B
c
I
f50.
f73.155.
I
V
maakt
dit gi
verleg
pen s
met c
abdij
en h*
de fti
feit,
Holiai
besch
echte
Er w>
licht
de at
Mr.
posar
toe g
ache
siasm
een I
werd
wezel
crisis
Ma
eigen
tynei
abdü
nog
ende
Ht
tot
dese
leidi
of n
nen
Bene
<Ue
hum
het
moge
deel,
van
over
I—i mW van den daa
Mislukte ontwapeningspogingen
keerden wij heden uit
ONZE 221e UITKEERING
I
HET ORAKEL VAN DELPHI
eest maaltijd.
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
HET
GROOTE
AVONTUUR
R
Draag ROBINSONschoenen
Je kunt er fijn op tippelen!
(Ingezonden Mededeellng)
F---
Hei
c
KST4Z f750.- f250.- S •S.-Xl f 125.-f 50.-&T 'S^’^ /40.- “X7S,"
'aangifte moet, op straffe van verlies van alle rechten, geschieden uiterlijk drie maal vier en twintig uur na het ongeval
Alle abonné’s ongevaUm* verzekerd roor een der volgende uitkeerlngen f3000.verlies van teLfT armen.
WOENSDAG 15 FEBRUARI
In de derde eeuw verklaarde Pho
meer zou worden gevoerd
Het vred esideaal
als redster
Chaliapine
Onderwijs in Palestina
Hongaarache episode
Nieuwe petroleumbron
Groote werken
Nieuwe lift in het
Vaticaan
BEDRAG VAN
TOTAAL
EEN
THANS
WAARMEDE
DE DIRECTIE
FEUILLETON
tl
geldende
den Heer
Vertraagde expresse-
brief
1
I
El
i De radio
ingevolge de voor onze abonnes
gratis ongevallen verzekering aan
J. v. d. AARDWEG, Pladellastraat 44, Haarlem,
wegens een aan hem overkomen ongeval. Dit is
aan onze verzekerde abonnes is uitgekeerd.
VER van NED. WIJNHANDELAARS
.Was
wU
zijn
en
Nadnik VartxxUa
CUNGK DOORENBOB
I
(Nadruk verboden)
Freddy Vrijdag leerde den giraffe
doen. Edwin had wel is waar niet
en Topsy.
tobbe het niet langer
Freddy Vrijdag niet heel spoedig ter
Bk
kwüt zUn."
(Morgenavond vervolg).
In
S3
al zijn geest- en ziels-
1
1
Edwin's poolen verwijderen, al be-
teekent het ook. dat we onze tobbe
kehjk heel aardig.
„Buig nu driemaal naar het geeerde
publiek," zeide Freddy, terwijl hij den
giraffe een zacht tikje gaf.
Edwin boog twee maal tegen Robbie
hulp was gekomen om
giraffe te redden, dan zou hij zeker
op zijn gezicht zijn gevallen.
„Vlug haal een bijl." riep de zeeman
tot Robbie, „we moeten de tobbe van
.Ach, wie zou in onze dagen,
„Keizer Probus kunnen vragen?"
U
scheen
met
En vrij voor vuur en zon,
Schept men, zoo hier en daar ver
strooid,
r2_. 1. hjj den Europeaan
aan met "n blik als die van een tijger, en sloeg
bent
dadelijk
de politie
niet
1
1
1
In Keulen is men plotseling
Méér dan gewoon beducht,
Ofschoon de hemel zuiver is,
Voor ’n aanval uit de lucht!
Dus maakt men kelders bommen-
dicht.
ti
h
1
11
a
I
br
te
Bi
Di|
ka
I
B
£11111
Shmi
te
en
gei
P
lee
in
K
in:
Rc
I
•■■■•••■■•■■Ma ■■(■■■■■■■■Hill as ■fiiillllllllllllllllli IIR
lllllllllllllll IlllllllllllllllllllllllinillIIIIvlllaalaaaal"t’a|"a"
veel plaats op de tobbe *qPr, *ün
pooten, doch, toen hü het eenige malen
had geprobeerd, gelukte het hem wer-
On
Ie be
't Hoeft heusch niet altijd .feest" te zijn
Voor *t drinken van een glaasje wijn;
De wijn komt, onder óns gezegd.
Doorgaans véél beter tot zijn recht
En geeft U méér bewust gemot
Thuis, bij Uw dagelijks.hen pot.
Want wijn van goede kwaliteit
Bij spijzen, smaak lijk toebereid,
(Neemt U de proef er maar eens mee)
Maakt eiken maaltijd tot diner.
Uiteraard trachtte de christenheld het Ideaal
ran den vrede op aarde al vroegtijdig te ver
wezenlijken. In 1041 verkondigden een aantal
kerkvorsten de „Treuga Del", volgens welke
steeds van Donderdag tot Maandag de wapens
zouden moeten rusten, tijdens de dagen dus,
die door het lijden en de opstanding van Jezus
waren gehei’lgd. Een halve eeuw later echter
maakten de Kruistochten een einde aan den
In het petroleumgebled van Turkmenlë is,
naar Reuter verneemt, een krachtige bron aan
geboord, die per dag 10.000 ton olie levert.
De petroleum spuit in stralen van 75 M. hoog
te met zoo n kracht uit den bodem, dat de in
stallatie, waarmede men het boorgat wilde slui
ten, den stroom niet kon tegenhouden.
Een nieuwe tijd kwam met nieuwe vredes
pogingen on nieuwe mislukkingen. Een der
merkwaardigste pogingen wordt echther wel
gevormd door het verdrag dat op 4 Augustus
1701 te Montreal werd gesloten en waarbij 38
Indianenstammen gehoor gaven aan de verma
ningen der katholieke missionarissen. Plechtig
bezwoeren zjj, dat voortaan de strijdbijl voor
goed begraven zou zijn. Zjj meenden het goed,
deze natuurvolken van Nieuw-Frankrljk en
Nieuw-Engeland en in hun onschuld gingen zij
zelfs zoover, dat tijdens den Spaanschen suc-
cessie-oorlog. die weer eens Frankrijk en Enge
land tegenover elkaar in het krijt deed treden,
de machtige stam der Irokeezen zijn bemidde
ling in het conflict aanbood.
Doch toen hU voog de derde maal
wilde buigen, hield de bodem van de
uit. En als
Volgens hier gepubliceerde offlcleele cijfers
bestaal een vijfde deel van de bevolking van
Palestina uit kinderen van achoolplichtigen
leeftijd.
Van deze 211.380 kinderen bezoeken evenwel
slechts 85.000 kinderen rijks- of particuliere
scholen.
In verband met den ongunstlgen flnancleelen
toestand van het land kan de regeerlng niet
overgaan tot uitbreiding van het aantal rjjks-
scholen, dat op het oogenblik reeds 303 be
draagt, en een bedrag van 107.900 PalestUnsche
ponden vordert.
gloenen en Gennaansche kohorten de wacht te
betrekken tegen den vijand, die in eeuwenlan
gen trek opstuwde tegen de grenzen van het
imperium.
Blijkbaar geïnspireerd door de enorme macht,
die het West-Romeinsche rijk nog altijd bezat,
verkondigde de soldatenkeizer Probus in de
derde eeuw na Christus' geboorte, dat voortaan
geen oorlog op aarde meer zou worden gevoerd.
„Geen wapens zullen meer worden gesmeed".
van den beginne af niet al te hoog
zijn geweest, zoodat ook onze
danig ia getemperd. En dus is het
achten wel mogelijk, bitter doch
g.lmlachen bjj de overweging, dat de
concessie, waartoe b.v. Engeland zich
Het eerste deel van het Wachsj-kanaal komt,
naar Reuter verneemt, In het voorjaar gereed,
waarmede 40.000 H.A. woeste gronden in Tad
zjikistan bevloeid en voor den landbouw gullen
worden gewonnen.
In dit gebied, aan de grens van Afghanistan,
worden op het oogenblik groote werken uitge
voerd, es. behelzend den aanleg vah het
Wachsj-kanaal, dat een lengte moet krijgen
van 80 KM. en duizenden zükanalen.
Vijfduizend arbeiders vinden hier werk en
baggermolens, boormachines, locomotieven' en
honderden tonnen springstoffen worden gebe
zigd. Het Wachsj-kanaal zal een gebied van
120.000 H. A. bevloeien, dat bestemd zal worden
voor den katoenplant.
Een schuilplaats van beton!
Het Roode Kruis krijgt ook zijn deel,
De brandweer, enzoovoorts,
Zooals dat gaat wanneer men lijdt
Aan zware bommenkoorts.
Dus, meent u logisch, als men zóó
Zijn voorbereiding neemt.
Dat het weer in de politiek
Naar oorlogvoeren zweemt?
Dat het gevaar thans dreigend is,
Van 't felle oorlogskwaad,
Zoodat men nu in Keulen zegt:
W\j maken ons paraat?
Och, neen, zóó somber is het niet!
Geen oorlog is op til.
Mars is voorloopig nog te moe
En houdt zich liever stil.
Doch Keulen.och, u weet het wel,
Dddr wordt de rust verstoord.
Omdat men het. spreekwoordelijk,..
Daar altijd dond’ren hoort!
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden).
niiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiHHiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiiiintiiiniiiR
ROME, 14 Febr. (Reuter). Z.H. de Paus heeft
een lift laten maken van de Paulinische Kapel
in het Vaticaan naar de Kapel van San Nicola
in den Sint Pieter.
Deze lift is zóó gemaakt, dat, indien zij niet
wordt gebruikt, zjj onzichtbaar is.
De H. Vader bespaart zich een lange wande
ling, de trappen af en over een binnenplaats,
als hij van deze lift gebruik maakt, om zich
van zijn partlcu^re vertrekken naar den Sint
Pieter te begevëR
Btj de inwijding van deze lift steeg Z. H. de
Paus ermede op in den koepel van den klokke-
toren, waar een metalen klankbord is gecon
strueerd boven de klokken, teneinde het geluld
beter over de straat te verspreiden.
Mijn moeder is vermoordik weet niet of
mijn vader nog leeft mijn zusje en ik zijn
straatarm.... en nu ben ik ook hier volgde
een heviger uitbarsting van tranen „mijn
hondje, mijn armen Bob kwüt, onzen laatsten
en trouwen vriend.... HU was bü ons in den
trein en is zeker verpletterd onder de wrakstuk
ken."
.Maar, beste jongen," antwoordde de kapitein,
ontroerd door deze gevoelsuiting. .Jk vind je
heelemaal niet kinderachtig, zelfs niet eens
overgevoelig.... Wie kan zich niet hechten aan
"n trouw beestje?”
„Je hebt 'n goed hart, vrindje," merkje op zijn
beurt Marius op, „dat blükt omdat ic van je
hondje houdt. Wat duivekaters, ik zelf, 'n ver
weerde zeerot, heb gegriend als 'n kind om den
dood van Bravo, den herdershond van mün
vriendje Pablo, op Cuba!"
Patrick, die zeer goed Fransch sprak, begreep
Kort geleden ontving een boer in Tenja bU
Essegg een'brief uit Boedapest, die niet minder
dan 30 jaar noodlg had gehad om hem te be
reiken HU was in 1902 door het Pasteur-insti-
tuut in Boedapest afgezonden.
De kranten melden, dat de enveloppe van 65
verschillende stempels en bewerkingen voorzien
was, voordat zij in Tenja arriveerde. Dat alles
was verder van geen belang, als de poet in
Tenja van den boer voor de vertraging geen
strafporto van 2 pengö verlangd had. Daar
tegen protesteerde de boer luid en zoo kwam
de zaak onder het publiek, dat het natuurlUk
met den boer eens was! De post daarentegen
was van meening, dat de postzegels ongeldig
zün. daar men al lang niet meer met kronen
en hellers rekent!
Tenslotte gaf de boer, minder uit nieuwsgie
righeid dan uit overtuiging, toe. HU betaalde
de 2 pengö strafport en deed den brief open.
Wat hij daarin las, was wel geschikt hem een
huivering te bezorgen. Volgens déK inhoud van
den brief was hij reeds 30 jaren een fUk Thans
herinnerde hü zich, dat hU als jongeman doet
een dollen hond gebeten was. De dorpsgenees-
heeren, die reeds jaren het tUdelUke met het
eeuwige verwisseld had, stuurde direct bericht
naar het Pasteur-Instituut Boedapest, om het
serum, dat hiervoor noodlg was, te zenden. De
dokters in Boedapest stelden echter groot be
lang in het geval en verzochten per expresse-
brlef den zieke zich direct naar de hoofdstad
te begeven. Kwam hü niet, dan had hij nog
maar drie dagen te leven.
De boer heeft tegenover persvertegenwoor
digers verklaard blü te zijn, dat hjj toen aan den
oproep der professoren uit Boedapest niet ge
volgd heeft, want wie weet, of hU zich dan
thans nog wel onder de levenden zou bevinden.
'MIIMIIIHIIimilllHIIIIH KEULEN
den Provencaal. ondanks diens elgenaardlgen
tongval en uitspraak uitstekend en voelde van
dat oogenblik voor den zeeman een oprechte
genegenheid. ZUn natuurlüke terughouding en
koelheid als Engelschman verdwenen als sneeuw
vpor de zon bü het ondervinden van zooveel
warme sympathie.
i wie weet misschien vinden we hem
wel terug t" waagde Marius te veronder-
In 1900 verliet Chaliapine Rusland, om in
andere landen concerten te geven. Overal werd
hU met groote geestdrift toegejuicht en sinds
jaar en dag reist hü de geheele wereld af om
in de voornaamste schouwburgen op te treden
en lauweren te oogsten. Ook in Nederland is
Chaliapine geen onbekende. Behalve op het
tooneel en in concertzalen, treedt hü sinds kort
ook op in de geluidsfilm. NatuurlUk moest ook
hü er aan gelooven, evenals Tauber en Kiepura
en andere zangers van groote reputatie. Cha
liapine zal echter in een zeer büzondere film
optreden, n.l. in de film Don Qulchotte, waarin
hü de hoofdfiguur vertolkt.
De groote Russische zanger Fedor Chaliapine
is zestig jaar geworden en deze verjaardag zal
njetxonopgemerkt voorbUgaan in de wereldpers
De groote zanger werd geboren in Kazan in
het Tartaarsch gebied uit eenvoudige boeren-
menschen, die hun land zelf bebouwden. ZUn
vader was, evenals vele Russische vaders, een
dronkaard, die zUn vrouw sloeg, zooals vele
dronkaards hun vrouw slaan. De welvaart was
dan ook spoedig verdwenen uit dit ongelukkig
gezin en Fedor had ongetwüfeld een vriende-
lüker jeugd kunnen hebben. De vader liet den
zoon zooveel mogelük werken en zoo «reinig
mogelük leeren. Eerst kwam de jongen bü een
schoenmaker en later bü een schrijnwerkerIn
beide gevallen kreeg hü meer slaag dan eten.
Maar één troost had het kind in zün droeve
Jeugd en dat was de stem van zün moeder, die
onder haar werk steeds oude Russische volks
liederen zong Het duurde niet lang, of Fedor
zong deze liederen met zün moeder mee. zonder
dat het opviel, dat hü een büzondere stem had.
Maar op een goeden dag, toen Fedor koud op
de straat liep, ging hü een kerk binnen om zich
wat te warmen en daar hoorde hü voor het
eerst kerkgezang van het koor. Deze zang
bracht hem diep onder den indruk, temeer om
dat hü zag, dat onder de zangers kinderen wa
ren van zün eigen leeftüd. Toen kwam het
toéval hem ter hulp. Zün ouders gingen name-
lük verhuizen en kwamen terecht in hetzelfde
huis waar de dirigent van het kerkkoor woon
de. Toen was de zaak spoedig beslist. Fedor
drong er bü den dirigent op aan, dat hü zou
worden opgenomen in het koor en na afgelegde
proef werd hü aangenomen. De jongen was
natuurlijk gelukkig, maar ook het ongeluk ach
tervolgde hem.
Het gezin ging steeds achteruit en moest weer
verhuizen, ditmaal naar Astrakan, waar de
familie een volslagen ondergang tegemoet ging.
Toen besloot de jongen zün eigen geluk voor
alles te stellen en op eigen gelegenheid zün be
staan te verzekeren. Hü werd sjouwerman in de
haven en werkte hard voor weinig geld. Het
was in dien tüd. dat Chaliapine het beroemde
Wolgalied leerde kennen, dat de aanleiding
Werd tot zün zangersioopbaan. Tijdens een too-
neelvoorstelling namen toekomstplannen een
vasteren vorm aan. Hü meende van nu af aan
niet meer te kunnen leven zonder tooneel. Vol
bewondering was hü voor de prachtige costumes
en voor vreemde sfeer, die hem uit zün eigen
leven wegvoerde naar schoonere oorden. De
voorstelling schonk hem een volmaakt geluk,
naar hü later zelf zou getuigen. Jarenlang bleef
hem de liefde voor het tooneel bü. zonder dat
hü kon toegeven aan grootere verlangens Maar
eindelijk gelukte het hem dan toch een plaatsje
te krijgen als figurant. Dat was het begin, al
duurde dit begin dan ook enkele jaren. Eindelük
kwam de ontdekking. Het schünt, dat groote
altisten steeds ontdekt moeten worden. Zoo
ook Chaliapine. Toen zün troep in Tiflis optrad,
trok de jongeman de aandacht van een zang-
leeraar, die doo/ de stem van den zanger vol
ledig werd ingepalmd. Zün bewondering was
zelfs zoo groot, dat hü het plan opvatte om
de geheele opleiding van den zanger op zich te
nemen. Aldus geschiedde en hü werkte een jaar
met hem samen. Toen hü meende, dat hü vol
doende geschoold was, ging de leeraar met den
leerling naar Petrograd en Moskou, waar hü
aan de directie van de Keizerlüke Staatsopera
werd voorgesteld. HU werd direct aangenomen
en vanaf dat oogenblik begon zün roem door
het geheele land te zweven.
T~X e ontwapeningsconferentie heeft zoo juist
II haar eersten verjaardag gevierd d»
werd namelük op 2 Februari 1932 ge
opend. Het werd een feest in intlemen kring
waarvoor trouwens van buitenaf niet al te vee!
belangstelling aan den dag werd gelegd. Erg
voorspoedig heeft het telgje zich in dit eerste
jaar van zün bestaan niet ontwikkeld: eerlük
gezegd is het nog hetzelfde minne spruitje, als
toen het in den winter van 1932 tei wereld
kwam.
Gelukkig maar, dat onze verwachtingen al
Van den beginne af niet al te hoog gezinnen
zün geweest, zoodat ook onze teleurstelling
ons ook mis
gelaten te
_3 eenige
--- bereid
heeft verklaard de vredesman lord Robert
Cecil wees er nog pas onlangs met butend sar
casme op bestaat in het schrappen van één
heelen tank, dat Frankrijk grif erin wü toe
stemmen duikbooten af te schaffen van een
type, waarvan het er niet één bezit, Italië zien
zonder aarzelen zal verplichten geen slagsche
pen te bouwen, waarvan liet er toch al geer,
heeft, enz., om maar niet te spreken van dc
vele landen, die op grond van de ontwapenings
voorstellen meenen, niets beters te kunnen
doen, dan hun bewapeningen zoo snel mogebjX
uit te breiden, ten einde deze op het minl-
mum-peil te brengen.
Voor een generatie, die nog altüd den donder
der kanonnen van vier jaar wereldoorlog in de
ooren heeft en die soms heel in de verte het
naderen van een nieuwen, laatsten oorlog meent
waar te nemen, kan het in elk geval een ver
troosting zün, dat de menschheld reeds van
de oudste tüden af heeft gepoogd, tot een rege
ling te komen, die voor taan oorlogen overbodig
zou maken en dat zü daarin evenmin af
doende is geslaagd, als zü vermoedelük thans
erin zal slagen.
In het Griekenland der oudheid trachtte men
het bloedbad der slagvelden te vervangen door
den tweekamp of door een strüd tusschen een
klein aantal uitgelezen belden van belde oor
logvoerende partijen. Later wendde men zich
om raad tot het orakel van Delphi en raadde
dit den oorlog af, dan bleef het zwaard in de
schede rusten. Jammer was slechts, dat het
orakel zoo dlkwüls dubbelzinnige uitspraken
ten beste gaf. Ook wees men wel vooraanstaan
de burgers tot arbiters aan, zooals b.v. Themls-
tocles. In Euboea vond zelfs honderden jaren
vóór Christus ai een ontwapeningsconferentie
plaats, die besloot tot het verbieden van be
paalde soorten wapens! O. a. was het gebruik
van slingerwerktuigen ten strengste verboden.
Ook werd bepaald, dat tüdens den duur der
Olympische Spelen het krügsbedrüf in geheel
Hellas zou moeten rusten.
Hetzelfde zien wü bü de Romeinen gebeuren,
waar b.v. ongeveer 650 Jaar vóór Christus de
strüd tusschen Rome en Albalonga werd uit
gevochten
partijen, de
moeder, mün broeders.... al mun
familieleden door de Engelschen vermoord
zün.... omdat hier geen huisgezin is dat niet
treurt over een slachtoffer van de Engelschen..
omdat de secte, waartoe ik behoor aan de En
gelschen den dood heeft gezworenomdat
de verschrikkelüke eed, dien ik heb afgelegd op
de ingewanden van een blanken buffel een eed
is van vernietiging voor al wat Engelsch is!”
„Maar, fakir, indien ik een beroep deed op
uw edelmoedigheid.... Indien ik uw goede ge
voelens deed ontwakenenfin, indien ik, wat
ik nog nooit en tegenover niemand gedaan
heb, u sm e e kte”.
„Gü züt mün meester, gü hebt het recht mü
nog niet dichtgetrokken. Toen ik vlak voor huls
stond, hoorde Ik binnen stemmen
„Inbrekers? Wer-
kelük?" onder
brak zün vrouw.
.Je bent toch
zeker
naar
geloopen, 1
waar?"
„Inbrekers?
luidde zün decreet. „Geen oorlogslasten meer
op de volken drukken. Nergens zal strüd zün.
nergens krügsgevangenschap, doch overal zal
vrede heerschen en soldaten zullen wü niet
meer noodlg hebben." Probus wilde ook onver-
wüld de daad bü het woord voegen
krügslieden in nuttige landbouwers omtoove-
ren. Maar den ver van de grenzen en dus ook
van. het krügsgewoel gelegerden mannen beviel
het luie kampleven heel wat beter dan moel-
zamen landarbeid. En dus vermoordden zü hun
soldatenkeizer, dien zü zelf eenmaal op het
schild hadden verheven. Opnieuw was een »m-
stlge poging, om tot ontwapening te geraken,
mislukt. Maar hoe diep zün idee bU de mensch
held wortel had gevat, blükt uit een versje,
datdertien eeuwen nadien, tüdens den
dertlgjarlgen oorlog in Duitschland, populair
was en dat, na den strüd te hebben verwenscht,
eindigde met de woorden:
De kapitein had het voorgevoel dat bier iets
geheimzinnigs in het spel was en sidderde.
Hü gaf zün vrouw een snellen wenk van ver
standhouding en zeide tot den fakir:
„Kom eens hier!'
De fakir boog eerbiedig en volgde den kapi
tein zonder de minste aarzeling.
Toen zü ongeveer op ’n vüftlg pas afstand
waren, bleef de kapitein staan achter *n boschje
kaneelboomen. Hü keek den Hindoe recht in het
gelaat en zeide op den man af:
„Gü kent het geneesmiddel tegen de ziekte
waaraan dit kind gaat bezwüken.”
„Ja. Sahlb.”
„Gü zult het voor haar gereed maken en haar
redden."
„Neen!"
Pennyless werd bleek en werktulgelük greep
zün hand naar den revolver die uit zün cein
tuur stak.
De fakir zag dit gebaar, boog het hoofd, en
den toon van zün stem zooveel mogelük ver
zachtende, zeide hü deemoedig:
„Sahlb, ik had u kunnen antwoorden dat ik
het geneesmiddel niet kenMaar Ik heb de
gelofte gedaan de waarheid te zullen spre
ken.... ik zal mü nooit verlagen tot het doen
van een leugen.... Gü kunt mü nu dooden....
mün leven behoort u toe.... mün meesters
hebben mü aan u gegeven.... Ik ben uw slaaf,
uw eigendom.
„Waarom weigert gü dan mü te gehoorzamen
door dit kind, dat den dood nabü is, te redden?”
„Omdat zü behoort tot he gevloekte ras dat
ons onderdrukt.... omdat mün vader, mün
leerd op het cambodga-matras met de nog
altüd bewustelooze Mary.
De gravin, onthutst over de zonderlinge ver-
schennselen bü het kind, riep haar man die met
Patrick en Marius aanstonds kwam aanloopen.
,JUe toch eens, vriendlief, dit arme kind....
heeft ülkoorts.... haar voorhoofd bpgndt..
haar pols slaat onrustbarend snel.
„En wü hebben geen geneesmiddelen, geen
greintje quinine.... niets!.... En toch moet er
raad worden geschaft.... er moet iets op wor
den gevonden.
,J)e blanken hebben geen geneesmiddel voor
de ziekte waaraan dit meisje lUdt.... een ziekte,
die meedoogenloos is,” zei de fakir met heesche
stem.
„Wat zegt ge daar, fakir?” riep de kapitein,
„De waarheid, Sahlb. Dat is de jungle-koorts
en iedere blanke die er door wordt aangetast, is
ojigeschreven ten doode!”
Patrick hoorde dat op kouden toon uitgespro
ken doodvonnis en slaakte een hartversclieuren-
den kreet.
De kapitein ging voort:
„Maar Indien ook al de blanken geen genees
middel hiertegen kennen, dan kennen de Hin
does dat misschien toch wel.”
^Ia. Sahlb, zooals gü zegt: misschien.”
„Gü zelf büvoorbeeld, die zooveel dingen
weet?.
Uk, ja, zeker.... Dat wil zeggeA: neen!”
Bü het uitspreken van dat woord „neen", ge
leek zün stem een klank te hebben van metaal
en wierpen zün oogen op de Jeugdige zieke een
blik van vreeseUjken haat.
tigtechen twee drielingen uit beide
Horatlërs en de Curatiërs.
Parallel met de Idee van vrede en ontwape
ning ging tróuwens steeds de gedachte van
één enkel wereldrijk, binnen welks grenzen
uiteraard een (eeuwigdurende vrede zou heer
schen. Het Romeinsche imperium benaderde
dit Ideaal Inderdaad tenslotte vrijwel geheel.
Büna de geheele bekende wereld werd bestuurd
van één krachtcentrum uit. .Jtomaeterna”, het
eeuwige Rome en slechts aan de Peripherie van
het onmeteUJke rijk behoefden Romeinsche le-
nog
stellen.
„O ja, dat zou kunnen, nietwaar, münheer?”
zeide het ventje vol hoop.
Patrick had to dusverre emauwernood den
tüd gehad om zün onbekende vrienden van
nabü op te nemen.
Ofschoon zü zich in hun Oosterache vermom
ming prachtig hielden, had hü weldra bemerkt
dat zü geen Hindoes waren. Uit de wUze waa»-
op zü het Engelsch uitspraken bleek dat zü niet
behoorden tot de onderdanen der Koninklüke
Britsche Majesteit. Het waren vreemdelingen.
Daaraan viel niet te twüfelen. En allen vol
goedheid, dapperheid en geestkracht.
En zün jeugdig hart, zoo zwaar beproefd door
elkaar snel opvolgende katastrophen. bloeide
open voor gevoelens van dankbaarheid en ge
negenheid. Alleen de fakir, in wlen hü met den
eersten oogopslag den volbloed-Hindoe herken
de. boezemde hem afkeer en schrik in.
Wat den fakir betreft, deze, schünbaar zeer
correct en kalm, ofschoon onder die I rooskleu
rige huid wél deokend bloed moest stroomen,
niet enkel een persoonlijke aanraking
de kinderen, maar ook zelfs hun blik te
ontwijken.
Het leek wel of hü zich In hun tegenwoordig
heid niet op zün gemak gevoelde, ofschoon toch
ook hü had medegewerkt aan hunne redding.
Er bastoi.d dus tuschen de kinderen van den
majoor en dit geheimzinnig personnage een ver
wijdering, een klove, die dit, gevoelden zü alle
drie niet te overbruggen viel en die zü ver
geefs zbuden trachten weg te werken.
Maar dat was "n p^rsoonlük geval, 'n onmerk
bare gesteltenis, die aan de aandacht van den
kapitein, diens vrouw en van de beide zeelieden
ontging.
Patrick, geheel gewonnen door de voornaam
heid en hartelüke goedheid tevens van den ka
pitein en door de vertrouwelüke goedhartigheid
van Marius, verhaalde hun in t kort zün eigen
leven en dat van zün zuster, hun ongeluken,
hun ellende, hun hoop.
Hü zeide hun alles alsof zü oude kennissen
waren of liever oude vrienden, zün Jeugdig en
eerlük vertrouwen ten volle waardig.
Ondertusschen begon Mary voortdurend van
minuut tot minuut meer te praten en werd
steeds koortsiger.
Zü sprak onsamenhangende zinnen uit, zoo
dat gravin de Sollgnac ervan schrok.
Met zün dubbele handigheid van matroos en
voormalig houthaker had Johnny 'n allerliefst
prieeltje gebouwd van bamboe-twügjes, met 'n
dak van groote zachtgroene satünen bananen
bladeren. Daarvoor had hü niet meer dan *n
uur noodlg gehad; het kon uitstekend dienst
doen tegen een overigens niet te verwachten
regenbui.
De jonge vrouw had zich daaronder geïnstal-
te bevelen.... Maar daar het mü verboden
is te gehoorzamen, dood mü!”
„Ik smeek het u, fakir." zeide Pennyless nog
meer verbleekende en al zün geest- en ziels
kracht inspannende om deze hardnekkigheid te
overwinnen.
- - den een auto, bezaten een eigen huls
en, wat de hoofdzaak is. geld genoeg om rich
het leven zoo aangenaam mogelük te maken.
Zoo kwam het dan ook, dat zü op een mooien
winterdag besloten zich op een uitstapje met
hun auto’s te tracteeren.
ZÜ waren al een paar dagen op reis. In Tri-
berg ontspon zich tusschen de heeren Gustave
Walburg en Hans Wesermann het volgende ge
sprek:
„Heb je gelezen, Gustave, van de vele inbra
ken, die nu in onze stad gebeuren? Een mensch
zou angstig worden!”
Walburg dook merkbaar in elkaar en staarde
in het gelaat van den ander. „Inbraken?" h<--
haalde hü, ,Ja. dat is waar ook; Willy, 1
eens!” HU wenkte zün vrouw, die nade.
kwam. „Heb je het gehoord. Willy? Het aantal
Inbraken neemt steeds toe, is ons huls goed
gesloten?”
Mevrouw Walburg werd bleek bü dese vraag
Intusschen merkte meneer Wesermann op;
„Wü zün veilig. Wü zün aangesloten bü den
nachtbewakingsdienst. Ook heb ik nog extra
sloten laten aanbrengen. Zelfs in den tuin, ja,
dat verbaast jullie! En alsof dat al'es nog niet
genoeg was. zün aan iedere deur en ieder ven
ster contacten bevestigd, waardoor onmiddellük
de politie wordt gewaarschuwd. Indien iemand
in onze afwezigheid* mocht trachten ons 1.
binnen te komenja, wü zün veilig! Inbraas
bü ons is uitgesloten!”
„Zeg. Gustave." zei mevrouw Walburg, büna
ademloos, „je weet toch, dat we zoo haastig
moesten pakken? Ik geloof warempel, dat ik
vergeten heb de huisdeur te sluiten. Lieve he
mel, nu herinner ik me alles weer
Walburg kromp, als door een hevlgen slag
getroffen, in elkaar.
„Willy, hoehoe kon je tochja. er
moet direct een van ons belden naar huis; wü
mogen het er niet op aan laten komen!"
^Jaeen van ons moet naar huls. Je kunt
met een vliegmachine gaan.- Morgenochtend
kan je weer terug zün."
Zoo gezegd, zoo gedaan. Gustave Walburg
vloog naar huls, om na te gaan, of de huis
deur al dan niet goed gesloten was.
Zün vrouw zat in spanning.
„Hé, kan hü nu niet vlugger komen? Hoe rit
dat nou? Zou er misschien waDgebeurd zün?''
Meneer Wesermann stelde haar gerust, door
haar te verte'len, dat de eerste vliegmachine
die Gustave weer kon nemen, pas ’s morgens
vertrok en dus om ongeveer 3 uur op het vlieg
veld kon landen.
Om half 3 stond zün vrouw met de familie
Wesermann, warm ingepekt, op het vliegveld
toen de machine aankwam, waarmee Gustave
Walburg teruggekeerd was.
Ja, daar heb je Gustave; wat ziet hü er ver
genoegd uit, als hü levendig gesticuleerend op
hen af komt. Ja wat is er dan? Dat moet
Werkelük?" onderbrak zün
vrouw. ,Je bent toch zeker dadelük naar de
politie geloopen. niet waar?”
„Neen. Ik ging naar binnen, trad de woon
kamer binnen ende radio stond nog aan!
Nu, die heb ik toen afgezet."
„Enwerkelijkwas alles nog In huls?
Niets weggenomen?” vraagt nu Hans Weser
mann. die nu toch niet zoo kalm blükt te zün,
als hü het liet voorkomen.
„Neen, bü mü niet!" gaat Walburg voort, en
kükt onderwijl Wesermann met een schuin
oogje aan. .maar bü jouw, mün waarde
„Hé, wat zeg je? Bü mü?" stottert Weser
mann. „Hoe? Wat?Ik begrijp nietbü
mübü mü is alles drievoudig veilig! Drie
voudig! Nee, ik begrijp niet
„Hm. heb je dan nog geen krant gelezen
vandaag? De inbreken hebben toch vannacht
je villa bezocht en alles nauwkeurig doorzocht;
ze moeten aardig wat van je dingen meege
nomen hebben. Ik zou je aanraden: laat de
volgende maal de huisdeur open en de radio
aanstaan!"
De fakir deed "n paar stappen achterwaarts,
en zün hoofd, met dat tragische gelaatsmasker
achteroverwerpende, keek hü den Europeaan
aan met "n blik als die van een tügcr, en sloeg
de armen gekruist over de borst, zoodat de spie
ren en aderen ervan een nest van slangen ge-
leken
Zóó bleef hü eenige seconden staan, alsof i»
zün donkere ziel een verwoed gevecht werd ge
leverd. Ten laatste zeide hü op gedempten toon
en de woorden scherp afbütende:
IWordt vervolgd)
den armen
op een tobbe te staan, zooals Robbie
bet de dieren in een clrcA had zien
I 11 T alburg en Wesermann waren buurlui toch een oorzaak hebben
-ht! I VV en goede vrienden tevens. Beiden had- „Vertel toch. Gustave!” vleit zün vrouw, „was
i—v S (ten ppn aiitn hw>ZAtg>n gzloMn ••■■ia I alles goed in orde?”
Gustave neemt een sigaret uit zün koker,
vraagt Hans Wesermann om vuur, doet een
paar halen, en antwoordt dan kalm:
„De huisdeur heb ik open gevonden, ze was
I
