Roemloos sterven verraders i w^Aaal wma den VICKS GRIEP ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN Alle abonné’s HET GROOTE AVONTUUR ROBINSONschoenen zijn prima Nederlandsch fabrikaat ui^rt^S f750.-f250.- f 125.-%^S^ f50.-^a b<?uk^S f40.- MAANDAG 6 FEBRUARI EINDE VAN FOUCHE Vergeten gestorven Huizen van katoen Mislukte smokkeltruc en Royalist FEUILLETON I Dranksmokkelaars de belasting Op het toppunt van *jjn macht valt een intrigant S 3S 09 80 \De dubbel gangster De grappenmaker AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL -<i Een verrader sterft 1 De redder Op de loer figurantje en rota. die „Het brood eo en het ae. ver stand heeft dan u!” (Morgenavond vervolg) V VapoRu» DB OLIFANTENRIT (.Wordt vervolgd). mm slaakte Topay een kreet. komt naar ons terug,’’ riep ze uiU Terwijl Ivy aldus sprak, keek Topsy naar de zeevogels, cm te zien, of deze het brood zouden aanvallen. Plotseling op den terugkeer van het brood, toen ze zich gereed maakte om brood uit het water te halen, zag Bestrijd verkoudheid «ander „innemen"! n A S 2 was benoemd. Daar vertoefde kon er dus gemakkelük weer na de doorgestane emoties. 17 1722 m 158 131 117 )30 140 LO 8 L7 19 >8 382 113 ui *34 146 *32 M2 >31 131 *31 735 170 53 k27 >97 Ö3 >03 >09 178 >32 xs os IS4 80 27 TM S 1702 >338 >865 905 *843 137 >080 1548 *288 *782 165 *774 386 1460 1793 567 .106 .586 >093 564 1274 964 1158 798 774 «33 90 18 74 47 75 90 50 93 99 59 25 08 41 83 84 33 50 33 48 5T 34 35 >8 15 35 70 32 71 17 12 77 rs >5 11 er Is toch niemand anders?” ze, terugnemen In 1819 krijgt Fouché. bijna vergeten, toe- stemming van Metternich om te verhuizen naar Triest, omdat hij het In Praag en later In Llnz niet harden kon. Die toestemming dankt hfj aan zijn ziekte, die hem reeds ten doode heeft op geschreven. En in December 1820 sterft hij een zaam en verlaten, nadat hü als het ware op zijn sterfbed, alles heeft vernietigd, wat zijn nagedachten zou kunnen compromltteeren. Al leen zijn gedenkschriften zijn achtergebleven‘en die zijn zoo mogelijk nog onbetrouwbaarder dan hjj zelf zijn leven lang geweest is. Toen hjj stierf, werd dit voorval nauwelijks opgemerkt. Pas wanneer vier jaar later het be richt vernomen wordt, dat zijn mémoires gaan verschijnen verstijven plotseling enkele tiental len staatslieden van schrik, want «U vreezen maar al te zeer, dat Fouché zelfs na zijn dood niet zal kunnen afzien van zijn ouden harts tocht: het verraad. De onbetrouwbaarheid van zijn geschriften is echter spoedig genoeg geble ken en dan kan men verder rustig zwijgen over een doode, die niet gevaarlijk meer is. Zoo was het roemloos einde van Joseph Fou ché, den man. die steeds den roem en de macht heeft gezocht met alle geoorloofde en ongeoor loofde middelen, den man, len men niet ten onrechte noemde: het genie der gewetenloos heid.... (Ingezonden Mededeellng). Ivy begreep-niet, hoe dat met mogelijk was, toch bleef ae wachten dat een zwaardvisch bet had terugge bracht. MARTIN BERDAN (Nadruk verboden) Maar het duurde niet lang of de ontevreden heid over den konlng nam in het leger groots afmetingen aan. De soldaten snakten naar Na poleon, dat was hun man. En Fouché zie reeds vat er gebeuren gaat. Maar hij waarschu na tuurlijk niemand Men heeft hem niet gewild, hU zal ook de anderen in den steek laten. En ja wel op den éérsten Maart luidt Napoleon te Fréjus, door zijn leger met geestdrift begroet. Loop geen risico, wanneer griep heeneht. Beweeg U sooveel moselljk in de buitenlucht, eet krachtig voedsel, drink melk en sinaasappelsap, om Uw levenskracht op peil te houden. Hebt U een kou gevat, behandel haar dan direct. Neem zoo noodlg een laxeermiddel, een beet bed en ga naar bed. Vicks VapoRub flink op keel en borst wrijven en met warm flanel bedekken. Als een voorbehoedmiddel eenlge malen per dag Vicks la de neusgaten aanbrengen en goed op snuiven. .Je moet kostelijk voedsel op manier niet vennorzen," riep Ivy uit, terwijl ze opsprong, ,jk kon het In n pudding gebruiken, als het oudbakken was.” „Wel. heb je ooit, wie zou dat ge dacht hebben.” riep de zeeman uit. „Ja. Inderdaad," sprak Ivy, Jk ge loof. dat de zwaardvlach meer gehad men- veel maar heb ik maar ze kon het woord Robert zag haar aan e groote strijd tusschen keizer Napoleon I 1 en zijn minister Joseph Fouché broeide eigenlijk reeds 10 jaar vóór de beslissende I slag werd geleverd. In al die Jaren hadden de f heeren elkaar leeren kennen als uiterst gevaar- t lijk, maar ieder achtte zich den sterkste en het f gevolg hiervan was, dat beiden elkaar hadden t onderschat. Tien jaar lang had Fouché het vol- gehouden zijn eigen zin door te zetten, maar l toen kwam dan ook de dag, dat hij Napoleon l als den machtigste zou leeren kennen. Na de I grap, die hij had uitgehaald door zijn verlaten E politie departement volkomen geplunderd aan I zijn opvolger over te laten, trad de keizer met E alle kracht tegen den Intrigant op. Hl) eischt, dat Fouché zijn papieren zal inleveren op straffe van esvangenneming. maar de sluwe Fouché I heeft ailed* vermoed en als men bü hem komt, I vertrekt hij per snelste gelegenheid naar den keizer, maar daar aangekomen, verneemt hü een nieuw bevel Hij moet onmlddellük ver- t trekken naar de provincie en mag zich niet meer I in Parijs vertoonen. In plaats van te gehoor- I zamen. raakt de voorzichtige heelemaal de kluts j kwijt. Hij gaat niet naar de provincie maar ver- j trekt in snelsten galop naar Italië. Vandaar uit 1 wil hij vluchten naar Amerika, maar onderweg wordt hij ziek van angst en keert terug. Dan rijdt hjj rond In zijn koets van stad naar stad zonder te weten wat hjj doen zal Eindelijk be sluit hij dan toch maar te gehoorzamen en ver trekt naar Alx, voor welke streek hjj senator hjj drie Jaar en op dreef komen Het- verkleeden geschiedde snel en de meta morphose was volledig. Graaf de Solignac zette een prachtlgen zijden tulband op, versierd met fonkelende diamanten en een kostbare pluim. Hij trok het bekende korte vest aan van wit cachemler met goud- borduursel bekleedde zich met de wijduit- staande pofbroek, eveneens van cachemler, stak aan zijn voeten fijne rood-marokünen schoenen en bond om zün middel een bieede scharlaken zijden sjerp. Met zijn bruin baardje, zijn zwarte oogen, matte gelaatskleur, fijne handen en klndervoe- ten geleek hjj precies op een van die jonge In dische vorsten welke Engeland betaalt en door middel van een goed leven geheel onder sjjn macht krijgt. De gravin had zich getooid met het costuum der Muselmanache vrouwen; haar figuur ging geheel schuil onder kostbare zijde en sluiers om zoomd met goud en bezet met paarlen. Alleen hare oogen waren zichtbaar. In het aangrenzend vertrek waren Marius en Johnny bezig met hun niaskerade-costuums. Nu zij wisten dat hun meester leefde, waren zü weer de oude ooljjkerds. Al die gevaren waar over men hun sprak en heel die overhaaste vlucht beschouwden ril als een puur zeemans- avontuurtje. En daar hun reizen en trekken over de wereld hun oog en hun waarnemingsvermo gen gescherpt had en zü geleerd hadden zich geer spoedig aan te passen aan alle omstandig- nog maar herinneringen wakker aan de revo lutie. aan den koningsmoord, aan de plunde ringen van kerken en aan massamoorden van burgers. Fouché heeft afgedaan en er wil geen nieuwe revolutie komen om hem weer te paard te helpen. Al zijn brieven naar Frankrijk wor den in het geheim gecontroleerd door het mi nisterie van politie, dat driemaal In de geschie denis in zijn handen was. en dat nu het groot ste wapen tegen! hem zelf Is geworden. Fouché is nu 62 jaar. Hertog van Otranto, senator van Alx en schatrijk. Dit alles had hem eenlgszlns gelukkig kunnen maken, wan neer zijn voornaamste hartstocht, de intrige, hem maar met rust had gelaten. Maar juist In deze jaren heeft hfj gelegenheid den poli- tieken hemel af te spieden, want al zit hjj ver van Parijs, hjj weet precies, wat er in de om geving van den keizer omgaat. Napoleon laat hem met rust en heeft hem blijkbaar ook niet noodlg Eén keer Slechts wordt Fouché geroe pen. als de keizer den oorlog tegen Rusland voorbereidt, die hem door Iedereen wordt afge raden. Fouché raadt ook af en wordt koel terug gevonden. Napoleon is reeds op het gevaarlijke punt gekomen, dat hij van zijn raadslieden niets anders verwacht dan bevestiging van zijn eigen plan En Napoleon gaat naar Rusland en keert totgal verslagen terug. Ineens zijn al zijn vroe gere vrienden verdwenen. De Europeescbe vor sten, die hem vreesden en eerbiedigden, zijn plotseling omgekeerd. Heel Europa Is tegen hem. Dit is het moment, waarop hij op geen enkelen vriend meer kan rekenen en waarop hij zijn vijanden pas op hun juiste waarde gaat schat ten. De eerste gan wien hü denkt, is natuurlijk Fouché. die "onder’’ geen omstandigheden tn frankrijk mag blijven, nu het scheef gaat voor den keizer. Napoleon benoemt hem plotseling tot gouverneur over de bezette gebieden in Prui sen. Dit was eigenlijk slechts een fictieve func tie. want na de volkomen débacle In Rusland kon men moeilijk nog spreken van bezette ge bieden in Pruisen, dat zich direct na Moskou tegen den heerscher verhief. Als hü bü den keizer, die thans te Dresden vertoeftarriveert, blijkt die heele^geschiedenis van het gouver neurschap een grap te zijn. Het was Napoleon alleen te doen Fouché uit Parijs weg te hebben, dicht bij hem. om hem te kunnen controleeren. Hjj benoemt nu den oud-mlnister tot stadhouder van Illyrié, een staatje in den Balkan, dat ieder oogenblik van de aarde kan verdwijnen. Het verdwijnt dan ook spoedig en Fouché meent naar Parijs terug te kunnen keeren, nu hü tn Illyrié niets meer te doen heeft. Inmiddels is de slag bü Leipzig gevallen en Fouché ver neemt, dat de drie keizers op Parijs afmarchee- ren Uet beteekent, dat de regeering van Na poleon haar beste dagen gehad heeft en nu is het tijd voor Fouché om mee te trekken aan de touwtjes. Maar hü komt precies te laat, want “juist een paar dagen voor zün aankomst In Pa rijs is Napoleon afgezet en zetelt Lodewük XVIII op den troon van Frankrük. Fouché biedt natuurlük zün diensten aan. maar hü heeft geen succes. Men kent hem langzamerhand, den stu wen vos, den onbetrouwbaren Intrigant en hü trekt zich weer terug op zün bultenverblüf te Ferrièrea. Amerlkaansche belastingambtenaren heb ben. naar Reuter verneemt, besloten om een nauwkeurig onderzoek tn te stellen naar het Inkomen en de belastingen van meer dan 100 bewoners van Chicago, waaronder van een aan tal bendeleiders. Een soortgelük onderzoek, dat vroeger heeft plaats gehad, heeft reeds ertoe geleid, dat ver scheidene bendeleiders tot gevangenisstraffen veroordeeld werden, omdat zü geen belasting betaald hadden van hun Inkomsten als drank smokkelaars. Nu is Lodewük weer op den Franschen troon en meer en meer begint men in hofkringen een campagne tegen den koningsmoordenaar Fou ché. totdat eindelijk de konlng gehoor geeft aan de Inblazingen en Talleyrand verzoekt Fou ché te verwüderen. Talleyrand doet dit graag en wipt zün ouden vüand. Fouché wordt be noemd tot gezant In Dresden en is dus minis ter af. Dit staat gelük met een verbanning en dit wordt hem dan ook voldoende duldelük ge maakt door TaUSyrand. Hü is nu eenmaal uit Frankrük weg en zal.er nooit meer terugkee- ren. Hü voelt dit «i tracht op andere wüze een rol te spelen. Hü gaat naar zün vroegeren bondgenoot Metternich, doch ook deze heeft Fouché leeren kennen en Metternich behoorde niet bepaald tot de meest argeloozen van zün tijd. Hü scheept Fouché beleefd af en staat hem alleen toe stil en rustig in Praag te gaan wonen. De naam Fouché roept nu verder alleen De publieke meening richt zich nu geheel naar Fouché, van wien men meer dan van den keizer het heil van Frankrük verwacht. Ieder een vraagt hem Inlichtingen of goeden raad en Napoleon moet machteloos toezien en kan ón mogelijk ingrijpen op straffe van de publieke opinie tegen zich zelf te keeren. Ook het bui tenland wendt zich niet tot den keizer maar tot Fouché, den bekwamen man, die blüven zal, ook, als de keizer voor goed zal overwonnen zün. Fouché speelt thans de grootste rol van zün leven en de eenlge waarvoor men hem oprecht groot kan noemen. De Fransche schrü- ver Lamartine zegt letterlük van hem: „In deze honderd dagen van Napoleon Intimideerde hü den keizer, vleide de republikeinen, suste Frankrük, wenkte Europa toe, glimlachte tegen Lodewük Xvlll, onderhandelde met Talleyrand en hield alles in evenwicht! Intuaschen werd Napoleon bijna tot razernü gedreven door deze tiendubbele intrige van zün dienaar, maar hü kon er niets meer tegen doen. Later op Sint Helena sou hü getuigen? ,Jk heb maar één warkelüken volkomen verra der gekend: Fouché." Hü probeert Fouché te ontmaskeren door een koerier naar Metternich te zenden, die zich als vertrouwensman van Fouché moet voordoen. Maar de slimmerik is op zün hoede en krügt de correspondentie in handen, om ze daarna met een nonchalant ge baar aan den keizer terug te geven. Daa komt het verschrtkheiük bericht, dat de keizer pech heeft bü Waterloo en heel Parü» is In de war. Alleen Fouché niet. Hü is op zün post en treedt op. Hü weet dat Napoleon nu verloren is en beschouwt hem verder als een lastig voorwerp, dat zoo spoedig mogelük opge ruimd moet worden. Hü roept den ministerraad bü elkaar en wint alle ministers voor zich en tegen Napoleon, die verslagen terugkeert en on mlddellük den raad bü elkaar roept. Ook Fou ché is aanwezig. Maar niemand weet den kei zer het juiste woord te zeggen en Fouché neemt daar zelfs niet de moeite toe Hü heeft zün maatregelen getroffen en op 21 Juni verklaart de kamer Napoleon vbor afgezet. Na veel zelf strijd teekent Napoleon zün troonsafstand en Fouché is de machtige man. hoofd van de voor- loopige regeering. Hü heeft thans zün doel be reikt en onderhandelt met alle machten der aarde. Hü is het die thans voor het eerst de draden der historie in zün handen voelt, nadat zoovele grooten door hem worden afgeschoven van het schaakbord. Dé regeering en het Hof weten geen raad en vliegen naar.... Fouché, die hen echter feeste lijk bedankt. Wat kunnen hem de Bourboris schelen, nu hü zeker weet, dat Napoleon weer de overwinning gaat behalen. Men wil hem dan laten arresteeren, maar tot tweemaal toe ont snapt Fouché aan de arrestatie met een be hendigheid, die zoowel de regeering als de ar- reateerende politie verbluft doen staan, en die heel Parüs vermaken. Als hü n.l. op de straat wordt aangehouden en met groote plechtigheid gearresteerd, antwoordt hü uit de hoogte: „Kom. men arresteert geen oud-senator op straat” en direct daarop verdwünt hü met groote waardig heid uit de oogen der politiedienaren, die van verbazing hun taak vergeten. En als men hem *s avonds In zün woning wil arresteeren. ver zoekt hü de politie even In den salon te wach ten. waarna hü met behulp van een ladder het raam uitklimt, in den tuin van koningin Hor tense terechtkomt en zich zoo in veiligheid stelt, reeds lang voor de politie uitgewacht is. Ook Napoleon hoort van deze grappen en hü weet meteen, dat Fouché dit geval zal uitbuiten, alsof het een bewijs van trouw ware geweest aan den keizer. Niets Is minder waar dan dat natuurlük. De sluwaard kent geen trouw, maar rekent uit, dat hü nu den keizer weer noodlg 'zal hebben. En dan begint de strüd weer op- i n|euw. Napoleon is weer keizer van Frankrük. Hü wordt weer omgeven door baantjesjagers en kruipers. Alleen Fouché verschünt koel en onverschillig, deftig en waardig en .wordt di rect door Napoleon ontvangen. Een uur later Is hü voor de derde maal minister van politie. Hü wil ook het ministerie van bultenlandsche zaken, vooral nu In Oostenrük door niemand minder dan oud-mlnister Talleyrand de wape nen van de geheele wereld tegen Napoleon worden samengebracht. Maar Napoleon laat hem op zün polltie-departement. Hü weet, dat bulten de grenzen vier machtige mannen sB* menspannen tegen den keizer: Wellington, Or leans, Metternich en Talleyrand, en dat ach ter dezen alle vorsten van Europa staan. de met zekeren ontstelden ernst te moeten op merken: „Stilte I als t u belieft, stilte t" ,Ja, vadertje, ja!” repliceerde Marius de on- verbeterlüke babbelaar, we zullen onze tongen van nu af aan vastbinden." „Zeker,” hernam de fakir zün ernst geen oogenblik verliezende, „gü zult een tijd lang het stilzwügon moeten bewaren vanwege uwe onbe kendheid met de Hlndoe-taal. Gü zult doorgaan voor geloovlgen die een ge lofte hebt af gelegd.... de gelofte niet te spre ken, onder welke omstandigheden ook, In te genwoordigheid van inboorlingen. En laten we nu zoo spoedig mogelük vertrekken.... wü hebben al reeds te veel tijd verbruikt.” Zü gingen heel stil naar bulten, en nn hunne oogen langzamerhand aan de duisternis gewend waren geworden, bemerkten zü, onder de hoo rnen, twee kolossale olifanten, vaag te onder scheiden bü het licht der sterren. Elk van de beesten droeg op zün rug een hoe- dah. 'n tentje, met zitplaatsen erin. Deze hoe- dah’s .weren om de lichamen der olifanten vastgesnoerd met leeren riemen. Een ervan, ge drapeerd met kostbare stoffen en een mlnaret- vorm vertoonende. was bestemd voor den kapi tein en diens echtgenoote; de andere had als dak ‘n soort parasol, voldoende om reizigers te beschermen tegen zon en regen. Om naar deze comfortabel ingerichte zit plaatsen omhoog te klauteren hingen er langs de flanken der dikhuiden twee soepele laddertjes van bamjxie. die men op reis medeneemL Vlugger dan de lieve lente En de bloemetjes in Mei Is de fiscus met zijn vraaglijst, Die beschreven moet, er bijl Niet als zoete voorjaarsbode Of als bloempje, dat ge plukt, Doch alleen om in te vullen Staan de stippeltjes gedrukt! Toch weer is het een ontluiken, Zij het op fiscaal gebied, Want de fiscus, als een kikker. Loert, ontwakend, door het riet. Evenals de boer den akker. Zoo bezaait u dit biljet. Doch u doet het met uw antwoord, Als ge ronde cijfers zet. Maar ook dit zaad zal gedijen. Uwe aanslag wijst het uit! En dan doet ge als een lijster. Spitst uw mondje toe en fluit! En ge ziet weer wat de wasdom By de cijfers al kan doen. Uw gelaat kleurt, als de velden. Eveneens dan geel en groen! Hier is goudgeld, Aler rijn edelsteenen en allerlei kostbaarheden, ging de fakir op drogen, emstlgen toon voort. Ondanks uw rükdom, hebt gü op het oogen- blik geen middelen Maar dat komt er niet °P aan; geef royaal uit. zonder aarzelen.... de schat der ingewijden staat tot uwe beschikking.” ..En het jacht?.... Mün dierbaar „Fenny- less.vroeg de kapitein. „Maak u daarover geen zorg! De Engelschen zullen het niet onder hun bereik krijgen. Als gü het beveelt, zal de beste stuurman van Indié het baar een velUgen plaats geleiden." „Mooi uitstekend, besta fakir!.... Johnny, Marius, gaat Jelui verkleeden, onderwijl doen de gravin en ik dat ook.” ..Meester" sprak de fakir nogmaals, „haast haast u!.... de oogenblikken zün kost baar Want weet wel dat een nog veel grooter gevaar dan waaruit gü ontsnapt ijjt. u thans wachti” iiiiiinii ^OORJAARSBODEmmm»! Op een te Detroit gehouden congres van. architecten is voorgesteld om katoen te gebrui ken voor het bouwen van hulzen. De muren, zoowel binnen- als buitenmuren, en het dak zullen bedekt worden met een ka- toen-preparaat op een lichthouten’raam. De architect, die dit voorstel deed, verklaarde dat dit een economische wijze van bouwen is. Een ander stelde voor om suiker door de kalk te mengen, waardoor het blndings-vennogen met 60 procent wordt verhoogd. I.T^e portier vgn het Scala-Theater hield I J Dolly Bateman aan. toen ae het gebouw wilde verlaten: „Miss Renoble heeft naar je gevraagd.” zei hü. „Ze is in haar kleed kamer.” Dolly kreeg een kleur; als een flgir- rantje bü een groote ster moet komen, zün er slechts twee mogelükheden: ontslag, wegens een of ander nietig verzuim of een flinke be vordering. omdat men eindelük eens werd op- gemerkt. Ze ging terug het gebouw In naar de afdeeling pri^é-kleedkamers voor de hoofdrol len. De kamenier van miss Renoble deed de deur een paar centimeter op haar kloppen open: ,Ja?" „Ik heet Dolly Bateman; miss Renoble heeft naar me gevraagd.” En dat verleende haar toe gang tot het heiligdom van een artiste. Miss Renoble wees Dolly een stoel en stuurde haar kamenier weg om alleen te zün. „Kük eens,” zei ze dan. „je bent nieuwsgie rig waarom ik je Het roepen? Dat Is heel een voudig. Je lükt verrassend veel op me, je zoudt ook wat postuur en manier van doen betreft, bü het eerste gezicht uitstekend mün dubbel gangster kunnen zün. En die zou ik op het oogenblik heel goed kunnen gebruiken.” Dolly zei niets, en wachtte rustig af. .Je moet het volgende voor me doen,” ver enigde miss Renoble. Een dag of tien geleden maakte Ik op een liefdadigheidsfeest kennis met een zekeren Robert TUden-Smith, en hü vroeg mü hem nogmaals te ontmoeten. Intus schen heeft hü mü daarna niet anders dan ge schminkt op het tooneel kunnen zien. Ik be loofde hem een nieuw onderhoud, daar Ik toen meende, dat hü de bekende Tilden-Smith was. die verbluffend rük Is en zelfs nog grooter rijk dommen en ook een titel te erven heeft. Je be grijpt dus wat Ik bedoel nietwaar? Ik heb geen tüd voor alledaagsche bewonderaars; jü hebt hem dus te ontvangen en hem. zonder dat hij merkt, dat Ik het niet ben. aan het verstand te brengen, dat Ik niet bü een kantoorbedien de pas.” Dolly stond op. ze voelde wat ze riskeerde, doch zü zei: „Dank u wel. dat doe ik niet!'* „Zeg niet te gauw neen, want Ik weet toe vallig. dat de revue aan het einde van de maand van het program genomen wordt en ‘n nieuwe positie is moellük te krügen. Bovendien, kan ik me een denkbeeld vormen van je be kwaamheden als je deze rol voor me speelt. En Indien je dat goed zoudt doen, is er met mün aanbeveling nog wel iets beters te krijgen dan een rol als figurante.” „Dan geloof Ik. dat Ik wel moet accepteeren". zü Dolly, die werkloosheid en ellende in den winter maar al te goed kende. „In orde,’’ zei miss Renoble. terwül ze haar kamenier belde. „Zie eens wat Dolly Bateman uit mün garderobe dragen kan bü Flemings. We soupeeren daar vanavond”, droeg ze haar op- heden, liep ook hun vermomming vlot van sta pel en slaagde uiUakend. Men herkend.- In hen geen Amerikaan en geen Fransclunan meer, maar zü waren op en top twee dikke Muzelmannen, bil na majestueus van verschüning en met iets dreigends vanwege hun wapentoerusting; dolkmessen, pistolen enz. Toen de kapitein en zün vrouw naar bulten kwamen, brachten zü hun een kranig militair saluut en zetten met komische fierheid de borst vooruit, terwül Pennyless hun met geestdriftige bewondering toevoegde: „Bravo, Johnny! Bravo. Marlusl.... alle hul de ook namens m’n vrouw. Jelui zün pracht- flguren." Marius, die zün tong nooit aan *n band had. antwoordde met n krakend zeemansgeluid, dat ‘n zonderlinge tegenstelling vormde met zün Oostersch ulterlijk: „O kapitein, u bent de keurigste, de meest typischs van al de zonen van den Profeet!.... Wie u en mevrouw ziet, zou zeggen dat gü de keizer en de keizerin züt van Afrika. Arablé en Turküe.” Inderdaad zag Pennyless er voor ‘n pas „uit den dood verrezen” man wonderwèl uit! Hü lachte hartelük en luid en Claudia deed dit, thans büna overmoedig geworden, oven- eens. Marius en Johnny begonnen als vanzelf meé te lachen tot verbazing van den fakir, wiens Hlndoe-zwijgzaamheld zulk *n vroolükheld In dergelüke omstandigheden niet kon begrijpen. Hü achtte die zelfs gevaarlijk, want hü meen- Den volgenden avond meldde zich volgens afspraak Robert TUden-Smith aan de kleedka mer van miss Renoble. Ze praatten wat met elkaar, totdat onverwachts miss Renoble vroeg: ,Xn vertelt u me nu eens wat over uzelf. U werkt op een kantoor, is het niet?” „Ja. dat Is zoo", zei Robert, .jnaar hoe weet u dat?” „Och, dat hoort men zoo,” antwoordde miss Renoble tactisch, en Dolly volgde zoo nauw keurig de wüze van optreden en manieren van de echte miss Renoble. dat rij In 1 geheel geen moeilijkheden met haar situatie ondervond. „t Bevalt me er best,” zei Robert, „en het werk Is heel pleizlerig, over een dag of wat bü- telling?” .Xsoluut niet." zei Dolly. „Wél. dat reisje heeft voor mü groote betee- kenis; mün bevordering hangt er van af.... Maar ik zie. t is al half twaalf. Mag ik u vra gen ergens met me te gaan soupeeren?” .De kwestie is," zei Robert, toen de keUncr de bestelling had opgenomen, „dat Ik een hekel heb aan de stad, en dus blü ben als Ik naar bulten kan.” .Dat Is met mü Juist eender”, zei Dolly, en zü schrok ervan, dat ze zoo buiten haar rol ging: dan herstelde ze zich: „Vertelt u me nog wat meer over Sussex, ja?” Robert vertelde, zoo prettig en vlot, dat ze beiden onverwacht opschrikten van het late uur. ..Mag ik morgen terugkomenvroeg Robert. Dolly wilde „neen” zeggen, maar ze.moest er aan denken, dat ae te handelen had naar opdracht van miss Renoble. Dus antwoordde ze: „Als u het de moeite waard vindt!” Er was slechts één antwoord op die vraag en Robert gaf het zoo enthousiast, dat het haar tegen haar zin sterk deed blozen. Doch Dolly sliep dien nacht weinig, ze roei de dat ae een rol ging spelen In een drama, waarin ae zelf slachtoffer zou worden. Maar miss Renoble wenschtz, dat ze doorspeelde, hoe spoediger Robert haar zou vragen om te trouwen, des te spoediger zou ook miss Renoble door Dolly haar afwijzend en ontnuchterend antwoord kunnen geven En m'ss Renoble drong er bü Dolly op aan. dat moment te ver haasten als ze kon. dan was er te minder ge vaar dat het bedrog zou uitkomen. Doch Robert verhaastte zelf dat oogenblik door baar te vragen des Zondags mee te gaan naar Astonshlre in Sussex Ze accepteerde; het was zoo gemakkelük toe te stemmen en zoo moellük om te weigeren. Ze vroeg een volle, in opdracht van miss Renoble, die In de uit- noodiging het laatste bedrijf van haar spel ver moedde Robert kwam haar halen in een on aanzienlijker! two-seater, maar Dolly vond het een genot naast hem in den wagen te rijden, - Ondertusschen klom Marius tegen den ande ren olifant op en kon daarbü zijn mond giet houden. ..Johnny, ouwe jongen, wat zeg je ervan? We komen boven langs de stuurboord-ladder, net als officieren!" Hü nam zün plaats in, zün metgezel deed insgelükz. De fakir deed het. als laatste, ook en toen allen voor het vertrek gereed waren, haal de men de ladders op en bevestigde die aan twee daarvoor aang?brachte haken aan den buitenkant van elke hoedah. De mahoets deden een gefluit hooren en aan stonds begonnen de olifanten te loopen, Bcin- dlah voorop. Zü bewogen zich weldra In matigen draf, met dat vaste, onvermoeibare rhythme, dat zü ge durende onbepaalden tijd kunnen volhouden. Weldra bereikten en passeerden zü Doem- Doem, 'n stadje van vijfduizend Inwoner», dat de Inlandache wapenfabriek is en waar de beruch te kogels worden vervaardigd, die door de bar bas rsche uitvinding welke erop werden toege past. zulke verschrikkelüke en moellük te gene zen verwondingen veroorzaken. De nacht was zeer donker. Hat kon omstreeks twee uur in den ochtend zün. Daar de zon pas om halfzes opging, hadden de vluchtelingen tüd genoeg om den vastgeztel- den weg af te leggen en ten minste voor het oogenblik te ontkomen aan dat geheimzinnige gevaar, hetwelk alleen aan den fakir bekend was. Het onverwachte gezicht van deze slurf-ko- lossen deed de belde zeelieden in hun verbazing ‘n oogenblik het consigne van den fakir ver geten. „Wat ’n knapen!" „Stilte!" siste de fakir als 'n woedende cobra. Op den nek van eiken olifant, vlak achter de ooren. zat de mahoet of kornak de geleider, In z’n hand een stokje met ijzeren punt hou dende, waarmede hü meer dan met woorden den rehranderen dieren bevelen geeft. De fakir wees met zün hand naar de beesten en zeide zacht: .Deze belde oUtanten zün de sterkste, de moe digste en de best gedresseerde van geheel Ben galen. Die voor u bestemd ia. meester, heet Rama; de andere, die ons vervoeren zal. heet Scindlah. U zult eens zien welk een wonder- baarlük instinct, welk een moed en welk een uithoudingsvermogen zü hebben. We kunnen trouwens al die goede eigenschappen In de ge geven omstandigheden best gebruiken!" Kapitein Pennyless, begrijpende dat de tüd kostbaar was. klom vlug togen het laddertje op, dat boog, kraakte, maar zich goed hield. HÜ stapte rechte in de hoedah en zeide tot zün vrouw: „Claudla, klnd-llef. kom naar boven." Zü volgde handig zün voorbeeld, ofschoon haar Oosterache Heeding haar eenlgszlns hin derlijk was. Toen zü boven aan de ladder was gekomen, nam Pennyless haar onder de armen en zette haar in het rijk bekleed e tentje naast zich, neder. Terwül Ivy haar dagboek büwerkte, stapte Freddy Vrijdag over de waar zü schreef, en wierp een groot brood In zee. Belgrado. 5 Febr (Reuter). Te Maribor. aan de grens tusschen Yoego-Slavlë en Oosten rijk, Is een nieuwe smokkelaarstruc toegepast, evenwel zonder succes. Toen de douane-beambte de hevig schreiende baby van een vrouw, die over de grens ging, wilde troosten en het kind daartoe op zün arm nam, voelde hü In de kleertjes van de kleine pa pier kraken. Bü onderzoek bleek, dat er 81 bankbiljet ten van 1000 dinar op de baby verborgen waren. De ..moeder", die in hechtenis werd gesteld, bleek de vrouw te zün van een rüken koop man uit Zagreb, die eenlge dagen in het bui tenland ging doorbrengen. Zü wilde de formaUtelten. verbonden aan het uitvoeren van geld, vermüden en leende daartoe van een boerenvrouw een kindje, dat zü in fijne kleertjes stak en het geld daar- tusschen verborg. en ze stond versteld over z'n chauffeeren door die geweldige stadsdrukte. Onderweg in een dorpje gebruikten ze de lunch en tn den mid dag kwamen ze !n Astonshire. ’t Was een al- lerbekoorlükst plaatsje, landelük en vol een voud. met huisjes met roode daken en een prachtige oude kerk; In een glooiing van het land zag ze boerderijen en boomgaarden en aan den horizon, tusschen de heuvels door, c?' zee. v 4 „Dit hier,” ze! Robert, „wilde Ik je laten zien, 's Zomers Is het hier een volmaakt para- düs- „Houd op.” zei Dolly. Ze voelde, wat nu ko men ging; er stonden tranen In haar oogen; en ze durfde den strüd niet aan. .Xen paradijs, waar ik gelukkig zou kunnen zün met jou", ging Robert door, als had hü haar niet verstaan. „Heb ik ’n kans?” Dolly kon geen antwoord geven. „Ik hield van je, zoodra Ik Je zag," ging hü verder. Jk heb omgang i met veel schen. met meisjes, nimmer direct van iemand Jcunnen houden. Eh „Neen," zeide niet „Dan zei hü- Het werd Dolly alles te machtig „Waarom vroeg Je me?” begon ze wanhopig- Hü nam haar hand. „Hou je van me?" „Ik Ik haat mezelf”, zei Dolly. „Dat is toch geen antwoord?" vroeg Roberv ,Ik..., ik kan niet.... ik mag niet,” riep ae. en plotseling begon ze hevig te snikken. Robert wilde z’n arm om haar schouder leg gen. doch M stootte hem weg: „Neen. neen, ■t Mag niet.” schreide ze. en toen opeens zich bedwingend, vertelde ze: ..Luister, ik zal Je de waarheid zeggen Ik ben niet miss Renoble doch Dolly Bateman, haar dubbelgangster; Ik moest haar rol spelen en je beleedigd weigeren als je me zou vragen te trouwen.” „Ik wist het,” zet Robert kalm, .xe had ge noeg van me. omdat ze hoorde dat Ik niet rijk was en dus de moeite niet waard. Ik wist het op den eersten avond dat Ik je zag." Dolly zag op. verbaasd en ontsteld „Natuurlük.” hernam Robert, .jnen denkt dat liefde blind is, maar dat Is niet altüd zoo. en bovendien zün er menschen. die veel te snel gelooven. dat men liefde voor hen gevoelt.” „Waarom vroeg je me dan mee te gaan?" be gon Dolly. „Eerst uit nieuwsgierigheid. En toen Ik een plan had om den opzet van miss Renoble ge weldig spaak te laten loopen, ontdekte ik dat ik Inderdaad alleen van jou hield. En nu vraag Ik alleen maar een kans, dat te bewüzen.” Dolly antwoordde niet, er was niets te ant woorden. Doch Robert meende er een toestem ming uit te mogen opmaken. Dan zeide Dolly langzaam: „Zou je heusch denken, dat ik je gelukkig kan maken? Ik kan niet anders ko ken dan een artlsten-potje, en Ik kan niet an ders naaien dan de kleeren van een revue- flgurantje en....” „Al die dingen kun je beter leeren als je er plelzler In hebt," zei Robert, „maar ’t herin nert me aan Iets anders. Ik geloof niet, dat het noodlg zal zün.” t „Waarom niet.” vroeg Dolly .Omdat ik, toen ik miss Renoble leerde kennen, een kennis op tfezoek kreBg. die me vertelde voorzichtig te zün met haér Ik nam de proef Mgreep haar kamenier, dat ik voorloopig maar een kAntoorbaatnJe moest vervullen". j „Dus Je bent niet op Wkantoor?" ..Niet dan op m’n eigen Kantoor Ik ben In derdaad Robert Tllden-SndMh. die een titel en Ik weet niet wat meer erft.Sals mün oom sterft. Vind je het erg?" „Neen.” zei Dolly, .jnaar Ik denk, dat miss Renoble als ze over onze plannen hoort, het erg zal vinden!"

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 3