heusch niet naar Dalton te gaan om het hem
te vertellen. HU zou je toch niet gelooven!
HU ziet in my z’n allerbesten vriend. Je zou
direct je ontslag krygen. Dat begrijp je toch
wel?”
Leek, die
Simmons
-j-”v e schildering van het leven der filmster-
1 ren in het boek van Vicki Baum (dat wij
aan niet-volwassenen ontraden) is helder
en op den man af. De schrUfster neemt geen
blad voor den mond, als het er om gaat de ster
ren op hun juiste waarde te bepalen en zoo
teekent zu Oliver Dent, de hoofdfiguur uit den
roman en vermoedelyk het type, dat eens een
wereldroem veroverde onder den naam van
Rudolf Valentino, niet in de eerste plaats als
een üdelen leeghoofd, maar als een oppervlakkig
mensch, die eenigszins tot zun eigen verbazing
beroemd geworden is en dezen roem moet bly-
ven handhaven met alle mogeUjke middelen
Dat Vicki Baum hier Valentino bedoelt, is vry
duideiyk en dat Donka Morescu nieman anders
is dan Pola Negri mag men ook veilig aanne
men. De verhouding tusschen deze twee hoofd
personen correspondeert tamelyk zuiver met die
tusschen belde sterren, een jaar of zeven gele
den. Valentino werd Inderdaad aanbeden door
honderdduizenden, hoewel de ernstige fllmcn-
tiek hem alle talent ontzegde. Het is inderdaad,
zooals de schrUfster het zegt, Valentino (Dent)
beteekende mete, maar werd niettemin kunst
matig beroemd gehouden, omdat dit nu eenmaai
voor de financiën van We filmmaatschappy
noodzakelyk was. En hoe treffend is de laatste
zin van het boek „Ze filmt nog altyd Maar een
•star” is zu nooit geworden”. Ook dit slaat weer
duideUjk op Pola Negri. ZU filmt Inderdaad nog
altyd en een „star” is zü nooit geworden. Zy
was het een korten tijd vóór den dood van
Valentino, daarna ging het snel berg-af en nu
ziet men haar alleen nog bij hooge uitzondering.
Met verrassende zuiverheid heeft de schrUfster
deze levens genoteerd.
Wanneer Dent moet ervaren, dat Donka een
anderen man grootere gunsten toestaat dan met
haar liefde voor Oliver overeenkomt, wil hy ten
sjxjedigste op reis. Donka weerhoudt hem wel
iswaar van een trip naar Europa, maar kan niet
beletten, dat hy tsaar de bergen gaat om tydens
zun vacantie forellen te visschen. HU gaat moe
derziel alleen, laat zelfs zyn onmisbaren secre
taris thuis en neemt alleen de kleinste van zun
honden mee,, het keffertje Totiger, dat hem tot
zUn dood in lief en leed gezelschap houdt en
aan een gebroken hart sterft op het oogenblik
dat zijn baas het tydeiyke met het eeuwige ver
wisselt.
De eerste 'vliegtocht van zyn vacantie verloopt
ellendig Hij komt geradbraakt aan op de eerst
volgende landingsplaats en laat zyn piloot on-
verrichterzake terugkeeren. Dit is de eerste
phase der ziekte. Dan komt hy in Clearwater,
waar de forellen springen en een korten tyd
is hy alleen in de natuur gelukkig. Maar de
ziekte vreet door en hy haast zich terug naar
huis uit angst, dat hy sterven zal. In Chicago
moet hy een paar dagen rust nemen. HU is
doodop. Dan wil hU naar New York, waar een
beroemd specialist woont, de eemge, die hem
kan helpen. HU haalt New York het lykt wel
een wedstryd met den dood en de specialist,
vernemend wie zyn patiënt is. ziet met groote
angst hóe de situatie zich steeds ellendiger af-
teekent. De man van de wetenschap gaat zelden
of nooit naah'de bioscoop, film interesseert hem
niet, maar hy weet dat honderdduizenden dezen
joh^eman hebben gezien op het witte toover-
doek, dat hy voor het hongerige publiek iets in
hun leven beteekent, dat die honderdduizenden
geschokt zullen worden, wanneer zu zyn dood
zullen vernemen.
Dent denkt na over zUn leven. Wat was het
geweest? Een luxueuze opvoeding in den Engel
schen oud-adeliyken kring; daarna Oxford er.
zyn traditie na een kort bezoek aan bet lyceum
te Znoz in Zwitserland.
Oxford was zUn eerste zelfstandigheid. Einde
lijk een paar kamers, die van hem alleen waren.
Toen kwamen de vrouwen in het leven van de
zen knappen jongeman, die echter minder brui
send door het leven tolde, dan jnen van hem
had verwacht. Hy was spoedig beu van alle eer-
bewUzen. Hy was te verwend. Toen kwam de
film. Nieuwe aanbidding en nieuwe teleurstel
ling, nieuwe beuheld. Toert Donka en nogmaals
Donka en een verkeerd begrypen van elkaar en
de ontgoocheling van het leven en de ontevre
denheid over zichzelf en de roem die hem zwaar
woog, zwaarder day hy dragen kon.
Het ging slecht met den patiënt en Hollywood
was reeds gewaarschuwd. De specialist had hem
opgegeven. De heele Amertkaansche journalis
tiek liep te hoop en publiceerde het eene sensa-
tiebertchl na het andere. Men beschouwde het
sterven van een doodgewonen en vry onbedui
denden jongeman als een evenement, dat de
wereld op zyn grondvesten deed sidderen. Het
klopt alles precies met het lawaai, dat de pers
destUds heeft gemaakt, toen Valentino op ster
ven lag en de straat voor het ziekenhuis door
duizenden menschen werd gevuld.
Maar de jongeman, die daar ligt met zUn
vele herinneringen, vele maar onbeteekenend,
sterft eenzaam, tevergeefs roepend om de
vrouw, die hem lief iswant Danka moest
haar film afspelen omwille van de productie.
En als zU eindeiyk de waarheid verneemt en de
wanhoop nabU is, beheerscht zy zich en bUjft
omdat ook zU, de wilde onbezonnen vrouw, aan
