Schatten op den zeebodem
f 50.
keerden
f73.105.
-1
w^Aaal van cfcn da^
ONZE 220e UITKEERING
VI
I
i
M
het duikerberoep
heden uit
Als lam geslagen!
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
I
Wl|
Weg met de werkloosheidLeve de
HET
GROOTE
AVONTUUR
Nederlandsche ROBINSONschoen
\De eerste
cliënt i
Xde‘v‘^ f3000.-^Z750.- MVeTva^ f250.- Z125.-f50.-^ f40.- KL"
DINSDAG 14 FEBRUARI
Eens de rijkste stad
c
i
1
r.
ri
Groot bal te Washington
Jubileerende Charitas
AARDBEVINGEN
aan
ongeval. Dit is
BEDRAG VAN
TOTAAL
EEN
THANS
WAARMEDE
DE DIRECTIE
Alle abonnees
- FEUILLETON
y
c
Een tweegevecht onder
water
De ambtsaanvaarding
van Roosevelt
Aan groots gevaren staan de dui
kers bloot by hun moeilyk
beroep
Geen reden tot onmiddellyke
ongerustheid
’CJH
geldende
Mevrouw
Vaartstraat 3
Thans een tekort van zestig
millioen gulden
ïf?
an
ti»,
lu».
tug.
De kolossale viervoeter liep door alles heen en
Duurder dan een huishouding
Wanneer muizen zich toegang weten te verschaften
tot Uw provisiekast Inken de voorreden veel sneller
dan wanneer een groote familie er van eet Muizen
zijn tevens verspi elders van besmet'.elijke ziekten,
zoodat het niet alleen eigenbelang maar ook een
p icht Is dit ongedierte te bestrijden. Qeen kat of val
Is In staat vijftig muizen in één nacht te vangen, doch
met één doosje Rodent verdelgde de Heer A te K.
In 2 avonden 113 muizen. Rodent faalt nimmer;
het trekt muizen en ratten onweerstacobaar aan
en reeds het eerste hapje is doodelijk. Koop dus
nog heden een enkele doos 4 50 cl of een dub
bele doos 1 90 cl en mo.g;n zult U van dit on-
AKKERTJES
De V incentiusvereeniging
ingevolge de voor onze abonnés
gratis ongevallen verzekering
MARTINOT-RUIGROK, Bosch en
V Haarlem, wegens een aan haar overkomen
nnriAval Dit i<
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
De kapitein besloot to kampraren. na den la-
aan onze verzekerde abonné's is uitgekeerd.
d
"••1
hebben.
<r-
IIIIIHIIIIIII
aiiiiiiini
uit tillen, het ia net alsof we zeeziek
<2
.igheidshalve. den grooten
(Wordt vervolgd!.
i
i.
r»
de hangmat heen en weer' begon te
slingeren, gelijk een schommel. Spoe
dig begon Robbie te .roepen om Willy
Woensdag: „Wil je ons er asjeblieft
begon zijn appel te eten. Doch hij had
nog niet lang gezeten, of er kwam een
bries uit see opzetten, die de palm-
boomen in beweging bracht, zoodat
i
i
I
IX
FM
1
DE MOORDENAAR REDT HET KIND VAN
ZIJN SLACHTOFFER
Jc.
IS»
r.
i«
(Ingezonden Mededeeling)
Op 4 Maart aa., den dag waarop President
Roosevelt officieel het bewind aanvaardt, zal,
naar Reuter verneemt, des avonds een groot
bal worden gegeven, waaraan ook de familie
leden van den nieuwen president sullen deel
nemen. Na middernacht zal echter niet m.er
gedanst worden, daar de 4e Maart een Zater
dag is en volgens een plaatselijke verordening
in den nacht van Zaterdag op Zondag niet
gedanst mag worden.
De delegaties der verschillende staten sullen
met bijzonder eerbetoon worden verwelkomd en
in de zaal wordt een eerewacht opgesteld van
soldaten en matrozen.
Tijdens het bal hebben de gouverneurs der
staten hun zitplaats op het podium en het
hoogtepunt aal een groote marsch zijn, die op
dit bal reeds sedert vele jaren een tradltloneele
gebeurtenis is.
rt-
•0:
100
80;
DOl
100
20;
per
50.
100
lt-
sQn.”
„Hoe kunnen jullie zich nou zeeziek
voelen op droog zand," sei Willy.
„Nou ja. je weet, wat ik bedoel.’’
antwoordde Robbie.
(Morgenavond vervblg»
■r-
re
00
20
I
290
IZ0,
190.
rod®
I
<e-
60
60,
ten
ten
lor-
30.
000
IttB
JO.
LG.
tooi*,
en-
od®
*n-
r
taa
itig.
oer
IT3M
112
n
s
34
3
3
I5M
55
Misdadigers!
Advocaat zou zich gaarne, desnoods tegen
vergoeding, met Uw verdediging belasten.
Brieven
®X
13H
<«X
I9X
|1
31
22,
Ine
q.
65.
1»
„Wat doet ze tegenwoordig?”
„Ze moet te Parijs zijn bjj haar ouders; zij
wacht, geloof Ik, tot de oorlog op Cuba geëin
digd Is; dan gaat ze trouwen met haar verloof
de, 'n neef van haar, kapitein Robert.
„Wat ‘n spijt zal ze ervan hebben dat ze be
dankt heeft voor uw uitnoodlglng om mee te
gaan en de reis rond de wreld te maken. En
toch had ze wel zin in zoo’n tochtje met de
mooie „Pennyless," maar zij was bang haar
ouders daardoor verdriet aan te doen voor
al haar moeder hield haar graag thuis. En daar
om zei ze maar dat het eentonig zou worden
Eentonig, hahal.... Dat gevecht tegen de kro-
die zwarte worg-
uw dooduw
onze ontmoeting
Sinds de sensattoneele gebeurtenis in het
jungle hadden de vluchtelingen om zoo te zeg
gen geen tijd gehad om na te denken. Zij haast
ten zich voort, als gedreven door een stormwind,
naar een bestemming, die zij zelven eigenlijk
niet goed kenden. De hoedah schudde en botste
op den rug van Ran
Men bleef, voorzii
weg vermijden.
ged'ere bevrijd zun. Imp.: Fa. B. Meiodersma,
Den Haag. B46
Aam het eind van het vorige jaar hebben de
Paters Redemptoristen het tweehonderd-jarig
bestaan van hun orde gevierd. Het !s dus reed-;
een zaak van het verleden geworden, maar F..t
glanspunt van de viering zal pas plaats hebben
In Mei as„ als de verschillende Paters Provin
ciaal in Rome zullen samen komen met den
Generaal der Orde, pater Patrick Mumay.
De Orde der Paters Redemptoristen werd ge
sticht op S November 1733. In de kathedraal
van Scala in het koninkrijk Napels knielde voor
het altaar neer de H. Alfonsus Llguori. de ge
vierde dokter in de rechten.
Met den rozenkrans in de hand wijdt hü
zichzelf en zijn medebroeders aan den dienst
van God en van de verlaten en eenzame men
schen. Met deze acte werd de Orde gesticht, die
zich later over de wereld zou verbreiden om
heil en troost te brengen aan de menschen. On
der veel strijd en storm groeide de Orde tot
wat zij nu Is met haar een en twintig provin
ciën, achttien vice-provinciën. die onder leidtnt
van den Generaal te Rome vormen: de Congre
gatie sanctisslml Redemptoris, de Orde van den
Allerhelllgsten Verlosser.
De Paters Redemptoristen werken voorname
lijk ppdfr dt jnepst behqefUgpn. T»n Jtljde
Alfonsus ontmoet, men hen in de eenzame b
dorpen vgn het Naqolitaansch koninkrijk
daaromtrent. En tot op den dag van vandaag
vervullen de Paters dezelfde taak, zoowel onder
de negers, als onder de Indianen en in de prai
riën van Zuld-Amerlka, waar zjj contact zoe
ken en krijgen met de armsten en de meest be
rooiden naar geest en lichaam. Zü doen het
zelfde in de beschaafde landen, in de kleine
plaatsen en de wereldsteden. Overal ziet men
deze apostelen hun heilzaam werk verrichten
temidden der armen.
Geen sterfelijk mensch zal kunnen berekenen,
wat de Paters Redemptoristen in die tweehon
derd jaar hebben tot stand gebracht, doch het
groot aantal missionarissen en geleerden, die
de Orde heeft voortgebracht, spreekt boek-
deelen. En verder zijn daar drie groote mannen,
die de Orde sieren In de personen van den H.
Alfonsus, den H. Clemens en den H. Gerardus.
Of de H. Alfonsus op het plechtig oogenbllk
van de stichting der Orde aan deze gevolgen
heeft gedacht, is een vraag van mindere betee-
kenis dan het feit, dat zij tweehonderd jaar
lang haar aegen over de wereld heeft gestort.
In dezelfde maand Mei van dit jaar zal nog
een jubileum gevierd worden. Dan zal n.L de
Vlncentiusvereeniglng honderd jaar bestaan. In
Mei 1833 heeft Frederic Ozanam met vijf geest
verwanten van de Parljsche unlversltelt. Ca
Sorbonne, op de kamer van den redacteur Baiiy
de eerste Vlncentiusvergadering bijeengeroepen.
Het doel van deze studenten was om anders
denkenden door talrijke daden van naasten
liefde de overtuiging bij tïSbrengen. dat de ka
tholieke godsdienst de godsdienst der Liefde is.
In 1930 bedroeg het aantal Vlncentiusleden reeds
154.685. die in dat jaar 167 millioen francs aan
liefdadigheid uitgaven.
De geheele katholieke wereld staat gereed om
het jubileum in Parijs den noodigen luister bü
te zetten. Er zullen charitas-dagen warden ge
organiseerd en de herdenking zal over de hcele
wereld plaats hebben.
Openbaar Ministerie. De beschuldigde had het
uitgesnikt.
Er was dadelijk vonnis geveld een vrij
sprekend. Hoe kon het ook anders?
Mr. W. de Haare, advocaat en procureur, had
den gelukklgsten dag zijns levens.
xl—V*
immimiHltWIIHHIIItlUHinMWHrilHII
cliënt f
sssMssessssssMeezsessstttzttsssseesstfse
voelt Ge U als de Griep U pakt
Naar bed, en laat U er snel van
afhelpen met die geneeskrachtige
AKKER.CACHETS
Yolg«nz recept von ApoH>«4w Dumont
Op sekeren dag maakte Willy
Woensdag een hangmat voor Robbie
en Topsy. Hij maakte deze van een
zeil, dat oorspronkelijk behoorde tot
het vergane schip en hing haar op
tusschen twee palmboomen bjj de zee.
„Nou kunnen jullie prettlg^an ge-
makkelljk zitten. térwmJk mün aépel-
eet,” zei Willy.
„Dat is aardig,” aei Robbie, „maar
ik wou, dat er plaats was voor Polly.”
„De kat moet bü mij blijven zitten,”
zei Willy.
Willy ging dus bu Polly zitten en
soort zijn buitengewoon sterk, brutaal en vecht
lustig. Daarbij laat de vlach niet meer los wat
hij eenmaal vast heeft, zelfs niet in den dood.
Op zekeren keer, toen duikers aan het werk
waren aan een der schepen, die aan de Oostkust
van Engeland op den zeebodem lagen, werd een
van hen zóó onverwachts door een grooten zee-
aal aangevallen, dat hij in het eerste oogen
bllk van schrik het bewustzijn verloor. Hij kwam
echter weer spoedig bjj, maar voordat hij zijn
mes kon pakken, voelde hij zich door zijn aan
valler aan den rechter voet vlak boven den
enkel gepekt. Er bleef hem slechts één moge
lijkheid: den aal den kop af te snijden. Dit ge
lukte, zij het dan ook met de grootst moeite.
Intusschen had men op het wachtschip ge
merkt. dat beneden Iets niet In orde was. Men
trok den duiker op, de kop van de aal zat nog
vast aan zijn been en hij kon er slechte van
bevrijd worden door de kieuwen vaneen te
scheuren.
Toch zijn de gevaren, die de duikers in de
diepte bedreigen, wel zóó groot, dat men ver
onderstellen zou, dat ze daar beneden altijd In
volkomen harmonie werkten. Dat is echter
geenszins altijd het geval.
Bjj de bergingswerken van het oude Engel-
sebe oorlogsschip .Royal George” b.v. waren
twee duikers, Girvan en Jones met het bergen
van de waardevolle koperen kanonnen bezig.
Daarbü maakte Girvan aanstalten een kanen,
dat Jones reeds waargenomen had in veilig
heid te brengen. Jones wees hem, zoo goed het
ging, op de onbillijkheid van zijn handelwijze,
maar de andere trok zich niets er van aan Het
kwam tot een gevecht, dat in de huivering
wekkende omgeving bij de monsterachtige dui
kerpakken. die belde vechtersbazen droegen,
een luguberen aanbllk geboden moet hebben.
Daar Girvan lichamelijk het sterkste was, hield
Jones het raadzamer langs de lijn naar boven
te klimmen. Maar zijn tegenstander wilde hem
niet laten ontkomen, greep hem bjj zijn bsen
en trok hem weer naar beneden. Dit zou Gir
van echter noodlottig worden, want een al te
heftige aanraking der looden zolen van Jones
met een der dikke glazen platen in Oirvao’a
helm, verbrijzelde het glas en liet het water
binnen in het duikerpak stroomen. De duiker
zou ellendig verdronken zijn, had men tevoren
in het schip dat hen vergezelde, niet bemerkt
dat er beneden Iets aan de hand was. Zoo
kwam Girvan nog juist op tijd boven om door
kunstmatige ademhaling wederom tot het leven
gewekt te worden.
Het zeldzaam gevolg van deze vechtpartij on
der water waa, dat belde tegenstanders later de
beste vrienden werden.
zouden de diepere aardlagen wel kunnen ver
schuiven en daardoor aardbevingen veroorza
ken. al is dit zeer onwaarschijnlijk. Over het al
gemeen bestaat er weinig kans op aardbevin
gen in streken, waarin absoluut geen mineraal-
houdende bronnen voorkomen. Komen deze
voor, dan bestaat er tegelijk kans op aard
beving. Zoo had de bovengenoemde aardbeving
uit het jaar 1911 plaats te Bad-Relchenhall, een
bekende badplaats, waar van oudsher in groote
hoeveelheden zouten in den bodem werden
aangetroffen. Onder dte geologische omstan
digheden komen er altijd onderaardsche holten
in den bodem voor. Hetzelfde zou het geval
kunnen wezen in het Zuldeljjkste gedeelte van
het Duitsche Rijndal en d« holten zouden ineen
gestort kunnen zijn, doordat bijv, veel water de
aardkorst binnendrong. Inderdaad is het peil
van het Rijnwater den laateten tijd opvallend
gestegen. Vooral waar daaraan een langdurige
periode van droogte voorafging, is deze verkla
ring wel de meest aannemelijke.
Dergelljke gevallen blijven echter uitzonde
ring. Men kan wel zeggen dat het aardbevlngs-
gevaar in N. W. Europa gering is en ook ge
ring zal blijven. Een ramp, als Japan op 1 Sep
tember 1923 trof, is hier ondenkbaar. Overigens
is ook het toenemen in aantal en hevigheid der
aardbevingen gedeeltelijk iets subjectiefs; er
zijn meer waarnemingsposten opgericht, de In
strumenten zijn gevoeliger geworden en het pu
bliek is zich voor het onderwerp gaan interes-
seeren, waardoor ook onbeduidende schokken in
de pers worden vermeld. Reden tot ongerustheid
Is er dus niet.
die opdracht niet krijgen zonder de waarheid
zeggen. Maar wees gerust, ik zal mil zóóveel
vrijheid van beweging weten te verschaffen, dat
u dienen kan op *n manier die u versteld
doet staan.”
maaide weg wat hem hinderde; hij liep vijf en
twintig kilometer per uur.
Nu en dan hield het jungle op en zag men
een arm dorp met uit gemergelde menschen en
nog meer uitgemergelde beesten.
Hier en daar sloeg 'n buffel op de vlucht bij
het zien van den olifant.
En Rama liep maar door; het goede beest
verwoeste met zijn geweldige pooten de velden
van katoen- of suikerbouwers. Hier en daar
rukte hij mooie groene rljstbosjes. uit en smulde
ervan onder zijn eigenaardlgen Marathon-loop.
Men moet toch leven! De olifant, veel fortuin
lijker dan zijn meesters, wier voorraad beden-
kellik begon te slinken, leefde op kosten van de
menschen die gewoonlilk het kind van de reke
ning worden bij oorlogen en overvallen: de boe
ren.
Men kon daarboven op zijn rug bijna geen
geregeld gesprek voeren, zóózeer zat men opeen-
geperst en had men te lijden van de warmte en
van allerlei ongemakken.
Toch bracht Marius met zijn komische uit
vallen en Provencaalsch accent nu en dan eenl-
ge afwisseling en wat leven in de drukkende en
benauwende stilte.
„Kapitein, kapitein, wat gebeurt er eigenlijk
met ons?....
,Rls ik het weet. Marius, zal ik bet je zeggen.
antwoordde Pennyless, lachende.
„Ach. kapitein, als jufrouw Fricruette eens
hier was!"
,Je hebt volkomen gelijk. Marius, merkte
mistress Claudia op; briquette ontbreekt er
aan.
Zooiets zou het wel doen, maar nóg beter zou
zijn, In deaen tijd te annonceer en:
•w y oor het geld behoefde bü het gelukkig .Jawel, dat begrijp ik. enfin
niet te doen. HU hield Ar een auto, op De stad was er vol van. Hoeveel collega’s hem
na «n hraebt snmer In Zwitserland kwamen feliclteeren. Wist hU niet, maar z n
rechterarm was drie dagen zonder gevoel ge
weest van de stake-hands.
In alle kranten lange beschouwingen.
In geen jaren had men soon meesleepend
pleidooi gehoord. Rechters en publiek waren
onder den indruk geweest en men had tranen
In de oogen gezien van den ambtenaar van bet
kodillen.... uwe arrestatie.
doeken van de Hindoes.,
herlevingonze vlucht
met deze twee kinderen
En dan te denken, dat ze mij, wanneer ik dat
alles verhaal, natuurlijk zullen uitmaken voor
*n opschepper, *n fantast.... Och. mademoiselle
Frtquette, wat zou dat alles n kolfje naar je
hand zijn gewest!”
Men moest lachen om deze ontboezeming die,
in haar zonderlingen vorm toch niets anders
was dan een gevoelige herinnering aan een ge
liefde afwezige.
En Rama liep altijd maar doorDoch men
moest daaraan viel nu eenmaal niets te doen
stilhouden vlak bij 'n dorp. Het begon don
ker te worden en de vlucht kon dus niet wor
den voortgezet. Daarenboven was men totaal
zonder provisie, zonder vast of vloeibaar voed
sel.
De aardbevingen in de omgeving van Rastatt,
Karlsruhe en Stuttgart zijn de ernstigste ge
weest, welke men sinds November 1911 in het
als regel voor aardbevingen zoo veilige Dultsch-
land heeft beleefd. Waar het niet te ontkennen
valt, dat de laatste jaren de verschijnselen van
selsmlschen aard aan het toenemen zijn, be
hoeft het ons niet te verwonderen, dat er voor
herhaling wordt gevreesd. Is deze vrees echter
gegrond?
Waar alle vulkanen in Duitschland, zoo zij
ooit hebben bestaan, in elk geval reeds langen
tjjd uitgedoofd Mhoeven wij niet te denken
aan de owwüteB'Wi vulkanischen aard. Er Is
geen reden om verband aan te nemen tusschen
de aardschokken en de verhoogde werkzaamheid
van de Itallaansche vulkanen, met name de Ve
suvius. Doch men heeft ook tectonlsche aard
bevingen, sterker, 90 pCt. van alle aardbevingen
behooren tot deze categorie. Deze wijzen er op.
dat er In de aardkorst nog geen evenwichts
toestand bestaat en dat kan overal op aarde
tenslotte het geval zijn. Zelfs in een zoo rus
tig gebied als de Noord-Duitsche laagvlakte
MADRID. 13 Febr. (Reutert. Sevilla, eertijds
de schatkist van Amerika, de rijkste stad van
Spanje, heeft nu een tekort van 300 millioen
peseta (zestig millioen gulden) op de gemeente-
begrootlng.
De stad Is de enormeuitgaven, welke ge
daan zijn bij de Internationale Kunsttentoon
stelling in 1939, welke ongeveer 150 millioen
peseta bedroegen, nog niet te boven.
Van de vijf groote hotels met tezamen 2200
kamen, zijn reeds drie gesloten, terwijl de bel
de anderen slechts gedeeltelijk open zjjn.
De bekedde tuinen van Eritana zijn, naar
Reuter verder meldt, nu een publiek bleekveld
geworden. Teneinde het vreemdelingenverkeer
te bevorderen, zijn 393 villa’s gebouwd, doch
allen staan leeg.
Werkloosen hebben een onderdak gezocht In
de prachtig, doch thans vervallen, tentoonstel
lingsgebouwen.
De roaeboomen in de Alkazar-parken, de
trots van Spanje, zijn opgeruimd, teneinde
plaats te maken voor groententeelt.
„Well!.... En wanneer begint de jacht"
„Over eenige uren.”
„Goed. Ik ben van de partij.”
„U, Excellentie"
,ja. ik! ’k Ben ’n geboren speurder.... ik
neem het op tegen den besten coy-boy van het
Verre Westen of ’n Argentljnschen stierenvech
ter van beroep.Man van de daad. Waar
achtig geen milliard verdiend met suffen of
stommiteiten.... Good by! Je mag me aan T
werk zien!”
J(fgesproken. Excellentie! Het werk, verricht
onder de oogen van den meester, kan er alleen
maar beter op worden.”
Alles ging juist zooals Blkanel het voorzien
had Hij deelde te bevoegder plaatse alleen het
strict noodzakelljke mede, namelijk de ontvoe
ring van Pennyless.
HU werd belast met het onderzoek, kreeg al
de gewenschte volmachten, recruteerde zijn per
soneel zooals hij wilde en begon, volgens de ty
pische uitdrukking van den Zllverkonlng, „de
jacht."
Het spoor der vluchtelingen was gemakkelijk
te vinden.
Blkanel Jim Silver en hun mannen, allen te
paard, volgden hen en waren hen spoedig ge
passeerd. terwijl zij uitrustten In de bungalow.
ZU bereidden de hinderlaag zorgvuldig voor,
besloten de olifanten te dooden en zich van de
vluchtelingen levend meester te maken.
De veiligheid van deze laateten was volkomen
verzekerd, daar de Engelschen geloofden dat
kapitein Pennyless van de wereld verdwenen en
voorgoed In zijn gr^ gesloten waa.
na en bracht den zomer In Zwitserland
of in Noorwegen door. HU wu meester in de
rechten, omdat het nu eenmaal kaal stond,
vooral als je geen jonkheer of baron voor je naam
kon zetten, ook zelfs nog die onnooaele twee
lettertjes mr. of dr. er voor te moeten missen.
Het gaf cachet. En daarom prijkte op zijn deur
het als goud blinkende koperen plaatje: Mr. W.
de Haare, advocaat en procureur, dan ook uit
sluitend als een bijvoeglijk naamwoord van def-
tlgk hoedanigheid.
Voor cliënten had hij nooit moeite gedaan en
de twee of drie keer, dat men hem. toen hij
pas gepromoveerd was, het curatorschap in een
failliet boedeltje had opgedragen, had hjj er
zich met een Jantje van Lelden afgemaakt. Dat
waren geen cliënten!
Toch had hU zich nu en dan wel eens den
lust voelen bekruipen van zich te doen spre
ken. HU was een trouw lezer van alles wat
op rechtsgeleerd gebied uitkwam en beschouwde
de verslagen ven rechtszittingen als wiskundige
opgaven. HU bestudeerde elk geval op zijn ma
nier, maakte aanteekenlngen bij aanklacht en
verweer en was..iwee dagen gelukkig als zijn
opinie door oen een of anderen collega werd
gedeeld en het later bleek, dat de rechter zich
met die opvatting vereenlgen kon en dus vrij
spraak volgde.
Vooral op crimineel gebied boekte hU in dit
opsicht successen.
„Ik zou toch wel eens een cliënt willen heb
ben dien ik verdedigen kon!" riep hU soms in
de eenzaamheid van zit studeerkamer, uit. „Het
zou me zelfs wat waard sUn, als ds een of an
dere misdadiger mij kn verdediging op wou
dragen.”
Maar hoe aan zoo’n cliënt te komen?
Voor de grap maakte hij wat kladjes van ad
vertenties. die, zooals hij meende, succes kon
den
Den volgenden dag
schelde de
zan. HU werd da
delijk binnen gela
ten. De Haare ver
wachtte hem.
.Mijnheer,” stamel-
ie de vrjjgespro-
kene. „ik weet niet hoe Ik U bedanken zal
.Riet noodlg. nl*i noodlg!" zei de Haare, ,Jk
ben zeil.
Maar hij zweeg eensklaps en staarde naar
den stok met fraai gesneden. ivoren knop,
dien de ander tusschen de vingers ronddraalde
en vroeg: „Hoe kom Je daaraan?”
.Aan dien stok mijnheer?”
En toen hU naar het ding zag, begon h(j te
stotteren: Uk heb.... den ver.verkeerden.
meegenomen.”
„Maar dat is mijn stok, ik miste hem al toen
ik terug kwam.”
,Jk vond niet anders, mUnheer....”
„Maar hoe kwam Je er toe mU als verdediger
te vragen? Dat Is vrij onbeschaamd, zou ik
zeggen.”
,Jk had uw advertentie gelezen. mUnheer.”
.Mijn advertentie? Waarin? Ik heb nooit een
advertentie geplaatst."
„ZU lag op uw lessenaar, mijnheer.... Er
stond in van vergoeding.... en ik dacht....”
Maar dét was mr. W. de Haare. advocaat en
procureur toch 41 te kras en twee minuten later
stond z’n eerste cliënt op straat.
talrijke pogingen aangewend zlm om het gcurf
te bergen.
In de Golf van Vlgo rusten 400 millioen diep
in het slijk begraven en spotten sedert lang
met alle pogingen om ze te bemachtigen.
Het wrak van de „Grosvenor” bU Pondo-
land he?ft ondanks alle pogingen zijne schatten
evenmin teruggegeven als de „Tsarina" en de
„Black Prince", die met meer dan 5 millioen
aan boord in de wateren van de Krim rusten
Voor eeuwig onbereikbaar zijn ook de reuzen
schatten, die met de „Titanic’' verzonken en
ook de .Lusitania” en menig ander schip heb
ben alle pogingen, ze onder water ook maar te
bereiken, getart.
Bovendien beginnen de eigenlijke moeilijk
heden voor den duiker eerst dén, wanneer hij
njn onderzeesch doel bereikt heeft Men moet
rich immers niet voorstellen, dat een gezonken
schip rechtop, zooals het op den waterspiegel
dreef, beneden op den zeebodem ligt, zoodat de
duiker er gemakkelUk binnendringen' en er in
rondwandelen kan. Bijna alle schepen liggen op
hun zij en zijn bovendien in een minimum van
tijd met sljjk en allerlei planten en levende
wezens zooals b.v. mossels, overdekt, zoodat het
moeilijk valt ze nog te onderscheiden. DaarbU
komt, dat na korten tijd de waterdruk ook de
sterkste stalen scheepsrompen samendrukt en
het ónmogelijk maakt zich tusschen de afzon
derlijke deks te bewegen. In zulke gevallen kan
er alleen met dynamiet gewerkt worden, om de
deelen van elkander te doen springen.
Er loopen heel wat fantastische verhalen over
de vreeselUke gevaren, die den duiker bij het
uitoefenen van zijn beroep van de monsters der
diepzee, vooral van den reuzenpoliep
bedreigen. Afgezien van enkele uitzonderingen,
is dat toch meest al zoo erg niet. De haal is
gewoonljjk doodsbang voor een duiker en neemt
a» snel mogellJk de vlucht voor de zonder
linge verschijning, ofwel hl) bekijkt hem vanuit
een veiligen afstand. Wordt hU tegen ver
wachting brutaler dan gewenscht is, dan is
meestal het uitlaten van eenige lucht uit den
duikerhelm voldoende om hem op de vlucht
te jagen. De stroom opstUgende zilveren lucht
bellen hebben meestal tot resultaat dat de haal
de „vinnen” maakt.
Veel gevaarlijker dan de haai en inktvlsch
is. hoe vreemd het ook moge klinken, de
zeeaal. De grootere exemplaren van deze vlsch-
kir en den mahoet van Scindlah die. na den
dood van zijn dier, werkloos was, te hebben
uitgezonden om proviand op te doen.
Ofschoon meer dood dan levend tengevolge
van de ellende, welke zij bij het spoorwegonge
luk te doorstaan hadden gehad, hadden aPtrick
en Mary gedurende dezen pijnlijken tocht seen
klacht geult De kinderen hadden zich zelven
geweld aangedasin en zich dapper gehouden.
Mary scheen er nog het ergste aan toe. Toen
Marius en Johnny de twee cambodga-matras-
sen voor haar openvouwden, viel zü bewuste
loos daarop neear.
Mistress Claudia verkoelde haar brandend
hoofdje en verzorgde haar met de teederheld
eener oudere zuster.
D mahoet bracht ’ll paar Indische citroenen
mee en de Jonge vrouw perste hut sap ervan uit
tusschen de lippen van het meisje, dat 'n zwak:
„dank ui” deed hooren en daarna druk begon
te spreken, als in Ijlkoorts.
Van «lln kant hield de kapitein zich bezig
met Patrick en trachtte dezen wat op te voo-
Ujken.
De Jongen was daarvoor vol dankbaarheid en
werkte zooveel mogellJk mede, maar dat kon
niet verhinderen dat hem nu en dan de tranen
in de oogen kwamen. Ten slote kon hU zigh
niet langer goed houden en barstte in een ze
nuwachtig huilen uit.
.MUnheer." stamelde hU, „u zult aeggen dat
Ik kinderachtig ben maar ik heb alles ver
loren.... ik heb zooveel verdriet als iemand
maar hebben kan....
■v-v e sucesvoBe bergingswerken, waardoor
I I eenlgen tUd geleden uit .het Engelsche
stoomschip .Egypt” mlllloenen in goud
te voorschijn gebracht werden, heeft men alom
met de grootste belangstelling gevolgd. Zü ves
tigden de algemeene attentie weer eens op het
duikersberoep, dat. omgeven door *n zekere ro
mantiek, zich telkens weer geplaatst ziet voor
de taak om de schatten, welke de zee ve—’on-
den heeft, weer aan haar macht te ontrukken.
Iii alle deelen der zee biedt zich voor de koene
mannen een loonende arbeid, want overal
liggen al sinds eeuwen verzonken schepen,
waarvan men weet, dat zü kostbare ladingen
aan edel metaal, juweelen en andere kostbaar
heden aan boord hadden.
Zeker, de pogingen om zich van deze schatten
meester te maken, zijn dlkwüls mislukt. Zoo
ligt het Spaansche galjoen, dat In 1588 bU To
bermory aan de Schotsche kust met de krügs-
kas voor de Groote Armade (een bedrag van
drie millioen dukaten) aan boord zonk, nog al
tijd onbereikbaar op den zeebodem, ofschoon
Maar hij schoof de snippers papier weer van
zich af. 1 Was al te dwaas! Het zou natuurlijk
uitlekken, dat hU die advocaat was en 1 s’n
confraters zouden hem uitlachen als hem niet
erger zou overkomen, want was het geen aan
moedigen van de misdaad, geen belooning van
de ondeugd, geen
En de weken gingen weer voorbü, zooals ze
al een paar jaar gegaan waren. De lente kwam
en de zomer en daarmee de reistijd, waarin hü
gelukkig te veel afleiding had om aan z’n hei
melijke begeerte te veel te denken.
Midden September kwam hü in de stad terug,
deed hü z’n intocht weer in de stille kamer met
de breede boekenkasten, het groote schrüf-
bureau, de pastels en repta-schetsen van bekende
meesters aan den wand, mitsgaders de acade
mischs bul. die hem er telkens even aan her
innerde, dat al die studie toch elgenlük een
doode studie was geweest en die geen practise!)
nut had hoegenaamd
De papieren en de boeken op z’n schrüftafel
lagen nog als toen hü dien laateten avond voor
zün vertrek zich had overgegeven aan z’n be
spiegelingen, aan z’n dróomen van balleroem.
’t Was nog heerlijk warm weer. De tyeede.
tuindeuren stonden wagenwijd open, de geur
van <- galand Joover drong naar binnen. HÜ
schoof z’n gebeeïdhouwden bureaustoel, een ge
schenk van z’n tante, die hem later ook haar
vermogen jou laten, achteruit en legde studen
tikoos z’n beenen over elkaar boven op z’n be
laden schrüftefel, boven op z’n aanteekenlngen,
op de embryo’s van advertenties, welke nooit
volgroeid waren.
Een bescheiden tikje van het dienstmeisje.
Een brief! Een brief van de rechtbank! Zouden
se hem weer toon curatorbaantje op den hals
draaien, waaraan geen vüftlg pop te verdienen
was en dat zooveel beslommeringen bracht, dat
iemands humeur er onder leed?
Driemaal las hü den brief over. Drie maal!
Hü kon het niet gelooven en toch stond het
er, zwart op wit.
Een in voorarrest zittend gevangene, beschul
digd van Inbraak of in elk geval van poging tot
inbraak, had aan de rechtbank het speciale ver
zoek gericht, hém te zien aangewezen als ver
dediger!
HU vloog van z’n stoel op! HU had het wel
willen uitjubelen. Eindelijk! Elndelük! De eerste
cliënt, de eerste serieuze cliënt, een man die al
in voor-arrest zat, dien hü redden zou. voor
wlen hü op zou komen, zooals hü zou zün op
gekomen voor z’n eigen broer, voor z’n ouders.
Die Client? Al had hü een heel huls leegge
plunderd, al had hü al de safes gelicht in de
kelders van al de banken der stad, hü zou hem
vrü pleiten, hü sou hem ten volle toonen als
het onschuldige lam, de vlekkelooce onschuld,
de valsch be Z uldlgde deugd.
*s Morgens al héél vroeg den anderen dag had
hü z’n eerste conferentie.
,Hoe kwam je er toe. vriendlief, juist mü tot
verdediger te willen hebben?"
„Dat kan ik U moeilijk zeggen, mUnheer, ik
las den naam op uw deur”.
„Zoo. zoo! Je wordt beschuldigd van Inbraak,
niet waar? Ja, ja. ik heb alles gelezen. Of van
een poging tot Inbraak: tenminste men heeft j«
gesnapt, terwül je in een portiek stond met eén
zak inbrekerswerktuigen in de hand."
..Mijn gereedschap, mijnheer."
Heeren Inbrekers!
Advocaat, die speciale studie van de
meest voorkomende gevallen maakte, zou
enz.
Afenschen, die als karavaan reizen, met twee
olifanten, worden niet zoo spoedig onvindbaar.
Binnen ’n paar dagen hebben wü hun spoor ge
vonden en zullen we het geschikte oogenbllk
kunnen afwachten om hen aan te vallen.”
„Zoudt ge de regeering niet in den arm ne
men"
.Neen.... het Is beter van niet..., laten we
liever op eigen gelegenheid handelen.... de
■mbtenarü doet niets anders dan spaken in hét
*iel steken....”
,Jk ben het met u niet eens.”
~Ik heb ’n soort offlcieele opdracht noodlg om
over eenige macht van menschen en over den
boodigen tüd te kunnen beschikken En ik kan
Zü reisden dus opgewekt voort over dit Hln-
doe-gebied. geheel omringd door het jungle, aan
een gevaar als dat hetwelk hen dreigde, zélfs
niet denkende.
Jim Silver gewend aan bevelen en aan on-
voorwaardelüke en oogenblikkelüke gehoorzaam
heid wilde, ondanks de bedenkingen van Bika-
nel, den overval verhaasten.
Zün Yankee-ruwheid kon zich moeiUjk aan
passen aan dat dralen, hetwelk de groote kracht
is der Oosterlingen.
Men herinnert zich hoe die voorbarige actie
mislukte en wat er het gevolg van was.
Deze eerste tegenslag ontmoedigde Intus
schen den Zllverkonlng niet ih het minst.
Genoopt tot het blazen van den aftocht, vatte
hü den toestand aldus samen:
„Onbeduidende schermutseling.... kracht-
meting Pennyless goed speler.... waardig
tegenstander.... We beginnen van voren af
aan!’’.
I
