Roemloos sterven verraders
i
w^Aaal wma den
VICKS
GRIEP
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
Alle abonné’s
HET
GROOTE
AVONTUUR
ROBINSONschoenen zijn prima
Nederlandsch fabrikaat
ui^rt^S f750.-f250.- f 125.-%^S^ f50.-^a b<?uk^S f40.-
MAANDAG 6 FEBRUARI
EINDE VAN FOUCHE
Vergeten gestorven
Huizen van katoen
Mislukte smokkeltruc
en
Royalist
FEUILLETON
I
Dranksmokkelaars
de belasting
Op het toppunt van *jjn
macht valt een
intrigant
S
3S
09
80
\De dubbel
gangster
De grappenmaker
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
-<i
Een verrader sterft
1
De redder
Op de loer
figurantje en
rota.
die
„Het brood
eo
en
het
ae.
ver
stand heeft dan u!”
(Morgenavond vervolg)
V VapoRu»
DB OLIFANTENRIT
(.Wordt vervolgd).
mm
slaakte Topay een kreet.
komt naar ons terug,’’ riep ze uiU
Terwijl Ivy aldus sprak, keek Topsy
naar de zeevogels, cm te zien, of deze
het brood zouden aanvallen. Plotseling
op den terugkeer van het brood,
toen ze zich gereed maakte om
brood uit het water te halen, zag
Bestrijd
verkoudheid
«ander „innemen"!
n
A
S
2
was benoemd. Daar vertoefde
kon er dus gemakkelük weer
na de doorgestane emoties.
17
1722
m
158
131
117
)30
140
LO
8
L7
19
>8
382
113
ui
*34
146
*32
M2
>31
131
*31
735
170
53
k27
>97
Ö3
>03
>09
178
>32
xs
os
IS4
80
27
TM
S
1702
>338
>865
905
*843
137
>080
1548
*288
*782
165
*774
386
1460
1793
567
.106
.586
>093
564
1274
964
1158
798
774
«33
90
18
74
47
75
90
50
93
99
59
25
08
41
83
84
33
50
33
48
5T
34
35
>8
15
35
70
32
71
17
12
77
rs
>5
11
er Is toch niemand anders?”
ze,
terugnemen
In 1819 krijgt Fouché. bijna vergeten, toe-
stemming van Metternich om te verhuizen naar
Triest, omdat hij het In Praag en later In Llnz
niet harden kon. Die toestemming dankt hfj aan
zijn ziekte, die hem reeds ten doode heeft op
geschreven. En in December 1820 sterft hij een
zaam en verlaten, nadat hü als het ware op
zijn sterfbed, alles heeft vernietigd, wat zijn
nagedachten zou kunnen compromltteeren. Al
leen zijn gedenkschriften zijn achtergebleven‘en
die zijn zoo mogelijk nog onbetrouwbaarder dan
hjj zelf zijn leven lang geweest is.
Toen hjj stierf, werd dit voorval nauwelijks
opgemerkt. Pas wanneer vier jaar later het be
richt vernomen wordt, dat zijn mémoires gaan
verschijnen verstijven plotseling enkele tiental
len staatslieden van schrik, want «U vreezen
maar al te zeer, dat Fouché zelfs na zijn dood
niet zal kunnen afzien van zijn ouden harts
tocht: het verraad. De onbetrouwbaarheid van
zijn geschriften is echter spoedig genoeg geble
ken en dan kan men verder rustig zwijgen over
een doode, die niet gevaarlijk meer is.
Zoo was het roemloos einde van Joseph Fou
ché, den man. die steeds den roem en de macht
heeft gezocht met alle geoorloofde en ongeoor
loofde middelen, den man, len men niet ten
onrechte noemde: het genie der gewetenloos
heid....
(Ingezonden Mededeellng).
Ivy begreep-niet, hoe dat met
mogelijk was, toch bleef ae wachten
dat een zwaardvisch bet had terugge
bracht.
MARTIN BERDAN
(Nadruk verboden)
Maar het duurde niet lang of de ontevreden
heid over den konlng nam in het leger groots
afmetingen aan. De soldaten snakten naar Na
poleon, dat was hun man. En Fouché zie reeds
vat er gebeuren gaat. Maar hij waarschu na
tuurlijk niemand Men heeft hem niet gewild, hU
zal ook de anderen in den steek laten. En ja
wel op den éérsten Maart luidt Napoleon te
Fréjus, door zijn leger met geestdrift begroet.
Loop geen risico, wanneer griep heeneht. Beweeg
U sooveel moselljk in de buitenlucht, eet krachtig
voedsel, drink melk en sinaasappelsap, om Uw
levenskracht op peil te houden.
Hebt U een kou gevat, behandel haar dan direct.
Neem zoo noodlg een laxeermiddel, een beet bed
en ga naar bed. Vicks VapoRub flink op keel en
borst wrijven en met warm flanel bedekken.
Als een voorbehoedmiddel eenlge malen per dag
Vicks la de neusgaten aanbrengen en goed op
snuiven.
.Je moet kostelijk voedsel op
manier niet vennorzen," riep Ivy uit,
terwijl ze opsprong, ,jk kon het In n
pudding gebruiken, als het oudbakken
was.”
„Wel. heb je ooit, wie zou dat ge
dacht hebben.” riep de zeeman uit.
„Ja. Inderdaad," sprak Ivy, Jk ge
loof. dat de zwaardvlach meer
gehad
men-
veel
maar
heb ik
maar ze kon het woord
Robert zag haar aan
e groote strijd tusschen keizer Napoleon
I 1 en zijn minister Joseph Fouché broeide
eigenlijk reeds 10 jaar vóór de beslissende
I slag werd geleverd. In al die Jaren hadden de
f heeren elkaar leeren kennen als uiterst gevaar-
t lijk, maar ieder achtte zich den sterkste en het
f gevolg hiervan was, dat beiden elkaar hadden
t onderschat. Tien jaar lang had Fouché het vol-
gehouden zijn eigen zin door te zetten, maar
l toen kwam dan ook de dag, dat hij Napoleon
l als den machtigste zou leeren kennen. Na de
I grap, die hij had uitgehaald door zijn verlaten
E politie departement volkomen geplunderd aan
I zijn opvolger over te laten, trad de keizer met
E alle kracht tegen den Intrigant op. Hl) eischt,
dat Fouché zijn papieren zal inleveren op straffe
van esvangenneming. maar de sluwe Fouché
I heeft ailed* vermoed en als men bü hem komt,
I vertrekt hij per snelste gelegenheid naar den
keizer, maar daar aangekomen, verneemt hü
een nieuw bevel Hij moet onmlddellük ver-
t trekken naar de provincie en mag zich niet meer
I in Parijs vertoonen. In plaats van te gehoor-
I zamen. raakt de voorzichtige heelemaal de kluts
j kwijt. Hij gaat niet naar de provincie maar ver-
j trekt in snelsten galop naar Italië. Vandaar uit
1 wil hij vluchten naar Amerika, maar onderweg
wordt hij ziek van angst en keert terug. Dan
rijdt hjj rond In zijn koets van stad naar stad
zonder te weten wat hjj doen zal Eindelijk be
sluit hij dan toch maar te gehoorzamen en ver
trekt naar Alx, voor welke streek hjj senator
hjj drie Jaar en
op dreef komen
Het- verkleeden geschiedde snel en de meta
morphose was volledig.
Graaf de Solignac zette een prachtlgen zijden
tulband op, versierd met fonkelende diamanten
en een kostbare pluim. Hij trok het bekende
korte vest aan van wit cachemler met goud-
borduursel bekleedde zich met de wijduit-
staande pofbroek, eveneens van cachemler, stak
aan zijn voeten fijne rood-marokünen schoenen
en bond om zün middel een bieede scharlaken
zijden sjerp.
Met zijn bruin baardje, zijn zwarte oogen,
matte gelaatskleur, fijne handen en klndervoe-
ten geleek hjj precies op een van die jonge In
dische vorsten welke Engeland betaalt en door
middel van een goed leven geheel onder sjjn
macht krijgt.
De gravin had zich getooid met het costuum
der Muselmanache vrouwen; haar figuur ging
geheel schuil onder kostbare zijde en sluiers om
zoomd met goud en bezet met paarlen. Alleen
hare oogen waren zichtbaar.
In het aangrenzend vertrek waren Marius en
Johnny bezig met hun niaskerade-costuums.
Nu zij wisten dat hun meester leefde, waren
zü weer de oude ooljjkerds. Al die gevaren waar
over men hun sprak en heel die overhaaste
vlucht beschouwden ril als een puur zeemans-
avontuurtje. En daar hun reizen en trekken over
de wereld hun oog en hun waarnemingsvermo
gen gescherpt had en zü geleerd hadden zich
geer spoedig aan te passen aan alle omstandig-
nog maar herinneringen wakker aan de revo
lutie. aan den koningsmoord, aan de plunde
ringen van kerken en aan massamoorden van
burgers. Fouché heeft afgedaan en er wil geen
nieuwe revolutie komen om hem weer te paard
te helpen. Al zijn brieven naar Frankrijk wor
den in het geheim gecontroleerd door het mi
nisterie van politie, dat driemaal In de geschie
denis in zijn handen was. en dat nu het groot
ste wapen tegen! hem zelf Is geworden.
Fouché is nu 62 jaar. Hertog van Otranto,
senator van Alx en schatrijk. Dit alles had
hem eenlgszlns gelukkig kunnen maken, wan
neer zijn voornaamste hartstocht, de intrige,
hem maar met rust had gelaten. Maar juist
In deze jaren heeft hfj gelegenheid den poli-
tieken hemel af te spieden, want al zit hjj ver
van Parijs, hjj weet precies, wat er in de om
geving van den keizer omgaat. Napoleon laat
hem met rust en heeft hem blijkbaar ook niet
noodlg Eén keer Slechts wordt Fouché geroe
pen. als de keizer den oorlog tegen Rusland
voorbereidt, die hem door Iedereen wordt afge
raden. Fouché raadt ook af en wordt koel terug
gevonden. Napoleon is reeds op het gevaarlijke
punt gekomen, dat hij van zijn raadslieden niets
anders verwacht dan bevestiging van zijn eigen
plan En Napoleon gaat naar Rusland en keert
totgal verslagen terug. Ineens zijn al zijn vroe
gere vrienden verdwenen. De Europeescbe vor
sten, die hem vreesden en eerbiedigden, zijn
plotseling omgekeerd. Heel Europa Is tegen hem.
Dit is het moment, waarop hij op geen enkelen
vriend meer kan rekenen en waarop hij zijn
vijanden pas op hun juiste waarde gaat schat
ten. De eerste gan wien hü denkt, is natuurlijk
Fouché. die "onder’’ geen omstandigheden tn
frankrijk mag blijven, nu het scheef gaat voor
den keizer. Napoleon benoemt hem plotseling
tot gouverneur over de bezette gebieden in Prui
sen. Dit was eigenlijk slechts een fictieve func
tie. want na de volkomen débacle In Rusland
kon men moeilijk nog spreken van bezette ge
bieden in Pruisen, dat zich direct na Moskou
tegen den heerscher verhief. Als hü bü den
keizer, die thans te Dresden vertoeftarriveert,
blijkt die heele^geschiedenis van het gouver
neurschap een grap te zijn. Het was Napoleon
alleen te doen Fouché uit Parijs weg te hebben,
dicht bij hem. om hem te kunnen controleeren.
Hjj benoemt nu den oud-mlnister tot stadhouder
van Illyrié, een staatje in den Balkan, dat ieder
oogenblik van de aarde kan verdwijnen. Het
verdwijnt dan ook spoedig en Fouché meent
naar Parijs terug te kunnen keeren, nu hü tn
Illyrié niets meer te doen heeft. Inmiddels is
de slag bü Leipzig gevallen en Fouché ver
neemt, dat de drie keizers op Parijs afmarchee-
ren Uet beteekent, dat de regeering van Na
poleon haar beste dagen gehad heeft en nu is
het tijd voor Fouché om mee te trekken aan de
touwtjes. Maar hü komt precies te laat, want
“juist een paar dagen voor zün aankomst In Pa
rijs is Napoleon afgezet en zetelt Lodewük
XVIII op den troon van Frankrük. Fouché biedt
natuurlük zün diensten aan. maar hü heeft geen
succes. Men kent hem langzamerhand, den stu
wen vos, den onbetrouwbaren Intrigant en hü
trekt zich weer terug op zün bultenverblüf te
Ferrièrea.
Amerlkaansche belastingambtenaren heb
ben. naar Reuter verneemt, besloten om een
nauwkeurig onderzoek tn te stellen naar het
Inkomen en de belastingen van meer dan 100
bewoners van Chicago, waaronder van een aan
tal bendeleiders.
Een soortgelük onderzoek, dat vroeger heeft
plaats gehad, heeft reeds ertoe geleid, dat ver
scheidene bendeleiders tot gevangenisstraffen
veroordeeld werden, omdat zü geen belasting
betaald hadden van hun Inkomsten als drank
smokkelaars.
Nu is Lodewük weer op den Franschen troon en
meer en meer begint men in hofkringen een
campagne tegen den koningsmoordenaar Fou
ché. totdat eindelijk de konlng gehoor geeft
aan de Inblazingen en Talleyrand verzoekt Fou
ché te verwüderen. Talleyrand doet dit graag
en wipt zün ouden vüand. Fouché wordt be
noemd tot gezant In Dresden en is dus minis
ter af. Dit staat gelük met een verbanning en
dit wordt hem dan ook voldoende duldelük ge
maakt door TaUSyrand. Hü is nu eenmaal uit
Frankrük weg en zal.er nooit meer terugkee-
ren. Hü voelt dit «i tracht op andere wüze een
rol te spelen. Hü gaat naar zün vroegeren
bondgenoot Metternich, doch ook deze heeft
Fouché leeren kennen en Metternich behoorde
niet bepaald tot de meest argeloozen van zün
tijd. Hü scheept Fouché beleefd af en staat
hem alleen toe stil en rustig in Praag te gaan
wonen. De naam Fouché roept nu verder alleen
De publieke meening richt zich nu geheel
naar Fouché, van wien men meer dan van den
keizer het heil van Frankrük verwacht. Ieder
een vraagt hem Inlichtingen of goeden raad en
Napoleon moet machteloos toezien en kan ón
mogelijk ingrijpen op straffe van de publieke
opinie tegen zich zelf te keeren. Ook het bui
tenland wendt zich niet tot den keizer maar
tot Fouché, den bekwamen man, die blüven zal,
ook, als de keizer voor goed zal overwonnen
zün. Fouché speelt thans de grootste rol van
zün leven en de eenlge waarvoor men hem
oprecht groot kan noemen. De Fransche schrü-
ver Lamartine zegt letterlük van hem: „In
deze honderd dagen van Napoleon Intimideerde
hü den keizer, vleide de republikeinen, suste
Frankrük, wenkte Europa toe, glimlachte tegen
Lodewük Xvlll, onderhandelde met Talleyrand
en hield alles in evenwicht!
Intuaschen werd Napoleon bijna tot razernü
gedreven door deze tiendubbele intrige van zün
dienaar, maar hü kon er niets meer tegen
doen. Later op Sint Helena sou hü getuigen?
,Jk heb maar één warkelüken volkomen verra
der gekend: Fouché." Hü probeert Fouché te
ontmaskeren door een koerier naar Metternich
te zenden, die zich als vertrouwensman van
Fouché moet voordoen. Maar de slimmerik is
op zün hoede en krügt de correspondentie in
handen, om ze daarna met een nonchalant ge
baar aan den keizer terug te geven.
Daa komt het verschrtkheiük bericht, dat de
keizer pech heeft bü Waterloo en heel Parü»
is In de war. Alleen Fouché niet. Hü is op zün
post en treedt op. Hü weet dat Napoleon nu
verloren is en beschouwt hem verder als een
lastig voorwerp, dat zoo spoedig mogelük opge
ruimd moet worden. Hü roept den ministerraad
bü elkaar en wint alle ministers voor zich en
tegen Napoleon, die verslagen terugkeert en on
mlddellük den raad bü elkaar roept. Ook Fou
ché is aanwezig. Maar niemand weet den kei
zer het juiste woord te zeggen en Fouché neemt
daar zelfs niet de moeite toe Hü heeft zün
maatregelen getroffen en op 21 Juni verklaart
de kamer Napoleon vbor afgezet. Na veel zelf
strijd teekent Napoleon zün troonsafstand en
Fouché is de machtige man. hoofd van de voor-
loopige regeering. Hü heeft thans zün doel be
reikt en onderhandelt met alle machten der
aarde. Hü is het die thans voor het eerst de
draden der historie in zün handen voelt, nadat
zoovele grooten door hem worden afgeschoven
van het schaakbord.
Dé regeering en het Hof weten geen raad en
vliegen naar.... Fouché, die hen echter feeste
lijk bedankt. Wat kunnen hem de Bourboris
schelen, nu hü zeker weet, dat Napoleon weer
de overwinning gaat behalen. Men wil hem dan
laten arresteeren, maar tot tweemaal toe ont
snapt Fouché aan de arrestatie met een be
hendigheid, die zoowel de regeering als de ar-
reateerende politie verbluft doen staan, en die
heel Parüs vermaken. Als hü n.l. op de straat
wordt aangehouden en met groote plechtigheid
gearresteerd, antwoordt hü uit de hoogte: „Kom.
men arresteert geen oud-senator op straat” en
direct daarop verdwünt hü met groote waardig
heid uit de oogen der politiedienaren, die van
verbazing hun taak vergeten. En als men hem
*s avonds In zün woning wil arresteeren. ver
zoekt hü de politie even In den salon te wach
ten. waarna hü met behulp van een ladder het
raam uitklimt, in den tuin van koningin Hor
tense terechtkomt en zich zoo in veiligheid stelt,
reeds lang voor de politie uitgewacht is.
Ook Napoleon hoort van deze grappen en hü
weet meteen, dat Fouché dit geval zal uitbuiten,
alsof het een bewijs van trouw ware geweest
aan den keizer. Niets Is minder waar dan dat
natuurlük. De sluwaard kent geen trouw, maar
rekent uit, dat hü nu den keizer weer noodlg
'zal hebben. En dan begint de strüd weer op-
i n|euw. Napoleon is weer keizer van Frankrük.
Hü wordt weer omgeven door baantjesjagers
en kruipers. Alleen Fouché verschünt koel en
onverschillig, deftig en waardig en .wordt di
rect door Napoleon ontvangen. Een uur later
Is hü voor de derde maal minister van politie.
Hü wil ook het ministerie van bultenlandsche
zaken, vooral nu In Oostenrük door niemand
minder dan oud-mlnister Talleyrand de wape
nen van de geheele wereld tegen Napoleon
worden samengebracht. Maar Napoleon laat
hem op zün polltie-departement. Hü weet, dat
bulten de grenzen vier machtige mannen sB*
menspannen tegen den keizer: Wellington, Or
leans, Metternich en Talleyrand, en dat ach
ter dezen alle vorsten van Europa staan.
de met zekeren ontstelden ernst te moeten op
merken:
„Stilte I als t u belieft, stilte t"
,Ja, vadertje, ja!” repliceerde Marius de on-
verbeterlüke babbelaar, we zullen onze tongen
van nu af aan vastbinden."
„Zeker,” hernam de fakir zün ernst geen
oogenblik verliezende, „gü zult een tijd lang het
stilzwügon moeten bewaren vanwege uwe onbe
kendheid met de Hlndoe-taal.
Gü zult doorgaan voor geloovlgen die een ge
lofte hebt af gelegd.... de gelofte niet te spre
ken, onder welke omstandigheden ook, In te
genwoordigheid van inboorlingen. En laten we
nu zoo spoedig mogelük vertrekken.... wü
hebben al reeds te veel tijd verbruikt.”
Zü gingen heel stil naar bulten, en nn hunne
oogen langzamerhand aan de duisternis gewend
waren geworden, bemerkten zü, onder de hoo
rnen, twee kolossale olifanten, vaag te onder
scheiden bü het licht der sterren.
Elk van de beesten droeg op zün rug een hoe-
dah. 'n tentje, met zitplaatsen erin. Deze hoe-
dah’s .weren om de lichamen der olifanten
vastgesnoerd met leeren riemen. Een ervan, ge
drapeerd met kostbare stoffen en een mlnaret-
vorm vertoonende. was bestemd voor den kapi
tein en diens echtgenoote; de andere had als
dak ‘n soort parasol, voldoende om reizigers te
beschermen tegen zon en regen.
Om naar deze comfortabel ingerichte zit
plaatsen omhoog te klauteren hingen er langs de
flanken der dikhuiden twee soepele laddertjes
van bamjxie. die men op reis medeneemL
Vlugger dan de lieve lente
En de bloemetjes in Mei
Is de fiscus met zijn vraaglijst,
Die beschreven moet, er bijl
Niet als zoete voorjaarsbode
Of als bloempje, dat ge plukt,
Doch alleen om in te vullen
Staan de stippeltjes gedrukt!
Toch weer is het een ontluiken,
Zij het op fiscaal gebied,
Want de fiscus, als een kikker.
Loert, ontwakend, door het riet.
Evenals de boer den akker.
Zoo bezaait u dit biljet.
Doch u doet het met uw antwoord,
Als ge ronde cijfers zet.
Maar ook dit zaad zal gedijen.
Uwe aanslag wijst het uit!
En dan doet ge als een lijster.
Spitst uw mondje toe en fluit!
En ge ziet weer wat de wasdom
By de cijfers al kan doen.
Uw gelaat kleurt, als de velden.
Eveneens dan geel en groen!
Hier is goudgeld, Aler rijn edelsteenen en
allerlei kostbaarheden, ging de fakir op drogen,
emstlgen toon voort.
Ondanks uw rükdom, hebt gü op het oogen-
blik geen middelen Maar dat komt er niet
°P aan; geef royaal uit. zonder aarzelen.... de
schat der ingewijden staat tot uwe beschikking.”
..En het jacht?.... Mün dierbaar „Fenny-
less.vroeg de kapitein.
„Maak u daarover geen zorg! De Engelschen
zullen het niet onder hun bereik krijgen. Als gü
het beveelt, zal de beste stuurman van Indié het
baar een velUgen plaats geleiden."
„Mooi uitstekend, besta fakir!.... Johnny,
Marius, gaat Jelui verkleeden, onderwijl doen de
gravin en ik dat ook.”
..Meester" sprak de fakir nogmaals, „haast
haast u!.... de oogenblikken zün kost
baar Want weet wel dat een nog veel grooter
gevaar dan waaruit gü ontsnapt ijjt. u thans
wachti”
iiiiiinii ^OORJAARSBODEmmm»!
Op een te Detroit gehouden congres van.
architecten is voorgesteld om katoen te gebrui
ken voor het bouwen van hulzen.
De muren, zoowel binnen- als buitenmuren,
en het dak zullen bedekt worden met een ka-
toen-preparaat op een lichthouten’raam.
De architect, die dit voorstel deed, verklaarde
dat dit een economische wijze van bouwen is.
Een ander stelde voor om suiker door de kalk
te mengen, waardoor het blndings-vennogen
met 60 procent wordt verhoogd.
I.T^e portier vgn het Scala-Theater hield
I J Dolly Bateman aan. toen ae het gebouw
wilde verlaten: „Miss Renoble heeft
naar je gevraagd.” zei hü. „Ze is in haar kleed
kamer.” Dolly kreeg een kleur; als een flgir-
rantje bü een groote ster moet komen, zün er
slechts twee mogelükheden: ontslag, wegens
een of ander nietig verzuim of een flinke be
vordering. omdat men eindelük eens werd op-
gemerkt. Ze ging terug het gebouw In naar de
afdeeling pri^é-kleedkamers voor de hoofdrol
len. De kamenier van miss Renoble deed de
deur een paar centimeter op haar kloppen
open: ,Ja?"
„Ik heet Dolly Bateman; miss Renoble heeft
naar me gevraagd.” En dat verleende haar toe
gang tot het heiligdom van een artiste.
Miss Renoble wees Dolly een stoel en stuurde
haar kamenier weg om alleen te zün.
„Kük eens,” zei ze dan. „je bent nieuwsgie
rig waarom ik je Het roepen? Dat Is heel een
voudig. Je lükt verrassend veel op me, je zoudt
ook wat postuur en manier van doen betreft,
bü het eerste gezicht uitstekend mün dubbel
gangster kunnen zün. En die zou ik op het
oogenblik heel goed kunnen gebruiken.”
Dolly zei niets, en wachtte rustig af.
.Je moet het volgende voor me doen,” ver
enigde miss Renoble. Een dag of tien geleden
maakte Ik op een liefdadigheidsfeest kennis
met een zekeren Robert TUden-Smith, en hü
vroeg mü hem nogmaals te ontmoeten. Intus
schen heeft hü mü daarna niet anders dan ge
schminkt op het tooneel kunnen zien. Ik be
loofde hem een nieuw onderhoud, daar Ik toen
meende, dat hü de bekende Tilden-Smith was.
die verbluffend rük Is en zelfs nog grooter rijk
dommen en ook een titel te erven heeft. Je be
grijpt dus wat Ik bedoel nietwaar? Ik heb geen
tüd voor alledaagsche bewonderaars; jü hebt
hem dus te ontvangen en hem. zonder dat hij
merkt, dat Ik het niet ben. aan het verstand
te brengen, dat Ik niet bü een kantoorbedien
de pas.”
Dolly stond op. ze voelde wat ze riskeerde,
doch zü zei: „Dank u wel. dat doe ik niet!'*
„Zeg niet te gauw neen, want Ik weet toe
vallig. dat de revue aan het einde van de
maand van het program genomen wordt en ‘n
nieuwe positie is moellük te krügen. Bovendien,
kan ik me een denkbeeld vormen van je be
kwaamheden als je deze rol voor me speelt.
En Indien je dat goed zoudt doen, is er met
mün aanbeveling nog wel iets beters te krijgen
dan een rol als figurante.”
„Dan geloof Ik. dat Ik wel moet accepteeren".
zü Dolly, die werkloosheid en ellende in den
winter maar al te goed kende.
„In orde,’’ zei miss Renoble. terwül ze haar
kamenier belde. „Zie eens wat Dolly Bateman
uit mün garderobe dragen kan bü Flemings.
We soupeeren daar vanavond”, droeg ze haar
op-
heden, liep ook hun vermomming vlot van sta
pel en slaagde uiUakend.
Men herkend.- In hen geen Amerikaan en
geen Fransclunan meer, maar zü waren op en
top twee dikke Muzelmannen, bil na majestueus
van verschüning en met iets dreigends vanwege
hun wapentoerusting; dolkmessen, pistolen enz.
Toen de kapitein en zün vrouw naar bulten
kwamen, brachten zü hun een kranig militair
saluut en zetten met komische fierheid de borst
vooruit, terwül Pennyless hun met geestdriftige
bewondering toevoegde:
„Bravo, Johnny! Bravo. Marlusl.... alle hul
de ook namens m’n vrouw. Jelui zün pracht-
flguren."
Marius, die zün tong nooit aan *n band had.
antwoordde met n krakend zeemansgeluid, dat
‘n zonderlinge tegenstelling vormde met zün
Oostersch ulterlijk:
„O kapitein, u bent de keurigste, de meest
typischs van al de zonen van den Profeet!....
Wie u en mevrouw ziet, zou zeggen dat gü de
keizer en de keizerin züt van Afrika. Arablé en
Turküe.”
Inderdaad zag Pennyless er voor ‘n pas „uit
den dood verrezen” man wonderwèl uit!
Hü lachte hartelük en luid en Claudia deed
dit, thans büna overmoedig geworden, oven-
eens.
Marius en Johnny begonnen als vanzelf meé
te lachen tot verbazing van den fakir, wiens
Hlndoe-zwijgzaamheld zulk *n vroolükheld In
dergelüke omstandigheden niet kon begrijpen.
Hü achtte die zelfs gevaarlijk, want hü meen-
Den volgenden avond meldde zich volgens
afspraak Robert TUden-Smith aan de kleedka
mer van miss Renoble. Ze praatten wat met
elkaar, totdat onverwachts miss Renoble
vroeg: ,Xn vertelt u me nu eens wat over
uzelf. U werkt op een kantoor, is het niet?”
„Ja. dat Is zoo", zei Robert, .jnaar hoe weet
u dat?”
„Och, dat hoort men zoo,” antwoordde miss
Renoble tactisch, en Dolly volgde zoo nauw
keurig de wüze van optreden en manieren van
de echte miss Renoble. dat rij In 1 geheel geen
moeilijkheden met haar situatie ondervond.
„t Bevalt me er best,” zei Robert, „en het
werk Is heel pleizlerig, over een dag of wat bü-
telling?”
.Xsoluut niet." zei Dolly.
„Wél. dat reisje heeft voor mü groote betee-
kenis; mün bevordering hangt er van af....
Maar ik zie. t is al half twaalf. Mag ik u vra
gen ergens met me te gaan soupeeren?”
.De kwestie is," zei Robert, toen de keUncr
de bestelling had opgenomen, „dat Ik een hekel
heb aan de stad, en dus blü ben als Ik naar
bulten kan.”
.Dat Is met mü Juist eender”, zei Dolly, en zü
schrok ervan, dat ze zoo buiten haar rol ging:
dan herstelde ze zich: „Vertelt u me nog wat
meer over Sussex, ja?”
Robert vertelde, zoo prettig en vlot, dat ze
beiden onverwacht opschrikten van het late
uur.
..Mag ik morgen terugkomenvroeg Robert.
Dolly wilde „neen” zeggen, maar ze.moest
er aan denken, dat ae te handelen had naar
opdracht van miss Renoble. Dus antwoordde
ze:
„Als u het de moeite waard vindt!”
Er was slechts één antwoord op die vraag en
Robert gaf het zoo enthousiast, dat het haar
tegen haar zin sterk deed blozen.
Doch Dolly sliep dien nacht weinig, ze roei
de dat ae een rol ging spelen In een drama,
waarin ae zelf slachtoffer zou worden. Maar
miss Renoble wenschtz, dat ze doorspeelde,
hoe spoediger Robert haar zou vragen om te
trouwen, des te spoediger zou ook miss Renoble
door Dolly haar afwijzend en ontnuchterend
antwoord kunnen geven En m'ss Renoble
drong er bü Dolly op aan. dat moment te ver
haasten als ze kon. dan was er te minder ge
vaar dat het bedrog zou uitkomen.
Doch Robert verhaastte zelf dat oogenblik
door baar te vragen des Zondags mee te gaan
naar Astonshlre in Sussex Ze accepteerde;
het was zoo gemakkelük toe te stemmen en zoo
moellük om te weigeren. Ze vroeg een volle,
in opdracht van miss Renoble, die In de uit-
noodiging het laatste bedrijf van haar spel ver
moedde Robert kwam haar halen in een on
aanzienlijker! two-seater, maar Dolly vond het
een genot naast hem in den wagen te rijden,
-
Ondertusschen klom Marius tegen den ande
ren olifant op en kon daarbü zijn mond giet
houden.
..Johnny, ouwe jongen, wat zeg je ervan? We
komen boven langs de stuurboord-ladder, net
als officieren!"
Hü nam zün plaats in, zün metgezel deed
insgelükz. De fakir deed het. als laatste, ook en
toen allen voor het vertrek gereed waren, haal
de men de ladders op en bevestigde die aan
twee daarvoor aang?brachte haken aan den
buitenkant van elke hoedah.
De mahoets deden een gefluit hooren en aan
stonds begonnen de olifanten te loopen, Bcin-
dlah voorop.
Zü bewogen zich weldra In matigen draf, met
dat vaste, onvermoeibare rhythme, dat zü ge
durende onbepaalden tijd kunnen volhouden.
Weldra bereikten en passeerden zü Doem-
Doem, 'n stadje van vijfduizend Inwoner», dat de
Inlandache wapenfabriek is en waar de beruch
te kogels worden vervaardigd, die door de bar
bas rsche uitvinding welke erop werden toege
past. zulke verschrikkelüke en moellük te gene
zen verwondingen veroorzaken.
De nacht was zeer donker. Hat kon omstreeks
twee uur in den ochtend zün.
Daar de zon pas om halfzes opging, hadden
de vluchtelingen tüd genoeg om den vastgeztel-
den weg af te leggen en ten minste voor het
oogenblik te ontkomen aan dat geheimzinnige
gevaar, hetwelk alleen aan den fakir bekend
was.
Het onverwachte gezicht van deze slurf-ko-
lossen deed de belde zeelieden in hun verbazing
‘n oogenblik het consigne van den fakir ver
geten.
„Wat ’n knapen!"
„Stilte!" siste de fakir als 'n woedende cobra.
Op den nek van eiken olifant, vlak achter de
ooren. zat de mahoet of kornak de geleider,
In z’n hand een stokje met ijzeren punt hou
dende, waarmede hü meer dan met woorden den
rehranderen dieren bevelen geeft.
De fakir wees met zün hand naar de beesten
en zeide zacht:
.Deze belde oUtanten zün de sterkste, de moe
digste en de best gedresseerde van geheel Ben
galen. Die voor u bestemd ia. meester, heet
Rama; de andere, die ons vervoeren zal. heet
Scindlah. U zult eens zien welk een wonder-
baarlük instinct, welk een moed en welk een
uithoudingsvermogen zü hebben. We kunnen
trouwens al die goede eigenschappen In de ge
geven omstandigheden best gebruiken!"
Kapitein Pennyless, begrijpende dat de tüd
kostbaar was. klom vlug togen het laddertje op,
dat boog, kraakte, maar zich goed hield.
HÜ stapte rechte in de hoedah en zeide tot
zün vrouw:
„Claudla, klnd-llef. kom naar boven."
Zü volgde handig zün voorbeeld, ofschoon
haar Oosterache Heeding haar eenlgszlns hin
derlijk was.
Toen zü boven aan de ladder was gekomen,
nam Pennyless haar onder de armen en zette
haar in het rijk bekleed e tentje naast zich,
neder.
Terwül Ivy haar dagboek büwerkte,
stapte Freddy Vrijdag over de
waar zü schreef, en wierp een groot
brood In zee.
Belgrado. 5 Febr (Reuter). Te Maribor.
aan de grens tusschen Yoego-Slavlë en Oosten
rijk, Is een nieuwe smokkelaarstruc toegepast,
evenwel zonder succes.
Toen de douane-beambte de hevig schreiende
baby van een vrouw, die over de grens ging, wilde
troosten en het kind daartoe op zün arm nam,
voelde hü In de kleertjes van de kleine pa
pier kraken.
Bü onderzoek bleek, dat er 81 bankbiljet
ten van 1000 dinar op de baby verborgen
waren.
De ..moeder", die in hechtenis werd gesteld,
bleek de vrouw te zün van een rüken koop
man uit Zagreb, die eenlge dagen in het bui
tenland ging doorbrengen.
Zü wilde de formaUtelten. verbonden aan
het uitvoeren van geld, vermüden en leende
daartoe van een boerenvrouw een kindje, dat
zü in fijne kleertjes stak en het geld daar-
tusschen verborg.
en ze stond versteld over z'n chauffeeren door
die geweldige stadsdrukte. Onderweg in een
dorpje gebruikten ze de lunch en tn den mid
dag kwamen ze !n Astonshire. ’t Was een al-
lerbekoorlükst plaatsje, landelük en vol een
voud. met huisjes met roode daken en een
prachtige oude kerk; In een glooiing van het
land zag ze boerderijen en boomgaarden en
aan den horizon, tusschen de heuvels door, c?'
zee. v 4
„Dit hier,” ze! Robert, „wilde Ik je laten
zien, 's Zomers Is het hier een volmaakt para-
düs-
„Houd op.” zei Dolly. Ze voelde, wat nu ko
men ging; er stonden tranen In haar oogen;
en ze durfde den strüd niet aan.
.Xen paradijs, waar ik gelukkig zou kunnen
zün met jou", ging Robert door, als had hü
haar niet verstaan. „Heb ik ’n kans?”
Dolly kon geen antwoord geven.
„Ik hield van je, zoodra Ik Je zag," ging hü
verder. Jk heb
omgang i
met veel
schen. met
meisjes,
nimmer
direct van
iemand Jcunnen
houden. Eh
„Neen," zeide
niet
„Dan zei hü-
Het werd Dolly alles te machtig „Waarom
vroeg Je me?” begon ze wanhopig-
Hü nam haar hand. „Hou je van me?"
„Ik Ik haat mezelf”, zei Dolly.
„Dat is toch geen antwoord?" vroeg Roberv
,Ik..., ik kan niet.... ik mag niet,” riep ae.
en plotseling begon ze hevig te snikken.
Robert wilde z’n arm om haar schouder leg
gen. doch M stootte hem weg: „Neen. neen,
■t Mag niet.” schreide ze. en toen opeens zich
bedwingend, vertelde ze:
..Luister, ik zal Je de waarheid zeggen Ik ben
niet miss Renoble doch Dolly Bateman, haar
dubbelgangster; Ik moest haar rol spelen en je
beleedigd weigeren als je me zou vragen te
trouwen.”
„Ik wist het,” zet Robert kalm, .xe had ge
noeg van me. omdat ze hoorde dat Ik niet rijk
was en dus de moeite niet waard. Ik wist het
op den eersten avond dat Ik je zag."
Dolly zag op. verbaasd en ontsteld
„Natuurlük.” hernam Robert, .jnen denkt
dat liefde blind is, maar dat Is niet altüd zoo.
en bovendien zün er menschen. die veel te
snel gelooven. dat men liefde voor hen gevoelt.”
„Waarom vroeg je me dan mee te gaan?" be
gon Dolly.
„Eerst uit nieuwsgierigheid. En toen Ik een
plan had om den opzet van miss Renoble ge
weldig spaak te laten loopen, ontdekte ik dat
ik Inderdaad alleen van jou hield. En nu vraag
Ik alleen maar een kans, dat te bewüzen.”
Dolly antwoordde niet, er was niets te ant
woorden. Doch Robert meende er een toestem
ming uit te mogen opmaken. Dan zeide Dolly
langzaam: „Zou je heusch denken, dat ik je
gelukkig kan maken? Ik kan niet anders ko
ken dan een artlsten-potje, en Ik kan niet an
ders naaien dan de kleeren van een revue-
flgurantje en....”
„Al die dingen kun je beter leeren als je er
plelzler In hebt," zei Robert, „maar ’t herin
nert me aan Iets anders. Ik geloof niet, dat
het noodlg zal zün.” t
„Waarom niet.” vroeg Dolly
.Omdat ik, toen ik miss Renoble leerde kennen,
een kennis op tfezoek kreBg. die me vertelde
voorzichtig te zün met haér Ik nam de proef
Mgreep haar kamenier, dat
ik voorloopig maar een kAntoorbaatnJe moest
vervullen". j
„Dus Je bent niet op Wkantoor?"
..Niet dan op m’n eigen Kantoor Ik ben In
derdaad Robert Tllden-SndMh. die een titel en
Ik weet niet wat meer erft.Sals mün oom sterft.
Vind je het erg?"
„Neen.” zei Dolly, .jnaar Ik denk, dat miss
Renoble als ze over onze plannen hoort, het
erg zal vinden!"