Nederlandsche invloed in Japan v&Aaal van den dag H lil ld I i -I! t IJ HET WEER I ROBINSON CRUSOE’S AVONTUREN t I Ruwe handen Wie stevig in zijn schoenen wil staan AVONTUUR gedurende twee EEUWEN HET GROOTE Hij trekke ROBINSONschoenen aan I I I’ i- Alle abonné's ongmuin* varajkMdV°loordeisender volgends ultkeertngwf3000. "verlies van DONDERDAG 23 FEBRUARI om den han- 5 Sir Daventry, Landbouw met een luchtschip (vrmud ptmb) rd Doos 30 en 6 Oct. FEUILLETON I Met een geboortebewijs in een speelbank Koreanen eischen onaf hankelijkheid van Japan De zegetocht der Engeloche Wind hondenrennen I I Nieuwe verkiezingen in Griekenland lig 1 - Ir Ernstige ,^onceuies” del te kahnen handhaven Een requeei aan den Volkenbond Detective j tI AANGIFTE MOET, OP STRAFFE VAN VERLIES VAN ALLE RECHTEN, GESCHIEDEN UITERLIJK DRIE MAAL VIER EN TWINTIG UUR NA HET ONGEVAL „Paardenrennen” van den kleinen man (United Piew) i Rchlfnt nergens, -je van (United Press) (United Pre») in 11 te i em su- (United Press) 4 van BIKANKL tfn «aanbaren Invloed uit jes iet l i. heelt beken- £«n financieele crisis en een presidents-crisis verwenschten en vervloekten." heiligen... denk eraan en pas kat mij (Ingezonden mededeellng) eve- om- imp lat «k Ti Leningrad wordt momenteel een klein be stuurbaar luchtschip gebouwd, dat speciaal voor het grootste landgoed der wereld, de-farm “Oi- gaut" ten Noorden van den Kaukasus gelegen, bestemd Is. Het luchtachip aal arbeiders en landbouw machines naar deze streek transporteeren. Men moet dit niet als een overdreven experiment beschouwen want het landgoed Is zoo groot als heel België en beeft wegens gebrek aan wegen met groote transportmoeilijkheden te kampen. Het luchtachip, dat een inhoud van 5000 M3 zal hebben blijkt onder deze omstandigheden een uitstekend transportmiddel. Het zal boven dien dienst doen om insectenplagen met che mische middelen vanuit de lucht te bestrijden. mUn met -Dr Het regende toen Arlington de bus om den hoek zag aankomen. HIJ koos de plaats direct rechts van den ingang, tegelijk met hem stapte een Joodsch type in met grauwen, stoppeligen het paneel blijft aan dat alles weerstand Me den als een rots. >031- voor de Mil an he, en. «n Ijn ras eb in BW en eersten waren. «U Japan, en dat sjj meer bü deed nog lag sag or- ing oo- bet üze het op in dié «le de iling ge- Ver- Ie le d l- t. it teelt ;ele- lele- oet- ge- Ka- aaf- baar le /- n n ï.I' >ek Vil r- tn ie ia M n- d, ie •n f- st et t ta te middag!" Bir Daventry belde, dezelfde man Met ham uit langs de lange gangen naar beneden. Arlington kwam bulten, hl) wist niet joed wat hjj er van denken moest. Hij had het ge-, voel, dat hij den naam voor de familie boog moest houden, en zei tot zichzelf, dat hjj toch v*i want was aan de kwaliteiten van zijn oom. al was die dan ook een beroemdheid. HU besloot een stukje te eten en af te wach ten; een torenklok sloeg vier uur. «en allen twijfel, bezetting van 23 Japan per bajonet lat de JapanSeb? autoriteit onder de Koreanen slechts zoo verre reikt als het geweld der wapenen, legt getuige nis af. dat de taktiek van Japan, die eens bestond in assimilatie, dan In terreur en tenslotte in uitroeiing der zelfstandlgheldsbe- weging. toeft gefaald. ATHBME, 23 Februari. De Grtekaete parle mentsverkiezingen op 5 Maart zullen weer eens een krachtproeve te sten geven tusseton *nal- darta, den voortetter dar Volkspartij en Venlsetea, den leider der liberalen. Voor beiden gaat bet om betrekkeljjk weinig zetels, die zij noodlg tobben voor een absolute meerderheid. In de laatste Kamer, die gekozen werd 23 Sep tember 1932, waren M3 zetels, waarvan Tsaldarts 96 en Venlzelos 100 had veroverd. was geen meerderheid Tsaldaris bleef aan de macht met .behulp van kleine groepjes en werd door Venl- zelos getolereerd. maar moest zich danook echikken ln het dictaat van sün liberalen tegen stander. Belde teid^mhopen thans op een meer derheid. zorgen InvWt geval voor de toekomst door reeds nu met de kleine partijen te onder handelen. Zou Venlzelos overwinnen, dan ge looft men. dat er spoedig weer nieuwe verkie zingen sullen worden gehouden. De aanhangers van Venizeloe daarentegen beweren, dat een overwinning van Tmldaris sou leiden tot nieu we onrust en waarzchUnlijk tot pen staatsgreep. In den verkiezingsstrijd spelen twee kwesties een groote roL Ten eerste die van tot deficit der schatkist en ten tweede de vraag, of presi dent Alexander Zaimls zal aftreden. Men veprUt Venlzelos, dat hü van 1928—32 overschotten en reserves van ongeveer 3 mil liard drachmen beeft verbruikt en een deficit van plus minus sen milliard beeft veroorzaakt. Het gevolg is, dat er geen geld is voor den rente- dlenst voor schulden aan Engeland. Frankrijk en Amerika, niettegenstaande Tbaldarto 300 mlllloen drachmen heeft gespaard. De Venl- zellsten antwoorden daarop, dat tot deficit al leen Is ontstaan tengevolge van de economische wereldcrisis. TKyena staat in het middelpunt der verkie zingcampagne president Zaimls, wien verweten wordt, dat hü samen met Venlzelos de grond wet heeft geschonden, doordat hij eigenmach tig de Kamer ontbond. Wanneer Tsaldaris overwint, zal Zaimls aftreden. Venlzelos waar schuwt. In dit geval zou het tot ernstige com plicaties komen. Venlzelos streeft naar een wU- zlging van de grondwet, waardoor de volmach ten van den°president belangrijk zouden worden ultgebreld. naast de* hem niet op de idee gekBmen, direct na den tweeden schok van den wapen. HU wachtte slechts tot de uitvoering van zijn plan minder opzien zou wekken. Tenslotte bestond het groepje nog uit den Jood, de vrouw uit de volksbuurt, een schooljongen, een type koopman en een paar meisjes. Toen deed Arlington een paar passen naar voren en greep den moordenaar bü één der polsen en in zün nek. ■C=3tog=sggg^gBM=====gBS==: _z==eggsa^^M3e=j De spreekwoordelUke hartstocht der Engel- schen om te wedden en de economische de pressie hebben samen een nieuwe sport doen opkomen. n.L de wlndhondenrennen, die vanaf het eerste oogenblik van haar ontstaan een groot succes te geworden en In den testteen tijd zich In een ongekende populariteit mag verheugen. In 1833 hebben 20 mlllloen menschen toe gangskaarten voor wlndhondenrennen gekocht. Dit bezoek geeft echter alleen bezoek weer, dat gebracht werd aan ds 50 belangrijkste remplaat sen. Het bezoek te sinds 1931 met ruim twee mlllloen gestegen en Is vier maai zoo groot als In 1927. Afgezien van de waardevolle bekers werden onder de windhondenfokkers in het afgeloopen jaar in totaal voor 482 mlllloen gulden aan Prijzen verdeeld. De Engelsche schatkist kreeg 2.64 mlllloen aan belastingen binnen, terwijl de gemeenten een douceurtje van 504.000 gul den ontvingen De rennen die voor het een of ander liefdadig doel werden brachten het niet te versmaden 216.000 gulden op. In paardensportkringen heeft men deze nieuwe concurrentie met begrijpelijk wantrou wen gadegeslagen en men heeft het weten door te drijven, dat de totalizator voor windhonden- rennen verboden is. Tengevolge hiervan werd het bezoek aan de rennen eerst wat minder, maar weldra verschenen de liefhebbers van wedden weer, want er is geen gebrek aan book makers bU de rennen en de totalisator is bo vendien voor Engeland een nieuwe, niet overal toegejuichte instelling p de verwoede vijand dient. Ik ben BU den secretaris-generaal van den Volken bond. zoo meldt „United Press" uit Genève, Is een request binnengekomen, waarin de auteur Dr. Byngman Rbee, de ..president van de pro visorische republiek Korea.,, in naam van, zooals hU zegt, 23 mlllloen Koreanen. de bevrijding van Korea van de Japansche heerschappij eischt en waarin hU beweert, dat er in tot Verre Oosten en vooral In het Mandsjoerjjsche con flict. peen vrede kan komen, zoolang Japan Korea als basis van zijn militaire operaties op tot Oost-Azlsche continent kan gebruiken. De overwinningen, die Japan In 1994 op China, in 1904 op Rusland en tan vorigen jare In Mandsjoerjje toeft behaald, toetten dit ten dui delijkste aan. Beslissend in deze kwestie Is echter .tot on weerstaanbaar groeiende en niet te onderdruk ken nationale selfbewustzjjn der Koreanen, dat niet langer uitgesloten kan worden van de in ternationals rechtvaardigheid.* Een blik in t Lytton-rappcrt stelt dit bu Het feit alleen, dat na een jaren. Koess nog altud door moet worden geregeerd en hU weldra vrienden werden en met onafscheidelUk drietal vormde, dat groot, dat er Japanners geweest zUn, die Hol landsere gedichten hebben gemaakt, al zUn dese gedichten dan ook geen voorbeelden van poëzie. Het iz zelfs voorgekomen, dat Japanners Hol- landache namen aannamen en aoo stuitte men destijds op namen als van der Stolp en andere, die allerminst Japansch klinken Later heeft Nederland wel eens bemiddeld in onderhandelingen tusschen Japan en Enge land en in het midden van de negentiende eeuw begonnen de Japanners schepen en kanonnen te bouwen naar HoUandach model. Ook in de binnenlandsche politiek bleef de Hollandsche invloed nog doorwerken, oa. toen tusschen 1350 en 1860 de leerlingen der Hollan ders herstel elschten van de monarchie van eten keizer. Zooals men ziet is Holland niet geheel bulten de ontwikkeling van. Japan gebleven, al moeten wU hier san tosvoegen,' dat zU dien invloed en den handel, die daartoe leidde, niet bepaald op de meest glorierijke wjjze hebben verkregen.... Vriezen dn*t het En het vriett niet. Want het is zoo Tutschen in. Sneeuwen? neen en Toch weer zie je Van een meeuwbut Het begin. Zegt u echter. Dat het regent, Ja en neen, u Heeft gelijk, •t Valt alt hagel En alt regen, Maar het is te Zamen eUfk.' Ook de zon tchijnt En ze schijnt niet, Daar dtt telkens Varieert. Maar u wilt toch Oaame weten Wat ons weer dan k Wet mankeert? Ach, je kunt van Weer niet zeggen, Dat het gnep'rig Is of ziek. Maar de lucht Ook doortrokken Van oproer’ge Politiek’ MARTIN BERDEN (Nadruk verboden) deze volstrekt onbereikbare plaats den fakir, thans tot machteloosheid dag tol- ztch',v van Het request' van Dr. Rhee behoort tot de tal- looee manifesten van Koreaansche en Ohlnee- ache zijde, waarmede de Volkenbond wordt overhoopt en waarin steeds sprake te van de gewelddaden van Japan. In 1919 annexeerde Japan Korea, dat nog wordt beetterd door een Koreas necto dynastie. Het Lytton-rapportnoemt de Koreanen een Door tot publiek hiertoe gedwoi de directie van de in heel Zuid-Ame «te speelbsmk van Vina del Mar. beeloten vour- taan slechts meerderjarige personen tot de speelzalen toe te laten. Minderjarigen worden reeds aan den Ingang van het casino door de portiers teruggestuurd. Door deze nieuwe «rege ling zUn echter reeds in de eerste dagen prak tische moellUkheden ontstaan, want in Chili wordt men pas met z*n 3Sete jaar mondig. Waaneer een liefhebber van de roulette de pech toeft er nog al jong uit te sten, dan wordt hem slechts op vertoon'van xUn geboorte bewijs toegang verleend. Vooral jonge dames geraken dikwijls in een pUnlUke situatie, want velen >Un inderdaad nog geen 25 jaar oud. ve len ook willen niet voor ouder gehouden wor- den De speelbank van Vina del Mar wordt druk door ArgentUnen bezocht. In de eerste vier maanden van het loopende seizoen heeft zU 6 millioesi peace zuivere winst opgebracht. Daar het casino door Argentijnen gepacht is. vloeit echter dit geld naar Argentinië terug, waar over de ChUeenen natuurlijk niet erg te spieken SUn. geruischlooB in deze duisternis, «He hij echter met zUn scherpe blikken van Hindoe-„inge wijde" vermocht te doortoren. HU had den verschrlkkelljken zwarten worg- doek ontplooid en hield dien vast met de vin gertoppen van beide handen. Met een sprong als dien van een tijger wierp hij zich op den man. die niet bemerkt had, dat hU. gevolgd werd en argeloos voortwandelde. BllksemMl sloeg hU hem tot fijne weefsel om den hals en verrichtte de bekende gewone moaM^rnawisim «i der eert*. Maar In plaats van dat korte, schorre reutel- geiuld hetwelk de aldus overvallen slachtoffers plegen te doen hoeren, vernam zUn oor een schaterlach, een ironisch sarrend gelach dat hem in het duister trof als 'n zweepslag. Voor de eerste maal had het hoofd der Ben- gaalscbe worgers, de verschrikkelijke kunste naar, wiens slachtoffers niet te tellen waren had Berar, de Thoega, sUn doel gemist! Een vluchtige huivering deed zün bronskleu rige huid sidderen en een koud zweet drong door zün poriën. Hier was toovenarij in het spel 'n boven- natuuriüke kracht, sterker dan de zijne! De man vluchtte steeds verder de duister nis in. Berar stiet een vloek van woede uit en rende onvervaard den vluchteling achterna. Hetzij dat deze het met opzet liet geschieden ofwel minder vlug was Berar kwam steeds nader bü- Nog een oogenblik en hü zal de prooi zün Kr verioopen eenige minuten en daar boort Berar, van wien zich een onbestemde angst begint meester te maken, boven zün hoofd dat zelfde satanische lachen dat veel gelükt op tot gejank van een hyena. HU doet *n paar stappen achteruit en ztet den vluchteling in een soort tribune steen op eenige meters hoogte. Vanaf kan hü gedoemd, veilig uitlachen en sarren. En nu wordt de tot dusverre aoo zwakke, zachte, vleiende ste-n van den stervenden hon gerlijder geweldig in haar losbarsting. „Goed comedie gespeeld hè. Berar? Wat zeg je ervsmï" v Je kent mUn naam, ellendeling? Ik aal je doen stikken in je eigen woorden!" „Zwijg maar liever, ezel, die je bent! Die je hebt laten beetnemen als *n kind, precies als die domme vreemdelingen, die me hebben op genomen en vertroeteld „Ik tob bet gevreesdI .Ja, terechtI Om hier, in de heilige pagode, binnen te komen heb :k den verschrikkeiüken moed gehad mü te laten verhongeren. ,.Ik heb de bovenmenschehjke geestkracht bezeten de rol te spelen van slachtoffer uit'tot Kamn dpr Fllundp „Ik was op de plaats van tot spoorwegonge luk.... Ik tob ds vertrouwelüke mededeellngen In ontvangst genomen van ds stervenden, die de kinderen van dan majoor hadden gekend., ik heb dien hond. Bob, tn het leven gehouden, want de vogels- en slangenbezweerder kan zich ook de honden tot vriend maken ,.Tk ben ten slotte bier aangekomen als *n menachelük wrak, hier voor deze pagode, die ik van binnen veel beter ken dan „Wie ben je dan?" stotterde Berar. overmand door een gevoel van schrik, dat hü niet eens meer trachtte zich te verbergen. Jk wil je hierop wel antwoorden, laffe staaf der poendits.... bitnd werktuig van den haat der Brahmanen der tweemaal-geborenen.. der tweemaal ,Je lastert op!”.... .Misdadige Polly, da kat, die gehoord had, wat Freddy had beweerd, meende, dat sü bet nou maar eens moest probeeren. Ze stak haar staart in den hals van den zeeman en schudde met het onderste puntje ervan. ^O, o, iets kietelt me op l rug," riep Freddy, terwül hü sün voet op den grond stampte, kan het niet uithouden." „Het is de staart van de maar," zelde Ivy, „tot komt voor, dat het leven op de hooge zeeën je toch niet van die gevoelig heid heeft bevrijd." (Morgenavond vervolg.) aanvankelük wantrouwen, zooals reed* werd opgemerkt, veranderd was in doodelütoen haat. En deze haat, louter voorkomend uit instinct, werd van dien aard, dat de fakir in zün blinde toewijding en plichtsbesef meende te moeten overgaan tot t uiterste, ten einde zich te ont doen van dezen indringer, in wien hü een doodsvijand bleef zien. Van dat oogenblik dat dit voornemen tn zün geest bad poot gevat, begon hü hem na te gaan en te bespieden met de hardnekkigheid «a ds sluwheid van 'n wild dier, in de hoop hem Op een of ander oogenblik te kunnen betrappen op heeterdaad van spionnage of van verstand houding met de buitenwereld. Ijdele pogingl De man was en bleef altijd dezelfde gewillige, bescheiden, üverige, vrien- delüke dienaar, op wiens houding niet het minst viel aan te merken. Dat was intusschen «en zaak van geen belang voor den fanaticus die een mensctonleven voor niets telde. Op zekeren avond dat hü hem zag rond dwalen door de elndelooze gangen van het ge weldige gebouw, gevoelde de fakir zich aange grepen door een onweentaanbaren lust tot moord. De man wandelde door de oene gang naar de andere, over verschillende binnenplaatsen ep zwierf rond, totdat hü de door de vluchtelingen bewoonde gedeelten had verlaten en gekomen was in de sinds vele jaren volstrekt uitgestor ven gedeelten van dit labyrinth, waarin men geen’levend menachelük wezen ontmoette. De fakir op bloote voeten volgde hem uitgaan schopte hü tegen de voeten van den Jood, die a’n oogen open deed en zwakjes pro- testeerde. „Moet je uit je doppen küken.’* schreeuwde de zeeman, „t is hier geen slaapwagen en als je t niet aanstaat, kom dan maar *ns mee." Scheldend verliet hij den wagen en de con ducteur merkte op; „Dat zün van die lui, die de politie handen vol werk geven en als ae *n bor rel op hebben, staan ze heelemaal voor!" Arlington deed niets, hü wou dat ie er niet aan begonnen was; maar dien Jood, dien ver trouwde hü toch elgenlük niet recht. Maar het waarom, wist hü zelf niet. Hü wachtte op ’n büzondertield, misschien een Incident, doch geloofde niet dat zooiets zou gebeuren. Docb juist vóór den hoek van Bow-street kreeg da bus ee,n onvorwachten schokde passagiers schotel naar voren en de conducteur viel door den schok recht in de armen van Arlington. Tten kwam or een tweede schok, en di bus bleef onwrikbaar staan; weer vielen de passa giers tegen elkaar aan en de conducteur, die net overeind stond, viel hulpeloos op Arlington's knieën en bleef er even zitten. De bestuurder verscheen en verzocht de bus een paar minu ten te verlaten, zoodat hü den wagen eens kon naküken en probeeren Het troepje menschen steeg uit, Arlington eerst, de Poolsche Jood het laatst, ^e stonden b|j elkaar en toen het wat lang duurde, gingen enkelen door; de Jood bleef bewegingloos staan en zag naar den be stuurder die bij de opgeslage.i motorkap stond, r. Maar Arlington verdacht besluit stond vast. Hü »'a* i. direct na den Patrick had *n groote voorliefde voor vogels. Hindoe bezat de wonderlijke eigenschap dat bU de meest wilde en voor de msnschen meest •chuwe vogels tot zich wist te lokken. Door middel van een eenvoudig boomblad, dat hü dóórstak en daarna aan zün lippen bracht, maakte hü een zonderlinge muziek, die op de kogels blükbaar onweerstaanbaren invloed uit oefende. ZU kwamen op zün hoofd en op zün schou ders zitten, toonden zich ook voor Patrick niet beng «n waren al spoedig met den jongen even bevrisnd als met den Hindoe. Vandaar dat de laatste en 1 I>ob «en men overal ontmoete. Om kort te gaan: de arme bedelaar had bin den veertien dagen ieders vriendschap weten te ’erwerven. behalve die van den fakir, wiens Robbie had. een vrooltjke bui en toen Ivy haar arm in de hoogte stak, kietelde Robbie haar onder den arm. „O. doe het. niet. Robbie,” riep Ivy, Jk kan niet tegen kietetemJ* De zeeman lachte. Jk ben toele- maal niet aoo gevoelig," zelde hü. „wie, zooals ik, op de hooge seete heeft gezworven, die raakt de 'ge voelige puntjee wel kwüt.” rllngton ging de drie treden van tot 1 Z\ trapje op, liet den klopper op de' zware 1 x x deur vallen en wachtte. Er was geen bel i en geen naamplaat, niets verried Iets om- trent den bewoner van het groote, sombere 1 doch niet verdacht ultzlmde buis. Er werd I open gedaan, zün kaartje werd aangenomen, en i Arlington kon een spreekkamer binnengaan, i Daar stond niets anders dan een tafel, een I paar stoelen, en een telefoon. Toen werd hem i meegedeeld, dat Sir Daventry hem kon ont- 1 vangen. Hü volgde zün geleider langs een ge- i weldig lange en nauwe gang, toen een trap op I en weer door een lange gang in omgekeerde i richting. Ze stonden stil voor een üzeren deur, i de geleider belde en boven de deur ging een groen Hebt branden. Arlington kon binnengaan i in een opmerkelük groot vertrek aan de tuin- i züde van het hbls. Er waren in de kamer vele deuren, voor de ramen üzeren blinden en tralie werk. de boomen in den tuin waren tot de hoogte der verdieping afgekapt. Het was dul- delük. dat Sir Daventry maatregelen ter bevei liging had genomen. En er waren Inderdaad pogingen gewaagd om zich op hem te wreken. Hü VK5 een bUzonder menach. bleek, zwijgzaam, mei Ir het stellen van vragen en tot afwerken van gesprekken, een genie In het oplossen van onverklaarbare gebeurtenissen en hü stride ook de hoogste en i «eldmaSiste eischen aan hen, die voor hem moch ten wërken. Vreemde mogendheden vertrouw den hem herhaaldriük belangrijke gevallen ter oplossing toe en algemeen werd beweerd, dat hjj over machtlger hulpmiddelen beschikte en meer wist dan heel Scotland Yard. Arlington was met heel zün familie best, alleen met sün oom. Sir Daventry. was hü nimmer tntlem ge weest. Trouwens niemand kreeg kans daartoe. Sir Daventry had er geen karakter voor en hü had het ook te druk, hü leefde alleen voor zün werk. Slechts in een vlaag van wanhopigheid had Arlington aan hem gedacht, hem opgebeld en verlof gekregen hem te bezoeken Maar hü had er nu al weer meer dan spüt van, toen hü in «MMjzig groote kamer stond, al was ze rük en wMnfortabel Ingericht, en hfl zag naar hrt strenge gelaat van zün oom. die hem zwij gend scherp aanzeg vanachter het groote bu reau waaraan hü zat. „Ehgoeden middag, ooSir Da ventry,” zelde Arlington onwennig, doch vol komen beheerscht. „Goeden middag." zei Sir Daventry. gaf torn een hand, en wees hem een stoel, „wel?” Jl.” zei Arlington en hü wou dat te maar terug gegaan was „ik ben eigenlük ten einde raad. Ik kan nergens en nergens iets krijgen. Weet u misschien een betrekking voor me. Ik verloor absoluut alles bü den val van die staalfabrieken." .Dat weet ik. Wat voor betrekking zoek je?" „Dat is me onverschillig, als ik maar werk heb." „En je kwaliteiten?" Jk tob gereisd, ik ken m*n talen, tob alge- meene ontwikkeling en studeerde in Oxford.” „Gezondheid?" vroeg 8ir Daventry verder. „Volkomen in orde.” .Alles bü elkaar niet verdienste lijker dan andere jonge mannen, die ik niet voor *n shil ling per week in dienst wilde hebben. Maar ik zal ie t kans geven.” .Meel graag," zei Arlington, die z*n ooren niet gelooven kon. Jk- is een plaats hier; één van m’n mannen werd te Berlijn, tijdens een onderzoek, doodge schoten Dat is de risico in ons bedrijf Rn al ben je familie van mij. je begint van onder af; ik za! je eerst probeeren. Als je slaagt spre ken we verder. Aoooord?’’ „Volkomen.” ontwoordde Arlington, dia zon der tot te merken de korth-*-* van z'n oom overnam. JMn spreek je nooit meer woorden, dan noodlg zün hier. Ik bemerk, dat je daar wel slag van hebt. En de opdracht is de volgende: Een bus van de L.O.C. met nummer G 38 zal vanavond 13 minuten voor zessen 8t. Pancras passeeren in gewonen dienst. Ons is bekend geworden, dat iemand in die bus een moorde naar is. die reeds me«r dan een jaar door Scotland Yard wordt gazocht. Het recht tot ar restatie is hier; één van ons zal ook meegaan, maar ik geef jou de kans hem uit te zoeken en aan te houden.’’ „Welke kenmerken....” begon Arlington. „Vragen worden hier niet gesteld, en als ik je een foto van den man geef, heb ik je hulp niet noodlg. Alleen dit; de beste plaats om hem te arresteeren zal aan het stille eind van Bow- street zün. Breng me rapport uit om acht uur. Deze k>art verschaft je diitote hulp van poli tie. Als je een verkeerde arresteert kan dat buitengewoon onaangenaam voor je worden.” „Toch neem ik t aan,” zei Arlington, ..goeden twintig duizend omdat zü weigerden gen. De Hollanders mochten alleen biüven op het eilandje Deshlma en op voorwaarde dat sü alle godsdienstigheid uitbanden. Dtt droevig ver haal is voldoende bekend om een herhaling hier overbodig te maken. Intusschen was Deshlma het eenige gat, waar door de Westersche Invloed in Japan kco door- süpelen. Zoo geschiedde dan ook en wanneer thans Japan tot de modernste staten behoort, dan is dat voor tot grootste deel te danken of te wüten aan tot feit, dat op Deshlma een aan tal Westerlingen woonde, boe klein dit aantal ook was. Vooral drie Nederlandecbe geleerden hebben het hunne bügedragen om Japan onder Nederlandechen Invloed te krijgen. Ben van hen was Slebold, een medicus, die groote bekend heid in J^an verwierf en veie leerlingen tot zich trok. Hü leerde hun zelfs de Nederl andwhe taal en dit was destüds ongetwüfeld de eenige fakir, die blükbaar beschikt over meer kracht. Ber^zet de tanden op elkaar, springt toe en meent torn te grijpen. Maargeruischloos gaat een südeur open en de vluchteling springt in de gapende ruimte. Berar volgt hem onverschrokken, de armen uitgespreid houdende, ten einde hem te ver hinderen terug te keeren. Zü bevinden zich in een groote gewelfde zaal la rotondevorm. zwak verlicht door hot scbün- zel der wassende maan, die zichtbaar wordt dooi een klaverblad-vormig boogvenster. Er is geen andere opening dan de ingang van zooeven. Berar kent er ten minste geen. Dc man staat als vastgeplakt tegen «en ce derhouten paneel, dat elke achterwaartsche be weging onmogehjk maakt. Berar wil. met zün verschrikkeiüken doek, thans als een touw opgerold, zün moorddadige manoeuvres herhalen. Hü heeft er den tüd niet voor. In beweging gebracht door een onzicht baar mechaniek, wükt het paneel achteruit en geeft toegang tot een holte, waarin de vluchte ling verdwünt. OtunMdelhJk herneemt tot paneel zün vo rigen stand voor de oogen van den onthutsten Berar, die opnieuw een nóg meer sarrend en verachtelük lachen hoort, dat hem veel pün- Hjker treft dan dat van zooeven. Ten prooi aan een waanzinnige woede vliegt de aanvoerder der worgers tegen het paneel aan. trapt en duwt er tegen en beukt erop met de oerkracht van tl woedend wild beert. Doch Even acht uur stond Arlington weer ia de werkkamer van Sir Daventry. „Ga zitten.” zd deze, „geslaagd?" sir, antwoordde Arlington, geheel vorm. „Ging hü direct mee?" Arlington grijnsde: „Nadat vier agenten hem overtuigd hadden, dat dit het verstandigst was." „Ik weet bet. Neem een sigaret." JMnk u.” zei Arlington. ,.Je verwacht een felicitatie?" vroeg Sir Da ventry .Misschien...." begon Arlington. „Ik geef die in den vorm van meer vertrou wen en morilüker werk. JU hebt nu een vaste aanstelling, je begint met 5000 gulden per Jaar. t werk is zeer riskant, het is dan ook een aan- vangasalaris." „Accoord,” zei Arlington eenvoudig. .Maar boe kwam je op de idee, dat de con ducteur de moordenaar wast'* „Tben hü bü een schok van de bus op m’n schoot viel, voelde Ik door z’n broekzak heen een automatischen revolver op m’n been druk ken en Ik vond dat hoogst verdacht voor een conducteur." Toen, met nieuwsgierigheid, be gon Arlington. „Mag ik ook iets vragen?" „Niet officieel dan. als een uitsondering!’* „Dte Poolsche Jood was zeker uw man. die hem moest arresteeren. als ik gefaald had?” Juist." „Nou, ik moet zeggen, ik tob geluk gehad, maar ik vond dien kerel, en dan nog wel een geschoolde kracht, in geen enkel opalcbt iemand, die tn staat zou zün dit karweitje op te knap pen. als le geen stom geluk gehad had.” „Kijk eens in dien hoek daar op die tafel. Die pruik en die baard, en die kleeren. Weet je „Was u het?” Jk stelde belacg ta de proef met je, die wal wat onmogelük was, maar mü een goeden MJk op je manier van optreden zou geven. En boven dien. ik kende den moordenaar en hü mocht me niet ontsnappen." „Nee maarprobeerde Arlington. „t Is goed, waarde neef. Onthoud meteen, hoe belangrijk het dus is nooit te vragen hier, of meer te zeggen dan beslist noodlg is!” baard. Arlington nam hem onopvallend nauw keurig op, hü meende, dat de ander een Pool sche Jood kon zün. In de bus zaten nog een echt type uit een volksbuurt, een vrouween paar kinderen, en iemand die er uit zag als een kantoorbediende; een vaag type, dat goor on sjovel was en onrustig deed; een werkman en een meisje, die heel duidelijk bü elkander hoorden; en een zeeman. De Jood zat te^n- over hem en scheen vast te slapen; hoe meer hü de bijzondere types bestudeerde, hoe meer ze hem rtuk voor stuk eigenlük verdacht voor kwamen. Er kwamen aan halten andere men schen binnen en Arlington werd niets wüser; er gingen er een paar utt als de bus stopt», ook van 'ie opmerl.eUJke types, docb Arlington deed niets; hü wist niet goed raad en bedacht, dat als Bowstreet de beste plaats was voor een arrestatie, het best voorloopig maar af te wach ten. Als de bus weer stopte stond de zeeman op. doch bü t ult- idioten. die ik re^ht vZn een varken. Huichelaars en intriganten, van wie ik alle geheimen kon en ook alle achuD- plaateen en die Ik met mün haat overal gel vervolgen «n zal bereiken!" „Nog eens: Wie ben je?" Jk ben degene die aan de Kngelschen heeft aangeraden tot lijk van Narinda te schenden., ik ben de afgevallen Brahmaan, die zün geloof heeft afgezworen ik ben de vleesch en been geworden haat tegen de kasten.... de betaalde dienaar van de Briteche Regeertng en van degenen, die tdj Blkaneli".(Wordt verre ed) et zal velen niet bekend zün, dat de Nederlanders in de geschiedenis onder de vasten voet kregen ta an welk volk ook. door Japanners werden gewaardeerd. Het was zelfs aoo sterk, dat Japan de Westersche touch»ving jaren lang heeft afgemeten naar de beschaving van de Hollanders, die ta Japan v»rw henen gertüds tot ta de zeventiende eeuw toe, was japan als het ware geheel afgescheiden van de rest van de wereld. De Japanner kende hoog stens zün eigen buren, de Chtaeezen en de Koreanen, maar verder had hü büna geen be grip van het bestaan van het Westen. In 1605 zond de Jap&nache regeert ng een schrijven naar Holland naar „den Holland- «chen koning’. waarin verzocht werd een han- delsleven tusschen beide landen tot stand te brengen. Het was een vriendelUk schrijven, waarin allerhande faciliteiten werden beloofd en waarin uiterst welwillend over Nederland werd gesproken. De Nederlanders gaven gehoor aan ce tatooo- dlging en de Oost-Indlache Compagnie belastte zich met de uitvoering van de plannen. Ook de Engelschen echter zetten voet aan wal In Japan, doch lang konden zü het niet voihdu- den. omdat zü niet tegen de concurrentie van de Hollanden waren opgewassen. De welwillend heid. die de Japanners jegens de vreemden aan den dag legden, ging gepaard met een buiten gewone verdraagzaamheid jegens den christen godsdienst. Maar dit bleef niet zoo, nadat men vernomen had. dat de Spanjaarden en de Por- tugeezen de landen, waar zü bet christendom hadden gebracht, later veroverden. Sindsdien vond men het christendom een bezwaar en de regeertng van Japon verlangde, dat alle bekeer lingen het nieuwe geloof weer zouden laten varen. De strijd tegen het christendom ging zelfs zoover, dat ta één jaar tüds meer dan geloovigen werden gedood, i hifn geloof vaarwel te zeg- taal, die de Japennerz buiten hun eigen taal kenden. Dit alles geschiedde ta da eerste helft van de negentiende eeuw, doch SfebolcTs rük was in 1829 uit, omdat men bü hem kaarten had gevonden van Japan en SechaUen. die hü ta strijd met de wet had nageteekend en waar voor hü het land werd uitgezet, omdat men hem verdacht van verstandhouding met de Russen. Zün straf mocht ‘dog mlltf gehöemd worden, want leder Japanner had ta zün plaats zün daad met den dood moeten bekoopen. HU echter ge noot de voorspraak van vele bekende Japan ners en bovendien vreesde men door Slebold te dooden moeilüktoden te zullen krijgen met het Westen. Slebold verdween dus, maar zün leerlingen bleven en dezen verspreidden zü» ideeën over het land. Daar werkte dus plotseling zün invloed door met grooter geweld wellicht dan wanneer hü zelf was gebleven. Dte invloed werd aoo

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 7