Verschrikking der Revolutie
ucïAaal uan den dag
I
ZADELHOFF
I
I
I
I
s
I
I
IT
GELDERSCHE
ROOKWORST
MERK
I
I
I
GROOTE I
AVONTUUR I
de roode terreur
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Die goeie ROBINSONschoen voor
Vader en Zoon -
Alle abonné’s ongeValten* veraekervl voor een der vcSgende
1
HET
\Halef
glimlacht
V
MAANDAG 9 JANUARI
Door de Witten bevrijd
Reden tot feestvieren?
Inboorlingen op de film
Nieuwe slachtingen
Op een briefkaart
Vorm van bezuiniging
Gaat naar China!
Zamora’s
FEUILLETON
1
Wl
N
•■4
INDERDAAD IETS FIJNS
„civiele lijst**
«ntM
e stug,
terpoel
endaal
Bock
*1 P-
zoden.
werd
fraaie
<*-0).
I
I
De ellende van het Russische
volk in 1918
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De Witten komen
voor verzekering»-
agenten
i
(Nadruk verboden)
Reuter).e Ate
een
Eldorado
Ivy bewaarde zorgvuldig wat haver
mout in een groote houten trommel.
maar Freddy Vrijdag en anderen lie
ten vaak het deksel
waarover
open.
Ivy zich altijd heel boos maakte.
Op een dag wilde Ivy wat haver-
wéér
opvliegen, waarvan het
deksel
openstond.
.Daar heeft iemand weer vergeten.
de trommel dicht te doen,” jammerde
na-
hoe
Ivy maakte zich hoe langer
boozer, omdat Freddy het deksel weer
maar de zeeman
open gelaten had.
liet haar zien, dat de eenden zeven
Iets
eieren in de havermout gelegd had
den.
vind het zoo erg niet.
ate
„Ik
iemand wat havermout opeet, en er
zeven eieren voor in de plaats geeft.
en JU Robbie?”
„Neen,” zei Robbie,
„ik houd zelfs
heel wat meer van versche
eieren.
dan van havermout.”
«Morgenavond verwolgi
kWocdt WVO<M>.
v
ken.
zóón
Ivy, „en nu hebben die eenden
tuurlyk mijn havermout opgegeten.”
t-gem.
I
1
I
I
144
146
149
1.14
die in een nevenvertrek
Na langdurig en onmen-
(Ingezonden mededeeling.)
dividenden
financieel
gem.
in
148
1.15
1.09
1
032
044
0.83
0.80
0.53
gem.
156
127
IJS
IJS
031
031
041
031
0.75
054
1.77
1.40
030
048
047
0.43
043
getroffen
visschers
bedienen of liever: om in dienst
personen te luilakken, behalve
Malabarsrhe koetsier. Tv groote
te
kon
meer
den
van
iard
■dag
bet
zijn
aan
groot
•86E
158
IJS
130
LIS
L—
1
046
0.73
058
0.45
156
1.45
1J3
140
1-—
L—
030
041
044
0^-
150
1.11
1.10
L—
OM
041
0.75
I 048
055
tem.
X—
1.00
IJS
041
030
030
040
083
0 50
Nu. in ’t hartje van den winter,
Van een winter op papier.
Merkt men weer van kou en sneeuwen
Of van ijsballet geen zier!
Geen fragment van Nova Zembia,
Dat de wintervorst ons brengt.
IJs.... is nu alleen te krijgen
Met vanille-smaak vermengd.
En men zet de ramen open.
Want het weer is nu zóó zacht,
Dat het roosje uit het knopje
Ons reeds blozend tegenlacht!
Ja, de mode is nog wintersch.
Maar 't gevoel bij lange niet.
Daarom, dat men thans een mengsel
Van de voorjaarsmode ziet-
Want het weerbericht gaat verder.
Waar geen wintersfeer uit blijkt.
Steeds: iets zachter.heden, mor
gen,
iistM
147
1.M
1
1.—
OM
0 77
0.73
0.73
055
1- I Nederlandsch Katholiek
kunstenaar geëerd
mout gaan halen, toen zy eenige wil
de eenden haastig-uit de trommel sag
De
sieve
ze te
groot portret-ten-voeten-uit. voorstellende
van
•n
inuinninHie
WASHINGTON, 7 Jan.
uitstekend voorbeeld van zuinigheid heeft het
Ministerie van Posterijen er de aandacht op
gevestigd, dat het een gewone briefkaart heeft
ontvangen waarop 700 uitstekend te lezen woor
den waren geschreven. Dit is een record-aan-
tal woorden dat ooit op een birefkaart beschre
ven is.
Kro-
Ue na
rootte,
ivaller
ui Nol
I
048
i 057
056
1
by verUaa van
anderen singer
schets geteekend. *n plan. *n plattegrond
allerlei verwijzingen, stippellijnen, pultjes
Daaronder eenige woorden die de vrouw
den majoor groote oogen doen opzetten;
dit stukje papier goed weg. bewaar be»
SJANGHAI. 7 Jan «Reuter). China, dat
zeer lang een achterlik land is geweest op hei
gebied van levensverzekeringen. is den laat-
sten tyd van houding veranderd en talrijke le
vensverzekeringen worden afgesloten door bui-
tenlandache maatschappijen. De diep-gewortel
de afkeer van de Chineeaen <xn te spreken over
aangelegenheden betrekking hebbend op den
dood, is een van de oorzaken waarom de Chi-
neezen niet tot verzekering van hun leven over
gaan. terwijl de assurantie-maatecbappUen mln
of meer huiverig waren risico's op zich te ne
men in een land, waar geen sterfte-statistieken
zjjn.
Nu begint de toestand boe langer boe meer
te veranderen en de Chtneezen. in wie een
sterk gevoel bestaat van verantwoordelijkheid
voor hun familie, zien meer en meer in. dat hun
verplichting op gemakkelijke wijze door de ver
zekeringsmaatschappijen kan worden overge-
nornen.
*.*il
had kunnen ver
dienen. kon van
verrassing geen
woord uitbren
gen en glimlach-
verlegen. Hij
ónmogelijk
verlangen.
lingen-fanatlsme van den anderen kant, een
strijd, die in dat ontzaglijk uitgestrekte land
thans, in de dagen van Ghandl, nóg niet ge
heel tot rust gekomen is, maar die voortduurt
door de dreigende handhaving van Engeland»
militaire overmacht tegen rumoerige betoogin-
gen van inlanders, nu en dan afgewisseld door
politieke misdaden: spoorwegaanslagen, moor
den. enz. Hetzelfde vuur dat thans nog altyd
smeult, sloeg destijds, in de dagen waarin ons
verhaal speelt, in laaien brand uit.
moeder hield de dikke, vierkante, mas-
enveloppe in de hand en wierp, alvorens
openen, een blik vol teederheid op een
een
hoof dof f Icier van hetk regiment der Gordon-
Hooglanders, ’n prachtsoldaat van omstreeks
veertig jaren, het hoofd van dit huisgezin
Er kwamen tranen In hare oogen en een
lichte zenuwtrekking tee kende zich af op haar
gelaat, welks zachte schoonheid en bekoring
ender den invloed van dit verschrikkelijk kli
maat nog niet had geleden.
De beide kinderen ontstelden en grepen hare
handen:
„Mama, weent ut”....
„Ja, kindertjes! Maar het zltn tranen, die mij
goed doen.”
Zooals die drie daar bij elkaar zijn vormen
zij een allerbekoorlijkst beeld van gezondheid,
kracht, geluk en liefde. De groote slanke figuur
der moeder met haar bruln-blond haar doet
haar veeleer op een oudere zuster gelijken.
Tot de climax is bereikt.
Deze maand beslist nog lente!
En, als zonderlinge
Zal de hondsdag zeker vallen.
Op z’n laatst dan.... tn April!
MARTIN BERDEN
schaduwrijke gedeelten van den tuin, onder de
veranda's en door de met leien geplaveide gan
gen wandelen tal van Hlnooe-bedienden. die
nooit haast hebben. Er zijn er hier tien om drie
personen
van die
misschien
kerel
Het gerucht gaat, dat de Witten in aantocht
zjjn. Dit ia niet de eerste maal, dat men dit
gerucht verneemt. Maar de gezichten der volks
commissarissen zien er bedrukt uit en daaruit
kan men aflelden, dat het wel waar moet zyn
ditmaal. Het is inderdaad juist De Witten be
zetten de stad en een zwaar vuurgevecht ont
staat. De bewoners krulpen in de kelders en
wachten daar op het einde van den strijd. De
Witten overwinnen en trekken de stad binnen,
toegejuicht door de bewoners. Vooral Koltschak.’
de bevelhebber, wordt gehuldigd als de redder
der stad. Er zijn nu plotseling levensmiddelen
genoeg. De menschen herademen na het eeuwige
óoodschleten, doodschieten en altijd maar weer
doodschieten
Maar de heerschappij der Witten was van
korten duur. Na een maand doet een nieuw ge
rucht de ronde. De Rooden komen terug! On
beschrijflijk te de schrik, die allen om het hart
slaat. Dat nooit meer. Eenmaal heeft men de
verschrikkingen gekend, die erger zijn dan de
dood en een tweede maal zou dit niet meer te
dragen zijn. De menschen vreezen krankzinnig
te worden bij de gedachte, dat nu weer die
slachtingen zullen beginnen en volhouden, vol-
bouden. Daarom vluchten velen by de komst
der Rooden en onder de vluchtelingen te ook
de familie Rachmanow. Juist vóór hun vlucht
krijgt Alja een brief, waarin het treurig bericht
staat, dat haar verloofde door de Rooden is
gevangen genomen en gedood. Men heeft zjjn
HJk gevonden, verschrikkelijk verminkt. Zjjn
armen en beenen waren gebroken, neus, ooien
en tong waren afgesneden, in zijn oogen waren
houten pinnen gedreven. Met hem waren nog
talrijke andere soldaten van de Witten gevan
gen genomen en even gemeen mishandeld en
gedood. Het te ontzettend al dit „nieuws” te
vernemen. Dag en nacht worden de menschen
vervolgd door schrikbeelden en in den geest
leven zij alle kwellingen mee. die hun familie
en bekenden ondergaan en waaraan steeds
nieuwe kwellingen worden toegevoegd.
Nu trekt men in een vluchtelingentretn naar
Siberië, in de hoop op deze wijze aan de Roo
den te ontkomen. Ook deze tocht wordt een
tocht vol ellende en verschrikking want nog is
het einde niet daar....
De zware teakhouten deur ging zacht je» open
en een Europeeeche dienstbode trad, met een
Dienblad in de hand, de eetzaal binnen. Aan de
tafel, waarboven een groote neerhangende
waaier in rhythmisch-balanceerende beweging
een aangename koelte verspreidde, zaten drie
personen te wachten op de lunch, of, zooals
men daarginds in Britsch-Indië zegt, de
„tiffin”.
Het waren een jonge vrouw en twee Here,
mooie kindertjes, haar kinderen: een jongen
en een meisje.
„Wat ben je vandaag laat. Ketty!" riep de
jeugdige moeder. ..Patrick en Mary zien scheel
van den hanger en ik zelf heb al meer dan
*n half uur flinken trek
Deae op vriendelijken toon uitgesproken be
risping Het de persoon, tot wie ze gericht werd,
blijkbaar volkomen koud.
ZIJ vertoont dezelfde gelaatstrekken als haar
zoon, een reeds flink ontwikkelde jongeman,
terwijl het meisje een frappante gelijkenis heeft
met den officier dezelfde groote blauwe
oogen en blonde haren, dezelfde kalme en be
sliste gelaatsuitdrukking, maar getemperd, ver
zacht door een vrouwelijke gratie.
Patrick te veertien jaar. zijn zuster Mary even
vijftien.
Geen van deze dne denkt nu meer aan de
lunch, die daar onaangeroerd blijft staan op de
tafel, onder den reusachtigen waaier of „pan
ka,” die voortdurend in beweging wordt gehou
den door een bediende achter het kamerschut.
Door de groote opene vensters, omrankt met
lianen en orchideeën, heeft men uitzicht op het
park met zjjn onder groen en bloemen bijna
schuil gaand prieel in het midden. Dat park is
een paradijsje: kleine grasvelden van friach
groen, zandpaadjes, manden met veelkleurige
bloemen, palmboompjes, geweldige bamboe,
bananenboomen met hun satijnen bladeren, een
magnifieke vijgenboom, ontelbare planten en
gewassen, kortom: een mengeling van wilde
pracht en modernen tuinaanleg, een Engelsch
park met de grandioze schoonheid der tropen.
Heel m de verte de Hoeglt het westelijk ge
deelte van den Ganges-driehoekmen kan er
de schepen zien varen en onderscheidt ook dui
delijk den groeten weg naar Calcutta. In het
rond overal villa's van de aristocratische wtjk
Garden Reach, waar, ver van het gedruisch der
groote stad, de ambtenaren wonen en de offi
cieren en verschillende voorname personen uit
de groot-industrie en de financie-wereid. In de
gespaard; zü zjju geeateiijk boog-ontwikkeld,
zij hebben elkaar innig lief en ondanks hun ge
brek aan ruime stoffelijke middelen gevoelen
zij zich gelukkig, bóó gelukkig om er, bg tijd en
wijle, beangst van te worden.
MADRID. 7 Jan. «Reuter). De [resident van
de Spaansche republiek Alcala Zamora, te de
best betaalde bewindsman in Europa. In de
juist door de Cortes goedgekeurde begrootlng
wordt een bedrag van 2 350 000 peseta's uitge
trokken voor den president der republiek
Dit bedrag omvat 1 000.000 peseta s ate hono
rarium. 750.000 peoeta s voor het onderhoud van
zjjn ambtswoning. 250 000 peseta's voor reiskos
ten en 250.000 peseta’s voor aigemeene onkosten.
Het salaris van eiken minister bedraagt
30 000 peseta s.
FORT MORESBY «Papuai 7 Jan «Reuter».
Vierhonderd inboorlingen, die hier als figu
ranten bU het opnemen van een film gediend
hebben, hebben hun honorarium ontvangen en
een groot feest In hun dorp aangericht.
Van de film-ondernemlng kregen zij 600
pond rijst, drie manden vlsch. 34 pond tabak,
en bovendien ongeveer 300 dollar.
waar lieel wat geld
uit te slaan is. maar ieder oogenbllk te kost
baar U kunt later weer hier terugkomen. Gaat
u nu even met me mee.
Toen Halef merkte, dat het den ingenieur
er om te doen was hem van de plaats weg te
krijgen, werd hij wantrouwend.
Eerst moet ik mijn zaken hter afwikkelen,
verklaarde hij standvastig.
Hoeveel kan die transactie u opleveren!
riep hij. Een vermogen zal het toch wel niet
hem niet kon terughouden. Hij nam hem bij
de hand en fluisterde: ,.We komen voor dezelfde
aangelegenheid, mijn waarde. Dat had ik reeds
terstond gemerkt maar u zult u zelf en
mij schade doen als u te vroeg met uw plannen
voor den dag komt. Luister nu. naar wat Ik u
voorstel: Ik sta u een derde deel van mijn
winstaandeel af. indien uw onderhoud achter
wege blijft".
Het komt er heelemaal op aan. hoeveel
ik daarbij verdien, antwoordde Halef rustig.
U verdient minstens tien duizend Piasters”
zei de Ingeneur. terwijl hjj hem naar de deur
drong. Als u dat naar den zin te. dan gaan we
meteen naar den notaris.
Halef, die bij zijn eigen propositie aan de
Engelsche firma op zijn best honderd Piasters
omdat hij er geen idee van had. waar bet om
ging en waarom hem dn fortuin in den schoot
viel. Hij bleef staan en zeide:
Hoor eens hier, tnijnheer de ingenieur, ik
heb u nog een verzoek te doen. Sinds jaren is
het mijn wensch. een auto te bezitten, en ik kan
mij met uw voorstel en het mij toe te kennen
aandeel alleen acoord verklaren, indien u er een
mooie ..puf” bij doet
Een auto, riep de ingenieur lachend, goed
dat u geen landhuis aan de oevers van den
Tigris verlangt! Uw auto zult u ook hebben,
maar laat ons nu geen tijd meer verliezen.
Zij reden naar den notaris, en eerst toén de
overeenkomst gesloten was. begreep Halef. dat
hij dien morgen zjjn fortuin had gemaakt.
Eerst later ervoer de ingenieur dat Halef
van den olierijkdom der bronnen van Kol niet
het minste of geringste vermoeden had gehad
en dat hij den agent voor niemendal een ver
mogen had geschonken
Zoo kwam het. dat Halef. zonder ook maar
een Piaster te betalen, commissaris van de
..Maatschappij tot Exploitatie der Koisehe
Petroleumbronnen werd. Zijn geluk heeft hem
tot vandaag den dag nog niet in den steek ge
laten De bronnen produceeren zooveel olie, dat
aandeel hem honderdduizenden Piasters
afwierp HJj nam ook met
succes aan andere onder
nemingen deel en werd een der rijkste mannen
van Mossoel.
lvt»rwaarden tegen 9/1/1/3 bU levenslange geheele ongeschiktheid tot werken door f jEfl t>U een ongeval met f O 4T/J bij verlies van een band f 1 tXJ verlies van een bg een breuk van f Aft
ultkeeringen f JUUU,’ verlies van belde armen, belde beenen of belde oogen doodeltyken afloop een voel of een oog f J duim <4 wijsvinger «zV. bwa of arm rv.“
en zij leven verder als opgejaagde en angstige
dieren. Priesters, vrouwen en mannen en kin
deren worden gevangen genomen en met na-
galka’s uit ijzerdraad vervaardigde zweepen
doodgeslagen. Rusland te één verschrikking
en er schijnt geen-wind aan te komen. Het te
te wreed en te veel om het te vertellen. Het
houdt niet op. Het begint eiken dag weer op
nieuw. Er is bijna geen voedsel meer. WW voor
de leden der parijj. maar niet voor de bour
geois. Die moeten soms uren in de ry staan en
vöor een stuk brood kostbaarheden inruilen,
wanneer althans deze kostbaarheden niet tevo
ren worden geroofd, want wie op straat komt,
loopt kans van zjjn geld beroofd te worden door
de vele kleine bandieten, die de stad onveilig
maken.
Een typisch geval te de geschiedenis van een
leerares, die door de Rooden werd gevangen
genomen en schandelijk mishandeld, omdat zjj
het dochtertje van een soldaat een 1 op haar
rapport had gegeven.
Zij begon te lachen en antwoordde op een
toon van vertrouwelijke toegenegenheid, zooals
men die bfj een of anderen „dienstbaren geest”
die .joo goed als van de familie is”, wel meer
aantreft: „Ik ben van de stad in gestrekten
draf hierheen gereden en.... ik breng de post
meë. Ja. mevrouw, de post, brieven uit dat
akelige land van de Afridis, waar meneer
tegen de oproerlingen aan het vechten te, en
waar mijn vader wel niet vecht, maar doedel
zak voor hem speelt
Bij die woorden sprongen de belde kinderen
op „een brief van papa! een brief van papal"
„Dank je wel. Ketty!"
„Ik h<x>p daarom, dat mevrouw het me niet
kwalijk neemt, dat ik wat laat ben en dat mijn
heer Patrick en miss Mary niet boos op me
zjjn. omdat ik ben ^scheel heb laten zien van
den honger.
Zonder een antwoord af te wachten zette.
Ketty het dienstblad neer op de tafel, die nu
een verzameling te zien gaf van allerlei kran
ten. brieven en eetwaren Zij verwijderde zich
haastig, terwijl de jonge vrouw en de kinderen
met zenuwachtig-bevende handen het pakje
openmaaktan dat eea brief bevatte van den
dierbaren afwezige.
Men kan die ontroering begrijpen, als men
denkt aan de gevaren, ontketend door dien
verwoeden oorlog die jaren geleden ontbrand
op de grenzen van Britsch-Indië en
Afghanistan, eea afschuwelfiken oorlog, zon
der roem en zonder menschehjk mededoogen.
een strijd tusschen moderne Britse he wapen-
taktiek en wapengeweld eenenljds en inboor-
Dan weer een nieuwe vreeseljjke gebeurtenis.
Er is een aanslag gepleegd op Lenin, den leider
oer revolutie. Een socialistische vrouw heeft de
daad gepleegd. Toen volgden weer martelingen
en moorden op groote schaal. Men ontzag nie
mand en niets. De gevangenen hoorden den
heelen dag door het geschreeuw en geweeklaag
van de slachtoffers,
werden
Zachtjes, met H soort van verieederden eer
bied. beeft de jonge moeder de enveloppe ge
opend: er vallen tal van blaadjes uil. tun be
schreven. de regels dicht op elkaar, met dwars-
rrgete en regels op de boven- en zijkanten, ailed
om plaats te winnen
Op een van deze blaadjes te met groote zorg
een
met
enz.
van
„Berg
zorgvuldig en ontdoe n ervan tot geen enkelen
Prijs. Het bevat de toetoomst en het fortuin vaa
onae kinderen.”
„Vreemd!" prevelt zjj .Ijlen we eens Men,
kindertjes, wat papa ons stuurt.'
Geen van drieën schijnt aan dat papiertM
veel waarde te hechten, ondanks het zwaar
wichtige bijschrift.
In hun jeugdige geestdrift en liefde aooderi
Zb wel tienmaal het beloofde fortuin witten ge
ven Voor den brief van hun dierbaren afwezige,
..Voorlezen, mama, vooriearn,” riepen de bei
de kinderen terwijl hun hartjes klopten van
nieuwsgierigheid.
UIIIRIIIIIIIIIII IETS ZACHTER
Cavelier”, naar Frans Hals, als zijn meester
stuk beschouwen.
In den tijd van konlng Edward VII was
Peter Arendaen de geziene gaat van dezen En-
gelschen konlng op Windsor Castle. Hy etste
er den Hertog van Buckingham en zijn broe
der en schilderde er veel. Zjjn schilderijen ver
wierven niet minder faam dan zijn etsen. In
Nederland zijn wel bekend ..Making ready for
market” en ..Along the-Canals".
Pieter Jan Arendaen was in 1846 in Amster
dam geboren en beoefende het eerst het tee-
kenen en schilderen aan de Academie aldaar.
Nauwelijks 22 jaren oud werd hem door het
bestuur opgedragen een portret te schilderen
van Thijms’ vriend, den beeldhouwer Rayer,
die o. a. het standbeeld van Vondel tn het
Vondelpark ontwierp.
Binds bijna 50 jaren leefde Arendzen in En
geland en zijn hoofdwerk heeft vooral bestaan
in het etsen van het grootste gedeelte der
prachtige schilderstukken, welke de paleizen
en vorstelijke woningen der Engelsche buiten
goederen bevatten. Doch het waren niet alleen
de groeten en het Koninklijke Hute van En
geland. die hem met opdrachten overstelpten
en waaraan wij zjjn onvergelijkelijke etsen van
Buckingham Palace en Windsor Castle danken,
zelfs de Britsche Regeering gaf hem een spe
ciale opdracht ten tijde van den wereldoorlog
en deze opdracht was een schilderij waarvan
ik hier gaarne de eigenaardige geschiedenis
verhaal.
Op den 15en Januari 1918 werd nabij <fe
kust van Bretagne vlak bij L’ile de Beln. het
Engelsche schip „War Song" door een vijan-
deluke torpedo getroffen. Bijna oogenbllkke-
Hjk zonk het schip en in allerijl trachtte de be
manning zich te redden, ofschoon de zee zeer
hoog stond. Aan de kust werd dit ontzettende
ongeluk toeva’lig gadegeslagen door den pries
ter van het dorp. Hij alarmeerde onmiddellijk
de reddingsboot-brigade en hielp self moedig
mede, terwijl hij aan het roer ging zitten. De
zee was echter zeer onstuimig en tot tweemaal
toe werd de reddingsboot door de hooge
golven omvergeworpen. Toch slaagden de vte-
schers er tenslotte in. de drenkelingen te be-
reiken, en onze priester met zijn dappere
mennen hadden de voldoening 13 Engelsche
zeelieden te redden.
De Engelsche Admiraliteit, getroffen door
deze heldendaad, beloonde de visschers mef
flinke sommen gelds en besloot tevens, door
het aanbieden van een schilderij aan het nede
rige dorpskerkje, het heldhaftige optreden van
den priester en zijn visschers te vereeuwigen.
Deze opdracht werd te zijner tijd door de En
gelsche Regeering aan den R. Katholieken
kunstenaar Peter John Arendzen verleend, die
zich met geestdrift van zijn taak gekweten
heeft. Zoo ontstond zjjn bekend schilderij ..The
Star of the Sea”. dat in een prachtige lijst en
voorzien van een bronzen plaat, waarop het
relaas der heldendaad gegraveerd werd, te
zijner tijd door den Britschen Consul aan de
parochie werd overgedragen en daar onthuld.
Z. E. Kardinaal Bourne, getroffen door het
schilderij als door de geschiedenis, welke het
verheerlijkte, stelde er Prijs op het persoonlijk
in te zegenen.
Men schrijft ons uit Londen:
Onlange berichtte dit blad het overlijden
van den heer Arendzen tn Engeland, den be
kenden etser en schilder. Doch weinigen zal
het bekend zijn, dat deae verengeisciite Hol
lander niet alleen een kunstenaar van betee-
kenis, doch tevens een voorbeeldig Katholiek
was. Stichtend is dan ook de wyze, waarop hij
gestorven te. Zijn oudste zoon. Pater Leo Arend
aen had in het vaderlijk huis in Hampstead
juist de H. MIs gelezen, welke de groote kun
stenaar nog tot het einde aandachtig had ge
volgd. toen de doodsstrijd intrad en hjj stierf,
omringd door nog drie andere zonen, allen
R K priesters, en wel pastoor dr Johan Arend
aen en de paters Alphonse en William Arend
zen. In hun tegenwoordigheid blies hij kalm en
in volle bewustzijn, op 86-jarigen leeftijd, den
laatsten adem uit. Toen Zaterdag jX in de
kerk „of the Sacred Heart” in Kilburn de
plechtige uitvaart plaats had, waren het weder
de vier zonen en priesters, die het Requiem
celebreerden, bijgestaan door een stoet van
hoogere geestelijken, w. o. Mgr. Ross en Ka
nunnik O'Doherty.
Alle Engelsche bladen wijdden lange arti
kelen aan den thans verscheiden kunstenaar.
„The Times” noemt hem zelfs den groouten
etser dezer eeuw. Ik had het voorrecht der.
artist tijdens zijn leven dikwijls te bezoeken.
Zijn huis was een voorbeeld van prachtig fami
lieleven, waarin voor kinderen, vrienden en
kunstenaars de thans overleden groote mees
ter der etskunst met zfjn slechts drie jaren
geleden op 84-jarigen leeftijd verschelden gade
bet middelpunt vormde.
Het is ónmogelijk, in een korte dagbladcor-
respondentie de kunstwerken op te sommen,
die Arendaen schiep sedert hjj zijn ets „a Mo
ment's Rest" in den salon van 1896 te Londen
tentoon stelde, die door velen als een zijner
beste scheppingen wordt beschouwd. Onder
zijn latere werken werd beroemd de ets „Elo
quent Silence", naar het schilderij van een
eveneens in zijn tijd zeer beroemden ver-
engelschten Hollander, den Fries Laurence
Alma Tadema, terwijl ik weer andere critici
zou kunnen noemen, die zjjn ets „Laughing
oen ik voor de eerste maal de oliebeurs
ie Mossoel bezocht, welke in het café
..De Zwarte Kameel" te ondergebracht,
viel mij daar, door zijn beleefdheid, een Turk
op die een blauwen tulband droeg.
HU had een glimlach voor iedereen, en zijn
glimlach was werkelijk veelzeggend. Ongetwij
feld bedoelde het welwillendheid en minzaam
heid uit te drukken, maar men kon er ook zelf
vertrouwen en een sprankje gevoel van meer
derheid in vinden en als ik er bUzonder goed
op lette, dan scheen het me toe, dat hij erg
geslepen glimlachte.
Wlc te dié heer, vroeg ik mijn vriend Zeker
een makelaar, die overal tracht er zich „in"
te lachen.
Heelemaal niet! Dat is de mililonnalr Halef
ben Jazid. wiens oliebronnen dagelijks meer dan
duizend ton ruwe olie produceeren!
Halef ben Jazid. riep ik verrast uit. de
eigenaar van de beroemde Mustafa-ollebron?
Dezelfde.
Wonderlijk! En nóg schijnt het. alsof hjj
de gunst der lieden hier zoekt te verwerven,
merkte ik op.
Hoe kom je dAar b(j?
Weet-je, zijn glimlach
O. zjjn lachje heeft reeds menigeen mis
leid! Overigens was zijn glimlach de ho
steen van het fundament, waarop hl) zijn ver
mogen gebouwd heeft. ZUn opkomst was won-
derbaarlljk en had sneller plaats dan hU het
in zijn koenste droomen doorleefd heeft, merkte
mijn vriend op. En daarop vertelde hij mij de
volgende gebeurtenis.
Vóór eenige jaren verdiende Halef nauwe-
lÜks genoeg om er het leven btj te houden.
Wel was hU geldelijk bij de exploitatie van
eenige olievelden betrokken, maar het geluk
was hem niet gunstig. HU verloor zUn kleine
aandeelen en hU moest er zich ate makelaar
In ruwe olie doorheenslaan. Maar. zUn tUd zou
nog komen.
Op een goeden dag bezocht Halef een hier
gevestigde Engelsche fjrma om haar een partij
ruwe olie aan te bieden. De chef der firma
had dien voormiddag een gewichtige confe-
rentc en Halef moest m een zijkamer zfjn beurt
afwachten. Nu zul je je herinneren, dat het
plaatsje Kol twee jaar geleden tot eefl nieuw
leven kwam. Dat droeg zich op de volgende
wijze toe:
Een Engelsch ingenieur, Wilkens geheeten,
had zich In het hoofd gezet, dat in Kol. waar
sinds jaren niet meer geboord werd, nog veel
olie te winnen was. HU kocht daar een stuk
grond, stelde een boortoren op en ging aan t
boren. Niemand geloofde aan eenlg succes,
want daar had reeds menigeen met vergeefsche
boringen zijn geld verloren. Wilkens echter,
liet zich niet ontmoedigen maar boorde onver
droten dieper en dieper totdat hij op zeke
ren dag inderdaad een oliebron aanboorde. Deze,
spultbron leverde nagenoeg 1500 vaten olie per
dag.
Wilkens had voor het vergaren der olie alle
mogelUke voorbereidingen getroffen; pijpleidin
gen voerden de olie naar veraf gelegen reservoirs
en zoo ervoeren de grondeigenaren niet hoezeer
oppervlakte en bodem aan waarde hadden ge
wonnen. Het plan van den ingenieur was nu
om in stilte zooveel mogejijk land aan te
koopen en bu reisde naar Mossoel om zich
het noodlge kapitaal te verschaffen, en ter-
zelfdertUd dat Halef in de zykamer van de
Engelsche oUeflrma zat te wachten, werden in
het privékantoor de bepalingen der overeen
komst gestipuleerd
Toen de ingenieur toevallig het zijvertrek
binnentrad, bemerkte bU Halef. die hem glim
lachend groette. De ingenieur wildé met een
korten groet Halef passeeren maar toen hU den
Turk tn het gezicht keek, stond hu versteld,
want op dat gelaat meende hu te lezen, dat
Halef met de zooeven besproken plannen be
kend was.
Wat moet u hier? vroeg hij, op den make
laar toetredende.
Ik heb met den-chef der firma een gewich
tige zaak te behandelen, antwoordde Halef
Mag ik vragen over welke zaak het gaaf?
vroeg de ingenieur verder; maar Halef glim
lachte en zweeg
Het lachen van den makelaar irriteerde den
Engelse hman.
HU weet alles, zei hij tot zichzelf en het
scheen hem geboden den Turk, zoolang het
contract nog niet onderteekend was. van den
chef weg te houden. HU zeide dus tot Halef:
„De heb met u over zaken te spreken; mag ik
u daartoe voor het déjeuner uitnoodigen?” HU
verwachtte, dat Halef hem zou volgen, maar
deze antwoordde
later ben ik te uwer beschikking,
maar eerst moet ik naar den chef. Ik moet
er op passen, dat niemand mij voor is.
De ingenieur werd hoe langer hoe meer in
zijn vermoeden gesterkt, dat de makelaar met
het plan bekend was geraakt Hij nam hem ter
zijde en sjx-ak:
Ik heb iets voor u.
tot ae bezweken. Een ingenieur, die niet eens
gearresteerd was, werd dorr arbeiders van de
fabriek, waar hU werkte, gegrepen, ontzettend
geslagen en ten slotte in een ketel gesmolten
ijzer gegoold.
De schrik bij de menschen zit er zoo in, dat
een veertienjarig neefje van Trotzkl de heele
bibliotheek, waar Alja Rachmanowa werkt, ter
roriseert. HU dreigt iedereen, dat hU oom
Trotzki zal schrijven, als hu rijn zin.niet krijgt
en iedereen is bang van den vlegel'. Een stu
dent, die zUn verloren vader gaat zoeken, vindt
hem temidden van een hoop hjken in een boech,
allen slachtoffers van de Rooden. HU is zwaar
gewond en de student brengt hem naar een
IxMChwachtershut. waar hu na langdurige ver
pleging bykomt. Als de stakker zoover genezen
is, dat hU spoedig verderop zal kunnen, wordt
hy verraden en de Rooden komen bu hem bin
nen. De student vindt het rijk van zjjn vader
afschuwerijk verminkt op een bed en aan de
zoldering hangt het verminkte rijk van zUn
twaalfjarig zusje aan een arm opgehangen, een
zwaren balk aan de voeten. In t boech hebben
de Rooden hun slachtoffers hun eigen graf la
ten graven, zU laten hen aan den rand van het
masaagiaf staan en schieten hen er in. Wie
niet direct voorover valt, wordt er in getrapt
en levend begraven. Zoo gaat het door. Het is
een eindelooze opsomming. De arbeider Gorbu-
now, die Alja grootmoeder en oom heeft ver
moord en alle bezittingen van haar grootvader
heeft genomen, komt nu met zijn vrouw naar
de stad en wenscht In het huis van dokter
Rachmanow zjjn intrek te nemen. Een onbe-
grijpehjk man. deze Gorbunow. HU heeft reek
sen moorden op zUn geweten en wie hem met
zyn vrouw samen ziet, vindt hem een zachtaar
dig wenen. Voor de familie Rachmanow is dit
samenzijn een kwelling van de ergste soort.
De roode terreur ttrekt zich langzamerhand
rorder uit. Het zUn niet alleen meer de bour
geois, maar ook de arbeiders, die als slachtoffer
vallen. Soms omsingelt men plotseling een bios
coop en dwingt iedereen zich te legttlmeenen.
Wie het niet kan. wordt onverbiddelUk meege
voerd. Ook de parken worden vaak omsingeld
en Alja Rachmanowa trof het eens. dat ook rij
onder de arrortanten hoorde, hoewelzy een
legitimatiebewijs bad. Ben jonge tscheklst had
nj. een oogje op haar en wilde haar dwingen
mee te gaan. Een oudere echter kwam tusschen-
beide, vond alles in orde en riet het meisje gaan.
De menschen zijn moe. Geen oogenbllk zUn
rij zeker van hun leven. De ontevredenheid is
algemeen, ook onder arbeiders, maar niemand
öurft kikken. De tscheka waakt en is onver
biddelijk wreed. Men denkt te spreken met een
vriend en bet is een verrader. Een familielid
kan lid van de tscheka zUn. Het is vóórgeko
men, dat een dochter haar vader, een vader
«Un zoon verraadde. ZwUgen en toezien en ver-
schrikkelUk oppassen, dat is de eenige bood
schap, maar de menschen kunnen niet meer
p 19 Augustus 1918 werd Uritakl, de leider
f 1 van de bloedige tscheka. te Petrograd
vermoord. Dit was het teeken voor een
afscbuweiyke slachting onder de burgers van
geheel Rusland. Treffende bijzonderheden vin
den wU hierover vermeld in het dagboek van
de katholieke meisjes-studente Alja Rachma
nowa. Ook baar vader werd door de tscheka
gearresteerd en zou zeker vermoord zUn, als
hy niet op bet laatste moment aan den beul
was ontsnapt. Dit geschiedde haast door een
wonder. Alja nJ. stelde alles In het werk om
haar vader te redden en spoedde zich naar de
tscheka in de hoop haar vroegere vriendin Gri
selda. thans een van de meest wreedaardige
tschekisten, te spreken te krijgen. ZU kon haar
nergens vinden, maar Griselda zelf trof den
naam van dokter Rachmanow aan op de lyst
der veroordeelden, waaruit zy juist een slacht
offer wilde kiezen, dat ze zelf zou ombrengen.
ZU herinnerde zich, hoe rij eens in het huis van
den dokter een toevlucht had gevonden en ülde
naar de plaats der terechtstelling, waar zy nog
juist op tyd aan kwam, om den dokter,-, die
reeds ■werd weggevoerd, te redden.
Zoo werd de dokter door Griselda thuisge
bracht, maar vanaf dat oogenbllk, sinds het
moment, dat hy den dood In de oogen had ge
rieft sprak hU b(jna geen woord meer.
gemarteld,
sebelijk geschreeuw volgde dan plotseling een
doodache stilte. De slachtoffers waren bezwe-
Boms bracht men een gevangene naar
vertrek, waar hy dan moest toezien, hoe
verschrikkerijk de beulen te keer gingen. Daar
na werden ae weer teruggebracht. Officieren
sloeg men met lange spijkers epauletten op de
schouders. Sommige slachtoffers trok men de
huid van t lichaam, anderen brandde men met
gloeiende Users at hing men op met het hoofd
naar beneden, waarna men. hen zoolang sloeg.
zyn!
Misschien wel in myn oog is bet een
vermogen, antwoordde Halef en glimlachte
veel betee kenend.
Dit laatste verdreef liet laatste sprankje
twyfel. dat de ingenieur nog koesterde. HU
moest het onderhoud tot eiken prijs verhin
deren. Toen Halef zich by den chef der firma
wou laten aandienen, begreep hy. dat hij
te
drie
de
met geweldigen knevel, 'n Zigeunertype
zwart, raadselachtig-
Ondanks deze schynbare en overigens zeer
beperkte luxe voedsel en loon van deae met
hun vrijen tyd geen raad wetende bedienden
zyn bij het schriele af behoort de familie
niet tot de gefortuneerde
Majoor Lennox is van adel en arm als *n
Schot. Een zyner voorvaderen was Charles
Lennox, hertog van Richmond, zoon van ko
nlng Karei ƒ1 van Engeland en Louise de Ké-
roualle. HU zou elgenlyk het recht hebben op
een zetel in het Hoogerhuis. maar zlln hopeloos
ongezonde financiën veroorloven hem dit niet.
Vandaar dat Charles Edward Lennox laatste
hertog van Richmond in de Bchotsche Unie een
voudig majoor is bU het regiment Gordon-
Hooglanders en dienst doet in den veldtocht In
Britsch-Indiê tegen de oproerige Afridis.
HU heeft alleen zUn aoldy. twaalfduizend gul
den. tn HoUandsch geld berekend, juist ge
noeg, voor bem en zijn gezin, om er daarginds
van te leven.
Hy is getrouwd met een mooi jong meisje,
eveneens van adel, even arm als hy, en die hem
deze twee kinderen heeft geschonken. Patrick
en Mary, hun trots en hun vreugde. Het ver
schrikkelijke Indische klimaat beeft ben altyd