Enkele onzer Italianen onder de loupe Zoekt gij betrouwbaar Personeel 1 Plaats dan een „Omroeper” Boek en Blad ■w HET OVERDEKT SPORTFONDSENBAD EEN LIEFHEBBER van M Arnhem tn aanbouw. - Een overzicht van bet werk. Margherita Sahi in Don Pasquale cü all te hei zie int vcx de fin lar rtJi art de bra d<x oru «Ui het ma en Mi: Br opt die vat Hit het get het not I nai vat vat en lin ▼CM «n sb de tb Al op en ne bet strand vond deze week reeds een vroegtijdig zitje aan de Scbeventngscbe boulevard. bet verblijf aan VRIJDAG 24 FEBRUARI 1933 ve Bi op B. kx ali va 48 we Wi voor 75.000 gezinnen. VAN SCHILDER TOT ZANGER In Giovanni Brevario heeft zich de geschiedenis Messchaert-Urlus herhaald Sara Scuderi L’ILLUSTRAZIONE VATIC AN A &1b het clubje op hol slaat en drukgeba- Fraacatoe DE TWEE LANDHUIZEN te Katwijk aan Zee* alwaar H. K. H. Prinses Juliana tijdens haar studententijd Verblijf heeft gehouden, zijn door de Prinses aangekocht. Rechte „’t Waelre” en links „Hoogcatc". Walace. Bruna en uit angst hoogloopende zo moet de hl Ju tc Z' 61 oi h< 11 VI r tt na du' bel do do hel toe ▼ai kil lee «Ui bei dai nu da vai ▼ol zie ku nis in (O Pa vla en da da; Tv val de< lat te 1 on ve to< die niet alleen onze taal verstaat, maar zelfs heel behoorlijk spreekt. tend betoogt, dan houd ik in het begin mün hart vast voor ruzie! Binnenkomende ont- zün er artikelen over ..Het Heilige de Lüdens-reliquien te Rome". „Het van Alberich in een 13e eeuwsch kinderen. Hel bestaan prijs TEN BEHOEVE VAN dc waterweg van Dorde recht naar de zee ondergaat de brag over da Oude Maas bü Spijkenisse een vernieuwing. Arbeiders bezig met het bevestigen van nieuwe brugspijlen. Via mijn Hollandsche en Pransche tolken in terview ik ondertusschen den gastheer, die op mijn verzoek een en ander van zijn schilderwerk te voorschijn hgalt,. ...Eigenlijk was ik eerst schilder en stu deerde aan de academie te Florence. Zingen was voor mij echter een tweede natuur en op een goeden dag liet ik me door een van mijn vrienden vertelden om mjjn stem te laten toet sen. Gevolg was. dat ik naar Rome toog om mijn stem te laten vormen. Toen ik enkele jaren later debuteerde leek het er veel op of het bij één optreden zou blijven. Ik was zóó gedesillusioneerd door het contrast tusschen schijn en werkelijkheid van het plankenleven, dat ik weer gauw naar Florence terugging naar mijn eerste liefde. Die ik toch maar ten deele trouw zou blijven, want na een Jaar stond Ik weer op de planken." Onder de schilderstukjes, die meest olieverf op hout zijn, is een gezicht op Torre de! Lago. de plaats waar Puccini zijn Manon en Bohème schreef. Er zit daar veel wild in de buurt en de componist, die een harlstochtelljk jager was. kwam er telkens weer terug en ligt er nu ook volgens eigen beschikking begraven. Het zou wel eens kunnen gebeuren, dat Marchl zich op een goeden dag op ruimer schaal als beeldend kunstenaar liet kennen door het houden van een tentoonstelling. En daar zullen we dan behalve zlin zonovergoten doekjes uit Dg MAN VAN HET CARLTON- HOTEL, door Edgar Uitgevers Mij- A. W. Het derde nummer van de Nederlandsche Uitgave is weer zeer interessant door de groote verscheidenheid van zijn rijken inhoud De hoofdredacteur Dalia Torre schrijft dit maal onder den titel ..Rome-Lourdes" over het beroemde genade-oord. waar 75 jaar geleden de eerste verschijningen plaats hadden van de H Maagd aan Bernadette Soubirous In de ..Kroniek" worden vete foto series ge bracht. waarvan wjj noemen die over .De Aan bieding van de lammeren van den Paus op het feest van 8t. Agnes”, over „Het Herstel van den Koepel van St. Pieter" en over ..De radro-tele- grafische dienst Vaticaansche Stad-Amertka'*. Onder „Veertien dagen Wereldpolitiek" lezen wij een beknopte en heldere uiteenzetting van de oorzaken der Japansch-Chineesche conflic ten rond de Mandsjoerijsche kwestie. Verder Jaar en Visioen van Alberich -In fresco", „Onbeschreven werken van den schil der G. F. Overbeck te Rome" „Vollankannl, het Lourdes van Britsch-Indïè”. In de rubriek Letteren vertelt Violet MeyneD zeer boeiend over Francis Thompson, den groo- ten Katholieken Engelschen dichter, wiens te ven zoo vol was van zware beproevingen Kan. Charles Flaus doet belangwekkende mededee- lingen over de aanleiding van den bouw der beroemde basiliek, die den groenen heuvel van Montmartre in Parijs bekroont' Ten slotte zijn er talrijke merkwaardige foto's uit de missies in Alaska en in China: ook wordt de aandacht gewijd aan het Eeuwfeest van de H. Lidwina van Schiedam, waarop zoovele Ka tholieken in ons land zich voorbereiden. den, zoodat hij ons niet eens zal herkennen. Wel hard om zoover van hem weg te moeten' Maar dat gaat nu eenmaal niet anders, als je in een pension moet leven en er voortdurend uit moet. Als grootvader hem nu maar niet al te veel verwent! Grootmoeder schrijft zulke verstandige brieven, dat ik niet mAg aannemen, dat zij daar ook al aan meedoet!" Misschien, dat niet iedereen begrijpt, waarom dat artistenvrouwtje, dat zoo zichtbaar naar baby verlangt, dan maar niet liever wat meer thuisblijft. Maar degenen, die thuiszijn achter de coulissen, weten, dat het gros van deze vrouwtjes geheel opgaat in de loopbaan van baar man en de voorstellingen zooveel mogelijk bjjwoont. Ze zitten dan trouw In de kleedkamer te wachten en helpen niet alleen met verwisse len van costuum, maar roepen onophoudelijk de Madonna aan. Gaat er een première, dan hebben ze zelfs geen tijd voor het onafschei delijke handwerkje en loopen handenwringend In de gangen op en neer! Getroost door haar vriendinnen, die een oogenblik later in het zelfde schuitje zullen varen. Terwille van het voordeel van „Twee vliegen in één klap” sla ik de vriendelijke uitnoodlglng van Signora Coda om den volgenden dag bij haar te komen teaen af en laat den jongen bas wat over zich zelf prtiten. „Als jongen van dertien jaar nam.een vriend me mee naar de Opera en sindsdien had ik nog maar één Ideaal, nX zelf op de planken te verschijnen. Daar vader gesneu veld was toen ik nog maar negen Jaar was leerde ik al heel jong den ernst des levens kennen en werkte op de Flat-fabrieken te Turijn, 's Avonds nam ik van mijn spaarduitjes zanglessen en werkte zoo hard, dat Ik na vier jaar mijn doel bereikt had. Het is Wel hard werken, want in 1929 zong ik b.v. niet minder dan 340 maal!”.... Juist toen ik op het punt stond om afscheid te nemen kwam de tenor Giovanni Brevario binnen en ofschoon ook hij geen enkele taal behalve ItaliaAnsch spreekt en het heele ge sprek via Coda moest gaan, wilde Ik mjj deze kans om mijn buit van dezen middag nog uit te breiden niet laten ontglippen. De jeugd van den tenor is vrij hard geweest Tot zijn 28ste Jaar was hü arbeider In een kachelfabriek en toen herhaalde zich de ge schiedenis Messchaert—Urlus. Op een Zondag ging Brevario met een club kameraden in de omgeving van Bergamo bij Milaan wandelen. Ze waren in hun schik om het mooie weer, misschien nog meer om den vrijen dag en zonpen het hoogste lied. Een rijke inwoner uit de stad passeerde in zijn „voiture de grand luxe” en werd getroffen door een stem, die helder boven de anderen ult-klonk. Hij liet zijn auto stoppen en zei. ..Als Jullie hi die herberg voor mij wilt zingen betaal Ik jullie verteringen!” Daar voelden de jongens wel voor! De kunst liefhebber ontdekte al gauw wien hü hebben moest en bood den verbaasden num aan om hem voor zang te laten opleiden. Brevario was echter getrouwd en zelfs al vader van twee Iet ging dus niet aan om een zeker „j te geven voor een onzekere toe komst. Bovendien, waarvan te leven in den studietijd? Maar de Maecenes bleek er niet tegen op te zien om behalve de studie ook nog het gezin te onderhouden. En na twee Jaar nu 9 jaar geleden de buteerde Brevario in „Trovatore.” Coda en hij zijn dikke vrienden. Nog uit belden vier jaar geleden NIEUWE UITGAVEN Bij J. M. Meulenhoff te Amsterdam zijn ver schenen: „Nach Deutschland”. eine Einfilhrung in die deutsche Umgangssprache. door J C. C. H. Fleck, leerares in het Dultsch. te Haarlem; .Conrad”, roman door Carl Spltteler <Samm- lung deutacher Schriftsteller), met notities van J. O. de Bulsonjé: „Four Men eomprende Ie francais”, de duizend meest voorkomende Fransche woorden, in logisch verband, door dr. K. J- Rlemens, Imrnnr aan het" Borlaens-gymnaslum te Am sterdam 2e serie. jUtholotie de la Litteratare Toevallig Eraldo Coda 'kennende, sprak Ik met hem over mijn voorgenomen .massa- slachting T' En den dag qaarop belde hü me «1 op, dat Marchl. de schilderende opera-zanger, ons voor bet theeuurtje geïnviteerd had f' „Ik .ben ook. van de partij, want rtü spreekt uitsluitend Italiaansch. dus leek een tolk me niet overbodig’’.... zegt de Jonge bas. die een van de weinigen van het gezelschap Is, Zn., Utrecht. Men begint alt boek te lezen, en als hel uit is eigenlijk veel te gauw bemerkt men dat eenige uren zijn omgevlogen. Dat is Edgar Wallace. Een boeiende detectlve-roman vlot geschreven en vol spanning tot de laatste blad zijde. Lew Daney en consorten zijn geweven In zulk een wirwar van geheimzinnigheden, dat de ontknooping even verrassend is als spel Voor liefhebbers van deze lectuur om van te smullen een woordenwisseling, welke ondanks vochtige koude met open deurtje guochiedds, met een taxi-chauffeur. „vreeselijk die mist! Niets Is fataler voor je keel!”, zegt Salvi als we ons in een repe titielokaal vlak bij een meters-hooge kachel zetten. Spaansche van geboorte studeerde deze jonge zangeres toch in Itallé, waarna ze enkele prachtige tournées. os. door Noord- en Zuld- Amerika maakte. „En Ik zou niets liever willen dan na dit seizoen weer koffers te pakken om maar zoo veel mogelijk van de wereld te zien. Weet u, dat ik met eigen costumes reis? Daarin ben ik een van de weinigen”.... En toen in maximum-snelheid naar bet Mall- straatje, waar op ’n eenvoudige étage de lieve ling van het publiek met haar moeder woont In de kamer overal bloemen, die Sara Scuderi avond aan avond in ontvangst te nemen heeft. De ingetogen leefwijze van het Jonge meisje tn aanmerking nemende, kan men hier gerust spreken van een hulde uitsluitend haar kunst gebracht. Hoewel nog heel Jong leeft deze mooie Ita- liaansche geheel voor haar kunst en zelden of nooit treft men haar bij collega's ot op feesten Wat niet zeggen wil. dat zij niet vroolijk en opgewekt zou zijn. Dat komt vooral uit als zij met haar moeder-vriendln aan het kibbelen slaat. Zeer terecht is de moeder trotsch op haar bevoorrecht kind en kan bet soms slecht verkroppen, dat Sara in zoo*n isolement leeft. Om haar extra op dreef te helpen plaagt de prima donna: „Vertel maar eens van den „ring", waarop mama In niet bij te houden tempo Jammert over Sara's veel te groote bescheidenheid en onbaatzuchtigheid. „Verbeeld u, toen we In Zuid-Amerika waren gaf de Gouverneur van een der Staten een feest, waarop ook wij genoodlgd waren. Toen mijn dochter gezongen had was hij zóó verrukt, dat hij haar meenam naar een kist, waarin hij een schat van juweelen verborg. Hü zocht een ring uit met steenen zoo groot als erwten. En wat denkt u. dat dat gansje zei? Dat de ring te groot was! Alsof dat pronk juweel. het mooiste stuk uit de collectie, niet te vernauwen was! Zichtbaar teleurgesteld nam de Gouverneur het pracht-stuk terug en Uet Sara een anderen kiezen? En toen kwam ze me daar met dit ringetje op de proppen!” Het verhaal van a tot z kennende had de jonge zangeres al een doosje uit de kast ge haald en toonde een ring, zooals er duizend andere zijn. Maar haar gezicht Uet duidelijk blijken, dat ze niets geen spijt had van het verlies van het koninklük kleinood. Eenvoudig als bet kleinste koristje b Sara Scuderi een der meestbelovende jonge zange ressen. Die misschien al wereldnaam zou heb ben als zü de opera vaarwel zegde om enkel op concerten te zingen. Maar dat is nu een maal niets voor een Italiaan. Onvolledig als nooit tevorenmoet ik dit artikel eindigen en kan zelfs niet meer spreken over den ..Barbier" Piecloll en den jongen Luigl Fort, die ik toch al onder het mes nam! Aan alles komt een eind, zélfs aan de lank moedigheid van de redactie, die voortdurend met plaatsgebrek te kampen heeft! Den Haag, 22 Februari 1933 GATT VERBEEK. Lissabon, waar ze contract hadden. Waar er hier maar vüf maanden gewerkt wordt spreekt het van zelf, dat er voor de mermaanden ander emplooi gezocht worden. Dat gebeurt meestal vla de artlstenbeurs in Milaan, waar het middelpunt van de markt is. Verschillende van „onze” Italianen komen ’s zomers een maand terug voor een concert- touroée Zooals ze trouwens ook In het seizoen verschillende opera-concerten geven. ....„Eigenlijk niets voor ons. Acteeren, het krulpen In de huid van een ander zit den Italiaan nu eenmaal in het bloed”. Den volgenden dag waagde ik een poging bü Ileana Leonidoff. de leidster van het ballet, die tot voor enkele jaren met een eigen ballet troep door Europa trok. Genaturaliseerd Italiaansche verwierf ze In Rome naam met het organiseeren van groote feesten aan het Hof en bü de upper-ten en gaf jarenlang den Italiaanschen prinsessen dans les. Daar de Italiaansche Koningin, die in Mon tenegro is geboren, een deel van haar opvoe ding te Sint Petersburg ontving, kwam ze graag met de Russische danseres over vervlogen tij den babbelen. De taak, die Leonidoff in Holland wachtte was verre van gemakkelük. Hoewel bebooriük geschoold, is het ballet niet samengesteld uit virtuozen en bet spüt haar wel. dat nu bet zlenderoogen vooruitgaat, het Bij hel gros der anderen mag je al heel blü zün als ze met Fransch terecht kunnen. Toen ig den volgenden dag bij Marchl aanbelde ont ving bet dienstmeisje me met: „Er is al een heele visite boven!” De schrik sloeg me om het hart en dat zullen allen, die wel eens dood-aUeen in een groep Italianen verzeild raakten, met me meevoelen. Niet dat er ook maar Iets aan de ontvangst sou mankeerenl Hartelljk genoeg, maar als ze in vuur raken vergeten ze soms heelemaal, dat Italiaansch niet de eenige taal ter wereld is en overstroomen ze Je met verhalen In hun zoet vloeiende moedertaal. „Zoetvloeiend” tón Italiaansch zeker klinken, maar als het clubje op hol slaat en drukgeba- FOTOREPORTAGE di ti al a di b h e IN DE SCHEVENINGSCHB HAVEN sloeg deze «eek een garnaien-motorloggertje we gens het ruwe weer om. Da overblijfselen van het scheepja worden op den wal gesleept. „Het Hollandsche meisje is intelligent en wat haast van nog meer waarde is. ze ont houdt goed. Het is de taak van de leidster om de capaciteiten van elk meisje afzonderlük zoo veel mogelük naar voren te brengen”.... Op weg naar de Jonge Sara Scuderi. een der lievelingen van bet publiek, kom Ik net op tüd om de knappe Margherita Salvi te helpen In LEIDEN. Bevorderd tot doctor tn de rechts geleerdheid op proefschrift, getiteld: vors- tenlandsche waterschapeordonnantle licht" de heer P. H. Angenent, geboren te Bandjermasln. gx -Y het vaderland verschillende heel goede beeld- houw-werkjes kunnen bewonderen. Zijn: „Zoodra het seizoen afgeloopen is ga ik weer aan den slag".... versta Ik werkelijk al zonder tolk! Als er sprake is van terugkeeren naar het vaderland verzucht Coda: „Waren we maar eenmaal zoover!”.... en op mün verbaasden blik legt hü uit: .Jiatuurlük heb ik plezier in mijn werk en na vier seizoenen voel ik me hiqr ook best thuis. Maar er is daar een kleine trek pleister!”.. Waarop het tengere, blonde vrouwtje Coda vervolgt: .Jn. een schat van een baby! Toen we in October weggingen was hü P®« rijf maan- HM» origine* toup» - -- te Winschoten. 2e druk. Bij de firma Wolters te Groningen. „Eenvoudig Boekhoeden”. theorie met ven. in het bijzonder bestemd voer bet NV’» heidsonderwüs. herhalingsonderwü» p” vende leerjaar, door J. W. Hendriks en de nes ker, 3e deel waar ik behalve mün slachtoffer nog een heele visite. Ze zün gezellig onder elkaar, zoeken elkaar steeds op, een van de rede nen. dat ons landsch ze zoo lang vreemd blüft- Ter eere van wordt de zwarte koffie vandaag vervangen door thee en de gast vrouw weet niet, hoe ze me verwennen moet. Het zou natuurhjk meer efficient geweest zün als ik voor dit massa.intervlew op een ochtend daar den Zwarteweg gestapt was om tüdens de repetitie enkele' kopstukken onder het mes te nemen. Maar lang niet zoo' gezellig en waarschünlük ook heel wat minder intere^aqt dan het slacht offer in lijn hol te gaan opzoeken. In casu over het algemeen een gerpeubileerde suite in de nabijheid van het station, zoodat ze 's avonds

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Noord-Hollandsch Dagblad : ons blad | 1933 | | pagina 4