Nederlandsche invloed in Japan
v&Aaal van den dag
H
lil
ld
I
i
-I!
t
IJ
HET WEER
I
ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN
t
I
Ruwe handen
Wie stevig in zijn schoenen wil staan
AVONTUUR
gedurende twee
EEUWEN
HET
GROOTE
Hij trekke ROBINSONschoenen aan
I
I
I’
i-
Alle abonné's ongmuin* varajkMdV°loordeisender volgends ultkeertngwf3000. "verlies van
DONDERDAG 23 FEBRUARI
om den han-
5
Sir Daventry,
Landbouw met een
luchtschip
(vrmud ptmb)
rd
Doos 30 en 6 Oct.
FEUILLETON
I
Met een geboortebewijs
in een speelbank
Koreanen eischen onaf
hankelijkheid van Japan
De zegetocht der Engeloche
Wind hondenrennen
I
I
Nieuwe verkiezingen in
Griekenland
lig
1 -
Ir
Ernstige ,^onceuies”
del te kahnen handhaven
Een requeei aan den Volkenbond
Detective j
tI
AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL
„Paardenrennen” van
den kleinen man
(United Piew)
i
Rchlfnt
nergens,
-je van
(United Press)
(United Pre»)
in
11
te
i
em
su-
(United Press)
4
van
BIKANKL
tfn
«aanbaren Invloed uit
jes
iet
l
i. heelt
beken-
£«n financieele crisis en een
presidents-crisis
verwenschten en vervloekten."
heiligen... denk eraan en pas
kat
mij
(Ingezonden mededeellng)
eve-
om-
imp
lat
«k
Ti Leningrad wordt momenteel een klein be
stuurbaar luchtschip gebouwd, dat speciaal voor
het grootste landgoed der wereld, de-farm “Oi-
gaut" ten Noorden van den Kaukasus gelegen,
bestemd Is.
Het luchtachip aal arbeiders en landbouw
machines naar deze streek transporteeren. Men
moet dit niet als een overdreven experiment
beschouwen want het landgoed Is zoo groot als
heel België en beeft wegens gebrek aan wegen
met groote transportmoeilijkheden te kampen.
Het luchtachip, dat een inhoud van 5000 M3
zal hebben blijkt onder deze omstandigheden
een uitstekend transportmiddel. Het zal boven
dien dienst doen om insectenplagen met che
mische middelen vanuit de lucht te bestrijden.
mUn
met
-Dr
Het regende toen Arlington de bus om den
hoek zag aankomen. HIJ koos de plaats direct
rechts van den ingang, tegelijk met hem stapte
een Joodsch type in met grauwen, stoppeligen
het paneel blijft aan dat alles weerstand Me
den als een rots.
>031-
voor
de
Mil
an
he,
en.
«n
Ijn
ras
eb
in
BW
en
eersten waren. «U
Japan, en dat sjj meer
bü
deed
nog
lag
sag
or-
ing
oo-
bet
üze
het
op
in
dié
«le
de
iling
ge-
Ver-
Ie
le
d
l-
t.
it
teelt
;ele-
lele-
oet-
ge-
Ka-
aaf-
baar
le
/-
n
n
ï.I'
>ek
Vil
r-
tn
ie
ia
M
n-
d,
ie
•n
f-
st
et
t
ta
te
middag!"
Bir Daventry belde, dezelfde man Met ham
uit langs de lange gangen naar beneden.
Arlington kwam bulten, hl) wist niet joed
wat hjj er van denken moest. Hij had het ge-,
voel, dat hij den naam voor de familie boog
moest houden, en zei tot zichzelf, dat hjj toch
v*i want was aan de kwaliteiten van zijn oom.
al was die dan ook een beroemdheid.
HU besloot een stukje te eten en af te wach
ten; een torenklok sloeg vier uur.
«en allen twijfel,
bezetting van 23
Japan per bajonet
lat de JapanSeb?
autoriteit onder de Koreanen slechts zoo verre
reikt als het geweld der wapenen, legt getuige
nis af. dat de taktiek van Japan, die
eens bestond in assimilatie, dan In terreur en
tenslotte in uitroeiing der zelfstandlgheldsbe-
weging. toeft gefaald.
ATHBME, 23 Februari. De Grtekaete parle
mentsverkiezingen op 5 Maart zullen weer eens
een krachtproeve te sten geven tusseton *nal-
darta, den voortetter dar Volkspartij en
Venlsetea, den leider der liberalen. Voor beiden
gaat bet om betrekkeljjk weinig zetels, die zij
noodlg tobben voor een absolute meerderheid.
In de laatste Kamer, die gekozen werd 23 Sep
tember 1932, waren M3 zetels, waarvan Tsaldarts
96 en Venlzelos 100 had veroverd. was geen
meerderheid Tsaldaris bleef aan de macht met
.behulp van kleine groepjes en werd door Venl-
zelos getolereerd. maar moest zich danook
echikken ln het dictaat van sün liberalen tegen
stander. Belde teid^mhopen thans op een meer
derheid. zorgen InvWt geval voor de toekomst
door reeds nu met de kleine partijen te onder
handelen. Zou Venlzelos overwinnen, dan ge
looft men. dat er spoedig weer nieuwe verkie
zingen sullen worden gehouden. De aanhangers
van Venizeloe daarentegen beweren, dat een
overwinning van Tmldaris sou leiden tot nieu
we onrust en waarzchUnlijk tot pen staatsgreep.
In den verkiezingsstrijd spelen twee kwesties
een groote roL Ten eerste die van tot deficit
der schatkist en ten tweede de vraag, of presi
dent Alexander Zaimls zal aftreden.
Men veprUt Venlzelos, dat hü van 1928—32
overschotten en reserves van ongeveer 3 mil
liard drachmen beeft verbruikt en een deficit
van plus minus sen milliard beeft veroorzaakt.
Het gevolg is, dat er geen geld is voor den rente-
dlenst voor schulden aan Engeland. Frankrijk
en Amerika, niettegenstaande Tbaldarto 300
mlllloen drachmen heeft gespaard. De Venl-
zellsten antwoorden daarop, dat tot deficit al
leen Is ontstaan tengevolge van de economische
wereldcrisis.
TKyena staat in het middelpunt der verkie
zingcampagne president Zaimls, wien verweten
wordt, dat hü samen met Venlzelos de grond
wet heeft geschonden, doordat hij eigenmach
tig de Kamer ontbond. Wanneer Tsaldaris
overwint, zal Zaimls aftreden. Venlzelos waar
schuwt. In dit geval zou het tot ernstige com
plicaties komen. Venlzelos streeft naar een wU-
zlging van de grondwet, waardoor de volmach
ten van den°president belangrijk zouden worden
ultgebreld.
naast de*
hem niet
op de idee gekBmen, direct na den tweeden
schok van den wapen. HU wachtte slechts tot
de uitvoering van zijn plan minder opzien zou
wekken. Tenslotte bestond het groepje nog uit
den Jood, de vrouw uit de volksbuurt, een
schooljongen, een type koopman en een paar
meisjes. Toen deed Arlington een paar passen
naar voren en greep den moordenaar bü één
der polsen en in zün nek.
■C=3tog=sggg^gBM=====gBS==: _z==eggsa^^M3e=j
De spreekwoordelUke hartstocht der Engel-
schen om te wedden en de economische de
pressie hebben samen een nieuwe sport doen
opkomen. n.L de wlndhondenrennen, die vanaf
het eerste oogenblik van haar ontstaan een
groot succes te geworden en In den testteen
tijd zich In een ongekende populariteit mag
verheugen.
In 1833 hebben 20 mlllloen menschen toe
gangskaarten voor wlndhondenrennen gekocht.
Dit bezoek geeft echter alleen bezoek weer, dat
gebracht werd aan ds 50 belangrijkste remplaat
sen. Het bezoek te sinds 1931 met ruim twee
mlllloen gestegen en Is vier maai zoo groot als
In 1927.
Afgezien van de waardevolle bekers werden
onder de windhondenfokkers in het afgeloopen
jaar in totaal voor 482 mlllloen gulden aan
Prijzen verdeeld. De Engelsche schatkist kreeg
2.64 mlllloen aan belastingen binnen, terwijl
de gemeenten een douceurtje van 504.000 gul
den ontvingen De rennen die voor het een of
ander liefdadig doel werden
brachten het niet te versmaden
216.000 gulden op.
In paardensportkringen heeft men deze
nieuwe concurrentie met begrijpelijk wantrou
wen gadegeslagen en men heeft het weten door
te drijven, dat de totalizator voor windhonden-
rennen verboden is. Tengevolge hiervan werd
het bezoek aan de rennen eerst wat minder,
maar weldra verschenen de liefhebbers van
wedden weer, want er is geen gebrek aan book
makers bU de rennen en de totalisator is bo
vendien voor Engeland een nieuwe, niet overal
toegejuichte instelling p
de verwoede vijand
dient. Ik ben
BU den secretaris-generaal van den Volken
bond. zoo meldt „United Press" uit Genève, Is
een request binnengekomen, waarin de auteur
Dr. Byngman Rbee, de ..president van de pro
visorische republiek Korea.,, in naam van, zooals
hU zegt, 23 mlllloen Koreanen. de bevrijding
van Korea van de Japansche heerschappij
eischt en waarin hU beweert, dat er in tot Verre
Oosten en vooral In het Mandsjoerjjsche con
flict. peen vrede kan komen, zoolang Japan
Korea als basis van zijn militaire operaties
op tot Oost-Azlsche continent kan gebruiken.
De overwinningen, die Japan In 1994 op China,
in 1904 op Rusland en tan vorigen jare In
Mandsjoerjje toeft behaald, toetten dit ten dui
delijkste aan.
Beslissend in deze kwestie Is echter .tot on
weerstaanbaar groeiende en niet te onderdruk
ken nationale selfbewustzjjn der Koreanen, dat
niet langer uitgesloten kan worden van de in
ternationals rechtvaardigheid.* Een blik in t
Lytton-rappcrt stelt dit bu
Het feit alleen, dat na een
jaren. Koess nog altud door
moet worden geregeerd en
hU weldra vrienden werden en met
onafscheidelUk drietal vormde, dat
groot, dat er Japanners geweest zUn, die Hol
landsere gedichten hebben gemaakt, al zUn dese
gedichten dan ook geen voorbeelden van poëzie.
Het iz zelfs voorgekomen, dat Japanners Hol-
landache namen aannamen en aoo stuitte men
destijds op namen als van der Stolp en andere,
die allerminst Japansch klinken
Later heeft Nederland wel eens bemiddeld
in onderhandelingen tusschen Japan en Enge
land en in het midden van de negentiende eeuw
begonnen de Japanners schepen en kanonnen te
bouwen naar HoUandach model.
Ook in de binnenlandsche politiek bleef de
Hollandsche invloed nog doorwerken, oa. toen
tusschen 1350 en 1860 de leerlingen der Hollan
ders herstel elschten van de monarchie van eten
keizer.
Zooals men ziet is Holland niet geheel bulten
de ontwikkeling van. Japan gebleven, al moeten
wU hier san tosvoegen,' dat zU dien invloed en
den handel, die daartoe leidde, niet bepaald op
de meest glorierijke wjjze hebben verkregen....
Vriezen dn*t het
En het vriett niet.
Want het is zoo
Tutschen in.
Sneeuwen? neen en
Toch weer zie je
Van een meeuwbut
Het begin.
Zegt u echter.
Dat het regent,
Ja en neen, u
Heeft gelijk,
•t Valt alt hagel
En alt regen,
Maar het is te
Zamen eUfk.'
Ook de zon tchijnt
En ze schijnt niet,
Daar dtt telkens
Varieert.
Maar u wilt toch
Oaame weten
Wat ons weer dan
k Wet mankeert?
Ach, je kunt van
Weer niet zeggen,
Dat het gnep'rig
Is of ziek.
Maar de lucht
Ook doortrokken
Van oproer’ge
Politiek’
MARTIN BERDEN
(Nadruk verboden)
deze volstrekt onbereikbare plaats
den fakir, thans tot machteloosheid
dag
tol-
ztch',v
van
Het request' van Dr. Rhee behoort tot de tal-
looee manifesten van Koreaansche en Ohlnee-
ache zijde, waarmede de Volkenbond wordt
overhoopt en waarin steeds sprake te van de
gewelddaden van Japan.
In 1919 annexeerde Japan Korea, dat nog
wordt beetterd door een Koreas necto dynastie.
Het Lytton-rapportnoemt de Koreanen een
Door tot publiek hiertoe gedwoi
de directie van de in heel Zuid-Ame
«te speelbsmk van Vina del Mar. beeloten vour-
taan slechts meerderjarige personen tot de
speelzalen toe te laten. Minderjarigen worden
reeds aan den Ingang van het casino door de
portiers teruggestuurd. Door deze nieuwe «rege
ling zUn echter reeds in de eerste dagen prak
tische moellUkheden ontstaan, want in Chili
wordt men pas met z*n 3Sete jaar mondig.
Waaneer een liefhebber van de roulette de
pech toeft er nog al jong uit te sten, dan
wordt hem slechts op vertoon'van xUn geboorte
bewijs toegang verleend. Vooral jonge dames
geraken dikwijls in een pUnlUke situatie, want
velen >Un inderdaad nog geen 25 jaar oud. ve
len ook willen niet voor ouder gehouden wor-
den
De speelbank van Vina del Mar wordt druk
door ArgentUnen bezocht. In de eerste vier
maanden van het loopende seizoen heeft zU 6
millioesi peace zuivere winst opgebracht. Daar
het casino door Argentijnen gepacht is. vloeit
echter dit geld naar Argentinië terug, waar
over de ChUeenen natuurlijk niet erg te spieken
SUn.
geruischlooB in deze duisternis, «He hij echter
met zUn scherpe blikken van Hindoe-„inge
wijde" vermocht te doortoren.
HU had den verschrlkkelljken zwarten worg-
doek ontplooid en hield dien vast met de vin
gertoppen van beide handen.
Met een sprong als dien van een tijger wierp
hij zich op den man. die niet bemerkt had, dat
hU. gevolgd werd en argeloos voortwandelde.
BllksemMl sloeg hU hem tot fijne weefsel om
den hals en verrichtte de bekende gewone
moaM^rnawisim «i der eert*.
Maar In plaats van dat korte, schorre reutel-
geiuld hetwelk de aldus overvallen slachtoffers
plegen te doen hoeren, vernam zUn oor een
schaterlach, een ironisch sarrend gelach dat
hem in het duister trof als 'n zweepslag.
Voor de eerste maal had het hoofd der Ben-
gaalscbe worgers, de verschrikkelijke kunste
naar, wiens slachtoffers niet te tellen waren
had Berar, de Thoega, sUn doel gemist!
Een vluchtige huivering deed zün bronskleu
rige huid sidderen en een koud zweet drong
door zün poriën.
Hier was toovenarij in het spel 'n boven-
natuuriüke kracht, sterker dan de zijne!
De man vluchtte steeds verder de duister
nis in.
Berar stiet een vloek van woede uit en rende
onvervaard den vluchteling achterna.
Hetzij dat deze het met opzet liet geschieden
ofwel minder vlug was Berar kwam steeds
nader bü-
Nog een oogenblik en hü zal de prooi zün
Kr verioopen eenige minuten en daar boort
Berar, van wien zich een onbestemde angst
begint meester te maken, boven zün hoofd dat
zelfde satanische lachen dat veel gelükt op tot
gejank van een hyena.
HU doet *n paar stappen achteruit en ztet
den vluchteling in een soort tribune steen op
eenige meters hoogte.
Vanaf
kan hü
gedoemd, veilig uitlachen en sarren.
En nu wordt de tot dusverre aoo zwakke,
zachte, vleiende ste-n van den stervenden hon
gerlijder geweldig in haar losbarsting.
„Goed comedie gespeeld hè. Berar? Wat zeg
je ervsmï" v
Je kent mUn naam, ellendeling? Ik aal je
doen stikken in je eigen woorden!"
„Zwijg maar liever, ezel, die je bent! Die je
hebt laten beetnemen als *n kind, precies als
die domme vreemdelingen, die me hebben op
genomen en vertroeteld
„Ik tob bet gevreesdI
.Ja, terechtI Om hier, in de heilige pagode,
binnen te komen heb :k den verschrikkeiüken
moed gehad mü te laten verhongeren.
,.Ik heb de bovenmenschehjke geestkracht
bezeten de rol te spelen van slachtoffer uit'tot
Kamn dpr Fllundp
„Ik was op de plaats van tot spoorwegonge
luk.... Ik tob ds vertrouwelüke mededeellngen
In ontvangst genomen van ds stervenden, die
de kinderen van dan majoor hadden gekend.,
ik heb dien hond. Bob, tn het leven gehouden,
want de vogels- en slangenbezweerder kan
zich ook de honden tot vriend maken
,.Tk ben ten slotte bier aangekomen als *n
menachelük wrak, hier voor deze pagode, die ik
van binnen veel beter ken dan
„Wie ben je dan?" stotterde Berar. overmand
door een gevoel van schrik, dat hü niet eens
meer trachtte zich te verbergen.
Jk wil je hierop wel antwoorden, laffe staaf
der poendits.... bitnd werktuig van den haat
der Brahmanen der tweemaal-geborenen..
der tweemaal
,Je lastert
op!”....
.Misdadige
Polly, da kat, die gehoord had,
wat Freddy had beweerd, meende,
dat sü bet nou maar eens moest
probeeren. Ze stak haar staart in
den hals van den zeeman en schudde
met het onderste puntje ervan.
^O, o, iets kietelt me op l
rug," riep Freddy, terwül hü
sün voet op den grond stampte,
kan het niet uithouden."
„Het is de staart van de
maar," zelde Ivy, „tot komt
voor, dat het leven op de hooge
zeeën je toch niet van die gevoelig
heid heeft bevrijd."
(Morgenavond vervolg.)
aanvankelük wantrouwen, zooals reed* werd
opgemerkt, veranderd was in doodelütoen haat.
En deze haat, louter voorkomend uit instinct,
werd van dien aard, dat de fakir in zün blinde
toewijding en plichtsbesef meende te moeten
overgaan tot t uiterste, ten einde zich te ont
doen van dezen indringer, in wien hü een
doodsvijand bleef zien.
Van dat oogenblik dat dit voornemen tn zün
geest bad poot gevat, begon hü hem na te gaan
en te bespieden met de hardnekkigheid «a ds
sluwheid van 'n wild dier, in de hoop hem Op
een of ander oogenblik te kunnen betrappen
op heeterdaad van spionnage of van verstand
houding met de buitenwereld.
Ijdele pogingl De man was en bleef altijd
dezelfde gewillige, bescheiden, üverige, vrien-
delüke dienaar, op wiens houding niet het
minst viel aan te merken. Dat was intusschen
«en zaak van geen belang voor den fanaticus
die een mensctonleven voor niets telde.
Op zekeren avond dat hü hem zag rond
dwalen door de elndelooze gangen van het ge
weldige gebouw, gevoelde de fakir zich aange
grepen door een onweentaanbaren lust tot
moord.
De man wandelde door de oene gang naar de
andere, over verschillende binnenplaatsen ep
zwierf rond, totdat hü de door de vluchtelingen
bewoonde gedeelten had verlaten en gekomen
was in de sinds vele jaren volstrekt uitgestor
ven gedeelten van dit labyrinth, waarin men
geen’levend menachelük wezen ontmoette.
De fakir op bloote voeten volgde hem
uitgaan schopte hü tegen de voeten van den
Jood, die a’n oogen open deed en zwakjes pro-
testeerde.
„Moet je uit je doppen küken.’* schreeuwde
de zeeman, „t is hier geen slaapwagen en als
je t niet aanstaat, kom dan maar *ns mee."
Scheldend verliet hij den wagen en de con
ducteur merkte op; „Dat zün van die lui, die de
politie handen vol werk geven en als ae *n bor
rel op hebben, staan ze heelemaal
voor!"
Arlington deed niets, hü wou dat ie er niet
aan begonnen was; maar dien Jood, dien ver
trouwde hü toch elgenlük niet recht. Maar het
waarom, wist hü zelf niet. Hü wachtte op ’n
büzondertield, misschien een Incident, doch
geloofde niet dat zooiets zou gebeuren. Docb
juist vóór den hoek van Bow-street kreeg da
bus ee,n onvorwachten schokde passagiers
schotel naar voren en de conducteur viel door
den schok recht in de armen van Arlington.
Tten kwam or een tweede schok, en di bus
bleef onwrikbaar staan; weer vielen de passa
giers tegen elkaar aan en de conducteur, die
net overeind stond, viel hulpeloos op Arlington's
knieën en bleef er even zitten. De bestuurder
verscheen en verzocht de bus een paar minu
ten te verlaten, zoodat hü den wagen eens kon
naküken en probeeren Het troepje menschen
steeg uit, Arlington eerst, de Poolsche Jood het
laatst, ^e stonden b|j elkaar en toen het wat
lang duurde, gingen enkelen door; de Jood
bleef bewegingloos staan en zag naar den be
stuurder die bij de opgeslage.i motorkap stond,
r. Maar Arlington verdacht
besluit stond vast. Hü »'a*
i. direct na den
Patrick had *n groote voorliefde voor vogels.
Hindoe bezat de wonderlijke eigenschap dat
bU de meest wilde en voor de msnschen meest
•chuwe vogels tot zich wist te lokken. Door
middel van een eenvoudig boomblad, dat hü
dóórstak en daarna aan zün lippen bracht,
maakte hü een zonderlinge muziek, die op de
kogels blükbaar onweerstaanbaren invloed uit
oefende.
ZU kwamen op zün hoofd en op zün schou
ders zitten, toonden zich ook voor Patrick niet
beng «n waren al spoedig met den jongen even
bevrisnd als met den Hindoe. Vandaar dat de
laatste en 1
I>ob «en
men overal ontmoete.
Om kort te gaan: de arme bedelaar had bin
den veertien dagen ieders vriendschap weten te
’erwerven. behalve die van den fakir, wiens
Robbie had. een vrooltjke bui en
toen Ivy haar arm in de hoogte
stak, kietelde Robbie haar onder
den arm.
„O. doe het. niet. Robbie,” riep
Ivy, Jk kan niet tegen kietetemJ*
De zeeman lachte. Jk ben toele-
maal niet aoo gevoelig," zelde hü.
„wie, zooals ik, op de hooge seete
heeft gezworven, die raakt de 'ge
voelige puntjee wel kwüt.”
rllngton ging de drie treden van tot 1
Z\ trapje op, liet den klopper op de' zware 1
x x deur vallen en wachtte. Er was geen bel i
en geen naamplaat, niets verried Iets om-
trent den bewoner van het groote, sombere 1
doch niet verdacht ultzlmde buis. Er werd I
open gedaan, zün kaartje werd aangenomen, en i
Arlington kon een spreekkamer binnengaan, i
Daar stond niets anders dan een tafel, een I
paar stoelen, en een telefoon. Toen werd hem i
meegedeeld, dat Sir Daventry hem kon ont- 1
vangen. Hü volgde zün geleider langs een ge- i
weldig lange en nauwe gang, toen een trap op I
en weer door een lange gang in omgekeerde i
richting. Ze stonden stil voor een üzeren deur, i
de geleider belde en boven de deur ging een
groen Hebt branden. Arlington kon binnengaan i
in een opmerkelük groot vertrek aan de tuin- i
züde van het hbls. Er waren in de kamer vele
deuren, voor de ramen üzeren blinden en tralie
werk. de boomen in den tuin waren tot de
hoogte der verdieping afgekapt. Het was dul-
delük. dat Sir Daventry maatregelen ter bevei
liging had genomen.
En er waren Inderdaad pogingen gewaagd om
zich op hem te wreken. Hü VK5 een bUzonder
menach. bleek, zwijgzaam, mei Ir het stellen
van vragen en tot afwerken van gesprekken,
een genie In het oplossen van onverklaarbare
gebeurtenissen en hü stride ook de hoogste en i
«eldmaSiste eischen aan hen, die voor hem moch
ten wërken. Vreemde mogendheden vertrouw
den hem herhaaldriük belangrijke gevallen ter
oplossing toe en algemeen werd beweerd, dat
hjj over machtlger hulpmiddelen beschikte en
meer wist dan heel Scotland Yard. Arlington
was met heel zün familie best, alleen met sün
oom. Sir Daventry. was hü nimmer tntlem ge
weest. Trouwens niemand kreeg kans daartoe.
Sir Daventry had er geen karakter voor en hü
had het ook te druk, hü leefde alleen voor zün
werk. Slechts in een vlaag van wanhopigheid
had Arlington aan hem gedacht, hem opgebeld
en verlof gekregen hem te bezoeken Maar hü
had er nu al weer meer dan spüt van, toen
hü in «MMjzig groote kamer stond, al was ze
rük en wMnfortabel Ingericht, en hfl zag naar
hrt strenge gelaat van zün oom. die hem zwij
gend scherp aanzeg vanachter het groote bu
reau waaraan hü zat.
„Ehgoeden middag, ooSir Da
ventry,” zelde Arlington onwennig, doch vol
komen beheerscht.
„Goeden middag." zei Sir Daventry. gaf torn
een hand, en wees hem een stoel, „wel?”
Jl.” zei Arlington en hü wou dat te
maar terug gegaan was „ik ben eigenlük
ten einde raad. Ik kan nergens en nergens
iets krijgen. Weet u misschien een betrekking
voor me. Ik verloor absoluut alles bü den val
van die staalfabrieken."
.Dat weet ik. Wat voor betrekking zoek je?"
„Dat is me onverschillig, als ik maar werk
heb."
„En je kwaliteiten?"
Jk tob gereisd, ik ken m*n talen, tob alge-
meene ontwikkeling en studeerde in Oxford.”
„Gezondheid?" vroeg 8ir Daventry verder.
„Volkomen in orde.”
.Alles bü elkaar niet verdienste lijker dan
andere jonge mannen, die ik niet voor *n shil
ling per week in dienst wilde hebben. Maar ik
zal ie t kans geven.”
.Meel graag," zei Arlington, die z*n ooren niet
gelooven kon.
Jk- is een plaats hier; één van m’n mannen
werd te Berlijn, tijdens een onderzoek, doodge
schoten Dat is de risico in ons bedrijf Rn al
ben je familie van mij. je begint van onder af;
ik za! je eerst probeeren. Als je slaagt spre
ken we verder. Aoooord?’’
„Volkomen.” ontwoordde Arlington, dia zon
der tot te merken de korth-*-* van z'n oom
overnam.
JMn spreek je nooit meer woorden, dan
noodlg zün hier. Ik bemerk, dat je daar wel
slag van hebt. En de opdracht is de volgende:
Een bus van de L.O.C. met nummer G 38 zal
vanavond 13 minuten voor zessen 8t. Pancras
passeeren in gewonen dienst. Ons is bekend
geworden, dat iemand in die bus een moorde
naar is. die reeds me«r dan een jaar door
Scotland Yard wordt gazocht. Het recht tot ar
restatie is hier; één van ons zal ook meegaan,
maar ik geef jou de kans hem uit te zoeken
en aan te houden.’’
„Welke kenmerken....” begon Arlington.
„Vragen worden hier niet gesteld, en als ik
je een foto van den man geef, heb ik je hulp
niet noodlg. Alleen dit; de beste plaats om hem
te arresteeren zal aan het stille eind van Bow-
street zün. Breng me rapport uit om acht uur.
Deze k>art verschaft je diitote hulp van poli
tie. Als je een verkeerde arresteert kan dat
buitengewoon onaangenaam voor je worden.”
„Toch neem ik t aan,” zei Arlington, ..goeden
twintig duizend
omdat zü weigerden
gen.
De Hollanders mochten alleen biüven op het
eilandje Deshlma en op voorwaarde dat sü alle
godsdienstigheid uitbanden. Dtt droevig ver
haal is voldoende bekend om een herhaling hier
overbodig te maken.
Intusschen was Deshlma het eenige gat, waar
door de Westersche Invloed in Japan kco door-
süpelen. Zoo geschiedde dan ook en wanneer
thans Japan tot de modernste staten behoort,
dan is dat voor tot grootste deel te danken of
te wüten aan tot feit, dat op Deshlma een aan
tal Westerlingen woonde, boe klein dit aantal
ook was. Vooral drie Nederlandecbe geleerden
hebben het hunne bügedragen om Japan onder
Nederlandechen Invloed te krijgen. Ben van hen
was Slebold, een medicus, die groote bekend
heid in J^an verwierf en veie leerlingen tot
zich trok. Hü leerde hun zelfs de Nederl andwhe
taal en dit was destüds ongetwüfeld de eenige
fakir, die blükbaar beschikt over meer
kracht.
Ber^zet de tanden op elkaar, springt toe en
meent torn te grijpen.
Maargeruischloos gaat een südeur open
en de vluchteling springt in de gapende ruimte.
Berar volgt hem onverschrokken, de armen
uitgespreid houdende, ten einde hem te ver
hinderen terug te keeren.
Zü bevinden zich in een groote gewelfde zaal
la rotondevorm. zwak verlicht door hot scbün-
zel der wassende maan, die zichtbaar wordt
dooi een klaverblad-vormig boogvenster.
Er is geen andere opening dan de ingang van
zooeven. Berar kent er ten minste geen.
Dc man staat als vastgeplakt tegen «en ce
derhouten paneel, dat elke achterwaartsche be
weging onmogehjk maakt.
Berar wil. met zün verschrikkeiüken doek,
thans als een touw opgerold, zün moorddadige
manoeuvres herhalen. Hü heeft er den tüd niet
voor. In beweging gebracht door een onzicht
baar mechaniek, wükt het paneel achteruit en
geeft toegang tot een holte, waarin de vluchte
ling verdwünt.
OtunMdelhJk herneemt tot paneel zün vo
rigen stand voor de oogen van den onthutsten
Berar, die opnieuw een nóg meer sarrend en
verachtelük lachen hoort, dat hem veel pün-
Hjker treft dan dat van zooeven.
Ten prooi aan een waanzinnige woede vliegt
de aanvoerder der worgers tegen het paneel
aan. trapt en duwt er tegen en beukt erop met
de oerkracht van tl woedend wild beert. Doch
Even acht uur stond Arlington weer ia de
werkkamer van Sir Daventry.
„Ga zitten.” zd deze, „geslaagd?"
sir, antwoordde Arlington, geheel
vorm.
„Ging hü direct mee?"
Arlington grijnsde: „Nadat vier agenten hem
overtuigd hadden, dat dit het verstandigst was."
„Ik weet bet. Neem een sigaret."
JMnk u.” zei Arlington.
,.Je verwacht een felicitatie?" vroeg Sir Da
ventry
.Misschien...." begon Arlington.
„Ik geef die in den vorm van meer vertrou
wen en morilüker werk. JU hebt nu een vaste
aanstelling, je begint met 5000 gulden per Jaar.
t werk is zeer riskant, het is dan ook een aan-
vangasalaris."
„Accoord,” zei Arlington eenvoudig.
.Maar boe kwam je op de idee, dat de con
ducteur de moordenaar wast'*
„Tben hü bü een schok van de bus op m’n
schoot viel, voelde Ik door z’n broekzak heen
een automatischen revolver op m’n been druk
ken en Ik vond dat hoogst verdacht voor een
conducteur." Toen, met nieuwsgierigheid, be
gon Arlington.
„Mag ik ook iets vragen?"
„Niet officieel dan. als een uitsondering!’*
„Dte Poolsche Jood was zeker uw man. die
hem moest arresteeren. als ik gefaald had?”
Juist."
„Nou, ik moet zeggen, ik tob geluk gehad,
maar ik vond dien kerel, en dan nog wel een
geschoolde kracht, in geen enkel opalcbt iemand,
die tn staat zou zün dit karweitje op te knap
pen. als le geen stom geluk gehad had.”
„Kijk eens in dien hoek daar op die tafel.
Die pruik en die baard, en die kleeren. Weet
je
„Was u het?”
Jk stelde belacg ta de proef met je, die wal
wat onmogelük was, maar mü een goeden MJk
op je manier van optreden zou geven. En boven
dien. ik kende den moordenaar en hü mocht
me niet ontsnappen."
„Nee maarprobeerde Arlington.
„t Is goed, waarde neef. Onthoud meteen,
hoe belangrijk het dus is nooit te vragen hier,
of meer te zeggen dan beslist noodlg is!”
baard. Arlington nam hem onopvallend nauw
keurig op, hü meende, dat de ander een Pool
sche Jood kon zün. In de bus zaten nog een
echt type uit een volksbuurt, een vrouween
paar kinderen, en iemand die er uit zag als een
kantoorbediende; een vaag type, dat goor on
sjovel was en onrustig deed; een werkman en
een meisje, die heel duidelijk bü elkander
hoorden; en een zeeman. De Jood zat te^n-
over hem en scheen vast te slapen; hoe meer
hü de bijzondere types bestudeerde, hoe meer
ze hem rtuk voor stuk eigenlük verdacht voor
kwamen. Er kwamen aan halten andere men
schen binnen en Arlington werd niets wüser;
er gingen er een paar utt als de bus stopt»,
ook van 'ie opmerl.eUJke types, docb Arlington
deed niets; hü wist niet goed raad en bedacht,
dat als Bowstreet de beste plaats was voor een
arrestatie,
het best
voorloopig
maar af te wach
ten. Als de bus
weer stopte stond
de zeeman op.
doch bü t ult-
idioten. die ik re^ht vZn
een varken. Huichelaars en intriganten, van
wie ik alle geheimen kon en ook alle achuD-
plaateen en die Ik met mün haat overal gel
vervolgen «n zal bereiken!"
„Nog eens: Wie ben je?"
Jk ben degene die aan de Kngelschen heeft
aangeraden tot lijk van Narinda te schenden.,
ik ben de afgevallen Brahmaan, die zün geloof
heeft afgezworen ik ben de vleesch en
been geworden haat tegen de kasten.... de
betaalde dienaar van de Briteche Regeertng en
van degenen, die tdj
Blkaneli".(Wordt verre ed)
et zal velen niet bekend zün, dat de
Nederlanders in de geschiedenis onder de
vasten voet kregen ta
an welk volk ook. door
Japanners werden gewaardeerd. Het was zelfs
aoo sterk, dat Japan de Westersche touch»ving
jaren lang heeft afgemeten naar de beschaving
van de Hollanders, die ta Japan v»rw henen
gertüds tot ta de zeventiende eeuw toe, was
japan als het ware geheel afgescheiden van de
rest van de wereld. De Japanner kende hoog
stens zün eigen buren, de Chtaeezen en de
Koreanen, maar verder had hü büna geen be
grip van het bestaan van het Westen.
In 1605 zond de Jap&nache regeert ng
een schrijven naar Holland naar „den Holland-
«chen koning’. waarin verzocht werd een han-
delsleven tusschen beide landen tot stand te
brengen. Het was een vriendelUk schrijven,
waarin allerhande faciliteiten werden beloofd
en waarin uiterst welwillend over Nederland
werd gesproken.
De Nederlanders gaven gehoor aan ce tatooo-
dlging en de Oost-Indlache Compagnie belastte
zich met de uitvoering van de plannen. Ook
de Engelschen echter zetten voet aan wal In
Japan, doch lang konden zü het niet voihdu-
den. omdat zü niet tegen de concurrentie van
de Hollanden waren opgewassen. De welwillend
heid. die de Japanners jegens de vreemden aan
den dag legden, ging gepaard met een buiten
gewone verdraagzaamheid jegens den christen
godsdienst. Maar dit bleef niet zoo, nadat men
vernomen had. dat de Spanjaarden en de Por-
tugeezen de landen, waar zü bet christendom
hadden gebracht, later veroverden. Sindsdien
vond men het christendom een bezwaar en de
regeertng van Japon verlangde, dat alle bekeer
lingen het nieuwe geloof weer zouden laten
varen. De strijd tegen het christendom ging
zelfs zoover, dat ta één jaar tüds meer dan
geloovigen werden gedood,
i hifn geloof vaarwel te zeg-
taal, die de Japennerz buiten hun eigen taal
kenden. Dit alles geschiedde ta da eerste helft
van de negentiende eeuw, doch SfebolcTs rük
was in 1829 uit, omdat men bü hem kaarten
had gevonden van Japan en SechaUen. die hü
ta strijd met de wet had nageteekend en waar
voor hü het land werd uitgezet, omdat men hem
verdacht van verstandhouding met de Russen.
Zün straf mocht ‘dog mlltf gehöemd worden, want
leder Japanner had ta zün plaats zün daad
met den dood moeten bekoopen. HU echter ge
noot de voorspraak van vele bekende Japan
ners en bovendien vreesde men door Slebold te
dooden moeilüktoden te zullen krijgen met het
Westen.
Slebold verdween dus, maar zün leerlingen
bleven en dezen verspreidden zü» ideeën over
het land. Daar werkte dus plotseling zün invloed
door met grooter geweld wellicht dan wanneer
hü zelf was gebleven. Dte invloed werd aoo